VIII. Το Σώμα σαν Μέσο ή Σκοπός

 

VIII. Το Σώμα σαν Μέσο ή Σκοπός

1. Οι διαθέσεις προς το σώμα είναι οι διαθέσεις προς την επίθεση. Οι ορισμοί που δίνει το εγώ σε οτιδήποτε είναι παιδαριώδεις, και βασίζονται πάντα στο τι πιστεύει το ίδιο για το τι είναι το κάθε τι. Αυτό συμβαίνει διότι είναι ανίκανο για αληθινές γενικεύσεις, και εξισώνει ότι βλέπει με την λειτουργία που  έχει αποδώσει το ίδιο. Δεν το εξισώνει με αυτό που είναι. Για το εγώ το σώμα είναι κάτι με το οποίο μπορείς να επιτίθεσαι. Εξισώνοντάς ΕΣΕΝΑ με το σώμα, σε διδάσκει ότι εσύ θα επιτεθείς με αυτό. Το σώμα, λοιπόν, δεν είναι η πηγή της δικής του υγείας. Η κατάσταση του σώματος βασίζεται αποκλειστικά στην δική σου ερμηνεία για την λειτουργία του. Οι λειτουργίες είναι μέρος της ύπαρξης μιας και ΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ από αυτή, αλλά η σχέση δεν είναι αμφίδρομη. Το όλον προσδιορίζει το επιμέρους, αλλά το επιμέρους δεν προσδιορίζει το όλον. Εν τούτοις, το να γνωρίζεις εν μέρει σημαίνει ότι γνωρίζεις ολοκληρωτικά εξαιτίας της θεμελιώδους διαφοράς ανάμεσα στην γνώση και την αντίληψη. Στην αντίληψη το όλον είναι κατασκευασμένο από κομμάτια που μπορούν να διαχωρίζονται και να συναθροίζονται ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΤΙΚΟΥΣ  ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΥΣ εκ νέου. Αλλά η γνώση ποτέ δεν αλλάζει, επομένως ο ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΟΣ. Η ιδέα  της σχέσης του ΜΕΡΟΥΣ -ΟΛΟΥ έχει έννοια μόνο στο επίπεδο της αντίληψης, όπου η αλλαγή είναι δυνατή. Αλλιώς, δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο μέρος και το όλον.

2. Το σώμα υπάρχει σε ένα κόσμο που φαίνεται πως περιέχει δύο φωνές που αντιμάχονται για την κατοχή του. Σε αυτόν τον αντιληπτικό ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ , το σώμα θεωρείται  ικανό να εναλλάσσει συμμαχίες  από την μία φωνή στην άλλη, αποδίδοντας  έτσι  νόημα στις ιδέες και της υγείας και της ασθένειας. Το εγώ, όπως πάντα, κάνει μια βασική σύγχυση ανάμεσα στο μέσο και τον σκοπό. Θεωρώντας  το σώμα ως σκοπό, το εγώ δεν έχει καμιά αληθινή χρήση γι αυτό διότι το σώμα δεν είναι σκοπός. Πρέπει να έχεις παρατηρήσει ένα έντονο χαρακτηριστικό κάθε σκοπού που το σώμα έχει δεχτεί ως δικό του. Όταν τον πετυχαίνεις, δεν σε ικανοποιεί. Αυτός είναι ο λόγος που το εγώ αναγκάζεται να εναλλάσσεται ακατάπαυστα από τον ένα στόχο στον άλλο, έτσι ώστε  να συνεχίζεις να πιστεύεις ότι μπορεί ακόμα να σου προσφέρει κάτι.

3. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ξεπεράσεις την πίστη του εγώ στο σώμα ως σκοπό, διότι είναι συνώνυμη με την πίστη στην επίθεση ως σκοπό. Το εγώ έχει μια σημαντική  επένδυση στην ασθένεια. Αν είσαι ασθενής, πως είναι δυνατόν να αντιτεθείς στον σταθερή πίστη του εγώ ότι δεν είσαι άτρωτος; Αυτό είναι ένα ελκυστικό επιχείρημα από την άποψη του εγώ, διότι αποκρύπτει την προφανή επίθεση που υποβόσκει κάτω από την ασθένεια. Αν το αναγνώριζες αυτό και επίσης αποφάσιζες εναντίον της επίθεσης, δεν θα μπορούσες να δίνεις αυτή την ψευδή μαρτυρία  στους ισχυρισμούς του εγώ.

4. Είναι δύσκολο να αντιληφθείς την ασθένεια ως ψευδομαρτυρία, διότι δεν συνειδητοποιείς ότι είναι κάτι εντελώς ξένο με αυτό με το οποίο θέλεις να  συμβαδίζεις. Αυτή η μαρτυρία, λοιπόν, είναι φαινομενικά αθώα και αξιόπιστη διότι δεν την έχεις εξετάσει διεξοδικά. Αν το είχες κάνει, δεν θα θεωρούσες την ασθένεια ως τόσο ισχυρό μάρτυρα υπέρ των απόψεων του εγώ. Μια πιο έντιμη δήλωση θα ήταν ότι εκείνοι που θέλουν το εγώ έχουν την προδιάθεση να το υπερασπίζονται. Επομένως, η επιλογή μαρτύρων τους  θα πρέπει να είναι ύποπτη εξ αρχής. Το εγώ δεν καλεί μάρτυρες που θα διαφωνούσαν με την υπόθεση του, ούτε το Άγιο Πνεύμα κάνει κάτι τέτοιο. Έχω πει ότι η κρίση είναι η λειτουργία του Αγίου Πνεύματος, και είναι μια λειτουργία για την οποία είναι τέλεια εξοπλισμένο να εκπληρώνει. Το εγώ ως κριτής κάνει οτιδήποτε εκτός από αμερόληπτη κρίση. Όταν το εγώ καλεί ένα μάρτυρα, έχει ήδη κάνει αυτόν τον μάρτυρα σύμμαχό του.

5. Είναι αλήθεια ότι το σώμα δεν έχει καμιά λειτουργία από μόνο του, διότι δεν είναι σκοπός. Το εγώ, όμως, το καθιερώνει ως σκοπό, διότι, ως τέτοιο, η αληθινή λειτουργία του αποκρύπτεται. Αυτός είναι ο σκοπός όλων όσων κάνει το εγώ. Ο μόνος του στόχος είναι να μην γίνεται ορατή  η  λειτουργία των πάντων. Ένα ασθενές σώμα δεν βγάζει κανένα νόημα. Δεν θα μπορούσε να βγάλει κανένα νόημα διότι η ασθένεια δεν είναι αυτό για το οποίο υπάρχει το σώμα. Η ασθένεια έχει νόημα μόνο αν τα δύο βασικά αξιώματα  πάνω στα  οποία   βασίζεται η ερμηνεία του εγώ για το σώμα  είναι αληθινά∙ ότι δηλαδή το σώμα είναι για  επίθεση, και ότι είσαι σώμα. Δίχως αυτά τα  αξιώματα   η ασθένεια είναι αδιανόητη.

6. Η ασθένεια είναι ένας τρόπος απόδειξης ότι είναι δυνατόν να πάθεις κακό. Είναι μια μαρτυρία της αδυναμίας σου, της ευπάθειάς σου, και της υπερβολικής  σου  ανάγκης  να εξαρτάσαι από εξωτερική καθοδήγηση. Το εγώ το χρησιμοποιεί αυτό σαν το καλύτερο επιχείρημά του να χρειάζεσαι  την δική του καθοδήγηση. Υπαγορεύει ατέλειωτες συνταγές για το πώς να αποφεύγεις τα καταστροφικά αποτελέσματα. Το Άγιο Πνεύμα, έχοντας τέλεια επίγνωση της ίδιας κατάστασης, δεν ασχολείται καθόλου με την ανάλυσή της. Αν τα δεδομένα είναι χωρίς νόημα δεν υπάρχει νόημα στο να τα αναλύεις. Η λειτουργία της αλήθειας είναι να συλλέγει πληροφορίες που είναι αληθινές. Με όποιο τρόπο και να χειριστείς το σφάλμα  αυτό δεν καταλήγει πουθενά. Όσο πιο περίπλοκα είναι τα αποτελέσματα, τόσο πιο δύσκολο μπορεί να είναι να αναγνωρίζεις την μηδαμινότητά τους, αλλά δεν είναι απαραίτητο να εξετάζεις όλα τις  πιθανές  εκβάσεις  που  προκύπτουν από τα  αξιώματα  για να τα κρίνεις σωστά.

7. Ένα μαθησιακό εργαλείο δεν είναι δάσκαλος. Δεν μπορεί να σου πει το πώς νιώθεις. Δεν γνωρίζεις πως νιώθεις διότι έχει δεχτεί την σύγχυση του εγώ, κι επομένως πιστεύεις ότι ένα μαθησιακό εργαλείο μπορεί να σου πει πως νιώθεις. Η ασθένεια είναι απλά άλλο ένα παράδειγμα της επιμονής σου να ζητάς καθοδήγηση από ένα δάσκαλο που δεν γνωρίζει την απάντηση. Το εγώ είναι ανίκανο να ξέρει το πώς νιώθεις. Όταν είπα ότι το εγώ δεν γνωρίζει τίποτα, είπα το μόνο πράγμα για το εγώ που είναι απόλυτα αληθινό. Αλλά υπάρχει ένα επακόλουθο∙ αν μόνο η γνώση έχει ύπαρξη και το εγώ δεν έχει γνώση, τότε το εγώ δεν έχει ύπαρξη.

8. Μπορείς πολύ δικαιολογημένα να ρωτήσεις πώς η φωνή από κάτι που δεν υπάρχει μπορεί να είναι τόσο επίμονη. Έχεις σκεφτεί την παραμορφωτική δύναμη που έχει κάτι που θέλεις, ακόμα κι αν αυτό δεν είναι πραγματικό; Υπάρχουν πολλά παραδείγματα για το πώς αυτό που θέλεις παραμορφώνει την αντίληψη. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ικανότητα του εγώ στο να δημιουργεί ψεύτικες  υποθέσεις. Ούτε κανείς μπορεί να αμφισβητήσει την προθυμία σου να  ακούσεις μέχρι να επιλέξεις να μην δεχθείς  τίποτα άλλο εκτός από την αλήθεια. Όταν αφήσεις κατά μέρος το εγώ, αυτό θα χαθεί. Η Φωνή του Αγίου Πνεύματος είναι τόσο ισχυρή όση η προθυμία σου να ακούσεις. Δεν μπορεί να είναι ισχυρότερη χωρίς να παραβιάσει την ελευθερία επιλογής σου, την οποία το Άγιο Πνεύμα επιδιώκει να επανορθώσει, και ποτέ να υποβιβάσει.

9. Το Άγιο Πνεύμα σε διδάσκει να χρησιμοποιείς το σώμα μόνο για να επικοινωνείς με τους αδελφούς σου, έτσι ώστε να μπορεί να διδάξει το μήνυμά Του μέσα από σένα. Αυτό θα τους θεραπεύσει κι επομένως θα θεραπεύσει κι εσένα. Ό,τι χρησιμοποιείται σε συμφωνία με την λειτουργία του έτσι όπως την θεωρεί  το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να ασθενεί. Ό,τι χρησιμοποιείται με άλλο τρόπο, όμως, ασθενεί. Μην επιτρέπεις στο σώμα να είναι ο καθρέπτης ενός διχασμένου νου. Μην το αφήνεις να γίνει μια εικόνα της δικής σου αντίληψης  της  μικρότητας . Μην το αφήνεις ν’ αντανακλά την απόφασή σου να επιτίθεσαι. Η υγεία είναι η φυσική κατάσταση των πάντων όταν η ερμηνεία αφήνεται στο Άγιο Πνεύμα, το Οποίο δεν αντιλαμβάνεται επίθεση πουθενά. Η υγεία είναι το αποτέλεσμα της απελευθέρωσης όλων των προσπαθειών να χρησιμοποιείς το σώμα δίχως αγάπη. Η υγεία είναι η αρχή μιας σωστής προοπτικής  για την ζωή κάτω από την καθοδήγηση του Ενός Δασκάλου που γνωρίζει τι είναι η ζωή, εφόσον είναι η Φωνή της Ίδιας της Ζωής .