Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

ΚΕΦ 19 Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ


Κεφάλαιο 19
Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ


ΒΙΒΛΙΟ ΑΣΚΗΣΕΩΝ - ΑΣΚΗΣΕΙΣ 136-137 ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΑΣΚΗΣΗ 261 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ

http://jesousandmiracles.blogspot.gr/2014/10/blog-post_88.html







       1. Θεραπεία και Πίστη.
 

1.ΠΙΣΤΗ  ΑΦΟΣΙΩΣΗ---ΑΛΗΘΕΙΑ -ΕΙΡΗΝΗ-

 Είπαμε και προηγουμένως ότι όταν μια κατάσταση έχει αφιερωθεί εξ’ ολοκλήρου στην αλήθεια, η ειρήνη είναι αναπόφευκτη. Η επίτευξή της είναι το κριτήριο με το οποίο μπορούμε να αξιολογήσουμε με βεβαιότητα  την πληρότητα της αφοσίωσης. Ωστόσο, είπαμε επίσης ότι η ειρήνη ποτέ δεν θα επιτευχθεί δίχως την πίστη, διότι αυτό που είναι αφιερωμένο στην αλήθεια ως μοναδικό του στόχο οδηγείται στην αλήθεια μέσω της πίστης. Αυτή η πίστη περιλαμβάνει όλους τους εμπλεκόμενους, διότι μόνο έτσι μπορείς να αντιληφθείς την κατάσταση με νόημα και ολικά. Και όλοι πρέπει να συμπεριληφθούν, ειδάλλως η πίστη σου θα είναι περιορισμένη και η αφοσίωσή σου ατελής.


2.ΠΙΣΤΗ -ΘΕΡΑΠΕΙΑ
 Κάθε κατάσταση, αν την αντιληφθείς σωστά, γίνεται μια ευκαιρία για να θεραπεύσεις τον Υιό του Θεού. Και θεραπεύεται επειδή πρόσφερες πίστη σε αυτόν, δίνοντάς τον στο Άγιο Πνεύμα και απελευθερώνοντάς τον από κάθε απαίτηση που θα είχε το εγώ σου από αυτόν. Έτσι τον βλέπεις ελευθερωμένο, και το Άγιο Πνεύμα μοιράζεται αυτήν την όραση. Κι εφόσον την μοιράζεται την έχει δώσει, κι έτσι θεραπεύει μέσα από εσένα. Αυτή ή ένωση μαζί Του σε έναν κοινό σκοπό κάνει αυτό τον σκοπό πραγματικό, διότι εσύ τον ολοκληρώνεις. Και αυτό είναι η θεραπεία. Το σώμα θεραπεύεται διότι ήρθες δίχως αυτό, κι ενώθηκες με το Νου μέσα στον οποίο βρίσκεται όλη η θεραπεία.
3.ΥΓΕΙΑ  ΕΝΟΤΗΤΑ
ΑΣΘΕΝΕΙΑ-ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟ ΣΚΟΠΟ-
Το σώμα δεν μπορεί να θεραπεύσει, διότι δεν μπορεί να προκαλέσει καμία αρρώστια  στο ίδιο. Δεν χρειάζεται θεραπεία. Η υγεία του ή η ασθένειά του εξαρτώνται απόλυτα από το πως το αντιλαμβάνεται ο νους, και από τον σκοπό για τον οποίο θέλει ο νους να το χρησιμοποιήσει. Είναι προφανές ότι ένα κομμάτι του νου μπορεί να βλέπει τον εαυτό του ως διαχωρισμένο από τον Συμπαντικό Σκοπό. Όταν συμβαίνει αυτό το σώμα γίνεται το όπλο του, που χρησιμοποιείται εναντίον αυτού του Σκοπού, για να αποδείξει το «γεγονός» ότι ο διαχωρισμός έχει συμβεί. Το σώμα γίνεται έτσι το όργανο της ψευδαίσθησης, και ενεργεί ανάλογα·  βλέπει κάτι που δεν υπάρχει, ακούει κάτι που η αλήθεια ποτέ δεν είπε και συμπεριφέρεται παράλογα, όντας φυλακισμένο από την παράνοια.

4. ΑΠΙΣΤΙΑ-ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ-ΣΩΜΑ-ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ-ΑΣΘΕΝΕΙΑ
Μην παραβλέψεις την προηγούμενη δήλωσή μας ότι η απιστία οδηγεί κατευθείαν στις ψευδαισθήσεις. Διότι η απιστία είναι η αντίληψη ενός αδελφού σαν σώμα, και το σώμα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς ένωσης. Αν, λοιπόν, βλέπεις τον αδελφό σου σαν σώμα, έχεις εδραιώσει μια κατάσταση στην οποία η ένωση μαζί του καθίσταται αδύνατη. Η απιστία σου προς αυτόν σε έχει διαχωρίσει από αυτόν, και σας έχει κρατήσει και τους δυο χωριστά μακριά από την θεραπεία. Η απιστία σου, λοιπόν, έχει αντιτεθεί στον σκοπό του Αγίου Πνεύματος, και έχει φέρει ψευδαισθήσεις, επικεντρωμένες στο σώμα, για να παρεμβάλλονται ανάμεσά σας. Και το σώμα θα φαίνεται πως ασθενεί, διότι το έχεις κάνει «εχθρό» της θεραπείας και αντίθετο της αλήθειας.

5. Η απιστία πάντα θα περιορίζει και θα επιτίθεται·  η πίστη θα αφαιρεί όλους τους περιορισμούς και θα ολοκληρώνει.

Δεν μπορεί να είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι η πίστη πρέπει να είναι το αντίθετο της απιστίας. Όμως η διαφορά στην λειτουργία τους είναι λιγότερο φανερή, αν και είναι επακόλουθο της βασικής διαφοράς ανάμεσά τους. Η απιστία πάντα θα περιορίζει και θα επιτίθεται·  η πίστη θα αφαιρεί όλους τους περιορισμούς και θα ολοκληρώνει. Η απιστία θα καταστρέφει και θα διαχωρίζει· η πίστη θα ενώνει και θα θεραπεύει. Η απιστία θα παρεμβάλλει ψευδαισθήσεις ανάμεσα στον Υιό του Θεού και τον Δημιουργό του· η πίστη θα αφαιρεί όλα τα εμπόδια που φαίνεται πως αναδύονται ανάμεσά τους. Η απιστία είναι ολοκληρωτικά αφοσιωμένη στις ψευδαισθήσεις· η πίστη ολοκληρωτικά αφοσιωμένη στην αλήθεια. Μερική αφοσίωση είναι αδύνατη. Η αλήθεια είναι η απουσία ψευδαισθήσεων·  η ψευδαίσθηση είναι η απουσία της αλήθειας. Και τα δύο δεν γίνεται να συνυπάρχουν, ούτε να γίνονται αντιληπτά στο ίδιο μέρος. Το να αφοσιώνεσαι και στα δύο σημαίνει ότι θέτεις έναν στόχο για πάντα ανεπίτευκτο, διότι ένα μέρος του  επιδιώκεται μέσω του σώματος, το οποίο το θεωρείς μέσον αναζήτησης της πραγματικότητας μέσω της επίθεσης. Το άλλο μέρος θα θεραπεύει, κι επομένως επικαλείται το νου και όχι το σώμα.
6. 


 Ο αναπόφευκτος συμβιβασμός είναι η πεποίθηση ότι το σώμα πρέπει να θεραπευθεί, και όχι ο νους. Διότι αυτός ο διαιρεμένος στόχος έχει δώσει και στα δύο μια ίση πραγματικότητα, η οποία θα μπορούσε να είναι δυνατή μόνο αν ο νους περιοριζόταν στο σώμα και διαιρείτο σε μικρά κομμάτια φαινομενικής ολότητας, αλλά δίχως σύνδεση. Αυτό δεν θα βλάψει το σώμα, αλλά θα κρατήσει το απατηλό σύστημα σκέψης μέσα στο νου. Εδώ, λοιπόν, χρειάζεται η θεραπεία. Κι εδώ είναι που βρίσκεται η θεραπεία. Διότι ο Θεός δεν  έδωσε την θεραπεία ξέχωρα από την ασθένεια, ούτε εξασφάλισε την ίαση εκεί όπου δεν μπορεί να βρίσκεται η ασθένεια. Αυτά είναι μαζί, και όταν ειδωθούν μαζί, όλες οι προσπάθειες να κρατηθούν και η αλήθεια και η ψευδαίσθηση στο νου, εκεί όπου και οι δύο βρίσκονται, αναγνωρίζονται ως αφοσίωση στην ψευδαίσθηση·  και εγκαταλείπονται όταν οδηγηθούν στην αλήθεια, και γίνει κατανοητό ότι είναι απόλυτα ασυμβίβαστες με την αλήθεια, από οποιαδήποτε άποψη και  καθ’οποιοδήποτε τρόπο.
6 περίληψη-Το σώμα και ο νους δεν ανήκουν στο ίδιο επίπεδο συμφερόντων ο Νους είναι δημιουργημένος και μένει αιώνια ενώ το σώμα είναι ένα παιχνίδισμα του νου και έχει αρχή και τέλος .ο νους δεν περιορίζεται στο σώμα, έχει άπειρες δυνατότητες.

7. Η αλήθεια και η ψευδαίσθηση δεν συνδέονται καθόλου. Αυτό θα παραμείνει παντοτινά αληθινό, όσο και να προσπαθείς εσύ να τις συνδέσεις. Αλλά οι ψευδαισθήσεις είναι πάντα συνδεδεμένες, όπως και η αλήθεια. H κάθε μια από αυτές είναι ενιαία, ένα ολοκληρωμένο σύστημα σκέψης, αλλά αυτά τα δύο συστήματα σκέψης είναι εντελώς αποσυνδεδεμένα αναμεταξύ τους. Και όταν το αντιληφθείς αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζεις που είναι ο διαχωρισμός, και που πρέπει να θεραπευθεί. Το αποτέλεσμα μιας ιδέας ποτέ δεν είναι διαχωρισμένο από την πηγή του. Η ιδέα του διαχωρισμού έφτιαξε το σώμα και παραμένει συνδεδεμένη με αυτό, κάνοντάς το να ασθενεί εξαιτίας της ταύτισης του νου μαζί του. Νομίζεις ότι προστατεύεις το σώμα κρύβοντας αυτή την σχέση, διότι αυτή η απόκρυψη φαίνεται να  κρατά ασφαλή την ταύτιση σου από την «επίθεση» της αλήθειας.

8. Αν μόνο καταλάβαινες το πόσο έχει βλάψει το νου σου αυτή η παράξενη απόκρυψη , και το πόσο μπερδεμένη έχει γίνει η δική σου ταυτότητα εξαιτίας της! Δεν καταλαβαίνεις πόσο μεγάλη ερήμωση έχει επιφέρει η απιστία σου, διότι η απιστία είναι μια επίθεση που φαινομενικά δικαιώνεται από τα αποτελέσματά της. Διότι όταν εμποδίζεις την πίστη βλέπεις αυτό που είναι ανάξιό της, και δεν μπορείς να κοιτάξεις πέρα από εμπόδιο και να δεις αυτό που είναι ενωμένο μαζί σου.

Περίληψη 8 η απιστία μας οδηγεί στο λάθος συμπέρασμα οτι κάτω από το οπτικό εμπόδιο του σώματος δεν υπάρχει το αληθινό πνευματικό και νοητικό σώμα που κινεί. και δίνει ζωή στο συμπαγές υλικό .




9. Το να έχεις πίστη σημαίνει να θεραπεύεις. Είναι το σημάδι ότι έχεις δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό σου, κι ότι θέλεις να την μοιραστείς. Μέσω της πίστης, προσφέρεις το δώρο της ελευθερίας από το παρελθόν, το οποίο το έλαβες ο ίδιος. Δεν χρησιμοποιείς τίποτα από ό,τι έχει κάνει ο αδελφός σου στο παρελθόν για να τον καταδικάσεις τώρα. Επιλέγεις ελεύθερα να παραβλέψεις τα σφάλματα του, κοιτάζοντας πέρα από όλα τα εμπόδια ανάμεσα σε σένα και αυτόν, βλέποντάς τα ως ένα. Και σε αυτό το ένα βλέπεις την πίστη σου να δικαιώνεται απόλυτα. Για την απιστία δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, αλλά η πίστη πάντα δικαιώνεται.

10. Η πίστη είναι το αντίθετο του φόβου, και είναι τόσο μέρος της αγάπης όσο ο φόβος είναι μέρος της επίθεσης. Η πίστη είναι η αναγνώριση της ένωσης. Είναι η μεγαλειώδης αναγνώριση του καθενός ως Υιού του πιο στοργικού Πατέρα, ο Οποίος τον αγαπά όσο κι εσένα, κι επομένως κι εσύ τον αγαπάς σαν τον εαυτό σου. Και είναι η δική Του Αγάπη που ενώνει εσένα και τον αδελφό σου, και για την Αγάπη Του δεν θέλεις να κρατήσεις κανέναν διαχωρισμένο από την δική σου αγάπη. Ο κάθε ένας εμφανίζεται ακριβώς όπως είναι αντιληπτός κατά την άγια στιγμή, ενωμένος στον σκοπό σου για να απελευθερωθεί από την ενοχή. Βλέπεις τον Χριστό μέσα σε αυτόν, κι αυτός θεραπεύεται διότι κοιτάζεις αυτό που δικαιώνει την πίστη στον καθένα.

11. Η πίστη είναι το δώρο του Θεού, μέσω Αυτού( ΑΠ) που σου έχει δώσει ο Θεός. Η απιστία κοιτάζει τον Υιό του Θεού, και τον κρίνει ανάξιο συγχώρεσης. Αλλά μέσα από τα μάτια της πίστης, ο Υιός του Θεού γίνεται ορατός ως ήδη συγχωρεμένος, ελεύθερος από κάθε ενοχή που είχε επιβάλλει στον εαυτό του. Η πίστη τον βλέπει μόνο τώρα διότι δεν κοιτάζει προς το παρελθόν για να τον κρίνει, αλλά θέλει να βλέπει σε αυτόν μόνο αυτό που θα έβλεπε και σε σένα. Δεν βλέπει μέσα από τα μάτια του σώματος, ούτε κοιτάζει προς τα σώματα για δικαίωση. Είναι ο αγγελιοφόρος  της νέας αντίληψης, σταλμένος να συγκεντρώσει μάρτυρες για τον ερχομό της, και να επιστρέψει τα μηνύματά της σε σένα.


12. Η πίστη ανταλλάσσεται τόσο εύκολα με την γνώση όπως και ο πραγματικός κόσμος. Διότι η πίστη αναδύεται μέσα από την αντίληψη του Αγίου Πνεύματος, και είναι το σημάδι ότι εσύ την μοιράζεσαι μαζί Του. Η πίστη είναι ένα δώρο που προσφέρεις στον Υιό του Θεού μέσω του Αγίου Πνεύματος, και είναι απόλυτα αποδεκτό στον Πατέρα του όπως και σε Εκείνο. Επομένως σου προσφέρθηκε. Η άγια σου σχέση, με τον νέο της σκοπό, σου προσφέρει πίστη για να την δώσεις στον αδελφό σου. Η απιστία σου σας έχει οδηγήσει στον χωρισμό, κι έτσι δεν αναγνωρίζεις την σωτηρία σε αυτόν. Ωστόσο, η πίστη σας ενώνει στην αγιότητα που βλέπετε, όχι μέσα από τα μάτια του σώματος, αλλά μέσω της  όρασης  Εκείνου ο Οποίος ενώθηκε μαζί σας, και μέσα στον Οποίο είστε ενωμένοι.
13. Η χάρις δεν δίδεται σε ένα σώμα, αλλά σε ένα νου. Και ο νους που την λαμβάνει κοιτάζει αμέσως πέρα από το σώμα, και βλέπει τον άγιο τόπο όπου θεραπεύτηκε. Εκεί είναι ο βωμός όπου δόθηκε η χάρις, μέσα στην οποία βρίσκεται. Πρόσφερε, λοιπόν, την χάρη και την ευλογία στον αδελφό σου, διότι στέκεσαι στον ίδιο βωμό όπου η χάρις τοποθετήθηκε και για τους δυο σας. Και ας θεραπευτείτε από την χάρη μαζί, έτσι ώστε να μπορείτε να θεραπεύετε μέσω της πίστης.
14.


 Στην άγια  στιγμή, εσύ και ο αδελφός σου στέκεστε ενώπιον του βωμού που ο Θεός έχει υψώσει για τον Εαυτό Του και για τους δυο σας. Αφήστε κατά μέρος την απιστία, και ελάτε μαζί σε αυτόν. Εκεί θα δείτε το θαύμα της σχέσης σας έτσι όπως φτιάχτηκε εκ νέου μέσω της πίστης. Κι εκεί θα συνειδητοποιήσετε ότι δεν υπάρχει τίποτα που η πίστη να μην μπορεί να συγχωρήσει. Κανένα σφάλμα δεν εμποδίζει την ήρεμη όρασή της, η οποία φέρει το θαύμα της θεραπείας με την ίδια ευκολία σε όλους. Διότι αυτό για το οποίο αποστέλλονται να κάνουν οι αγγελιοφόροι της αγάπης το κάνουν, επιστρέφοντας τα χαρμόσυνα νέα ότι αυτό έγινε για σένα και τον αδελφό σου που στέκεστε μαζί μπροστά στον βωμό από τον οποίον αυτοί απεστάλησαν.



15. Έτσι όπως η απιστία θα κρατά τα μικρά σου βασίλεια άγονα και διαχωρισμένα, έτσι η πίστη θα βοηθά το Άγιο Πνεύμα να προετοιμάζει το έδαφος για τον πιο άγιο κήπο που θα έφτιαχνε με αυτήν. Διότι η πίστη φέρνει ειρήνη, κι έτσι καλεί την αλήθεια να εισέλθει και να ομορφύνει αυτό που ήδη έχει προετοιμαστεί για την ωραιότητα. Η αλήθεια ακολουθεί την πίστη και την ειρήνη, ολοκληρώνοντας την διαδικασία της ωραιότητας που αυτές ξεκινάν. Διότι η πίστη εξακολουθεί να είναι ένας μαθησιακός στόχος, που δεν θα χρειάζεται πια όταν το μάθημα έχει μαθευτεί. Όμως η αλήθεια θα μείνει για πάντα.

16.ΜΗΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙΣ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΚΛΑΒΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 Η αφοσίωση σου, λοιπόν, ας είναι προς το αιώνιο, και μάθε πώς να μην το εμποδίζεις  και το κάνεις σκλάβο στον χρόνο. Διότι αυτό που νομίζεις ότι κάνεις στο αιώνιο το κάνεις σε σένα. Αυτός που ο Θεός δημιούργησε ως Υιό Του δεν είναι σκλάβος σε τίποτα, όντας κύριος των όλων, μαζί με τον Δημιουργό του. Μπορείς να σκλαβώσεις ένα σώμα, αλλά μια ιδέα είναι ελεύθερη, ανίκανη να κρατηθεί μέσα σε μια φυλακή ή να περιοριστεί κατά οποιοδήποτε τρόπο εκτός από το νου που την σκέφτηκε. Διότι παραμένει ενωμένη με την πηγή της, η οποία είναι ή ο δεσμοφύλακας ή ο απελευθερωτής της, ανάλογα με το ποιο σκοπό θα διαλέξει για τον εαυτό της.




ΙΙ. Αμαρτία εναντίον Λάθους



1. Είναι πολύ σημαντικό το λάθος να μην συγχέεται με την αμαρτία, και αυτή η διάκριση είναι που κάνει την σωτηρία δυνατή.  Διότι το λάθος μπορεί να διορθωθεί, και το σφάλμα να επανορθωθεί. Αλλά η αμαρτία, αν ήταν δυνατόν να υπάρχει, θα ήταν αμετάκλητη. Η πίστη στην αμαρτία βασίζεται αναγκαστικά στην παγιωμένη βεβαιότητα ότι οι νόες, και όχι τα σώματα, μπορούν να επιτίθενται. Κι έτσι ο νους είναι ένοχος, και θα παραμείνει για πάντα έτσι εκτός κι αν κάποιος νους που δεν είναι μέρος από αυτόν, μπορέσει να του δώσει άφεση. Η αμαρτία ζητά τιμωρία όπως το λάθος  διόρθωση, και η πίστη ότι η τιμωρία είναι διόρθωση είναι σαφέστατα παράλογη.



2. Η αμαρτία δεν είναι λάθος, διότι  εμπεριέχει κάποια αλαζονεία την οποία η ιδέα του λάθους δεν έχει.  Το να αμαρτάνεις σημαίνει να παραβιάζεις την πραγματικότητα, και να πετυχαίνεις. Η αμαρτία είναι η διακήρυξη ότι η επίθεση είναι πραγματική και ότι η ενοχή είναι δικαιολογημένη. Υποθέτει ότι ο Υιός του Θεού είναι ένοχος, κι έτσι έχει πετύχει να χάσει την αθωότητά του και να κάνει τον εαυτό του κάτι που ο Θεός δεν δημιούργησε. Έτσι η δημιουργία δεν θεωρείται αιώνια, και η Θέληση του Θεού είναι ανοιχτή στην αντίθεση και στην ήττα. Η αμαρτία είναι η μεγάλη ψευδαίσθηση στην βάση  της  μεγαλοσχημοσύνης  του εγώ. Διότι ο Θεός ο Ίδιος αλλάζει με αυτήν, και καθίσταται ατελής.
3. Ο Υιός του Θεού μπορεί να κάνει λάθος· μπορεί να πέφτει σε πλάνη· μπορεί ακόμα και να στρέφει την δύναμη του νου του εναντίον του εαυτού του. Αλλά δεν μπορεί να αμαρτήσει. Δεν υπάρχει τίποτα από όσα θα μπορούσε να κάνει που να μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητά του με οποιονδήποτε τρόπο, ούτε να κάνει τον εαυτό του πραγματικά ένοχο. Αυτό θα έκανε η αμαρτία, διότι αυτός είναι ο σκοπός της. Όμως, παρά την άγρια παραφροσύνη που βρίσκεται μέσα στην όλη ιδέα της αμαρτίας, αυτή είναι αδύνατη. Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι ο θάνατος, και πως γίνεται να πεθαίνουν οι αθάνατοι;

4. Ένα σπουδαίο αξίωμα στην παράλογη θρησκεία του εγώ είναι ότι η αμαρτία δεν είναι λάθος αλλά αλήθεια, και ότι η αθωότητα είναι που εξαπατά. Η αγνότητα θεωρείται αλαζονεία, και η αποδοχή το εαυτού ως αμαρτωλό θεωρείται αγιότητα. Και αυτή η διδασκαλία είναι που αντικαθιστά την πραγματικότητα του Υιού του Θεού έτσι όπως τον δημιούργησε ο Πατέρας του, και θέλησε να είναι έτσι παντοτινά. Είναι αυτό ταπεινοφροσύνη; Ή μήπως είναι μια προσπάθεια να αποσπάσεις την δημιουργία από την αλήθεια, και να την κρατήσεις διαχωρισμένη;

5. Οποιαδήποτε προσπάθεια να ερμηνεύσεις εκ νέου την αμαρτία ως λάθος είναι πάντα αβάσιμη για το εγώ. Η ιδέα της αμαρτίας είναι ιερή και απαραβίαστη στο σύστημα σκέψης του, και δεν προσεγγίζεται αλλιώς παρά μόνο με σεβασμό και δέος. Είναι η πιο «ιερή» αντίληψη στο σύστημα σκέψης του εγώ· ωραία και ισχυρή, απόλυτα αληθινή, και αναγκαστικά προστατευμένη με κάθε άμυνα που έχει στην διάθεσή του. Διότι εδώ βρίσκεται η «καλύτερη» άμυνα του, την οποία όλες οι άλλες υπηρετούν. Εδώ βρίσκεται η πανοπλία του, η προστασία του, και ο βασικός σκοπός έτσι όπως ερμηνεύεται στην ιδιαίτερη σχέση.





6. Μπορεί πραγματικά να ειπωθεί ότι το εγώ έφτιαξε τον δικό του κόσμο πάνω στην ενοχή. Μόνο σε έναν τέτοιο κόσμο θα μπορούσαν τα πάντα να είναι αντεστραμμένα. Αυτή είναι η παράξενη ψευδαίσθηση που κάνει τα σύννεφα της ενοχής να φαίνονται βαριά και αδιαπέραστα. Η στερεότητα που φαίνεται να έχει η βάση αυτού του κόσμου βρίσκεται σε αυτήν. Διότι η αμαρτία έχει αλλάξει την δημιουργία από ιδέα του Θεού σε ένα ιδανικό που το εγώ θέλει · κυβερνά ένα κόσμο, φτιαγμένο από σώματα, δίχως νου και ικανό για απόλυτη φθορά και παρακμή. Αν αυτό είναι ένα λάθος, μπορεί πολύ εύκολα να ακυρωθεί από την αλήθεια. Κάθε λάθος μπορεί να διορθωθεί, αν αφεθεί στην κρίση της αλήθειας. Αλλά αν δοθεί στο λάθος το κύρος της αλήθειας, που μπορεί να οδηγηθεί; Η «αγιότητα» της αμαρτίας διατηρείται στην θέση της απλά και μόνο με αυτό το παράξενο τέχνασμα. Ως αλήθεια είναι απαραβίαστη, και τα πάντα φέρονται σε αυτή για να κριθούν. Ως λάθος, αυτό πρέπει να έρθει στην αλήθεια. Είναι αδύνατον να έχεις πίστη στην αμαρτία, διότι η αμαρτία είναι απιστία. Ωστόσο, είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι ένα λάθος μπορεί να διορθωθεί.



7. Δεν υπάρχει καμία πέτρα στο εμπόλεμο φρούριο του εγώ που να μην την υπερασπίζεται με μεγαλύτερο πάθος από την  ιδέα ότι η αμαρτία είναι πραγματική·  η φυσική έκφραση αυτού που ο Υιός του Θεού έκανε τον εαυτό του να είναι και αυτό που είναι. Για το εγώ αυτό δεν είναι λάθος. Διότι αυτή είναι η πραγματικότητά του· αυτή είναι η «αλήθεια» από την οποία η διαφυγή θα είναι πάντα αδύνατη. Αυτό είναι το παρελθόν του, το παρόν του και το μέλλον του. Διότι κατά κάποιο τρόπο έχει κατορθώσει να διαφθείρει τον Πατέρα του, και να αλλάξει το Νου Του ολοκληρωτικά. Θρήνησε, λοιπόν, τον θάνατο του Θεού, τον Οποίο έχει σκοτώσει η αμαρτία! Και αυτή θα ήταν η ευχή του εγώ, που μέσα στην παραφροσύνη του πιστεύει ότι την έχει εκπληρώσει.



8. Δεν θα προτιμούσες όλα αυτά να μην ήταν τίποτα περισσότερο από ένα λάθος, απόλυτα διορθώσιμο, και  να μπορούσες τόσο εύκολα να ξεφύγεις από αυτό που ολόκληρη η διόρθωση του να είναι σαν να περπατάς μέσα από την ομίχλη προς τον ήλιο; Διότι αυτό είναι όλο. Ίσως να μπαίνεις στον πειρασμό να συμφωνήσεις με το εγώ ότι είναι πολύ καλύτερα να είσαι αμαρτωλός από το να κάνεις λάθος. Όμως σκέψου προσεκτικά πριν επιτρέψεις στον εαυτό σου να κάνει αυτή την  επιλογή. Μην την προσεγγίζεις  επιπόλαια, διότι  είναι η επιλογή της κόλασης ή του Παράδεισου.








 

III. Η Ψευδαίσθηση της Αμαρτίας
*(Η αμαρτία είναι η πίστη στον πραγματικό διαχωρισμό από τον θεό.Από την άποψη του εγώ ως μια πράξη μη αναστρέψιμη αντιπροσωπεύει την επίθεση μας στον δημιουργό μας, που δεν θα μας συγχωρήσει ποτέ( κατά την άποψη του εγώ))


1. Η έλξη της ενοχής βρίσκεται στην αμαρτία, όχι στο σφάλμα. Η αμαρτία θα επαναλαμβάνεται εξαιτίας αυτής της έλξης*. Ο φόβος μπορεί να γίνει τόσο έντονος ώστε δεν γίνεται επιτρεπτό στην αμαρτία  να εκδηλώσει τα απωθημένα της (acting out)** . Αλλά όσο η ενοχή παραμένει ελκυστική ο νους θα υποφέρει, και δεν θα αφήνει να φύγει η  ιδέα της αμαρτίας. Διότι η ενοχή τον καλεί, και ο νους την ακούει και την λαχταρά, κάνοντας έτσι τον εαυτό του έναν πρόθυμο αιχμάλωτο στην αρρωστημένη έκκλησή της. Η αμαρτία είναι κάποια ιδέα του κακού που, αν και δεν μπορεί να διορθωθεί, παραμένει πάντα επιθυμητή. Σαν  βασικό κομμάτι αυτού που θεωρεί το εγώ ότι είσαι, πάντα θα την θέλεις. Και μόνο ένας εκδικητής( ένας θεός  ), με ένα νου διαφορετικό από τον δικό σου, θα μπορούσε να την εξαλείψει μέσω του φόβου.(τιμωρία, κόλαση)


2. Το εγώ δεν το θεωρεί δυνατόν, ότι η ΑΓΑΠΗ και όχι ο φόβος,  είναι αυτή που καλεί (για βοήθεια)  η  αμαρτία, και ότι πάντα( η ΑΓΑΠΗ ) αποκρίνεται****. Διότι το εγώ φέρνει την αμαρτία στον φόβο, απαιτώντας τιμωρία. Ωστόσο, η τιμωρία δεν είναι παρά μια άλλη μορφή της προστασίας της ενοχής, διότι αυτό που του αξίζει τιμωρία είναι κάτι που πρέπει αληθινά να έχει γίνει. Η τιμωρία είναι πάντα ο μεγάλος συντηρητής της αμαρτίας, της συμπεριφέρεται με σεβασμό και τιμά το κακούργημα της.  Αυτό που πρέπει να τιμωρηθεί πρέπει να είναι αληθινό. Και αυτό που είναι αληθινό πρέπει να είναι αιώνιο, και θα επαναλαμβάνεται χωρίς τελειωμό. Διότι αυτό που θεωρείς ότι είναι αληθινό το θέλεις, και δεν θέλεις να το αφήσεις να φύγει.
3. Ένα σφάλμα, από την άλλη πλευρά, δεν είναι ελκυστικό. Αυτό που βλέπεις ξεκάθαρα ως λάθος θέλεις να το διορθώσεις. Μερικές φορές η αμαρτία μπορεί να επαναλαμβάνεται πολλές φορές, προκαλώντας οδυνηρά αποτελέσματα, αλλά χωρίς να χάνει την γοητεία της. Και ξαφνικά, αλλάζεις την κατάστασή της από αμαρτία σε λάθος. Τώρα δεν θα το επαναλάβεις· απλά θα σταματήσεις και θα το αφήσεις να φύγει, εκτός κι αν η ενοχή παραμένει. Διότι τότε, δεν θα αλλάξεις παρά την μορφή της αμαρτίας, λέγοντας ότι ήταν ένα σφάλμα, αλλά κρατώντας το δίχως διόρθωση. Αυτή δεν είναι μια πραγματική αλλαγή στην αντίληψή σου, διότι εξακολουθεί να είναι η αμαρτία που ζητά τιμωρία, και όχι το σφάλμα.
4. Το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να τιμωρήσει την αμαρτία. Τα λάθη τα αναγνωρίζει, και θέλει να τα διορθώσει όλα όπως Του ανάθεσε ο Θεός. Αλλά την αμαρτία δεν την γνωρίζει, ούτε μπορεί να αναγνωρίσει λάθη που δεν μπορούν να διορθωθούν. Διότι ένα λάθος που δεν μπορεί να διορθωθεί δεν έχει νόημα για το Άγιο Πνεύμα. Τα λάθη είναι για διόρθωση, και δεν ζητάν τίποτα άλλο. Ό,τι  καλεί την  τιμωρία ζητά το τίποτα. Κάθε σφάλμα πρέπει να είναι ένα κάλεσμα γι αγάπη. Τι είναι, λοιπόν, η αμαρτία; Τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από ένα λάθος που θέλεις να κρατήσεις κρυφό·  ένα κάλεσμα για βοήθεια που θέλεις να κρατήσεις χωρίς να ακουστεί, άρα και χωρίς να απαντηθεί;
5. Μέσα στον χρόνο, το Άγιο Πνεύμα βλέπει ξεκάθαρα ότι ο Υιός του Θεού μπορεί να κάνει λάθη. Σε αυτό μοιράζεσαι την όραση Του. Ωστόσο, δεν μοιράζεσαι την αναγνώρισή Του για την διαφορά ανάμεσα στον χρόνο και την αιωνιότητα. Και όταν η διόρθωση ολοκληρωθεί, τότε ο χρόνος είναι αιωνιότητα. Το Άγιο Πνεύμα μπορεί να σε διδάξει πώς να βλέπεις τον χρόνο διαφορετικά και να βλέπεις πέρα από αυτόν, αλλά όχι όσο πιστεύεις στην αμαρτία. Στο σφάλμα, ναι, διότι αυτό μπορεί να διορθωθεί από το νου. Αλλά η αμαρτία είναι η πίστη ότι η αντίληψή σου είναι αμετάβλητη, και ότι ο νους πρέπει να δεχτεί ως αληθινό αυτό που του λέγεται μέσω της αντίληψης. Αν δεν υπακούσει, τότε ο νους κρίνεται ως παράφρων. Με αυτό τον τρόπο η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να αλλάξει την αντίληψη κρατιέται αδρανής, επικεντρωμένη στο σώμα από τον φόβο της αλλαγμένης αντίληψης την οποία θα επέφερε ο Δάσκαλός της,  ο Οποίος είναι ένα μαζί της.
6. Όταν μπαίνεις στον πειρασμό να πιστέψεις ότι η αμαρτία είναι πραγματική, θυμήσου αυτό: Αν η αμαρτία είναι πραγματική, τότε ούτε ο Θεός ούτε εσύ είστε πραγματικοί. Αν η δημιουργία είναι επέκταση, ο Δημιουργός πρέπει να έχει επεκτείνει τον Εαυτό Του, και είναι αδύνατον αυτό που είναι κομμάτι του Ίδιου να είναι εντελώς διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Αν η αμαρτία είναι πραγματική, ο Θεός πρέπει να βρίσκεται σε πόλεμο με τον Εαυτό Του. Πρέπει να είναι διχασμένος, και διαιρεμένος ανάμεσα στο καλό και το κακό· εν μέρει σώφρων και εν μέρει παράφρων. Διότι  πρέπει να έχει δημιουργήσει κάτι που θέλει να Τον καταστρέψει, κι έχει την δύναμη να το κάνει. Αντί να πιστεύεις αυτό, δεν είναι πιο εύκολο να πιστέψεις ότι  έκανες λάθος;
7. Όσο πιστεύεις ότι η πραγματικότητά σου ή του αδελφού σου είναι δεσμευμένη από ένα σώμα, θα πιστεύεις στην αμαρτία. Όσο πιστεύεις ότι τα σώματα μπορούν να ενώνονται, θα βρίσκεις την ενοχή ελκυστική και θα πιστεύεις ότι η αμαρτία είναι πολύτιμη. Διότι η πίστη ότι τα σώματα περιορίζουν το νου οδηγεί σε μια αντίληψη του κόσμου στην οποία φαίνεται παντού η απόδειξη του διαχωρισμού***. Και ο Θεός και η δημιουργία Του φαίνονται χώρια και παραγκωνισμένοι. Διότι η αμαρτία θέλει να αποδείξει ότι αυτό που ο Θεός δημιούργησε άγιο δεν μπορεί να επικρατήσει επάνω της, ούτε να παραμείνει το ίδιο ενώπιον της δύναμης της αμαρτίας. Η αμαρτία θεωρείται ισχυρότερη από τον Θεό, ενώπιον της οποίας ο Θεός πρέπει να υποκλίνεται, και να προσφέρει την δημιουργία Του στον κατακτητή της. Είναι αυτό ταπεινοφροσύνη ή τρέλα;
8. Αν η αμαρτία είναι πραγματική, τότε δεν πρέπει να υπάρχει καμιά ελπίδα θεραπείας. Διότι θα υπήρχε μια δύναμη πέρα από του Θεού, ικανή να φτιάξει μια άλλη θέληση που θα επιτίθετο στην δική Του Θέληση και θα την ξεπερνούσε· και θα έδινε στον Υιό Του μια θέληση ξεχωριστή από την δική Του, και ισχυρότερη. Και κάθε κομμάτι από την κατακερματισμένη δημιουργία του Θεού θα είχε μια διαφορετική θέληση, αντίθετη με την δική Του, και σε αιώνια αντίθεση με τον Ίδιο και η μία με την άλλη. Η άγια σχέση σου  έχει ως σκοπό της τώρα, τον στόχο να αποδείξει ότι αυτό είναι αδύνατον. Ο Ουρανός έχει χαμογελάσει πάνω σε αυτήν, και η πίστη στην αμαρτία έχει ξεριζωθεί χάρη στο χαμόγελο της αγάπης. Εσύ την βλέπεις ακόμα, διότι δεν συνειδητοποιείς ότι τα θεμέλια της έχουν εξαφανιστεί. Η πηγή της έχει αφαιρεθεί, κι έτσι μπορείς να την περιθάλψεις μόνο για λίγο ακόμα πριν χαθεί. Έχει μείνει μόνο η συνήθεια της αναζήτησής της.
9. Και παρόλα αυτά κοιτάζεις με το χαμόγελο του Ουρανού πάνω στα χείλη σου, και την ευλογία του Ουρανού πάνω στα μάτια σου. Δεν θα βλέπεις την αμαρτία για πολύ ακόμα. Διότι με την νέα αντίληψη ο νους την διορθώνει όταν φαίνεται πως κάνει την εμφάνισή της, και γίνεται αόρατη. Τα σφάλματα αναγνωρίζονται γρήγορα και δίνονται γρήγορα για διόρθωση, για να θεραπευτούν, όχι για να κρυφτούν. Θα θεραπευτείς από την αμαρτία και όλες τις καταστροφικές επιπτώσεις της την στιγμή που δεν θα της δίνεις δύναμη πάνω στον αδελφό σου. Και θα τον βοηθήσεις να ξεπεράσει τα λάθη του απελευθερώνοντάς τον με χαρά από την πίστη στην αμαρτία.
10. Την άγια στιγμή, θα δεις το χαμόγελο του Ουρανού να χαμογελά σε σένα και τον αδελφό σου. Κι εσύ θα λάμπεις πάνω σε αυτόν, αναγνωρίζοντας με χαρά την χάρη που σου έχει δοθεί. Διότι η αμαρτία δεν θα επικρατήσει ενάντια σε μια ένωση στην οποία έχει χαμογελάσει ο Ουρανός. Η αντίληψή σου θεραπεύτηκε την ώρα της άγιας στιγμής που σου έδωσε ο Ουρανός. Ξέχασε τι έχεις δει, και ύψωσε τα μάτια σου με πίστη σε αυτό που μπορείς να δεις τώρα. Τα εμπόδια για τον Ουρανό θα εξαφανιστούν ενώπιον της άγιας όρασης σου, διότι σε σένα που ήσουν τυφλός  σου έχει δοθεί η όραση και μπορείς να δεις. Μην ψάχνεις γι αυτό που έχει αφαιρεθεί, αλλά για το μεγαλείο που έχει αποκατασταθεί για να το δεις.
11. Κοίταξε τον Λυτρωτή σου, και δες αυτό που θέλει να σου δείξει στον αδελφό σου, και μην αφήνεις την ενοχή να σηκωθεί ξανά και να σε τυφλώσει. Διότι η αμαρτία θέλει να σε κρατά διαχωρισμένο από αυτόν, αλλά ο Λυτρωτής σου θέλει να βλέπεις τον αδελφό σου σαν τον εαυτό σου. Η σχέση σου είναι τώρα ένας ναός θεραπείας· ένας τόπος όπου όλοι οι κουρασμένοι μπορούν να έρθουν να αναπαυτούν. Εδώ είναι η ανάπαυση που περιμένει τους  πάντες, μετά το ταξίδι. Και η σχέση σου την φέρνει πιο κοντά σε όλους.

**acting out-εκτόνωση των απωθημένων
***Μόνο ο διαχωρισμός είναι αμαρτία ,κάτι που δεν είναι δυνατόν να γίνει
β).H αμαρτία είναι η πίστη ότι η αντίληψή σου είναι αμετάβλητη, και ότι ο νους πρέπει να δεχτεί ως αληθινό αυτό που του λέγεται μέσω της αντίληψης.
γ)Η αντίληψη μια ιδιότητα του διαχωρισμένου νου μπορεί να κάνει λάθη αλλά δεν μπορεί να αμαρτάνει 
δ)Η αμαρτία θα ήταν ασυγχώρητη αν μπορούσε να συμβεί
****O προσωπικός νους(εγώ) νομίζει ότι ο διαχωρισμός σου (αμαρτία)  από τον Θεό αναζητάει την τιμωρία και δεν το θεωρεί δυνατόν ότι η πίστη σου ότι είναι αληθινό καλεί την αγάπη τον ορθό Νου για να το διορθώσει.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ


Κεφάλαιο 7


Η διόρθωση και η επιμέλεια του κειμένου έγινε από την Κέλλυ Παλαντζίδου

Κεφάλαιο 7
ΤΑ ΔΩΡΑ  ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ
Μετάφραση Χ.Τσιντέα

1. Το Τελευταίο Βήμα


                                                        ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΥ1 ΚΑΙ 2
1. Η δημιουργική δύναμη του Θεού και των δημιουργημάτων Του είναι απεριόριστη, αλλά αυτή δεν είναι μια αμφίδρομη σχέση. Επικοινωνείς πλήρως με τον Θεό, όπως Αυτός μαζί σου. Αυτή είναι μια συνεχής  διαδικασία την οποία μοιράζεσαι, και επειδή την μοιράζεσαι, εμπνέεσαι να δημιουργείς σαν τον Θεό. Εν τούτοις, στην δημιουργία δεν βρίσκεσαι σε αμφίδρομη σχέση με τον Θεό, εφόσον Αυτός δημιούργησε εσένα αλλά εσύ δεν δημιούργησες Αυτόν. Σου έχω ήδη πει ότι μόνο από αυτή την άποψη η δημιουργική σου δύναμη διαφέρει από την δική Του. Ακόμα και σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει ένας παραλληλισμός. Οι γονείς γεννούν τα παιδιά, αλλά τα παιδιά δεν γεννούν τους γονείς. Όμως, γεννούν τα δικά τους παιδιά, επομένως γεννούν κι αυτά όπως οι γονείς τους.
2. Αν δημιουργούσες εσύ τον Θεό και Αυτός δημιουργούσε εσένα, τότε η Βασιλεία δεν θα αυξανόταν δια μέσου της δημιουργικής της σκέψης. Άρα η δημιουργία θα ήταν περιορισμένη, κι εσύ δεν θα μπορούσες να είσαι συν-δημιουργός με τον Θεό. Όπως η δημιουργική Σκέψη του Θεού απορρέει από Αυτόν προς εσένα, έτσι και οι δικές σου δημιουργικές σκέψεις πρέπει να απορρέουν από σένα προς τις δημιουργίες σου. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί όλη η δημιουργική δύναμη να επεκτείνεται προς τα έξω. Τα επιτεύγματα του Θεού δεν είναι δικά σου, αλλά τα δικά σου είναι σαν Εκείνου. Αυτός δημιούργησε την Υιότητα και εσύ την αυξάνεις. Έχεις την δύναμη να προσθέτεις στην Βασιλεία, όχι όμως και στον Δημιουργό της Βασιλείας. Διεκδικείς αυτή την δύναμη όταν επαγρυπνείς μόνο υπέρ του Θεού και της Βασιλείας Του. Με το να δεχτείς αυτή την δύναμη ως δική σου έχεις μάθει να θυμάσαι τι είσαι.
3. Οι δημιουργίες σου, σου ανήκουν, όπως κι εσύ ανήκεις στον Θεό. Είσαι μέρος του Θεού, όπως οι υιοί σου είναι μέρος των δικών Του Υιών. Το να δημιουργείς σημαίνει ν’ αγαπάς. Η αγάπη επεκτείνεται προς τα έξω απλά και μόνο επειδή δεν είναι δυνατόν να περιορίζεται. Όντας απεριόριστη δεν σταματά. Δημιουργεί για πάντα, αλλά όχι μέσα στον χρόνο. Οι δημιουργίες του Θεού υπήρχαν από πάντα, διότι Αυτός υπήρχε από πάντα. Οι δικές σου δημιουργίες υπήρχαν από πάντα, διότι μπορείς να δημιουργείς μόνο όπως δημιουργεί ο Θεός. Η αιωνιότητα είναι δική σου, διότι Αυτός σε δημιούργησε αιώνιο.
4. Το εγώ, από την άλλη  πλευρά, πάντα απαιτεί αμφίδρομα δικαιώματα, επειδή είναι ανταγωνιστικό αντί να αγαπάει. Πάντα είναι πρόθυμο να παζαρέψει, αλλά δεν μπορεί να καταλάβει ότι το να είσαι σαν κάποιον άλλο σημαίνει ότι δεν είναι δυνατές οι δοσοληψίες. Για να κερδίσεις πρέπει να δίνεις, όχι να κάνεις δοσοληψίες. Όταν κάνεις δοσοληψίες περιορίζεις  το να δίνεις, και αυτό δεν είναι το Θέλημα του Θεού. Το να θέλεις από κοινού με τον Θεό σημαίνει να δημιουργείς σαν Αυτόν. Ο Θεός δεν περιορίζει τα δώρα Του με κανένα τρόπο. Εσύ είσαι τα δώρα Του, κι επομένως τα δώρα σου πρέπει να είναι σαν τα δικά Του. Τα δώρα σου προς την Βασιλεία πρέπει να είναι όπως  τα δικά Του δώρα προς εσένα.
5. Εγώ έδωσα μόνο αγάπη στην Βασιλεία διότι πίστεψα ότι ήταν αυτό που ήμουν. Αυτό που πιστεύεις ότι είσαι καθορίζει τα δώρα σου, και αν ο Θεός σε δημιούργησε επεκτείνοντας τον Εαυτό Του όπως εσύ, τότε κι εσύ μπορείς να επεκτείνεις τον εαυτό σου μόνο όπως Αυτός. Μόνο η χαρά αυξάνεται για πάντα, εφόσον η χαρά και η αιωνιότητα είναι αδιαχώριστες. Ο Θεός επεκτείνεται προς τα έξω πέρα από όρια και πέρα από τον χρόνο, κι εσύ που είσαι συν-δημιουργός με Αυτόν επεκτείνεις την Βασιλεία Του για πάντα και χωρίς περιορισμούς. Η αιωνιότητα είναι η ανεξίτηλη σφραγίδα της δημιουργίας. Οι αιώνιοι βρίσκονται σε ειρήνη και χαρά για πάντα.
6. Το να σκέφτεσαι σαν τον Θεό σημαίνει να μοιράζεσαι την βεβαιότητά Του για το τι είσαι, και το να δημιουργείς σαν Αυτόν σημαίνει να μοιράζεσαι την τέλεια Αγάπη που μοιράζεται Αυτός με σένα. Προς αυτό σε οδηγεί το Άγιο Πνεύμα, ώστε η χαρά σου να μπορεί να είναι ολοκληρωμένη διότι η Βασιλεία του Θεού είναι πλήρης. Έχω πει ότι το τελευταίο βήμα στην εκ νέου αφύπνιση της γνώσης, το κάνει ο Θεός. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά είναι δύσκολο να εξηγηθεί με λέξεις διότι οι λέξεις είναι σύμβολα, και τίποτα που είναι αληθές δεν χρειάζεται να εξηγηθεί. Εν τούτοις, το Άγιο Πνεύμα έχει το έργο να μεταφράζει το άχρηστο σε χρήσιμο, το δίχως νόημα σε αυτό που έχει νόημα, και το προσωρινό σε άχρονο. Άρα μπορεί να σου πει κάτι γι αυτό το τελικό βήμα.
7. Ο Θεός δεν κάνει βήματα, διότι τα επιτεύγματα Του δεν γίνονται σταδιακά. Αυτός δεν διδάσκει, διότι οι δημιουργίες Του είναι αμετάβλητες. Δεν κάνει τίποτα τελευταίος, διότι Αυτός δημιούργησε πρώτος και για πάντα. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η λέξη «πρώτος» έτσι όπως εφαρμόζεται σε Αυτόν δεν είναι με την χρονική έννοια. Είναι πρώτος με την έννοια ότι Αυτός είναι ο Πρώτος στην Ίδια την Αγία Τριάδα. Αυτός είναι ο Πρωταρχικός Δημιουργός, διότι Αυτός δημιούργησε τους συν-δημιουργούς Του. Κι επειδή έπραξε έτσι, ο χρόνος δεν εφαρμόζεται ούτε γι Αυτόν ούτε σε ό,τι δημιούργησε. Το «τελευταίο βήμα» που θα το κάνει ο Θεός ήταν επομένως αληθινό στην αρχή, είναι αλήθεια τώρα, και θα είναι αλήθεια για πάντα. Ό,τι είναι άχρονο είναι πάντα εκεί, διότι η ύπαρξή του είναι αιώνια αμετάβλητη. Δεν θα  αλλάξει με την αύξηση, διότι δημιουργήθηκε για να αυξάνει για πάντα. Αν εσύ το αντιλαμβάνεσαι ως μη αυξανόμενο, τότε δεν γνωρίζεις τι είναι. Ακόμα, δεν γνωρίζεις Ποιος το δημιούργησε. Ο Θεός δεν σου το αποκαλύπτει αυτό διότι ποτέ δεν ήταν κρυμμένο. Το φως Του ποτέ δεν ήταν κρυφό, διότι η Θέλησή Του είναι να το μοιράζεται. Πως μπορεί αυτό που μοιράζεται ολοκληρωτικά να παρακρατείται και μετά να αποκαλύπτεται;

ΙΙ. Ο Νόμος της Βασιλείας

1. Το να θεραπεύεις είναι το μόνο είδος σκέψης σε αυτό τον κόσμο που μοιάζει με την Σκέψη του Θεού, εξαιτίας των στοιχείων που μοιράζονται. Όταν ένας αδελφός αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως ασθενή, τότε αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως μη ολοκληρωμένο, κι επομένως σε ανάγκη. Αν κι εσύ τον βλέπεις με αυτό τον τρόπο, τότε τον βλέπεις σαν να είναι απών από την Βασιλεία ή διαχωρισμένος από αυτή, καθιστώντας έτσι την ίδια την Βασιλεία κρυφή και για τους δύο σας. Η ασθένεια και ο διαχωρισμός δεν είναι από τον Θεό, αλλά η Βασιλεία είναι. Αν αποκρύπτεις την Βασιλεία, αντιλαμβάνεσαι κάτι που δεν είναι από τον Θεό.
2. Το να θεραπεύεις, λοιπόν, σημαίνει να διορθώνεις την αντίληψη στον αδελφό σου και στον εαυτό σου, με το  να μοιράζεσαι το Άγιο Πνεύμα μαζί του. Αυτό σας τοποθετεί και τους δύο μέσα στην Βασιλεία, και επαναφέρει την ολότητά της μέσα στο νου σου. Αυτό αντανακλά την δημιουργία, διότι ενοποιεί καθώς αυξάνεται και αφομοιώνει καθώς επεκτείνεται. Αυτό που προβάλλεις ή επεκτείνεις είναι πραγματικό για σένα. Αυτός είναι ένας αμετάκλητος νόμος του νου σε αυτό τον κόσμο, αλλά και στην Βασιλεία. Όμως, το περιεχόμενο είναι διαφορετικό σε αυτό τον κόσμο, διότι οι σκέψεις που κυβερνά είναι πολύ διαφορετικές από αυτές της Βασιλείας. Οι νόμοι πρέπει να προσαρμόζονται στις περιστάσεις αν πρόκειται να διατηρήσουν την τάξη. Το αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό των νόμων του νου έτσι όπως λειτουργούν σε αυτό τον κόσμο είναι ότι με το να τους υπακούς, και σε διαβεβαιώνω ότι πρέπει να τους υπακούς, μπορεί να φτάσεις σε διαμετρικά αντίθετα αποτελέσματα. Αυτό συμβαίνει διότι οι νόμοι έχουν προσαρμοστεί στις συνθήκες αυτού του κόσμου, στις οποίες τα διαμετρικά αντίθετα αποτελέσματα φαίνονται πιθανά διότι εσύ μπορείς να ανταποκρίνεσαι σε δύο συγκρουόμενες φωνές.
3. Έξω από την Βασιλεία, ο νόμος που επικρατεί μέσα (σε αυτή) προσαρμόζεται στο «Πιστεύεις ό,τι προβάλλεις προς τα έξω.» Αυτή είναι η μορφή διδασκαλίας του, διότι έξω από την Βασιλεία η μάθηση είναι πολύ σημαντική. Αυτή η μορφή υπονοεί ότι θα μαθαίνεις αυτό που είσαι από ό,τι έχεις προβάλλει πάνω στους άλλους, κι επομένως πιστεύεις πως  αυτοί είναι. Μέσα στην Βασιλεία δεν υπάρχει διδασκαλία και μάθηση, διότι δεν υπάρχει καμία πίστη. Υπάρχει μόνο βεβαιότητα. Ο Θεός και οι Υιοί Του, μέσα στην βεβαιότητα της ύπαρξης, γνωρίζουν ότι είσαι αυτό που επεκτείνεις. Αυτή η μορφή του νόμου δεν προσαρμόζεται καθόλου, εφόσον είναι ο νόμος της δημιουργίας. Ο Θεός ο Ίδιος δημιούργησε το νόμο δημιουργώντας με αυτόν. Και οι Υιοί Του, που δημιουργούν σαν Αυτόν, τον ακολουθούν με χαρά, γνωρίζοντας ότι η αύξηση της Βασιλείας βασίζεται σε αυτόν, ακριβώς όπως βασίστηκε και η δική τους δημιουργία.
4. Οι νόμοι, για να είναι χρήσιμοι, πρέπει να μεταδίδονται. Επομένως, πρέπει να μεταφράζονται για εκείνους που μιλούν διαφορετικές γλώσσες. Εν τούτοις, ένα καλός μεταφραστής, παρόλο που πρέπει ν’αλλάξει την μορφή αυτού που μεταφράζει, ποτέ δεν αλλάζει το νόημα. Μάλιστα, όλος του ο σκοπός είναι ν’ αλλάξει την μορφή έτσι ώστε να διατηρηθεί το αρχικό νόημα. Το Άγιο Πνεύμα είναι ο Μεταφραστής των νόμων του Θεού για εκείνους που δεν τους καταλαβαίνουν. Δεν θα μπορούσες να το κάνεις αυτό μόνος σου διότι ένας  νους που βρίσκεται σε σύγκρουση δεν μπορεί να παραμένει πιστός σε ένα νόημα, κι επομένως θα το αλλάξει για να διατηρήσει την μορφή.
5. Ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος στην μετάφραση είναι ακριβώς το αντίθετο. Αυτό  μεταφράζει μόνο για να διατηρήσει το αρχικό νόημα με κάθε τρόπο και σε όλες τις γλώσσες. Επομένως, αντιτίθεται στην ιδέα ότι οι διαφορές στην μορφή έχουν σημασία, και πάντα τονίζει ότι αυτές οι διαφορές δεν έχουν σημασία. Η σημασία του μηνύματός Του είναι πάντα η ίδια ∙ μόνο το νόημα  έχει σημασία. Ο νόμος της δημιουργίας του Θεού δεν χρησιμοποιεί την χρήση της αλήθειας για να πείσει τους Υιούς Του για την αλήθεια. Η επέκταση της αλήθειας, που είναι ο νόμος της Βασιλείας, βασίζεται μόνο στην γνώση του τι είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η κληρονομιά σου και δεν απαιτεί καθόλου μάθηση, αλλά όταν εσύ την απαρνήθηκες έγινες μαθητής αναγκαστικά.
6. Κανένας δεν αμφισβητεί την σχέση της μάθησης και της μνήμης. Η μάθηση είναι αδύνατη δίχως την μνήμη εφόσον κάτι  πρέπει να είναι συνεπές για να μπορείς να το θυμηθείς. Γι αυτό η διδασκαλία του Αγίου Πνεύματος είναι ένα μάθημα στην θύμηση. Έχω ξαναπεί ότι Αυτός διδάσκει  την θύμηση και την λησμονιά, αλλά την λησμονιά την διδάσκει μόνο για να κάνει την θύμηση συνεπή. Ξεχνάς για να μπορέσεις να θυμηθείς καλύτερα. Δεν θα καταλαβαίνεις τις μεταφράσεις Του ενώσω ακούς δύο τρόπους ερμηνείας τους. Επομένως, πρέπει να ξεχάσεις ή να αφήσεις να φύγει ο ένας για να κατανοήσεις τον άλλον. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που μπορείς να μάθεις την συνέπεια, έτσι ώστε τελικά να είσαι συνεπής.
7. Τι μπορεί να σημαίνει η τέλεια συνέπεια της Βασιλείας για εκείνους που βρίσκονται σε σύγχυση; Είναι προφανές ότι η σύγχυση παρεμβαίνει στο νόημα, κι επομένως εμποδίζει τον μαθητή να το εκτιμήσει. Δεν υπάρχει καμία σύγχυση στην Βασιλεία των Ουρανών, διότι εκεί υπάρχει μόνο ένα νόημα. Αυτό το νόημα  προέρχεται από τον Θεό και είναι ο Θεός. Κι επειδή είναι επίσης κι εσύ, το μοιράζεσαι και το  επεκτείνεις όπως έκανε και ο Δημιουργός σου. Αυτό δεν χρειάζεται μετάφραση διότι είναι απόλυτα κατανοητό, αλλά χρειάζεται επέκταση διότι σημαίνει επέκταση. Η επικοινωνία είναι απόλυτα άμεση και τέλεια ενοποιημένη. Είναι ολοκληρωτικά ελεύθερη, διότι τίποτα δυσαρμονικό δεν εισέρχεται ποτέ. Αυτός είναι ο λόγος που είναι η Βασιλεία του Θεού. Ανήκει σ’ Αυτόν και επομένως είναι σαν Αυτόν. Αυτή είναι η πραγματικότητά , και τίποτα δεν μπορεί να την προσβάλλει.


ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ 3+4
ΙΙΙ. Η  Πραγματικότητα της Βασιλείας

1. Το Άγιο Πνεύμα διδάσκει ένα μάθημα, και το εφαρμόζει σε όλα τα άτομα και σε όλες τις καταστάσεις. Εφόσον είναι ελεύθερο από την σύγκρουση, μεγιστοποιεί όλες τις προσπάθειες και όλα τα αποτελέσματα. Διδάσκοντας την δύναμη της Βασιλείας του Θεού του Ίδιου, σε διδάσκει ότι όλη η δύναμη είναι δική σου. Η εφαρμογή της δεν έχει σημασία. Είναι πάντα στο μέγιστο. Η επαγρύπνησή σου δεν είναι αυτή που την διασφαλίζει ως δική σου, αλλά σου δίνει όμως την ικανότητα να την χρησιμοποιείς πάντα και με όλους τους τρόπους. Όταν είπα «Είμαι μαζί σου πάντα,» το εννοούσα κυριολεκτικά. Δεν είμαι απών για κανέναν σε καμία κατάσταση. Και επειδή είμαι πάντα μαζί σου, εσύ είσαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Δεν έφτιαξες εσύ αυτή την δύναμη, όπως ούτε κι εγώ. Δημιουργήθηκε για να μοιράζεται, κι επομένως δεν έχει νόημα να γίνει αντιληπτή σαν να ανήκει σε κάποιον εις βάρος κάποιου άλλου. Μια τέτοια αντίληψη την καθιστά χωρίς νόημα περιορίζοντας  ή παραβλέποντας την αληθινή και μοναδική της σημασία.
2. Το νόημα  του Θεού παραμένει στην Βασιλεία, διότι εκεί το τοποθέτησε Αυτός. Δεν παραμένει μέσα στο χρόνο. Απλά αναπαύεται στην Βασιλεία διότι ανήκει εκεί, όπως κι εσύ. Πως μπορείς εσύ που είσαι το νόημα του Θεού ν’ αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως απόντα από κει; Μπορείς να βλέπεις τον εαυτό σου ως διαχωρισμένο από την σημασία σου μόνο όταν τον βιώνεις ως μη αληθινό. Αυτός είναι ο λόγος που το εγώ είναι παρανοϊκό∙ σε διδάσκει ότι δεν είσαι αυτό που είσαι. Αυτό είναι τόσο αντιφατικό που είναι προφανώς αδύνατον. Επομένως είναι ένα μάθημα που δεν μπορείς να μάθεις πραγματικά, άρα ούτε και να το διδάξεις πραγματικά. Εν τούτοις, πάντα διδάσκεις. Επομένως, πρέπει να διδάσκεις κάτι άλλο, παρόλο που το εγώ δεν γνωρίζει τι είναι αυτό. Το εγώ, λοιπόν, συνεχώς  καταλύεται, και υποπτεύεται τα κίνητρά σου. Ο νους σου δεν μπορεί να ενοποιηθεί συμμαχώντας με το εγώ, διότι ο νους δεν ανήκει σε αυτό. Εν τούτοις, αυτό που είναι «προδοτικό» για το εγώ είναι πιστό για την ειρήνη. Ο «εχθρός» του εγώ, είναι επομένως δικός σου φίλος.
3. Έχω ξαναπεί ότι ο φίλος του εγώ δεν είναι μέρος δικό σου, διότι το εγώ αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ότι βρίσκεται σε πόλεμο και επομένως χρειάζεται συμμάχους. Εσύ που δεν βρίσκεσαι σε πόλεμο πρέπει να αναζητάς αδελφούς και ν’ αναγνωρίζεις όλους όσους βλέπεις σαν αδελφούς, διότι μόνο οι ίσοι βρίσκονται σε ειρήνη. Εφόσον οι ίσοι Υιοί του Θεού έχουν τα πάντα, δεν γίνεται να ανταγωνίζονται. Εν τούτοις, αν αντιλαμβάνονται κάποιον από τους αδελφούς του ως οτιδήποτε άλλο εκτός από ίσο, τότε η ιδέα του ανταγωνισμού θα έχει εισέλθει στο νου τους. Μην υποτιμάς την ανάγκη σου να επαγρυπνείς εναντίον αυτής της ιδέας, διότι όλες οι συγκρούσεις σου προέρχονται από αυτή. Είναι η πεποίθηση ότι είναι δυνατόν να υπάρχουν συγκρουόμενα συμφέροντα, κι επομένως έχεις δεχτεί το αδύνατον ως αληθές. Είναι αυτό διαφορετικό από το να λες ότι αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως μη πραγματικό;
4. Το να είσαι στην Βασιλεία σημαίνει απλά ότι εστιάζεις όλη την προσοχή σου σ’ αυτήν. Όσο πιστεύεις ότι μπορείς να έχεις στραμμένη την προσοχή σου σε αυτό που δεν είναι αληθινό, δέχεσαι την σύγκρουση ως επιλογή σου. Είναι αυτό πραγματικά μια επιλογή; Φαίνεται σαν να είναι, αλλά τα φαινόμενα και η πραγματικότητα δεν είναι καθόλου τα ίδια. Εσύ  που είσαι η Βασιλεία δεν σε απασχολούν τα φαινόμενα. Η πραγματικότητα είναι δική σου διότι είσαι η πραγματικότητα. Αυτός είναι ο τρόπος που το να έχεις και το να είσαι τελικά συμφιλιώνονται, όχι  μέσα στην Βασιλεία, αλλά στο νου σου. Ο βωμός  που υπάρχει εκεί είναι η μόνη πραγματικότητα. Ο βωμός είναι απόλυτα καθαρός  στην σκέψη, διότι είναι μια αντανάκλαση της τέλειας Σκέψης. Ο ορθός νους σου βλέπει μόνο αδελφούς, διότι βλέπει μόνο μέσα από το δικό του φως.
5. Ο Θεός ο Ίδιος  έχει φωτίσει το νου σου, και κρατά τον νου σου φωτεινό με το φως Του επειδή ο νους σου είναι το φως Του. Αυτό είναι απόλυτα πέρα από κάθε αμφισβήτηση, και όταν ρωτάς παίρνεις την απάντηση. Η Απάντηση απλά διαλύει κάθε αμφισβήτηση, διασφαλίζοντας το γεγονός ότι το να ρωτάς για  την πραγματικότητα σημαίνει ότι η αμφισβήτησή σου είναι άσκοπη. Αυτός είναι ο λόγος που το Άγιο Πνεύμα ποτέ δεν αμφισβητεί. Η μοναδική του  λειτουργία είναι να διαλύει  ό,τι  είναι  αμφισβητήσιμο  και επομένως  να οδηγεί στην βεβαιότητα. Οι βέβαιοι είναι απόλυτα γαλήνιοι, διότι δεν βρίσκονται σε αμφιβολία. Δεν κάνουν ερωτήσεις, διότι τίποτα το αμφισβητήσιμο δεν εισέρχεται στο νου τους. Αυτό τους κρατά σε τέλεια γαλήνη, επειδή αυτό είναι που μοιράζονται, γνωρίζοντας τι  πραγματικά  είναι .


IV. Η Θεραπεία ως Αναγνώριση της Αλήθειας

1. Η αλήθεια μπορεί μόνο να αναγνωριστεί και χρειάζεται να αναγνωριστεί. Η έμπνευση είναι του Αγίου Πνεύματος, και η βεβαιότητα είναι του Θεού σύμφωνα με του νόμους Του. Επομένως, και τα  δύο προέρχονται από την ίδια Πηγή, εφόσον η έμπνευση προέρχεται από την Φωνή που μιλά για τον  Θεό και η βεβαιότητα προέρχεται από τους νόμους του Θεού. Η θεραπεία δεν προέρχεται απευθείας από τον Θεό, ο Οποίος γνωρίζει τις δημιουργίες Του ως τέλεια ολοκληρωμένες. Εν τούτοις, η θεραπεία εξακολουθεί να είναι του Θεού, διότι ξεκινά από την Φωνή Του και τους νόμους Του. Είναι αποτέλεσμά τους, σε μια κατάσταση του νου που δεν Τον γνωρίζει. Αυτή η κατάσταση είναι άγνωστη σε Αυτόν κι επομένως δεν υπάρχει, αλλά εκείνοι που κοιμούνται δεν έχουν επίγνωση. Κι εφόσον δεν έχουν επίγνωση, δεν γνωρίζουν.
2. Το Άγιο Πνεύμα πρέπει να εργαστεί μέσα από εσένα για να σε διδάξει ότι βρίσκεται  μέσα σε  σένα. Αυτό είναι ένα ενδιάμεσο βήμα προς την γνώση ότι είσαι εν Θεώ επειδή αποτελείς  μέρος Του. Τα θαύματα που εμπνέει το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να έχουν βαθμό δυσκολίας, διότι κάθε μέρος της δημιουργίας ανήκει στην ίδια βαθμίδα. Αυτό είναι το Θέλημα του Θεού και το δικό σου. Οι νόμοι του Θεού το διασφαλίζουν αυτό, και το Άγιο Πνεύμα σου το υπενθυμίζει. Όταν θεραπεύεις, θυμάσαι τους νόμους του Θεού και ξεχνάς τους νόμους του εγώ. Έχω ξαναπεί ότι η λησμονιά είναι απλά ένας τρόπος να θυμάσαι καλύτερα. Επομένως δεν είναι το αντίθετο της θύμησης αν γίνει σωστά αντιληπτή. Όταν γίνει αντιληπτή εσφαλμένα, τότε εισάγει μια αντίληψη σύγκρουσης με κάτι άλλο, όπως κάνει κάθε εσφαλμένη αντίληψη. Αν γίνει σωστά αντιληπτή, τότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διέξοδος από την σύγκρουση, όπως κάθε ορθή αντίληψη.
3. Το εγώ δεν θέλει να διδάξει σε όλους όλα όσα έχει μάθει, διότι αυτό θα ματαίωνε τον σκοπό του. Επομένως, στην πραγματικότητα δεν μαθαίνει καθόλου. Το Άγιο Πνεύμα σε διδάσκει να χρησιμοποιείς αυτό που έχει φτιάξει το εγώ, για να διδάξεις το αντίθετο από ό,τι έχει «μάθει» το εγώ. Το είδος της  μάθησης του είναι το ίδιο άσχετο όσο και η συγκεκριμένη ικανότητα που χρησιμοποιήθηκε για την μάθηση. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να κάνεις την προσπάθεια να μάθεις, διότι το Άγιο Πνεύμα έχει έναν ενοποιημένο στόχο για την προσπάθεια. Αν διαφορετικές ικανότητες εφαρμόζονται για αρκετό διάστημα προς ένα στόχο, τότε οι ικανότητες οι ίδιες ενοποιούνται. Αυτό γίνεται επειδή κατευθύνονται προς μια κατεύθυνση, σε ένα δρόμο. Εν τέλει, λοιπόν, όλες συνεισφέρουν σε ένα αποτέλεσμα, και κάνοντάς το αυτό, τονίζεται περισσότερο η ομοιότητα τους και όχι οι διαφορές τους.
4. Άρα όλες οι ικανότητες θα πρέπει να παραδίδονται στο Άγιο Πνεύμα, το Οποίο κατανοεί το πώς να τις χρησιμοποιήσει σωστά. Αυτό τις χρησιμοποιεί μόνο για θεραπεία, διότι σε γνωρίζει μόνο ως ολοκληρωμένο. Θεραπεύοντας μαθαίνεις την ολότητα, και μαθαίνοντας την ολότητα μαθαίνεις να θυμάσαι τον Θεό. Εσύ Τον έχεις λησμονήσει, αλλά το Άγιο Πνεύμα καταλαβαίνει ότι η λησμονιά σου πρέπει να μεταφραστεί σε ένα τρόπο ενθύμησης.
5. Ο στόχος του εγώ είναι τόσο ενοποιημένος όσο του Αγίου Πνεύματος, και εξαιτίας αυτού οι στόχοι τους δεν μπορούν ποτέ να συμφιλιωθούν με κανένα τρόπο και σε κανένα βαθμό. Το εγώ πάντα επιδιώκει να διαιρεί και να διαχωρίζει. Το Άγιο Πνεύμα πάντα επιδιώκει να ενοποιεί και να θεραπεύει. Καθώς θεραπεύεις θεραπεύεσαι, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν βλέπει βαθμό δυσκολίας στην θεραπεία. Η θεραπεία είναι ο τρόπος να αναιρέσεις την πίστη στις διαφορές, όντας ο μόνος τρόπος να αντιλαμβάνεσαι την Υιότητα  ως ένα. Αυτή η αντίληψη βρίσκεται επομένως σε συμφωνία με τους νόμους του Θεού, ακόμα και σε μία κατάσταση του νου που δεν είναι σύμφωνη  με την δική Του. Η δύναμη της ορθής αντίληψης είναι τόσο μεγάλη που φέρνει το νου σε συμφωνία με το Νου Εκείνου, διότι υπηρετεί την Φωνή Του, η οποία βρίσκεται μέσα σε όλους σας.
6. Το να νομίζεις ότι μπορείς να αντιτεθείς στην Βούληση του Θεού είναι μια αληθινή αυταπάτη. Το εγώ πιστεύει ότι μπορεί, και ότι μπορεί να σου προσφέρει την δική του «βούληση» ως δώρο. Δεν τη θέλεις. Αυτό δεν είναι δώρο. Δεν είναι τίποτα απολύτως. Ο Θεός σου έχει δώσει ένα δώρο που και το έχεις και είσαι. Όταν δεν το χρησιμοποιείς, ξεχνάς ότι το έχεις. Με το να μην το θυμάσαι, δεν γνωρίζεις τι είσαι. Η θεραπεία, λοιπόν, είναι ένας τρόπος προσέγγισης της γνώσης σκεπτόμενος σε συμφωνία με τους νόμους του Θεού, και αναγνωρίζοντας την παγκοσμιότητα τους. Δίχως αυτή την αναγνώριση, κάνεις αυτούς τους νόμους να μην έχουν νόημα για σένα. Εν τούτοις, οι νόμοι δεν είναι χωρίς νόημα, εφόσον όλο το νόημα περιέχεται σε αυτούς και μέσα από  αυτούς.
7. Αναζήτησε πρώτα την Βασιλεία των Ουρανών, διότι εκεί λειτουργούν αληθινά οι νόμοι του Θεού, και μπορούν να λειτουργούν αληθινά διότι είναι οι νόμοι της αλήθειας. Αλλά αναζήτησε μόνο αυτό, διότι δεν μπορείς  να βρεις  τίποτα άλλο. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Ο Θεός είναι το  Παν   μέσα στα πάντα με κυριολεκτική έννοια. Όλη η ύπαρξη βρίσκεται μέσα σε Αυτόν ο Οποίος είναι όλη η Ύπαρξη. Επομένως, εσύ βρίσκεσαι μέσα σε Αυτόν εφόσον η ύπαρξή σου είναι δική Του. Η θεραπεία είναι ένας τρόπος να ξεχάσεις την αίσθηση κινδύνου που σου έχει προκαλέσει το εγώ, με το να μην αναγνωρίζεις της ύπαρξή του (τον κίνδυνο) στον αδελφό σου. Αυτό ενδυναμώνει το Άγιο Πνεύμα και στους δυο σας, διότι είναι μια άρνηση ν’ αναγνωρίσεις τον φόβο. Η αγάπη χρειάζεται μόνο αυτή την πρόσκληση. Έρχεται ελεύθερα σε όλη την Υιότητα , όντας η ίδια αυτό που είναι η Υιότητα. Με την αφύπνισή σου μέσα σ’ αυτή, απλά ξεχνάς αυτό που δεν είσαι. Αυτό σε καθιστά ικανό να θυμηθείς αυτό που είσαι.


V. Η Θεραπεία και το Αμετάβλητο του Νου

1. Το σώμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πλαίσιο για αναπτυσσόμενες ικανότητες, που χρησιμοποιούνται όμως με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο. Αυτή είναι μια απόφαση. Τα αποτελέσματα της απόφασης του εγώ σε αυτό το ζήτημα είναι τόσο φανερά που δεν χρειάζονται καμία επεξήγηση, αλλά η απόφαση του Αγίου Πνεύματος να χρησιμοποιεί το σώμα μόνο για επικοινωνία έχει μια τέτοια άμεση σύνδεση με την θεραπεία που πραγματικά χρειάζεται διευκρίνιση. Ο μη θεραπευμένος θεραπευτής προφανώς δεν κατανοεί το  ίδιο  του το  λειτούργημα.
2. Μόνο οι νόες επικοινωνούν. Εφόσον το εγώ δεν μπορεί να εξαλείψει την παρόρμηση για επικοινωνία επειδή είναι επίσης και παρόρμηση για δημιουργία, μπορεί μόνο να σε διδάσκει ότι το σώμα μπορεί και να επικοινωνεί και να δημιουργεί, κι επομένως δεν χρειάζεται το νου. Με αυτό τον τρόπο το εγώ προσπαθεί να σε διδάξει ότι το σώμα μπορεί να ενεργεί σαν το νου, κι επομένως είναι αυτάρκες. Εν τούτοις, έχουμε μάθει ότι η συμπεριφορά δεν αποτελεί κάποιο επίπεδο ούτε για διδασκαλία ούτε για μάθηση, εφόσον μπορείς να ενεργείς σύμφωνα με αυτό  που δεν πιστεύεις. Αν το κάνεις αυτό, όμως, θα σε εξασθενήσει ως δάσκαλο και μαθητή διότι, έχουμε επανειλημμένα τονίσει, ότι διδάσκεις αυτό που πραγματικά πιστεύεις. Ένα ασυνεπές μάθημα θα διδαχθεί και θα μαθευτεί πολύ δύσκολα. Αν διδάσκεις και την ασθένεια και την θεραπεία, είσαι και φτωχός διδάσκαλος και φτωχός μαθητής.
3. Η θεραπεία είναι  μία ικανότητα που μπορεί να αναπτύξει ο κάθε ένας και πρέπει να την αναπτύξει αν είναι να θεραπευτεί. Η θεραπεία είναι η μορφή επικοινωνίας του Αγίου Πνεύματος σε αυτό τον κόσμο, και η μόνη που Αυτό  δέχεται . Δεν αναγνωρίζει καμία άλλη, διότι δεν δέχεται την σύγχυση του νου και του σώματος που έχει το εγώ. Οι νόες μπορούν να επικοινωνούν, αλλά δεν μπορούν να πληγώνουν. Το σώμα στην υπηρεσία του εγώ μπορεί να πληγώνει άλλα σώματα, αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί εκτός κι αν υπάρχει ήδη  σύγχυση σώματος με το νου. Και αυτή η κατάσταση επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για θεραπεία ή για μαγεία, αλλά πρέπει να θυμάσαι ότι η μαγεία πάντα εμπεριέχει την πεποίθηση ότι η θεραπεία είναι βλαβερή. Αυτή η πεποίθηση είναι η απόλυτα παρανοϊκή βάση της, κι έτσι προχωρά με ανάλογο τρόπο.
4. Η θεραπεία μόνο ενδυναμώνει. Η μαγεία πάντα προσπαθεί να εξασθενεί. Η θεραπεία δεν αντιλαμβάνεται τίποτα στον θεραπευτή που να μην το μοιράζεται μαζί του ο κάθε ένας. Η μαγεία πάντα βλέπει κάτι «ιδιαίτερο» στον θεραπευτή, το οποίο πιστεύει ότι μπορεί να προσφέρει ως δώρο σε κάποιον που δεν το έχει. Μπορεί να πιστεύει ότι το δώρο προέρχεται από τον Θεό προς αυτόν, αλλά είναι ολοφάνερο ότι δεν καταλαβαίνει τον Θεό αν νομίζει ότι αυτός έχει κάτι που λείπει στους άλλους.
5. Το Άγιο Πνεύμα δεν λειτουργεί τυχαία, και η θεραπεία που είναι από Αυτό  πάντα λειτουργεί. Τα αποτελέσματα θα ποικίλουν εκτός κι αν ο θεραπευτής θεραπεύει πάντα μέσω Αυτού. Εν τούτοις, η θεραπεία η ίδια είναι συνεπής, αφού μόνο η συνέπεια είναι ελεύθερη από συγκρούσεις, και μόνο οι ελεύθεροι από συγκρούσεις είναι ολοκληρωμένοι. Με το να δέχεται εξαιρέσεις και να αναγνωρίζει ότι μερικές φορές μπορεί να θεραπεύει και μερικές όχι, ο θεραπευτής προφανώς δέχεται την ασυνέπεια. Επομένως βρίσκεται σε σύγκρουση, και διδάσκει την σύγκρουση. Μπορεί οτιδήποτε που προέρχεται από τον Θεό να μην είναι για όλους, και για  πάντα; Η αγάπη είναι ανίκανη για οποιαδήποτε εξαίρεση. Μόνο αν υπάρχει φόβος η ιδέα των εξαιρέσεων φαίνεται πως αποκτά κάποια σημασία. Οι εξαιρέσεις είναι τρομακτικές διότι είναι φτιαγμένες από τον φόβο. Ο «φοβισμένος θεραπευτής» είναι μια αντίφαση όρων, κι επομένως μια ιδέα στην οποία μόνο ένας νους που βρίσκεται σε σύγκρουση θα μπορούσε να βρει  κάποιο νόημα.
6. Ο φόβος δεν χαροποιεί. Η θεραπεία, όμως, δίνει χαρά. Ο φόβος πάντα κάνει εξαιρέσεις. Η θεραπεία ποτέ. Ο φόβος προκαλεί απομόνωση, διότι εισάγει τον διαχωρισμό. Η θεραπεία πάντα παράγει αρμονία, διότι προέρχεται από την ενοποίηση. Είναι προβλέψιμη διότι είναι αξιόπιστη. Όλα όσα είναι του Θεού είναι αξιόπιστα, διότι όλα όσα είναι του Θεού είναι ολοκληρωτικά αληθινά. Η θεραπεία είναι αξιόπιστη διότι εμπνέεται από την Φωνή Του, και βρίσκεται σε συμφωνία με τους νόμους Του. Εν τούτοις, αν η θεραπεία είναι συνεπής τότε δεν μπορεί να γίνει κατανοητή με ασυνέπεια. Κατανόηση σημαίνει συνέπεια διότι Θεός σημαίνει συνέπεια. Εφόσον αυτή είναι η σημασία Του, είναι επίσης και η δική σου. Η δική σου σημασία δεν μπορεί να βρίσκεται σε ασυμφωνία με την δική Του, διότι ολόκληρη και η μοναδική σημασία σου προέρχεται από την δική Του και είναι σαν την δική Του. Ο Θεός δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται σε ασυμφωνία με τον Εαυτό Του, κι εσύ δεν μπορεί να βρίσκεσαι σε ασυμφωνία με Αυτόν. Δεν μπορείς να διαχωρίσεις τον Εαυτό σου από τον Δημιουργό σου, ο Οποίος σε δημιούργησε μοιράζοντας την Ύπαρξή Του μαζί σου.
7. Ο μη θεραπευμένος θεραπευτής θέλει ευγνωμοσύνη από τους αδελφούς του, αλλά αυτός δεν είναι ευγνώμων προς αυτούς. Αυτό συμβαίνει διότι πιστεύει ότι αυτός τους δίνει κάτι, και δεν λαμβάνει κάτι εξίσου επιθυμητό σαν αναταπόδοση. Η διδασκαλία του είναι περιορισμένη διότι μαθαίνει τόσο λίγα. Το θεραπευτικό του μάθημα περιορίζεται από την ίδια του την αχαριστία, η οποία είναι ένα μάθημα για την ασθένεια. Η αληθινή μάθηση είναι συνεχής, και τόσο ουσιώδης στην δύναμή της γι αλλαγή ώστε ο Υιός του Θεού μπορεί ν’αναγνωρίσει την δύναμή του μέσα σε μια στιγμή και ν’ αλλάξει τον κόσμο αμέσως μετά. Αυτό συμβαίνει διότι, αλλάζοντας το νου του, έχει αλλάξει το πιο ισχυρό εργαλείο που του δόθηκε ποτέ για αλλαγή. Αυτό με κανένα τρόπο δεν αντικρούει το αμετάβλητο του νου έτσι όπως τον δημιούργησε ο Θεός, αλλά εσύ νομίζεις ότι τον έχεις αλλάξει όσο μαθαίνεις μέσω του εγώ. Αυτό σε θέτει σε θέση ανάγκης να μάθεις ένα μάθημα που φαίνεται αντιφατικό∙ πρέπει να μάθεις να αλλάζεις γνώμη για το νου σου. Μόνο με αυτό μπορείς να μάθεις ότι είναι αμετάβλητος.
8. Όταν θεραπεύεις, αυτό ακριβώς είναι που μαθαίνεις. Αναγνωρίζεις τον αμετάβλητο νου στον αδελφό σου συνειδητοποιώντας ότι αυτός δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει αλλάξει το νου του. Αυτός είναι ο τρόπος να αναγνωρίσεις  το Άγιο Πνεύμα μέσα του. Και είναι Το Άγιο Πνεύμα μέσα σ’ αυτόν που ποτέ δεν αλλάζει το Νου Του. Αυτός ο ίδιος μπορεί να νομίζει ότι μπορεί, αλλιώς δεν θα αντιλαμβανόταν τον εαυτό του ως ασθενή. Επομένως δεν γνωρίζει τι είναι ο Εαυτός του. Αν εσύ βλέπεις μόνο το αναλλοίωτο μέσα σ’ αυτόν δεν τον αλλάζεις  πραγματικά. Αλλάζοντας τον δικό σου νου για τον δικό του εκ μέρους του, τον βοηθάς να καταργήσει  την αλλαγή που το εγώ του νομίζει ότι έχει κάνει σ’ αυτόν.
9. Όπως μπορείς και ν΄ακούς δύο φωνές, έτσι μπορείς και να βλέπεις με δύο τρόπους. Ο ένας τρόπος σου δείχνει μια εικόνα, ή ένα είδωλο που μπορείς να λατρεύεις από φόβο, αλλά ποτέ δεν θ’ αγαπήσεις. Ο άλλος σου δείχνει μόνο την αλήθεια, την οποία θα αγαπήσεις διότι θα την καταλάβεις. Η κατανόηση είναι εκτίμηση, διότι μπορείς να ταυτιστείς με αυτό που καταλαβαίνεις, και κάνοντάς το μέρος δικό σου, το έχεις δεχτεί με αγάπη. Έτσι σε δημιούργησε ο Θεός ο Ίδιος∙ με κατανόηση, εκτίμηση και αγάπη. Το εγώ είναι εντελώς ανίκανο να το καταλάβει αυτό, διότι δεν καταλαβαίνει τι φτιάχνει, και δεν το εκτιμά, ούτε το αγαπά. Ενσωματώνει για να αποσπάσει. Κυριολεκτικά πιστεύει ότι κάθε φορά που στερεί κάποιον από κάτι, αυτό αυξάνει. Συχνά έχω μιλήσει για την αύξηση της Βασιλείας των Ουρανών μέσα από τις δικές σου δημιουργίες, που μπορούν να δημιουργηθούν μόνο έτσι όπως κι εσύ. Όλη η δόξα και η τέλεια χαρά που είναι η Βασιλεία βρίσκονται  μέσα σου για να την προσφέρεις . Δεν θα  το ήθελες;
10. Δεν μπορείς να ξεχάσεις τον Πατέρα διότι εγώ είμαι μαζί σου, και εγώ δεν γίνεται να Τον ξεχάσω. Το να με ξεχάσεις σημαίνει ότι ξεχνάς τον εαυτό σου και Αυτόν που σε δημιούργησε. Οι αδελφοί μας λησμονούν. Γι αυτό χρειάζονται εσένα να τους υπενθυμίζεις εμένα και Αυτόν που με δημιούργησε. Μέσα από αυτή την υπενθύμιση, μπορείς να αλλάξεις το νου τους για τον εαυτό τους, όπως εγώ μπορώ να αλλάξω τον δικό σου. Ο νους σου είναι ένα τόσο ισχυρό φως που μπορεί να κοιτά τον δικό τους και να τον φωτίζει, όπως εγώ μπορώ να φωτίζω τον δικό σου. Δεν θέλω να μοιραστώ το σώμα μου διότι αυτό σημαίνει ότι δεν μοιράζομαι τίποτα. Θα ήθελα να μοιραστώ μια ψευδαίσθηση με τα πιο ιερά τέκνα ενός ιερότατου Πατέρα; Όμως θέλω να μοιραστώ το νου μου μαζί σου διότι έχουμε ένα  Νου, και αυτός ο Νους είναι δικός μας. Να βλέπεις  μόνο αυτό το Νου παντού, διότι είναι παντού και στα πάντα. Είναι τα πάντα διότι συμπεριλαμβάνει όλα τα πράγματα μέσα του. Ευλογημένος να είσαι εσύ που αυτό μόνο αντιλαμβάνεσαι, διότι αντιλαμβάνεσαι μόνο αυτό που είναι αληθινό.
11. Έλα λοιπόν σε μένα, και μάθε για την αλήθεια που υπάρχει μέσα σου. Ο νους που μοιραζόμαστε μοιράζεται από όλους τους αδελφούς μας, και καθώς τους βλέπουμε όπως αληθινά είναι αυτοί θα θεραπεύονται. Άφησε το νου σου να λάμψει μαζί με τον δικό μου πάνω στο νου τους, και με την ευγνωμοσύνη μας προς αυτούς να τους κάνουμε γνώστες του φωτός μέσα τους. Αυτό το φως θα επιστρέψει με την λάμψη του και σε σένα και σε όλη την Υιότητα, διότι αυτό είναι το δώρο που αρμόζει να προσφέρεις στον Θεό. Αυτός θα το δεχτεί και θα το δώσει στην Υιότητα, διότι είναι αποδεκτό από Αυτόν και επομένως και από τους Υιούς Του. Αυτή είναι η αληθινή κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα, που βλέπει τον βωμό του Θεού μέσα στον κάθε ένα, και φέρνοντάς το στην εκτίμησή σου, σε καλεί να αγαπήσεις τον Θεό και την δημιουργία Του. Εσύ μπορείς να εκτιμήσεις την Υιότητα μόνο ως ένα. Αυτό είναι μέρος του νόμου της δημιουργίας, κι επομένως κυβερνά κάθε σκέψη.



VI. Από την Επαγρύπνηση στην Ειρήνη.

1. Παρόλο που μπορείς να αγαπάς την Υιότητα μόνο ως κάτι που είναι ένα, μπορείς να την αντιλαμβάνεσαι σαν κατακερματισμένη. Όμως, είναι αδύνατον να βλέπεις κάτι σε ένα μέρος του και να μην το αποδώσεις και στο σύνολο. Αυτός είναι ο λόγος που η επίθεση δεν κάνει ποτέ διακρίσεις , και γι αυτό πρέπει να εξαφανιστεί εντελώς. Αν δεν εξαφανιστεί εντελώς, δεν εξαφανίζεται καθόλου. Ο φόβος και η αγάπη φτιάχνουν ή δημιουργούν, ανάλογα με το αν το εγώ ή το Άγιο Πνεύμα τα προκαλεί ή τα εμπνέει, αλλά θα επιστρέψουν οπωσδήποτε στο νου αυτού που σκέπτεται και θα επηρεάσουν ολόκληρη την αντίληψή του. Αυτό περιλαμβάνει και την ιδέα του για τον Θεό, τις δημιουργίες Του και τις δικές του. Δεν θα εκτιμά καμία από Αυτές αν Τις σκέφτεται με φόβο. Θα Τις εκτιμά όλες αν τις σκέφτεται με αγάπη.
2. Ο νους που δέχεται την επίθεση δεν μπορεί να αγαπά. Και αυτό συμβαίνει διότι πιστεύει ότι μπορεί να καταστρέψει την αγάπη, κι επομένως δεν κατανοεί τι είναι η αγάπη. Αν δεν καταλαβαίνει τι είναι η αγάπη, δεν μπορεί να αντιληφθεί τον εαυτό του ικανό να αγαπήσει. Χάνεται η επίγνωση της ύπαρξης, δημιουργούνται  συναισθήματα άσχετα με την πραγματικότητα και όλα καταλήγουν σε παντελή σύγχυση. Η σκέψη σου το έχει κάνει αυτό εξαιτίας της δύναμής της, αλλά η σκέψη σου μπορεί επίσης και να σε σώσει από αυτό διότι η δύναμή της δεν είναι δικής σου κατασκευής. Η ικανότητά σου να κατευθύνεις την σκέψη σου όπως εσύ επιλέγεις είναι μέρος της δύναμής της. Αν δεν πιστεύεις ότι μπορείς να το κάνεις αυτό, τότε έχεις αρνηθεί την δύναμη της σκέψης σου, κι επομένως την έχεις καταστήσει αδύναμη στην πίστη σου.
3. Η επινοητικότητα του εγώ για την αυτοσυντήρησή του είναι τεράστια, αλλά προέρχεται από την ίδια την δύναμη του νου που το εγώ αρνείται. Αυτό σημαίνει ότι το εγώ επιτίθεται σε αυτό που το συντηρεί, και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολύ έντονο άγχος. Γι αυτό το εγώ ποτέ δεν αναγνωρίζει τι κάνει. Είναι απόλυτα λογικό αλλά ξεκάθαρα παρανοϊκό. Το εγώ χρησιμοποιεί σαν πηγή τροφοδοσίας του την μία πηγή που είναι εντελώς εχθρική προς την ύπαρξή του για την ύπαρξη  του. Εφόσον φοβάται να αντιληφθεί την δύναμη αυτής της πηγής, αναγκάζεται να την υποτιμά. Αυτό απειλεί την ίδια του την ύπαρξη, μια κατάσταση που την βρίσκει ανυπόφορη. Παραμένοντας λογικό αλλά και παρανοϊκό συνάμα, το εγώ επιλύει αυτό το παντελώς παρανοϊκό δίλημμα με ένα εντελώς παρανοϊκό τρόπο. Δεν αντιλαμβάνεται την δική του ύπαρξη ως απειλούμενη με το να προβάλλει την απειλή πάνω σε σένα και να αντιλαμβάνεται την δική σου ύπαρξη ως ανύπαρκτη. Αυτό διασφαλίζει την διατήρηση του αν συμπαραταχτείς με αυτό, παρέχοντας την εγγύηση ότι δεν θα γνωρίζεις την ίδια  σου την  ασφάλεια.
4. Το εγώ δεν μπορεί να αντέξει να γνωρίζει τα πάντα. Η γνώση είναι καθολική, και το εγώ δεν πιστεύει στην ολότητα. Αυτή η απιστία είναι η προέλευσή του, και ενώ το εγώ δεν σε αγαπά είναι εν τούτοις, πιστό στους δικούς του προγόνους, γεννώντας έτσι όπως γεννήθηκε κι αυτό. Ο νους πάντα αναπαράγει όπως παράχθηκε. Εφόσον είναι προϊόν φόβου το εγώ αναπαράγει φόβο. Αυτή είναι η πίστη του, και αυτή η πίστη το κάνει ύπουλο στην αγάπη διότι εσύ είσαι αγάπη. Η αγάπη είναι η δύναμή σου, την οποία το εγώ πρέπει να αρνηθεί. Πρέπει ακόμα, να αρνηθεί όλα όσα σου δίνει αυτή η αγάπη διότι σου δίνει τα πάντα. Κανένας που έχει τα πάντα δεν θέλει το εγώ. Επομένως, ο ίδιος ο δικός του κατασκευαστής  δεν το θέλει. Επομένως η απόρριψη είναι η μόνη απόφαση που θα μπορούσε να συναντήσει το εγώ, αν ο νους  που το έφτιαξε γνώριζε τον εαυτό του. Κι αν αναγνώριζε οποιοδήποτε μέρος της Υιότητας, τότε πραγματικά θα  γνώριζε τον εαυτό του.
5. Το εγώ επομένως αντιτίθεται σε κάθε εκτίμηση, κάθε αναγνώριση, κάθε υγιή αντίληψη και όλη την γνώση. Αντιλαμβάνεται την απειλή τους ως καθολική, διότι αισθάνεται ότι κάθε δέσμευση του νου είναι καθολική. Αναγκασμένο, λοιπόν, να αποστασιοποιείται από εσένα, είναι πρόθυμο να συνδεθεί με οτιδήποτε άλλο. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Επομένως, ο νους μπορεί να φτιάχνει ψευδαισθήσεις, και αν το κάνει αυτό θα τις πιστεύει, διότι έτσι τις δημιούργησε.
6. Το Άγιο Πνεύμα ακυρώνει τις ψευδαισθήσεις χωρίς να τους επιτίθεται, διότι δεν μπορεί να τις αντιληφτεί καθόλου. Επομένως δεν υπάρχουν γι Αυτό. Επιλύει την φαινομενική σύγκρουση που γεννούν βλέποντας την σύγκρουση δίχως νόημα. Έχω πει και παλαιότερα ότι το Άγιο Πνεύμα αντιλαμβάνεται την σύγκρουση έτσι όπως είναι πραγματικά, και  όντως είναι χωρίς νόημα. Το Άγιο Πνεύμα δεν θέλει από σένα να κατανοήσεις την σύγκρουση∙ θέλει να συνειδητοποιήσεις ότι, εφόσον η σύγκρουση δεν έχει κανένα νόημα, δεν  γίνεται κατανοητή. Όπως έχω ήδη πει, η κατανόηση φέρνει την εκτίμηση και η εκτίμηση φέρνει την αγάπη. Τίποτα άλλο δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, διότι τίποτα άλλο δεν είναι πραγματικό και επομένως τίποτα άλλο δεν έχει νόημα.
7. Αν κρατήσεις στο νου σου αυτό που προσφέρει το Άγιο Πνεύμα, τότε δεν γίνεται να επαγρυπνείς για τίποτα άλλο εκτός από τον Θεό και τη Βασιλεία Του. Ο μόνος λόγος που μπορεί να το βρίσκεις αυτό δύσκολο να το δεχτείς είναι ότι μπορεί να εξακολουθείς να νομίζεις ότι υπάρχει κάτι άλλο. Η πίστη δεν απαιτεί επαγρύπνηση εκτός κι αν έχει συγκρούσεις. Αν είναι έτσι, τότε υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενα στοιχεία μέσα σε αυτή που έχουν οδηγήσει σε μια εμπόλεμη κατάσταση, άρα η επαγρύπνηση έχει καταστεί μείζονος σημασίας. Η επαγρύπνηση δεν έχει καμιά θέση στην ειρήνη. Είναι αναγκαία ενάντια σε πεποιθήσεις που δεν είναι αληθινές, και ποτέ δεν θα την είχε επικαλεστεί το Άγιο Πνεύμα αν εσύ δεν είχες πιστέψει στο αναληθές. Όταν πιστεύεις κάτι, το έχεις κάνει αληθινό για σένα. Όταν πιστεύεις αυτό που ο Θεός δεν γνωρίζει, η σκέψη σου φαίνεται πως αντικρούει την δική Του, και έτσι  φαίνεται σαν να Του επιτίθεσαι.
8. Έχω τονίσει επανειλημμένα ότι το εγώ πιστεύει πραγματικά ότι μπορεί να επιτίθεται στον Θεό, και προσπαθεί να σε πείσει ότι αυτό το έχεις κάνει εσύ. Αν ο νους δεν μπορεί να επιτεθεί, τότε το εγώ προχωρά απόλυτα λογικά στην πίστη ότι πρέπει να είσαι ένα σώμα. Μην βλέποντάς σε έτσι όπως είσαι, μπορεί να βλέπει τον εαυτό του έτσι όπως θέλει να είναι. Γνώστης της αδυναμίας του, το εγώ θέλει την συμμαχία σου, αλλά όχι έτσι όπως είσαι πραγματικά. Επομένως το εγώ θέλει να δεσμεύσει το νου σου μέσα στο δικό του σύστημα ψευδαισθήσεων, γιατί αλλιώς το φως της κατανόησής σου θα το εξαφάνιζε. Δεν θέλει κανένα μέρος της αλήθειας, διότι το ίδιο το εγώ δεν είναι αληθινό. Αν η αλήθεια είναι καθολική, το μη αληθινό δεν γίνεται να υπάρχει. Η αφοσίωση σε ένα από τα δύο πρέπει να είναι ολική∙ δεν γίνεται να συνυπάρχουν μέσα στο νου σου χωρίς να τον διχάζουν. Εφόσον δεν μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά, και αν εσύ θέλεις την ειρήνη, τότε πρέπει να παραιτηθείς από την ιδέα της σύγκρουσης μια για πάντα. Αυτό απαιτεί επαγρύπνηση μόνο για όσο δεν αναγνωρίζεις τι είναι αληθινό. Όσο πιστεύεις ότι δύο εξ ολοκλήρου αλληλοσυγκρουόμενα συστήματα σκέψης μοιράζονται την αλήθεια, η ανάγκη σου για επαγρύπνηση είναι προφανής.
9. Ο νους σου μοιράζει την υπακοή του ανάμεσα σε δύο βασίλεια, κι εσύ δεν είσαι απόλυτα αφοσιωμένος σε κανένα. Η ταύτισή σου με την Βασιλεία είναι εξ ολοκλήρου πέρα από κάθε αμφιβολία εκτός από όταν σκέφτεσαι παρανοϊκά. Αυτό που είσαι δεν διασφαλίζεται από την αντίληψή σου, μάλιστα δεν επηρεάζεται καθόλου από αυτήν. Τα προβλήματα που αντιλαμβάνεσαι όσον αφορά τη ταυτότητα σου  σε οποιοδήποτε επίπεδο δεν είναι προβλήματα που στηρίζονται σε γεγονότα. Είναι προβλήματα κατανόησης, εφόσον η παρουσία τους υπονοεί μια πίστη ότι αυτό που είσαι εναπόκειται στην δική σου απόφαση. Το εγώ το πιστεύει αυτό απόλυτα, εφόσον είναι εντελώς αφοσιωμένο σε αυτό. Δεν είναι αλήθεια. Το εγώ, επομένως, είναι απόλυτα αφοσιωμένο στο αναληθές, και αντιλαμβάνεται σε πλήρη αντίθεση με το Άγιο Πνεύμα και  με την γνώση του Θεού.
10. Η ταυτότητα σου μπορεί να γίνει  αντιληπτή  με νόημα μόνο από το Άγιο Πνεύμα διότι η ύπαρξή σου είναι η γνώση του Θεού. Οποιαδήποτε πίστη δέχεσαι ξέχωρα από αυτό θα σου αποκρύπτει την Φωνή του Θεού μέσα σου, κι επομένως θα σου αποκρύπτει τον Θεό. Αν δεν αντιλαμβάνεσαι την δημιουργία Του αληθινά δεν θα μπορείς να γνωρίσεις τον Δημιουργό, εφόσον ο Θεός και οι δημιουργίες Του δεν είναι διαχωρισμένες. Η Ενότητα του Δημιουργού και της δημιουργίας είναι η ολότητά σου, η νοητική σου υγεία και η απεριόριστη δύναμή σου. Αυτή η απεριόριστη δύναμη είναι το δώρο του Θεού σε σένα, διότι είναι αυτό που είσαι. Αν αποσυνδέεις το νου σου από αυτή τότε αντιλαμβάνεσαι την πιο ισχυρή δύναμη στο σύμπαν ως αδύναμη, διότι δεν πιστεύεις ότι εσύ είσαι μέρος της .
11. Εφόσον αντιλαμβάνεσαι την δημιουργία του Θεού δίχως το δικό σου μέρος μέσα σ’ αυτήν, την βλέπεις ως αδύναμη, και αυτοί που βλέπουν τους εαυτούς τους αδύναμους, όντως επιτίθενται. Εν τούτοις, η επίθεση πρέπει να είναι τυφλή, διότι δεν υπάρχει τίποτα στο οποίο να επιτεθούν. Επομένως φτιάχνουν μορφές που τις αντιλαμβάνονται ως ανάξιες και τις  επιτίθενται για την αναξιότητά τους. Αυτό είναι όλος ο κόσμος του εγώ. Ένα τίποτα. Δεν έχει νόημα. Δεν υπάρχει. Μην προσπαθείς να τον καταλάβεις διότι, αν το κάνεις, πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει κατανοητός κι επομένως είναι άξιος της εκτίμησης και της αγάπης σου. Αυτό θα δικαίωνε την ύπαρξή του, η οποία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Δεν μπορείς να δώσεις νόημα σε αυτό που δεν έχει κανένα. Αυτό μπορεί να είναι μόνο μια παρανοϊκή προσπάθεια.
12. Όταν επιτρέπεις στην παράνοια να εισέλθει στο νου σου αυτό σημαίνει ότι δεν έχει κρίνει την νοητική υγεία ως απόλυτα επιθυμητή. Αν θέλεις κάτι άλλο θα φτιάξεις κάτι άλλο, αλλά επειδή είναι κάτι άλλο, θα επιτίθεται στο σύστημα σκέψης σου και θα διαιρεί την πίστη σου. Δεν μπορείς να δημιουργείς σε αυτή την διαιρεμένη  κατάσταση, και πρέπει να επαγρυπνείς ενάντια σε αυτή διότι μόνο η ειρήνη μπορεί να επεκταθεί. Ο διαιρεμένος νους σου εμποδίζει την επέκταση της Βασιλείας, και η επέκταση της είναι η χαρά σου. Αν δεν επεκτείνεις την Βασιλεία, τότε δεν σκέφτεσαι μαζί με τον Δημιουργό σου και δεν δημιουργείς έτσι όπως δημιούργησε Αυτός.
13. Μέσα σε αυτή την καταθλιπτική κατάσταση το Άγιο Πνεύμα σου υπενθυμίζει ευγενικά ότι είσαι θλιμμένος επειδή δεν εκπληρώνεις την λειτουργία σου ως συν-δημιουργός με τον Θεό, κι επομένως στερείς τον εαυτό σου από την χαρά. Αυτή δεν είναι επιλογή του Θεού, μόνο δική σου. Αν ο νους σου δεν είναι σύμφωνος με τον Νου του Θεού, τότε η θέληση σου θα είναι  μια θέληση  δίχως νόημα. Εν τούτοις, εφόσον η Θέληση του Θεού είναι αμετάβλητη, καμία σύγκρουση θελήσεων δεν είναι δυνατή. Αυτή είναι η απόλυτα συνεπής διδασκαλία του Αγίου Πνεύματος. Η δημιουργία, όχι ο διαχωρισμός, είναι η θέλησή σου διότι είναι και το Θέλημα του Θεού, και τίποτα που να αντιτίθεται σε αυτό δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Όντας ένα τέλειο δημιούργημα, η Υιότητα μπορεί μόνο να δημιουργεί τέλεια, επεκτείνοντας την χαρά με την οποία δημιουργήθηκε, και ταυτιζόμενη με τον Δημιουργό της και με τις δημιουργίες της, γνωρίζοντας ότι όλα Αυτά είναι Ένα.



VII. Η Ολότητα της Βασιλείας

1. Όποτε αρνείσαι μια ευλογία σε έναν αδελφό εσύ θα αισθάνεσαι στερημένος, διότι η άρνηση είναι τόσο ολική όσο η αγάπη. Είναι το ίδιο αδύνατον ν’ αρνείσαι ένα μέρος της Υιότητας  όσο και να την αγαπάς μόνο εν μέρει. Ούτε είναι δυνατόν να την αγαπάς καθολικά μόνο κάποιες φορές. Δεν μπορείς να είσαι ολοκληρωτικά αφοσιωμένος μερικές φορές μόνο. Η άρνηση δεν έχει δύναμη από μόνη της, αλλά εσύ μπορείς να της δώσεις την δύναμη του νου σου, του οποίου η δύναμη είναι χωρίς όριο. Αν την χρησιμοποιείς για να αρνείσαι την πραγματικότητα, τότε η πραγματικότητα χάνεται για σένα. Η πραγματικότητα δεν μπορεί να εκτιμάται μόνο εν μέρει. Αυτός είναι ο λόγος που όταν αρνείσαι κάποιο μέρος από αυτή σημαίνει πως έχεις χάσει ολόκληρη  την επίγνωση της.  Εν τούτοις, η άρνηση είναι μια άμυνα, και επομένως είναι εξίσου δυνατό να χρησιμοποιηθεί θετικά όσο και αρνητικά. Αν χρησιμοποιηθεί αρνητικά θα είναι καταστροφική, διότι θα χρησιμοποιηθεί για επίθεση. Αλλά στην υπηρεσία του Αγίου Πνεύματος, μπορεί να σε βοηθήσει να αναγνωρίσεις μέρος της πραγματικότητας, κι έτσι να την εκτιμήσεις εξ ολοκλήρου. Ο νους είναι πολύ ισχυρός για να υπόκειται σε αποκλεισμό. Ποτέ δεν θα μπορέσεις να αποκλείσεις τον εαυτό σου από τις σκέψεις σου.
2. Όταν ένα αδελφός ενεργεί παρανοϊκά, σου προσφέρει μια ευκαιρία να τον ευλογήσεις. Η ανάγκη του είναι δική σου. Εσύ χρειάζεσαι την ευλογία που μπορείς να του προσφέρεις. Δεν υπάρχει τρόπος να την έχεις εκτός από το να την δώσεις. Αυτός ο είναι ο νόμος του Θεού, και δεν έχει εξαιρέσεις. Αυτό που αρνείσαι το στερείσαι, όχι επειδή σου λείπει, αλλά επειδή το έχεις αρνηθεί σε κάποιον άλλον και επομένως δεν έχεις την επίγνωση του μέσα σε σένα. Κάθε αντίδρασή σου καθορίζεται από ό,τι νομίζεις ότι είσαι, και αυτό που θέλεις να είσαι είναι αυτό που νομίζεις ότι είσαι. Αυτό που θέλεις να είσαι, λοιπόν, πρέπει να καθορίζει κάθε ανταπόκριση σου.
3. Δεν χρειάζεσαι την ευλογία του Θεού διότι την έχεις πάντα, χρειάζεσαι όμως την δική σου. Η εικόνα που έχει το εγώ για σένα είναι στερημένη, δίχως αγάπη και ευάλωτη. Δεν μπορείς να την αγαπήσεις. Όμως, μπορείς πολύ εύκολα να ξεφύγεις από αυτή την εικόνα αφήνοντάς την πίσω σου. Εσύ δεν είσαι εκεί και αυτή  δεν είναι εσύ. Μην βλέπεις αυτή την εικόνα σε κανέναν, ειδάλλως την έχεις δεχτεί ως δική σου. Όλες οι ψευδαισθήσεις για την Υιότητα αποβάλλονται μαζί όπως φτιαχτήκανε και μαζί. Μην διδάσκεις  σε  κανέναν ότι είναι αυτό που δεν θα ήθελες εσύ να είσαι. Ο αδελφός σου είναι ο καθρέπτης στον οποίο βλέπεις την εικόνα του εαυτού σου για όσο χρόνο διαρκεί η αντίληψη. Και η αντίληψη θα διαρκεί μέχρι η Υιότητα να γνωρίσει τον εαυτό της σαν ολότητα. Εσύ έφτιαξες την αντίληψη και αυτή θα  διαρκεί για όσο χρόνο την θέλεις.
4. Οι ψευδαισθήσεις είναι επενδύσεις. Θα διαρκούν όσο διάστημα τους δίνεις αξία. Οι αξίες είναι σχετικές, αλλά είναι ισχυρές διότι είναι νοητικές κρίσεις. Ο μόνος τρόπος να αποβάλλεις τις ψευδαισθήσεις είναι να αποσύρεις κάθε επένδυσή σου από αυτές, και δεν θα έχουν πια αξία για σένα διότι θα τις έχεις βγάλει από το νου σου. Όσο τις περιλαμβάνεις μέσα σ’ αυτόν, τους δίνεις ζωή. Μόνο που δεν υπάρχει τίποτα εκεί για να παραλάβει το δώρο σου.
5. Το δώρο της ζωής είναι δικό σου για να το δίνεις, διότι σου δόθηκε. Δεν έχεις επίγνωση του δώρου σου διότι δεν το δίνεις. Δεν μπορείς να δώσεις  ζωή σε κάτι, εφόσον δεν μπορείς να το ζωοποιήσεις. Επομένως, δεν επεκτείνεις το δώρο που και έχεις και είσαι, άρα δεν γνωρίζεις την ύπαρξή σου. Όλη η σύγχυση προέρχεται από την μη επέκταση της ζωής, διότι δεν είναι αυτή η Θέληση του Δημιουργού σου. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι ξέχωρα από Αυτόν, και πραγματικά δεν κάνεις τίποτα ξέχωρα από Αυτόν. Ακολούθησε την δική Του  οδό για να θυμηθείς τον εαυτό σου, και δίδασκε την δική Του οδό για να μην ξεχάσεις τον εαυτό σου. Δίνε μόνο τιμή στους Υιούς του ζώντος Θεού, και λογάριασε τον εαυτό σου ανάμεσά τους με χαρά.
6. Μόνο η τιμή είναι το δώρο που αρμόζει σε εκείνους που ο Θεός ο Ίδιος δημιούργησε άξιους αυτής της τιμής , και τους οποίους Εκείνος τιμά. Δώσε τους τη εκτίμηση που τους παρέχει πάντα ο Θεός, διότι είναι οι αγαπημένοι Του Υιοί στους οποίους ευαρεστείται. Δεν γίνεται να είσαι διαχωρισμένος από αυτούς διότι δεν είσαι διαχωρισμένος από Αυτόν. Αναπαύσου στην Αγάπη Του και προστάτευσε την ανάπαυσή σου αγαπώντας. Όμως αγάπα όλα όσα δημιούργησε Αυτός, των οποίων είσαι μέρος, ειδάλλως δεν μπορείς να μάθεις για την ειρήνη Του και να δεχτείς το δώρο Του για σένα ως  μέρος του εαυτού σου. Δεν γίνεται να γνωρίσεις την δική σου τελειότητα μέχρι να έχεις τιμήσει όλους εκείνους που δημιουργήθηκαν όμοιοι με σένα.
7. Ένα παιδί του Θεού είναι ο μόνος δάσκαλος που είναι αρκετά άξιος να διδάξει ένα άλλο παιδί του Θεού. Ένας Δάσκαλος βρίσκεται μέσα σε όλους τους νόες και διδάσκει το ίδιο μάθημα σε όλους. Πάντα σε διδάσκει την ανεκτίμητη αξία κάθε Υιού του Θεού, διδάσκοντάς την με άπειρη υπομονή γεννημένη από άπειρη Αγάπη για την οποία Αυτός μιλάει. Κάθε επίθεση είναι ένα κάλεσμα για την υπομονή Του, εφόσον η υπομονή Του μπορεί να μεταφράζει την επίθεση ως ευλογία. Εκείνοι που επιτίθενται  δεν γνωρίζουν  ότι είναι  ευλογημένοι. Επιτίθενται διότι πιστεύουν ότι είναι στερημένοι.    Δίνε, λοιπόν, από την δική σου αφθονία, και δίδασκε τους αδελφούς σου την δική τους. Μην μοιράζεσαι τις ψευδαισθήσεις τους για ελλείψεις, ειδάλλως θα αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως ελλιπή.
8. Η επίθεση ποτέ δεν θα μπορούσε να προωθήσει την επίθεση εκτός κι αν εσύ την αντιλαμβάνεσαι ως μέσον που σου στερεί κάτι που θέλεις. Εν τούτοις, δεν γίνεται να χάσεις τίποτα εκτός κι αν δεν του δίνεις εσύ αξία, κι επομένως δεν το θέλεις. Αυτό σε κάνει να νιώθεις ότι το στερείσαι, και με το να προβάλλεις την δική σου απόρριψη πιστεύεις τότε ότι σου το παίρνουν οι άλλοι. Πρέπει στ’ αλήθεια να φοβάσαι αν πιστεύεις ότι ο αδελφός σου σού επιτίθεται για να αποσπάσει με την βία την Βασιλεία των Ουρανών από σένα. Αυτή είναι η έσχατη βάση για κάθε προβολή του εγώ.
9. Το εγώ, όντας το μέρος του νου σου που δεν πιστεύει ότι είναι υπεύθυνο για τον εαυτό του, και δεν συμμαχεί με τον Θεό, είναι ανίκανο να εμπιστευτεί. Προβάλλοντας την παράλογη πίστη του ότι έχεις προδώσει τον Δημιουργό σου, πιστεύει ότι οι αδελφοί σου, που είναι το ίδιο ανίκανοι γι αυτό όπως κι εσύ, (εννοεί να προδώσουν τον Δημιουργό) βρίσκονται εκεί έξω για να πάρουν τον Θεό από σένα. Όποτε ένας αδελφός επιτίθεται σε έναν άλλον, αυτό είναι που πιστεύει. Η προβολή πάντα βλέπει τις δικές σου επιθυμίες στους άλλους. Αν επιλέξεις να διαχωρίζεις τον εαυτό σου από τον Θεό, αυτό είναι που θα πιστεύεις ότι σου κάνουν οι άλλοι.
10. Εσύ είσαι το Θέλημα του Θεού. Μην δέχεσαι τίποτα άλλο ως θέλημα σου, ειδάλλως αρνείσαι αυτό που είσαι. Αν το αρνηθείς αυτό, τότε θα επιτίθεσαι, πιστεύοντας ότι έχεις δεχτεί επίθεση. Αν όμως βλέπεις την Αγάπη του Θεού μέσα σε σένα, τότε θα την βλέπεις παντού διότι είναι παντού. Δες την αφθονία Του μέσα σε όλους, και θα γνωρίσεις ότι και εσύ βρίσκεσαι μέσα σε Εκείνον μαζί με αυτούς. Αυτοί είναι μέρος από σένα, όπως κι εσύ είσαι μέρος του Θεού. Είσαι τόσο μόνος όταν δεν το καταλαβαίνεις αυτό, όσο κι ο Θεός ο Ίδιος είναι μόνος όταν οι Υιοί Του δεν Τον γνωρίζουν. Η ειρήνη του Θεού βρίσκεται στο να το κατανοήσεις αυτό. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να ξεφύγεις από τον τρόπο σκέψης του κόσμου, ακριβώς όπως υπάρχει μόνο ένας τρόπος να είσαι μέσα σ’ αυτόν. Να καταλαβαίνεις ολοκληρωτικά, κατανοώντας την ολότητα.

11. Αν αντιλαμβάνεσαι οποιοδήποτε κομμάτι του συστήματος σκέψης του εγώ ως απόλυτα παράλογο, απόλυτα απατηλό και εντελώς ανεπιθύμητο, τότε θα το έχεις αξιολογήσει σωστά ολόκληρο. Αυτή η διόρθωση σε καθιστά ικανό να αντιλαμβάνεσαι κάθε κομμάτι της δημιουργίας ως απόλυτα αληθινό, απόλυτα τέλειο και απόλυτα επιθυμητό. Θέλοντας αυτό και μόνο, θα έχεις αυτό και μόνο, και δίνοντας αυτό και μόνο θα είσαι αυτό και μόνο. Τα δώρα που δίνεις στο εγώ πάντα βιώνονται ως θυσίες, αλλά τα δώρα που δίνεις στην Βασιλεία είναι δώρα προς εσένα. Πάντα θα είναι πολύτιμα για  τον Θεό διότι ανήκουν στους αγαπημένους Υιούς Του, οι οποίοι  ανήκουν σε Αυτόν. Όλη η δύναμη και η δόξα είναι δικές σου διότι η Βασιλεία είναι δική Του.

VIII. Η Απίστευτη Πίστη

1. Έχουμε πει ότι δίχως προβολή δεν μπορεί να υπάρχει θυμός, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι χωρίς επέκταση δεν μπορεί να υπάρχει αγάπη. Αυτά αντανακλούν ένα θεμελιώδη νόμο του νου, κι επομένως κάποιον νόμο που πάντα  βρίσκεται σε ισχύ. Είναι ο νόμος με τον οποίο δημιουργείς και δημιουργήθηκες. Είναι ο νόμος που ενοποιεί την Βασιλεία, και την κρατά μέσα στο Νου του Θεού. Για το εγώ, αυτός ο νόμος γίνεται αντιληπτός ως μέσο για να ξεφορτωθεί κάτι που δεν θέλει. Για το Άγιο Πνεύμα, είναι ο βασικός νόμος μοιράσματος, με τον οποίο δίνεις αυτό στο οποίο δίνεις αξία για να το κρατήσεις μέσα στο νου σου. Για το Άγιο Πνεύμα είναι ο νόμος της επέκτασης. Για το εγώ είναι ο νόμος της στέρησης. Επομένως παράγει αφθονία ή στέρηση, ανάλογα με το πώς επιλέγεις να τον εφαρμόσεις. Αυτή η επιλογή εξαρτάται από σένα, αλλά δεν εξαρτάται από σένα να αποφασίσεις το αν θα κάνεις χρήση του νόμου ή όχι. Κάθε νους πρέπει ή να προβάλλει ή να επεκτείνει, διότι αυτός είναι ο τρόπος που ζει, και κάθε νους είναι ζωή.
2. Η χρήση της προβολής από το εγώ πρέπει να γίνει πλήρως κατανοητή πριν μπορέσει να ακυρωθεί η αναπόφευκτη σχέση ανάμεσα στην προβολή και τον θυμό. Το εγώ πάντα προσπαθεί να διατηρήσει την σύγκρουση. Είναι πολύ επινοητικό στο να κατασκευάζει τρόπους που φαινομενικά ελαττώνουν την σύγκρουση, διότι δεν θέλει να βρεις την σύγκρουση τόσο ανυπόφορη ώστε να επιμείνεις να την καταργήσεις. Επομένως το εγώ προσπαθεί να σε πείσει ότι μπορεί να σε ελευθερώσει από την σύγκρουση, από φόβο μήπως και παρατήσεις το εγώ και ελευθερωθείς. Χρησιμοποιώντας την δική του παραμορφωμένη εκδοχή των νόμων του Θεού, το εγώ εκμεταλλεύεται την δύναμη του νου μόνο για να ματαιώσει τον αληθινό σκοπό του νου. Προβάλλει την σύγκρουση από τον δικό σου νου πάνω σε άλλους νόες, σε μια προσπάθεια να σε πείσει ότι εσύ έχεις ξεφορτωθεί το πρόβλημα.
3. Σε αυτή την προσπάθεια εμπεριέχονται δύο μείζονα σφάλματα. Πρώτον, για να μιλήσουμε με ακρίβεια, η σύγκρουση δεν μπορεί να προβληθεί διότι δεν γίνεται να μοιραστεί. Οποιαδήποτε προσπάθεια να κρατήσεις μέρος από αυτή και να ξεφορτωθείς ένα άλλο δεν σημαίνει τίποτα στην πραγματικότητα. Να θυμάσαι ότι ένας δάσκαλος που βιώνει σύγκρουση είναι και φτωχός δάσκαλος και φτωχός μαθητής. Τα μαθήματά του είναι μπερδεμένα, και η αξία της μετάδοσης  τους είναι περιορισμένη εξαιτίας της σύγχυσής του. Το δεύτερο σφάλμα είναι η ιδέα ότι μπορείς να ξεφορτωθείς κάτι που δεν θέλεις με το να το δώσεις κάπου αλλού. Με το να το δίνεις  το κρατάς. Η πεποίθηση ότι με το να το βλέπεις κάπου έξω από σένα το έχεις αποκλείσει από μέσα σου είναι μια πλήρης διαστρέβλωση της δύναμη της επέκτασης. Αυτός είναι ο λόγος που εκείνοι που προβάλλουν επαγρυπνούν για την δική τους ασφάλεια. Φοβούνται ότι οι προβολές τους θα επιστρέψουν και θα τους βλάψουν. Πιστεύοντας ότι έχουν απωθήσει τις προβολές τους από τον δικό τους νου, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι προβολές τους προσπαθούν και πάλι να επιστρέψουν γλιστρώντας σιγά-σιγά μέσα. Εφόσον οι προβολές δεν έχουν φύγει από το νου τους, είναι αναγκασμένοι να βρίσκονται σε συνεχή δραστηριότητα  για να μην το αναγνωρίζουν αυτό.
4. Δεν μπορείς να διαιωνίζεις μια ψευδαίσθηση για κάποιον άλλον χωρίς να την διαιωνίζεις και για τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει διαφυγή από αυτό, διότι είναι αδύνατον να θρυμματίσεις το νου. Το να θρυμματίζεις σημαίνει ότι σπας σε κομμάτια, και ο νους δεν μπορεί να επιτεθεί ούτε να υποστεί επίθεση. Η πεποίθηση ότι μπορεί, ένα σφάλμα που κάνει πάντα το εγώ, βρίσκεται κάτω από την όλη χρήση της προβολής. Δεν κατανοεί τι είναι ο νους, κι επομένως δεν καταλαβαίνει τι είσαι εσύ. Εν τούτοις η ύπαρξή του εξαρτάται από τον δικό σου νου, διότι το εγώ είναι δική σου πίστη. Το εγώ είναι μια σύγχυση ταυτότητας. Μην έχοντας ποτέ κάποιο συνεπές πρότυπο, ποτέ δεν εξελίχτηκε με συνέπεια. Είναι το προϊόν κακής εφαρμογής των νόμων του Θεού από στρεβλούς νόες που κάνουν λανθασμένη χρήση της δύναμής τους.
5. Μην φοβάσαι το εγώ. Βασίζεται στον δικό σου νου, κι έτσι όπως το έφτιαξες με το να πιστεύεις σε αυτό, έτσι μπορείς και να το καταργήσεις αποσύροντας την πίστη σου από αυτό. Μην προβάλεις την ευθύνη για αυτή σου την πίστη πάνω σε κάποιον άλλον, διότι έτσι θα διατηρήσεις αυτή την πίστη. Όταν είσαι πρόθυμος να δεχτείς την πλήρη ευθύνη για την ύπαρξη του εγώ, τότε θα έχεις αφήσει κατά μέρος κάθε θυμό και επίθεση, διότι αυτά προέρχονται από μια προσπάθεια να προβάλεις την ευθύνη για τα δικά σου σφάλματα. Αλλά έχοντας δεχτεί τα σφάλματα ως δικά σου, μην τα κρατάς. Δώσε τα γρήγορα στο Άγιο Πνεύμα για να τα εξαλείψει ολοκληρωτικά, έτσι ώστε όλες τους οι συνέπειες  να εξαφανιστούν από το νου σου και από όλη  την Υιότητα.
6. Το Άγιο Πνεύμα θα σε διδάξει να αντιλαμβάνεσαι πέρα από τις πεποιθήσεις σου, διότι η αλήθεια βρίσκεται πέρα από πεποιθήσεις  και η δική Του αντίληψη είναι αληθής. Το εγώ μπορεί να λησμονηθεί εντελώς οποιαδήποτε στιγμή, διότι είναι μια ολότελα απίστευτη πίστη, και κανένας δεν μπορεί να κρατήσει μια πίστη την οποία έχει κρίνει ως απίστευτη. Όσο περισσότερα μαθαίνεις για το εγώ, τόσο περισσότερο συνειδητοποιείς ότι δεν μπορεί να γίνει πιστευτό. Αυτό που είναι απίστευτο δεν μπορεί να γίνει κατανοητό διότι δεν γίνεται να το πιστέψεις. Είναι προφανές ότι η αντίληψη που βασίζεται στο απίστευτο δεν έχει νόημα, αλλά μπορεί να μην το αναγνωρίσεις σαν κάτι που είναι πέρα από την πίστη, επειδή φτιάχτηκε από την πίστη.
7. Ο σκοπός αυτών των μαθημάτων είναι να σε διδάξει ότι το εγώ είναι μη πιστευτό και θα είναι πάντα μη πιστευτό. Εσύ που έφτιαξες το εγώ πιστεύοντας στο απίστευτο δεν μπορείς να κάνεις  αυτή την διάκριση μόνος σου. Με το να δεχτείς την Επανόρθωση για τον εαυτό σου, αποφασίζεις εναντίον της πίστης ότι μπορεί να είσαι μόνος σου. Διώχνεις έτσι την ιδέα του διαχωρισμού και επιβεβαιώνεις την αναγνώριση του εαυτού σου  σαν μέρος της Βασιλείας. Αυτή η αναγνώριση της ταυτότητας σου βρίσκεται εξίσου πέρα από κάθε αμφιβολία όσο και πέρα από κάθε πίστη. Η ολότητά σου δεν έχει όρια διότι η ύπαρξη είναι το άπειρο.

ΙΧ. Η Επέκταση της Βασιλείας

1. Μόνο εσύ μπορείς να περιορίσεις την δημιουργική σου δύναμη, αλλά ο Θεός θέλει να την απελευθερώσεις. Δεν θέλει να στερείς άλλο τον εαυτό σου από τις δημιουργίες σου όπως δεν θέλει να στερείται ο Ίδιος από τις δικές Του. Μην παρακρατάς τα δώρα σου από την Υιότητα, ειδάλλως παρακρατείς τον εαυτό σου από τον Θεό! Η ιδιοτέλεια είναι του εγώ, αλλά η πληρότητα του Εαυτού είναι του πνεύματος διότι έτσι το δημιούργησε ο Θεός. Το Άγιο Πνεύμα βρίσκεται στο μέρος του νου που είναι ανάμεσα στο εγώ και στο πνεύμα, και μεσολαβεί ανάμεσά τους, ευνοώντας πάντα το πνεύμα. Για το εγώ αυτό είναι μεροληψία, και αντιδρά σαν να συσπειρώνονται εναντίον του. Για το πνεύμα αυτή είναι η αλήθεια, διότι γνωρίζει την πληρότητά του και δεν μπορεί να διανοηθεί κάποιο κομμάτι από το οποίο να είναι αποκλεισμένο.
2. Το πνεύμα γνωρίζει ότι η επίγνωση όλων των αδελφών του περιλαμβάνεται μέσα στην δική του, όπως περιλαμβάνεται και μέσα στον Θεό. Η δύναμη ολόκληρης της Υιότητας και του Δημιουργού της είναι επομένως η πληρότητα του πνεύματος, που καθιστά τις δημιουργίες του εξίσου ολοκληρωμένες και ίσες σε τελειότητα. Το εγώ δεν μπορεί να επικρατήσει ενάντια σε μια ολότητα  που περιλαμβάνει τον Θεό, και κάθε ολότητα  πρέπει να περιλαμβάνει τον Θεό. Σε όλα όσα δημιούργησε ο Θεός  δίδεται όλη η δύναμή Του, διότι είναι μέρος από Αυτόν και μοιράζεται την Ύπαρξή Του μαζί με Αυτόν. Η δημιουργία είναι το αντίθετο της απώλειας, όπως η ευλογία είναι το αντίθετο της θυσίας. Η ύπαρξη πρέπει να επεκτείνεται. Αυτός είναι ο τρόπος που διατηρεί την γνώση για τον εαυτό της. Το πνεύμα λαχταρά να μοιραστεί την ύπαρξή του όπως έκανε και ο Δημιουργός του. Δημιουργημένο μέσα από το μοίρασμα, η θέλησή του είναι να δημιουργεί. Δεν επιθυμεί να περιορίσει εντός Του τον Θεό, αλλά  θέλει να επεκτείνει την Ύπαρξή Του.
3. Η επέκταση της Ύπαρξης του Θεού είναι η μόνη λειτουργία του πνεύματος. Η πληρότητά του δεν είναι δυνατόν να εμπεριέχεται κάπου, όπως δεν είναι δυνατόν να εμπεριέχεται πουθενά και η πληρότητα του Δημιουργού του. Η πληρότητα είναι επέκταση. Ολόκληρο το σύστημα σκέψης του εγώ εμποδίζει την επέκταση, κι έτσι εμποδίζει την μόνη σου λειτουργία. Επομένως εμποδίζει την χαρά σου, έτσι ώστε αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως ανολοκλήρωτο. Πραγματικά είσαι ανολοκλήρωτος  εκτός κι αν δημιουργείς, αλλά ο Θεός δεν γνωρίζει την μη ολοκλήρωση  γι αυτό πρέπει να δημιουργείς. Εσύ μπορεί να μην γνωρίζεις τις δικές σου δημιουργίες, αλλά αυτό δεν μπορεί πια να παρέμβει στην πραγματικότητά τους όπως και  η μη επίγνωση του πνεύματός σου δεν μπορεί να παρέμβει στην ύπαρξή του.
4. Η Βασιλεία επεκτείνεται αιώνια διότι είναι μέσα στο Νου του Θεού. Εσύ δεν γνωρίζεις την χαρά σου διότι δεν γνωρίζεις την ίδια την πληρότητα του Εαυτού σου. Αν αποκλείσεις κάποιο κομμάτι της Βασιλείας των Ουρανών από τον εαυτό σου, τότε δεν είσαι ολοκληρωμένος. Ένας διαχωρισμένος  νους δεν μπορεί να συλλάβει την πληρότητά του, και χρειάζεται να εμφανιστεί σε αυτόν ένα θαύμα της ολότητάς του και να τον θεραπεύσει. Αυτό αφυπνίζει εκ νέου την ολότητα μέσα σε αυτόν, και τον επαναφέρει στην Βασιλεία χάρη στην αποδοχή της ολότητάς του. Η πλήρης εκτίμηση της πληρότητας του Εαυτού από το νου κάνει τον εγωισμό αδύνατο και την επέκταση αναπόφευκτη. Γι αυτό υπάρχει τέλεια ειρήνη στην Βασιλεία. Το πνεύμα εκπληρώνει την λειτουργία του, και μόνο η πλήρης  εκπλήρωση είναι ειρήνη.
5. Οι δημιουργίες σου προστατεύονται για σένα διότι το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο  βρίσκεται μέσα στο νου σου, τις γνωρίζει και μπορεί να τις φέρει στην επίγνωση σου όποτε Το αφήσεις. Βρίσκονται εκεί ως μέρος της δικής σου ύπαρξης, διότι η ολοκλήρωση  σου τις περιλαμβάνει. Οι δημιουργίες του κάθε Υιού του Θεού είναι δικές σου, διότι κάθε δημιουργία ανήκει σε όλους, εφόσον δημιουργήθηκε  για την Υιότητα  ως σύνολο.
6. Δεν έχεις αποτύχει να αυξήσεις την κληρονομιά των Υιών του Θεού, κι επομένως δεν έχεις αποτύχει να την διασφαλίσεις και για τον εαυτό σου. Εφόσον ήταν το Θέλημα του Θεού να την δώσει σε σένα, την έδωσε για πάντα. Εφόσον ήταν το Θέλημα Του να την έχεις για πάντα, Αυτός σου έδωσε τα μέσα για να την κρατήσεις. Και το έχεις κάνει αυτό. Η ανυπακοή στο  Θέλημα του Θεού έχει νόημα μόνο για τους παρανοϊκούς. Στην πραγματικότητα είναι αδύνατη. Η πληρότητά του Εαυτού σου είναι το ίδιο απεριόριστη όπως του Θεού. Όπως Εκείνου, επεκτείνεται αιώνια και μέσα σε τέλεια ειρήνη. Η ακτινοβολία Του είναι τόσο έντονη που δημιουργεί με τέλεια χαρά, και μόνο οι ολοκληρωμένοι μπορούν να γεννηθούν από την Ολότητά Του.
7. Να είσαι βέβαιος ότι ποτέ δεν έχασες την Ταυτότητά σου και τις επεκτάσεις που Την διατηρούν μέσα σε ολότητα και ειρήνη. Τα θαύματα είναι μια έκφραση αυτής της βεβαιότητας. Είναι αντανακλάσεις και της ορθής ταύτισής σου με τους αδελφούς σου, και της επίγνωσής σου ότι η ταύτισή σου διατηρείται με την επέκταση. Το θαύμα είναι ένα μάθημα στην τέλεια αντίληψη. Περιλαμβάνοντας οποιοδήποτε μέρος της ολότητας μέσα στο μάθημα, έχεις συμπεριλάβει το όλον.

Χ. Η Σύγχυση  του Πόνου και της Χαράς

1. Η Βασιλεία είναι το αποτέλεσμα βασικών αρχών σκέψης,(αξιωμάτων) ακριβώς όπως είναι κι αυτός ο κόσμος. Μπορεί να έχεις φέρει τον τρόπο συλλογισμού του εγώ στην λογική κατάληξή του, η οποία είναι η παντελής σύγχυση για τα πάντα. Αν πραγματικά έβλεπες αυτό το αποτέλεσμα δεν θα το ήθελες. Ο μόνος λόγος που θα μπορούσες ποτέ να θέλεις κάτι από αυτό, είναι επειδή δεν το βλέπεις στο σύνολό του. Είσαι πρόθυμος να δεις τις αρχές  του εγώ, αλλά όχι την λογική κατάληξή τους . Δεν είναι πιθανόν να έχεις κάνει το ίδιο και με τις αρχές  του Θεού; Οι δημιουργίες σου είναι η λογική έκβαση των δικών Του αρχών. Η Σκέψη Του το έχει διασφαλίσει αυτό για σένα. Βρίσκονται ακριβώς εκεί όπου ανήκουν. Ανήκουν στο νου σου ως μέρος της ταύτισής σου με τον δικό Του, αλλά η κατάσταση του νου σου και η αναγνώριση του τι βρίσκεται μέσα σε αυτόν εξαρτάται από το τι πιστεύεις εσύ για το νου σου. Όποιες και να είναι αυτές οι πεποιθήσεις, είναι η βάση των αρχών   που θα καθορίζει το τι δέχεσαι μέσα στο νου σου.
2. Είναι σίγουρα ξεκάθαρο ότι μπορείς να δεχτείς μέσα στο νου σου ό,τι δεν βρίσκεται εκεί, αλλά και να αρνηθείς αυτό που είναι εκεί. Εν τούτοις την λειτουργία που ο Θεός ο Ίδιος έδωσε στο νου σου μέσω του δικού Του μπορείς να την αρνηθείς αλλά όχι να την εμποδίσεις. Είναι η λογική έκβαση αυτού που είσαι πραγματικά. Η ικανότητα να βλέπεις ένα λογικό αποτέλεσμα εξαρτάται από την προθυμία σου να το δεις, αλλά η αλήθεια του δεν έχει καμία σχέση με την προθυμία σου. Η αλήθεια είναι το Θέλημα του Θεού. Όταν μοιράζεσαι το Θέλημα Του μοιράζεσαι ό,τι γνωρίζει Αυτός. Όταν αρνείσαι ότι το Θέλημα Του είναι δικό σου, αρνείσαι την Βασιλεία Του και την δική σου.
3. Το Άγιο Πνεύμα θα σε κατευθύνει μόνο έτσι ώστε να αποφεύγεις τον πόνο. Σίγουρα κανένας δεν θα είχε αντίρρηση γι αυτό τον στόχο αν τον αναγνώριζε. Το πρόβλημα δεν είναι το αν ό,τι λέει το Άγιο Πνεύμα είναι αλήθεια, αλλά το αν εσύ θέλεις να ακούσεις τι λέει. Δεν διακρίνεις το  οδυνηρό από αυτό που σου φέρνει χαρά, και μάλιστα, έχεις την τάση να τα συγχέεις. Η κύρια λειτουργία του Αγίου Πνεύματος είναι να σε διδάξει να τα ξεχωρίζεις. Αυτό που φέρνει χαρά σε σένα είναι οδυνηρό για το εγώ, και όσο βρίσκεσαι σε αμφιβολία για το τι είσαι, θα βρίσκεσαι και σε σύγχυση όσον αφορά την χαρά και τον πόνο. Αυτή η σύγχυση είναι η αιτία της όλης ιδέας της θυσίας. Αν υπακούσεις το Άγιο Πνεύμα, εγκαταλείπεις το εγώ. Αλλά δεν θα έχεις θυσιάσει τίποτα. Αντίθετα, θα έχεις κερδίσει τα πάντα. Αν το πίστευες αυτό, δεν θα υπήρχε καμία σύγκρουση.
4. Αυτός είναι ο λόγος που χρειάζεται να αποδεικνύεις το προφανές στον εαυτό σου. Δεν είναι προφανές για σένα. Πιστεύεις ότι κάνοντας το αντίθετο από το Θέλημα του Θεού θα είναι  καλύτερα για σένα. Επίσης πιστεύεις ότι είναι δυνατόν να κάνεις το αντίθετο από το Θέλημα του Θεού. Επομένως, πιστεύεις ότι μία αδύνατη επιλογή είναι δυνατόν για σένα, μια επιλογή που είναι ταυτόχρονα τρομακτική και επιθυμητή. Εν τούτοις, ο Θεός βούλεται. Δεν επιθυμεί. Η δική σου θέληση είναι το ίδιο ισχυρή με την δική Του διότι είναι δική Του. Μπορεί να επιθυμείς  το αδύνατον, αλλά μπορείς να βούλεσαι μόνο μαζί με τον Θεό. Αυτή είναι η αδυναμία του εγώ και η δική σου δύναμη.
5. Το Άγιο Πνεύμα πάντα συμπαρατάσσεται μαζί σου και με την δύναμή σου. Όσο αποφεύγεις την καθοδήγησή Του με  οποιοδήποτε τρόπο, θέλεις να είσαι αδύναμος. Εν τούτοις, η αδυναμία είναι τρομακτική. Τι άλλο, λοιπόν, μπορεί να σημαίνει αυτή η απόφαση, εκτός από το ότι θέλεις να είσαι φοβισμένος; Το Άγιο Πνεύμα ποτέ δεν ζητά θυσίες, το εγώ όμως πάντα ζητά. Όταν βρίσκεσαι σε σύγχυση και δεν μπορείς να διακρίνεις τα κίνητρα σου , αυτό μπορεί να συμβαίνει μόνο λόγω προβολής. Η προβολή είναι μια σύγχυση κινήτρων, και δεδομένης αυτής της σύγχυσης, η εμπιστοσύνη καθίσταται αδύνατη. Κανένας δεν υπακούει με χαρά έναν οδηγό που δεν εμπιστεύεται, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο οδηγός είναι αναξιόπιστος. Σε αυτή την περίπτωση, σημαίνει πάντα ότι αναξιόπιστος είναι αυτός που ακολουθεί. Όμως, και αυτό, είναι απλά θέμα της δικής του πίστης. Πιστεύοντας ότι μπορεί να προδίδει, πιστεύει ότι τα πάντα μπορούν να τον προδίδουν. Εν τούτοις, αυτό γίνεται μόνο επειδή αυτός έχει επιλέξει να ακολουθήσει μια ψευδή καθοδήγηση. Ανίκανος να την ακολουθήσει δίχως φόβο, την συνδέει με τον φόβο, και αρνείται να ακολουθήσει οποιαδήποτε καθοδήγηση εντελώς. Δεν είναι παράξενο που το αποτέλεσμα αυτή της απόφασης είναι η σύγχυση.
6. Το Άγιο Πνεύμα είναι απόλυτα αξιόπιστο, όπως κι εσύ. Ο Θεός ο Ίδιος σε εμπιστεύεται, άρα η αξιοπιστία σου είναι αναμφισβήτητη. Πάντα θα παραμένει πέρα από αμφισβήτηση, όσο και να το αμφισβητείς εσύ. Είπα και προηγουμένως ότι εσύ είσαι το Θέλημα του Θεού. Το Θέλημα Του δεν είναι μια ανόητη επιθυμία, και η ταύτισή σου με το Θέλημα Του δεν είναι προαιρετική, εφόσον είναι αυτό που είσαι. Το να μοιράζεσαι το  Θέλημα  Του μαζί μου, στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι που έχεις να το επιλέξεις , παρόλο που μπορεί να φαίνεται έτσι. Όλος ο διαχωρισμός βασίζεται σε αυτό το σφάλμα. Η μόνη διέξοδος από το σφάλμα είναι ν’αποφασίσεις ότι δεν χρειάζεται ν’αποφασίσεις τίποτα. Τα πάντα σου έχουν δοθεί με απόφαση του Θεού. Αυτή είναι το  Θέλημα  Του, και εσύ δεν μπορείς να το ακυρώσεις.
7. Ακόμα και η απελευθέρωση από το προνόμιο να παίρνεις λάθος  αποφάσεις, που το εγώ περιφρουρεί με τόσο ζήλο, δεν επιτυγχάνεται από δική σου επιθυμία. Επιτεύχθηκε για σένα από το Θέλημα του Θεού, ο Οποίος δεν σε έχει αφήσει χωρίς υποστήριξη. Η Φωνή Του θα σε διδάξει πώς να ξεχωρίζεις τον πόνο από την χαρά, και θα σε οδηγήσει έξω από την σύγκρουση που έχεις φτιάξει. Δεν υπάρχει σύγχυση  μέσα στο νου ενός Υιού του Θεού, του οποίου η θέληση πρέπει να είναι η Θέληση του Πατέρα, διότι η Θέληση του Πατέρα είναι ο Υιός Του.
8. Τα θαύματα βρίσκονται σε συμφωνία με το  Θέλημα του Θεού, του Οποίου το Θέλημα δεν το γνωρίζεις διότι βρίσκεσαι σε σύγχυση για το τι θέλεις εσύ. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκεσαι σε σύγχυση για το τι είσαι. Αν είσαι το  Θέλημα  του Θεού και δεν το δέχεσαι, τότε αρνείσαι την χαρά. Το θαύμα είναι επομένως ένα μάθημα για το τι είναι η χαρά. Όντας ένα μάθημα στο μοίρασμα είναι ένα μάθημα στην αγάπη, η οποία είναι χαρά. Άρα κάθε θαύμα είναι ένα μάθημα στην αλήθεια, και προσφέροντας την αλήθεια μαθαίνεις την διαφορά ανάμεσα στον πόνο και την χαρά.

XI. Η Κατάσταση της Χάριτος

1. Το Άγιο Πνεύμα πάντα θα σε καθοδηγεί αληθινά, διότι η χαρά σου είναι και δική Του. Αυτή είναι το  Θέλημα Του για τους πάντες διότι μιλά για την  Βασιλεία  του Θεού, η οποία είναι χαρά. Το να Το ακολουθείς είναι λοιπόν, το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, και το μόνο πράγμα που είναι εύκολο, διότι δεν είναι αυτού του κόσμου. Είναι επομένως φυσικό. Ο κόσμος πάει ενάντια στην φύση σου, επειδή δεν βρίσκεται σε συμφωνία με τους νόμους του Θεού. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται βαθμούς δυσκολίας στα πάντα. Αυτό συμβαίνει διότι το εγώ δεν αντιλαμβάνεται τίποτα ως απόλυτα επιθυμητό. Αποδεικνύοντας στον εαυτό σου ότι δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα, θα πειστείς ότι, στην φυσική σου κατάσταση, δεν υπάρχει καθόλου δυσκολία διότι είναι μια κατάσταση χάριτος.
2. Η χάρις είναι η φυσική κατάσταση κάθε Υιού του Θεού. Όταν δεν βρίσκεται σε κατάσταση χάριτος, είναι έξω από το φυσικό του περιβάλλον και δεν λειτουργεί καλά. Όλα όσα κάνει γίνονται κοπιαστικά, διότι δεν δημιουργήθηκε για το περιβάλλον που κατασκεύασε. Επομένως δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε αυτό, ούτε να το προσαρμόσει σε αυτόν. Δεν υπάρχει νόημα στο να προσπαθεί. Ένας Υιός του Θεού είναι χαρούμενος μόνο αν γνωρίζει ότι είναι μαζί με τον Θεό. Αυτό είναι το μόνο περιβάλλον στο οποίο δεν θα βιώνει ένταση, διότι εκεί είναι που ανήκει. Είναι ακόμα το μόνο περιβάλλον που του αξίζει, διότι η δική του αξία είναι πέρα από ό,τι μπορεί να φτιάξει (ο Υιός).
3. Αναλογίσου το βασίλειο που έχεις φτιάξει εσύ και κρίνε δίκαια την αξία του. Αξίζει να είναι η κατοικία ενός παιδιού του Θεού; Προστατεύει την ειρήνη του και τον φωτίζει με την αγάπη του; Κρατά την καρδιά του ανέπαφη από τον φόβο, και του επιτρέπει να δίνει πάντα χωρίς καμιά αίσθηση απώλειας; Τον διδάσκει ότι το να δίνει είναι η χαρά του, και ότι ο Θεός ο Ίδιος τον ευχαριστεί όταν δίνει; Αυτό είναι το μόνο περιβάλλον στο οποίο μπορείς να είσαι χαρούμενος. Εσύ δεν μπορείς να το φτιάξεις, όπως δεν μπορείς να φτιάξεις και τον εαυτό σου. Έχει δημιουργηθεί για σένα, όπως εσύ δημιουργήθηκες γι αυτό. Ο Θεός προσέχει τα παιδιά Του και δεν τους αρνείται τίποτα. Εν τούτοις, όταν αυτά Τον αρνούνται δεν μπορούν να το καταλάβουν  αυτό, επειδή  αρνούνται τα πάντα στον εαυτό τους. Εσύ που θα μπορούσες να δώσεις την Αγάπη του Θεού σε όλα όσα βλέπεις, αγγίζεις και θυμάσαι, στην κυριολεξία αρνείσαι στον εαυτό σου τον Παράδεισο.
4. Σε καλώ να θυμηθείς ότι σε έχω επιλέξει να διδάσκεις την Βασιλεία στην Βασιλεία. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις σε αυτό το μάθημα, διότι το μάθημα είναι απουσία εξαιρέσεων. Κάθε Υιός που επιστρέφει στην Βασιλεία των Ουρανών με αυτό το μάθημα μέσα στην καρδιά του έχει θεραπεύσει την Υιότητα και έχει δώσει τις ευχαριστίες του στον Θεό. Κάθε ένας που μαθαίνει αυτό το μάθημα έχει γίνει ο τέλειος δάσκαλος, διότι το έχει μάθει από το Άγιο Πνεύμα.
5. Όταν ένας νους έχει μόνο φως, γνωρίζει μόνο φως. Η ίδια του η ακτινοβολία λάμπει παντού γύρω του, και επεκτείνεται στο σκοτάδι άλλων νοών, μεταμορφώνοντας τους σε κάτι μεγαλειώδες . Το Μεγαλείο  του Θεού είναι εκεί, για να το αναγνωρίσεις, να το εκτιμήσεις και να το γνωρίσεις. Ο Θεός δίνει μόνο ίσα. Αν αναγνωρίσεις το δώρο Του σε όλους, τότε έχεις αναγνωρίσει τι σου έχει δώσει. Τίποτα δεν είναι τόσο εύκολο να αναγνωρίσεις όσο η αλήθεια. Αυτή η αναγνώριση είναι άμεση, ξεκάθαρη και φυσική. Έχεις εκπαιδεύσει τον εαυτό σου να μην την αναγνωρίζει, και αυτό σου ήταν πολύ δύσκολο.
6. Έξω από το φυσικό σου περιβάλλον είναι πολύ δικαιολογημένο να ρωτάς. «Τι είναι η αλήθεια;» εφόσον η αλήθεια είναι το περιβάλλον από το οποίο και για το οποίο δημιουργήθηκες. Δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, διότι δεν γνωρίζεις τον Δημιουργό σου. Δεν γνωρίζεις τις δημιουργίες σου διότι δεν γνωρίζεις τους αδελφούς σου, οι οποίοι τις δημιούργησαν  μαζί σου. Έχω ήδη πει ότι μόνο ολόκληρη η Υιότητα  είναι άξια να είναι συν-δημιουργός με τον Θεό, διότι μόνο ολόκληρη η Υιότητα μπορεί να δημιουργεί σαν Αυτόν. Όποτε θεραπεύεις έναν αδελφό αναγνωρίζοντας την αξία του, αναγνωρίζεις την δύναμή του να δημιουργεί όπως και την δική σου. Δεν γίνεται να έχει χάσει αυτό που αναγνωρίζεις, κι εσύ πρέπει να έχεις την δόξα που βλέπεις σε αυτόν. Αυτός είναι ένας συν-δημιουργός μαζί με τον Θεό  και μαζί σου. Αν αρνείσαι την δημιουργική του δύναμη, αρνείσαι και την δική σου και του Θεού ο Οποίος σας δημιούργησε.
7. Δεν μπορείς να αρνείσαι μέρος της αλήθειας. Δεν γνωρίζεις τις δημιουργίες σου διότι δεν γνωρίζεις τον δημιουργό τους. Δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου διότι δεν γνωρίζεις τον δικό σου. Οι δημιουργίες σου δεν μπορούν να αποδείξουν την πραγματικότητά σου, περισσότερο από όσο μπορείς εσύ να αποδείξεις την πραγματικότητα του Θεού. Μπορείς, όμως, να γνωρίσεις και τις δύο. Η ύπαρξη γίνεται γνωστή μέσω μοιράσματος. Εφόσον ο Θεός μοιράστηκε την Ύπαρξή Του μαζί σου, μπορείς να Τον γνωρίζεις. Αλλά πρέπει να γνωρίζεις και όλα όσα Αυτός δημιούργησε, για να γνωρίσεις τι έχουν μοιραστεί. Χωρίς τον Πατέρα σου δεν θα γνωρίζεις την πατρότητά σου. Η Βασιλεία του Θεού περιλαμβάνει όλους τους Υιούς Του και τα παιδιά τους, τα οποία είναι καθ’ομοίωσιν των Υιών όπως αυτοί είναι καθ’ομοίωσιν του Πατέρα. Γνώρισε, λοιπόν, τους Υιούς του Θεού, και θα γνωρίσεις όλη την δημιουργία.

IO CHE AMO SOLO TE