Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ
Ο νους μας χρειάζεται 35 δευτερόλεπτα να εγγράψει τις δηλώσεις βελτίωσης .Ακόμα καλύτερα γράψτε τις δηλώσεις στην καθημερινή σας ατζέντα
Το κάθε μάθημα έχει τις ανάλογες δηλώσεις.
Μην γράφετε τις δηλώσεις σε ένα νου που περιλαμβάνει συνήθειες του παρελθόντος είναι σαν να γράφετε επάνω σε μουτζουρωμένο χαρτί.
Εισπνέουμε και εκπνέουμε μέχρι να μην σκεφτόμαστε τίποτα και τότε επαναλαμβάνουμε τις δηλώσεις βελτίωσης που προτείνει το μάθημα. 9-2-2024



ΤΟ ΕΓΩ, Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΕΔΕΜ . ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΚΛΠ
Είναι ο κατάλληλος χρόνος να τοποθετήσουμε το εγώ στην σωστή του διάσταση .Έχουμε αναρωτηθεί ποιο είναι αυτό το παράξενο και σκοτεινό κατασκεύασμα που είναι υπεύθυνο για όλα τα κακά της ανθρωπότητας ; θα μου πεις δεν έχει και καλά ; όχι δεν έχει κανένα καλό γιατί είναι φτιαγμένο από προβολή .Να πούμε πρώτα τι εννοούμε προβολή .Προβολή είναι όταν ο άνθρωπος θεωρεί ότι δεν είναι οι ιδιότητες του ως άνθρωπος ικανές να τον βοηθήσουν και φτιάχνει δικές του μη ανθρώπινες συμπεριφορές.
Όταν ο άνθρωπος δημιουργήθηκε του εδόθη ένας γενετικός κώδικας όπως δόθηκε και σε όλα τα δημιουργήματα του Θεού, αν κάποιον τον ενοχλεί ο όρος αυτός ας βάλει έναν δικό του πάντως δεν μπορουμε να διανοηθούμε οποιοδήποτε δημιούργημα χωρίς γενετικό κώδικα που να καθορίζει την λειτουργία του
Ολα τα ζώα και τα φυτά λειτουργούν σύμφωνα με την αλήθεια τους δηλαδή αυτό που είναι .Τα προβατακια λειτουργούν σαν προβατάκια οι τριανταφυλλιες κατα το είδος τους όλα λειτουργούν χωρίς επιλογή όπως είναι η δημιουργία τους.Το μόνο δημιούργημα που εχει επιλογή είναι ο άνθρωπος και εδώ αρχίζει ο αγώνας να πειστεί ο άνθρωπος ότι μέσα στο λογικό του μέρος έχει απαντήσεις για όλα χρειάζεται να γνωρίζει και δεν χρειάζεται να υιοθετεί συμπεριφορές που δεν είναι του ανθρώπου Εδώ αρχίζει και η ιστορία του κήπου της Εδέμ όπως διασώθηκε από τους αρχαίους Ο άνθρωπος δεν του έφτανε να σκέφτεται σαν άνθρωπος και άρχισε να μιμείται τα ζώα τα ερπετά και γενικά τον υλικό κόσμο γύρω του.
Θέλησε να φάει από το δέντρο του καλού και του κακού .Αυτό είναι που στα μαθήματα αναφέρεται ως διαχωρισμός και οι δικές του ιδέες που τις συγκέντρωνε από το περιβάλλον αντικατέστησαν το λογικό μέρος του που έχει από την δημιουργία του Να και το προπατορικό αμάρτημα οι προπάτορες μας το παρέλαβαν από τους γονείς τους και το παρέδωσαν στα παιδιά τους και φτάνει μέχρι τώρα σε εμάς Ιδού και το ‘’αμαρτίες γονέων παιδευουσι τέκνα ‘’ Στα μαθήματα λέει είμαι ο υιός του Θεού και είμαι όπως ο θεός με δημιούργησε δηλαδή δεν έχω προσθέσει ούτε έχω αφαιρέσει οτιδήποτε για να γίνω καλύτερος γιατί Έχω δημιουργηθεί τέλειος Οποιες δήποτε άλλες συμπεριφορές δεν μας χρειάζονται Να σβήσουμε από το μυαλό μας τις μη ανθρώπινες συμπεριφορές και να γίνουμε όπως ο θεός μας δημιούργησε ΑΥΤΌς ΕΊΝΑΙ Ο ΙΕΡΌΣ ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Το άλλο σύστημα σκέψης είναι το εγώ και μετατρέπει τον άνθρωπο σε μη άνθρωπο.Και ένα αισιόδοξο μήνυμα το λογισμικό μας ως άνθρωποι είναι εκεί δεν μπορεί να το φθείρει τίποτα Από καιρό εις καιρό όταν έχουμε αναλαμπές αισθανόμαστε την παρουσία του
Αυτά από άνωθεν για να καταλάβουμε όλη την ιστορία μας.
Και τότε η γη θα γίνει παράδεισος
Ας βοηθήσουμε και εμείς όσο μπορούμε
Μια μικρή προθυμία αρκεί
Ήθελα από καιρό να τα γράψω αλλά δεν μου αρέσει να γράφω.
Συγχωρέστε με



ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ




Μελετώντας τα αποσπάσματα του βιβλίου που αναφέρονται στην έννοια αγνό θα διαπιστώσουμε ότι αγνό είναι κάτι που δεν είναι αναμεμειγμένο με κάτι άλλο και στην παρούσα εργασία αναφερόμαστε στον αγνό Υιό του θεού χωρίς προσμίξεις από το εγώ.

Εξαγνισμός είναι η πορεία κατά την οποία η ψυχή (εαυτός)διαχωρίζεται από το εγώ και αρχίζει το ταξίδι της επιστροφής στην αρχική της κατάσταση .Οι αναφορές στο βιβλίο είναι παρα πολλές αλλά θεορώ ότι είναι τόσο ξεκάθαρη η έννοια που δεν χρειάζονται περισσότερα.
the blogger


5-IV. Διδασκαλία και Θεραπεία

3. Κάθε σκέψη αγάπης που έλαβε χώρα σε οποιοδήποτε μέρος της Υιότητας ανήκει σε κάθε μέρος της. Μοιράζεται διότι είναι της αγάπης. Το μοίρασμα είναι ο τρόπος δημιουργίας του Θεού, όπως επίσης και δικός σου. Το εγώ μπορεί να σε κρατά σε εξορία από την Βασιλεία των Ουρανών, αλλά μέσα στην Βασιλεία την ίδια δεν έχει καμία δύναμη. Οι ιδέες του πνεύματος δεν αφήνουν το νου που τις σκέφτεται, ούτε είναι δυνατόν να συγκρουστούν μεταξύ τους. Όμως, οι ιδέες του εγώ μπορούν να συγκρούονται διότι συμβαίνουν σε διαφορετικά επίπεδα και περιλαμβάνουν ακόμα αντίθετες σκέψεις του ίδιου επίπεδου. Είναι αδύνατον να μοιράζεσαι σκέψεις που βρίσκονται σε αντίθεση μεταξύ τους. Μπορείς μόνο να μοιράζεσαι τις σκέψεις που είναι του Θεού και αυτές που κρατά Αυτός για σένα. Και από τέτοιες σκέψεις αποτελείται η Βασιλεία των Ουρανών. Οι υπόλοιπες παραμένουν μαζί σου μέχρι το Άγιο Πνεύμα να τις ερμηνεύσει εκ νέου στο φως της Βασιλείας, κάνοντάς τες κι αυτές, αντάξιες μοιράσματος. Όταν έχουν ΕΞΑΓΝΙΣΤΕΙ επαρκώς, τότε Αυτό σου επιτρέπει να τις μοιραστείς. Η απόφαση να τις μοιραστείς είναι Ο ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ τους.



15-7-6. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κάθε σχέση που φτιάχνει το εγώ είναι βασισμένη στην ιδέα ότι με το να θυσιάζεται, γίνεται μεγαλύτερο. Η «θυσία,» την οποία θεωρεί ως ΕΞΑΓΝΙΣΜΟ, είναι στην πραγματικότητα η ρίζα της πικρής δυσφορίας του. Διότι θα προτιμούσε να επιτεθεί άμεσα, και να αποφύγει την καθυστέρηση αυτού που πραγματικά θέλει. Ωστόσο, το εγώ αναγνωρίζει την «πραγματικότητα» όπως την βλέπει, και αναγνωρίζει ότι κανείς δεν θα μπορούσε να ερμηνεύσει την άμεση επίθεση ως αγάπη. Ωστόσο, το να κάνεις κάποιον ένοχο είναι άμεση επίθεση, παρόλο που δεν δείχνει έτσι. Διότι οι ένοχοι περιμένουν επίθεση, και με το να την έχουν ζητήσει ελκύονται από αυτή.

5. Εσύ απλά κάνεις την ερώτηση. Η απάντηση δίδεται. Μην αναζητάς να απαντήσεις, απλά δέξου την απάντηση έτσι όπως δίδεται. Όταν προετοιμάζεσαι για την άγια στιγμή, μην επιχειρείς να κάνεις τον εαυτό σου άγιο για να είσαι έτοιμος να την λάβεις. Γιατί έτσι συγχέεις τον δικό σου ρόλο με του Θεού. Η Επανόρθωση δεν μπορεί να έρθει σε εκείνους που νομίζουν ότι πρέπει πρώτα να επανορθώσουν, παρά μόνο σε εκείνους που δεν προσφέρουν τίποτα περισσότερο από απλή προθυμία για να κάνουν χώρο γι αυτή. Ο ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ είναι μόνο από τον Θεό, επομένως είναι για σένα. Από το να αναζητάς να προετοιμάσεις εσύ τον εαυτό σου γι Αυτόν, καλύτερα προσπάθησε να σκέφτεσαι έτσι:

Εγώ, που είμαι οικοδεσπότης του Θεού, είμαι αντάξιός Του. Αυτός που ίδρυσε τον οίκο Του εντός μου, τον δημιούργησε έτσι όπως θα ήθελε να είναι. Δεν χρειάζεται εγώ να τον ετοιμάσω γι Αυτόν, παρά μόνο να μην επεμβαίνω στο σχέδιό Του να αποκαταστήσει σε μένα την επίγνωση της ετοιμότητάς μου, η οποία είναι αιώνια. Εγώ δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα στο σχέδιό Του. Αλλά για να το δεχτώ, πρέπει να είμαι πρόθυμος να μην προσπαθήσω να το αντικαταστήσω με κάποιο δικό μου.



5. Τίποτα δεν μπορεί να επικρατήσει ενάντια σε κάποιο Υιό του Θεού που εμπιστεύεται την φροντίδα του πνεύματός του στα Χέρια του Πατέρα του. Κάνοντας αυτό, ο νους αφυπνίζεται από τον ύπνο του και θυμάται τον Δημιουργό του. Κάθε αίσθηση διαχωρισμού εξαφανίζεται. Ο Υιός του Θεού είναι τμήμα της Αγίας Τριάδας, αλλά η Ίδια η Τριάδα είναι ένα. Δεν υπάρχει σύγχυση μέσα στα Επίπεδα Της, διότι έχουν ένα Νου και ένα Θέλημα. Αυτός ο ενοποιημένος σκοπός δημιουργεί τέλεια ολοκλήρωση και εξασφαλίζει την ειρήνη του Θεού. Όμως αυτό το όραμα μπορεί να γίνει αντιληπτό μόνο από τους πραγματικά ΑΘΩΟΥΣ. Επειδή οι καρδιές τους είναι ΑΓΝΕΣ, οι αθώοι υπερασπίζονται την ορθή αντίληψη αντί να αμύνονται ενάντια σε αυτή. Έχοντας κατανοήσει το μάθημα της Επανόρθωσης έχουν απαλλαγεί από επιθυμία για επίθεση, άρα βλέπουν αληθινά. Αυτό εννοεί η Βίβλος όταν λέει, «Όταν αυτός εμφανιστεί (ή γίνει αντιληπτός) εμείς θα είμαστε σαν αυτόν, διότι θα τον βλέπουμε όπως είναι.»

15-1-15Η Αγιότητα δεν βρίσκεται στον χρόνο, αλλά στην αιωνιότητα. Δεν υπήρξε ποτέ στιγμή κατά την οποία ο Υιός του Θεού να μπορεί να χάσει την αγνότητά του. Η αμετάβλητη κατάστασή του είναι πέρα από τον χρόνο, διότι η αγνότητά του είναι σταθερή και δεν επηρεάζεται από καμία επίθεση.

15-4-9. Η απαραίτητη προϋπόθεση για την άγια στιγμή δεν απαιτεί να μην έχεις καθόλου σκέψεις που να μην είναι ΑΓΝΕΣ. Απαιτεί, όμως, να μην έχεις καμία που να θέλεις να κρατήσεις για τον εαυτό σου. Η ΑΘΩΟΤΗΤΑ δεν είναι κάτι που έφτιαξες εσύ. Σου δίδεται την στιγμή που θέλεις να την έχεις. Δεν θα υπήρχε η Επανόρθωση αν δεν υπήρχε ανάγκη γι αυτήν. Δεν θα μπορείς να δέχεσαι τέλεια επικοινωνία όσο διάστημα θέλεις να την κρύβεις από τον εαυτό σου. Διότι αυτό που θέλεις να κρύψεις είναι κρυμμένο και για σένα. Στην εξάσκησή σου, λοιπόν, προσπάθησε μόνο να επαγρυπνείς ενάντια στην πλάνη, και μην επιδιώκεις να προστατέψεις τις σκέψεις που θέλεις να κρατήσεις για τον εαυτό σου. Άφησε την ΑΓΝΟΤΗΤΑ του Αγίου Πνεύματος να τις σκορπίσει με την λάμψη της, και να φέρει την επίγνωση σου στην κατάσταση ετοιμότητας για ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ που σου προσφέρει. Έτσι θα σε ετοιμάσει να αναγνωρίσεις ότι είσαι οικοδεσπότης του Θεού, και όμηρος σε κανέναν και σε τίποτα.

5. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει ότι κανείς δεν είναι ξεχωριστός. Ωστόσο, αντιλαμβάνεται ότι έχεις φτιάξει ιδιαίτερες σχέσεις, τις οποίες θέλει να ΕΞΑΓΝΙΣΕΙ και να μην σε αφήσει να τις καταστρέψεις. Όσο ανίερος και να είναι ο λόγος που τις έφτιαξες, το Άγιο Πνεύμα μπορεί να τις μετουσιώσει σε αγιότητα αφαιρώντας τόσο φόβο όσο Του επιτρέψεις. Μπορείς να αναθέσεις στην φροντίδα Του κάθε σχέση σου και να είσαι σίγουρος ότι δεν θα καταλήξει σε πόνο, αν Του προσφέρεις την προθυμία σου να μην υπηρετεί καμιά άλλη ανάγκη εκτός από την δική Του. Όλη η ενοχή προκύπτει από τον τρόπο που τις χρησιμοποιείς. Όλη η αγάπη από τον τρόπο που το Άγιο πνεύμα τις χρησιμοποιεί. Μην φοβάσαι, λοιπόν, να αφήσεις να φύγουν οι φανταστικές σου ανάγκες, οι οποίες θα κατέστρεφαν τις σχέσεις σου. Η μοναδική σου ανάγκη είναι η δική Του

15-7-1. Πέρα από την αδύναμη έλξη που ασκεί η σχέση της ιδιαίτερης αγάπης, και πάντα κρυμμένη πίσω από αυτή, είναι η ισχυρή έλξη του Πατέρα για τον Υιό Του. Δεν υπάρχει άλλη αγάπη που να μπορεί να σε ικανοποιήσει, διότι δεν υπάρχει άλλη αγάπη. Αυτή είναι η μόνη αγάπη που δίνεται και λαμβάνεται ολοκληρωτικά. Εφόσον είναι πλήρης, δεν ζητά τίποτα. Κι εφόσον είναι απόλυτα ΑΓΝΗ, ο καθένας που ενώνεται μέσα σ’ αυτήν έχει τα πάντα. Αυτή η αγάπη δεν αποτελεί την βάση για καμία σχέση στην οποία εισέρχεται το εγώ. Διότι κάθε σχέση με την οποία καταπιάνεται το εγώ είναι ιδιαίτερη



6. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κάθε σχέση που φτιάχνει το εγώ είναι βασισμένη στην ιδέα ότι με το να θυσιάζεται, γίνεται μεγαλύτερο. Η «θυσία,» την οποία θεωρεί ως ΕΞΑΓΝΙΣΜΟ, είναι στην πραγματικότητα η ρίζα της πικρής δυσφορίας του. Διότι θα προτιμούσε να επιτεθεί άμεσα, και να αποφύγει την καθυστέρηση αυτού που πραγματικά θέλει. Ωστόσο, το εγώ αναγνωρίζει την «πραγματικότητα» όπως την βλέπει, και αναγνωρίζει ότι κανείς δεν θα μπορούσε να ερμηνεύσει την άμεση επίθεση ως αγάπη. Ωστόσο, το να κάνεις κάποιον ένοχο είναι άμεση επίθεση, παρόλο που δεν δείχνει έτσι. Διότι οι ένοχοι περιμένουν επίθεση, και με το να την έχουν ζητήσει ελκύονται από αυτή.



Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

ΑΓΑΠΗ.

Αυτό το αφιέρωμα στην αγάπη δεν μπορεί παρά να αρχίζει με τον ύμνο της αγάπης της βίβλου και τις αρχές των θαυμάτων που αφορούν την αγάπη όπως είναι μέσα στα μαθήματα θαυμάτων και είναι οι αρχές1,3,11,35,9,18,21,8 ακολουθούν δε αποσπάσματα από τα κείμενα του βιβλίου ως το κεφάλαιο 16.

Α’ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 13
1 Εάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.

2 Και εάν έχω προφητείαν και εξεύρω πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν. Μτ 7:22, Ρωμ 12:7, Μτ 17:20, Μτ 21:21, Μκ 11:23, Λκ 17:6

3 Και εάν πάντα τα υπάρχοντά μου διανείμω, και εάν παραδώσω το σώμα μου διά να καυθώ, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.

4 Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, Πρμ 10:12, A' Πέ 4:8

5 δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν, Α' Κορ 10:24, Φιλ 2:4

6 δεν χαίρει εις την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν• B' Ιω 1:4

7 πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.

8 Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει• τα άλλα όμως, είτε προφητείαι είναι, θέλουσι καταργηθή• είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει• είτε γνώσις, θέλει καταργηθή.

9 Διότι κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν•

10 όταν όμως έλθη το τέλειον, τότε το κατά μέρος θέλει καταργηθή.

11 Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην• ότε όμως έγεινα ανήρ, κατήργησα τα του νηπίου.

12 Διότι τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον• τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην. Β' Κορ 3:18

13 Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη.


ΑΡΧΕΣ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

1Δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα. Το ένα δεν είναι πιο «δύσκολο» ή «μεγαλύτερο» από το άλλο. Όλα είναι τα ίδια. Όλες οι εκφράσεις αγάπης είναι στον υπέρτατο βαθμό.

.3.Τα θαύματα συμβαίνουν φυσικά σαν εκφράσεις αγάπης. Το πραγματικό θαύμα είναι η αγάπη που τα εμπνέει. Με αυτή την έννοια οτιδήποτε προέρχεται από αγάπη είναι θαύμα.

11.Η προσευχή είναι το μέσον των θαυμάτων. Είναι ένα μέσο επικοινωνίας των δημιουργημάτων με τον Δημιουργό τους. Με την προσευχή λαμβάνεται η αγάπη, και με τα θαύματα εκφράζεται

35.Τα θαύματα είναι εκφράσεις αγάπης, αλλά μπορεί τα αποτελέσματα τους να μην είναι πάντα ορατά

9Τα θαύματα είναι ένα είδος ανταλλαγής. Όπως όλες οι εκφράσεις αγάπης, οι οποίες είναι πάντα θαυματουργές με την πραγματική τους έννοια, η ανταλλαγή αυτή αντιστρέφει τους φυσικούς νόμους. Φέρνουν περισσότερη αγάπη και στον δότη αλλά και στον αποδέκτη

18.Το θαύμα είναι υπηρεσία. Είναι η υπέρτατη υπηρεσία που μπορείς να προσφέρεις σε κάποιον άλλο. Είναι ένας τρόπος ν’ αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου

21.Τα θαύματα είναι φυσικά σημάδια συγχώρεσης. Μέσα από τα θαύματα δέχεσαι την συγχώρεση του Θεού επεκτείνοντας την στους άλλους.

8.Τα θαύματα είναι θεραπευτικά διότι συμπληρώνουν κάποια έλλειψη ∙ εκτελούνται από αυτούς που προσωρινά έχουν περισσότερα, για εκείνους που προσωρινά έχουν λιγότερα.



ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ

-Αλλά θυμήσου την πρώτη αρχή σε αυτά τα μαθήματα, δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα. Στην πραγματικότητα μένεις απόλυτα ανεπηρέαστος από όλες τις εκφράσεις έλλειψης αγάπης. Αυτές μπορεί να προέρχονται από σένα και από τους άλλους, από εσένα προς τους άλλους ή από τους άλλους προς εσένα. Η ειρήνη είναι μια ιδιότητα έμφυτη μέσα σε σένα. Δεν μπορείς να την βρεις έξω. Η ασθένεια είναι μια μορφή εξωτερικής αναζήτησης. Η υγεία είναι εσωτερική γαλήνη. Σε καθιστά ικανό να παραμένεις ακλόνητος από την έλλειψη αγάπης που έρχεται από τα έξω και σου δίνει την ικανότητα, μέσω της αποδοχής σου στα θαύματα, να διορθώσεις τις συνθήκες που προέρχονται από την έλλειψη αγάπης στους άλλους

2-1 Η επέκταση είναι μια βασική όψη του Θεού την οποία έδωσε και στον Υιό Του. Στην δημιουργία, ο Θεός επέκτεινε τον Εαυτό Του στις δημιουργίες Του και τους εμφύσησε με την ίδια Βούληση αγάπης να δημιουργούν. Όχι μόνο έχεις δημιουργηθεί πλήρης, αλλά έχεις δημιουργηθεί και τέλειος. Δεν υπάρχει κενό μέσα σου. Χάρη στην ομοιότητά με τον Δημιουργό σου είσαι δημιουργικός.

2-2-7Αυτό απαιτεί την προίκιση του Υιού από τον Θεό με ελεύθερη βούληση, επειδή όλη η δημιουργία αγάπης δίνεται ελεύθερα σαν μια συνεχόμενη ροή, στην οποία όλες οι όψεις είναι ίδιες.

-Γνώρισε πρώτα ότι αυτό είναι φόβος.

Ο φόβος προκύπτει από έλλειψη αγάπης.

Η μόνη γιατρειά για την έλλειψη αγάπης είναι η απόλυτη αγάπη.

Η απόλυτη αγάπη είναι η Επανόρθωση

-Έχω τονίσει ότι το θαύμα, ή η έκφραση της Επανόρθωσης, είναι πάντα σημάδι σεβασμού από τους άξιους προς τους άξιους. Η αναγνώριση αυτής της αξίας αποκαθίσταται με την Επανόρθωση. Είναι ολοφάνερο, λοιπόν, ότι όταν φοβάσαι, έχεις τοποθετήσει τον εαυτό σου σε μια θέση όπου χρειάζεσαι Επανόρθωση. Έχεις κάνει κάτι χωρίς αγάπη, έχοντας επιλέξει δίχως την αγάπη.

5. Το τίποτα και τα πάντα δεν γίνεται να συνυπάρχουν. Το να πιστεύεις στο ένα σημαίνει ότι αρνείσαι το άλλο. Ο φόβος στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα και η αγάπη είναι τα πάντα. Όποτε το φως εισέρχεται στο σκοτάδι, το σκοτάδι καταργείται.

-Η αυτοπεποίθηση δεν μπορεί να αναπτυχθεί πλήρως μέχρι να πραγματοποιηθεί η κυριαρχία. Έχουμε ήδη επιχειρήσει να διορθώσουμε το βασικό σφάλμα ότι μπορούμε να κυριαρχήσουμε στον φόβο, και έχουμε ήδη τονίσει ότι η μόνη πραγματική κυριαρχία συμβαίνει μέσω της αγάπης.

11. Δεν επιτίθεμαι στο εγώ σου. Εργάζομαι με τον ανώτερο νου σου, τον οίκο του Αγίου Πνεύματος, είτε εσύ είσαι κοιμισμένος ή ξύπνιος, ακριβώς όπως το εγώ κάνει με τον κατώτερο νου σου, ο οποίος είναι ο δικός του οίκος. Εγώ είμαι η επαγρύπνησή σου σε αυτό, διότι βρίσκεσαι σε πολύ μεγάλη σύγχυση για ν’ αναγνωρίσεις την ίδια σου την ελπίδα. Δεν κάνω λάθος. Ο νους σου θα επιλέξει να ενωθεί με τον δικό μου, και μαζί είμαστε ανίκητοι. Ανάστησα τους νεκρούς γνωρίζοντας ότι η ζωή είναι μία αιώνια ιδιότητα όλων όσων δημιούργησε ο ζων Θεός. Γιατί πιστεύεις ότι μου είναι δυσκολότερο να εμπνεύσω αυτούς που βρίσκονται εκτός πνεύματος ή να σταθεροποιήσω τους ασταθείς; Εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα ∙ εσύ το πιστεύεις. Έχω στείλει το κάλεσμά μου και εσύ θα απαντήσεις. Κατανοώ ότι τα θαύματα είναι φυσικά, διότι είναι εκφράσεις αγάπης. Το κάλεσμά μου είναι τόσο φυσικό όσο και η απάντησή σου, που είναι εξίσου αναπόφευκτη

-Η αγάπη δεν κατακτά όλα τα πράγματα, επανορθώνει όμως όλα τα πράγματα



IV. Η Ψευδαίσθηση και η Πραγματικότητα της Αγάπης

1. Μην φοβάσαι να κοιτάξεις την ιδιαίτερη σχέση μίσους, διότι η ελευθερία βρίσκεται στο να την κοιτάξεις. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που δεν γνωρίζεις το νόημα της αγάπης. Διότι η ιδιαίτερη σχέση αγάπης, μέσα στην οποία το νόημα της αγάπης είναι κρυμμένο, δημιουργείται αποκλειστικά για να εξισορροπήσει το μίσος, αλλά όχι για να το αφήσει να φύγει. Η σωτηρία σου θα ανατείλει ξεκάθαρα μπροστά στα ανοιχτά μάτια σου καθώς εσύ κοιτάζεις εκεί. Δεν μπορείς να περιορίσεις το μίσος. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης δεν θα το εξισορροπήσει, απλά θα το καταχωνιάσει βαθιά στο υποσυνείδητό σου και δεν θα μπορείς να το δεις. Είναι πολύ σημαντικό να το δεις αυτό, και να μην κάνεις καμιά προσπάθεια να το κρύψεις. Διότι είναι η προσπάθεια εξισορρόπησης του μίσους με την αγάπη που κάνει την αγάπη να μην έχει νόημα για σένα. Δεν συνειδητοποιείς το μέγεθος του διχασμού που βρίσκεται εδώ. Και μέχρι να το συνειδητοποιήσεις, θα παραμένει εκεί χωρίς να το αναγνωρίζεις, άρα αθεράπευτο.

2. Τα σύμβολα του μίσους ενάντια στα σύμβολα της αγάπης παίζουν ένα παιχνίδι σύγκρουσης που όμως δεν υπάρχει. Διότι τα σύμβολα εκπροσωπούν κάτι άλλο, και αν η αγάπη είναι τα πάντα το σύμβολό της δεν έχει νόημα. Θα περάσεις από αυτή την τελευταία κατάργηση χωρίς να πάθεις τίποτα, κι επιτέλους θα αναδυθείς ως ο εαυτός σου. Αυτό είναι το τελευταίο βήμα στην προετοιμασία σου για τον Θεό. Μην χάνεις την προθυμία σου τώρα ∙ είσαι πολύ κοντά, και θα διασχίσεις την γέφυρα με απόλυτη ασφάλεια, μεταφράζοντας τον πόλεμο σε ειρήνη. Διότι στην ψευδαίσθηση της αγάπης ποτέ δεν θα βρεις ικανοποίηση, αλλά η πραγματικότητά της, που σε περιμένει στην άλλη πλευρά, θα σου δώσει τα πάντα.

3. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης είναι μια προσπάθεια να περιορίσεις τα καταστροφικά αποτελέσματα του μίσους βρίσκοντας ένα καταφύγιο μέσα στην καταιγίδα της ενοχής. Δεν κάνει καμιά προσπάθεια να αναδυθεί πάνω από την καταιγίδα, στο ηλιόφως. Αντίθετα, τονίζει την ενοχή έξω από το καταφύγιο επιχειρώντας να κτίσει φράγματα εναντίον της, και να την κρατήσει μέσα σε αυτά. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης δεν γίνεται αντιληπτή σαν αξία από μόνη της, αλλά σαν ένας τόπος ασφάλειας όπου το μίσος διχάζεται και κρατιέται διαχωρισμένο. Ο σύντροφος στην ιδιαίτερη σχέση αγάπης είναι αποδεκτός μόνο για όσο υπηρετεί αυτόν τον σκοπό. Το μίσος μπορεί να εισέλθει, και είναι πραγματικά ευπρόσδεκτο σε μερικές πλευρές της σχέσης, αλλά η σχέση διατηρείται χάρη στην ψευδαίσθηση της αγάπης. Αν φύγει η ψευδαίσθηση, η σχέση διαλύεται ή γίνεται μη ικανοποιητική και απογοητευτική.

4. Η αγάπη δεν είναι ψευδαίσθηση. Είναι γεγονός. Εκεί όπου είναι δυνατή η απογοήτευση, δεν υπήρχε αγάπη αλλά μίσος. Διότι το μίσος είναι μια ψευδαίσθηση, και αυτό που μπορεί να αλλάζει ποτέ δεν ήταν αγάπη. Είναι σίγουρο ότι εκείνοι που επιλέγουν κάποιους συγκεκριμένους για συντρόφους τους σε οποιαδήποτε πλευρά της ζωής τους, και τους χρησιμοποιούν για οποιοδήποτε σκοπό που δεν θέλουν να μοιραστούν με άλλους, προσπαθούν να ζήσουν με την ενοχή αντί να πεθάνουν από αυτή. Αυτή είναι η επιλογή που βλέπουν. Και η αγάπη, γι αυτούς, είναι μόνο μια διαφυγή από τον θάνατο. Την αναζητούν απεγνωσμένα, αλλά όχι στην ειρήνη μέσω της οποίας θα ερχόταν ήσυχα και χαρούμενα σε αυτούς. Και όταν ανακαλύψουν ότι ο φόβος του θανάτου βρίσκεται ακόμα μαζί τους, τότε η σχέση αγάπης χάνει την ψευδαίσθηση ότι είναι κάτι που δεν είναι. Όταν τα φράγματα εναντίον της πέσουν, τότε ο φόβος εισβάλλει και το μίσος θριαμβεύει.

5. Δεν υπάρχουν θρίαμβοι αγάπης. Μόνο το μίσος ασχολείται με τον «θρίαμβο της αγάπης». Η ψευδαίσθηση της αγάπης μπορεί να θριαμβεύσει πάνω στην ψευδαίσθηση του μίσους, αλλά πάντα με το τίμημα να κάνει και τα δύο ψευδαισθήσεις. Για όσο διαρκεί η ψευδαίσθηση του μίσους, τόσο η αγάπη θα παραμένει ψευδαίσθηση για σένα. Και τότε, η μοναδική επιλογή που απομένει είναι μόνο το ποια ψευδαίσθηση προτιμάς. Δεν υπάρχει καμιά σύγκρουση στην επιλογή ανάμεσα στην αλήθεια και στην ψευδαίσθηση. Υπό αυτούς τους όρους δεν θα δίσταζε κανένας. Αλλά η σύγκρουση εισέρχεται την στιγμή που η επιλογή φαίνεται ότι είναι ανάμεσα σε ψευδαισθήσεις, αλλά αυτή η επιλογή δεν έχει νόημα. Εκεί όπου η μία επιλογή είναι το ίδιο επικίνδυνη όσο η άλλη, η απόφαση πρέπει να είναι απόφαση απελπισίας.

6. Έργο σου δεν είναι να αναζητάς την αγάπη, αλλά απλά να αναζητήσεις και να βρεις μέσα σου όλα τα εμπόδια που έχεις κτίσει εναντίον της. Δεν είναι απαραίτητο να αναζητήσεις αυτό που είναι αληθινό, είναι, όμως, αναγκαίο να ψάξεις για το τι είναι εσφαλμένο. Κάθε ψευδαίσθηση προέρχεται από τον φόβο, όποια μορφή και να παίρνει. Και η προσπάθεια να διαφύγεις από μια ψευδαίσθηση και να πας σε μια άλλη είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Αν ψάχνεις για την αγάπη έξω από τον εαυτό σου τότε να είσαι βέβαιος ότι αντιλαμβάνεσαι μέσα σου το μίσος, και το φοβάσαι. Όμως, η ειρήνη δεν θα έρθει ποτέ από την ψευδαίσθηση της αγάπης, αλλά μόνο από την πραγματικότητά της.

7. Αναγνώρισέ το αυτό, διότι είναι αλήθεια, και η αλήθεια πρέπει να αναγνωριστεί για να μπορέσεις να την ξεχωρίσεις από την ψευδαίσθηση: Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης είναι μια προσπάθεια να φέρεις την αγάπη στον διαχωρισμό. Άρα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια να φέρεις την αγάπη στον φόβο, και να την κάνεις πραγματική μέσα στον φόβο. Παραβιάζοντας στην βάση της την μοναδική κατάσταση της αγάπης, η ιδιαίτερη σχέση αγάπης θέλει να πετύχει το αδύνατο. Θα μπορούσε αυτό να γίνει με άλλο τρόπο εκτός από την ψευδαίσθηση; Είναι βασικό να κοιτάξουμε από πολύ κοντά τι είναι ακριβώς αυτό που νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις για να επιλύσεις το δίλημμα που σου φαίνεται πολύ αληθινό, αλλά δεν υπάρχει. Έχεις πλησιάσει την αλήθεια, και μόνο αυτό είναι που στέκει ανάμεσα σε σένα και την γέφυρα που σε οδηγεί σε αυτή.

8. Ο Ουρανός περιμένει σιωπηλά, και οι δημιουργίες σου σού απλώνουν το χέρι τους για να σε βοηθήσουν να περάσεις απέναντι και να τις καλωσορίσεις. Διότι αυτές είναι που αναζητάς. Αναζητάς μόνο την δική σου ολοκλήρωση, και αυτές είναι που σε ολοκληρώνουν. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης δεν είναι παρά ένα άθλιο υποκατάστατο αυτού που σε ολοκληρώνει στην πραγματικότητα, και όχι στην ψευδαίσθηση. Η σχέση σου μαζί τους είναι δίχως ενοχή, και αυτό σου δίνει την ικανότητα να κοιτάς όλους τους αδελφούς σου με ευγνωμοσύνη, διότι οι δημιουργίες σου δημιουργήθηκαν από κοινού με αυτούς. Η αποδοχή των δημιουργιών σου είναι η αποδοχή της ενότητας της δημιουργίας, χωρίς την οποία ποτέ δεν θα μπορούσες να είσαι ολοκληρωμένος. Καμία ιδιαίτερη σχέση δεν μπορεί να σου προσφέρει αυτό που έχει δώσει ο Θεός, και αυτό που είσαι όταν ενώνεσαι μαζί Του στην προσφορά.

9. Πέρα από την γέφυρα βρίσκεται η ολοκλήρωσή σου, διότι θα είσαι απόλυτα μέσα στον Θεό, μην επιθυμώντας τίποτα ιδιαίτερο, παρά μόνο να είσαι απόλυτα όμοιος με Αυτόν, ολοκληρώνοντάς Τον με την ολοκλήρωσή σου. Μην φοβάσαι να φτάσεις στον οίκο της ειρήνης και της τέλειας αγιότητας. Μόνο εκεί βρίσκεται εδραιωμένη για πάντα η ολοκλήρωση του Θεού και του Υιού Του. Μην την αναζητάς στον ψυχρό κόσμο της ψευδαίσθησης, εκεί όπου τίποτα δεν είναι βέβαιο και όπου τίποτα δεν μπορεί να σε ικανοποιήσει. Στο Όνομα του Θεού, να είσαι απόλυτα πρόθυμος να εγκαταλείψεις όλες τις ψευδαισθήσεις. Σε κάθε σχέση στην οποία είσαι απόλυτα πρόθυμος να αποδεχτείς την ολοκλήρωση, και μόνο αυτή, εκεί ολοκληρώνεται ο Θεός, και ο Υιός Του μαζί Του.

10. Η γέφυρα που οδηγεί στην ενότητα μέσα σου πρέπει να οδηγεί στην γνώση, διότι κτίστηκε με τον Θεό δίπλα σου, και θα σε οδηγήσει κατευθείαν σε Εκείνον όπου στηρίζεται η ολοκλήρωσή σου, σε απόλυτη συμφωνία με την δική Του. Κάθε ψευδαίσθηση που αποδέχεσαι μέσα στο νου σου κρίνοντάς την ως εφικτή αφαιρεί την δική σου αίσθηση ολοκλήρωσης, κι έτσι αρνείται την Ολότητα του Πατέρα σου. Κάθε φαντασίωση, είτε είναι αγάπης ή μίσους, σου στερεί την γνώση διότι οι φαντασιώσεις είναι το πέπλο πίσω από το οποίο είναι κρυμμένη η αλήθεια. Για να ανασηκώσεις το πέπλο που σου φαίνεται τόσο σκοτεινό και βαρύ, το μόνο που χρειάζεται είναι να δώσεις αξία στην αλήθεια πέρα από κάθε φαντασίωση, και να είσαι εντελώς απρόθυμος να συμβιβαστείς με την ψευδαίσθηση στην θέση της αλήθειας.

11. Δεν θα ήθελες να περάσεις από τον φόβο στην αγάπη; Διότι τέτοιο φαίνεται πως είναι το ταξίδι. Η αγάπη σε καλεί, αλλά το μίσος θέλει να μείνεις μαζί του. Μην ακούς το κάλεσμα του μίσους, και μην βλέπεις φαντασιώσεις. Διότι η ολοκλήρωσή σου βρίσκεται στην αλήθεια, και πουθενά αλλού. Στο κάλεσμα του μίσους, και σε κάθε φαντασίωση που ξεπροβάλλει για να σε καθυστερήσει, βλέπε μόνο το κάλεσμα για βοήθεια που αναδύεται ασταμάτητα από σένα προς τον Δημιουργό σου. Είναι δυνατόν Εκείνος να μην απαντήσει σε σένα που η ολοκλήρωσή σου είναι η δική Του; Σε αγαπά, ολοκληρωτικά χωρίς ψευδαίσθηση, όπως πρέπει να αγαπάς κι εσύ. Διότι η αγάπη είναι ολοκληρωτικά χωρίς ψευδαίσθηση, κι επομένως ολοκληρωτικά χωρίς φόβο. Αυτόν που θυμάται ο Θεός πρέπει να είναι ολοκληρωμένος. Και ο Θεός ποτέ δεν έχει λησμονήσει τι Τον ολοκληρώνει. Μέσα στην δική σου ολοκλήρωση βρίσκεται η θύμηση της Ολότητάς Του και της ευγνωμοσύνης Του προς εσένα για την ολοκλήρωσή Του. Στην σύνδεσή Του μαζί σου βρίσκεται και η έλλειψη ικανότητας να λησμονεί και η δική σου ικανότητα να θυμάσαι. Μέσα σε Αυτόν ενώνονται και η προθυμία σου ν’ αγαπάς και όλη η Αγάπη του Θεού, ο Οποίος δεν σε λησμόνησε.

12. Ο Πατέρας σου δεν μπορεί να ξεχάσει την αλήθεια μέσα σου περισσότερο από ό,τι εσύ μπορείς να αποτύχεις να την θυμηθείς. Το Άγιο Πνεύμα είναι η Γέφυρα προς Αυτόν, η οποία είναι φτιαγμένη από την προθυμία σου να ενωθείς μαζί Του και δημιουργημένη από την χαρά Του για την ένωση μαζί σου. Το ταξίδι που φαινόταν ότι ήταν δίχως τέλος έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, διότι αυτό που είναι ατέλειωτο βρίσκεται πολύ κοντά. Το έχεις σχεδόν αναγνωρίσει. Στρέψου μαζί μου, μακριά από τις ψευδαισθήσεις τώρα, και μην επιτρέπεις σε τίποτα να σταθεί στον δρόμο της αλήθειας. Θα κάνουμε το τελευταίο ανώφελο ταξίδι μακριά από την αλήθεια μαζί, και έπειτα μαζί θα πάμε κατευθείαν στον Θεό, απαντώντας με χαρά στο Κάλεσμά Του για την ολοκλήρωσή Του.

13. Αν οι ιδιαίτερες σχέσεις οποιουδήποτε είδους εμποδίζουν την ολοκλήρωση του Θεού, μπορεί να έχουν κάποια αξία για σένα; Ό,τι παρεμβάλλεται στον Θεό παρεμβάλλεται και σε σένα. Μόνο μέσα στον χρόνο φαίνεται δυνατή η παρεμβολή στην ολοκλήρωση του Θεού. Η γέφυρα με την οποία Εκείνος θα σε περάσει απέναντι, σε υψώνει έξω από τον χρόνο στην αιωνιότητα. Αφυπνίσου από το χρόνο, και απάντησε άφοβα στο Κάλεσμα Εκείνου που σου έδωσε την αιωνιότητα όταν σε δημιούργησε. Σε αυτή την πλευρά της γέφυρας προς την αιωνιότητα δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Αλλά καθώς περνάς ανάλαφρα απέναντι, στηριγμένος από το άχρονο, οδηγείσαι κατευθείαν στην Καρδιά του Θεού. Στο κέντρο της, και μόνο εκεί, είσαι παντοτινά ασφαλής, διότι είσαι παντοτινά ολοκληρωμένος. Δεν υπάρχει πέπλο που να μην μπορεί να ανασηκώσει η Αγάπη του Θεού μέσα μας. Η οδός για την αλήθεια είναι ανοιχτή. Ακολούθησέ την μαζί μου.

ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΟΥΛΗ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Χ ΤΣΙΝΤΕΑ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Κ ΠΑΛΑΝΤΖΙΔΟΥ



Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

ΕΓΩ-EGO


ΕΓΩ
Το εγώ φοβάται την χαρά του πνεύματος, διότι μόλις την βιώσεις θα σταματήσεις να προστατεύεις το εγώ, και δεν θα επενδύεις καθόλου στον φόβο. Τώρα αυτή η επένδυση είναι πολύ μεγάλη διότι ο φόβος είναι ένας μάρτυρας του διαχωρισμού


ΙV.Σφάλμα και Εγώ

https://www.youtube.com/watch?v=iw3uvLfD_8w&list=PLTtAjnldAaMIMRPUJ8pAk1DIPz_LJXEOw&index=4

https://www.youtube.com/watch?v=dS_i9crBMIk&list=PLTtAjnldAaMIMRPUJ8pAk1DIPz_LJXEOw

3-4-1. Οι ικανότητες που έχεις τώρα είναι μόνο σκιές της πραγματικής σου δύναμης. Όλες σου οι τωρινές λειτουργίες είναι διαιρεμένες και επιδέχονται αμφισβήτηση και αμφιβολία. Αυτό συμβαίνει διότι δεν είσαι βέβαιος για το πώς να τις χρησιμοποιήσεις, επομένως δεν είσαι ικανός για την γνώση. Ακόμα, δεν είσαι ικανός για την γνώση διότι ακόμα μπορείς να αντιλαμβάνεσαι χωρίς αγάπη. Η αντίληψη δεν υπήρχε πριν ο διαχωρισμός εισάγει διαβαθμίσεις, απόψεις και παύσεις. Το πνεύμα δεν έχει επίπεδα, και όλη η σύγκρουση προκύπτει από την αντίληψη των επιπέδων. Μόνο τα Επίπεδα της Τριάδας μπορούν να έχουν ενότητα. Τα επίπεδα που έχουν δημιουργηθεί από τον διαχωρισμό δεν γίνεται παρά να συγκρούονται. Αυτό συμβαίνει διότι δεν έχουν νόημα το ένα για το άλλο.

2. Η συνειδητότητα, το επίπεδο αντίληψης, ήταν η πρώτη διάσπαση που εισήχθη μέσα στο νου μετά από τον διαχωρισμό, κάνοντας τον νου περισσότερο να αντιλαμβάνεται παρά να δημιουργεί. Η συνειδητότητα πολύ σωστά ορίζεται ως τομέας του εγώ. Το εγώ είναι μια λανθασμένη προσπάθεια του νου σου, να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου έτσι όπως επιθυμείς να είσαι, αντί για το πως είσαι πραγματικά. Εν τούτοις, μπορείς να γνωρίζεις τον εαυτό σου μόνο έτσι όπως είναι πραγματικά, διότι αυτό είναι το μόνο για το οποίο μπορείς να είσαι βέβαιος. Όλα τα άλλα είναι υπό αμφισβήτηση.

3. Το εγώ, η όψη αμφισβήτησης του εαυτού μετά τον διαχωρισμό, που κατασκευάστηκε και δεν δημιουργήθηκε, είναι ικανό να κάνει ερωτήσεις αλλά όχι να αντιλαμβάνεται ουσιαστικές απαντήσεις, διότι αυτές χρειάζονται γνώση που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή (από το εγώ). Επομένως, ο νους βρίσκεται σε σύγχυση, διότι μόνο η Ενότητα του νου δύναται να είναι χωρίς σύγχυση. Ένας διαχωρισμένος ή διχασμένος νους πρέπει να βρίσκεται σε σύγχυση. Είναι αναγκαστικά αβέβαιος για το ποιος είναι. Πρέπει να βρίσκεται σε σύγκρουση διότι βρίσκεται σε ασυμφωνία με τον εαυτό του. Αυτό κάνει τις πλευρές του ξένες την μία προς την άλλη, και αυτή είναι η ουσία της επιρρέπειας στον φόβο, κατά την οποία η επίθεση είναι πάντα δυνατή. Έχεις κάθε λόγο να νιώθεις φοβισμένος έτσι όπως αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον φόβο μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι δεν δημιούργησες εσύ τον εαυτό σου και ούτε θα μπορούσες. Ποτέ δεν θα μπορέσεις να κάνεις τις εσφαλμένες αντιλήψεις σου αληθινές, και η δημιουργία σου βρίσκεται πέρα από το σφάλμα σου. Γι αυτό πρέπει εν τέλει να επιλέξεις να θεραπεύσεις τον διαχωρισμό.

4. Την ορθή κατάσταση του νου δεν πρέπει να την συγχέεις με το νου που γνωρίζει, επειδή αυτή ισχύει μόνο στην ορθή αντίληψη. Μπορείς να βρίσκεσαι σε ορθή ή λανθασμένη κατάσταση του νου, και ακόμα και αυτό υπόκειται σε διαβαθμίσεις, δείχνοντας καθαρά ότι δεν αφορούν την γνώση. Ο όρος «ορθή κατάσταση του νου» χρησιμοποιείται σωστά ως η διόρθωση για την «λανθασμένη κατάσταση του νου», και εφαρμόζεται στην κατάσταση του νου που επιφέρει ακριβή αντίληψη. Η ορθή αντίληψη είναι προσανατολισμένη στα θαύματα διότι θεραπεύει την λανθασμένη αντίληψη, και αυτό είναι πραγματικά ένα θαύμα σχετικά με το πώς αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου.

5. Η αντίληψη πάντα περιλαμβάνει κάποια λανθασμένη χρήση του νου, διότι φέρνει το νου σε κατάσταση αβεβαιότητας. Ο νους είναι πολύ δραστήριος. Όταν επιλέγει να είναι διαχωρισμένος επιλέγει να αντιλαμβάνεται. Μέχρι τότε επιθυμεί μόνο να γνωρίζει. Έπειτα μπορεί μόνο να επιλέγει διφορούμενα, και ο μόνος τρόπος να βγει από την αμφιβολία είναι η καθαρή αντίληψη. Ο νους επιστρέφει στην σωστή του λειτουργία μόνο όταν επιθυμεί να γνωρίζει. Αυτό τον θέτει στην υπηρεσία του πνεύματος, όπου η αντίληψη μετατρέπεται. Ο νους επιλέγει να διχάζει τον εαυτό του όταν επιλέγει να φτιάξει τα δικά του επίπεδα. Αλλά δεν θα μπορούσε να διαχωριστεί ολοκληρωτικά από το πνεύμα, διότι από το πνεύμα αντλεί ολόκληρη την δύναμή του για να κατασκευάζει ή να δημιουργεί. Ακόμα και στην εσφαλμένη δημιουργία ο νους επιβεβαιώνει την Πηγή του, ειδάλλως θα σταματούσε να υπάρχει. Αυτό είναι αδύνατον, διότι ο νους ανήκει στο πνεύμα το οποίο δημιούργησε ο Θεός, επομένως είναι αιώνιο.

6. Η ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι έδωσε δυνατότητα «ύπαρξης» στο σώμα, διότι πρέπει να αντιλαμβάνεσαι κάτι και με κάτι. Αυτός είναι ο λόγος που η αντίληψη περιλαμβάνει μια ανταλλαγή ή ερμηνεία, που η γνώση δεν χρειάζεται. Η ερμηνευτική λειτουργία της αντίληψης, μια παραμορφωμένη μορφή δημιουργίας, σου επιτρέπει, λοιπόν, να ερμηνεύεις το σώμα ως εαυτό σου σε μια προσπάθεια να διαφύγεις από την σύγκρουση που έχεις προξενήσει. Το πνεύμα, το οποίο γνωρίζει, δεν θα μπορούσε να συμφιλιωθεί με αυτή την απώλεια δύναμης, διότι δεν είναι ικανό για το σκοτάδι. Αυτό καθιστά το πνεύμα σχεδόν απρόσιτο στο νου και απόλυτα απρόσιτο στο σώμα. Επομένως, το πνεύμα γίνεται αντιληπτό ως απειλή, διότι το φως καταργεί το σκοτάδι απλά δείχνοντας σου ότι δεν βρίσκεται εκεί. Η αλήθεια πάντα ξεπερνά το σφάλμα με αυτό τον τρόπο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει μια ενεργητική διαδικασία διόρθωσης διότι, όπως έχω ήδη τονίσει, η γνώση δεν πράττει τίποτα. Μπορεί να γίνει αντιληπτή ως ο επιτεθείς, αλλά δεν γίνεται να επιτεθεί. Αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως επίθεση της, είναι η δική σου ακαθόριστη αναγνώριση ότι η γνώση πάντα μπορεί να επιστρέψει στην μνήμη σου, εφόσον δεν έχει ποτέ καταστραφεί.

7. Ο Θεός και οι δημιουργίες Του πάντα παραμένουν ασφαλείς , και επομένως γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει καμιά εσφαλμένη δημιουργία. Η αλήθεια δεν μπορεί να αντιμετωπίσει σφάλματα που θέλεις. Εγώ ήμουν ένας άνθρωπος που θυμήθηκε το πνεύμα και την γνώση του. Ως άνθρωπος δεν επιχείρησα να αντιδράσω στο σφάλμα με την γνώση, αλλά να διορθώσω το σφάλμα από την ρίζα του. Απέδειξα και την αδυναμία του σώματος και την δύναμη του νου. Ενώνοντας την θέλησή μου με εκείνη του Δημιουργού μου, θυμήθηκα φυσικά το πνεύμα και τον πραγματικό του σκοπό. Δεν μπορώ να ενώσω την δική σου θέληση με του Θεού, για σένα, αλλά μπορώ να διαγράψω όλες τις εσφαλμένες αντιλήψεις από το νου σου αν εσύ τον φέρεις κάτω από την καθοδήγησή μου. Μόνο οι λανθασμένες αντιλήψεις σου στέκουν εμπόδιο στον δρόμο σου. Χωρίς αυτές η επιλογή σου είναι βέβαιη. Η υγιής αντίληψη επιφέρει και υγιή επιλογή. Δεν μπορώ να διαλέξω εγώ για σένα, αλλά μπορώ να σε βοηθήσω να πάρεις την δική σου σωστή απόφαση. Το «Πολλοί καλούνται αλλά λίγοι είναι οι εκλεκτοί» θα έπρεπε να είναι, «Όλοι καλούνται αλλά λίγοι επιλέγουν ν’ ακούσουν». Επομένως, δεν επιλέγουν σωστά. Οι «εκλεκτοί» είναι απλά εκείνοι που επιλέγουν σωστά συντομότερα. Οι ορθοί νόες μπορούν να το κάνουν αυτό τώρα, και θα βρουν ανάπαυση μέσα στην ψυχή τους. Ο Θεός σε γνωρίζει μόνο μέσα στην ειρήνη, και αυτή είναι η πραγματικότητά σου.

Κ4

4-1-2. Μπορείς να μιλάς από το πνεύμα ή από ΤΟ ΕΓΩ, κατ’ επιλογή. Αν μιλάς από το πνεύμα έχεις επιλέξει «Ησύχασε και γνώρισε ότι είμαι ο Θεός». Αυτά τα λόγια είναι εμπνευσμένα διότι αντανακλούν την γνώση. Αν μιλάς από το ΕΓΩ αποκηρύσσεις την γνώση αντί να την επιβεβαιώνεις, και επομένως θέτεις τον εαυτό σου εκτός πνεύματος. Μην ξεκινάς άχρηστα ταξίδια, διότι αυτά είναι πραγματικά μάταια. Το ΕΓΩ μπορεί να τα επιθυμεί, αλλά το πνεύμα δεν μπορεί να ταξιδέψει σε αυτά διότι ποτέ δεν επιθυμεί να αποχωριστεί από την Πηγή του.

3. Το ταξίδι προς τον σταυρό θα πρέπει να είναι το τελευταίο «αχρείαστο ταξίδι». Μην εμμένεις σε αυτό, αλλά σβήσε το από το μυαλό σου σαν να έχει ήδη γίνει. Αν μπορέσεις να το αποδεχτείς ως το τελευταίο δικό σου αχρείαστο ταξίδι, θα είσαι επίσης ελεύθερος να ενωθείς με την ανάστασή μου. Μέχρι να το κάνεις αυτό η ζωή σου πραγματικά θα αναλώνεται. Απλά θα επαναλαμβάνει τον διαχωρισμό, την απώλεια δύναμης, τις μάταιες απόπειρες ΤΟΥ ΕΓΩ να αποκαταστήσει τον εαυτό του και τελικά την σταύρωση του σώματος, ή τον θάνατο. Αυτές οι επαναλήψεις είναι ατέλειωτες μέχρι να παραιτηθείς εθελοντικά από αυτές. Μην κάνεις το αξιολύπητο σφάλμα να «στηριχτείς στον παλιό βάναυσο σταυρό.» Το μόνο μήνυμα της σταύρωσης είναι ότι μπορείς να ξεπεράσεις τον σταυρό. Μέχρι τότε είσαι ελεύθερος να σταυρώνεις τον εαυτό σου όσο συχνά επιλέγεις. Αυτό δεν είναι το ευαγγέλιο που είχα σκοπό να σου προσφέρω. Έχουμε άλλο ένα ταξίδι να κάνουμε, και αν διαβάσεις αυτά τα μαθήματα προσεκτικά θα σε βοηθήσουν να ετοιμαστείς να το κάνεις.



Ι. Σωστή Διδασκαλία και Σωστή Μαθητεία



1. Ένας καλός δάσκαλος αποσαφηνίζει τις δικές του ιδέες και τις ενδυναμώνει διδάσκοντάς τες. Δάσκαλος και μαθητής είναι ίδιοι στην μαθησιακή διαδικασία. Βρίσκονται στο ίδια βαθμίδα μάθησης, κι αν δεν μοιράζονται τα μαθήματά τους τότε δεν θα είναι πειστικά. Ένας καλός δάσκαλος πρέπει να πιστεύει στις ιδέες που διδάσκει, αλλά πρέπει και να ικανοποιεί και μια άλλη προϋπόθεση∙ πρέπει να πιστεύει στους μαθητές στους οποίους προσφέρει τις ιδέες.

2. Πολλοί περιφρουρούν τις ιδέες τους διότι θέλουν να προστατέψουν τα συστήματα σκέψης τους όπως είναι, ενώ η μάθηση σημαίνει αλλαγή. Η αλλαγή είναι πάντα τρομακτική για τους διαχωρισμένους, διότι δεν μπορούν να την συλλάβουν σαν μια κίνηση προς την θεραπεία του διαχωρισμού. Πάντα την αντιλαμβάνονται σαν μια κίνηση προς περαιτέρω διαχωρισμό, διότι ο διαχωρισμός ήταν η πρώτη εμπειρία αλλαγής που είχαν. Πιστεύεις ότι αν δεν επιτρέψεις να εισέλθει καμία αλλαγή στο εγώ σου, θα βρεις γαλήνη. Αυτή η θεμελιώδης σύγχυση είναι δυνατή μόνο αν υποστηρίζεις ότι το ίδιο σύστημα σκέψης μπορεί να σταθεί πάνω σε δύο βάσεις. Τίποτα από το εγώ δεν μπορεί να φτάσει το πνεύμα, και τίποτα από το πνεύμα δεν μπορεί να φτάσει το εγώ. Το πνεύμα δεν μπορεί ούτε να ενδυναμώσει το εγώ ούτε να μειώσει την σύγκρουση μέσα σε αυτό. Το εγώ είναι μία αντίφαση. Ο εαυτός σου και ο Εαυτός του Θεού βρίσκονται σε αντίθεση. Αντιτίθενται ως προς την πηγή, την κατεύθυνση και την έκβαση. Είναι ουσιωδώς ασυμφιλίωτοι, διότι το πνεύμα δεν μπορεί να αντιλαμβάνεται, και το εγώ δεν μπορεί να γνωρίζει. Άρα δεν βρίσκονται σε επικοινωνία και ούτε ποτέ θα βρεθούν. Παρόλα αυτά, το εγώ μπορεί να μάθει, ακόμα και αν ο κατασκευαστής του παραπλανηθεί. Δεν μπορεί, όμως, να κατασκευάσει το απόλυτα άψυχο μέσω αυτό που δίνει την ζωή.

3. Το πνεύμα δεν χρειάζεται να διδαχθεί, αλλά το εγώ πρέπει. Η μάθηση τελικά γίνεται αντιληπτή ως τρομακτική διότι οδηγεί στην παράδοση στο φως του πνεύματος,και όχι στην καταστροφή του εγώ,. Αυτή είναι η αλλαγή που το εγώ φοβάται, διότι δεν συμμερίζεται την ευσπλαχνία μου. Το μάθημά μου ήταν σαν το δικό σου, και επειδή το έμαθα μπορώ να το διδάξω. Δεν θα επιτεθώ ποτέ στο εγώ σου, αλλά προσπαθώ να σου δείξω πώς προέκυψε το σύστημα σκέψης του. Όταν σου θυμίσω την αληθινή σου δημιουργία, το εγώ σου δεν γίνεται παρά να ανταποκριθεί με φόβο.

4. Η διδασκαλία και η μάθηση είναι τώρα οι μεγαλύτερες δυνάμεις σου, διότι σε καθιστούν ικανό να αλλάξεις το νου σου και να βοηθήσεις και άλλους ν’ αλλάξουν τον δικό τους. Το να αρνείσαι να αλλάξεις το νου σου δεν θα αποδείξει ότι ο διαχωρισμός δεν συνέβη. Ο ονειρευτής που αμφισβητεί την πραγματικότητα του ονείρου του ενώ ακόμα ονειρεύεται δεν θεραπεύει πραγματικά τον διχασμένο νου του. Ονειρεύεσαι ένα διαχωρισμένο εγώ και πιστεύεις σε ένα κόσμο βασισμένο πάνω σ’ αυτό. Αυτό είναι για σένα πολύ πραγματικό. Δεν μπορείς να το αναιρέσεις χωρίς να αλλάξεις τον νου σου. Αν είσαι πρόθυμος να απαρνηθείς τον ρόλο σου ως φρουρός του συστήματος σκέψης σου και το αφήσεις σε μένα, εγώ θα το διορθώσω πολύ ευγενικά και θα σε οδηγήσω πίσω στον Θεό.

5. Κάθε καλός δάσκαλος ελπίζει να δώσει στους μαθητές του τόσα πολλά από αυτά που έχει μάθει ώστε αυτοί μια μέρα να μην τον χρειάζονται πια. Αυτός είναι ο αληθινός στόχος του δασκάλου. Είναι αδύνατον να πείσεις το εγώ γι αυτό, διότι αυτός ο στόχος πηγαίνει ενάντια σε όλους τους δικούς του νόμους. Αλλά να θυμάσαι ότι οι νόμοι είναι φτιαγμένοι για να προστατεύουν την διαιώνιση του συστήματος στο οποίο πιστεύει ο νομοθέτης τους. Είναι φυσικό για το εγώ να προσπαθήσει να προστατέψει τον εαυτό του εφόσον το έφτιαξες, αλλά δεν είναι φυσικό για σένα να θέλεις να υπακούς τους νόμους του εκτός κι αν εσύ τους πιστεύεις. Το εγώ δεν μπορεί να κάνει αυτή την επιλογή εξαιτίας της φύσης της προέλευσής του. Εσύ μπορείς, εξαιτίας της φύσης της δικής σου προέλευσης.

6. Τα εγώ μπορούν οποιαδήποτε στιγμή να συγκρουστούν, αλλά το πνεύμα δεν μπορεί να συγκρουστεί καθόλου. Αν αντιλαμβάνεσαι κάποιο δάσκαλο σαν απλά ένα «μεγαλύτερο εγώ» θα φοβάσαι, διότι το να μεγεθύνεις ένα εγώ σημαίνει ότι αυξάνεις την ανησυχία για τον διαχωρισμό. Εγώ θα διδάσκω μαζί σου και θα ζω μαζί σου αν εσύ σκέφτεσαι μαζί με μένα, αλλά ο στόχος μου θα είναι πάντα να σε απαλλάξω από την ανάγκη για δάσκαλο. Αυτό είναι το αντίθετο από τον στόχο ενός δασκάλου που είναι προσανατολισμένος προς το εγώ. Αυτός απασχολείται με την επίδραση που έχει το εγώ του πάνω σε άλλα εγώ, και επομένως ερμηνεύει την αλληλεπίδρασή τους ως μέσο διατήρησης του εγώ. Δεν θα μπορούσα να αφιερωθώ στην διδασκαλία αν το πίστευα αυτό, και εσύ δεν θα γίνεις αφοσιωμένος δάσκαλος όσο το πιστεύεις. Συνεχώς γίνομαι αντιληπτός ή ως ένας πολύ δοξασμένος δάσκαλος ή ως τελείως ακατάλληλος, αλλά δεν δέχομαι για μένα καμία από τις δύο αυτές αντιλήψεις.

7. Η αξία σου δεν ορίζεται από την διδασκαλία ή την μάθηση. Η αξία σου είναι καθιερωμένη από τον Θεό. Όσο το αμφισβητείς αυτό όλα όσα κάνεις θα είναι γεμάτα φόβο, ιδιαίτερα όποια κατάσταση ενισχύει την πίστη στην ανωτερότητα και την κατωτερότητα. Οι δάσκαλοι πρέπει να είναι υπομονετικοί και να επαναλαμβάνουν τα μαθήματά τους μέχρι να μαθευτούν. Εγώ είμαι πρόθυμος να το κάνω αυτό, διότι δεν έχω δικαίωμα να βάλω όρια σε αυτά που θα μάθεις. Πάλι, τίποτα από όσα κάνεις ή σκέφτεσαι ή επιθυμείς ή φτιάχνεις δεν είναι αναγκαία για να θεμελιώσουν την αξία σου. Αυτό το σημείο δεν είναι διαπραγματεύσιμο παρά μόνο στις ψευδαισθήσεις. Το εγώ σου ποτέ δεν βρίσκεται σε κίνδυνο διότι ο Θεός δεν το δημιούργησε. Το πνεύμα σου ποτέ δεν βρίσκεται σε κίνδυνο διότι το δημιούργησε Αυτός. Κάθε σύγχυση γι αυτό το θέμα είναι αυταπάτη, και καμιά μορφή αφοσίωσης δεν είναι δυνατή όσο διαρκεί αυτή η αυταπάτη.

8. Το εγώ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί όλες τις καταστάσεις και να τις χρησιμοποιήσει ως μορφές επαίνου για τον εαυτό του για να ξεπεράσει τις αμφιβολίες του. Θα παραμείνει με αμφιβολίες όσο εσύ πιστεύεις την ύπαρξή του. Εσύ που το έφτιαξες δεν μπορείς να το εμπιστευτείς, διότι με τον ορθό σου νου αναγνωρίζεις ότι δεν είναι αληθινό. Η μόνη υγιής νοητικά λύση είναι να μην προσπαθείς να αλλάξεις την πραγματικότητα, πράγμα το οποίο είναι πραγματικά μια τρομακτική προσπάθεια, αλλά να την δεχτείς έτσι όπως είναι. Είσαι μέρος της πραγματικότητας, η οποία στέκει αναλλοίωτη και απρόσιτη για το εγώ σου αλλά αντίθετα, εύκολα προσιτή για το πνεύμα. Όταν φοβάσαι, ησύχασε και γνώρισε ότι ο Θεός είναι αληθινός, και εσύ είσαι ο αγαπημένος Του Υιός με τον οποίο Αυτός είναι πολύ ευχαριστημένος. Μην αφήνεις το εγώ σου να το αμφισβητεί αυτό, διότι το εγώ δεν μπορεί να γνωρίζει αυτό που βρίσκεται πολύ πιο πέρα από την εμβέλειά του, όπως είσαι εσύ.

9. Ο Θεός δεν είναι ο συγγραφέας του φόβου. Εσύ είσαι. Εσύ επέλεξες να δημιουργήσεις ανόμοια με Αυτόν, και επομένως έφτιαξες τον φόβο για τον εαυτό σου. Δεν έχεις γαλήνη διότι δεν εκπληρώνεις την λειτουργία σου. Ο Θεός σου έδωσε μια πολύ υψηλή λειτουργία που δεν την εκπληρώνεις. Το εγώ σου έχει επιλέξει να φοβάται αντί να την εκπληρώνει. Όταν αφυπνιστείς δεν θα μπορείς να το καταλάβεις αυτό, επειδή είναι εντελώς απίστευτο. Μην πιστεύεις το απίστευτο τώρα. Οποιαδήποτε προσπάθεια να αυξήσεις την αξιοπιστία του σημαίνει ότι αναβάλεις απλά το αναπόφευκτο. Η λέξη «αναπόφευκτο» είναι τρομακτική για το εγώ, αλλά χαρμόσυνη για το πνεύμα. Ο Θεός είναι αναπόφευκτός, και εσύ δεν μπορείς να Τον αποφύγεις περισσότερο από ό,τι Αυτός μπορεί να αποφύγει εσένα.

10. Το εγώ φοβάται την χαρά του πνεύματος, διότι μόλις την βιώσεις θα σταματήσεις να προστατεύεις το εγώ, και δεν θα επενδύεις καθόλου στον φόβο. Τώρα αυτή η επένδυση είναι πολύ μεγάλη διότι ο φόβος είναι ένας μάρτυρας του διαχωρισμού, και το εγώ σου χαίρεται όταν έχεις μαρτυρίες γι αυτό. Άφησέ το πίσω! Μην το ακούς και μην το προφυλάσσεις. Άκου μόνο τον Θεό, ο Οποίος είναι ανίκανος για απάτη όπως είναι και το πνεύμα που δημιούργησε.Απελευθέρωσε τον ευαυτό σου και απελευθέρωσε και άλλους. Μην παρουσιάζεις μία ψευδή και ανάξια εικόνα του εαυτού σου στους άλλους, και μην δέχεσαι και ο ίδιος μια τέτοια εικόνα γι αυτούς.

11. Το εγώ έχει κτίσει ένα άθλιο και αφιλόξενο σπίτι για σένα, διότι δεν μπορεί να κτίσει κάτι άλλο. Μην προσπαθείς να κάνεις αυτό το πανάθλιο σπίτι να κρατήσει. Η αδυναμία του είναι η δύναμή σου. Μόνο ο Θεός θα μπορούσε να φτιάξει ένα σπίτι αντάξιο των δημιουργιών Του, που έχουν επιλέξει να το αφήσουν αδειανό κάνοντας έξωση στον εαυτό τους. Παρόλα αυτά το σπίτι Του θα στέκει για πάντα έτοιμο για σένα όταν επιλέξεις να εισέλθεις σε αυτό. Γι αυτό μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος. Ο Θεός δεν είναι ικανός να δημιουργήσει το φθαρτό όπως το εγώ δεν είναι ικανό να φτιάξει το αιώνιο.

12. Με το εγώ σου δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να σώσεις τον εαυτό σου ή τους άλλους, αλλά με το πνεύμα σου μπορείς να κάνεις τα πάντα για την σωτηρία και των δύο. Η ταπεινοφροσύνη είναι ένα μάθημα για το εγώ, όχι για το πνεύμα που αναγνωρίζει την ακτινοβολία του και με χαρά σκορπίζει το φως του παντού. Οι πράοι θα κληρονομήσουν την γη διότι το εγώ τους είναι ταπεινό, και αυτό τους δίνει μια πιο αληθινή αντίληψη. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι δικαίωμα του πνεύματος, του οποίου το κάλλος και η αξιοπρέπεια είναι πολύ πιο πέρα από κάθε αμφιβολία, πέρα από την αντίληψη, και στέκει για πάντα ως σφραγίδα της Αγάπης του Θεού για τις δημιουργίες Του, οι οποίες είναι απόλυτα άξιες Εκείνου και μόνο Εκείνου. Τίποτα άλλο δεν είναι ικανοποιητικά αντάξιο σαν δώρο σε μια δημιουργία του Ίδιου του Θεού.

13. Εγώ θα αντικαταστήσω το εγώ σου αν το επιθυμείς, αλλά ποτέ το πνεύμα σου. Ένας πατέρας αφήνει με ασφάλεια ένα παιδί σε ένα μεγαλύτερο αδελφό που έχει δείξει ότι είναι υπεύθυνος, αλλά αυτό δεν δημιουργεί σύγχυση για την καταγωγή του παιδιού. Ο αδελφός μπορεί να προστατεύει το σώμα και το εγώ του παιδιού, αλλά δεν συγχέει τον εαυτό του με τον πατέρα επειδή το κάνει αυτό. Μπορείς να μου εμπιστευτείς το σώμα σου και το εγώ σου μόνο επειδή αυτό σου δίνει την δυνατότητα να μην απασχολείσαι με αυτά, και με αφήνει να σου διδάξω πόσο ασήμαντα είναι. Δεν θα μπορούσα να καταλάβω την σημασία που έχουν αυτά για σένα αν κι εγώ κάποτε δεν είχα μπει στον πειρασμό να τα πιστέψω ο ίδιος. Ας αναλάβουμε να μάθουμε αυτό το μάθημα μαζί έτσι ώστε να μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από αυτά μαζί. Χρειάζομαι αφοσιωμένους δασκάλους που να μοιράζονται τον στόχο μου για την θεραπεία του νου. Το πνεύμα δεν έχει καμία ανάγκη για προστασία από σένα ή από μένα. Να θυμάσαι αυτό:



Σε αυτόν τον κόσμο δεν χρειάζεται να έχεις δοκιμασίες

επειδή εγώ έχω ξεπεράσει τον κόσμο. Γι’αυτό θα έπρεπε να χαίρεσαι.

ΙΙ. Το Εγώ και η Ψευδής Αυτονομία



1. Είναι λογικό να ρωτάς πως ο νους μπόρεσε ποτέ να φτιάξει το εγώ. Μάλιστα, είναι η καλύτερη ερώτηση που θα μπορούσες ποτέ να κάνεις. Όμως, δεν έχει νόημα να δώσεις απάντηση με όρους του παρελθόντος διότι το παρελθόν δεν έχει σημασία, και η ιστορία δεν θα υπήρχε αν τα ίδια σφάλματα δεν επαναλαμβάνονταν και στο παρόν. Στη γνώση εφαρμόζεται η αφηρημένη σκέψη διότι η γνώση είναι εξ ολοκλήρου απρόσωπη, και τα παραδείγματα είναι άσχετα για την κατανόησή της. Αντίθετα, η αντίληψη είναι πάντα συγκεκριμένη, επομένως πολύ χειροπιαστή.

2. Ο κάθε ένας φτιάχνει ένα εγώ ή έναν εαυτό για τον ίδιο, ο οποίος υπόκειται σε τεράστιες παραλλαγές εξαιτίας της αστάθειάς του. Ακόμα, φτιάχνει ένα εγώ για όλους όσους αντιλαμβάνεται, το οποίο είναι εξίσου ευμετάβλητο. Αυτή η αλληλεπίδραση είναι μια διαδικασία που αλλάζει και τους δύο, διότι δεν φτιάχτηκαν από το Αναλλοίωτο, ούτε μαζί με Αυτό. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσεις ότι αυτή η μεταβολή μπορεί και πραγματικά συμβαίνει το ίδιο γρήγορα όταν η αλληλεπίδραση συμβαίνει μέσα στο νου, όσο και όταν εμπεριέχει σωματική εγγύτητα. Όταν σκέφτεσαι ένα άλλο εγώ είναι το ίδιο αποτελεσματικό στην αλλαγή της σχετικής αντίληψής του όσο και όταν συναλλάσσεσαι σωματικά μαζί του. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερο παράδειγμα για το ότι το εγώ είναι μόνο μια ιδέα και όχι ένα γεγονός.

3. Η δική σου κατάσταση του νου είναι ένα καλό παράδειγμα για το πώς φτιάχτηκε το εγώ. Όταν έδιωξες μακριά σου την γνώση είναι σαν μην την είχες ποτέ. Αυτό είναι τόσο φανερό που κάποιος χρειάζεται μόνο να το αναγνωρίσει για να δει ότι όντως συμβαίνει. Αν αυτό συμβαίνει στο παρόν, γιατί να προκαλεί έκπληξη το ότι συνέβη και στο παρελθόν; Η έκπληξη είναι μια λογική αντίδραση στο πρωτόγνωρο, όχι όμως και σε κάτι που συμβαίνει συνεχώς. Αλλά μην ξεχνάς ότι ο νους δεν χρειάζεται να λειτουργεί με αυτό τον τρόπο, ακόμα κι αν δουλεύει με αυτό τον τρόπο τώρα.

4. Σκέψου την αγάπη που έχουν τα ζώα στα παιδιά τους, και την ανάγκη που νιώθουν να τα προστατέψουν. Αυτό συμβαίνει διότι τα θεωρούν κομμάτι από τον εαυτό τους. Κανένας δεν διώχνει κάτι που το θεωρεί κομμάτι του εαυτού του. Εσύ αντιδράς στο εγώ σου με τρόπο πολύ παρόμοιο με του Θεού προς τις δημιουργίες Του, με αγάπη, προστασία, και ευσπλαχνία. Οι αντιδράσεις σου προς τον εαυτό που έφτιαξες δεν είναι απρόσμενες. Μάλιστα, μοιάζουν κατά πολύ με το πώς θα αντιδράς μια μέρα στις αληθινές σου δημιουργίες, οι οποίες είναι το ίδιο άχρονες με σένα. Το ερώτημα δεν είναι πως αντιδράς στο εγώ, αλλά το τι πιστεύεις ότι είσαι. Οι πεποιθήσεις είναι μια λειτουργία του εγώ, και όσο η καταγωγή σου είναι ανοιχτή σε διάφορα πιστεύω, την προσεγγίζεις από την άποψη του εγώ. Όταν η διδασκαλία δεν θα είναι πια απαραίτητη τότε απλά θα γνωρίζεις τον Θεό. Η πίστη ότι υπάρχει ένα άλλος τρόπος αντίληψης είναι η πιο υψηλή ιδέα για την οποία είναι ικανός ο τρόπος σκέψης του εγώ. Και αυτό διότι περιέχει ένα υπαινιγμό αναγνώρισης ότι το εγώ δεν είναι ο Εαυτός.

5. Ο κλονισμός του συστήματος σκέψης του εγώ γίνεται αντιληπτός ως οδυνηρός, παρόλο που αυτό δεν είναι καθόλου πραγματικό. Τα μωρά ουρλιάζουν με οργή αν τους πάρεις ένα μαχαίρι ή το ψαλίδι, παρόλο που μπορεί να κάνουν κακό στον εαυτό τους αν δεν τους το πάρεις. Με αυτή την έννοια είσαι ακόμα μωρό. Δεν έχεις καμία αίσθηση πραγματικής αυτό -συντήρησης, και πολύ πιθανόν να αποφασίσεις ότι χρειάζεσαι ακριβώς αυτό που θα σε βλάψει περισσότερο. Όμως, είτε το αναγνωρίζεις τώρα είτε όχι, έχεις συμφωνήσει να συνεργαστείς στην προσπάθεια να γίνεις και ακίνδυνος και χρήσιμος, ιδιότητες που πρέπει να πηγαίνουν μαζί. Η συμπεριφορά σου ακόμα και προς αυτό είναι αναγκαστικά συγκρουόμενη διότι κάθε συμπεριφορά βασίζεται στο εγώ. Αυτό δεν θα διαρκέσει. Κάνε υπομονή για λίγο και θυμήσου ότι η έκβαση είναι το ίδιο βέβαιη όσο και ο Θεός.

6. Μόνο αυτοί που έχουν μια αληθινή αίσθηση αφθονίας μπορούν να είναι αληθινά ευσπλαχνικοί. Αυτό είναι φανερό όταν αναλογιστείς τι συμβαίνει. Για το εγώ, το να δίνεις οτιδήποτε υπονοεί ότι θα χρειαστεί να μείνεις χωρίς αυτό. Όταν συνδέεις την προσφορά με την θυσία, δίνεις μόνο διότι πιστεύεις ότι κατά κάποιο τρόπο θα πάρεις κάτι καλύτερο, και επομένως θα τα καταφέρεις και χωρίς αυτό που δίνεις. «Το να δίνεις για να πάρεις» είναι ένας νόμος του εγώ από τον οποίο είναι αδύνατον να ξεφύγεις, ο οποίος πάντα αξιολογεί τον εαυτό του σε σχέση με άλλα εγώ. Επομένως είναι συνεχώς υπέρ-απασχολημένος με την πίστη στην ένδεια η οποία και το προκάλεσε. Η όλη αντίληψή του για τα άλλα εγώ ότι είναι πραγματικά, είναι μόνο μια προσπάθεια να πείσει τον εαυτό του ότι και αυτό είναι πραγματικό. Η «αυτοεκτίμηση» με τους όρους του εγώ δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από ότι το εγώ έχει παραπλανήσει τον εαυτό του στο να δεχτεί την πραγματικότητά του, και είναι επομένως προσωρινά λιγότερο αρπαχτικό. Αυτή η «αυτοεκτίμηση» είναι πάντα ευάλωτη στο άγχος, ένας όρος που αναφέρεται σε κάθε απειλή που γίνεται αντιληπτή για την ύπαρξη του εγώ.

7. Το εγώ στην κυριολεξία ζει με συγκρίσεις. Η ισότητα είναι πέρα από το πεδίο κατανόησής του, και η ευσπλαχνία καθίσταται αδύνατη. Το εγώ δεν δίνει ποτέ από αφθονία, διότι φτιάχτηκε ως υποκατάστατο αυτής. Γι αυτό και η ιδέα του «παίρνω» εκδηλώθηκε στο σύστημα σκέψης του εγώ. Οι ορέξεις είναι μηχανισμοί «απόκτησης», και αντιπροσωπεύουν την ανάγκη του εγώ να επιβεβαιώσει τον εαυτό του. Αυτό ισχύει το ίδιο για τις ορέξεις του σώματος όσο και για τις ονομαζόμενες «υψηλότερες ανάγκες του εγώ». Οι ορέξεις του σώματος δεν είναι σωματικές σε προέλευση. Το εγώ θεωρεί το σώμα ως σπίτι του, και προσπαθεί να ικανοποιηθεί μέσω του σώματος. Αλλά η ιδέα ότι συμβαίνει αυτό είναι μία απόφαση του νου, ο οποίος έχει βρεθεί σε απόλυτη σύγχυση ως προς το τι είναι δυνατόν.

8. Το εγώ πιστεύει ότι είναι εντελώς μόνο του, πράγμα το οποίο είναι απλά άλλος ένας τρόπος για να περιγράψει την άποψη του για την προέλευση του. Αυτή είναι μία τόσο τρομακτική κατάσταση που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να στραφεί προς άλλα εγώ και να προσπαθήσει να ενωθεί μαζί τους σε μια αδύναμη προσπάθεια εξακρίβωσης της ταυτότητας του, ή να τους επιτεθεί σε μια εξίσου αδύναμη προσπάθεια επίδειξης δύναμης. Όμως, δεν είναι ελεύθερο να αμφισβητήσει τον προηγούμενο συλλογισμό του, διότι αυτός ο συλλογισμός είναι η θεμελίωσή του. Το εγώ είναι η πίστη του νου ότι είναι εντελώς μόνο του. Οι ασταμάτητες προσπάθειες του εγώ να κερδίσει την αναγνώριση του πνεύματος και να εξασφαλίσει έτσι την δική του ύπαρξη είναι άχρηστες. Το πνεύμα δεν γνωρίζει το εγώ. Δεν του επιτίθεται, απλά δεν μπορεί να συλλάβει καθόλου την ύπαρξή του. Ενώ και το εγώ δεν γνωρίζει το πνεύμα, αντιλαμβάνεται όμως ότι απορρίπτεται από κάτι σπουδαιότερο από το ίδιο. Αυτός είναι ο λόγος που η αυτό – εκτίμηση, με τους όρους του εγώ, πρέπει να είναι απατηλή. Οι δημιουργίες του Θεού δεν δημιουργούν μύθους, παρόλο που κάποιες δημιουργικές προσπάθειες μπορεί να μετατραπούν σε μυθολογία. Μπορεί να το κάνει αυτό, όμως, μόνο κάτω από μία προϋπόθεση∙ αυτό που φτιάχνει δεν είναι πια δημιουργικό. Οι μύθοι είναι εξ ολοκλήρου προϊόντα αντίληψης, και τόσο διφορούμενοι σε μορφή και χαρακτηριστικά καλού και κακού στην φύση τους που ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετοι από αυτούς περιέχουν έννοιες που προκαλούν φόβο.

9. Οι μύθοι και η μαγεία είναι πολύ στενά συνδεμένοι, εφόσον οι μύθοι σχετίζονται με την καταγωγή του εγώ, και η μαγεία με τις δυνάμεις που αποδίδει το εγώ στον εαυτό του. Τα μυθολογικά συστήματα περιλαμβάνουν γενικά κάποια περιγραφή για την «δημιουργία», και αυτό το συνδέουν με την συγκεκριμένη μορφή μαγείας της. Η αποκαλούμενη «μάχη για την επιβίωση» είναι μόνο ο αγώνας του εγώ να διατηρηθεί, και η δική του ερμηνεία για την προέλευσή του. Αυτή η προέλευση συνήθως συνδέεται με την σωματική γέννηση, διότι είναι δύσκολο να υποστηρίξει ότι το εγώ υπήρχε πριν από εκείνο το χρονικό σημείο. Οι πιο «φιλόθρησκα» προσανατολισμένοι προς το εγώ μπορεί να πιστεύουν ότι η ψυχή προϋπήρχε, και ότι θα συνεχίσει να υπάρχει μετά από ένα προσωρινό διάλειμμα μέσα στην ζωή του εγώ. Μερικοί ακόμα πιστεύουν ότι το σώμα θα τιμωρηθεί γι αυτό το «διάλειμμα». Όμως, η σωτηρία δεν ισχύει για το πνεύμα, το οποίο δεν βρίσκεται σε κίνδυνο και δεν χρειάζεται να διασωθεί.

10. Η σωτηρία δεν είναι τίποτα περισσότερο από «ορθότητα του νου», πράγμα το οποίο δεν είναι η Ενότητα του Νου του Αγίου Πνεύματος, αλλά μία κατάσταση που πρέπει πρώτα να επιτευχθεί πριν μπορέσει να αποκατασταθεί η Ενότητα του Νου. Η ορθότητα του νου οδηγεί στο επόμενο βήμα αυτόματα, διότι η ορθή αντίληψη δεν περιέχει επίθεση, και επομένως η εσφαλμένη κατάσταση του νου εξαλείφεται. Το εγώ δεν μπορεί να επιζήσει χωρίς κρίση, κι έτσι καταργείται ανάλογα. Ο νους, τότε, έχει μόνο μία κατεύθυνση προς την οποία μπορεί να κινηθεί. Η κατεύθυνσή του είναι πάντα αυτόματη, διότι δεν γίνεται παρά να οδηγηθεί από το σύστημα σκέψης προς το οποίο προσχωρεί.

11. Πάρα πολλές φορές πρέπει να τονίζουμε ότι η διόρθωση της αντίληψης είναι απλά ένα προσωρινό εργαλείο. Είναι απαραίτητη μόνο επειδή η εσφαλμένη αντίληψη είναι ένα εμπόδιο προς την γνώση, ενώ η σωστή αντίληψη είναι ένα σκαλοπάτι προς αυτή. Η όλη αξία της ορθής αντίληψης βρίσκεται στην αναπόφευκτη συνειδητοποίηση ότι καμία αντίληψη δεν είναι αναγκαία. Αυτό αφαιρεί το εμπόδιο ολοκληρωτικά. Μπορεί να ρωτήσεις πως γίνεται αυτό όσο φαίνεται πως ζεις σ’ αυτό τον κόσμο. Αυτή είναι μία εύλογη ερώτηση. Για να μπορέσεις να την καταλάβεις πραγματικά όμως, πρέπει να είσαι προσεκτικός. Ποιος είναι το «εσύ» που ζει στον κόσμο; Το πνεύμα είναι αθάνατο, και η αθανασία είναι μια διαρκής κατάσταση. Είναι το ίδιο αληθινή τώρα όπως ήταν και θα είναι πάντα, διότι δεν περιλαμβάνει καμία απολύτως αλλαγή. Δεν είναι ένα συνεχές, ούτε γίνεται κατανοητή συγκρίνοντάς την με κάποιο αντίθετο. Η γνώση ποτέ δεν εμπεριέχει συγκρίσεις. Αυτή είναι η κύρια διαφορά της από όλα τα άλλα που μπορεί να καταλαβαίνει ο νους.



ΙΙΙ. Αγάπη χωρίς Σύγκρουση



1. Είναι δύσκολο να καταλάβεις τι σημαίνει πραγματικά το «Η Βασιλεία των Ουρανών βρίσκεται εντός σου». Και αυτό διότι δεν είναι κατανοητό για το εγώ, το οποίο το ερμηνεύει σαν κάτι από έξω να περιέχεται εντός, και αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Η λέξη «εντός» δεν είναι απαραίτητη. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι εσύ. Τι άλλο εκτός από εσένα δημιούργησε ο Δημιουργός, και τι άλλο εκτός από σένα είναι η Βασιλεία Του; Αυτό είναι το όλο μήνυμα της Επανόρθωσης∙ ένα μήνυμα που μέσα στην ολότητά του υπερβαίνει το σύνολο των μερών του. Και εσύ επίσης έχεις μια Βασιλεία που δημιούργησε το πνεύμα σου. Δεν έχει πάψει να δημιουργεί εξαιτίας των ψευδαισθήσεων του εγώ. Οι δημιουργίες σου δεν είναι περισσότερο ορφανές από πατέρα από ό,τι εσύ. Το εγώ σου και το πνεύμα σου δεν θα είναι ποτέ συν-δημιουργοί, αλλά το πνεύμα σου και ο Δημιουργός σου πάντα θα είναι. Να είσαι βέβαιος ότι οι δημιουργίες σου είναι το ίδιο ασφαλείς όσο και εσύ.

Η Βασιλεία των Ουρανών είναι τέλεια ενωμένη και τέλεια προστατευμένη, και το εγώ δεν θα επικρατήσει επάνω της.

Αμήν.

2. Αυτό είναι γραμμένο σε μορφή προσευχής διότι είναι χρήσιμο σε στιγμές πειρασμού. Είναι μια διακήρυξη ανεξαρτησίας. Θα το βρεις πολύ χρήσιμο αν το καταλάβεις πλήρως. Ο λόγος που χρειάζεσαι την βοήθειά μου είναι επειδή έχεις αρνηθεί τον δικό σου Οδηγό και επομένως χρειάζεσαι καθοδήγηση. Ο δικός μου ρόλος είναι να διαχωρίζω το αληθές από το ψευδές, και έτσι η αλήθεια να μπορεί να εισχωρήσει μέσα από τα εμπόδια που έχει στήσει το εγώ και να μπορέσει να λάμψει μέσα στο νου σου. Μπροστά στην ενωμένη δύναμή μας το εγώ δεν μπορεί να επικρατήσει.

3. Τώρα πια είναι σίγουρα φανερός ο λόγος που το εγώ θεωρεί το πνεύμα «εχθρό» του. Το εγώ προήλθε από τον διαχωρισμό, και η συνέχεια της ύπαρξής του εξαρτάται από την συνεχιζόμενη πίστη σου στον διαχωρισμό. Το εγώ πρέπει να σου προσφέρει κάποιο είδος ανταμοιβής για να κρατήσεις αυτή την πίστη. Το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι μια αίσθηση προσωρινής ύπαρξης, η οποία αρχίζει με την δική της αρχή και τελειώνει με το δικό της τέλος. Σου λέει ότι αυτή η ζωή είναι η ύπαρξή σου διότι είναι η δική του. Ενάντια σε αυτή την αίσθηση προσωρινής ύπαρξης το πνεύμα σου προσφέρει την γνώση της μόνιμης και ακλόνητης ύπαρξης. Κανένας που έχει βιώσει αυτή την αποκάλυψη δεν μπορεί να πιστεύει πια απόλυτα στο εγώ. Πως μπορούν οι πενιχρές του προσφορές σε σένα να επικρατήσουν ενάντια στο λαμπρό δώρο του Θεού;

4. Εσύ που ταυτίζεσαι με το εγώ σου δεν μπορείς να πιστέψεις ότι ο Θεός σε αγαπά. Δεν αγαπάς αυτά που έφτιαξες, και αυτά που έφτιαξες δεν αγαπούν εσένα. Όντας φτιαγμένο από την άρνηση του Πατέρα, το εγώ δεν έχει καμία υπακοή στον κατασκευαστή του. Δεν μπορείς να διανοηθείς την αληθινή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον Θεό και τις δημιουργίες Του εξαιτίας του μίσους για τον εαυτό που έφτιαξες. Προβάλλεις στο εγώ την απόφαση να είσαι διαχωρισμένος και αυτό συγκρούεται με την αγάπη που αισθάνεσαι για το εγώ εφόσον το έφτιαξες εσύ. Καμία αγάπη σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι χωρίς αυτή την αντίφαση, και εφόσον κανένα εγώ δεν έχει βιώσει αγάπη χωρίς αντίφαση, αυτό είναι κάτι πέρα από την κατανόησή του. Η αγάπη θα εισέλθει αμέσως σε όποιο νου το θέλει πραγματικά, αλλά πρέπει να το θέλει πραγματικά. Αυτό σημαίνει ότι το θέλει χωρίς αμφιταλαντεύσεις, και ότι αυτού του είδους η επιθυμία είναι εξ ολοκλήρου χωρίς την «τάση για απόκτηση» του εγώ.

5. Υπάρχει ένα είδος εμπειρίας τόσο διαφορετικό από όλα όσα μπορεί να προσφέρει το εγώ, που δεν θα θέλεις ποτέ να την καλύψεις ή να την κρύψεις ξανά. Είναι απαραίτητο να επαναλάβω ότι η πίστη σου στο σκοτάδι και στο να κρύβεις είναι ο λόγος που δεν μπορεί να εισέλθει το φως. Η Βίβλος δίνει πολλές αναφορές στα ανυπολόγιστα δώρα που προορίζονται για σένα, αλλά τα οποία πρέπει να τα ζητήσεις. Αυτός δεν είναι όρος με τον τρόπο που το εγώ θέτει όρους. Είναι η θεσπέσια κατάσταση αυτού που είσαι.

6. Καμία δύναμη εκτός από την δική σου θέληση δεν είναι αρκετά δυνατή ή άξια για να σε καθοδηγήσει. Σε αυτή είσαι τόσο ελεύθερος όσο και ο Θεός, και έτσι πρέπει να παραμείνεις για πάντα. Ας ζητήσουμε από τον πατέρα στο όνομά μου να σε κρατήσει γνώστη της Αγάπης Του για σένα και της δικής σου γι Αυτόν. Αυτός ποτέ δεν απέτυχε να απαντήσει σε αυτό το αίτημα, διότι ζητά μόνο ό,τι έχει ήδη θελήσει. Εκείνοι που καλούν πραγματικά, πάντα εισακούγονται. Μην έχεις άλλους θεούς πλην Αυτού διότι δεν υπάρχουν άλλοι.

7. Δεν σου έχει περάσει ποτέ από το νου να εγκαταλείψεις κάθε ιδέα που είχες και αντιτίθεται στην γνώση. Κρατάς χιλιάδες μικρά θραύσματα φόβου που εμποδίζουν τον Ιερό Ένα να εισέλθει. Το φως δεν μπορεί να εισχωρήσει μέσα από τοίχους που κατασκευάζεις για να το εμποδίσουν, και ποτέ δεν θα θελήσει να καταστρέψει κάτι που εσύ έχεις φτιάξει. Κανένας δεν μπορεί να δει μέσα από ένα τοίχο, αλλά εγώ μπορώ να περάσω γύρω από αυτόν. Πρόσεχε τα θραύσματα φόβου στον νου σου, γιατί δεν θα μπορείς να μου ζητήσεις να κάνω κάτι τέτοιο. Μπορώ να σε βοηθήσω μόνο έτσι όπως μας δημιούργησε ο Πατέρας μας. Θα σε αγαπώ και θα σε τιμώ και θα τρέφω απόλυτο σεβασμό για ό,τι έχεις φτιάξει, αλλά δεν θα το υπερασπίζομαι εκτός κι αν είναι αλήθεια. Δεν θα σε απαρνηθώ ποτέ όπως και ο Θεός δεν θα σε απαρνηθεί, αλλά πρέπει να περιμένω όσο επιλέγεις να απαρνείσαι εσύ τον εαυτό σου. Κι επειδή περιμένω με αγάπη και όχι με ανυπομονησία, είναι βέβαιο πως θα με ζητήσεις αληθινά. Θα έρθω να ανταποκριθώ σε ένα και μοναδικό ξεκάθαρο κάλεσμα.

8. Παρατήρησε προσεκτικά και δες τι είναι αυτό που ζητάς πραγματικά. Να είσαι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό σου σε αυτό, διότι δεν πρέπει να κρύβουμε τίποτα ο ένας από τον άλλο. Αν θέλεις πραγματικά να προσπαθήσεις να το κάνεις αυτό, έχεις κάνει το πρώτο βήμα προς την προετοιμασία του νου σου ώστε να εισέλθει ο Ιερός Ένας. Θα προετοιμαστούμε γι αυτό μαζί, διότι μόλις Αυτός έρθει, θα είσαι έτοιμος να με βοηθήσεις να ετοιμάσουμε και άλλους νόες γι Αυτόν. Για πόσο θα Του αρνείσαι το Βασίλειό Του;

9. Μέσα στο νου σου, αν και το εγώ το αρνείται, βρίσκεται η διακήρυξη της απελευθέρωσης σου. Ο Θεός σου έχει δώσει τα πάντα. Αυτό και μόνο το γεγονός σημαίνει ότι το εγώ δεν υπάρχει, και αυτό το κάνει να νιώθει βαθύ φόβο. Στην γλώσσα του εγώ, το «να έχεις» και «να είσαι» είναι διαφορετικά, αλλά για το Άγιο Πνεύμα είναι το ίδιο. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει ότι και έχεις τα πάντα και είσαι τα πάντα. Οποιαδήποτε διάκριση αυτού του είδους έχει νόημα μόνο όταν η ιδέα της «απόκτησης», η οποία υπονοεί κάποια έλλειψη, έχει γίνει ήδη αποδεκτή. Αυτός είναι ο λόγος που δεν κάνουμε καμιά διάκριση ανάμεσα στο να έχεις την Βασιλεία του Θεού και το να είσαι η Βασιλεία του Θεού.

10. Η ηρεμία του να είσαι η Βασιλεία του Θεού, η οποία στον υγιή νου σου είναι απόλυτα συνειδητή, εξορίζεται ανηλεώς από το μέρος του νου που κυβερνά το εγώ. Το εγώ είναι απελπισμένο επειδή αντιτίθεται σε κυριολεκτικά αήττητες δυνάμεις, είτε είσαι κοιμισμένος είτε ξύπνιος. Αναλογίσου πόση επαγρύπνηση ήσουν πρόθυμος να ασκήσεις για να προστατέψεις το εγώ, και πόση λίγη για να προστατέψεις τον ορθό νου σου. Ποιος άλλος εκτός από έναν παρανοϊκό θα αναλάμβανε να πιστέψει αυτό που δεν είναι αλήθεια, και έπειτα να προστατεύει αυτή του την πίστη με κόστος την αλήθεια;



IV.Αυτό δεν χρειάζεται να Συμβαίνει



1. Αν δεν ακούς την Φωνή για τον Θεό, αυτό συμβαίνει διότι δεν επιλέγεις να ακούσεις. Το ότι όντως ακούς την φωνή του εγώ φαίνεται από την διάθεσή σου, τα συναισθήματά σου και την συμπεριφορά σου. Όμως αυτό θέλεις. Αυτό αγωνίζεσαι να κρατήσεις, και επαγρυπνείς να σώσεις. Ο νους σου είναι γεμάτος με σχέδια για να σώσεις το πρόσωπο του εγώ σου, και δεν αναζητάς το πρόσωπο του Χριστού. Το γυαλί μέσα στο οποίο το εγώ αναζητά να δει το πρόσωπό του είναι πραγματικά σκοτεινό. Πως αλλιώς μπορείς να στηρίξεις το κόλπο της ύπαρξής του παρά με τους καθρέφτες; Αλλά από σένα εξαρτάται που θα κοιτάξεις να βρεις τον εαυτό σου.

2. Έχω πει ότι δεν μπορείς να αλλάξεις το νου σου αλλάζοντας την συμπεριφορά σου, αλλά έχω επίσης πει επανειλημμένα, ότι μπορείς ν’ αλλάξεις το νου σου. Όταν η διάθεσή σου σού λέει ότι έχεις επιλέξει εσφαλμένα, και αυτό συμβαίνει όποτε δεν είσαι χαρούμενος, τότε να ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό. Σε κάθε περίπτωση που έχεις σκεφτεί λανθασμένα για κάποιον αδελφό που δημιούργησε ο Θεός, αντιλαμβάνεσαι εικόνες που φτιάχνει το εγώ σου μέσα σε ένα θολωμένο γυαλί. Αναλογίσου με ειλικρίνεια τι έχεις σκεφτεί που δεν θα είχε σκεφτεί ο Θεός, και τι δεν έχεις σκεφτεί που ο Θεός θα ήθελε να σκεφτείς. Ψάξε ειλικρινά για αυτό που έχεις κάνει και ανάλογα και γι αυτό που δεν έκανες, και έπειτα άλλαξε το νου σου ώστε να σκέφτεται μαζί με το Νου του Θεού. Αυτό μπορεί να σου φαίνεται δύσκολο να το κάνεις, αλλά είναι πολύ πιο εύκολο από το να προσπαθείς να σκεφτείς εναντίον του. Ο νους σου είναι ένα με το Νου του Θεού. Επειδή το αρνήθηκες αυτό και σκέπτεσαι διαφορετικά έχεις δώσει συνοχή στο εγώ σου, αλλά κυριολεκτικά δίχασες το νου σου. Ως στοργικός αδελφός, νοιάζομαι βαθιά για το νου σου, και σε προτρέπω να ακολουθήσεις το παράδειγμά μου και όταν κοιτάς τον εαυτό σου και τον αδελφό σου, να βλέπεις και στους δύο τις θεσπέσιες δημιουργίες ενός θεσπέσιου Πατέρα.

3. Όταν είσαι λυπημένος, να ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό. Η κατάθλιψη προέρχεται από μία αίσθηση στέρησης από κάτι που θέλεις και δεν έχεις. Να θυμάσαι ότι κανείς δεν σου στερεί τίποτα, παρά μόνο οι δικές σου αποφάσεις, και έπειτα αποφάσισε διαφορετικά.

4. Όταν είσαι αγχωμένος, συνειδητοποίησε ότι το άγχος προέρχεται από ιδιοτροπία του εγώ, και να ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό. Να επαγρυπνείς εναντίον των προσταγών του εγώ.

5. Όταν νιώθεις ένοχος, θυμήσου ότι το εγώ έχει πραγματικά παραβιάσει τους νόμους του Θεού, εσύ όμως, όχι. Άφησε τις «αμαρτίες» του εγώ σε μένα. Γι αυτό υπάρχει η Επανόρθωση. Αλλά μέχρι ν’ αλλάξεις το νου σου όσον αφορά εκείνους που έχει πληγώσει το εγώ σου, η Επανόρθωση δεν μπορεί να σε απελευθερώσει. Όσο νιώθεις ένοχος το εγώ σου έχει τον έλεγχο, διότι μόνο το εγώ μπορεί να βιώσει ενοχή. Αυτό δεν χρειάζεται να συμβαίνει.

6. Παρατήρησε το νου σου για τους πειρασμούς του εγώ, και μην εξαπατάσαι από αυτό. Δεν σου προσφέρει τίποτα. Όταν έχεις παραιτηθεί από αυτήν την εκούσια κατάσταση απομάκρυνσης από την έμπνευση, θα δεις πως ο νους σου μπορεί να εστιάζει και να ανυψώνεται πάνω από την κόπωση και να θεραπεύεται. Όμως δεν επαγρυπνείς αρκετά ενάντια στις απαιτήσεις του εγώ έτσι ώστε να μπορέσεις να αποδεσμευτείς από αυτό. Αυτό δεν χρειάζεται να συμβαίνει.

7. Μπορείς εύκολα να αποκτήσεις την συνήθεια να έρχεσαι σε επαφή με τον Θεό και τις δημιουργίες Του αν αρνηθείς ενεργά να αφήσεις το νου σου να ξεγλιστρήσει. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην συγκέντρωση∙ είναι στην πίστη ότι κανένας, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου, δεν αξίζει συνεπή προσπάθεια. Συμπαρατάξου μαζί μου ενάντια σε αυτή την αυταπάτη, και μην επιτρέπεις σε αυτή την επαίσχυντη πίστη να σε τραβά πίσω. Οι αποκαρδιωμένοι είναι άχρηστοι στον εαυτό τους και σε μένα, αλλά μόνο το εγώ μπορεί ν’ αποκαρδιώνεται.

8. Έχεις στ’αλήθεια αναλογιστεί πόσες ευκαιρίες είχες για να χαρείς, και πόσες από αυτές αρνήθηκες; Δεν υπάρχει όριο στην δύναμη ενός Υιού του Θεού, αλλά αυτός μπορεί να περιορίσει την έκφραση της δύναμής του όσο το επιλέξει. Ο νους σου και ο δικός μου μπορούν να ενωθούν για να εκδιώξουν με την λάμψη τους το εγώ, απελευθερώνοντας την δύναμη του Θεού σε όλα όσα σκέφτεσαι και πράττεις. Μην εφησυχάζεις για τίποτα λιγότερο από αυτό, και αρνήσου να δεχτείς οτιδήποτε άλλο ως στόχο σου. Παρατήρησε το νου σου προσεκτικά για τυχόν πεποιθήσεις που εμποδίζουν αυτή την επίτευξη, και απομακρύνσου από αυτές. Το πόσο καλά το κάνεις αυτό θα το κρίνεις από τα ίδια σου τα συναισθήματα, διότι αυτή είναι η μόνη ορθή χρήση της κρίσης. Η κρίση, όπως όλες οι άλλες άμυνες, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επιτεθεί ή για να προστατέψει ∙ για να βλάψει ή για να θεραπεύσει. Το εγώ θα πρέπει να κριθεί και να βρεθεί ελλιπές εκεί. Χωρίς την δική σου υποστήριξη, προστασία και αγάπη, το εγώ δεν μπορεί να υπάρξει. Άφησέ το να κριθεί ειλικρινά και τότε πρέπει να αποσύρεις την υποστήριξη, την προστασία και την αγάπη από αυτό.

9. Είσαι ένας καθρέπτης της αλήθειας, στην οποία ο Θεός ο Ίδιος λάμπει μέσα σε τέλειο φως. Στο σκοτεινό γυαλί του εγώ δεν χρειάζεται παρά να πεις, «Δεν θα κοιτάξω εκεί διότι γνωρίζω ότι αυτές οι εικόνες δεν είναι αληθινές.» Έπειτα άφησε τον Ιερό Ένα να λάμψει επάνω σου ειρηνικά, γνωρίζοντας ότι αυτό και μόνο αυτό πρέπει να συμβαίνει. Ο Νους Του έλαμψε πάνω σου την στιγμή της δημιουργίας σου και έφερε τον νου σου σε ύπαρξη. Ο Νους Του ακόμα λάμπει επάνω σου και πρέπει να λάμπει και μέσα από σένα. Το εγώ σου δεν μπορεί να Τον εμποδίσει από το να λάμπει επάνω σου, αλλά μπορεί να εμποδίσει εσένα από το να Τον αφήσεις να λάμψει μέσα από σένα.

10. Η Πρώτη Έλευση του Χριστού είναι απλά άλλο ένα όνομα για την δημιουργία, διότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. Η Δευτέρα Έλευση του Χριστού δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από το τέλος της κυριαρχίας του εγώ και τη θεραπεία του νου. Εγώ δημιουργήθηκα όμοιος με σένα στην Πρώτη, και σε έχω καλέσει να ενωθείς μαζί μου στην Δεύτερη. Εγώ είμαι επί κεφαλής της Δευτέρας Παρουσίας, και η κρίση μου, η οποία χρησιμοποιείται μόνο για προστασία, δεν μπορεί να είναι λανθασμένη διότι ποτέ δεν επιτίθεται. Η δική σου μπορεί να είναι τόσο διαστρεβλωμένη ώστε να πιστεύεις ότι έκανα λάθος που σε επέλεξα. Σε διαβεβαιώνω ότι αυτό είναι ένα λάθος του εγώ σου. Μην το παρερμηνεύεις ως ταπεινότητα. Το εγώ σου προσπαθεί να σε πείσει ότι αυτό είναι αληθινό ενώ εγώ δεν είμαι, διότι αν είμαι πραγματικός, τότε το ίδιο είσαι και εσύ. Αυτή η γνώση, και σε διαβεβαιώνω ότι αυτή είναι γνώση, σημαίνει ότι ο Χριστός έχει έρθει μέσα στο νου σου και τον έχει θεραπεύσει.

11. Δεν επιτίθεμαι στο εγώ σου. Εργάζομαι με τον ανώτερο νου σου, τον οίκο του Αγίου Πνεύματος, είτε εσύ είσαι κοιμισμένος ή ξύπνιος, ακριβώς όπως το εγώ κάνει με τον κατώτερο νου σου, ο οποίος είναι ο δικός του οίκος. Εγώ είμαι η επαγρύπνησή σου σε αυτό, διότι βρίσκεσαι σε πολύ μεγάλη σύγχυση για ν’ αναγνωρίσεις την ίδια σου την ελπίδα. Δεν κάνω λάθος. Ο νους σου θα επιλέξει να ενωθεί με τον δικό μου, και μαζί είμαστε ανίκητοι. Ανάστησα τους νεκρούς γνωρίζοντας ότι η ζωή είναι μία αιώνια ιδιότητα όλων όσων δημιούργησε ο ζων Θεός. Γιατί πιστεύεις ότι μου είναι δυσκολότερο να εμπνεύσω αυτούς που βρίσκονται εκτός πνεύματος ή να σταθεροποιήσω τους ασταθείς; Εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα ∙ εσύ το πιστεύεις. Έχω στείλει το κάλεσμά μου και εσύ θα απαντήσεις. Κατανοώ ότι τα θαύματα είναι φυσικά, διότι είναι εκφράσεις αγάπης. Το κάλεσμά μου είναι τόσο φυσικό όσο και η απάντησή σου, που είναι εξίσου αναπόφευκτη.







V. Η Ψευδαίσθηση Σώμα του Εγώ



1. Τα πάντα συνεργάζονται για το καλό. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις παρά μόνο στην κρίση του εγώ. Το εγώ επαγρυπνεί ως προς τι θα επιτρέψει να φτάσει στην επίγνωση, και αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ένας ισορροπημένος νους. Το εγώ χάνει ακόμα περισσότερο την ισορροπία του διότι κρατά μακριά από την επίγνωσή σου το πρωταρχικό του κίνητρο, και δίνει εξέχουσα σημασία στον έλεγχο παρά στην νοητική υγεία. Το εγώ έχει κάθε λόγο να κάνει κάτι τέτοιο, σύμφωνα με το σύστημα σκέψης από το οποίο προήλθε η ύπαρξή του, και το οποίο συνεχίζει να υπηρετεί. Η υγιής κρίση αναπόφευκτα θα έκρινε κατά του εγώ, και πρέπει να εξαλείφεται από το εγώ προς όφελος της αυτό-συντήρησής του.

2. Μία κύρια πηγή της ασταθούς κατάστασης του εγώ είναι η έλλειψη διάκρισης ανάμεσα στο σώμα και στις Σκέψεις του Θεού. Οι Σκέψεις του Θεού δεν γίνονται δεκτές από το εγώ, διότι υποδεικνύουν ξεκάθαρα στην μη ύπαρξη του ίδιου του εγώ. Το εγώ, επομένως, είτε τις διαστρεβλώνει ή αρνείται να τις δεχτεί. Όμως, δεν μπορεί να τις κάνει να πάψουν να υπάρχουν. Γι αυτό προσπαθεί να καλύψει όχι μόνο τις «απαράδεκτες» παρορμήσεις του σώματος, αλλά και τις Σκέψεις του Θεού, διότι και τα δύο είναι απειλητικά γι αυτό. Έχοντας κύριο μέλημά του την δική του αυτό-συντήρηση μπροστά στην απειλή, το εγώ τα αντιλαμβάνεται ως ίδια. Και εφόσον τα αντιλαμβάνεται ως ίδια, το εγώ επιχειρεί να σωθεί από τον αφανισμό, πράγμα που θα γίνει σίγουρα με την παρουσία της γνώσης.

3. Οποιοδήποτε σύστημα σκέψης που συγχέει τον Θεό με το σώμα πρέπει να είναι παρανοϊκό. Και όμως, αυτή η σύγχυση είναι βασική για το εγώ, που κρίνει μόνο σε σχέση με το αν απειλείται ή όχι. Κατά μία έννοια ο φόβος του εγώ για τον Θεό είναι τουλάχιστον λογικός, εφόσον η ιδέα Εκείνου το αποβάλλει. Αλλά ο φόβος για το σώμα, με το οποίο το εγώ ταυτίζεται τόσο στενά, δεν έχει καμία λογική.

4. Το σώμα είναι η κατοικία του εγώ από δική του επιλογή. Είναι η μόνη ταύτιση με την οποία το εγώ νιώθει ασφαλές, εφόσον η ευπάθεια του σώματος είναι το καλύτερο επιχείρημά του ότι δεν μπορεί να είσαι μέρος του Θεού. Αυτή είναι η πίστη που το εγώ ενισχύει με προθυμία. Και όμως, το εγώ μισεί το σώμα, διότι δεν μπορεί να δεχτεί ότι είναι αρκετά καλό για να είναι η κατοικία του. Εδώ είναι που ο νους πραγματικά τα χάνει. Ενώ του έχει πει το εγώ ότι αυτός είναι στην πραγματικότητα μέρος του σώματος και ότι το σώμα είναι ο προστάτης του, τώρα του λέει πάλι ότι το σώμα δεν μπορεί να τον προστατέψει. Επομένως ο νους ρωτά, «Που μπορώ να πάω για προστασία;» και το εγώ απαντά, «Έλα σε μένα.». Ο νους τότε, και όχι χωρίς λόγο, υπενθυμίζει στο εγώ ότι το ίδιο επέμενε ότι είναι ταυτισμένο με το σώμα, επομένως δεν υπάρχει νόημα να απευθυνθεί σε αυτό για προστασία. Το εγώ δεν έχει πραγματική απάντηση σε αυτό διότι δεν υπάρχει, αλλά έχει μία τυπική λύση. Εξαλείφει την ερώτηση από την επίγνωση του νου. Μόλις φύγει η ερώτηση από την επίγνωση προκαλείται πραγματικά ανησυχία, αφού δεν υπάρχει πλέον η ερώτηση για να απαντηθεί.

5. Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει να ερωτηθεί: «Που πρέπει να πάω για προστασία;» Το «Αναζήτησε και θα βρεις» δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αναζητάς απελπισμένα στα τυφλά κάτι που δεν θα αναγνωρίσεις. Η αναζήτηση έχει νόημα όταν γίνεται, οργανώνεται και καθοδηγείται συνειδητά. Ο στόχος πρέπει να είναι ξεκάθαρος στην μορφή του και να φυλάσσεται ζωντανός στο νου. Η μάθηση και η θέληση για μάθηση είναι αδιαχώριστες. Μαθαίνεις καλύτερα όταν πιστεύεις ότι αυτό που προσπαθείς να μάθεις έχει αξία για σένα. Εν τούτοις, όλα όσα θέλεις να μάθεις μπορεί να μην έχουν αξία που να διαρκεί. Πραγματικά, πολλά από τα πράγματα που θέλεις να μάθεις μπορεί να τα επιλέγεις επειδή ακριβώς η αξία τους δεν θα διαρκέσει.

6. Το εγώ νομίζει ότι είναι προτέρημα να μην αφοσιώνεται σε τίποτα που να είναι αιώνιο, διότι το αιώνιο πρέπει να προέρχεται από τον Θεό. Η αιωνιότητα είναι η μία λειτουργία που το εγώ έχει προσπαθήσει να αναπτύξει, αλλά συστηματικά αποτυγχάνει. Το εγώ συμβιβάζεται με την έννοια του αιώνιου, όπως κάνει και με όλα τα θέματα που αγγίζουν το πραγματικό ερώτημα με οιοδήποτε τρόπο. Με το να ασχολείται με παρεμφερή θέματα, ελπίζει να κρύψει το αληθινό ερώτημα και να το κρατήσει έξω από το νου. Η χαρακτηριστική διαρκής ενασχόληση του εγώ με ασήμαντα πράγματα συμβαίνει γι αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Οι ανησυχίες για προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί με τρόπο που τα καθιστά άλυτα είναι ένα από τα αγαπημένα τεχνάσματα του εγώ για την παρεμπόδιση της προόδου της μάθησης. Όμως, σε όλες αυτές τις τακτικές αντιπερισπασμού, η μόνη ερώτηση που δεν ρωτάται ποτέ από εκείνους που τις ακολουθούν είναι, «Για ποιο λόγο;» Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει εσύ να μάθεις να ρωτάς σε σχέση με το κάθε τι. Ποιος είναι ο σκοπός; Όποιος και να είναι, θα κατευθύνει αυτόματα τις προσπάθειές σου. Όταν έχεις πάρει μια απόφαση για τον σκοπό, τότε, έχεις πάρει απόφαση και για την μελλοντική σου προσπάθεια, μία απόφαση που θα παραμείνει ενεργή εκτός κι αν αλλάξεις γνώμη.



VI. Οι Ανταμοιβές του Θεού



1. Το εγώ δεν αναγνωρίζει την αληθινή πηγή της «απειλής», και αν συνδέσεις τον εαυτό σου με το εγώ, δεν καταλαβαίνεις την κατάσταση έτσι όπως είναι πραγματικά. Μόνο η αφοσίωση σου σε αυτό δίνει στο εγώ οποιαδήποτε δύναμη έχει επάνω σου. Έχω μιλήσει για το εγώ σαν να είναι κάτι ξέχωρο, που ενεργεί από μόνο του. Αυτό ήταν απαραίτητο για να σε πείσω ότι δεν μπορείς να το παραμερίσεις έτσι ανάλαφρα και ξένοιαστα, και ότι πρέπει να συνειδητοποιήσεις πόση από την σκέψη σου κατευθύνεται από το εγώ. Δεν μπορούμε όμως να το αφήσουμε να συνεχίσει έτσι με ασφάλεια, διότι θα θεωρείς τον εαυτό σου ότι βρίσκεται αναγκαστικά σε σύγκρουση όσο είσαι εδώ, ή όσο πιστεύεις ότι είσαι εδώ. Το εγώ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κομμάτι του τι πιστεύεις για τον εαυτό σου. Η άλλη σου ζωή συνεχίζεται χωρίς διακοπή, και πάντα ήταν, είναι και θα είναι απόλυτα ανεπηρέαστη από τις προσπάθειές σου να αποσυνδεθείς από αυτή.

2. Ενώ μαθαίνεις να διαφεύγεις από τις ψευδαισθήσεις, κάτι που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς είναι το χρέος προς τον αδελφό σου. Είναι το ίδιο χρέος που οφείλεις και σε μένα. Όποτε ενεργείς εγωιστικά προς κάποιον άλλο, πετάς την χάρη του χρέους σου και της ιερής αντίληψης που αυτό θα έφερνε. Ο όρος «ιερή» μπορεί να χρησιμοποιηθεί εδώ διότι καθώς μαθαίνεις πόσα πολύ οφείλεις σε όλη την Υιότητα, η οποία συμπεριλαμβάνει και μένα, τόσο πλησιάζεις προς την γνώση όσο είναι αυτό δυνατόν με την αντίληψη. Το κενό είναι τότε τόσο μικρό που η γνώση μπορεί εύκολα να το διασχίσει και να το εξαλείψει για πάντα.

3. Μου έχεις ακόμα πολύ λίγη εμπιστοσύνη, αλλά θα αυξάνει καθώς θα στρέφεσαι προς εμένα όλο και περισσότερο για καθοδήγηση αντί για το εγώ σου. Τα αποτελέσματα θα σε πείθουν σταδιακά όλο και περισσότερο ότι αυτή είναι η μόνη υγιής επιλογή που μπορείς να κάνεις. Κανένας που να έχει μάθει από την εμπειρία του ότι κάποια επιλογή φέρνει γαλήνη και χαρά ενώ η άλλη φέρνει χάος και καταστροφή δεν χρειάζεται περεταίρω πειθώ. Το να μαθαίνεις μέσα από ανταμοιβές είναι πιο αποτελεσματικό από το να μαθαίνεις μέσα από τον πόνο, διότι ο πόνος είναι μία ψευδαίσθηση του εγώ, και ποτέ δεν μπορεί να προκαλέσει κάτι παραπάνω από ένα προσωρινό αποτέλεσμα. Οι ανταμοιβές του Θεού, όμως, αναγνωρίζονται αμέσως ως αιώνιες. Εφόσον αυτή η αναγνώριση γίνεται από σένα και όχι από το εγώ, η ίδια η αναγνώριση διασφαλίζει ότι εσύ και το εγώ δεν μπορεί να είστε ταυτόσημοι. Μπορεί να πιστεύεις ότι ήδη έχεις δεχτεί αυτή την διαφορά, αλλά σίγουρα δεν είσαι ακόμα καθόλου πεπεισμένος. Το γεγονός ότι πιστεύεις ότι πρέπει να διαφύγεις από το εγώ αυτό δείχνει ∙ αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις από το εγώ με το να το ταπεινώνεις, να το ελέγχεις ή να το τιμωρείς.

4. Το εγώ και το πνεύμα δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Ο διαχωρισμένος νους δεν μπορεί να διατηρήσει τον διαχωρισμό παρά με το να αποσυνδεθεί. Κάνοντας αυτό, αρνείται όλες τις αληθινές φυσικές παρορμήσεις, όχι επειδή το εγώ είναι κάτι το διαχωρισμένο, αλλά επειδή εσύ θέλεις να πιστέψεις ότι εσύ είσαι διαχωρισμένος. Το εγώ είναι ένα τέχνασμα για να διατηρήσεις αυτή την πεποίθηση, αλλά ακόμα είναι μόνο δική σου η απόφαση να χρησιμοποιείς το τέχνασμα που το κάνει να διαρκεί.

5. Πως μπορείς να διδάξεις σε κάποιον την αξία κάποιου πράγματος που αυτός έχει σκόπιμα πετάξει; Πρέπει να το πέταξε διότι δεν πίστευε ότι άξιζε. Μπορείς μόνο να του δείξεις το πόσο δυστυχισμένος είναι χωρίς αυτό, και αργά-αργά να το φέρνεις πιο κοντά έτσι ώστε να μπορέσει να μάθει το πως η δυστυχία του μειώνεται όσο το πλησιάζει. Αυτό τον διδάσκει να συσχετίζει την δυστυχία του με την απουσία του, και το αντίθετο της δυστυχίας με την παρουσία του. Σταδιακά γίνεται επιθυμητό καθώς αλλάζει γνώμη σε σχέση με την αξία του. Σε διδάσκω να συσχετίζεις την δυστυχία με το εγώ και την χαρά με το πνεύμα. Εσύ έχεις διδάξει τον εαυτό σου το αντίθετο. Ακόμα είσαι ελεύθερος να διαλέξεις, αλλά μπορείς πραγματικά να θέλεις τις ανταμοιβές του εγώ όταν οι ανταμοιβές του Θεού βρίσκονται μπροστά σου;

6. Για την ώρα, η εμπιστοσύνη μου σε σένα είναι μεγαλύτερη από την δική σου προς εμένα, αλλά δεν θα είναι πάντα έτσι. Η αποστολή σου είναι πολύ απλή. Σου ζητείται να ζήσεις έτσι που να αποδεικνύεις ότι δεν είσαι ένα εγώ, και εγώ δεν επιλέγω εσφαλμένα τα κανάλια του Θεού. Ο Ιερός Ένας συμμερίζεται την εμπιστοσύνη μου, και δέχεται τις αποφάσεις της Επανόρθωσής μου διότι η θέλησή μου ποτέ δεν είναι σε δυσαρμονία με την δική Του. Έχω πει και παλαιότερα ότι είμαι επικεφαλής της Επανόρθωσης. Αυτό συμβαίνει μόνο επειδή ολοκλήρωσα το ρόλο μου σ΄αυτήν ως άνθρωπος, και τώρα μπορώ να τον ολοκληρώσω μέσω άλλων. Τα επιλεγμένα κανάλια μου δεν γίνεται ν’ αποτύχουν, διότι θα τους δανείζω την δική μου δύναμη όταν η δική τους είναι ελλιπής.

7. Θα πορευτώ μαζί σου προς τον Ιερό Ένα, και μέσω της δική μου αντίληψης Αυτός μπορεί να γεφυρώσει το μικρό κενό. Η ευγνωμοσύνη σου προς τον αδελφό σου είναι το μόνο δώρο που θέλω. Θα το φέρω στον Θεό για σένα, γνωρίζοντας ότι όταν γνωρίζεις τον αδελφό σου σημαίνει ότι γνωρίζεις τον Θεό. Αν είσαι ευγνώμων προς τον αδελφό σου, είσαι ευγνώμων και προς τον Θεό για ό,τι δημιούργησε. Μέσω της ευγνωμοσύνης σου γνωρίζεις τον αδελφό σου, και μία στιγμή αληθινής αναγνώρισης κάνει τους πάντες αδελφούς σου διότι ο κάθε ένας από αυτούς προέρχεται από τον Πατέρα σου. Η αγάπη δεν κατακτά όλα τα πράγματα, επανορθώνει όμως όλα τα πράγματα. Εφόσον είσαι η Βασιλεία του Θεού μπορώ να σε οδηγήσω πίσω στις δικές σου δημιουργίες. Τώρα δεν τις αναγνωρίζεις, αλλά ό,τι έχει αποσυνδεθεί από σένα βρίσκεται ακόμα εκεί.

8. Καθώς πλησιάζεις έναν αδελφό πλησιάζεις εμένα, και όταν απομακρύνεσαι από αυτόν τότε εγώ γίνομαι απόμακρος για σένα. Η σωτηρία είναι ένα εγχείρημα συνεργασίας. Εκείνοι που αποσυνδέονται από την Υιότητα δεν μπορούν να το αναλάβουν με επιτυχία, διότι αποσυνδέουν τους εαυτούς τους από μένα. Ο Θεός θα έρθει σε σένα μόνο καθώς Τον δίνεις στους αδελφούς σου. Μάθε πρώτα από αυτούς και θα είσαι έτοιμος ν’ ακούσεις τον Θεό. Και αυτό επειδή η λειτουργία της αγάπης είναι μία.





VII. Δημιουργία και Επικοινωνία



1. Είναι ξεκάθαρο ότι ενώ το περιεχόμενο οποιασδήποτε συγκεκριμένης ψευδαίσθησης του εγώ δεν έχει σημασία, η διόρθωσή της είναι πιο χρήσιμο να γίνεται σε συγκεκριμένο πλαίσιο. Οι ψευδαισθήσεις του εγώ είναι αρκετά εξειδικευμένες, παρόλο που ο νους είναι εκ φύσεως αφηρημένος . Όμως, μέρος του νου γίνεται συγκεκριμένο όταν διασπάται. Το συγκεκριμένο μέρος πιστεύει στο εγώ, διότι το εγώ βασίζεται στο συγκεκριμένο. Το εγώ είναι κομμάτι του νου που πιστεύει ότι η ύπαρξή σου καθορίζεται από τον διαχωρισμό.

2. Όλα όσα αντιλαμβάνεται το εγώ είναι ένα διαχωρισμένο σύνολο, χωρίς τις σχέσεις που υποδηλώνουν το είναι. Το εγώ είναι επομένως εναντίον της επικοινωνίας, χρησιμοποιείται μάλλον για να εδραιώσει την κατάσταση διαχωρισμού παρά για να την καταργήσει. Το επικοινωνιακό σύστημα του εγώ βασίζεται στο δικό του σύστημα σκέψης, όπως και κάθε τι άλλο που αυτό υπαγορεύει. Η επικοινωνία του ελέγχεται από την ανάγκη του να προστατέψει τον εαυτό του, και θα διακόψει την επικοινωνία μόλις νιώσει απειλή. Αυτή η διακοπή είναι μία αντίδραση προς ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ή πρόσωπα. Ο εξειδικευμένος τρόπος σκέψης του εγώ λοιπόν, έχει ως αποτέλεσμα μία πλαστή γενίκευση η οποία δεν είναι καθόλου αφηρημένη. Απλά αντιδρά με κάποιους συγκεκριμένους τρόπους σε όλα όσα αντιλαμβάνεται να έχουν σχέση μεταξύ τους.

3. Αντίθετα, το πνεύμα αντιδρά με τον ίδιο τρόπο σε όλα όσα γνωρίζει ότι είναι αληθινά, και δεν αντιδρά καθόλου σε οτιδήποτε άλλο. Ούτε κάνει καμιά προσπάθεια να αποδείξει αυτό που είναι αληθινό. Γνωρίζει ότι αυτό που είναι αληθινό είναι όλα όσα δημιούργησε ο Θεός. Βρίσκεται σε ολοκληρωμένη και άμεση επικοινωνία με κάθε πλευρά της δημιουργίας, διότι βρίσκεται σε ολοκληρωμένη και άμεση επικοινωνία με τον Δημιουργό του. Αυτή η επικοινωνία είναι το Θέλημα του Θεού. Η δημιουργία και επικοινωνία είναι συνώνυμες. Ο Θεός δημιούργησε κάθε νου κοινωνώντας τον Νου Του σε αυτόν, καθιερώνοντάς τον έτσι για πάντα σαν ένα κανάλι για την υποδοχή του Νου Του και την Θέλησής Του. Εφόσον μόνο υπάρξεις όμοιας τάξης μπορούν να επικοινωνούν πραγματικά, οι δημιουργίες Του επικοινωνούν εκ φύσεως μαζί Του και σαν Αυτόν. Αυτή η επικοινωνία είναι τέλεια αφηρημένη, εφόσον η ποιότητά της είναι συμπαντική σε εφαρμογή και δεν υπόκειται σε καμία κρίση, καμία εξαίρεση, και σε καμία μεταβολή. Ο Θεός σε δημιούργησε από αυτήν και γι αυτήν. Ο νους μπορεί να διαστρεβλώσει την λειτουργία του, αλλά δεν μπορεί να αποδώσει στον εαυτό του λειτουργίες που δεν του έχουν δοθεί. Γι αυτό το λόγο ο νους δεν μπορεί να χάσει ολοκληρωτικά την ικανότητα να επικοινωνεί, ακόμα κι αν μπορεί ν’ αρνείται να την χρησιμοποιήσει για χάρη του είναι.

4. Η ύπαρξη όπως και το είναι βασίζονται στην επικοινωνία. Η ύπαρξη, όμως, είναι συγκεκριμένη ως προς το πώς, τι και με ποιον κρίνει ότι αξίζει να επικοινωνήσει. Το είναι δεν κάνει καθόλου τέτοιες διακρίσεις. Είναι μία κατάσταση στην οποία ο νους βρίσκεται σε επικοινωνία με όλα όσα είναι αληθινά. Σε όποιο βαθμό επιτρέπεις σε αυτή την κατάσταση να περιορίζεται σε αυτό τον βαθμό περιορίζεις και την αίσθηση της δικής σου πραγματικότητας, η οποία γίνεται καθολική μόνο με την αναγνώριση όλης της πραγματικότητας μέσα στο ένδοξο περιεχόμενο της αληθινής της σχέσης μαζί σου. Αυτή είναι η πραγματικότητα σου. Μην την βεβηλώνεις και οπισθοχωρείς από αυτή. Είναι η αληθινή σου κατοικία, ο αληθινός σου ναός και ο αληθινός σου Εαυτός.

5. Ο Θεός, ο Οποίος περιλαμβάνει ολόκληρο το είναι, δημιούργησε υπάρξεις που έχουν τα πάντα ατομικά, αλλά που θέλουν να τα μοιράζονται για ν’ αυξήσουν την χαρά τους.. Τίποτα αληθινό δεν μπορεί να αυξηθεί παρά μόνο αν το μοιράζεσαι. Γι αυτό σε δημιούργησε ο Θεός. Η Θεία Αφαίρεση* παίρνει χαρά με το να μοιράζεται. Αυτό σημαίνει η δημιουργία. Το «πως», «τι» και το «σε ποιον» είναι άσχετα, διότι η αληθινή δημιουργία δίνει τα πάντα, εφόσον μπορεί να δημιουργεί μόνο σαν τον εαυτό της. Θυμήσου ότι στην Βασιλεία των Ουρανών δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να έχεις και να είσαι όπως υπάρχει στην ύπαρξη. Στην κατάσταση του είναι ο νους δίνει τα πάντα, παντοτινά.

6. Η Βίβλος επανειλημμένα δηλώνει ότι πρέπει να υμνείς τον Θεό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να Του λες πόσο θαυμάσιος είναι. Αυτός δεν έχει εγώ με το οποίο να δεχτεί τέτοιους επαίνους, ούτε αντίληψη με την οποία να τους κρίνει. Αλλά αν δεν συμμετέχεις στην δημιουργία, η χαρά Του δεν θα είναι ολοκληρωμένη επειδή η δική σου θα είναι ελλιπής. Και αυτό Εκείνος το γνωρίζει. Το γνωρίζει μέσα στο δικό Του Είναι και στην εμπειρία του βιώματος του Υιού Του. Η συνεχής εκπομπή της Αγάπης Του εμποδίζεται όταν τα κανάλια Του είναι κλειστά, και Αυτός είναι μόνος όταν οι νόες που δημιούργησε δεν επικοινωνούν πλήρως μαζί Του.

7. Ο Θεός έχει κρατήσει την Βασιλεία των Ουρανών για σένα, αλλά δεν μπορεί να μοιραστεί την χαρά Του μαζί σου μέχρι εσύ να την γνωρίσεις με ολόκληρο το νου σου. Η αποκάλυψη δεν είναι αρκετή, διότι είναι επικοινωνία μόνο από τον Θεό. Ο Θεός δεν χρειάζεται να Του επιστραφεί αποκάλυψη, πράγμα το οποίο θα ήταν σίγουρα αδύνατον, αλλά πραγματικά θέλει η αποκάλυψη να πάει και σε άλλους. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με την πραγματική αποκάλυψη∙ το περιεχόμενό της δεν μπορεί να εκφραστεί, διότι είναι έντονα προσωπικό προς το νου ο οποίος την λαμβάνει. Μπορεί, όμως, να επιστραφεί από το νου προς άλλους νόες, μέσω της συμπεριφοράς που φέρνει η γνώση από την αποκάλυψη.

8. Ο Θεός υμνείται κάθε φορά που κάποιος νους μαθαίνει να είναι απόλυτα χρήσιμος. Αυτό είναι αδύνατον χωρίς να γίνει και απόλυτα ακίνδυνος, διότι οι δύο πίστεις πρέπει να συνυπάρχουν. Οι αληθινά χρήσιμοι είναι άτρωτοι, διότι δεν προστατεύουν το εγώ τους και επομένως τίποτα δεν μπορεί να τους βλάψει. Η χρησιμότητά τους είναι ο ύμνος τους προς τον Θεό. Και Αυτός θα ανταποδώσει τους ύμνους τους διότι είναι όμοιοι με Αυτόν, και μπορούν να χαίρονται και ν’ αγαλλιάζουν μαζί. Ο Θεός πηγαίνει προς αυτούς και μέσα από αυτούς, και υπάρχει μεγάλη χαρά σε όλη την Βασιλεία. Κάθε νους που αλλάζει προσθέτει σε αυτή την χαρά με την ατομική του προθυμία να την μοιραστεί. Οι πραγματικά χρήσιμοι είναι οι εργάτες των θαυμάτων του Θεού, τους οποίους καθοδηγώ εγώ μέχρι όλοι να ενωθούν μέσα στην χαρά της Βασιλείας των Ουρανών. Θα σε καθοδηγώ εκεί όπου μπορείς να βοηθήσεις αληθινά, και σε όποιον μπορεί ν’ ακολουθήσει την καθοδήγησή μου μέσα από σένα.





* Αφαίρεση: με τον όρο αυτό Τα Μαθήματα αναφέρονται στην κατάσταση ύπαρξης του Νου.





Κ-5 ΙΙΙ. Ο Οδηγός για την Σωτηρία



1. Ο τρόπος για ν’ αναγνωρίσεις τον αδελφό σου είναι ν’ αναγνωρίσεις το Άγιο Πνεύμα μέσα του. Έχω ήδη πει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι η Γέφυρα για την μεταφορά της αντίληψης προς την γνώση, έτσι μπορούμε να χρησιμοποιούμε τους όρους σαν να σχετίζονται μεταξύ τους, διότι μέσα στον Νου Εκείνου συσχετίζονται. Αυτή η σχέση πρέπει να βρίσκεται μέσα στο Νου Του διότι, αν δεν ήταν έτσι, ο διαχωρισμός ανάμεσα στους δύο τρόπους σκέψης δεν θα μπορούσε να θεραπευτεί. Αυτό είναι μέρος της Αγίας Τριάδας, διότι ο Νους Του είναι εν μέρει δικός σου και εν μέρει του Θεού. Αυτό χρειάζεται διευκρίνιση, όχι όσον αφορά την δήλωση αλλά την εμπειρία.

2. Το Άγιο Πνεύμα είναι η ιδέα της θεραπείας. Όντας σκέψη, η ιδέα κερδίζει καθώς μοιράζεται. Όντας το Κάλεσμα για τον Θεό, είναι επίσης και ιδέα του Θεού. Εφόσον είσαι μέρος του Θεού είναι επίσης και δική σου ιδέα, όπως και όλων των δημιουργιών Του. Η ιδέα του Αγίου Πνεύματος μοιράζεται την ιδιότητα των άλλων ιδεών διότι ακολουθεί τους νόμους του σύμπαντος των οποίων είναι μέρος. Ισχυροποιείται με το να μοιράζεται. Αυξάνει καθώς εσύ την δίνεις στον αδερφό σου. Ο αδελφός σου δεν χρειάζεται να έχει επίγνωση του Αγίου Πνεύματος μέσα σε αυτόν ή μέσα σε σένα για να συμβεί αυτό το θαύμα. Μπορεί να έχει απομακρυνθεί από το Κάλεσμα για τον Θεό, όπως κι εσύ. Αυτή η απομάκρυνση θεραπεύεται και στους δύο σας καθώς εσύ αποκτάς επίγνωση του Καλέσματος για τον Θεό μέσα σ’ αυτόν, και έτσι αναγνωρίζεις την ύπαρξή Του.

3. Υπάρχουν δύο διαμετρικά αντίθετοι τρόποι να βλέπεις τον αδελφό σου. Βρίσκονται και οι δύο μέσα στο νου σου, διότι εσύ είσαι αυτός που αντιλαμβάνεται. Βρίσκονται επίσης και στον δικό του, διότι εσύ αντιλαμβάνεσαι αυτόν. Δες τον μέσα από το Άγιο Πνεύμα μέσα στο νου του, και θα Τον αναγνωρίσεις και μέσα στον δικό σου. Αυτό που αναγνωρίζεις στον αδερφό σου το αναγνωρίζεις και στον εαυτό σου, και ό,τι μοιράζεσαι το ισχυροποιείς.

4. Η Φωνή του Αγίου Πνεύματος μέσα σου είναι αδύναμη. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να Την μοιράζεσαι. Πρέπει να αυξηθεί σε δύναμη πριν μπορέσεις να Την ακούσεις. Είναι αδύνατον να Την ακούσεις μέσα σου όσο είναι τόσο αδύναμη μέσα στο νου σου. Δεν είναι αδύναμη από μόνη Της, αλλά περιορίζεται από την απροθυμία σου να Την ακούσεις. Αν κάνεις το σφάλμα να ψάξεις για το Άγιο Πνεύμα μέσα σου μόνος, οι σκέψεις σου θα σε τρομάξουν διότι, υιοθετώντας την οπτική του εγώ, αναλαμβάνεις ένα ταξίδι που είναι ξένο προς το εγώ με το εγώ για οδηγό. Αυτό είναι βέβαιο πως θα προκαλέσει φόβο.

5. Η καθυστέρηση είναι του εγώ, διότι ο χρόνος είναι δική του σύλληψη. Και ο χρόνος και η καθυστέρηση είναι χωρίς νόημα στην αιωνιότητα. Έχω πει και πριν ότι το Άγιο Πνεύμα είναι η Απάντηση του Θεού στο εγώ. Όλα όσα σου υπενθυμίζει το Άγιο Πνεύμα βρίσκονται σε άμεση αντίθεση με τις δοξασίες του εγώ, διότι οι ορθές και εσφαλμένες αντιλήψεις βρίσκονται σε αντίθεση. Το Άγιο Πνεύμα έχει το έργο να ακυρώσει αυτά που έχει φτιάξει το εγώ. Τα ακυρώνει στο ίδιο επίπεδο στο οποίο λειτουργεί το εγώ, ειδάλλως ο νους δεν θα μπορούσε να καταλάβει αυτή την αλλαγή.

6. Έχω τονίσει επανειλημμένα ότι το ένα επίπεδο του νου δεν είναι κατανοητό στο άλλο. Το ίδιο συμβαίνει και με το εγώ και το Άγιο Πνεύμα ∙ με τον χρόνο και την αιωνιότητα. Η αιωνιότητα είναι μία ιδέα του Θεού, επομένως το Άγιο Πνεύμα την καταλαβαίνει απόλυτα. Ο χρόνος είναι μία πεποίθηση του εγώ, έτσι ο κατώτερος νους, ο οποίος είναι ο τομέας του εγώ, την δέχεται χωρίς αμφισβήτηση. Η μόνη πλευρά του χρόνου που είναι αιώνια είναι το τώρα.

7. Το Άγιο Πνεύμα είναι ο Μεσολαβητής ανάμεσα στις ερμηνείες του εγώ και της γνώσης του πνεύματος. Η ικανότητά Του να χειρίζεται τα σύμβολα Του δίνει την ικανότητα να δουλέψει με τις πεποιθήσεις του εγώ στην δική του γλώσσα. Η ικανότητα Του να κοιτά πέρα από τα σύμβολα προς την αιωνιότητα Το καθιστά ικανό να καταλαβαίνει τους νόμους του Θεού, για τους οποίους μιλά. Επομένως μπορεί να επιτελεί την λειτουργία της εκ νέου ερμηνείας αυτών που φτιάχνει το εγώ, όχι με την καταστροφή αλλά με την κατανόηση. Η κατανόηση είναι φως, και το φως οδηγεί στην γνώση. Το Άγιο Πνεύμα είναι στο φως διότι βρίσκεται μέσα σε σένα που είσαι φως, αλλά εσύ ο ίδιος δεν το γνωρίζεις. Επομένως είναι έργο του Αγίου Πνεύματος να σε ερμηνεύσει εκ νέου για λογαριασμό του Θεού.

8. Δεν μπορείς να καταλάβεις τον εαυτό σου μόνος σου. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχεις κανένα νόημα αν δεν βρίσκεσαι στην δικαιωματική σου θέση στην Υιότητα, και η δικαιωματική θέση της Υιότητας είναι ο Θεός. Αυτή είναι η ζωή σου, η αιωνιότητά σου και ο Εαυτός σου. Αυτό σου υπενθυμίζει το Άγιο Πνεύμα. Αυτό βλέπει το Άγιο Πνεύμα. Αυτό το όραμα τρομάζει το εγώ διότι είναι τόσο γαλήνιο. Η ειρήνη είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του εγώ διότι, σύμφωνα με την δική του ερμηνεία της πραγματικότητας, ο πόλεμος είναι η εγγύηση της επιβίωσής του. Το εγώ δυναμώνει με τις διαμάχες. Αν πιστεύεις ότι υπάρχει σύγκρουση θα αντιδράς οργισμένα, διότι η ιδέα του κινδύνου έχει εισέλθει στο νου σου. Η ίδια η ιδέα αυτή είναι μία έκκληση στο εγώ. Το Άγιο Πνεύμα επαγρυπνεί εξίσου με το εγώ στο κάλεσμα του κινδύνου, και του αντιτίθεται με την δύναμή Του, ακριβώς όπως το εγώ τον καλωσορίζει. Το Άγιο Πνεύμα ανταπαντά σε αυτό το καλωσόρισμα, με το δικό Του καλωσόρισμα προς την ειρήνη. Η αιωνιότητα και η ειρήνη είναι τόσο στενά συνδεδεμένες όσο είναι ο χρόνος με τον πόλεμο.

9. Η αντίληψη αντλεί νόημα από τις σχέσεις. Αυτές που αποδέχεσαι είναι οι βάσεις των πεποιθήσεών σου. Ο διαχωρισμός είναι απλά άλλος ένας όρος για ένα διαχωρισμένο νου. Το εγώ είναι το σύμβολο του διαχωρισμού, ακριβώς όπως το Άγιο Πνεύμα είναι το σύμβολο της ειρήνης. Αυτό που αντιλαμβάνεσαι στους άλλους το ισχυροποιείς στον εαυτό σου. Μπορείς να αφήνεις το νου σου να αντιλαμβάνεται εσφαλμένα, αλλά το Άγιο Πνεύμα επιτρέπει το νου σου να ερμηνεύσει εκ νέου τις διαστρεβλωμένες του αντιλήψεις.

10. Το Άγιο Πνεύμα είναι ο τέλειος Δάσκαλος. Χρησιμοποιεί μόνο αυτό που ο νους ήδη καταλαβαίνει για να σε διδάξει αυτό που δεν καταλαβαίνεις. Το Άγιο Πνεύμα μπορεί να διαχειριστεί έναν απρόθυμο μαθητή χωρίς να αντιτίθεται στο νου του, διότι μέρος αυτού είναι ακόμα υπέρ του Θεού. Παρά τις προσπάθειες του εγώ να κρύψει αυτό το κομμάτι, αυτό εξακολουθεί να είναι πολύ ισχυρότερο από το εγώ, παρόλο που το εγώ δεν το αναγνωρίζει. Το Άγιο Πνεύμα το αναγνωρίζει απόλυτα διότι είναι η δική Του κατοικία∙ το μέρος του νου όπου Αυτό βρίσκεται στο σπίτι Του. Κι εσύ βρίσκεσαι στο σπίτι σου εκεί, διότι είναι ένα μέρος ειρήνης, και η ειρήνη είναι του Θεού. Εσύ που είσαι μέρος του Θεού δεν βρίσκεσαι στο σπίτι σου παρά μόνο μέσα στην ειρήνη Του. Αν η ειρήνη είναι αιώνια, τότε βρίσκεσαι στο σπίτι σου μόνο μέσα στην αιωνιότητα.

11. Το εγώ έφτιαξε τον κόσμο έτσι όπως τον αντιλαμβάνεται, αλλά το Άγιο Πνεύμα, ο νέος ερμηνευτής των όσων έφτιαξε το εγώ, βλέπει τον κόσμο ως διδακτικό εργαλείο για να σε φέρει σπίτι σου. Το Άγιο Πνεύμα πρέπει να αντιλαμβάνεται τον χρόνο, και να τον μεταφράζει εκ νέου σε κάτι το άχρονο. Πρέπει να εργαστεί μέσα από αντίθετα, διότι πρέπει να εργαστεί μαζί και για λογαριασμό ενός νου που βρίσκεται σε αντίθεση. Διόρθωνε και μάθαινε, και να είσαι ανοιχτός στην μάθηση. Δεν έχεις φτιάξει εσύ την αλήθεια, αλλά η αλήθεια μπορεί ακόμα να σε απελευθερώσει. Κοίταξε έτσι όπως βλέπει το Άγιο Πνεύμα, και κατανόησε όπως καταλαβαίνει Αυτό. Η κατανόησή του κοιτάζει προς τον Θεό μέσα από την δική μου ανάμνηση. Βρίσκεται πάντα σε επικοινωνία με τον Θεό, και είναι μέρος δικό σου. Είναι ο Οδηγός σου στην σωτηρία, διότι κρατά τη θύμηση πραγμάτων του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος, και τα φέρνει στο παρόν. Κρατά αυτή την χαρά ευγενικά μέσα στο νου σου, και ζητά μόνο να την αυξάνεις στο Όνομά Του μοιράζοντάς την για να αυξήσει την χαρά Του μέσα σου.



Κ-8V. Η Αδιαίρετη Θέληση της Υιότητας



1. Είναι δυνατόν να είσαι χωρισμένος από την ταυτότητά σου και να είσαι γαλήνιος; Ο διαχωρισμός δεν είναι λύση∙ είναι αυταπάτη. Αυτοί που έχουν αυταπάτες πιστεύουν ότι η αλήθεια θα τους επιτεθεί, και δεν την αναγνωρίζουν διότι προτιμούν την αυταπάτη. Κρίνοντας την αλήθεια ως κάτι που δεν το θέλουν, αντιλαμβάνονται ψευδαισθήσεις που μπλοκάρουν την γνώση. Βοήθησέ τους προσφέροντάς τους τον ενοποιημένο νου σου για χάρη τους, όπως εγώ σου προσφέρω τον δικό μου για χάρη σου. Από μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, αλλά μαζί οι νόες μας συγχωνεύονται σε κάτι του οποίου η δύναμη είναι πολύ πιο πέρα από την δύναμη των ξεχωριστών τμημάτων του. Με το να μην είναι διαχωρισμένος, ο Νους του Θεού εδραιώνεται μέσα στον δικό μας σαν δικός μας. Αυτός ο Νους είναι αήττητος διότι είναι αδιαίρετος.

2. Η αδιαίρετη θέληση της Υιότητας είναι ο τέλειος δημιουργός, εφόσον βρίσκεται σε απόλυτη ομοιότητα με τον Θεό, του Οποίου είναι η Θέληση. Δεν γίνεται να εξαιρεθείς από αυτή αν θέλεις να καταλάβεις τι είναι αυτή και τι είσαι εσύ. Όταν πιστεύεις ότι η θέλησή σου είναι ξεχωριστή από την δική μου, τότε εξαιρείς τον εαυτό σου από την Θέληση του Θεού η οποία είναι εσύ ο ίδιος. Εν τούτοις, το να θεραπεύεις εξακολουθεί να σημαίνει ότι ολοκληρώνεις. Επομένως, το να θεραπεύεις είναι να ενώνεσαι με εκείνους που είναι σαν εσένα, επειδή όταν αντιλαμβάνεσαι αυτή την ομοιότητα σημαίνει ότι αναγνωρίζεις τον Πατέρα. Αν η τελειότητα σου είναι σε Αυτόν και μόνο σε Αυτόν, πως είναι δυνατόν να το γνωρίζεις χωρίς να Τον αναγνωρίζεις ; Η αναγνώριση του Θεού είναι η αναγνώριση του εαυτού σου. Δεν υπάρχει διαχωρισμός από τον Θεό και την δημιουργία Του. Θα το συνειδητοποιήσεις αυτό όταν καταλάβεις ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στην θέλησή σου και την δική μου. Άφησε την Αγάπη του Θεού να λάμψει επάνω σου με το να με αποδεχθείς. Η πραγματικότητά μου είναι δική σου και δική Του. Ενώνοντας το νου σου με τον δικό μου δηλώνεις την επίγνωση σου ότι η Θέληση του Θεού είναι Μία.

3. Η Ενότητα του Θεού και η δική μας δεν είναι διαχωρισμένες διότι η Ενότητά Του περιλαμβάνει και την δική μας. Όταν ενώνεσαι με μένα σημαίνει ότι αποκαθιστάς την δύναμή Του σε σένα διότι την μοιραζόμαστε. Σου προσφέρω μόνο την αναγνώριση της δικής Του δύναμης μέσα σου, αλλά σε αυτό βρίσκεται όλη η αλήθεια. Καθώς ενωνόμαστε, ενωνόμαστε μαζί Του. Δόξα στην ένωση του Θεού και των ιερών Του Υιών! Όλη η δόξα είναι σ’ Αυτούς διότι είναι ενωμένοι. Τα θαύματα που κάνουμε φέρνουν μαρτυρίες της Θέλησης του Πατέρα για τον Υιό Του, και της χαράς που παίρνουμε όταν ενωνόμαστε με το Θέλημα του για εμάς.

4. Όταν ενώνεσαι μαζί μου ενώνεσαι χωρίς το εγώ, διότι εγώ έχω αποκηρύξει το εγώ στον εαυτό μου κι επομένως δεν μπορώ να ενωθώ με το δικό σου. Η ένωσή μας, λοιπόν, είναι ο τρόπος να αποκηρύξεις το εγώ μέσα σου. Η αλήθεια και στους δυο μας είναι πέρα από το εγώ. Η επιτυχία μας στην υπέρβαση του εγώ είναι εγγυημένη από τον Θεό, κι εγώ μοιράζομαι αυτή την βεβαιότητα και για τους δυο μας και για όλους μας. Φέρνω την ειρήνη του Θεού πίσω σε όλα τα παιδιά Του διότι την έλαβα από Αυτόν για όλους μας. Τίποτα δεν μπορεί να επικρατήσει ενάντια στην ενωμένη θέλησή μας διότι τίποτα δεν μπορεί να επικρατήσει ενάντια στην Θέληση του Θεού.

5. Θα ήθελες να ξέρεις το Θέλημα του Θεού για σένα; Ζήτησέ το από μένα που το γνωρίζω και θα το μάθεις. Δεν θα σου αρνηθώ τίποτα, όπως και ο Θεός δεν μου αρνιέται τίποτα. Δικό μας είναι απλά το ταξίδι του γυρισμού προς τον Θεό ο Οποίος είναι το σπίτι μας. Όποτε εισβάλει ο φόβος οπουδήποτε στον δρόμο προς την ειρήνη, αυτό γίνεται διότι το εγώ έχει επιχειρήσει να έρθει στο ταξίδι μαζί μας και δεν μπορεί να το κάνει. Το εγώ εξαγριώνεται νιώθοντας την ήττα, βλέπει απόρριψη και γίνεται εκδικητικό. Είσαι άτρωτος απέναντι στην εκδίκησή του επειδή είμαι μαζί σου. Σε αυτό το ταξίδι με έχεις επιλέξει σαν σύντροφό σου αντί για το εγώ. Μην επιχειρείς όμως να κρατηθείς και από τους δύο, γιατί θα παίρνεις διαφορετικές κατευθύνσεις και θα χάσεις τον δρόμο .

6. Ο δρόμος του εγώ δεν είναι δικός μου, όπως επίσης δεν είναι και δικός σου. Το Άγιο Πνεύμα έχει μια κατεύθυνση για όλους τους νόες, και αυτή που με δίδαξε είναι η δική σου. Ας μην χάσουμε από τα μάτια μας την καθοδήγηση Του εξαιτίας των ψευδαισθήσεων, διότι μόνο οι ψευδαισθήσεις κάποιας άλλης καθοδήγησης μπορούν να συγκαλύψουν αυτή για την οποία η Φωνή του Θεού μιλά σε όλους μας. Ποτέ μην παραχωρήσεις στο εγώ την δύναμη να αναμιχθεί στο ταξίδι. Δεν έχει καμία δύναμη, διότι το ταξίδι είναι ο δρόμος προς αυτό που είναι αληθινό. Άφησε πίσω σου όλες τις ψευδαισθήσεις, και προσπέρασε κάθε προσπάθεια του εγώ να σε καθυστερήσει. Πιάσε, λοιπόν, το χέρι μου διότι θέλεις να ξεπεράσεις το εγώ. Η δύναμή μου ποτέ δεν θα σου λείψει, κι αν επιλέξεις να την μοιραστείς θα τα καταφέρεις. Την δίνω πρόθυμα και με χαρά, επειδή σε χρειάζομαι όσο με χρειάζεσαι κι εσύ.



11-V. Οι «δυναμικές» του Εγώ.

1. Κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από τις ψευδαισθήσεις εκτός κι αν τις κοιτάξει, διότι το να μην τις κοιτάζει είναι ο τρόπος που προστατεύονται. Δεν υπάρχει ανάγκη να αποφεύγεις τις ψευδαισθήσεις τρομοκρατημένος, διότι δεν μπορεί να είναι επικίνδυνες. Είμαστε έτοιμοι να κοιτάξουμε από πιο κοντά το σύστημα σκέψης του εγώ διότι μαζί έχουμε το φως που θα το διασκορπίσει, κι εφόσον συνειδητοποιείς ότι δεν το θέλεις, πρέπει να είσαι έτοιμος. Ας είμαστε πολύ ήρεμοι κάνοντας το αυτό, γιατί απλά αναζητούμε με ειλικρίνεια την αλήθεια. Οι «δυναμικές» του εγώ θα είναι το μάθημά μας για λίγο, διότι πρέπει να κοιτάξουμε πρώτα αυτό για να μπορέσεις μετά να δεις πιο πέρα από αυτό, εφόσον εσύ το έκανες αληθινό. Θα καταργήσουμε αυτό το σφάλμα ήσυχα μαζί, κι έπειτα θα κοιτάξουμε πέρα από αυτό προς την αλήθεια.

2. Τι άλλο είναι η θεραπεία εκτός από την απομάκρυνση όλων όσων στέκουν στον δρόμο της γνώσης; Και πώς αλλιώς μπορεί κάποιος να διασκορπίσει τις ψευδαισθήσεις εκτός από να τις δει κατάματα, χωρίς να τις προστατεύει; Μην φοβάσαι, λοιπόν, γιατί αυτό που θα κοιτάξεις είναι η πηγή του φόβου, κι αρχίζεις να μαθαίνεις ότι ο φόβος δεν είναι πραγματικός. Επίσης μαθαίνεις ότι τα αποτελέσματά του μπορούν να διαλυθούν απλά με το να αρνηθείς την πραγματικότητά τους. Το επόμενο βήμα είναι προφανώς να αναγνωρίσεις ότι τα αποτελέσματά του δεν υπάρχουν. Οι νόμοι δεν λειτουργούν στο κενό, και ό,τι οδηγεί στο τίποτα δεν έχει συμβεί. Αν η πραγματικότητα αναγνωρίζεται από την επέκτασή της, αυτό που οδηγεί στο τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι αληθινό. Μην φοβάσαι, λοιπόν, να κοιτάξεις τον φόβο, διότι αυτός δεν μπορεί να γίνει ορατός. Η διαύγεια διαλύει την σύγχυση εξ ορισμού, και όταν κοιτάξεις το σκοτάδι μέσα από το φως το εξαφανίζεις.

3. Ας αρχίσουμε αυτό το μάθημα στις «δυναμικές του εγώ» κατανοώντας ότι ο όρος από μόνος του δεν σημαίνει τίποτα. Περιέχει αντίφαση εξ ορισμού, που άρα είναι δίχως νόημα. Ο όρος «δυναμικές» υπονοεί την δύναμη να κάνεις κάτι, και όλη η πλάνη του διαχωρισμού έγκειται στην πίστη ότι το εγώ έχει την δύναμη να κάνει κάτι. Το εγώ σε τρομάζει διότι το πιστεύεις. Όμως η αλήθεια είναι πολύ απλή:

Όλη η δύναμη είναι του Θεού.

Ό,τι δεν προέρχεται από Αυτόν δεν έχει την δύναμη να κάνει τίποτα.

4. Όταν εξετάζουμε το εγώ, λοιπόν, δεν έχουμε να κάνουμε με δυναμική αλλά με αυταπάτες. Σίγουρα μπορείς να μελετήσεις ένα σύστημα ψευδαισθήσεων χωρίς φόβο, διότι αυτό δεν μπορεί να έχει καμία επίδραση εφόσον η πηγή του δεν είναι αληθινή. Ο φόβος δεν έχει κανένα νόημα αν αναγνωρίσεις τον στόχο του εγώ, ο οποίος είναι τόσο ξεκάθαρα παράλογος ώστε κάθε προσπάθεια του αναλώνεται στο τίποτα. Ο στόχος του εγώ είναι σαφέστατα η αυτονομία του. Από την αρχή, λοιπόν, σκοπός του είναι να είναι διαχωρισμένο, αυτάρκες και ανεξάρτητο από κάθε άλλη δύναμη εκτός από την δική του. Αυτός είναι ο λόγος που είναι το σύμβολο του διαχωρισμού.

5. Κάθε ιδέα έχει ένα σκοπό, και ο σκοπός της είναι πάντα το φυσικό αποτέλεσμα αυτού που είναι. Το κάθε τι που προέρχεται από το εγώ είναι το φυσικό αποτέλεσμα του κεντρικού του πιστεύω, και ο τρόπος να εξαλείψεις τα αποτελέσματά του είναι απλά να αναγνωρίσεις ότι η πηγή τους δεν είναι φυσική, εφόσον δεν συμφωνεί με την αληθινή σου φύση. Είπα προηγουμένως ότι όταν η θέλησή σου είναι αντίθετη με του Θεού αυτό είναι ευσεβής πόθος και όχι πραγματική θέληση. Η δική Του Θέληση είναι Μία διότι η επέκταση της Θέλησής Του δεν μπορεί να είναι διαφορετική από τον εαυτό της. Η πραγματική σύγκρουση που βιώνεις, λοιπόν, είναι ανάμεσα στις μάταιες επιθυμίες του εγώ και στην Θέληση του Θεού, την οποία μοιράζεσαι μαζί Του. Μπορεί αυτή να είναι μια αληθινή σύγκρουση;

6. Δική σου είναι η ανεξαρτησία της δημιουργίας, όχι η αυτονομία. Το δημιουργικό σου έργο βασίζεται στην ολοκληρωτική σου εξάρτηση από τον Θεό ο Οποίος μοιράζεται την λειτουργία Του μαζί σου. Με την προθυμία Του να την μοιράζεται, Αυτός έγινε το ίδιο εξαρτημένος από σένα όσο κι εσύ από Αυτόν. Μην αποδίδεις την αλαζονεία του εγώ σε Αυτόν ο Οποίος δεν βούλεται να είναι ανεξάρτητος από σένα. Αυτός σε έχει συμπεριλάβει μέσα στην δική Του Αυτονομία. Είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι η αυτονομία έχει νόημα χώρια από Αυτόν; Η πίστη στην αυτονομία του εγώ σου κοστίζει την γνώση της εξάρτησής σου από τον Θεό, στην οποία βρίσκεται η ελευθερία σου. Το εγώ βλέπει κάθε εξάρτηση ως απειλητική, και έχει διαστρεβλώσει ακόμα και την λαχτάρα σου για τον Θεό σε κάποιο μέσον δικής του εδραίωσης. Αλλά μην γελιέσαι από τον τρόπο που ερμηνεύει την σύγκρουση σου.

7. Το εγώ πάντα επιτίθεται για χάρη του διαχωρισμού. Πιστεύοντας ότι έχει την δύναμη να το κάνει αυτό δεν κάνει τίποτα άλλο, διότι ο στόχος της αυτονομίας του δεν είναι τίποτα άλλο. Το εγώ βρίσκεται σε απόλυτη σύγχυση όσον αφορά την πραγματικότητα, αλλά δεν χάνει τον στόχο του από τα μάτια του. Επαγρυπνεί πολύ περισσότερο από σένα, διότι είναι απόλυτα σίγουρο για τον σκοπό του. Εσύ βρίσκεσαι σε σύγχυση επειδή δεν αναγνωρίζεις τον δικό σου σκοπό.

8. Πρέπει να αναγνωρίσεις ότι το τελευταίο πράγμα που το εγώ επιθυμεί είναι να συνειδητοποιήσεις ότι το φοβάσαι. Διότι αν το εγώ μπορούσε να προκαλέσει μέσα σου τον φόβο, θα μείωνε την ανεξαρτησία σου και θα εξασθενούσε την δύναμή σου. Ωστόσο, ο μόνος του ισχυρισμός για να σε κρατήσει υπάκουο προς αυτό είναι ότι μπορεί να σου δώσει δύναμη. Χωρίς αυτή την πίστη δεν θα το άκουγες καθόλου. Πώς, λοιπόν, μπορεί να συνεχιστεί η ύπαρξή του αν εσύ συνειδητοποιήσεις ότι, όταν το αποδέχεσαι, μειώνεις τον εαυτό σου και στερείσαι την δύναμη σου;

9. Το εγώ μπορεί και πραγματικά σου επιτρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου υπεροπτικό, άπιστο, «αμέριμνο», απόμακρο, συναισθηματικά ρηχό, σκληρό, απαθή και ακόμα και απελπισμένο, αλλά όχι πραγματικά φοβισμένο. Η ελαχιστοποίηση του φόβου, αλλά όχι η κατάργησή του, είναι η συνεχής προσπάθεια του εγώ, και πραγματικά αυτή είναι μια ικανότητα στην οποία είναι πολύ επινοητικό. Πώς μπορεί να διακηρύσσει τον διαχωρισμό χωρίς να τον στηρίζει μέσω του φόβου, και πώς εσύ θα το άκουγες αν αναγνώριζες ότι αυτό πραγματικά κάνει;

10. Επομένως, η αναγνώρισή σου ότι αυτό που φαίνεται ότι σε διαχωρίζει από τον Θεό είναι μόνο ο φόβος, άσχετα με την μορφή που παίρνει και από το πώς το εγώ θέλεις να το βιώσεις, είναι η βασική απειλή για το εγώ. Με αυτή την επίγνωση, κλονίζονται τα θεμέλια του ονείρου αυτονομίας του. Διότι ενώ μπορεί να ενθαρρύνεις μια ψευδή ιδέα ανεξαρτησίας, δεν θα δεχτείς το κόστος του φόβου αν το αναγνωρίσεις. Όμως, αυτό είναι το κόστος, και το εγώ δεν μπορεί να το ελαχιστοποιήσει. Αν παραβλέπεις την αγάπη παραβλέπεις τον εαυτό σου, και πρέπει να φοβάσαι την μη πραγματικότητα διότι έχεις αρνηθεί τον εαυτό σου. Όταν πιστεύεις ότι έχεις επιτεθεί με επιτυχία στην αλήθεια, πιστεύεις ότι η επίθεση έχει δύναμη. Πολύ απλά, τότε, φοβάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό. Και κανένας δεν θέλει να βρει αυτό που πιστεύει ότι θα τον κατέστρεφε.

11. Αν μπορούσε να επιτευχθεί ο στόχος του εγώ για αυτονομία, τότε ο σκοπός του Θεού θα ματαιωνόταν, κι αυτό είναι αδύνατον. Μόνο μαθαίνοντας τι είναι ο φόβος μπορείς τελικά να ξεχωρίσεις το δυνατό από το αδύνατο και το ψευδές από το αληθές. Σύμφωνα με την διδασκαλία του εγώ, ο δικός του στόχος μπορεί να επιτευχθεί και όχι ο στόχος του Θεού. Σύμφωνα με την διδασκαλία του Αγίου Πνεύματος, μόνο ο σκοπός του Θεού μπορεί να επιτευχθεί, κι αυτό έχει ήδη γίνει.

12. Ο Θεός εξαρτάται από σένα όσο κι εσύ εξαρτάσαι από Αυτόν, διότι η Αυτονομία Του συμπεριλαμβάνει και την δική σου, κι επομένως είναι ατελής χωρίς αυτήν. Μπορείς να διασφαλίσεις την αυτονομία σου μόνο όταν ταυτίζεσαι με Αυτόν, και εκπληρώνεις την πραγματική σου λειτουργία. Το εγώ πιστεύει ότι όταν εκπληρώνεις τον δικό του στόχο βρίσκεις την ευτυχία. Αλλά σου δίδεται να γνωρίζεις ότι η λειτουργία του Θεού είναι δική σου, και η ευτυχία δεν μπορεί να βρεθεί χωρίς την ενωμένη Θέλησή Σας. Αναγνώρισε μόνο ότι ο στόχος του εγώ, τον οποίο με τόση επιμέλεια έχεις κυνηγήσει, απλά σου έφερε φόβο, και θα είναι πια δύσκολο να ισχυριστείς ότι ο φόβος είναι ευτυχία. Το εγώ στηριζόμενο από τον φόβο, θέλει να το πιστέψεις αυτό. Όμως, ο Υιός του Θεού δεν είναι παράφρων, και δεν μπορεί να το πιστέψει. Την στιγμή που θα το αναγνωρίσει δεν θα το δεχτεί. Διότι μόνο οι παράφρονες θα διάλεγαν τον φόβο αντί για την αγάπη, και μόνο οι παράφρονες θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι η αγάπη μπορεί να κερδηθεί με την επίθεση. Οι σώφρονες όμως συνειδητοποιούν ότι μόνο η επίθεση μπορεί να παράγει φόβο, από τον οποίο τους προστατεύει ολοκληρωτικά η Αγάπη του Θεού.

13. Το εγώ αναλύει ∙ το Άγιο Πνεύμα δέχεται. Η εκτίμηση της ολότητας έρχεται μόνο μέσω της αποδοχής, διότι το να αναλύεις σημαίνει ότι κατακερματίζεις ή διαχωρίζεις. Η προσπάθεια να κατανοήσεις την ολότητα κατακερματίζοντάς την είναι προφανώς η χαρακτηριστική αντιφατική προσέγγιση του εγώ για τα πάντα. Το εγώ πιστεύει ότι η δύναμη, η κατανόηση και η αλήθεια έγκεινται στον διαχωρισμό, και για να στηρίξει αυτή την πίστη πρέπει να επιτεθεί. Μην γνωρίζοντας ότι αυτή η πίστη δεν μπορεί να εδραιωθεί, και διακατεχόμενο από τη έμμονη ιδέα της βεβαιότητας ότι ο διαχωρισμός είναι η σωτηρία, το εγώ επιτίθεται στο κάθε τι που αντιλαμβάνεται κόβοντάς το σε μικρά ασύνδετα κομμάτια, δίχως ουσιαστικές σχέσεις, άρα δίχως νόημα. Το εγώ πάντα θα αντικαθιστά το νόημα με το χάος, διότι αν για το εγώ ο διαχωρισμός είναι η σωτηρία, τότε η αρμονία είναι απειλή.

14. Η ερμηνεία που δίνει το εγώ για τους νόμους της αντίληψης είναι αναπόφευκτα, το ακριβές αντίθετο από την ερμηνεία που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Το εγώ εστιάζει στο σφάλμα και παραβλέπει την αλήθεια. Κάνει πραγματικό κάθε λάθος που αντιλαμβάνεται, και με χαρακτηριστικούς κυκλικούς συλλογισμούς καταλήγει ότι εξαιτίας του λάθους, είναι αδύνατον να έχει νόημα η συνεπής αλήθεια. Το επόμενο βήμα, λοιπόν, είναι προφανές. Αν η συνεπής αλήθεια είναι δίχως νόημα, τότε η ασυνέπεια πρέπει να είναι αληθινή. Κρατώντας το σφάλμα ξεκάθαρα μέσα στο νου, και προστατεύοντας ό,τι έχει μετατρέψει σε αληθινό, το εγώ προχωρά στο επόμενο βήμα του τρόπου σκέψης του: Το σφάλμα είναι αληθινό και η αλήθεια είναι το σφάλμα.

15. Το εγώ δεν κάνει καμιά προσπάθεια για να το καταλάβει αυτό, και προφανώς δεν είναι κατανοητό, αλλά κάνει συνεχώς κάθε προσπάθεια για να το αποδείξει. Με την ανάλυση επιτίθεται στο νόημα, και επιτυγχάνει έτσι να το παραβλέπει και να απομένει με μια σειρά θρυμματισμένων αντιλήψεων τις οποίες ενοποιεί για δικό του λογαριασμό. Αυτό, λοιπόν, γίνεται το σύμπαν που αντιλαμβάνεται. Και αντίστοιχα αυτό είναι το σύμπαν, που με την σειρά του, γίνεται η απόδειξη της δικής του πραγματικότητας.

16. Μην υποτιμάς την γοητεία που έχουν οι αποδείξεις του εγώ σε εκείνους που θέλουν να το ακούν. Η επιλεκτική αντίληψη επιλέγει τους μάρτυρές της προσεκτικά, και οι μάρτυρες της είναι συνεπείς. Το επιχείρημα υπέρ της παραφροσύνης είναι ισχυρό για τους παράφρονες. Διότι η αιτιολόγηση τελειώνει εκεί που αρχίζει, και κανένα σύστημα σκέψης δεν υπερβαίνει την πηγή του. Ωστόσο, η αιτιολόγηση που δεν έχει νόημα δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα, κι αυτοί που έχουν πειστεί από αυτή πλανώνται. Μπορεί το εγώ να διδάξει αληθινά όταν παραβλέπει την αλήθεια; Μπορεί να αντιληφθεί αυτό που το ίδιο έχει αρνηθεί; Οι μάρτυρές του πραγματικά επικυρώνουν την άρνησή του, αλλά δεν επικυρώνουν την ανυπαρξία αυτών που έχει αρνηθεί. Το εγώ κοιτάζει κατευθείαν προς τον Πατέρα και δεν Τον βλέπει, διότι έχει αρνηθεί τον Υιό Του.

17. Δεν θα ήθελες να θυμηθείς τον Πατέρα; Δέξου τον Υιό Του και θα Τον θυμηθείς. Τίποτα δεν μπορεί να αποδείξει ότι ο Υιός Του είναι ανάξιος, διότι τίποτα δεν μπορεί να αποδείξει ότι ένα τέτοιο ψέμα είναι αληθινό. Κοιτώντας τον Υιό μέσα από τα μάτια του εγώ βλέπεις την απόδειξη ότι ο Υιός Του δεν υπάρχει, όμως εκεί όπου είναι ο Υιός πρέπει να είναι και ο Πατέρας. Δέξου αυτό που ο Θεός δεν αρνείται, και θα πάρεις την απόδειξη της αλήθειας του. Οι μάρτυρες του Θεού στέκουν μέσα στο φως Του και βλέπουν αυτό που Εκείνος δημιούργησε. Η σιωπή τους είναι το σημάδι ότι έχουν δει τον Υιό του Θεού, και μέσα στην Παρουσία του Χριστού δεν χρειάζεται να αποδείξουν τίποτα, διότι ο Χριστός μιλά σε αυτούς για τον Εαυτό Του και για τον Πατέρα Του. Είναι σιωπηλοί διότι ο Χριστός τους μιλά, και αυτοί μιλούν με τα δικά Του λόγια.

18. Κάθε αδελφός που συναντάς γίνεται μάρτυρας για τον Χριστό ή για το εγώ, ανάλογα με το τι αντιλαμβάνεσαι σε αυτόν. Ο κάθε ένας σε πείθει γι αυτό που θέλεις να αντιληφθείς, και για την πραγματικότητα του βασιλείου για το οποίο έχεις επιλέξει να επαγρυπνείς. Το κάθε τι που αντιλαμβάνεσαι είναι ένας μάρτυρας του συστήματος σκέψης που θέλεις να είναι αληθινό. Κάθε αδελφός έχει την δύναμη να σε απελευθερώσει, αν επιλέξεις να είσαι ελεύθερος. Δεν μπορείς να δέχεσαι ψευδείς μαρτυρίες από αυτόν εκτός κι αν έχεις εγείρει ψευδείς μαρτυρίες εναντίον του. Αν αυτός δεν σου μιλάει για τον Χριστό, τότε εσύ δεν μίλησες για τον Χριστό σε αυτόν. Ακούς μόνο την δική σου φωνή, κι αν ο Χριστός μιλά μέσα από σένα, τότε θα Τον ακούς.



ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΟΥΛΗ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΙΝΤΕΑ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΕΛΛΥ ΠΑΛΑΝΤΖΙΔΟΥ













IO CHE AMO SOLO TE