Παρασκευή 21 Ιουνίου 2019

ΜΑΘΗΜΑ 190



ΜΑΘΗΜΑ 210

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (190) Διαλέγω την χαρά του Θεού αντί για τον πόνο.
Ο πόνος είναι δική μου ιδέα. Δεν είναι Σκέψη του Θεού, παρά είναι μία σκέψη ξέχωρη από Αυτόν και την Θέλησή Του. Η Θέλησή Του είναι χαρά, και μόνο χαρά για τον αγαπημένο Του Υιό. Και αυτήν επιλέγω, αντί για ό,τι έφτιαξα εγώ.



Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 190

Επιλέγω την χαρά του Θεού αντί για τον πόνο

1. Ο πόνος είναι λάθος οπτική. Όταν βιώνεται σε οιαδήποτε μορφή, είναι απόδειξη αυταπάτης. Δεν είναι καθόλου πραγματικότητα. Δεν υπάρχει μορφή που παίρνει που να μην εξαφανιστεί αν ειδωθεί ορθά. Γιατί ο πόνος ανακηρύσσει τον Θεό σκληρό. Πως θα μπορούσε να είναι αληθινός σε οιαδήποτε μορφή; Αποδεικνύει το μίσος του Θεού Πατέρα προς τον Υιό Του, την αμαρτία που βλέπει σ’ αυτόν, και την παρανοϊκή επιθυμία Του για εκδίκηση και θάνατο.

2. Πως γίνεται να επιβεβαιωθούν τέτοιες προβολές; Τι άλλο μπορεί να είναι εκτός από ολοκληρωτικά λανθασμένες; Ο πόνος δεν είναι παρά μια απόδειξη των σφαλμάτων του Υιού ως προς το τι νομίζει ότι είναι. Είναι ένα όνειρο βίαιης εκδίκησης για ένα έγκλημα που δεν θα μπορούσε να έχει διαπραχθεί ποτέ ∙ μίας επίθεσης σε κάτι που είναι απόλυτα απρόσβλητο. Είναι ένας εφιάλτης εγκατάλειψης από μία Αιώνια Αγάπη, που δεν θα μπορούσε να αφήσει τον Υιό που Αυτή δημιούργησε από αγάπη.

3. Ο πόνος είναι ένα σημάδι ότι οι ψευδαισθήσεις κυριαρχούν εκτοπίζοντας την αλήθεια. Διαδηλώνει ότι αρνείσαι τον Θεό, συγχύζοντας Τον με τον φόβο , θεωρώντας Τον ως τρελό και προδότη προς τον Εαυτό Του. Αν ο Θεός είναι αληθινός, δεν υπάρχει πόνος. Αν ο πόνος είναι αληθινός, δεν υπάρχει Θεός. Διότι η εκδίκηση δεν είναι μέρος της αγάπης. Και ο φόβος, αρνούμενος την αγάπη και χρησιμοποιώντας τον πόνο για να αποδείξει ότι ο Θεός είναι νεκρός, έχει δείξει ότι ο θάνατος είναι ο νικητής της ζωής. Το σώμα είναι ο Υιός του Θεού, φθαρτό στον θάνατο, τόσο θνητό όσο ο Πατέρας που έχει δολοφονήσει.

4. Ας ησυχάσουν πια αυτές οι ανοησίες! Η ώρα έχει έρθει να γελάσουμε με τέτοιες παρανοϊκές ιδέες. Δεν χρειάζεται να τις θεωρούμε σοβαρά αδικήματα, ή μυστικές αμαρτίες με βαριές συνέπειες. Ποιος άλλος εκτός από ένα τρελό θα μπορούσε να τις θεωρεί ως την αιτία για οτιδήποτε; Ο μάρτυράς τους, ο πόνος, είναι τρελός όπως αυτές, και δεν προκαλεί περισσότερο φόβο από τις παρανοϊκές ψευδαισθήσεις που προστατεύει, και προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι ακόμα αληθινές.

5. Μόνο οι σκέψεις σου προκαλούν πόνο. Τίποτα έξω από το νου σου δεν μπορεί να σε βλάψει ή να σε πληγώσει με οιοδήποτε τρόπο. Δεν υπάρχει αιτία πέρα από σένα που να μπορεί να σε φτάσει και να σε καταπιέσει. Κανένας άλλος εκτός από σένα τον ίδιο δεν μπορεί να έχει επίδραση επάνω σου. Δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που να έχει την δύναμη να σε καταστήσει ασθενή ή λυπημένο, αδύναμο ή εύθραυστο. Αλλά εσύ είσαι που έχεις την δύναμη να κυριαρχείς σε όλα τα πράγματα που βλέπεις απλά με το ν’ αναγνωρίσεις τι είσαι. Έτσι όπως αντιλαμβάνεσαι το ότι είναι ακίνδυνα, αυτά θα δέχονται την ιερή σου θέληση ως δική τους. Και αυτό που πριν το έβλεπες ως τρομακτικό τώρα γίνεται πηγή αθωότητας και ιερότητας.

6. Ιερέ μου αδελφέ, σκέψου αυτό για λίγο: Ο κόσμος που βλέπεις δεν κάνει τίποτα. Δεν έχει καθόλου επιδράσεις. Απλά αντιπροσωπεύει τις σκέψεις σου. Και θ’ αλλάζει ολοκληρωτικά καθώς επιλέγεις ν’ αλλάξεις το νου σου, και διαλέγεις την χαρά του Θεού ως αυτό που πραγματικά θέλεις. Ο Εαυτός σου ακτινοβολεί με αυτή την ιερή χαρά, αναλλοίωτος μέσα στην αιωνιότητα. Θα ήθελες, λοιπόν, να αρνηθείς έστω και σε μία μικρή γωνιά του νου σου την δική της κληρονομιά, και να την διατηρήσεις ως ένα νοσοκομείο για τον πόνο ∙ ένα αρρωστημένο μέρος όπου τα ζώντα πράγματα πρέπει να έρθουν τελικά για να πεθάνουν;

7. Ο κόσμος μπορεί να φαίνεται ότι σου προκαλεί πόνο. Και όμως ο κόσμος, ως άνευ αιτίας, δεν έχει καμία δύναμη να προκαλεί οτιδήποτε. Σαν αποτέλεσμα, δεν μπορεί να έχει επιδράσεις. Σαν ψευδαίσθηση, είναι αυτό που εσύ επιθυμείς. Οι αργόσχολες ευχές σου εκπροσωπούν τους πόνους του. Οι παράξενες επιθυμίες σου του φέρνουν τα άσχημα όνειρά του. Οι σκέψεις θανάτου τον τυλίγουν με φόβο, ενώ με την ευγενική σου συγχώρεση, ζει.

8. Ο πόνος είναι η σκέψη του κακού που παίρνει μορφή, και δημιουργεί όλεθρο στον ιερό νου σου. Ο πόνος είναι τα λύτρα που έχεις πληρώσει με χαρά για να μην είσαι ελεύθερος. Με τον πόνο ο Θεός αρνείται τον Υιό που αγαπά. Με τον πόνο ο φόβος φαίνεται πως θριαμβεύει πάνω στην αγάπη, και ο χρόνος αντικαθιστά την αιωνιότητα και τον Ουρανό. Και ο κόσμος γίνεται ένα σκληρό και δυσάρεστο μέρος, όπου κυβερνά η θλίψη και οι μικρές χαρές υποχωρούν μπροστά στην σφοδρότατη επίθεση του άγριου πόνου που περιμένει να δώσει τέλος σε όλη την χαρά με την δυστυχία.

9. Άφησε τα όπλα σου, και έλα χωρίς άμυνες μέσα στον ήσυχο τόπο όπου η ειρήνη του Ουρανού κρατά όλα τα πράγματα ήρεμα επιτέλους. Άφησε όλες τις σκέψεις κινδύνου και φόβου. Μην αφήνεις καμία επίθεση να εισέλθει μαζί σου. Άφησε το ανελέητο σπαθί της κρίσης που κρατάς απειλητικά προς τον λαιμό σου, και άφησε κατά μέρος όλες τις αξιολύπητες προσβολές με τις οποίες αναζητάς να κρύψεις την ιερότητά σου.

10. Εδώ θα καταλάβεις ότι δεν υπάρχει πόνος. Εδώ σου ανήκει η χαρά του Θεού. Αυτή είναι η μέρα που σου δίνεται να συνειδητοποιήσεις το μάθημα που περιέχει όλη την δύναμη της σωτηρίας. Είναι αυτό: ο πόνος είναι ψευδαίσθηση ∙ η χαρά πραγματικότητα. Ο πόνος δεν είναι παρά ύπνος ∙ η χαρά είναι αφύπνιση. Ο πόνος είναι αυταπάτη ∙ η χαρά μόνο είναι αλήθεια.

11. Κι έτσι κάνουμε πάλι την μόνη επιλογή που θα μπορούσαμε ποτέ να κάνουμε∙ διαλέγουμε ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις και την αλήθεια, ή τον πόνο και την χαρά, ή την κόλαση και τον Ουρανό. Ας αφήσουμε την ευγνωμοσύνη προς τον Δάσκαλό μας να πλημμυρίσει την καρδιά μας, διότι είμαστε ελεύθεροι να διαλέξουμε την χαρά αντί για τον πόνο, την ιερότητά μας στην θέση της αμαρτίας, την ειρήνη του Θεού αντί για την σύγκρουση, και το φως του Ουρανού αντί για το σκοτάδι του κόσμου


ΜΑΘΗΜΑ 191


ΜΑΘΗΜΑ 211

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (191) Είμαι ο άγιος Υιός του Θεού του Ίδιου.
Μέσα σε ησυχία και αληθινή ταπεινότητα αναζητώ την δόξα του Θεού, να την δω στον Υιό που Αυτός δημιούργησε ως Εαυτό μου.



Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 191

Είμαι ο ιερός Υιός του Θεού του Ίδιου

1. Εδώ βρίσκεται η διακήρυξη της απελευθέρωσής σου από τα δεσμά αυτού του κόσμου. Κι εδώ, επίσης, απελευθερώνεται και όλος ο κόσμος. Δεν καταλαβαίνεις τι έχεις κάνει δίνοντας στον κόσμο τον ρόλο του δεσμοφύλακα του Υιού του Θεού. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από εμπαθής και φοβισμένος, τρομακτικός και σκιώδης, εκδικητικός και άγριος, χωρίς καμία λογική, τυφλός, παράφρων από μίσος;

2. Τι έχεις κάνει ώστε να είναι αυτός ο κόσμος σου; Τι έχεις κάνει ώστε να βλέπεις κάτι τέτοιο; Αρνήσου την Ταυτότητά σου, και αυτό είναι που απομένει. Βλέπεις το χάος και το ανακηρύσσεις εαυτό σου. Δεν θα υπάρχει θέαμα που να αποτύχει να σου το αποδείξει αυτό. Δεν υπάρχει ήχος που να μην σου μιλά για το πόσο εύθραυστος είσαι μέσα σου αλλά και έξω ∙ ούτε μία ανάσα που να μην σε φέρνει όλο και πιο κοντά στο θάνατο ∙ καμία ελπίδα που να μην διαλύεται σε δάκρυα.

3. Αρνήσου την Ταυτότητά σου, και δεν θα ξεφύγεις από την τρέλα που προκάλεσε αυτή την αλλόκοτη, αφύσικη και στοιχειωμένη σκέψη που περιγελά την δημιουργία και γελά με τον Θεό. Αρνήσου την Ταυτότητά σου, και επιτίθεσαι μόνος σου σε όλο το σύμπαν, χωρίς ούτε έναν φίλο, ένα μικροσκοπικό μόριο από χώμα ενάντια στις λεγεώνες των εχθρών σου. Αρνήσου την Ταυτότητά σου, και κοιτάς το κακό, την αμαρτία και τον θάνατο, και παρατηρείς την απελπισία να αρπάζει από τα δάχτυλά σου κάθε θρύψαλο ελπίδας, μην αφήνοντάς σου τίποτα άλλο εκτός από την επιθυμία να πεθάνεις.

4. Εν τούτοις, τι άλλο είναι αυτό εκτός από ένα παιχνίδι που παίζεις στο οποίο μπορείς να αρνείσαι την Ταυτότητά σου; Είσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός. Αν πιστεύεις οτιδήποτε άλλο, είναι αυταπάτη. Με αυτή την μοναδική σκέψη οι πάντες απελευθερώνονται. Με αυτή την μοναδική αλήθεια φεύγουν οι ψευδαισθήσεις. Με αυτό το γεγονός και μόνο η αθωότητά των πάντων διακηρύσσεται αιώνια, ο κεντρικός πυρήνας της ύπαρξής της και η εγγύηση της αθανασίας της.

5. Άφησε την σημερινή ιδέα να βρει μια θέση ανάμεσα στις σκέψεις σου και θα ανυψωθείς ψηλά, πάνω από τον κόσμο, και όλες τις εγκόσμιες σκέψεις που σε κρατούν αιχμάλωτο. Και από αυτή την θέση της ασφάλειας και διεξόδου θα επιστρέψεις και θα τον απελευθερώσεις. Διότι αυτός που δέχεται την πραγματική του Ταυτότητα σώζεται πραγματικά. Και η σωτηρία του είναι το δώρο που δίνει σε όλους, με ευγνωμοσύνη προς Αυτό που του έδειξε τον δρόμο προς την ευτυχία που του άλλαξε ολόκληρη την οπτική αυτού του κόσμου.

6. Μόνο μια ιερή σκέψη σαν αυτή και είσαι ελεύθερος. Είσαι ο ιερός Υιός του Θεού του Ίδιου. Και με αυτή την ιερή σκέψη μαθαίνεις ότι έχεις απελευθερώσει και τον κόσμο. Δεν χρειάζεται να τον χρησιμοποιήσεις με σκληρότητα, κι έπειτα ν’ αντιληφθείς αυτή την άγρια ανάγκη μέσα σ’ αυτόν. Τον απελευθέρωσες από την αιχμαλωσία του. Δεν θα βλέπεις μία ολέθρια εικόνα του εαυτού σου να περπατά στον κόσμο τρομαγμένη, με τον κόσμο να σφίγγεται από αγωνία επειδή οι δικοί σου φόβοι έχουν θέσει το σημάδι του θανάτου πάνω στην καρδιά του.

7. Σήμερα να είσαι χαρούμενος που η κόλαση ακυρώνεται τόσο εύκολα. Δεν χρειάζεται παρά να πεις στον εαυτό σου:

Είμαι ο ιερός Υιός του Θεού του Ίδιου. Δεν γίνεται να υποφέρω, ούτε να πονάω  δεν γίνεται να υποφέρω από απώλειες, ούτε να μην μπορέσω να κάνω αυτό που ζητά η σωτηρία.

Και με αυτή την σκέψη όλα όσα βλέπεις αλλάζουν ολοκληρωτικά.

8. Ένα θαύμα έχει φωτίσει όλα τα σκοτεινά και αρχαία λαγούμια, όπου οι τελετουργίες του θανάτου ηχούσαν από τότε που άρχισε ο χρόνος. Διότι ο χρόνος έχει χάσει την κυριαρχία του πάνω στον κόσμο. Ο Υιός του Θεού έχει έρθει με δόξα να λυτρώσει τους χαμένους, να σώσει τους αβοήθητους, και να δώσει στον κόσμο το δώρο τους συγχώρεσής του. Ποιος θα μπορούσε να βλέπει τον κόσμο σκοτεινό και αμαρτωλό, όταν ο Υιός του Θεού έχει έρθει ξανά για να τον απελευθερώσει;

9. Εσύ που αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως αδύνατο και εύθραυστο, με μάταιες ελπίδες και κατεστραμμένα όνειρα, γεννημένος για να πεθάνεις, να θρηνήσεις και να πονέσεις άκου αυτό: Όλη η δύναμη στην γη και στον Ουρανό σου έχει δοθεί. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορείς να κάνεις. Παίζεις το παιχνίδι του θανάτου, και ότι είσαι αβοήθητος, και αξιοθρήνητα καταδικασμένος σε αποσύνθεση μέσα σε ένα κόσμο που δεν σου δείχνει κανένα έλεος. Και όμως, όταν εσύ του αποδώσεις έλεος, τότε το έλεός του θα λάμψει επάνω σου.

10. Άφησε, λοιπόν, τον Υιό του Θεού να ξυπνήσει από τον ύπνο του, και ανοίγοντας τα ιερά του μάτια, να επιστρέψει και να ευλογήσει τον κόσμο που έφτιαξε. Άρχισε εσφαλμένα, αλλά θα τελειώσει με την αντανάκλαση της ιερότητάς του.. Και δεν θα κοιμάται πια και δεν θα ονειρεύεται τον θάνατο. Έλα, λοιπόν, μαζί μου σήμερα. Η δόξα σου είναι το φως που σώζει τον κόσμο. Μην αναχαιτίζεις την σωτηρία άλλο πια. Κοίταξε γύρω σου στον κόσμο, και δες αυτούς που υποφέρουν εκεί. Η καρδιά σου δεν είναι πρόθυμη να φέρει την ανάπαυση στους εξαντλημένους αδερφούς σου;

11. Αυτοί πρέπει να περιμένουν την δική σου απελευθέρωση. Μένουν αλυσοδεμένοι μέχρι να ελευθερωθείς εσύ. Δεν μπορούν να δουν το έλεος του κόσμου μέχρι να το βρεις εσύ μέσα σου. Αυτοί πονούν μέχρι να αρνηθείς εσύ την αιχμαλωσία σου σ’ αυτόν. Πεθαίνουν μέχρι να δεχτείς εσύ την αιώνια ζωή σου. Είσαι ο ιερός Υιός του Θεού του Ίδιου. Να το θυμάσαι αυτό, και όλος ο κόσμος απελευθερώνεται. Να το θυμάσαι αυτό, και η γη και ο Ουρανός γίνονται ένα.


ΜΑΘΗΜΑ 192



ΜΑΘΗΜΑ 212

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (192) Έχω μια λειτουργία που ο Θεός θα ήθελε να εκπληρώσω.
Αναζητώ την λειτουργία που θα με απελευθερώσει από όλες τις μάταιες ψευδαισθήσεις του κόσμου. Μόνο η λειτουργία που μου έχει δώσει ο Θεός μπορεί να προσφέρει ελευθερία. Μόνο αυτήν αναζητώ, και μόνο αυτή θα δέχομαι ως δική μου.



Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός


ΜΑΘΗΜΑ 192

Έχω μια λειτουργία που ο Θεός θα ήθελε να εκπληρώσω

1. Είναι η ιερή Θέληση του Πατέρα σου να ολοκληρώσεις Αυτόν, και ο Εαυτός σου να είναι ο ιερός Του Υιός, για πάντα αγνός όπως Εκείνος, δημιουργημένος από αγάπη και προστατευμένος μέσα στην αγάπη, επεκτείνοντας αγάπη, δημιουργώντας στο όνομά της, για πάντα ένα με τον Θεό και με τον εαυτό σου. Και όμως, τι θα μπορούσε να σημαίνει μια τέτοια λειτουργία μέσα σε ένα κόσμο φθόνου, μίσους και επίθεσης;

2. Επομένως έχεις μια λειτουργία σύμφωνα με τους όρους αυτού του κόσμου. Γιατί ποιος μπορεί να καταλάβει μια άγνωστη σε αυτόν γλώσσα; Η συγχώρεση αντιπροσωπεύει την λειτουργία σου εδώ. Δεν είναι δημιουργία του Θεού, διότι είναι το μέσον με το οποίο μπορεί να ακυρωθεί το αναληθές. Και ποιος θα ήταν δυνατόν να συγχωρήσει τον Ουρανό; Εν τούτοις στην γη, χρειάζεσαι το μέσον για να αφήσεις τις ψευδαισθήσεις να φύγουν. Η δημιουργία απλά περιμένει την επιστροφή σου για να αναγνωριστεί, όχι για να είναι ολοκληρωμένη.

3. Αυτός ο κόσμος δεν μπορεί ούτε καν να συλλάβει με το νου του την δημιουργία. Δεν έχει κανένα νόημα εδώ. Η συγχώρεση είναι ό,τι πλησιέστερο με αυτήν που μπορεί να έρθει στην γη. Γιατί όντας γεννημένη στον Ουρανό, δεν έχει καθόλου μορφή. Όμως ο Θεός δημιούργησε Έναν ο Οποίος έχει την δύναμη να μεταφράζει σε μορφή το άμορφο. Αυτά που φτιάχνει είναι μεν όνειρα, αλλά ενός είδους που βρίσκονται τόσο κοντά στην αφύπνιση ώστε το φως της ημέρας λάμπει ήδη σε αυτά, και τα μάτια ήδη ανοίγουν για να δουν τα χαρμόσυνα θεάματα που περιέχουν οι προσφορές τους.

4. Η συγχώρεση ρίχνει την ματιά της πάνω σε όλα τα πράγματα που είναι άγνωστα στον Ουρανό, τα βλέπει να εξαφανίζονται, και αφήνει στον κόσμο ένα καθαρό και άσπιλο πινάκιο πάνω στο οποίο ο Λόγος του Θεού μπορεί τώρα να αντικαταστήσει τα ανούσια σύμβολα που ήταν γραμμένα εκεί πριν. Η συγχώρεση είναι το μέσο με το οποίο ξεπερνιούνται ο φόβος του θανάτου, διότι τώρα πια δεν ασκεί καμία μοιραία έλξη και η ενοχή έχει φύγει. Η συγχώρεση αφήνει το σώμα να γίνει αντιληπτό ως αυτό που είναι ∙ ένα απλό βοήθημα διδασκαλίας, το οποίο θα αφεθεί κατά μέρος όταν η μάθηση έχει ολοκληρωθεί, χωρίς ν’ αλλάξει καθόλου αυτός που μαθαίνει.

5. Ο νους χωρίς το σώμα δεν μπορεί να κάνει λάθη. Δεν μπορεί να νομίζει ότι θα πεθάνει, ούτε ότι θα είναι το θύμα ανηλεούς επίθεσης. Ο θυμός γίνεται αδύνατος, και που είναι τότε ο τρόμος; Ποιοι φόβοι θα μπορούσαν ακόμα να επιτεθούν σε εκείνους που έχουν χάσει την πηγή κάθε επίθεσης, τον πυρήνα του άγχους και την θέση του φόβου; Μόνο η συγχώρεση μπορεί να απαλλάξει το νου από την σκέψη ότι το σώμα είναι η κατοικία του. Μόνο η συγχώρεση μπορεί να επανορθώσει την ειρήνη που ο Θεός προόριζε για τον ιερό Του Υιό. Μόνο η συγχώρεση μπορεί να πείσει τον Υιό του Θεού να δει πάλι την ιερότητά του.

6. Όταν έχει φύγει ο θυμός, τότε πραγματικά θα αντιληφθείς ότι δεν απαιτείται καμία θυσία για την θέαση του Χριστού και το δώρο της όρασης., και ότι μόνο ο πόνος είναι αυτός που αφαιρείται από έναν αρρωστημένο και βασανισμένο νου. Αυτό δεν είναι ευπρόσδεκτο; Μήπως πρέπει να το φοβάσαι; Ή μήπως πρέπει να το ελπίζεις, και να το δέχεσαι με χαρά και ευγνωμοσύνη; Είμαστε ένα, άρα δεν χάνουμε τίποτα. Μάλλον μας έχουν δοθεί τα πάντα από τον Θεό.

7. Εν τούτοις, χρειαζόμαστε την συγχώρεση για να μπορέσουμε ν’ αντιληφθούμε ότι έτσι είναι. Χωρίς το απαλό της φως ψάχνουμε στα τυφλά μέσα στο σκοτάδι, χρησιμοποιώντας την λογική για να δικαιολογήσουμε την οργή και την επίθεσή μας. Η κατανόησή μας είναι τόσο περιορισμένη ώστε αυτό που νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε δεν είναι παρά σύγχυση γεννημένη από το σφάλμα. Είμαστε χαμένοι μέσα σε ομίχλες εναλλασσόμενων ονείρων και τρομακτικών σκέψεων, με τα μάτια μας σφικτά κλειστά προς το φως ∙ ενώ ο νους μας είναι απασχολημένος λατρεύοντας κάτι που δεν βρίσκεται εκεί.

8. Ποιος άλλος μπορεί να αναγεννηθεί μέσα στον Χριστό εκτός από αυτόν που έχει συγχωρέσει όλους όσους βλέπει, σκέφτεται ή φαντάζεται; Ποιος θα μπορούσε να απελευθερωθεί ο ίδιος όσο κρατά ακόμα αιχμαλώτους; Ένας δεσμοφύλακας δεν είναι ελεύθερος, διότι είναι δεμένος μαζί με τον φυλακισμένο του. Πρέπει να βεβαιωθεί ότι αυτός δεν θα διαφύγει, έτσι περνάει τον χρόνο του προσέχοντάς τον. Τα σίδερα που τον περιορίζουν γίνονται ο κόσμος στον οποίο ζει και ο δεσμοφύλακας μαζί με τον φυλακισμένο του. Και μόνο με την απελευθέρωσή του ανοίγει ο δρόμος για την ελευθερία και των δύο.

9. Γι αυτό, μην κρατάς κανέναν αιχμάλωτο. Απελευθέρωνε και μην δεσμεύεις, γιατί έτσι απελευθερώνεσαι. Ο τρόπος είναι απλός. Κάθε φορά που νιώθεις την μαχαιριά του θυμού, συνειδητοποίησε ότι κρατάς ένα σπαθί πάνω από το κεφάλι σου. Και αυτό είτε θα πέσει ή θα απομακρυνθεί, ανάλογα με το αν διαλέξεις να καταδικαστείς ή να απελευθερωθείς. Άρα όποιος φαίνεται ότι σε βάζει σε πειρασμό να θυμώσεις εκπροσωπεί τον σωτήρα σου από την φυλακή του θανάτου. Επομένως του χρωστάς ευγνωμοσύνη και όχι πόνο.

10. Να είσαι ελεήμων σήμερα. Ο Υιός του Θεού αξίζει το έλεός σου. Αυτός είναι τώρα που ζητά να δεχτείς τον δρόμο προς την ελευθερία. Μην του το αρνηθείς. Η Αγάπη του Πατέρα Του γι αυτόν ανήκει σε σένα. Η λειτουργία σου πάνω στην γη είναι μόνο να τον συγχωρέσεις, ώστε να μπορέσεις να τον δεχτείς πίσω ως Ταυτότητα σου. Αυτός είναι έτσι όπως τον δημιούργησε ο Θεός. Και εσύ είσαι αυτό που είναι αυτός. Συγχώρεσε του τώρα τις αμαρτίες του, και θα δεις ότι είσαι ένα μαζί του


ΜΑΘΗΜΑ 193



ΜΑΘΗΜΑ 193

Όλα τα πράγματα είναι μαθήματα που ο Θεός θα ήθελε να μάθω

1. Ο Θεός δεν γνωρίζει για την μάθηση. Και όμως, η Θέλησή Του επεκτείνεται σε κάτι που Αυτός δεν καταλαβαίνει, διότι επιθυμεί η ευτυχία που έχει κληροδοτήσει στον Υιό Του, να μην διαταράσσεται από τίποτα ∙ να παραμένει αιώνια και η εμβέλειά της να αυξάνει παντοτινά, αιώνια επεκτεινόμενη μέσα στην χαρά της ολοκληρωμένης δημιουργίας, και αιώνια ανοιχτή και απόλυτα απεριόριστη μέσα σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η Θέλησή Του. Και επομένως η Θέλησή Του παρέχει τα μέσα για να εγγυηθεί ότι θα γίνει.

2. Ο Θεός δεν βλέπει αντιθέσεις. Όμως, ο Υιός Του πιστεύει ότι τις βλέπει. Άρα χρειάζεται Έναν που να μπορεί να διορθώσει την εσφαλμένη όρασή του, και να του δώσει την όραση που θα τον οδηγήσει πίσω, εκεί όπου τελειώνει η αντίληψη. Ο Θεός δεν αντιλαμβάνεται καθόλου. Και όμως, είναι Αυτός που παρέχει το μέσον με το οποίο η αντίληψη να γίνει αρκετά όμορφη και ορθή, ώστε να αφήσει το φως του Ουρανού να λάμψει επάνω της. Αυτός είναι που απαντά σε αυτό που ο Υιός Του θέλει να αντικρούσει, και κρατά την αθωότητά του για πάντα ασφαλή.

3. Αυτά είναι τα μαθήματα που θα ήθελε να μάθεις ο Θεός. Η Θέλησή Του αντανακλά όλα αυτά, και αυτά αντανακλούν την στοργική Του καλοσύνη προς τον Υιό που αγαπά. Κάθε μάθημα έχει μια κεντρική σκέψη, που είναι η ίδια σε όλα. Μόνο η μορφή αλλάζει, με διαφορετικές περιστάσεις και γεγονότα ∙ με διαφορετικούς χαρακτήρες και διαφορετικά θέματα, φαινομενικά προφανή, αλλά όχι αληθινά. Είναι τα ίδια στο βασικό τους περιεχόμενο. Αυτό είναι:

Συγχώρεσε, και θα δεις αυτό διαφορετικά.

4. Είναι βέβαιο ότι κάθε στενοχώρια δεν φαίνεται ότι δεν είναι τίποτα άλλο από έλλειψη συγχώρεσης. Εν τούτοις, αυτό είναι το περιεχόμενο κάτω από την μορφή. Αυτή η ομοιότητα είναι που διασφαλίζει την μάθηση, διότι το μάθημα είναι τόσο απλό που στο τέλος είναι αδύνατον να μην γίνει αποδεκτό. Κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί από μια αλήθεια που είναι τόσο προφανής που ενώ εμφανίζεται σε αμέτρητες μορφές, αναγνωρίζεται το ίδιο εύκολα σε όλες αυτές, φτάνει κάποιος να θέλει απλά να δει το ίδιο μάθημα εκεί:

Συγχώρεσε, και θα δεις αυτό διαφορετικά.

Αυτά είναι τα λόγια που λέει το Άγιο Πνεύμα σε όλες τις δοκιμασίες σου, όλους σου τους πόνους, όλα τα βάσανα, άσχετα με την μορφή τους. Αυτές είναι οι λέξεις με τις οποίες τελειώνει ο πειρασμός, και η ενοχή, εγκαταλελειμμένη πλέον, δεν δέχεται πια τον σεβασμό σου. Αυτά είναι τα λόγια με τα οποία λήγει το όνειρο της αμαρτίας, και ο νους απαλλάσσεται από τον φόβο. Αυτά είναι τα λόγια με τα οποία η σωτηρία έρχεται σε όλο τον κόσμο.

6. Δεν θα μάθουμε να λέμε αυτά τα λόγια όταν μπαίνουμε στον πειρασμό να πιστέψουμε ότι ο πόνος είναι αληθινός, και ο θάνατος γίνεται η επιλογή μας αντί για την ζωή; Δεν θα μάθουμε να λέμε αυτά τα λόγια όταν έχουμε καταλάβει την δύναμή τους να απελευθερώνουν κάθε νου από τα δεσμά; Αυτά είναι τα λόγια που σου δίνουν δύναμη πάνω σε όλα τα γεγονότα που φαινομενικά έχουν αποκτήσει δύναμη επάνω σου. Τα βλέπεις σωστά όταν κρατάς αυτά τα λόγια στην πλήρη επίγνωσή σου, και δεν ξεχνάς ότι αυτά τα λόγια ισχύουν και εφαρμόζονται σε καθετί που βλέπεις ή σε όποιον αδελφό έχεις κρίνει εσφαλμένα.

7. Πως θα καταλαβαίνεις ότι δεν βλέπεις σωστά, ή ότι κάποιος άλλος δεν αντιλαμβάνεται το μάθημα που θα έπρεπε να μάθει; Ο πόνος εξακολουθεί να φαντάζει αληθινός στην αντίληψη; Αν ναι, να είσαι σίγουρος ότι το μάθημα δεν έχει μαθευτεί. Και ότι παραμένει κάτι που δεν έχει συγχωρεθεί κρυμμένο μέσα στο νου που βλέπει τον πόνο μέσα από τα μάτια που κατευθύνονται από το νου.

8. Ο Θεός δεν θέλει να υποφέρεις έτσι. Επιθυμεί να σε βοηθήσει να συγχωρέσεις τον εαυτό σου. Ο Υιός Του δεν θυμάται ποιος είναι. Και ο Θεός δεν επιθυμεί να τον αφήσει να ξεχνά την Αγάπη Του, και όλα τα δώρα που η Αγάπη Του φέρει μαζί της. Θα ήθελες να αποκηρύξεις τώρα την δική σου σωτηρία; Θα ήθελες να μην μπορέσεις να μάθεις τα απλά μαθήματα που έχει θέσει ενώπιων σου ο Δάσκαλος του Ουρανού, έτσι ώστε κάθε πόνος να εξαφανιστεί και ο Θεός να μπορέσει να επανέλθει στην μνήμη του Υιού Του;

9. Όλα τα πράγματα είναι μαθήματα που ο Θεός θα ήθελε να μάθεις. Αυτός δεν θα άφηνε ούτε μία σκέψη μη συγχώρεσης δίχως διόρθωση, ούτε ένα αγκάθι ή καρφί που να πονά τον ιερό Του Υιό με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτός θα ήθελε να διασφαλίσει ότι η ιερή ανάπαυσή του παραμένει ανενόχλητη και γαλήνια, χωρίς φροντίδα, μέσα σε μία αιώνια κατοικία που φροντίζει γι αυτόν. Και Αυτός θα ήθελε να στεγνώσουν όλα τα δάκρυα, και να μην παραμένει ούτε ένα που να χρειαστεί να κυλήσει, και κανένα που να περιμένει την σειρά του για να πέσει. Διότι ο Θεός έχει θελήσει το κάθε ένα από αυτά να αντικατασταθεί με γέλιο, και ο Υιός Του να είναι πάλι ελεύθερος.

10. Σήμερα θα επιχειρήσουμε να ξεπεράσουμε χίλια φαινομενικά εμπόδια προς την ειρήνη μέσα σε μια μόνο μέρα. Άφησε το έλεος να έρθει σε σένα πιο γρήγορα. Μην προσπαθείς να το καθυστερήσεις άλλη μια μέρα, ούτε ένα λεπτό ή μια στιγμή. Ο χρόνος φτιάχτηκε γι αυτό το σκοπό. Χρησιμοποίησέ τον σήμερα γι αυτό που είναι ο σκοπός του. Πρωί και βράδυ, αφιέρωσε όσο χρόνο μπορείς για να υπηρετήσεις τον σωστό στόχο του, και μην αφήνεις αυτό το χρόνο να είναι λιγότερος από όσο χρειάζεσαι.

11. Δώσε όλα όσα μπορείς, και δώσε και λίγο ακόμα. Γιατί τώρα θα σηκωθούμε και θα σπεύσουμε για το σπίτι του Πατέρα μας. Λείπουμε πολύ καιρό, και δεν θέλουμε να χρονοτριβήσουμε άλλο. Και καθώς ασκούμαστε, ας σκεφτούμε όλα τα πράγματα που κρατήσαμε για τον εαυτό μας, μακριά από την θεραπεία. Ας τα δώσουμε όλα σε Αυτόν που γνωρίζει τον τρόπο να τα κοιτά έτσι ώστε να εξαφανίζονται. Η αλήθεια είναι το μήνυμά Του ∙ η αλήθεια είναι η διδασκαλία Του. Δικά Του είναι τα μαθήματα που ο Θεός θα ήθελε να μάθεις.

12. Κάθε ώρα, πέρνα λίγο χρόνο σήμερα, αλλά και τις επόμενες μέρες, ασκώντας το μάθημα στην συγχώρεση με την μορφή που σου δίνεται κάθε μέρα. Και προσπάθησε να το εφαρμόσεις σε όλα τα γεγονότα που σου έφερε η ώρα, έτσι ώστε η επόμενη ώρα να είναι ελεύθερη από την προηγούμενη. Οι αλυσίδες του χρόνου εύκολα χαλαρώνουν με αυτό τον τρόπο. Μην αφήνεις καμιά ώρα να ρίξει την σκιά της σε αυτή που ακολουθεί, και όταν και αυτή φύγει, ας πάρει μαζί της και ό,τι συνέβη στην πορεία της. Έτσι θα μείνεις αδέσμευτος, μέσα σε αιώνια γαλήνη, κι ας βρίσκεσαι μέσα στον κόσμο του χρόνου.

13. Αυτό είναι το μάθημα που θα ήθελε να μάθεις ο Θεός: Υπάρχει ένας τρόπος να βλέπεις τα πάντα ώστε αυτά να γίνονται άλλο ένα βήμα προς Αυτόν, και την σωτηρία του κόσμου, άλλο ένα βήμα. Σε όλα όσα μιλούν για τρόμο, απάντησε έτσι:

Θα συγχωρήσω, και αυτό θα εξαφανιστεί

4. Σε κάθε έγνοια και σκοτούρα, και σε κάθε μορφή πόνου, επαναλάμβανε αυτές τις λέξεις. Και τότε θα κρατάς το κλειδί που ανοίγει την θύρα του Ουρανού, και φέρνει την Αγάπη του Θεού Πατέρα κάτω στην γη επιτέλους, για να την ανυψώσει στους Ουρανούς. Ο Θεός ο Ίδιος θα κάνει το τελευταίο βήμα ο Ίδιος. Μην αρνείσαι τα μικρά βήματα που σου ζητά Αυτός να κάνεις προς Αυτόν.

ΜΑΘΗΜΑ 213


ΜΑΘΗΜΑ 194



ΜΑΘΗΜΑ 214
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός
 (194) Εναποθέτω το μέλλον στα Χέρια του Θεού.
Το παρελθόν έχει φύγει ∙ το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμα. Τώρα ελευθερώνομαι και από τα δύο. Διότι αυτό που δίνει ο Θεός μπορεί να είναι μόνο καλό. Και δέχομαι ως δικό μου, μόνο αυτό που δίνει Εκείνος.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 194

Εναποθέτω το μέλλον μου στα Χέρια του Θεού

1. Η σημερινή ιδέα κάνει άλλο ένα βήμα προς την γρήγορη σωτηρία, και πραγματικά είναι ένα άλμα γιγαντιαίο! Τόσο μεγάλη είναι η απόσταση που καλύπτει, που σε αφήνει μόνο λίγο έξω από τον Ουρανό, με τον προορισμό μπροστά στα μάτια σου και τα εμπόδια πίσω σου. Το πόδι σου πατά στις πρασιές που σε καλωσορίζουν στην θύρα του Ουρανού ∙ στο ήσυχο και γαλήνιο μέρος, όπου αναμένεις με βεβαιότητα το τελευταίο βήμα που κάνει ο Θεός. Πόσο έχουμε προχωρήσει αλήθεια από την γη! Πόσο κοντά πλησιάζουμε στον στόχο μας! Πόσο μικρό είναι το ταξίδι που έχουμε ακόμα να κάνουμε!

2. Αποδέξου την σημερινή ιδέα, και έχεις προσπεράσει όλο το άγχος, όλες τις λακκούβες της κόλασης, όλη την μαυρίλα της κατάθλιψης, τις σκέψεις της αμαρτίας, και τον όλεθρο που προκαλεί η ενοχή. Δέξου την σημερινή ιδέα, και απελευθερώνεις τον κόσμο από την αιχμαλωσία ξεσφίγγοντας τις βαριές αλυσίδες που κλείδωναν την πόρτα προς την ελευθερία του. Σώζεσαι, και η σωτηρία σου γίνεται έτσι το δώρο που δίνεις στον κόσμο, διότι εσύ το έχεις λάβει.

3. Ούτε μία στιγμή δεν νιώθεις θλίψη, δεν βιώνεις πια πόνο ούτε αντιλαμβάνεσαι απώλεια. Ούτε για μία στιγμή η λύπη δεν βρίσκει θρόνο, όπου να λατρεύεται με πίστη. Ούτε μια στιγμή δεν μπορεί να πεθάνει κανένας. Κι επομένως η κάθε στιγμή που δίδεται στον Θεό καθώς περνά, και η επόμενη που Του έχει ήδη δοθεί, γίνεται τώρα η ώρα της απελευθέρωσης σου από την δυστυχία, τον πόνο και από τον ίδιο τον θάνατο ακόμα.

4. Ο Θεός κρατά το μέλλον σου όπως κρατά και το παρελθόν και το παρόν. Είναι ένα γι Αυτόν, άρα θα πρέπει να είναι ένα και για σένα. Όμως, σε αυτό τον κόσμο, η προσωρινή ακολουθία φαίνεται ακόμα αληθινή. Επομένως δεν σου ζητείται να καταλάβεις την έλλειψη ακολουθίας που βρίσκεται πραγματικά στον χρόνο. Σου ζητείται, απλά, να απελευθερώσεις το μέλλον, και να το εναποθέσεις στα Χέρια του Θεού. Και θα νιώσεις ότι έχεις αφήσει και το παρελθόν και το παρόν στα Χέρια Του, διότι το παρελθόν δεν θα σε τιμωρεί πια, και ο τρόμος για το μέλλον θα είναι πια χωρίς νόημα.

5. Απελευθέρωσε το μέλλον. Γιατί το παρελθόν έχει φύγει, και αυτό που είναι παρόν, ελευθερωμένο από το κληροδότημα θλίψης και δυστυχίας, του πόνου και της απώλειας, γίνεται η στιγμή κατά την οποία ο χρόνος ξεφεύγει από τα δεσμά των ψευδαισθήσεων όπου μέχρι τώρα διένυε την αξιολύπητη αναπόφευκτη πορεία του. Τότε, κάθε στιγμή που ήταν μέχρι τώρα σκλάβα στον χρόνο μεταμορφώνεται σε ιερή στιγμή, όπου το φως που υπήρχε κρυμμένο μέσα στον Υιό του Θεού ελευθερώνεται για να ευλογήσει τον κόσμο. Τώρα αυτός είναι ελεύθερος, και όλη του η δόξα λάμπει πάνω σε ένα κόσμο που έχει απελευθερωθεί μαζί του, για να μοιραστεί την ιερότητά του.

6. Αν μπορέσεις να δεις το σημερινό μάθημα ως την απελευθέρωση που είναι πραγματικά, δεν θα διστάσεις να του αφιερώσεις όση συνεπή προσπάθεια μπορείς, για να το κάνεις μέρος δικό σου. Καθώς αυτό θα γίνεται η σκέψη που κυβερνά το νου σου, μία συνήθεια στο ρεπερτόριο της επίλυσης των προβλημάτων σου, ένας τρόπος γρήγορης αντίδρασης στον πειρασμό, επεκτείνεις την μάθησή σου στον κόσμο. Και καθώς μαθαίνεις να βλέπεις την σωτηρία σε όλα τα πράγματα, έτσι και ο κόσμος θα αντιλαμβάνεται ότι σώζεται.

7. Ποια ανησυχία μπορεί να καταπονήσει τώρα αυτόν που παραδίδει το μέλλον του στα στοργικά Χέρια του Θεού; Τι είναι δυνατόν να υποφέρει; Τι μπορεί να του προξενήσει πόνο, ή να του φέρει εμπειρία απώλειας; Τι είναι δυνατόν να φοβηθεί; Και τι άλλο είναι δυνατόν να βλέπει εκτός από αγάπη; Γιατί αυτός που έχει ξεφύγει από τον φόβο για τον μελλοντικό πόνο έχει βρει τον δρόμο του προς την τωρινή ειρήνη, και την βεβαιότητα ότι απολαμβάνει μια φροντίδα που ο κόσμος δεν είναι δυνατόν να απειλήσει.. Είναι σίγουρος ότι η αντίληψή του μπορεί να είναι εσφαλμένη, αλλά δεν θα του λείψει η διόρθωση. Είναι ελεύθερος να διαλέξει ξανά όταν πέφτει σε πλάνη ∙ ν’ αλλάξει γνώμη όταν κάνει λάθος.

8. Εναπόθεσε, λοιπόν, το μέλλον σου στα Χέρια του Θεού. Γιατί έτσι καλείς την μνήμη Εκείνου να γυρίσει, αντικαθιστώντας όλες τις σκέψεις αμαρτίας, και κακού με την αλήθεια της αγάπης. Νομίζεις ότι ο κόσμος δεν θα κερδίσει από αυτό, και κάθε ζωντανό πλάσμα δεν θα ανταποκριθεί με θεραπευμένη αντίληψη; Όποιος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό έχει επίσης εναποθέσει και τον κόσμο μέσα σε Χέρια τα οποία ο ίδιος έχει επικαλεστεί για παρηγοριά και ασφάλεια. Αφήνει κατά μέρος τις αρρωστημένες ψευδαισθήσεις του κόσμου μαζί με τις δικές του, και προσφέρει γαλήνη και στους δύο.

9. Τώρα σωζόμαστε πραγματικά. Γιατί στα Χέρια του Θεού αναπαυόμαστε ξέγνοιαστοι, σίγουροι ότι μόνο καλό μπορεί να έρθει σε μας. Αν ξεχαστούμε, θα ενθαρρυνθούμε ξανά, ευγενικά.. Αν δεχτούμε μια σκέψη μη συγχώρεσης, αυτή γρήγορα θα αντικατασταθεί με την αντανάκλαση της αγάπης. Και αν πέσουμε στον πειρασμό να επιτεθούμε, θα επικαλεστούμε Αυτόν που φρουρεί την ανάπαυσή μας να κάνει την επιλογή για λογαριασμό μας και ν’ αφήσει τον πειρασμό μακριά πίσω μας. Τώρα πια ο κόσμος δεν είναι εχθρός μας. γιατί έχουμε επιλέξει να είμαστε φίλοι του.


ΜΑΘΗΜΑ 195



ΜΑΘΗΜΑ 195

Πορεύομαι με ευγνωμοσύνη στον δρόμο της αγάπης.

1. Η ευγνωμοσύνη είναι ένα μάθημα δύσκολο να μαθευτεί για κείνους που βλέπουν τον κόσμο εσφαλμένα. Το περισσότερο που μπορούν να κάνουν είναι να βλέπουν τον εαυτό τους  να είναι καλύτερα από άλλους. Και προσπαθούν να είναι ικανοποιημένοι διότι κάποιος άλλος φαίνεται πως υποφέρει περισσότερο από αυτούς. Πόσο αξιολύπητες και υποτιμητικές είναι τέτοιες σκέψεις! Γιατί ποιος έχει λόγο να ευχαριστεί επειδή οι άλλοι έχουν λιγότερα; Και ποιος υποφέρει λιγότερο επειδή βλέπει κάποιον άλλο να υποφέρει περισσότερο; Την ευγνωμοσύνη σου την οφείλεις μόνο σε Αυτόν που έκανε κάθε αιτία για θλίψη να εξαφανιστεί από όλο τον κόσμο.

2.  Είναι παρανοϊκό να προσφέρεις ευχαριστίες για τα βάσανα. Αλλά είναι εξίσου παρανοϊκό να μην μπορείς να δείξεις ευγνωμοσύνη σε Έναν ο Οποίος σου προσφέρει τα σίγουρα μέσα όπου όλος ο πόνος θεραπεύεται, και τα βάσανα αντικαθίστανται με γέλιο και ευτυχία.  Ούτε οι έστω εν μέρει σώφρονες θα μπορούσαν ν’ αρνηθούν να κάνουν τα βήματα που καθοδηγεί Αυτός, και ν’ ακολουθήσουν με τον τρόπο που τους ορίζει Αυτός, για να διαφύγουν από μία φυλακή που νόμιζαν ότι δεν περιείχε καμία πόρτα προς την ελευθερία που τώρα αντιλαμβάνονται .

3. Ο αδελφός σου είναι «εχθρός» σου διότι σ’ αυτόν βλέπεις τον αντίπαλο για την ειρήνη σου ∙ έναν ληστή που σου παίρνει την χαρά, και δεν σου αφήνει τίποτα παρά μαύρη απελπισία τόσο πικρή και αδυσώπητη που δεν απομένει πια καμιά ελπίδα. Τώρα είναι η εκδίκηση το μόνο που υπάρχει για να ευχηθείς. Τώρα το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον ρίξεις κάτω να κείτεται νεκρός μαζί σου, το ίδιο άχρηστος όσο κι εσύ ∙ με τόσο λίγα μέσα στα άπληστα δάχτυλά του όπως και στα δικά σου.

4. Δεν προσφέρεις στον Θεό την ευγνωμοσύνη σου επειδή ο αδελφός σου είναι περισσότερο σκλάβος από σένα, ούτε μπορεί να εξαγριώνεσαι δίκαια αν φαίνεται πιο ελεύθερος. Η αγάπη δεν κάνει συγκρίσεις. Και η ευγνωμοσύνη μπορεί να είναι ειλικρινής μόνο αν είναι ενωμένη με την αγάπη. Προσφέρουμε τις ευχαριστίες μας στον Θεό τον Πατέρα μας που όλα τα πράγματα θα βρουν την ελευθερία τους μέσα σε εμάς. Ποτέ δεν θα συμβεί μερικά να αποδεσμευτούν ενώ άλλα θα είναι ακόμα δέσμια. Γιατί ποιος μπορεί να παζαρεύει στο όνομα της αγάπης;

5. Επομένως δίνε τις ευχαριστίες σου, αλλά με ειλικρίνεια. Και άφησε την ευγνωμοσύνη σου να κάνει χώρο σε όλους όσους επιθυμούν να αποδράσουν μαζί σου∙ τους ασθενείς, τους αδύναμους, τους ενδεείς και τους φοβισμένους, και εκείνους που θρηνούν κάποια φαινομενική απώλεια ή νιώθουν φαινομενικό πόνο, που βασανίζονται από κρύο ή πείνα, ή περπατούν τον δρόμο του μίσους και το μονοπάτι του θανάτου. Όλοι αυτοί έρχονται μαζί σου. Ας μην συγκρίνουμε τον εαυτό μας με αυτούς, γιατί έτσι τους διχάζουμε από την επίγνωση ενότητας που μοιραζόμαστε μαζί τους, όπως και αυτοί την μοιράζονται μαζί μας.

6. Ευχαριστούμε τον Πατέρα μας μόνο για ένα πράγμα ∙ για το ότι δεν είμαστε διαχωρισμένοι από κανένα ζωντανό πράγμα, άρα είμαστε ένα μαζί Του. Και χαιρόμαστε που δεν μπορούν ποτέ να γίνουν εξαιρέσεις που να μειώσουν την ολότητά μας, ούτε να τραυματίσουν ή ν’ αλλάξουν την λειτουργία μας να ολοκληρώνουμε τον Ένα ο Οποίος είναι ο Ίδιος ολοκλήρωση. Δίνουμε τις ευχαριστίες μας για κάθε ζωντανό πράγμα, ειδάλλως δεν προσφέρουμε ευχαριστίες για τίποτα, και δεν θα μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε τα δώρα του Θεού προς εμάς.

7. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τους αδελφούς μας να στηρίξουν τα κουρασμένα τους κεφάλια πάνω στους ώμους μας για να αναπαυθούν για λίγο. Προσφέρουμε ευχαριστίες γι αυτούς. Διότι αν μπορούμε να τους καθοδηγήσουμε προς την ειρήνη που θέλουμε να βρούμε, ο δρόμος ανοίγει επιτέλους για εμάς. Μία αρχαία πόρτα ταλαντεύεται ανοιχτή και πάλι ∙ ένας Λόγος από παλιά ξεχασμένος ηχεί και πάλι στην μνήμη μας, και αποκτά ξανά καθαρότητα καθώς εμείς είμαστε και πάλι πρόθυμοι ν’ ακούσουμε.

8. Περπάτα, λοιπόν, με ευγνωμοσύνη στον δρόμο της αγάπης. Γιατί το μίσος ξεχνιέται όταν αφήσουμε κατά μέρος τις συγκρίσεις. Τι άλλο εμπόδιο προς την ειρήνη παραμένει; Ο φόβος για τον Θεό επιτέλους ακυρώνεται, και συγχωρούμε χωρίς να συγκρίνουμε. Έτσι δεν μπορούμε να παραβλέψουμε κάποια πράγματα, ενώ άλλα να τα κρατήσουμε ακόμα κλειδωμένα ως «αμαρτίες». Όταν η συγχώρεσή σου είναι ολοκληρωτική θα έχεις και απόλυτη ευγνωμοσύνη , διότι θα βλέπεις ότι τα πάντα έχουν κερδίσει το δικαίωμά τους στην αγάπη με το να είναι γεμάτα αγάπη, όπως ο Εαυτός σου.

9. Σήμερα μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε την ευγνωμοσύνη αντί για τον θυμό, την κακία και την εκδίκηση. Μας έχουν δοθεί τα πάντα. Αν αρνηθούμε να το αναγνωρίσουμε, τότε δεν έχουμε δικαίωμα να είμαστε πικραμένοι, και με μία αντίληψη για τον εαυτό μας που θεωρεί ότι είμαστε σε ένα τόπο ανηλεούς καταδίωξης, όπου καταδιωκόμαστε ασταμάτητα, και σπρωχνόμαστε από εδώ και από εκεί δίχως μία σκέψη φροντίδας για εμάς ή το μέλλον μας. Η ευγνωμοσύνη γίνεται η μοναδική σκέψη με την οποία αντικαθιστούμε αυτές τις παρανοϊκές αντιλήψεις. Ο Θεός έχει νοιαστεί για μας, και μας αποκαλεί Υιό. Τι άλλο μπορεί να είναι σπουδαιότερο από αυτό;

10. Η ευγνωμοσύνη μας θα προετοιμάσει τον δρόμο γι Αυτόν, και θα συντομεύσει τον χρόνο μάθησής μας περισσότερο από ό,τι ονειρεύτηκες ποτέ. Η ευγνωμοσύνη πάει χέρι - χέρι με την αγάπη, και εκεί όπου είναι η μία βρίσκεται και η άλλη. Γιατί η ευγνωμοσύνη δεν είναι παρά μια πλευρά της Αγάπης που είναι η Πηγή όλης της δημιουργίας. Ο Θεός δίνει τις ευχαριστίες Του σε σένα, τον Υιό Του, γιατί είσαι αυτό που είσαι ∙ η δική Του ολοκλήρωση και η Πηγή της αγάπης, μαζί με Αυτόν. Η ευγνωμοσύνη σου προς Αυτόν είναι ένα με την δική Του προς εσένα. Γιατί η αγάπη δεν μπορεί να περπατά σε κανένα δρόμο άλλο εκτός από τον  δρόμο της ευγνωμοσύνης, και έτσι πορευόμαστε κι εμείς που περπατάμε στον δρόμο που οδηγεί τον Θεό.


IO CHE AMO SOLO TE