Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

195


195


Ας αφήσουμε, λοιπόν, τους αδελφούς μας να στηρίξουν τα κουρασμένα τους κεφάλια πάνω στους ώμους μας καθώς αναπαύονται για λίγο. Προσφέρουμε ευχαριστίες γι αυτούς. Διότι αν μπορούμε να τους καθοδηγήσουμε προς την ειρήνη που θέλουμε να βρούμε, ο δρόμος ανοίγει επιτέλους για εμάς. Μία αρχαία πόρτα ταλαντεύεται ανοιχτή και πάλι ∙ ένας Λόγος από παλιά ξεχασμένος ηχεί και πάλι στην μνήμη μας, και αποκτά ξανά καθαρότητα καθώς εμείς είμαστε και πάλι πρόθυμοι ν’ ακούσουμε.



ΜΑΘΗΜΑ 195
Πορεύομαι με ευγνωμοσύνη στον δρόμο της Αγάπης.
1. Η ευγνωμοσύνη είναι ένα μάθημα δύσκολο να μαθευτεί για κείνους που βλέπουν τον κόσμο εσφαλμένα. Το περισσότερο που μπορούν να κάνουν είναι να βλέπουν τον εαυτό τους να είναι καλύτερα από άλλους. Και προσπαθούν να είναι ικανοποιημένοι διότι κάποιος άλλος φαίνεται πως υποφέρει περισσότερο από αυτούς. Πόσο αξιολύπητες και υποτιμητικές είναι τέτοιες σκέψεις! Γιατί ποιος έχει λόγο να ευχαριστεί επειδή οι άλλοι έχουν λιγότερο; Και ποιος υποφέρει λιγότερο διότι βλέπει έναν άλλο να υποφέρει περισσότερο; Η ευγνωμοσύνη σου οφείλεται σε Αυτόν μόνο που έκανε κάθε αιτία για θλίψη να εξαφανιστεί από όλο τον κόσμο.
2. Είναι παρανοϊκό να προσφέρεις ευχαριστίες για τα βάσανα. Αλλά είναι εξίσου παρανοϊκό να μην μπορείς να δείξεις ευγνωμοσύνη σε Έναν ο Οποίος σου προσφέρει τα σίγουρα μέσα όπου όλος ο πόνος θεραπεύεται, και τα βάσανα αντικαθίστανται με γέλιο και ευτυχία. Ούτε οι έστω εν μέρει πνευματικά υγιείς θα μπορούσαν ν’ αρνηθούν να κάνουν τα βήματα που καθοδηγεί Αυτός, και ν’ ακολουθήσουν με τον τρόπο που τους ορίζει Αυτός, για να διαφύγουν από μία φυλακή που νόμιζαν ότι δεν περιείχε καμία πόρτα προς την ελευθερία που τώρα αντιλαμβάνονται .
3. Ο αδελφός σου είναι «εχθρός» σου διότι σ’ αυτόν βλέπεις τον αντίπαλο για την ειρήνη σου ∙ έναν ληστή που σου παίρνει την χαρά, και δεν σου αφήνει τίποτα παρά μαύρη απελπισία τόσο πικρή και αδυσώπητη που δεν απομένει πια καμιά ελπίδα. Τώρα είναι η εκδίκηση το μόνο που υπάρχει για να ευχηθείς. Τώρα το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον ρίξεις κάτω να κείτεται νεκρός μαζί με σένα, το ίδιο άχρηστος όσο κι εσύ ∙ με τόσο λίγα μέσα στα άπληστα δάχτυλά του όπως και στα δικά σου.
4. Δεν προσφέρεις στον Θεός την ευγνωμοσύνη σου επειδή ο αδελφός σου είναι περισσότερο σκλάβος από σένα, ούτε είναι δυνατόν να εξαγριώνεσαι δίκαια αν φαίνεται πιο ελεύθερος. Η αγάπη δεν κάνει συγκρίσεις. Και η ευγνωμοσύνη μπορεί να είναι ειλικρινής μόνο αν είναι ενωμένη με την αγάπη. Προσφέρουμε τις ευχαριστίες μας στον Θεό τον Πατέρα μας που όλα τα πράγματα θα βρουν την ελευθερία τους σε μας. Ποτέ δεν θα συμβεί μερικά να αποδεσμευτούν ενώ άλλα θα είναι ακόμα δέσμια. Γιατί ποιος μπορεί να παζαρεύει στο όνομα της αγάπης;
5. Επομένως δίνε τις ευχαριστίες σου, αλλά με ειλικρίνεια. Και άφησε την ευγνωμοσύνη σου να κάνει χώρο σε όλους όσους επιθυμούν να αποδράσουν μαζί σου∙ τους ασθενείς, τους αδύναμους, τους ενδεείς και τους φοβισμένους, και εκείνους που θρηνούν κάποια φαινομενική απώλεια ή νιώθουν φαινομενικό πόνο, που βασανίζονται από κρύο ή πείνα, ή περπατούν τον δρόμο του μίσους και το μονοπάτι του θανάτου. Όλοι αυτοί έρχονται μαζί σου. Ας μην συγκρίνουμε τον εαυτό μας με αυτούς, γιατί έτσι τους διχάζουμε από την επίγνωση ενότητας που μοιραζόμαστε μαζί τους, όπως και αυτοί την μοιράζονται μαζί μας.
6. Ευχαριστούμε τον Πατέρα μας μόνο για ένα πράγμα ∙ για το ότι δεν είμαστε διαχωρισμένοι από κανένα ζωντανό πράγμα, άρα είμαστε ένα μαζί Του. Και χαιρόμαστε που δεν μπορούν ποτέ να γίνουν εξαιρέσεις που να μειώσουν την ολότητά μας, ούτε να τραυματίσουν ή ν’ αλλάξουν την λειτουργία μας να ολοκληρώνουμε τον Ένα ο Οποίος είναι ο Ίδιος ολοκλήρωση. Δίνουμε τις ευχαριστίες μας για κάθε ζωντανό πράγμα, γιατί ειδάλλως δεν προσφέρουμε ευχαριστίες για τίποτα, και δεν θα μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε τα δώρα του Θεού προς εμάς.
7. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τους αδελφούς μας να στηρίξουν τα κουρασμένα τους κεφάλια πάνω στους ώμους μας καθώς αναπαύονται για λίγο. Προσφέρουμε ευχαριστίες γι αυτούς. Διότι αν μπορούμε να τους καθοδηγήσουμε προς την ειρήνη που θέλουμε να βρούμε, ο δρόμος ανοίγει επιτέλους για εμάς. Μία αρχαία πόρτα ταλαντεύεται ανοιχτή και πάλι ∙ ένας Λόγος από παλιά ξεχασμένος ηχεί και πάλι στην μνήμη μας, και αποκτά ξανά καθαρότητα καθώς εμείς είμαστε και πάλι πρόθυμοι ν’ ακούσουμε.
8. Περπάτα, λοιπόν, με ευγνωμοσύνη στον δρόμο της αγάπης. Γιατί το μίσος ξεχνιέται όταν αφήνουμε κατά μέρος τις συγκρίσεις. Τι άλλο εμπόδιο προς την ειρήνη παραμένει; Ο φόβος προς τον Θεό επιτέλους ακυρώνεται, και συγχωρούμε χωρίς να συγκρίνουμε. Έτσι δεν γίνεται να παραβλέπουμε κάποια πράγματα, ενώ άλλα να τα κρατούμε ακόμα κλειδωμένα ως «αμαρτίες». Όταν η συγχώρεσή σου είναι ολοκληρωτική θα έχεις και απόλυτη ευγνωμοσύνη , διότι θα βλέπεις ότι τα πάντα έχουν κερδίσει το δικαίωμά τους στην αγάπη με το να είναι γεμάτα αγάπη, όπως ο Εαυτός σου.
9. Σήμερα μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε την ευγνωμοσύνη αντί για τον θυμό, την κακία και την εκδίκηση. Μας έχουν δοθεί τα πάντα. Αν αρνούμαστε να το αναγνωρίσουμε, άρα ο κλήρος μας δεν είναι η πικρία μας, και μία αντίληψη για τον εαυτό μας που θεωρεί ότι είμαστε σε ένα τόπο ανηλεούς καταδίωξης, όπου καταδιωκόμαστε ασταμάτητα, και σπρωχνόμαστε από εδώ και από εκεί δίχως μία σκέψη φροντίδας για εμάς ή το μέλλον μας. Η ευγνωμοσύνη γίνεται η μοναδική σκέψη με την οποία αντικαθιστούμε αυτές τις παρανοϊκές αντιλήψεις. Ο Θεός έχει νοιαστεί για μας, και μας αποκαλεί Υιό. Τι άλλο μπορεί να είναι σπουδαιότερο από αυτό;
10. Η ευγνωμοσύνη μας θα προετοιμάσει τον δρόμο γι Αυτόν, και θα συντομεύσει τον χρόνο μάθησής μας περισσότερο από ό,τι ονειρεύτηκες ποτέ. Η ευγνωμοσύνη πάει χέρι - χέρι με την αγάπη, και εκεί όπου είναι η μία βρίσκεται και η άλλη. Γιατί η ευγνωμοσύνη δεν είναι παρά μια πλευρά της Αγάπης που είναι η Πηγή όλης της δημιουργίας. Ο Θεός δίνει τις ευχαριστίες Του σε σένα, τον Υιό Του, γιατί είσαι αυτό που είσαι ∙ η δική Του ολοκλήρωση και η Πηγή της αγάπης, μαζί με Αυτόν. Η ευγνωμοσύνη σου προς Αυτόν είναι ένα με την δική Του προς εσένα. Γιατί η αγάπη δεν μπορεί να περπατά σε κανένα δρόμο άλλο εκτός από τον δρόμο της ευγνωμοσύνης, και έτσι πηγαίνουμε εμείς που πορευόμαστε στον δρόμο που οδηγεί στον Θεό

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016

194 -

ΜΑΘΗΜΑ 194
Εναποθέτω το μέλλον μου στα Χέρια του Θεού
1. Η σημερινή ιδέα κάνει άλλο ένα βήμα προς την γρήγορη σωτηρία, και πραγματικά είναι ένα άλμα γιγαντιαίο! Τόσο μεγάλη είναι η απόσταση που καλύπτει, που σε αφήνει μόνο λίγο έξω από τον Ουρανό, με τον προορισμό μπροστά στα μάτια σου και τα εμπόδια πίσω σου. Το πόδι σου πατά στις πρασιές που σε καλωσορίζουν στην θύρα του Ουρανού ∙ στο ήσυχο και γαλήνιο μέρος, όπου αναμένεις με βεβαιότητα το τελευταίο βήμα που κάνει ο Θεός. Πόσο έχουμε προχωρήσει αλήθεια από την γη! Πόσο κοντά πλησιάζουμε στον στόχο μας! Πόσο μικρό είναι το ταξίδι που έχουμε ακόμα να κάνουμε!
2. Αποδέξου την σημερινή ιδέα, και έχεις προσπεράσει όλο το άγχος, όλες τις λακκούβες της κόλασης, όλη την μαυρίλα της κατάθλιψης, τις σκέψεις της αμαρτίας, και τον όλεθρο που προκαλεί η ενοχή. Δέξου την σημερινή ιδέα, και απελευθερώνεις τον κόσμο από την αιχμαλωσία ξεσφίγγοντας τις βαριές αλυσίδες που κλείδωναν την πόρτα προς την ελευθερία του. Σώζεσαι, και η σωτηρία σου γίνεται έτσι το δώρο που δίνεις στον κόσμο, διότι εσύ το έχεις λάβει.
3. Ούτε μία στιγμή δεν νιώθεις θλίψη, δεν βιώνεις πια πόνο ούτε αντιλαμβάνεσαι απώλεια. Ούτε για μία στιγμή η λύπη δεν βρίσκει θρόνο, όπου να λατρεύεται με πίστη. Ούτε μια στιγμή δεν μπορεί να πεθάνει κανένας. Κι επομένως η κάθε στιγμή που δίδεται στον Θεό καθώς περνά, και η επόμενη που Του έχει ήδη δοθεί, γίνεται τώρα η ώρα της απελευθέρωσης σου από την δυστυχία, τον πόνο και από τον ίδιο τον θάνατο ακόμα.
4. Ο Θεός κρατά το μέλλον σου όπως κρατά και το παρελθόν και το παρόν. Είναι ένα γι Αυτόν, άρα θα πρέπει να είναι ένα και για σένα. Όμως, σε αυτό τον κόσμο, η προσωρινή ακολουθία φαίνεται ακόμα αληθινή. Επομένως δεν σου ζητείται να καταλάβεις την έλλειψη ακολουθίας που βρίσκεται πραγματικά στον χρόνο. Σου ζητείται, απλά, να απελευθερώσεις το μέλλον, και να το εναποθέσεις στα Χέρια του Θεού. Και θα νιώσεις ότι έχεις αφήσει και το παρελθόν και το παρόν στα Χέρια Του, διότι το παρελθόν δεν θα σε τιμωρεί πια, και ο τρόμος για το μέλλον θα είναι πια χωρίς νόημα.
5. Απελευθέρωσε το μέλλον. Γιατί το παρελθόν έχει φύγει, και αυτό που είναι παρόν, ελευθερωμένο από το κληροδότημα θλίψης και δυστυχίας, του πόνου και της απώλειας, γίνεται η στιγμή κατά την οποία ο χρόνος ξεφεύγει από τα δεσμά των ψευδαισθήσεων όπου μέχρι τώρα διένυε την αξιολύπητη αναπόφευκτη πορεία του. Τότε, κάθε στιγμή που ήταν μέχρι τώρα σκλάβα στον χρόνο μεταμορφώνεται σε ιερή στιγμή, όπου το φως που υπήρχε κρυμμένο μέσα στον Υιό του Θεού ελευθερώνεται για να ευλογήσει τον κόσμο. Τώρα αυτός είναι ελεύθερος, και όλη του η δόξα λάμπει πάνω σε ένα κόσμο που έχει απελευθερωθεί μαζί του, για να μοιραστεί την ιερότητά του.
6. Αν μπορέσεις να δεις το σημερινό μάθημα ως την απελευθέρωση που είναι πραγματικά, δεν θα διστάσεις να του αφιερώσεις όση συνεπή προσπάθεια μπορείς, για να το κάνεις μέρος δικό σου. Καθώς αυτό θα γίνεται η σκέψη που κυβερνά το νου σου, μία συνήθεια στο ρεπερτόριο της επίλυσης των προβλημάτων σου, ένας τρόπος γρήγορης αντίδρασης στον πειρασμό, επεκτείνεις την μάθησή σου στον κόσμο. Και καθώς μαθαίνεις να βλέπεις την σωτηρία σε όλα τα πράγματα, έτσι και ο κόσμος θα αντιλαμβάνεται ότι σώζεται.
7. Ποια ανησυχία μπορεί να καταπονήσει τώρα αυτόν που παραδίδει το μέλλον του στα στοργικά Χέρια του Θεού; Τι είναι δυνατόν να υποφέρει; Τι μπορεί να του προξενήσει πόνο, ή να του φέρει εμπειρία απώλειας; Τι είναι δυνατόν να φοβηθεί; Και τι άλλο είναι δυνατόν να βλέπει εκτός από αγάπη; Γιατί αυτός που έχει ξεφύγει από τον φόβο για τον μελλοντικό πόνο έχει βρει τον δρόμο του προς την τωρινή ειρήνη, και την βεβαιότητα ότι απολαμβάνει μια φροντίδα που ο κόσμος δεν είναι δυνατόν να απειλήσει.. Είναι σίγουρος ότι η αντίληψή του μπορεί να είναι εσφαλμένη, αλλά δεν θα του λείψει η διόρθωση. Είναι ελεύθερος να διαλέξει ξανά όταν πέφτει σε πλάνη ∙ ν’ αλλάξει γνώμη όταν κάνει λάθος.
8. Εναπόθεσε, λοιπόν, το μέλλον σου στα Χέρια του Θεού. Γιατί έτσι καλείς την μνήμη Εκείνου να γυρίσει, αντικαθιστώντας όλες τις σκέψεις αμαρτίας, και κακού με την αλήθεια της αγάπης. Νομίζεις ότι ο κόσμος δεν θα κερδίσει από αυτό, και κάθε ζωντανό πλάσμα δεν θα ανταποκριθεί με θεραπευμένη αντίληψη; Όποιος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό έχει επίσης εναποθέσει και τον κόσμο μέσα σε Χέρια τα οποία ο ίδιος έχει επικαλεστεί για παρηγοριά και ασφάλεια. Αφήνει κατά μέρος τις αρρωστημένες ψευδαισθήσεις του κόσμου μαζί με τις δικές του, και προσφέρει γαλήνη και στους δύο.
9. Τώρα σωζόμαστε πραγματικά. Γιατί στα Χέρια του Θεού αναπαυόμαστε ξέγνοιαστοι, σίγουροι ότι μόνο καλό μπορεί να έρθει σε μας. Αν ξεχαστούμε, θα ενθαρρυνθούμε ξανά, ευγενικά.. Αν δεχτούμε μια σκέψη μη συγχώρεσης, αυτή γρήγορα θα αντικατασταθεί με την αντανάκλαση της αγάπης. Και αν πέσουμε στον πειρασμό να επιτεθούμε, θα επικαλεστούμε Αυτόν που φρουρεί την ανάπαυσή μας να κάνει την επιλογή για λογαριασμό μας και ν’ αφήσει τον πειρασμό μακριά πίσω μας. Τώρα πια ο κόσμος δεν είναι εχθρός μας. γιατί έχουμε επιλέξει να είμαστε φίλοι του.

IO CHE AMO SOLO TE