Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Ο ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΟΣ





Ο ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΟΣ
Στο θέατρο του παραλόγου έχω παίξει άπειρους ρόλους .
Εγώ ο σεναριογράφος εγώ ο σκηνοθέτης αλλά και ο ηθοποιός.
 Πολλές φορές  δραματικός άλλες ως  κωμικός.
 Οτι είχε ανάγκη το κοινό να δει! και όλα για ένα χειροκρότημα.

 Το ρεπερτόριο ατελείωτο  το κοινό  πάντα ανικανοποίητο και εγώ να παίζω να παίζω
συνεχώς μέχρι που κατέρρευσα  επάνω  στην σκηνή του παραλόγου .

 Κοίταξα γύρω μου απελπισμένα.
 Τι φρίκη να καταρεύσω στην σκηνή επάνω!
 Ο απόλυτος εφιάλτης ενός ηθοποιού.
Το κοινό χειροκροτούσε  μανιασμένα ,νόμιζαν πως έπαιζα.

Αποφάσισα  να μαζέψω τις δυνάμεις μου και  να αποσυρθώ διακριτικά.
 κοίταξα σαν μόνη διέξοδο τον καθρέφτη της ψυχής μου.
 Επιτέλους λύτρωση δεν είναι κανένας μέσα.
 Ούτε ενοχές ούτε φόβος μήπως Και δεν αρέσω.
Το κοινό συνέχισε να χειροκροτεί.. μα δεν το άκουγα πια.
Μόνο απέραντη σιωπή και γαλήνη. Δεν έχω ανάγκη να παίξω κανέναν ρόλο .

Είμαι και αυτό μου αρκεί δεν θέλω κάτι άλλο.

 Χωροχρόνος Γαία 29-11-2015

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015


ΠΩΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΒΙΑ

από την Alice Miller

Σε όλα μου τα βιβλία προσπάθησα να δείξω ότι η βία που ασκείται στα παιδιά γίνεται μπούμερανγκ για την κοινωνία.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξα όταν έθεσα το ερώτημα τού από πού προέρχεται το μίσος, πώς γεννιέται. Θέλησα να μάθω γιατί κάποιοι κλίνουν προς την ακραία βία και κάποιοι άλλοι όχι. Μόνον όταν διερεύνησα διεξοδικά τις παιδικές ηλικίες δικτατόρων και κατά συρροήν δολοφόνων, άρχισα να καταλαβαίνω.
Γιατί όλοι τους στην παιδική ηλικία εκτέθηκαν σε αδιανόητα φρικτά βιώματα, τα οποία αρνήθηκαν ολωσδιόλου.
Αυτή ακριβώς η άρνηση ήταν, κατά την άποψή μου, που τους οδήγησε σε πράξεις εκδίκησης όταν ήταν ενήλικοι. Ένα παιδί που έχει υποστεί σωματική τιμωρία και ταπείνωση στο όνομα της ανατροφής αφομοιώνει από πολύ μικρό τη γλώσσα της βίας και της υποκρισίας και την κατανοεί ως το μοναδικό αποτελεσματικό μέσο επικοινωνίας.

Όταν προσπάθησα να διασαφηνίσω, με βάση τα παραδείγματα του Χίτλερ και του Στάλιν, πώς μπορεί να επιδράσει η παιδική κακοποίηση στην κοινωνία, πολλοί άνθρωποι μου αντέτειναν ότι και οι ίδιοι είχαν συχνά φάει ξύλο και παρ’ όλα αυτά δεν έγιναν εγκληματίες.
Όταν τους ρωτούσα για λεπτομέρειες της παιδικής τους ηλικίας αποδεικνυόταν ότι κατά κανόνα υπήρχε τουλάχιστον ένα πρόσωπο που, ναι μεν δεν προστάτευε το παιδί από την κακοποίηση, αλλά του έδειχνε συμπάθεια ή ακόμη και αγάπη.
Αυτό το πρόσωπο –ο «μάρτυρας – αρωγός», όπως το ονομάζω» υπήρχε, μεταξύ άλλων, στη ζωή του Ντοστογιέφσκι, ο οποίος λέγεται πως είχε έναν εξαιρετικά βίαιο πατέρα αλλά μια στοργική μητέρα. Εκείνη μετέδωσε στο γιο της τη γνώση για την ύπαρξη της αγάπης, χωρίς την οποία τα μυθιστορήματα του Ντοστογιέφσκι θα ήταν αδιανόητα.
Ανάμεσα στα παιδιά που έχουν υποστεί σωματική τιμωρία στο παρελθόν υπάρχουν και εκείνα που ήδη στην παιδική τους ηλικία ή στην μετέπειτα ζωή τους δεν συνάντησαν μόνο πρόσωπα που τους βοήθησαν, δίχως να το συνειδητοποιούν, αλλά και «ενήμερους μάρτυρες», ανθρώπους δηλαδή που εν γνώσει τους τα συνέδραμαν να αναγνωρίσουν το άδικο που βίωσαν και να εκφράσουν τη θλίψη τους για αυτό που τους είχε συμβεί.
Αυτά τα παιδιά δεν εξελίχτηκαν φυσικά σε βίαιες εγκληματικές προσωπικότητες. Ήταν σε θέση να νιώσουν συναισθήματα και να δράσουν συνειδητά.
Όποιος ασχολείται με την παιδική κακοποίηση βρίσκεται συχνά αντιμέτωπος με το ανεξήγητο φαινόμενο γονείς να κακοποιούν ή να παραμελούν τα παιδιά τους με τον ίδιο τρόπο που υπέστησαν την κακοποίηση και την παραμέληση οι ίδιοι ως παιδιά. Όμως, ως ενήλικοι δεν θυμούνται πια τι υπέφεραν.

Στις περιπτώσεις σεξουαλικής επιθετικότητας εναντίον παιδιών, σχεδόν αποτελεί τον κανόνα οι δράστες να μη γνωρίζουν την προσωπική τους ιστορία ή, τουλάχιστον, να έχουν αποκοπεί από τα συναισθήματα που την συνόδευαν. Μόλις στη θεραπεία, αν αυτή είναι εφικτή, αποδεικνύεται ότι εκδραμάτιζαν κατ’ εξακολούθηση τη δική τους ιστορία επί πολλά χρόνια.

Το φαινόμενο αυτό μπορώ να το εξηγήσω μόνον υποθέτοντας ότι οι πληροφορίες σχετικά με την κακοποίηση που βίωσαν οι άνθρωποι αυτοί στην παιδική τους ηλικία διατηρήθηκαν μόνιμα στον εγκέφαλό τους, αποθηκευμένες υπό μορφήν ασυνείδητων αναμνήσεων.
Είναι αδύνατο για ένα παιδί να έχει ένα συνειδητό βίωμα κακοποίησης χωρίς «ενήμερους μάρτυρες». Το παιδί πρέπει να απωθήσει αυτή τη γνώση, για να μην καταρρεύσει από την οδύνη και το φόβο. Όμως, οι ασυνείδητες αναμνήσεις ωθούν τους ανθρώπους να αναπαράγουν διαρκώς εκ νέου τις απωθημένες σκηνές, για να απελευθερωθούν από τους φόβους τους, που είναι κατάλοιπα της πρώιμης κακοποίησης.
Καθένας από αυτούς δημιουργεί καταστάσεις στις οποίες παίρνει τον ενεργό ρόλο, για να κυριαρχήσει πάνω στην αδυναμία του παιδιού και να διαφύγει τους ασυνείδητους φόβους. Ωστόσο, ούτε αυτό φέρνει τη λύτρωση. Ο ίδιος γίνεται ξανά και ξανά δράστης, βρίσκοντας κάθε φορά νέα θύματα.
Όσο προβάλλει πάνω σε αποδιοπομπαίους τράγους το μίσος και το φόβο, δεν μπορεί να τα διαχειριστεί.
Μόνον όταν αναγνωρίσει το πραγματικό αίτιο και κατανοήσει τη φυσική του αντίδραση στο άδικο, μπορεί ο «τυφλός» να νικήσει το μίσος το οποίο μεταθέτει σε αθώους. Γιατί η λειτουργία του μίσους, η οποία είναι να συγκαλύψει την αλήθεια, από εκείνη τη στιγμή και έπειτα καθίσταται περιττή.

Άνθρωποι που, ενώ έχουν διαπράξει σεξουαλικά εγκλήματα, έχουν επεξεργαστεί την ιστορία τους στο πλαίσιο μιας θεραπείας δεν διατρέχουν, ως γνωστόν, κίνδυνο να συνεχίσουν να εκδραματίζουν τα τραύματά τους με καταστρεπτικό τρόπο.
Τι είναι αλήθεια το μίσος; Στα δικά μου μάτια είναι μια πιθανή συνέπεια της οργής και της απόγνωσης του παιδιού, το οποίο παραμελήθηκε ήδη κατά το προγλωσσικό στάδιο.
Όσο ο θυμός απέναντι σε έναν γονιό παραμένει ασυνείδητος και απωθημένος δεν μπορεί να σβήσει. Μπορεί μόνο να μετατεθεί σε αποδιοπομπαίους τράγους, στα ίδια τα παιδιά αυτού που τον νιώθει ή σε υποτιθέμενους εχθρούς.
Καμουφλαρισμένος ως ιδεολογία, ο θυμός που έχει μετεξελιχθεί σε μίσος είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος, γιατί είναι ανίκητος και υπερβαίνει κάθε ηθική επιταγή.
Όποιος παρατηρήσει με ενσυναίσθηση το κλάμα ενός απελπισμένου βρέφους θα εκπλαγεί από την ένταση αυτών των συναισθημάτων.

Πού μπορούν να οδηγήσουν οι μηχανισμοί της μετάθεσης του μίσους απεδείχθη σε πάμπολλα παραδείγματα δικτατόρων. Κέρδισαν τα πλήθη και τα οδήγησαν στο φόνο στρέφοντας τα έντονα συναισθήματά τους, που ως τότε βρίσκονταν εν υπνώσει, εναντίον αποδιοπομπαίων τράγων.
Γιατί τα συναισθήματα που γεννήθηκαν στα πρωταρχικά στάδια της ζωής και δεν εστίασαν κάπου, χρειάζονται ένα αντικείμενο, προκειμένου πράξεις που κάποτε δεν επιτρέπονταν στο παιδί να καταστούν δυνατές.
Ένα ζώο αντιδρά στην επίθεση είτε με φυγή, είτε με πάλη.
Αμφότεροι οι τρόποι αυτοί είναι αδύνατοι για ένα νήπιο το οποίο το βασανίζουν οι πιο κοντινοί του συγγενείς. Έτσι, η φυσική αντίδραση αναστέλλεται, για δεκαετίες ολόκληρες μερικές φορές, ώσπου να εκδηλωθεί απέναντι σε κάποιον πιο αδύναμο.
Τότε τα καταπιεσμένα συναισθήματα ξεσπούν με τρόπο αδίστακτο κατά των μειονοτήτων. Αυτό το ονομάζουμε ξενοφοβία, και τα θύματα ποικίλλουν από τόπο σε τόπο: μπορεί να είναι Τούρκοι, Ρομά, καταγόμενοι από την Μπιάφρα, Χούτου ή Τούτου’ μπορεί να είναι, όπως στην Κίνα του Μάο και στην Καμπότζη, διανοούμενοι.
Μόνο οι λόγοι αυτού του μίσους είναι παντού οι ίδιοι […] Σκοτώνουν και βασανίζουν ξένους ανθρώπους, που δεν τους έχουν κάνει τίποτε κακό, κι ύστερα ωραιοποιούν τις φρικαλεότητές τους με υποτιθέμενες θρησκευτικές ή πολιτικές ιδέες. Φυσικά, δεν έχουν ιδέα πως πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους εκδικούνται για την τρομοκρατία που γνώρισαν οι ίδιοι στην πρώιμη παιδική τους ηλικία.
Όμως ούτε η σημερινή τους άγνοια ούτε ο θυμός που κάποτε καταπίεσαν και σήμερα απαρνούνται μπορούν να δικαιολογήσουν κατά οποιονδήποτε τρόπο την ακραία καταστροφική τους συμπεριφορά ή μπορούν να αξιώσουν τον οίκτο μας.

Όταν κάποιος ξέρει ότι ο Χίτλερ υπέστη από τον πατέρα του βαριά κακοποίηση, ταπείνωση και χλευασμό, και όταν επιπλέον ξέρει ότι αρνήθηκε τα συναισθήματά του απέναντι στον πατέρα του, τότε αποκαλύπτεται η πηγή του μίσους του.

Εκτός κι αν προτιμήσει κανείς να μην καταπιαστεί με το θέμα. Εγώ έπρεπε να το κάνω, γιατί ήλπιζα να βρω απαντήσεις για τα κίνητρα όχι μόνο του Χίτλερ, αλλά και άλλων τυράννων.

Σε όλες τις περιπτώσεις, βρήκα επιπτώσεις του μίσους απέναντι σε έναν τουλάχιστον γονιό – μίσος, που παρέμενε ασυνείδητο, όχι μόνο επειδή απαγορευόταν αυστηρά να μισείς τον γονιό σου, αλλά και επειδή για ένα παιδί ήταν θέμα επιβίωσης να διατηρήσει την ψευδαίσθηση ότι έχει έναν καλό γονιό.

Μόνο με τη μετάθεση σε ένα υποκατάστατο του γονιού πρόσωπο, γινόταν επιτρεπτό το μίσος αυτό και μπορούσε να εκδηλωθεί.
Ο Χίτλερ δεν θα έβρισκε πιθανότατα τόσους υποστηρικτές, εάν τα πρότυπα ανατροφής που ο ίδιος είχε γνωρίσει και οι τρομερές συνέπειές τους στη Γερμανία και την Αυστρία δεν ήταν τόσο διαδεδομένα.
[…] δεν έχω συναντήσει κανέναν εγκληματία που στα παιδικά του χρόνια να μην ήταν ο ίδιος θύμα.

Το πρόβλημα έγκειται στο ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους δεν γνωρίζουν τα κίνητρά τους, επειδή δεν έχουν πρόσβαση στα συναισθήματα και τις αναμνήσεις τους.

Ο Daniel J. Goldhagen, ο οποίος σε ένα βιβλίο του (D.J.G., Hitlers willege Vollstrecker, Siedler, 1996) βασίζεται κυρίως σε μαρτυρίες δραστών, αποκαλύπτει παράλληλα τα συναισθήματά τους, καθιστώντας το υλικό αυτό προσβάσιμο προς περαιτέρω έρευνα.

Τα παραθέματα και οι εικόνες του βιβλίου του τεκμηριώνουν σαφέστατα ότι τα ικανοποιημένα, γελαστά πρόσωπα των δραστών έδειχναν να ευχαριστιούνται το βασανισμό.

Δυστυχώς, ο Daniel Goldhagen στην έρευνά του φώτισε μόνο φαινομενολογικά την οικειοθελή συμμετοχή σε πράξεις βασανισμών και εξευτελισμών, μη λαμβάνοντας υπόψη του την παιδική ηλικία των δραστών.

Καταπιάνεται μεν με τα συναισθήματά τους, τα οποία ως τότε είχαν αγνοηθεί σε μεγάλο βαθμό, όμως, χωρίς το υπόβαθρο της ανατροφής στα πρώτα χρόνια της ζωής τους, η συμπεριφορά τους παραμένει αινιγματική.

Ματαίως ο αναγνώστης αναζητά μια εξήγηση. Πώς είναι δυνατόν άνδρες και γυναίκες που έχαιραν μιας γενικής εκτίμησης να συμπεριφέρθηκαν σαν τέρατα; Πώς συνέβη ένας πρώην δάσκαλος όπως ο Klaus Barbie και άλλοι άνδρες, που περιγράφονται από τις κόρες τους ως καλοί και στοργικοί πατεράδες, να βασάνισαν ή να έβαλαν να βασανιστούν αθώοι;

Το ερώτημα αυτό δεν το θέτει ο Goldman. Πιστεύει ότι παραπέμποντας στον γερμανικό αντισημιτισμό έχει ήδη προσφέρει μια ικανοποιητική απάντηση. Όμως, δεν το έχει κάνει.

Αν αιτία του Ολοκαυτώματος είναι ο γερμανικός αντισημιτισμός, τότε μένει ανεξήγητο για ποιο λόγο δεν είχαμε στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο κιόλας μια γενοκτονία, τότε που ο αντισημιτισμός ήταν εξίσου ισχυρός. Και γιατί δεν είχαμε ένα Ολοκαύτωμα στις υπόλοιπες αντισημιτικές χώρες, όπως η Πολωνία, η Ρωσία και άλλα ευρωπαϊκά κράτη;
Το επιχείρημα ότι η Δημοκρατία της Βαϊμάρης έφερε το λαό σε απόγνωση λόγω της ανεργίας και της φτώχειας, μια απόγνωση που εκτονώθηκε στη δολοφονία των Εβραίων, δεν είναι πειστικό, εάν λάβουμε υπόψη ότι ο Χίτλερ κατάφερε γρήγορα να δαμάσει το πρόβλημα της ανεργίας.
Κατά συνέπεια, υπήρχαν και άλλοι παράγοντες που μέχρι τώρα δεν έχουν εξεταστεί, ενώ θα έριχναν φως στην ερώτηση γιατί το Ολοκαύτωμα συνέβη στη Γερμανία και γιατί συνέβη εκείνη και όχι οποιαδήποτε άλλη χρονική στιγμή.
Κατά την άποψή μου, η αιτία βρίσκεται σαφέστατα στον καταστροφικό τρόπο ανατροφής των μικρών παιδιών, ο οποίος ήταν ευρύτατα διαδεδομένος στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα στη Γερμανία και τον οποίο χαρακτηρίζω ως κακοποίηση νηπίων.
Και σε άλλες χώρες κακοποιούνταν και εξακολουθούν μέχρι σήμερα ακόμη να κακοποιούνται παιδιά με το πρόσχημα της ανατροφής –όμως ούτε κατά διάνοια με τον συστηματικό τρόπο και την επιμέλεια που ήταν τόσο χαρακτηριστικοί για τη μαύρη παιδαγωγική στη Γερμανία.

Στις δύο γενιές που προηγήθηκαν της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία, οι μέθοδοι αυτές τελειοποιήθηκαν.

Ώσπου στο τέλος ο Χίτλερ έλαβε αυτό που χρειαζόταν. Σύμφωνα με τα δικά του λόγια αυτό εκφράστηκε ως εξής:
«Η παιδαγωγική μου είναι σκληρή. Η αδυναμία πρέπει να κοπεί από τη ρίζα. Στα εκπαιδευτήριά μου θα γαλουχηθεί μια νεολαία, που μπροστά της ο κόσμος θα τρομάζει. Μια βίαιη, κυρίαρχη, ατρόμητη, φοβερή νεολαία θέλω. Η νεότητα πρέπει να έχει όλα αυτά τα γνωρίσματα.
Πρέπει να υπομένει πόνους. Τίποτε το αδύναμο και τρυφερό δεν πρέπει να βρίσκεται εντός της. Το ελεύθερο, υπέροχο αρπακτικό ζώο πρέπει να αστράφτει και πάλι στο βλέμμα της. Δυνατή και όμορφη τη θέλω τη νεολαία μου (…) έτσι θα μπορέσω να δημιουργήσω Νέο».
Αυτό το παιδαγωγικό πρόγραμμα εξολόθρευσης του ζωντανού στοιχείου προηγήθηκε των σχεδίων εξολόθρευσης ενός λαού. Ήταν, με άλλα λόγια, η προϋπόθεση της επιτυχίας.
[...] Ο μοναδικός παράγοντας που διαφοροποιούσε τους σωτήρες από τους οπαδούς του ναζιστικού καθεστώτος ήταν, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έρευνα, ο τρόπος διαπαιδαγώγησης των γονιών τους.
Όλοι σχεδόν οι σωτήρες δήλωσαν στις συνεντεύξεις τους ότι οι γονείς τους προσπάθησαν να τους διαπαιδαγωγήσουν με επιχειρήματα και όχι με τιμωρίες.
[...] Άνθρωποι που ως παιδιά έλαβαν στοργή και συμπαράσταση υιοθετούν από νωρίς τον γεμάτο κατανόηση και αυτόνομο τρόπο συμπεριφοράς των γονιών τους. Η αυτοπεποίθηση, η ικανότητα να αποφασίζουν και να συμπονούν ήταν κοινές σε όλους τους σωτήρες.
Το 70% από αυτούς δήλωσαν ότι αποφάσισαν μέσα σε λίγα λεπτά να παρέχουν την πρώτη φορά βοήθεια. Το 80% είπαν ότι δεν το συζήτησαν με κανέναν. Γιατί: "Έπρεπε να το κάνω, δεν άντεχα να βλέπω το άδικο και να μένω άπραγος".
[...] Ένα παιδί που εχει ανατραφεί με τη χρήση βίας φοβάται να προσλάβει νέες εμπειρίες, γιατί στα μάτια του ελλοχεύει παντού ο κίνδυνος εντελώς ξαφνικά να τιμωρηθεί για υποτιθέμενα σφάλματα. Στον μετέπειτα ενήλικο θα λείπει η πυξίδα των εμπειριών, που θα τον καθοδηγούσε.
Γι` αυτό και θα υποκλίνεται με δουλοπρέπεια μπροστά στην εξουσία και θα φέρεται στους πιο αδύναμους σαν να ήταν δούλοι του, έτσι όπως βίωσε ως παιδί την αυθαιρεσία των γονιών του.
 [...] δεν είναι τα τραύματα αυτά καθ` αυτά που έχουν ως άμεση συνέπεια την εμφάνιση νευρώσεων και τις εγκληματικές σταδιοδρομίες, αλλά ο τρόπος επεξεργασίας τους.
Εάν δεν υπάρξουν θετικοί παράγοντες, αν λείψουν τόσο η τρυφερότητα όσο και τα "πρόσωπα - αρωγοί", παραμένουμε στην άρνηση της οδύνης και την εξιδανίκευση της βαναυσότητας με όλες τις καταστροφικές συνέπειες.
Όποιος έλαβε, ήδη από την προγλωσσική ηλικία, μια άκρως ταπεινωτική και βάναυη διαπαιδαγώγηση, συνήθως χωρίς "ενήμερους μάρτυρες", θα έμαθε ενδεχομένως και να θαυμάζει αυτή τη βαναυσότητα, εάν κανένας στο περιβάλλον των πρώτων χρόνων ζωής του παιδιού δεν την αμφισβήτησε και δεν εκπροσωπούσε ανθρώπινες αξίες.
[...] Αποφεύγοντας την αναζήτηση της αλήθειας δεν διασώζουμε την αγάπη -ούτε καν την αγάπη για τους γονείς μας. Η πράξη της συγχώρεσης δεν μας βοηθάει, όσο συγκαλύπτει αυτά που συνέβησαν. Γιατί η αγάπη και η αυταπάτη αλληλοαποκλείονται.
Από την αναλήθεια, την άρνηση της οδύνης στο προσωπικό μας παρελθόν, γεννιέται το μίσος που μεταβιβάζεται σε αθώους. Αποτελεί μια προσκόλλληση στην αυταπάτη και αδιέξοδο. Η πραγματική αγάπη αντέχει την αλήθεια.
Επιμέλεια: Κρυσταλία Πατούλη

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015


ΣΚΕΨΕΙΣ
ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ 
  ΓΑΙΑ 17-11-2015


Εάν εναρμονιστώ μέσα μου θα εναρμονιστώ με το σύμπαν


ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ 
  ΓΑΙΑ 17-11-2015
Η απεριόριστη ελευθερία φτάνει πέρα από το απεριόριστο.Επεκτείνεται και το δημιουργεί.


ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ 
  ΓΑΙΑ 6-11-2015

ΟΣΟ ΑΝΗΚΕΙΣ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΕ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ


ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ 
  ΓΑΙΑ 5-11-2015

ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΤΟ ΕΓΩ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΩ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟΥΣ ΓΑΛΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΖΩ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ

ΣΚΕΨΕΙΣ 
ΓΑΙΑ12-11-15
ΠΡΩΤΑ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΓΙΝΑΝ ΟΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΦΩΤΟΣ
Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.
2 Η δε γη ήτο άμορφος και έρημος· και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου. Και πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.
3 Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φώς· και έγεινε φώς·



ΣΚΕΨΕΙΣ
 ΓΑΙΑ 13- 11- 15


Κουράστηκα να κοιτάζω έξω, περιμένοντας ακουμπισμένη στο περβάζι του παραθύρου να έρθει η ολοκλήρωση , κοίταξα μέσα και ήταν εκεί.
Φωτογραφία της Giota Souli.

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΙΤΛΟΙ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ

http://jesousandmiracles.blogspot.gr/search/label/%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%A1%CE%99%CE%91%20%CE%A4%CE%9F%CE%A5%20%CE%92%CE%99%CE%92%CE%9B%CE%99%CE%9F%CE%A5
1.         ΦΑΛΑΙΩΝ 

2.         1 Κεφ  Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ  http://jesousandmiracles. blogspot.gr/2016/08/i.html

3.         2 Κεφ  Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ

4.         3 Κεφ  Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ 

5.         4 Κεφ ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΩ

6.         5 Κεφ    ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΤΗΤΑ

7.         6 Κεφ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

8.         7 Κεφ ΤΑ ΔΩΡΑ  ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ 

9.         8 Κεφ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ

10.       9 Κεφ Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗΣ

11.       10 Κεφ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

12.       11 Κεφ Ο ΘΕΟΣ Ή ΤΟ ΕΓΩ.

13.       12 Κεφ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

14.       13 Κεφ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ

15.       14 Κεφ Η  ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

16.       15 Κεφ Η ΑΓΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

17.       16 Κεφ Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ 

18.       17 Κεφ Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΣΧΕΣΗ

19.       18 Κεφ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟ

20.       19 Κεφ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

21.       20 Κεφ Η ΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ

22.       21 Κεφ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΗΨΗ

23.       22 Κεφ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΣΧΕΣΗ

24.       23 Κεφ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ.

25.       24 Κεφ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑΣ

26.       25 Κεφ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

27.       26 Κεφ Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ

28.       27 Κεφ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

29.       28 Κεφ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ.

30.       29 Κεφ Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ

31.       30 Κεφ Η ΝΕΑ ΑΡΧΗ

32.       31 Κεφ Η ΤΕΛΙΚΗ ΟΡΑΣΗ
33.       ΤΟ ΝΟΗΜΑΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

34.       ΕΙΣΑΓΩΓΗ

35.       I. Αρχές Θαυμάτων   http://jesousandmiracles.blogspot.gr/2016/08/i.html
36.       II. Αποκάλυψη, Χρόνος και Θαύματα
37.       ΙII. Επανόρθωση και Θαύματα
38.       ΙV. Η Διαφυγή από το Σκοτάδι
39.       V. Η Ολότητα και το Πνεύμα
40.       VI. Η Ψευδαίσθηση των Αναγκών
41.       VII. Διαστρεβλώσεις της Παρόρμησης για Θαύματα.

42.       Κεφάλαιο 2 
43.       Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ
44.       Ι. Η Προέλευση του Διαχωρισμού
45.       ΙΙ. Η Επανόρθωση σαν Άμυνα
46.       ΙΙΙ.Ο Βωμός του Θεού
47.       ΙV. Η Θεραπεία σαν Απελευθέρωση από τον Φόβο
48.       V. Το Έργο του Εργάτη των Θαυμάτων
49.       Α. Οι Ειδικές Αρχές των Εργατών των Θαυμάτων
50.       VΙ.Φόβος και Σύγκρουση
51.       VII. Αιτία και Αποτέλεσμα
52.       VIII. Το Νόημα της Έσχατης Κρίσης

53.       Κεφάλαιο 3
54.       Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ
I.                      Επανόρθωση
55.       ΙΙ. Τα Θαύματα σαν Μέσον Ορθής Αντίληψης
56.       III. Αντίληψη εναντίον Γνώσης
57.       ΙV.Σφάλμα και Εγώ
58.       V.Πέρα από την αντιληψη
59.       VI. Η Κρίση και το Πρόβλημα της Εξουσίας
60.       VII. Δημιουργώντας Εναντίον της Εικόνας του Εαυτού


61.       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

62.       ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΩ
63.       Εισαγωγή
64.       Ι. Σωστή Διδασκαλία και Σωστή Μαθητεία.
65.       ΙΙ. Το Εγώ και η Ψευδής Αυτονομία
66.       ΙΙΙ. Αγάπη χωρίς Σύγκρουση
67.       IV.Αυτό δεν χρειάζεται να Συμβαίνει
68.       V. Η Ψευδαίσθηση  του Εγώ και του σώματος
69.       VI. Οι Ανταμοιβές του Θεού
70.       VII. Δημιουργία και Επικοινωνία

71.       Κεφάλαιο 5
72.       ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΤΗΤΑ
73.       Εισαγωγή
74.       Ι. Η Πρόσκληση στο Άγιο Πνεύμα
75.       ΙΙ. Η Φωνή για τον Θεό
76.       ΙΙΙ. Ο Οδηγός για την Σωτηρία
77.       IV. Διδασκαλία και Θεραπεία
78.       V. Η Χρήση της Ενοχής από το Εγώ
79.       VI. Χρόνος και Αιωνιότητα
80.       VII. Η Απόφαση για τον Θεό

81.       Κεφάλαιο 6
82.       ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
83.       Εισαγωγή
84.       Ι . Το Μήνυμα της Σταύρωσης
85.       II. H Εναλλακτική Λύση στην Προβολή
86.       III. Η Απελευθέρωση από την Επίθεση
87.       IV. Η Μόνη απάντηση
88.       V. Τα Μαθήματα του Αγίου Πνεύματος
89.       Α. Για να Έχεις, Δίνε τα Όλα σε Όλους
90.       Β. Για να Έχεις Ειρήνη, Δίδασκε Ειρήνη για να Την Μάθεις
91.       Γ.  Να επαγρυπνείς  Μόνο για τον  Θεό  και  την  Βασιλεία Του


92.       Κεφάλαιο 7
93.       ΤΑ ΔΩΡΑ  ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ 
1.         Το Τελευταίο Βήμα
94.       ΙΙ. Ο Νόμος της Βασιλείας
95.       ΙΙΙ. Η  Πραγματικότητα της Βασιλείας
96.       IV. Η Θεραπεία ως Αναγνώριση της Αλήθειας
97.       V. Η Θεραπεία και το Αμετάβλητο του Νου
98.       VI. Από την Επαγρύπνηση στην Ειρήνη
99.       VII. Η Ολότητα της Βασιλείας
100.     VIII. Η Απίστευτη Πίστη 
101.     ΙΧ. Η Επέκταση της Βασιλείας
102.     Χ. Η Σύγχυση  του Πόνου και της Χαράς
103.     XI. Η Κατάσταση της Χάριτος

104.     Κεφάλαιο  8
105.     ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ

106.     Ι. Η Κατεύθυνση των Μαθημάτων
107.     ΙΙ.  Η Διαφορά ανάμεσα στην Φυλάκιση και στην Ελευθερία
108.     ΙΙΙ. Η Ιερή Συνάντηση
109.     IV. Το Δώρο της Ελευθερίας
110.     V. Η Αδιαίρετη Θέληση της Υιότητας 
111.     VI. Ο Θησαυρός του Θεού
112.     VII. Το Σώμα σαν Μέσο Επικοινωνίας
113.     VIII. Το Σώμα σαν Μέσο ή Σκοπός
114.     ΙΧ. Η Θεραπεία σαν Διορθωμένη Αντίληψη 



115.     Κεφάλαιο 9

116.     Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗΣ

117.     Ι. Η Αποδοχή της Πραγματικότητας
118.     ΙΙ. Η Απάντηση στην Προσευχή
119.     ΙΙΙ. Η Διόρθωση του Σφάλματος
120.     VI.Το Σχέδιο Συγχώρεσης του Αγίου Πνεύματος
121.     V. Ο Αθεράπευτος Θεραπευτής
122.     VI. Η Αποδοχή του Αδελφού σου
123.     VII. Οι Δύο Αξιολογήσεις
124.     VIII. Η Μεγαλοσύνη ενάντια στη Μεγαλοσχημοσύνη



125.     ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10
126.     ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ
127.     Εισαγωγή
128.     Ι. Στην Εστία σου, στον Θεό
129.     II.Η Απόφαση να Λησμονήσεις
130.     ΙΙΙ. Ο Θεός της Ασθένειας
131.     IV. Το Τέλος της Αρρώστιας 
132.     V. Η Άρνηση του Θεού


133.     Ο ΘΕΟΣ Ή ΤΟ ΕΓΩ. ΚΕΦ 11
134.     Εισαγωγή.
135.     1 Τα Δώρα της Πατρότητας
136.     II.Η Πρόσκληση για Θεραπεία
137.     ΙΙΙ. Από το Σκοτάδι στο Φως.
138.     ΙV. Η Κληρονομιά του Υιού του Θεού.
139.     V.Οι «δυναμικές» του Εγω
140.     VI. Η Αφύπνιση στην Λύτρωση.
141.     VII.Η Κατάσταση της Πραγματικότητας
142.     VIII.Το Πρόβλημα και η Απάντησή Του



143.     ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12

144.     Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
1.         Η Κρίση του Αγίου Πνεύματος
145.     II. Ο Τρόπος να Θυμηθείς τον Θεό.
146.     ΙΙΙ. Η Επένδυση στην Πραγματικότητα
147.     IV. Αναζήτησε και θα Βρεις
148.     V.Το Υγιές Πρόγραμμα των Μαθημάτων
149.     VI. Η Όραση του Χριστού
150.     VII. Κοιτάζοντας Μέσα σου
151.     VIII. Η Έλξη της Αγάπης για την Αγάπη





152.     Κεφάλαιο 13

153.     Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ

154.     Εισαγωγή

155.     I Η Αθωότητα και η Ικανότητα να είσαι Απρόσβλητος.
156.     II.Ο Αθώος Υιός του Θεού
157.     ΙΙΙ.Ο Φόβος για την Λύτρωση.
158.     IV. Η Λειτουργία του Χρόνου.
159.     V.Τα Δύο Συναισθήματα
160.     VI.Βρίσκοντας το Παρόν
161.     VII. Η Επίτευξη του Πραγματικού  Κόσμου.
162.     VIII. Από την Αντίληψη στην Γνώση
163.     ΙΧ. Το Νέφος της Ενοχής
164.     Χ. Η Απελευθέρωση από την Ενοχή.
165.     ΧΙ. Η Ειρήνη των  Ουρανών


166.     Κεφάλαιο 14

167.     Η  ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

168.     Εισαγωγή

169.     Ι. Οι  Προϋποθέσεις της Μάθησης
170.     ΙΙ. Ο Ευτυχής Μαθητής.
171.     ΙΙΙ. Η Απόφαση υπέρ της Αθωότητας.
172.     IV.Η Λειτουργία σου στην Επανόρθωση.
173.     V. Ο Κύκλος της Επανόρθωσης
174.     VI.Το Φως της Επικοινωνίας
175.     VII. Μοιραζόμενοι την Αντίληψη με το Άγιο Πνεύμα.
176.     VII. Ο Άγιος Τόπος Συνάντησης
177.     IX.Η Αντανάκλαση της Αγιότητας
178.     Χ. Η Ισότητα των Θαυμάτων
179.     ΧΙ. Η  Δοκιμή της Αλήθειας.






180.     ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15

181.     Η ΑΓΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

182.     Ι. Οι Δύο Χρήσεις του Χρόνου
183.     II. Το Τέλος της Αμφιβολίας
184.     III. Η Μικρότητα ενάντια στο Μεγαλείο
185.     IV. Η Εξάσκηση στην Άγια Στιγμή
186.     V. Η Άγια Στιγμή και οι Ιδιαίτερες Σχέσεις
187.     VI. Η  Άγια Στιγμή και οι Νόμοι του Θεού
188.     VII. Η Αχρείαστη Θυσία
189.     VIII. Η Μόνη Πραγματική Σχέση
190.     IX. H Άγια Στιγμή και η Έλξη του Θεού
191.     Χ. Η Ώρα της Αναγέννησης
192.     ΧΙ. Τα Χριστούγεννα ως το Τέλος της Θυσίας





193.     Κεφάλαιο 16 

194.     Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ 

195.     I Η Αληθινή Συμπόνια
196.     II. Η Δύναμη της Αγιότητας
197.     III. Η Ανταμοιβή  της  Διδασκαλίας
198.     IV. Η Ψευδαίσθηση και η Πραγματικότητα της Αγάπης
199.     V. Η Επιλογή της Ολοκλήρωσης
200.     VI. Η Γέφυρα για τον Πραγματικό Κόσμο
201.     VII. Το Τέλος των Ψευδαισθήσεων

202.     ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17
203.     Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΣΧΕΣΗ
1.         Φέρνοντας την Φαντασίωση στην Αλήθεια
204.     II. Ο Συγχωρεμένος Κόσμος
205.     ΙΙΙ. Σκιές του Παρελθόντος
206.     IV. Οι Δύο Εικόνες
207.     V. Η Θεραπευμένη Σχέση
208.     VI. Θέτοντας τον Στόχο
209.     VII. Το Κάλεσμα για Πίστη
210.     VIII. Οι Προϋποθέσεις της Ειρήνης
211.    

212.     ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18
213.     ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

1.         Το Υποκατάστατο της Πραγματικότητας
214.     ΙΙ. Η Βάση του Ονείρου
215.     ΙΙΙ. Φως μέσα στο Όνειρο
216.     ΙV. Η Μικρή Προθυμία
217.     V. Το Ευτυχισμένο Όνειρο
218.     VI. Πέρα από το Σώμα
219.     VII. Δεν Χρειάζεται να Κάνω Τίποτε
220.     VIII. Ο Μικρός Κήπος
221.     IX. Οι Δύο Κόσμοι



222.     Κεφάλαιο 19

223.     Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

1.         Θεραπεία και Πίστη.
224.     ΙΙ. Αμαρτία εναντίον Λάθους
225.     III. Η Ψευδαίσθηση της Αμαρτίας
226.     IV.Τα Εμπόδια προς την Ειρήνη
227.     Α. Το Πρώτο Εμπόδιο: H Επιθυμία να Απαλλαγής από Αυτήν
228.     Β. Το Δεύτερο Εμπόδιο: Η Πίστη ότι το Σώμα είναι Πολύτιμο γι Αυτό που Προσφέρει.
229.     Γ. Το Τρίτο Εμπόδιο: Η Έλξη του Θανάτου
230.     Δ. Το Τέταρτο Εμπόδιο: OΦόβος του Θεού 

231.     ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20
232.     Η ΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ
I.                      Η Μεγάλη Εβδομάδα
233.     ΙΙ. Το Δώρο των Κρίνων
234.     ΙΙΙ. Η Αμαρτία σαν Προσαρμογή 
235.     IV. Εισερχόμενοι στην Κιβωτό 
236.     V. Οι Προάγγελοι της Αιωνιότητας 
237.     VI. Ο Ναός του Αγίου Πνεύματος 
238.     VII. Η Συνέπεια Μέσων και Στόχου 
239.     VIII. Η Όραση της Αθωότητας


240.     ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΗΨΗ Κεφάλαιο 21

241.     Εισαγωγή
242.     Ι. Το Ξεχασμένο Τραγούδι
243.     ΙΙ. Η Ευθύνη της Όρασης
244.     ΙΙΙ Πίστη, Πεποίθηση και Όραση 
245.     IV. Ο Φόβος να Κοιτάξεις Μέσα σου.
246.     V. Η Λειτουργία της Λογικής
247.     VI. Η Λογική έναντι της Τρέλας
248.     VII. Η Τελευταία Αναπάντητη Ερώτηση
249.     VIII. Η Εσωτερική Αλλαγή


250.     Κεφάλαιο 22

251.     Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΣΧΕΣΗ

252.     Εισαγωγή.
253.     I.Το Μήνυμα της Άγιας Σχέσης
254.     II. Η Αθωότητα του Αδελφού σου
255.     III. Η Λογική και οι Μορφές του Λάθους.
256.     IV. Η Διακλάδωση του Δρόμου
257.     V. Αδυναμία και Άμυνα
258.     VI. Το Φως της Άγιας Σχέσης

259.     Κεφάλαιο 23
260.     Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ.
261.     Εισαγωγή
I.                      ΟΙ ΑΣΥΜΦΙΛΙΩΤΕΣ ΠΙΣΤΕΙΣ
II.                    ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ
III.                   ΣΩΤΗΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ
IV.                   ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ


262.     Κεφάλαιο 24

263.     Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑΣ

264.     Εισαγωγή

I.                      Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΩΣ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

265.     II Η ΔΟΛΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑΣ
266.     III. Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΤΗΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑΣ
267.     IV. Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ
268.     V. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ
269.     VI. Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ
270.     VII. Ο ΤΟΠΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ


271.     Κεφάλαιο 25

272.     Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

273.     Εισαγωγή

274.     I Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
275.     II.Ο ΣΩΤΗΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ.
276.     III ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΙ ΕΠΙΛΟΓΗ
277.     IV. ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙΣ 
278.     V. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ 
279.     VI. Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 
280.     VII. Ο ΒΡΑΧΟΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ 
281.     VIII.Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ 
282.     IX. Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ


283.     Κεφάλαιο 26.

284.     Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ

I.                      Η «Θυσία» της Ενότητας
II.                    ΠΟΛΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ∙ ΜΙΑ ΔΙΟΡΘΩΣΗ
III.                   ΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
IV.                   ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ.
V.                    Το Μικρό Εμπόδιο
VI.                   Ο Φίλος Που Σου Έχει Δοθεί.
285.     VII.ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
286.     VIII.Η ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
287.     IX.Διότι Αυτοί Έχουν Έρθει.
288.     Χ. Το τέλος της αδικίας.



289.     Κεφάλαιο 27

290.     Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

I.                      Η Εικόνα της Σταύρωσης.
II.                    Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
291.     III.ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ.
292.     IV. Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
293.     V. ΤΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
294.     VI. ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ.
295.     VII. Ο ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ.
296.     VIII.Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ.


297.     Κεφάλαιο 28.

298.     Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ.

I.                      Η Παρούσα Μνήμη.
II.                    ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.
III.                   Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΕΝΩΣΗ.
IV.                   Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΕΝΩΣΗ
V.                    Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ
VI.                   ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΟΡΚΟΙ.
299.     VII.Η ΑΣΦΑΛΗΣ ΚΙΒΩΤΟΣ.

300.     Κεφάλαιο 29

301.     Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ
I.                      Το Κλείσιμο του Χάσματος
II.                    Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΥ
302.     III.ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
303.     IV.ΟΙ ΡΟΛΟΙ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ
304.     V. Η ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ.
305.     VI. Η Συγχώρεση και το Τέλος του Χρόνου.
306.     VII. Μην Αναζητάς Έξω από τον Εαυτό σου.
307.     VIII.Ο Αντί – Χριστός.
308.     IX. Το Όνειρο της Συγχώρεσης.


309.     Κεφάλαιο 30

310.     Η ΝΕΑ ΑΡΧΗ
311.     Εισαγωγή
312.     I.Κανόνες για Αποφάσεις.
313.     II. Η Ελευθερία της Θέλησης
314.     III. Πέρα από όλα τα Είδωλα.
315.     IV. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ
316.     V. Ο Μοναδικός Σκοπός
317.     VI. Η Δικαίωση της Συγχώρεσης
318.     VII. Η Νέα Ερμηνεία
319.     VIII. Η Αμετάβλητη Πραγματικότητα.


320.     Κεφάλαιο 31

321.     Η ΤΕΛΙΚΗ ΟΡΑΣΗ
322.     Ι. Η Απλότητα της Σωτηρίας
323.     II.Περπατώντας μαζί με τον Χριστό
324.     III.Ο Αυτό – Κατηγορούμενος
325.     IV. Η Πραγματική Εναλλακτική
326.     V. Η Αντίληψη για τον εαυτό εναντίον του Εαυτού.
327.     VI. Αναγνωρίζοντας το Πνεύμα.
328.  


IO CHE AMO SOLO TE