Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Ο νους μου είναι καραβάκι ανοίγει πανιά για νέα νοητικά ταξίδια και κάθε φορά που φτάνω στην νέα γή τρέχω να γνωρίσω τους νέους τόπους και κάθε φορά διαπιστώνω ότι κάτω από τις διαφορετικές μορφές είναι η ίδια ουσία.25-4-2016

ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΒΙΩΣΟΥΜΕ





Για να κατανοήσουμε πρέπει να σταθούμε και να δώσουμε χρόνο στον εγκέφαλο μας να το επεξεργαστεί διαφορετικά το προσπερνά δηλαδή πρέπει να  το στοχαστούμε. Παλιότερα ήταν δύσκολη η πρόσβαση στην πληροφορία  . Σήμερα  υπάρχει υπερπληροφόρηση  και αυτό είναι που καθιστά τα πράγματα επικίνδυνα επιφανειακά . Ο άνθρωπος πέφτει σε πληροφοριακή απληστία με κίνδυνο να μην εμβαθύνει ουσιαστικά σε τίποτα .
 25-4-2016

Τρίτη 12 Απριλίου 2016

Εισαγωγή



Εισαγωγή
Φοβάστε το θάνατο; Αναρωτιέστε τι πρόκειται να σας συμβεί όταν πεθάνετε; Είναι, άραγε, πιθανόν να έχετε ένα πνεύμα, το οποίο ήρθε από κάπου αλλού και θα επιστρέψει εκεί όταν πεθάνει το σώμα σας ή, μήπως, αυτοί είναι ευσεβείς πόθοι, απόρροια του φόβου σας;
Είναι παράδοξο ότι, απ' όλα τα πλάσματα της Γης, μόνο οι άνθρωποι πρέπει να απωθήσουν το φόβο του θανάτου για να μπορέσουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. Παρ' όλα αυτά, το βιολογικό μας ένστικτο δεν μας αφήνει ποτέ να ξεχάσουμε αυτόν τον έσχατο για την ύπαρξή μας κίνδυνο. Το φάσμα του θανάτου αναδύεται στη συνειδητότητά μας, καθώς μεγαλώνουμε. Ακόμα και οι θρησκευόμενοι άνθρωποι φοβούνται πως ο θάνατος είναι το τέλος της ατομικής υπόστασης. Ο μεγαλύτερος τρόμος μας, όσον αφορά το θάνατο, γεννά σκέψεις για την ανυπαρξία που αυτός συνεπάγεται, η οποία θα θέσει τέρμα σε όλους τους οικογενειακούς και φιλικούς μας δεσμούς. Το γεγονός του θανάτου κάνει να φαίνονται μάταιοι όλοι οι στόχοι της γήινης ζωής μας.
Αν ο θάνατος ήταν το τέλος των πάντων για ό,τι μας αφορά, τότε πράγματι η ζωή δεν θα είχε νόημα. Παρ' όλα αυτά, μία δύναμη μέσα μας καθιστά εμάς τους ανθρώπους ικανούς να συλλαμβάνουμε την ιδέα ενός μετέπειτα, να διαισθανόμαστε μία σύνδεση με μία ανώτερη δύναμη, κι ακόμα με μία αιώνια ψυχή. Αν, όντως, έχουμε ψυχή, τότε πού πηγαίνει μετά το θάνατο; Υπάρχει, πράγματι, ένα είδος παραδείσου γεμάτου νοήμονα πνεύματα έξω από το φυσικό μας σύμπαν; Πώς να είναι αυτός; Τι κάνουμε όταν πηγαίνουμε εκεί; Υπάρχει κάποιο υπέρτατο ον υπεύθυνο γι' αυτόν τον παράδεισο; Τα ερωτήματα αυτά είναι τόσο παλιά όσο και η ίδια η ανθρωπότητα κι εξακολουθούν να παραμένουν ένα μυστήριο για τους περισσότερους από μας.
Οι αληθινές απαντήσεις στο μυστήριο της μετά θάνατον ζωής για τους περισσότερους ανθρώπους παραμένουν κλειδωμένες πίσω από μία πνευματική πόρτα. Αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε μία εγγενή λήθη για την ταυτότητα της ψυχής μας, η οποία, σε συνειδητό επίπεδο, βοηθά στη συγχώνευση της ψυχής με τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Τα τελευταία χρόνια, ο κόσμος έχει ακούσει ανθρώπους, που πέθαναν προσωρινά και στη συνέχεια επέστρεψαν στη ζωή, να λένε ότι είδαν ένα μακρύ τούνελ, έντονα φώτα και ότι είχαν σύντομες συναντήσεις με φιλικά πνεύματα. Όμως, καμία από αυτές τις αναφορές, που έχουν καταγραφεί σε πλήθος βιβλίων για τη μετενσάρκωση, δεν μας προσέφερε ποτέ κάτι παραπάνω από μία φευγαλέα ματιά σε όλα όσα μπορεί να μάθει κανείς για τη μετά θάνατον ζωή.
Το βιβλίο αυτό είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο για τον πνευματικό κόσμο. Περιέχει μία σειρά από μαρτυρίες υπαρκτών προσώπων, που αποκαλύπτουν με σαφείς λεπτομέρειες τι μας συμβαίνει όταν η ζωή στη Γη έχει τελειώσει. Θα μεταφερθείτε πέρα από το πνευματικό τούνελ και θα εισέλθετε στον πνευματικό κόσμο για να μάθετε τι διαδραματίζεται εκεί για τις ψυχές, πριν επιστρέψουν τελικά στη Γη, σε μία άλλη ζωή.
Είμαι από τη φύση μου σκεπτικιστής, αν και αυτό δεν φαίνεται από το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου. Ως σύμβουλος και υπνοθεραπευτής, ειδικεύομαι στην εξομάλυνση της συμπεριφοράς για τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών. Ένα μεγάλο μέρος της εργασίας μου περιλαμβάνει τη βραχυπρόθεσμη γνωστική ανασυγκρότηση ασθενών, τους οποίους βοηθώ να συνδέσουν τις σκέψεις με τα συναισθήματά τους, ώστε να οδηγηθούν σε μία υγιή συμπεριφορά. Μαζί φωτίζουμε το νόημα, τη λειτουργία και τις συνέπειες των πεποιθήσεών τους, γιατί δέχομαι ως προϋπόθεση ότι κανένα ψυχικό πρόβλημα δεν παράγεται από την υποβολή εντυπώσεων, αλλά έχει υπαρκτά αίτια.

Στις αρχές της σταδιοδρομίας μου, αντιστεκόμουν στο αίτημα των ανθρώπων για τη διερεύνηση προηγούμενων ζωών, εξ αιτίας του προσανατολισμού μου στις παραδοσιακές μεθόδους. Ενώ χρησιμοποιούσα την ύπνωση καθώς και άλλες τεχνικές αναδρομής σε μικρότερες ηλικίες των ασθενών μου, ώστε να προσδιορίσω την προέλευση των επώδυνων αναμνήσεων και των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας, πίστευα ότι οποιαδήποτε απόπειρα από μέρους μου να προσεγγίσω μία προηγούμενη ζωή θα ήταν ανορθόδοξη και αντι-επιστημονική.
Η μετενσάρκωση και η μεταφυσική με ενδιέφεραν μόνο από διανοητική περιέργεια, έως ότου βοήθησα ένα νέο άντρα να διαχειριστεί τον πόνο του. Ο άνθρωπος αυτός παραπονιόταν για έναν εκ γενετής χρόνιο πόνο στη δεξιά πλευρά του σώματός του. Ένα από τα εργαλεία της υπνοθεραπείας στη διαχείριση του πόνου είναι και το να καθοδηγείς τον άνθρωπο να επιδεινώνει ο ίδιος τον πόνο του, έτσι ώστε να μαθαίνει από μόνος του και να τον μειώνει, και μ' αυτό τον τρόπο να αποκτά έλεγχο πάνω του.
Σε μία από τις συνεδρίες μας, που αφορούσε την επιδείνωση του πόνου, ο άντρας αυτός χρησιμοποίησε τον οραματισμό ότι τον μαχαιρώνουν για να αναβιώσει την οδύνη του. Αναζητώντας την προέλευση της εικόνας αυτής, ανακάλυψα τελικά μία προηγούμενη ζωή του, στην οποία ήταν στρατιώτης κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και είχε σκοτωθεί με ξιφολόγχη στη Γαλλία. Μέσα απ' αυτή τη διαδικασία κατορθώσαμε, τελικά, να εξαλείψουμε εντελώς τον πόνο. Με την ενθάρρυνση των ασθενών μου, άρχισα να πειραματίζομαι με ορισμένους απ' αυτούς, μεταφέροντάς τους πίσω στο χρόνο, πριν από την τελευταία γέννησή τους στη Γη.
Αρχικά, με απασχολούσε η σκέψη μήπως η ολοκληρωτική απορρόφηση του ανθρώπου από τις τρέχουσες ανάγκες του, τις πεποιθήσεις και τους φόβους του, τού δημιουργούσε μνήμες-αποκυήματα της φαντασίας του. Ωστόσο, σύντομα, συνειδητοποίησα ότι οι εσώτερες μνήμες μας μάς προσφέρουν μία σειρά από προηγούμενες εμπειρίες, που είναι παραπάνω από αληθινές και αλληλο-συνδεδεμένες ώστε να τις αγνοήσει κανείς. Τελικά, εκτίμησα ότι είναι πολύ σημαντικό για τη θεραπεία να συνδέσουμε τα σώματα και τα γεγονότα των προηγούμενων ζωών μας με το ποιοι είμαστε σήμερα.
Στη συνέχεια βρέθηκα μπροστά από μία τεράστιας σημασίας ανακάλυψη. Ανακάλυψα ότι ήταν δυνατόν να ερευνήσω τον πνευματικό κόσμο μέσα από τη νοητική όραση κάποιου ανθρώπου σε κατάσταση ύπνωσης, ο οποίος μπορούσε να μου αναμεταδίδει πληροφορίες για τη ζωή ανάμεσα στις γήινες ζωές.
Το περιστατικό, που μου άνοιξε την πόρτα του πνευματικού κόσμου, ήταν μία μεσήλικη γυναίκα, ιδιαίτερα προσληπτική στην ύπνωση. Μου μιλούσε για το αίσθημα της μοναξιάς και της απομόνωσης που ένιωθε, σ' εκείνο το ευαίσθητο στάδιο όπου κάποιος ολοκληρώνει την αναδρομή τής πιο πρόσφατης προηγούμενης ζωής του. Η ασυνήθιστη αυτή γυναίκα πέρασε σχεδόν από μόνη της στην ύψιστη κατάσταση της τροποποιημένης συνείδησης. Χωρίς να συνειδητοποιήσω ότι είχα εισαγάγει μία υπερβολικά σύντομη εντολή γι' αυτό το πέρασμά της, της πρότεινα να μεταφερθεί στην πηγή της απώλειας της συντροφικότητας. Την ίδια στιγμή, χρησιμοποίησα ακούσια μία από τις λέξεις-κλειδιά, που διεγείρουν την πνευματική μνήμη. Τη ρώτησα, επίσης, αν είχε κάποια συγκεκριμένη ομάδα φίλων, οι οποίοι της είχαν λείψει.
Ξαφνικά, η γυναίκα άρχισε να κλαίει. Όταν την καθοδήγησα να μου πει τι είχε συμβεί, ξέσπασε: «Μου λείπουν κάποιοι φίλοι απ' την ομάδα μου και γι' αυτό νιώθω τόση μοναξιά στη Γη». Μπερδεύτηκα και τη ρώτησα περισσότερα για το πού βρισκόταν, εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή, η ομάδα αυτή των φίλων. «Εδώ, στη μόνιμη κατοικία μου», απάντησε απλά, «και τους βλέπω όλους τώρα!
Αφού τελείωσα τη συνεδρία με τη γυναίκα αυτή και άκουσα ξανά τη μαγνητοφωνημένη συνομιλία μας, κατάλαβα ότι το να βρεθεί κανείς στον πνευματικό κόσμο δεν αποτελεί παρά μία επέκταση της αναδρομής σε προηγούμενες ζωές. Υπάρχουν πολλά βιβλία σχετικά με τις προηγούμενες ζωές, αλλά δεν μπορούσα να βρω κανένα που να αναφέρεται στη ζωή μας ως ψυχές, ή στο πώς μπορούμε να αποκτήσουμε σωστή πρόσβαση στις πνευματικές μνήμες των ανθρώπων.
Αποφάσισα να κάνω μόνος μου την έρευνα αυτή και με την πρακτική εμπειρία αναπτύχθηκε η ικανότητά μου να εισέρχομαι στον πνευματικό κόσμο μέσω των πελατών μου. Έμαθα, επίσης, ότι το να βρίσκουν οι άνθρωποι τη θέση τους στον πνευματικό κόσμο είχε πολύ μεγαλύτερο νόημα γι' αυτούς από το να αφηγηθούν τις προηγούμενες ζωές τους στη Γη.
Πώς είναι δυνατόν να φτάσει κανείς στην ψυχή μέσω της ύπνωσης; Φανταστείτε ότι ο νους αποτελείται από τρεις ομόκεντρους κύκλους, ο ένας μέσα στον άλλον, όπου ο καθένας είναι μεγαλύτερος από τον προηγούμενό του και χωρίζονται από στρώματα αλληλο-συνδεόμενης συνειδησιακής νοητικής ύλης. Το πρώτο εξωτερικό στρώμα αντιπροσωπεύει τον συνειδητό νου, ο οποίος είναι η πηγή της κρίσης και της αναλυτικής λογικής σκέψης μας. Το δεύτερο στρώμα είναι το υποσυνείδητο, όπου μεταφερόμαστε αρχικά στην ύπνωση ώστε να αγγίξουμε την περιοχή, στην οποία είναι αποθηκευμένες όλες οι αναμνήσεις από ο,τιδήποτε μάς έχει συμβεί στην παρούσα και στις προηγούμενες ζωές μας. Το τρίτο, ο εσώτατος πυρήνας, είναι αυτό που σήμερα αποκαλούμε υπερσυνείδητο νου. Το επίπεδο αυτό αποκαλύπτει το ύψιστο κέντρο του Εαυτού, εκεί όπου είμαστε μία έκφραση μιας ανώτερης δύναμης.
Το υπερσυνείδητο στεγάζει την αληθινή μας ταυτότητα, επαυξημένο από το υποσυνείδητο, το οποίο περιέχει τις μνήμες των πολλών διαφορετικών «εγώ», που υιοθετήσαμε στις προηγούμενες ζωές μας, μέσα σε ανθρώπινα σώματα. Το υπερσυνείδητο μπορεί να μην αποτελεί καν ένα επίπεδο, αλλά να είναι ο ίδιος ο εαυτός. Ο υπερσυνείδητος νους αντιπροσωπεύει το ύψιστο κέντρο της σοφίας και της αντίληψης, και όλες μου οι πληροφορίες για τη μετά θάνατον ζωή προέρχονται απ' αυτή την πηγή της νοήμονος ενέργειας.
Πόσο έγκυρη είναι η χρήση της ύπνωσης για την αποκάλυψη της αλήθειας; Στην ύπνωση οι άνθρωποι ούτε ονειρεύονται ούτε έχουν παραισθήσεις. Δεν ονειρευόμαστε σε χρονικές αλληλουχίες ούτε έχουμε παραισθήσεις σε μία άμεση κατάσταση ύπνωσης. Όταν εισάγω τους ανθρώπους σε ύπνωση, τα εγκεφαλικά τους κύματα επιβραδύνονται και από τα κύματα Βήτα, στα οποία βρίσκεται ο άνθρωπος όταν είναι σε εγρήγορση, συνεχίζουν να αλλάζουν τη δόνησή τους, περνώντας από το διαλογιστικό επίπεδο Άλφα σε διάφορα άλλα επίπεδα, φτάνοντας τελικά στο φάσμα Θήτα. Τα κύματα Θήτα είναι ύπνωση - όχι ύπνος. Όταν κοιμόμαστε, φτάνουμε μέχρι την τελική κατάσταση Δέλτα, όπου τα μηνύματα προβάλλονται από το υποσυνείδητο στον εγκέφαλο και φτάνουν σε μας μέσω των ονείρων μας. Στην κατάσταση Θήτα, όμως, ο συνειδητός νους δεν είναι ασυνείδητος, κι έτσι μπορούμε να στείλουμε και να δεχθούμε μηνύματα με ανοιχτά όλα τα κανάλια της μνήμης.
Οι άνθρωποι, οι οποίοι βρίσκονται σε ύπνωση, μεταφέρουν κατά γράμμα τις εικόνες που βλέπουν και τους διαλόγους που ακούνε στο ασυνείδητό τους, ως κυριολεκτικές παρατηρήσεις. Απαντώντας σε ερωτήσεις, οι άνθρωποι δεν μπορούν να πουν ψέματα, μπορούν, όμως, να παρερμηνεύσουν κάτι που είδαν στο ασυνείδητό τους, ακριβώς όπως μας συμβαίνει και στη συνειδητή κατάσταση. Στην ύπνωση, οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα να αναφερθούν ή να περιγράψουν ο,τιδήποτε δεν πιστεύουν ότι είναι αληθινό.
Μερικοί επικριτές αυτής της μεθόδου, πιστεύουν ότι ένας άνθρωπος σε ύπνωση ενδέχεται να κατασκευάσει αναμνήσεις και να δώσει προκατειλημμένες απαντήσεις, που να ανταποκρίνονται στο όποιο θεωρητικό πλαίσιο προτείνει ο υπνωτιστής. Βρίσκω αυτή τη γενίκευση εσφαλμένη. Στη δουλειά μου αντιμετωπίζω την κάθε περίπτωση σαν να ακούω την πληροφορία που μου δίνει για πρώτη φορά. Αν κάποιος μπορούσε, με κάποιο τρόπο, να υπερβεί τη διαδικασία της ύπνωσης και να κατασκευάσει μία ηθελημένη φαντασία σχετικά με τον πνευματικό κόσμο ή να κάνει ελεύθερους συνειρμούς ιδεών, βάσει των όσων ήδη πρεσβεύει για το μετέπειτα, πολύ γρήγορα οι απαντήσεις του θα γίνονταν ασυνεπείς και ανακόλουθες ως προς τις υπόλοιπες μαρτυρίες που έχω συγκεντρώσει.
Έμαθα από νωρίς στη δουλειά μου την αξία της προσεκτικής διασταύρωσης και δεν έχω βρει κανένα στοιχείο, μέχρι σήμερα, που να πιστοποιεί ότι κάποιος υποκρίνεται ψευδείς πνευματικές εμπειρίες για να με ικανοποιήσει. Αντίθετα, μάλιστα, οι άνθρωποι σε ύπνωση δεν διστάζουν να με διορθώνουν, όταν παρερμηνεύω τις δηλώσεις τους. Καθώς το αρχείο μου μεγάλωνε από τις μαρτυρίες, που είχα συγκεντρώσει, έμαθα, μετά από πολλές δοκιμές και λάθη, να διατυπώνω ερωτήσεις για τον πνευματικό κόσμο με μια σωστή σειρά. Στην υπερσυνείδητη κατάσταση, οι άνθρωποι δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να δίνουν από μόνοι τους πληροφορίες σχετικά με το συνολικό σχέδιο της ζωής της ψυχής στον πνευματικό κόσμο. Χρειάζεται να έχουμε τα σωστά κλειδιά για να ανοίξουμε τις πόρτες στις οποίες αντιστοιχούν. Τελικά, έφτασα στο σημείο να τελειοποιήσω μία αξιόπιστη μέθοδο πρόσβασης στη μνήμη διαφορετικών τμημάτων του πνευματικού κόσμου, γνωρίζοντας ποια πόρτα ν' ανοίξω τη σωστή στιγμή, στη διάρκεια μιας συνεδρίας.
Όσο αποκτούσα αυτοπεποίθηση, με την πάροδο των συνεδριών, όλο και περισσότεροι άνθρωποι ένιωθαν ότι αντιμετώπιζα άνετα το θέμα της μετά θάνατον ζωής κι ότι θα μπορούσαν να μου μιλήσουν γι' αυτό. Οι περιπτώσεις των πελατών μου περιλαμβάνουν άντρες και γυναίκες από τους οποίους άλλοι είναι βαθιά θρησκευόμενοι και άλλοι δεν έχουν καμία και κανενός είδους πνευματική πεποίθηση. Οι περισσότεροι άνθρωποι βρισκόμαστε κάπου στη μέση, έχοντας ως αποσκευή μία ανάμικτη προσωπική φιλοσοφία για τη ζωή. Το πιο συναρπαστικό πράγμα που ανακάλυψα, όσο προχωρούσα την έρευνά μου, ήταν ότι από τη στιγμή που οι άνθρωποι έφταναν στην αναδρομή τους στην κατάσταση ύπαρξης της ψυχής τους, εμφάνιζαν όλοι τους μία αξιοσημείωτη συνέπεια στις απαντήσεις τις οποίες έδιναν στις ερωτήσεις τις σχετικές με τον πνευματικό κόσμο. Ακόμα, όταν οι άνθρωποι συζητούν τις ζωές τους ως ψυχές, χρησιμοποιούν τις ίδιες λέξεις και παραστατικές περιγραφές της καθομιλουμένης μας γλώσσας.
Εν τούτοις, η ομοιογένεια των εμπειριών τόσο πολλών πελατών δεν με απέτρεψε από το να προσπαθώ συνεχώς να ταυτοποιώ τις δηλώσεις των πελατών μου με τα επιβεβαιωτικά στοιχεία των συγκεκριμένων λειτουργικών δραστηριοτήτων των ψυχών. Υπήρξαν κάποιες διαφορές στις περιγραφές ανάμεσα στις περιπτώσεις μου· αυτό, όμως, οφειλόταν περισσότερο στο επίπεδο εξέλιξης της κάθε ψυχής και λιγότερο στη διαφορετική οπτική της για τον πνευματικό κόσμο.
Η έρευνα ήταν βασανιστικά αργή, αλλά, καθώς διαμορφωνόταν το σώμα των περιπτώσεών μου, απέκτησα τελικά μία εικόνα για το πώς λειτουργεί ο αιώνιος κόσμος όπου ζουν οι ψυχές μας. Διαπίστωσα ότι οι σκέψεις για τον πνευματικό κόσμο, που κάνουν οι ψυχές των ανθρώπων οι οποίες ζουν στη Γη, εμπεριέχουν συμπαντικές αλήθειες. Οι αντιλήψεις αυτές τόσο πολλών και διαφορετικών ανθρώπων ήταν που με έπεισαν ότι οι αναφορές τους ήταν αξιόπιστες. Δεν είμαι άνθρωπος της θρησκείας· ανακάλυψα, όμως, ότι ο τόπος που πηγαίνουμε μετά το θάνατο είναι ένας τόπος τάξης και οργάνωσης, έφτασα δε στο σημείο να εκτιμήσω ότι υπάρχει ένα μεγάλο σχέδιο για τη ζωή καθώς και για τη ζωή μετά τη ζωή.
Όταν αναρωτήθηκα για το ποια θα ήταν η καταλληλότερη μέθοδος παρουσίασης των ευρημάτων μου, έκρινα ότι μία μελέτη, που θα περιλάμβανε και μαρτυρίες, θα βοηθούσε τους αναγνώστες να εκτιμήσουν, με πιο παραστατικό τρόπο, τις μνήμες των πελατών μου από τη μετέπειτα ζωή. Οι μαρτυρίες που παραθέτω έχουν απομαγνητοφωνηθεί από τις συνεδρίες μου. Το βιβλίο αυτό δεν έχει ως θέμα του τις προηγούμενες ζωές των πελατών μου, αλλά την τεκμηρίωση των εμπειριών τους στον πνευματικό κόσμο, εμπειριών που συνδέονται με τις ζωές αυτές.
Για τους αναγνώστες εκείνους, που έχουν πρόβλημα να συλλάβουν τις ψυχές ως μη-υλικές οντότητες, οι περιπτώσεις που παρατίθενται στα πρώτα κεφάλαια εξηγούν με ποια μορφή εμφανίζονται οι ψυχές, καθώς και με ποιο τρόπο λειτουργούν. Έχω ελαφρά περικόψει την κάθε περίπτωση λόγω του περιορισμένου χώρου, αλλά και για να δώσω στον αναγνώστη μια συστηματική ακολουθία των δραστηριοτήτων της ψυχής. Η διάταξη των κεφαλαίων έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε να δείχνει τη φυσιολογική προοδευτική πορεία των ψυχών μέσα και έξω από τον πνευματικό κόσμο. Έχω, επίσης, ενσωματώσει σε κάθε κεφάλαιο συμπληρωματικές πνευματικές πληροφορίες.
Το ταξίδι των ψυχών, από τη στιγμή του θανάτου μέχρι την επόμενη ενσάρκωση, γράφτηκε μετά από έρευνα και συλλογή μαρτυριών δέκα ετών. Στην αρχή, με εξέπληξε το ότι υπήρχαν άνθρωποι που θυμόντουσαν τμήματα της ζωής τους στον πνευματικό κόσμο μετά από πολύ παλιές ζωές πιο καθαρά απ' ότι μετά από πρόσφατες. Ωστόσο, για κάποιο λόγο, κανένας άνθρωπος δεν μπόρεσε να θυμηθεί το πλήρες ιστορικό των δραστηριοτήτων της ψυχής του, όπως το παρουσιάζω σ' αυτό το βιβλίο. Οι πελάτες μου θυμούνται μερικές πλευρές της πνευματικής τους ζωής πολύ ζωηρά, ενώ άλλες εμπειρίες τους είναι πιο θολές. Κατά συνέπεια, διαπίστωσα ότι, ακόμα και με αυτές τις 29 περιπτώσεις, δεν θα μπορούσα να δώσω στον αναγνώστη το πλήρες φάσμα των πληροφοριών που συγκέντρωσα αναφορικά με τον πνευματικό κόσμο. Έτσι, τα κεφάλαιά μου περιέχουν λεπτομέρειες από περισσότερες περιπτώσεις, εκτός από τις 29 που έχω παραθέσει.
Ο αναγνώστης μπορεί να θεωρήσει ότι ο τρόπος που υποβάλλω τις ερωτήσεις σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αρκετά πιεστικός. Στην ύπνωση, είναι απαραίτητο να κρατά κανείς τον άνθρωπο σε μία σταθερή τροχιά. Η συγκέντρωση, η οποία απαιτείται για τον άνθρωπο που δουλεύει στην πνευματική σφαίρα, είναι μεγαλύτερη απ' αυτήν που χρειάζεται, όταν ανακαλεί μνήμες από προηγούμενες ζωές. Στην ύπνωση, ο μέσος άνθρωπος έχει την τάση να αφήνει την ψυχή του να περιπλανιέται, ενόσω παρακολουθεί να ξετυλίγονται μπροστά του ενδιαφέρουσες σκηνές. Συχνά, οι πελάτες μου θέλουν να σταματήσω να τους μιλώ έτσι ώστε να μην αποσπώνται αναφέροντάς μου ταυτόχρονα τι βλέπουν, αλλά να απολαμβάνουν απλώς τις προηγούμενες εμπειρίες τους ως ψυχές. Προσπαθώ να είμαι ευγενικός και όχι υπερβολικά επίμονος, αλλά οι συνεδρίες μου τις περισσότερες φορές γίνονται άπαξ, διαρκούν τρεις ώρες και υπάρχουν πολλά που πρέπει να καλυφθούν. Εκτός αυτού, υπάρχουν και άνθρωποι που ταξιδεύουν από πολύ μακριά για να έρθουν να με δουν και δεν τους είναι εύκολο να ξανάρθουν.
Η προσπάθειά μου ανταμείβεται όταν βλέπω το βλέμμα της απορίας στο πρόσωπο ενός ανθρώπου στο τέλος της συνεδρίας. Για όσους από μας είχαμε μέχρι τώρα την ευκαιρία να δούμε την αθανασία μας, ένα νέο βάθος αυτογνωσίας και παροχής δυνατοτήτων αναδύεται απ' αυτή την εμπειρία. Συχνά, πριν αφυπνίσω τους πελάτες μου, τους εμφυτεύω μνήμες για να τις επεξεργαστούν αργότερα. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν πλέον συνειδητή γνώση της ζωής τους ως ψυχής στον πνευματικό κόσμο και ένα ιστορικό των φυσικών τους υπάρξεων σε διάφορους πλανήτες, ισχυροποιεί μέσα τους την αίσθηση του σκοπού και της δύναμης για ζωή.
Τέλος, θα πρέπει να πω ότι αυτό, το οποίο πρόκειται να διαβάσετε, μπορεί να κλονίσει τις πεποιθήσεις που ήδη έχετε για το θάνατο. Το υλικό που παρουσιάζεται εδώ ενδέχεται να αντιβαίνει στα φιλοσοφικά και θρησκευτικά σας πιστεύω. Θα υπάρξουν αναγνώστες, οι οποίοι θα επιβεβαιώσουν αυτά που ήδη γνωρίζουν. Για άλλους, οι πληροφορίες που προσφέρουν οι μαρτυρίες αυτές μπορεί να φανούν υποκειμενικές αφηγήσεις, παρόμοιες με σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Όποια και αν είναι η άποψή σας, ελπίζω να συλλογιστείτε τι θα σήμαινε για την ανθρωπότητα αν αυτά που οι πελάτες μου έχουν να πουν για τη μετά θάνατον ζωή είναι ακριβή.


Εισαγωγή
 χωροχρονικό μη χωροχρονικό συνεχές
Φοβάστε να βγείτε από τον χωροχρόνο; Αναρωτιέστε τι πρόκειται να σας συμβεί όταν βγείτε από το σώμα; Είναι, άραγε, πιθανόν να έχετε ένα πνεύμα, το οποίο ήρθε από κάπου αλλού και θα επιστρέψει εκεί όταν βγείτε από το σώμα; ή, μήπως, αυτοί είναι ευσεβείς πόθοι, απόρροια του φόβου σας;
Είναι παράδοξο ότι, απ' όλα τα πλάσματα της Γης, μόνο οι άνθρωποι πρέπει να απωθήσουν το φόβο αυτής της αλλαγής για να μπορέσουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. Παρ' όλα αυτά, το βιολογικό μας ένστικτο δεν μας αφήνει ποτέ να ξεχάσουμε αυτόν τον έσχατο για την ύπαρξή μας κίνδυνο. Το φάσμα του αναδύεται στη συνειδητότητά μας, καθώς μεγαλώνουμε. Ακόμα και οι θρησκευόμενοι άνθρωποι φοβούνται πως αυτή η αλλαγή  είναι το τέλος της ατομικής υπόστασης. Ο μεγαλύτερος τρόμος μας, όσον αφορά αυτή την αλλαγή , γεννά σκέψεις για την ανυπαρξία που αυτός συνεπάγεται, η οποία θα θέσει τέρμα σε όλους τους οικογενειακούς και φιλικούς μας δεσμούς. Το γεγονός αυτό κάνει να φαίνονται μάταιοι όλοι οι στόχοι της γήινης ζωής μας.

Αν η έξοδος ήταν το τέλος των πάντων για ό,τι μας αφορά, τότε πράγματι η ζωή δεν θα είχε νόημα. Παρ' όλα αυτά, μία δύναμη μέσα μας καθιστά εμάς τους ανθρώπους ικανούς να συλλαμβάνουμε την ιδέα ενός μετέπειτα, να διαισθανόμαστε μία σύνδεση με μία ανώτερη δύναμη, κι ακόμα με μία αιώνια ψυχή. Αν, όντως, έχουμε ψυχή, τότε πού πηγαίνει μετά το θάνατο; Υπάρχει, πράγματι, ένα είδος παραδείσου γεμάτου νοήμονα πνεύματα έξω από το φυσικό μας σύμπαν; Πώς να είναι αυτός; Τι κάνουμε όταν πηγαίνουμε εκεί; Υπάρχει κάποιο υπέρτατο ον υπεύθυνο γι' αυτόν τον παράδεισο; Τα ερωτήματα αυτά είναι τόσο παλιά όσο και η ίδια η ανθρωπότητα κι εξακολουθούν να παραμένουν ένα μυστήριο για τους περισσότερους από μας.

Οι αληθινές απαντήσεις στο μυστήριο της μετά τον χωροχρόνο ζωής για τους περισσότερους ανθρώπους παραμένουν κλειδωμένες πίσω από μία πνευματική πόρτα. Αυτό συμβαίνει επειδή έχουμε μία εγγενή λήθη για την ταυτότητα της ψυχής μας, η οποία, σε συνειδητό επίπεδο, βοηθά στη συγχώνευση της ψυχής με τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Τα τελευταία χρόνια, ο κόσμος έχει ακούσει ανθρώπους, που έκαναν προσωρινή μετάβαση  και στη συνέχεια επέστρεψαν στη ζωή, να λένε ότι είδαν ένα μακρύ τούνελ, έντονα φώτα και ότι είχαν σύντομες συναντήσεις με φιλικά πνεύματα. Όμως, καμία από αυτές τις αναφορές, που έχουν καταγραφεί σε πλήθος βιβλίων για τη μετενσάρκωση, δεν μας προσέφερε ποτέ κάτι παραπάνω από μία φευγαλέα ματιά σε όλα όσα μπορεί να μάθει κανείς για τη μετά τον χωροχρόνο  ζωή.


Το βιβλίο αυτό είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο για τον άχρονο πνευματικό κόσμο. Περιέχει μία σειρά από μαρτυρίες υπαρκτών προσώπων, που αποκαλύπτουν με σαφείς λεπτομέρειες τι μας συμβαίνει όταν η ζωή στη Γη έχει τελειώσει. Θα μεταφερθείτε πέρα από το πνευματικό τούνελ και θα εισέλθετε στον πνευματικό κόσμο για να μάθετε τι διαδραματίζεται εκεί για τις ψυχές, πριν επιστρέψουν τελικά στη Γη, σε μία άλλη ζωή.






Είμαι από τη φύση μου σκεπτικιστής, αν και αυτό δεν φαίνεται από το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου. Ως σύμβουλος και υπνοθεραπευτής, ειδικεύομαι στην εξομάλυνση της συμπεριφοράς για τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών. Ένα μεγάλο μέρος της εργασίας μου περιλαμβάνει τη βραχυπρόθεσμη γνωστική ανασυγκρότηση ασθενών, τους οποίους βοηθώ να συνδέσουν τις σκέψεις με τα συναισθήματά τους, ώστε να οδηγηθούν σε μία υγιή συμπεριφορά. Μαζί φωτίζουμε το νόημα, τη λειτουργία και τις συνέπειες των πεποιθήσεών τους, γιατί δέχομαι ως προϋπόθεση ότι κανένα ψυχικό πρόβλημα δεν παράγεται από την υποβολή εντυπώσεων, αλλά έχει υπαρκτά αίτια.

Στις αρχές της σταδιοδρομίας μου, αντιστεκόμουν στο αίτημα των ανθρώπων για τη διερεύνηση προηγούμενων ζωών, εξ αιτίας του προσανατολισμού μου στις παραδοσιακές μεθόδους. Ενώ χρησιμοποιούσα την ύπνωση καθώς και άλλες τεχνικές αναδρομής σε μικρότερες ηλικίες των ασθενών μου, ώστε να προσδιορίσω την προέλευση των επώδυνων αναμνήσεων και των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας, πίστευα ότι οποιαδήποτε απόπειρα από μέρους μου να προσεγγίσω μία προηγούμενη ζωή μέσα στο χωροχρόνο θα ήταν ανορθόδοξη και αντι-επιστημονική.
Η μετενσάρκωση και η μεταφυσική με ενδιέφεραν μόνο από διανοητική περιέργεια, έως ότου βοήθησα ένα νέο άντρα να διαχειριστεί τον πόνο του. Ο άνθρωπος αυτός παραπονιόταν για έναν εκ γενετής χρόνιο πόνο στη δεξιά πλευρά του σώματός του. Ένα από τα εργαλεία της υπνοθεραπείας στη διαχείριση του πόνου είναι και το να καθοδηγείς τον άνθρωπο να επιδεινώνει ο ίδιος τον πόνο του, έτσι ώστε να μαθαίνει από μόνος του και να τον μειώνει, και μ' αυτό τον τρόπο να αποκτά έλεγχο πάνω του.

Σε μία από τις συνεδρίες μας, που αφορούσε την επιδείνωση του πόνου, ο άντρας αυτός χρησιμοποίησε τον οραματισμό ότι τον μαχαιρώνουν για να αναβιώσει την οδύνη του. Αναζητώντας την προέλευση της εικόνας αυτής, ανακάλυψα τελικά μία προηγούμενη ζωή του, στην οποία ήταν στρατιώτης κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και είχε σκοτωθεί με ξιφολόγχη στη Γαλλία. Μέσα απ' αυτή τη διαδικασία κατορθώσαμε, τελικά, να εξαλείψουμε εντελώς τον πόνο. Με την ενθάρρυνση των ασθενών μου, άρχισα να πειραματίζομαι με ορισμένους απ' αυτούς, μεταφέροντάς τους πίσω στο χρόνο, πριν από την τελευταία γέννησή τους στη Γη.
Αρχικά, με απασχολούσε η σκέψη μήπως η ολοκληρωτική απορρόφηση του ανθρώπου από τις τρέχουσες ανάγκες του, τις πεποιθήσεις και τους φόβους του, τού δημιουργούσε μνήμες-αποκυήματα της φαντασίας του. Ωστόσο, σύντομα, συνειδητοποίησα ότι οι εσώτερες μνήμες μας μάς προσφέρουν μία σειρά από προηγούμενες εμπειρίες, που είναι παραπάνω από αληθινές και αλληλο-συνδεδεμένες ώστε να τις αγνοήσει κανείς. Τελικά, εκτίμησα ότι είναι πολύ σημαντικό για τη θεραπεία να συνδέσουμε τα σώματα και τα γεγονότα των προηγούμενων ζωών μας με το ποιοι είμαστε σήμερα.

Στη συνέχεια βρέθηκα μπροστά από μία τεράστιας σημασίας ανακάλυψη. Ανακάλυψα ότι ήταν δυνατόν να ερευνήσω τον πνευματικό κόσμο μέσα από τη νοητική όραση κάποιου ανθρώπου σε κατάσταση ύπνωσης, ο οποίος μπορούσε να μου αναμεταδίδει πληροφορίες για τη ζωή ανάμεσα στις γήινες ζωές.
Το περιστατικό, που μου άνοιξε την πόρτα του άχρονου πνευματικού κόσμου, ήταν μία μεσήλικη γυναίκα, ιδιαίτερα προσληπτική στην ύπνωση. Μου μιλούσε για το αίσθημα της μοναξιάς και της απομόνωσης που ένιωθε, σ' εκείνο το ευαίσθητο στάδιο όπου κάποιος ολοκληρώνει την αναδρομή της πιο πρόσφατης προηγούμενης ζωής του. Η ασυνήθιστη αυτή γυναίκα πέρασε σχεδόν από μόνη της στην ύψιστη κατάσταση της τροποποιημένης συνείδησης. Χωρίς να συνειδητοποιήσω ότι είχα εισαγάγει μία υπερβολικά σύντομη εντολή γι' αυτό το πέρασμά της, της πρότεινα να μεταφερθεί στην πηγή της απώλειας της συντροφικότητας. Την ίδια στιγμή, χρησιμοποίησα ακούσια μία από τις λέξεις-κλειδιά, που διεγείρουν την πνευματική μνήμη. Τη ρώτησα, επίσης, αν είχε κάποια συγκεκριμένη ομάδα φίλων, οι οποίοι της είχαν λείψει.

Ξαφνικά, η γυναίκα άρχισε να κλαίει. Όταν την καθοδήγησα να μου πει τι είχε συμβεί, ξέσπασε: «Μου λείπουν κάποιοι φίλοι απ' την ομάδα μου και γι' αυτό νιώθω τόση μοναξιά στη Γη». Μπερδεύτηκα και τη ρώτησα περισσότερα για το πού βρισκόταν, εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή, η ομάδα αυτή των φίλων. «Εδώ, στη μόνιμη κατοικία μου», απάντησε απλά, «και τους βλέπω όλους τώρα!
Αφού τελείωσα τη συνεδρία με τη γυναίκα αυτή και άκουσα ξανά τη μαγνητοφωνημένη συνομιλία μας, κατάλαβα ότι το να βρεθεί κανείς στον  μη χωροχρόνο πνευματικό κόσμο δεν αποτελεί παρά μία επέκταση της αναδρομής σε προηγούμενες ζωές. Υπάρχουν πολλά βιβλία σχετικά με τις προηγούμενες ζωές, αλλά δεν μπορούσα να βρω κανένα που να αναφέρεται στη ζωή μας ως ψυχές, ή στο πώς μπορούμε να αποκτήσουμε σωστή πρόσβαση στις πνευματικές μνήμες των ανθρώπων.
Αποφάσισα να κάνω μόνος μου την έρευνα αυτή και με την πρακτική εμπειρία αναπτύχθηκε η ικανότητά μου να εισέρχομαι στον πνευματικό κόσμο μέσω των πελατών μου. Έμαθα, επίσης, ότι το να βρίσκουν οι άνθρωποι τη θέση τους στον πνευματικό κόσμο είχε πολύ μεγαλύτερο νόημα γι' αυτούς από το να αφηγηθούν τις προηγούμενες ζωές τους στη Γη.

Πώς είναι δυνατόν να φτάσει κανείς στην ψυχή μέσω της ύπνωσης; Φανταστείτε ότι ο νους αποτελείται από τρεις ομόκεντρους κύκλους, ο ένας μέσα στον άλλον, όπου ο καθένας είναι μεγαλύτερος από τον προηγούμενό του και χωρίζονται από στρώματα αλληλο-συνδεόμενης συνειδησιακής νοητικής ύλης. Το πρώτο εξωτερικό στρώμα αντιπροσωπεύει τον συνειδητό νου, ο οποίος είναι η πηγή της κρίσης και της αναλυτικής λογικής σκέψης μας. Το δεύτερο στρώμα είναι το υποσυνείδητο, όπου μεταφερόμαστε αρχικά στην ύπνωση ώστε να αγγίξουμε την περιοχή, στην οποία είναι αποθηκευμένες όλες οι αναμνήσεις από ο,τιδήποτε μάς έχει συμβεί στην παρούσα και στις προηγούμενες ζωές μας. Το τρίτο, ο εσώτατος πυρήνας, είναι αυτό που σήμερα αποκαλούμε υπερσυνείδητο νου. Το επίπεδο αυτό αποκαλύπτει το ύψιστο κέντρο του Εαυτού, εκεί όπου είμαστε μία έκφραση μιας ανώτερης δύναμης.
Το υπερσυνείδητο στεγάζει την αληθινή μας ταυτότητα, επαυξημένο από το υποσυνείδητο, το οποίο περιέχει τις μνήμες των πολλών διαφορετικών «εγώ», που υιοθετήσαμε στις προηγούμενες ζωές μας, μέσα σε ανθρώπινα σώματα. Το υπερσυνείδητο μπορεί να μην αποτελεί καν ένα επίπεδο, αλλά να είναι ο ίδιος ο εαυτός. Ο υπερσυνείδητος νους αντιπροσωπεύει το ύψιστο κέντρο της σοφίας και της αντίληψης, και όλες μου οι πληροφορίες για τη μετά θάνατον ζωή προέρχονται απ' αυτή την πηγή της νοήμονος ενέργειας.

Πόσο έγκυρη είναι η χρήση της ύπνωσης για την αποκάλυψη της αλήθειας; Στην ύπνωση οι άνθρωποι ούτε ονειρεύονται ούτε έχουν παραισθήσεις. Δεν ονειρευόμαστε σε χρονικές αλληλουχίες ούτε έχουμε παραισθήσεις σε μία άμεση κατάσταση ύπνωσης. Όταν εισάγω τους ανθρώπους σε ύπνωση, τα εγκεφαλικά τους κύματα επιβραδύνονται και από τα κύματα Βήτα, στα οποία βρίσκεται ο άνθρωπος όταν είναι σε εγρήγορση, συνεχίζουν να αλλάζουν τη δόνησή τους, περνώντας από το διαλογιστικό επίπεδο Άλφα σε διάφορα άλλα επίπεδα, φτάνοντας τελικά στο φάσμα Θήτα. Τα κύματα Θήτα είναι ύπνωση - όχι ύπνος. Όταν κοιμόμαστε, φτάνουμε μέχρι την τελική κατάσταση Δέλτα, όπου τα μηνύματα προβάλλονται από το υποσυνείδητο στον εγκέφαλο και φτάνουν σε μας μέσω των ονείρων μας. Στην κατάσταση Θήτα, όμως, ο συνειδητός νους δεν είναι ασυνείδητος, κι έτσι μπορούμε να στείλουμε και να δεχθούμε μηνύματα με ανοιχτά όλα τα κανάλια της μνήμης.
Οι άνθρωποι, οι οποίοι βρίσκονται σε ύπνωση, μεταφέρουν κατά γράμμα τις εικόνες που βλέπουν και τους διαλόγους που ακούνε στο ασυνείδητό τους, ως κυριολεκτικές παρατηρήσεις. Απαντώντας σε ερωτήσεις, οι άνθρωποι δεν μπορούν να πουν ψέματα, μπορούν, όμως, να παρερμηνεύσουν κάτι που είδαν στο ασυνείδητό τους, ακριβώς όπως μας συμβαίνει και στη συνειδητή κατάσταση. Στην ύπνωση, οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα να αναφερθούν ή να περιγράψουν ο,τιδήποτε δεν πιστεύουν ότι είναι αληθινό.

Μερικοί επικριτές αυτής της μεθόδου, πιστεύουν ότι ένας άνθρωπος σε ύπνωση ενδέχεται να κατασκευάσει αναμνήσεις και να δώσει προκατειλημμένες απαντήσεις, που να ανταποκρίνονται στο όποιο θεωρητικό πλαίσιο προτείνει ο υπνωτιστής. Βρίσκω αυτή τη γενίκευση εσφαλμένη. Στη δουλειά μου αντιμετωπίζω την κάθε περίπτωση σαν να ακούω την πληροφορία που μου δίνει για πρώτη φορά. Αν κάποιος μπορούσε, με κάποιο τρόπο, να υπερβεί τη διαδικασία της ύπνωσης και να κατασκευάσει μία ηθελημένη φαντασία σχετικά με τον πνευματικό κόσμο ή να κάνει ελεύθερους συνειρμούς ιδεών, βάσει των όσων ήδη πρεσβεύει για το μετέπειτα, πολύ γρήγορα οι απαντήσεις του θα γίνονταν ασυνεπείς και ανακόλουθες ως προς τις υπόλοιπες μαρτυρίες που έχω συγκεντρώσει.
Έμαθα από νωρίς στη δουλειά μου την αξία της προσεκτικής διασταύρωσης και δεν έχω βρει κανένα στοιχείο, μέχρι σήμερα, που να πιστοποιεί ότι κάποιος υποκρίνεται ψευδείς πνευματικές εμπειρίες για να με ικανοποιήσει. Αντίθετα, μάλιστα, οι άνθρωποι σε ύπνωση δεν διστάζουν να με διορθώνουν, όταν παρερμηνεύω τις δηλώσεις τους. Καθώς το αρχείο μου μεγάλωνε από τις μαρτυρίες, που είχα συγκεντρώσει, έμαθα, μετά από πολλές δοκιμές και λάθη, να διατυπώνω ερωτήσεις για τον πνευματικό κόσμο με μια σωστή σειρά. Στην υπερσυνείδητη κατάσταση, οι άνθρωποι δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να δίνουν από μόνοι τους πληροφορίες σχετικά με το συνολικό σχέδιο της ζωής της ψυχής στον πνευματικό κόσμο. Χρειάζεται να έχουμε τα σωστά κλειδιά για να ανοίξουμε τις πόρτες στις οποίες αντιστοιχούν. Τελικά, έφτασα στο σημείο να τελειοποιήσω μία αξιόπιστη μέθοδο πρόσβασης στη μνήμη διαφορετικών τμημάτων του πνευματικού κόσμου, γνωρίζοντας ποια πόρτα ν' ανοίξω τη σωστή στιγμή, στη διάρκεια μιας συνεδρίας.

Όσο αποκτούσα αυτοπεποίθηση, με την πάροδο των συνεδριών, όλο και περισσότεροι άνθρωποι ένιωθαν ότι αντιμετώπιζα άνετα το θέμα της μετά θάνατον ζωής κι ότι θα μπορούσαν να μου μιλήσουν γι' αυτό. Οι περιπτώσεις των πελατών μου περιλαμβάνουν άντρες και γυναίκες από τους οποίους άλλοι είναι βαθιά θρησκευόμενοι και άλλοι δεν έχουν καμία και κανενός είδους πνευματική πεποίθηση. Οι περισσότεροι άνθρωποι βρισκόμαστε κάπου στη μέση, έχοντας ως αποσκευή μία ανάμικτη προσωπική φιλοσοφία για τη ζωή. Το πιο συναρπαστικό πράγμα που ανακάλυψα, όσο προχωρούσα την έρευνά μου, ήταν ότι από τη στιγμή που οι άνθρωποι έφταναν στην αναδρομή τους στην κατάσταση ύπαρξης της ψυχής τους, εμφάνιζαν όλοι τους μία αξιοσημείωτη συνέπεια στις απαντήσεις τις οποίες έδιναν στις ερωτήσεις τις σχετικές με τον πνευματικό κόσμο. Ακόμα, όταν οι άνθρωποι συζητούν τις ζωές τους ως ψυχές, χρησιμοποιούν τις ίδιες λέξεις και παραστατικές περιγραφές της καθομιλουμένης μας γλώσσας.
Εν τούτοις, η ομοιογένεια των εμπειριών τόσο πολλών πελατών δεν με απέτρεψε από το να προσπαθώ συνεχώς να ταυτοποιώ τις δηλώσεις των πελατών μου με τα επιβεβαιωτικά στοιχεία των συγκεκριμένων λειτουργικών δραστηριοτήτων των ψυχών. Υπήρξαν κάποιες διαφορές στις περιγραφές ανάμεσα στις περιπτώσεις μου· αυτό, όμως, οφειλόταν περισσότερο στο επίπεδο εξέλιξης της κάθε ψυχής και λιγότερο στη διαφορετική οπτική της για τον πνευματικό κόσμο.

Η έρευνα ήταν βασανιστικά αργή, αλλά, καθώς διαμορφωνόταν το σώμα των περιπτώσεών μου, απέκτησα τελικά μία εικόνα για το πώς λειτουργεί ο αιώνιος κόσμος όπου ζουν οι ψυχές μας. Διαπίστωσα ότι οι σκέψεις για τον πνευματικό κόσμο, που κάνουν οι ψυχές των ανθρώπων οι οποίες ζουν στη Γη, εμπεριέχουν συμπαντικές αλήθειες. Οι αντιλήψεις αυτές τόσο πολλών και διαφορετικών ανθρώπων ήταν που με έπεισαν ότι οι αναφορές τους ήταν αξιόπιστες. Δεν είμαι άνθρωπος της θρησκείας· ανακάλυψα, όμως, ότι ο τόπος που πηγαίνουμε μετά το θάνατο είναι ένας τόπος τάξης και οργάνωσης, έφτασα δε στο σημείο να εκτιμήσω ότι υπάρχει ένα μεγάλο σχέδιο για τη ζωή καθώς και για τη ζωή μετά τη ζωή.

Όταν αναρωτήθηκα για το ποια θα ήταν η καταλληλότερη μέθοδος παρουσίασης των ευρημάτων μου, έκρινα ότι μία μελέτη, που θα περιλάμβανε και μαρτυρίες, θα βοηθούσε τους αναγνώστες να εκτιμήσουν, με πιο παραστατικό τρόπο, τις μνήμες των πελατών μου από τη μετέπειτα ζωή. Οι μαρτυρίες που παραθέτω έχουν απομαγνητοφωνηθεί από τις συνεδρίες μου. Το βιβλίο αυτό δεν έχει ως θέμα του τις προηγούμενες ζωές των πελατών μου, αλλά την τεκμηρίωση των εμπειριών τους στον πνευματικό κόσμο, εμπειριών που συνδέονται με τις ζωές αυτές.
Για τους αναγνώστες εκείνους, που έχουν πρόβλημα να συλλάβουν τις ψυχές ως μη-υλικές οντότητες, οι περιπτώσεις που παρατίθενται στα πρώτα κεφάλαια εξηγούν με ποια μορφή εμφανίζονται οι ψυχές, καθώς και με ποιο τρόπο λειτουργούν. Έχω ελαφρά περικόψει την κάθε περίπτωση λόγω του περιορισμένου χώρου, αλλά και για να δώσω στον αναγνώστη μια συστηματική ακολουθία των δραστηριοτήτων της ψυχής. Η διάταξη των κεφαλαίων έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε να δείχνει τη φυσιολογική προοδευτική πορεία των ψυχών μέσα και έξω από τον πνευματικό κόσμο. Έχω, επίσης, ενσωματώσει σε κάθε κεφάλαιο συμπληρωματικές πνευματικές πληροφορίες.

Το ταξίδι των ψυχών, από τη στιγμή του θανάτου μέχρι την επόμενη ενσάρκωση, γράφτηκε μετά από έρευνα και συλλογή μαρτυριών δέκα ετών. Στην αρχή, με εξέπληξε το ότι υπήρχαν άνθρωποι που θυμόντουσαν τμήματα της ζωής τους στον πνευματικό κόσμο μετά από πολύ παλιές ζωές πιο καθαρά απ' ότι μετά από πρόσφατες. Ωστόσο, για κάποιο λόγο, κανένας άνθρωπος δεν μπόρεσε να θυμηθεί το πλήρες ιστορικό των δραστηριοτήτων της ψυχής του, όπως το παρουσιάζω σ' αυτό το βιβλίο. Οι πελάτες μου θυμούνται μερικές πλευρές της πνευματικής τους ζωής πολύ ζωηρά, ενώ άλλες εμπειρίες τους είναι πιο θολές. Κατά συνέπεια, διαπίστωσα ότι, ακόμα και με αυτές τις 29 περιπτώσεις, δεν θα μπορούσα να δώσω στον αναγνώστη το πλήρες φάσμα των πληροφοριών που συγκέντρωσα αναφορικά με τον πνευματικό κόσμο. Έτσι, τα κεφάλαιά μου περιέχουν λεπτομέρειες από περισσότερες περιπτώσεις, εκτός από τις 29 που έχω παραθέσει.

Ο αναγνώστης μπορεί να θεωρήσει ότι ο τρόπος που υποβάλλω τις ερωτήσεις σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αρκετά πιεστικός. Στην ύπνωση, είναι απαραίτητο να κρατά κανείς τον άνθρωπο σε μία σταθερή τροχιά. Η συγκέντρωση, η οποία απαιτείται για τον άνθρωπο που δουλεύει στην πνευματική σφαίρα, είναι μεγαλύτερη απ' αυτήν που χρειάζεται, όταν ανακαλεί μνήμες από προηγούμενες ζωές. Στην ύπνωση, ο μέσος άνθρωπος έχει την τάση να αφήνει την ψυχή του να περιπλανιέται, ενόσω παρακολουθεί να ξετυλίγονται μπροστά του ενδιαφέρουσες σκηνές. Συχνά, οι πελάτες μου θέλουν να σταματήσω να τους μιλώ έτσι ώστε να μην αποσπώνται αναφέροντάς μου ταυτόχρονα τι βλέπουν, αλλά να απολαμβάνουν απλώς τις προηγούμενες εμπειρίες τους ως ψυχές. Προσπαθώ να είμαι ευγενικός και όχι υπερβολικά επίμονος, αλλά οι συνεδρίες μου τις περισσότερες φορές γίνονται άπαξ, διαρκούν τρεις ώρες και υπάρχουν πολλά που πρέπει να καλυφθούν. Εκτός αυτού, υπάρχουν και άνθρωποι που ταξιδεύουν από πολύ μακριά για να έρθουν να με δουν και δεν τους είναι εύκολο να ξανάρθουν.

Η προσπάθειά μου ανταμείβεται όταν βλέπω το βλέμμα της απορίας στο πρόσωπο ενός ανθρώπου στο τέλος της συνεδρίας. Για όσους από μας είχαμε μέχρι τώρα την ευκαιρία να δούμε την αθανασία μας, ένα νέο βάθος αυτογνωσίας και παροχής δυνατοτήτων αναδύεται απ' αυτή την εμπειρία. Συχνά, πριν αφυπνίσω τους πελάτες μου, τους εμφυτεύω μνήμες για να τις επεξεργαστούν αργότερα. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν πλέον συνειδητή γνώση της ζωής τους ως ψυχής στον πνευματικό κόσμο και ένα ιστορικό των φυσικών τους υπάρξεων σε διάφορους πλανήτες, ισχυροποιεί μέσα τους την αίσθηση του σκοπού και της δύναμης για ζωή.



Τέλος, θα πρέπει να πω ότι αυτό, το οποίο πρόκειται να διαβάσετε, μπορεί να κλονίσει τις πεποιθήσεις που ήδη έχετε για το θάνατο. Το υλικό που παρουσιάζεται εδώ ενδέχεται να αντιβαίνει στα φιλοσοφικά και θρησκευτικά σας πιστεύω. Θα υπάρξουν αναγνώστες, οι οποίοι θα επιβεβαιώσουν αυτά που ήδη γνωρίζουν. Για άλλους, οι πληροφορίες που προσφέρουν οι μαρτυρίες αυτές μπορεί να φανούν υποκειμενικές αφηγήσεις, παρόμοιες με σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Όποια και αν είναι η άποψή σας, ελπίζω να συλλογιστείτε τι θα σήμαινε για την ανθρωπότητα αν αυτά που οι πελάτες μου έχουν να πουν για τη μετά θάνατον ζωή είναι ακριβή.



1Έξω από το σώμα και αναχώρηση



Θάνατος και Αναχώρηση
Α. (Άνθρωπος ): Ω, θεέ μου ! Δεν είμαι πεθαμένος - ή μήπως είμαι; Εννοώ, το σώμα μου έχει πεθάνει - μπορώ και το βλέπω κάτω από μένα - αλλά εγώ μετεωρίζομαι ... μπορώ να κοιτάξω κάτω και να δω το σώμα μου να κείτεται ακίνητο στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Όλοι γύρω μουνομίζουν ότι είμαι πεθαμένος, αλλά εγώ δεν είμαι. Θέλω να φωνάξω, ε!, δεν είμαι στ' αλήθεια πεθαμένος! Είναι πραγματικά απίστευτο ... οι νοσοκόμες τραβούν ένα σεντόνι πάνω στο κεφάλι μου ... άνθρωποι που γνωρίζω κλαίνε. Υποτίθεται ότι έχω πεθάνει, όμως εγώ είμαι ακόμαζωντανός! Είναι περίεργο, γιατί το σώμα μου είναι απόλυτα νεκρό ενώ εγώ κινούμαι γύρω του από ψηλά. Είμαι ζωντανός!
Αυτά είναι τα λόγια ενός άντρα σε βαθιά ύπνωση, ο οποίος αναβιώνει μία εμπειρία θανάτου. Οι λέξεις βγαίνουν σαν κοφτά ξεσπάσματα και είναι γεμάτες δέος, καθώς βλέπει και αισθάνεται πώς είναι να είσαι ένα πνεύμα, που διαχωρίστηκε μόλις από ένα φυσικό σώμα. Ο άντρας αυτός είναι ένας πελάτης μου, τον οποίο μόλις βοήθησα να αναπλάσει τη σκηνή του θανάτου μιας προηγούμενης ζωής του, ενώ βρίσκεται ξαπλωμένος σε μία αναπαυτική πολυθρόνα. Λίγο νωρίτερα, ακολουθώντας τις οδηγίες μου, καθώς τον εισήγαγα στην κατάσταση της ύπνωσης, ο άντρας έκανε αναδρομή στο χρόνο επιστρέφοντας στις μνήμες της παιδικής του ηλικίας. Ενόσω συνεργαζόμασταν, σταδιακά, οι εντυπώσεις του υποσυνειδήτου του συγχωνεύθηκαν, μέχρι που φτάσαμε στη μήτρα της μητέρας του.
Στη συνέχεια, τον προετοίμασα για ένα άλμα στο παρελθόν, μέσα από τα πέπλα του χρόνου, χρησιμοποιώντας μια νοερή προστατευτική ασπίδα. Όταν ολοκληρώσαμε το σημαντικό βήμα της νοητικής προετοιμασίας, μετέφερα τον άντρα αυτόν, μέσω ενός φανταστικού τούνελ στο χρόνο, στην τελευταία του ζωή στη Γη. Ήταν μία σύντομη ζωή, γιατί πέθανε ξαφνικά από επιδημία γρίπης το 1918.
Καθώς το αρχικό σοκ, να βλέπει τον εαυτό του να πεθαίνει και να νιώθει την ψυχή του να μετεωρίζεται έξω από το σώμα του, άρχισε κάπως να υποχωρεί, ο πελάτης μου φάνηκε να προσαρμόζεται πιο γρήγορα στις οραματικές νοητικές του εικόνες.
Δεδομένου ότι ένα μικρό τμήμα του συνειδητού, ένα ζωτικής σημασίας μέρος του νου του, εξακολουθεί να λειτουργεί, συνειδητοποιεί ότι αναπλάθει μία παρελθούσα εμπειρία. Ο χρόνος, που απαιτείται για τη διαδικασία αυτή, είναι λίγο μεγαλύτερος από τον συνηθισμένο, επειδή ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι μία νεαρή ψυχή και δεν έχει συνηθίσει στους κύκλους της γέννησης, του θανάτου και της επαναγέννησης, όπως πολλοί από τους άλλους πελάτες μου.
Παρ' όλα αυτά, προσαρμόζεται μέσα σε λίγα λεπτά και αρχίζει να ανταποκρίνεται στις ερωτήσεις μου με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. Υψώνω γρήγορα το επίπεδο ύπνωσης του υποσυνειδήτου του στην υπερσυνείδητη κατάσταση. Είναι έτοιμος, τώρα, να μου μιλήσει για τον πνευματικό κόσμο και τον ρωτώ τί του συμβαίνει.
 
Α: Λοιπόν ... ανεβαίνω πιο ψηλά ... ακόμα πλέω ... κοιτάζοντας πίσω το σώμα μου. Είναι σαν να βλέπω μια κινηματογραφική ταινία, μόνο που παίζω εγώ σ' αυτήν! Ο γιατρός παρηγορεί τη γυναίκα μου και την κόρη μου. Η γυναίκα μου κλαίει γοερά (στριφογυρίζει με δυσφορία στην πολυθρόνα του). Προσπαθώ να μπω μέσα στο μυαλό της ... να της πω ότι είμαι απόλυτα εντάξει. Είναι τόσο βαθιά κατακλυσμένη από τη θλίψη που δεν μπορώ να τη διαπεράσω. Θέλω να ξέρει ότι τα βάσανά μου τελείωσαν ... είμαι ελεύθερος από το σώμα μου ... δεν το χρειάζομαι πια ... ότι θα την περιμένω. Θέλω να ξέρει ότι ... αλλά δεν ... με ακούει. Ω!, απομακρύνομαι τώρα, φεύγω ...
Έτσι, καθοδηγούμενος από μία σειρά εντολών, ο πελάτης μου αρχίζει τη διαδικασία της εισόδου του στον πνευματικό κόσμο. Πρόκειται για ένα δρόμο που πολλοί άλλοι σαν κι αυτόν ταξίδεψαν μέσα στην ασφάλεια του γραφείου μου. Είναι χαρακτηριστικό το ότι όσο εκτείνονται οι μνήμες στην υπερσυνείδητη κατάσταση, οι άνθρωποι σε ύπνωση συνδέονται όλο και περισσότερο με την πνευματική πύλη-πέρασμα. Όσο προχωρά η συνεδρία, οι νοητικές τους εικόνες μεταφράζονται πιο εύκολα σε λέξεις. Οι μικρές, κοφτές, περιγραφικές φράσεις μετατρέπονται σε λεπτομερειακές εξηγήσεις για το πώς είναι να εισέρχεσαι στον πνευματικό κόσμο.
Έχουμε πλήθος τεκμηρίων, συμπεριλαμβανομένων και παρατηρήσεων γιατρών και νοσοκόμων, που περιγράφουν εξωσωματικές επιθανάτιες εμπειρίες ανθρώπων, οι οποίοι τραυματίστηκαν σοβαρά σε ατυχήματα. Οι άνθρωποι αυτοί θεωρήθηκαν κλινικά νεκροί και χάρη στις προσπάθειες των γιατρών επέστρεψαν από την άλλη πλευρά πίσω στα σώματά τους. Οι ψυχές έχουν μεγάλη ικανότητα να βγαίνουν και να ξαναμπαίνουν στα σώματα που τις φιλοξενούν, ειδικά σε καταστάσεις απειλητικές για τη ζωή, όταν πεθαίνει το σώμα. Άνθρωποι έχουν αναφέρει ότι μετεωρίζονταν πάνω από το σώμα τους, ιδιαίτερα στα νοσοκομεία, και παρακολουθούσαν τους γιατρούς, που προσπαθούσαν να τους σώσουν τη ζωή. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι θα επιστρέψουν στη ζωή, με την πάροδο του χρόνου, οι μνήμες αυτές ξεθωριάζουν.
Στα πρώτα στάδια της ύπνωσης για την αναδρομή σε προηγούμενες ζωές, οι περιγραφές των ανθρώπων, που αναβιώνουν νοητικά τους προηγούμενους θανάτους τους, δεν έρχονται σε σύγκρουση με τις αναφορές των ανθρώπων, που πέθαναν πραγματικά στην παρούσα ζωή τους για λίγα λεπτά. Η διαφορά ανάμεσα σ' αυτές τις δύο ομάδες ανθρώπων είναι ότι οι άνθρωποι σε βαθιά ύπνωση δεν θυμούνται τις εμπειρίες τους μετά από έναν προηγούμενο θάνατο, αλλά είναι σε θέση να περιγράψουν τη μετέπειτα ζωή μόνο μετά από ένα μόνιμο φυσικό θάνατο.
Ποιες είναι, όμως, οι ομοιότητες των αναμνήσεων μετά το θάνατο μεταξύ ενός ανθρώπου, που περιγράφει τις εξωσωματικές του εμπειρίες ως αποτέλεσμα ενός προσωρινού σωματικού τραυματισμού και ενός ανθρώπου, που βρίσκεται σε ύπνωση και ανακαλεί το θάνατό του από μια προηγούμενη ζωή; Και οι δύο αναφέρουν ότι μετεωρίζονται γύρω από τα σώματά τους μ' έναν περίεργο τρόπο, προσπαθώντας να αγγίξουν στερεά αντικείμενα, τα οποία αποϋλώνονται μπροστά στα μάτια τους.
Και οι δύο αναφέρουν ότι νιώθουν απόγνωση στις προσπάθειές τους να μιλήσουν με τους ζωντανούς, οι οποίοι δεν ανταποκρίνονται στις εκκλήσεις τους. Και οι δύο δηλώνουν ότι αισθάνονται μια ελκτική δύναμη να τους τραβά μακριά από τον τόπο όπου πέθαναν και, επίσης, βιώνουν ένα αίσθημα χαλάρωσης και περιέργειας περισσότερο παρά φόβου.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι αναφέρουν ένα ευφορικό αίσθημα ελευθερίας και φωτεινότητας γύρω τους. Μερικοί από τους πελάτες μου βλέπουν να τους περιβάλλει τη στιγμή του θανάτου ένα λαμπερό λευκό φως, ενώ άλλοι βλέπουν αυτό το φως να φέγγει κάπου πιο πέρα, μετά από μια πιο σκοτεινή περιοχή, που μία δύναμη τους ωθεί να τη διασχίσουν. Αυτό, συχνά, αναφέρεται ως το φαινόμενο του τούνελ και είναι ήδη πολύ γνωστό στον κόσμο. Η δεύτερη περίπτωση θα μας μεταφέρει πιο βαθιά στην εμπειρία του θανάτου απ' ότι η Περίπτωση 1. Ο πελάτης μου είναι ένας άντρας γύρω στα 60, ο οποίος μου περιγράφει τα γεγονότα του θανάτου του ως νεαρής γυναίκας, που ονομαζόταν Σάλλυ, και σκοτώθηκε το 1886 από Ινδιάνους της φυλής Κιόβα, μετά από επίθεση σε τρένο.
Παρ' όλο που και αυτή η περίπτωση, όπως και η πρώτη, περιγράφουν εμπειρίες θανάτου της αμέσως προηγούμενης ζωής τους, η συγκεκριμένη ιστορική χρονολογία του θανάτου τους δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία, λόγω του ότι είναι πρόσφατη. Δεν διακρίνω καμία σημαντική διαφορά ανάμεσα στους αρχαίους χρόνους και τη σύγχρονη εποχή σε ότι αφορά την ανάκληση των αναμνήσεων από τον πνευματικό κόσμο ή την ποιότητα των μαθημάτων, που έχουν εμπεδωθεί.
Θα πρέπει, επίσης, να πω ότι ο μέσος άνθρωπος, που βρίσκεται σε ύπνωση, έχει μία ιδιάζουσα ικανότητα να εντοπίζει τις χρονολογίες και τις γεωγραφικές περιοχές πολλών περασμένων ζωών. Αυτό ισχύει ακόμα και για τις παλαιότερες περιόδους του ανθρώπινου πολιτισμού, όπου τα εθνικά σύνορα και τα τοπωνύμια ήταν διαφορετικά απ' ότι είναι σήμερα. Παλαιές ονομασίες, χρονολογίες και τοποθεσίες του παρελθόντος μπορεί να μην είναι πάντα εύκολο να ανακληθούν στη μνήμη, για κάθε προηγούμενη ζωή, αλλά οι περιγραφές σχετικά με την επιστροφή στον πνευματικό κόσμο και τη ζωή στον κόσμο αυτόν έχουν την ίδια συνέπεια και ζωντάνια.
Η σκηνή στην Περίπτωση 2 ανοίγει στις κοιλάδες του Αμερικανικού νότου, αμέσως μόλις ένα βέλος χτύπησε τη Σάλλυ στο λαιμό από κοντινή απόσταση. Είμαι πάντα προσεκτικός όταν πρόκειται για σκηνές θανάτου, που σχετίζονται με βίαιο τραυματισμό σε προηγούμενες ζωές, γιατί συχνά ο υποσυνείδητος νους συγκρατεί ακόμα τις εμπειρίες αυτές. Ο λόγος της επίσκεψης του συγκεκριμένου πελάτη ήταν οι χρόνιες ενοχλήσεις του στην περιοχή του αυχένα. Στις περιπτώσεις αυτές απαιτείται συνήθως θεραπεία ενεργειακής αποσυμφόρησης και απο-προγραμματισμός. Σε όλες τις αναδρομές σε προηγούμενες ζωές που διεξάγω, χρησιμοποιώ το χρόνο, που προηγείται και έπεται του θανάτου, για μια ήρεμη ανακεφαλαίωση και τοποθετώ τον άνθρωπο στη θέση του παρατηρητή ώστε να απαλύνω τον πόνο και τη συγκίνηση.

Περίπτωση 2
Δρ. Ν: Πονάς πολύ από το βέλος;
Α: Ναι ... η αιχμή του έχει τρυπήσει το λαιμό μου ... πεθαίνω (αρχίζει να μιλά ψιθυριστά, ενώ κρατάει με τα χέρια του το λαιμό του). Πνίγομαι ... το αίμα τρέχει ποτάμι ... Ο Γουϊλ (ο άντρας της) με κρατάει ... ο πόνος ... φοβερός ... βγαίνω έξω τώρα ... τέλειωσε, πάει πια.
Σημείωση : Οι ψυχές συχνά εγκαταλείπουν τους ανθρώπους, που τις φιλοξενούν πριν από το θάνατό τους, όταν το φυσικό τους σώμα αισθάνεται μεγάλο πόνο. Ποιος μπορεί να τις κατηγορήσει; Ωστόσο, παραμένουν κοντά στο σώμα που πεθαίνει. Αφού εφάρμοσα μερικές τεχνικές για να τον ηρεμήσω υψώνω τον άνθρωπο από το υποσυνείδητο στο υπερσυνείδητο επίπεδο ώστε να περάσει στις πνευματικές του μνήμες.
Δρ. Ν: Εντάξει Σάλλυ, αποδέχτηκες το γεγονός ότι σε σκότωσαν αυτοί οι Ινδιάνοι. Μπορείς σε παρακαλώ να μου περιγράψεις τι ακριβώς νιώθεις τη στιγμή του θανάτου σου;
Α: Σαν ... μια δύναμη ... κάποιου είδους ... να με τραβά προς τα πάνω, έξω από το σώμα μου.
Δρ. Ν: Να σε τραβά; Έξω πού;
Α: Εκτινάσσομαι έξω από την κορυφή του κεφαλιού μου.
Δρ. Ν: Και τι είναι αυτό που εκτινάχθηκε έξω;
Α: Μα - εγώ!
Δρ. Ν: Περίγραψέ μου τι σημαίνει «εγώ». Με τι μοιάζει αυτό το πράγμα που βλέπεις να βγαίνει έξω απ' το κεφάλι του σώματός σου;
Α: (παύση). Είναι σαν ... μια κουκιδίτσα φωτός ... που ακτινοβολεί ...
Δρ. Ν: Πώς ακτινοβολείς φως;
Α: Από ... την ενέργειά μου. Μοιάζω σαν ένα διάφανο λευκό ... η ψυχή μου...
Δρ. Ν: Κι αυτή η ενέργεια φωτός παραμένει ίδια αφού άφησες το σώμα σου;
Α: (παύση). Μοιάζω να μεγαλώνω λίγο ... καθώς κινούμαι τριγύρω.
Δρ. Ν: Αν απλώνεται το φως σου, με τι μοιάζεις τώρα;
Α: Ένα ... τσουλουφάκι ... μια χορδή ... που αιωρείται ...
Δρ. Ν: Και πώς σου φαίνεται που βγαίνεις από το σώμα σου;
Α: Έ..., είναι σαν να απέβαλα το δέρμα μου ... όπως ξεφλουδίζεις μια μπανάνα, απλά χάνω το σώμα μου μ' ένα ζντουπ!
Δρ. Ν: Είναι δυσάρεστη αυτή η αίσθηση;
Α: Ω, όχι! Είναι υπέροχο να νιώθεις τόσο ελεύθερη χωρίς πόνο πια, αλλά ... είμαι ... αποπροσανατολισμένη ... δεν περίμενα να πεθάνω ... (η θλίψη φωλιάζει στη φωνή του πελάτη μου κι εγώ επιθυμώ να παραμείνει συγκεντρωμένος για λίγο ακόμα στην ψυχή του, και όχι σε ό,τι συμβαίνει στη γη με το σώμα του).
Δρ. Ν: Καταλαβαίνω, Σάλλυ. Αισθάνεσαι μια μικρή μετατόπιση ως ψυχή αυτή τη στιγμή. Αυτό είναι φυσιολογικό στην κατάστασή σου, αν σκεφτεί κανείς τι πέρασες μόλις. Άκου και απάντησε στις ερωτήσεις μου. Είπες ότι έπλεες. Μπορείς να κινείσαι τριγύρω εντελώς ελεύθερα αμέσως μετά το θάνατό σου;
Α: Είναι παράξενο ... είναι σαν να είμαι κρεμασμένη στον αέρα που δεν είναι αέρας ... δεν υπάρχουν όρια ... ούτε βαρύτητα ... είμαι αβαρής.
Δρ. Ν: Εννοείς ότι είναι κάπως σαν να βρίσκεσαι σε κενό;
Α: Ναι ... τίποτα γύρω μου δεν είναι στερεή μάζα. Δεν υπάρχουν εμπόδια για να προσκρούσω πάνω τους ... Ρέω ...
Δρ. Ν: Μπορείς να ελέγχεις τις κινήσεις σου - προς τα πού πηγαίνεις;
Α: Ναι ... μπορώ κάπως να το κάνω αυτό ... αλλά υπάρχει ... ένα τράβηγμα ... προς μία φωτεινή λευκότητα ... είναι τόσο φωτεινή!

Δρ. Ν:
 Η πυκνότητα του λευκού φωτός είναι η ίδια παντού;
Α: Φωτεινότερο ... πιο μακριά μου ... είναι λίγο πιο σκούρο το άσπρο ... γκρι ... προς την κατεύθυνση του σώματός μου ... (αρχίζει να κλαίει), ω!, καημένο μου σώμα ... δεν είμαι έτοιμη ακόμα να φύγω. (Τραβιέται πίσω στην καρέκλα του σαν να αντιστέκεται σε κάτι).
Δρ. Ν: Εντάξει, Σάλλυ, είμαι μαζί σου. Θέλω να ηρεμήσεις και να μου πεις αν η δύναμη, που σε τράβηξε έξω από το κεφάλι σου τη στιγμή του θανάτου, συνεχίζει να σε τραβάει ακόμα μακριά, κι αν μπορείς να τη σταματήσεις.
Α: (παύση). Όταν ελευθερώθηκα απ' το σώμα μου, το τράβηγμα ελαττώθηκε. Τώρα αισθάνομαι ένα σκούντημα ... με τραβάει μακριά από το σώμα μου ... δεν θέλω να φύγω ακόμα ... αλλά κάτι με κάνει να θέλω να φύγω σύντομα ...
Δρ. Ν: Καταλαβαίνω, Σάλλυ, αλλά υποψιάζομαι ότι μαθαίνεις πως ασκείς κι εσύ έναν κάποιον έλεγχο. Πώς θα περιέγραφες αυτό το πράγμα που σε τραβάει;
Α: Ένα ... είδος μαγνητικής ... δύναμης ... αλλά ... θέλω να μείνω λίγο ακόμα ...
Δρ. Ν: Μπορεί η ψυχή σου να αντισταθεί σ' αυτή την αίσθηση του τραβήγματος όση ώρα θέλεις εσύ;
Α: (ακολουθεί μία μεγάλη παύση, ενώ ο άνθρωπος φαίνεται να διεξάγει έναν εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό του στην προηγούμενη ζωή του, ως Σάλλυ). Ναι, μπορώ, αν πραγματικά το θέλω, να μείνω. (αρχίζει να κλαίει) Ω!..., είναι τρομερό αυτό που έκαναν αυτοί οι βάρβαροι στο σώμα μου. Το ωραίο μου μπλε φόρεμα είναι μέσα στα αίματα ... ο άντρας μου ο Γουϊλ προσπαθεί να με κρατήσει και πολεμάει ακόμα μαζί με τους φίλους μας εναντίον των Κιόβα.
Σημείωση : Ενισχύω γύρω από τον άνθρωπο τον οραματισμό μιας προστατευτικής ασπίδας, η οποία είναι ιδιαίτερα σημαντική ως βάση των τεχνικών ηρεμίας. Η ψυχή της Σάλλυ εξακολουθεί να μετεωρίζεται πάνω από το σώμα της τη στιγμή που εγώ μεταφέρω τη σκηνή πιο μπροστά στο χρόνο, όταν οι Ινδιάνοι έχουν εκδιωχθεί από τα πυρά που δέχονται μέσα από το τρένο.
Δρ. Ν: Σάλλυ, τι κάνει ο άντρας σου αμέσως μετά την επίθεση;
Α: Ω, ευτυχώς ... δεν έχει πληγωθεί ... αλλά ... (με θλίψη) κρατάει το σώμα μου ... κλαίει πάνω μου ... δεν μπορεί να κάνει τίποτα για μένα, αλλά δεν φαίνεται να το συνειδητοποιεί ακόμα. Είμαι κρύα, αλλά τα χέρια του είναι γύρω απ' το πρόσωπό μου ... με φιλάει.
Δρ. Ν: Και συ τι κάνεις αυτή τη στιγμή;
Α: Είμαι πάνω από το κεφάλι του Γουϊλ. Προσπαθώ να τον παρηγορήσω. Θέλω να τον κάνω να νιώσει ότι η αγάπη μου δεν έχει εξαφανιστεί ... θέλω να ξέρει ότι δεν με έχασε για πάντα κι ότι θα τον δω ξανά.
Δρ. Ν: Περνάνε τα μηνύματά σου;
Α: Υπάρχει τόσο μεγάλη θλίψη, αλλά αυτός ... νιώθει την ουσία μου ... το ξέρω. Οι φίλοι μας είναι γύρω του ... και τελικά μας χωρίζουν ... θέλουν να επαναφέρουν τα βαγόνια και να ξεκινήσουν πάλι.
Δρ. Ν: Και τι συμβαίνει τώρα με την ψυχή σου;
Α: Εξακολουθώ να αντιστέκομαι σ' αυτή την αίσθηση του τραβήγματος ... θέλω να μείνω.
Δρ. Ν: Γιατί αυτό;
Α: Κοίτα, ξέρω ότι είμαι πεθαμένη ... αλλά δεν είμαι ακόμα έτοιμη να αφήσω τον Γουϊλ ... θέλω να τους δω να με θάβουν.
Δρ. Ν: Βλέπεις ή αισθάνεσαι κάποια άλλη πνευματική οντότητα γύρω σου αυτή τη στιγμή;
Α: (παύση). Είναι κοντά ... σύντομα θα τους δω ... αισθάνομαι την αγάπη τους, όπως θέλω κι ο Γουϊλ να νιώσει τη δική μου ... περιμένουν μέχρι να αισθανθώ ότι είμαι έτοιμη.
Δρ. Ν: Καθώς περνά η ώρα, καταφέρνεις να παρηγορήσεις τον Γουϊλ;
Α: Προσπαθώ να μπω μέσα στο μυαλό του.
Δρ. Ν: Και το κατορθώνεις;
Α: (παύση). Νομίζω ... λιγάκι ... με νιώθει ... συνειδητοποιεί ... αγάπη ...
Δρ. Ν: Εντάξει, Σάλλυ, τώρα θα προχωρήσουμε και πάλι μπροστά στο συμβατικό χρόνο. Βλέπεις τους φίλους σου από το βαγόνι να βάζουν το σώμα σου σε κάποιου είδους τάφο;
Α: (με πιο σταθερή φωνή). Ναι, με έθαψαν. Είναι ώρα να φύγω ... έρχονται να με πάρουν τώρα ... μετακινούμαι ... προς ένα λαμπρότερο φως ...
 
Αντίθετα με ό,τι πιστεύουν ορισμένοι άνθρωποι, οι ψυχές έχουν μικρό ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει στο σώμα τους από τη στιγμή που αυτό είναι φυσικά νεκρό. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή οι ψυχές αδιαφορούν ή περιφρονούν την προσωπική τους κατάσταση και τους ανθρώπους, που αφήνουν πίσω στη Γη, αλλά λόγω της επίγνωσής τους για το τελεσίδικο της θνητότητας που συνεπάγεται ο θάνατος. Έχουν σφοδρή επιθυμία να επισπεύσουν την πορεία τους για να εισέλθουν στην ομορφιά του πνευματικού κόσμου.
Παρ' όλα αυτά, πολλές άλλες ψυχές θέλουν να μετεωρίζονται γύρω από το μέρος όπου πέθαναν για λίγες Γήινες ημέρες, συνήθως μέχρι την ολοκλήρωση της κηδείας τους. Ο χρόνος είναι φανερά επιταχυμένος για τις ψυχές και οι ημέρες στη Γη μπορεί γι' αυτές να είναι λίγα μόνο λεπτά. Υπάρχει μία ποικιλία κινήτρων για τις ψυχές που χρονοτριβούν.
Για παράδειγμα, κάποιος που δολοφονήθηκε ή σκοτώθηκε απροσδόκητα σ' ένα ατύχημα, συχνά δεν θέλει να φύγει αμέσως. Βρίσκω ότι, τις περισσότερες φορές, οι ψυχές αυτές είναι μπερδεμένες ή θυμωμένες. Το σύνδρομο της μετεωριζόμενης ψυχής ισχύει κυρίως στους θανάτους νεαρών ανθρώπων.
 
Ο απότομος αποχωρισμός της ψυχής από μια ανθρώπινη μορφή, ακόμα και μετά από μια μακρά ασθένεια, εξακολουθεί ν' αποτελεί κλονισμό για τη μέση ψυχή κι αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για την απροθυμία ορισμένων ψυχών να αναχωρήσουν την ίδια τη στιγμή του θανάτου. Υπάρχει, λοιπόν, εδώ κάτι συμβολικό για τις ψυχές, που σχετίζεται με το συνηθισμένο διάστημα των τριών ως πέντε ημερών, στο οποίο ορίζεται η κηδεία. Είναι γεγονός ότι οι ψυχές δεν έχουν καμία νοσηρή περιέργεια να δουν τον εαυτό τους να θάβεται, επειδή τα συναισθήματα στον πνευματικό κόσμο δεν μοιάζουν με αυτά που βιώνουμε εδώ στη Γη. Ωστόσο, βρίσκω ότι οι ψυχικές οντότητες εκτιμούν το σεβασμό, που αποτίεται στη μνήμη της φυσικής τους ζωής από τους επιζώντες συγγενείς και φίλους.
Όπως είδαμε στην τελευταία περίπτωση, υπάρχει ένας βασικός λόγος που τα πνεύματα δεν θέλουν να αποχωρήσουν αμέσως από τον τόπο του φυσικού τους θανάτου. Η απροθυμία τους προέρχεται, κυρίως, από την επιθυμία τους να επικοινωνήσουν νοητικά και να παρηγορήσουν τους αγαπημένους τους, πριν προχωρήσουν βαθύτερα μέσα στον πνευματικό κόσμο. Όσοι έχουν μόλις πεθάνει δεν είναι συντετριμμένοι από το θάνατό τους, επειδή γνωρίζουν ότι όσοι έμειναν στη Γη θα τους δουν ξανά στον πνευματικό κόσμο και πιθανόν, αργότερα, και σε άλλες ζωές. Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που θρηνούν σε μια κηδεία αισθάνονται γενικά ότι έχασαν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο για πάντα.
 
Κατά τη διάρκεια της ύπνωσης, οι πελάτες μου θυμούνται ότι ένιωθαν απόγνωση, επειδή δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά την ενέργειά τους ώστε να αγγίξουν νοητικά έναν άνθρωπο, ο οποίος, λόγω του σοκ και της θλίψης, δεν είναι δεκτικός. Είναι δυνατόν το συναισθηματικό τραύμα των ζώντων να κατακλύσει σε τέτοιο βαθμό τον πυρήνα της ύπαρξής τους που να αναστείλει πλήρως τις νοητικές τους ικανότητες επικοινωνίας με τις ψυχές. Από τη στιγμή που μία ψυχή, η οποία μόλις αποχωρίστηκε από το σώμα της, βρει κάποιο τρόπο να παρηγορήσει τους ζώντες - όσο λίγο κι αν διαρκέσει αυτό - αισθάνεται συνήθως ικανοποίηση και θέλει να φύγει γρήγορα από το αστρικό πεδίο της Γης.
  
Βίωσα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα πνευματικής ανακούφισης και στη δική μου ζωή. Η μητέρα μου πέθανε ξαφνικά από καρδιακή προσβολή. Κατά τη διάρκεια της κηδείας της, η αδελφή μου κι εγώ ήμασταν τόσο θλιμμένοι, που το μυαλό μας σ' όλη την τελετή, ήταν μουδιασμένο. Λίγες ώρες αργότερα, επιστρέψαμε με τους συζύγους μας στο άδειο σπίτι της μητέρας μας κι αποφασίσαμε να ξαπλώσουμε λίγο για να ξεκουραστούμε΄ το είχαμε άλλωστε τόσο ανάγκη. Θα πρέπει, η αδελφή μου κι εγώ, να περάσαμε στην προσληπτική κατάσταση Άλφα την ίδια περίπου στιγμή. Η μητέρα μου εμφανίστηκε μπροστά μας, ενώ ήμασταν σε δύο διαφορετικά δωμάτια. Ήρθε σαν ονειρική μορφή μέσα από το υποσυνείδητό μας, σαν ένα άσπρο σύννεφο πάνω απ' τα κεφάλια μας. Φτάνοντας κοντά μας χαμογέλασε, δείχνοντάς μας ότι έχει αποδεχτεί το θάνατό της και ότι τώρα είναι καλά. Μετά, πέταξε μακριά. Αυτή η πράξη, αν και διήρκεσε μόλις λίγα δευτερόλεπτα, ήταν ένας τελευταίος αποχαιρετισμός γεμάτος νόημα και είχε ως αποτέλεσμα να ανακουφιστούμε και οι δυο μας, περνώντας σ' έναν βαθύ ύπνο στα κύματα Δέλτα.
  
Έχουμε την ικανότητα να αισθανόμαστε την παρηγορητική παρουσία των ψυχών των αγαπημένων μας, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της κηδείας τους ή αμέσως μετά. Αν θέλει κανείς να έχει πνευματική επικοινωνία μέσα από το σοκ του θρήνου, είναι αναγκαίο να προσπαθεί να χαλαρώσει και να καθαρίσει το μυαλό του, τουλάχιστον για μικρά διαστήματα. Σ' αυτές τις στιγμές, η προσληπτικότητά μας προς μία παραφυσική εμπειρία είναι μεγαλύτερη και έτσι λαμβάνουμε θετικές μεταβιβάσεις αγάπης, συγγνώμης, ελπίδας, ενθάρρυνσης και τη διαβεβαίωση ότι ο αγαπημένος μας βρίσκεται κάπου καλά.
Όταν μία χήρα γυναίκα με μικρά παιδιά μού λέει: «ένα κομμάτι του άντρα μου έρχεται σε μένα στις δύσκολες στιγμές», την πιστεύω.
Οι πελάτες μου μού λένε ότι ως ψυχές είναι σε θέση να βοηθήσουν αυτούς που βρίσκονται στη Γη ώστε να συνδεθούν εσωτερικά με τον ίδιο τον πνευματικό κόσμο. Όπως έχει σοφά ειπωθεί, οι άνθρωποι δεν έχουν πραγματικά φύγει, όσο αυτοί που ζουν στη Γη τους θυμούνται. Στο κεφάλαιο που θα ακολουθήσει, θα δούμε πώς μία συγκεκριμένη μνήμη αποτελεί αντανάκλαση της ίδιας μας της ψυχής, ενώ οι συλλογικές μνήμες είναι τα άτομα της καθαρής ενέργειας του συνόλου των ψυχών. Ο θάνατος δεν διασπά τη συνέχειά μας με την αθάνατη ψυχή εκείνων που αγαπάμε, απλά επειδή έχασαν τη φυσική οντότητα του θνητού σώματος. Παρ' όλες τις πολλές τους δραστηριότητες, οι ψυχές που έχουν αναχωρήσει είναι ακόμα σε θέση να έρθουν σ' επαφή μαζί μας, αν τις επικαλεστούμε.
 
Κατά καιρούς, ένα διαταραγμένο πνεύμα δεν θέλει να αφήσει τη Γη μετά το φυσικό θάνατο. Αυτό οφείλεται σε κάποιο ανεπίλυτο πρόβλημα, το οποίο είχε σοβαρή επίπτωση στη συνειδητότητά του. Σ' αυτές τις αφύσικες καταστάσεις, η βοήθεια δίνεται από ανώτερες, στοργικές οντότητες, που μπορούν να βοηθήσουν τη διαδικασία προσαρμογής από την άλλη πλευρά. Αλλά κι εμείς έχουμε τα μέσα για να βοηθήσουμε τα διαταραγμένα πνεύματα να εγκαταλείψουν τη Γη. Θα αναπτύξω το θέμα των προβληματικών πνευμάτων στο Κεφάλαιο 4· το μυστήριο, ωστόσο, των φαντασμάτων, όπως παρουσιάζεται στα βιβλία και τις κινηματογραφικές ταινίες, έχει πάρει υπερβολικές διαστάσεις.
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος προετοιμασίας μας για το θάνατό μας; Μπορεί οι ζωές μας να έχουν μεγάλη διάρκεια ή σύντομη, μπορεί να είμαστε υγιείς ή άρρωστοι· για όλους μας, όμως, έρχεται μία στιγμή που πρέπει να συναντήσουμε το θάνατο με τον καταλληλότερο τρόπο για τον καθένα μας. Αν έχουμε περάσει μέσα από μία μακρά ασθένεια, που καταλήγει στο θάνατο, υπάρχει χρόνος να προετοιμαστεί κατάλληλα ο νους, αφού περάσει από το αρχικό σοκ, την άρνηση και την κατάθλιψη. Ο νους κάνει μία απότομη κίνηση φυγής, όταν βρεθεί μπροστά στην ανάγκη αντιμετώπισης ενός αιφνίδιου θανάτου. Καθώς πλησιάζει το τέλος της φυσικής μας ζωής, ο καθένας μας έχει την ικανότητα να συγχωνευθεί με την ανώτερη συνειδητότητά του. Η πορεία προς το θάνατο είναι η ιδανικότερη περίοδος στη ζωή μας για να αποκτήσουμε πνευματική επίγνωση, επειδή τότε μπορούμε να νιώσουμε ότι η ψυχή μας είναι συνδεδεμένη με τον αιώνιο χρόνο.
 
Παρ' όλο που υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που πεθαίνουν, οι οποίοι θεωρούν πιο δύσκολο το να αποδεχθούν το θάνατο από το να αφεθούν στη μοίρα τους, όσοι έχουν ως εργασία τη φροντίδα ανθρώπων που είναι κοντά στο θάνατο, λένε ότι σχεδόν όλοι αποκτούν, κοντά στο τέλος, μία ειρηνική απόσπαση. Πιστεύω ότι στους ανθρώπους που πεθαίνουν, δίνεται πρόσβαση σε μία ανώτερη γνώση της αιώνιας συνειδητότητας κι αυτό συχνά αποτυπώνεται στο πρόσωπό τους. Πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς συνειδητοποιούν ότι κάτι συμπαντικό υπάρχει εκεί έξω κι ότι θα είναι κάτι καλό.
  
Οι άνθρωποι που πεθαίνουν υφίστανται μία μεταμόρφωση, εξ αιτίας του χωρισμού της ψυχής τους από το σώμα που την έχει υιοθετήσει. Οι άνθρωποι συνδέουν το θάνατο με την απώλεια της ζωτικής τους δύναμης, ενώ στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο. Αποβάλλουμε το σώμα μας με το θάνατο, αλλά η αιώνια ζωτική μας ενέργεια ενώνεται με τη δύναμη μιας θεϊκής υπερψυχής. Ο θάνατος δεν είναι σκοτάδι, αλλά φως.
Όταν οι πελάτες μου ανακαλούν στη μνήμη τους προηγούμενες εμπειρίες θανάτου, λένε ότι αισθάνονται τόσο μεγάλη πληρότητα, επανανακαλύπτοντας μια καινούργια αίσθηση ελευθερίας, καθώς αφήνουν το - καθηλωμένο στη γη - σώμα τους, ώστε αδημονούν ν' αρχίσουν το πνευματικό τους ταξίδι προς έναν οικείο και ειρηνικό τόπο. Στις περιπτώσεις που ακολουθούν, θα μάθουμε πώς είναι η ζωή τους σ' αυτό το μετέπειτα.
 
   



IO CHE AMO SOLO TE