Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2019

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ



ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΝΟΥ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΟΜΟΙΑΣΕΙ ΤΟΥ ΥΠΕΡΝΟΥ.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για εκπαίδευση του νου αν δεν γνωρίζουμε την λειτουργία του εγκεφάλου.

Όλα τα ένστικτα τα  συναισθήματα   και οι σκέψεις πηγάζουν από εκεί
Ο φόβος  η χαρά η στοργή ο έρωτας το άγχος κλπ  είναι αποτέλεσμα μιας αιτίας που  έχει την έδρα της σε κάποια μέρη του εγκεφάλου .
Όλες οι λειτουργίες του σώματος εξαρτώνται από την λειτουργία του , εν ολίγοις αν δεν γνωρίζουμε   πως λειτουργούν αυτά τα μέρη,   δεν μπορούμε να ελέγξουμε την ζωή μας που γίνεται έρμαιο τυχαίων χημικών αντιδράσεων.

Αυτή η εργασία δεν έχει σαν στόχο να αναλύσει τον εγκέφαλο από ιατρικής πλευράς αυτό θα το αφήσουμε να το κάνουν ο ειδικοί επιστήμονες που είναι και το πεδίο τους .Αυτό όμως που είναι σημαντικό  να αναφέρουμε είναι ότι είναι ένα πολύ ευαίσθητο όργανο και οποιαδήποτε επιρροή  από ουσίες  μπορεί να φέρει σοβαρή αλλαγή στην συμπεριφορά του  ατόμου και στην ψυχική υγεία

Ας δούμε τώρα τα μέρη του εγκεφάλου και πως  μας επηρεάζουν.

 Ο εγκέφαλος του άνθρωπου απαρτίζεται από τρεις εγκεφάλους 

Πρώτα τον ερπετικό.

Δεύτερο τον παλαιο θηλαστικό και τρίτο τον

Νέο θηλαστικό  .

ΕΡΠΕΤΙΚΟΣ Η ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ
Είναι ο πρώτος εγκέφαλος που δημιουργήθηκε σε οργανισμούς που είχαν νευρικό σύστημα πχ ερπετά .παρέμεινε στην  θέση του και όταν δημιουργήθηκε ο επόμενος εγκέφαλος των θηλαστικών συνέχισε την λειτουργία του ή ανεξάρτητα η σε συνεργασία με τον επόμενο εγκέφαλο Είναι μέσα σε όλα τα θηλαστικά και στον ανθρωπο.
 Χειρίζεται τα ένστικτα της επιβίωσης όπως

 Πείνα

Αναπαραγωγή  

Ενστικτώδη αποφυγή κινδύνου

 Φόβος

Επίθεση
 Ρυθμίζει βασικές ζωτικές λειτουργίες, όπως την αναπνοή και το μεταβολισμό . 
Θεωρείται ότι είναι η έδρα του υποσυνείδητου .
Δεν έχει αισθήματα και δεν διαθέτει στοργή όπως ο θηλαστικός εγκέφαλος Τα είδη που έχουν μόνο ερπετικό εγκέφαλο όταν  γεννάν  έχουν την τάση να τρώνε τα νεαρά άτομα

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι στον άνθρωπο η ανεξέλεγκτη λειτουργία του δημιουργεί φοβίες κατάθλιψη και ως εκ τούτου  είναι η αιτία πολλών ασθενειών

Θεωρείται ότι είναι η έδρα του υποσυνείδητου , δεν σκέπτεται και δεν μαθαίνει.
Για να απαλλαχτούμε από την λειτουργία του όταν δεν χρειάζεται είναι να κάνουμε κάτι που ανήκει στο φλοιό του εγκεφάλου  τότε δεν μπορεί να συλλειτουργεί με αυτό το μέρος του εγκεφάλου  και σταματάει κάτι εύκολο είναι να τραγουδάς η να ψέλνεις η ακόμα και να μετράς πχ 1,2,3,4…….κλπ επίσης όλα τα χαρίσματα του πνεύματος  Αγάπη, χαρά κλπ  που έχουν την πυγή τους στο φλοιο του εγκεφάλου που ανήκει  στον  άνθρωπο ,μπορούν να διώξουν τον φόβο του ερπετικού εγκεφάλου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2019

ΕΙΣΑΓΩΓΗ.






ΕΙΣΑΓΩΓΗ.

Οι ρόλοι της διδασκαλίας και της μάθησης είναι στη πραγματικότητα αντεστραμμένοι στη σκέψη του κόσμου. Η αντιστροφή είναι χαρακτηριστική. Ο δάσκαλος και ο μαθητής φαίνεται σαν να είναι διαχωρισμένοι, και ο δάσκαλος φαίνεται πως δίνει κάτι στον μαθητή και όχι στον εαυτό του. Ακόμα, η πράξη διδασκαλίας θεωρείται σαν μια ιδιαίτερη δραστηριότητα, στην οποία κάποιος απασχολεί ένα σχετικά μικρό μέρος από το χρόνο κάποιου. Τα μαθήματα αυτά, όμως, τονίζουν ότι το να διδάσκεις είναι το να μαθαίνεις, έτσι ώστε ο δάσκαλος και ο μαθητής είναι το ίδιο. Επίσης, τονίζει ότι η διδασκαλία είναι μια συνεχής διαδικασία· συνεχίζεται κάθε στιγμή της ημέρας, ακόμα και στις σκέψεις κατά την διάρκεια του ύπνου.
Το να διδάσκεις σημαίνει να δίνεις το παράδειγμα. Υπάρχουν δύο μόνο συστήματα σκέψης, κι εσύ επιδεικνύεις ότι πιστεύεις στο ένα ή στο άλλο, όλη την ώρα. Από το δικό σου παράδειγμα μαθαίνουν οι άλλοι, αλλά και εσύ. Το ερώτημα δεν είναι το αν θα διδάσκεις, γιατί σε αυτό δεν υπάρχει επιλογή. Ο σκοπός των μαθημάτων αυτών θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι να σου παρέχουν ένα μέσο επιλογής αυτού που θέλεις να διδάξεις στην βάση του τι θέλεις να μάθεις. Δεν γίνεται να δίνεις σε κάποιον άλλον, παρά μόνο στον εαυτό σου, και αυτό το μαθαίνεις μέσω της διδασκαλίας. Η διδασκαλία δεν είναι παρά ένα κάλεσμα για μάρτυρες για να πιστοποιήσουν αυτό που πιστεύεις. Είναι μια μέθοδος μετατροπής. Αυτό δεν γίνεται μόνο με τα λόγια. Οποιαδήποτε κατάσταση πρέπει να σου δίνει μια ευκαιρία να διδάσκεις τους άλλους το τι είσαι, και τον εαυτό σου τι είναι οι άλλοι. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό.
Επομένως το πρόγραμμα της διδακτέας ύλης που ορίζεις, αποφασίζεται αποκλειστικά από το τι νομίζεις ότι είσαι, και από το τι νομίζεις ότι είναι η σχέση των άλλων με σένα. Στην τυπική κατάσταση διδασκαλίας, αυτές οι ερωτήσεις μπορεί μην έχουν απολύτως καμία σχέση με το τι νομίζεις ότι διδάσκεις. Εν τούτοις, είναι αδύνατον να μην χρησιμοποιείς το περιεχόμενο οποιασδήποτε κατάστασης για λογαριασμό αυτού που διδάσκεις πραγματικά, και επομένως και το μαθαίνεις πραγματικά. Εδώ το λεκτικό περιεχόμενο της διδασκαλίας σου είναι εντελώς άσχετο. Μπορεί να συμπίπτει με αυτό, αλλά μπορεί και όχι. Η διδασκαλία που βρίσκεται κάτω από ό,τι λες είναι που σε διδάσκει. Η διδασκαλία το μόνο που κάνει είναι να ενισχύει αυτό που πιστεύεις για τον εαυτό σου. Ο βασικός σκοπός της είναι να εκμηδενίσει την αυτό-αμφισβήτηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο εαυτός που προσπαθείς να προστατέψεις είναι πραγματικός. Σημαίνει, όμως, ότι ο εαυτός που θεωρείς ότι είναι πραγματικός είναι αυτό που διδάσκεις.
Αυτό είναι αναπόφευκτο. Δεν υπάρχει διαφυγή από αυτό. Πως είναι δυνατόν να ήταν διαφορετικά; Ο κάθε ένας που ακολουθεί τα μαθήματα αυτού του κόσμου, και όλοι όσοι τα ακολουθούν μέχρι να αλλάξουν το νου τους, διδάσκουν αποκλειστικά για να πείσουν τον εαυτό τους ότι είναι αυτό που δεν είναι. Ακριβώς αυτός είναι ο σκοπός αυτού του κόσμου. Τι άλλο, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η διδακτέα ύλη του; Μέσα σε αυτή την μάταιη και περιορισμένη κατάσταση μάθησης, που δεν διδάσκει τίποτα άλλο εκτός από την απελπισία και τον θάνατο, ο Θεός στέλνει τους δασκάλους Του. Και καθώς αυτοί διδάσκουν τα δικά Του μαθήματα της χαράς και της ελπίδας, η μάθησή τους τελικά ολοκληρώνεται.
Αν δεν ήταν οι δάσκαλοι του Θεού πολλή λίγη ελπίδα σωτηρίας θα υπήρχε, γιατί ο κόσμος της αμαρτίας θα φάνταζε για πάντα αληθινός. Αυτοί που έχουν αυταπάτες εξαπατούν, διότι διδάσκουν την πλάνη. Τι άλλο, λοιπόν, εκτός από αυτό είναι η κόλαση; Αυτό είναι ένα εγχειρίδιο για τους δασκάλους του Θεού. Δεν είναι τέλειοι, ειδάλλως δεν θα ήταν εδώ. Εν τούτοις, είναι αποστολή τους να γίνουν τέλειοι εδώ, και γι αυτό διδάσκουν την τελειότητα ξανά και ξανά, με πάρα πολλούς τρόπους, μέχρι να την μάθουν. Και έπειτα δεν θα είναι ορατοί πια, αν και οι σκέψεις τους θα παραμένουν πηγή δύναμης και αλήθειας για πάντα. Ποιοι είναι; Πως επιλέγονται; Τι κάνουν; Πως εργάζονται για την δική τους σωτηρία και την σωτηρία του κόσμου; Αυτό το εγχειρίδιο επιχειρεί να απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις.

1. ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;




1. ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

Δάσκαλος του Θεού είναι οποιοσδήποτε επιλέξει να είναι. Τα προσόντα του συνίστανται αποκλειστικά σε αυτή την επιλογή· κάπως, κάπου έχει κάνει την συνειδητή επιλογή να μην βλέπει τα συμφέροντά του ξεχωριστά από των άλλων. Μόλις το κάνει αυτό, ο στόχος του είναι καθορισμένος και η κατεύθυνσή του σίγουρη. Ένα φως έχει εισέλθει στο σκοτάδι. Μπορεί να είναι ένα και μοναδικό, αλλά είναι αρκετό. Έχει κάνει μια συμφωνία με τον Θεό ακόμα και αν δεν πιστεύει σε Αυτόν. Έχει γίνει ένας κομιστής της σωτηρίας. Έχει γίνει ένας δάσκαλος του Θεού.
Έρχονται από όλο τον κόσμο. Έρχονται από όλες τις θρησκείες, και από καμιά θρησκεία. Είναι εκείνοι που έχουν απαντήσει. Το Κάλεσμα είναι συμπαντικό. Λαμβάνει χώρα όλη την ώρα παντού. Καλεί δασκάλους να μιλήσουν γι Αυτό και να λυτρώσουν τον κόσμο. Πολλοί Το ακούν, αλλά λίγοι απαντούν. Όμως αυτό είναι ζήτημα χρόνου. Όλοι θα ανταποκριθούν στο τέλος, αλλά το τέλος μπορεί να είναι ακόμα πολύ – πολύ μακριά. Γι αυτό ορίστηκε το σχέδιο των δασκάλων του Θεού. Η λειτουργία τους είναι να εξοικονομήσουν χρόνο. Ο κάθε ένας τους αρχίζει σαν ένα και μοναδικό φως, αλλά το Κάλεσμα στο κέντρο του είναι ένα τέτοιο φως που δεν μπορεί να περιοριστεί. Και ο κάθε ένας τους εξοικονομεί χίλια χρόνια, όπως ο κόσμος τα υπολογίζει. Στο Κάλεσμα το Ίδιο ο χρόνος δεν έχει καμία σημασία.
Υπάρχει μια σειρά μαθημάτων για κάθε δάσκαλο του Θεού. Η μορφή των μαθημάτων έχει μεγάλη ποικιλία. Το ίδιο και τα διδακτικά βοηθήματα που την αφορούν. Αλλά το περιεχόμενο των μαθημάτων ποτέ δεν αλλάζει. Το κεντρικό του θέμα είναι πάντα, «Ο Υιός του Θεού είναι αθώος, και μέσα στην αθωότητά του βρίσκεται η σωτηρία του.» Μπορούν να διδαχθούν με πράξεις ή σκέψεις· με λόγια ή χωρίς λόγια· σε οποιαδήποτε γλώσσα ή σε καμία γλώσσα· σε οποιοδήποτε μέρος, χρόνο, και με οποιοδήποτε τρόπο. Δεν έχει σημασία ποιος ήταν ο δάσκαλος πριν ακούσει το Κάλεσμα. Έχει γίνει σωτήρας από την στιγμή που ανταποκρίθηκε. Έχει δει κάποιον άλλο σαν τον εαυτό του. Γι αυτό έχει βρει την σωτηρία την δική του και του κόσμου. Με την δική του αναγέννηση αναγεννάται ο κόσμος.
Αυτό είναι ένα εγχειρίδιο μιας συγκεκριμένης σειράς μαθημάτων, που απευθύνεται σε δασκάλους κάποιας συγκεκριμένης μορφής συμπαντικών μαθημάτων. Υπάρχουν πολλές χιλιάδες άλλες μορφές, όλες με το ίδιο αποτέλεσμα. Αυτές απλά εξοικονομούν χρόνο. Όμως, ο χρόνος είναι που περνάει κουραστικά, και ο κόσμος είναι πολύ κουρασμένος τώρα. Είναι γερασμένος και εξουθενωμένος, χωρίς ελπίδα. Ποτέ δεν υπήρξε αμφιβολία για το αποτέλεσμα, γιατί τι είναι αυτό που μπορεί να αλλάξει την Θέληση του Θεού; Αλλά ο χρόνος, με τις ψευδαισθήσεις της αλλαγής και του θανάτου, εξαντλεί τον κόσμο και όλα τα πράγματα σε αυτόν. Και όμως, ο χρόνος έχει τέλος, και αυτό είναι που έχουν οριστεί να φέρουν οι δάσκαλοι του Θεού. Γιατί ο χρόνος βρίσκεται στα χέρια τους. Αυτή ήταν η επιλογή τους, και τους δόθηκε.

2. ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥΣ;





2. ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥΣ;

Συγκεκριμένοι μαθητές έχουν οριστεί για κάθε δάσκαλο του Θεού, και θα αρχίσουν να ψάχνουν γι αυτόν αμέσως μόλις αυτός ανταποκριθεί στο Κάλεσμα.

 Έχουν επιλεγεί γι αυτόν γιατί η μορφή των συμπαντικών μαθημάτων που θα διδάξει είναι η πιο κατάλληλη γι αυτούς όσον αφορά το επίπεδο κατανόησής τους.

Οι μαθητές του τον περίμεναν γιατί ο ερχομός του είναι βέβαιος. Και πάλι, είναι μόνο θέμα χρόνου.

 Μόλις επιλέξει να εκπληρώσει το ρόλο του, αυτοί είναι έτοιμοι να εκπληρώσουν τον δικό τους.

 Ο χρόνος περιμένει την δική του επιλογή, αλλά όχι το ποιον θα υπηρετήσει. Όταν είναι έτοιμος να μάθει, οι ευκαιρίες για να διδάξει θα του δοθούν.

Για να καταλάβουμε το σχέδιο διδασκαλίας-εκμάθησης της σωτηρίας, είναι απαραίτητο να κατανοήσομε την ιδέα του χρόνου όπως την θέτουν τα μαθήματα.

 Η Επανόρθωση διορθώνει τις ψευδαισθήσεις, όχι την αλήθεια.

 Επομένως, διορθώνει αυτό που ποτέ δεν υπήρξε.

 Επί πλέον, το σχέδιο γι αυτή την διόρθωση καταρτίστηκε και ολοκληρώθηκε ταυτόχρονα, διότι το Θέλημα του Θεού είναι εντελώς πέρα από τον χρόνο.

Το ίδιο και ολόκληρη η πραγματικότητα, εφόσον είναι δική Του. Την στιγμή που η ιδέα του διαχωρισμού εισήλθε στο μυαλό του Υιού του Θεού, εκείνη ακριβώς την στιγμή δόθηκε και η Απάντηση του Θεού.
 Στο χρόνο, αυτό συνέβη πολύ παλιά. Στην πραγματικότητα αυτό ποτέ δεν συνέβη καθόλου.

Ο κόσμος του χρόνου είναι ο κόσμος των ψευδαισθήσεων. Αυτό που συνέβη πολύ παλιά φαίνεται ότι συμβαίνει τώρα.

Επιλογές που έγιναν πριν από πολύ καιρό φαίνεται ότι είναι ακόμα διαθέσιμες· για να γίνουν τώρα. Αυτό που έχει μαθευτεί και έχει γίνει κατανοητό και πέρασε πριν από πολύ καιρό αντιμετωπίζεται τώρα σαν νέα σκέψη, καινούργια ιδέα, διαφορετική προσέγγιση.

 Επειδή η θέλησή σου είναι ελεύθερη μπορείς να δεχτείς ό,τι έχει ήδη συμβεί οποτεδήποτε επιλέξεις, και μόνο τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι ήταν πάντα εκεί. Όπως τονίζουν τα μαθήματα, δεν είσαι ελεύθερος να διαλέξεις την διδακτέα ύλη, ούτε και την μορφή με την οποία θα τα μάθεις.

 Είσαι ελεύθερος, όμως, ν’ αποφασίσεις το πότε θέλεις να τα μάθεις. Και την στιγμή που θα τα δεχτείς, θα έχουν ήδη μαθευτεί.
Ο χρόνος, τότε, πηγαίνει προς τα πίσω σε μια στιγμή τόσο αρχαία που είναι πέρα από κάθε μνήμη, και κάθε πιθανότητα ανάμνησης. Εν τούτοις, επειδή είναι μια στιγμή που αναβιώνεται επανειλημμένα, φαίνεται ότι συμβαίνει τώρα.

 Και έτσι είναι που ο μαθητής και ο δάσκαλος φαίνεται ότι συναντιούνται στο παρόν, βρίσκοντας ο ένας τον άλλο σαν να μην είχαν ποτέ ξανασυναντηθεί.

 Ο μαθητής έρχεται την κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο τόπο. Αυτό είναι αναπόφευκτο, διότι έκανε την σωστή επιλογή εκείνη την πανάρχαια στιγμή που τώρα ξαναζεί.

 Το ίδιο και ο δάσκαλος, έκανε μια αναπόφευκτη επιλογή, κάποτε, σε ένα πανάρχαιο παρελθόν.
Η Θέληση του Θεού βρίσκεται στα πάντα αλλά φαίνεται ότι χρησιμοποιεί τον χρόνο για την επίλυση του προβλήματος. Τι θα μπορούσε να καθυστερήσει την δύναμη της αιωνιότητας;

Όταν ο μαθητής και ο δάσκαλος βρεθούν μαζί, ξεκινά μια κατάσταση διδασκαλίας–εκμάθησης.

 Γιατί ο δάσκαλος δεν είναι αυτός που στην πραγματικότητα κάνει την διδασκαλία. Ο Διδάσκαλος του Θεού μιλά σε οποιουσδήποτε δύο μαζευτούν για σκοπούς εκμάθησης.

 Η σχέση είναι άγια εξαιτίας αυτού του σκοπού, και ο Θεός έχει υποσχεθεί να στείλει το Πνεύμα Του σε όλες τις άγιες σχέσεις.
 Στην κατάσταση διδασκαλίας–εκμάθησης, ο κάθε ένας μαθαίνει ότι το να δίνεις και το να λαμβάνεις είναι το ίδιο

. Τα όρια ανάμεσα στους ρόλους τους, στο νου τους, στα σώματά τους, στις ανάγκες τους, στα ενδιαφέροντά τους, και όλες οι διαφορές που νόμιζαν ότι χώριζαν τον ένα από τον άλλο, ξεθωριάζουν και γίνονται όλο και αμυδρότερες μέχρι που εξαφανίζονται.
 Αυτοί που μαθαίνουν τα ίδια μαθήματα μοιράζονται ένα ενδιαφέρον και ένα στόχο. Έτσι, αυτός που ήταν ο μαθητής γίνεται ο ίδιος δάσκαλος του Θεού, γιατί έχει πάρει την ίδια απόφαση που έδωσε τον δάσκαλό του σε αυτόν*. Έχει δει σε ένα άλλο πρόσωπο τα ίδια ενδιαφέροντα με τα δικά του.


*****Ο μαθητής έρχεται την κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο τόπο. Αυτό είναι αναπόφευκτο, διότι έκανε την σωστή επιλογή εκείνη την πανάρχαια στιγμή που τώρα ξαναζεί.


3. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ;

3. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ;
Οι δάσκαλοι του Θεού δεν έχουν προκαθορισμένο διδακτικό επίπεδο. Κάθε διδακτική–μαθησιακή κατάσταση συνεπάγεται μια διαφορετική σχέση στην αρχή, αν και ο τελικός στόχος είναι πάντα ο ίδιος· να κάνουν αυτή την σχέση άγια, στην οποία να μπορούν και οι δύο να βλέπουν τον Υιό του Θεού ως αναμάρτητο. Δεν υπάρχει κανείς από τον οποίο ένας δάσκαλος του Θεού να μην μπορεί να μάθει, άρα δεν υπάρχει κανένας που να μην μπορεί να τον διδάξει. Βέβαια, από πρακτική άποψη δεν είναι δυνατόν να συναντήσει τους πάντες, ούτε να τον βρούνε όλοι. Επομένως, το σχέδιο περιλαμβάνει κάποιες συγκεκριμένες επαφές για κάθε δάσκαλο του Θεού. Δεν συμβαίνουν τυχαία γεγονότα στην σωτηρία. Αυτούς που πρέπει να συναντήσει θα τους συναντήσει, διότι μαζί έχουν το δυναμικό για μια άγια σχέση. Είναι έτοιμοι ο ένας για τον άλλο. 

Το πιο απλό επίπεδο διδασκαλίας φαίνεται ότι είναι αρκετά επιφανειακό. Αποτελείται από αυτό που φαινομενικά είναι μια τυχαία συνάντηση· μια «τυχαία» συνάντηση δυο φαινομενικά αγνώστων σε ένα ασανσέρ, ένα παιδί που τρέχοντας απρόσεχτα πέφτει «τυχαία» πάνω σε έναν ενήλικο, δύο σπουδαστές που «τυχαίνει» να γυρίζουν σπίτι μαζί από τον ίδιο δρόμο. Αυτές οι συναντήσεις δεν είναι τυχαίες. Η κάθε μια έχει το δυναμικό να γίνει μια διδακτική–μαθησιακή κατάσταση. Ίσως οι φαινομενικοί άγνωστοι στο ασανσέρ να χαμογελάσουν ο ένας στον άλλο· ίσως ο ενήλικος δεν μαλώσει το παιδί που έπεσε πάνω του· ίσως οι σπουδαστές να γίνουν φίλοι. Ακόμα και στο επίπεδο των πιο τυχαίων συναντήσεων, είναι δυνατόν δύο άνθρωποι να σταματήσουν να βλέπουν ξεχωριστά τα συμφέροντα τους, έστω για μια μόνο στιγμή. Αυτή η στιγμή είναι αρκετή. Η σωτηρία έχει έρθει. 

Είναι δύσκολο να κατανοήσεις ότι τα επίπεδα διδασκαλίας των συμπαντικών μαθημάτων είναι μια αντίληψη χωρίς καμία σημασία, όπως και ο χρόνος. Η ψευδαίσθηση του ενός δίνει έδαφος στην ψευδαίσθηση του άλλου. Με τον καιρό, ο δάσκαλος του Θεού φαίνεται ότι αρχίζει ν’ αλλάζει το νου του για τον κόσμο με μια και μοναδική απόφαση, και έπειτα μαθαίνει όλο και περισσότερα για την νέα κατεύθυνση καθώς την διδάσκει. Έχουμε ήδη καλύψει την ψευδαίσθηση του χρόνου, αλλά η ψευδαίσθηση των επιπέδων διδασκαλίας φαίνεται ότι είναι κάτι διαφορετικό. Ίσως ο καλύτερος τρόπος να δείξουμε ότι αυτά τα επίπεδα δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν είναι απλά να πούμε ότι οποιοδήποτε επίπεδο της διδασκαλικής–μαθησιακής κατάστασης είναι μέρος του σχεδίου του Θεού για την Επανόρθωση, και το σχέδιο Εκείνου δεν μπορεί να έχει επίπεδα, εφόσον είναι μια αντανάκλαση της Θέλησής Του. Η σωτηρία είναι πάντα έτοιμη και πάντα εκεί. Οι δάσκαλοι του Θεού εργάζονται σε διαφορετικά επίπεδα, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. 

Κάθε διδασκαλική–μαθησιακή κατάσταση είναι υψίστης σημασίας με την έννοια ότι κάθε άτομο που εμπλέκεται θα μάθει το περισσότερο που μπορεί από το άλλο την συγκεκριμένη στιγμή. Με αυτή την έννοια, και μόνο με αυτή, μπορούμε να μιλούμε για επίπεδα διδασκαλίας. Χρησιμοποιώντας τον όρο κατ’ αυτό τον τρόπο, το δεύτερο επίπεδο διδασκαλίας είναι μια πιο σοβαρή σχέση, στην οποία, για κάποιο διάστημα, δύο άνθρωποι εισέρχονται σε μια σχετικά έντονη διδασκαλική–μαθησιακή κατάσταση και έπειτα φαίνεται να χωρίζουν. Όπως και στο πρώτο επίπεδο, αυτές οι συναντήσεις δεν είναι τυχαίες, ούτε αυτό που φαίνεται ότι είναι το τέλος της σχέσης είναι το πραγματικό τέλος. Και πάλι, ο κάθε ένας μαθαίνει όσα μπορεί να μάθει την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Όμως, όλοι όσοι συναντιούνται κάποια μέρα θα συναντηθούν ξανά, γιατί είναι ο προορισμός όλων των σχέσεων να γίνουν άγιες. Ο Θεός δεν κάνει λάθος για τον Υιό Του.


Το τρίτο επίπεδο διδασκαλίας συμβαίνει σε σχέσεις οι οποίες, μόλις σχηματιστούν, είναι για μια ζωή. Αυτές είναι διδασκαλικές–μαθησιακές καταστάσεις στις οποίες δίνεται σε κάθε άτομο ένας επιλεγμένος μαθησιακός σύντροφος ο οποίος του παρουσιάζει απεριόριστες ευκαιρίες μάθησης. Αυτές οι σχέσεις είναι γενικά λίγες, διότι η ύπαρξή τους υποδηλώνει ότι οι εμπλεκόμενοι έχουν φτάσει συγχρόνως σε ένα στάδιο στο οποίο η ισορροπία διδασκαλικής–μαθησιακής κατάστασης είναι πραγματικά τέλεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ίδιοι το αναγνωρίζουν απαραίτητα· μάλιστα, κατά κανόνα δεν το αναγνωρίζουν. Μπορεί να είναι ακόμα και εχθρικοί ο ένας με τον άλλο για κάποιο διάστημα, ή και για όλη τους την ζωή. Αν όμως, αποφασίσουν να μάθουν, το τέλειο μάθημα βρίσκεται μπροστά τους και μπορούν να το μάθουν. Και αν αποφασίσουν να μάθουν αυτό το μάθημα, γίνονται οι σωτήρες των δασκάλων που ταλαντεύονται και μπορεί να φαίνεται ότι κινδυνεύουν να αποτύχουν. Κανένας δάσκαλος του Θεού δεν είναι δυνατόν να αποτύχει να βρει την Βοήθεια που χρειάζεται. 



4. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;


4. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

Τα επιφανειακά χαρακτηριστικά των δασκάλων του Θεού δεν είναι καθόλου τα ίδια. Δεν φαίνονται ίδιοι στα μάτια του σώματος, προέρχονται από πολύ διαφορετικά υπόβαθρα, οι εμπειρίες που έχουν από τον κόσμο ποικίλουν κατά πολύ, και οι επιφανειακές τους «προσωπικότητές» είναι αρκετά ξεχωριστές. Ούτε, στα αρχικά στάδια της λειτουργίας τους ως δάσκαλοι του Θεού, έχουν ακόμα πετύχει τα βαθύτερα χαρακτηριστικά που θα τους καθιερώσουν γι’ αυτό που είναι. Ο Θεός δίνει ιδιαίτερα δώρα στους δασκάλους Του, διότι έχουν έναν ιδιαίτερο ρόλο στο σχέδιό Του για την Επανόρθωση. Η ιδιαιτερότητά τους είναι, φυσικά, μόνο προσωρινή· ορισμένη μέσα στον χρόνο σαν ένα μέσο που οδηγεί έξω από αυτόν. Αυτά τα ιδιαίτερα δώρα, τα γεννημένα μέσα στην ιερή σχέση προς την οποία κατευθύνεται η διδακτική - μαθησιακή κατάσταση, γίνονται χαρακτηριστικά όλων των δασκάλων του Θεού που έχουν προχωρήσει στην δική τους μάθηση. Από αυτή την άποψη είναι όλοι ίδιοι.
Όλες οι διαφορές ανάμεσα στους δασκάλους του Θεού είναι προσωρινές. Παρόλα αυτά, μέσα στον χρόνο μπορούμε να πούμε ότι οι προχωρημένοι δάσκαλοι του Θεού έχουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

I. Εμπιστοσύνη΄΄

I. Εμπιστοσύνη


ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

*Αυτή είναι η βάση πάνω στην οποία βρίσκεται η ικανότητά τους να εκπληρώσουν την λειτουργία τους.

*Η αντίληψη είναι αποτέλεσμα μάθησης. Στην πραγματικότητα, η αντίληψη είναι μάθηση, διότι αιτία και αποτέλεσμα ποτέ δεν διαχωρίζονται.

* Οι δάσκαλοι του Θεού έχουν εμπιστοσύνη στον κόσμο, διότι έχουν μάθει ότι αυτός δεν κυβερνάται από τους νόμους που επινόησε ο κόσμος.

* Κυβερνάται από μια Δύναμη η Οποία βρίσκεται μέσα σε αυτούς αλλά δεν είναι δική τους. Είναι αυτή η Δύναμη που κρατά όλα τα πράγματα ασφαλή. Μέσω αυτής της Δύναμης οι δάσκαλοι του Θεού βλέπουν τον κόσμο στο φως της συγχώρεσης.

*Όταν αυτή η Δύναμη βιωθεί έστω και μία φορά, είναι αδύνατον να εμπιστευτεί κανείς ξανά την δική του ασήμαντη δύναμη. Ποιος θα επιχειρούσε να πετάξει με τα μικροσκοπικά φτερά ενός σπουργιτιού όταν του έχει δοθεί η ισχυρή δύναμη του αετού; Και ποιος θα έδινε την πίστη του στις ευτελείς προσφορές του εγώ όταν τα δώρα του Θεού βρίσκονται μπροστά του; Τι είναι αυτό που τους παρακινεί να κάνουν την αλλαγή;


Α. Η Ανάπτυξη της Εμπιστοσύνης.

ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΔΙΟ << περίοδο ακύρωσης.>>

Πρώτα πρέπει να περάσουν μέσα από αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «μια περίοδο ακύρωσης.» Αυτή δεν χρειάζεται να είναι οδυνηρή, αλλά συνήθως έτσι βιώνεται. Φαίνεται σαν να του παίρνουν όλα τα πράγματα, και σπάνια καταλαβαίνει στην αρχή ότι απλά αναγνωρίζεται η έλλειψη αξίας τους.

Πως μπορεί να γίνει αντιληπτή η έλλειψη αξίας εκτός και αν ο παρατηρητής βρίσκεται σε μια θέση από όπου πρέπει να βλέπει τα πράγματα μέσα σε ένα διαφορετικό φως;

 Δεν βρίσκεται ακόμα σε σημείο που να μπορεί να κάνει την αλλαγή ολοκληρωμένα μέσα του. Κι έτσι το σχέδιο μερικές φορές θα προκαλέσει αλλαγές σε αυτό που φαίνεται ότι είναι εξωτερικές συνθήκες. Αυτές οι αλλαγές είναι πάντα χρήσιμες.

Όταν ο δάσκαλος του Θεού έχει μάθει αρκετά σε αυτόν τον τομέα, προχωρά στο δεύτερο στάδιο.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΔΙΟ << περίοδο ξεδιαλέγματος>>

Έπειτα, ο δάσκαλος του Θεού πρέπει να περάσει μέσα από «μια περίοδο ξεδιαλέγματος.»
Αυτό είναι πάντα κάπως δύσκολο διότι, έχοντας μάθει ότι οι αλλαγές στην ζωή του είναι πάντα χρήσιμες, πρέπει τώρα να αποφασίζει για όλα τα πράγματα στην βάση του αν αυξάνουν την χρησιμότητα ή την παρεμποδίζουν.
 Θα βρει ότι πολλά, αν όχι τα πιο πολλά από τα πράγματα στα οποία έδινε αξία πριν, απλά εμποδίζουν την ικανότητά του να μεταφέρει αυτά που έχει μάθει σε νέες καταστάσεις καθώς αυτές προκύπτουν.
 Επειδή έχει δώσει αξία σε αυτό που είναι πραγματικά χωρίς αξία, δεν θα γενικεύει το μάθημα για τον φόβο της απώλειας και της θυσίας.
 Χρειάζεται μεγάλη μάθηση για να καταλάβει ότι όλα τα πράγματα, τα γεγονότα, οι συναντήσεις και οι περιστάσεις είναι χρήσιμες.
Είναι μόνο στον βαθμό στον οποίο αυτές είναι χρήσιμες που θα έπρεπε να τους αποδοθεί ο οποιοσδήποτε βαθμός πραγματικότητας σε αυτόν τον κόσμο της ψευδαίσθησης.
 Η λέξη «αξία» δεν μπορεί να αποδοθεί σε τίποτα άλλο.

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΔΙΟ «περίοδος παραίτησης».
Το τρίτο στάδιο μέσα από το οποίο πρέπει να περάσει ο δάσκαλος του Θεού μπορεί να ονομαστεί «περίοδος παραίτησης». Αν αυτό ερμηνευτεί ότι παραιτείται από το επιθυμητό, θα προκαλέσει τεράστια σύγκρουση. Λίγοι δάσκαλοι του Θεού μπορούν να ξεφύγουν εντελώς από αυτή την αγωνία. Όμως, δεν έχει νόημα να ξεχωρίσουμε αυτά που έχουν αξία από αυτά που δεν έχουν, εκτός κι αν γίνει το επόμενο ολοφάνερο βήμα. Άρα, η περίοδος επικάλυψης τείνει να είναι μια περίοδος που ο δάσκαλος του Θεού νιώθει ότι καλείται να θυσιάσει τα συμφέροντά του για χάρη της αλήθειας. Δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα πόσο εξ ολοκλήρου αδύνατον είναι μια τέτοια απαίτηση. Μπορεί να το μάθει μόνο καθώς παραιτείται από ό,τι δεν έχει αξία. Μέσα από αυτό, μαθαίνει ότι εκεί όπου περίμενε την θλίψη, βρίσκει μια ανάλαφρη χαρούμενη διάθεση στην θέση της· εκεί όπου νόμιζε ότι κάτι του ζητούσαν, βρίσκει να του έχει χαριστεί ένα δώρο.

ΤΕΤΑΡΤΟ - ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΞΗΣ
Τώρα έρχεται «μια περίοδος καταστάλαξης». Είναι κάποιος ήσυχος χρόνος, στον οποίο ο δάσκαλος του Θεού αναπαύεται μέσα σε σχετική ειρήνη. Τώρα εμπεδώνει αυτά που έχει μάθει. Τώρα αρχίζει να βλέπει την μεταβατική αξία αυτών που έχει μάθει. Το δυναμικό τους είναι κυριολεκτικά εκπληκτικό, και ο δάσκαλος του θεού βρίσκεται τώρα σε ένα σημείο της πορείας του στο οποίο βλέπει όλη την διέξοδό του.

«Παραιτήσου από ό,τι δεν θέλεις, και κράτησε αυτό που θέλεις.»

Πόσο απλό είναι το προφανές! Και πόσο εύκολο να γίνει! Ο δάσκαλος του Θεού χρειάζεται αυτή την περίοδο ανάπαυσης. Δεν έχει ακόμα φτάσει τόσο μακριά όσο νομίζει. Όμως, όταν είναι έτοιμος να συνεχίσει, προχωρά με ισχυρούς συντρόφους δίπλα του. Τώρα αναπαύεται για λίγο, και τους συγκεντρώνει πριν συνεχίσει. Από εδώ και πέρα δεν προχωρά μόνος.

 ΠΕΜΠΤΟ -ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΞΕΒΟΛΕΜΑΤΟΣ.

Το επόμενο στάδιο είναι πραγματικά «μια περίοδος ξεβολέματος.» Τώρα πρέπει ο δάσκαλος του Θεού να καταλάβει ότι δεν ήξερε πραγματικά τι ήταν πολύτιμο και τι ήταν χωρίς αξία. Και ότι όλα όσα έμαθε μέχρι τώρα ήταν ότι δεν ήθελε το άνευ αξίας, αλλά όντως ήθελε μόνο το κάθε τι πολύτιμο. Όμως το δικό του ξεκαθάρισμα δεν είχε νόημα για να του διδάξει την διαφορά. Η ιδέα της θυσίας, η τόσο κεντρική στο σύστημα σκέψης του, κατέστησε αδύνατον σε αυτόν να το κρίνει. Νόμιζε πως έμαθε την προθυμία, αλλά τώρα βλέπει ότι δεν γνωρίζει για ποιο πράγμα είναι η προθυμία. Και τώρα πρέπει να φτάσει σε μια κατάσταση που μπορεί να παραμείνει ανέφικτη γι αυτόν για πάρα πολύ καιρό. Πρέπει να μάθει να αφήνει κατά μέρος κάθε κρίση, και να ρωτά τι θέλει στ’ αλήθεια σε κάθε περίσταση. Αν δεν είχε τόσο μεγάλη στήριξη σε όλα τα βήματα αυτής της κατεύθυνσης, θα ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο!

ΕΚΤΟ -ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ
Και στο τέλος, υπάρχει «μια περίοδος επίτευξης.» Εδώ είναι που εμπεδώνεται η μάθηση. Τώρα όλα όσα φαίνονταν σαν απλές σκιές γίνονται ουσιαστικά οφέλη, στα οποία μπορεί να βασιστεί σε όλες τις «επείγουσες ανάγκες» καθώς και τις γαλήνιες ώρες. Πραγματικά, η γαλήνη είναι δικό τους αποτέλεσμα· το αποτέλεσμα ειλικρινούς μάθησης, συνέπειας σκέψης και πλήρους μεταφοράς. Αυτό είναι το στάδιο της αληθινής ειρήνης, διότι εδώ αντανακλάται πλήρως η κατάσταση του Ουρανού. Από εδώ και πέρα, ο δρόμος για την Βασιλεία των Ουρανών είναι ανοιχτός και εύκολος.


 Στην πραγματικότητα είναι εδώ.

 Ποιος θα ήθελε να «πάει» πουθενά, αν η ειρήνη του νου είναι ήδη ολοκληρωμένη; Και ποιος θα αναζητούσε να αλλάξει την γαλήνη για κάτι πιο επιθυμητό; Τι θα μπορούσε να είναι πιο επιθυμητό από αυτό;





II. Εντιμότητα .






II. Εντιμότητα

*Όλα τα άλλα χαρακτηριστικά των δασκάλων του Θεού βασίζονται στην εμπιστοσύνη. Μόλις αυτή επιτευχθεί, τα άλλα δεν γίνεται παρά ν’ ακολουθήσουν.

* Μόνο οι έχοντες εμπιστοσύνη μπορούν ν’ αντέξουν την εντιμότητα, γιατί μόνο αυτοί μπορούν να δουν την αξία της.

*Η εντιμότητα δεν εφαρμόζεται μόνο σε αυτά που λες. Ο όρος αυτός, μάλιστα, σημαίνει συνέπεια
.
*Δεν υπάρχει τίποτα που να λες και να αντικρούει αυτό που σκέφτεσαι ή κάνεις· καμία σκέψη δεν έρχεται σε αντίθεση με άλλη.

* Αυτοί είναι οι πραγματικά έντιμοι. Σε κανένα επίπεδο δεν βρίσκονται σε σύγκρουση με τον εαυτό τους. Άρα είναι αδύνατον γι αυτούς να έρθουν σε σύγκρουση με κανέναν ή με οτιδήποτε.

*Η γαλήνη του νου που βιώνουν οι προχωρημένοι δάσκαλοι του Θεού οφείλεται κατά πολύ στην απόλυτη εντιμότητά τους.

*Μόνο η επιθυμία για εξαπάτηση προκαλεί πόλεμο.

*Κανένας που είναι ένα με τον εαυτό του δεν μπορεί ποτέ να διανοηθεί οποιαδήποτε σύγκρουση.

* Η σύγκρουση είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της αυταπάτης, και η αυταπάτη είναι ανεντιμότητα.

 *Δεν υπάρχει πρόκληση για ένα δάσκαλο του Θεού. Η πρόκληση υπονοεί αμφιβολία, και η εμπιστοσύνη στην οποία βασίζονται με ασφάλεια οι δάσκαλοι του Θεού κάνει κάθε αμφιβολία αδύνατη.

*Άρα μπορούν μόνο να επιτύχουν. Σε αυτό όπως και σε όλα τα πράγματα είναι έντιμοι.

* Μπορούν μόνο να επιτύχουν, διότι ποτέ δεν κάνουν μόνο το δικό τους θέλημα.

* Επιλέγουν για όλη την ανθρωπότητα· για όλο τον κόσμο και για όλα τα πράγματα μέσα σ’ αυτόν· για τα αναλλοίωτα πέρα από τα φαινόμενα· και για τον Υιό του Θεού και τον Δημιουργό του.

* Πως, θα μπορούσαν λοιπόν, να μην πετύχουν; Επιλέγουν με πλήρη εντιμότητα, σίγουροι για την επιλογή τους όπως και για τον εαυτό τους.
Μαθήματα θαυμάτων
Εγχειρίδιο δια διδασκάλους  

III. Ανεκτικότητα

III. Ανεκτικότητα

Οι δάσκαλοι του Θεού δεν κρίνουν.

 Το να κρίνεις σημαίνει ότι είσαι ανέντιμος, γιατί το να κρίνεις σημαίνει ότι αναλαμβάνεις μια θέση που δεν έχεις.

 Κρίση χωρίς αυταπάτη είναι αδύνατη.

 Η κρίση υπονοεί ότι έχεις εξαπατηθεί από τους αδελφούς σου.

Πως είναι λοιπόν δυνατόν να μην εξαπατηθείς και από τον εαυτό σου;

Η κρίση υπονοεί έλλειψη εμπιστοσύνης, και η εμπιστοσύνη παραμένει το θεμέλιο του όλου συστήματος σκέψης του δασκάλου του Θεού.

 Αν αυτό χαθεί, τότε χάνονται και όλα όσα έχει μάθει.

 Χωρίς κρίση όλα τα πράγματα είναι εξίσου αποδεκτά, γιατί ποιος θα μπορούσε να κρίνει διαφορετικά;

Χωρίς κρίση είναι όλοι άνθρωποι αδελφοί, γιατί ποιος θα ήταν αυτός που θα στεκόταν διαχωρισμένος;

 Η κρίση καταστρέφει την εντιμότητα και συντρίβει την εμπιστοσύνη.

Κανένας δάσκαλος του Θεού δεν μπορεί να κρίνει και να έχει ελπίδες να μάθει.



Ο καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι: η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθοσύνη, η πίστη, η πραότητα, η εγκράτεια.  Όσοι είναι του Χριστού έχουν σταυρώσει τον αμαρτωλό εαυτό τους μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες του. Αφού, λοιπόν, ζούμε με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, πρέπει ν’ ακολουθούμε το Πνεύμα». (Γαλ. 5, 22-26)

ΠΡΑΟΤΗΣ- ΕΥΓΕΝΕΙΑ Β







*Οι δάσκαλοι του Θεού είναι αδύνατον να προκαλέσουν ή να υποστούν οποιασδήποτε μορφής βλάβη.

*Δεν γίνεται ούτε να βλάψουν ούτε να προκληθεί ζημιά στους ίδιους.

*Η βλάβη είναι αποτέλεσμα κρίσης.
Είναι μία ανέντιμη πράξη που ακολουθεί μια ανέντιμη σκέψη.

* Είναι ετυμηγορία ενοχής πάνω σε έναν αδελφό, άρα και προς τον ίδιο σου τον εαυτό.

* Είναι το τέλος της γαλήνης και η άρνηση της μάθησης.

 *Υποδηλώνει την απουσία του σχεδίου του Θεού, και την αντικατάστασή του με την παράνοια.

* Όλοι οι δάσκαλοι του Θεού πρέπει να μάθουν, και σχετικά νωρίς στην εκπαίδευσή τους, ότι η πρόκληση βλάβης εξαλείφει ολοκληρωτικά την λειτουργία τους από την επίγνωσή τους.

* Θα τους προκαλέσει σύγχυση, φόβο, θυμό και καχυποψία.

*Θα κάνει τα μαθήματα του Αγίου Πνεύματος αδύνατον να μαθευτούν.

*Τον δάσκαλο του Θεού τον ακούν μόνο εκείνοι που έχουν συνειδητοποιήσει ότι η πρόκληση βλάβης δεν  μπορεί να επιτύχει κάτι.
 Κανένα όφελος δε γίνεται να προκύψει από αυτήν.

*Επομένως, οι δάσκαλοι του Θεού είναι εντελώς πράοι.

*Χρειάζονται την δύναμη της πραότητας, γιατί με αυτήν γίνεται εύκολη η λειτουργία της σωτηρίας.

*Αυτό είναι αδύνατον για αυτούς που θέλουν να βλάπτουν.

*Για αυτούς που η πρόκληση βλάβης είναι άνευ ουσίας η λειτουργία της σωτηρίας επιτελείται φυσικά.

 *Τι επιλογή άλλη από αυτή θα μπορούσε να έχει νόημα για τους υγιείς πνευματικά; Ποιος διαλέγει την κόλαση όταν βλέπει το δρόμο για τον Ουρανό;

* Και ποιος θα διάλεγε την αδυναμία που έρχεται από την πρόκληση βλάβης στην θέση της πραότητας της αλάνθαστης, και απεριόριστης δύναμης που περιλαμβάνει τα πάντα;.

* Η δύναμη των δασκάλων του Θεού βρίσκεται στην πραότητά τους, διότι έχουν καταλάβει ότι οι κακές σκέψεις τους δεν προήλθαν ούτε από τον Υιό του Θεού, ούτε από τον Δημιουργό του.

* Επομένως, ένωσαν τις σκέψεις τους με Αυτόν ο Οποίος είναι η Πηγή τους. Κι έτσι η θέλησή τους, που ήταν πάντα δική Του, είναι ελεύθερη να είναι ο εαυτός της.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
ΕΝΧΕΙΡΙΔΙΟ ΔΙΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΣ
ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

IO CHE AMO SOLO TE