Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

ΤΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΕΓΩ ΤΟ ΥΠΕΡΕΓΩ

Το εκείνο, το εγώ και το υπερεγώΑπό τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδειαΜετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

«Το εγώ δεν είναι έντονα διαχωρισμένο από το εκείνο καθώς το χαμηλότερο μέρος του συγχωνεύεται σε αυτό... αλλά το απωθημένο συγχωνεύεται και αυτό στο εκείνο και είναι αποκλειστικά μέρος του. Το απωθημένο διαχωρίζεται από το εγώ από τις αντιστάσεις της απώθησης, μπορεί να επικοινωνήσει όμως με το εγώ μέσω του εκείνου.» (Σίγκμουντ Φρόυντ, 1923)Το εκείνο, το εγώ και το υπερεγώ είναι τα τρία ψυχικά τμήματα του δομικού μοντέλου του Σίγκμουντ Φρόυντ. Σύμφωνα με αυτό το δομικό μοντέλο το εκείνο αντιπροσωπεύει τα κίνητρα, τα ένστικτα και τις βιολογικές ανάγκες του ατόμου και κατά συνέπεια είναι έμφυτο, το Εγώ αποτελεί το λογικό μέρος που αν και δεν είναι έμφυτο, αναπτύσσεται και καλλιεργείται με την επίδραση της συσσωρευμένης εμπειρίας και τέλος το υπερεγώ αντιπροσωπεύει όλες τις θετικές ηθικές και κοινωνικές αξίες του ατόμου, αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο την ηθική συνείδηση. [1]

Πίνακας περιεχομένων [Απόκρυψη]
1 Το Εκείνο
1.1 Βασικές ενορμήσεις
1.1.1 Έρως
1.1.2 Θάνατος
2 Το Εγώ
3 Το Υπερεγώ
4 Δείτε επίσης
5 Παραπομπές:


[Επεξεργασία] Το ΕκείνοΤο Εκείνο είναι μια συλλογική ονομασία για τις βιολογικές ανάγκες και ενορμήσεις του ατόμου. Λειτουργεί με την αρχή της ευχαρίστησης με απώτερο σκοπό (όπως υποδεικνύει και το όνομα) την απομάκρυνση του πόνου και την εκπλήρωση των ενστίκτων του ατόμου. [2]

Ο Σίγκμουντ Φρόυντ έλεγε πως:

Είναι το σκοτεινό, απρόσιτο μέρος της πρoσωπικότητάς μας, ότι ελάχιστο γνωρίζουμε το έχουμε μάθει από την έρευνα των ονείρων και την δημιουργία νευρωσικών συμπτωμάτων, και τα περισσότερα είναι αρνητικά στοιχεία και μπορούν να περιγραφούν μόνο ως η αντίθεση στο Εγώ. Όλοι προσεγγίζουμε το Εκείνο με αναλογίες: το αποκαλούμε χάος, ένα καζάνι γεμάτο κοχλάζουσες ενορμήσεις, δεν παράγει μια ολοκληρωμένη θέληση, αλλά παρά μόνο μια προσπάθεια να ικανοποιήσει τις ενστικτώδεις ενορμήσεις που είναι υποκείμενες στη αρχή της ευχαρίστησης.[3].

Το εκείνο είναι έμφυτο, το έχουμε κατά την γέννηση και είναι αυτό που στην πορεία εξελίσσεται σε ένα δομημένο Εγώ.

Ο Φρόυντ πίστευε πως ένα νεογέννητο παιδί είναι "καθαρό Εκείνο", υποκινείται δηλαδή μονάχα από τα ένστικτα του, και θέλει να καλύψει τις βιολογικές του ανάγκες με οποιονδήποτε τρόπο.

Σύμφωνα με τον Φρόυντ το εκείνο αποτελείται από δύο βασικές ενορμήσεις, την καταστροφική ενόρμηση που την ονόμαζε θάνατος η οποία είναι η ασυνείδητη επιθυμία μας να πεθάνουμε καθώς ο θάνατος θα μας απελευθέρωνε από τις δυσκολίες της ζωής, σε αυτή την ενόρμηση ο Φρόυντ πρόσεξε πως οι άνθρωποι για να την εκπληρώσουν καταφεύγουν σε ναρκωτικά, μυθοπλασία ακόμα και σε εγκληματικές ενέργειες καθώς πολλές φορές αυτή η ενόρμηση παρουσιάζεται με έντονη επιθετικότητα. Η δεύτερη ενόρμηση είναι η σεξουαλική ενόρμηση που την ονόμαζε έρως η οποία είναι αυτή που λειτουργεί με βάση την αρχή της ευχαρίστησης και σκοπός της είναι η ευχαρίστηση και η διατήρηση της ζωής.[4][5]

[Επεξεργασία] Βασικές ενορμήσεις[Επεξεργασία] ΈρωςΟ Φρόυντ έβλεπε όλη την ανθρώπινη συμπεριφορά υποκινούμενη απο ενορμήσεις και ένστικτα, που με την σειρά τους είναι οι νευρολογίκές παραστάσεις των φυσικών αναγκών. Αρχικά αναφερόταν σε αυτά με τον όρο "βασικά ένστικτα". Αυτά διαιωνίζουν την ζωή του ατόμου με το να τον παρακινούν να ψάξει για φαγητό και νερό αλλά επίσης διαιωνίζουν την ζωή του είδους με το να τον παρακινούν να έχει σεξουαλική επαφή. Αυτό το ένστικτο για την διατήρηση της ζωής και την αναζήτηση ευχαρίστησης ο Φρόυντ το ονόμασε «Έρως» Την παρακινητική ενέργεια αυτών των ενστίκτων που υποκινούν τον ψυχισμό μας, τα ονόμαζε ο Φρόυντ, λίμπιντο (λατ.Libido), που στα λατινικά σημαίνει "επιθυμώ".

Η κλινική εμπειρία του Φρόυντ τον έκανε να βλέπει το σεξ ως την πιο σημαντική ανάγκη στην δυναμική του ψυχισμού σε σχέση με τις υπόλοιπες. Για αυτόν το λόγο ο όρος "λίμπιντο" έχει φτάσει να σημαίνει, όχι απλά μια οποιαδήποτε ανάγκη ή ένστικτο, αλλά την σεξουαλική ενόρμηση του ατόμου. [6]

[Επεξεργασία] ΘάνατοςΑργότερα στη ζωή του ο Φρόυντ άρχισε να βλέπει πως το ένστικτο της ζωής δεν αρκούσε. Καθώς η λίμπιντο είναι ένα ζωντανό πράγμα, η αρχή της ευχαρίστησης μας προκαλεί την ανάγκη να είμαστε σταθεροί, ευχαριστημένοι, γαλήνιοι και να μην έχουμε περισσότερες ανάγκες. Ο Φρόυντ άρχισε να πιστεύει πως "κάτω" και "δίπλα" απο τα ένστικτα ζωής υπήρχε το ένστικτο του θανάτου το οποίο ονόμαζε «Θάνατος». Άρχισε επίσης να υποστηρίζει πως κάθε άτομο έχει ασυνείδητη επιθυμία να πεθάνει.[7]

Αυτή η ιδέα για πολλούς φαίνεται περίεργη και απορρίφθηκε ακόμα και απο πολλούς μαθητές του Φρόυντ. ο ίδιος όμως υποστήριζε πως υπάρχει περισσότερος πόνος απ' ότι απόλαυση στη ζωή και ο θάνατος μας υπόσχεται απελευθέρωση από αυτό.

Τα καθημερινά στοιχεία του ενστίκτου του θανάτου είναι στην επιθυμία μας για γαλήνη, για αποφυγή ευχαρίστησης, η χρήση του αλκοόλ και ναρκωτικών, η επιθυμία μας να καταφεύγουμε σε δραστηριότητες για να ξεχάσουμε την καθημερινότητα όπως να διαβάζουμε βιβλία ή να βλέπουμε ταινίες και επίσης η έντονη επιθυμία μας για ξεκούραση και ύπνο. Μερικές φορές αυτό το ένστικτο αναδύεται ως αυτοκτονία ή αυτοκτονικούς ιδεασμούς και ο Φρόυντ υποστήριξες πως πολλές φορές μεταφέρεται απο τον εαυτό μας στου άλλους σε μορφή θυμού, δολοφονίας και καταστροφής.[8]

[Επεξεργασία] Το ΕγώΤο Εγώ διέπεται από την αρχή της πραγματικότητας και σκοπός του είναι να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του Εκείνου λαμβάνοντας υπόψιν τους περιορισμούς της πραγματικότητας. [9]

Το Εγώ αποτελεί το οργανωμένο μέρος της προσωπικότητας και περιλαμβάνει βασικές λειτουργίες, όπως η εκτίμηση των διαφόρων καταστάσεων, ο έλεγχος της πραγματικότητας, η κρίση, η συμβιβαστικότητα, η ανεύρεση λύσεων στα διάφορα προβλήματα κλπ. Το Εγώ ξεχωρίζει τι είναι πραγματικό, μας βοηθάει να ξεχωρίζουμε τις σκέψεις μας και να τις κατανοήσουμε.[1]

Σύμφωνα με τη θεωρία του Φρόυντ το Εγώ παρεμβάλλεται ανάμεσα στις ενορμήσεις του εκείνο και τις απαγορεύσεις ή προσταγές του υπερεγώ και προσπαθεί να εναρμονίσει τις συγκρούσεις που απορρέουν από αυτές σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις του περιβάλλοντος. Ο κύριος σκοπός του είναι να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του Εκείνο αλλά πάντοτε λαμβάνοντας υπόψιν την ασφάλεια του ατόμου.

Όταν μια επιθυμία του Εκείνο είναι αντίθετη στην πραγματικότητα, στους κοινωνικούς και ηθικούς κανόνες και κυρίως αντίθετη στις επιθυμίες του Υπερεγώ το οποίο το τιμωρεί συνεχώς με αισθήματα ντροπής, ενοχής κλπ τότε το Εγώ αναπτύσσει διάφορους αμυντικούς μηχανισμούς για να μπορέσει να αντεπεξέλθει. Οι αμυντικοί μηχανισμοί δεν αναπτύσσονται ευθέως ή συνειδητά και πάντα ενεργοποιούνται όταν μια κατάσταση είναι επικίνδυνη για την «αρμονία» των τριών ψυχικών τμημάτων.[10]

[Επεξεργασία] Το ΥπερεγώΤο Υπερεγώ στοχεύει στην τελειότητα[11] και αποτελείται από ένα οργανωμένο μέρος της προσωπικότητας, κυρίως ασυνείδητο.

Το υπερεγώ μπορεί να θεωρηθεί ως μια συνείδηση που τιμωρεί το άτομο με συναισθήματα ενοχής όταν το άτομο λειτουργεί με μη κοινωνικά αποδεκτούς τρόπους. Το Υπερεγώ είναι το αντίθετο του εκείνο γιατί αποζητά να λειτουργεί το άτομο με έναν κοινωνικά αποδεκτό τρόπο ενώ το Εκείνο θέλει μόνο να ικανοποιήσει της ενορμήσεις του. Συνεπώς όπως αναφέραμε λειτουργεί ως συνείδηση η οποία μας κρατάει μακριά από αντικοινωνικές συμπεριφορές και από διάφορα ταμπού.

Το αναπτύσσουμε στα αρχικά χρόνια της ζωής μας κατά τη διάρκεια του οιδιπόδειου συμπλέγματος και ολοκληρώνεται σε πιο ώριμη ηλικία, αρχικά από τους γονείς μας στη συνέχεια από δασκάλους, συγγενείς, φίλους κ.λπ. Αποτελείται από όλους τους ηθικούς κανόνες που έχουμε μάθει είτε μέσω τιμωριών ή μέσω επιβραβεύσεων από ορισμένες κινήσεις και πράξεις μας. Το υπερεγώ αποτελείται από δύο υποθετικά τμήματα: το καθαυτό υπερεγώ ή συνείδηση, που αποτελεί τον κριτικό έλεγχο του ατόμου και το ιδεώδες του εγώ, που περιλαμβάνει τις ηθικές, θρησκευτικές, κοσμοθεωριακές και λοιπές αξίες του ατόμου, τα ιδεώδη, τα ιδανικά και τις φιλοδοξίες του.[12]

Η αρμονική συνεργασία του εκείνου, του εγώ και του υπερεγώ χαρακτηρίζει τη λειτουργία του καλά προσαρμοσμένου ανθρώπου. Αντίθετα, η συμπεριφορά του νευρωτικού, ψυχωτικού ή διαταραγμένου στον χαρακτήρα ή προσωπικότητα ατόμου μπορεί να θεωρηθεί ως αποτέλεσμα της διαταραχής της δυναμικής ισορροπίας των τμημάτων αυτών της προσωπικότητας

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011


Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
- Από το Κεφάλαιο 20, THE TEMPLE OF THE HOLY SPIRIT -
1. Το νόημα του Υιού του Θεού βρίσκεται αποκλειστικά στην σχέση του με τον Δημιουργό του. Αν ήταν κάπου αλλού θα βασιζόταν στην πιθανότητα, αλλά δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Και αυτή η σχέση είναι απόλυτα στοργική και για πάντα. Εν τούτοις, ο Υιός του Θεού έχει εφεύρει μια ανίερη σχέση ανάμεσα σε αυτόν και τον Πατέρα του. Η πραγματική σχέση του είναι μία σχέση τέλειας ενότητας και αδιάσπαστης συνέχισης. Αυτή που έφτιαξε αυτός είναι μονομερής, εγωκεντρική, θρυμματισμένη σε πολλά κομματάκια και γεμάτη φόβο. Αυτή που δημιουργήθηκε από τον Πατέρα του είναι απόλυτα ενσωματωμένη με τον Εαυτό και Αυτό – επεκτεινόμενη. Αυτή που έφτιαξε αυτός είναι απόλυτα αυτό – καταστροφική και αυτό – περιοριστική.
2. Τίποτα δεν μπορεί να δείξει την διαφορά τόσο καλά, όσο μια ιερή και μια ανίερη σχέση. Η πρώτη βασίζεται στην αγάπη, και αναπαύεται πάνω της γαλήνια και ανενόχλητη. Το σώμα δεν παρεμβάλετε σε αυτήν. Οποιαδήποτε σχέση στην οποία παρεμβάλετε το σώμα δεν βασίζεται στην αγάπη, αλλά στην ειδωλολατρία. Η αγάπη επιθυμεί να γίνει γνωστή, απόλυτα κατανοητή και να μοιραστεί. Δεν έχει μυστικά ∙ τίποτα που να κρατήσει χωριστά και να κρύψει. Πορεύεται μέσα στο φως, με ανοιχτά μάτια και ήρεμη, με χαμογελαστό καλωσόρισμα και με ειλικρίνεια τόσο απλή και ολοφάνερη που δεν γίνεται να παρεξηγηθεί.
3. Αλλά τα είδωλα δεν μοιράζονται. Τα είδωλα δέχονται, αλλά ποτέ δεν ανταποδίδουν. Μπορούν ν’ αγαπηθούν, αλλά δεν μπορούν ν’ αγαπήσουν. Δεν καταλαβαίνουν τι τους προσφέρεται, και σε όποια σχέση εισέλθουν χάνει το νόημά της. Η αγάπη αυτών τις κάνει δίχως νόημα. Ζουν με μυστικότητα, μισώντας το φως του ήλιου και χαίρονται μέσα στο σκοτάδι του σώματος, όπου μπορούν να κρυφτούν και να κρατήσουν τα μυστικά τους κρυμμένα μαζί τους. Και δεν έχουν καθόλου σχέσεις, διότι κανένας δεν είναι ευπρόσδεκτος εκεί. Δεν χαμογελούν σε κανέναν, και εκείνοι στους οποίους χαμογελούν δεν βλέπουν.
4. Η αγάπη δεν έχει σκοτεινούς ναούς όπου υπάρχουν απόκρυφα μυστήρια κρυμμένα από τον ήλιο. Δεν αναζητά δύναμη, αλλά σχέσεις. Το σώμα είναι το όπλο που έχει επιλέξει το εγώ για να αναζητά δύναμη μέσα από τις σχέσεις. Και οι σχέσεις του πρέπει να είναι ανίερες, γιατί αυτό που είναι αυτές, το εγώ ούτε καν το βλέπει. Τις θέλει απλά για τις προσφορές με τις οποίες τα είδωλά του ευημερούν. Τα υπόλοιπα απλά τα διώχνει, διότι όλα όσα θα μπορούσαν να του προσφέρουν τα θεωρεί χωρίς αξία. Όντας άστεγο, το εγώ αναζητά όσο περισσότερα σώματα μπορεί να συλλέξει για να τοποθετήσει τα είδωλά του μέσα, κι έτσι να τα εξασφαλίσει ως ναούς για το ίδιο.
5. Ο ναός του Αγίου Πνεύματος δεν είναι ένα σώμα, αλλά μια σχέση. Το σώμα είναι ένα απομονωμένο ψήγμα σκότους ∙ ένα κρυφό μυστικό δωμάτιο, ένα μικροσκοπικό σημείο ενός ανόητου μυστηρίου, μια ανούσια περίφραξη πολύ προσεχτικά προστατευμένη, αν και δεν κρύβει τίποτα. Εδώ η ανίερη σχέση ξεφεύγει από την πραγματικότητα, και αναζητά ψίχουλα για να κρατηθεί ζωντανή. Εδώ θέλει να παρασύρει τους αδελφούς της, και να τους κρατήσει εδώ μέσα στην ειδωλολατρία της. Εδώ είναι «ασφαλής», διότι η αγάπη δεν μπορεί να εισέλθει. Το Άγιο Πνεύμα δεν χτίζει τους ναούς Του εκεί όπου δεν μπορεί να είναι η αγάπη. Αυτός που βλέπει το πρόσωπο του Χριστού θα ήθελε ποτέ να επιλέξει για σπίτι του το μόνο μέρος σε όλο το σύμπαν όπου αυτό δεν είναι ορατό;
6. Δεν μπορείς να κάνεις το σώμα ναό του Αγίου Πνεύματος, και ποτέ δεν θα γίνει η θέση της αγάπης. Είναι το σπίτι του ειδωλολάτρη, και της καταδίκης της αγάπης. Διότι εδώ η αγάπη γίνεται τρομακτική και εγκαταλείπεται η ελπίδα. Ακόμα και τα είδωλα που λατρεύονται εδώ καλύπτονται από μυστήριο, και κρατιούνται διαχωρισμένα από εκείνους που τα λατρεύουν. Αυτός ο ναός δεν είναι αφιερωμένος σε καμία σχέση και σε καμία ανταπόδοση. Εδώ βρίσκεται το «μυστήριο» του διαχωρισμού που γίνεται αντιληπτό με δέος και αντιμετωπίζεται με ευλάβεια. Αυτό που ο Θεός δεν θα ήθελε να υπάρχει, εδώ κρατιέται «ασφαλές» από Αυτόν. Αλλά αυτό που δεν συνειδητοποιείς είναι ότι αυτό που φοβάσαι μέσα στον αδελφό σου, και δεν θα ήθελες να το δεις σε αυτόν, είναι αυτό που κάνει και τον Θεό τρομακτικό και άγνωστο σε σένα.
7. Οι ειδωλολάτρες πάντα θα φοβούνται την αγάπη, διότι τίποτα δεν τους απειλεί τόσο σφοδρά όσο το πλησίασμα της αγάπης. Άφησε την αγάπη να τους πλησιάσει και παράβλεψε το σώμα, όπως σίγουρα θα κάνει αυτή, και δες πώς υποχωρούν με φόβο, νιώθοντας την στερεή βάση του ναού τους να αρχίζει να τρέμει και να χαλαρώνει. Αδελφέ, εσύ τρέμεις μαζί με αυτούς. Και όμως, αυτό που φοβάσαι δεν είναι παρά ο προάγγελος της διαφυγής. Αυτό ο τόπος του σκότους δεν είναι το σπίτι σου. Ο ναός σου δεν απειλείται. Δεν είσαι ειδωλολάτρης πια. Ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος βρίσκεται ασφαλής μέσα στην σχέση σου, και όχι στο σώμα σου. Εσύ έχεις διαφύγει από το σώμα. Εκεί που είσαι το σώμα δεν μπορεί να εισέλθει, διότι το Άγιο Πνεύμα έχει ιδρύσει τον ναό Του εκεί.
8. Δεν υπάρχουν βαθμίδες στις σχέσεις. Αυτές είτε είναι είτε όχι. Μια ανίερη σχέση δεν είναι σχέση. Είναι μια κατάσταση απομόνωσης, που φαίνεται ότι είναι κάτι που δεν είναι. Τίποτα περισσότερο. Την στιγμή που η τρελή ιδέα να κάνεις την σχέση σου με τον Θεό ανίερη φάνηκε να είναι δυνατή, όλες σου οι σχέσεις έγιναν χωρίς νόημα. Αυτή την ανίερη στιγμή γεννήθηκε ο χρόνος, και τα σώματα φτιάχτηκαν για να στεγάσουν την τρελή ιδέα και να της προσδώσουν την ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Κι έτσι φάνηκε πως είχε ένα σπίτι για λίγο μέσα στο χρόνο, και εξαφανίστηκε. Γιατί τι θα μπορούσε να στεγάσει αυτή την τρελή ιδέα ενάντια στην πραγματικότητα περισσότερο από μια στιγμή;
9. Τα είδωλα πρέπει να εξαφανιστούν, και να μην αφήσουν ίχνος πίσω τους καθώς φεύγουν. Η ανίερη στιγμή της φαινομενικής τους δύναμης είναι εύθραυστη σαν μια χιονονιφάδα, αλλά δίχως την ομορφιά της. Αυτό είναι το υποκατάστατο που θέλεις στην θέση των αιώνιων ευλογιών της ιερής στιγμής και της απεριόριστης ευεργεσίας της; Είναι η κακεντρέχεια της ανίερης σχέσης, τόσο φαινομενικά ισχυρή και τόσο πικρά παρεξηγημένη με τόσο μεγάλη επένδυση σε μια ψευδή έλξη στην προτίμησή από την ιερή στιγμή, που σου προσφέρει ειρήνη και κατανόηση; Παραμέρισε, λοιπόν, το σώμα και ήσυχα ξεπέρασέ το, και ανυψώσου για να υποδεχτείς αυτό που πραγματικά θέλεις. Και από τον ιερό ναό Του, μην κοιτάξεις πίσω σε αυτό από το οποίο αφυπνίστηκες. Γιατί καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να προσελκύσει το νου που έχει υπερβεί τις ψευδαισθήσεις, και τις έχει αφήσει μακριά πίσω του.
10. Η ιερή σχέση αντανακλά την αληθινή σχέση που έχει ο Υιός του Θεού με τον Πατέρα του στην πραγματικότητα. Το Άγιο Πνεύμα αναπαύεται μέσα σε αυτήν με την βεβαιότητα ότι αυτή θα διαρκέσει για πάντα. Η σταθερή της βάση στηρίζεται αιώνια από την αλήθεια, και η αγάπη λάμπει πάνω της με το ευγενικό της χαμόγελο και την τρυφερή ευλογία που προσφέρει στους δικούς της. Εδώ η ανίερη στιγμή ανταλλάσσεται χαρούμενα με την ιερή στιγμή της ασφαλούς επιστροφής. Εδώ είναι ο δρόμος προς τις αληθινές σχέσεις γλυκά ανοιχτός, μέσα από τον οποίο εσύ και ο αδελφός σου πορεύεστε μαζί, αφήνοντας το σώμα πίσω με ευγνωμοσύνη, και αναπαύεστε την Αιώνια Αγκαλιά. Η Αγκαλιά της Αγάπης είναι ανοιχτή για να σε υποδεχτεί, και σου δώσει αιώνια ειρήνη.
11. Το σώμα είναι το είδωλο του εγώ ∙ η πίστη στην αμαρτία που ενσαρκώνεται και έπειτα προβάλλεται προς τα έξω. Αυτό παράγει κάτι που φαίνεται να είναι ένας τοίχος σάρκας γύρω από το νου, κρατώντας τον φυλακισμένο σε ένα μικροσκοπικό σημείο χώρου και χρόνου, καταδικασμένο σε θάνατο, δίνοντάς του παρά μόνο μια στιγμή κατά την οποία να αναστενάξει, να δυστυχήσει κι έπειτα να πεθάνει μέσα σε τρόμο για τον αφέντη του. Και αυτή η ανίερη στιγμή φαίνεται πως είναι η ζωή ∙ μια στιγμή απελπισίας, ένα μικροσκοπικό νησί με ξηρή άμμο, αφυδατωμένο και καταδικασμένο στην αβεβαιότητα και στην λησμονιά. Εδώ σταματά για λίγο ο Υιός του Θεού, για να προσφέρει την αφοσίωσή του στα είδωλα του θανάτου κι έπειτα να ξεψυχήσει. Κι εδώ είναι περισσότερο νεκρός από ό,τι ζωντανός. Εν τούτοις, εδώ είναι που επίσης κάνει την επιλογή του ξανά ανάμεσα στην ειδωλολατρία και την αγάπη. Εδώ του έχει δοθεί να διαλέξει να περάσει αυτή την στιγμή αποδίδοντας τιμές στο σώμα, ή να αφεθεί να του δοθεί η ελευθερία από αυτό. Εδώ μπορεί να δεχτεί την ιερή στιγμή, που του προσφέρεται για να αντικαταστήσει την ανίερη που είχε διαλέξει πριν. Κι εδώ μπορεί να μάθει ότι οι σχέσεις είναι η σωτηρία του, και όχι η καταδίκη του.
12. Εσύ που το μαθαίνεις αυτό, μπορεί ακόμα να είσαι φοβισμένος, αλλά δεν είσαι ακινητοποιημένος. Η ιερή στιγμή έχει μεγαλύτερη αξία τώρα για σένα από ό,τι η ανίερη αντίστοιχή της, και έχεις μάθει ότι θέλεις πραγματικά μόνο την μία. Αυτή δεν είναι ώρα θλίψης. Είναι ίσως ώρα σύγχυσης, αλλά όχι αποθάρρυνσης. Έχεις μια πραγματική σχέση, και αυτή η σχέση έχει νόημα. Είναι όπως η αληθινή σου σχέση με τον Θεό όπως τα ίσα πράγματα είναι όμοια το ένα με το άλλο. Η ειδωλολατρία είναι παρελθόν και δίχως νόημα. Ίσως φοβάσαι ακόμα λίγο τον αδελφό σου ∙ ίσως κάποια σκιά του φόβου σου προς τον Θεό να παραμένει ακόμα μαζί σου. Τι είναι, όμως, αυτό για εκείνους που τους έχει δοθεί μια αληθινή σχέση πέρα από το σώμα; Είναι δυνατόν για πολύ ακόμα να μην βλέπουν το πρόσωπο του Χριστού; Και μπορούν για πολύ ακόμα να στερούν στον εαυτό τους την θύμηση της σχέσης τους με το Πατέρα τους, και να κρατούν την ενθύμηση της Αγάπης Του μακριά από την επίγνωσή τους;
Αναρτήθηκε από christina στις 9:00 μ.μ. 0 σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook
Ετικέτες TEXT, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20, ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ;


7. Τι Είναι το Άγιο Πνεύμα;

1. Το Άγιο Πνεύμα παρεμβάλλεται μεταξύ των ψευδαισθήσεων και της αλήθειας. 2Επειδή Αυτός πρέπει να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ της πραγματι­κότητας και των ονείρων, η αντίληψη οδηγεί στη γνώση μέσω της χάρης που Του έχει δώσει ο Θεός ως το δώρο Του στον καθένα που στρέφεται σε Αυτόν για την αλήθεια. 3Μέσω της γέφυρας που παρέχει Αυτός, όλα τα όνειρα προσκομίζονται στην αλήθεια για να εξαφανιστούν μπροστά στο φως της γνώσης. 4ΕκεΙ οι θέες και οι ήχοι εγκαταλείπονται για πάντα. 5Και εκεί που γίνονταν αντιληπτοί προηγουμένως η συγχώρεση κάνει δυνατό το γαλήνιο τέλος της αντίληψης.
2. Ο στόχος που θέτει η διδαχή του Αγίου Πνεύματος είναι ακριβώς αυτό το τέλος των ονείρων. 2Γιατί οι θέες και οι ήχοι πρέπει να μεταφραστούν από τις μαρτυρίες του φόβου στις μαρτυρίες της αγάπης. 3Και όταν αυτό πραγματοποι­ηθεί πλήρως, η μάθηση θα έχει πετύχει το μοναδικό στόχο που έχει στ αλήθεια. 4Γιατί η μάθηση, όπως το Άγιο Πνεύμα την οδηγεί προς την έκβαση που αντιλαμβάνεται για αυτήν, γίνεται το μέσο για να υπερβεί τον εαυτό της και να αντικατασταθεί από την Αιώνια Αλήθεια.
3. Αν γνώριζες μονάχα πόσο λαχταρά ο Πατέρας σου να αναγνωρίσεις την αθωότητα σου, δε θα άφηνες τη Φωνή Του να κάνει εκκλήσεις ματαίως, ούτε θα γύριζες την πλάτη σου σε ό,τι Αυτός προσφέρει για να αντικαταστήσει τις τρομακτικές παραστάσεις και τα τρομαχτικά όνειρα που έπλασες. 2Το Άγιο Πνεύμα καταλαβαίνει τα μέσα που έπλασες και με τα οποία θα ήθελες να πετύχεις ό,τι είναι για πάντα ανεπίτευκτο. 3Και αν τα προσφέρεις σε Αυτόν, Αυτός θα χρησιμοποιήσει τα μέσα που έπλασες για εξορία, για να αποκατα­στήσει το νου σου εκεί που είναι αληθινά σπίτι του.
4. Από τη γνώση, όπου έχει τοποθετηθεί από το Θεό, το Άγιο Πνεύμα σε καλεί να αφήσεις τη συγχώρεση να δοθεί στα όνειρα σου και να αποκαταστα­θείς στην ψυχική υγεία και την ειρήνη. 2Χωρίς τη συγχώρεση, τα όνειρα σου θα συνεχίσουν να σε τρομάζουν. 3Και η μνήμη όλης της Αγάπης του Πατέρα δε θα επιστρέψει για να κάνει γνωστό ότι το τέλος των ονείρων έχει έρθει.
5. Δέξου το Δώρο του Πατέρα σου. 2Είναι ένα κάλεσμα από την Αγάπη προς την Αγάπη, για να παραμείνει η Αγάπη απλώς και μόνο όπως είναι. 3Το Άγιο Πνεύμα είναι το δώρο Του, με το οποίο η γαλήνη του Ουρανού επιστρέφει στον αγαπημένο Υιό του Θεού. 4Θα αρνιόσουν να αναλάβεις το έργο της ολοκλήρωσης του Θεού, όταν το μόνο που θέλει Αυτός είναι η δική σου ολοκλήρωση;

METAΦΡΑΣΗ ΙΟΥΛΙΑ ΠΙΤΣΟΥΛΗ

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011





ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ.

- Από το Κεφάλαιο 18, VI. BEYOND THE BODY -

1. Δεν υπάρχει τίποτα έξω από σένα. Αυτό είναι που πρέπει τελικά να μάθεις, διότι είναι η συνειδητοποίηση ότι η Βασιλεία των Ουρανών επανορθώνεται σε σένα. Διότι ο Θεός δημιούργησε μόνο αυτό, και δεν έφυγε από εκεί ούτε το εγκατέλειψε διαχωρισμένο από τον Εαυτό Του. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι η κατοικία του Υιού του Θεού, που δεν εγκατέλειψε τον Πατέρα του και δεν κατοικεί χωριστά από Αυτόν. Ο Ουρανός δεν είναι ούτε τόπος ούτε κατάσταση. Είναι απλά η επίγνωση της τέλειας Ενότητας, και η γνώση ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο ∙ τίποτα έξω από αυτή την Ενότητα, και τίποτα άλλο μέσα σε αυτή.

2. Τι άλλο θα μπορούσε να δώσει ο Θεός εκτός από την γνώση για τον Εαυτό Του; Τι άλλο υπάρχει για να δώσει; Η πίστη ότι θα μπορούσες να δώσεις και να αποκτήσεις κάτι άλλο, κάτι έξω από σένα, σου έχει κοστίσει την επίγνωση του Ουρανού και της Ταυτότητάς σου. Και έχεις κάνει κάτι πολύ πιο παράξενο από ό,τι μπορείς ακόμα να συνειδητοποιήσεις. Έχεις μετατοπίσει την ενοχή σου από το νου στο σώμα σου. Όμως ένα σώμα δεν μπορεί να είναι ένοχο, διότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα από μόνο του. Εσύ που νομίζεις ότι μισείς το σώμα σου πλανάσαι. Μισείς το νου σου, διότι η ενοχή έχει εισχωρήσει σε αυτόν, και θέλει να παραμείνει διαχωρισμένος από το νου του αδελφού σου, πράγμα που δεν μπορεί να κάνει.

3. Οι νόες είναι ενωμένοι ∙ τα σώματα όχι. Μόνο αν αποδώσεις στο νου τις ιδιότητες του σώματος φαίνεται δυνατός ο διαχωρισμός. Και είναι ο νους που φαίνεται πως είναι κατακερματισμένος και ιδιωτικός και μόνος. Η ενοχή του, που τον κρατά διαχωρισμένο, προβάλλεται στο σώμα, το οποίο υποφέρει και πεθαίνει διότι υπόκειται σε επίθεση για να κρατήσει τον διαχωρισμό στο νου, και να μην τον αφήνει να γνωρίζει την Ταυτότητά του. Ο νους δεν μπορεί να επιτεθεί, αλλά μπορεί να φτιάξει φαντασιώσεις και να κατευθύνει το σώμα να τις υλοποιήσει. Όμως ποτέ τίποτα από όσα κάνει το σώμα δεν φέρνει ικανοποίηση. Ο νους δεν πιστεύει ότι το σώμα είναι αυτό που πραγματικά υλοποιεί τις φαντασιώσεις του, κι έτσι επιτίθεται στο σώμα αυξάνοντας την προβολή της δικής του ενοχής πάνω σε αυτό.

4. Σε αυτό, προφανώς ο νους έχει αυταπάτες. Δεν μπορεί να επιτεθεί, αλλά υποστηρίζει ότι μπορεί, και χρησιμοποιεί ό,τι κάνει για να βλάψει το σώμα για να αποδείξει ότι μπορεί. Ο νους δεν μπορεί να επιτεθεί, αλλά μπορεί να έχει αυταπάτες ότι μπορεί. Και αυτό είναι το μόνο που κάνει όταν πιστεύει ότι έχει επιτεθεί στο σώμα. Μπορεί να προβάλλει την ενοχή, αλλά δεν θα την χάσει μέσα από την προβολή. Και παρόλο που προφανώς μπορεί να παρερμηνεύει την λειτουργία του σώματος, δεν μπορεί να αλλάξει την λειτουργία του από αυτή που του έχει δώσει το Άγιο Πνεύμα. Το σώμα δεν φτιάχτηκε από αγάπη. Και όμως η αγάπη δεν το καταδικάζει και μπορεί να το χρησιμοποιεί με αγάπη, από σεβασμό για αυτό που έχει φτιάξει ο Υιός του Θεού και αξιοποιώντας το για να τον σώσει από τις ψευδαισθήσεις.

5. Δεν θα ήθελες τα όργανα του διαχωρισμού να ερμηνευθούν εκ νέου ως μέσα για την σωτηρία, και να χρησιμοποιηθούν για τους σκοπούς της αγάπης; Δεν θα ήθελες να καλωσορίσεις και να υποστηρίξεις την αλλαγή από τις φαντασιώσεις εκδίκησης σε απελευθέρωση από αυτές; Η δική σου αντίληψη για το σώμα μπορεί προφανώς να είναι ασθενής, αλλά μην το προβάλλεις αυτό πάνω στο σώμα. Διότι η επιθυμία σου να κάνεις καταστροφικό αυτό που δεν έχει την ικανότητα να καταστρέφει δεν γίνεται να έχει κανένα αληθινό αποτέλεσμα. Ό,τι δημιούργησε ο Θεός είναι μόνο αυτό που Εκείνος θα ήθελε να υπάρχει, όντας η Θέλησή Του. Εσύ δεν μπορείς να κάνεις την Θέλησή Του καταστροφική. Μπορείς να φτιάχνεις φαντασιώσεις στις οποίες η δική σου θέληση συγκρούεται με την δική Του, αλλά αυτό είναι όλο.

6. Είναι παρανοϊκό να χρησιμοποιείς το σώμα σαν αποδιοπομπαίο τράγο για την ενοχή, κατευθύνοντας την επίθεσή του και κατηγορώντας το για αυτό που εσύ ευχήθηκες να κάνεις. Είναι αδύνατον να υλοποιείς φαντασιώσεις. Διότι ακόμα οι φαντασιώσεις είναι αυτό θέλεις, και δεν έχουν καμιά σχέση με το τι κάνει το σώμα. Αυτό δεν τις ονειρεύεται, και αυτές μόνο το κάνουν να μειονεκτεί εκεί όπου θα μπορούσε να είναι ένα πλεονέκτημα. Διότι οι φαντασιώσεις έχουν κάνει το σώμα σου «εχθρό» σου ∙ αδύναμο, ευάλωτο και αναξιόπιστο, άξιο του μίσους που επενδύεις σε αυτό. Πως σε έχει υπηρετήσει αυτό; Έχεις ταυτιστεί με αυτό το πράγμα που μισείς, το όργανο της εκδίκησης και η πηγή ενοχής που αντιλαμβάνεσαι. Το έχεις κάνει αυτό σε ένα πράγμα που δεν έχει κανένα νόημα, διακηρύσσοντας ότι αυτό είναι η κατοικία του Υιού του Θεού, και στρέφοντάς το εναντίον του.

7. Αυτό είναι ο οικοδεσπότης του Θεού που εσύ έφτιαξες. Και ούτε ο Θεός ούτε ο ιερότατος Υιός Του δεν μπορούν να εισέλθουν σε μια οικία που παρέχει άσυλο στο μίσος, και όπου έχεις σπείρει τους σπόρους της εκδίκησης, της βίας και του θανάτου. Αυτό το πράγμα που έφτιαξες για να υπηρετήσει την ενοχή σου παρεμβάλλεται ανάμεσα σε σένα και τους άλλους νόες. Οι νόες είναι ενωμένοι, αλλά εσύ δεν ταυτίζεσαι μαζί τους. Βλέπεις τον εαυτό σου κλειδωμένο σε μια ξεχωριστή φυλακή, απόμακρο και απρόσιτο, ανίκανο να φτάσει απέξω αλλά και να τον φτάσουν εκεί που είναι. Μισείς αυτή την φυλακή που έφτιαξες, και θέλεις να την καταστρέψεις. Αλλά δεν θέλεις να διαφύγεις από αυτήν, αφήνοντάς την απείραχτη, χωρίς την δική σου ενοχή πάνω της.

8. Όμως, μόνο έτσι μπορείς να διαφύγεις. Ο οίκος της εκδίκησης δεν είναι δικός σου ∙ το μέρος που έχεις θέσει κατά μέρος για να στεγάσεις το μίσος σου δεν είναι μια φυλακή, αλλά μια ψευδαίσθηση του εαυτού σου. Το σώμα είναι ένα όριο που έχεις επιβάλει στην συμπαντική επικοινωνία που είναι μια αιώνια ιδιότητα του νου. Αλλά η επικοινωνία είναι εσωτερική. Ο νους φτάνει τον εαυτό του. Δεν αποτελείται από διαφορετικά μέρη, τα οποία φτάνουν το ένα το άλλο. Δεν βγαίνει έξω. Μέσα του δεν έχει κανένα όριο, και δεν υπάρχει τίποτα έξω από αυτόν. Περιλαμβάνει τα πάντα. Σε περιλαμβάνει ολοκληρωτικά ∙ εσύ μέσα σε αυτόν και αυτός μέσα σε σένα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο, ποτέ και πουθενά.

9. Το σώμα είναι έξω από σένα, και φαινομενικά μόνο φαίνεται πως σε περιβάλλει, αποκλείοντάς σε από τους άλλους και κρατώντας σε ξεχωριστά από αυτούς, και αυτούς από σένα. Δεν είναι εκεί. Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο ανάμεσα στον Θεό και τον Υιό Του, ούτε μπορεί ο Υιός Του να διαχωριστεί από Αυτόν παρά μόνο στις ψευδαισθήσεις. Δεν είναι αυτή η πραγματικότητά του, Αν και αυτός πιστεύει ότι είναι. Εν τούτοις, αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο αν ο Θεός έκανε λάθος. Ο Θεός θα έπρεπε να δημιουργεί με διαφορετικό τρόπο, και να έχει διαχωρίσει τον Εαυτό Του από τον Υιό Του για να γίνει κάτι τέτοιο δυνατόν. Θα έπρεπε να δημιουργεί διαφορετικά πράγματα, και να ιδρύει διαφορετικές βαθμίδες πραγματικότητας, που μόνο μερικές από αυτές θα ήταν αγάπη. Όμως η αγάπη πρέπει να είναι πάντα σαν τον εαυτό της, αναλλοίωτη παντοτινά, και πάντα δίχως εναλλακτική. Κι έτσι είναι. Δεν μπορείς να βάλεις ένα εμπόδιο γύρω από σένα, διότι ο Θεός δεν έθεσε κανένα ανάμεσα στον Ίδιον και σε σένα.

10. Μπορείς να απλώσεις το χέρι σου και να φτάσεις τον Ουρανό. Εσύ που το χέρι σου είναι ενωμένο με του αδελφού σου έχεις αρχίσει να φτάνεις πέρα από το σώμα, αλλά όχι έξω από σένα, για να φτάσεις μαζί με αυτόν την κοινή σας Ταυτότητα. Που δεν βρίσκεται ο Θεός; Είναι Αυτός ένα σώμα, και δημιούργησε εσένα έτσι όπως Αυτός δεν είναι, και εκεί όπου Αυτός δεν μπορεί να βρίσκεται; Εσύ περιβάλλεσαι μόνο από Αυτόν. Τι όρια είναι δυνατόν να υπάρχουν σε σένα τον οποίο Αυτός περικλείει;

11. Ο καθένας έχει βιώσει αυτό που θα ονόμαζε μια αίσθηση μετάβασης πέρα από τον εαυτό τους. Αυτό το αίσθημα απελευθέρωσης υπερβαίνει κατά πολύ το όνειρο της ελευθερίας που βρίσκεται στις ελπίδες της ιδιαίτερης σχέσης. Είναι μια αίσθηση πραγματικής διαφυγής από τους περιορισμούς. Αν θέλεις να αναλογιστείς τι κληροδοτεί πραγματικά αυτή η «μετάβαση», θα συνειδητοποιήσεις ότι είναι μια αιφνίδια αγνόηση του σώματος, και μια ένωση του εαυτού σου με κάτι άλλο μέσα στο οποίο ο νους σου μεγεθύνεται για να το περιβάλει. Αυτό γίνεται μέρος από σένα, καθώς ενώνεσαι μαζί του. Και οι δύο ολοκληρώνεστε, εφόσον κανένας δεν γίνεται αντιληπτός ως διαχωρισμένος. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι έχεις παραιτηθεί από την ψευδαίσθηση της περιορισμένης επίγνωσης, κι έχασες τον φόβο της ένωσης. Η αγάπη που αμέσως τον αντικαθιστά επεκτείνεται προς αυτό που σε έχει απελευθερώσει, και ενώνεται μαζί του. Και όσο διαρκεί αυτό δεν είσαι αβέβαιος για την Ταυτότητά σου, και δεν θέλεις να την περιορίσεις. Έχεις διαφύγει από τον φόβο προς την ειρήνη, χωρίς να αμφισβητείς πια την πραγματικότητα, αλλά απλά την αποδέχεσαι. Έχεις δεχτεί αυτό αντί για το σώμα, και έχεις επιτρέψει στον εαυτό σου να είναι ένα με κάτι πέρα από αυτόν, απλά μην επιτρέποντας στο νου σου να περιοριστεί από το σώμα.

12. Αυτό μπορεί να συμβεί άσχετα με την φυσική απόσταση που φαίνεται πως υπάρχει ανάμεσα σε σένα και σε αυτό που ενώνεσαι ∙ άσχετα με την αντίστοιχη θέση σας μέσα στον χώρο ∙ και άσχετα με τις διαφορές στο μέγεθος και την φαινομενική ποιότητα. Ο χρόνος δεν έχει σχέση ∙ μπορεί να συμβεί με κάτι από το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον. Αυτό το «κάτι» μπορεί να είναι οτιδήποτε και οπουδήποτε ∙ ένας ήχος, ένα θέαμα, μία σκέψη, μία θύμηση, ακόμα και μια γενική ιδέα χωρίς ειδική αναφορά. Όμως σε κάθε περίπτωση, ενώνεσαι με αυτό χωρίς επιφυλάξεις διότι το αγαπάς, και θέλεις να είσαι μαζί του. Κι έτσι σπεύδεις να το συναντήσεις, αφήνοντας τους περιορισμούς σου να λιώσουν, αναστέλλοντας όλους τους «νόμους» που υπακούει το σώμα σου και παραμερίζοντάς τους ευγενικά.

13. Δεν υπάρχει καθόλου βία σε αυτή την διαφυγή. Το σώμα δεν δέχεται επίθεση, αλλά απλά γίνεται ορθά αντιληπτό. Δεν σε περιορίζει, απλά επειδή εσύ δεν θέλεις να γίνει κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα δεν «ανυψώνεσαι έξω» από αυτό ∙ δεν μπορεί να σε περιέχει. Πας εκεί που θέλεις να βρίσκεσαι, κερδίζοντας, όχι χάνοντας, μια αίσθηση του Εαυτού. Σε αυτές τις στιγμές απελευθέρωσης από τους σωματικούς περιορισμούς, βιώνεις κατά πολύ αυτό που συμβαίνει την ιερή στιγμή ∙ την άρση των περιορισμών του χρόνου και του χώρου, την αιφνίδια εμπειρία ειρήνης και χαράς, και πάνω απ’ όλα, την έλλειψη επίγνωσης του σώματος, και της αμφισβήτησης αν αυτό είναι ή όχι δυνατόν να συμβαίνει.

14. Είναι δυνατόν διότι το θέλεις. Η αιφνίδια επέκταση της επίγνωσης που συμβαίνει με την επιθυμία σου γι αυτή είναι η ακαταμάχητη έλξη που ασκεί η ιερή στιγμή. Σε καλεί να είσαι ο εαυτός σου, μέσα στην ασφαλή αγκαλιά της. Εκεί αίρονται για λογαριασμό σου οι νόμοι του περιορισμού, για να σε καλωσορίσουν στην ανοιχτοσύνη του νου και της ελευθερίας. Έλα σε αυτό το καταφύγιο, εκεί όπου μπορείς να είσαι ο εαυτός σου με ειρήνη. Όχι μέσω της καταστροφής, όχι μέσω της βίαιης απόδρασης, αλλά απλά μέσω μιας σιωπηλής διάλυσης των εμποδίων. Διότι η ειρήνη θα ενωθεί μαζί σου εκεί, απλά διότι ήσουν πρόθυμος να αφήσεις να φύγουν οι περιορισμοί που είχες θέσει πάνω στην αγάπη, και ενώθηκες μαζί της εκεί που βρίσκεται κι εκεί που σε οδήγησε, απαντώντας στο γλυκό της κάλεσμα να είσαι γαλήνιος.
ΜΑΘΗΜΑ 199

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος.»

1. Η ελευθερία πρέπει να είναι αδύνατη όσο αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου σαν σώμα. Το σώμα είναι ένα όριο. Όποιος αναζητά την ελευθερία μέσα σε ένα σώμα, την ψάχνει εκεί που δεν μπορεί να βρεθεί. Ο νους μπορεί να ελευθερωθεί όταν δεν βλέπει πια τον εαυτό του μέσα σε ένα σώμα, στενά δεμένο με αυτό και προστατευμένο από την παρουσία του.. Αν αυτή ήταν η αλήθεια, ο νους θα ήταν πραγματικά πολύ ευάλωτος!

2. Ο νους που υπηρετεί το Άγιο Πνεύμα είναι για πάντα απεριόριστος, από όλες τις απόψεις, πέρα από τους νόμους του χώρου και του χρόνου, αδέσμευτος από οποιεσδήποτε λάθος αντιλήψεις, και με δύναμη και ισχύ να κάνει ό,τι του ζητείται. Σκέψεις επίθεσης δεν μπορούν να εισέρθουν σε ένα τέτοιο νου, διότι έχει δοθεί στην Πηγή της αγάπης, και ο φόβος ποτέ δεν μπορεί να εισέλθει σε ένα νου που έχει ενωθεί με την αγάπη. Αναπαύεται μέσα στον Θεό. Και ποιος είναι δυνατόν να φοβάται όταν ζει μέσα στην Αθωότητα, και το μόνο που κάνει είναι ν’ αγαπά;

3. Είναι βασικό για την πρόοδό σου σε αυτά τα μαθήματα να αποδεχτείς την σημερινή ιδέα, και να την κρατήσεις με πολύ αγάπη. Μην σε απασχολεί που σύμφωνα με το εγώ είναι εντελώς παράλογη. Το εγώ κρατά το σώμα με μεγάλη στοργή διότι κατοικεί μέσα σε αυτό, και ζει ενωμένο με το σπίτι που έχει φτιάξει. Είναι ένα μέρος της ψευδαίσθησης που το έχει προφυλάξει από το να ανακαλυφθεί ότι είναι απατηλό το ίδιο.

4. Εδώ είναι που κρύβεται, και εδώ μπορεί να γίνει ορατό ως αυτό που είναι. Δήλωσε την αθωότητά σου και είσαι ελεύθερος. Το σώμα εξαφανίζεται, διότι δεν το έχεις ανάγκη άλλη εκτός από αυτή που βλέπει το Άγιο Πνεύμα. Γι αυτό, το σώμα θα παρουσιάζεται σαν μία χρήσιμη μορφή για αυτό που πρέπει να κάνει ο νους. Γίνεται, λοιπόν, ένα όχημα που βοηθά την συγχώρεση να επεκτείνεται προς τον στόχο που πρέπει να φτάσει και περιλαμβάνει τα πάντα, σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού.

5. Αγάπησε την σημερινή ιδέα, και ασκήσου σε αυτή σήμερα και κάθε μέρα. Κάνε την μέρος κάθε περιόδου άσκησης σου. Δεν υπάρχει σκέψη που δεν θα ωφεληθεί σε δύναμη να βοηθήσει τον κόσμο, και καμία που δεν θα ωφεληθεί με πρόσθετα δώρα για σένα. Ηχούμε το κάλεσμα της ελευθερίας σε όλο τον κόσμο με αυτή την ιδέα. Θα ήθελες να εξαιρεθείς από την αποδοχή των δώρων που δίνεις;

6. Το Άγιο Πνεύμα είναι η εστία του νου που αναζητεί την ελευθερία. Μέσα σ’ Αυτό έχει βρει αυτό που αναζητεί. Ο σκοπός του σώματος τώρα είναι πλέον αναμφίβολος. Και αυτό γίνεται τέλειο με την ικανότητα να υπηρετεί ένα αδιαίρετο στόχο. Με ξεκάθαρη και απαλλαγμένη από επίθεση ανταπόκριση στο νου με σκέψεις ελευθερίας και μόνο σαν στόχο του, το σώμα υπηρετεί τον σκοπό του καλά. Χωρίς την δύναμη να υποδουλώνει, είναι άξιος υπηρέτης της ελευθερίας που αναζητεί ο νους μέσα στο Άγιο Πνεύμα.

7. Να είσαι ελεύθερος σήμερα. Και φέρε την ελευθερία σαν δώρο δικό σου για εκείνους που ακόμα πιστεύουν ότι είναι υποδουλωμένοι μέσα σε ένα σώμα. Να είσαι εσύ ελεύθερος, έτσι ώστε το Άγιο Πνεύμα να μπορεί να κάνει χρήση της διαφυγής σου από τα δεσμά, για να ελευθερώσει τους πολλούς που αντιλαμβάνονται ακόμα τους εαυτούς τους σαν δέσμιους και αβοήθητους και φοβισμένους. Άφησε την αγάπη να αντικαταστήσει τους φόβους τους μέσα από σένα. Δέξου την σωτηρία τώρα, και δώσε το νου σου σε Αυτό που σε καλεί να Του κάνεις αυτό το δώρο. Διότι επιθυμεί να σου παρέχει απόλυτη ελευθερία, τέλεια χαρά, και ελπίδα που βρίσκει την πλήρη εκπλήρωση της μέσα στον Θεό.

8. Είσαι Υιός του Θεού. Στην αιωνιότητα ζεις για πάντα. Δεν θα ήθελες να επιστρέψεις το νου σου σ’ αυτή; Τότε ασκήσου καλά στην σκέψη που σου δίνει το Άγιο Πνεύμα για σήμερα. Οι αδερφοί σου στέκουν απελευθερωμένοι μαζί σου∙ ο κόσμος είναι ευλογημένος μαζί με σένα, ο Υιός του Θεού δεν θρηνεί πια, και ο Ουρανός προσφέρει ευχαριστίες για την αύξηση της χαράς που του φέρνει η άσκησή σου. Και ο Θεός ο Ίδιος επεκτείνει την Αγάπη Του και την ευτυχία κάθε φορά που λες:

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Ακούω την Φωνή που μου έχει δώσει ο Θεός, και σε αυτή μόνο ο νους μου υπακούει.


Αναρτήθηκε από christina στις 8:50 π.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ;

1.Το σώμα είναι μια περίφραξη που ο Υιός του Θεού φαντάζεται πως έχει χτίσει, για να διαχωρίσει κάποια κομμάτια του Εαυτού του από άλλα. Μέσα σε αυτή την περίφραξη νομίζει ότι ζει, για να πεθάνει κάποια στιγμή καθώς αυτή θα παλιώνει και θα φθείρεται. Γιατί μέσα σε αυτή την περίφραξη νομίζει ότι είναι ασφαλής από την αγάπη. Ταυτίζεται με την ασφάλειά του, και θεωρεί τον εαυτό του αυτό που είναι ασφάλεια. Πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι βέβαιος ότι παραμένει μέσα σε ένα σώμα, κρατώντας την αγάπη απέξω;


2. Το σώμα δεν θα μείνει. Και όμως, αυτό το βλέπει σαν διπλή ασφάλεια. Γιατί η προσωρινότητα του Υιού του Θεού είναι η «απόδειξη» ότι οι περίφραξή του λειτουργεί, και κάνει το έργο που της αναθέτει ο νους του. Γιατί αν η ενότητά παράμενε ακόμα ανέπαφη, ποιος θα μπορούσε να επιτεθεί ή να υποστεί επίθεση; Ποιος θα μπορούσε να είναι ο νικητής; Ποιος θα μπορούσε να είναι το θήραμά του; Ποιος θα μπορούσε να είναι το θύμα; Ποιος ο δολοφόνος; Και αν δεν πέθαινε, τι «απόδειξη» θα υπήρχε ότι ο αιώνιος Υιός του Θεού μπορεί να καταστραφεί;

3. Το σώμα είναι ένα όνειρο. Όπως τα άλλα όνειρα μερικές φορές φαίνεται πως απεικονίζει την ευτυχία, αλλά μπορεί εντελώς ξαφνικά να γυρίσει σε φόβο, εκεί όπου γεννιέται κάθε όνειρο. Γιατί μόνο η αγάπη δημιουργεί στην αλήθεια, και η αλήθεια ποτέ δεν μπορεί να φοβάται. Φτιαγμένο για να είναι τρομακτικό, το σώμα πρέπει υπηρετεί τον σκοπό που του έχει δοθεί. Αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τον σκοπό που θα υπακούει το σώμα αλλάζοντας αυτό που θεωρούμε ότι είναι ο σκοπός του.

4. Το σώμα είναι το μέσον με το οποίο ο Υιός του Θεού επιστρέφει στην νοητική του διαύγεια. Παρόλο που φτιάχτηκε για να τον περιφράξει μέσα στην κόλαση δίχως διαφυγή, εν τούτοις ο στόχος του Ουρανού έχει αντικαταστήσει τον στόχο της αναζήτησης της κόλασης. Ο Υιός του Θεού απλώνει το χέρι του για να φτάσει τον αδερφό του, και να τον βοηθήσει να περπατήσει στον δρόμο μαζί του. Τώρα το σώμα είναι ιερό. Τώρα υπηρετεί για να θεραπεύσει το νου τον οποίο φτιάχτηκε για να σκοτώσει.


5. Θα ταυτίζεσαι με αυτό που θεωρείς ότι θα σε κάνει ασφαλή. Ό,τι και να είναι αυτό, εσύ θα πιστεύεις ότι είναι ένα μαζί σου. Η ασφάλειά σου βρίσκεται στην αλήθεια, και όχι στα ψέματα. Ταυτίσου με την αγάπη, και βρίσκεσαι στο σπίτι σου. Ταυτίσου με την αγάπη, και βρες τον Εαυτό σου.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ;

The body is a fence the Son of God imagines he has built to separate parts of his Self from other parts. It is within this fence he thinks he lives, to die as it decays and crumbles. For within this fence he thinks that he is safe from love. Identifying with his safety, he regards himself as what his safety is. How else could he be certain he remains within the body, keeping love outside?

The body will not stay. Yet this he sees as double safety. For the Son of God’s impermanence is “proof ” his fences work, and do the task his mind assigns to them. For if his oneness still remained untouched, who could attack and who could be attacked? Who could be victor? Who could be his prey? Who could be victim? Who the murderer? And if he did not die, what “proof ” is there that God’s eternal Son has been destroyed?

The body is a dream. Like other dreams, it sometimes seems to picture happiness, but can quite suddenly revert to fear, where every dream is born. For only love creates in truth, and truth can never fear. Made to be fearful, must the body serve the purpose given it. But we can change the purpose which the body will obey by changing what we think that it is for.

The body is the means by which God’s Son returns to sanity. Though it was made to fence him into hell without escape, yet has the goal of Heaven been exchanged for the pursuit of hell. The Son of God extends his hand to reach his brother, and to help him walk along the road with him. Now is the body holy. Now it serves to heal the mind that it was made to kill.

You will identify with what you think will make you safe. Whatever it may be, you will believe that it is one with you. Your safety lies in truth and not in lies. Love is your safety. Fear does not exist. Identify with love, and you are safe. Identify with love, and you are home. Identify with love, and find your Self.

<< Home
Δεύτερο Εμπόδιο:
Η Πεποίθηση ότι το Σώμα Είναι Πολύτιμο για ό,τι Προσφέρει
1. Είπαμε ότι η ειρήνη πρέπει πρώτα να υπερπηδήσει το εμπόδιο της επιθυμίας σας ν απαλλαγείτε απ αυτήν. 2Εκεί όπου η γοητεία της ενοχής έχει την εξουσία, η ειρήνη δεν είναι επιθυμητή. 3Το δεύτερο εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσει η ειρήνη, και που έχει στενή σχέση με το πρώτο, είναι η πεποίθηση ότι το σώμα είναι πολύτιμο για ό,τι προσφέρει. 4Διότι η έλξη της ενοχής γίνεται φανερή στο σώμα, και τη βλέπουμε σ αυτό.
2. Αυτή είναι η αξία που νομίζετε ότι η ειρήνη θα σας έκλεβε: το σώμα. 2Αυτό είναι που πιστεύετε ότι θα σας στερούσε και θα σας άφηνε άστεγους. 3Και είναι αυτό για το οποίο θα αποκρούατε ένα σπίτι ειρήνης. 4 Αυτή η «θυσία» νιώθετε ότι είναι πολύ μεγάλη για να την κάνετε, ότι είναι πολύ να σας τη ζητήσουν. 5Είναι μια θυσία, ή μια απελευθέρωση; 6Τι σας έχει στ αλήθεια δώσει το σώμα που να δικαιολογεί την παράξενη πεποίθηση σας ότι σ αυτό έγκειται η σωτηρία; 7Δεν βλέπετε ότι αυτή είναι η πεποίθηση στον θάνατο; 8Εδώ βρίσκεται το επίκεντρο που σας κάνει να αντιλαμβάνεστε την Εξιλέωση ως φόνο. 9Εδώ είναι η πηγή της ιδέας ότι η αγάπη είναι φόβος.
3. Οι αγγελιαφόροι του Αγίου Πνεύματος στέλνονται πολύ πιο πέρα από το σώμα, καλώ­ντας τον νου να ενωθεί σε ιερή κοινωνία και να είναι εν ειρήνη. 2Τέτοιο είναι το μήνυμα που τους έδωσα για σας. 3Μόνο οι αγγελιαφόροι του φόβου βλέπουν το σώμα, διότι ψάχνουν για ό,τι μπορεί να υποφέρει. 4Είναι θυσία το ν απομακρυνθείτε απ ό,τι μπορεί να υποφέ­ρει; 5Το Άγιο Πνεύμα δεν σας ζητά να θυσιάσετε την ελπίδα της σωματικής ευχαρίστησης-δεν έχει καμιά ελπίδα ευχαρίστησης. 6Αλλά ούτε και μπορεί να σας φέρει τον φόβο του πόνου. 7Ο πόνος είναι η μόνη «θυσία» που ζητά το Άγιο Πνεύμα, κι αυτόν θα απομάκρυνε.
4. Η ειρήνη εκτείνεται από σας μονάχα προς το αιώνιο, και απλώνεται από το αιώνιο εντός σας. 2Ξεπερνά όλα τ άλλα. 3Το δεύτερο εμπόδιο δεν είναι πιο ισχυρό από το πρώτο. 4Διότι δεν θέλετε ούτε να απαλλαγείτε από την ειρήνη ούτε να την περιορίσετε. 5Τι είναι αυτά τα εμπόδια που θα παρεμβάλλατε ανάμεσα στην ειρήνη και την αποστολή της παρά φράγματα που τοποθετείτε ανάμεσα στη θέληση σας και την εκπλήρωση της; 6Θέλετε επι­κοινωνία, όχι τη γιορτή του φόβου. 7Θέλετε σωτηρία, όχι τον πόνο της ενοχής. 8Και θέλε­τε τον Πατέρα σας, όχι ένα σωρό από πηλό, να είναι το σπίτι σας. 9Μέσα στην άγια σχέση σας βρίσκεται ο Υιός του Πατέρα σας. 10Δεν έχει χάσει την επικοινωνία μαζί Του, ούτε με τον εαυτό του. 11Οταν συμφωνήσατε να συναντήσετε τον αδελφό σας, αναγνωρίσατε ότι αυτό είναι έτσι.12Αυτό δεν έχει κανένα κόστος, αλλά έχει απελευθέρωση από τις θυσίες.
5. Πληρώσατε πολύ ακριβά για τις αυταπάτες σας, και τίποτε για το οποίο πληρώσατε δεν σας έφερε ειρήνη. 2Δεν είστε χαρούμενοι που οι Ουρανοί δεν μπορούν να θυσιαστούν και δεν μπορεί να σας ζητηθεί να κάνετε κάποια θυσία; 3Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο που να μπορείτε να θέσετε ενάντια στην ένωση μας, διότι είμαι ήδη παρών στην άγια σχέση σας. 4Θα υπερπηδήσουμε όλα τα εμπόδια μαζί, διότι στεκόμαστε εντός των πυλών κι όχι απέξω. 5Πόσο εύκολα ανοίγονται οι πύλες από μέσα, για να επιτρέψουν την είσοδο στην ειρήνη η οποία ευλογεί τον κουρασμένο κόσμο! 6Μπορεί να είναι δύσκολο για μας να προσπερά­σουμε τα εμπόδια μαζί, όταν έχετε ενωθεί με το απεριόριστο; 7Είναι στο χέρι σας να δώσε­τε τέλος στην ενοχή. 8Θα σταματούσατε τώρα να ψάχνετε για ενοχή στον αδελφό σας;
6. Αφήστε με να είμαι για σας το σύμβολο του τέλους της ενοχής, και κοιτάξτε τον αδελ­φό σας όπως θα κοιτούσατε εμένα. 2Συγχωρέστε μου όλες τις αμαρτίες που νομίζετε ότι έκανε ο Υιός του Θεού. 3Και στο φως της συγχώρεσης σας αυτός θα θυμηθεί ποιος είναι, και θα ξεχάσει αυτό που δεν ήταν ποτέ. 4Ζητώ τη συγχώρεση σας, διότι εάν εσείς είστε ένοχοι, πρέπει να είμαι κι εγώ. 5Αλλά εάν εγώ υπερνίκησα την ενοχή και ξεπέρασα τον κόσμο, ήσασταν μαζί μου. 6Θα βλέπατε σε μένα το σύμβολο της ενοχής ή του τέλους της ενοχής, ενθυμούμενοι ότι αυτό που συμβολίζω για σας το βλέπετε μέσα στον εαυτό σας;
7. Από την άγια σχέση σας η αλήθεια διακηρύσσει την αλήθεια, και η αγάπη κοιτάζει τον εαυτό της. 2Η σωτηρία ρέει βαθιά μέσα από την κατοικία που εσείς προσφέρατε σε μένα και στον Πατέρα μου. 3Κι είμαστε εκεί μαζί, στην ήρεμη επικοινωνία στην οποία ο Πατέρας και ο Υιός είναι ενωμένοι. 4Ω ελάτε εσείς πιστοί στην ιερή ένωση του Πατέρα και του Υιού μέσα σας! 5Και μην κρατιέστε χωριστά από ό,τι σας προσφέρεται από ευγνωμοσύνη επει­δή δώσατε στην ειρήνη το ουράνιο σπίτι της. 6Στείλτε σε όλο τον κόσμο το χαρούμενο μήνυμα του τέλους της ενοχής, κι όλος ο κόσμος θα ανταποκριθεί. 7Σκεφτείτε τη χαρά σας καθώς ο καθένας σας προσφέρει μαρτυρία του τέλους της αμαρτίας, και σας δείχνει ότι η δύναμη της έχει φύγει δια παντός. 8Πού μπορεί να είναι η ενοχή, όταν η πίστη στην αμαρ­τία έχει φύγει; 9Και πού είναι ο θάνατος, όταν ο συνήγορος του δεν ακούγεται πια;
8. Συγχωρέστε μου τις αυταπάτες σας, και ελευθερώστε με από την τιμωρία για ό,τι δεν έκανα. 2Θα μάθετε την ελευθερία που δίδαξα διδάσκοντας την ελευθερία στον αδελφό σας, και έτσι θα ελευθερώσετε κι εμένα. 3Βρίσκομαι μέσα στην ιερή σας σχέση, εντούτοις θα με φυλακίζατε πίσω από τα εμπόδια που υψώνετε στην ελευθερία, φράζοντας τον δρόμο μου προς εσάς. 4Εντούτοις δεν είναι δυνατόν να κρατήσετε μακριά Έναν ο Οποίος είναι ήδη εκεί. 5Κι εντός Αυτού, όπου ήδη βρισκόμαστε ενωμένοι, είναι δυνατή η επικοινω­νία μας, η οποία γίνεται η εστία της νέας αντίληψης που θα φέρει φως σ όλο τον κόσμο ο οποίος περιέχεται σε σας.

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 255


Αυτή την ημέρα επιλέγω να την περάσω μέσα σε απόλυτη ειρήνη.


Δεν μου φαίνεται πως μπορώ να επιλέξω να έχω μόνο γαλήνη σήμερα. Και όμως, ο Θεός μου με διαβεβαιώνει ότι ο Υιός Του είναι σαν Αυτόν. Αυτή την ημέρα ας έχω πίστη σε Αυτόν ο Οποίος λέει ότι είμαι ο Υιός του Θεού. Και ας αφήσω την ειρήνη που επιλέγω να είναι δική μου σήμερα να φέρει μαρτυρίες της αλήθειας γι αυτό που λέει Αυτός. Ο Υιός του Θεού δεν γίνεται να έχει σκοτούρες, και πρέπει να παραμένει πάντα στην ειρήνη του Ουρανού. Στο Όνομά Του, αφιερώνω την σημερινή μέρα στο να βρω τι επιθυμεί ο Πατέρας μου για μένα, το δέχομαι ως δικό μου, και το δίνω σε όλους του Υιούς του Πατέρα μου, μαζί με μένα.


Κι έτσι, Πατέρα μου, θα ήθελα να περάσω αυτή την ημέρα μαζί Σου. Ο Υιός Σου δεν Σε έχει ξεχάσει. Η ειρήνη που του έδωσες βρίσκεται ακόμα μέσα στο νου του, και εκεί επιλέγω να περάσω την σημερινή μέρα.
ΜΑΘΗΜΑ 254


Ας ησυχάσει κάθε φωνή μέσα μου, εκτός από του Θεού.


Πατέρα, σήμερα θα ήθελα να ακούω μόνο την Φωνή Σου. Έρχομαι σε Σένα μέσα σε βαθύτατη σιωπή, για ν’ ακούσω την Φωνή Σου και να λάβω τον Λόγο Σου. Δεν έχω άλλη προσευχή από αυτή: Έρχομαι σε Σένα για να Σου ζητήσω την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι μόνο η Θέλησή Σου, την οποία μοιράζομαι μαζί Σου σήμερα.


Σήμερα δεν αφήνουμε τις σκέψεις του εγώ να κατευθύνουν τα λόγια και τις πράξεις μας. Όταν τέτοιες σκέψεις συμβαίνουν, αποσυρόμαστε ήσυχα και τις κοιτάμε, και έπειτα τις αφήνουμε να φύγουν. Δεν θέλουμε αυτό που φέρνουν μαζί τους. Κι έτσι δεν επιλέγουμε να τις κρατήσομε. Είναι σιωπηλές τώρα. Και μέσα στην σιγαλιά, την καθαγιασμένη από την Αγάπη Του, ο Θεός μας μιλά και μας λέει την θέλησή μας, εφόσον έχουμε επιλέξει να Τον θυμηθούμε.

ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΑΝ ΜΕΣΟ

- Από το κεφάλαιο 8, VIII. THE BODY AS A MEANS OR END -

1. Οι διαθέσεις προς το σώμα είναι οι διαθέσεις προς την επίθεση. Οι ορισμοί που δίνει το εγώ σε οτιδήποτε είναι παιδαριώδεις, και βασίζονται πάντα στο τι πιστεύει το ίδιο για το τι είναι αυτό το πράγμα. Αυτό συμβαίνει διότι είναι ανίκανο για αληθινές γενικεύσεις, και εξισώνει ότι βλέπει με την λειτουργία που το έχει αποδώσει το ίδιο. Δεν το εξισώνει με αυτό που είναι. Για το εγώ το σώμα είναι κάτι με το οποίο μπορείς να επιτίθεσαι. Εξισώνοντάς σε με το σώμα, σε διδάσκει ότι εσύ θα δεχτείς επίθεση με αυτό. Το σώμα, λοιπόν, δεν είναι η πηγή της δικής του υγείας. Η κατάσταση του σώματος βασίζεται αποκλειστικά στην δική σου ερμηνεία για την λειτουργία του. Οι λειτουργίες είναι μέρος της ύπαρξης μιας και ξεκινούν από αυτή, αλλά η σχέση δεν είναι αμφίδρομη. Το όλον δεν αρνείται το επιμέρους, αλλά το επιμέρους δεν προσδιορίζει το όλον. Εν τούτοις, το να γνωρίζεις εν μέρει σημαίνει ότι γνωρίζεις ολοκληρωτικά εξαιτίας της θεμελιώδους διαφοράς ανάμεσα στην γνώση και την αντίληψη. Στην αντίληψη το όλον είναι κατασκευασμένο από κομμάτια που μπορούν να διαχωρίζονται και να συγκεντρώνονται εκ νέου σε διαφορετικούς αστερισμούς. Αλλά η γνώση ποτέ δεν αλλάζει, επομένως ο αστερισμός της είναι μόνιμος. Η ιδέα των εν μέρει – ολοκληρωμένων σχέσεων έχει σημασία μόνο στο επίπεδο της αντίληψης, όπου η αλλαγή είναι δυνατή. Αλλιώς, δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο μέρος και το όλον.

2. Το σώμα υπάρχει σε ένα κόσμο που φαίνεται πως περιέχει δύο φωνές που αντιμάχονται για την κατοχή του. Μέσα σε αυτόν τον αντιληπτό αστερισμό το σώμα γίνεται ορατό ως ικανό να εναλλάσσει την υποστήριξή του από την μία φωνή στην άλλη, αποδίδοντας έτσι νόημα στις ιδέες και της υγείας και της ασθένειας. Το εγώ, όπως πάντα, κάνει μια βασική σύγχυση ανάμεσα στον μέσον και τον σκοπό. Θεωρώντας το σώμα ως σκοπό, το εγώ δεν έχει καμιά αληθινή χρήση γι αυτό διότι το σώμα δεν είναι σκοπός. Πρέπει να έχεις παρατηρήσει ένα έντονο χαρακτηριστικό κάθε σκοπού που έχει δεχτεί ως δικό του το σώμα. Όταν τον πετυχαίνεις, δεν σε ικανοποιεί. Αυτός είναι ο λόγος που το εγώ αναγκάζεται να εναλλάσσεται ακατάπαυστα από τον ένα στόχο στον άλλο, έτσι ώστε εσύ να συνεχίζεις να πιστεύεις ότι ακόμα μπορεί να σου προσφέρει κάτι.

3. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ξεπεράσεις την πίστη του εγώ στο σώμα ως σκοπό, διότι είναι συνώνυμη με την πίστη στην επίθεση ως σκοπό. Το εγώ έχει μια σημαντική επένδυση στην ασθένεια. Αν είσαι ασθενής, πως είναι δυνατόν να αντιτεθείς στον σταθερή πίστη του εγώ ότι δεν είσαι άτρωτος; Αυτό είναι ένα ελκυστικό επιχείρημα από την άποψη του εγώ, διότι αποκρύπτει την προφανή επίθεση που υποβόσκει κάτω από την ασθένεια. Αν το αναγνώριζες αυτό και αποφάσιζες επίσης εναντίον της επίθεσης, δεν θα μπορούσες να δίνεις αυτή την ψευδή απόδειξη στους ισχυρισμούς του εγώ.

4. Είναι δύσκολο να αντιληφθείς την ασθένεια ως ψευδομαρτυρία, διότι δεν συνειδητοποιείς ότι είναι κάτι εντελώς έξω από το να συμβαδίζεις με αυτό που θέλεις. Αυτή η μαρτυρία, λοιπόν, είναι φαινομενικά αθώα και αξιόπιστη διότι δεν την έχεις εξετάσει διεξοδικά. Αν το είχες κάνει, δεν θα θεωρούσες την ασθένεια ως τόσο ισχυρό μάρτυρα υπέρ των απόψεων του εγώ. Μια πιο έντιμη δήλωση θα ήταν ότι εκείνοι που θέλουν το εγώ έχουν την προδιάθεση να το υπερασπίζονται. Επομένως, η επιλογή μαρτύρων τους θα πρέπει να είναι ύποπτη εξ αρχής. Το εγώ δεν καλεί μάρτυρες που θα διαφωνούσαν με τα πειστήρια της υπόθεσής του, ούτε το Άγιο Πνεύμα κάνει κάτι τέτοιο. Έχω πει ότι η κρίση είναι η λειτουργία του Αγίου Πνεύματος, και είναι μια λειτουργία για την οποία είναι τέλεια εξοπλισμένος να εκπληρώνει. Το εγώ ως κριτής δίνει οτιδήποτε εκτός από αμερόληπτη κρίση. Όταν το εγώ καλεί ένα μάρτυρα, έχει ήδη κάνει αυτόν τον μάρτυρα σύμμαχό του.

5. Είναι αλήθεια ότι το σώμα δεν έχει καμιά λειτουργία από μόνο του, διότι δεν είναι σκοπός. Το εγώ, όμως, το καθιερώνει ως σκοπό, διότι, ως τέτοιο, η αληθινή λειτουργία του αποκρύπτεται. Αυτός είναι ο σκοπός όλων όσων κάνει το εγώ. Ο μόνος του στόχος είναι να χάσει από την ορατότητά του την λειτουργία του κάθε τι. Ένα ασθενές σώμα δεν βγάζει κανένα νόημα. Δεν θα μπορούσε να βγάλει κανένα νόημα διότι η ασθένεια δεν είναι ο σκοπός του σώματος Η ασθένεια έχει νόημα μόνο αν οι δύο βασικοί ισχυρισμοί πάνω στους οποίους βασίζεται η ερμηνεία του εγώ είναι αληθινοί ∙ ότι δηλαδή το σώμα είναι για την επίθεση, και ότι είσαι σώμα. Δίχως αυτούς τους ισχυρισμούς η ασθένεια είναι αδιανόητη.

6. Η ασθένεια είναι ένας τρόπος απόδειξης ότι είναι δυνατόν να πάθεις κακό. Είναι μια μαρτυρία της αδυναμίας σου, της ευπάθειάς σου, και της ακραίας ανάγκης σου να εξαρτάσαι από εξωτερική καθοδήγηση. Το εγώ χρησιμοποιεί αυτό σαν το καλύτερο επιχείρημά του για την ανάγκη σου για την δική του καθοδήγηση. Υπαγορεύει ατέλειωτες συνταγές για το πώς να αποφεύγεις τα καταστροφικά αποτελέσματα. Το Άγιο Πνεύμα, έχοντας τέλεια επίγνωση της ίδιας κατάστασης, δεν ασχολείται καθόλου με την ανάλυσή της. Αν τα δεδομένα είναι χωρίς νόημα δεν υπάρχει νόημα στο να τα αναλύεις. Η λειτουργία της αλήθειας είναι να συλλέγει πληροφορίες που είναι αληθινές. Με όποιο τρόπο και να χειριστείς το σφάλμα δεν καταλήγεις πουθενά. Όσο πιο περίπλοκα είναι τα αποτελέσματα, τόσο πιο δύσκολο μπορεί να γίνεται να αναγνωρίζεις την μηδαμινότητά τους, αλλά για να κρίνεις σωστά, δεν είναι απαραίτητο να εξετάζεις όλα τα πιθανά αποτελέσματα τα οποία προκύπτουν από διάφορους ισχυρισμούς.

7. Ένα μαθησιακό εργαλείο δεν είναι δάσκαλος. Δεν μπορεί να σου πει το πώς νιώθεις. Δεν γνωρίζεις πως νιώθεις διότι έχει δεχτεί την σύγχυση του εγώ, κι επομένως πιστεύεις ότι ένα μαθησιακό εργαλείο μπορεί να σου πει πως νιώθεις. Η ασθένεια είναι απλά άλλο ένα παράδειγμα της επιμονής σου να ζητάς καθοδήγηση από ένα δάσκαλο που δεν γνωρίζει την απάντηση. Το εγώ είναι ανίκανο να ξέρει το πώς νιώθεις. Όταν είπα ότι το εγώ δεν γνωρίζει τίποτα, είπα το μόνο πράγμα για το εγώ που είναι απόλυτα αληθινό. Αλλά υπάρχει ένα επακόλουθο ∙ αν μόνο η γνώση έχει ύπαρξη και το εγώ δεν έχει γνώση, τότε το εγώ δεν έχει ύπαρξη.

8. Μπορείς πολύ δικαιολογημένα να ρωτήσεις πώς η φωνή από κάτι που δεν υπάρχει μπορεί να είναι τόσο επίμονη. Έχεις σκεφτεί την παραμορφωτική δύναμη που έχει κάτι που εσύ θέλεις, ακόμα κι αν δεν είναι αληθές; Υπάρχουν πολλά παραδείγματα για το πώς αυτό που θέλεις παραμορφώνει την αντίληψη. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ικανότητα του εγώ στο να οικοδομεί ψευδείς υποθέσεις. Ούτε κανείς μπορεί να αμφισβητήσει την προθυμία σου να το ακούς μέχρι να επιλέξεις να μην δέχεσαι τίποτα άλλο εκτός από την αλήθεια. Όταν αφήσεις κατά μέρος το εγώ, αυτό θα χαθεί. Η Φωνή του Αγίου Πνεύματος είναι τόσο ισχυρή όσο η προθυμία σου να Την ακούς. Δεν μπορεί να είναι ισχυρότερη χωρίς να παραβιάσει την ελευθερία επιλογής σου, την οποία το Άγιο Πνεύμα επιδιώκει να επανορθώσει, και ποτέ να υποβιβάσει.

9. Το Άγιο Πνεύμα σε διδάσκει να χρησιμοποιείς το σώμα μόνο για να φτάνεις τους αδελφούς σου, έτσι ώστε Αυτός να μπορεί να διδάξει το μήνυμά Του μέσα από σένα. Αυτό θα τους θεραπεύσει κι επομένως θα θεραπεύσει κι εσένα. Ό,τι χρησιμοποιείται σε συμφωνία με την λειτουργία του έτσι όπως την βλέπει το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να ασθενεί. Ό,τι χρησιμοποιείται με άλλο τρόπο, όμως, ασθενεί. Μην επιτρέπεις στο σώμα να είναι ο καθρέπτης ενός διχασμένου νου. Μην το αφήνεις ν’ αντανακλά την απόφασή σου να επιτίθεσαι. Η υγεία είναι η φυσική κατάσταση του κάθε τι όταν η ερμηνεία αφήνεται στο Άγιο Πνεύμα, το Οποίο δεν αντιλαμβάνεται επίθεση πουθενά. Η υγεία είναι το αποτέλεσμα της απελευθέρωσης όλων των προσπαθειών να χρησιμοποιείς τα σώμα δίχως αγάπη. Η υγεία είναι η αρχή της ορθής οπτικής για την ζωή κάτω από την καθοδήγηση του Ενός Δασκάλου που γνωρίζει τι είναι η ζωή, εφόσον είναι η Φωνή της Ίδιας της Ζωής.

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 7


Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

- Από το Κεφάλαιο 8, THE TREASURE OF GOD-

1. Είμαστε η κοινή θέληση της Αδελφότητας των Υιών, της οποίας η Ολότητα είναι για όλους. Αρχίζουμε το ταξίδι της επιστροφής ξεκινώντας μαζί, και συγκεντρώνουμε τους αδελφούς μας καθώς συνεχίζουμε μαζί. Κάθε όφελος στην δύναμη μας προσφέρεται για όλους, έτσι ώστε να μπορέσουν να παραμερίσουν την αδυναμία τους και να προσθέσουν την δύναμή τους σ’ εμάς. Το καλωσόρισμα του Θεού μας περιμένει όλους μας, και Αυτός θα μας καλωσορίσει όπως σε καλωσορίζω εγώ. Μην ξεχνάς την Βασιλεία των Ουρανών για τίποτα από όσα έχει να σου προσφέρει αυτός ο κόσμος.

2. Ο κόσμος δεν μπορεί να προσθέσει τίποτα στην δύναμη και την δόξα του Θεού και των ιερών Υιών Του, αλλά μπορεί να τυφλώσει τους Υιούς προς τον Πατέρα, αν αυτοί τον κοιτούν. Δεν μπορείς να κοιτάς τον κόσμο και να γνωρίσεις τον Θεό. Μόνο ο ένας είναι αληθινός. Έχω έρθει για να σου πω ότι η επιλογή για το ποιος είναι αληθινός δεν είναι δική σου για να την κάνεις. Αν ήταν, θα είχες καταστρέψει τον εαυτό σου. Όμως ο Θεός δεν θέλησε την καταστροφή των δημιουργημάτων του, διότι τα έχει δημιουργήσει για την αιωνιότητα. Η Θέλησή Του σε έχει σώσει, όχι από τον εαυτό σου αλλά από την ψευδαίσθηση του εαυτού σου. Σε έχει σώσει για τον εαυτό σου.

3. Ας δοξάσουμε Αυτόν τον Οποίο ο κόσμος αρνείται, διότι στο δικό Του Βασίλειο ο κόσμος δεν έχει καμιά δύναμη. Κανένα δημιούργημα του Θεού δεν μπορεί να βρει χαρά σε τίποτα άλλο εκτός από το αιώνιο ∙ όχι επειδή είναι στερημένο από οτιδήποτε άλλο, αλλά επειδή τίποτα άλλο δεν είναι αντάξιό του. Ό,τι δημιουργεί ο Θεός και οι Υιοί Του είναι αιώνιο, και μέσα σ’ αυτό και αυτό μόνο είναι η χαρά τους.

4. Άκουσε την ιστορία του άσωτου Υιού, και μάθε ποιος είναι ο θησαυρός του Θεού και ο δικός σου: Αυτός ο υιός ενός στοργικού πατέρα έφυγε από το σπίτι του και θεώρησε ότι είχε κατασπαταλήσει τα πάντα για πράγματα εντελώς χωρίς αξία, παρόλο που τότε δεν καταλάβαινε την αναξιότητά τους. Ντρεπόταν να γυρίσει στον πατέρα του, διότι νόμιζε ότι τον είχε πληγώσει. Εν τούτοις, όταν ήρθε σπίτι του ο πατέρας του τον υποδέχτηκε με χαρά, διότι ο υιός ο ίδιος ήταν ο θησαυρός του πατέρα του. Δεν ήθελε τίποτα άλλο.

5. Ο Θεός θέλει μόνο τον Υιό Του διότι ο Υιός Του είναι ο μόνος θησαυρός Του. Εσύ θέλεις τις δημιουργίες σου όπως Αυτός θέλει τις δικές Του. Οι δημιουργίες σου είναι το δώρο σου προς την Αγία Τριάδα, δημιουργημένες με ευγνωμοσύνη για την δική σου δημιουργία. Δεν σε αφήνουν περισσότερο από ό,τι εσύ άφησες τον Δημιουργό σου, παρά επεκτείνουν την δημιουργία σου όπως ο Θεός επέκτεινε τον Εαυτό Του σε σένα. Είναι δυνατόν οι δημιουργίες του Θεού να βρίσκουν χαρά σε αυτό που δεν είναι αληθές; Και τι άλλο είναι αληθές εκτός από τις δημιουργίες του Θεού και εκείνες που είναι δημιουργημένες σαν τις δικές Του; Οι δικές σου δημιουργίες σε αγαπούν όπως εσύ αγαπάς τον Πατέρα σου για το δώρο της δημιουργίας. Δεν υπάρχει άλλο δώρο που να είναι αιώνιο, άρα δεν υπάρχει άλλο δώρο που είναι αληθινό. Πως, λοιπόν, είναι δυνατόν να δέχεσαι οτιδήποτε άλλο ή να δίνεις κάτι άλλο, και να περιμένεις χαρά σε ανταπόδοση; Και τι άλλο εκτός από την χαρά είναι αυτό που θα ήθελες; Δεν έφτιαξες εσύ τον εαυτό σου ούτε την λειτουργία σου. Εσύ έφτιαξες μόνο την απόφαση να είναι ανάξιος και για τα δύο. Παρόλα αυτά δεν μπορείς εσύ να κάνεις τον εαυτό σου ανάξιο διότι είσαι ο θησαυρός του Θεού, και αυτό στο οποίο Αυτός δίνει αξία είναι πολύτιμο. Η αξία του δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, διότι η αξία του βρίσκεται στο ότι ο Θεός μοιράζεται τον Εαυτό Του με αυτό κι έτσι διασφαλίζει την αξία του για πάντα.

6. Η δική σου λειτουργία είναι να προσθέτεις στον θησαυρό του Θεού δημιουργώντας τον δικό σου. Η Θέλησή Του προς εσένα είναι η Θέλησή Του για εσένα. Αυτός δεν θα σου στερούσε την δημιουργία διότι η χαρά Του βρίσκεται σε αυτή. Δεν μπορείς να βρεις την χαρά παρά μόνο όπως την βρίσκει ο Θεός. Η χαρά Του γεννήθηκε όταν δημιούργησε εσένα, και επεκτείνει την Πατρότητά του σε σένα έτσι ώστε να μπορέσεις κι εσύ να επεκτείνεις τον εαυτό σου όπως Αυτός. Δεν το καταλαβαίνεις αυτό διότι δεν καταλαβαίνεις Αυτόν. Κανένας που δεν δέχεται την λειτουργία του δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι, και κανένας δεν μπορεί να δεχτεί την λειτουργία του εκτός κι αν γνωρίζει τι είναι αυτός. Η δημιουργία είναι η Θέληση του Θεού. Η Θέλησή Του σε δημιούργησε για να δημιουργείς. Η θέλησή σου δεν δημιουργήθηκε ξέχωρα από την δική του, άρα πρέπει να βούλεσαι όπως βούλεται Αυτός.

7. Μια «απρόθυμη θέληση» δεν σημαίνει τίποτα, εφόσον είναι μια αντίφαση όρων που στην πραγματικότητα δεν σημαίνει τίποτα. Όταν νομίζεις ότι είσαι απρόθυμος να βούλεσαι μαζί με τον Θεό, τότε δεν σκέφτεσαι. Η Θέληση Του Θεού είναι Σκέψη. Δεν γίνεται να μπορεί να αντικρουστεί από σκέψη. Ο Θεός δεν αντικρούει τον Εαυτό Του, και οι Υιοί Του, που είναι σαν Αυτόν, δεν μπορούν να αντικρούουν τον εαυτό τους ούτε Αυτόν. Εν τούτοις, η σκέψη τους είναι τόσο ισχυρή, ώστε μπορούν ακόμα και να φυλακίσουν τον νου του Υιού του Θεού, αν αυτό επιλέξουν. Αυτή η επιλογή κάνει πραγματικά την λειτουργία του Υιού άγνωστη στον ίδιο, αλλά ποτέ στον Δημιουργό του. Και αφού δεν είναι άγνωστη στον Δημιουργό του, είναι για πάντα εν δυνάμει γνωστή και σε αυτόν.

8. Δεν υπάρχει παρά μόνο ένα ερώτημα που θα έπρεπε να κάνεις στον εαυτό σου ∙ -- «Θέλω να γνωρίζω την Θέληση του Πατέρα μου για μένα;» Αυτός δεν θα την κρύψει. Την έχει αποκαλύψει σε μένα διότι την ζήτησα από Αυτόν, και έμαθα αυτό που είχε ήδη δώσει. Η λειτουργία μας είναι δουλεύουμε μαζί, διότι χωριστά δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε καθόλου. Ολόκληρη η δύναμη του Υιού του Θεού βρίσκεται μέσα σε όλους μας, αλλά σε κανέναν από εμάς ξεχωριστά. Ο Θεός δεν θέλει να είμαστε μόνοι διότι ούτε Αυτός δεν θέλει να είναι μόνος. Γι αυτό δημιούργησε τον Υιό Του, και του έδωσε την δύναμη να δημιουργεί μαζί Του. Οι δημιουργίες μας είναι τόσο ιερές όσο εμείς, και εμείς είμαστε οι Υιοί του Θεού του Ίδιου, τόσο ιεροί όσο Αυτός. Μέσα από τις δημιουργίες μας επεκτείνουμε την αγάπη μας, κι έτσι αυξάνουμε την χαρά της Αγίας Τριάδας. Εσύ δεν το καταλαβαίνεις αυτό, διότι εσύ που είσαι ο θησαυρός του Ίδιου του Θεού δεν θεωρείς τον εαυτό σου πολύτιμο. Εφόσον έχεις αυτή την πίστη, δεν μπορείς να καταλάβεις τίποτα.

9. Εγώ μοιράζομαι με τον Θεό την γνώση της αξίας που έχει θέσει σε σένα. Η αφοσίωση μου σε σένα είναι από Αυτόν, εφόσον γεννήθηκε από την γνώση του εαυτού μου και Εκείνου. Δεν μπορούμε να χωριστούμε. Αυτούς που ο Θεός ένωσε δεν γίνεται να διαχωριστούν, και ο Θεός έχει ενώσει όλους τους Υιούς Του με τον Εαυτό Του. Είναι δυνατόν να είσαι διαχωρισμένος από την ζωή και τη ύπαρξή σου; Το ταξίδι σου προς τον Θεό είναι απλά η αφύπνιση της γνώσης του που βρίσκεσαι και του τι είσαι παντοτινά. Είναι ένα ταξίδι δίχως απόσταση προς ένα στόχο που δεν έχει αλλάξει ποτέ. Η αλήθεια μπορεί μόνο να βιωθεί. Δεν μπορεί να περιγραφεί και δεν μπορεί να εξηγηθεί. Εγώ μπορώ να σε κάνω γνώστη των συνθηκών της αλήθειας, αλλά το βίωμα είναι από τον Θεό. Μαζί μπορούμε να βρούμε τις συνθήκες της, αλλά η αλήθεια θα ανατείλει στην επίγνωσή σου από μόνη της.

10. Αυτό που έχει θελήσει ο Θεός για σένα είναι δικό σου. Αυτός έχει δώσει την Θέλησή Του στον θησαυρό Του, και Αυτή είναι ο δικός του θησαυρός (του Υιού Του). Η καρδιά σου βρίσκεται εκεί όπου είναι ο θησαυρός σου, όπου και η δική Του. Εσύ που είναι ο αγαπημένος του θεού είσαι απόλυτα ευλογημένος. Μάθε αυτό από μένα, και ελευθέρωσε την ιερή θέληση όλων εκείνων που είναι το ίδιο ευλογημένοι όπως εσύ.

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

244


Πουθενά στον κόσμο δεν κινδυνεύω.


Ο Υιός Σου είναι ασφαλής όπου και να βρίσκεται, διότι Εσύ είσαι εκεί μαζί του. Δεν χρειάζεται παρά να επικαλεστεί το Όνομά Σου, και θα ξαναθυμηθεί την ασφάλειά του και την Αγάπη Σου, γιατί αυτά είναι ένα. Πως είναι δυνατόν να φοβάται ή ν’ αμφιβάλλει ή να μην μπορεί να αναγνωρίσει ότι δεν γίνεται να υποφέρει, να βρεθεί σε κίνδυνο, ή να νιώσει δυστυχία, όταν ανήκει σε Σένα, που τον αγαπάς με τόση στοργή, μέσα στην ασφάλεια της Πατρικής αγκαλιάς Σου;


Και στ’ αλήθεια εκεί βρισκόμαστε. Καμία καταιγίδα δεν μπορεί να έλθει μέσα στο καθαγιασμένο λιμάνι του σπιτιού μας. Μέσα στον Θεό είμαστε ασφαλείς. Γιατί τι μπορεί να έρθει να απειλήσει τον Θεό τον Ίδιο, ή να φοβίσει αυτό που είναι δικό Του κομμάτι για πάντα;

243


ΜΑΘΗΜΑ 243


Σήμερα δεν θα κρίνω τίποτα από ό,τι συμβαίνει.


Θα είμαι ειλικρινής με το εαυτό μου σήμερα. Δεν θα θεωρώ ότι ήδη γνωρίζω αυτό που πρέπει να μείνει πέρα από την παρούσα κατανόησή μου. Δεν θα θεωρώ ότι μπορώ να καταλάβω το όλον από κομμάτια της αντίληψής μου, τα οποία είναι το μόνο που μπορώ να δω. Σήμερα αναγνωρίζω ότι έτσι είναι. Κι έτσι απαλλάσσομαι από κρίσεις που δεν μπορώ να κάνω. Έτσι ελευθερώνω τον εαυτό μου και όλα όσα βλέπω, και τα αφήνω να είναι σε ειρήνη έτσι όπως μας δημιούργησε ο Θεός.


Πατέρα, σήμερα αφήνω την δημιουργία να είναι ο εαυτός της. Τιμώ όλα της τα μέρη, στα οποία συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ. Είμαστε ένα διότι το κάθε μέρος περιέχει την μνήμη Σου, και η αλήθεια πρέπει να λάμψει σε όλους μας σαν ένα.

IO CHE AMO SOLO TE