Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

ΔΕΚΑΕΝΝΕΑ ΙΟΥΝΙΟΥ

19 Ιουνίου, 1968 [ Όπως βλέπετε αυτόν έτσι θα βλέπετε τον εαυτό σου. Είτε αυτό γίνεται μέσω ψυχολογικών τεστ, είτε κάνοντας κρίσεις με κάποιον άλλον τρόπο, το αποτέλεσμα εξακολουθεί να είναι το ίδιο. Όποτε έχετε κρίνει κάποιον, είναι αδύνατον να μην κάνετε αυτή την κρίση και στον εαυτό σας. Αν βλέπετε κάποιον από τους αδελφούς σας, που τυχαίνει να είναι κάποιος ασθενής, σαν να παρουσιάζει σημάδια διαταραχής στην σκέψη του, τότε θα βιώνετε την ίδια διαταραχή στην δική σας αντίληψη. Γιατί όποια και να είναι η σκέψη σας για ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ καθορίζει το πώς θα ανταποκρίνεστε και θα αντιδράτε στον εαυτό σας και σε όλους γύρω σας. Προσέξτε λοιπόν όταν λάβετε το κάλεσμα να εκπληρώσετε την λειτουργία σας ως δάσκαλοι να διδάξετε την αλήθεια για τον Υιό του Θεού. Ο μόνος τρόπος που μπορείτε να βιώσετε οποιαδήποτε ειρήνη για όσο καιρό ακόμα εξακολουθεί να παραμένει αυτή η ατυχής ανάγκη για ερμηνεία των ψευδαισθήσεων είναι να αναγνωρίσετε ότι ΣΥΖΗΤΑΤΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ, και ότι αυτό δεν έχει κανένα πραγματικό νόημα. Προσπαθήστε να πείτε μια προσευχή για τον αδελφό σας όσο το κάνετε αυτό και θα προσκαλέσετε και θα βιώσετε ένα θαύμα αντί για όλα αυτά.]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31 Η ΤΕΛΙΚΗ ΟΡΑΣΗ

Κεφάλαιο 31
Η ΤΕΛΙΚΗ ΟΡΑΣΗ

 

 

 

Ι. Η Απλότητα της Σωτηρίας

1. Πόσο απλή είναι η σωτηρία! Το μόνο που λέει είναι ότι αυτό που ποτέ δεν ήταν αληθινό δεν είναι αληθινό τώρα, ούτε θα είναι ποτέ. Το αδύνατο δεν έχει συμβεί, και δεν μπορεί να έχει επιπτώσεις. Και αυτό είναι όλο. Μπορεί αυτό να είναι δύσκολο να το μάθει κάποιος που  θέλει να είναι αλήθεια; Μόνο η απροθυμία να το μάθει κανείς θα μπορούσε να κάνει ένα τόσο εύκολο μάθημα δύσκολο. Πόσο δύσκολο είναι να δεις ότι αυτό που είναι ψεύτικο δεν μπορεί να είναι αληθινό, και ό,τι είναι αληθινό δεν μπορεί να είναι ψεύτικο; Δεν μπορείς πια να πεις ότι δεν αντιλαμβάνεσαι διαφορές στο ψεύτικο και στο αληθινό. Σου έχει ειπωθεί ακριβώς πώς να ξεχωρίζεις το ένα από το άλλο, και τι ακριβώς να κάνεις εάν μπερδευτείς. Γιατί, λοιπόν, επιμένεις να μην μαθαίνεις τόσο απλά πράγματα;                                                                                                                                                                                                             
2. Υπάρχει ένας λόγος. (why you persist in failing to learn the simple lesson of salvation.) 2Αλλά μην τον συγχέεις με την δυσκολία που έχεις να μάθεις τα απλά πράγματα που σου ζητάει η σωτηρία. Σε διδάσκει παρά μόνο το πολύ προφανές. Απλά πηγαίνει από το ένα προφανές μάθημα στο επόμενο, με εύκολα βήματα που σε οδηγούν ευγενικά από το ένα στο άλλο, χωρίς καθόλου προσπάθεια. Αυτό δεν μπορεί να προκαλεί σύγχυση, ωστόσο εσύ είσαι μπερδεμένος. Γιατί για κάποιο λόγο πιστεύεις ότι αυτό που είναι εντελώς μπερδεμένο(which is the egoic thought system,) είναι ευκολότερο να το μάθεις και να το κατανοήσεις. Αυτό που έχεις διδάξει τον εαυτό σου είναι ένας τέτοιος γιγαντιαίος μαθησιακός άθλος που είναι πράγματι απίστευτος. Αλλά το κατόρθωσες επειδή το ήθελες, και δεν σταμάτησες επιμελώς να τον  κρίνεις ως κάτι  δύσκολο να το μάθεις ή υπερβολικά περίπλοκο να το συλλάβεις.
3. Όποιος καταλαβαίνει τι έχεις μάθει,( the egoic thought system)πόσο προσεχτικά το έμαθες, και τον κόπο που κατέβαλλες για να εξασκηθείς και να επαναλαμβάνεις τα μαθήματα αδιάκοπα, σε κάθε μορφή που θα μπορούσες να τα αντιληφθείς, δεν θα μπορούσε ποτέ να αμφισβητήσει την δύναμη των μαθησιακών σου δυνατοτήτων. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο. Ο κόσμος έγινε από αυτή, και ακόμα και τώρα δεν στηρίζεται πουθενά αλλού.  Τα μαθήματα που έχεις διδάξει στον εαυτό σου έχουν μαθευτεί και αποκρυσταλλωθεί τόσο βαθιά που υψώνονται σαν βαριά αυλαία για να καλύψει το απλό και το ολοφάνερο. Μην λες ότι δεν μπορείς να τα μάθεις(τα μαθήματα της Σωτηρίας). Γιατί η ικανότητα σου για μάθηση είναι αρκετά δυνατή να σε διδάξει (το σύνθετο εγωικό σύστημα)ότι η θέλησή σου δεν είναι δική σου, οι σκέψεις σου δεν σου ανήκουν, και ότι ακόμα και συ είσαι κάποιος άλλος.                                                                                  
4. Ποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι(εγωικά) μαθήματα σαν κι αυτά είναι εύκολα; Ωστόσο έχεις μάθει πιο δύσκολα από αυτά. Έχεις συνεχίσει, κάνοντας κάθε βήμα, όσο δύσκολο και να ήταν, χωρίς παράπονα, μέχρι που χτίστηκε ένας (εγωικός κόσμος που ταιριάζει στο εγώ σου.. Και κάθε μάθημα που φτιάχνει τον κόσμο προκύπτει από το πρώτο επίτευγμα της μάθησης·  ένα τερατούργημα τόσο  μεγάλο που η Φωνή του Αγίου Πνεύματος φαίνεται μικρή και ήρεμη μπροστά στο μέγεθός του. Ο κόσμος άρχισε με ένα παράξενο μάθημα, αρκετά ισχυρό για να κάνει τον Θεό να ξεχασθεί και τον Υιό Του ξένο προς τον εαυτό του, εξόριστο από τον οίκο όπου ο Θεός ο Ίδιος τον τοποθέτησε. Εσύ που δίδαξες τον εαυτό σου ότι ο Υιός του Θεού είναι ένοχος, μην λες ότι δεν μπορείς να μάθεις τα απλά πράγματα που σε διδάσκει η σωτηρία!
5. Η μάθηση είναι μια ικανότητα που έφτιαξες και την έδωσες στον εαυτό σου. Δεν φτιάχτηκε για να κάνει το Θέλημα του Θεού, αλλά η( γνώση έγινε) για να υποστηρίξει μια επιθυμία αυτό το Θέλημα (του Θεού)να μπορούσε  να αντικρουστεί, και μια θέληση ξεχωριστά από αυτό να ήταν πιο πραγματική. Και αυτό είναι που έχει προσπαθήσει να αποδείξει (η εγωική) μάθηση, και εσύ έμαθες εκείνο για το οποίο φτιάχτηκε να διδάξει. Τώρα αυτή η αρχαία σου γνώση στέκεται αδιάλλακτη  μπροστά στη Φωνή της αλήθειας, και σε διδάσκει ότι τα μαθήματά Της δεν είναι αληθινά·  ότι είναι υπερβολικά δύσκολο να τα μάθεις, πολύ δύσκολο να τα δεις, και αντίθετα με αυτό που είναι πράγματι αληθινό. Ωστόσο θα τα μάθεις, γιατί η εκμάθησή τους είναι ο μόνος σκοπός  της  μαθησιακή σου ικανότητας  που βλέπει το Άγιο Πνεύμα σε όλο τον κόσμο. Τα απλά μαθήματά Του στην συγχώρεση έχουν μια  δύναμη ισχυρότερη από την δική σου, γιατί προέρχονται από τον Θεό και από τον Εαυτό σου προς εσένα.                                                              
6. Είναι αυτή μια μικρή Φωνή, τόσο μικρή και ήρεμη που δεν μπορεί να αναδυθεί επάνω από τον ανόητο θόρυβο ήχων που δεν έχουν κανένα νόημα;  Ο Θεός δεν θέλησε ο Υιός Του να Τον ξεχάσει. Και η δύναμη της Θέλησής Του είναι μέσα στην Φωνή που μιλάει εκ μέρους Του (τοΑγιο Πνευμα). Ποιο μάθημα θα μάθεις; Ποιο αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτο, βέβαιο όσο ο Θεός, και πέρα από όλες τις αμφιβολίες και τις ερωτήσεις; Μπορεί να είναι η δική σου μικρή (εγωική) μάθηση, παράξενη στην έκβαση και απίστευτη σε δυσκολία αυτή που θα αντισταθεί στα απλά  μαθήματα που σου διδάσκονται κάθε λεπτό της κάθε ημέρας, από την αρχή του χρόνου και από τότε που φτιάχτηκε η μάθηση;.       
7. Τα μαθήματα που πρέπει να μαθευτούν είναι μόνο δυο(αθώος η ένοχος;). Το κάθε ένα έχει την έκβαση του σε έναν διαφορετικό κόσμο. Και ο κάθε κόσμος ακολουθεί με σιγουριά την πηγή του. Η βέβαιη έκβαση του μαθήματος ότι ο Υιός του Θεού είναι ένοχος είναι ο κόσμος που βλέπεις. Είναι ένας κόσμος τρόμου και απελπισίας. Ούτε υπάρχει ελπίδα ευτυχίας σε αυτόν. Δεν υπάρχει σχέδιο για ασφάλεια που να μπορείς να κάνεις και να οδηγήσει ποτέ στην επιτυχία. Δεν υπάρχει χαρά που μπορείς να αναζητήσεις εδώ και ελπίδα για να βρεις. Ωστόσο αυτή δεν είναι η μόνη έκβαση που μπορεί να έχει η μάθησή σου. Όσο καλά και εάν έχεις μάθει το έργο που έχεις διαλέξει, το μάθημα που αντανακλά την Αγάπη του Θεού είναι ακόμα πιο δυνατό. Και θα μάθεις ότι ο Υιός του Θεού είναι αθώος, και θα δεις έναν άλλο κόσμο.       
8. Η έκβαση του μαθήματος ότι ο Υιός του Θεού είναι αθώος είναι ένας κόσμος στον οποίο δεν υπάρχει φόβος, τα πάντα είναι φωτισμένα με ελπίδα και αστράφτουν με απαλή φιλικότητα. Όλα σε καλούν τρυφερά να γίνουν φίλοι σου, και να τα αφήσεις να ενωθούν μαζί σου. Και ποτέ ένα κάλεσμα δεν μένει χωρίς να ακουστεί, παρεξηγημένο, ούτε μένει αναπάντητο στην ίδια γλώσσα στην οποία έγινε. Και θα καταλάβεις ότι αυτό ήταν το κάλεσμα που ο καθένας και το κάθε τι μέσα στο κόσμο από πάντα έκανε, αλλά δεν το είχες αντιληφθεί έτσι όπως ήταν. Και τώρα βλέπεις ότι έκανες λάθος. Είχες εξαπατηθεί από τις μορφές μέσα στις οποίες το κάλεσμα ήταν κρυμμένο. Κι έτσι δεν το άκουσες, και έχασες ένα φίλο που πάντα ήθελε να είναι δικό σου κομμάτι. Το τρυφερό αιώνιο κάλεσμα του κάθε μέρους της δημιουργίας του Θεού προς το όλον που φέρνει  αυτό το δεύτερο μάθημα  ακούγεται απ’ άκρη σ’ άκρη στο κόσμο.
9. Δεν υπάρχει ζωντανή ύπαρξη που να μην μοιράζεται την συμπαντική Θέληση να είναι ολοκληρωμένη, και να μην αφήσεις το κάλεσμά της χωρίς να το ακούσεις. Χωρίς την απάντησή σου αφήνεται να πεθάνει, όπως σώζεται από τον θάνατο όταν ακούς το κάλεσμά της σαν το αρχαίο κάλεσμα στη ζωή, και καταλάβεις ότι δεν είναι παρά το δικό σου. Ο Χριστός μέσα σου θυμάται τον Θεό με όλη την βεβαιότητα με την οποία γνωρίζει την Αγάπη Του. Αλλά μόνο εάν ο Υιός Του είναι αθώος μπορεί Αυτός να είναι Αγάπη. Διότι ο Θεός θα ήταν πράγματι φόβος αν αυτός τον οποίο δημιούργησε αθώο μπορούσε να είναι σκλάβος της ενοχής. Ο τέλειος Υιός Του Θεού θυμάται την δημιουργία του. Αλλά στην ενοχή έχει ξεχάσει τι είναι πραγματικά.
10. Ο φόβος του Θεού είναι το αποτέλεσμα του μαθήματος ότι ο Υιός Του είναι ένοχος το ίδιο βέβαια όπως η Αγάπη του Θεού επιστρέφει στην μνήμη όταν αυτός μάθει την αθωότητα του. Γιατί το μίσος είναι ο πατέρας του φόβου, και βλέπει τον πατέρα του όπως τον εαυτό του. Πόσο λάθος κάνεις εσύ που αποτυγχάνεις να ακούσεις το κάλεσμα που ηχεί πέρα από κάθε φαινομενικό κάλεσμα για θάνατο, που τραγουδάει πίσω από κάθε δολοφονική επίθεση και επικαλείται την αγάπη να επαναφέρει τον κόσμο που πεθαίνει. Δεν καταλαβαίνεις Ποιος σε καλεί πέρα από κάθε μορφή μίσους· πέρα από κάθε κάλεσμα για πόλεμο. Ωστόσο θα Τον αναγνωρίσεις καθώς Του απαντάς στην γλώσσα που καλεί. Θα παρουσιαστεί όταν Του απαντήσεις, και μέσα σε Αυτόν θα γνωρίσεις  ότι ο Θεός είναι Αγάπη.
11. Τι άλλο είναι ο πειρασμός εκτός από μια επιθυμία να πάρεις τη λάθος απόφαση γι αυτό που θέλεις να μάθεις, και να έχεις μια έκβαση που δεν θέλεις; Είναι η αναγνώριση ότι είναι κάποια ανεπιθύμητη κατάσταση του νου που γίνεται το μέσον δια του οποίου η επιλογή επανεκτιμάται· μια άλλη έκβαση φαίνεται πως είναι προτιμότερη. Πλανάσαι αν πιστεύεις ότι θέλεις την καταστροφή, την διχόνοια και τον πόνο. Μην ακούς το κάλεσμα γι’ αυτό μέσα σου. Αλλά  άκουσε καλύτερα το βαθύτερο κάλεσμα πέρα από αυτό που κάνει έκκληση για ειρήνη και χαρά. Και όλος ο κόσμος θα σου δίνει χαρά και ειρήνη. Γιατί όπως ακούς, απαντάς. Και ιδού!  Η απάντησή σου είναι η απόδειξη αυτού που έμαθες. Το αποτέλεσμά της είναι ο κόσμος που κοιτάζεις.  
12. Ας ησυχάσουμε για μια στιγμή, και ας ξεχάσουμε όλα τα πράγματα που μάθαμε ποτέ, όλες τις σκέψεις που κάναμε, και κάθε προκατάληψη που έχουμε για το τι σημαίνουν τα πράγματα και ποιος είναι ο σκοπός τους. Και ας μην θυμόμαστε τις δικές μας ιδέες για τον σκοπό του κόσμου. Δεν ξέρουμε. Ας αφήσουμε κάθε εικόνα που έχουμε για τον καθένα στο νου μας να απαγκιστρωθεί και να διαλυθεί.                                                                                                                              
13.  Να είσαι αθώος από την κρίση, αγνόησε κάθε σκέψη κακού ή καλού που πέρασε ποτέ από το νου σου για οποιονδήποτε. Τώρα δεν τον γνωρίζεις. Αλλά είσαι ελεύθερος να τον μάθεις, και να τον μάθεις από την αρχή. Τώρα αυτός γεννιέται ξανά μέσα σε σένα, και συ γεννιέσαι ξανά σε αυτόν, χωρίς το παρελθόν που τον καταδίκασε σε θάνατο, και σένα μαζί του. Τώρα είναι ελεύθερος να ζήσει όπως κι εσύ είσαι ελεύθερος, γιατί μια αρχαία μάθηση πέθανε, και άφησε χώρο για να γεννηθεί ξανά η αλήθεια.




II.Περπατώντας μαζί με τον Χριστό
1. Ένα αρχαίο μάθημα δεν ξεπερνιέται με την αντιπαλότητα του νέου και του παλιού. Δεν κατατροπώνεται έτσι ώστε η αλήθεια να γίνει γνωστή, ούτε πολεμιέται για να χάσει από τη γοητεία της αλήθειας. Δεν υπάρχει μάχη για την οποία πρέπει να γίνουν ετοιμασίες· ούτε χρόνος να δαπανηθεί, ούτε σχέδια που χρειάζονται να καταστρωθούν για να φέρουν το καινούργιο. Υπάρχει μια αρχαία μάχη που διεξάγεται ενάντια στην αλήθεια, αλλά η αλήθεια δεν ανταποκρίνεται. Ποιος μπορεί να πληγωθεί σε έναν τέτοιο πόλεμο, εκτός και αν  ο ίδιος πληγώσει τον εαυτό του; Αυτός δεν έχει κανένα εχθρό στην αλήθεια. Μπορεί λοιπόν να δεχτεί επίθεση από τα όνειρα;   
2. Ας κάνουμε μια ανασκόπηση ξανά αυτού που φαινομενικά στέκεται ανάμεσα σε σένα και την αλήθεια του τι είσαι. Γιατί υπάρχουν βήματα για την παράδοσή του. Το πρώτο είναι μια απόφαση που παίρνεις. Αλλά κατόπιν, σου δίνεται η αλήθεια. Θέλεις να εδραιώσεις την αλήθεια. Και με την επιθυμία σου θέτεις δυο επιλογές που μπορούν να γίνουν, κάθε φορά που σκέφτεσαι ότι πρέπει να αποφασίσεις για κάτι. Καμία δεν είναι αληθινή. Ούτε είναι διαφορετικές. Ωστόσο πρέπει να τις δούμε και τις δυο, πριν μπορέσεις να τις προσπεράσεις και να οδηγηθείς στην μία εναλλακτική που είναι μια διαφορετική επιλογή. Αλλά όχι στα όνειρα που έφτιαξες, που θα ήταν κρυφή για σένα.
3. Το τι θα διάλεγες ανάμεσά τους δεν είναι επιλογή και δεν δίνει παρά την ψευδαίσθηση ότι είναι ελεύθερη, γιατί ούτως ή άλλως θα έχει μια έκβαση. Έτσι δεν είναι πράγματι καθόλου επιλογή. Ο αρχηγός και ο ακόλουθος εκδηλώνονται σαν χωριστοί ρόλοι, ο καθένας φαινομενικά κατέχοντας πλεονεκτήματα που δεν θέλεις να χάσεις. Έτσι στην συγχώνευσή τους παρουσιάζεται η ελπίδα της ικανοποίησης και της ειρήνης. Βλέπεις τον εαυτό σου μοιρασμένο στους δύο αυτούς ρόλους, παντοτινά διχασμένο μεταξύ των δυο. Και κάθε φίλος ή εχθρός γίνεται το μέσον για να σε βοηθήσει να σώσεις τον εαυτό σου από αυτό.       
4. Ίσως το ονομάζεις αγάπη. Ίσως να νομίζεις ότι είναι φόνος που επιτέλους δικαιώνεται. Μισείς αυτόν που του έδωσες τον ρόλο του αρχηγού όταν θα ήθελες να τον έχεις εσύ, και τον μισείς εξίσου που δεν τον ανέλαβε αυτός τις φορές που εσύ ήθελες να αφήσεις τον ακόλουθο μέσα σου να αναδυθεί, και να παρατήσεις το ρόλο της αρχηγίας. Και είναι αυτό για το οποίο έφτιαξες τον αδελφό σου, και έμαθες να νομίζεις ότι αυτός είναι ο σκοπός του. Αν δεν  τον υπηρετήσει, τότε δεν έχει εκπληρώσει την λειτουργία που του δόθηκε από εσένα. Και έτσι του αξίζει ο θάνατος, γιατί δεν έχει κανένα σκοπό και καμία χρησιμότητα για σένα.  
5.  Και αυτός; Τι θέλει από εσένα; Τι άλλο θα μπορούσε να θέλει, εκτός από αυτό που θέλεις  εσύ από αυτόν; Εδώ η ζωή είναι τόσο εύκολη όσο και ο θάνατος, γιατί αυτό που επιλέγεις το επιλέγεις επίσης και γι αυτόν. Δυο καλέσματα κάνεις προς αυτόν, όπως αυτός προς εσένα. Μεταξύ αυτών των δυο βρίσκεται η επιλογή, επειδή από αυτές υπάρχει διαφορετική έκβαση. Εάν αυτός θα είναι ο αρχηγός ή ο ακόλουθος για σένα δεν έχει σημασία, γιατί έχεις επιλέξει τον θάνατο. Αλλά εάν αυτός καλεί για θάνατο ή καλεί για ζωή, για μίσος ή για συγχώρεση και για βοήθεια, δεν είναι το ίδιο σε έκβαση. Άκουσε το ένα, και είσαι διαχωρισμένος από αυτόν και χαμένος. Αλλά άκουσε το άλλο, και θα ενωθείς μαζί του και στην απάντησή σου βρίσκεται η σωτηρία. Η φωνή που ακούς σε αυτόν δεν είναι παρά η δική σου. Τι σου ζητάει; Άκουσε καλά! Γιατί σου ζητάει αυτό που θα έλθει σε σένα, επειδή βλέπεις μιαν εικόνα του εαυτού σου και ακούς την φωνή σου να ζητάει αυτό που θέλεις.
6. Πριν απαντήσεις, σταμάτησε για να σκεφτείς αυτό: 

 Η απάντηση που δίνω στον αδελφό μου είναι αυτό που ζητώ.

 Και αυτό που μαθαίνω γι αυτόν είναι  αυτό που μαθαίνω για τον εαυτό μου.

Έπειτα ας περιμένουμε μια στιγμή και ας ησυχάσουμε, ξεχνώντας όλα όσα νομίζαμε ότι ακούσαμε·  ενθυμούμενοι πόσα δεν ξέρουμε. Αυτός ο αδελφός ούτε μας οδηγεί ούτε μας ακολουθεί, αλλά περπατά στο πλάι μας στον ίδιο ακριβώς δρόμο. Αυτός είναι όπως εμείς, τόσο κοντά ή τόσο μακριά από αυτό που θέλουμε όσο εμείς θα του επιτρέψουμε να είναι. Δεν κερδίζουμε όταν δεν κερδίζει μαζί μας, και οπισθοχωρούμε αν αυτός δεν προχωρά. Μην παίρνεις το χέρι του με θυμό αλλά με αγάπη, γιατί στην πρόοδό του μετράς την δική σου. Και πάμε χωριστά στο δρόμο αν δεν  τον κρατάς με ασφάλεια δίπλα σου.   
7.  Επειδή είστε ίσοι στην Αγάπη του Θεού, θα σωθείς από όλα τα φαινόμενα  και θα απαντήσεις στον Χριστό ο Οποίος σε καλεί. Ησύχασε και άκου. Μην φέρνεις στο νου σου αρχαίες  σκέψεις. Ξέχνα τα ζοφερά μαθήματα που έμαθες γι’ αυτόν τον Υιό του Θεού που σε καλεί. Ο Χριστός τους καλεί όλους με την ίδια τρυφερότητα, χωρίς να βλέπει αρχηγούς ούτε ακολούθους, ακούγοντας μόνο μια απάντηση για όλους. Επειδή Αυτός ακούει μια Φωνή, δεν μπορεί να ακούσει μια διαφορετική απάντηση από εκείνη που ο Ίδιος έδωσε όταν ο Θεός Τον όρισε μοναδικό Του Υιό.      
8. Μείνε απόλυτα ήσυχος για μια στιγμή. Έλα χωρίς τις σκέψεις για όλα όσα έμαθες στο παρελθόν, και βάλε στην άκρη όλες τις εικόνες που έφτιαξες. Το παλιό αποσύρεται μπροστά στο νέο χωρίς την αντίσταση ή την πρόθεση σου. Δεν θα υπάρξει επίθεση εναντίον των πραγμάτων που θεωρούσες πολύτιμα και με ανάγκη φροντίδας. Δεν θα υπάρξει επίθεση ενάντια στην επιθυμία σου να ακούσεις ένα κάλεσμα που ποτέ δεν έγινε. Τίποτα δεν θα σε πληγώσει σε αυτό το άγιο μέρος, στο οποίο έρχεσαι να ακούσεις σιωπηλά και να μάθεις την αλήθεια για το τι θέλεις πραγματικά. Τίποτα περισσότερο από αυτό δεν θα σου ζητηθεί να μάθεις. Αλλά καθώς το ακούς, θα καταλάβεις ότι χρειάζεσαι μόνο να έλθεις χωρίς τις σκέψεις που δεν ήθελες, και που ποτέ δεν ήταν αληθινές.       
9. Συγχώρεσε στον αδελφό σου όλα τα φαινόμενα, γιατί δεν είναι παρά αρχαία μαθήματα που δίδαξες στον εαυτό σου για την αμαρτία μέσα σου. Άκουσε μόνο το κάλεσμά του για έλεος και απελευθέρωση από όλες τις τρομακτικές εικόνες που έχει για το τι είναι και για το τι πρέπει να είσαι εσύ. Φοβάται να περπατήσει μαζί σου, και νομίζει ότι ίσως λίγο πιο πίσω, ή λίγο πιο μπροστά θα ήταν γι αυτόν ένα ασφαλέστερο μέρος. Μπορείς να προοδεύσεις εάν σκέφτεσαι το ίδιο, προχωρώντας μόνο όταν αυτός οπισθοδρομεί και υποχωρώντας όταν αυτός θα πηγαίνει μπροστά; Γιατί έτσι ξεχνάς τον στόχο του ταξιδιού, ο οποίος είναι μόνο να  αποφασίσεις να πορευτείς μαζί του, έτσι που κανείς δεν θα οδηγεί ούτε θα ακολουθεί. Επομένως είναι ένας δρόμος που βαδίζετε μαζί, όχι μόνος σου. Και σε αυτή την επιλογή αλλάζει η έκβαση της μάθησης, γιατί ο Χριστός έχει ξαναγεννηθεί και στους δυο σας.                                                                                                                                         
10.  Μια στιγμή που την περνάς χωρίς τις παλιές σου ιδέες για το ποιος είναι ο σπουδαίος σου σύντροφος και τι θα έπρεπε να ζητά, θα ήταν αρκετή για να επιτρέψεις σε αυτό να συμβεί. Και θα αντιληφθείς ότι ο σκοπός του είναι ο ίδιος με τον δικό σου. Ζητάει αυτό που θέλεις εσύ, και χρειάζεται το ίδιο με σένα. Ίσως να παίρνει μια διαφορετική μορφή σε αυτόν, αλλά δεν είναι η μορφή στην οποία απαντάς. Αυτός ζητάει και συ λαμβάνεις, γιατί δεν έχετε έλθει παρά με έναν σκοπό·  για να μάθεις ότι αγαπάς τον αδελφό σου με αδελφική αγάπη. Και ως αδελφός, πρέπει ο Πατέρας του να είναι ο ίδιος με τον δικό σου, όπως και αυτός είναι σαν εσένα στην πραγματικότητα. 
11. Μαζί η κοινή σας κληρονομιά έρχεται στην μνήμη και γίνεται αποδεκτή και από τους δύο. Στον καθένα μόνο του αρνείται να δοθεί.  Δεν είναι ξεκάθαρο ότι όσο ακόμα επιμένεις να ηγείσαι ή να ακολουθείς, θα νομίζεις ότι περπατάς μόνος σου, χωρίς κανέναν στο πλάι σου; Αυτός είναι ο δρόμος που δεν οδηγεί πουθενά, γιατί το φως δεν μπορεί να δοθεί όταν περπατάς μόνος, κι έτσι δεν μπορείς να δεις σε ποιο δρόμο πηγαίνεις. Ως εκ τούτου υπάρχει σύγχυση, και μια αίσθηση ατέλειωτης αμφιβολίας καθώς παραπατάς εμπρός πίσω στο σκοτάδι μόνος. Ωστόσο αυτά είναι μόνο όψεις του τι είναι το ταξίδι, και πως πρέπει να γίνει. Γιατί δίπλα σου είναι  Ένας ο Οποίος κρατάει το φως μπροστά σου, έτσι που το κάθε βήμα να γίνεται με την  σιγουριά και την βεβαιότητα του δρόμου. Ένα κάλυμμα στα μάτια μπορεί πράγματι να σκοτεινιάσει την όραση σου, αλλά δεν μπορεί να κάνει τον ίδιο το δρόμο σκοτεινό. Και Αυτός ο Οποίος ταξιδεύει μαζί σου έχει το φως.


III. Ο Αυτό – Κατηγορούμενος
1. Μόνο αυτός που κατηγορεί τον εαυτό του καταδικάζει. Καθώς ετοιμάζεσαι να κάνεις μια επιλογή που θα καταλήξει σε διαφορετικά αποτελέσματα, υπάρχει πρώτα ένα πράγμα που πρέπει να μάθεις πολύ καλά. Πρέπει να γίνει μια συνήθεια ανταπόκρισης τόσο τυπική σε όλα όσα κάνεις ώστε να είναι η πρώτη σου αντίδραση σε όλους τους πειρασμούς, και σε κάθε κατάσταση που συμβαίνει. Μάθε το αυτό, και μάθε το καλά, γιατί εδώ η καθυστέρηση της ευτυχίας μικραίνει χρονικά τόσο που δεν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις. Ποτέ δεν μισείς τον αδελφό σου για τις δικές του αμαρτίες, αλλά μόνο για τις δικές σου. Όποια μορφή και να φαίνονται πως παίρνουν οι αμαρτίες του, το μόνο που κάνουν είναι να κρύβουν το γεγονός ότι  πιστεύεις ότι είναι δικές σου, και ως εκ τούτου αξίζουν μια «δίκαιη» επίθεση.  
2. Γιατί θα έπρεπε οι αμαρτίες του να είναι αμαρτίες, εάν δεν πίστευες ότι δεν μπορούσαν να συγχωρεθούν σε σένα; Γιατί να είναι πραγματικές σε αυτόν, εάν δεν πιστεύεις ότι είναι η δική σου πραγματικότητα; Και για ποιο άλλο λόγο τις επιτίθεσαι παντού παρά επειδή μισείς τον εαυτό σου; Είσαι εσύ μια αμαρτία; Απαντάς «ναι» όποτε επιτίθεσαι, γιατί με την επίθεση επιβεβαιώνεις ότι είσαι ένοχος, και πρέπει να δώσεις σύμφωνα με αυτό που αξίζεις. Και τι μπορείς να αξίζεις εκτός από αυτό που είσαι; Εάν δεν πίστευες ότι άξιζες την επίθεση, ποτέ δεν θα σου περνούσε από το νου να επιτεθείς σε κανέναν. Γιατί θα έπρεπε να επιτεθείς; Ποιο θα ήταν το όφελος για σένα; Τι θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα που θα ήθελες; Και πως θα μπορούσε ο φόνος να σε ωφελήσει;                                                                                                                               
3. Οι αμαρτίες βρίσκονται στα σώματα. Δεν γίνονται αντιληπτές στο νου. Δεν θεωρούνται ως σκοποί, αλλά ως πράξεις. Τα σώματα ενεργούν, και ο νους όχι. Και ως εκ τούτου πρέπει το σώμα να σφάλλει σε ό,τι κάνει. Δεν φαίνεται πως είναι κάτι παθητικό, που υπακούει στις προσταγές σου, και δεν κάνει τίποτα απολύτως από μόνο του. Εάν είσαι αμαρτία είσαι ένα σώμα, γιατί ο νους δεν πράττει. Και ο σκοπός πρέπει να είναι στο σώμα, όχι στο νου. Το σώμα πρέπει να ενεργεί από μόνο του, και να παρακινεί τον εαυτό του. Εάν είσαι αμαρτία κλειδώνεις το νου μέσα στο σώμα, και δίνεις τον σκοπό του στη φυλακή του, η οποία δρα αντί αυτού. Ένας δεσμοφύλακας δεν ακολουθεί διαταγές, αλλά επιβάλει τις διαταγές στον κρατούμενο.
4.  Ωστόσο το σώμα είναι ο φυλακισμένος, και όχι ο νους. Το σώμα δεν κάνει σκέψεις. Δεν έχει την δύναμη να μαθαίνει, να συγχωρεί, ούτε να υποδουλώνει. Δεν δίνει διαταγές που ο νους να χρειάζεται να υπηρετεί, ούτε θέτει όρους που πρέπει να υπακούει. Κρατάει φυλακισμένο μόνο τον πρόθυμο νου που θέλει να διαμένει σε αυτό. Ασθενεί ακολουθώντας την διαταγή του νου να γίνει ο φυλακισμένος του. Και γερνάει και πεθαίνει, γιατί αυτός ο νους είναι ασθενής ο ίδιος. Η μάθηση είναι το μόνο που προκαλεί την αλλαγή. Κι έτσι το σώμα, όπου δεν μπορεί καμιά μάθηση να συμβεί, ποτέ δεν θα μπορούσε να αλλάξει αν ο νους δεν προτιμούσε το σώμα να αλλάξει την εμφάνισή του, για να ταιριάξει  στο σκοπό που του έχει δοθεί από το νου. Γιατί ο νους μπορεί να μαθαίνει, κι εκεί γίνονται όλες οι αλλαγές.                                                                                                         
5. Ο νους που νομίζει ότι είναι αμαρτία δεν έχει παρά μόνο ένα σκοπό·  το σώμα να είναι η πηγή της αμαρτίας, για να τον κρατήσει στη φυλακή που διάλεξε και φρουρεί και κρατείται απομονωμένος, ένας κοιμισμένος φυλακισμένος στα οργισμένα σκυλιά του μίσους και του κακού, της αρρώστιας και της επίθεσης, του πόνου και των γηρατειών, της θλίψης και των δεινών. Εδώ οι σκέψεις της θυσίας διατηρούνται, γιατί εδώ κυβερνά η ενοχή, και προστάζει να είναι ο κόσμος σαν κι αυτή·  ένα μέρος όπου τίποτα δεν μπορεί να βρει έλεος, ούτε να επιβιώσει από τον όλεθρο του φόβου παρά μόνο με τον φόνο και τον θάνατο. Γιατί εδώ γίνεσαι αμαρτία, και η αμαρτία δεν μπορεί να κατοικήσει στον χαρούμενο και στον ελεύθερο, γιατί είναι εχθροί που πρέπει να σκοτώσει. Η αμαρτία συντηρείται στο θάνατο, κι εκείνοι που νομίζουν ότι είναι αμαρτία  πρέπει να πεθάνουν γι’ αυτό που νομίζουν ότι είναι.     
6. Ας είμαστε χαρούμενοι που θα δεις τι είναι αυτό που πιστεύεις, και ότι σου έχει δοθεί να το αλλάξεις. Το σώμα μόνο θα ακολουθήσει. Δεν μπορεί ποτέ να σε οδηγήσει εκεί που δεν θέλεις να είσαι. Δεν φρουρεί τον ύπνο σου, ούτε παρεμβαίνει στην αφύπνισή σου. Απελευθέρωσε το σώμα σου από την αιχμαλωσία, και δεν θα βλέπεις κανέναν σαν φυλακισμένο σε αυτό από το οποίο έχεις διαφύγει. Δεν θα θέλεις να κρατάς στην ενοχή τους επιλεγμένους εχθρούς σου, ούτε να κρατάς αλυσοδεμένους αυτούς που θεωρείς ότι είναι φίλοι, στη ψευδαίσθηση μιας μεταβαλλόμενης αγάπης.                                            
7. Οι αθώοι απελευθερώνονται με ευγνωμοσύνη για την απελευθέρωσή τους. Και αυτό που βλέπουν υποστηρίζει την ελευθερία τους από την φυλάκιση και τον θάνατο. Άνοιξε το νου σου στην αλλαγή, και δεν θα υπάρξει καμία αρχαία τιμωρία που να απαιτείται από τον αδελφό σου ή από σένα. Γιατί ο Θεός έχει πει ότι δεν υπάρχει θυσία που να μπορεί να ζητηθεί·  δεν υπάρχει θυσία που να μπορεί να γίνει.

 


 

IV. Η Πραγματική Εναλλακτική

1. Υπάρχει μια τάση να νομίζεις ότι ο κόσμος μπορεί να προσφέρει παρηγοριά και διαφυγή από προβλήματα που σκοπός του είναι να κρατήσει. Γιατί θα έπρεπε να είναι έτσι; Επειδή είναι ένα μέρος όπου η επιλογή ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις φαίνεται να είναι η μόνη επιλογή. Κι εσύ ελέγχεις τα αποτελέσματα της επιλογής σου. Ως εκ τούτου νομίζεις  ότι σου δίνεται λίγος χρόνος για να τον χρησιμοποιήσεις για σένα μόνο μέσα στο στενό περιθώριο από την γέννηση μέχρι τον θάνατο·  χρόνος που κατά την διάρκειά του ο καθένας συγκρούεται μαζί σου, αλλά μπορείς να επιλέγεις ποιός δρόμος θα σε οδηγήσει έξω από την σύγκρουση, και μακριά από δυσκολίες που δεν σε αφορούν. Ωστόσο σε αφορούν. Πως, λοιπόν, μπορείς να ξεφύγεις από αυτές αφήνοντάς τες πίσω σου; Αυτό που πρέπει να πηγαίνει μαζί σου, θα το παίρνεις μαζί σου όποιο δρόμο κι αν διαλέξεις για να περπατήσεις.      
2. Η πραγματική επιλογή δεν είναι ψευδαίσθηση. Αλλά ο κόσμος δεν έχει να προσφέρει καμία. Όλοι οι δρόμοι του δεν οδηγούν παρά στην απογοήτευση, στο τίποτα και στο θάνατο. Δεν υπάρχει επιλογή στις εναλλακτικές του. Μην ζητάς εδώ διαφυγή από τα προβλήματα. Ο κόσμος φτιάχτηκε για να μην μπορεί να υπάρξει διαφυγή από τα προβλήματα. Μην σε ξεγελούν όλα τα διαφορετικά ονόματα που έχουν δοθεί στους δρόμους του. Δεν έχουν παρά μόνο μία κατάληξη. Και ο καθένας δεν είναι παρά το μέσον για να αποκτηθεί αυτή η κατάληξη, γιατί εδώ οδηγούν όλοι οι δρόμοι του, όσο διαφορετικά και αν φαίνονται ότι αρχίζουν·  όσο διαφορετικά και αν φαίνονται ότι πηγαίνουν. Η κατάληξή τους είναι βέβαιη, γιατί δεν υπάρχει επιλογή ανάμεσά τους. Όλοι τους θα οδηγήσουν στο θάνατο. Σε μερικούς ταξιδεύεις εύθυμα για λίγο, πριν να εισέλθει η απελπισία. Και σε μερικούς τα αγκάθια γίνονται αμέσως αισθητά. Η επιλογή δεν είναι ποιο θα είναι το τέλος, αλλά πότε θα έρθει.
3. Δεν υπάρχει επιλογή εκεί όπου κάθε τέλος είναι βέβαιο. Ίσως θα προτιμούσες να τις δοκιμάσεις όλες, πριν μάθεις ότι στην πραγματικότητα είναι μόνο μια. Οι δρόμοι που αυτός ο κόσμος μπορεί να προσφέρει φαίνονται πάρα πολλοί, αλλά πρέπει να έλθει η στιγμή που ο καθένας θα αρχίσει να βλέπει πόσο μοιάζουν ο ένας με τον άλλον. Άνθρωποι πέθαναν βλέποντας το αυτό, επειδή δεν είδαν κανένα άλλο δρόμο εκτός από  τα μονοπάτια που τους πρόσφερε  ο κόσμος. Και μόλις έμαθαν ότι δεν οδηγούσαν πουθενά, έχασαν την ελπίδα τους. Αλλά ωστόσο αυτή ήταν η ώρα που θα μπορούσαν να έχουν μάθει το πιο σπουδαίο τους μάθημα. Όλοι πρέπει να φτάσουν σε αυτό το σημείο, και να πάνε πιο πέρα από αυτό. Είναι πράγματι αλήθεια ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως επιλογή μέσα στον κόσμο. Αλλά αυτό δεν αποτελεί μάθημα από μόνο του. Το μάθημα έχει έναν σκοπό, και σ’ αυτό έρχεσαι για να καταλάβεις ποιος είναι ο σκοπός του.     
4. Γιατί να αναζητάς να δοκιμάσεις κάποιον άλλο δρόμο, κάποιο άλλο πρόσωπο ή κάποιο άλλο μέρος, όταν έχεις μάθει τον τρόπο που το μάθημα αρχίζει, αλλά δεν έχεις ακόμα αντιληφθεί ποιος είναι ο σκοπός του; Ο σκοπός του είναι η απάντηση στην έρευνα που όλοι όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι υπάρχει μια άλλη απάντηση να βρεθεί πρέπει να αναλάβουν. Μάθε τώρα, χωρίς να απελπίζεσαι, ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για απάντηση στον κόσμο. Αλλά μην κρίνεις το μάθημα που απλά  άρχισε έτσι. Μην ζητάς έναν άλλο οδοδείκτη στον κόσμο που φαίνεται να δείχνει προς άλλον ένα ακόμα δρόμο. Μην ψάχνεις για ελπίδα εκεί όπου δεν υπάρχει καμία. Επίσπευσε την μάθησή σου τώρα, και κατάλαβε ότι χάνεις τον καιρό σου εκτός και αν πας πέρα από αυτό που έχεις μάθει σε αυτό που έχεις ακόμα να μάθεις. Γιατί από αυτό το χαμηλότερο σημείο η μάθηση θα οδηγήσει σε ύψη ευτυχίας, όπου θα βλέπεις το σκοπό του μαθήματος να λάμπει καθαρά και τέλεια μέσα στις δυνατότητες της μαθησιακής σου κατανόησης.
5. Ποιος θα ήταν πρόθυμος να απομακρυνθεί από όλους τους δρόμους του κόσμου, εκτός κι αν είχε καταλάβει την πραγματική τους ματαιότητα;  Δεν είναι χρήσιμο να αρχίσει έτσι, αντί να αναζητά έναν άλλο δρόμο; Γιατί όσο βλέπει επιλογή εκεί όπου δεν υπάρχει καμία, ποια δύναμη απόφασης μπορεί να χρησιμοποιήσει; Η μεγάλη απελευθέρωση της δύναμης πρέπει να αρχίσει με το να μάθεις που αυτή  πραγματικά έχει χρησιμότητα. Και ποια απόφαση έχει δύναμη εάν εφαρμόζεται σε καταστάσεις χωρίς επιλογή;                                         
6. Η μάθηση ότι ο κόσμος μπορεί να προσφέρει μόνο μια επιλογή, όποια και αν είναι η μορφή της, είναι η αρχή της αποδοχής ότι υπάρχει μια πραγματική εναλλακτική. Το να μάχεσαι ενάντια σε αυτό το βήμα σημαίνει ότι οδηγείς τον  σκοπό σου εδώ στην ήττα. Δεν ήλθες  για να μάθεις  πως να βρεις έναν δρόμο που ο κόσμος δεν περιέχει. Η έρευνα για διαφορετικά μονοπάτια μέσα στον κόσμο δεν είναι παρά η έρευνα για διαφορετικές μορφές αλήθειας. Και αυτό θα εμποδίσει  την πρόσβαση στην αλήθεια.
7. Μη νομίζεις ότι η ευτυχία βρίσκεται ακολουθώντας έναν δρόμο μακριά από αυτήν. Αυτό δεν έχει κανένα νόημα, και δεν μπορεί να είναι ο τρόπος. Σε σένα που φαίνεται πολύ δύσκολο να μάθεις αυτή την διδασκαλία,  ας επαναλάβω ότι για να κατορθώσεις έναν στόχο πρέπει να προχωρήσεις  προς την κατεύθυνσή του, όχι μακριά από αυτόν. Και κάθε δρόμος που οδηγεί αλλού δεν θα προάγει την εύρεση του σκοπού. Εάν αυτό είναι δύσκολο να το καταλάβεις, τότε είναι αδύνατον να μάθεις αυτή την διδασκαλία. Αλλά μόνο τότε. Ειδάλλως, είναι μια απλή διδασκαλία στο προφανές. 
8. Υπάρχει μια επιλογή που έχεις τη δύναμη να κάνεις όταν έχεις δει τις πραγματικές εναλλακτικές. Μέχρι που να φτάσεις σε αυτό το σημείο δεν έχεις καμία επιλογή, και  μπορείς μόνο να αποφασίσεις πώς θα έκανες την καλύτερη για να εξαπατήσεις τον εαυτό σου και πάλι. Αυτή η διδασκαλία δεν επιχειρεί να διδάξει τίποτα περισσότερο από το ότι η δύναμη της απόφασης δεν μπορεί να βρίσκεται στην επιλογή διαφορετικών μορφών αυτού που εξακολουθεί να είναι η ίδια ψευδαίσθηση και το ίδιο λάθος. Όλες οι επιλογές στον κόσμο βασίζονται σε αυτό·  επιλέγεις μεταξύ του αδελφού σου και του εαυτού σου, και θα κερδίζεις τόσα όσα θα χάνει εκείνος, και αυτό που χάνεις είναι αυτό που δίνεται σε αυτόν. Πόσο απόλυτα αντίθετο με την αλήθεια είναι αυτό, όταν όλος ο σκοπός του μαθήματος είναι να διδάξει ότι αυτό που χάνει ο αδελφός σου το έχεις χάσει εσύ, και αυτό που κερδίζει είναι αυτό που δίδεται σε σένα.   
9. Αυτός δεν έχει εγκαταλείψει τις Σκέψεις Του! Αλλά εσύ έχεις ξεχάσει την Παρουσία Του και δεν θυμάσαι την Αγάπη Του. Κανένα μονοπάτι στον κόσμο δεν μπορεί να οδηγεί σε Αυτόν, ούτε και κανένας εγκόσμιος στόχος δεν μπορεί να είναι ένα με τον Δικό Του. Ποιος δρόμος σε όλο τον κόσμο θα οδηγεί μέσα σου, όταν όλοι οι δρόμοι έγιναν για να διαχωρίζουν το ταξίδι από τον σκοπό που πρέπει να έχει εκτός και αν αυτός ο σκοπός είναι η ανώφελη αναζήτηση; Όλοι οι δρόμοι που οδηγούν μακριά από αυτό που είσαι θα σε οδηγούν στην σύγχυση και στην απελπισία. Ωστόσο Αυτός δεν έχει αφήσει ποτέ να πεθάνουν οι Σκέψεις Του, χωρίς την Πηγή τους παντοτινά μέσα τους.      
10. Αυτός δεν έχει εγκαταλείψει τις Σκέψεις Του! Δεν θα μπορούσε να φύγει από αυτές περισσότερο από ότι αυτές θα μπορούσαν να Τον κρατήσουν απέξω. Διαμένουν σε ενότητα μαζί Του, και μέσα στην Ενότητά τους και οι Δυο διατηρούνται ολοκληρωμένοι. Δεν υπάρχει δρόμος που να οδηγεί μακριά Του. Ένα ταξίδι με αφετηρία τον εαυτό σου δεν υπάρχει. Πόσο ανόητο και παράλογο είναι να νομίζεις ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάποιος δρόμος με έναν τέτοιο στόχο! Που θα μπορούσε να οδηγεί; Και πώς θα μπορούσες να ταξιδεύεις σε αυτόν, βαδίζοντας εκεί χωρίς την δική σου πραγματικότητα ένα μαζί σου;       
11. Συγχώρεσε στον εαυτό σου την παραφροσύνη σου, και ξέχνα όλα τα παράλογα ταξίδια και όλους τους άσκοπους στόχους. Δεν έχουν κανένα νόημα. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτό που είσαι. Γιατί ο Θεός είναι ελεήμων, και δεν άφησε τον Υιό του να Τον εγκαταλείψει. Να είσαι ευγνώμων γι αυτό που είναι Αυτός, γιατί σε αυτό βρίσκεται η διαφυγή σου από την τρέλα και τον θάνατο. Πουθενά δεν μπορείς να βρεθείς παρά μόνο εκεί όπου είναι Αυτός. Δεν υπάρχει μονοπάτι που δεν οδηγεί σε Αυτόν.


V. Η Αντίληψη για τον εαυτό εναντίον του Εαυτού.
1. Η μάθηση  του κόσμου είναι χτισμένη επάνω στην αντίληψη του εαυτού που είναι προσαρμοσμένη στην πραγματικότητα του κόσμου. Του ταιριάζει καλά. Γιατί μια τέτοια εικόνα είναι που ταιριάζει σε ένα κόσμο σκιών και ψευδαισθήσεων. Εδώ βρίσκεται και κινείται στο σπίτι του, όπου ό,τι βλέπει είναι ένα με αυτόν. Το χτίσιμο μιας αντίληψης για τον εαυτό είναι ο σκοπός της μάθησης αυτού του κόσμου. Αυτός είναι ο σκοπός του·  να έρχεσαι χωρίς εαυτό, και να φτιάχνεις έναν καθώς προχωράς. Και όταν φτάνεις στην «ωριμότητα» τον έχεις τελειοποιήσει, για να αντιμετωπίσεις τον κόσμο με ίσους όρους, εναρμονισμένος με τις απαιτήσεις του.
2. Η αντίληψη του εαυτού φτιάχνεται από εσένα. Δεν φέρνει καμία απολύτως ομοιότητα με τον εαυτό σου. Είναι ένα είδωλο, που έγινε για να πάρει την θέση της πραγματικότητάς σου ως Υιός του Θεού. Η αντίληψη του εαυτού που ο κόσμος διδάσκει δεν είναι αυτό που φαίνεται. Γιατί έγινε για να υπηρετήσει δυο σκοπούς, αλλά ο νους μπορεί να αναγνωρίσει μόνο τον ένα. Ο πρώτος παρουσιάζει το προσποιητό πρόσωπο της αθωότητας. Είναι αυτό το πρόσωπο που χαμογελάει και γοητεύει και κάποιες φορές φαίνεται πως ακόμα και αγαπάει. Ψάχνει για συντρόφους και κοιτάζει, μερικές φορές με οίκτο, τα δεινά, και μερικές φορές προσφέρει παρηγοριά. Πιστεύει ότι είναι καλός μέσα σε έναν κακό κόσμο. 
3. Αυτή η όψη μπορεί να θυμώσει, γιατί ο κόσμος είναι μοχθηρός και ανίκανος να παρέχει την αγάπη και το καταφύγιο που αξίζει η αθωότητα. Και έτσι αυτό το πρόσωπο είναι συχνά μούσκεμα από δάκρυα για την αδικίες που κάνει ο κόσμος σε εκείνους που είναι γενναιόδωροι και καλοί. Αυτή η όψη ποτέ δεν κάνει την πρώτη επίθεση. Αλλά κάθε μέρα ένα σωρό μικρά πράγματα κάνουν μικρές επιθέσεις εναντίον της αθωότητάς της, προκαλώντας τον εκνευρισμό της, και στο τέλος καταλήγουν σε φανερές προσβολές και ύβρεις.                                                                                                                                                                                
4. Το πρόσωπο της αθωότητας που φοράει τόσο υπερήφανα η αντίληψη του εαυτού μπορεί να ανεχτεί την επίθεση κατά την  αυτοάμυνα, γιατί μήπως δεν είναι κοινώς γνωστό ότι ο κόσμος συμπεριφέρεται σκληρά προς την ανυπεράσπιστη αθωότητα; Όποιος  φτιάχνει μιαν εικόνα για τον εαυτό του δεν παραλείπει αυτό το πρόσωπο, γιατί το χρειάζεται. Την άλλη πλευρά δεν θέλει να την βλέπει. Ωστόσο εδώ είναι που η μάθηση του κόσμου έχει επικεντρωθεί, γιατί εδώ είναι που η «πραγματικότητα» του κόσμου είναι τοποθετημένη, για να φροντίσει το είδωλο να έχει διάρκεια.
5. Κάτω από το πρόσωπο της αθωότητας υπάρχει ένα μάθημα το οποίο η αντίληψη για τον εαυτό  φτιάχτηκε να διδάξει. Είναι ένα μάθημα τρομερά εκτοπισμένο, και ένας φόβος τόσο καταστροφικός που το πρόσωπο που χαμογελάει από πάνω πρέπει πάντα να αποτρέπει το βλέμμα του, μήπως και αντιληφθεί την προδοσία που κρύβει. Το μάθημα διδάσκει αυτό: «Εγώ είμαι αυτό που εσύ με έκανες, και καθώς με κοιτάζεις, στέκεις καταδικασμένος εξ αιτίας αυτού που είμαι» Σ’ αυτή την αντίληψη για τον εαυτό ο κόσμος χαμογελάει με επιδοκιμασία, γιατί εγγυάται ότι τα μονοπάτια του κόσμου κρατιούνται ασφαλή, και όσοι περπατούν σε αυτά δεν θα ξεφύγουν.     
6. Εδώ βρίσκεται το κεντρικό μάθημα που εξασφαλίζει την αιώνια καταδίκη του αδελφού σου. Γιατί αυτό που είσαι έχει γίνει τώρα δική του αμαρτία. Γι’ αυτό δεν είναι δυνατή καμιά συγχώρεση. Και δεν έχει σημασία πια τι κάνει, γιατί το δάχτυλό σου τον δείχνει επικριτικά, ακλόνητο και θανατηφόρο στον στόχο του. Δείχνει και σένα, αλλά αυτό φυλάσσεται ακόμα βαθύτερα στην ομίχλη κάτω από το πρόσωπο της αθωότητας. Και σε αυτές τις σκοτεινές κρύπτες βρίσκονται όλες οι αμαρτίες του και οι δικές σου διατηρημένες και φυλαγμένες στο σκοτάδι, όπου δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτές ως λάθη, τα οποία το φως σίγουρα θα έδειχνε. Δεν μπορείς να κατηγορηθείς για αυτό που είσαι, ούτε μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα που σε ωθεί να κάνεις. Ο αδελφός σου, λοιπόν, είναι το σύμβολο των αμαρτιών σου για σένα που σιωπηλά, αλλά ωστόσο με ακατάπαυστη πίεση, εξακολουθείς να τον καταδικάζεις για το μισητό πράγμα που είσαι.   
7. Οι αντιλήψεις μαθαίνονται. Δεν είναι φυσικές. Δεν υπάρχουν ξεχωριστά από την μάθηση. Δεν δίνονται, γι αυτό πρέπει να κατασκευάζονται. Ούτε μία από αυτές δεν είναι αληθινή, και πολλές προέρχονται από πυρετώδεις φαντασίες, καυτές από μίσος και διαστρεβλώσεις γεννημένες από τον φόβο. Τι άλλο είναι μια αντίληψη εκτός από μια σκέψη στην οποία ο κατασκευαστής της δίνει το δικό του νόημα;  Οι αντιλήψεις συντηρούν τον κόσμο. Αλλά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αποδείξουν ότι ο κόσμος είναι πραγματικός. Γιατί όλες τους φτιάχνονται μέσα στον κόσμο, γεννιούνται στην σκιά του, μεγαλώνοντας με τους τρόπους του και τελικά  «ωριμάζοντας» στην σκέψη του. Είναι ιδέες ειδώλων, ζωγραφισμένες με τα πινέλα του κόσμου, τα οποία δεν μπορούν να φτιάξουν ούτε μια εικόνα που να αντιπροσωπεύει την αλήθεια.     
8. Μια αντίληψη του εαυτού είναι χωρίς νόημα, γιατί κανείς εδώ δεν μπορεί να δει το σκοπό της, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να απεικονίσει τι είναι. Ωστόσο όλη η μάθηση που ο κόσμος κατευθύνει άρχισε και τελείωσε με μοναδικό σκοπό να σε διδάξει αυτή την αντίληψη για τον εαυτό σου, ώστε να επιλέξεις να ακολουθήσεις τους νόμους αυτού του κόσμου, και ποτέ να μην αναζητήσεις να πας πέρα από τους δρόμους του ούτε να συνειδητοποιήσεις τον τρόπο που βλέπεις τον εαυτό σου. Τώρα πρέπει το Άγιο Πνεύμα να βρει έναν τρόπο να σε βοηθήσει να δεις ότι αυτή η αντίληψη για τον εαυτό πρέπει να καταργηθεί, εάν είναι να σου δοθεί η ειρήνη του νου. Ούτε μπορείς να την ξεμάθεις με άλλο τρόπο εκτός μέσα από μαθήματα που σκοπεύουν να σε διδάξουν ότι είσαι κάτι άλλο. Διαφορετικά, θα ήταν σαν να σου ζητούσαν να ανταλλάξεις αυτό που τώρα πιστεύεις με την ολοκληρωτική απώλεια του εαυτού, και αυτό θα σου προκαλούσε μεγαλύτερο τρόμο.
9. Έτσι το πρόγραμμα των μαθημάτων του Αγίου Πνεύματος είναι σχεδιασμένο με εύκολα βήματα, ώστε παρόλο που κατά καιρούς θα ξεβολεύεσαι και θα αγωνιάς, αυτό που  έμαθες δεν θα γκρεμίζεται αλλά θα ερμηνεύεται εκ νέου αυτό που φαίνεται πως είναι η απόδειξη του. Ας εξετάσουμε, λοιπόν, τι απόδειξη υπάρχει ότι είσαι αυτό που ο αδελφός σου σε έφτιαξε. Γιατί αν και ακόμα δεν αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό είναι που νομίζεις, σίγουρα τώρα πια έμαθες ότι συμπεριφέρεσαι σαν να ήταν. Μήπως αντιδράει αυτός για σένα; Και μήπως γνωρίζει ακριβώς τι θα συμβεί; Μπορεί αυτός να δει το μέλλον σου και να ορίσει πριν αυτό έλθει, τι πρέπει να κάνεις σε κάθε περίσταση; Αυτός πρέπει να έχει φτιάξει τον κόσμο όπως κι συ για να έχει τέτοια ικανότητα πρόβλεψης για τα πράγματα που θα γίνουν.                                                                           
10. Το να είσαι αυτό που σε έκανε ο αδελφός σου φαίνεται πολύ απίθανο. Ακόμα και αν το έκανε, ποιος σου έδωσε το πρόσωπο της αθωότητας; Είναι αυτή η συμβολή σου; Τότε, ποιος είναι το «εσύ» που το έκανε; Και ποιος ξεγελιέται από όλη σου την καλοσύνη, και  της επιτίθεται έτσι; Ας ξεχάσουμε την ανοησία της αντίληψης, και απλώς ας σκεφτούμε το εξής·  υπάρχουν δυο μέρη σε αυτό που νομίζεις ότι είναι ο εαυτός σου. Εάν το ένα προήλθε από τον αδελφό σου, ποιος ήταν εκεί για να κάνει το άλλο; Και από ποιόν πρέπει κάτι να κρατηθεί κρυφό; Εάν ο κόσμος είναι κακός, και πάλι δεν  υπάρχει ανάγκη να κρύβεις αυτό από το οποίο είσαι φτιαγμένος. Ποιος υπάρχει για να δει; Και τι άλλο εκτός από εκείνο που δέχεται επίθεση θα μπορούσε να χρειάζεται άμυνα;
11.Ίσως η αιτία που πρέπει αυτή η αντίληψη να κρατηθεί στο σκοτάδι είναι ότι, στο φως, αυτός που δεν θα την θεωρούσε αληθινή είσαι εσύ. Και τί θα συνέβαινε στον κόσμο  που βλέπεις, εάν όλα τα θεμέλιά του μετακινούνταν; Η αντίληψή σου για τον κόσμο εξαρτάται από αυτήν την αντίληψή σου για τον εαυτό. Και οι δύο θα έφευγαν, εάν κάποια από τις δυο έμπαινε σε αμφισβήτηση. Το Άγιο Πνεύμα δεν επιδιώκει να σε πανικοβάλλει. Απλά ρωτάει αν θα μπορούσε να γίνει  μια μικρή μόνο ερώτηση.   
12. Υπάρχουν εναλλακτικές γι αυτό που πρέπει να είσαι. Μπορεί, για παράδειγμα, να είσαι αυτό που επέλεξες να είναι ο αδελφός σου. Αυτό μετακινεί την αντίληψη του εαυτού από εκείνο που είναι ολοκληρωτικά παθητικό, και τουλάχιστον αφήνει χώρο για ενεργή επιλογή και κάποια αναγνώριση ότι κάποια αλληλεπίδραση πρέπει να έχει εισέλθει. Υπάρχει κάποια κατανόηση που επέλεξες και για τους δυο σας, και αυτό που αντιπροσωπεύει εκείνος έχει το νόημα που δόθηκε από σένα. Επίσης δείχνει κάποια αναλαμπή όρασης μέσα στο νόμο της αντίληψης ότι αυτό που βλέπεις αντανακλά την κατάσταση του νου εκείνου που αντιλαμβάνεται. Ωστόσο ποιος έκανε πρώτος την επιλογή; Εάν εσύ είσαι εκείνο που διάλεξες να είναι ο αδελφός σου, τότε υπήρχαν εναλλακτικές για να διαλέξεις ανάμεσά τους, και κάποιος πρέπει να αποφάσισε πρώτος ποια να επιλέξει, και ποια ν’ αφήσει.  
13. Αν και αυτό το βήμα έχει οφέλη, δεν προσεγγίζει ακόμα ένα βασικό ερώτημα. Κάτι πρέπει να έχει συμβεί  πριν από αυτές τις αντιλήψεις περί του εαυτού. Και κάτι πρέπει να έκανε την μάθηση από την οποία αυτές οι αντιλήψεις προέκυψαν. Ούτε και μπορεί αυτό να εξηγηθεί από καμία από τις δύο απόψεις. Το βασικό πλεονέκτημα της μετακίνησης στη δεύτερη από την πρώτη είναι ότι εσύ κατά κάποιο τρόπο μπήκες στην επιλογή με δική σου απόφαση. Αλλά αυτό το κέρδος πληρώνεται με σχεδόν ίση απώλεια, γιατί τώρα βρίσκεσαι κατηγορούμενος ενοχής για αυτό που είναι ο αδελφός σου. Και πρέπει να μοιρασθείς την ενοχή του, επειδή εσύ την επέλεξες για αυτόν κατ’ εικόνα της δικής σου. Ενώ μόνο αυτός ήταν προδοτικός πριν, τώρα πρέπει και συ να καταδικαστείς μαζί του. 
14. Η αντίληψη του εαυτού υπήρξε πάντοτε η μεγάλη μέριμνα του κόσμου. Και ο καθένας πιστεύει ότι πρέπει να βρει την απάντηση στο αίνιγμα του εαυτού του. Η σωτηρία δεν μπορεί να ειδωθεί σαν τίποτα περισσότερο εκτός από μια απόδραση από τις αντιλήψεις. Δεν ασχολείται με το περιεχόμενο του νου, αλλά με την απλή δήλωση ότι σκέφτεται. Και αυτό που μπορεί και σκέφτεται έχει επιλογή, και μπορεί να του δειχτεί ότι διαφορετικές σκέψεις έχουν διαφορετικές συνέπειες. Έτσι μπορεί να μάθει ότι όλα όσα σκέφτεται αντανακλούν την βαθιά σύγχυση που αισθάνεται για το πώς φτιάχτηκε και το τι είναι. Και αμυδρά φαίνεται  η αντίληψη του εαυτού να απαντά  σ’ αυτό που δεν γνωρίζει.                                                              
15. Μην αναζητάς τον Εαυτό σου σε σύμβολα. Δεν μπορεί να υπάρχει καμία αντίληψη που να μπορεί να αντιπροσωπεύσει αυτό που είσαι. Τι σημασία έχει ποια ιδέα αποδέχεσαι ενώ αντιλαμβάνεσαι έναν εαυτό να αλληλεπιδρά με το κακό, και να αντιδρά στις ανομίες; Η αντίληψή σου για τον εαυτό σου θα εξακολουθεί να  παραμένει εντελώς χωρίς νόημα. Και δε θα αντιλαμβάνεσαι  ότι δεν μπορείς να αλληλεπιδράς παρά μόνο με τον εαυτό σου. Το να βλέπεις έναν κόσμο ένοχο δεν είναι παρά το σημάδι ότι η μάθησή σου έχει καθοδηγηθεί από τον κόσμο, και τον βλέπεις όπως βλέπεις και τον εαυτό σου. Η αντίληψη του εαυτού αγκαλιάζει όλα όσα βλέπεις, και τίποτα δεν είναι έξω από αυτή την αντίληψη. Εάν μπορείς να πληγωθείς από οτιδήποτε, τότε βλέπεις μια εικόνα των κρυφών σου επιθυμιών. Τίποτα περισσότερο από αυτό. Και στα δεινά οποιασδήποτε μορφής, βλέπεις την δική σου καλυμμένη επιθυμία να σκοτώσεις.                                                                                                                                                                                    
16. Θα φτιάξεις πολλές αντιλήψεις του εαυτού καθώς η μάθηση προχωράει. Η κάθε μια θα σου δείξει τις αλλαγές στις ατομικές σου σχέσεις, καθώς η αντίληψη σου για τον εαυτό σου αλλάζει. Θα υπάρχει κάποια σύγχυση κάθε φορά που γίνεται μια αλλαγή θέσης, αλλά να είσαι ευγνώμων που η μάθηση του κόσμου χάνει την επιρροή της επάνω στο νου σου. Και να είσαι σίγουρος και ευτυχής με την βεβαιότητα ότι θα εξαφανισθεί στο τέλος, και θα αφήσει το νου σου γαλήνιο. Ο ρόλος του κατήγορου θα παρουσιαστεί σε πολλά μέρη και με πολλές μορφές. Και η κάθε μια θα φαίνεται να σε κατηγορεί. Ωστόσο μην φοβάσαι ότι αυτό δεν θα καταργηθεί.                                                                                                                                                                        
17. Ο κόσμος δεν μπορεί να διδάξει καμία εικόνα σου εκτός κι αν εσύ θέλεις να τις μάθει. Θα έλθει καιρός  όταν όλες οι εικόνες θα έχουν φύγει, και θα καταλάβεις ότι δεν γνωρίζεις τι είσαι. Είναι σε αυτόν τον ασφράγιστο και ανοιχτό νου που η αλήθεια επιστρέφει, ανεμπόδιστη και αδέσμευτη. Όπου οι αντιλήψεις του εαυτού έχουν παραμεριστεί εκεί η αλήθεια αποκαλύπτεται ακριβώς όπως είναι. Όταν κάθε αντίληψη έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση και αμφιβολία, και έχει αναγνωριστεί ότι φτιάχτηκε χωρίς καμία αξίωση που θα σταματούσε το φως, τότε η αλήθεια αφήνεται ελεύθερη να εισέλθει στο ιερό της, καθαρή και ελεύθερη από ενοχή. Δεν υπάρχει δήλωση που ο κόσμος να φοβάται να ακούσει περισσότερο από αυτή:                     
Δεν  γνωρίζω το τι είμαι, και ως εκ τούτου δεν γνωρίζω τι κάνω, που βρίσκομαι, ή πώς να κοιτάζω τον κόσμο ή τον εαυτό μου.
 Ωστόσο σ’ αυτή τη μάθηση γεννιέται η σωτηρία. Και το Τι είσαι θα στο πει το Ίδιο.             
VI. Αναγνωρίζοντας το Πνεύμα.
1. Ή βλέπεις την σάρκα ή αναγνωρίζεις το πνεύμα. Δεν υπάρχει συμβιβασμός μεταξύ των δυο. Εάν το ένα είναι πραγματικό το άλλο πρέπει να είναι ψεύτικο, γιατί αυτό που είναι πραγματικό αρνείται το αντίθετό του. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή στην όραση εκτός από αυτή. Αυτό που αποφασίζεις καθορίζει όλα όσα βλέπεις και νομίζεις ότι είναι πραγματικά και τα φυλάς ως αληθινά. Σε αυτή την μόνη επιλογή βασίζεται όλος ο κόσμος σου, γιατί εδώ έχεις εδραιώσει αυτό που είσαι ως σάρκα ή πνεύμα ανάλογα με την δική σου πεποίθηση. Εάν επιλέξεις την σάρκα, ποτέ δεν θα ξεφύγεις από το σώμα ως δική σου πραγματικότητα, γιατί έχεις επιλέξει ότι το θέλεις έτσι. Αλλά αν διαλέξεις το πνεύμα, οι Ουρανοί θα σκύψουν για να αγγίξουν τα μάτια σου και να ευλογήσουν την ιερή σου όραση, ώστε να μπορέσεις να μην βλέπεις τον κόσμο της σάρκας πια παρά μόνο για να θεραπεύεις, να ανακουφίζεις και να ευλογείς. 
2. Η σωτηρία είναι κατάργηση. Εάν επιλέξεις να βλέπεις το σώμα, βλέπεις ένα κόσμο του διαχωρισμού, πράγματα που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, και συμβάντα που δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Αυτός ο κόσμος εμφανίζεται και εξαφανίζεται στο θάνατο· είναι καταδικασμένος στα δεινά και στην απώλεια. Και κανείς δεν είναι ακριβώς έτσι όπως ήταν πριν από μια στιγμή, ούτε και  θα είναι ο ίδιος όπως τώρα μια στιγμή μετά. Ποιος θα μπορούσε να έχει εμπιστοσύνη εκεί όπου βλέπει τόσες πολλές αλλαγές, γιατί ποιος αξίζει εάν δεν είναι παρά μόνο σκόνη; Η σωτηρία είναι η κατάργηση όλων αυτών. Γιατί η σταθερότητα αναδύεται στην όραση εκείνων των οποίων τα μάτια η σωτηρία έχει απελευθερώσει από το να κοιτάνε το τίμημα της διατήρησης της ενοχής, επειδή προτίμησαν να την αφήσουν να φύγει.    
3. Η σωτηρία δεν σου ζητάει να βλέπεις το πνεύμα και να μην αντιλαμβάνεσαι το σώμα. Απλά σου ζητάει αυτό να είναι η επιλογή σου. Γιατί μπορείς να βλέπεις το σώμα χωρίς βοήθεια, αλλά δεν καταλαβαίνεις πώς να κοιτάς έναν κόσμο χώρια από αυτό. Τον δικό σου κόσμο είναι που θα καταργήσει η σωτηρία, και θα σε αφήσει να δεις έναν άλλο κόσμο που τα μάτια σου δεν θα μπορούσαν να βρουν ποτέ. Μην σε απασχολεί πώς θα μπορούσε αυτό ποτέ να γίνει. Δεν καταλαβαίνεις πώς αναδύθηκε αυτό που βλέπεις για να συναντήσει την όραση σου. Γιατί εάν το καταλάβαινες, θα εξαφανιζόταν. Το πέπλο της άγνοιας πέφτει και στο καλό και στο κακό, και πρέπει να προσπεραστεί  ώστε αυτά τα δυο να εξαφανιστούν και  η αντίληψη να μην βρίσκει μέρος να κρυφτεί. Πως γίνεται αυτό; Δεν γίνεται καθόλου. Τι θα μπορούσε να υπάρχει μέσα στο σύμπαν που δημιούργησε ο Θεός που να χρειάζεται ακόμα να γίνει;   
4. Μόνο από αλαζονεία θα μπορούσες να διανοηθείς ότι εσύ είσαι αυτός που πρέπει να κάνεις τον δρόμο προς τον Ουρανό απλό. Σου δίνονται τα μέσα με τα οποία να δεις τον κόσμο που θα αντικαταστήσει αυτόν που έφτιαξες. Ας γίνει το θέλημα σου! Στον Ουρανό όπως και στη γη αυτό είναι παντοτινά αληθινό. Δεν έχει σημασία πού πιστεύεις ότι είσαι, ούτε ποιά νομίζεις ότι πρέπει να είναι η αλήθεια για τον εαυτό σου πραγματικά. Δεν έχει καμία  διαφορά το τι κοιτάς, ούτε τι επιλέγεις να νιώσεις, να σκεφτείς ή να επιθυμήσεις. Γιατί ο Ίδιος ο Θεός έχει πει, «Γενηθήτω το θέλημά σου». Άρα  έχει γίνει για σένα αναλόγως.  
5. Εσύ που πιστεύεις ότι μπορείς να επιλέξεις να βλέπεις τον Υιό του Θεού έτσι όπως θα ήθελες εσύ να είναι, μην ξεχνάς ότι καμία αντίληψη για τον εαυτό σου δεν θα σταθεί ενάντια στην αλήθεια αυτού που είσαι. Η κατάργηση της αλήθειας θα ήταν αδύνατη. Αλλά οι αντιλήψεις δεν είναι δύσκολο να αλλάξουν. Ένα ξεκάθαρο όραμα που δεν ταιριάζει στην εικόνα έτσι όπως την αντιλαμβανόσουν πριν θα αλλάξει το κόσμο για τα μάτια που μαθαίνουν να βλέπουν, επειδή η αντίληψη για τον εαυτό έχει αλλάξει.       
6. Είσαι άτρωτος; Τότε ο κόσμος είναι αβλαβής στα μάτια σου. Συγχωρείς; Τότε και ο κόσμος συγχωρεί, επειδή εσύ έχεις συγχωρήσει τα παραπτώματά του, και έτσι σε βλέπει με μάτια που βλέπουν όπως και τα δικά σου. Είσαι σώμα; Έτσι όλος ο κόσμος γίνεται αντιληπτός ως ύπουλος, και έτοιμος να σκοτώσει. Είσαι πνεύμα, αθάνατο, και χωρίς την υπόσχεση της διαφθοράς και το στίγμα της αμαρτίας επάνω σου; Έτσι και ο κόσμος γίνεται ορατός ως σταθερός, απόλυτα άξιος της εμπιστοσύνης σου·  ένα ευτυχισμένο μέρος για να ξεκουραστείς για λίγο, όπου τίποτε δεν χρειάζεται να σε φοβίζει, παρά μόνο να το αγαπάς. Ποιος δεν καλωσορίζει τον καλοσυνάτο στην καρδιά; Και τι θα μπορούσε να πληγώσει τον αληθινά αθώο;                                                                                                                   
7. Γενηθήτω το θέλημά σου, ιερό παιδί του Θεού. Δεν έχει σημασία εάν νομίζεις ότι είσαι στην γη ή στον Ουρανό. Αυτό που ο Πατέρας σου βούλεται για σένα ποτέ δεν θα αλλάξει. Η αλήθεια σε σένα παραμένει τόσο ακτινοβόλα όσο ένα αστέρι, τόσο αγνή όσο το φως, τόσο αθώα όσο η ίδια η αγάπη. Και  είσαι άξιος  το θέλημά σου να γίνει!
VII. Η Όραση του Σωτήρα   
                                                                                          
1. Η μάθηση είναι αλλαγή. Η σωτηρία δεν ζητάει να χρησιμοποιήσει ένα μέσον τόσο υπερβολικά ξένο στον τρόπο σκέψης σου για να είναι χρήσιμη, ούτε να κάνει το είδος της αλλαγής που δεν θα μπορούσες να αναγνωρίσεις. Οι έννοιες χρειάζονται όσο η αντίληψη διαρκεί, και η  αλλαγή των εννοιών είναι το έργο της σωτηρίας. Γιατί πρέπει να ασχολείται με αντιθέσεις, όχι με την αλήθεια, η οποία δεν έχει αντίθετο και δεν μπορεί να αλλάξει. Στις αντιλήψεις αυτού του κόσμου οι ένοχοι είναι «κακοί»·   οι «καλοί» είναι  αθώοι. Και ο καθένας εδώ δεν κρατάει  παρά μια αντίληψη του εαυτού του στην οποία υπολογίζει στο «καλό»  για να του συγχωρήσει το «κακό.» Και δεν εμπιστεύεται το «καλό» σε κανέναν, πιστεύοντας ότι το «κακό» πρέπει να καραδοκεί κάπου από πίσω. Αυτή η ιδέα δίνει έμφαση στην προδοσία, και η εμπιστοσύνη γίνεται αδύνατη. Δεν θα μπορούσε να αλλάξει όσο αντιλαμβάνεσαι το «κακό» μέσα σου.       
2. Δεν θα μπορούσες να αναγνωρίσεις τις «κακές» σου σκέψεις όσο βλέπεις αξία στην επίθεση. Μερικές φορές θα τις αντιλαμβάνεσαι, αλλά δεν θα τις βλέπεις ως χωρίς νόημα. Και έτσι έρχονται με τρομακτική μορφή, με περιεχόμενο ακόμα καλυμμένο, για να κλονίσουν την θλιβερή αντίληψη για τον εαυτό σου και να την αμαυρώσουν με ακόμα ένα «έγκλημα».  Δεν μπορείς να δώσεις στον εαυτό σου την αθωότητά σου, επειδή βρίσκεσαι σε μεγάλη σύγχυση σχετικά με αυτόν. Αλλά αν ένας αδελφός ανατείλει στην ματιά σου ως ολοκληρωτικά άξιος της συγχώρεσης, τότε η ιδέα σου για τον εαυτό σου αλλάζει εντελώς. Οι «κακές» σου σκέψεις έχουν συγχωρεθεί μαζί με τις δικές του, επειδή  δεν άφησες καμιά τους να σε επηρεάσει. Δεν επιλέγεις πια να είσαι το σύμβολο του κακού και της ενοχής  σ’ αυτόν. Και καθώς εμπιστεύεσαι ό,τι είναι καλό μέσα του, εμπιστεύεσαι και το καλό που είναι μέσα σε σένα.    
3. Από την άποψη των εννοιών,  έτσι είναι που τον βλέπεις ως κάτι περισσότερο από μόνο ένα σώμα, επειδή το καλό δεν είναι ποτέ αυτό που φαίνεται να είναι το σώμα. Οι πράξεις του σώματος γίνονται αντιληπτές σαν να προέρχονται από το  «κατώτερο» μέρος του εαυτού σου, επομένως και του δικού του. Εστιάζοντας στο καλό σε αυτόν,  το σώμα γίνεται όλο και λιγότερο επίμονο στα μάτια σου, και μετά από κάποιο καιρό δεν θα φαίνεται παρά ως κάτι λίγο περισσότερο από μια σκιά που κυκλώνει το καλό. Και αυτή θα είναι η αντίληψή σου για τον εαυτό σου, όταν θα έχεις φτάσει στον κόσμο πέρα από την όραση που τα μάτια σου μπορούν να σου προσφέρουν να δεις. Διότι δεν θα ερμηνεύεις αυτό που βλέπεις χωρίς την Βοήθεια που σου έχει δώσει ο Θεός. Και στην δική Του όραση υπάρχει ένας άλλος κόσμος.
4. Ζεις σ’ εκείνο τον κόσμο τόσο όσο ζεις και σε αυτόν. Διότι και οι δυο είναι αντιλήψεις για τον εαυτό σου, οι οποίες μπορούν να εναλλάσσονται αλλά να μην συνυπάρχουν. Η αντίθεση είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο νομίζεις, γιατί θα αγαπήσεις αυτή την αντίληψη για τον εαυτό σου, επειδή δεν έγινε για σένα μόνο. Γεννημένη σαν δώρο για κάποιον που δεν γίνεται αντιληπτός ως ο εαυτός σου, έχει δοθεί σε σένα. Διότι η συγχώρεσή σου, που προσφέρεται σ’ αυτόν, έχει γίνει αποδεκτή τώρα και για τους δυο σας.    
5. Έχε πίστη σε αυτόν που πορεύεται μαζί σου, έτσι ώστε η τρομακτική σου αντίληψη για τον εαυτό σου να μπορέσει να αλλάξει. Και κοίταζε το καλό σε αυτόν, για να μην τρομάζεις από τις «κακές» σου σκέψεις επειδή δεν θολώνουν την εικόνα του. Και το μόνο που χρειάζεται αυτή η μετατόπιση είναι να είσαι πρόθυμος να συμβεί αυτή η χαρμόσυνη αλλαγή. Τίποτα περισσότερο από αυτό δεν σου ζητείται. Για χάρη της, θυμήσου τι έφερε η αντίληψη για τον εαυτό που έχεις τώρα, και καλωσόρισε την χαρούμενη αντίθεση που σου προσφέρθηκε. Άπλωσε το χέρι σου, ώστε να μπορέσεις να λάβεις το δώρο της ευγενικής συγχώρεσης που προσφέρεις σε κάποιον του οποίου η ανάγκη γι’ αυτό είναι ακριβώς ίδια με την δική σου. Και άφησε την σκληρή αντίληψη για τον εαυτό σου να αλλάξει σ’ αυτήν που φέρνει την ειρήνη του Θεού.    
6. Η αντίληψη του εαυτού σου που έχεις τώρα θα εγγυάται ότι η λειτουργία σου εδώ παραμένει για πάντα ανεκπλήρωτη και απραγματοποίητη. Και έτσι σε καταδικάζει σε μια πικρή αίσθηση βαθιάς θλίψης και ματαιότητας. Ωστόσο αυτή η αντίληψη δεν χρειάζεται να είναι αμετάβλητη, εκτός και αν επιλέξεις να την κρατάς χωρίς ελπίδα αλλαγής και να την διατηρείς στατική και καλυμμένη μέσα στον νου σου. Δώσε τη καλύτερα σε Αυτόν ο Οποίος καταλαβαίνει τις αλλαγές που χρειάζεται για να την αφήσει να υπηρετήσει την λειτουργία που σου δόθηκε για να σου φέρει ειρήνη, ώστε κι εσύ να μπορείς να προσφέρεις ειρήνη για να την έχεις δική σου. Εναλλακτικές υπάρχουν στο νου σου για να τις χρησιμοποιήσεις, και συ μπορείς να δεις τον εαυτό σου με έναν άλλο τρόπο. Δεν θα ήταν καλύτερο να έβλεπες τον εαυτό σου ως απαραίτητο για την σωτηρία του κόσμου, αντί ως εχθρό της σωτηρίας;
7. Η αντίληψη του εαυτού στέκεται σαν μια ασπίδα, ένα σιωπηλό φράγμα μπροστά από την αλήθεια, και την κρύβει από την όρασή σου. Όλα τα πράγματα που βλέπεις είναι εικόνες, επειδή τα βλέπεις σαν μέσα από ένα φράγμα που θολώνει την όρασή σου και παραμορφώνει  αυτό που βλέπεις, έτσι ώστε να μην βλέπεις τίποτα καθαρά. Το φως εμποδίζεται από όλα όσα βλέπεις. Στην καλύτερη περίπτωση, βλέπεις φευγαλέα μια σκιά αυτού που βρίσκεται εκεί. Στην χειρότερη, απλά κοιτάζεις προς το σκοτάδι, και αντιλαμβάνεσαι τις τρομοκρατημένες φαντασιώσεις που προέρχονται από ένοχες σκέψεις και αντιλήψεις γεννημένες από τον φόβο. Και αυτό που βλέπεις είναι η κόλαση, γιατί ο φόβος είναι η κόλαση. Όλα όσα σου δίνονται είναι για την απελευθέρωσή σου·  η όραση, το όραμα και ο εσωτερικός Οδηγός όλα σε οδηγούν έξω από την κόλαση μαζί με κείνους που αγαπάς στο πλάι σου, και το σύμπαν μαζί τους.    
8. Δες το ρόλο σου μέσα στο σύμπαν! Σε κάθε μέρος της αληθινής δημιουργίας ο Κύριος της Αγάπης και της ζωής έχει εμπιστευτεί όλη τη σωτηρία από την αθλιότητα της κόλασης. Και στο κάθε ένα έχει επιτρέψει στην χάρη να είναι ένας σωτήρας προς όλους τους άγιους αδελφούς που έχουν ιδιαίτερα ανατεθεί στην φροντίδα του. Και αυτό μαθαίνει όταν κοιτάξει πρώτα τον αδελφό του όπως κοιτάζει τον εαυτό του, και δει τον εαυτό του να καθρεφτίζεται σ’ αυτόν. Με αυτό τον τρόπο η αντίληψη του εαυτού του μπαίνει στην άκρη, γιατί τίποτα δεν στέκεται ανάμεσα στην ματιά του και σε αυτό που κοιτάζει, για να κρίνει αυτό που βλέπει. Και σ’ αυτό το μοναδικό όραμα βλέπει το πρόσωπο του Χριστού, και καταλαβαίνει ότι βλέπει τον καθένα όπως κοιτάζει αυτό.  Γιατί υπάρχει φως εκεί όπου υπήρχε πριν  σκοτάδι, και τώρα το πέπλο σηκώνεται από την όραση του.    
9. Το πέπλο μπροστά στο πρόσωπο του Χριστού, ο φόβος του Θεού και της  σωτηρίας, και η αγάπη της ενοχής και του θανάτου, όλα είναι διαφορετικά ονόματα για ένα μόνο λάθος·  ότι υπάρχει μια απόσταση ανάμεσα σε σένα και στον αδελφό σου, ο οποίος μένει διαχωρισμένος εξαιτίας μιας  ψευδαίσθησης του εαυτού σου που τον  κρατά μακριά από εσένα και εσένα από αυτόν. Το σπαθί της κρίσης είναι το όπλο που δίνεις στην ψευδαίσθηση του εαυτού σου, για να μπορέσει να πολεμήσει και να κρατήσει αυτό τον χώρο που κρατάει τον αδελφό σου σε απόσταση χωρίς αγάπη. Ωστόσο, ενώ  κρατάς αυτό το σπαθί, πρέπει να αντιλαμβάνεσαι το σώμα ως εαυτό σου, γιατί είσαι καταδικασμένος να είσαι διαχωρισμένος από την όραση εκείνου ο οποίος κρατάει τον καθρέφτη σε μια άλλη αντίληψη αυτού που είναι, και επομένως αυτού που πρέπει να είσαι και εσύ.
10. Τι άλλο είναι ο πειρασμός εκτός από την επιθυμία να παραμείνεις στην κόλαση και στην εξαθλίωση; Και τι άλλο θα μπορούσε αυτό να προκαλέσει εκτός από μια εικόνα του εαυτού σου που μπορεί να είναι δυστυχισμένη, και να παραμένει στην κόλαση και στα βάσανα; Όποιος έχει μάθει να μην βλέπει τον αδελφό του έτσι έχει σωθεί, επομένως έχει γίνει ένας σωτήρας και για τους υπόλοιπους. Στον καθένα ο Θεός έχει εμπιστευτεί τους πάντες, γιατί ένας μεροληπτικός σωτήρας θα ήταν κάποιος που έχει σωθεί μόνο εν μέρει. Οι άγιοι αδελφοί τους οποίους ο Θεός σου έχει δώσει για να σώσεις δεν είναι παρά ο καθένας που συναντάς ή βλέπεις, χωρίς να γνωρίζεις ποιος είναι· όλοι εκείνοι που είδες για μια στιγμή και τους ξέχασες, και εκείνοι που  γνώριζες  για  καιρό, και αυτούς που δεν έχεις ακόμα συναντήσει·  οι ξεχασμένοι και αυτοί που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί. Γιατί ο Θεός σου έδωσε τον Υιό Του να τον σώσεις από κάθε αντίληψη που είχε ποτέ.    
11. Ωστόσο, πώς θα μπορούσες να γίνεις ο σωτήρας του Υιού του Θεού, ενώ θέλεις να παραμένεις στην κόλαση; Πως θα μπορούσες να γνωρίσεις την αγιότητα του όσο τον βλέπεις χωριστά από την δική σου; Γιατί η αγιότητα γίνεται ορατή μέσα από ιερά μάτια που κοιτούν την αθωότητα εντός, κι έτσι προσδοκούν να την βλέπουν παντού. Και έτσι την καλούν να φανεί στον καθένα που κοιτούν, έτσι ώστε αυτός να μπορέσει να είναι ό,τι προσδοκούν από αυτόν. Αυτή είναι η όραση του σωτήρα·  να βλέπει την αθωότητά του σε όλα όσα κοιτάζει, και να βλέπει την δική του σωτηρία παντού. Αυτός δεν κρατά καμία αντίληψη του εαυτού του ανάμεσα στα ήρεμα και ανοιχτά του μάτια και σε αυτό που βλέπει. Φέρνει το φως σε ό,τι κοιτάζει, έτσι ώστε να μπορέσει να το δει όπως πραγματικά είναι.       
12. Όποια μορφή και να φαίνεται πως παίρνει ο πειρασμός, πάντοτε αντανακλά μόνο μια επιθυμία να είσαι ένας εαυτός που δεν είσαι. Και από αυτή την επιθυμία αναδύεται μια αντίληψη  που διδάσκει ότι είσαι  αυτό που επιθυμείς να είσαι. Αυτή θα παραμένει η αντίληψη για τον εαυτό σου μέχρι που η επιθυμία που την γέννησε να μην σου είναι πια αγαπητή. Αλλά όσο την τρέφεις, θα βλέπεις τον αδελφό όμοιο με τον εαυτό του οποίου την εικόνα έχει γεννήσει η επιθυμία σου. Διότι το να βλέπεις αντιπροσωπεύει μόνο μια επιθυμία, επειδή δεν έχει την δύναμη να δημιουργεί. Ωστόσο μπορεί να κοιτάζει με αγάπη ή μπορεί να κοιτάζει με μίσος, και αυτό εξαρτάται μόνο από την  απλή επιλογή του εάν θέλεις να ενωθείς με αυτό που βλέπεις, ή να κρατήσεις τον εαυτό σου μακριά και διαχωρισμένο. 
13. Η όραση του σωτήρα είναι τόσο αθώα γι αυτό που είναι ο αδελφός σου όσο είναι και  ελεύθερη από κάθε κρίση που έγινε για σένα. Δεν βλέπει καθόλου παρελθόν σε κανέναν. Κι έτσι υπηρετεί έναν εντελώς ανοιχτό νου, ασυννέφιαστο από παλαιές αντιλήψεις, και προετοιμασμένο να βλέπει μόνο το παρόν. Δεν μπορεί να κρίνει διότι δεν γνωρίζει. Και αναγνωρίζοντας το αυτό, απλά ρωτάει, «Ποιο είναι το νόημα αυτού που βλέπω;» Μετά δίνεται η απάντηση. Και η πόρτα κρατείται ανοιχτή ώστε το πρόσωπο του Χριστού να λάμψει επάνω σε αυτόν που ρωτάει, με αθωότητα, για να δει πέρα από το πέπλο των παλαιών ιδεών και των αρχαίων αντιλήψεων που φυλούσε για τόσο καιρό και με αγάπη εναντίον της όρασης του Χριστού εντός σου.            
14. Να επαγρυπνείς ενάντια στον πειρασμό, λοιπόν, ενθυμούμενος ότι δεν είναι παρά μια επιθυμία, παράλογη και χωρίς νόημα, να κάνεις τον εαυτό σου κάτι που δεν είσαι. Και αντί αυτού σκέψου καλύτερα αυτό που θα ήθελες να είσαι. Είναι ένα πράγμα τρέλας, πόνου και θανάτου· ένα πράγμα προδοσίας και μαύρης απελπισίας, αποτυχημένων ονείρων και δίχως καμία ελπίδα να απομένει εκτός από το να πεθάνεις και να δώσεις τέλος στο όνειρο του φόβου. Αυτό είναι ο πειρασμός, και τίποτα περισσότερο. Μπορεί να είναι δύσκολο να επιλέξεις εναντίον του; Αναλογίσου τι είναι ο πειρασμός, και δες τις πραγματικές εναλλακτικές για να επιλέξεις ανάμεσά τους. Υπάρχουν μόνο δυο. Μην σε ξεγελά αυτό που παρουσιάζεται σαν πολλές επιλογές. Υπάρχει η κόλαση ή ο Παράδεισος, και από αυτά επιλέγεις μόνο ένα.      
15. Μην αφήσεις το φως του κόσμου, που σου έχει δοθεί, να είναι κρυφό από τον κόσμο. Χρειάζεται το φως, γιατί είναι πράγματι σκοτεινός, και οι άνθρωποι απελπίζονται γιατί η όραση του σωτήρα κατακρατείται  και αυτό που βλέπουν είναι ο θάνατος. Ο σωτήρας τους στέκεται, άγνωστος και μη γνωρίζοντας, κοιτώντας τους με μάτια κλειστά. Και δεν μπορούν να δουν μέχρι αυτός να τους κοιτάξει με μάτια που βλέπουν, και να τους προσφέρει την συγχώρεση μαζί με τη δική του. Μπορείς εσύ στον οποίον ο Θεός λέει «Απελευθέρωσε τον Υιό Μου!» να μπεις στον πειρασμό να μην ακούσεις, όταν μαθαίνεις ότι είσαι εσύ αυτός για τον οποίο Αυτός ζητάει απελευθέρωση; Και τι άλλο θα δίδασκαν αυτά τα μαθήματα εκτός από αυτό; Και τι άλλο υπάρχει για να μάθεις εκτός από αυτό;                   
                                                                            
VIII. Επέλεξε Άλλη μια Φορά.
1. Ο πειρασμός έχει ένα μάθημα που θέλει να σου διδάξει, σε όλες τις μορφές του, όπου και αν εμφανίζεται. Θέλει να πείσει τον ιερό Υιό του Θεού ότι είναι ένα σώμα, γεννημένος μέσα σε κάτι που πρέπει να πεθάνει, ανίκανος να ξεφύγει από την αδυναμία του, και δέσμιος από ό,τι τον διατάζει να αισθάνεται. Αυτό θέτει τα όρια στο τι μπορεί αυτός να κάνει· η ισχύς του είναι η μόνη δύναμη που έχει· αυτό που μπορεί να φτάσει δεν ξεπερνά το μικρό του πεδίο. Θα ήθελες να είσαι αυτό, εάν ο Χριστός παρουσιαζόταν σε σένα σε όλο Του το μεγαλείο, ζητώντας σου μόνο το εξής:

Επέλεξε για μια ακόμα φορά εάν θέλεις να πάρεις την θέση σου ανάμεσα στους σωτήρες του κόσμου, ή θα παραμείνεις στην κόλαση, και θα κρατήσεις και τους αδελφούς σου εκεί.                                            

Γιατί Αυτός έχει έλθει, και αυτό σου ζητάει.
2. Πώς κάνεις την επιλογή; Πόσο εύκολα εξηγείται αυτό! Πάντοτε επιλέγεις ανάμεσα στην αδυναμία σου και στην δύναμη του Χριστού μέσα σου.  Και αυτό που επιλέγεις είναι αυτό που νομίζεις ότι είναι πραγματικό. Απλά με το να μην χρησιμοποιείς ποτέ την αδυναμία για να κατευθύνει τις πράξεις σου, δεν θα της δίνεις καμία δύναμη. Και το φως του Χριστού μέσα σου, αναλαμβάνει τη φροντίδα σε ό,τι κάνεις. Διότι έχεις φέρει την αδυναμία σου σε Αυτόν, και Αυτός σου έχει δώσει την δύναμή Του στην θέση της.                                                                                        
3. Οι δοκιμασίες δεν είναι παρά μαθήματα που απέτυχες να μάθεις και παρουσιάζονται για μια ακόμα φορά, έτσι εκεί που έκανες μια λανθασμένη επιλογή πριν τώρα μπορείς να κάνεις μια καλύτερη, και έτσι να ξεφύγεις από όλο τον πόνο που σου έχει φέρει αυτό που διάλεξες πριν. Σε κάθε δυσκολία, αγωνία, και σε κάθε περιπλοκή ο Χριστός σε καλεί και σου λέει απαλά, «Αδελφέ μου, διάλεξε πάλι».  Αυτός δεν θ’ αφήσει ούτε μια πηγή πόνου αθεράπευτη, ούτε μια εικόνα που να καλύπτει την αλήθεια. Θα αφαιρέσει κάθε δυστυχία από σένα που ο Θεός δημιούργησε βωμό στη χαρά. Δεν θα σε αφήσει απαρηγόρητο, μόνος σου σε όνειρα  κόλασης, αλλά θα απελευθερώσει το νου σου από το καθετί που κρύβει το πρόσωπό Του από σένα. Η Αγιότητα Του είναι δική σου επειδή Αυτός είναι η μόνη δύναμη που είναι πραγματική μέσα σου. Η δύναμή Του είναι δική σου επειδή Αυτός είναι ο Εαυτός που ο Θεός δημιούργησε ως τον μοναδικό Υιό Του.                                                                                                          
4. Οι εικόνες που φτιάχνεις δεν μπορούν να επικρατήσουν ενάντια σε αυτό που ο Θεός ο Ίδιος θέλει να είσαι. Ποτέ, λοιπόν,  μην φοβάσαι τον πειρασμό, παρά δες τον όπως είναι·  άλλη μια ευκαιρία για να διαλέξεις ξανά, και να αφήσεις την δύναμη του Χριστού να επικρατήσει σε κάθε περίσταση και σε κάθε μέρος στο οποίο προηγουμένως ύψωνες μια εικόνα του εαυτού σου. Διότι  αυτό που φαίνεται πως κρύβει το πρόσωπο του Χριστού είναι αδύναμο μπροστά στην μεγαλειότητά Του και εξαφανίζεται μπροστά στην ιερή Του όραση. Οι σωτήρες του κόσμου, που βλέπουν όπως Αυτός, είναι απλά εκείνοι που επιλέγουν την δύναμή Του αντί για την δική τους αδυναμία που φαίνεται χωριστά από Αυτόν. Αυτοί θα λυτρώσουν τον κόσμο, γιατί είναι ενωμένοι σ’ όλη την δύναμη της Θέλησης του Θεού. Και αυτό που επιθυμούν είναι μόνο το Θέλημα Του.  
5. Σε κάθε πειρασμό να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως αδύναμο και δυστυχή απόκτησε την χαρούμενη συνήθεια να αποκρίνεσαι με αυτά τα λόγια:

Είμαι όπως με δημιούργησε ο Θεός.

Ο Υιός Του δεν μπορεί να υποφέρει τίποτα.

Κι εγώ  είμαι ο Υιός Του.

Με αυτό τον τρόπο η δύναμη του Χριστού καλείται να επικρατήσει, αντικαθιστώντας όλη την αδυναμία σου με την δύναμη που προέρχεται από τον Θεό και ποτέ δεν μπορεί να αποτύχει. Και έτσι τα θαύματα είναι τόσο φυσικά όσο ο φόβος και η αγωνία φαίνονταν να είναι πριν να γίνει η επιλογή για την αγιότητα. Γιατί με αυτή την επιλογή οι λανθασμένες διακρίσεις εξαφανίζονται, οι απατηλές εναλλακτικές αφήνονται στην άκρη, και τίποτα δεν απομένει που να εμποδίζει την αλήθεια.                                                                                                                                                                                   
6. Είσαι όπως ο Θεός σε δημιούργησε, και το ίδιο είναι κάθε ζώσα ύπαρξη που κοιτάς, άσχετα με τις εικόνες που βλέπεις. Αυτό που βλέπεις σαν ασθένεια και πόνο, σαν αδυναμία και σαν δεινά και απώλεια, είναι μόνο ο πειρασμός να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ανυπεράσπιστο στην κόλαση. Μην ενδώσεις σε αυτόν, και θα δεις όλο τον πόνο, σε κάθε μορφή, όπου κι αν υπάρχει, να εξαφανίζεται όπως η ομίχλη μπροστά στον ήλιο. Ένα θαύμα έχει έρθει να θεραπεύσει τον Υιό του Θεού, και να κλείσει την πόρτα στα όνειρα του της αδυναμίας, ανοίγοντας τον δρόμο προς την σωτηρία και την απελευθέρωσή του. Διάλεξε για άλλη μια φορά αυτό που θα ήθελες να είναι, ενθυμούμενος ότι κάθε επιλογή που κάνεις εδραιώνει την δική σου ταυτότητα  έτσι όπως θα την δεις και θα την πιστέψεις.             
7. Μην μου αρνείσαι το μικρό δώρο που ζητώ, όταν σε αντάλλαγμα αφήνω στα πόδια σου την ειρήνη του Θεού, και την δύναμη να φέρεις αυτή την ειρήνη στον καθένα που περιπλανιέται στον κόσμο αβέβαιος, μόνος, και σε συνεχή φόβο. Γιατί σου δίδεται να ενωθείς μαζί του, και μέσω του Χριστού μέσα σου να βγάλεις το πέπλο από  τα μάτια του, και να του επιτρέψεις να δει τον Χριστό μέσα του. 
8. Αδελφοί μου στη σωτηρία, μην αποτύχετε να ακούσετε τη φωνή μου και να προσέξετε τα λόγια μου. Δεν ζητάω τίποτα άλλο εκτός από την δική σας απελευθέρωση. Δεν υπάρχει θέση για την κόλαση μέσα σε ένα κόσμο του οποίου η ωραιότητα μπορεί να γίνει τόσο έντονη και τόσο περιεκτική που ο Ουρανός να μην απέχει από εκεί περισσότερο από ένα βήμα. Στα κουρασμένα μάτια σου φέρω ένα όραμα ενός διαφορετικού κόσμου, τόσο νέου και καθαρού και φρέσκου που θα ξεχάσεις τον πόνο και την λύπη που έβλεπες πριν. Ωστόσο αυτό είναι ένα όραμα το οποίο πρέπει να μοιράζεσαι με τον καθένα που βλέπεις, ειδάλλως δεν θα το βλέπεις. Και δίνοντας αυτό το δώρο είναι ο τρόπος που το κάνεις δικό σου. Και ο Θεός όρισε, με στοργική καλοσύνη, αυτό το δώρο να είναι δικό σου.                                                                                                                     
9. Ας είμαστε χαρούμενοι που μπορούμε και περπατάμε στον κόσμο, και βρίσκουμε τόσες   ευκαιρίες να αντιληφθούμε μια άλλη κατάσταση όπου για μια ακόμα φορά το δώρο του Θεού μπορεί να αναγνωριστεί σαν δικό μας!  Και με αυτό τον τρόπο όλα τα υπολείμματα της κόλασης, οι μυστικές αμαρτίες και τα κρυμμένα μίση εξαφανίζονται. Και όλες οι ομορφιές που έκρυβαν εμφανίζονται σαν Παραδεισένιοι κήποι στην όρασή μας, για να μας ανυψώσουν πάνω από τους αγκαθωτούς δρόμους που ταξιδεύαμε πριν παρουσιαστεί ο Χριστός. Ακούστε με αδελφοί μου, ακούστε και ενωθείτε μαζί μου. Ο Θεός πρόσταξε ότι δεν γίνεται να καλώ μάταια, και μέσα στην βεβαιότητά Του αναπαύομαι ικανοποιημένος. Γιατί θα ακούσετε, και θα επιλέξετε ξανά. Και με αυτή την επιλογή οι πάντες ελευθερώνονται.                                                                                                                                                                                           
10. Σε ευχαριστώ, Πατέρα, γι’ αυτούς τους άγιους που είναι οι αδελφοί μου όπως είναι και Υιοί Σου. Η πίστη μου σ’ αυτούς είναι Δική Σου. Είμαι τόσο σίγουρος ότι θα έλθουν σε μένα όσο Εσύ είσαι βέβαιος για το τι είναι, και θα είναι παντοτινά. Θα αποδεχτούν το δώρο που τους προσφέρω, γιατί Εσύ μου το έδωσες για χάρη τους. Και όπως εγώ δεν θέλω να κάνω παρά μόνο το άγιο Σου Θέλημα, το ίδιο κι αυτοί θα επιλέξουν. Και προσφέρω ευχαριστίες για αυτούς. Το τραγούδι της σωτηρίας θα αντηχήσει σ’ όλο τον κόσμο με κάθε επιλογή που κάνουν. Διότι είμαστε ένα στον  σκοπό, και το τέλος της κόλασης είναι κοντά.                                                                                                                                                                                 
11. Σε χαρούμενο καλωσόρισμα το χέρι μου απλώνεται προς κάθε αδελφό που θέλει να ενωθεί μαζί μου για να προσπεράσει τον πειρασμό κι  ο οποίος κοιτάζει με ακλόνητη αποφασιστικότητα προς το φως που λάμπει με τέλεια σταθερότητα πιο πέρα. Δώσε μου τους δικούς μου, γιατί ανήκουν σε Σένα. Και μπορεί Εσύ να αποτύχεις σε ό, τι είναι μόνο το Θέλημα Σου; Σ’ ευχαριστώ για αυτό που είναι οι αδελφοί μου. Και καθώς ο καθένας επιλέγει να ενωθεί μαζί μου, το τραγούδι της ευχαριστίας από τη γη στους Ουρανούς εξελίσσεται από μικρά σκόρπια κομμάτια μελωδίας σε μια χορωδία από ένα κόσμο λυτρωμένο από την κόλαση που  προσφέρει ευχαριστίες σε Σένα.    
12. Και τώρα λέμε «Αμήν.» Διότι ο Χριστός έχει έλθει να μείνει στην κατοικία που Εσύ ίδρυσες γι Αυτόν πριν υπάρξει χρόνος, στην ήρεμη αιωνιότητα. Το ταξίδι ολοκληρώνεται, καταλήγοντας εκεί όπου άρχισε. Κανένα ίχνος του δεν απομένει. Σε καμία ψευδαίσθηση δεν αποδίδεται πίστη, και ούτε ένα σημάδι σκότους δεν απομένει για να κρύψει το πρόσωπο του Χριστού από κανέναν. Το Θέλημά Σου έγινε, ολοκληρωμένο και τέλεια, και όλη η δημιουργία Σε αναγνωρίζει, και Σε γνωρίζει ως τη μόνη Πηγή της. Καθαρό, όμοιο με Σένα ακτινοβολεί το Φως από το καθετί που ζει και κινείται μέσα Σου. Διότι  φθάσαμε εκεί όπου όλοι μας είμαστε ένα, και είμαστε στο σπίτι μας, εκεί όπου Εσύ θέλεις να είμαστε.

 ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΙΝΤΕΑ
ΔΙΟΡΘΩΣΗ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΛΛΥ ΠΑΛΑΝΤΖΙΔΟΥ

IO CHE AMO SOLO TE