Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

ΨΥΧΗ ,ΠΝΕΥΜΑ ,ΥΙΟΣ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ 41-42-43-44-45



Μάθημα 41
Ο Θεός πηγαίνει μαζί μου όπου και να πάω.
 Το πνεύμα(ψυχή)μου είναι πάντοτε μαζί μου
                             ------------* ----------                    
Μάθημα 42
Ο Θεός είναι η δύναμή μου. Η πραγματική όραση είναι το δώρο Του.
(Η ψυχή-πνεύμα Υιός Θεού) είναι δημιουργία του Θεού Τα μάτια του βλέπουν μόνο την αιωνιότητα.
                               ------*------
Μάθημα 43
Ο Θεός είναι η Πηγή μου. Δεν μπορώ να δω χωριστά από Αυτόν.

(Ο Υιός Θεού ,Ψυχή ,Πνεύμα) πηγάζει από τον Θεό και μπορεί να βλέπει μόνο τον  Θεό.

                              -------*--------
Μάθημα 44
Ο Θεός είναι το φως με το οποίο βλέπω.
(Η Ψυχή-Πνεύμα –Υιός Θεού ) μπορεί να κοιτάζει μόνο το Θεό
                              ---------*---------
Μάθημα 45
Ο Θεός είναι ο Νους με τον οποίο σκέφτομαι.
Ο νους μου που συλλειτουργεί με το( Πνεύμα ,Ψυχή, Υιό θεού )είναι ο Νους του θεού.
                                                                             ------------------*---------------------

ΕΓΩ-ΝΟΥΣ- ΨΥΧΗ



Αποτέλεσμα εικόνας για pictures of ego and soul

 Κάθε σύμπτωμα του εγώ εμπεριέχει την σύγκρουση

.Αυτό είναι έτσι γιατί ο νους είναι σε σχίσμα  μεταξύ του εγώ και της ψυχής .Έτσι ότι κάνει το εγώ είναι αντιφατικό και ατελές .
acim urtext


                                         

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

GASLIGHTNING



 O
αγγλικός όρος «Gaslighting», σημαίνει το να κάνεις κάποιον ν’ αμφισβητεί την ορθότητα της σκέψης του και τη λογική του. Είναι μια καταστροφική επικοινωνιακή τακτική που χρησιμοποιείται κατ’ εξοχήν από χειριστικά άτομα, κατά την επικοινωνία τους. 
 «Δεν είναι έτσι», «δεν συνέβη ποτέ αυτό», «κατάλαβες λάθος», κι άλλες τέτοιες φράσεις που αμφισβητούν την πραγματικότητα που ζούμε, ενώ εισάγουν ως σωστή, τη θέση του χειριστικού συνομιλητή μας. Το Gaslighting είναι ένα από τα πιο ύπουλα επικοινωνιακά τρικ χειραγώγησης, που χρησιμοποιούν κατά κόρον άνθρωποι χειριστικοί και τοξικοί. Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής στον άνθρωπο που τη δέχεται, είναι η βαθμιαία παραμόρφωση  και διάβρωση της αίσθησης της πραγματικότητάς του.
 «Δεν σε προσέβαλα, εσύ το φαντάστηκες γιατί είσαι υπερβολική/υπερευαίσθητη.»
«Είναι τρελό να το θέλεις αυτό. Κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν το θέλει.»
 Σιγά-σιγά, χάνεις την ικανότητα ν’ αναγνωρίζεις και να εμπιστεύεσαι την πραγματικότητα που βιώνεις, κι έτσι χάνεις τελικά και την ικανότητα να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου, ή να οριοθετείσαι όταν δέχεσαι κακοποίηση ή κακομεταχείριση. Η κατάσταση επιδεινώνεται όταν βρισκόμαστε σε συχνή επικοινωνία μ’ ένα τέτοιο άτομο, είναι δηλαδή γονέας, σύντροφος, στενός φίλος, εργοδότης, ή συνάδελφος. Μετά από μακροχρόνια έκθεση σ’ αυτή τη συμπεριφορά, βρίσκουμε πολλές φορές τον εαυτό μας να υιοθετεί τη διαστρέβλωση κι εκτός της συγκεκριμένης σχέσης, και να αμφισβητούμε την ίδια μας την πραγματικότητα. Είναι άπειρες οι φορές που τα θύματα κακομεταχείρισης, ή κακοποίησης, αναφέρονται στα γεγονότα, με εκφράσεις του τύπου «σκέφτομαι όμως μήπως εγώ είμαι υπερβολικός/ή», «μπορεί και να μην είναι έτσι, αλλά εγώ τα σκέφτομαι έτσι.» Αυτό γίνεται σε μια προσπάθεια να γεφυρωθεί η γνωστική ασυμφωνία που προκαλείται όταν αναρωτιόμαστε αν πρέπει να εμπιστευτούμε αυτό που μας λέει ο άλλος, η αυτό που βιώνουμε εμείς. ‘Όσο μεγαλύτερη η επιρροή που έχει ο άλλος πάνω μας, αν πχ είναι γονέας, στενός φίλος, σύντροφος, ή άνθρωπος που εμπιστευόμαστε πολύ, τόσο πιο έντονη είναι  κι η αμφισβήτηση στην οποία υποβάλλουμε τον εαυτό μας. Αν η διατήρηση της  σχέσης αυτής είναι μεγάλης σημασίας για εμάς, τότε φτάνουμε στο σημείο να  αμφισβητούμε, ή ακόμα και να αγνοούμε τελείως το δικό μας αντανακλαστικό ή συναίσθημα, που παράγεται από τη συμπεριφορά τους. Στο τέλος ο χειρισμός τους φτάνει στο σημείο να πείθεσαι,  πως αυτό που λένε για εσένα είναι μια αδιαπραγμάτευτη αλήθεια, ενώ αυτό που εσύ νιώθεις είναι μια δική σου δυσλειτουργία.Το επικοινωνιακό μοντέλο, ειδικά αν απευθύνεται από γονέα σε παιδί ή είναι εγκατεστημένο σε ζευγάρι, είναι σίγουρο πως θα καταλήξει στην εμφάνιση συμπτωμάτων στα παιδιά ή στο άτομο του ζευγαριού που δέχεται συστηματικά τη διαστρέβλωση.
Όταν βρισκόμαστε υπό την επιρροή των ατόμων αυτών,  είναι σίγουρο πως θα βιώνουμε συναισθήματα άγχους, αδυναμία να διεκδικήσουμε πράγματα που θέλουμε, να υποστηρίξουμε τις θέσεις και τις απόψεις μας, ή να πάρουμε αποφάσεις. Σιγά-σιγά καταλήγουμε να νιώθουμε απελπισία κι αδυναμία να χαρούμε οτιδήποτε, ενώ νιώθουμε ταυτόχρονα πως είμαστε ένα «κινούμενο λάθος»,  που πρέπει ν’ απολογείται συνεχώς για τα πάντα. Η συνεχής πίεση κι αγωνία,  πολλές φορές φτάνει να εξελιχθεί σε φοβίες ή αγχώδεις διαταραχές.
Όταν καταλάβουμε πως είμαστε θύματα ενός τέτοιου ατόμου, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι ν’ απομακρυνθούμε από κοντά του. Αν αυτό είναι αδύνατο, γιατί δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες ή το είδος της σχέσης, είναι απαραίτητο να ζητήσουμε βοήθεια, από άτομα που εμπιστευόμαστε και βρίσκονται εκτός της σφαίρας επιρροής του ανθρώπου που μας προκαλεί τη διαστρέβλωση. Είναι επίσης βοηθητικό να καταγράφουμε τα περιστατικά όπου συμβαίνει αυτό και να τα συζητάμε με ένα δίκτυο ανθρώπων που θα μας βοηθήσουν να παραμείνουμε στην προσωπική μας αλήθεια. Αν αυτή η διαστρέβλωση προέρχεται από το άμεσο οικογενειακό μας περιβάλλον, τότε η θεραπευτική  υποστήριξη είναι η καλύτερη λύση, μιας και η έκθεσή μας στην τοξική αυτή συμπεριφορά είναι μακροχρόνια κι ιδιαίτερα έντονη.
Είναι σημαντικό, αρχικά  να συνειδητοποιήσουμε πως δεχόμαστε αυτό το χειρισμό, κι ακολούθως να κινηθούμε προς την ανάκτηση και την ενδυνάμωση της επαφής με τη δική μας αλήθεια. Έτσι θα μπορέσουμε να απεμπλακούμε από αυτή την καταστροφική επιρροή και να απολαύσουμε καλύτερη επικοινωνία και ποιότητα στις σχέσεις μας.   
Από τη Θεανώ Πολυζωγοπούλου Ψυχολόγος-  Ψυχοθεραπεύτρια Θεραπεύτρια Οικογένειας

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018

ΕΠΙΠΕΔΑ


ΕΠΙΠΕΔΑ
ΜΑΘΗΜΑ 127
 Δεν υπάρχει αγάπη άλλη από του Θεού.
1.     Ίσως πιστεύεις ότι υπάρχουν πολλά και διαφορετικά είδη αγάπης. Ίσως νομίζεις ότι υπάρχει ένα είδος αγάπης γι αυτό, κι ένα άλλο είδος για τ' άλλο ∙ ένας τρόπος ν’ αγαπάς τον έναν, και ένας άλλος τρόπος ν’ αγαπάς κάποιον άλλον. Η Αγάπη είναι μία. Δεν αποτελείται από πολλά και διαφορετικά κομμάτια, δεν έχει διαβαθμίσεις ούτε είδη ούτε επίπεδα,  δεν έχει διαφοροποιήσεις ούτε διακρίσεις. Είναι αυτό που είναι, έχει μία φύση και είναι αναλλοίωτη. Ποτέ δεν διαφοροποιείται ανάλογα με το πρόσωπο και τις καταστάσεις. Είναι η Καρδιά του Θεού, αλλά και του Υιού Του.
ΜΑΘΗΜΑ 128
6. Κάνε παύση και ησύχασε για λίγο, και δες πόσο μακριά ανυψώνεσαι από τον κόσμο, όταν απελευθερώνεις το νου σου από αλυσίδες και τον αφήνεις να αναζητήσει το επίπεδο όπου βρίσκεται στον οίκο του. Θα είναι ευγνώμων να νιώσει ελευθερία για λίγο. Γνωρίζει που ανήκει. Παρά άφησε ελεύθερα τα φτερά του, και θα πετάξει μέσα στην βεβαιότητα και την χαρά για ενωθεί με τον ιερό σκοπό του. Άφησέ τον ν’ αναπαυθεί μέσα στον Δημιουργό του, για να επανορθωθεί στην σωφροσύνη, την ελευθερία και την αγάπη.

133-11. Κι έτσι ερχόμαστε στο κριτήριο για επιλογή που είναι το πιο δύσκολο να γίνει πιστευτό, διότι το γεγονός ότι είναι ολοφάνερο είναι καλυμμένο κάτω από πολλά επίπεδα ασάφειας. Αν νιώθεις οποιαδήποτε ενοχή για την επιλογή σου, έχεις επιτρέψει στους στόχους του εγώ να μπουν ανάμεσα στις πραγματικές εναλλακτικές επιλογές σου. Κι έτσι δεν συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν μόνο δύο επιλογές, και η επιλογή που νομίζεις ότι έκανες σου φαίνεται τρομακτική, και πολύ επικίνδυνη για να είναι το «τίποτα» που είναι πραγματικά.

Κ-1- 12. Τα θαύματα είναι σκέψεις. Οι σκέψεις μπορεί να αντιπροσωπεύουν το χαμηλό ή το σωματικό επίπεδο εμπειρίας, ή το ανώτερο ή πνευματικό επίπεδο εμπειρίας. Οι μεν δημιουργούν ον φυσικό κόσμο, και οι δε δημιουργούν τον πνευματικό κόσμο.

17. Τα θαύματα υπερβαίνουν το σώμα. Είναι αιφνίδιες μετακινήσεις προς το αόρατο, πέρα από το σωματικό επίπεδο. Γι αυτό το λόγο θεραπεύουν.
23. Τα θαύματα επανατοποθετούν την αντίληψη σε σωστή βάση και δίνουν σε  όλα τα επίπεδα την αληθινή τους διάσταση. Αυτό είναι θεραπευτικό διότι η ασθένεια προέρχεται από τη σύγχυση των επιπέδων.
30. Αναγνωρίζοντας το πνεύμα, τα θαύματα διορθώνουν τα επίπεδα αντίληψης και τα ευθυγραμμίζουν. Αυτό θέτει το πνεύμα στο κέντρο, από όπου μπορεί να επικοινωνεί απευθείας.
9. Τα θαύματα είναι επιλεκτικά μόνο με την έννοια ότι κατευθύνονται προς αυτούς που μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για τον εαυτό τους.
14

Εφόσον αυτό κάνει αναπόφευκτο το ότι θα επεκταθούν και σε άλλους, σφυρηλατείται μια ισχυρή αλυσίδα Επανόρθωσης. Όμως, αυτή η επιλεκτικότητα δεν λαμβάνει υπόψη το μέγεθος του ίδιου του θαύματος, διότι η ιδέα του μεγέθους υπάρχει μόνο σε ένα επίπεδο που από μόνο του είναι μη πραγματικό. Εφόσον το θαύμα στοχεύει στην επανόρθωση της επίγνωσης της πραγματικότητας, δεν θα ήταν χρήσιμο αν εξαρτιόταν από νόμους που κυβερνούν το σφάλμα το οποίο στοχεύει να διορθώσει.
Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ
 Η αίσθηση διαχωρισμού από τον Θεό είναι η μόνη έλλειψη που πραγματικά χρειάζεσαι να διορθώσεις. Αυτή η αίσθηση του διαχωρισμού ποτέ δεν θα είχε προκύψει αν εσύ δεν είχες παραμορφώσει την αντίληψή σου για την αλήθεια, αντιλαμβανόμενος έτσι τον εαυτό σου σε έλλειψη. Η ιδέα της ιεράρχησης αναγκών προέκυψε διότι, έχοντας κάνει αυτό το θεμελιώδες σφάλμα, είχες ήδη θρυμματίσει τον εαυτό σου σε επίπεδα με διαφορετικές ανάγκες. Καθώς ενοποιείσαι γίνεσαι ένα, και οι ανάγκες σου γίνονται κατά τον ίδιο τρόπο ένα. Οι ενοποιημένες ανάγκες οδηγούν σε ενοποιημένη δράση, διότι αυτό προκαλεί έλλειψη  σύγκρουσης.
2.     Η ιδέα διαφορετικών αναγκών, η οποία είναι επακόλουθο του αρχικού σφάλματος ότι κάποιος μπορεί να είναι διαχωρισμένος από τον Θεό, χρειάζεται διόρθωση στο δικό της επίπεδο πριν το σφάλμα της αντίληψης επιπέδων διορθωθεί ολοκληρωτικά. Δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι αποτελεσματικά ενώσω λειτουργείς σε διαφορετικά επίπεδα. Όμως, όσο το κάνεις αυτό, η διόρθωση πρέπει να εφαρμοστεί κάθετα από κάτω προς τα πάνω. Αυτό επειδή νομίζεις ότι ζεις στον χώρο, όπου ιδέες όπως «πάνω» και «κάτω» έχουν νόημα. Τελικά ο χώρος είναι εξίσου χωρίς νόημα όπως ο χρόνος. Και τα δύο είναι απλές πεποιθήσεις.


Ο ΒΩΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
3. Η αποδοχή της Επανόρθωσης από όλους είναι μόνο ζήτημα χρόνου. Αυτό μπορεί να φαίνεται ότι αντικρούει την ελεύθερη βούληση εξαιτίας της αναπόφευκτης τελικής απόφασης, αλλά δεν είναι έτσι. Μπορείς να χρονοτριβείς και είσαι ικανός για τεράστια αναβλητικότητα, αλλά δεν μπορείς να αποκοπείς εντελώς από τον Δημιουργό σου, ο Οποίος έθεσε τα όρια στην ικανότητά σου να δημιουργείς εσφαλμένα. Μια φυλακισμένη θέληση γεννά μια κατάσταση η οποία, όταν φτάσει στα άκρα, γίνεται εντελώς ανυπόφορη. Η αντοχή στον πόνο μπορεί να είναι μεγάλη, αλλά δεν είναι χωρίς όρια. Στο τέλος όλοι αρχίζουν ν’ αναγνωρίζουν, αν και αμυδρά, ότι πρέπει να υπάρχει ένας καλύτερος  τρόπος. Καθώς αυτή η αναγνώριση ενισχύεται, γίνεται μια κρίσιμη καμπή. Αυτό εν τέλει αφυπνίζει την πνευματική όραση, ενώ παράλληλα αποδυναμώνει την επένδυση στην σωματική όραση. Αυτή η εναλλασσόμενη επένδυση σε δύο επίπεδα αντίληψης συνήθως βιώνεται σαν σύγκρουση, κάποιες φορές  ιδιαίτερα  έντονη.  Αλλά το αποτέλεσμα είναι τόσο βέβαιο όσο και ο Θεός.
4ΙV. Η Θεραπεία σαν Απελευθέρωση από τον Φόβο
 Τώρα δίνουμε έμφαση στην θεραπεία. Το θαύμα είναι το μέσον, η Επανόρθωση είναι η αρχή, και η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα.
 Όταν μιλούμε για «ένα θαύμα θεραπείας» σημαίνει ότι συνδυάζουμε δύο επίπεδα πραγματικότητας με ανάρμοστο τρόπο
. Η θεραπεία δεν είναι θαύμα.
 Η Επανόρθωση, ή το τελικό θαύμα, είναι το φάρμακο και κάθε τύπος θεραπείας είναι αποτέλεσμα.
 Το είδος του σφάλματος στο οποίο εφαρμόζεται η Επανόρθωση δεν έχει καμία σχέση. Κάθε θεραπεία είναι βασικά η απελευθέρωση από τον φόβο. Για να  την αναλάβεις δεν πρέπει
30

να φοβάσαι ο ίδιος. Δεν κατανοείς  την θεραπεία  εξαιτίας του ίδιου σου  του φόβου.

3.     Ένα πολύ σημαντικό βήμα στο σχέδιο της Επανόρθωσης είναι να καταργήσεις το σφάλμα σε όλα τα επίπεδα.
Η ασθένεια ή η «εσφαλμένη κατάσταση του νου»  είναι το αποτέλεσμα της σύγχυσης επιπέδων υπό την έννοια ότι πάντα συνεπάγεται ότι αυτό που είναι λανθασμένο σε ένα επίπεδο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ένα άλλο.
 Επανειλημμένα έχουμε αναφερθεί στα θαύματα ως μέσο διόρθωσης της σύγχυσης επιπέδων επειδή  όλα τα λάθη πρέπει να διορθωθούν στο επίπεδο το οποίο συμβαίνουν.
Μόνο ο νους είναι ικανός να  διαπράξει σφάλμα.
Το σώμα μπορεί να ενεργήσει εσφαλμένα, μόνο επειδή έχει ανταποκριθεί σε εσφαλμένη σκέψη. Το σώμα δεν μπορεί να δημιουργεί, και η άποψη ότι μπορεί, είναι ένα θεμελιώδες σφάλμα, που προξενεί όλα τα σωματικά συμπτώματα. Κάθε σωματική ασθένεια αντιπροσωπεύει την πίστη στην μαγεία. Η όλη διαστρέβλωση που δημιούργησε την μαγεία βασίστηκε στην πίστη ότι υπάρχει δημιουργική ικανότητα στην ύλη, την οποία ο νους δεν μπορεί να ελέγξει. Αυτή η πλάνη μπορεί να λειτουργήσει σε δύο μορφές: μπορεί να υπάρξει η λανθασμένη πεποίθηση ότι ο νους μπορεί να δημιουργήσει εσφαλμένα μέσα στο σώμα, ή ότι το σώμα μπορεί να δημιουργήσει εσφαλμένα μέσα στο νου. Αν γίνει ξεκάθαρο ότι ο νους, ο οποίος είναι το μοναδικό επίπεδο δημιουργίας, δεν μπορεί να δημιουργεί πέρα από τον εαυτό του, τότε καμία σύγχυση δεν χρειάζεται να συμβεί.

4.     Μόνο ο νους μπορεί να δημιουργεί διότι το πνεύμα έχει ήδη δημιουργηθεί, και το σώμα είναι ένα εργαλείο μάθησης για  το νου.
 Τα εργαλεία μάθησης από μόνα τους δεν είναι μαθήματα. Ο σκοπός τους είναι απλά να διευκολύνουν την μάθηση. Το περισσότερο που μπορεί να κάνει η λανθασμένη χρήση ενός εργαλείου μάθησης είναι να αποτύχει να διευκολύνει την εκπαίδευση.  Από μόνο του δεν έχει την δύναμη να εισαγάγει μαθησιακά σφάλματα.
Το σώμα, αν κατανοηθεί σωστά, μοιράζεται την απρόσβλητη ιδιότητα της Επανόρθωσης σε αμφίδρομη εφαρμογή. Και αυτό δεν συμβαίνει διότι το σώμα είναι ένα θαύμα, αλλά επειδή  δεν είναι εκ φύσεως επιρρεπές σε παρερμηνείες. Το σώμα  είναι απλά μέρος  της εμπειρίας σου στον υλικό κόσμο. Οι ικανότητες του μπορεί να υπερεκτιμηθούν και συχνά υπερεκτιμούνται.
Εν τούτοις,  είναι σχεδόν αδύνατον να αρνηθείς την ύπαρξή του σ’ αυτό τον κόσμο.
 Όσοι κάνουν κάτι τέτοιο εμπλέκονται σε μια ιδιαίτερα άνευ αξίας  μορφή άρνησης.
 Ο όρος «άνευ αξίας» εδώ υπονοεί ότι δεν είναι απαραίτητο να προστατεύεις το νου αρνούμενος αυτό που δεν έχει αξία.
 Αν κάποιος αρνείται αυτή την ατυχή πλευρά  της δύναμης του νου, τότε  αρνείται και την ίδια την δύναμη.

4. Όλα τα υλικά μέσα που δέχεσαι ως γιατρικά για τις σωματικές ασθένειες εισάγουν ξανά τις αρχές της μαγείας. Αυτό είναι το πρώτο βήμα στην πεποίθηση ότι το σώμα φτιάχνει τις δικές του ασθένειες. Το δεύτερο λανθασμένο βήμα είναι να προσπαθείς να το θεραπεύσεις με μη δημιουργικά μέσα. Όμως, δεν συνεπάγεται πως η χρήση  τέτοιων μέσων για διορθωτικούς σκοπούς είναι κάτι κακό. Μερικές φορές η ασθένεια έχει τόσο ισχυρή επιρροή μέσα στο νου που καθιστά το άτομο προσωρινά μη δεχτικό στην Επανόρθωση. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να είναι συνετό να χρησιμοποιήσουμε μια συμβιβαστική προσέγγιση του νου και του σώματος, κατά την οποία, προσωρινά, αποδίδουμε πίστη θεραπευτικής ικανότητας σε κάτι που προέρχεται από  έξω. Και αυτό γιατί το τελευταίο πράγμα που θα βοηθήσει ένα νου που δεν βρίσκεται σε ορθή  κατάσταση, ή που ασθενεί, είναι μια αύξηση φόβου. Ήδη βρίσκεται σε μια κατάσταση εξασθένησης εξαιτίας του φόβου. Αν εκτεθεί πρόωρα σε ένα θαύμα, μπορεί να καταληφθεί από πανικό. Αυτό είναι πιθανόν να συμβεί όταν η αντεστραμμένη αντίληψη έχει καθιερώσει την πίστη ότι τα θαύματα είναι τρομακτικά.

5. Η αξία της Επανόρθωσης δεν βρίσκεται στο τρόπο με τον οποίο εκφράζεται. Μάλιστα, αν χρησιμοποιηθεί με ειλικρίνεια, αναπόφευκτα θα εκφραστεί με όποιο τρόπο είναι ο πιο χρήσιμος για τον αποδέκτη. Αυτό σημαίνει ότι ένα θαύμα, για να είναι απόλυτα αποτελεσματικό πρέπει να εκφραστεί σε μια γλώσσα που ο αποδέκτης να μπορεί να καταλάβει δίχως φόβο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα το υψηλότερο  μέσο επικοινωνίας για το οποίο είναι ικανός. Σημαίνει, όμως, ότι αυτό είναι το υψηλότερο μέσο επικοινωνίας για το οποίο είναι ικανός τώρα. Ο όλος στόχος του θαύματος είναι να υψώσει το επίπεδο επικοινωνίας, και όχι να το χαμηλώσει αυξάνοντας τον φόβο
V. Το Έργο του Εργάτη των Θαυμάτων


1. Πριν ετοιμαστούν να αναλάβουν την λειτουργία τους σε αυτό τον κόσμο οι εργάτες των θαυμάτων, είναι βασικό να καταλάβουν πλήρως τον φόβο για την απελευθέρωση. Ειδάλλως μπορεί να καλλιεργούν ασυναίσθητα την πεποίθηση ότι η απελευθέρωση είναι αιχμαλωσία, μια άποψη που είναι ήδη πολύ διαδεδομένη. Αυτή η παρεξήγηση προκύπτει με την σειρά της από την πεποίθηση ότι η βλάβη μπορεί να περιοριστεί στο σώμα. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας του υποβόσκοντος φόβου ότι ο νους μπορεί να βλάψει τον εαυτό του. Κανένα από αυτά τα σφάλματα δεν έχει βάση, διότι οι εσφαλμένες δημιουργίες του νου δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Αυτή η αναγνώριση είναι καλύτερο προστατευτικό εργαλείο από οποιαδήποτε άλλη μορφή σύγχυσης επιπέδων, διότι εισάγει την διόρθωση στο επίπεδο του σφάλματος. Είναι βασικό να θυμόμαστε ότι μόνο ο νους μπορεί να δημιουργεί, και ότι η διόρθωση ανήκει στο επίπεδο της σκέψης. Επιπροσθέτως, για να ενισχύσουμε μια προγενέστερη δήλωση, το πνεύμα είναι ήδη τέλειο άρα δεν χρειάζεται διόρθωση. Το σώμα δεν υπάρχει, παρά μόνο  σαν εργαλείο μάθησης για το νου. Αυτό το εργαλείο μάθησης δεν υπόκειται από μόνο του σε σφάλματα, διότι δεν μπορεί να δημιουργήσει. Είναι, λοιπόν, προφανές ότι η προτροπή προς το νου να παραιτηθεί από τις εσφαλμένες δημιουργίες του, είναι η  μόνη εφαρμογή  της δημιουργικής ικανότητας  που έχει πραγματικό νόημα.  

2. Μαγεία είναι η απρόσεκτη ή διαστρεβλωμένη χρήση του νου. Τα υλικά φάρμακα είναι μορφές από «ξόρκια», αλλά αν φοβάσαι να χρησιμοποιήσεις το νου σου για να θεραπεύσεις, δεν θα πρέπει να το επιχειρήσεις. Και μόνο το γεγονός ότι φοβάσαι κάνει το νου σου ευάλωτο σε διαστρεβλωμένη  δημιουργία. Επομένως είναι πολύ πιθανόν να παρεξηγήσεις όποια θεραπεία μπορεί να συμβεί, και εφόσον η εγωκεντρικότητα και ο φόβος συνήθως συμβαίνουν μαζί, μπορεί να μην καταφέρεις να δεχτείς την αληθινή Πηγή της θεραπείας. Υπ’αυτές τις συνθήκες, είναι ασφαλέστερο για σένα να βασιστείς προσωρινά σε θεραπευτικά μέσα του υλικού κόσμου, γιατί  αυτά δεν γίνεται να τα
33

παρερμηνεύσεις ως δικές σου δημιουργίες. Όσο επιμένει η αίσθηση ότι είσαι ευάλωτος, δεν θα πρέπει να επιχειρήσεις να εκτελέσεις θαύματα.

3. Έχω ήδη πει ότι τα θαύματα είναι εκφράσεις του νου πού είναι προσανατολισμένος στα  θαύματα, και αυτή η κατάσταση σημαίνει ορθότητα του νου. Όσοι βρίσκονται σε ορθή κατάσταση του νου, δεν υπερυψώνουν ούτε υποτιμούν το νου του εργάτη των θαυμάτων ή του αποδέκτη των θαυμάτων.  Όμως, σαν διόρθωση, το θαύμα δεν χρειάζεται να περιμένει τον ορθότητα του νου του αποδέκτη. Μάλιστα, σκοπός του είναι να τον επαναφέρει στον ορθό νου. Είναι πάντως βασικό, ο εργάτης των θαυμάτων να βρίσκεται σε ορθό νου, έστω για λίγο, ειδάλλως δεν θα μπορέσει να επαναφέρει τον ορθό νου σε κάποιον  άλλο.

4.   Ο θεραπευτής  που βασίζεται στην δική του ετοιμότητα βάζει σε κίνδυνο την κατανόησή του. Είσαι απόλυτα ασφαλής όσο δεν σε  απασχολεί καθόλου η ετοιμότητά σου, αλλά διατηρείς συνεχή εμπιστοσύνη στην δική μου. Αν η διάθεση σου  για  θαύματα δεν λειτουργεί σωστά, αυτό συμβαίνει επειδή έχει εισβάλλει ο φόβος στην ορθότητα του νου σου και την έχει αντιστρέψει. Όλες οι μορφές της μη ορθότητας του νου είναι αποτέλεσμα της άρνησης σου να δεχτείς την Επανόρθωση για τον εαυτό σου. Αν την δεχτείς, βρίσκεσαι σε θέση να αναγνωρίζεις ότι αυτοί που χρειάζονται θεραπεία είναι απλά εκείνοι που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η  ορθότητα του νου είναι η θεραπεία.

5.  Η μόνη ευθύνη του εργάτη των θαυμάτων είναι να δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζεις ότι ο νους είναι το μόνο επίπεδο δημιουργίας , και ότι τα σφάλματά του θεραπεύονται από την Επανόρθωση. Μόλις το δεχτείς αυτό, ο νους  μπορεί μόνο να θεραπεύει. Όταν αρνηθείς στο νου σου οποιοδήποτε  αρνητικό  δυναμικό και αποκαταστήσεις τις καθαρά εποικοδομητικές του δυνάμεις, τοποθετείς τον εαυτό σου σε μια θέση που ακυρώνει την σύγχυση επιπέδων των άλλων. Τότε το μήνυμα που τους δίνεις είναι η αλήθεια, ότι δηλαδή και ο δικός τους νους είναι δημιουργικός κατά τον ίδιο τρόπο, και ότι οι εσφαλμένες δημιουργίες  τους δεν μπορούν να τους βλάψουν. Επιβεβαιώνοντας αυτό απελευθερώνεις το νου από την
34

υπερεκτίμηση του δικού του μαθησιακού εργαλείου και επαναφέρεις το νου στην θέση του μαθητή που του αρμόζει.

6. Θα πρέπει να τονίσουμε ξανά ότι το σώμα δεν μαθαίνει, όπως και δεν δημιουργεί. Σαν μαθησιακό εργαλείο, απλά ακολουθεί τον μαθητή, αλλά αν του δοθεί λανθασμένα πρωτοβουλία, γίνεται  σοβαρό εμπόδιο στην ίδια την μάθηση που πρέπει να διευκολύνει. Μόνο ο νους μπορεί να φωτιστεί. Το πνεύμα είναι ήδη φωτισμένο και το σώμα  από μόνο του είναι πολύ συμπαγές. Παρόλα αυτά, ο νους μπορεί να φέρει την φώτιση του στο σώμα αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι αυτό ο μαθητής, και έτσι ανεπίδεκτο μάθησης. Εν τούτοις, το σώμα  εύκολα ευθυγραμμίζεται με ένα νου που έχει μάθει να κοιτά πέρα από αυτό, προς το φως.

7. Η διορθωτική μάθηση πάντα αρχίζει με την αφύπνιση του νου, και την απομάκρυνση από την πίστη στην  σωματική όραση. Αυτό συχνά συνεπάγεται φόβο, διότι  φοβάσαι αυτό που θα σου δείξει η πνευματική σου όραση. Είπα και πριν ότι το  Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να δει σφάλμα, και ότι είναι ικανό να βλέπει μόνο πέρα από αυτό, προς την άμυνα της Επανόρθωσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι  αυτό μπορεί να προκαλέσει δυσφορία, όμως αυτή η δυσφορία δεν είναι η τελική έκβαση της αντίληψης. Όταν επιτραπεί στο Άγιο Πνεύμα να δει τον βεβηλωμένο βωμό, Αυτό στρέφεται  αμέσως προς την Επανόρθωση. Τίποτα από ό,τι αντιλαμβάνεται, δεν είναι δυνατόν να προκαλέσει φόβο. Όλα όσα απορρέουν από την πνευματική επίγνωση απλά διοχετεύονται προς διόρθωση. Η δυσφορία προκαλείται μόνο και μόνο για να φέρει στην επίγνωση την ανάγκη για διόρθωση. 

8. Ο φόβος προς την θεραπεία προκύπτει τελικά από την  απροθυμία να δεχτείς ότι η θεραπεία είναι αναγκαία. Αυτό που βλέπουν τα μάτια του σώματος δεν είναι διορθωτικό,  και ούτε το σφάλμα μπορεί να διορθωθεί με κάποιο μέσο που γίνεται ορατό από αυτά. Όσο πιστεύεις σε ότι σου λένε  τα μάτια του σώματος, οι προσπάθειες σου για διόρθωση θα παίρνουν λάθος κατεύθυνση. Η πραγματική όραση επισκιάζεται, διότι δεν αντέχεις να δεις το δικό σου βεβηλωμένο βωμό. Αλλά εφόσον ο βωμός έχει βεβηλωθεί, η κατάστασή σου γίνεται διπλά  επικίνδυνη εκτός κι αν την αντιληφθείς.
35

9. Η θεραπεία είναι μια ικανότητα που αναπτύχθηκε μετά τον διαχωρισμό, πριν από τον οποίο δεν ήταν απαραίτητη. Όπως όλες οι πτυχές της πίστης στο χρόνο και τον χώρο, είναι και αυτή προσωρινή. Όμως, όσο παραμένει ο χρόνος, η  θεραπεία  χρειάζεται  σαν μέσο προστασίας. Αυτό συμβαίνει διότι η θεραπεία βασίζεται στην φιλευσπλαχνία, και η φιλευσπλαχνία είναι ένας τρόπος να αντιλαμβάνεσαι την τελειότητα κάποιου άλλου ακόμα κι αν δεν την αντιλαμβάνεσαι μέσα σε σένα. Οι περισσότερες από τις πιο ευγενείς αντιλήψεις για τις οποίες είσαι ικανός τώρα εξαρτώνται από τον χρόνο. Η φιλευσπλαχνία  είναι πραγματικά μια αμυδρή αντανάκλαση της αγάπης που περιλαμβάνει και αγκαλιάζει τα πάντα και βρίσκεται πολύ πιο πέρα από οποιαδήποτε  μορφή φιλευσπλαχνίας  μπορείς να συλλάβεις προς το παρόν. Η φιλευσπλαχνία είναι ουσιαστική για την ορθότητα του νου με την περιορισμένη έννοια που μπορείς να πετύχεις τώρα.

10. Η φιλευσπλαχνία είναι ένας τρόπος να βλέπεις κάποιον σαν να έχει ήδη υπερβεί κατά πολύ τα πραγματικά επιτεύγματά του μέσα στον χρόνο. Εφόσον η δική του σκέψη είναι λανθασμένη δεν μπορεί να δει την Επανόρθωση για τον εαυτό του, ειδάλλως δεν θα χρειαζόταν την φιλευσπλαχνία. Η φιλευσπλαχνία   που του χαρίζεται είναι από την μια πλευρά η αναγνώριση ότι χρειάζεται βοήθεια, και από την άλλη η αναγνώριση ότι θα την δεχτεί. Και οι δύο αυτές αντιλήψεις υποδηλώνουν την εξάρτησή τους από τον χρόνο, κάνοντας προφανές ότι η φιλευσπλαχνία ακόμα βρίσκεται εντός των περιορισμών αυτού του κόσμου. Είπα και πριν ότι μόνο η αποκάλυψη υπερβαίνει τον χρόνο. Το θαύμα, σαν έκφραση φιλευσπλαχνίας, μπορεί μόνο να τον επισπεύσει. Εν τούτοις, πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι όποτε προσφέρεις ένα θαύμα σε κάποιον άλλο, συντομεύεις τα βάσανα και των δυο σας. Αυτό αποτελεί μια αναδρομική όπως και προοδευτική επανόρθωση.


Α. Οι Ειδικές Αρχές των Εργατών των Θαυμάτων
      
11.(1) Το θαύμα καταργεί την ανάγκη για έγνοιες κατωτέρου επιπέδου. Εφόσον είναι ένα διάλλειμα εκτός πλαισίου χρόνου, οι συνηθισμένες θεωρίες του χώρου και του χρόνου, δεν ισχύουν εδώ. Όταν κάνεις ένα θαύμα, εγώ θα κανονίζω και τον χώρο και τον χρόνο για να προσαρμοστούν σε αυτό.
12.(2) Είναι πολύ βασικό να γίνει μια ξεκάθαρη διάκριση ανάμεσα σε αυτό που είναι δημιουργημένο και σε ό,τι είναι φτιαγμένο. Όλες οι μορφές θεραπείας βασίζονται σε αυτή την θεμελιώδη διόρθωση στην αντίληψη επιπέδων.
13.(3)  Ποτέ μην συγχέεις την λανθασμένη και την ορθή κατάσταση του νου. Αν απαντάς σε οποιαδήποτε μορφή σφάλματος με κάτι άλλο εκτός από επιθυμία για θεραπεία, είναι μια έκφραση αυτής της σύγχυσης.
14.(4) Το θαύμα είναι πάντα μια άρνηση αυτού του σφάλματος και μια επιβεβαίωση της αλήθειας. Μόνο η ορθότητα του νου μπορεί να διορθώνει με τρόπο αληθινά αποτελεσματικό. Στην πραγματικότητα, ό,τι δεν έχει πραγματικό αποτέλεσμα, δεν έχει ούτε αληθινή ύπαρξη. Το αποτέλεσμά του λοιπόν, είναι το κενό. Όντας χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, είναι επιρρεπές στην  προβολή.
15. (5) Η δύναμη προσαρμογής επιπέδων του θαύματος εισάγει την ορθή αντίληψη για θεραπεία. Μέχρι να συμβεί αυτό η θεραπεία δεν μπορεί να γίνει κατανοητή. Η συγχώρεση είναι μια κενή χειρονομία εκτός κι αν περιλαμβάνει διόρθωση. Χωρίς αυτή, περιέχει κυρίως κρίση, παρά θεραπεία.
16. (6) Συγχώρεση προσανατολισμένη στα  θαύματα, είναι μόνο η διόρθωση. Δεν έχει κανένα στοιχείο κρίσης. Η δήλωση «Πατέρα συγχώρεσε τους γιατί δεν γνωρίζουν τι κάνουν» με κανένα τρόπο δεν αξιολογεί το τι κάνουν. Είναι μια έκκληση στον Θεό να θεραπεύσει
37

το νου τους. Δεν υπάρχει καμιά αναφορά στην έκβαση του σφάλματος. Αυτό δεν έχει σημασία.
17. (7) Η νουθεσία «Να έχετε ένα νου» είναι η δήλωση της ετοιμότητας για αποκάλυψη. Το αίτημά μου «Κάνετε αυτό φέρνοντας στην μνήμη σας εμένα» είναι έκκληση συνεργασίας των εργατών των θαυμάτων. Οι δύο αυτές δηλώσεις δεν βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο πραγματικότητας. Μόνο το τελευταίο περιλαμβάνει κάποια επίγνωση του χρόνου, εφόσον το να θυμάσαι σημαίνει ότι ανακαλείς το παρελθόν στο παρόν. Ο χρόνος βρίσκεται κάτω από την δική μου καθοδήγηση, αλλά η αιωνιότητα ανήκει στον Θεό. Μέσα στον χρόνο υπάρχουμε ο ένας για τον άλλο και μαζί με τον άλλο. Στην αιωνιότητα συνυπάρχουμε με τον Θεό.
18.(8) Μπορείς να κάνεις πολλά για την δική σου θεραπεία και των άλλων αν όποτε υπάρξει μια κατάσταση που χρειάζεται βοήθεια, σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο:
Είμαι εδώ μόνο για να βοηθήσω.
Είμαι εδώ για να εκπροσωπήσω Αυτόν ο Οποίος  με έστειλε.
Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχώ για το τι να πω ή το τι να κάνω, διότι Εκείνος  ο  Οποίος με έστειλε θα με καθοδηγεί.
Είμαι ικανοποιημένος να βρίσκομαι όπου επιθυμεί Αυτός, γνωρίζοντας ότι Αυτός  πηγαίνει  εκεί μαζί  μου.
Θα  θεραπευτώ καθώς Τον αφήνω να με διδάσκει να θεραπεύω.
    
VΙ. Φόβος και Σύγκρουση
1. Το ότι φοβάσαι φαίνεται ότι συμβαίνει παρά την θέλησή σου∙ σαν να είναι κάτι πέρα από τον έλεγχό σου. Εν τούτοις, έχω ήδη πει ότι μόνο οι δημιουργικές πράξεις θα έπρεπε να είναι ακούσιες. Εγώ μπορώ να αναλάβω τον έλεγχο σε όλα όσα δεν έχουν σημασία, ενώ η καθοδήγησή μου θα οδηγεί όλα όσα έχουν, αν εσύ το επιλέξεις. Τον φόβο δεν μπορώ
38

να τον ελέγξω, αλλά μπορεί να  τεθεί υπό τον δικό σου έλεγχο. Ο φόβος με εμποδίζει να σου δώσω τον δικό μου έλεγχο. Η παρουσία του φόβου δείχνει ότι έχεις υψώσει σκέψεις σωματικές στο επίπεδο του νου. Αυτό τις αποσπά από τον έλεγχό μου, και σε κάνει να νιώθεις προσωπικά υπεύθυνος γι αυτές. Αυτή είναι μια προφανής σύγχυση επιπέδων.
2.  Δεν καλλιεργώ την σύγχυση επιπέδων, αλλά εσύ πρέπει να επιλέξεις να την διορθώσεις. Δεν μπορείς να δικαιολογήσεις την παρανοϊκή συμπεριφορά λέγοντας ότι δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Γιατί θα πρέπει να συναινείς σε παρανοϊκή σκέψη; Εδώ υπάρχει μία σύγχυση που καλά θα έκανες να δεις καθαρά. Μπορεί να πιστεύεις ότι είσαι υπεύθυνος για ό,τι κάνεις, αλλά όχι για  ό,τι σκέφτεσαι. Η αλήθεια είναι ότι είσαι υπεύθυνος για ό,τι σκέφτεσαι, διότι μόνο σε αυτό το επίπεδο μπορείς να ασκήσεις την επιλογή σου. Το τι κάνεις προέρχεται από αυτό που σκέφτεσαι. Δεν μπορείς να  διαχωρίσεις τον εαυτό σου από την αλήθεια «δίνοντας» αυτονομία στην συμπεριφορά. Αυτή ελέγχεται από μένα αυτόματα αμέσως μόλις  εναποθέσεις αυτό που σκέφτεσαι κάτω από την καθοδήγησή μου. Όποτε φοβάσαι, είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι έχεις επιτρέψει στο νου σου να δημιουργήσει εσφαλμένα και δεν επέτρεψες σε μένα να τον καθοδηγήσω.
3. Δεν έχει νόημα να πιστεύεις ότι το να ελέγξεις την έκβαση της λανθασμένης σκέψης μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την θεραπεία. Όταν φοβάσαι έχεις επιλέξει εσφαλμένα. Αυτός είναι ο λόγος που νιώθεις υπεύθυνος γι αυτό. Πρέπει ν’αλλάξεις το νου σου, όχι την συμπεριφορά σου, και αυτό είναι ζήτημα προθυμίας. Δεν χρειάζεσαι καθοδήγηση παρά μόνο στο επίπεδο του νου. Η διόρθωση ανήκει μόνο στο επίπεδο όπου είναι δυνατή η αλλαγή. Η αλλαγή δεν σημαίνει τίποτα στο επίπεδο του συμπτώματος, όπου δεν μπορεί  να λειτουργήσει.
4. Η διόρθωση του φόβου είναι δική σου ευθύνη. Όταν ζητάς απελευθέρωση από τον φόβο, υπονοείς ότι δεν  είναι δική σου η ευθύνη. Αντί γι αυτό, θα έπρεπε να ζητάς, βοήθεια στις συνθήκες  που έχουν προκαλέσει τον φόβο. Αυτές οι συνθήκες μπορεί να περιλαμβάνουν μια προθυμία να είσαι διαχωρισμένος. Σε αυτό το επίπεδο μπορείς να κάνεις κάτι. Είσαι υπερβολικά ανεκτικός στην περιπλάνηση του νου, και παθητικά συναινείς στις λανθασμένες δημιουργίες του νου σου. Το
39

συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν έχει σημασία, αλλά το θεμελιώδες σφάλμα έχει. Η διόρθωση είναι πάντα η ίδια. Πριν επιλέξεις να κάνεις οτιδήποτε, ρώτησέ με αν η επιλογή σου βρίσκεται σε συμφωνία με την δική μου. Αν είσαι σίγουρος  ότι είναι, δεν θα υπάρχει φόβος.
5. Ο φόβος είναι πάντα σημάδι έντασης, που προκύπτει κάθε φορά που αυτό που θέλεις έρχεται σε σύγκρουση με αυτό που κάνεις. Αυτή η κατάσταση προκύπτει με δύο τρόπους: Πρώτα, μπορεί να επιλέγεις να κάνεις αλληλοσυγκρουόμενα πράγματα, είτε συγχρόνως, είτε διαδοχικά. Αυτό παράγει συγκρουόμενη συμπεριφορά, η οποία σου  είναι ανυπόφορη διότι το μέρος του νου που θέλει να κάνει κάτι άλλο εξαγριώνεται. Δεύτερον, μπορεί να συμπεριφέρεσαι όπως νομίζεις ότι πρέπει, αλλά χωρίς να θέλεις απόλυτα να το κάνεις αυτό. Αυτό  παράγει συνεπή συμπεριφορά, αλλά περιλαμβάνει μεγάλη ένταση. Και στις δύο περιπτώσεις, ο νους και η συμπεριφορά βρίσκονται σε δυσαρμονία, και το αποτέλεσμα είναι μια κατάσταση στην οποία κάνεις αυτό που δεν θέλεις απόλυτα να κάνεις. Αυτό εγείρει μια  αίσθηση εξαναγκασμού που συνήθως προκαλεί οργή, και έπειτα είναι πολύ πιθανόν ν’ακολουθήσει προβολή. Κάθε φορά που υπάρχει φόβος, είναι επειδή δεν έχεις αποφασίσει. Άρα ο νους σου είναι διχασμένος, και η συμπεριφορά σου αναπόφευκτα γίνεται αλλοπρόσαλλη. Η διόρθωση σε επίπεδο συμπεριφοράς μπορεί να μετατοπίσει το σφάλμα από τον πρώτο στον δεύτερο τύπο, αλλά δεν θα εξαλείψει τον φόβο.
6. Είναι δυνατόν να φτάσεις σε  μια κατάσταση στην οποία να φέρεις το νου σου κάτω από την δική μου καθοδήγηση χωρίς να καταβάλλεις συνειδητή προσπάθεια, αλλά αυτό συνεπάγεται μια προθυμία που δεν έχεις αναπτύξει ακόμα. Το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να ζητήσει περισσότερα από όσα είσαι πρόθυμος να κάνεις. Η δύναμη να τα κάνεις προέρχεται από την δική σου αδιαίρετη απόφαση. Δεν υπάρχει ένταση όταν κάνεις το Θέλημα του Θεού μόλις αναγνωρίσεις ότι είναι επίσης  και δικό σου. Το μάθημα εδώ είναι αρκετά απλό, αλλά συνήθως παραβλέπεται. Γι αυτό θα το επαναλάβω, προτρέποντάς σε να ακούσεις. Μόνο ο νους σου μπορεί να παράγει φόβο. Το κάνει αυτό κάθε φορά που βιώνει σύγκρουση ως προς το τι θέλει, παράγοντας αναπόφευκτο πόνο διότι αυτό που θέλει να κάνει και αυτό που κάνει
40

βρίσκονται σε δυσαρμονία. Αυτό μπορεί να διορθωθεί μόνο αν αποδεχτείς  ένα ενοποιημένο στόχο.
7. Το πρώτο διορθωτικό βήμα για την διόρθωση και εξάλειψη του λάθους  είναι να γνωρίσεις πρώτα ότι η σύγκρουση είναι μια έκφραση φόβου. Λέγε στον εαυτό σου ότι κατά κάποιο τρόπο  επέλεξες να μην αγαπάς, ειδάλλως ο φόβος δεν θα είχε προκύψει. Τότε η όλη διαδικασία της διόρθωσης γίνεται μια απλή σειρά πρακτικών βημάτων μέσα στην ευρύτερη διαδικασία της αποδοχής της Επανόρθωσης σαν θεραπεία. Αυτά τα βήματα μπορούν να συνοψισθούν με αυτό τον τρόπο:
Γνώρισε πρώτα  ότι αυτό είναι φόβος.
Ο φόβος προκύπτει  από έλλειψη αγάπης.
Η μόνη γιατρειά για την έλλειψη  αγάπης είναι η απόλυτη αγάπη.
Η απόλυτη  αγάπη  είναι η Επανόρθωση.
8. Έχω τονίσει ότι το θαύμα, ή η έκφραση της Επανόρθωσης, είναι πάντα σημάδι σεβασμού από τους άξιους προς τους άξιους. Η αναγνώριση αυτής της αξίας αποκαθίσταται με την Επανόρθωση. Είναι ολοφάνερο, λοιπόν, ότι όταν φοβάσαι, έχεις τοποθετήσει τον εαυτό σου σε μια θέση όπου χρειάζεσαι Επανόρθωση. Έχεις κάνει κάτι χωρίς αγάπη, έχοντας επιλέξει δίχως την αγάπη. Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση για την οποία προσφέρεται η Επανόρθωση. Η ανάγκη για γιατρικό ενέπνευσε την καθιέρωση της. Όσο αναγνωρίζεις μόνο την ανάγκη για γιατρικό, θα παραμένεις φοβισμένος. Όμως, αμέσως μόλις  το δεχτείς, έχεις καταργήσει τον φόβο. Έτσι  συμβαίνει  η αληθινή θεραπεία.
9. Όλοι βιώνουν φόβο. Και όμως, με πολύ λίγη ορθή σκέψη θα καταλάβαινες γιατί εμφανίζεται ο φόβος. Λίγοι είναι αυτοί που εκτιμούν την πραγματική δύναμη του νου, και κανένας δεν παραμένει σε πλήρη επίγνωση αυτής της δύναμης όλη την ώρα.  Όμως, αν ελπίζεις να γλυτώσεις από τον φόβο υπάρχουν κάποια πράγματα που θα πρέπει να συνειδητοποιήσεις, και μάλιστα πολύ καλά. Ο νους είναι πολύ ισχυρός, και ποτέ δεν χάνει την δημιουργική του δύναμη. Ποτέ δεν κοιμάται. Κάθε στιγμή δημιουργεί. Είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις ότι σκέψη και πίστη
41

συνδυάζονται σε ένα κύμα δύναμης που μπορεί στην κυριολεξία να κινήσει βουνά. Με πρώτη ματιά φαίνεται πως το να πιστεύεις ότι διαθέτεις τόσο μεγάλη δύναμη είναι αλαζονικό, αλλά αυτός δεν είναι ο πραγματικός λόγος που δεν το πιστεύεις. Προτιμάς να πιστεύεις ότι οι σκέψεις σου δεν μπορούν να ασκήσουν πραγματική επιρροή διότι στην πραγματικότητα τις φοβάσαι. Αυτό μπορεί να καταπραΰνει την αίσθηση των ενοχών σου, αλλά το κόστος θα είναι να αντιλαμβάνεσαι το νου ως ανήμπορο. Αν πιστεύεις ότι αυτό που σκέφτεσαι δεν παράγει αποτελέσματα  μπορεί να πάψεις να το φοβάσαι, αλλά το πιο πιθανό είναι και να μην το σέβεσαι. Δεν υπάρχουν αδρανείς σκέψεις. Κάθε σκέψη παράγει μορφή σε κάποιο επίπεδο.

VII. Αιτία και Αποτέλεσμα

1. Μπορεί ακόμα να παραπονιέσαι για φόβο, και παρόλα αυτά να επιμένεις να κάνεις τον εαυτό σου να φοβάται. Έχω ήδη τονίσει, ότι δεν μπορείς να μου ζητήσεις να σε απαλλάξω από φόβο. Εγώ γνωρίζω ότι αυτός δεν υπάρχει, αλλά εσύ όχι. Αν παρενέβαινα ανάμεσα στις σκέψεις σου και τα αποτελέσματά τους, τότε θα έκανα επικίνδυνα πειράματα με τον βασικό νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος του πιο σημαντικού νόμου που υπάρχει. Και δεν θα σε βοηθούσα καθόλου αν υποβίβαζα την δύναμη της δικής σου σκέψης. Αυτό θα ερχόταν σε άμεση αντίθεση με τον σκοπό αυτών των μαθημάτων. Θα σε βοηθούσε πολύ περισσότερο να σου υπενθυμίσω ότι δεν προφυλάσσεις αρκετά προσεκτικά τις σκέψεις σου. Μπορεί να αισθάνεσαι ότι σε αυτό το σημείο να χρειαζόσουν ένα θαύμα για να μπορέσεις να κάνεις κάτι τέτοιο, πράγμα το οποίο είναι απόλυτα σωστό. Δεν είσαι συνηθισμένος με τον τρόπο σκέψης που παράγει θαύματα, αλλά μπορείς να εκπαιδευτείς να σκέφτεσαι με τέτοιο τρόπο. Όλοι οι εργάτες των θαυμάτων χρειάζονται αυτό το είδος εκπαίδευσης.
2.  Δεν μπορώ να επιτρέψω  να αφήσεις το νου σου χωρίς επιτήρηση, διότι τότε δεν θα μπορείς να με βοηθήσεις. Η εργασία με τα θαύματα συνεπάγεται πλήρη συνειδητοποίηση της δύναμης της σκέψης για να
42

μπορέσεις έτσι να αποφύγεις την εσφαλμένη δημιουργία. Ειδάλλως θα πρέπει να γίνει ένα θαύμα για την εξισορρόπηση του νου, μια κυκλική διαδικασία που δεν υποστηρίζει  την κατάρρευση του χρόνου στην οποία στοχεύει το θαύμα. Ο εργάτης των θαυμάτων πρέπει να έχει την αληθινή  αιτία και το αποτέλεσμα στην επίγνωση του, σαν μια απαραίτητη προϋπόθεση  για να συμβεί το θαύμα.
3. Και τα θαύματα και ο φόβος προέρχονται από σκέψεις. Αν δεν είσαι ελεύθερος να διαλέξεις το ένα, τότε δεν είσαι ελεύθερος να διαλέξεις και το άλλο. Διαλέγοντας το θαύμα, έχεις απορρίψει τον φόβο, έστω προσωρινά. Φοβάσαι τους πάντες και τα πάντα. Φοβάσαι τον Θεό, εμένα και τον εαυτό σου. Έχεις αντιληφθεί εσφαλμένα, ή έχεις δημιουργήσει εσφαλμένα Εμάς, και πιστεύεις σε αυτό που έφτιαξες. Δεν θα το είχες κάνει αυτό αν δεν φοβόσουν τις δικές σου σκέψεις. Οι φοβισμένοι υποχρεωτικά δημιουργούν εσφαλμένα, διότι αντιλαμβάνονται λάθος την δημιουργία. Όταν δημιουργείς εσφαλμένα βρίσκεσαι σε πόνο. Η αρχή της αιτίας και του αποτελέσματος τώρα γίνεται ένας πραγματικός επιταχυντής, αν και μόνο προσωρινά. Στην πραγματικότητα η «Αιτία» είναι ένας όρος που κανονικά ανήκει στον Θεό, και το «Αποτέλεσμά» Του είναι ο Υιός Του. Αυτό συνεπάγεται μια σειρά σχέσεων Αιτίας και Αποτελέσματος εντελώς διαφορετική από εκείνες πού εισάγεις στην εσφαλμένη δημιουργία. Η θεμελιώδης σύγκρουση σε αυτό τον κόσμο, λοιπόν, βρίσκεται ανάμεσα στην δημιουργία και την εσφαλμένη δημιουργία. Όλος ο φόβος είναι ολοφάνερος στην δεύτερη περίπτωση, και όλη η αγάπη στην πρώτη. Άρα η σύγκρουση είναι ανάμεσα στην αγάπη και τον φόβο.
4. Έχω ήδη πει ότι πιστεύεις ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τον φόβο γιατί τον έφτιαξες εσύ ο ίδιος, και η πίστη σου σε αυτόν φαίνεται ότι τον θέτει εκτός δικού σου ελέγχου. Όμως, κάθε προσπάθεια να διαλύσεις το σφάλμα επιχειρώντας την κυριαρχία σου πάνω στον φόβο είναι ανώφελη. Μάλιστα, επιβεβαιώνει την δύναμη του φόβου μόνο και μόνο με την αξίωση ότι πρέπει να κυριαρχηθεί. Η πραγματική λύση βασίζεται εξ ολοκλήρου στην υπεροχή μέσω της αγάπης. Στο ενδιάμεσο διάστημα, όμως, η αίσθηση σύγκρουσης είναι αναπόφευκτη, εφόσον έχεις
43

τοποθετήσει τον εαυτό σου σε μια θέση όπου πιστεύεις στην δύναμη αυτού που δεν υπάρχει.
5. Το τίποτα  και  τα πάντα δεν γίνεται να συνυπάρχουν. Το να πιστεύεις στο ένα σημαίνει ότι αρνείσαι το άλλο. Ο φόβος στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα και η αγάπη είναι τα πάντα. Όποτε το φως εισέρχεται στο σκοτάδι, το σκοτάδι καταργείται. Αυτό που πιστεύεις είναι αληθινό για σένα. Υπ’αυτή την έννοια ο διαχωρισμός έχει  συμβεί, και το να το αρνείσαι σημαίνει ότι απλά χρησιμοποιείς με λανθασμένο τρόπο την άρνηση. Εν τούτοις, το να επικεντρώνεσαι στο σφάλμα είναι μόνο άλλο ένα σφάλμα. Η αρχική διορθωτική διαδικασία είναι ν’αναγνωρίσεις προσωρινά ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα, αλλά μόνο σαν ένδειξη ότι χρειάζεται άμεση διόρθωση. Αυτό καθιερώνει μια κατάσταση του νου, στην οποία η Επανόρθωση μπορεί να γίνει αποδεκτή χωρίς καθυστέρηση. Θα πρέπει, εν τούτοις, να τονίσουμε ότι στο τέλος δεν είναι δυνατός κανένας συμβιβασμός ανάμεσα στο τίποτα και στο τα πάντα. Ο χρόνος είναι βασικά ένα εργαλείο, με το οποίο θα καταργηθεί κάθε συμβιβασμός όσον αφορά αυτό το θέμα. Φαινομενικά και μόνο καταργείται σταδιακά, διότι ο χρόνος ο ίδιος περιλαμβάνει διαλείμματα που δεν υπάρχουν. Η λανθασμένη δημιουργία το κατέστησε αυτό αναγκαίο ως διορθωτικό εργαλείο. Η δήλωση «Διότι ο Θεός αγάπησε τόσο πολύ τον κόσμο ώστε του έδωσε τον μοναδικό αγαπητό Του Υιό, έτσι ώστε όποιος πιστέψει σε αυτόν να μην χαθεί και να έχει αιώνια ζωή» χρειάζεται μόνο μια μικρή διόρθωση για να έχει νόημα μέσα σε αυτό το πλαίσιο ∙ «Αυτός τον έδωσε στον μοναδικό αγαπητό Του Υιό.»
ΥΙΟΙ –ΥΙΟΤΗΤΑ VII. Αιτία και Αποτέλεσμα
6. Θα πρέπει να σημειώσουμε με προσοχή ότι ο Θεός έχει μόνο έναν Υιό. Αν όλη η δημιουργία είναι Υιοί Του, ο κάθε ένας πρέπει να είναι αδιαίρετο μέρος όλης της Υιότητας. Η Υιότητα  μέσα στην Ενότητά της υπερβαίνει το σύνολο των μερών της. Εν τούτοις, αυτό δεν είναι ξεκάθαρο όσο οποιοδήποτε από τα μέρη της λείπει. Γι αυτό η σύγκρουση δεν μπορεί να επιλυθεί εξ ολοκλήρου, μέχρι όλα τα μέρη της Υιότητας να έχουν επιστρέψει. Μόνο τότε μπορεί να γίνει κατανοητή η σημασία της ολότητας με την πραγματική έννοια. Οποιοδήποτε μέρος της Υιότητας μπορεί να πιστεύει στο σφάλμα ή στην ατέλεια αν το επιλέξει. Όμως, αν
44

κάνει κάτι τέτοιο, πιστεύει στη ύπαρξη του τίποτα. Η διόρθωση αυτού του σφάλματος είναι η Επανόρθωση.
7. Έχω ήδη μιλήσει εν συντομία για την ετοιμότητα, αλλά ίσως εδώ χρειάζεται να προσθέσω και κάτι ακόμα. Η ετοιμότητα είναι μόνο η προϋπόθεση για την πραγματοποίηση. Αυτά τα  δύο δεν θα πρέπει να συγχέονται. Μόλις συμβεί μια κατάσταση ετοιμότητας, υπάρχει συνήθως κάποιος βαθμός επιθυμίας για πραγματοποίηση, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι και αδιαίρετος. Αυτή η κατάσταση(ετοιμότητας) δεν υπονοεί τίποτε περισσότερο από κάποιο δυναμικό για αλλαγή του νου. Η αυτοπεποίθηση δεν μπορεί να αναπτυχθεί πλήρως μέχρι να πραγματοποιηθεί η κυριαρχία. Έχουμε ήδη επιχειρήσει να διορθώσουμε το  βασικό σφάλμα ότι μπορούμε να κυριαρχήσουμε στον φόβο, και έχουμε ήδη τονίσει ότι η μόνη πραγματική κυριαρχία συμβαίνει μέσω της αγάπης. Η ετοιμότητα είναι μόνο η αρχή της αυτοπεποίθησης. Μπορεί  να θεωρείς ότι αυτό συνεπάγεται ότι απαιτείται κάποιο τεράστιο χρονικό διάστημα ανάμεσα στην ετοιμότητα και την κυριαρχία, αλλά ας σου υπενθυμίσω ότι ο χρόνος και ο χώρος βρίσκονται κάτω από τον δικό μου έλεγχο.
PDF11-20
Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
1. Η Κρίση του Αγίου Πνεύματος

1. Σου έχει ειπωθεί να μην κάνεις το σφάλμα πραγματικό, και ο τρόπος να το κάνεις αυτό είναι πολύ απλός. Αν θέλεις να πιστεύεις στο σφάλμα, τότε θα πρέπει να το κάνεις εσύ πραγματικό, επειδή από μόνο του δεν είναι. Αλλά η αλήθεια είναι πραγματική από μόνη της, και για να πιστέψεις σ’ αυτήν δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Κατανόησε ότι δεν ανταποκρίνεσαι άμεσα σε τίποτα, παρά μόνο στην δική σου ερμηνεία γι αυτό. Η ερμηνεία σου, λοιπόν, δικαιολογεί  την αντίδραση. Γι αυτό το να αναλύεις τα κίνητρα των άλλων είναι επικίνδυνο για σένα. Αν αποφασίσεις ότι κάποιος πραγματικά προσπαθεί να σου επιτεθεί ή να σε εγκαταλείψει ή να σε υποδουλώσει, τότε θα αντιδράσεις σαν να το κάνει πραγματικά, και έτσι κάνεις  το σφάλμα πραγματικό για σένα. Όταν ερμηνεύεις το σφάλμα του δίνεις δύναμη, και κάνοντας το αυτό  θα παραβλέπεις την αλήθεια. 
2. Η ανάλυση του κίνητρου του εγώ είναι πολύ περίπλοκη, πολύ ασαφής , και ποτέ δίχως την ανάμειξη του δικού σου εγώ. Η όλη διαδικασία αναπαριστά μια ξεκάθαρη προσπάθεια να αποδείξεις πόσο ικανός είσαι να καταλαβαίνεις αυτό που αντιλαμβάνεσαι. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι αντιδράς στις ερμηνείες που δίνεις σαν να ήταν σωστές. Μπορεί, τότε, να ελέγχεις τις αντιδράσεις σου όσον αφορά την  συμπεριφορά, αλλά όχι όσον αφορά τα συναισθήματα. Αυτό θα ήταν προφανώς ένας διχασμός ή μια επίθεση στην ακεραιότητα του νου σου, αντιπαραθέτοντας δύο επίπεδα το ένα εναντίον του άλλου.
3. Μόνο μια ερμηνεία κινήτρου είναι λογική. Κι επειδή είναι η κρίση του Αγίου Πνεύματος δεν απαιτεί καθόλου προσπάθεια από μέρους σου. Κάθε σκέψη αγάπης είναι αληθινή. Όλα τα άλλα είναι μια έκκληση για θεραπεία και βοήθεια, άσχετα με την μορφή που παίρνουν. Μπορεί κάποιος να είναι δικαιολογημένος όταν ανταποκριθεί με θυμό στην έκκληση ενός αδελφού για βοήθεια; Καμία άλλη αντίδραση δεν είναι κατάλληλη εκτός από την προθυμία να του την προσφέρεις, διότι αυτό και μόνο είναι που ζητά. Αν του προσφέρεις οτιδήποτε άλλο υποθέτεις ότι έχεις  το δικαίωμα να επιτεθείς στην πραγματικότητά του ερμηνεύοντάς την έτσι όπως την βλέπεις εσύ. Ίσως ο κίνδυνος αυτής της ενέργειας να μην είναι προφανής ακόμη μέσα στο νου σου. Αν πιστέψεις  ότι μια έκκληση για θεραπεία και βοήθεια είναι κάτι άλλο, τότε θα αντιδράσεις σε αυτό το κάτι άλλο. Άρα η ανταπόκρισή σου θα είναι ακατάλληλη για την πραγματικότητα έτσι όπως είναι, αλλά όχι και για την δική σου αντίληψη γι αυτήν.
VIII. Από την Αντίληψη στην Γνώση
1. Όλη η θεραπεία είναι απελευθέρωση από το παρελθόν. Αυτός είναι ο λόγος που το Άγιο Πνεύμα είναι ο μόνος Θεραπευτής. Διδάσκει ότι το παρελθόν δεν υπάρχει, ένα γεγονός που ανήκει στην σφαίρα της γνώσης, και γι αυτό κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να το γνωρίζει. Πραγματικά θα ήταν  αδύνατον να βρίσκεσαι στον κόσμο με αυτή την γνώση. Διότι ο νους που το γνωρίζει αυτό ξεκάθαρα γνωρίζει ακόμα ότι διαμένει στην αιωνιότητα, και δεν κάνει καθόλου χρήση της αντίληψης. Επομένως δεν αναλογίζεται πού είναι, διότι η ιδέα του «πού» δεν σημαίνει τίποτε γι αυτόν. Γνωρίζει ότι είναι παντού, όπως και ότι έχει τα πάντα, παντοτινά.
2. Η μεγάλη πραγματική διαφορά ανάμεσα στην αντίληψη και την γνώση γίνεται προφανής αν αναλογιστείς αυτό: Δεν υπάρχει τίποτε το μερικό σε σχέση με την γνώση. Κάθε όψη είναι ολοκληρωμένη, και επομένως καμία όψη  δεν είναι διαχωρισμένη. Εσύ είσαι μια όψη της γνώσης, εφόσον είσαι μέσα στο Νου του Θεού, ο Οποίος σε γνωρίζει. Όλη η γνώση πρέπει να είναι δική σου, διότι μέσα σε σένα είναι όλη η γνώση. Η αντίληψη, ακόμα και στο ανώτερο επίπεδό της, δεν είναι ποτέ ολοκληρωμένη. Ακόμα και η αντίληψη του Αγίου Πνεύματος, που είναι η τελειότερη δυνατή όσον αφορά την αντίληψη, δεν έχει νόημα στον Ουρανό. Η αντίληψη μπορεί να φτάσει παντού κάτω από την δική Του καθοδήγηση, διότι η όραση του Χριστού βλέπει τα πάντα μέσα στο φως. Ωστόσο, καμιά αντίληψη, όσο άγια  και να είναι, δεν θα διαρκέσει για πάντα.
3. Η τέλεια αντίληψη, λοιπόν, έχει πολλά στοιχεία κοινά με την γνώση, κάνοντας την μετάβαση  σε αυτήν δυνατή. Ωστόσο, το τελευταίο βήμα πρέπει να γίνει από τον Θεό, διότι το τελικό βήμα στην λύτρωσή σου, η οποία φαίνεται ότι είναι στο μέλλον, έγινε από τον Θεό στην δημιουργία σου. Ο διαχωρισμός δεν το έχει διακόψει. Η δημιουργία δεν μπορεί να διακοπεί. Ο διαχωρισμός είναι απλά ένας λανθασμένος σχηματισμός της πραγματικότητας, χωρίς καμία απολύτως επίδραση. Το θαύμα, ενώ δεν έχει καμία λειτουργία στον Ουρανό, χρειάζεται εδώ. Πλευρές της πραγματικότητας μπορούν ακόμα να γίνουν ορατές, και θα αντικαταστήσουν  πλευρές της μη πραγματικότητας. Πλευρές της πραγματικότητας μπορούν να γίνουν ορατές στα πάντα και παντού. Όμως, μόνο ο Θεός μπορεί να τις συγκεντρώσει, στεφανώνοντας  τες με το τελικό δώρο της αιωνιότητας ως ένα.
  67
4. Χώρια από τον Πατέρα και τον Υιό, το Άγιο Πνεύμα δεν έχει καμία λειτουργία. Δεν είναι διαχωρισμένο από κανέναν από τους Δύο, όντας μέσα στο Νου και των Δύο, και γνωρίζοντας ότι ο Νους είναι Ένα. Είναι μια Σκέψη του Θεού, και ο Θεός Το έχει δώσει σε σένα διότι Αυτός δεν έχει καμία Σκέψη που να μην Την μοιράζεται. Το μήνυμά Του μιλάει μέσα στον χρόνο για την αιωνιότητα, κι αυτός είναι ο λόγος που η όραση του Χριστού κοιτάζει τα πάντα με αγάπη. Ωστόσο, ακόμα και η όραση του Χριστού δεν είναι η πραγματικότητά Του. Οι χρυσές όψεις της πραγματικότητας που αναδύονται στο φως κάτω από την στοργική ματιά Του είναι αποσπασματικές αναλαμπές του Ουρανού που βρίσκεται πέρα από αυτές.
5. Αυτό είναι το θαύμα της δημιουργίας·  το ότι είναι μία για πάντα. Κάθε θαύμα που προσφέρεις στον Υιό του Θεού δεν είναι παρά η ορθή αντίληψη μια όψης του όλου. Αν και κάθε όψη  είναι το όλον, δεν μπορείς να το γνωρίσεις αυτό μέχρι να δεις ότι η κάθε όψη  είναι η ίδια, αν την αντιληφθείς στο ίδιο φως και άρα μια. Έτσι, ο κάθε ένας που βλέπεις δίχως το παρελθόν σε φέρνει  πιο κοντά στο τέλος του χρόνου φέρνοντας την θεραπευμένη και θεραπευτική όραση στο σκοτάδι, και κάνοντας τον κόσμο ικανό να δει. Διότι το φως πρέπει να έρθει στον σκοτεινιασμένο κόσμο για να κάνει την όραση του Χριστού δυνατή ακόμα κι εδώ. Βοήθησέ Τον να δώσει το δώρο του φωτός σε όλους όσους νομίζουν ότι περιπλανώνται μέσα στο σκοτάδι, κι άφησέ Τον να τους συγκεντρώσει μέσα στην ήσυχη ματιά Του που τους κάνει ένα.
6. Είναι όλοι το ίδιο·  όλοι όμορφοι και ίσοι μέσα στην αγιότητα τους. Κι Αυτός θα τους προσφέρει στον Πατέρα Του έτσι όπως κι αυτοί προσφέρθηκαν σε Αυτόν. Υπάρχει ένα θαύμα, όπως υπάρχει και μία πραγματικότητα. Και κάθε θαύμα που κάνεις τα περιέχει όλα, όπως κάθε πλευρά της πραγματικότητας που βλέπεις συγχωνεύεται σιωπηλά μέσα στην μία πραγματικότητα του Θεού. Το μόνο θαύμα που υπήρξε ποτέ είναι ο παναγιότατος Υιός του Θεού, ο δημιουργημένος μέσα στην μία πραγματικότητα που είναι του Πατέρα του. Η όραση του Χριστού είναι το δώρο Του σε σένα. Η Ύπαρξή Του είναι το δώρο του Πατέρα Του σε Αυτόν.
7. Να είσαι ικανοποιημένος με την θεραπεία, διότι το δώρο του Χριστού μπορείς να το απονέμεις, και το δώρο του Πατέρα σου δεν μπορείς να το χάσεις. Πρόσφερε το δώρο του Χριστού σε όλους και παντού, διότι τα θαύματα, που προσφέρονται στον Υιό του Θεού μέσα από το Άγιο Πνεύμα, σε συντονίζουν με την πραγματικότητα. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει το ρόλο σου στην λύτρωση, και το ποιοι σε αναζητούν και το πώς να τους βρεις. Η γνώση είναι πολύ πέρα από την δική σου ατομική έγνοια. Εσύ που είσαι μέρος αυτής και όλη αυτή, χρειάζεται μόνο να συνειδητοποιήσεις ότι είναι από τον Πατέρα, και όχι από σένα. Ο ρόλος σου στην λύτρωση σε οδηγεί σε αυτό αποκαθιστώντας την ενότητά της μέσα στο νου σου.
8. Όταν έχεις δει τους αδελφούς σου σαν τον εαυτό σου θα απελευθερωθείς στην γνώση, έχοντας μάθει να ελευθερώνεσαι μέσω Αυτού ο Οποίος γνωρίζει την ελευθερία. Ενώσου μαζί μου κάτω από το ιερό λάβαρο της διδασκαλίας
68
Του, και καθώς αυξανόμαστε σε ισχύ η δύναμη του Υιού του Θεού θα κινείται μέσα μας, και δεν θα αφήνουμε κανέναν δίχως το άγγιγμά της και κανένας δεν θα απομένει μόνος. Και ξαφνικά ο χρόνος θα τελειώσει, και θα ενωθούμε όλοι μέσα στην αιωνιότητα του Θεού του Πατέρα. Το άγιο φως που είδες έξω από τον εαυτό σου, σε κάθε θαύμα που πρόσφερες στους αδελφούς σου, θα σου επιστραφεί. Και γνωρίζοντας ότι το φως είναι μέσα σου, οι δημιουργίες σου θα είναι εκεί μαζί σου, έτσι όπως κι εσύ είσαι μέσα στον Πατέρα σου.
9. Όπως τα θαύματα σε αυτόν τον κόσμο σε ενώνουν με τους αδελφούς σου, έτσι και οι δημιουργίες σου εδραιώνουν  την πατρότητά σου στον Ουρανό. Εσύ είσαι ο μάρτυρας της Πατρότητας του Θεού, κι Αυτός σου έχει δώσει την δύναμη να δημιουργείς τους μάρτυρες της δικής σου, η οποία είναι σαν την δική Του. Αν αρνηθείς έναν αδελφό εδώ, αρνείσαι τους μάρτυρες της πατρότητάς σου στον Ουρανό. Το θαύμα που δημιούργησε ο Θεός είναι τέλειο, όπως είναι τα θαύματα που έκανες  στο Όνομά Του. Αυτά δεν χρειάζονται θεραπεία, ούτε κι εσύ, όταν τα δέχεσαι.
10. Όμως, σε αυτό τον κόσμο η τελειότητά σου δεν έχει μάρτυρες. Ο Θεός την γνωρίζει, αλλά εσύ δεν την γνωρίζεις, κι έτσι δεν μοιράζεσαι την δική Του μαρτυρία γι αυτήν. Ούτε κι εσύ είσαι μάρτυρας Εκείνου, διότι η πραγματικότητα μαρτυρείται ως ένα. Ο Θεός περιμένει την δική σου μαρτυρία για τον Υιό Του και για τον Ίδιο. Τα θαύματα που κάνεις πάνω στην γη αναδύονται στον Ουρανό και σ’ Αυτόν. Αυτά μαρτυρούν αυτό που δεν γνωρίζεις, και καθώς φτάνουν τις πύλες του Ουρανού, ο Θεός θα τις ανοίξει. Διότι ποτέ Αυτός δεν θα άφηνε τον δικό Του αγαπημένο Υιό έξω από αυτές, και μακριά Του.
IX. Οι Δύο Κόσμοι
1. Σου έχει ειπωθεί να φέρεις το σκοτάδι στο φως, και την ενοχή στην αγιότητα. Σου έχει επίσης ειπωθεί ότι το σφάλμα πρέπει να διορθωθεί στην πηγή του. Επομένως, το Άγιο Πνεύμα χρειάζεται αυτή την μικροσκοπική πλευρά του εαυτού σου, αυτή την μικρή σκέψη που φαίνεται αποκομμένη και διαχωρισμένη. Όλα τα υπόλοιπα βρίσκονται ασφαλή στην φροντίδα του Θεού, και δεν χρειάζονται καθοδήγηση. Όμως, αυτή η άγρια και απατηλή σκέψη χρειάζεται βοήθεια διότι, μέσα στις αυταπάτες της, νομίζει ότι αυτή είναι ο Υιός του Θεού, ολοκληρωμένη και παντοδύναμη, μοναδική κυρίαρχος του βασιλείου που έθεσε χωριστά για να το τυραννά με την τρέλα και να το οδηγεί στην υποταγή και την σκλαβιά. Αυτό είναι το μικρό κομμάτι που νομίζεις ότι έκλεψες από τον Ουρανό. Δώσε το πίσω στον Ουρανό. Ο Ουρανός δεν το έχει χάσει, αλλά εσύ δεν βλέπεις πια τον Ουρανό.  Άφησε το Άγιο Πνεύμα να το αποσπάσει από το ανεμοδαρμένο βασίλειο στο οποίο το τοποθέτησες, περικυκλωμένο από σκοτάδι, να φρουρείται με την επίθεση και να ενισχύεται με το μίσος. Μέσα στο οχυρό του βρίσκεται ακόμα ένα μικροσκοπικό κομμάτι του Υιού του Θεού, ολοκληρωμένο και άγιο, γαλήνιο και δίχως επίγνωση αυτού που εσύ νομίζεις ότι το περιβάλλει. 
2. Μην είσαι διαχωρισμένος, διότι Αυτός που το περιβάλλει έχει φέρει την ενότητα σε σένα, ανταποδίδοντας την μικρή σου προσφορά του σκοταδιού προς το αιώνιο φως. Πως γίνεται αυτό; Είναι πάρα πολύ απλό, εφόσον βασίζεται στο τι είναι πραγματικά αυτό το μικρό βασίλειο. Η άγονη άμμος, το σκοτάδι και η έλλειψη ζωής, γίνονται ορατά μόνο μέσα από τα μάτια του σώματος. Η ψυχρή όρασή του παραμορφώνεται, και τα μηνύματα που μεταδίδει σε σένα που το έφτιαξες για να περιορίσεις την επίγνωσή σου είναι μικρά και περιορισμένα, και τόσο αποσπασματικά που δεν έχουν κανένα νόημα. 
3. Από τον κόσμο των σωμάτων, τον φτιαγμένο από την παράνοια, παρανοϊκά μηνύματα φαίνεται πως επιστρέφουν στο νου που τα έφτιαξε. Όλα αυτά τα μηνύματα φέρουν μαρτυρίες αυτού του κόσμου, διακηρύσσοντας ότι είναι αληθινός. Διότι εσύ έστειλες αυτούς τους αγγελιαφόρους για να σου το μεταφέρουν αυτό. Ό,τι και να σου μεταφέρουν αυτά τα μηνύματα είναι
  203
εντελώς εξωγενές. Δεν υπάρχει κανένα μήνυμα που να μιλάει γι αυτό που βρίσκεται από κάτω , διότι το σώμα δεν θα μιλούσε ποτέ γι αυτό. Τα μάτια του δεν το αντιλαμβάνονται·  οι αισθήσεις του δεν έχουν ιδέα γι αυτό·  η γλώσσα του δεν μπορεί να αναμεταδώσει τα μηνύματά του. Όμως ο Θεός μπορεί να σε φέρει εκεί, αν είσαι πρόθυμος να ακολουθήσεις το Άγιο Πνεύμα μέσα από τον φαινομενικό τρόμο, δείχνοντάς Του εμπιστοσύνη ότι δεν θα σε εγκαταλείψει και θα σε αφήσει εκεί. Διότι ο δικός Του σκοπός δεν είναι να σε τρομάξει, ενώ ο δικός σου είναι. Μπαίνεις σε έντονο πειρασμό να Το εγκαταλείψεις εκεί που βρίσκεται το εξωτερικό πεδίο του φόβου, αλλά Αυτό θα σε οδηγήσει με ασφάλεια μέσα από αυτό και ακόμα μακρύτερα πέρα από αυτό.
4. Ο κύκλος του φόβου βρίσκεται λίγο πιο κάτω από το επίπεδο που βλέπει το σώμα, και φαίνεται πως είναι ολόκληρη η βάση πάνω στην οποία βασίζεται ο κόσμος. Εδώ είναι όλες οι ψευδαισθήσεις, όλες οι διαστρεβλωμένες σκέψεις, όλες οι παρανοϊκές επιθέσεις, η οργή, η εκδίκηση και η προδοσία που φτιάχτηκαν για να κρατούν την ενοχή στην θέση της, έτσι ώστε ο κόσμος να μπορεί να προέλθει από αυτήν και να την κρατήσει κρυφή. Η σκιά της αναδύεται στην επιφάνεια, ούτως ώστε να κρατά τις πιο εξωτερικές εκδηλώσεις της στο σκοτάδι, και να φέρνει την απελπισία και την  μοναξιά σε αυτόν και να τον κρατά δίχως χαρά. Ωστόσο, η έντασή της κρύβεται κάτω από βαριά καλύμματα, και κρατιέται χωριστά από αυτό για το οποίο φτιάχτηκε να κρύψει. Το σώμα δεν μπορεί να το δει αυτό, διότι το σώμα προέκυψε από αυτήν για την προστασία της η οποία εξαρτάται από το να παραμένει αδύνατον να την δεις. Τα μάτια του σώματος ποτέ δεν θα την κοιτάξουν. Όμως θα βλέπουν ό,τι τους υπαγορεύει.
5. Το σώμα θα παραμείνει ο αγγελιαφόρος της ενοχής, και θα ενεργεί σύμφωνα με τις οδηγίες της για όσο διάστημα εσύ πιστεύεις ότι η ενοχή είναι πραγματική. Διότι η πραγματικότητα της ενοχής είναι η ψευδαίσθηση που φαίνεται ότι την κάνει βαριά και θαμπή, αδιαπέραστη, και ένα πραγματικό θεμέλιο για το σύστημα σκέψης του εγώ. Η λεπτότητά του και η διαφάνεια του δεν είναι φανερές μέχρι να δεις το φως πίσω από αυτό. Και τότε θα το δεις σαν ένα εύθραυστο πέπλο μπροστά στο φως.
6. Αυτό το φαινομενικά βαρύ εμπόδιο, αυτό το τεχνητό πάτωμα που μοιάζει σαν βράχος, είναι σαν μια σειρά  από χαμηλά σκοτεινά σύννεφα που φαίνονται σαν συμπαγής τοίχος μπροστά από τον ήλιο. Η αδιαπέραστη εμφάνισή του είναι εξολοκλήρου μια ψευδαίσθηση. Υποχωρεί απαλά προς τις βουνοκορφές που υψώνονται πάνω από αυτόν, και δεν έχει καθόλου την δύναμη να εμποδίσει όποιον θελήσει να σκαρφαλώσει πάνω από αυτόν για να δει τον ήλιο. Δεν είναι αρκετά δυνατός ούτε για να σταματήσει ένα κουμπί να πέσει, ούτε για να κρατήσει ένα πούπουλο. Τίποτα δεν μπορεί να στηριχτεί πάνω του, διότι δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση θεμελίου. Προσπάθησε να τον αγγίξεις και θα δεις πως εξαφανίζεται·  προσπάθησε να τον πιάσεις και θα δεις ότι τα χέρια σου δεν κρατούν τίποτα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 Ποιά Είναι Τα Επίπεδα Διδασκαλίας;
Οι δάσκαλοι του Θεού δεν έχουν προκαθορισμένο διδακτικό επίπεδο. Κάθε διδακτική–μαθησιακή κατάσταση συνεπάγεται μια διαφορετική σχέση στην αρχή, αν και ο τελικός στόχος είναι πάντα ο ίδιος· να κάνουν αυτή την σχέση ιερή, στην οποία να μπορούν και οι δύο να βλέπουν τον Υιό του Θεού ως αναμάρτητο. Δεν υπάρχει κανείς από τον οποίο ένας δάσκαλος του Θεού να μην μπορεί να μάθει, άρα δεν υπάρχει κανένας που να μην μπορεί να τον διδάξει. Βέβαια, από πρακτική άποψη δεν είναι δυνατόν να συναντήσει τους πάντες, ούτε να τον βρούνε όλοι. Επομένως, το σχέδιο περιλαμβάνει κάποιες συγκεκριμένες επαφές για κάθε δάσκαλο του Θεού. Δεν συμβαίνουν τυχαία γεγονότα στην σωτηρία. Αυτούς που πρέπει να συναντήσει θα τους συναντήσει, διότι μαζί έχουν το δυναμικό για μια ιερή σχέση. Είναι έτοιμοι ο ένας για τον άλλο. Το πιο απλό επίπεδο διδασκαλίας φαίνεται ότι είναι αρκετά επιφανειακό. Αποτελείται από αυτό που φαινομενικά είναι μια τυχαία συνάντηση· μια «τυχαία» συνάντηση δυο φαινομενικά αγνώστων σε ένα ασανσέρ, ένα παιδί που τρέχοντας απρόσεχτα πέφτει «τυχαία» πάνω σε έναν ενήλικο, δύο σπουδαστές που «τυχαίνει» να γυρίζουν σπίτι μαζί από τον ίδιο δρόμο. Αυτές οι συναντήσεις δεν είναι τυχαίες. Η κάθε μια έχει το δυναμικό να γίνει μια διδακτική–μαθησιακή κατάσταση. Ίσως οι φαινομενικοί άγνωστοι στο ασανσέρ να χαμογελάσουν ο ένας στον άλλο· ίσως ο ενήλικος δεν μαλώσει το παιδί που έπεσε πάνω του· ίσως οι σπουδαστές να γίνουν
- 12 - - 13
φίλοι. Ακόμα και στο επίπεδο των πιο τυχαίων συναντήσεων, είναι δυνατόν δύο άνθρωποι να σταματήσουν να βλέπουν ξεχωριστά τα συμφέροντα τους, έστω για μια μόνο στιγμή. Αυτή η στιγμή είναι αρκετή. Η σωτηρία έχει έρθει. Είναι δύσκολο να κατανοήσεις ότι τα επίπεδα διδασκαλίας των συμπαντικών μαθημάτων είναι μια αντίληψη χωρίς καμία σημασία, όπως και ο χρόνος. Η ψευδαίσθηση του ενός δίνει έδαφος στην ψευδαίσθηση του άλλου. Με τον καιρό, ο δάσκαλος του Θεού φαίνεται ότι αρχίζει ν’ αλλάζει το νου του για τον κόσμο με μια και μοναδική απόφαση, και έπειτα μαθαίνει όλο και περισσότερα για την νέα κατεύθυνση καθώς την διδάσκει. Έχουμε ήδη καλύψει την ψευδαίσθηση του χρόνου, αλλά η ψευδαίσθηση των επιπέδων διδασκαλίας φαίνεται ότι είναι κάτι διαφορετικό. Ίσως ο καλύτερος τρόπος να δείξουμε ότι αυτά τα επίπεδα δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν είναι απλά να πούμε ότι οποιοδήποτε επίπεδο της διδασκαλικής–μαθησιακής κατάστασης είναι μέρος του σχεδίου του Θεού για την Επανόρθωση, και το σχέδιο Εκείνου δεν μπορεί να έχει επίπεδα, εφόσον είναι μια αντανάκλαση της Θέλησής Του. Η σωτηρία είναι πάντα έτοιμη και πάντα εκεί. Οι δάσκαλοι του Θεού εργάζονται σε διαφορετικά επίπεδα, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. Κάθε διδασκαλική–μαθησιακή κατάσταση είναι υψίστης σημασίας με την έννοια ότι κάθε άτομο που εμπλέκεται θα μάθει το περισσότερο που μπορεί από το άλλο την συγκεκριμένη στιγμή. Με αυτή την έννοια, και μόνο με αυτή, μπορούμε να μιλούμε για επίπεδα διδασκαλίας. Χρησιμοποιώντας τον όρο κατ’ αυτό τον
τρόπο, το δεύτερο επίπεδο διδασκαλίας είναι μια πιο σοβαρή σχέση, στην οποία, για κάποιο διάστημα, δύο άνθρωποι εισέρχονται σε μια σχετικά έντονη διδασκαλική– μαθησιακή κατάσταση και έπειτα φαίνεται να χωρίζουν. Όπως και στο πρώτο επίπεδο, αυτές οι συναντήσεις δεν είναι τυχαίες, ούτε αυτό που φαίνεται ότι είναι το τέλος της σχέσης είναι το πραγματικό τέλος. Και πάλι, ο κάθε ένας μαθαίνει όσα μπορεί να μάθει την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Όμως, όλοι όσοι συναντιούνται κάποια μέρα θα συναντηθούν ξανά, γιατί είναι ο προορισμός όλων των σχέσεων να γίνουν ιερές. Ο Θεός δεν κάνει λάθος για τον Υιό Του. Το τρίτο επίπεδο διδασκαλίας συμβαίνει σε σχέσεις οι οποίες, μόλις σχηματιστούν, είναι για μια ζωή. Αυτές είναι διδασκαλικές–μαθησιακές καταστάσεις στις οποίες δίνεται σε κάθε άτομο ένας επιλεγμένος μαθησιακός σύντροφος ο οποίος του παρουσιάζει απεριόριστες ευκαιρίες μάθησης. Αυτές οι σχέσεις είναι γενικά λίγες, διότι η ύπαρξή τους υποδηλώνει ότι οι εμπλεκόμενοι έχουν φτάσει συγχρόνως σε ένα στάδιο στο οποίο η ισορροπία διδασκαλικής–μαθησιακής κατάστασης είναι πραγματικά τέλεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ίδιοι το αναγνωρίζουν απαραίτητα· μάλιστα, κατά κανόνα δεν το αναγνωρίζουν. Μπορεί να είναι ακόμα και εχθρικοί ο ένας με τον άλλο για κάποιο διάστημα, ή και για όλη τους την ζωή. Αν όμως, αποφασίσουν να μάθουν, το τέλειο μάθημα βρίσκεται μπροστά τους και μπορούν να το μάθουν. Και αν αποφασίσουν να μάθουν αυτό το μάθημα, γίνονται οι σωτήρες των δασκάλων που ταλαντεύονται και μπορεί να φαίνεται ότι κινδυνεύουν να αποτύχουν. Κανένας δάσκαλος του Θεού δεν είναι δυνατόν να αποτύχει να βρει την Βοήθεια που χρειάζεται.

IO CHE AMO SOLO TE