Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

ΚΕΦ 19 Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ


Κεφάλαιο 19
Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ


ΒΙΒΛΙΟ ΑΣΚΗΣΕΩΝ - ΑΣΚΗΣΕΙΣ 136-137 ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΑΣΚΗΣΗ 261 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ

http://jesousandmiracles.blogspot.gr/2014/10/blog-post_88.html







       1. Θεραπεία και Πίστη.
 

1.ΠΙΣΤΗ  ΑΦΟΣΙΩΣΗ---ΑΛΗΘΕΙΑ -ΕΙΡΗΝΗ-

 Είπαμε και προηγουμένως ότι όταν μια κατάσταση έχει αφιερωθεί εξ’ ολοκλήρου στην αλήθεια, η ειρήνη είναι αναπόφευκτη. Η επίτευξή της είναι το κριτήριο με το οποίο μπορούμε να αξιολογήσουμε με βεβαιότητα  την πληρότητα της αφοσίωσης. Ωστόσο, είπαμε επίσης ότι η ειρήνη ποτέ δεν θα επιτευχθεί δίχως την πίστη, διότι αυτό που είναι αφιερωμένο στην αλήθεια ως μοναδικό του στόχο οδηγείται στην αλήθεια μέσω της πίστης. Αυτή η πίστη περιλαμβάνει όλους τους εμπλεκόμενους, διότι μόνο έτσι μπορείς να αντιληφθείς την κατάσταση με νόημα και ολικά. Και όλοι πρέπει να συμπεριληφθούν, ειδάλλως η πίστη σου θα είναι περιορισμένη και η αφοσίωσή σου ατελής.


2.ΠΙΣΤΗ -ΘΕΡΑΠΕΙΑ
 Κάθε κατάσταση, αν την αντιληφθείς σωστά, γίνεται μια ευκαιρία για να θεραπεύσεις τον Υιό του Θεού. Και θεραπεύεται επειδή πρόσφερες πίστη σε αυτόν, δίνοντάς τον στο Άγιο Πνεύμα και απελευθερώνοντάς τον από κάθε απαίτηση που θα είχε το εγώ σου από αυτόν. Έτσι τον βλέπεις ελευθερωμένο, και το Άγιο Πνεύμα μοιράζεται αυτήν την όραση. Κι εφόσον την μοιράζεται την έχει δώσει, κι έτσι θεραπεύει μέσα από εσένα. Αυτή ή ένωση μαζί Του σε έναν κοινό σκοπό κάνει αυτό τον σκοπό πραγματικό, διότι εσύ τον ολοκληρώνεις. Και αυτό είναι η θεραπεία. Το σώμα θεραπεύεται διότι ήρθες δίχως αυτό, κι ενώθηκες με το Νου μέσα στον οποίο βρίσκεται όλη η θεραπεία.
3.ΥΓΕΙΑ  ΕΝΟΤΗΤΑ
ΑΣΘΕΝΕΙΑ-ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟ ΣΚΟΠΟ-
Το σώμα δεν μπορεί να θεραπεύσει, διότι δεν μπορεί να προκαλέσει καμία αρρώστια  στο ίδιο. Δεν χρειάζεται θεραπεία. Η υγεία του ή η ασθένειά του εξαρτώνται απόλυτα από το πως το αντιλαμβάνεται ο νους, και από τον σκοπό για τον οποίο θέλει ο νους να το χρησιμοποιήσει. Είναι προφανές ότι ένα κομμάτι του νου μπορεί να βλέπει τον εαυτό του ως διαχωρισμένο από τον Συμπαντικό Σκοπό. Όταν συμβαίνει αυτό το σώμα γίνεται το όπλο του, που χρησιμοποιείται εναντίον αυτού του Σκοπού, για να αποδείξει το «γεγονός» ότι ο διαχωρισμός έχει συμβεί. Το σώμα γίνεται έτσι το όργανο της ψευδαίσθησης, και ενεργεί ανάλογα·  βλέπει κάτι που δεν υπάρχει, ακούει κάτι που η αλήθεια ποτέ δεν είπε και συμπεριφέρεται παράλογα, όντας φυλακισμένο από την παράνοια.

4. ΑΠΙΣΤΙΑ-ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ-ΣΩΜΑ-ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ-ΑΣΘΕΝΕΙΑ
Μην παραβλέψεις την προηγούμενη δήλωσή μας ότι η απιστία οδηγεί κατευθείαν στις ψευδαισθήσεις. Διότι η απιστία είναι η αντίληψη ενός αδελφού σαν σώμα, και το σώμα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς ένωσης. Αν, λοιπόν, βλέπεις τον αδελφό σου σαν σώμα, έχεις εδραιώσει μια κατάσταση στην οποία η ένωση μαζί του καθίσταται αδύνατη. Η απιστία σου προς αυτόν σε έχει διαχωρίσει από αυτόν, και σας έχει κρατήσει και τους δυο χωριστά μακριά από την θεραπεία. Η απιστία σου, λοιπόν, έχει αντιτεθεί στον σκοπό του Αγίου Πνεύματος, και έχει φέρει ψευδαισθήσεις, επικεντρωμένες στο σώμα, για να παρεμβάλλονται ανάμεσά σας. Και το σώμα θα φαίνεται πως ασθενεί, διότι το έχεις κάνει «εχθρό» της θεραπείας και αντίθετο της αλήθειας.

5. Η απιστία πάντα θα περιορίζει και θα επιτίθεται·  η πίστη θα αφαιρεί όλους τους περιορισμούς και θα ολοκληρώνει.

Δεν μπορεί να είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι η πίστη πρέπει να είναι το αντίθετο της απιστίας. Όμως η διαφορά στην λειτουργία τους είναι λιγότερο φανερή, αν και είναι επακόλουθο της βασικής διαφοράς ανάμεσά τους. Η απιστία πάντα θα περιορίζει και θα επιτίθεται·  η πίστη θα αφαιρεί όλους τους περιορισμούς και θα ολοκληρώνει. Η απιστία θα καταστρέφει και θα διαχωρίζει· η πίστη θα ενώνει και θα θεραπεύει. Η απιστία θα παρεμβάλλει ψευδαισθήσεις ανάμεσα στον Υιό του Θεού και τον Δημιουργό του· η πίστη θα αφαιρεί όλα τα εμπόδια που φαίνεται πως αναδύονται ανάμεσά τους. Η απιστία είναι ολοκληρωτικά αφοσιωμένη στις ψευδαισθήσεις· η πίστη ολοκληρωτικά αφοσιωμένη στην αλήθεια. Μερική αφοσίωση είναι αδύνατη. Η αλήθεια είναι η απουσία ψευδαισθήσεων·  η ψευδαίσθηση είναι η απουσία της αλήθειας. Και τα δύο δεν γίνεται να συνυπάρχουν, ούτε να γίνονται αντιληπτά στο ίδιο μέρος. Το να αφοσιώνεσαι και στα δύο σημαίνει ότι θέτεις έναν στόχο για πάντα ανεπίτευκτο, διότι ένα μέρος του  επιδιώκεται μέσω του σώματος, το οποίο το θεωρείς μέσον αναζήτησης της πραγματικότητας μέσω της επίθεσης. Το άλλο μέρος θα θεραπεύει, κι επομένως επικαλείται το νου και όχι το σώμα.
6. 


 Ο αναπόφευκτος συμβιβασμός είναι η πεποίθηση ότι το σώμα πρέπει να θεραπευθεί, και όχι ο νους. Διότι αυτός ο διαιρεμένος στόχος έχει δώσει και στα δύο μια ίση πραγματικότητα, η οποία θα μπορούσε να είναι δυνατή μόνο αν ο νους περιοριζόταν στο σώμα και διαιρείτο σε μικρά κομμάτια φαινομενικής ολότητας, αλλά δίχως σύνδεση. Αυτό δεν θα βλάψει το σώμα, αλλά θα κρατήσει το απατηλό σύστημα σκέψης μέσα στο νου. Εδώ, λοιπόν, χρειάζεται η θεραπεία. Κι εδώ είναι που βρίσκεται η θεραπεία. Διότι ο Θεός δεν  έδωσε την θεραπεία ξέχωρα από την ασθένεια, ούτε εξασφάλισε την ίαση εκεί όπου δεν μπορεί να βρίσκεται η ασθένεια. Αυτά είναι μαζί, και όταν ειδωθούν μαζί, όλες οι προσπάθειες να κρατηθούν και η αλήθεια και η ψευδαίσθηση στο νου, εκεί όπου και οι δύο βρίσκονται, αναγνωρίζονται ως αφοσίωση στην ψευδαίσθηση·  και εγκαταλείπονται όταν οδηγηθούν στην αλήθεια, και γίνει κατανοητό ότι είναι απόλυτα ασυμβίβαστες με την αλήθεια, από οποιαδήποτε άποψη και  καθ’οποιοδήποτε τρόπο.
6 περίληψη-Το σώμα και ο νους δεν ανήκουν στο ίδιο επίπεδο συμφερόντων ο Νους είναι δημιουργημένος και μένει αιώνια ενώ το σώμα είναι ένα παιχνίδισμα του νου και έχει αρχή και τέλος .ο νους δεν περιορίζεται στο σώμα, έχει άπειρες δυνατότητες.

7. Η αλήθεια και η ψευδαίσθηση δεν συνδέονται καθόλου. Αυτό θα παραμείνει παντοτινά αληθινό, όσο και να προσπαθείς εσύ να τις συνδέσεις. Αλλά οι ψευδαισθήσεις είναι πάντα συνδεδεμένες, όπως και η αλήθεια. H κάθε μια από αυτές είναι ενιαία, ένα ολοκληρωμένο σύστημα σκέψης, αλλά αυτά τα δύο συστήματα σκέψης είναι εντελώς αποσυνδεδεμένα αναμεταξύ τους. Και όταν το αντιληφθείς αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζεις που είναι ο διαχωρισμός, και που πρέπει να θεραπευθεί. Το αποτέλεσμα μιας ιδέας ποτέ δεν είναι διαχωρισμένο από την πηγή του. Η ιδέα του διαχωρισμού έφτιαξε το σώμα και παραμένει συνδεδεμένη με αυτό, κάνοντάς το να ασθενεί εξαιτίας της ταύτισης του νου μαζί του. Νομίζεις ότι προστατεύεις το σώμα κρύβοντας αυτή την σχέση, διότι αυτή η απόκρυψη φαίνεται να  κρατά ασφαλή την ταύτιση σου από την «επίθεση» της αλήθειας.

8. Αν μόνο καταλάβαινες το πόσο έχει βλάψει το νου σου αυτή η παράξενη απόκρυψη , και το πόσο μπερδεμένη έχει γίνει η δική σου ταυτότητα εξαιτίας της! Δεν καταλαβαίνεις πόσο μεγάλη ερήμωση έχει επιφέρει η απιστία σου, διότι η απιστία είναι μια επίθεση που φαινομενικά δικαιώνεται από τα αποτελέσματά της. Διότι όταν εμποδίζεις την πίστη βλέπεις αυτό που είναι ανάξιό της, και δεν μπορείς να κοιτάξεις πέρα από εμπόδιο και να δεις αυτό που είναι ενωμένο μαζί σου.

Περίληψη 8 η απιστία μας οδηγεί στο λάθος συμπέρασμα οτι κάτω από το οπτικό εμπόδιο του σώματος δεν υπάρχει το αληθινό πνευματικό και νοητικό σώμα που κινεί. και δίνει ζωή στο συμπαγές υλικό .




9. Το να έχεις πίστη σημαίνει να θεραπεύεις. Είναι το σημάδι ότι έχεις δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό σου, κι ότι θέλεις να την μοιραστείς. Μέσω της πίστης, προσφέρεις το δώρο της ελευθερίας από το παρελθόν, το οποίο το έλαβες ο ίδιος. Δεν χρησιμοποιείς τίποτα από ό,τι έχει κάνει ο αδελφός σου στο παρελθόν για να τον καταδικάσεις τώρα. Επιλέγεις ελεύθερα να παραβλέψεις τα σφάλματα του, κοιτάζοντας πέρα από όλα τα εμπόδια ανάμεσα σε σένα και αυτόν, βλέποντάς τα ως ένα. Και σε αυτό το ένα βλέπεις την πίστη σου να δικαιώνεται απόλυτα. Για την απιστία δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, αλλά η πίστη πάντα δικαιώνεται.

10. Η πίστη είναι το αντίθετο του φόβου, και είναι τόσο μέρος της αγάπης όσο ο φόβος είναι μέρος της επίθεσης. Η πίστη είναι η αναγνώριση της ένωσης. Είναι η μεγαλειώδης αναγνώριση του καθενός ως Υιού του πιο στοργικού Πατέρα, ο Οποίος τον αγαπά όσο κι εσένα, κι επομένως κι εσύ τον αγαπάς σαν τον εαυτό σου. Και είναι η δική Του Αγάπη που ενώνει εσένα και τον αδελφό σου, και για την Αγάπη Του δεν θέλεις να κρατήσεις κανέναν διαχωρισμένο από την δική σου αγάπη. Ο κάθε ένας εμφανίζεται ακριβώς όπως είναι αντιληπτός κατά την άγια στιγμή, ενωμένος στον σκοπό σου για να απελευθερωθεί από την ενοχή. Βλέπεις τον Χριστό μέσα σε αυτόν, κι αυτός θεραπεύεται διότι κοιτάζεις αυτό που δικαιώνει την πίστη στον καθένα.

11. Η πίστη είναι το δώρο του Θεού, μέσω Αυτού( ΑΠ) που σου έχει δώσει ο Θεός. Η απιστία κοιτάζει τον Υιό του Θεού, και τον κρίνει ανάξιο συγχώρεσης. Αλλά μέσα από τα μάτια της πίστης, ο Υιός του Θεού γίνεται ορατός ως ήδη συγχωρεμένος, ελεύθερος από κάθε ενοχή που είχε επιβάλλει στον εαυτό του. Η πίστη τον βλέπει μόνο τώρα διότι δεν κοιτάζει προς το παρελθόν για να τον κρίνει, αλλά θέλει να βλέπει σε αυτόν μόνο αυτό που θα έβλεπε και σε σένα. Δεν βλέπει μέσα από τα μάτια του σώματος, ούτε κοιτάζει προς τα σώματα για δικαίωση. Είναι ο αγγελιοφόρος  της νέας αντίληψης, σταλμένος να συγκεντρώσει μάρτυρες για τον ερχομό της, και να επιστρέψει τα μηνύματά της σε σένα.


12. Η πίστη ανταλλάσσεται τόσο εύκολα με την γνώση όπως και ο πραγματικός κόσμος. Διότι η πίστη αναδύεται μέσα από την αντίληψη του Αγίου Πνεύματος, και είναι το σημάδι ότι εσύ την μοιράζεσαι μαζί Του. Η πίστη είναι ένα δώρο που προσφέρεις στον Υιό του Θεού μέσω του Αγίου Πνεύματος, και είναι απόλυτα αποδεκτό στον Πατέρα του όπως και σε Εκείνο. Επομένως σου προσφέρθηκε. Η άγια σου σχέση, με τον νέο της σκοπό, σου προσφέρει πίστη για να την δώσεις στον αδελφό σου. Η απιστία σου σας έχει οδηγήσει στον χωρισμό, κι έτσι δεν αναγνωρίζεις την σωτηρία σε αυτόν. Ωστόσο, η πίστη σας ενώνει στην αγιότητα που βλέπετε, όχι μέσα από τα μάτια του σώματος, αλλά μέσω της  όρασης  Εκείνου ο Οποίος ενώθηκε μαζί σας, και μέσα στον Οποίο είστε ενωμένοι.
13. Η χάρις δεν δίδεται σε ένα σώμα, αλλά σε ένα νου. Και ο νους που την λαμβάνει κοιτάζει αμέσως πέρα από το σώμα, και βλέπει τον άγιο τόπο όπου θεραπεύτηκε. Εκεί είναι ο βωμός όπου δόθηκε η χάρις, μέσα στην οποία βρίσκεται. Πρόσφερε, λοιπόν, την χάρη και την ευλογία στον αδελφό σου, διότι στέκεσαι στον ίδιο βωμό όπου η χάρις τοποθετήθηκε και για τους δυο σας. Και ας θεραπευτείτε από την χάρη μαζί, έτσι ώστε να μπορείτε να θεραπεύετε μέσω της πίστης.
14.


 Στην άγια  στιγμή, εσύ και ο αδελφός σου στέκεστε ενώπιον του βωμού που ο Θεός έχει υψώσει για τον Εαυτό Του και για τους δυο σας. Αφήστε κατά μέρος την απιστία, και ελάτε μαζί σε αυτόν. Εκεί θα δείτε το θαύμα της σχέσης σας έτσι όπως φτιάχτηκε εκ νέου μέσω της πίστης. Κι εκεί θα συνειδητοποιήσετε ότι δεν υπάρχει τίποτα που η πίστη να μην μπορεί να συγχωρήσει. Κανένα σφάλμα δεν εμποδίζει την ήρεμη όρασή της, η οποία φέρει το θαύμα της θεραπείας με την ίδια ευκολία σε όλους. Διότι αυτό για το οποίο αποστέλλονται να κάνουν οι αγγελιοφόροι της αγάπης το κάνουν, επιστρέφοντας τα χαρμόσυνα νέα ότι αυτό έγινε για σένα και τον αδελφό σου που στέκεστε μαζί μπροστά στον βωμό από τον οποίον αυτοί απεστάλησαν.



15. Έτσι όπως η απιστία θα κρατά τα μικρά σου βασίλεια άγονα και διαχωρισμένα, έτσι η πίστη θα βοηθά το Άγιο Πνεύμα να προετοιμάζει το έδαφος για τον πιο άγιο κήπο που θα έφτιαχνε με αυτήν. Διότι η πίστη φέρνει ειρήνη, κι έτσι καλεί την αλήθεια να εισέλθει και να ομορφύνει αυτό που ήδη έχει προετοιμαστεί για την ωραιότητα. Η αλήθεια ακολουθεί την πίστη και την ειρήνη, ολοκληρώνοντας την διαδικασία της ωραιότητας που αυτές ξεκινάν. Διότι η πίστη εξακολουθεί να είναι ένας μαθησιακός στόχος, που δεν θα χρειάζεται πια όταν το μάθημα έχει μαθευτεί. Όμως η αλήθεια θα μείνει για πάντα.

16.ΜΗΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙΣ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΚΛΑΒΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 Η αφοσίωση σου, λοιπόν, ας είναι προς το αιώνιο, και μάθε πώς να μην το εμποδίζεις  και το κάνεις σκλάβο στον χρόνο. Διότι αυτό που νομίζεις ότι κάνεις στο αιώνιο το κάνεις σε σένα. Αυτός που ο Θεός δημιούργησε ως Υιό Του δεν είναι σκλάβος σε τίποτα, όντας κύριος των όλων, μαζί με τον Δημιουργό του. Μπορείς να σκλαβώσεις ένα σώμα, αλλά μια ιδέα είναι ελεύθερη, ανίκανη να κρατηθεί μέσα σε μια φυλακή ή να περιοριστεί κατά οποιοδήποτε τρόπο εκτός από το νου που την σκέφτηκε. Διότι παραμένει ενωμένη με την πηγή της, η οποία είναι ή ο δεσμοφύλακας ή ο απελευθερωτής της, ανάλογα με το ποιο σκοπό θα διαλέξει για τον εαυτό της.




ΙΙ. Αμαρτία εναντίον Λάθους



1. Είναι πολύ σημαντικό το λάθος να μην συγχέεται με την αμαρτία, και αυτή η διάκριση είναι που κάνει την σωτηρία δυνατή.  Διότι το λάθος μπορεί να διορθωθεί, και το σφάλμα να επανορθωθεί. Αλλά η αμαρτία, αν ήταν δυνατόν να υπάρχει, θα ήταν αμετάκλητη. Η πίστη στην αμαρτία βασίζεται αναγκαστικά στην παγιωμένη βεβαιότητα ότι οι νόες, και όχι τα σώματα, μπορούν να επιτίθενται. Κι έτσι ο νους είναι ένοχος, και θα παραμείνει για πάντα έτσι εκτός κι αν κάποιος νους που δεν είναι μέρος από αυτόν, μπορέσει να του δώσει άφεση. Η αμαρτία ζητά τιμωρία όπως το λάθος  διόρθωση, και η πίστη ότι η τιμωρία είναι διόρθωση είναι σαφέστατα παράλογη.



2. Η αμαρτία δεν είναι λάθος, διότι  εμπεριέχει κάποια αλαζονεία την οποία η ιδέα του λάθους δεν έχει.  Το να αμαρτάνεις σημαίνει να παραβιάζεις την πραγματικότητα, και να πετυχαίνεις. Η αμαρτία είναι η διακήρυξη ότι η επίθεση είναι πραγματική και ότι η ενοχή είναι δικαιολογημένη. Υποθέτει ότι ο Υιός του Θεού είναι ένοχος, κι έτσι έχει πετύχει να χάσει την αθωότητά του και να κάνει τον εαυτό του κάτι που ο Θεός δεν δημιούργησε. Έτσι η δημιουργία δεν θεωρείται αιώνια, και η Θέληση του Θεού είναι ανοιχτή στην αντίθεση και στην ήττα. Η αμαρτία είναι η μεγάλη ψευδαίσθηση στην βάση  της  μεγαλοσχημοσύνης  του εγώ. Διότι ο Θεός ο Ίδιος αλλάζει με αυτήν, και καθίσταται ατελής.
3. Ο Υιός του Θεού μπορεί να κάνει λάθος· μπορεί να πέφτει σε πλάνη· μπορεί ακόμα και να στρέφει την δύναμη του νου του εναντίον του εαυτού του. Αλλά δεν μπορεί να αμαρτήσει. Δεν υπάρχει τίποτα από όσα θα μπορούσε να κάνει που να μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητά του με οποιονδήποτε τρόπο, ούτε να κάνει τον εαυτό του πραγματικά ένοχο. Αυτό θα έκανε η αμαρτία, διότι αυτός είναι ο σκοπός της. Όμως, παρά την άγρια παραφροσύνη που βρίσκεται μέσα στην όλη ιδέα της αμαρτίας, αυτή είναι αδύνατη. Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι ο θάνατος, και πως γίνεται να πεθαίνουν οι αθάνατοι;

4. Ένα σπουδαίο αξίωμα στην παράλογη θρησκεία του εγώ είναι ότι η αμαρτία δεν είναι λάθος αλλά αλήθεια, και ότι η αθωότητα είναι που εξαπατά. Η αγνότητα θεωρείται αλαζονεία, και η αποδοχή το εαυτού ως αμαρτωλό θεωρείται αγιότητα. Και αυτή η διδασκαλία είναι που αντικαθιστά την πραγματικότητα του Υιού του Θεού έτσι όπως τον δημιούργησε ο Πατέρας του, και θέλησε να είναι έτσι παντοτινά. Είναι αυτό ταπεινοφροσύνη; Ή μήπως είναι μια προσπάθεια να αποσπάσεις την δημιουργία από την αλήθεια, και να την κρατήσεις διαχωρισμένη;

5. Οποιαδήποτε προσπάθεια να ερμηνεύσεις εκ νέου την αμαρτία ως λάθος είναι πάντα αβάσιμη για το εγώ. Η ιδέα της αμαρτίας είναι ιερή και απαραβίαστη στο σύστημα σκέψης του, και δεν προσεγγίζεται αλλιώς παρά μόνο με σεβασμό και δέος. Είναι η πιο «ιερή» αντίληψη στο σύστημα σκέψης του εγώ· ωραία και ισχυρή, απόλυτα αληθινή, και αναγκαστικά προστατευμένη με κάθε άμυνα που έχει στην διάθεσή του. Διότι εδώ βρίσκεται η «καλύτερη» άμυνα του, την οποία όλες οι άλλες υπηρετούν. Εδώ βρίσκεται η πανοπλία του, η προστασία του, και ο βασικός σκοπός έτσι όπως ερμηνεύεται στην ιδιαίτερη σχέση.





6. Μπορεί πραγματικά να ειπωθεί ότι το εγώ έφτιαξε τον δικό του κόσμο πάνω στην ενοχή. Μόνο σε έναν τέτοιο κόσμο θα μπορούσαν τα πάντα να είναι αντεστραμμένα. Αυτή είναι η παράξενη ψευδαίσθηση που κάνει τα σύννεφα της ενοχής να φαίνονται βαριά και αδιαπέραστα. Η στερεότητα που φαίνεται να έχει η βάση αυτού του κόσμου βρίσκεται σε αυτήν. Διότι η αμαρτία έχει αλλάξει την δημιουργία από ιδέα του Θεού σε ένα ιδανικό που το εγώ θέλει · κυβερνά ένα κόσμο, φτιαγμένο από σώματα, δίχως νου και ικανό για απόλυτη φθορά και παρακμή. Αν αυτό είναι ένα λάθος, μπορεί πολύ εύκολα να ακυρωθεί από την αλήθεια. Κάθε λάθος μπορεί να διορθωθεί, αν αφεθεί στην κρίση της αλήθειας. Αλλά αν δοθεί στο λάθος το κύρος της αλήθειας, που μπορεί να οδηγηθεί; Η «αγιότητα» της αμαρτίας διατηρείται στην θέση της απλά και μόνο με αυτό το παράξενο τέχνασμα. Ως αλήθεια είναι απαραβίαστη, και τα πάντα φέρονται σε αυτή για να κριθούν. Ως λάθος, αυτό πρέπει να έρθει στην αλήθεια. Είναι αδύνατον να έχεις πίστη στην αμαρτία, διότι η αμαρτία είναι απιστία. Ωστόσο, είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι ένα λάθος μπορεί να διορθωθεί.



7. Δεν υπάρχει καμία πέτρα στο εμπόλεμο φρούριο του εγώ που να μην την υπερασπίζεται με μεγαλύτερο πάθος από την  ιδέα ότι η αμαρτία είναι πραγματική·  η φυσική έκφραση αυτού που ο Υιός του Θεού έκανε τον εαυτό του να είναι και αυτό που είναι. Για το εγώ αυτό δεν είναι λάθος. Διότι αυτή είναι η πραγματικότητά του· αυτή είναι η «αλήθεια» από την οποία η διαφυγή θα είναι πάντα αδύνατη. Αυτό είναι το παρελθόν του, το παρόν του και το μέλλον του. Διότι κατά κάποιο τρόπο έχει κατορθώσει να διαφθείρει τον Πατέρα του, και να αλλάξει το Νου Του ολοκληρωτικά. Θρήνησε, λοιπόν, τον θάνατο του Θεού, τον Οποίο έχει σκοτώσει η αμαρτία! Και αυτή θα ήταν η ευχή του εγώ, που μέσα στην παραφροσύνη του πιστεύει ότι την έχει εκπληρώσει.



8. Δεν θα προτιμούσες όλα αυτά να μην ήταν τίποτα περισσότερο από ένα λάθος, απόλυτα διορθώσιμο, και  να μπορούσες τόσο εύκολα να ξεφύγεις από αυτό που ολόκληρη η διόρθωση του να είναι σαν να περπατάς μέσα από την ομίχλη προς τον ήλιο; Διότι αυτό είναι όλο. Ίσως να μπαίνεις στον πειρασμό να συμφωνήσεις με το εγώ ότι είναι πολύ καλύτερα να είσαι αμαρτωλός από το να κάνεις λάθος. Όμως σκέψου προσεκτικά πριν επιτρέψεις στον εαυτό σου να κάνει αυτή την  επιλογή. Μην την προσεγγίζεις  επιπόλαια, διότι  είναι η επιλογή της κόλασης ή του Παράδεισου.








 

III. Η Ψευδαίσθηση της Αμαρτίας
*(Η αμαρτία είναι η πίστη στον πραγματικό διαχωρισμό από τον θεό.Από την άποψη του εγώ ως μια πράξη μη αναστρέψιμη αντιπροσωπεύει την επίθεση μας στον δημιουργό μας, που δεν θα μας συγχωρήσει ποτέ( κατά την άποψη του εγώ))


1. Η έλξη της ενοχής βρίσκεται στην αμαρτία, όχι στο σφάλμα. Η αμαρτία θα επαναλαμβάνεται εξαιτίας αυτής της έλξης*. Ο φόβος μπορεί να γίνει τόσο έντονος ώστε δεν γίνεται επιτρεπτό στην αμαρτία  να εκδηλώσει τα απωθημένα της (acting out)** . Αλλά όσο η ενοχή παραμένει ελκυστική ο νους θα υποφέρει, και δεν θα αφήνει να φύγει η  ιδέα της αμαρτίας. Διότι η ενοχή τον καλεί, και ο νους την ακούει και την λαχταρά, κάνοντας έτσι τον εαυτό του έναν πρόθυμο αιχμάλωτο στην αρρωστημένη έκκλησή της. Η αμαρτία είναι κάποια ιδέα του κακού που, αν και δεν μπορεί να διορθωθεί, παραμένει πάντα επιθυμητή. Σαν  βασικό κομμάτι αυτού που θεωρεί το εγώ ότι είσαι, πάντα θα την θέλεις. Και μόνο ένας εκδικητής( ένας θεός  ), με ένα νου διαφορετικό από τον δικό σου, θα μπορούσε να την εξαλείψει μέσω του φόβου.(τιμωρία, κόλαση)


2. Το εγώ δεν το θεωρεί δυνατόν, ότι η ΑΓΑΠΗ και όχι ο φόβος,  είναι αυτή που καλεί (για βοήθεια)  η  αμαρτία, και ότι πάντα( η ΑΓΑΠΗ ) αποκρίνεται****. Διότι το εγώ φέρνει την αμαρτία στον φόβο, απαιτώντας τιμωρία. Ωστόσο, η τιμωρία δεν είναι παρά μια άλλη μορφή της προστασίας της ενοχής, διότι αυτό που του αξίζει τιμωρία είναι κάτι που πρέπει αληθινά να έχει γίνει. Η τιμωρία είναι πάντα ο μεγάλος συντηρητής της αμαρτίας, της συμπεριφέρεται με σεβασμό και τιμά το κακούργημα της.  Αυτό που πρέπει να τιμωρηθεί πρέπει να είναι αληθινό. Και αυτό που είναι αληθινό πρέπει να είναι αιώνιο, και θα επαναλαμβάνεται χωρίς τελειωμό. Διότι αυτό που θεωρείς ότι είναι αληθινό το θέλεις, και δεν θέλεις να το αφήσεις να φύγει.
3. Ένα σφάλμα, από την άλλη πλευρά, δεν είναι ελκυστικό. Αυτό που βλέπεις ξεκάθαρα ως λάθος θέλεις να το διορθώσεις. Μερικές φορές η αμαρτία μπορεί να επαναλαμβάνεται πολλές φορές, προκαλώντας οδυνηρά αποτελέσματα, αλλά χωρίς να χάνει την γοητεία της. Και ξαφνικά, αλλάζεις την κατάστασή της από αμαρτία σε λάθος. Τώρα δεν θα το επαναλάβεις· απλά θα σταματήσεις και θα το αφήσεις να φύγει, εκτός κι αν η ενοχή παραμένει. Διότι τότε, δεν θα αλλάξεις παρά την μορφή της αμαρτίας, λέγοντας ότι ήταν ένα σφάλμα, αλλά κρατώντας το δίχως διόρθωση. Αυτή δεν είναι μια πραγματική αλλαγή στην αντίληψή σου, διότι εξακολουθεί να είναι η αμαρτία που ζητά τιμωρία, και όχι το σφάλμα.
4. Το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να τιμωρήσει την αμαρτία. Τα λάθη τα αναγνωρίζει, και θέλει να τα διορθώσει όλα όπως Του ανάθεσε ο Θεός. Αλλά την αμαρτία δεν την γνωρίζει, ούτε μπορεί να αναγνωρίσει λάθη που δεν μπορούν να διορθωθούν. Διότι ένα λάθος που δεν μπορεί να διορθωθεί δεν έχει νόημα για το Άγιο Πνεύμα. Τα λάθη είναι για διόρθωση, και δεν ζητάν τίποτα άλλο. Ό,τι  καλεί την  τιμωρία ζητά το τίποτα. Κάθε σφάλμα πρέπει να είναι ένα κάλεσμα γι αγάπη. Τι είναι, λοιπόν, η αμαρτία; Τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από ένα λάθος που θέλεις να κρατήσεις κρυφό·  ένα κάλεσμα για βοήθεια που θέλεις να κρατήσεις χωρίς να ακουστεί, άρα και χωρίς να απαντηθεί;
5. Μέσα στον χρόνο, το Άγιο Πνεύμα βλέπει ξεκάθαρα ότι ο Υιός του Θεού μπορεί να κάνει λάθη. Σε αυτό μοιράζεσαι την όραση Του. Ωστόσο, δεν μοιράζεσαι την αναγνώρισή Του για την διαφορά ανάμεσα στον χρόνο και την αιωνιότητα. Και όταν η διόρθωση ολοκληρωθεί, τότε ο χρόνος είναι αιωνιότητα. Το Άγιο Πνεύμα μπορεί να σε διδάξει πώς να βλέπεις τον χρόνο διαφορετικά και να βλέπεις πέρα από αυτόν, αλλά όχι όσο πιστεύεις στην αμαρτία. Στο σφάλμα, ναι, διότι αυτό μπορεί να διορθωθεί από το νου. Αλλά η αμαρτία είναι η πίστη ότι η αντίληψή σου είναι αμετάβλητη, και ότι ο νους πρέπει να δεχτεί ως αληθινό αυτό που του λέγεται μέσω της αντίληψης. Αν δεν υπακούσει, τότε ο νους κρίνεται ως παράφρων. Με αυτό τον τρόπο η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να αλλάξει την αντίληψη κρατιέται αδρανής, επικεντρωμένη στο σώμα από τον φόβο της αλλαγμένης αντίληψης την οποία θα επέφερε ο Δάσκαλός της,  ο Οποίος είναι ένα μαζί της.
6. Όταν μπαίνεις στον πειρασμό να πιστέψεις ότι η αμαρτία είναι πραγματική, θυμήσου αυτό: Αν η αμαρτία είναι πραγματική, τότε ούτε ο Θεός ούτε εσύ είστε πραγματικοί. Αν η δημιουργία είναι επέκταση, ο Δημιουργός πρέπει να έχει επεκτείνει τον Εαυτό Του, και είναι αδύνατον αυτό που είναι κομμάτι του Ίδιου να είναι εντελώς διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Αν η αμαρτία είναι πραγματική, ο Θεός πρέπει να βρίσκεται σε πόλεμο με τον Εαυτό Του. Πρέπει να είναι διχασμένος, και διαιρεμένος ανάμεσα στο καλό και το κακό· εν μέρει σώφρων και εν μέρει παράφρων. Διότι  πρέπει να έχει δημιουργήσει κάτι που θέλει να Τον καταστρέψει, κι έχει την δύναμη να το κάνει. Αντί να πιστεύεις αυτό, δεν είναι πιο εύκολο να πιστέψεις ότι  έκανες λάθος;
7. Όσο πιστεύεις ότι η πραγματικότητά σου ή του αδελφού σου είναι δεσμευμένη από ένα σώμα, θα πιστεύεις στην αμαρτία. Όσο πιστεύεις ότι τα σώματα μπορούν να ενώνονται, θα βρίσκεις την ενοχή ελκυστική και θα πιστεύεις ότι η αμαρτία είναι πολύτιμη. Διότι η πίστη ότι τα σώματα περιορίζουν το νου οδηγεί σε μια αντίληψη του κόσμου στην οποία φαίνεται παντού η απόδειξη του διαχωρισμού***. Και ο Θεός και η δημιουργία Του φαίνονται χώρια και παραγκωνισμένοι. Διότι η αμαρτία θέλει να αποδείξει ότι αυτό που ο Θεός δημιούργησε άγιο δεν μπορεί να επικρατήσει επάνω της, ούτε να παραμείνει το ίδιο ενώπιον της δύναμης της αμαρτίας. Η αμαρτία θεωρείται ισχυρότερη από τον Θεό, ενώπιον της οποίας ο Θεός πρέπει να υποκλίνεται, και να προσφέρει την δημιουργία Του στον κατακτητή της. Είναι αυτό ταπεινοφροσύνη ή τρέλα;
8. Αν η αμαρτία είναι πραγματική, τότε δεν πρέπει να υπάρχει καμιά ελπίδα θεραπείας. Διότι θα υπήρχε μια δύναμη πέρα από του Θεού, ικανή να φτιάξει μια άλλη θέληση που θα επιτίθετο στην δική Του Θέληση και θα την ξεπερνούσε· και θα έδινε στον Υιό Του μια θέληση ξεχωριστή από την δική Του, και ισχυρότερη. Και κάθε κομμάτι από την κατακερματισμένη δημιουργία του Θεού θα είχε μια διαφορετική θέληση, αντίθετη με την δική Του, και σε αιώνια αντίθεση με τον Ίδιο και η μία με την άλλη. Η άγια σχέση σου  έχει ως σκοπό της τώρα, τον στόχο να αποδείξει ότι αυτό είναι αδύνατον. Ο Ουρανός έχει χαμογελάσει πάνω σε αυτήν, και η πίστη στην αμαρτία έχει ξεριζωθεί χάρη στο χαμόγελο της αγάπης. Εσύ την βλέπεις ακόμα, διότι δεν συνειδητοποιείς ότι τα θεμέλια της έχουν εξαφανιστεί. Η πηγή της έχει αφαιρεθεί, κι έτσι μπορείς να την περιθάλψεις μόνο για λίγο ακόμα πριν χαθεί. Έχει μείνει μόνο η συνήθεια της αναζήτησής της.
9. Και παρόλα αυτά κοιτάζεις με το χαμόγελο του Ουρανού πάνω στα χείλη σου, και την ευλογία του Ουρανού πάνω στα μάτια σου. Δεν θα βλέπεις την αμαρτία για πολύ ακόμα. Διότι με την νέα αντίληψη ο νους την διορθώνει όταν φαίνεται πως κάνει την εμφάνισή της, και γίνεται αόρατη. Τα σφάλματα αναγνωρίζονται γρήγορα και δίνονται γρήγορα για διόρθωση, για να θεραπευτούν, όχι για να κρυφτούν. Θα θεραπευτείς από την αμαρτία και όλες τις καταστροφικές επιπτώσεις της την στιγμή που δεν θα της δίνεις δύναμη πάνω στον αδελφό σου. Και θα τον βοηθήσεις να ξεπεράσει τα λάθη του απελευθερώνοντάς τον με χαρά από την πίστη στην αμαρτία.
10. Την άγια στιγμή, θα δεις το χαμόγελο του Ουρανού να χαμογελά σε σένα και τον αδελφό σου. Κι εσύ θα λάμπεις πάνω σε αυτόν, αναγνωρίζοντας με χαρά την χάρη που σου έχει δοθεί. Διότι η αμαρτία δεν θα επικρατήσει ενάντια σε μια ένωση στην οποία έχει χαμογελάσει ο Ουρανός. Η αντίληψή σου θεραπεύτηκε την ώρα της άγιας στιγμής που σου έδωσε ο Ουρανός. Ξέχασε τι έχεις δει, και ύψωσε τα μάτια σου με πίστη σε αυτό που μπορείς να δεις τώρα. Τα εμπόδια για τον Ουρανό θα εξαφανιστούν ενώπιον της άγιας όρασης σου, διότι σε σένα που ήσουν τυφλός  σου έχει δοθεί η όραση και μπορείς να δεις. Μην ψάχνεις γι αυτό που έχει αφαιρεθεί, αλλά για το μεγαλείο που έχει αποκατασταθεί για να το δεις.
11. Κοίταξε τον Λυτρωτή σου, και δες αυτό που θέλει να σου δείξει στον αδελφό σου, και μην αφήνεις την ενοχή να σηκωθεί ξανά και να σε τυφλώσει. Διότι η αμαρτία θέλει να σε κρατά διαχωρισμένο από αυτόν, αλλά ο Λυτρωτής σου θέλει να βλέπεις τον αδελφό σου σαν τον εαυτό σου. Η σχέση σου είναι τώρα ένας ναός θεραπείας· ένας τόπος όπου όλοι οι κουρασμένοι μπορούν να έρθουν να αναπαυτούν. Εδώ είναι η ανάπαυση που περιμένει τους  πάντες, μετά το ταξίδι. Και η σχέση σου την φέρνει πιο κοντά σε όλους.

**acting out-εκτόνωση των απωθημένων
***Μόνο ο διαχωρισμός είναι αμαρτία ,κάτι που δεν είναι δυνατόν να γίνει
β).H αμαρτία είναι η πίστη ότι η αντίληψή σου είναι αμετάβλητη, και ότι ο νους πρέπει να δεχτεί ως αληθινό αυτό που του λέγεται μέσω της αντίληψης.
γ)Η αντίληψη μια ιδιότητα του διαχωρισμένου νου μπορεί να κάνει λάθη αλλά δεν μπορεί να αμαρτάνει 
δ)Η αμαρτία θα ήταν ασυγχώρητη αν μπορούσε να συμβεί
****O προσωπικός νους(εγώ) νομίζει ότι ο διαχωρισμός σου (αμαρτία)  από τον Θεό αναζητάει την τιμωρία και δεν το θεωρεί δυνατόν ότι η πίστη σου ότι είναι αληθινό καλεί την αγάπη τον ορθό Νου για να το διορθώσει.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

IO CHE AMO SOLO TE