Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Η Θεραπεία σαν Απελευθέρωση από τον Φόβο

ΙV. Η Θεραπεία σαν Απελευθέρωση από τον Φόβο
1. Τώρα δίνουμε έμφαση στην θεραπεία. Το θαύμα είναι το μέσον, η Επανόρθωση είναι η αρχή, και η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα. Όταν μιλούμε για «ένα θαύμα θεραπείας» σημαίνει ότι συνδυάζουμε δύο επίπεδα πραγματικότητας με ανάρμοστο τρόπο. Η θεραπεία δεν είναι θαύμα. Η Επανόρθωση, ή το τελικό θαύμα, είναι το φάρμακο και κάθε τύπος θεραπείας είναι αποτέλεσμα. Το είδος του σφάλματος στο οποίο εφαρμόζεται η Επανόρθωση δεν έχει καμία σχέση. Κάθε θεραπεία είναι βασικά η απελευθέρωση από τον φόβο. Για να την αναλάβεις δεν πρέπει να φοβάσαι ο ίδιος. Δεν κατανοείς την θεραπεία εξαιτίας του δικού σου φόβου.

2. Ένα πολύ σημαντικό βήμα στο σχέδιο της Επανόρθωσης είναι να καταργήσεις το σφάλμα σε όλα τα επίπεδα. Η ασθένεια ή «εσφαλμένη κατάσταση του νου» είναι το αποτέλεσμα της σύγχυσης επιπέδων υπό την έννοια ότι πάντα συνεπάγεται ότι αυτό που είναι λανθασμένο σε ένα επίπεδο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ένα άλλο.
Επανειλημμένα έχουμε αναφερθεί στα θαύματα ως μέσο διόρθωσης της σύγχυσης επιπέδων επειδή όλα τα λάθη πρέπει να διορθωθούν στο επίπεδο το οποίο συμβαίνουν. Μόνο ο νους είναι ικανός να διαπράξει σφάλμα. Το σώμα μπορεί να ενεργήσει εσφαλμένα, μόνο επειδή έχει ανταποκριθεί σε εσφαλμένη σκέψη. Το σώμα δεν μπορεί να δημιουργεί, και η άποψη ότι μπορεί , ένα θεμελιώδες σφάλμα, προξενεί όλα τα σωματικά συμπτώματα.
Κάθε σωματική ασθένεια αντιπροσωπεύει την πίστη σε μαγεία. Η όλη διαστρέβλωση που δημιούργησε την μαγεία βασίστηκε στην πίστη ότι υπάρχει δημιουργική ικανότητα στην ύλη, την οποία ο νους δεν μπορεί να ελέγξει . Αυτή η πλάνη μπορεί να λειτουργήσει σε δύο μορφές: μπορεί να υπάρξει η λανθασμένη πεποίθηση ότι ο νους μπορεί να δημιουργήσει εσφαλμένα μέσα στο σώμα, ή ότι το σώμα μπορεί να δημιουργήσει εσφαλμένα μέσα στο νου. Αν γίνει ξεκάθαρο ότι ο νους, ο οποίος είναι το μοναδικό επίπεδο δημιουργίας, δεν μπορεί να δημιουργεί πέρα από τον εαυτό του, τότε καμία σύγχυση δεν χρειάζεται να συμβεί.

3. Μόνο ο νους μπορεί να δημιουργεί διότι το πνεύμα έχει ήδη δημιουργηθεί, και το σώμα είναι ένα εργαλείο μάθησης για το νου. Τα εργαλεία μάθησης από μόνα τους δεν είναι μαθήματα. Ο σκοπός τους είναι απλά να διευκολύνουν την μάθηση. Το περισσότερο που μπορεί να κάνει η λανθασμένη χρήση ενός εργαλείου μάθησης είναι να αποτύχει σε αυτή την διευκόλυνση της εκπαίδευσης. Από μόνο του δεν έχει την δύναμη να εισαγάγει μαθησιακά σφάλματα.
Το σώμα, αν κατανοηθεί σωστά, μοιράζεται την απρόσβλητη ιδιότητα της Επανόρθωσης σε αμφίδρομη εφαρμογή. Και αυτό δεν συμβαίνει διότι το σώμα είναι ένα θαύμα, αλλά επειδή δεν είναι εκ φύσεως επιρρεπές σε παρερμηνείες. Το σώμα είναι απλά μέρος της εμπειρίας σου στον υλικό κόσμο. Οι ικανότητες του μπορεί να υπερεκτιμηθούν και συχνά υπερεκτιμούνται. Εν τούτοις, είναι σχεδόν αδύνατον να αρνηθείς την ύπαρξή του σ’ αυτό τον κόσμο. Όσοι κάνουν κάτι τέτοιο εμπλέκονται σε μια ιδιαίτερα άνευ αξίας μορφή άρνησης. Ο όρος «άνευ αξίας» εδώ υπονοεί ότι δεν είναι απαραίτητο να προστατεύεις το νου αρνούμενος αυτό που δεν έχει αξία. Αν κάποιος αρνείται αυτή την ατυχή όψη της δύναμης του νου, αρνείται και την ίδια την δύναμη.

4. Όλα τα υλικά μέσα που δέχεσαι ως γιατρικά για τις σωματικές ασθένειες είναι επανατοποθετήσεις των αρχών της μαγείας. Αυτό είναι το πρώτο βήμα στην πεποίθηση ότι το σώμα φτιάχνει τις δικές του ασθένειες. Το δεύτερο λανθασμένο βήμα είναι να προσπαθείς να το θεραπεύσεις με μη δημιουργικά μέσα. Όμως, δεν συνεπάγεται πως η χρήση τέτοιων μέσων για διορθωτικούς σκοπούς είναι κάτι κακό. Μερικές φορές η ασθένεια έχει τόσο ισχυρή επιρροή μέσα στο νου που καθιστά το άτομο προσωρινά μη δεχτικό στην Επανόρθωση. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να είναι συνετό να χρησιμοποιήσουμε μια συμβιβαστική προσέγγιση του νου και του σώματος, κατά την οποία, προσωρινά, αποδίδουμε πίστη θεραπευτικής ικανότητας σε κάτι που προέρχεται από έξω. Και αυτό γιατί το τελευταίο πράγμα που θα βοηθήσει ένα νου που δεν βρίσκεται σε ορθή κατάσταση, ή που ασθενεί, είναι μια αύξηση φόβου. Ήδη βρίσκεται σε μια κατάσταση εξασθένησης εξαιτίας του φόβου. Αν εκτεθεί πρόωρα σε ένα θαύμα, μπορεί να καταληφθεί από πανικό. Αυτό είναι πιθανόν να συμβεί όταν η αντεστραμμένη αντίληψη έχει καθιερώσει την πίστη ότι τα θαύματα είναι τρομακτικά.

5. Η αξία της Επανόρθωσης δεν βρίσκεται στο τρόπο με τον οποίο εκφράζεται. Μάλιστα, αν χρησιμοποιηθεί με ειλικρίνεια, αναπόφευκτα θα εκφραστεί με όποιο τρόπο είναι πιο χρήσιμος για τον αποδέκτη. Αυτό σημαίνει ότι ένα θαύμα, για να είναι απόλυτα αποτελεσματικό πρέπει να εκφραστεί σε μια γλώσσα που ο αποδέκτης να μπορεί να καταλάβει δίχως φόβο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα το υψηλότερο μέσο επικοινωνίας για το οποίο είναι ικανός. Σημαίνει, όμως, ότι αυτό είναι το υψηλότερο μέσο επικοινωνίας για το οποίο είναι ικανός τώρα. Ο όλος στόχος του θαύματος είναι να υψώσει το επίπεδο επικοινωνίας, και όχι να το χαμηλώσει αυξάνοντας τον φόβο.

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Από την Αντίληψη στην Γνώση

Από την Αντίληψη στην Γνώση

- Από το Κεφάλαιο 13, VIII. FROM PERCEPTION TO KNOWLEDGE-

1. Όλη η θεραπεία είναι απελευθέρωση από το παρελθόν. Αυτός είναι ο λόγος που το Άγιο Πνεύμα είναι ο μόνος Θεραπευτής. Αυτός διδάσκει ότι το παρελθόν δεν υπάρχει, ένα γεγονός που ανήκει στην σφαίρα της γνώσης, και γι αυτό κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να το γνωρίζει. Πραγματικά θα ήταν αδύνατον να βρίσκεσαι στον κόσμο με αυτή την γνώση. Διότι ο νους που γνωρίζει αυτό αμετάκλητα γνωρίζει ακόμα ότι διαμένει στην αιωνιότητα, και δεν κάνει καθόλου χρήση της αντίληψης. Επομένως δεν αναλογίζεται που είναι, διότι η ιδέα του «που» δεν σημαίνει τίποτα γι αυτόν. Γνωρίζει ότι είναι παντού, όπως και ότι έχει τα πάντα, παντοτινά.

2. Η πολλή αληθινή διαφορά ανάμεσα στην αντίληψη και την γνώση γίνεται προφανής αν αναλογιστείς αυτό: Δεν υπάρχει τίποτα μονομερές σε σχέση με την γνώση. Κάθε πλευρά είναι ολοκληρωμένη, άρα καμιά πλευρά δεν είναι διαχωρισμένη. Εσύ είσαι μια πλευρά της γνώσης, εφόσον είσαι μέσα στο Νου του Θεού, ο Οποίος σε γνωρίζει. Όλη η γνώση πρέπει να είναι δική σου, διότι μέσα σε σένα είναι όλη η γνώση. Η αντίληψη, ακόμα και στο ανώτερο επίπεδό της, δεν είναι ποτέ ολοκληρωμένη. Ακόμα και η αντίληψη του Αγίου Πνεύματος, που είναι η τελειότερη δυνατή όσον αφορά την αντίληψη, δεν έχει νόημα στον Ουρανό. Η αντίληψη μπορεί να φτάσει παντού κάτω από την δική Του καθοδήγηση, διότι η όραση του Χριστού βλέπει τα πάντα μέσα στο φως. Εν τούτοις, καμιά αντίληψη, όσο ιερή και να είναι, δεν θα διαρκέσει για πάντα.

3. Η τέλεια αντίληψη, λοιπόν, έχει πολλά στοιχεία κοινά με την γνώση, κάνοντας την μετάβαση σε αυτήν δυνατή. Εν τούτοις, το τελευταίο βήμα πρέπει να γίνει από τον Θεό, διότι το τελικό βήμα στην λύτρωσή σου, η οποία φαίνεται ότι είναι στο μέλλον, έγινε από τον Θεό στην δημιουργία σου. Ο διαχωρισμός δεν το έχει διακόψει. Η δημιουργία δεν μπορεί να διακοπεί. Ο διαχωρισμός είναι απλά ένας λανθασμένος σχηματισμός της πραγματικότητας, χωρίς καμία απολύτως επίδραση. Το θαύμα, ενώ δεν έχει καμία λειτουργία στον Ουρανό, εδώ χρειάζεται. Κάποιες πλευρές της πραγματικότητας μπορούν ακόμα να γίνουν ορατές, και θ’ αντικαταστούν πλευρές της μη πραγματικότητας. Πλευρές της πραγματικότητας μπορούν να γίνουν ορατές στα πάντα παντού. Όμως, μόνο ο Θεός μπορεί να τις συγκεντρώσει, επισφραγίζοντάς τες ως ένα με το τελικό δώρο της αιωνιότητας.

4. Χώρια από τον Πατέρα και τον Υιό, το Άγιο Πνεύμα δεν έχει καμία λειτουργία. Αυτός δεν είναι διαχωρισμένος από κανέναν από τους Δύο, όντας μέσα στο Νου και των Δύο, και γνωρίζοντας ότι ο Νους είναι Ένα. Αυτός είναι μια Σκέψη του Θεού, και ο Θεός Τον έχει δώσει σε σένα διότι Αυτός δεν έχει καμία Σκέψη που να μην Την μοιράζεται. Το μήνυμά Του μιλάει μέσα στον χρόνο για την αιωνιότητα, κι αυτός είναι ο λόγος που η όραση του Χριστού κοιτάζει τα πάντα με αγάπη. Εν τούτοις, ακόμα και η όραση του Χριστού δεν είναι η πραγματικότητά Του. Οι χρυσές όψεις της πραγματικότητας που αναδύονται στο φως κάτω από την στοργική ματιά Του είναι μερικές βιαστικές αναλαμπές του Ουρανού που βρίσκεται πέρα από αυτές.

5. Αυτό είναι το θαύμα της δημιουργίας ∙ το ότι είναι μία για πάντα. Κάθε θαύμα που προσφέρεις στον Υιό του Θεού δεν είναι παρά η ορθή αντίληψη μια πλευράς του όλου. Αν και κάθε πλευρά είναι το όλον, δεν μπορείς να το γνωρίζεις αυτό μέχρι να δεις ότι η κάθε πλευρά είναι η ίδια, αν την αντιληφθείς στο ίδιο φως και άρα ένα. Έτσι, ο κάθε ένας που βλέπεις δίχως το παρελθόν σε φέρνει πιο κοντά στο τέλος του χρόνου φέρνοντας την θεραπευμένη και θεραπευτική όραση στο σκοτάδι, και κάνοντας τον κόσμο ικανό να δει. Διότι το φως πρέπει να έρθει στον σκοτεινιασμένο κόσμο για να κάνει την όραση του Χριστού δυνατή ακόμα κι εδώ. Βοήθησέ Τον να δώσει το δώρο του φωτός σε όλους όσους νομίζουν ότι περιπλανώνται μέσα στο σκοτάδι, κι άφησέ Τον να τους συγκεντρώσει μέσα στην ήσυχη ματιά Του που τους κάνει ένα.

6. Είναι όλοι το ίδιο ∙ όλοι όμορφοι και ίσοι μέσα στην ιερότητά τους. Κι Αυτός θα τους προσφέρει στον Πατέρα Του έτσι όπως κι αυτοί προσφέρθηκαν σε Αυτόν. Υπάρχει ένα θαύμα, όπως υπάρχει και μία πραγματικότητα. Και κάθε θαύμα που κάνεις τα περιέχει όλα, όπως κάθε πλευρά της πραγματικότητας που βλέπεις αναμιγνύεται σιωπηλά μέσα στην μία πραγματικότητα του Θεού. Το μόνο θαύμα που υπήρξε ποτέ είναι ο ιερότατος Υιός του Θεού, ο δημιουργημένος μέσα στην μία πραγματικότητα που είναι του Πατέρα του. Η όραση του Χριστού είναι το δώρο Του σε σένα. Η Ύπαρξή Του είναι το δώρο του Πατέρα Του σε Αυτόν.

7. Να είσαι ικανοποιημένος με την θεραπεία, διότι το δώρο του Χριστού μπορείς να το χορηγείς, και το δώρο του Πατέρα σου δεν μπορείς να το χάσεις. Πρόσφερε το δώρο του Χριστού σε όλους και παντού, διότι τα θαύματα, που προσφέρονται στον Υιό του Θεού μέσα από το Άγιο Πνεύμα, σε συντονίζουν με την πραγματικότητα. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει το ρόλο σου στην λύτρωση, και το ποιοι σε αναζητούν και το πώς να τους βρεις. Η γνώση είναι πολύ πέρα από την δική σου ατομική έγνοια. Εσύ που είσαι μέρος αυτής και όλη αυτή χρειάζεται μόνο να συνειδητοποιήσεις ότι είναι από τον Πατέρα, και όχι από σένα. Ο ρόλος σου στην λύτρωση σε οδηγεί σε αυτό διασφαλίζοντας την ενότητά της μέσα στο νου σου.

8. Όταν έχεις δει τους αδελφούς σου σαν τον εαυτό σου θα απελευθερωθείς στην γνώση, έχοντας μάθει να ελευθερώνεσαι μέσω Αυτού ο Οποίος γνωρίζει την ελευθερία. Ενώσου μαζί μου κάτω από το ιερό λάβαρο της διδασκαλίας Του, και καθώς αυξανόμαστε σε ισχύ η δύναμη του Υιού του Θεού θα κινείται μέσα μας, και δεν θα αφήνουμε κανέναν δίχως το άγγιγμά της και κανένας δεν θα απομένει μόνος. Και ξαφνικά ο χρόνος θα τελειώσει, και θα ενωθούμε όλοι μέσα στην αιωνιότητα του Θεού του Πατέρα. Το ιερό φως που είδες έξω από τον εαυτό σου, σε κάθε θαύμα που πρόσφερες στους αδελφούς σου, θα σου επιστραφεί. Και γνωρίζοντας ότι το φως είναι μέσα σου, οι δημιουργίες σου θα είναι εκεί μαζί σου, έτσι όπως κι εσύ είναι μέσα στον Πατέρα σου.

9. Όπως τα θαύματα σε αυτόν τον κόσμο σε ενώνουν με τους αδελφούς σου, έτσι και οι δημιουργίες σου διασφαλίζουν την πατρότητά σου στον Ουρανό. Εσύ είσαι ο μάρτυρας της Πατρότητας του Θεού, κι Αυτός σου έχει δώσει την δύναμη να δημιουργείς τους μάρτυρες της δική σου, η οποία είναι σαν την δική Του. Αν αρνηθείς έναν αδελφό εδώ, αρνείσαι τους μάρτυρες της πατρότητάς σου στον Ουρανό. Το θαύμα που δημιούργησε ο Θεός είναι τέλειο, όπως είναι τα θαύματα που διέπραξες εσύ στο Όνομά Του. Αυτά δεν χρειάζονται θεραπεία, ούτε κι εσύ, όταν τα δέχεσαι.

10. Όμως, σε αυτό τον κόσμο η τελειότητά σου δεν έχει μάρτυρες. Ο Θεός την γνωρίζει, αλλά εσύ δεν την γνωρίζεις, κι έτσι δεν μοιράζεσαι την δική Του μαρτυρία γι αυτήν. Ούτε κι εσύ είσαι μάρτυρας Εκείνου, διότι η πραγματικότητα μαρτυρείται ως ένα. Ο Θεός περιμένει την δική σου μαρτυρία για τον Υιό Του και για τον Ίδιον. Τα θαύματα που κάνεις πάνω στην γη αναδύονται στον Ουρανό και σ’ Αυτόν. Αυτά μαρτυρούν αυτό που δεν γνωρίζεις, και καθώς φτάνουν τις πύλες του Ουρανού, ο Θεός θα τις ανοίξει. Διότι ποτέ Αυτός δεν θα άφηνε τον δικό Του αγαπημένο Υιό έξω από αυτές, και μακριά Του.

NTRODUCTION

Introduction

Psychotherapy is the only form of therapy there is. Since only the mind can be sick, only the mind can be healed. Only the mind is in need of healing. This does not appear to be the case, for the manifestations of this world seem real indeed. Psychotherapy is necessary so that an individual can begin to question their reality. Sometimes he is able to start to open his mind without formal help, but even then it is always some change in his perception of interpersonal relationships that enables him to do so. Sometimes he needs a more structured, extended relationship with an "official" therapist. Either way, the task is the same; the patient must be helped to change his mind about the "reality" of illusions.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

- Από το κεφάλαιο 5, ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

1. Αυτό που έχει κρύψει ο φόβος είναι ακόμα μέρος δικό σου. Η προσχώρηση στην Επανόρθωση είναι η διέξοδος από τον φόβο. Το Άγιο Πνεύμα θα σε βοηθήσει να ερμηνεύσεις εκ νέου όλα όσα αντιλαμβάνεσαι ως τρομακτικά, και θα σε διδάξει ότι μόνο ό,τι είναι από την αγάπη είναι αληθές. Η αλήθεια είναι πέρα από την δική σου ικανότητα να καταστρέφεις, αλλά ολοκληρωτικά μέσα στην ικανότητα σου να αποδέχεσαι. Σου ανήκει διότι, ως επέκταση του Θεού που είσαι, την δημιούργησες μαζί με Αυτόν. Είναι δική σου διότι είναι μέρος από σένα, ακριβώς όπως εσύ είσαι μέρος του Θεού διότι Αυτός σε δημιούργησε. Τίποτα που είναι καλό δεν μπορεί να χαθεί διότι προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα, την Φωνή της δημιουργίας. Τίποτα που να μην είναι καλό δεν δημιουργήθηκε ποτέ, κι επομένως δεν μπορεί να προστατευτεί. Η Επανόρθωση είναι η εγγύηση της ασφάλειας της Βασιλείας των Ουρανών, και η ένωση της Αδελφότητας των Υιών του Θεού είναι η προστασία της. Το εγώ δεν μπορεί να επικρατήσει ενάντια στην Βασιλεία των Ουρανών διότι η Αδελφότητα των Υιών είναι ενωμένη. Ενώπιον της παρουσίας εκείνων που ακούν το Κάλεσμα του Αγίου Πνεύματος ως ένα, το εγώ ξεθωριάζει και ακυρώνεται.

2. Ό,τι φτιάχνει το εγώ το κρατά για τον εαυτό του, και γι αυτό είναι χωρίς δύναμη. Η ύπαρξή του δεν μοιράζεται. Δεν πεθαίνει ∙ απλά δεν γεννήθηκε ποτέ. Η σωματική γέννηση δεν είναι μία αρχή ∙ είναι μία συνέχιση. Όλα όσα συνεχίζονται έχουν ήδη γεννηθεί. Θα αυξάνονται όσο είσαι πρόθυμος να επιστρέψεις το μη θεραπευμένο κομμάτι του νου σου στο ανώτερο κομμάτι, επιστρέφοντας το αδιαίρετο στην δημιουργία. Εγώ έχω έρθει να σας δώσω τις βάσεις, έτσι ώστε οι σκέψεις σας να σας καταστήσουν πραγματικά ελεύθερους. Έχεις κουβαλήσει το φορτίο των αμοίραστων ιδεών που είναι πολύ αδύναμες για να αυξηθούν, αλλά έχοντάς τες φτιάξει εσύ δεν κατάλαβες τον τρόπο με τον οποίο καταργούνται. Δεν μπορείς να ακυρώσεις τα σφάλματα του παρελθόντος μόνος σου. Δεν θα αφανιστούν από το νου σου χωρίς την Επανόρθωση, μία λύση που δεν είναι δικής σου κατασκευής. Η Επανόρθωση πρέπει να γίνει κατανοητή ως μία αγνή πράξη μοιράσματος. Αυτό εννοούσα όταν είπα ότι ακόμα και σε αυτόν τον κόσμο είναι δυνατόν ν’ ακούς μόνο μία Φωνή. Αν εσύ είσαι μέρος του Θεού και η Αδελφότητα των Υιών είναι Ένα, δεν γίνεται να περιορίζεσαι στον εαυτό που βλέπει το εγώ.

3. Κάθε σκέψη αγάπης που έλαβε χώρα σε οποιοδήποτε μέρος της Αδελφότητας των Υιών ανήκει σε κάθε μέρος της. Μοιράζεται διότι είναι της αγάπης. Το μοίρασμα είναι ο τρόπος δημιουργίας ρου Θεού, όπως επίσης και δικός σου. Το εγώ μπορεί να σε κρατά σε εξορία από την Βασιλεία των Ουρανών, αλλά μέσα στην Βασιλεία την ίδια δεν έχει καμία δύναμη. Οι ιδέες του πνεύματος δεν αφήνουν το νου που τις σκέφτεται, ούτε είναι δυνατόν να συγκρουστούν μεταξύ τους. Όμως, οι ιδέες του εγώ μπορούν να συγκρούονται διότι συμβαίνουν σε διαφορετικά επίπεδα και περιλαμβάνουν ακόμα αντίθετες σκέψεις του ίδιου επίπεδου. Είναι αδύνατον να μοιράζεσαι σκέψεις που βρίσκονται σε αντίθεση μεταξύ τους. Μπορείς μόνο να μοιράζεσαι τις σκέψεις που είναι του Θεού και αυτές που κρατά Αυτός για σένα. Και από τέτοιες σκέψεις αποτελείται η Βασιλεία των Ουρανών. Οι υπόλοιπες παραμένουν μαζί σου μέχρι το Άγιο Πνεύμα να τις ερμηνεύσει εκ νέου στο φως της Βασιλείας, κάνοντάς κι αυτές, αντάξιες μοιράσματος. Όταν έχουν εξαγνιστεί επαρκώς, τότε Αυτός σου επιτρέπει να τις δώσεις. Η απόφαση να τις μοιραστείς είναι ο εξαγνισμός τους.

4. Εγώ άκουσα μία Φωνή διότι κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να πετύχω την Επανόρθωση για τον εαυτό μου μόνος μου . Το ν’ ακούς μία Φωνή σημαίνει ότι έχεις αποφασίσει να Την μοιράζεσαι για να Την ακούς ο ίδιος. Ο Νους που ήταν μέσα σε μένα ακόμα έλκεται ακαταμάχητα από κάθε νου δημιουργημένο από τον Θεό, διότι ο Ολότητα του Θεού είναι η Ολότητα του Υιού Του. Δεν γίνεται να πάθεις κακό, και δεν θέλεις να δείξεις στον αδερφό σου τίποτα άλλο εκτός από την ολότητά σου. Δείξε του ότι δεν μπορεί να σε βλάψει και μην κρατάς τίποτα εναντίον του, ειδάλλως το κρατάς εναντίον του εαυτού σου. Αυτό είναι το νόημα του «γύρισε και το άλλο μάγουλο».

5. Η διδασκαλία γίνεται με πολλούς τρόπους, πάνω απ’ όλα με παράδειγμα. Η διδασκαλία θα πρέπει να είναι θεραπεία, διότι είναι το μοίρασμα ιδεών και η αναγνώριση ότι το να μοιράζεσαι ιδέες σημαίνει ότι τις ενδυναμώνεις. Δεν γίνεται να ξεχάσω την ανάγκη μου να διδάσκω αυτά που έχω μάθει, η οποία δημιουργήθηκε μέσα μου επειδή έμαθα. Καλώ εσένα να διδάσκεις αυτό που έχεις μάθει, διότι πράττοντας έτσι μπορείς να βασίζεσαι σε αυτό. Κάνε το αξιόπιστο στο όνομά μου διότι το όνομά μου είναι το Όνομα του Υιού του Θεού. Αυτά που έχω μάθει σου τα δίνω ελεύθερα, και ο Νους που ήταν μέσα σε μένα χαροποιείται όταν επιλέγεις να τον ακούς.

6. Το Άγιο Πνεύμα επιτυγχάνει την Επανόρθωση σε όλους μας με την ακύρωση (του εγώ), κι επομένως ανασηκώνει το φορτίο που έχεις θέσει μέσα στο νου σου. Ακολουθώντας Τον οδηγείσαι πίσω στον Θεό όπου ανήκεις, και πως αλλιώς μπορείς να βρεις τον δρόμο εκτός από το να πάρεις και τον αδελφό σου μαζί σου; Ο δικός μου ρόλος στην Επανόρθωση δεν είναι ολοκληρωμένος μέχρι να λάβεις κι εσύ μέρος και να την προσφέρεις. Καθώς διδάσκεις θα μαθαίνεις. Ποτέ δεν θα σε αφήσω ούτε θα σε απαρνηθώ, διότι αν σε εγκατέλειπα θα σήμαινε πως απαρνούμαι τον εαυτό μου και τον Θεό που με δημιούργησε. Απαρνείσαι τον εαυτό σου και τον Θεό αν απαρνείσαι οποιονδήποτε από τους αδελφούς σου. Πρέπει να μάθεις να τους βλέπεις έτσι όπως είναι, και να καταλάβεις ότι κι αυτοί ανήκουν στον Θεό όπως κι εσύ. Πως θα μπορούσε να μεταχειριστείς καλύτερα τους αδελφούς σου από το να παραδώσεις στον Θεό ό,τι είναι δικό Του;

7. Η Επανόρθωση σου δίνει την δύναμη ενός θεραπευμένου νου, αλλά η δύναμη της δημιουργίας είναι του Θεού. Επομένως, αυτοί που έχουν συγχωρεθεί πρέπει να αφοσιωθούν πρώτα στην θεραπεία διότι, έχοντας λάβει την ιδέα της θεραπείας, πρέπει να την δίνουν για να την κρατήσουν. Η πλήρης δύναμη της δημιουργίας δεν μπορεί να εκφραστεί όσο οποιαδήποτε ιδέα του Θεού παρακρατείται από την Βασιλεία των Ουρανών. Η κοινή θέληση της Αδελφότητας των Υιών είναι ο μόνος δημιουργός που μπορεί να δημιουργήσει σαν τον Πατέρα, διότι μόνο οι ολοκληρωμένοι μπορούν να σκέφτονται ολοκληρωμένα, και από το σκεπτικό του Θεού δεν λείπει τίποτα. Ό,τι σκέφτεσαι και δεν είναι μέσω του Αγίου Πνεύματος είναι ελλιπές.

8. Πως γίνεται εσύ που είσαι τόσο ιερός να υποφέρεις; Όλο σου το παρελθόν έχει φύγει εκτός από την ομορφιά του, και δεν έχει μείνει τίποτα άλλο από μία ευλογία. Έχω σώσει όλες σου τις καλοσύνες και κάθε σκέψη αγάπης που έκανες ποτέ. Τις έχω εξαγνίσει από τα σφάλματα που έκρυβαν το φως τους, και τις κράτησα για σένα μέσα στην δική τους τέλεια λάμψη. Είναι πέρα από την καταστροφή και πέρα από την ενοχή. Προήλθαν από το Άγιο Πνεύμα μέσα σου, και γνωρίζουμε ότι αυτά που δημιουργεί ο Θεός είναι αιώνια. Μπορείς στ’ αλήθεια ν’ αναχωρήσεις γαλήνια διότι σε αγάπησα όπως αγάπησα τον εαυτό μου. Πηγαίνεις με την ευλογία μου και για την ευλογία μου. Κράτησέ την και μοίρασέ την, έτσι ώστε να είναι πάντα δική μας. Εναποθέτω την ειρήνη του Θεού μέσα στην καρδιά σου και μέσα στα χέρια σου, για να την κρατάς και να την μοιράζεσαι. Η καρδιά είναι αγνή για να την κρατήσεις, και τα χέρια είναι δυνατά για να την δίνουν. Δεν γίνεται να χάσουμε. Η κρίση μου είναι τόσο ισχυρή όσο η σοφία του Θεού, στου Οποίου την Καρδιά και τα Χέρια έχουμε το είναι μας. Τα ήσυχα παιδιά Του είναι οι ευλογημένοι Υιοί Του. Οι Σκέψεις του Θεού είναι μαζί σου.

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

ΕΙΣΑΓΩΓΗ -Η ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ



 Το Τραγούδι
Της Προσευχής

 ΠΡΟΣΕΥΧΗ



Εισαγωγή

Η προσευχή είναι το σπουδαιότερο δώρο με το οποίο ο Θεός ευλόγησε τον Υιό Του όταν τον δημιούργησε. Τότε έγινε αυτό που έμελλε να γίνει· η μοναδική φωνή που μοιράζονται ο Δημιουργός και η δημιουργία· το τραγούδι που ο Υιός τραγουδά στον Πατέρα, ο Οποίος επιστρέφει τις ευχαριστίες που Του προσφέρονται  στον Υιό. Χωρίς τέλος η αρμονία, και χωρίς τέλος, επίσης, και η χαρμόσυνη συγχορδία της Αγάπης που δίνουν ο Ένας στον Άλλο. Και με αυτό τον τρόπο, επεκτείνεται η δημιουργία. O Θεός ευχαριστεί για την επέκταση Του μέσα από τον Υιό Του. Ο Υιός ευχαριστεί για την δημιουργία του μέσα από το τραγούδι της δικής του δημιουργίας στο όνομα του Πατέρα του. Η Αγάπη που μοιράζονται είναι αυτό που θα είναι η προσευχή μέσα σε όλη την αιωνιότητα, όταν ο χρόνος τελειώσει. Γιατί αυτό έγινε πριν ο χρόνος αρχίσει να υπάρχει φαινομενικά.
Για σένα που βρίσκεσαι μέσα στον χρόνο για λίγο, η προσευχή παίρνει την μορφή που ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες σου. Και δεν έχεις παρά μόνο μία. Ό,τι δημιούργησε ο Θεός ως ένα πρέπει να αναγνωρίσει την ενότητά του, και να αγαλλιάζει που αυτό που φαινόταν ότι διαχώριζαν οι ψευδαισθήσεις είναι για πάντα ένα μέσα στο Νου του Θεού. Η προσευχή τώρα πρέπει να γίνει το μέσο με το οποίο ο Υιός του Θεού αφήνει τους ξεχωριστούς στόχους και τα ξεχωριστά συμφέροντα, και γυρίζει πάλι με ιερή χαρά στην αλήθεια της ένωσης μέσα στον Πατέρα του και τον εαυτό του.
Άφησε τα όνειρά σου, ιερέ Υιέ του Θεού, και καθώς ανυψώνεσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, απαλλάξου από τα είδωλα και θυμήσου Αυτόν. Η προσευχή θα σε στηρίζει τώρα, και θα σε ευλογεί καθώς υψώνεις την καρδιά σου προς Αυτόν σε τραγούδι ανάτασης που φτάνει ψηλότερα και μετά ακόμα πιο ψηλά, μέχρι και τα ψηλά και τα χαμηλά να εξαφανιστούν. Η πίστη στον στόχο σου θα αυξάνει και θα σε κρατά ψηλά καθώς ανέρχεσαι την φωτεινή κλίμακα που οδηγεί στις πρασιές του Παραδείσου και στην πύλη της ειρήνης. Γιατί αυτή είναι η προσευχή, και εδώ βρίσκεται η σωτηρία. Αυτός είναι ο δρόμος. Είναι το δώρο του Θεού σε σένα.

I. Η Αληθινή Προσευχή

Η προσευχή είναι ένας τρόπος προσέγγισης του Θεού που προσφέρει το Άγιο Πνεύμα. Δεν είναι απλά μια ερώτηση ή μια ικεσία. Δεν γίνεται να πετύχει μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι δεν ζητά τίποτα. Πως αλλιώς θα μπορούσε να υπηρετήσει τον σκοπό της; Είναι αδύνατον να προσεύχεσαι για είδωλα και να ελπίζεις πως θα φτάσεις τον Θεό. Η σωστή προσευχή πρέπει να αποφεύγει να πέσει στην παγίδα να ζητά με ικεσίες. Ζήτα, καλύτερα, να λάβεις αυτό που ήδη σου έχει δοθεί· να δεχτείς αυτό που είναι ήδη εκεί.
Σου έχει ειπωθεί να ζητάς από το Άγιο Πνεύμα την απάντηση για οποιοδήποτε συγκεκριμένο πρόβλημα, και ότι θα λάβεις μια συγκεκριμένη απάντηση αν τέτοια είναι η ανάγκη σου. Επίσης σου έχει ειπωθεί ότι υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα και μία απάντηση. Αυτό δεν είναι αντιφατικό στην προσευχή. Υπάρχουν αποφάσεις που πρέπει να πάρεις εδώ, και αυτό πρέπει να γίνει είτε είναι ψευδαισθήσεις είτε όχι. Δεν γίνεται να σου ζητηθεί να δεχτείς απαντήσεις που να είναι πέρα από το επίπεδο ανάγκης που μπορείς να αναγνωρίσεις. Επομένως, δεν είναι η μορφή του αιτήματος που έχει σημασία, ούτε το πώς αιτείται. Η μορφή της απάντησης, αν δίδεται από τον Θεό, θα ταιριάζει με τις ανάγκες σου όπως τις αντιλαμβάνεσαι. Αυτό είναι απλά μια ηχώ της απόκρισης  της Φωνής Του. Ο αληθινός ήχος είναι πάντα ένα τραγούδι ευχαριστίας και Αγάπης.
Δεν μπορείς, λοιπόν, να ζητάς την ηχώ. Το δώρο είναι το τραγούδι. Μαζί με αυτό έρχονται και οι παράγωγοι ήχοι, οι αρμονικές, οι αντηχήσεις, αλλά αυτά είναι δευτερεύοντα. Στην αληθινή  προσευχή ακούς μόνο το τραγούδι. Όλα τα υπόλοιπα απλά προστίθενται. Πρώτα αναζήτησες την Βασιλεία των Ουρανών, και όλα τα άλλα σου έχουν πραγματικά δοθεί.
Το μυστικό της σωστής προσευχής είναι να ξεχάσεις τα πράγματα που νομίζεις πως χρειάζεσαι. Το να ζητάς κάτι συγκεκριμένο είναι το ίδιο σαν να κοιτάς την αμαρτία και μετά να την συγχωρείς. Ακόμα, με τον ίδιο τρόπο, στην προσευχή παραβλέπεις της εξειδικευμένες ανάγκες σου έτσι όπως τις βλέπεις, και τις αναθέτεις στα Χέρια του Θεού. Εκεί γίνονται τα δώρα σου σ’ Αυτόν, διότι Του λένε ότι δεν επιθυμείς να έχεις άλλους θεούς εκτός  από Αυτόν· ούτε Αγάπη άλλη εκτός από την δική Του. Ποια άλλη, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η απάντησή Του από την επιστροφή Του στην μνήμη σου; Μπορείς αυτό να το ανταλλάξεις για μια ασήμαντη συμβουλή για ένα πρόβλημα που διαρκεί μόνο μια στιγμή; Ο Θεός απαντά μόνο για την αιωνιότητα. Αλλά και όλες οι μικρές απαντήσεις περιέχονται μέσα σε αυτό.
Η προσευχή είναι μια παραχώρηση της θέσης σου· μια παραίτηση, μια ήσυχη ώρα ακρόασης και αγάπης. Δεν θα πρέπει να την συγχέεις με παρακλήσεις για προμήθειες  οιουδήποτε είδους, διότι είναι ένας τρόπος να θυμηθείς την ιερότητα σου. Γιατί θα έπρεπε  η ιερότητα να ικετεύει, αφού έχει απόλυτο και αναφαίρετο δικαίωμα σε όλα όσα έχει να προσφέρει η Αγάπη; Και με την προσευχή, πηγαίνεις στην Αγάπη. Η προσευχή είναι μια προσφορά· μια παράδοση του εαυτού σου για να ενωθεί με την Αγάπη. Δεν υπάρχει τίποτα για να ζητήσεις διότι δεν έχει μείνει τίποτα που να σου λείπει. Αυτό το τίποτα γίνεται ο βωμός του Θεού. Εξαφανίζεται μέσα σ’ Αυτόν.
Αυτό δεν είναι ένα επίπεδο προσευχής που μπορούν να το πετύχουν όλοι ακόμα. Αυτοί που δεν το έχουν φτάσει ακόμα χρειάζονται την βοήθεια σου στην προσευχή διότι ο τρόπος που ζητούν δεν βασίζεται ακόμα στην αποδοχή. Η βοήθεια στην προσευχή δεν σημαίνει ότι κάποιος άλλος μεσολαβεί ανάμεσα σε σένα και τον Θεό. Σημαίνει όμως ότι κάποιος άλλος στέκεται πλάι σου και σε βοηθά να ανυψωθείς προς Αυτόν. Κάποιος που έχει συνειδητοποιήσει την καλοσύνη του Θεού προσεύχεται δίχως φόβο. Και κάποιος που προσεύχεται δίχως φόβο δεν γίνεται  παρά να Τον φτάσει. Άρα μπορεί να φτάσει και τον Υιό Του, όπου και να είναι αυτός και όποια μορφή φαίνεται πως έχει πάρει.
Η προσευχή προς τον Χριστό μέσα σε οποιονδήποτε είναι σωστή προσευχή διότι είναι ένα δώρο ευχαριστίας προς τον Πατέρα Του. Το να ζητά κάποιος  ο Χριστός να είναι μόνο ο Εαυτός Του δεν είναι ικεσία. Είναι ένα τραγούδι ευχαριστίας για αυτό που είσαι. Εδώ βρίσκεται η δύναμη της προσευχής. Δεν ζητά τίποτα και λαμβάνει τα πάντα. Αυτή η προσευχή μπορεί να μοιραστεί διότι λαμβάνει για όλους. Το να προσεύχεσαι με κάποιον που γνωρίζει ότι αυτό είναι αλήθεια σημαίνει ότι η προσευχή σου θα απαντηθεί. Ίσως μια συγκεκριμένη μορφή επίλυσης για ένα συγκεκριμένο πρόβλημα να έρθει σε έναν από τους δύο· δεν έχει σημασία σε ποιόν. Ίσως να έρθει  και στους δύο, αν είστε  γνήσια συντονισμένοι ο ένας με τον άλλο. Θα έρθει διότι έχετε συνειδητοποιήσει ότι ο Χριστός βρίσκεται και στους δυο σας. Αυτή είναι η μοναδική  αλήθεια.





Η ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

1. Η προσευχή δεν έχει αρχή και τέλος. Είναι ένα μέρος της ζωής. Αλλάζει όμως σε μορφή, και αναπτύσσεται μαζί με την μάθηση, μέχρι να φτάσει στην άμορφη κατάστασή της, και να συγχωνευτεί στην καθολική επικοινωνία με τον Θεό. Όταν βρίσκεται στην μορφή που ζητά δεν χρειάζεται, και συχνά δεν κάνει έκκληση στον Θεό, ούτε καν χρειάζεται να υπάρχει η πίστη σε Αυτόν. Σε αυτά τα επίπεδα η προσευχή είναι απλά έκφραση του τι θέλεις, τι σου λείπει, μέσα από μια αίσθηση έλλειψης και ένδειας.


2. Αυτές οι μορφές της προσευχής, ή αυτές του «ζητάω – από – ανάγκη», πάντα έχουν να κάνουν με αισθήματα αδυναμίας και ανεπάρκειας, και ποτέ δεν θα μπορούσαν να γίνουν από έναν Υιό του Θεού που γνωρίζει Ποιος είναι. Κανένας, λοιπόν, που είναι σίγουρος για την Ταυτότητά του δεν θα μπορούσε να προσεύχεται σε αυτές τις μορφές. Εν τούτοις, είναι επίσης αλήθεια ότι όποιος είναι αβέβαιος για την Ταυτότητά του δεν μπορεί να αποφύγει να προσευχηθεί με αυτό τον τρόπο. Και η προσευχή είναι τόσο συνεχής όσο και η ζωή. Ο κάθε ένας προσεύχεται ακατάπαυστα. Ζήτησε και θα λάβεις, διότι εσύ έχεις καθορίσει τι είναι αυτό που θέλεις.


3. Είναι επίσης δυνατόν να φτάσεις μια ανώτερη μορφή του «ζητάω – από – ανάγκη», διότι σε αυτό τον κόσμο η προσευχή είναι διορθωτική, άρα πρέπει να περιλαμβάνει τα επίπεδα μάθησης. Εδώ, το αίτημα πρέπει να απευθύνεται στον Θεό με ειλικρινή πίστη, αν και όχι ακόμα με κατανόηση. Μια κάπως ασαφής και συνήθως ασταθής αίσθηση ταύτισης έχει επιτευχτεί γενικότερα, αλλά έχει την τάση να θολώνει από μια βαθιά ριζωμένη αίσθηση αμαρτίας. Σε αυτό το επίπεδο είναι πιθανόν να συνεχίζεις να ζητάς πράγματα αυτού του κόσμου σε διάφορες μορφές, και είναι επίσης πιθανόν να ζητάς δώρα όπως εντιμότητα και καλοσύνη, ειδικά συγχώρεση για τις πολλές πηγές ενοχής που αναπόφευκτα υποβόσκουν σε κάθε προσευχή ανάγκης. Δίχως ενοχή δεν υπάρχει ένδεια. Οι αναμάρτητοι δεν έχουν ανάγκες.


4. Σε αυτό το επίπεδο έρχεται επίσης αυτή η περίεργη αντίφαση σε όρους που είναι γνωστή ως η «προσευχή για τους εχθρούς σου». Η αντίφαση δεν βρίσκεται στα ίδια τα λόγια, αλλά μάλλον στον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύονται συνήθως. Όσο πιστεύεις ότι έχεις εχθρούς, τότε περιορίζεις την προσευχή στους νόμους αυτού του κόσμου, καθώς επίσης περιορίζεις και την ικανότητά σου να λαμβάνεις και να αποδέχεσαι εντός αυτών των ίδιων στενών περιθωρίων. Αν τούτοις, αν έχεις εχθρούς έχεις και ανάγκη από την προσευχή, και μάλιστα μεγάλη. Τι σημαίνει πραγματικά αυτή η φράση; Προσευχήσου για τον εαυτό σου, για να μην επιζητάς να αιχμαλωτίσεις τον Χριστό και έτσι να χάσεις την αναγνώριση της δικής σου Ταυτότητας. Μην είσαι προδότης κανενός, ειδάλλως θα προδίδεις τον εαυτό σου.


5. Ένας εχθρός είναι το σύμβολο ενός Χριστού φυλακισμένου. Και ποιος θα μπορούσε να είναι Αυτός εκτός από σένα τον ίδιο; Η προσευχή για τους εχθρούς γίνεται έτσι προσευχή για την δική σου ελευθερία. Τώρα δεν είναι πια μια αντίφαση όρων. Έχει γίνει μια δήλωση της ενότητας του Χριστού και μια αναγνώριση της αθωότητας Του. Και τώρα έχει γίνει ιερή, διότι αναγνωρίζει τον Υιό του Θεού έτσι όπως δημιουργήθηκε.


6. Ποτέ να μην ξεχνάς ότι η προσευχή σε κάθε επίπεδο είναι πάντα για τον εαυτό σου. Αν ενώνεσαι με κάποιον στην προσευχή, τον κάνεις μέρος από σένα. Ο εχθρός είσαι εσύ, όπως εσύ είσαι και ο Χριστός. Πριν μπορέσει να γίνει ιερή, λοιπόν, η προσευχή γίνεται μια επιλογή. Δεν διαλέγεις για κάποιον άλλον. Δεν γίνεται να διαλέγεις παρά μόνο για τον εαυτό σου. Προσευχήσου με ειλικρίνεια για τους εχθρούς σου, διότι εδώ βρίσκεται η δική σου σωτηρία. Συγχώρεσε τους για τις δικές σου αμαρτίες, και θα συγχωρεθείς πραγματικά.


7. Η προσευχή είναι μια κλίμακα που φτάνει στον Ουρανό. Στην κορυφή υπάρχει μια μεταμόρφωση πολύ σαν την δική σου, διότι η προσευχή είναι μέρος από σένα. Τα πράγματα της γης μένουν πίσω, όλα λησμονημένα. Δεν ζητάς πια, διότι δεν υπάρχει καμία έλλειψη. Η Ταυτότητα μέσα στον Χριστό αναγνωρίζεται ασφαλής για πάντα, πέρα από κάθε αλλαγή και φθορά. Το φως δεν τρεμοπαίζει πια, και ποτέ δεν θα σβήσει. Τώρα, δίχως κανενός είδους ανάγκες, και τυλιγμένος για πάντα μέσα σε άσπιλη αθωότητα που είναι το δώρο του Θεού για σένα, τον Υιό Του, η προσευχή μπορεί ξανά να γίνει αυτό για το οποίο προοριζόταν. Διότι τώρα ανυψώνεται σαν ένα τραγούδι ευχαριστιών προς τον Δημιουργό σου, τραγουδισμένο δίχως λέξεις, σκέψεις, και μάταιες επιθυμίες, αφού τώρα πια δεν χρειάζεται τίποτα απολύτως. Επομένως, επεκτείνεται, έτσι όπως προοριζόταν. Και γι αυτή την προσφορά ο Θεός ο Ίδιος δίνει τις ευχαριστίες Του.


8. Ο Θεός είναι ο στόχος κάθε προσευχής, και της δίνει αιωνιότητα αντί για τέλος. Ούτε αρχή έχει, διότι ο στόχος δεν άλλαξε ποτέ. Η προσευχή στις αρχικές της μορφές είναι μια ψευδαίσθηση διότι δεν υπάρχει ανάγκη για κλίμακα εφόσον κανένας δεν έφυγε από πουθενά ποτέ. Εν τούτοις, η προσευχή είναι μέρος της συγχώρεσης για όσο η συγχώρεση, που και η ίδια είναι ψευδαίσθηση, παραμένει ανέφικτη. Η προσευχή είναι συνδεδεμένη με την μάθηση μέχρι ο στόχος της μάθησης να επιτευχθεί. Και τότε όλα θα μεταμορφωθούν μαζί, και θα επιστρέψουν αψεγάδιαστα μέσα στο Νου του Θεού. Όντας πέρα από την μάθηση, αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να περιγραφεί. Τα στάδια που χρειάζονται γι αυτή την επίτευξη, όμως, χρειάζεται να γίνουν κατανοητά, για να μπορέσει να επανορθωθεί η ειρήνη στον Υιό του Θεού, που τώρα ζει μέσα στην ψευδαίσθηση του θανάτου και του φόβου προς τον Θεό.


Μετάφραση Χ Τσιντέα Κ.Παλατζιδου
Ετικέτες  ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

ΙΙΙ. Η Προσευχή Για Τους Άλλους και η προσευχή μαζί με άλλους



ΙΙΙ. Η Προσευχή Για Τους Άλλους

Είπαμε ότι η προσευχή είναι πάντα για τον εαυτό σου, κι έτσι είναι. Αν είναι έτσι, γιατί, λοιπόν, θα πρέπει να προσεύχεσαι για τους άλλους; Και αν πρέπει, γιατί θα πρέπει να κάνεις κάτι τέτοιο; Η προσευχή για τους άλλους αν γίνει σωστά κατανοητή, γίνεται ένα μέσο απομάκρυνσης των δικών σου προβολών ενοχής από τον αδελφό σου, δίνοντας σου έτσι την ικανότητα να αναγνωρίσεις ότι δεν είναι αυτός που σε πληγώνει. Πριν μπορέσεις να σωθείς από την ενοχή, πρέπει πρώτα ν’ απελευθερωθείς από την δηλητηριώδη σκέψη ότι αυτός είναι εχθρός σου, το μοχθηρό σου συμπλήρωμα, η νέμεση σου. Γι αυτό το σκοπό, το μέσο είναι η προσευχή ανερχόμενης δύναμης και με εξελισσόμενους στόχους μέχρις ότου να φθάσει υψηλά στον Θεό.
Οι πρώτες μορφές προσευχής, στα πρώτα βήματα της κλίμακας, δεν είναι χωρίς φθόνο και μοχθηρία. Καλούν την εκδίκηση και όχι την αγάπη. Ούτε προέρχονται από κάποιον που αντιλαμβάνεται ότι είναι καλέσματα για θάνατο, που βγαίνουν από φόβο από εκείνους  που περιθάλπουν ενοχές. Επικαλούνται ένα εκδικητικό θεό, και αυτός είναι που θα τους απαντήσει. Την κόλαση δεν γίνεται να την ζητάς για κάποιον άλλον, και έπειτα εσύ που την ζήτησες να ξεφύγεις. Μόνο αυτοί που είναι στην κόλαση  μπορούν να ζητήσουν την κόλαση. Εκείνοι που έχουν συγχωρεθεί, και που δέχτηκαν την συγχώρεσή τους, ποτέ δεν θα μπορούσαν να κάνουν μια τέτοια προσευχή.
Σε αυτά τα επίπεδα, λοιπόν, ο μαθησιακός στόχος πρέπει να είναι η αναγνώριση ότι η προσευχή θα φέρει απάντηση μόνο στην μορφή στην οποία έγινε. Αυτό είναι αρκετό. Από εδώ το βήμα για τα επόμενα επίπεδα θα είναι εύκολο. Η επόμενη ανοδική διαδικασία αρχίζει έτσι:

Αυτό που ζήτησα για τον αδελφό μου δεν είναι αυτό που θα ήθελα να έχω εγώ. Άρα τον έχω κάνει εχθρό μου.

Είναι προφανές ότι σ’ αυτό το βήμα δεν μπορεί να φτάσει όποιος δεν βλέπει κάποια αξία ή πλεονέκτημα για τον εαυτό του όταν απελευθερώνει τους άλλους. Αυτό μπορεί να καθυστερήσει κατά πολύ, διότι μπορεί να μοιάζει επικίνδυνο αντί για σπλαχνικό.  Ο ένοχος μοιάζει να ωφελείται αληθινά στο να έχει εχθρούς και αυτό το φανταστικό κέρδος πρέπει να φύγει αν είναι να ελευθερωθούν οι εχθροί.
Η ενοχή πρέπει να απελευθερώνεται, και όχι να καλύπτεται. Και ούτε αυτό μπορεί να γίνει χωρίς κάποιο πόνο, και η θέαση της σπλαχνικής φύσης αυτού του βήματος μπορεί για κάποιο διάστημα να ακολουθείται από βαθύ φόβο. Διότι οι άμυνες του φόβου είναι από μόνες τους τρομακτικές, και όταν αναγνωρίζονται φέρνουν τον φόβο τους μαζί τους. Όμως τι όφελος έχει φέρει ποτέ μια ψευδαίσθηση απόδρασης σε ένα φυλακισμένο; Η πραγματική του απόδραση από την ενοχή μπορεί να βρεθεί  μόνο στην αναγνώριση ότι η ενοχή έχει φύγει. Και πως είναι δυνατόν να γίνει αυτή η αναγνώριση όσο κρύβει την ενοχή του μέσα σε κάποιον άλλο, και δεν την βλέπει σαν δική του; Ο φόβος για την απόδραση κάνει δύσκολο το καλωσόρισμα της ελευθερίας, και το να κάνεις κάποιον εχθρό σου δεσμοφύλακα, φαίνεται πως φέρνει ασφάλεια. Πως, λοιπόν, να μπορέσει ν’ απελευθερωθεί χωρίς να προκαλέσει ένα παρανοϊκό φόβο για τον εαυτό σου; Τον έχεις κάνει σωτηρία σου και απόδραση από την ενοχή. Η επένδυσή σου σε αυτή την απόδραση είναι βαριά, και ο φόβος σου να απελευθερώσεις είναι δυνατός.
Μείνε ήσυχος για μια στιγμή, τώρα, και αναλογίσου τι έχεις κάνει. Μην ξεχνάς ότι εσύ είσαι αυτός που το έκανε, και άρα αυτός που μπορεί να το απελευθερώσει. Άπλωσε το χέρι σου. Αυτός ο εχθρός έχει έρθει για να σε ευλογήσει. Πάρε αυτή την ευλογία, και νιώσε πόσο ανυψώνεται η καρδιά σου και απελευθερώνεται ο φόβος σου. Μην κρατιέσαι σε αυτόν, ούτε στον αδερφό σου. Είναι Υιός του Θεού, μαζί με σένα. Δεν είναι δεσμοφύλακας· είναι μόνο αγγελιαφόρος του Χριστού. Στάσου έτσι απέναντί του ώστε να μπορέσεις να τον δεις έτσι.
Δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσεις ότι οι προσευχές για πράγματα, κοινωνική θέση, ανθρώπινη αγάπη, για «εξωτερικά» δώρα οιουδήποτε είδους, είναι πάντα φτιαγμένες για να κατασκευάζουν δεσμοφύλακες και για να κρύβονται από την ενοχή. Αυτά τα πράγματα χρησιμοποιούνται για στόχους που υποκαθιστούν τον Θεό, και άρα διαστρεβλώνουν τον σκοπό της προσευχής. Η επιθυμία γι’αυτά είναι η προσευχή. Κάποιος δεν χρειάζεται να τα ζητήσει συγκεκριμένα. Ο στόχος για τον Θεό χάνεται στην αναζήτηση κατώτερων στόχων οποιουδήποτε είδους, και η προσευχή γίνεται αίτημα για εχθρούς. Η δύναμη της προσευχής μπορεί να αναγνωριστεί πολύ καθαρά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση. Κανένας που να θέλει ένα εχθρό δεν θα αποτύχει να τον βρει. Αλλά είναι το ίδιο σίγουρο ότι θα χάσει και τον μόνο αληθινό στόχο που του έχει δοθεί. Σκέψου το κόστος, και κατάλαβέ το καλά. Όλοι οι άλλοι στόχοι είναι εις βάρος του στόχου του Θεού.


IV. Η Προσευχή Μαζί Με Άλλους

Μέχρι την στιγμή που θα αρχίσει τουλάχιστον το δεύτερο επίπεδο, την προσευχή δεν μπορείς να την «μοιραστείς». Γιατί μέχρι εκείνη την στιγμή, ο κάθε ένας ζητά διαφορετικά πράγματα. Αλλά μόλις θέσεις κάτω από αμφισβήτηση την αντιμετώπιση του άλλου ως εχθρού, και ο λόγος γι αυτό αναγνωριστεί έστω για μια στιγμή, τότε γίνεται δυνατόν να προσευχηθείς μαζί με άλλους. Οι εχθροί δεν έχουν κοινό στόχο. Σε αυτό βασίζεται η εχθρότητά τους. Οι διαχωρισμένες επιθυμίες τους είναι το οπλοστάσιό τους· το ανάχωμά τους στο μίσος. Το κλειδί της περαιτέρω ανύψωσης στην κλίμακα της προσευχής βρίσκεται σε αυτή την απλή σκέψη • αυτή την αλλαγή του νου:
Πηγαίνουμε μαζί, εσύ κι εγώ.
Τώρα είναι δυνατόν να βοηθήσεις στην προσευχή, και να ανέλθεις και ο ίδιος. Αυτό το βήμα αρχίζει την γρήγορη άνοδο, αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά μαθήματα που πρέπει να μάθεις. Ο δρόμος είναι ανοιχτός, και η ελπίδα δικαιώνεται. Εν τούτοις, είναι πολύ πιθανόν στην αρχή ,αυτό που ζητούν ακόμα κι αυτοί που ενώνονται για να προσευχηθούν μαζί, να μην είναι ο στόχος που πρέπει ν’ αναζητά πραγματικά η προσευχή. Ακόμα και μαζί με άλλους μπορεί να ζητάς πράγματα, κι έτσι να κατασκευάζεις μόνο μια ψευδαίσθηση του στόχου που μοιράζεσαι. Μπορεί να ζητάς μαζί με άλλους συγκεκριμένα πράγματα, και να μην συνειδητοποιείς ότι ζητάς γι αποτελέσματα χωρίς την αιτία τους. Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να έχεις. Γιατί κανένας δεν μπορεί να λάβει μόνο αποτελέσματα, ζητώντας μια αιτία από την οποία αυτά δεν μπορούν να προκύψουν.
Ακόμα και η ένωση στην προσευχή, λοιπόν, δεν είναι αρκετή, αν αυτοί οι οποίοι προσεύχονται μαζί δεν ρωτούν πάνω από όλα τα άλλα, ποιο είναι το Θέλημα του Θεού. Από αυτή την Αιτία μόνο μπορεί να έρθει και η απάντηση με την οποία ικανοποιούνται όλα τα συγκεκριμένα, όλες οι ξεχωριστές επιθυμίες ενωμένες σε μία. Η προσευχή για συγκεκριμένα (πράγματα) πάντα ζητά κατά κάποιο τρόπο την επανάληψη του παρελθόντος. Αυτό που είχες απολαύσει παλιά, ή έτσι σου φάνηκε· αυτό που ήταν κάποιου άλλου και του φαινόταν πως το αγαπούσε, - όλα αυτά δεν είναι παρά ψευδαισθήσεις από το παρελθόν. Ο στόχος της προσευχής είναι ν’ απελευθερώσει το παρόν από τις αλυσίδες των ψευδαισθήσεων του παρελθόντος· να την επιλέξεις να θεραπεύσει ελεύθερα κάθε λανθασμένη επιλογή. Αυτό που μπορεί να προσφέρει τώρα η προσευχή υπερβαίνει κατά πολύ όλα όσα ζητούσες παλιά και είναι κρίμα να ικανοποιείσαι με κάτι λιγότερο.
Επιλέγεις μια νεογέννητη ευκαιρία κάθε φορά που προσεύχεσαι. Και είναι δυνατόν να προτιμάς να την φιμώνεις και να την αιχμαλωτίζεις σε αρχαίες φυλακές, όταν έχει έρθει η ευκαιρία να ελευθερωθείς από όλα αυτά αμέσως; Μην περιορίζεις τα  αιτήματα σου. Η προσευχή μπορεί να φέρει την ειρήνη του Θεού. Ποιο άλλο πράγμα δεσμευμένο από τον χρόνο μπορεί να σου δώσει περισσότερα από αυτό, στο μικρό χρονικό διάστημα, που κρατάει, μέχρις να διαλυθεί σε σκόνη;
  


ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ



V. Το Τέλος Της Κλίμακας

Η προσευχή είναι δρόμος προς την αληθινή ταπεινότητα. Και εδώ ξανά ανυψώνεται αργά, και αναπτύσσεται σε δύναμη, αγάπη και ιερότητα. Άφησέ την να αφήσει το έδαφος, να αρχίσει να υψώνεται προς τον Θεό και η αληθινή ταπεινοφροσύνη θα έρθει επιτέλους να προσφέρει την χάρη της στο νου, που νόμιζε ότι ήταν μόνος και για αυτό στεκόταν ενάντια στον κόσμο. Η ταπεινότητα φέρνει γαλήνη διότι δεν ισχυρίζεται ότι πρέπει να κυβερνήσεις το σύμπαν, ούτε να κρίνεις όλα τα πράγματα σύμφωνα με το όπως θα ήθελες να είναι. Ευχαρίστως παραμερίζει στην άκρη όλους τους μικρούς θεούς, όχι με δυσφορία, αλλά με εντιμότητα και αναγνώριση ότι δεν εξυπηρετούν τίποτα.
Οι ψευδαισθήσεις και η ταπεινότητα έχουν στόχους τόσο διαφορετικούς ώστε δεν μπορούν να συνυπάρξουν, ούτε να μοιραστούν μια κατοικία όπου μπορούν να συναντηθούν. Όπου υπάρχει το ένα, το άλλο εξαφανίζεται. Οι αληθινά ταπεινοί δεν έχουν άλλο στόχο από τον Θεό διότι δεν χρειάζονται είδωλα, επομένως οι άμυνες δεν εξυπηρετούν πια κανένα σκοπό. Οι εχθροί δεν χρησιμεύουν σε τίποτα τώρα, διότι η ταπεινότητα δεν αντιστέκεται. Δεν κρύβεται από ντροπή διότι είναι ικανοποιημένη με αυτό που είναι, γνωρίζοντας ότι η δημιουργία είναι η Θέληση του Θεού. Η ανιδιοτέλειά της είναι ο Εαυτός, και αυτόν βλέπει σε κάθε συνάντηση, όπου με χαρά ενώνεται με κάθε Υιό του Θεού, του οποίου την αγνότητα αναγνωρίζει ότι μοιράζεται μαζί του.
Τώρα η προσευχή εξυψώνεται από τον κόσμο των πραγμάτων, των σωμάτων, και των θεών κάθε είδους, και επιτέλους μπορείς να αναπαυτείς με ιερότητα. Η ταπεινότητα έχει έρθει να σε διδάξει να καταλάβεις την δόξα σου ως Υιός του Θεού, και ν’ αναγνωρίσεις την αλαζονεία της αμαρτίας. Ένα όνειρο έκρυβε από σένα το πρόσωπο του Χριστού. Τώρα μπορείς να βλέπεις την αθωότητά Του. Ψηλά έχει ανυψωθεί η κλίμακα. Έχεις φτάσει σχεδόν στον Ουρανό. Υπάρχουν λίγα ακόμα να μάθεις πριν το ταξίδι ολοκληρωθεί. Τώρα μπορείς να λες τα εξής σε όλους όσους έρχονται να προσευχηθούν μαζί σου:

Δεν γίνεται να πορευτώ χωρίς εσένα,
διότι είσαι μέρος από μένα.

Και έτσι είναι στα αλήθεια. Τώρα μπορείς να προσεύχεσαι μόνο για ό,τι πραγματικά μοιράζεσαι μαζί του. Διότι έχεις καταλάβει ότι αυτός ποτέ δεν σε άφησε, και εσύ, που φαινόσουν μόνος, είσαι ένα μαζί του.
Η κλίμακα τελειώνει με αυτό, διότι δεν χρειάζεται πια η μάθηση. Τώρα στέκεσαι μπροστά στην πύλη του Ουρανού, και ο αδελφός σου στέκεται δίπλα σου εκεί. Τα λιβάδια είναι καταπράσινα και γαλήνια, διότι εδώ ο τόπος ο ορισμένος για την ώρα που θα ερχόσουν σε περίμενε εδώ και πολύ καιρό. Εδώ ο χρόνος τελειώνει μια για πάντα. Σε αυτή την πύλη η αιωνιότητα η ίδια ενώνεται μαζί σου. Η προσευχή έχει γίνει αυτό που ήταν προορισμένη να γίνει, διότι έχεις αναγνωρίσει τον Χριστό μέσα σου.






Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ



Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ



Εισαγωγή

Η συγχώρεση δίνει φτερά στην προσευχή, για να κάνει την ανοδική της πορεία εύκολη και την πρόοδό της γρήγορη. Χωρίς την ισχυρή της στήριξη θα ήταν μάταιη η προσπάθεια να ανέβεις πιο πάνω από το τελευταίο σκαλοπάτι της προσευχής ή ακόμα και να επιχειρήσεις να το ανέβεις. Η συγχώρεση είναι ο σύμμαχος της προσευχής· αδελφή στο σχέδιο της σωτηρίας σου. Και οι δύο πρέπει να έρθουν για να σε στηρίξουν και να κρατήσουν τα βήματά σου σταθερά· τον σκοπό σου ακλόνητο και αναλλοίωτο. Ιδού η μεγαλύτερη βοήθεια που θέσπισε ο Θεός να βρίσκεται μαζί σου μέχρι να φτάσεις σ’ Αυτόν. Το τέλος των ψευδαισθήσεων θα έρθει μαζί με αυτό. Αντίθετα με την άχρονη φύση της αδελφής της, της προσευχής, η συγχώρεση έχει ένα τέλος. Διότι η χρήση της λήγει όταν η άνοδος ολοκληρωθεί. Όμως τώρα έχει ένα σκοπό πέρα από τον οποίο δεν μπορείς, ούτε και χρειάζεται να πας. Όταν τον πετύχεις θα έχεις λυτρωθεί. Μόλις τον εκπληρώσεις θα έχεις μεταμορφωθεί. Εκπλήρωσέ τον και σώζεις τον κόσμο.

I. Η Συγχώρεση Του Εαυτού Σου

Κανένα άλλο δώρο του Ουρανού δεν έχει τόσο παρανοηθεί όσο η συγχώρεση. Μάλιστα, έχει γίνει μάστιγα· μια κατάρα ενώ προοριζόταν για ευλογία, μια σκληρή χλεύη της χάριτος, μια παρωδία της ιερής ειρήνης του Θεού. Και όμως, αυτοί που ακόμα δεν έχουν επιλέξει να αρχίσουν να ανεβαίνουν την κλίμακα της προσευχής, δεν γίνεται παρά να την χρησιμοποιούν έτσι. Η ευγένεια της συγχώρεσης στην αρχή είναι δυσνόητη, διότι η σωτηρία δεν έχει γίνει κατανοητή, ούτε έχει αναζητηθεί ακόμα. Αυτό που ήταν προορισμένο να θεραπεύει χρησιμοποιείται για να πληγώνει διότι η συγχώρεση δεν είναι επιθυμητή. Η ενοχή έρχεται σαν σωτηρία,  σαν ψευτοθεραπεία  και  σαν κάποια τρομερή εναλλακτική μορφή   ζωής,. 
Η συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή, λοιπόν, εξυπηρετεί καλύτερα τον σκοπό αυτού του κόσμου από  το πραγματικό της στόχο, και τα έντιμα μέσα με τα οποία επιτυγχάνεται αυτός ο στόχος. Η συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή δεν θα παραβλέψει καμία αμαρτία, κανένα έγκλημα, καμία ενοχή που μπορεί να αναζητήσει και να βρει και να «αγαπήσει». Αγαπημένος της καρδιάς της είναι το σφάλμα, και τα λάθη δεσπόζουν μεγάλα και αυξάνονται και διογκώνονται μέσα στην ματιά της. Προσεκτικά διαλέγει όλα τα κακά πράγματα, και παραβλέπει τα καλά σαν να ήταν πανούκλα· ένα μισητό πράγμα κινδύνου και θανάτου. Η συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή – είναι θάνατος, και αυτό είναι όλο που βλέπει σε όλα όσα κοιτάει και μισεί. Το έλεος του Θεού γίνεται ένα σουβλερό μαχαίρι που θα καταστρέψει τον ιερό Υιό που Αυτός αγαπά.
Θα συγχωρούσες τον εαυτό σου αν το έκανες αυτό; Τότε μάθε ότι ο Θεός σου έχει δώσει το μέσο με το οποίο μπορείς να επιστρέψεις σε Αυτόν με γαλήνη. Μην βλέπεις το σφάλμα. Μην το κάνεις αληθινό. Διάλεγε τα καλά και συγχώρα την αμαρτία διαλέγοντας στην θέση της το πρόσωπο του Χριστού. Πως αλλιώς μπορεί η προσευχή να επιστρέψει στον Θεό; Αυτός αγαπά τον Υιό Του. Είναι δυνατόν να τον θυμάσαι  και να μισείς αυτό που δημιούργησε; Θα μισείς τον Πατέρα του   αν μισείς τον Υιό που αγαπά. Γιατί έτσι όπως βλέπεις τον Υιό έτσι βλέπεις τον εαυτό σου, και έτσι όπως βλέπεις τον εαυτό σου είναι ο Θεός για σένα.
Όπως η προσευχή είναι πάντα για σένα, έτσι και η συγχώρεση πάντα δίνεται σε σένα. Είναι αδύνατον να συγχωρέσεις κάποιον άλλο, γιατί μόνο τις δικές σου αμαρτίες βλέπεις σ’ αυτόν. Θέλεις να τις βλέπεις εκεί, και όχι σε σένα. Γι αυτό η συγχώρεση κάποιου άλλου είναι ψευδαίσθηση. Και όμως, είναι το μόνο χαρούμενο όνειρο σε όλο τον κόσμο· το μόνο που δεν οδηγεί στον θάνατο. Μόνο σε κάποιον άλλο μπορείς να συγχωρέσεις τον εαυτό σου, διότι τον έχεις αποκαλέσει ένοχο για τις δικές σου αμαρτίες, και σ’ αυτόν πρέπει να βρεις τώρα την αθωότητά σου. Ποιος άλλος εκτός από τους αμαρτωλούς χρειάζεται συγχώρεση; Και μην νομίσεις ποτέ ότι μπορείς να βλέπεις την αμαρτία σε κάποιον άλλο εκτός από τον εαυτό σου.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη πλάνη του κόσμου, κι εσύ είσαι ο μεγαλύτερος πλανευτής του εαυτού σου. Πάντα φαίνεται ότι κάποιος άλλος είναι ο κακός, και ότι εξ αιτίας της αμαρτίας του εσύ πληγώνεσαι. Πως θα ήταν δυνατόν να υπάρξει ελευθερία αν ίσχυε κάτι τέτοιο; Θα μπορούσες να είσαι σκλάβος στον καθένα, διότι ό,τι θα έκανε αυτός, θα καθόριζε την δική σου μοίρα, τα συναισθήματά σου, την απελπισία ή την ελπίδα σου, την δυστυχία ή την χαρά σου. Δεν έχεις ελευθερία εκτός κι αν στην δώσει αυτός. Και εφόσον είναι κακός, μπορεί μόνο να σου δώσει κάτι από αυτό που είναι. Δεν μπορείς να βλέπεις τις αμαρτίες του, και όχι τις δικές σου. Αλλά μπορείς να ελευθερώσεις και αυτόν και τον εαυτό σου.
Η συγχώρεση, όταν δίδεται αληθινά, είναι ο τρόπος στο οποίο βρίσκεται η μοναδική σου ελπίδα για ελευθερία. Οι άλλοι θα κάνουν λάθη και το ίδιο και εσύ, όσο αυτή η ψευδαίσθηση του κόσμου φαίνεται πως είναι το σπίτι σου. Και όμως, ο Θεός έχει δώσει σε όλους τους Υιούς Του μια θεραπεία για όλες τις ψευδαισθήσεις που νομίζουν ότι βλέπουν. Η όραση του Χριστού δεν χρησιμοποιεί τα δικά σου μάτια, αλλά εσύ μπορείς να κοιτάξεις μέσα από τα δικά Του και να μάθεις να βλέπεις σαν Αυτόν. Τα λάθη είναι μικροσκοπικές σκιές, που γρήγορα αποσύρονται, ώστε μόνο για μια στιγμή φαίνονται να κρύβουν το πρόσωπο του Χριστού, το οποίο ακόμα παραμένει αναλλοίωτο πίσω από όλα αυτά. Η ακεραιότητά Του παραμένει σε αδιάβλητη ησυχία και τέλεια ειρήνη. Αυτός αναγνωρίζει τις σκιές. Δικά Του είναι τα μάτια που κοιτάζουν πέρα από το σφάλμα, και βλέπουν τον Χριστό μέσα σου.
Ζήτησε, λοιπόν, την βοήθειά Του, και ζήτησε από Αυτόν να μάθεις την συγχώρεση όπως η όραση Του της επιτρέπει να είναι. Εσύ χρειάζεσαι αυτό που δίνει Αυτός, και η σωτηρία σου βασίζεται σε αυτή την μάθηση από Αυτόν. Η προσευχή δεν μπορεί να απελευθερωθεί στον Ουρανό όσο η συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή παραμένει μαζί σου. Το έλεος του Θεού επιθυμεί να απαλλάξει τον ιερό νου σου από αυτόν τον δηλητηριώδη τρόπο σκέψης που οδηγεί στον μαρασμό. Ο Χριστός σε έχει συγχωρέσει και στην δική Του θέα ο κόσμος γίνεται ιερός όπως ο Εαυτός Του. Όποιος δεν βλέπει κανένα  κακό μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο, βλέπει σαν Αυτόν. Διότι αυτό που Αυτός έχει συγχωρέσει δεν έχει αμαρτήσει, και η ενοχή δεν είναι δυνατόν να υφίσταται πια. Το σχέδιο της σωτηρίας έχει ολοκληρωθεί, και η πνευματική υγεία έχει επανέλθει.
Η συγχώρεση είναι το κάλεσμα προς την πνευματική υγεία, γιατί ποιος άλλος εκτός από έναν παράφρονα θα επιθυμούσε να κοιτά την αμαρτία όταν στην θέση της θα μπορούσε να δει το πρόσωπο του Χριστού; Αυτή είναι η επιλογή που κάνεις· η πιο απλή, και όμως η μόνη που μπορείς να κάνεις. Ο Θεός σε καλεί να σώσεις τον Υιό Του από τον θάνατο προσφέροντάς του την Αγάπη του Χριστού. Αυτή είναι η ανάγκη σου, και ο Θεός σου προσφέρει αυτό το δώρο. Και όπως το δίνει Αυτός, έτσι πρέπει να το δίνεις κι εσύ Και έτσι η προσευχή αποκαθίσταται στη άμορφη της κατάσταση, πέρα από όλα τα όρια μέσα στην αιωνιότητα, με τίποτα από το παρελθόν να την συγκρατεί για να μην ενωθεί και πάλι με το ατέρμονο τραγούδι που όλη η δημιουργία τραγουδάει στον Θεό της.
Αλλά για να πετύχεις αυτόν τον στόχο πρέπει πρώτα να μάθεις, πριν φτάσεις εκεί όπου η μάθηση δεν μπορεί να πάει. Η συγχώρεση είναι το κλειδί, αλλά ποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα κλειδί όταν έχει χάσει τον πόρτα για την οποία το κλειδί έχει φτιαχτεί, και όπου μόνο εκεί ταιριάζει; Επομένως κάνουμε διακρίσεις, έτσι ώστε η προσευχή να μπορέσει να απελευθερωθεί από το σκοτάδι στο φως. Ο ρόλος της συγχώρεσης πρέπει να αντιστραφεί, και να καθαριστεί από τις κακές χρήσεις του και τους μισητούς στόχους του. Η συγχώρεση που καταστρέφει πρέπει να ξεσκεπαστεί από όλη της την δολιότητα και, και έπειτα να απελευθερωθεί για πάντα. Δεν μπορεί να μείνει ούτε ίχνος από αυτήν, αν θέλουμε επιτέλους να πετύχουμε το σχέδιο που έχει θέσει ο Θεός για την επιστροφή μας, και να ολοκληρωθεί η μάθηση.
Αυτός είναι ο κόσμος των αντιθέτων. Και πρέπει να διαλέγεις ανάμεσά τους κάθε στιγμή που αυτός ο κόσμος αποτελεί πραγματικότητα για σένα. Όμως, πρέπει να μάθεις τις εναλλακτικές επιλογές, ειδάλλως δεν θα μπορέσεις να αποκτήσεις την ελευθερία σου. Ας γίνει, λοιπόν, ξεκάθαρο τι ακριβώς σημαίνει για σένα η συγχώρεση, και μάθε πως θα έπρεπε να γίνεται για να σε απελευθερώσει. Το επίπεδο της προσευχής σου εξαρτάται από αυτό, διότι εδώ περιμένει την ελευθερία της για να ανέλθει πάνω από τον κόσμο του χάους μέσα στην ειρήνη.




Ετικέτες THE SONG OF PRAYER, ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ



ΙI. Συγχώρεση – Με Σκοπό – Την Καταστροφή

Η «Συγχώρεση – με σκοπό –την καταστροφή» έχει πολλές μορφές, εφόσον είναι όπλο του κόσμου των μορφών. Δεν είναι όλες φανερές, και μερικές από αυτές είναι προσεκτικά συγκαλυμμένες κάτω από αυτό που μοιάζει με φιλανθρωπία. Όμως, όλες οι μορφές που μπορεί να πάρει δεν έχουν παρά μόνο αυτό το μοναδικό σκοπό· ο σκοπός τους είναι να διαχωρίζει και να κάνει αυτό που ο Θεός δημιούργησε ίσο, διαφορετικό. Η διαφορά είναι ξεκάθαρη σε πολλές μορφές όπου η προσχεδιασμένη σύγκριση δεν μπορεί να αποφευχθεί, ούτε και έχει αυτό το σκοπό.
Σε αυτή την κατηγορία, αρχικά, υπάρχουν μορφές στις οποίες ένα «καλύτερο» άτομο καταδέχεται να σκύψει να σώσει έναν «ελεεινό» από αυτό που είναι πραγματικά. Η συγχώρεση εδώ βασίζεται σε μια στάση μεγαλόκαρδης αρχοντιάς τόσο μακριά από την αγάπη που η αλαζονεία δεν θα μπορούσε ποτέ να εκτοπιστεί. Ποιος μπορεί να συγχωρεί ενώ απεχθάνεται και περιφρονεί; Και ποιος είναι αυτός που μπορεί να πει σε κάποιον άλλον ότι είναι βουτηγμένος στην αμαρτία, ενώ τον αντιλαμβάνεται ως Υιό του Θεού; Ποιος κάνει κάποιον σκλάβο για να τον διδάξει τι είναι η ελευθερία; Δεν υπάρχει ένωση εδώ. Παρά μόνο θλίψη. Αυτό δεν είναι πραγματικό έλεος. Είναι θάνατος.
Μια άλλη μορφή, πολύ παρόμοια με την πρώτη αν γίνει κατανοητή, δεν φανερώνεται με τόσο κατάφορη αλαζονεία. Ο ένας που επιθυμεί να συγχωρήσει τον άλλο δεν υποστηρίζει ότι είναι καλύτερος. Τώρα λέει αντί γι αυτό, ότι εδώ βρίσκεται κάποιος του οποίου την αμαρτία μοιράζεται εφόσον και οι δύο υπήρξαν ανάξιοι και τους αξίζει η τιμωρία της οργής του Θεού. Αυτό μπορεί να φαίνεται ότι είναι ταπεινή σκέψη, και μπορεί πραγματικά να προκαλέσει έναν ανταγωνισμό αμαρτιών και ενοχών. Αυτό δεν είναι αγάπη για την δημιουργία του Θεού και την ιερότητα που είναι το παντοτινό Του δώρο. Είναι δυνατόν ο Υιός Του να καταδικάζει τον εαυτό του και να συνεχίζει να Τον θυμάται;
Εδώ βρίσκεται ο στόχος να διαχωριστεί ο Θεός από τον Υιό που αγαπά, και να κρατηθεί μακριά από την Πηγή του. Αυτόν τον στόχο επίσης αναζητούν εκείνοι που αναζητούν τον ρόλο του μάρτυρα στα χέρια κάποιου άλλου. Εδώ πρέπει να δούμε ξεκάθαρα ποιος είναι ο στόχος, γιατί αυτό μπορεί να περάσει ως πραότητα και ως φιλανθρωπία αντί για σκληρότητα. Δεν είναι ευγενικό να δέχεσαι την εμπάθεια κάποιου άλλου, και να μην απαντάς παρά μόνο με σιωπή και ένα ευγενικό χαμόγελο; Για δες πόσο καλός είσαι εσύ που υπομένεις με καρτερία και αγιότητα τον θυμό και το κακό που σου προξενεί κάποιος, και δεν δείχνεις τον πικρό πόνο που νιώθεις.
Η «συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή» συχνά κρύβεται πίσω από ένα τέτοιο ένδυμα. Δείχνει το πρόσωπο του βασάνου και του πόνου, αποδεικνύοντας σιωπηλά την ενοχή και την φθορά της αμαρτίας. Αυτή είναι η μαρτυρία που προσφέρει σε κάποιον που θα μπορούσε να είναι σωτήρας και όχι εχθρός. Αλλά έχοντας φτιάξει αυτόν εχθρό, πρέπει να αποδεχτεί την ενοχή και την βαριά μομφή που του έχει εναποτεθεί. Είναι αυτό αγάπη; Ή μήπως είναι προδοσία σε κάποιον που χρειάζεται σωτηρία από τον πόνο της ενοχής; Ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι ο σκοπός της, από το να κρατήσει τις μαρτυρίες της ενοχής μακριά από την αγάπη;
Η «συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή» μπορεί ακόμα να πάρει και την μορφή δοσοληψίας και συμβιβασμού. «Θα σε συγχωρέσω αν ικανοποιήσεις τις ανάγκες μου, διότι με την δική σου υποδούλωση αποκτώ την δική μου ελευθερία» Αν πεις αυτό σε οποιονδήποτε είσαι σκλάβος. Και θ’ αναζητάς να απαλλαγείς από την ενοχή με περεταίρω δοσοληψίες που δεν σου προσφέρουν καμιά ελπίδα, παρά μόνο περισσότερο πόνο και δυστυχία. Πόσο τρομακτική έχει γίνει η συγχώρεση τώρα, και πόσο διαστρεβλωμένος είναι ο στόχος της. Δείξε έλεος στον εαυτό σου που παζαρεύει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο Θεός δίνει και δεν ζητά ανταπόδοση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος προσφοράς παρά μόνο σαν τον δικό Του. Όλα τα άλλα είναι παρωδία. Γιατί ποιος θα επιχειρούσε να πετύχει δοσοληψίες με τον Υιό του Θεού, και να ευχαριστήσει τον Πατέρα του για την ιερότητά του;
Τι θα ήθελες να δείξεις στον αδελφό σου; Θα ήθελες να ενισχύσεις την ενοχή του άρα και την δική σου; Η συγχώρεση είναι το μέσο της σωτηρίας σου. Πόσο θλιβερό είναι να την κάνεις μέσο για περισσότερη σκλαβιά και πόνο. Μέσα στον κόσμο των αντιθέτων υπάρχει ένας τρόπος να χρησιμοποιήσεις την συγχώρεση για τον στόχο του Θεού, και να βρεις την γαλήνη που σου προσφέρει Αυτός. Μην πάρεις τίποτα άλλο, ειδάλλως αναζητείς τον θάνατό σου, και προσεύχεσαι για τον διαχωρισμό σου από τον Εαυτό σου. Ο Χριστός είναι για όλους διότι βρίσκεται μέσα σε όλους. Το δικό Του πρόσωπο σε αφήνει να δεις η συγχώρεση. Στο δικό Του πρόσωπο βλέπεις το δικό σου.

Όλες οι μορφές που παίρνει η συγχώρεση και δεν οδηγούν μακριά από τον θυμό, την καταδίκη και τις συγκρίσεις οιουδήποτε είδους, είναι θάνατος. Διότι αυτό τον σκοπό έχουν ορίσει. Μην απατάσαι από αυτές, παρά άφησέ τες ως ανάξιες με τις τραγικές προσφορές τους. Δεν θέλεις να παραμείνεις στην δουλεία. Δεν θέλεις να φοβάσαι τον Θεό. Θέλεις να δεις το φως του ήλιου και την λάμψη του Ουρανού να λάμπει πάνω στο πρόσωπο της γης, λυτρωμένος από την αμαρτία και μέσα στην Αγάπη του Θεού. Από εδώ απελευθερώνεται η προσευχή, μαζί με σένα. Τα φτερά σου είναι ελεύθερα, και η προσευχή σου θα σε εξυψώσει και θα σε φέρει σπίτι σου εκεί όπου θα ήθελε να βρίσκεσαι ο Θεός.

Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ




ΙΙΙ. Η Συγχώρεση Που Σώζει

Η συγχώρεση που σώζει έχει μία και μοναδική μορφή. Δεν ζητά απόδειξη αθωότητας, ούτε κάποιου είδους πληρωμή. Δεν επιχειρηματολογεί, ούτε αξιολογεί τα σφάλματα που θέλει να παραβλέψει. Δεν προσφέρει δώρα με δολιότητα, ούτε υπόσχεται ελευθερία ενώ ζητά τον θάνατο. Θα σε εξαπατούσε ποτέ ο Θεός; Το μόνο που σου ζητά είναι εμπιστοσύνη και προθυμία να μάθεις πώς να είσαι ελεύθερος. Δίνει τον Δάσκαλό Του σε όποιον το ζητήσει, και αναζητά να καταλάβει την Θέληση του Θεού. Η ετοιμότητά Του να δίνει βρίσκεται πολύ πέρα από την κατανόηση σου και την φτωχή αντίληψή σου. Και όμως, Αυτός έχει θελήσει να μάθεις τον δρόμο προς Αυτόν, και στην Θέλησή Του υπάρχει βεβαιότητα.
Παιδί του Θεού, τα δώρα του Θεού είναι δικά σου, όχι χάρη στα δικά σου σχέδια αλλά από το θείο Θέλημά Του. Η Φωνή Του θα σε διδάξει τι είναι η συγχώρεση, και πώς να την δίνεις όπως θέλει Εκείνος. Μην προσπαθείς, λοιπόν, να καταλάβεις αυτό που ακόμα βρίσκεται πέρα από σένα, παρά άφησε την να γίνει ένας δρόμος που θα σε τραβήξει προς τα επάνω, εκεί όπου τα μάτια του Χριστού γίνονται η όραση που επιλέγεις. Παραιτήσου από όλα τα άλλα, γιατί δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Όταν κάποιος καλεί για βοήθεια οποιασδήποτε μορφής, Αυτός είναι ο Μόνος που απαντά για σένα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις εσύ, είναι να κάνεις πίσω και να μην παρεμβαίνεις. Η συγχώρεση – για – την σωτηρία είναι το δικό Του έργο, και Αυτός είναι που θα απαντήσει για σένα.
Μην ορίζεις την μορφή που θα πρέπει να πάρει η συγχώρεση του Χριστού. Αυτός γνωρίζει τον τρόπο να κάνει κάθε κάλεσμα, βοήθεια για σένα, καθώς εσύ σπεύδεις επιτέλους να πας στο σπίτι του Πατέρα σου. Τώρα Αυτός μπορεί να κάνει τα βήματά σου σίγουρα, τα λόγια σου ειλικρινά· όχι με την δική σου ειλικρίνεια, αλλά με την δική Του. Άφησέ Τον να αναλάβει το πώς θα συγχωρείς, και κάθε περίπτωση θα είναι για σένα άλλο ένα βήμα προς τον Ουρανό και την γαλήνη.
Δεν κουράστηκες από την φυλάκιση σου; Ο Θεός δεν επέλεξε αυτό το λυπητερό μονοπάτι για σένα. Αυτό που εσύ επέλεξες μπορεί ακόμα να ακυρωθεί, διότι η προσευχή είναι ελεήμων και ο Θεός είναι δίκαιος. Η δική Του είναι μια δικαιοσύνη που Αυτός μπορεί να καταλάβει, αλλά εσύ δεν μπορείς ακόμα. Και όμως, θα σου δώσει το μέσον να μάθεις γι Αυτόν, και να γνωρίσεις επιτέλους ότι η καταδίκη δεν είναι πραγματική και φτιάχνει τις ψευδαισθήσεις χρησιμοποιώντας το κακό της όνομα. Και όμως δεν έχει σημασία η μορφή που τα όνειρα μπορεί να πάρουν. Οι ψευδαισθήσεις είναι αναληθείς. Η Θέληση του Θεού είναι η αλήθεια, και εσύ είσαι ένα με Αυτόν σε Θέληση και σκοπό. Εδώ όλα τα όνειρα τελειώνουν.
«Τι πρέπει να κάνω γι αυτόν, τον ιερό Σου Υιό;» Αυτό θα έπρεπε να είναι το μόνο πράγμα που ρωτάς όποτε χρειάζεσαι βοήθεια και αναζητείς την συγχώρεση. Την μορφή που παίρνει αυτή η αναζήτηση δεν χρειάζεται να την κρίνεις εσύ. Και ας μην είσαι εσύ αυτός που ορίζει την μορφή με την οποία έρχεται η συγχώρεση για να σώσει τον Υιό του Θεού. Το φως του Χριστού μέσα του είναι η απελευθέρωσή του, και αυτό είναι που απαντά στο κάλεσμά του. Συγχώρεσε τον όπως αποφασίζει ότι θα έπρεπε να κάνεις ο Χριστός, και γίνε τα μάτια Του μέσα από τα οποία θα τον κοιτάς, και μίλα του εκ μέρους Εκείνου. Αυτός γνωρίζει την ανάγκη· την ερώτηση και την απάντηση. Θα σου πει ακριβώς τι να κάνεις, με λόγια που να μπορείς να καταλάβεις και να μπορείς να χρησιμοποιήσεις. Μην συγχέεις την δική Του λειτουργία με την δική σου. Αυτός είναι η Απάντηση. Εσύ είσαι αυτός που ακούει.
Και για ποιο πράγμα σου μιλάει Αυτός; Για την σωτηρία και το δώρο της ειρήνης. Για το τέλος της αμαρτίας και της ενοχής και του θανάτου. Για τον ρόλο που έχει η συγχώρεση σε Αυτόν. Μόνο άκου. Γιατί το μόνο που επιθυμεί είναι να ακουστεί από όποιον επικαλείται το Όνομά Του, και θέτει την συγχώρεση στα χέρια Του. Η συγχώρεση δόθηκε σε Αυτόν να την διδάξει, να την σώσει από την καταστροφή και να κάνει το μέσο του χωρισμού, της αμαρτίας και του θανάτου να γίνει και πάλι ιερό δώρο του Θεού. Η προσευχή είναι το Δικό  Του  δεξί Χέρι, που έχει απελευθερωθεί ώστε να σώζει καθώς επιτρέπεται  στην αληθινή συγχώρεση να έρθει από την  Δική Του αιώνια επαγρύπνηση και Αγάπη. Άκου και μάθε, και μην κρίνεις. Στο Θεό να απευθύνεσαι να πάρεις απάντηση για το τι να κάνεις. Η απάντησή Του θα είναι ξεκάθαρη όσο το πρωινό, και η συγχώρεσή Του δεν είναι αυτό που νομίζεις εσύ ότι είναι.
Εν τούτοις, Αυτός γνωρίζει, και αυτό πρέπει να είναι αρκετό. Η συγχώρεση έχει ένα Διδάσκαλο ο Οποίος δεν γίνεται να αποτύχει σε τίποτα. Αναπαύσου για λίγο με αυτή την διαβεβαίωση· μην επιχειρείς να κρίνεις την συγχώρεση, ούτε να την ορίσεις μέσα σε ένα γήινο πλαίσιο. Άφησε την να υψωθεί στον Χριστό, ο Οποίος την καλωσορίζει σαν δώρο προς Αυτόν. Αυτός δεν θα σε αφήσει χωρίς ανακούφιση, παρά θα στείλει τους αγγέλους Του να σου απαντήσουν στο Όνομά Του. Αυτός στέκεται δίπλα στην θύρα για την οποία η συγχώρεση είναι το μόνο κλειδί. Δώσε το σε Αυτόν να το χρησιμοποιήσει αντί για σένα, και θα δεις την θύρα ν’ ανοίγει σιωπηλά ενώπιον του ολοφώτεινου προσώπου του Χριστού. Δες τον αδελφό σου εκεί, πίσω από την θύρα • τον Υιό του Θεού έτσι όπως τον δημιούργησε Αυτός.




Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ



Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Εισαγωγή

Η προσευχή έχει και αρωγούς και αποδείξεις που κάνουν την απότομη και κουραστική ανάβαση πιο σίγουρη και απαλή, απαλύνοντας τον πόνο του φόβου και προσφέροντας την παρηγοριά και τις υποσχέσεις της ελπίδας. Απόδειξη της συγχώρεσης και μια αρωγή στην προσευχή, χορηγός βεβαιότητας για την επιτυχία στην τελική επίτευξη του στόχου, είναι η θεραπεία. Η σημασία της δεν θα έπρεπε να τονιστεί υπερβολικά, διότι η θεραπεία είναι ένα σημάδι ή σύμβολο της δύναμης της συγχώρεσης, και δεν είναι παρά μόνο ένα αποτέλεσμα ή σκιά της αλλαγής του νου όσον αφορά τον στόχο της προσευχής.

Ι. Η Αιτία Της Ασθένειας

Μην παρανοείς την αιτία και την ερμηνεύεις ως αποτέλεσμα, και μην πιστεύεις ότι η αρρώστια είναι μόνη και χωριστά από την αιτία της. Είναι ένα σημάδι, μία σκιά κάποιας κακής σκέψης που φαινομενικά έχει πραγματικότητα και είναι δίκαιη, σύμφωνα με τις συνήθειες του κόσμου. Είναι εξωτερική απόδειξη εσώτερων «αμαρτιών», και φέρει μαρτυρία των σκέψεων μη συγχώρεσης που πληγώνουν και επιθυμούν να βλάψουν τον Υιό του Θεού. Η θεραπεία του σώματος είναι αδύνατη, και αυτό αποδεικνύεται από την μικρή διάρκεια της «θεραπείας». Το σώμα πρέπει να πεθάνει, επομένως η θεραπεία του το μόνο που κάνει είναι να καθυστερήσει την επαναφορά του σε σκόνη, εκεί όπου γεννήθηκε και θα επιστρέψει.
Η αιτία του σώματος είναι η έλλειψη  συγχώρεσης του Υιού του Θεού. Αυτό δεν έχει αφήσει την πηγή του, και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τον πόνο, την γήρανση και το σημάδι του θανάτου επάνω του. Φοβερό και εύθραυστο φαντάζει σε εκείνους που νομίζουν ότι η ζωή τους είναι δεμένη στις προσταγές του και συνδεμένη με την ασταθή, μικροσκοπική ανάσα του. Ο θάνατος τους παραμονεύει καθώς κάθε στιγμή ξεγλιστρά ανεπιστρεπτί μέσα από τα χέρια τους, και δεν μπορούν να την συγκρατήσουν. Και νιώθουν φόβο καθώς τα σώματα αλλάζουν και ασθενούν. Διότι νιώθουν την βαριά μυρωδιά του θανάτου πάνω στις καρδιές τους.
Το σώμα μπορεί να θεραπευθεί ως αποτέλεσμα αληθινής συγχώρεσης. Μόνο αυτό μπορεί να δώσει την θύμηση της αθανασίας, που είναι το δώρο της ιερότητας και της αγάπης. Η συγχώρεση πρέπει να δίδεται από ένα νου που κατανοεί ότι πρέπει να παραβλέπει όλες τις σκιές πάνω στο ιερό πρόσωπο του Χριστού, ανάμεσα στις οποίες είναι και η ασθένεια. Αυτό είναι και τίποτα άλλο· το σημάδι της κρίσης ενός αδελφού πάνω σε έναν άλλο αδελφό, και τον ίδιο τον Υιό του Θεού. Διότι αυτός καταράστηκε το σώμα του να γίνει η φυλακή του, και ξέχασε πως αυτός είναι που του έδωσε αυτόν τον ρόλο.
Αυτό που έκανε αυτός, τώρα πρέπει να το ακυρώσει ο Υιός του Θεού. Αλλά όχι μόνος. Διότι έχει πετάξει μακριά το κλειδί της φυλακής· την ιερή του αθωότητα και την θύμηση της Αγάπης του Πατέρα του. Και όμως, του δίδεται βοήθεια με την Φωνή που ο Πατέρας του τοποθέτησε μέσα σε αυτόν. Η δύναμη να θεραπεύει είναι τώρα το δώρο του Πατέρα του, διότι μέσω της Φωνής Του Αυτός μπορεί ακόμα να φτάσει τον Υιό Του, υπενθυμίζοντάς του ότι το σώμα μπορεί να γίνει το σπίτι που αυτός έχει επιλέξει, αλλά ποτέ δεν θα είναι η αληθινή του κατοικία.
Επομένως πρέπει να υπάρξει διάκριση ανάμεσα στην αληθινή θεραπεία και το ψευδές υποκατάστατο της. Ο τόπος της θεραπείας είναι ο κόσμος των αντιθέτων, διότι στον Ουρανό τι θα μπορούσε να υπάρχει που να χρήζει θεραπείας; Όπως η προσευχή κατά κόσμο που ζητάει λάθος πράγματα και την συγχώρεση που σκοτώνει καλυμμένη με το προσωπείο της φιλανθρωπίας έτσι και η θεραπεία μπορεί να είναι απατηλή όπως επίσης και αληθινή, μάρτυρας στην δύναμη του κόσμου, ή στην αιώνια Αγάπη του Θεού.





IO CHE AMO SOLO TE