Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

https://aatosmihalis.wordpress.com/2012/07/04/%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B7-%CE%B5%CE%B2%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%B1-2/

Ο ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ



Πρώτα απ’ όλα, είναι ανάγκη να κατανοηθούμε σε βάθος αυτό το οποίο πραγματικά είναι ο Κοσμικός Χριστός.
Είναι απαραίτητο να γνωρίσουμε, στο όνομα της αλήθειας, ότι ο Χριστός δεν είναι φαινόμενο καθαρά ιστορικό. Οι άνθρωποι έχουν την συνήθεια να θεωρούν τον Χριστό σαν ιστορικό πρόσωπο, το οποίον υπήρχε εδώ και 1980 έτη πριν. Τέτοια αντίληψη αποκαλύπτεται εσφαλμένη, διότι δεν εξαρτάται από τον χρόνων, ο Χρι­στός είναι άχρονος. Ο Χριστός εξελίσσεται στιγμή προς στιγμή, δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο. Ο Χριστός αυτός καθαυτός είναι η Ιερή Φωτιά, η Συμπαντική κο­σμική Φωτιά.
Εάν τρίψουμε ένα σπίρτο, θα ξεπηδήσει φωτιά. Οι επιστήμονες θα πουν, ότι η φωτιά είναι το αποτέλεσμα καύσης, αλλά είναι λάθος, διότι η φωτιά που ξεπη­δά από το σπίρτο εμπεριέχονταν μέσα στο σπίρτο. Με την τριβή, την απελευθερώνουμε από την φυλακή της και εμφανίζεται, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η φωτιά αυτή καθαυτή, δεν είναι το αποτέλεσμα καύσης, αλλά μάλλον η καύση είναι αποτέλεσμα της φωτιάς.
Είναι ουσιώδες, αγαπητοί μου αδελφοί, να συλλά­βουμε καλά, διανοητικά, ότι αυτό το οποίο μας ενδια­φέρει περισσότερο, είναι η Φωτιά της φωτιάς, η Φλόγα της φλόγας, η αστρική υπογραφή της φωτιάς. Το χέρι το οποίο κινεί το σπίρτο και το τρίβει ώστε να εμφανι­στεί η φλόγα, έχει φωτιά, ζωή, ειδάλλως δεν θα μπο­ρούσε να κινηθεί. Αφού σβηστεί το σπίρτο, η φλόγα εξακολουθεί να υπάρχει μέσα στη Τέταρτη Κάθετο. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν το τι είναι φωτιά. Εξυπηρε­τούνται από αυτήν, αλλά δεν γνωρίζουν την φύση της.
Δεν γνωρίζουν ακόμη περισσότερο αυτό το οποίο είναι ο ηλεκτρισμός, τον χρησιμοποιούν αλλά δεν τον γνωρίζουν. Έτσι λοιπόν, αγαπητοί αδελφοί, είναι σπου­δαίο να κατανοήσετε το τι είναι η φωτιά. Πριν η αυγή της δημιουργίας αρχίσει να δονείται έντονα, η φωτιά είχε κάνε. την εμφάνιση της.
Να θυμάστε, αδελφοί μου, ότι υπάρχουν δύο «Ένα». Το πρώτον Ένα είναι Ελοχίμ. Το δεύτερο Ένα είναι Ελοχίμ. Το πρώτο Ένα είναι το μη εκδηλωμένο, Το Άγνωστο, η θεότητα, την οποία κανείς δεν μπορεί να πε­ριγράψει με χρώματα, ούτε να συμβολίσει, ούτε να περίγραψε….
Το δεύτερο Ένα εκπορεύεται από το πρώτο Ένα, είναι ο Δημιουργός Αρχιτέκτων του Σύμπαντος, η Φωτιά.
Θέλω να καταλάβετε καλά ότι υπάρχει αφενός η φωτιά, που καίει στην κουζίνα ή στον βωμό και αφετέρου η φωτιά του Πνεύματος, είτε ως Ελοχίμ, είτε ως Ελοχίμ.
Ελοχίμ, λοιπόν, είναι ο Δημιουργός, ο Στρατός της Φωνής, ο Μεγάλος Λόγος. Ο καθένας από τους κτί­στες του Σύμπαντος είναι μία ζώσα φλόγα, μία ζωηρή φωτιά, είναι γραμμένο ότι ο |θεός είναι καταβροχθίζουσα Φωτιά|.
Η φωτιά είναι ο Χριστός, ο Κοσμικός Χριστός! Ο Ελοχίμ αφεαυτού εκπήδησε από τον Ελοχίμ. Ο Ελοχίμ αφεαυτού διπλασιάζεται και διαμένει, για ν’αναγεννήσει την κοσμική εκδήλωση, μέσα στο Δύο, μέσα στην σύ­ζυγο του. Μέσα στην θεϊκή Μητέρα, και όταν ο Ένας διπλασιάζεται στο Δύο, ο Τρίτος, η Φωτιά εμφανίζεται. Η φωτιά γονιμοποιεί τα νερά της ύπαρξης, και τότε το Χάος μετατρέπεται στο θεϊκό Αντρόγυνο.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο Στρατός της Φωνής, ο Στρατός του Λόγου είναι η Φωτιά και ότι αυτή η ζωη­ρή Φωτιά, αυτή η ζωντανή Φωτιά και η φιλοσοφική, η οποία γονιμοποιεί την χαοτικήν ύλη, είναι ο Κοσμικός Χριστός, ο Λόγος, ο Μεγάλος Λόγος, αλλά για να εμφα­νισθεί ο Λόγος, για να εκδηλωθεί, το Ένα πρέπει να διπλασιαστεί στο Δύο, δηλαδή ο Πατέρας διπλασιάζεται στην Μητέρα, και από την ένωση των δύο αντιθέτων γεν­νιέται ο Τρίτος, η Φωτιά. Η Φωτιά είναι ο Λόγος, ο Χριστός που καθιστά την ύπαρξη του Σύμπαντος, στην αυγή οιασδήποτε δημιουργίας.
Μας είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό που είναι ο Χριστός. Να μην αρνούμαι θα να τον αναγάγουμε στην διάσταση την καθαρά ιστορική. Διότι ο Χριστός είναι μία πραγματικότητα από στιγμή σε στι­γμή, δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο, από ώρα σε ώρα. Είναι ο Δημιουργός. Η Φωτιά έχει την δύναμη να δημι­ουργεί τα άτομα και να τα διασπάσει. Την δύναμη να χειρίζεται τις πανσυμπαντικές κοσμικές δυνάμεις… Η Φωτιά έχει την δύναμη να ενώνει όλα τα άτομα και να δημιουργεί σύμπαντα, καθώς και την δύναμη να αποσυνθέτει τα σύμπαντα. Ο Κόσμος είναι σφαίρα διάπυρη, που ανάβει και σβήνει σύμφωνα με ορισμένους νόμους.
Έτσι λοιπόν, ο Χριστός είναι η Φωτιά· να διατί μπορείτε να δείτε επί του Σταυρού τα τέσσαρα γράμματα, ΙΝΡΙ, τα οποία είναι τα αρχικά τεσσάρων λέξεων:IGNΙS NATUPA RENOVATUR INTEGRAM, που σημαίνει: «Η Φωτιά Ανανεώνει Ακατάπαυστα την Φύση».
Πιστεύω ότι τώρα καταλαβαίνετε διατί η αστρική υπογραφή της Φωτιάς, η Φλόγα της φλόγας, η απόκρυφη εσωτερική όψη της Φωτιάς, μας ενδιαφέρει τόσο. Είναι το ότι η Φωτιά είναι χριστική, έχει την δύναμη να μετατρέπει ό,τι υπήρξε και ό,τι θα υπάρξει. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το ΙΝΡΙ, χωρίς ΙΝΡΙ δεν μας είναι δυνατό να χριστικοποιηθούμε.
Σας έχω ήδη πει ότι ο Εσώτερος Χριστός, ο Κο­σμικός Χριστός, οφείλει να κάνει τρία βήματα, από επάνω προς τα κάτω, διασχίζοντας τις επτά περιοχές του σύμπαντος. Σας είπα επίσης ότι ο Χριστός οφείλει να κάνει τρία βήματα, από κάτω προς τα άνω. Να το μυστήριο των τριών βημάτων και των επτά βημάτων της Μασονίας.
Είναι λυπηρό το ότι οι αδελφοί μας Μασόνοι το έχουν ξεχάσει αυτό. Εν πάσει περιπτώσει, ο Χριστός, ο Λόγος, φωτοβολεί στο ζενίθ του πνευματικού μεσονυκτίου τόσο στη δύση όσο και στην ανατολή, και κάθε μία από τις τρεις αυτές θέσεις είναι σεβαστή, μέσα στις επτά περιοχές. Ο μύστης που καθοδηγείται από το Άστρο του Μεσονυκτίου, από τον Πνευματικών Ήλιο, γνω­ρίζει το τι σημαίνουν τα τρία αυτά βήματα, στο εσω­τερικό των επτά περιοχών. Ας σκεφθούμε τον Ήλιο, στον κεραυνό και στην φωτιά, και θα έχουμε τους τρεις πυ­ρσούς, τις τρεις όψεις του Λόγου, μέσα στις επτά περιοχές.
Όταν ο Ένας ξεδιπλώνεται στο Δύο, ξεπηδά ο Τρί­τος, και αυτός είναι η Φωτιά, η οποία δημιουργεί και επαναδημιουργεί χωρίς παύση. Ο Τρίτος αυτός μπορεί να δημιουργήσει με την δύναμη του Λόγου, με τον Ηλια­κό Λόγο ή τον Μαγικό Λόγο, ή τον Λόγο του Κεντρικού Ήλιου, έτσι δημιουργεί ο Λόγος!
Με την Φωτιά είναι που επιτυγχάνουμε την χριστικοποίηση. Μάταια ο Χριστός θα’χει γεννηθεί στη Βηθλεέμ εάν δεν γεννηθεί επίσης μέσα στην καρδιά μας. Ανώφελα θα έχει σταυρωθεί, και θα έχει πεθάνει και αναστηθεί στην Αγία Γη, εάν δεν γεννηθεί, δεν πεθάνει και δεν αναστηθεί ομοίως μέσα μας.
Οφείλουμε να ενσαρκώσουμε τον Κοσμικό Χριστό, το Πνεύμα της Φωτιάς, να το κάνουμε σάρκα μέσα μας. Αν και εφόσον δεν το κάνουμε, θα πεθάνουμε ως προς τα πνευματικά ζητήματα, διότι είναι η Ζωή, είναι ο Λόγος, είναι ο Μέγας Λόγος … Ερουπακροάτ! Είναι ο Βισνού…
Η λέξη Βισνού προέρχεται από την ρίζα Βις=διεισδύω: διεισδύω μέσα στο ό,τι υπάρχει, υπήρξε και θα υπάρχει. Έχουμε ανάγκη να διεισδύσει μέσα μας, ώστε να μας μετατρέψει ριζικά. Μόνον μέσω της Φωτιάς θα κατορθώ­σουμε να εκμηδενίσουμε το Εγώ. Αυτός που ισχυρίζεται ότι μπορεί να εκμηδενίσει το Εγώ αποκλειστικώς δια του διανοητικού, βαδίζει την οδό της πλάνης.
Οφείλουμε, προφανώς, να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας εάν αληθινά θέλουμε να χριστικοποιηθούμε, και αν θέλουμε να αυτο-γνωρισθούμε για να πετύχουμε την χριστικοποίηση οφείλουμε να παρατηρηθούμε, να δούμε τους εαυτούς μας, και δι’ αυτής της οδού και μόνον θα καταστεί δυνατόν να κατορθώσουμε μία ημέρα, την αποσάθρωση του Εγώ. Το Εγώ είναι το ολικό άθροισμα όλων των σφαλμάτων μας: θυμού, φιλαργυρίας, ζήλιας, υπερηφάνειας, λαγνείας, οκνηρίας, λαιμαργίας κλπ.
Ακόμη κι αν είχαμε χίλιες γλώσσες και χαλύβδινο ουρανίσκο δια να μιλάμε, δεν θα φθάναμε να απαρι­θμήσουμε ολοκληρωτικά, όλα μας τα ελαττώματα.
Έλεγα ότι είχαμε ανάγκη να αυτο-παρατηρηθούμε, ώστε να αυτο-γνωριστούμε, διότι εάν αυτο-παρατηρη­θούμε, θα ανακαλύψουμε τα ψυχολογικά μας ελαττώματα και θα μπορέσουμε να εργαστούμε επάνω σε αυτά. Όταν ένας άνθρωπος παραδέχεται ότι έχει μία ψυχολογία, αρχίζει να αυτο-παρατηρήται, καιαυτό τον μετατρέπει εκ του γεγονότος και μόνον σε ένα διαφορετικό δημι­ούργημα.
Θέλω να κατανοήσετε, αγαπητοί γνωστικοί αδελφοί, την ανάγκη όπως μάθετε να αυτο-παρατηρείσθε, να βλέ­πετε τους εαυτούς σας. Αλλά πρέπει να γνωρίζετε να αυτο-παρατηρείσθε, διότι άλλο πράγμα είναι η μηχανική παρατήρηση και άλλο η συνειδητή παρατήρηση.
Αυτός ο οποίος θα λάμβανε γνώση δια πρώτη φορά των διδασκαλιών μας, θα έλεγε: «Τι κερδίζω με το να αυτοπαρατηρούμαι; Είναι ανιαρό! Είδα ότι έχω θυμό, είδα ότι έχω φθόνο. Και μετά;…». Είναι φανερό ότι πρόκειται για μηχανική παρατήρηση. Πρέπει να παρατη­ρούμε το παρατηρούμενο! Το επαναλαμβάνω οφείλουμε να παρατηρούμε το παρατηρούμενο. Αυτό είναι η συνειδητή παρατήρηση των εαυτών μας.
Η μηχανική παρατήρηση των εαυτών μας δεν θα μας οδηγήσει πουθενά, διότι είναι παράλογη, ασυνείδητη, άγονη. Αυτό το οποίο μας χρειάζεται, είναι η συνει­δητή αυτοπαρατήρηση των εαυτών μας. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε πραγματικά να αυτο-γνωρισθούμε, με σκοπό να εργαστούμε πάνω στα σφάλματα μας.
Λοιπόν, εάν αισθανόμαστε θυμό σε μία δεδομένη στιγμή, θα παρατηρήσουμε το παρατηρούμενο, δηλαδή την σκηνή του θυμού. Ολίγον ενδιαφέρει εάν το κάνουμε την στιγμή ακριβώς κατά την οποία συμβαίνει ή αργότερα. Το σπουδαίο είναι να το κάνουμε, παρατηρούντες το παρατηρούμενο, αυτό το οποίο βλέπουμε στους εαυτούς μας, θα γνωρίσουμε εάν ναι ή όχι ήταν θυμός, διότι πολύ πιθανόν να επρόκειτο για νευρική κρίση, την οποία νομίσαμε ότι ήταν θυμός.
Ομοίως, μόλις γεμίσουμε φθόνο, θα παρατηρήσουμε το παρατηρούμενο: τι παρατηρήσαμε; Ίσως η γυναίκα μας βρίσκονταν με έναν άλλο τύπο; ή αν ήταν γυναίκα: ίσως να είδε τον σύζυγο της με άλλη γυναίκα, και αισθάνθη­κε τότε φθόνο. Εν πάσει περιπτώσει, θα οφείλαμε, πάρα πολύ ειρηνικά, και σε βαθύ διαλογισμό, να παρατηρή­σουμε το παρατηρούμενο, για να γνωρίσουμε εάν πράγμα­τι υπήρχε ή όχι φθόνος.
Η παρατήρηση του παρατηρούμενου θα γίνει μέσω διαλογισμού και τοναυτο-συλλογισμό του Είναι, έτσι η παρατήρηση θα καταστεί συνειδητή. Όταν κάποιος συνειδητοποιήσει το ένα ή το άλλο ελάττωμα ψυχολογι­κής μορφής, μπορεί να εργαστεί αφ’ εαυτού με την Φωτιά.
Θα όφειλε κανείς να συγκεντρωθεί στην Στέλλα Μάρις, Τοναντζίν, Ρέα, Κυβέλη, Ίσιδα, Μαρία, ή οποιοδήποτε και αν είναι το όνομά της. Είναι ένα μέ­ρος παράγωγο του Είναι μας. Είναι το διάπυρο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων, η ιερή Κόμπρα -μια φλογερή Φω­τιά- θα μπορούσε, με τις πυριφλεγείς δυνάμεις, να αποσαθρώσει το ψυχολογικό ελάττωμα, το οποίο θα είχα­με αυτο-παρατηρήσει συνειδητά. Έτσι, με την σειρά του η Ουσία η Φωτιά η εμφιαλωμένη στο ψυχολογικό ελάττω­μα, το οποίο θα είχαμε αποσαθρώσει, θα απελευθερωθεί, θα ακτινοβολήσει, και καθ’ όσον συνχρόνως αποσαθρώ­νουμε τα ελαττώματα, το ποσοστό της Ουσίας, το οποίο είναι χριστική Φωτιά, θα πολλαπλασιαστεί, και μία ημέρα, η Φωτιά θα ακτινοβολήσει στο εσωτερικό μας, εδώ και τώρα.
Είναι ανάγκη η Φωτιά να καίει μέσα μας. Μόνον το ΙΝΡΙ, ο ιερός Λόγος, που ετέθη πάνω στο σταυρό του Μαρτυρίου στον Γολγοθά, μπορεί να τεμαχίσει τα ψυχικά ελαττώματα. Αυτοί οι οποίοι ισχυρίζονται ότι έχουν αποσαθρώσει όλα τα ελαττώματα χωρίς να υπολογίζουν την Φωτιά, βαδίζουν την λανθασμένη οδό, και βρίσκονται όχι μόνον στην πλάνη, αλλά συν τοις άλλοις παραπλα­νούν και τους άλλους. Λέγεται ότι ο Χριστός γεννήθηκε στο χωριό Βηθλεέμ, εδώ και 1θ8Ο έτη, αλλά είναι σφάλμα. Διότι το χωριό Βηθλεέμ δεν υπήρχε την εποχή εκείνη. Βηθλεέμ ή Μπελέμ προέρχεται από την χαλδαϊκή ρίζα Μπελ, και Μπελ, είναι η Φωτιά, ο Πύργος της Φωτιάς των Χαλδαίων.
Μέσα στο σώμα μας, ο Πύργος, είναι ο λαιμός και το κεφάλι, διότι το υπόλοιπο του σώματος είναι ο Ναός ο οποίος πέτυχε να ανυψώσει την Φωτιά μέσα του, αυτός που κατόρθωσε να την κάνει να ανέλθει σωστό κεφάλι, έως τον εγκέφαλο, έως την κορυφή, θα μπορούσε πράγματι να μετατραπεί στο σώμα του Χριστού -η Φωτιά- στο Πνεύμα της Φωτιάς.
Είναι η πρωταρχική Φωτιά, η πρωτόγονη, η οποία Θα μπορούσε να μας χριστικοποιήσει ολοκληρωτικά… Είναι η Φωτιά, το Φοχάτ, που καίει μέσα μας, το οποίο μας μετατρέπει ολοκληρωτικά. Άπαξ και η Φωτιά θα καίει στο εσωτερικό μας, θα αλλάξουμε πλήρως, θα μετατραπούμε σε πλάσματα τελείως διαφορετικά, θα μετατρα­πούμε σε διακεκριμένα όντα και θα απολαύσουμε τότε την πλήρη Φώτιση και κοσμικές δυνατότητες. Έτσι λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, κατανοήσατε ότι οφεί­λουμε να εργαστούμε με την Φωτιά.
Σε αυτόν ο οποίος γνωρίζει, ο Λόγος δίνει δύναμη, κανείς δεν τον έχει προφέρει, κανείς δεν θα τον προφέ­ρει, εάν δεν είναι αποκλειστικά και μόνον αυτός ο οποίος έχει ενσαρκώσει τον Χριστό.
Ο Χριστός, το Πνεύμα της Φωτιάς, δεν είναι ένα πρόσωπο καθαρά ιστορικό, είναι ο Στρατός του Λόγου, είναι δύναμη, που βρίσκεται πέραν της προσωπικότητας, του Εγώ και του ατομισμού. Είναι δύναμη, όπως ο ηλε­κτρισμός, ο μαγνητισμός, είναι ισχύς, ένας μεγάλος κοσμικός και πανσυμπαντικός παράγοντας. Είναι η ηλε­κτρική δύναμη, ικανή να γεννήσει νέες εκδηλώσεις δημιουργίας. Η Κοσμική αυτή Δύναμη διεισδύει στον άνθρωπο, που είναι κατάλληλα προετοιμασμένος, στον άνθρωπο που έχει τον Πύργο της Μπελέμ ζωηρών και φλογερών.
Όταν ο Χριστός ενσαρκώνεται μέσα στον άνθρωπο, αυτός μεταμορφώνεται ριζικά. Είναι το Παιδί-θεός, το οποίον οφείλει να γεννηθεί μέσα σε κάθε δημιούργημα … Όπως ακριβώς γεννήθηκε μέσα στο Σύμπαν, εδώ και εκα­τομμύρια έτη, δια να οργανώνει όλο αυτό το ηλιακό σύστημα, έτσι ακριβώς οφείλει να γεννηθεί μέσα στον καθένα από μας. Γεννιέται στον στάβλο της Μπελέμ, δηλαδή, μεταξύ των ζώων της επιθυμίας, στο μέσο των ψυχολογικών ελαττωμάτων, τα οποία οφείλει να κατατε­μαχίσει. Διότι μόνον η Φωτιά εμφανίζεται εκεί όπου είναι τα ελαττώματα, δια να τα καταστρέψει, δια να τα μετατρέψει σε κοσμική σκόνη και να απελευθερώσει την Ψυχή, την Ουσία. Πως θα μπορέσει να απελευθερώσει την Ψυχή εάν δεν διεισδύει σε βάθος μέσα στον ανθρώ­πινο οργανισμό;…
Στην Ανατολή, ο Χριστός είναι ο Βισνού και το επαναλαμβάνω, η ρίζα Βις σημαίνει: διεισδύω. Η Φωτιά, ο Χριστός, ο Λόγος, μπορεί να διεισδύσει σε βάθος μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό, για να κάψει τις σκουριές, τις οποίες έχουμε στο εσωτερικό μας. Αλλά χρει­άζεται δια να γίνει αυτό να αγαπήσουμε την Φωτιά, να αποδώσουμε τιμή στην Φλόγα.
Ήλθε η ώρα να κατανοήσουμε ότι μόνον το Φοχάτ μπορεί να μας μεταμορφώσει ριζικά. Ο Χριστός εργάζε­ται μέσα μας, αποσαθρώνοντας τις ρίζες του κακού. Το ΙΝΡΙ κονιορτοποιεί τα ψυχικά ελαττώματα, κάνοντας τα στάχτη. Αλλά χρειάζεται για αυτό να εργαζόμαστε την Φωτιά.
Δια να εργαστούμε την Φωτιά, οφείλουμε στις προ­σπάθειες μας συγκέντρωσης, να επικαλούμαστε το διάπυρο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων, διότι μόνο με την Φωτιά θα μπορέσουμε να κονιορτοποιήσουμε όλα τα ανεπιθύμητα ψυχολογικά στοιχεία τα οποία σύρουμε μέσα μας. Το σεληνιακό ψύχος δεν θα μπορέσει ποτέ να τεμαχίσει τα ψυχικά ελαττώματα, έχουμε την ανάγκη των φλογοφόρων δυνάμεων του Λόγου. Χρειαζόμαστε το ΙΝΡΙ δια να μας μετατρέψει.
Αγαπητοί μου αδελφοί, κατανοήσατε αυτό το οποίο σημαίνει η Μεγάλη Εβδομάδα.
Η Μεγάλη Εβδομάδα έχει επτά ημέρες. Στους αρχαίους χρόνους το παν κυβερνιόταν από το ηλιακό ημε­ρολόγιο, το βασισμένο επάνω στους επτά πλανήτες: Σελήνη, Ερμή, Αφροδίτη, Ήλιο, Άρη, Δία και Κρόνο. Κάθε μέρα, που είχε το όνομα του αντίστοιχου πλανήτη, διαδεχόταν η μία την άλλη με την ίδια σειρά: Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή, Κυριακή, Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο Δυστυχώς, το ημερολόγιο αυτό τροποποιήθηκε κατά τον μεσαίωνα από φανατικούς ανθρώπους.
Η Μεγάλη εβδομάδα είναι βαθιά συμβολική. Να θυμάστε τα τρία και τα επτά βήματα της Μασονίας. Ο Χριστός οφείλει, πρώτα και προ πάντων, να καίει μέσα στο ανθρώπινο σώμα μας. Αργότερα, η φλόγα οφείλει να εναποτεθεί στο βάθος της Ψυχής. Και τέλος στο βάθος του Πνεύματος. Τα τρία αυτά βήματα διασχίζοντας τις επτά Σφαίρες είναι άκρως σημαίνοντα.
Προφανώς, τα τρία αυτά βήματα, βασικά, θεμελιώδη, βρίσκονται μέσα στις επτά Σφαίρες του Κόσμου και του Σύμπαντος.
Αναμφισβήτητα, η Αγία Εβδομάδα έχει πολύ βαθιές ρίζες, διότι ο Μυημένος οφείλει να εργάζεται επί των σεληνιακών δυνάμεων και πάνω στις δυνάμεις του Ερμή, με τις δυνάμεις της Αφροδίτης και του Ήλιου του Άρη, Δία και του Κρόνου. Ο Λόγος εξελίσσεται μέσα στις επτά περιοχές και σύμφωνα με το ηλιακό σύστημα.
Η φλόγα οφείλει να εμφανιστεί μέσα στο φυσικό σώμα, οφείλει να προχωρήσει μέσα στο ζωτικό σώμα, να εξακολουθήσει την οδό πάνω στην αστρική ατραπό, να συνεχίσει το ταξίδι της, διασχίζοντας τον κόσμο του νοητικού, να επιτύχει να φθάσει στη σφαίρα της Αφρο­δίτης μέσα στον αιτιατό κόσμο, να εξακολουθήσει την πορεία της δια μέσου του βουδικού κόσμου ή διαισθητι­κού, και την έβδομη ημέρα, θα οφείλει επιτέλους να φθάσει του κόσμο του Άτμαν, τον κόσμο του Πνεύματος. Τότε ο Δάσκαλος θα λάβει το βάπτισμα του Πυρός, το οποίον θα τον μεταμορφώσει ριζικά[1].
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι το Κοσμικό Δράμα όπως περιγράφεται στα τέσσερα Ευαγγέλια, θα όφειλε να βιω­θεί στο εσωτερικό μας, εδώ και τώρα! Δεν είναι γεγο­νός καθαρά ιστορικό, είναι κάτι που οφείλει να βιωθεί εδώ και τώρα.
Οι τρεις προδότες, οι οποίοι σταύρωσαν τον Χρι­στό, τον οδήγησαν στον θάνατο, βρίσκονται στο εσωτε­ρικό μας, μέσα σε μας τους ίδιους. Οι Μασόνοι το γνωρίζουν, εμείς οι Γνωστικοί, το γνωρίζουμε επίσης. Ιούδας, Πιλάτος και Καϊάφας. Ο Ιούδας, είναι ο δαίμο­νας της επιθυμίας, ο οποίος μας βασανίζει. Ο Πιλάτος, είναι ο δαίμονας του διανοητικού, ο οποίος έχει πά­ντοτε δικαιολογίες. Ο Καϊάφας, είναι ο δαίμονας της κακής θέλησης, που εξευτελίζει τον βωμό.
Είναι οι τρεις προδότες, οι οποίοι παραδίδουν τον Χριστό, για τριάντα αργύρια. Τα 3Ο αργύρια συμβο­λίζουν όλες τις ακολασίες της ανθρωπότητας: ανταλλάσσει κάποιος τον Χριστό, έναντι φιαλών μπίρας στην ταβέρνα, ανταλλάσσει κάποιος τον Χριστό έναντι του πορνείου ή της κλίνης του Προκρούστη, ανταλλάσσει κά­ποιος τον Χριστών έναντι χρημάτων, έναντι του πλούτου έναντι της αισθησιακής ζωής, με άλλες λέξεις, τον πουλάει κάποιος για τριάντα αργύρια.
Αδελφοί μου, θυμηθείτε το πλήθος των προσώπων, τα οποία ζητούν την σταύρωση του Κυρίου: όλο αυτό το πλήθος φωνάζει: Σταύρωσον αυτόν! Σταύρωσον αυτόν! Δεν είναι ο κόσμος ο εδώ και 198Ο έτη, όχι Ι Ο κόσμος που ζητά την σταύρωση του Κυρίου, είναι μέσα σε μας τους ίδιους, το επαναλαμβάνω,εδώ και τώρα. Είναι τα υπανθρώπινα ψυχικά ελαττώματα, τα οποία φέρουμε μέσα μας, είναι όλα αυτά τα ψυχικά στοιχεία, τα ανεπιθύμη­τα, τα οποία φέρουμε μέσα μας, οι ερυθροί δαίμονες του Σεθ, ζωντανή προσωποποίηση όλων των ελαττωμάτων μας ψυχολογικού τύπου. Αυτά είναι τα οποία φωνάζουν: «Σταυρωθείτω! Σταυρωθείτω!» Και ο Κύριος θα παραδοθεί σε θάνατο. Ποιοι είναι αυτοί που τον μαστιγώνουν; Μήπως δεν είναι όλο αυτό το πλήθος το οποίο φέρουμε μέσα μας; Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι τον φτύνουν; Μήπως δεν είναι όλα αυτά τα ψυχικά συγκολλήματα, τα οποία προσωποιούν όλα τα ελαττώματα μας; Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι του βάζουν το ακάνθινο στεφάνι; Ποιοι άλλοι από τα εκτρώματα αυτά της κόλασης, τα οποία εμείς έχουμε δημιουργήσει!
Η ιστορία του Χριστού δεν είναι ιστορία του χθες αλλά του σήμερα, του παρόντος! Το συμβάν αυτό δεν είναι λοιπόν απλά ένα γεγονός του παρελθόντος, όπως το πιστεύουν οι μορφωμένοι αγνοούντες. Το Δράμα αυτό προορίζεται για αυτούς που κατανοούν, με τον σκο­πό να εργασθούν για την χριστικοποίησή τους.
Κύριος θα υψωθεί στον Γολγοθά, και εκεί, στο μεγαλοπρεπές ύψωμα του Γολγοθά, θα πει: «Είμαι το φως του κόσμου, όποιος θα με ακολουθήσει δεν θα περπατή­σει στα σκοτάδια, αλλά θα έχει το φως της ζωής. Είμαι ο Άρτος της ζωής, είμαι ο ζωντανός άρτος, όποιος φάγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου θα έχει την αιώνιο ζωή, και θα τον αναστήσω την εσχάτη ημέρα. Οποίος τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, διαμένει εν εμοί και εγώ εν αυτώ, όποιος φάγει εκ του άρτου τούτου θα ζει για πάντα…»
Ο Κύριος δεν μνησικακεί κατά κανενός: «Πατέρα, συγχώρεσε τους, διότι δεν τι κάνουν». Κατόπιν προσφέρει τον μεγάλον αυτόν λόγο: «Πατέρα μου, στα χέρια σου παραθέτω το πνεύμα μου». Και τότε, εν μέσω αστραπών και βροντών, θα επισυμβούν μεγάλοι κατακλυσμοί εσωτερικοί. Άπαξ και το έργο αυτό του Πνεύματος εκπληρωθεί μέσα στο σώμα, ο Χριστός, ο Βισνού, «Αυτός ο οποίος διεισδύει», θα εναποτεθεί στο μυστικό του μνήμα.
Και εγώ σας λέγω, στο όνομα της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης, ότι κατά την τρίτη ημέρα μετά από όλα αυτά, ο Χριστός θα εγερθεί, θα αναστηθεί μέσα στον Μυημένο δια να τον μετατρέψει σε τέλειο δημιούργημα. Σε αυτόν, στον οποίον επιτελείται η ανάσταση θα μετα­τραπεί σε θεών, τρομακτικά θείο, πέρα του καλού και του κακού.
Έτσι λοιπόν, ο Χριστός, ο Δεσπότης μας, το Πνεύμα της Φωτιάς, κατεβαίνει: θέλει να εισέλθει μέσα στον καθένα από εμάς δια να μας μεταμορφώσει, δια να μας σώσει, δια να κατατεμαχίσει τα ψυχικά αυτά ελατ­τώματα, τα οποία φέρουμε στο εσωτερικό μας, δια να μας κάνει κάτι το διαφορετικό, δια να μας μεταμο­ρφώσει σε θεούς.
Οφείλουμε να μάθουμε να βλέπουμε τον Χριστό, όχι μόνον από ιστορική άποψη απλά, αλλά σαν την Φωτιά, σαν παρούσα πραγματικότητα, σαν το ΙΝΡΙ.
Είχε, λέγεται, δώδεκα αποστόλους. Οι δώδεκα αυτοί απόστολοι βρίσκονται μέσα σε μας τους ίδιους, εδώ και τώρα… Είναι τα δώδεκα θεμελιώδη μέρη του κσθ’αυτού Βαθέος Εσωτερικού Είναι.
Υπάρχει ένας Πέτρος, που σχετίζεται με τα Μυ­στήρια της Σεξουαλικότητας. Υπάρχει ένας Ιωάννης, που αντιπροσωπεύει τον Λόγο, τον Μεγάλο Λόγο, τον Epou-πα-χροάτΐ Υπάρχει επίσης ένας Θωμάς, που μας διδάσκει να χειριζόμαστε το διανοητικό. Υπάρχει ένας Παύλος, που μας δείχνει την οδό της Σοφίας, της φιλοσοφίας, της Γνώσης.
Στο εσωτερικό ημών των ιδίων βρίσκεται επίσης ο Ιούδας, όχι αυτός ο Ιούδας που προδίδει τον Χριστό δια τριάντα αργύρια, όχι, αλλά ένας άλλος Ιούδας, διαφορετικός, ένας Ιούδας, που κατανοεί σε βάθος την περίπτωση του Εγώ! Ένας Ιούδας του οποίου το Ευαγγέ­λιο μας οδηγεί στην διάλυση του Εγώ, του εαυτού.
Υπάρχει εξ ίσου ένας Φίλιππος, που είναι ικανός να μας διδάξει να ταξιδεύουμε εκτός του φυσικού σώμα­τος, διασχίζοντας το διάστημα.
Υπάρχει ένας Ανδρέας, που μας υποδεικνύει με, μία «μεσημβρινή ακρίβεια» αυτό το οποίον είναι οι τρεις παράγοντες της Επανάστασης της Συνείδησης: Γέν­νηση, δηλαδή, το πως έχουν κατασκευαστεί τα ανώτερα υπαρξιακό σώματα του Είναι, θάνατος, δηλαδή, το πως αποσαθρώνουμε τους ειδικούς παράγοντες, που σχετίζο­νται με μας, με τον κάθε ένα από μας, ειδικό του τρόπο, και να θυσιαζόμαστε δια την ανθρωπότητα. Ο σταυρός του Αγίου Ανδρέα, που υποδεικνύει την ένωση του Υδραργύρου και του θείου, τόσων απαραίτητων δια την δημιουργία των ανωτέρων υπαρξιακών σωμάτων του Είναι, μέσω της εκπλήρωσης του καθήκοντος «Παρλόκ[2]», είναι βαθιά εμφαντικό.
Ο Ματθαίος, επιστημονικός όσον κανείς άλλος, υπάρχει μέσα μας, μας διδάσκει την αγνή Επιστήμη την άγνωστη στον κόσμο των επιστημόνων, οι οποίοι δεν γνωρίζουν παρά μόνον το οστεοφυλάκιο αυτό των πανεπι­στημιακών θεωρείων, οι οποίες σήμερα είναι σύγχρονοι και αύριο περνούν στην ιστορία. Η καθαρή Επιστήμη εί­ναι τελείως διαφορετική. Μόνο ο Ματθαίος μπορεί να: μας εισαγάγει στην Επιστήμη αυτή.
Ο Λουκάς, με το ηλιακό του Ευαγγέλιο, είναι προ­φήτης, μας υποδεικνύει το πως θα είναι η ζωή στην Χρυσή Εποχή.
Ο κάθε ένας από τους δώδεκα αποστόλους είναι στο εσωτερικό του καθενός από εμάς, διότι το Είναι μας έχει δώδεκα βασικά μέρη, τα οποία είναι οι δώδεκα Απόστολοι του, Εδώ και Τώρα. Έτσι, αυτοί οι οποίοι θέλουν να κατορθώσουν να γίνουν Μάγοι, με την υπερβα­τική σημασία της λέξης, οφείλουν να μάθουν να σχετί­ζονται με τους ίδιους τους εαυτούς, με καθένα από τα δώδεκα μέρη του Είναι τους, και τούτο δεν είναι δυνατό παρά καίγοντας με την βοήθεια του ΙΝΡΙ τα ψυχο­λογικά συγκολλήματα, τα οποία φέρουμε στο εσωτερικό μας. Όσο καιρό το Εγώ θα υπάρχει μέσα μας, η σωστή σχέση με όλα και με κάθε ένα από τα μέρη του Είναι μας θα καταστεί αδύνατη.
Αλλά εάν αποτεφρώσουμε το Εγώ,θα μπορέσουμε τότε να αποκαταστήσουμε μία ορθή σχέση με τους εαυτούς μας με καθένα από τους δώδεκα, οι οποίοι υπάρχουν μέσα μας.
Να βγάλει κανείς από το νου του την ιδέα ότι οι δώδεκα αυτοί Απόστολοι ανήκουν στην ιστορία. Αναζητεί­στε αυτούς μέσα στους ίδιους τους εαυτούς σας εκεί βρίσκονται. Το παν είναι στο εσωτερικό μας, εδώ και τώρα.
Ήλθε η ώρα για ένα χριστιανισμό πιο εσωτερικό, πιο αγνό, πιο πραγματικό.Ήλθε η ώρα να βγούμε από το αυστηρά ιστορικό χαρακτήρα και να περάσουμε στη πραγ­ματικότητα των γεγονότων.
Ο Σταυρός μάλιστα του Γολγοθά, είναι βαθιά ση­μαντικός. Γνωρίζουμε καλώς ότι ο κάθετος Φαλλός στο εσωτερικό του Γουδιού κάνει έναν σταυρό. Με άλλες λέ­ξεις θα πούμε για να επιμείνουμε περισσότερο: «Το Λίνγκαμ και το Γιόνι σωστά συνδεδεμένα σχηματίζουν ένα σταυρό».
Με αυτό το σταυρό θα πρέπει εμείς να προχωρήσου­με στο μονοπάτι, το οποίο θα οφείλει να μας οδηγήσει ως το Γολγοθά του Πατέρα, σας προσκαλώ όλους να μπεί­τε στην οδό της χριστικοποίησης.
Μην ξεχνάτε ότι κάθε φορά που ο Δεσπότης του Ελέους έρχεται στον κόσμο, μισείται από τρεις κατηγο­ρίες ανθρώπων: πρώτα από τους αρχαίους ανθρώπους τους γεμάτους από πείρα, οι οποίοι λέγουν: «Αυτός ο άνθρω­πος είναι τρελός, βλέπετε τι φέρει, μην ακούτε τι λέει, δεν είναι σύμφωνος με ότι λέμε, δεν συμμορφώνε­ται με ό,τι σκεπτόμαστε, έχουμε πείρα, γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος αυτός είναι βλαβερός και μπορεί να σας κάνει πολύ κακό…» Απορρίπτεται επίσης από την 2η κατηγορία, από τους γραμματείς, δηλαδή, από τους γραμματείς, δηλαδή, από τους διανοούμενους της εποχής όσες φορές ο Δεσπότης της δόξης έρχεται στον κόσμο, οι διανοούμενοι ξεσηκώνονται εναντίον του, τον απεχ­θάνονται θανάσιμα διότι δεν συμμορφώνεται με τις θεωρίες τους και αντιπροσωπεύει ένα κίνδυνο δια το σύστημα τους, διά τα σοφίσματα τους… Απορρίπτεται, τέλος από τους ιερείς, οι οποίοι βλέπουν σε αυτόν κίν­δυνο διά το σεβαστό τους δόγμα.
Έτσι λοιπόν στο όνομα της Αλήθειας σας λέγω ότι ο Χριστός είναι φοβερά επαναστατικός, επαναστάτης. Είναι η φωτιά η οποία έρχεται να καταστρέψει όλη την σήψη την οποία φέρουμε μέσα μας. Είναι η Φωτιά που έρχεται να αναγάγει σε στάχτη τις προκαταλήψεις μας, τις παγιωμένες ιδέες μας, τις αξίες μας, τους υπολο­γισμούς μας, τις αποστροφές μας, και μάλιστα τις εμπειρίες μας προσωπικού τύπου.
Νομίζετε ίσως ότι ο Χριστός θα μπορούσε να γίνει δεκτός από τα εκατομμύρια αυτά των ανθρωπίνων όντων, τα οποία κατοικούν τον κόσμο; Απατάσθε, όσες φορές έρχεται στον κόσμο το πλήθος σηκώνεται εναντίον του, είναι η ωμή αλήθεια των γεγονότων.
Αυτήν την στιγμή μιλάμε διά την Αγία Εβδομάδα. Βεβαιώνω, στο όνομα της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης, ότι μόνον το Φοχάτ, το οποίο καίει φλογερά στο εσωτε­ρικό μας θα μπορέσει να μας σώσει.
Καμία θεωρία, κανένα σύστημα θα μπορούσε να μας οδηγήσει στην απελευθέρωση, αυτοί οι οποίοι ισχυ­ρίζονται ότι μπορούν να κατατεμαχίσουν το Εγώ με την βοήθεια απλών θεωρείων, μέσω του ψυχρού διανοη­τικού είναι όντα καθαρά αντιδραστικά, συντηρητικά, επιβραδυντικά, τα οποία θα βαδίζουν την οδό του μεγάλου λάθους.
Την Βαβυλώνα αυτήν που φέρουμε στο εσωτερικό μας την ψυχολογική αυτή πόλη, την οποία σέρνουμε στο εσωτερικό μας κόσμο, όπου ζουν οι δαίμονες του θυμού, της φιλαργυρίας, της λαγνείας, του μίσους, της υπερη­φάνειας, της οκνηρίας, της λαιμαργίας, κτλ, πρέπει να καταστραφεί με την Φωτιά.
Οφείλουμε τώρα να ανυψώσουμε εσωτερικά μας την Ουράνια Ιερουσαλήμ είναι δώδεκα τον αριθμών, και πάνω σε κάθε μία είναι γραμμένο το όνομα ενός αποστόλου. Τα ονόματα των δώδεκα αποστόλων βρίσκονται λοιπόν πάνω στις δώδεκα βάσεις. Την Ιερουσαλήμ αυτή οφείλου­με να οικοδομήσουμε μέσα στους ίδιους μας τους εαυτούς. Αλλά αυτό δεν θα γίνει δυνατό παρά μόνον την ημέρα όπου θα έχουμε καταστρέψει με την Φωτιά την Με­γάλη Βαβυλώνα, την μητέρα όλης της πορνείας και των βδελυγμάτων της γης, την ψυχολογική πόλη, την οποία φέρουμε μέσα μας. Όταν φθάσουμε εκεί, τότε θα μπορέ­σουμε να ανυψώσουμε την Ουράνια Ιερουσαλήμ, εδώ και τώρα, στο εσωτερικό μας.
Το επαναλαμβάνω, τα θεμέλια της Ουράνιας αυτής Ιερουσαλήμ είναι οι δώδεκα Απόστολοι. Καθόλου δεν υπονοώ αυτούς οι οποίοι έζησαν εδώ και 198Ο έτη, διότι εκείνοι είναι τελείως συμβολικοί. Όχι, μιλώ δια τους 12 Αποστόλους οι οποίοι ζουν μέσα μας, τα δώδεκα μέρη του Είναι είναι αυτο-συνειδητά και ανεξάρτητα, είναι το θεμέλιο της Ουράνιας Ιερουσαλήμ, την οποία οφεί­λουμε να ανυψώσουμε στο εσωτερικό μας.
Η Πόλη της Ιερουσαλήμ έχει δώδεκα πύλες, και σε κάθε μία από τις 12 πύλες προΐσταται Άγγελος, που αντιπροσωπεύει κάθε ένα από τους Αποστόλους στο εσω­τερικό μας. Και οι 12 Πύλες σαν 12 πολύτιμα μαργαριτά­ρια, είναι οι 12 πύλες της ελευθερίας, οι 12 πύλες του Φωτός και της Αίγλης, οι δώδεκα κοσμικές αρχές. Και το Άστυ είναι από καθαρό χρυσάφι, οι δρόμοι του, οι λεωφόροι του και οι πλατείες του. Είναι το χρυσάφι του Πνεύματος το οποίον οφείλουμε να δημιουργούμε στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων.
Η πόλη δεν έχει ανάγκη εξωτερικού φωτισμού, μπο­ρεί να απέχει από την ηλιακή ή σεληνιακή λάμψη, διότι ο Δεσπότης είναι το άστρο το οποίο την φωτίζει, είναι η Φωτιά, και θα λάμψει μέσα μας.
Το τείχος του μεγάλου Άστεως μετράει 144 πήχεις. Εάν προσθέσουμε τους αριθμούς αυτούς μεταξύ τους, θα λάβουμε 1+4+4=9. Εννέα είναι η Ενάτη Σφαίρα, η Σεξου­αλικότητα, διότι μόνον με την μεταστοιχείωση της δημιουργικής ενέργειας μπορούμε να ανάψουμε την Φωτιά μέσα μας.
Η έκταση του Άστεως είναι 12.ΟΟΟ στάδια, και αυτό μας υπενθυμίζει τους δώδεκα άθλους του Ηρακλή, αναγ­καίους δια να φθάσουμε στην πλήρη εσωτερική πραγμάτω­ση του Είναι. Αυτό μας υπενθυμίζει επίσης τους δώδεκα Αιώνες, καθώς και τους δώδεκα Αποστόλους.
Και στο κέντρο της Πόλης βρίσκεται το Δένδρο της Ζωής με τα δέκα Σεφιρώθ της Εβραϊκής Καβάλας: Κέτερ, Τσοκμάκ και Μπινάχ σχηματίζουν το σεφιρωτικό στέμμα. Γκεμπουρά, Τσεσέδ, Τιφερέτ, Νετσά, Χόντ, Γιεσόντ, και Μαλκούτ αποτελούν τις περιοχές του Σύμπαντος. Το Δένδρο της Ζωής κάνει αλληγορία στις δώδεκα μεγάλες κοσμικές περιοχές. Ευτυχής αυτός ο οποίος κατορθώ­νει να φθάσει στο δέκατο τρίτο Αίωνα, εκεί όπου τον αναμένει Πίστη Σοφία. Στην Ουράνια Ιερουσαλήμ βρίσ­κονται επίσης οι 24 Πρεσβύτεροι οι οποίοι γονυκλινείς μπροστά στο Αρνί εναποθέτουν το στέμμα τους στα πόδια του, το σφαγιασμένο αυτό Αρνί είναι η Φωτιά η οποία καίει στο Σύμπαν αυτό, από την αυγή της Δημιουργίας, από την έναρξη του Σύμπαντος αυτού. Οι 24 Πρεσβύτεροι είναι επίσης τα 24 μέρη παράγωγα του ίδιου μας του Είναι, και το Αρνί αυτό καθεαυτό είναι το Είναι του Είναι μας.
Ευτυχής αυτός ο οποίος μπορεί να τραφεί από τους καρπούς του Δένδρου της Ζωής, διότι αυτός θα γίνει αθάνατος, Ευτυχής αυτός ο οποίος μπορεί να τραφεί από τον κάθε ένα από τους καρπούς, αυτός ο οποίος μπορεί, αληθινά να ποτιστεί από το ρεύμα αυτό της ζωής, το οποίο προέρχεται από τον 13ον Αιώνα το οποίο κατέρχεται ως το ανθρώπινο σώμα διότι ποτέ δεν θα γνωρίσει αρρώστια, και θα γίνει αθάνατος.
Αλλά για να μπορέσουμε να τραφούμε από το Δένδρο της Ζωής, είναι ανάγκη, πρώτα από όλα, να έχουμε εξα­λείψει τα ψυχικά ελαττώματα, ζωντανή προσωποποίηση των σφαλμάτων μας, αλλοιώνουν το ζωτικό μας σώμα, και άπαξ και αλλοιωθεί, οι ζημιές έχουν αντίκτυπο μέσα στο φυσικό μας σώμα: έτσι μας εμφανίζονται οι αρ­ρώστιες.
Τι προκαλεί τα έλκη; Μήπως δεν είναι ο θυμός; Τι προκαλεί τον καρκίνο;Μήπως δεν είναι κατά τύχη η λαγνεία;
Τι οδηγεί στην παραλυσία; Μήπως δεν είναι η υλι­στική ζωή, χονδροειδής, εγωιστική και μοιραία;
Οι αρρώστιες παράγονται από τα ψυχικά ελαττώματα, τους ερυθρούς δαίμονες του Σέθ, ζωντανή προσωποποίηση των ελαττωμάτων μας. Όταν όλοι οι ερυθροί δαίμονες του Σέθ θα έχουν εκμηδενιστεί από την Φωτιά, όταν η προσωπικότητα μας αυτή καθαυτή θα έχει φθαρεί, θα μπορέσουμε τότε να τραφούμε από το Δένδρο της Ζωής. Κατερχόμενη από το Aπόλυτο, διασχίζουσα τους 13 Αιώνες, η ζωή θα διεισδύσει μέσα στο σώμα και θα μας καταστή­σει αθάνατους, θα ξαναβρούμε την υγεία και ποτέ πιά δεν θα αρρωσταίνουμε.
Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν να θεραπεύσουν, όλη τους η επιστήμη δεν εξυπηρετεί σε τίποτα, διότι έστω κι αν κατορθώσουν να θεραπεύσουν μία νόσο, ο ασθενής καταλήγει στο να ξανα-αρρωστήσει. Είναι σαφές ότι το Εγώ ρίχνει το δηλητήριο της νοσηρότητας του και της σήψεως του μέσα στα όργανα τα οποία καταστρέφει. Εκεί βρίσκεται η αιτία όλων των ασθενειών. Οι άνθρωποι θέλουν μία πανάκεια για να θεραπεύσουν τα δεινά τους αλλά όσο το Εγώ θα παραμένει ζωντανό θα είναι άρρωσ­τοι.
Ήλθε η ώρα να καταλάβουμε ότι πρέπει να κάψουμε την Βαβυλώνα στο εσωτερικό μας και να οικοδομήσουμε την Ιερουσαλήμ.
Βλεπομένη από μακριά η Ουράνια Ιερουσαλήμ μοιά­ζει με πέτρα από ίασπη, διαυγή σαν το κρύσταλλο, εί­ναι η φιλοσοφική Πέτρα, διότι θα μεταμορφωθεί ριζικά και έχει δύναμη πάνω στην φωτιά, τον αέρα, τα νερά και την γη.
Μας χρειάζεται ένας αγνός χριστιανισμός, εσωτερι­κός, ζωντανός, και όχι ένας χριστιανισμός νεκρός, ένας γνωστικός χριστιανισμός, που θα μπορέσει να μας μεταμορφώσει ριζικά.
Η Διεθνής Γνωστική Κίνηση, η Γνωστική Εκκλησία, οι ανθρωπολογικές γνωστικές μελέτες μας θα δείξουν στην ανθρωπότητα το μονοπάτι της Απελευθέρωσης.
Αλλά όσο το Εγώ θα είναι ζωντανό μέσα μας, δυνατό, ρωμαλέο, θα μάθουμε να αγαπάμε την φωτιά και να εργαζόμαστε πραγματικά με τα Μυστήρια της Φωτιάς.
Σαμαέλ Αούν Βεόρ

[1] Οι πλήρους σημασίας λόγοι του Ιωάννη του Βαπτιστού: Όσον αφορά εμένα, σας βαπτίζω εν ύδατι, ένεκεν μετανοίας: αλλά αυτός όστις έρχεται οπίσω μου είναι πλέον ισχυρός εμού, ούτινος δεν είμαι άξιος να λύσω τον ιμάντα των υποδημάτων του: αυτός θα σας βα­πτίσει εν Πνεύματι Αγίω και Πυρί (Ματθ. 3, 11).
[2] Το καθήκον «Παρλόκ» του Είναι, είναι το κοσμικό μας χρέος. Ο καθένας μας έχει το χρέος να παρατηρεί και να κατανοεί την δραστηριότητα των κέντρων αυτών: διανοητικού, κινητικού, συγκινησιακού, ενστίκτου, και σεξουαλική, όπως ο Δάσκαλος Σαμαέλ το υπογραμμίζει στο «Οι μεταλλικοί πλανήτες της Αλχημείας». Ο καθένας έχει το καθήκον να αποσαθρώσει το Εγώ και να Μεταστοιχειώσει τις σεξουαλικές αυτές ενέργειες ώστε να αναπτύξουμε το έμβρυο του Είναι, το οποίον είναι η υψίστη και μοναδική Πραγματικότητα, και έτσι, «σε αρμονία με το άπειρο και συγχρονισμένοι με τον Μεγάλο Νόμο, θα μπορέσουμε να φθάσουμε στο γήρας πλήρεις εκστάσεως και να κατορθώσουμε να φθάσουμε στην κυρια­ρχία και στην τελειότητα», των Ηλιακών Ανθρώπων και των Θεών.

IO CHE AMO SOLO TE