Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Κεφ 4 ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΩ











Κεφάλαιο 4




ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΩ
Εισαγωγή
1. Η Βίβλος λέει ότι θα πρέπει να βαδίσεις με έναν αδελφό δύο φορές περισσότερο από όσο σου ζητά. Σίγουρα δεν σου προτείνει να τον καθυστερήσεις στο ταξίδι του. Ούτε και η αφοσίωση σε κάποιον αδελφό μπορεί να σε καθυστερήσει. Μπορεί μόνο να οδηγήσει σε αμοιβαία πρόοδο. Το αποτέλεσμα της γνήσιας αφοσίωσης είναι η έμπνευση, μία λέξη που αν γίνει σωστά κατανοητή είναι το αντίθετο της κόπωσης. Το να είσαι εξαντλημένος σημαίνει ότι είσαι εκτός πνεύματος, αλλά το να είσαι εμπνευσμένος σημαίνει ότι είσαι εντός πνεύματος. Το να είσαι εγωκεντρικός σημαίνει ότι είσαι εκτός πνεύματος, αλλά όταν είσαι επικεντρωμένος στον Εαυτό, με την σωστή έννοια σημαίνει ότι είσαι εμπνευσμένος ή εντός πνεύματος. Οι πραγματικά εμπνευσμένοι είναι φωτισμένοι και δεν κατοικούν στο σκοτάδι.
2. Μπορείς να μιλάς από το πνεύμα ή από το εγώ, κατ’ επιλογή. Αν μιλάς από το πνεύμα έχεις επιλέξει «Ησύχασε και γνώρισε ότι είμαι ο Θεός». Αυτά τα λόγια είναι εμπνευσμένα διότι αντανακλούν την γνώση. Αν μιλάς από το εγώ αποκηρύσσεις την γνώση αντί να την επιβεβαιώνεις, και επομένως θέτεις τον εαυτό σου εκτός πνεύματος. Μην ξεκινάς άχρηστα ταξίδια, διότι αυτά είναι πραγματικά μάταια. Το εγώ μπορεί να τα επιθυμεί, αλλά το πνεύμα δεν μπορεί να ταξιδέψει σε αυτά διότι ποτέ δεν επιθυμεί να αποχωριστεί από την Πηγή του.
3. Το ταξίδι προς τον σταυρό θα πρέπει να είναι το τελευταίο «αχρείαστο ταξίδι». Μην εμμένεις σε αυτό, αλλά σβήσε το από το μυαλό σου σαν να έχει ήδη γίνει. Αν μπορέσεις να το αποδεχτείς ως το τελευταίο δικό σου αχρείαστο ταξίδι, θα είσαι επίσης ελεύθερος να ενωθείς με την ανάστασή μου. Μέχρι να το κάνεις αυτό η ζωή σου πραγματικά θα αναλώνεται. Απλά θα επαναλαμβάνει τον διαχωρισμό, την απώλεια δύναμης, τις μάταιες απόπειρες του εγώ να αποκαταστήσει τον εαυτό του και τελικά την σταύρωση του σώματος, ή τον θάνατο. Αυτές οι επαναλήψεις είναι ατέλειωτες μέχρι να παραιτηθείς εθελοντικά από αυτές. Μην κάνεις το αξιολύπητο σφάλμα να «στηριχτείς στον παλιό βάναυσο σταυρό.» Το μόνο μήνυμα της σταύρωσης είναι ότι μπορείς να ξεπεράσεις τον σταυρό. Μέχρι τότε είσαι ελεύθερος να σταυρώνεις τον εαυτό σου όσο συχνά επιλέγεις. Αυτό δεν είναι το ευαγγέλιο που είχα σκοπό να σου προσφέρω. Έχουμε άλλο ένα ταξίδι να κάνουμε, και αν διαβάσεις αυτά τα μαθήματα προσεκτικά θα σε βοηθήσουν να ετοιμαστείς να το κάνεις.
Ι. Σωστή Διδασκαλία και Σωστή Μαθητεία
1. Ένας καλός δάσκαλος αποσαφηνίζει τις δικές του ιδέες και τις ενδυναμώνει διδάσκοντάς τες. Δάσκαλος και μαθητής είναι ίδιοι στην μαθησιακή διαδικασία. Βρίσκονται στο ίδια βαθμίδα μάθησης, κι αν δεν μοιράζονται τα μαθήματά τους τότε δεν θα είναι πειστικά. Ένας καλός δάσκαλος πρέπει να πιστεύει στις ιδέες που διδάσκει, αλλά πρέπει και να ικανοποιεί και μια άλλη προϋπόθεση∙ πρέπει να πιστεύει στους μαθητές στους οποίους προσφέρει τις ιδέες.
2. Πολλοί περιφρουρούν τις ιδέες τους διότι θέλουν να προστατέψουν τα συστήματα σκέψης τους όπως είναι, ενώ η μάθηση σημαίνει αλλαγή. Η αλλαγή είναι πάντα τρομακτική για τους διαχωρισμένους, διότι δεν μπορούν να την συλλάβουν σαν μια κίνηση προς την θεραπεία του διαχωρισμού. Πάντα την αντιλαμβάνονται σαν μια κίνηση προς περαιτέρω διαχωρισμό, διότι ο διαχωρισμός ήταν η πρώτη εμπειρία αλλαγής που είχαν. Πιστεύεις ότι αν δεν επιτρέψεις να εισέλθει καμία αλλαγή στο εγώ σου, θα βρεις γαλήνη. Αυτή η θεμελιώδης σύγχυση είναι δυνατή μόνο αν υποστηρίζεις ότι το ίδιο σύστημα σκέψης μπορεί να σταθεί πάνω σε δύο βάσεις. Τίποτα από το εγώ δεν μπορεί να φτάσει το πνεύμα, και τίποτα από το πνεύμα δεν μπορεί να φτάσει το εγώ. Το πνεύμα δεν μπορεί ούτε να ενδυναμώσει το εγώ ούτε να μειώσει την σύγκρουση μέσα σε αυτό. Το εγώ είναι μία αντίφαση. Ο εαυτός σου και ο Εαυτός του Θεού βρίσκονται σε αντίθεση. Αντιτίθενται ως προς την πηγή, την κατεύθυνση και την έκβαση. Είναι ουσιωδώς ασυμφιλίωτοι, διότι το πνεύμα δεν μπορεί να αντιλαμβάνεται, και το εγώ δεν μπορεί να γνωρίζει. Άρα δεν βρίσκονται σε επικοινωνία και ούτε ποτέ θα βρεθούν. Παρόλα αυτά, το εγώ μπορεί να μάθει, ακόμα και αν ο κατασκευαστής του παραπλανηθεί. Δεν μπορεί, όμως, να κατασκευάσει το απόλυτα άψυχο μέσω αυτό που δίνει την ζωή.
3. Το πνεύμα δεν χρειάζεται να διδαχθεί, αλλά το εγώ πρέπει. Η μάθηση τελικά γίνεται αντιληπτή ως τρομακτική διότι οδηγεί στην παράδοση στο φως του πνεύματος, και όχι στην καταστροφή του εγώ,. Αυτή είναι η αλλαγή που το εγώ φοβάται, διότι δεν συμμερίζεται την ευσπλαχνία μου. Το μάθημά μου ήταν σαν το δικό σου, και επειδή το έμαθα μπορώ να το διδάξω. Δεν θα επιτεθώ ποτέ στο εγώ σου, αλλά προσπαθώ να σου δείξω πώς προέκυψε το σύστημα σκέψης του. Όταν σου θυμίσω την αληθινή σου δημιουργία, το εγώ σου δεν γίνεται παρά να ανταποκριθεί με φόβο.
4. Η διδασκαλία και η μάθηση είναι τώρα οι μεγαλύτερες δυνάμεις σου, διότι σε καθιστούν ικανό να αλλάξεις το νου σου και να βοηθήσεις και άλλους ν’ αλλάξουν τον δικό τους. Το να αρνείσαι να αλλάξεις το νου σου δεν θα αποδείξει ότι ο διαχωρισμός δεν συνέβη. Ο ονειρευτής που αμφισβητεί την πραγματικότητα του ονείρου του ενώ ακόμα ονειρεύεται δεν θεραπεύει πραγματικά τον διχασμένο νου του. Ονειρεύεσαι ένα διαχωρισμένο εγώ και πιστεύεις σε ένα κόσμο βασισμένο πάνω σ’ αυτό. Αυτό είναι για σένα πολύ πραγματικό. Δεν μπορείς να το αναιρέσεις χωρίς να αλλάξεις τον νου σου. Αν είσαι πρόθυμος να απαρνηθείς τον ρόλο σου ως φρουρός του συστήματος σκέψης σου και το αφήσεις σε μένα, εγώ θα το διορθώσω πολύ ευγενικά και θα σε οδηγήσω πίσω στον Θεό.
5. Κάθε καλός δάσκαλος ελπίζει να δώσει στους μαθητές του τόσα πολλά από αυτά που έχει μάθει ώστε αυτοί μια μέρα να μην τον χρειάζονται πια. Αυτός είναι ο αληθινός στόχος του δασκάλου. Είναι αδύνατον να πείσεις το εγώ γι αυτό, διότι αυτός ο στόχος πηγαίνει ενάντια σε όλους τους δικούς του νόμους. Αλλά να θυμάσαι ότι οι νόμοι είναι φτιαγμένοι για να προστατεύουν την διαιώνιση του συστήματος στο οποίο πιστεύει ο νομοθέτης τους. Είναι φυσικό για το εγώ να προσπαθήσει να προστατέψει τον εαυτό του εφόσον το έφτιαξες, αλλά δεν είναι φυσικό για σένα να θέλεις να υπακούς τους νόμους του εκτός κι αν εσύ τους πιστεύεις. Το εγώ δεν μπορεί να κάνει αυτή την επιλογή εξαιτίας της φύσης της προέλευσής του. Εσύ μπορείς, εξαιτίας της φύσης της δικής σου προέλευσης.
6. Τα εγώ μπορούν οποιαδήποτε στιγμή να συγκρουστούν, αλλά το πνεύμα δεν μπορεί να συγκρουστεί καθόλου. Αν αντιλαμβάνεσαι κάποιο δάσκαλο σαν απλά ένα «μεγαλύτερο εγώ» θα φοβάσαι, διότι το να μεγεθύνεις ένα εγώ σημαίνει ότι αυξάνεις την ανησυχία για τον διαχωρισμό. Εγώ θα διδάσκω μαζί σου και θα ζω μαζί σου αν εσύ σκέφτεσαι μαζί με μένα, αλλά ο στόχος μου θα είναι πάντα να σε απαλλάξω από την ανάγκη για δάσκαλο. Αυτό είναι το αντίθετο από τον στόχο ενός δασκάλου που είναι προσανατολισμένος προς το εγώ. Αυτός απασχολείται με την επίδραση που έχει το εγώ του πάνω σε άλλα εγώ, και επομένως ερμηνεύει την αλληλεπίδρασή τους ως μέσο διατήρησης του εγώ. Δεν θα μπορούσα να αφιερωθώ στην διδασκαλία αν το πίστευα αυτό, και εσύ δεν θα γίνεις αφοσιωμένος δάσκαλος όσο το πιστεύεις. Συνεχώς γίνομαι αντιληπτός ή ως ένας πολύ δοξασμένος δάσκαλος ή ως τελείως ακατάλληλος, αλλά δεν δέχομαι για μένα καμία από τις δύο αυτές αντιλήψεις.
7. Η αξία σου δεν ορίζεται από την διδασκαλία ή την μάθηση. Η αξία σου είναι καθιερωμένη από τον Θεό. Όσο το αμφισβητείς αυτό όλα όσα κάνεις θα είναι γεμάτα φόβο, ιδιαίτερα όποια κατάσταση ενισχύει την πίστη στην ανωτερότητα και την κατωτερότητα. Οι δάσκαλοι πρέπει να είναι υπομονετικοί και να επαναλαμβάνουν τα μαθήματά τους μέχρι να μαθευτούν. Εγώ είμαι πρόθυμος να το κάνω αυτό, διότι δεν έχω δικαίωμα να βάλω όρια σε αυτά που θα μάθεις. Πάλι, τίποτα από όσα κάνεις ή σκέφτεσαι ή επιθυμείς ή φτιάχνεις δεν είναι αναγκαία για να θεμελιώσουν την αξία σου. Αυτό το σημείο δεν είναι διαπραγματεύσιμο παρά μόνο στις ψευδαισθήσεις. Το εγώ σου  δεν βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω του ότι   δεν το δημιούργησε ο Θεός. Το πνεύμα σου επίσης ποτέ δεν βρίσκεται σε κίνδυνο διότι το δημιούργησε ο Θεός. Κάθε σύγχυση γι αυτό το θέμα είναι αυταπάτη, και καμιά μορφή αφοσίωσης δεν είναι δυνατή όσο διαρκεί αυτή η αυταπάτη.
8. Το εγώ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί όλες τις καταστάσεις και να τις χρησιμοποιήσει ως μορφές επαίνου για τον εαυτό του για να ξεπεράσει τις αμφιβολίες του. Θα παραμείνει με αμφιβολίες όσο εσύ πιστεύεις την ύπαρξή του. Εσύ που το έφτιαξες δεν μπορείς να το εμπιστευτείς, διότι με τον ορθό σου νου αναγνωρίζεις ότι δεν είναι αληθινό. Η μόνη υγιής νοητικά λύση είναι να μην προσπαθείς να αλλάξεις την πραγματικότητα, πράγμα το οποίο είναι πραγματικά μια τρομακτική προσπάθεια, αλλά να την δεχτείς έτσι όπως είναι. Είσαι μέρος της πραγματικότητας, η οποία στέκει αναλλοίωτη και απρόσιτη για το εγώ σου αλλά αντίθετα, εύκολα προσιτή για το πνεύμα. Όταν φοβάσαι, ησύχασε και γνώρισε ότι ο Θεός είναι αληθινός, και εσύ είσαι ο αγαπημένος Του Υιός με τον οποίο Αυτός είναι πολύ ευχαριστημένος. Μην αφήνεις το εγώ σου να το αμφισβητεί αυτό, διότι το εγώ δεν μπορεί να γνωρίζει αυτό που βρίσκεται πολύ πιο πέρα από την εμβέλειά του, όπως είσαι εσύ.
9. Ο Θεός δεν είναι η ΑΡΧΗ  του φόβου. Εσύ είσαι. Εσύ επέλεξες να δημιουργήσεις ανόμοια με Αυτόν, και επομένως έφτιαξες τον φόβο για τον εαυτό σου. Δεν έχεις γαλήνη διότι δεν εκπληρώνεις την λειτουργία σου. Ο Θεός σου έδωσε μια πολύ υψηλή λειτουργία που δεν την εκπληρώνεις. Το εγώ σου έχει επιλέξει να φοβάται αντί να την εκπληρώνει. Όταν αφυπνιστείς δεν θα μπορείς να το καταλάβεις αυτό, επειδή είναι εντελώς απίστευτο. Μην πιστεύεις το απίστευτο τώρα. Οποιαδήποτε προσπάθεια να αυξήσεις την αξιοπιστία του σημαίνει ότι αναβάλεις απλά το αναπόφευκτο. Η λέξη «αναπόφευκτο» είναι τρομακτική για το εγώ, αλλά χαρμόσυνη για το πνεύμα. Ο Θεός είναι αναπόφευκτός, και εσύ δεν μπορείς να Τον αποφύγεις περισσότερο από ό,τι Αυτός μπορεί να αποφύγει εσένα.
10. Το εγώ φοβάται την χαρά του πνεύματος, διότι μόλις την βιώσεις θα σταματήσεις να προστατεύεις το εγώ, και δεν θα επενδύεις καθόλου στον φόβο. Τώρα αυτή η επένδυση είναι πολύ μεγάλη διότι ο φόβος είναι ένας μάρτυρας του διαχωρισμού, και το εγώ σου χαίρεται όταν έχεις μαρτυρίες γι αυτό. Άφησέ το πίσω! Μην το ακούς και μην το προφυλάσσεις. Άκου μόνο τον Θεό, ο Οποίος είναι ανίκανος για απάτη όπως είναι και το πνεύμα που δημιούργησε. Απελευθέρωσε τον εαυτό σου και απελευθέρωσε και άλλους. Μην παρουσιάζεις μία ψευδή και ανάξια εικόνα του εαυτού σου στους άλλους, και μην δέχεσαι και ο ίδιος μια τέτοια εικόνα γι αυτούς.
11. Το εγώ έχει κτίσει ένα άθλιο και αφιλόξενο σπίτι για σένα, διότι δεν μπορεί να κτίσει κάτι άλλο. Μην προσπαθείς να κάνεις αυτό το πανάθλιο σπίτι να κρατήσει. Η αδυναμία του είναι η δύναμή σου. Μόνο ο Θεός θα μπορούσε να φτιάξει ένα σπίτι αντάξιο των δημιουργιών Του, που έχουν επιλέξει να το αφήσουν αδειανό κάνοντας έξωση στον εαυτό τους. Παρόλα αυτά το σπίτι Του θα στέκει για πάντα έτοιμο για σένα όταν επιλέξεις να εισέλθεις σε αυτό. Γι αυτό μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος. Ο Θεός δεν είναι ικανός να δημιουργήσει το φθαρτό όπως το εγώ δεν είναι ικανό να φτιάξει το αιώνιο.
12. Με το εγώ σου δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να σώσεις τον εαυτό σου ή τους άλλους, αλλά με το πνεύμα σου μπορείς να κάνεις τα πάντα για την σωτηρία και των δύο. Η ταπεινοφροσύνη είναι ένα μάθημα για το εγώ, όχι για το πνεύμα που αναγνωρίζει την ακτινοβολία του και με χαρά σκορπίζει το φως του παντού. Οι πράοι θα κληρονομήσουν την γη διότι το εγώ τους είναι ταπεινό, και αυτό τους δίνει μια πιο αληθινή αντίληψη. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι δικαίωμα του πνεύματος, του οποίου το κάλλος και η αξιοπρέπεια είναι πολύ πιο πέρα από κάθε αμφιβολία, πέρα από την αντίληψη, και στέκει για πάντα ως σφραγίδα της Αγάπης του Θεού για τις δημιουργίες Του, οι οποίες είναι απόλυτα άξιες Εκείνου και μόνο Εκείνου. Τίποτα άλλο δεν είναι ικανοποιητικά αντάξιο σαν δώρο σε μια δημιουργία του Ίδιου του Θεού.
13. Εγώ θα αντικαταστήσω το εγώ σου αν το επιθυμείς, αλλά ποτέ το πνεύμα σου. Ένας πατέρας αφήνει με ασφάλεια ένα παιδί σε ένα μεγαλύτερο αδελφό που έχει δείξει ότι είναι υπεύθυνος, αλλά αυτό δεν δημιουργεί σύγχυση για την καταγωγή του παιδιού. Ο αδελφός μπορεί να προστατεύει το σώμα και το εγώ του παιδιού, αλλά δεν συγχέει τον εαυτό του με τον πατέρα επειδή το κάνει αυτό. Μπορείς να μου εμπιστευτείς το σώμα σου και το εγώ σου μόνο επειδή αυτό σου δίνει την δυνατότητα να μην απασχολείσαι με αυτά, και με αφήνει να σου διδάξω πόσο ασήμαντα είναι. Δεν θα μπορούσα να καταλάβω την σημασία που έχουν αυτά για σένα αν κι εγώ κάποτε δεν είχα μπει στον πειρασμό να τα πιστέψω ο ίδιος. Ας αναλάβουμε να μάθουμε αυτό το μάθημα μαζί έτσι ώστε να μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από αυτά μαζί. Χρειάζομαι αφοσιωμένους δασκάλους που να μοιράζονται τον στόχο μου για την θεραπεία του νου. Το πνεύμα δεν έχει καμία ανάγκη για προστασία από σένα ή από μένα. Να θυμάσαι αυτό:
Σε αυτόν τον κόσμο δεν χρειάζεται να έχεις δοκιμασίες
επειδή εγώ έχω ξεπεράσει τον κόσμο. Γι’αυτό θα έπρεπε να χαίρεσαι.
ΙΙ. Το Εγώ και η Ψευδής Αυτονομία
1. Είναι λογικό να ρωτάς πως ο νους μπόρεσε ποτέ να φτιάξει το εγώ. Μάλιστα, είναι η καλύτερη ερώτηση που θα μπορούσες ποτέ να κάνεις. Όμως, δεν έχει νόημα να δώσεις απάντηση με όρους του παρελθόντος διότι το παρελθόν δεν έχει σημασία, και η ιστορία δεν θα υπήρχε αν τα ίδια σφάλματα δεν επαναλαμβάνονταν και στο παρόν. Στη γνώση εφαρμόζεται η αφηρημένη σκέψη διότι η γνώση είναι εξ ολοκλήρου απρόσωπη, και τα παραδείγματα είναι άσχετα για την κατανόησή της. Αντίθετα, η αντίληψη είναι πάντα συγκεκριμένη, επομένως πολύ χειροπιαστή.
2. Ο κάθε ένας φτιάχνει ένα εγώ ή έναν εαυτό για τον ίδιο, ο οποίος υπόκειται σε τεράστιες παραλλαγές εξαιτίας της αστάθειάς του. Ακόμα, φτιάχνει ένα εγώ για όλους όσους αντιλαμβάνεται, το οποίο είναι εξίσου ευμετάβλητο. Αυτή η αλληλεπίδραση είναι μια διαδικασία που αλλάζει και τους δύο, διότι δεν φτιάχτηκαν από το Αναλλοίωτο, ούτε μαζί με Αυτό. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσεις ότι αυτή η μεταβολή μπορεί και πραγματικά συμβαίνει το ίδιο γρήγορα όταν η αλληλεπίδραση συμβαίνει μέσα στο νου, όσο και όταν εμπεριέχει σωματική εγγύτητα. Όταν σκέφτεσαι ένα άλλο εγώ είναι το ίδιο αποτελεσματικό στην αλλαγή της σχετικής αντίληψής του όσο και όταν συναλλάσσεσαι σωματικά μαζί του. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερο παράδειγμα για το ότι το εγώ είναι μόνο μια ιδέα και όχι ένα γεγονός.
3. Η δική σου κατάσταση του νου είναι ένα καλό παράδειγμα για το πώς φτιάχτηκε το εγώ. Όταν έδιωξες μακριά σου την γνώση είναι σαν μην την είχες ποτέ. Αυτό είναι τόσο φανερό που κάποιος χρειάζεται μόνο να το αναγνωρίσει για να δει ότι όντως συμβαίνει. Αν αυτό συμβαίνει στο παρόν, γιατί να προκαλεί έκπληξη το ότι συνέβη και στο παρελθόν; Η έκπληξη είναι μια λογική αντίδραση στο πρωτόγνωρο, όχι όμως και σε κάτι που συμβαίνει συνεχώς. Αλλά μην ξεχνάς ότι ο νους δεν χρειάζεται να λειτουργεί με αυτό τον τρόπο, ακόμα κι αν δουλεύει με αυτό τον τρόπο τώρα.
4. Σκέψου την αγάπη που έχουν τα ζώα στα παιδιά τους, και την ανάγκη που νιώθουν να τα προστατέψουν. Αυτό συμβαίνει διότι τα θεωρούν κομμάτι από τον εαυτό τους. Κανένας δεν διώχνει κάτι που το θεωρεί κομμάτι του εαυτού του. Εσύ αντιδράς στο εγώ σου με τρόπο πολύ παρόμοιο με του Θεού προς τις δημιουργίες Του, με αγάπη, προστασία, και ευσπλαχνία. Οι αντιδράσεις σου προς τον εαυτό που έφτιαξες δεν είναι απρόσμενες. Μάλιστα, μοιάζουν κατά πολύ με το πώς θα αντιδράς μια μέρα στις αληθινές σου δημιουργίες, οι οποίες είναι το ίδιο άχρονες με σένα. Το ερώτημα δεν είναι πως αντιδράς στο εγώ, αλλά το τι πιστεύεις ότι είσαι. Οι πεποιθήσεις είναι μια λειτουργία του εγώ, και όσο η καταγωγή σου είναι ανοιχτή σε διάφορα πιστεύω, την προσεγγίζεις από την άποψη του εγώ. Όταν η διδασκαλία δεν θα είναι πια απαραίτητη τότε απλά θα γνωρίζεις τον Θεό. Η πίστη ότι υπάρχει ένα άλλος τρόπος αντίληψης είναι η πιο υψηλή ιδέα για την οποία είναι ικανός ο τρόπος σκέψης του εγώ. Και αυτό διότι περιέχει ένα υπαινιγμό αναγνώρισης ότι το εγώ δεν είναι ο Εαυτός.
5. Ο κλονισμός του συστήματος σκέψης του εγώ γίνεται αντιληπτός ως οδυνηρός, παρόλο που αυτό δεν είναι καθόλου πραγματικό. Τα μωρά ουρλιάζουν με οργή αν τους πάρεις ένα μαχαίρι ή το ψαλίδι, παρόλο που μπορεί να κάνουν κακό στον εαυτό τους αν δεν τους το πάρεις. Με αυτή την έννοια είσαι ακόμα μωρό. Δεν έχεις καμία αίσθηση πραγματικής αυτό -συντήρησης, και πολύ πιθανόν να αποφασίσεις ότι χρειάζεσαι ακριβώς αυτό που θα σε βλάψει περισσότερο. Όμως, είτε το αναγνωρίζεις τώρα είτε όχι, έχεις συμφωνήσει να συνεργαστείς στην προσπάθεια να γίνεις και ακίνδυνος και χρήσιμος, ιδιότητες που πρέπει να πηγαίνουν μαζί. Η συμπεριφορά σου ακόμα και προς αυτό είναι αναγκαστικά συγκρουόμενη διότι κάθε συμπεριφορά βασίζεται στο εγώ. Αυτό δεν θα διαρκέσει. Κάνε υπομονή για λίγο και θυμήσου ότι η έκβαση είναι το ίδιο βέβαιη όσο και ο Θεός.
6. Μόνο αυτοί που έχουν μια αληθινή αίσθηση αφθονίας μπορούν να είναι αληθινά ευσπλαχνικοί. Αυτό είναι φανερό όταν αναλογιστείς τι συμβαίνει. Για το εγώ, το να δίνεις οτιδήποτε υπονοεί ότι θα χρειαστεί να μείνεις χωρίς αυτό. Όταν συνδέεις την προσφορά με την θυσία, δίνεις μόνο διότι πιστεύεις ότι κατά κάποιο τρόπο θα πάρεις κάτι καλύτερο, και επομένως θα τα καταφέρεις και χωρίς αυτό που δίνεις. «Το να δίνεις για να πάρεις» είναι ένας νόμος του εγώ από τον οποίο είναι αδύνατον να ξεφύγεις, ο οποίος πάντα αξιολογεί τον εαυτό του σε σχέση με άλλα εγώ. Επομένως είναι συνεχώς υπέρ-απασχολημένος με την πίστη στην ένδεια η οποία και το προκάλεσε. Η όλη αντίληψή του για τα άλλα εγώ ότι είναι πραγματικά, είναι μόνο μια προσπάθεια να πείσει τον εαυτό του ότι και αυτό είναι πραγματικό. Η «αυτοεκτίμηση» με τους όρους του εγώ δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από ότι το εγώ έχει παραπλανήσει τον εαυτό του στο να δεχτεί την πραγματικότητά του, και είναι επομένως προσωρινά λιγότερο αρπαχτικό. Αυτή η «αυτοεκτίμηση» είναι πάντα ευάλωτη στο άγχος, ένας όρος που αναφέρεται σε κάθε απειλή που γίνεται αντιληπτή για την ύπαρξη του εγώ.
7. Το εγώ στην κυριολεξία ζει με συγκρίσεις. Η ισότητα είναι πέρα από το πεδίο κατανόησής του, και η ευσπλαχνία καθίσταται αδύνατη. Το εγώ δεν δίνει ποτέ από αφθονία, διότι φτιάχτηκε ως υποκατάστατο αυτής. Γι αυτό και η ιδέα του «παίρνω» εκδηλώθηκε στο σύστημα σκέψης του εγώ. Οι ορέξεις είναι μηχανισμοί «απόκτησης», και αντιπροσωπεύουν την ανάγκη του εγώ να επιβεβαιώσει τον εαυτό του. Αυτό ισχύει το ίδιο για τις ορέξεις του σώματος όσο και για τις ονομαζόμενες «υψηλότερες ανάγκες του εγώ». Οι ορέξεις του σώματος δεν είναι σωματικές σε προέλευση. Το εγώ θεωρεί το σώμα ως σπίτι του, και προσπαθεί να ικανοποιηθεί μέσω του σώματος. Αλλά η ιδέα ότι συμβαίνει αυτό είναι μία απόφαση του νου, ο οποίος έχει βρεθεί σε απόλυτη σύγχυση ως προς το τι είναι δυνατόν.
8. Το εγώ πιστεύει ότι είναι εντελώς μόνο του, πράγμα το οποίο είναι απλά άλλος ένας τρόπος για να περιγράψει την άποψη του για την προέλευση του. Αυτή είναι μία τόσο τρομακτική κατάσταση που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να στραφεί προς άλλα εγώ και να προσπαθήσει να ενωθεί μαζί τους σε μια αδύναμη προσπάθεια εξακρίβωσης της ταυτότητας του, ή να τους επιτεθεί σε μια εξίσου αδύναμη προσπάθεια επίδειξης δύναμης. Όμως, δεν είναι ελεύθερο να αμφισβητήσει τον προηγούμενο συλλογισμό του, διότι αυτός ο συλλογισμός είναι η θεμελίωσή του. Το εγώ είναι η πίστη του νου ότι είναι εντελώς μόνο του. Οι ασταμάτητες προσπάθειες του εγώ να κερδίσει την αναγνώριση του πνεύματος και να εξασφαλίσει έτσι την δική του ύπαρξη είναι άχρηστες. Το πνεύμα δεν γνωρίζει το εγώ. Δεν του επιτίθεται, απλά δεν μπορεί να συλλάβει καθόλου την ύπαρξή του. Ενώ και το εγώ δεν γνωρίζει το πνεύμα, αντιλαμβάνεται όμως ότι απορρίπτεται από κάτι σπουδαιότερο από το ίδιο. Αυτός είναι ο λόγος που η αυτό – εκτίμηση, με τους όρους του εγώ, πρέπει να είναι απατηλή. Οι δημιουργίες του Θεού δεν δημιουργούν μύθους, παρόλο που κάποιες δημιουργικές προσπάθειες μπορεί να μετατραπούν σε μυθολογία. Μπορεί να το κάνει αυτό, όμως, μόνο κάτω από μία προϋπόθεση∙ αυτό που φτιάχνει δεν είναι πια δημιουργικό. Οι μύθοι είναι εξ ολοκλήρου προϊόντα αντίληψης, και τόσο διφορούμενοι σε μορφή και χαρακτηριστικά καλού και κακού στην φύση τους που ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετοι από αυτούς περιέχουν έννοιες που προκαλούν φόβο.
9. Οι μύθοι και η μαγεία είναι πολύ στενά συνδεμένοι, εφόσον οι μύθοι σχετίζονται με την καταγωγή του εγώ, και η μαγεία με τις δυνάμεις που αποδίδει το εγώ στον εαυτό του. Τα μυθολογικά συστήματα περιλαμβάνουν γενικά κάποια περιγραφή για την «δημιουργία», και αυτό το συνδέουν με την συγκεκριμένη μορφή μαγείας της. Η αποκαλούμενη «μάχη για την επιβίωση» είναι μόνο ο αγώνας του εγώ να διατηρηθεί, και η δική του ερμηνεία για την προέλευσή του. Αυτή η προέλευση συνήθως συνδέεται με την σωματική γέννηση, διότι είναι δύσκολο να υποστηρίξει ότι το εγώ υπήρχε πριν από εκείνο το χρονικό σημείο. Οι πιο «φιλόθρησκα» προσανατολισμένοι προς το εγώ μπορεί να πιστεύουν ότι η ψυχή προϋπήρχε, και ότι θα συνεχίσει να υπάρχει μετά από ένα προσωρινό διάλειμμα μέσα στην ζωή του εγώ. Μερικοί ακόμα πιστεύουν ότι το σώμα θα τιμωρηθεί γι αυτό το «διάλειμμα». Όμως, η σωτηρία δεν ισχύει για το πνεύμα, το οποίο δεν βρίσκεται σε κίνδυνο και δεν χρειάζεται να διασωθεί.
10. Η σωτηρία δεν είναι τίποτα περισσότερο από «ορθότητα του νου», πράγμα το οποίο δεν είναι η Ενότητα του Νου του Αγίου Πνεύματος, αλλά μία κατάσταση που πρέπει πρώτα να επιτευχθεί πριν μπορέσει να αποκατασταθεί η Ενότητα του Νου. Η ορθότητα του νου οδηγεί στο επόμενο βήμα αυτόματα, διότι η ορθή αντίληψη δεν περιέχει επίθεση, και επομένως η εσφαλμένη κατάσταση του νου εξαλείφεται. Το εγώ δεν μπορεί να επιζήσει χωρίς κρίση, κι έτσι καταργείται ανάλογα. Ο νους, τότε, έχει μόνο μία κατεύθυνση προς την οποία μπορεί να κινηθεί. Η κατεύθυνσή του είναι πάντα αυτόματη, διότι δεν γίνεται παρά να οδηγηθεί από το σύστημα σκέψης προς το οποίο προσχωρεί.
11. Πάρα πολλές φορές πρέπει να τονίζουμε ότι η διόρθωση της αντίληψης είναι απλά ένα προσωρινό εργαλείο. Είναι απαραίτητη μόνο επειδή η εσφαλμένη αντίληψη είναι ένα εμπόδιο προς την γνώση, ενώ η σωστή αντίληψη είναι ένα σκαλοπάτι προς αυτή. Η όλη αξία της ορθής αντίληψης βρίσκεται στην αναπόφευκτη συνειδητοποίηση ότι καμία αντίληψη δεν είναι αναγκαία. Αυτό αφαιρεί το εμπόδιο ολοκληρωτικά. Μπορεί να ρωτήσεις πως γίνεται αυτό όσο φαίνεται πως ζεις σ’ αυτό τον κόσμο. Αυτή είναι μία εύλογη ερώτηση. Για να μπορέσεις να την καταλάβεις πραγματικά όμως, πρέπει να είσαι προσεκτικός. Ποιος είναι το «εσύ» που ζει στον κόσμο; Το πνεύμα είναι αθάνατο, και η αθανασία είναι μια διαρκής κατάσταση. Είναι το ίδιο αληθινή τώρα όπως ήταν και θα είναι πάντα, διότι δεν περιλαμβάνει καμία απολύτως αλλαγή. Δεν είναι ένα συνεχές, ούτε γίνεται κατανοητή συγκρίνοντάς την με κάποιο αντίθετο. Η γνώση ποτέ δεν εμπεριέχει συγκρίσεις. Αυτή είναι η κύρια διαφορά της από όλα τα άλλα που μπορεί να καταλαβαίνει ο νους.
ΙΙΙ. Αγάπη χωρίς Σύγκρουση
1. Είναι δύσκολο να καταλάβεις τι σημαίνει πραγματικά το «Η Βασιλεία των Ουρανών βρίσκεται εντός σου». Και αυτό διότι δεν είναι κατανοητό για το εγώ, το οποίο το ερμηνεύει σαν κάτι από έξω να περιέχεται εντός, και αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Η λέξη «εντός» δεν είναι απαραίτητη. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι εσύ. Τι άλλο εκτός από εσένα δημιούργησε ο Δημιουργός, και τι άλλο εκτός από σένα είναι η Βασιλεία Του; Αυτό είναι το όλο μήνυμα της Επανόρθωσης, ένα μήνυμα που μέσα στην ολότητά του υπερβαίνει το σύνολο των μερών του. Και εσύ επίσης έχεις μια Βασιλεία που δημιούργησε το πνεύμα σου. Δεν έχει πάψει να δημιουργεί εξαιτίας των ψευδαισθήσεων του εγώ. Οι δημιουργίες σου δεν είναι περισσότερο ορφανές από πατέρα από ό,τι εσύ. Το εγώ σου και το πνεύμα σου δεν θα είναι ποτέ συν-δημιουργοί, αλλά το πνεύμα σου και ο Δημιουργός σου πάντα θα είναι. Να είσαι βέβαιος ότι οι δημιουργίες σου είναι το ίδιο ασφαλείς όσο και εσύ.
Η Βασιλεία των Ουρανών είναι τέλεια ενωμένη και τέλεια προστατευμένη, και το εγώ δεν θα επικρατήσει επάνω της.
Αμήν.
2. Αυτό είναι γραμμένο σε μορφή προσευχής διότι είναι χρήσιμο σε στιγμές πειρασμού. Είναι μια διακήρυξη ανεξαρτησίας. Θα το βρεις πολύ χρήσιμο αν το καταλάβεις πλήρως. Ο λόγος που χρειάζεσαι την βοήθειά μου είναι επειδή έχεις αρνηθεί τον δικό σου Οδηγό και επομένως χρειάζεσαι καθοδήγηση. Ο δικός μου ρόλος είναι να διαχωρίζω το αληθές από το ψευδές, και έτσι η αλήθεια να μπορεί να εισχωρήσει μέσα από τα εμπόδια που έχει στήσει το εγώ και να μπορέσει να λάμψει μέσα στο νου σου. Μπροστά στην ενωμένη δύναμή μας το εγώ δεν μπορεί να επικρατήσει.
3. Τώρα πια είναι σίγουρα φανερός ο λόγος που το εγώ θεωρεί το πνεύμα «εχθρό» του. Το εγώ προήλθε από τον διαχωρισμό, και η συνέχεια της ύπαρξής του εξαρτάται από την συνεχιζόμενη πίστη σου στον διαχωρισμό. Το εγώ πρέπει να σου προσφέρει κάποιο είδος ανταμοιβής για να κρατήσεις αυτή την πίστη. Το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι μια αίσθηση προσωρινής ύπαρξης, η οποία αρχίζει με την δική της αρχή και τελειώνει με το δικό της τέλος. Σου λέει ότι αυτή η ζωή είναι η ύπαρξή σου διότι είναι η δική του. Ενάντια σε αυτή την αίσθηση προσωρινής ύπαρξης το πνεύμα σου προσφέρει την γνώση της μόνιμης και ακλόνητης ύπαρξης. Κανένας που έχει βιώσει αυτή την αποκάλυψη δεν μπορεί να πιστεύει πια απόλυτα στο εγώ. Πως μπορούν οι πενιχρές του προσφορές σε σένα να επικρατήσουν ενάντια στο λαμπρό δώρο του Θεού;
4. Εσύ που ταυτίζεσαι με το εγώ σου δεν μπορείς να πιστέψεις ότι ο Θεός σε αγαπά. Δεν αγαπάς αυτά που έφτιαξες, και αυτά που έφτιαξες δεν αγαπούν εσένα. Όντας φτιαγμένο από την άρνηση του Πατέρα, το εγώ δεν έχει καμία υπακοή στον κατασκευαστή του. Δεν μπορείς να διανοηθείς την αληθινή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον Θεό και τις δημιουργίες Του εξαιτίας του μίσους για τον εαυτό που έφτιαξες. Προβάλλεις στο εγώ την απόφαση να είσαι διαχωρισμένος και αυτό συγκρούεται με την αγάπη που αισθάνεσαι για το εγώ εφόσον το έφτιαξες εσύ. Καμία αγάπη σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι χωρίς αυτή την αντίφαση, και εφόσον κανένα εγώ δεν έχει βιώσει αγάπη χωρίς αντίφαση, αυτό είναι κάτι πέρα από την κατανόησή του. Η αγάπη θα εισέλθει αμέσως σε όποιο νου το θέλει πραγματικά, αλλά πρέπει να το θέλει πραγματικά. Αυτό σημαίνει ότι το θέλει χωρίς αμφιταλαντεύσεις, και ότι αυτού του είδους η επιθυμία είναι εξ ολοκλήρου χωρίς την «τάση για απόκτηση» του εγώ.
5. Υπάρχει ένα είδος εμπειρίας τόσο διαφορετικό από όλα όσα μπορεί να προσφέρει το εγώ, που δεν θα θέλεις ποτέ να την καλύψεις ή να την κρύψεις ξανά. Είναι απαραίτητο να επαναλάβω ότι η πίστη σου στο σκοτάδι και στο να κρύβεις είναι ο λόγος που δεν μπορεί να εισέλθει το φως. Η Βίβλος δίνει πολλές αναφορές στα ανυπολόγιστα δώρα που προορίζονται για σένα, αλλά τα οποία πρέπει να τα ζητήσεις. Αυτός δεν είναι όρος με τον τρόπο που το εγώ θέτει όρους. Είναι η θεσπέσια κατάσταση αυτού που είσαι.
6. Καμία δύναμη εκτός από την δική σου θέληση δεν είναι αρκετά δυνατή ή άξια για να σε καθοδηγήσει. Σε αυτή είσαι τόσο ελεύθερος όσο και ο Θεός, και έτσι πρέπει να παραμείνεις για πάντα. Ας ζητήσουμε από τον πατέρα στο όνομά μου να σε κρατήσει γνώστη της Αγάπης Του για σένα και της δικής σου γι Αυτόν. Αυτός ποτέ δεν απέτυχε να απαντήσει σε αυτό το αίτημα, διότι ζητά μόνο ό,τι έχει ήδη θελήσει. Εκείνοι που καλούν πραγματικά, πάντα εισακούγονται. Μην έχεις άλλους θεούς πλην Αυτού διότι δεν υπάρχουν άλλοι.
7. Δεν σου έχει περάσει ποτέ από το νου να εγκαταλείψεις κάθε ιδέα που είχες και αντιτίθεται στην γνώση. Κρατάς χιλιάδες μικρά θραύσματα φόβου που εμποδίζουν τον Ιερό Ένα να εισέλθει. Το φως δεν μπορεί να εισχωρήσει μέσα από τοίχους που κατασκευάζεις για να το εμποδίσουν, και ποτέ δεν θα θελήσει να καταστρέψει κάτι που εσύ έχεις φτιάξει. Κανένας δεν μπορεί να δει μέσα από ένα τοίχο, αλλά εγώ μπορώ να περάσω γύρω από αυτόν. Πρόσεχε τα θραύσματα φόβου στον νου σου, γιατί δεν θα μπορείς να μου ζητήσεις να κάνω κάτι τέτοιο. Μπορώ να σε βοηθήσω μόνο έτσι όπως μας δημιούργησε ο Πατέρας μας. Θα σε αγαπώ και θα σε τιμώ και θα τρέφω απόλυτο σεβασμό για ό,τι έχεις φτιάξει, αλλά δεν θα το υπερασπίζομαι εκτός κι αν είναι αλήθεια. Δεν θα σε απαρνηθώ ποτέ όπως και ο Θεός δεν θα σε απαρνηθεί, αλλά πρέπει να περιμένω όσο επιλέγεις να απαρνείσαι εσύ τον εαυτό σου. Κι επειδή περιμένω με αγάπη και όχι με ανυπομονησία, είναι βέβαιο πως θα με ζητήσεις αληθινά. Θα έρθω να ανταποκριθώ σε ένα και μοναδικό ξεκάθαρο κάλεσμα.
8. Παρατήρησε προσεκτικά και δες τι είναι αυτό που ζητάς πραγματικά. Να είσαι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό σου σε αυτό, διότι δεν πρέπει να κρύβουμε τίποτα ο ένας από τον άλλο. Αν θέλεις πραγματικά να προσπαθήσεις να το κάνεις αυτό, έχεις κάνει το πρώτο βήμα προς την προετοιμασία του νου σου ώστε να εισέλθει ο Ιερός Ένας. Θα προετοιμαστούμε γι αυτό μαζί, διότι μόλις Αυτός έρθει, θα είσαι έτοιμος να με βοηθήσεις να ετοιμάσουμε και άλλους νόες γι Αυτόν. Για πόσο θα Του αρνείσαι το Βασίλειό Του;
9. Μέσα στο νου σου, αν και το εγώ το αρνείται, βρίσκεται η διακήρυξη της απελευθέρωσης σου. Ο Θεός σου έχει δώσει τα πάντα. Αυτό και μόνο το γεγονός σημαίνει ότι το εγώ δεν υπάρχει, και αυτό το κάνει να νιώθει βαθύ φόβο. Στην γλώσσα του εγώ, το «να έχεις» και «να είσαι» είναι διαφορετικά, αλλά για το Άγιο Πνεύμα είναι το ίδιο. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει ότι και έχεις τα πάντα και είσαι τα πάντα. Οποιαδήποτε διάκριση αυτού του είδους έχει νόημα μόνο όταν η ιδέα της «απόκτησης», η οποία υπονοεί κάποια έλλειψη, έχει γίνει ήδη αποδεκτή. Αυτός είναι ο λόγος που δεν κάνουμε καμιά διάκριση ανάμεσα στο να έχεις την Βασιλεία του Θεού και το να είσαι η Βασιλεία του Θεού.
10. Η ηρεμία του να είσαι η Βασιλεία του Θεού, η οποία στον υγιή νου σου είναι απόλυτα συνειδητή, εξορίζεται ανηλεώς από το μέρος του νου που κυβερνά το εγώ. Το εγώ είναι απελπισμένο επειδή αντιτίθεται σε κυριολεκτικά αήττητες δυνάμεις, είτε είσαι κοιμισμένος είτε ξύπνιος. Αναλογίσου πόση επαγρύπνηση ήσουν πρόθυμος να ασκήσεις για να προστατέψεις το εγώ, και πόση λίγη για να προστατέψεις τον ορθό νου σου. Ποιος άλλος εκτός από έναν παρανοϊκό θα αναλάμβανε να πιστέψει αυτό που δεν είναι αλήθεια, και έπειτα να προστατεύει αυτή του την πίστη με κόστος την αλήθεια;

 

 

IV.Αυτό δεν χρειάζεται να Συμβαίνει

1. Αν δεν ακούς την Φωνή για τον Θεό, αυτό συμβαίνει διότι δεν επιλέγεις να ακούσεις. Το ότι όντως ακούς την φωνή του εγώ φαίνεται από την διάθεσή σου, τα συναισθήματά σου και την συμπεριφορά σου. Όμως αυτό θέλεις. Αυτό αγωνίζεσαι να κρατήσεις, και επαγρυπνείς να σώσεις. Ο νους σου είναι γεμάτος με σχέδια για να σώσεις το πρόσωπο του εγώ σου, και δεν αναζητάς το πρόσωπο του Χριστού. Το γυαλί μέσα στο οποίο το εγώ αναζητά να δει το πρόσωπό του είναι πραγματικά σκοτεινό. Πως αλλιώς μπορείς να στηρίξεις το κόλπο της ύπαρξής του παρά με τους καθρέφτες; Αλλά από σένα εξαρτάται που θα κοιτάξεις να βρεις τον εαυτό σου.
2. Έχω πει ότι δεν μπορείς να αλλάξεις το νου σου αλλάζοντας την συμπεριφορά σου, αλλά έχω επίσης πει επανειλημμένα, ότι μπορείς ν’ αλλάξεις το νου σου. Όταν η διάθεσή σου σού λέει ότι έχεις επιλέξει εσφαλμένα, και αυτό συμβαίνει όποτε δεν είσαι χαρούμενος, τότε να ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό. Σε κάθε περίπτωση που έχεις σκεφτεί λανθασμένα για κάποιον αδελφό που δημιούργησε ο Θεός, αντιλαμβάνεσαι εικόνες που φτιάχνει το εγώ σου μέσα σε ένα θολωμένο γυαλί. Αναλογίσου με ειλικρίνεια τι έχεις σκεφτεί που δεν θα είχε σκεφτεί ο Θεός, και τι δεν έχεις σκεφτεί που ο Θεός θα ήθελε να σκεφτείς. Ψάξε ειλικρινά για αυτό που έχεις κάνει και ανάλογα και γι αυτό που δεν έκανες, και έπειτα άλλαξε το νου σου ώστε να σκέφτεται μαζί με το Νου του Θεού. Αυτό μπορεί να σου φαίνεται δύσκολο να το κάνεις, αλλά είναι πολύ πιο εύκολο από το να προσπαθείς να σκεφτείς εναντίον του. Ο νους σου είναι ένα με το Νου του Θεού. Επειδή το αρνήθηκες αυτό και σκέπτεσαι διαφορετικά έχεις δώσει συνοχή στο εγώ σου, αλλά κυριολεκτικά δίχασες το νου σου. Ως στοργικός αδελφός, νοιάζομαι βαθιά για το νου σου, και σε προτρέπω να ακολουθήσεις το παράδειγμά μου και όταν κοιτάς τον εαυτό σου και τον αδελφό σου, να βλέπεις και στους δύο τις θεσπέσιες δημιουργίες ενός θεσπέσιου Πατέρα.
3. Όταν είσαι λυπημένος, να ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό. Η κατάθλιψη προέρχεται από μία αίσθηση στέρησης από κάτι που θέλεις και δεν έχεις. Να θυμάσαι ότι κανείς δεν σου στερεί τίποτα, παρά μόνο οι δικές σου αποφάσεις, και έπειτα αποφάσισε διαφορετικά.
4. Όταν είσαι αγχωμένος, συνειδητοποίησε ότι το άγχος προέρχεται από ιδιοτροπία του εγώ, και να ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό. Να επαγρυπνείς εναντίον των προσταγών του εγώ.
5. Όταν νιώθεις ένοχος, θυμήσου ότι το εγώ έχει πραγματικά παραβιάσει τους νόμους του Θεού, εσύ όμως, όχι. Άφησε τις «αμαρτίες» του εγώ σε μένα. Γι αυτό υπάρχει η Επανόρθωση. Αλλά μέχρι ν’ αλλάξεις το νου σου όσον αφορά εκείνους που έχει πληγώσει το εγώ σου, η Επανόρθωση δεν μπορεί να σε απελευθερώσει. Όσο νιώθεις ένοχος το εγώ σου έχει τον έλεγχο, διότι μόνο το εγώ μπορεί να βιώσει ενοχή. Αυτό δεν χρειάζεται να συμβαίνει.
6. Παρατήρησε το νου σου για τους πειρασμούς του εγώ, και μην εξαπατάσαι από αυτό. Δεν σου προσφέρει τίποτα. Όταν έχεις παραιτηθεί από αυτήν την εκούσια κατάσταση απομάκρυνσης από την έμπνευση, θα δεις πως ο νους σου μπορεί να εστιάζει και να ανυψώνεται πάνω από την κόπωση και να θεραπεύεται. Όμως δεν επαγρυπνείς αρκετά ενάντια στις απαιτήσεις του εγώ έτσι ώστε να μπορέσεις να αποδεσμευτείς από αυτό. Αυτό δεν χρειάζεται να συμβαίνει.
7. Μπορείς εύκολα να αποκτήσεις την συνήθεια να έρχεσαι σε επαφή με τον Θεό και τις δημιουργίες Του αν αρνηθείς ενεργά να αφήσεις το νου σου να ξεγλιστρήσει. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην συγκέντρωση∙ είναι στην πίστη ότι κανένας, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου, δεν αξίζει συνεπή προσπάθεια. Συμπαρατάξου μαζί μου ενάντια σε αυτή την αυταπάτη, και μην επιτρέπεις σε αυτή την επαίσχυντη πίστη να σε τραβά πίσω. Οι αποκαρδιωμένοι είναι άχρηστοι στον εαυτό τους και σε μένα, αλλά μόνο το εγώ μπορεί ν’ αποκαρδιώνεται.
8. Έχεις στ’ αλήθεια αναλογιστεί πόσες ευκαιρίες είχες για να χαρείς, και πόσες από αυτές αρνήθηκες; Δεν υπάρχει όριο στην δύναμη ενός Υιού του Θεού, αλλά αυτός μπορεί να περιορίσει την έκφραση της δύναμής του όσο το επιλέξει. Ο νους σου και ο δικός μου μπορούν να ενωθούν για να εκδιώξουν με την λάμψη τους το εγώ, απελευθερώνοντας την δύναμη του Θεού σε όλα όσα σκέφτεσαι και πράττεις. Μην εφησυχάζεις για τίποτα λιγότερο από αυτό, και αρνήσου να δεχτείς οτιδήποτε άλλο ως στόχο σου. Παρατήρησε το νου σου προσεκτικά για τυχόν πεποιθήσεις που εμποδίζουν αυτή την επίτευξη, και απομακρύνσου από αυτές. Το πόσο καλά το κάνεις αυτό θα το κρίνεις από τα ίδια σου τα συναισθήματα, διότι αυτή είναι η μόνη ορθή χρήση της κρίσης. Η κρίση, όπως όλες οι άλλες άμυνες, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επιτεθεί ή για να προστατέψει ∙ για να βλάψει ή για να θεραπεύσει. Το εγώ θα πρέπει να κριθεί και να βρεθεί ελλιπές εκεί. Χωρίς την δική σου υποστήριξη, προστασία και αγάπη, το εγώ δεν μπορεί να υπάρξει. Άφησέ το να κριθεί ειλικρινά και τότε πρέπει να αποσύρεις την υποστήριξη, την προστασία και την αγάπη από αυτό.
9. Είσαι ένας καθρέπτης της αλήθειας, στην οποία ο Θεός ο Ίδιος λάμπει μέσα σε τέλειο φως. Στο σκοτεινό γυαλί του εγώ δεν χρειάζεται παρά να πεις, «Δεν θα κοιτάξω εκεί διότι γνωρίζω ότι αυτές οι εικόνες δεν είναι αληθινές.» Έπειτα άφησε τον Ιερό Ένα να λάμψει επάνω σου ειρηνικά, γνωρίζοντας ότι αυτό και μόνο αυτό πρέπει να συμβαίνει. Ο Νους Του έλαμψε πάνω σου την στιγμή της δημιουργίας σου και έφερε τον νου σου σε ύπαρξη. Ο Νους Του ακόμα λάμπει επάνω σου και πρέπει να λάμπει και μέσα από σένα. Το εγώ σου δεν μπορεί να Τον εμποδίσει από το να λάμπει επάνω σου, αλλά μπορεί να εμποδίσει εσένα από το να Τον αφήσεις να λάμψει μέσα από σένα.
10. Η Πρώτη Έλευση του Χριστού είναι απλά άλλο ένα όνομα για την δημιουργία, διότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. Η Δευτέρα Έλευση του Χριστού δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από το τέλος της κυριαρχίας του εγώ και τη θεραπεία του νου. Εγώ δημιουργήθηκα όμοιος με σένα στην Πρώτη, και σε έχω καλέσει να ενωθείς μαζί μου στην Δεύτερη. Εγώ είμαι επί κεφαλής της Δευτέρας Παρουσίας, και η κρίση μου, η οποία χρησιμοποιείται μόνο για προστασία, δεν μπορεί να είναι λανθασμένη διότι ποτέ δεν επιτίθεται. Η δική σου μπορεί να είναι τόσο διαστρεβλωμένη ώστε να πιστεύεις ότι έκανα λάθος που σε επέλεξα. Σε διαβεβαιώνω ότι αυτό είναι ένα λάθος του εγώ σου. Μην το παρερμηνεύεις ως ταπεινότητα. Το εγώ σου προσπαθεί να σε πείσει ότι αυτό είναι αληθινό ενώ εγώ δεν είμαι, διότι αν είμαι πραγματικός, τότε το ίδιο είσαι και εσύ. Αυτή η γνώση, και σε διαβεβαιώνω ότι αυτή είναι γνώση, σημαίνει ότι ο Χριστός έχει έρθει μέσα στο νου σου και τον έχει θεραπεύσει.
11. Δεν επιτίθεμαι στο εγώ σου. Εργάζομαι με τον ανώτερο νου σου, τον οίκο του Αγίου Πνεύματος, είτε εσύ είσαι κοιμισμένος ή ξύπνιος, ακριβώς όπως το εγώ κάνει με τον κατώτερο νου σου, ο οποίος είναι ο δικός του οίκος. Εγώ είμαι η επαγρύπνησή σου σε αυτό, διότι βρίσκεσαι σε πολύ μεγάλη σύγχυση για ν’ αναγνωρίσεις την ίδια σου την ελπίδα. Δεν κάνω λάθος. Ο νους σου θα επιλέξει να ενωθεί με τον δικό μου, και μαζί είμαστε ανίκητοι. Ανάστησα τους νεκρούς γνωρίζοντας ότι η ζωή είναι μία αιώνια ιδιότητα όλων όσων δημιούργησε ο ζων Θεός. Γιατί πιστεύεις ότι μου είναι δυσκολότερο να εμπνεύσω αυτούς που βρίσκονται εκτός πνεύματος ή να σταθεροποιήσω τους ασταθείς; Εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα ∙ εσύ το πιστεύεις. Έχω στείλει το κάλεσμά μου και εσύ θα απαντήσεις. Κατανοώ ότι τα θαύματα είναι φυσικά, διότι είναι εκφράσεις αγάπης. Το κάλεσμά μου είναι τόσο φυσικό όσο και η απάντησή σου, που είναι εξίσου αναπόφευκτη.
V. Η Ψευδαίσθηση  του εγώ και του σώματος
1. Τα πάντα συνεργάζονται για το καλό. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις παρά μόνο στην κρίση του εγώ. Το εγώ επαγρυπνεί ως προς τι θα επιτρέψει να φτάσει στην επίγνωση, και αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ένας ισορροπημένος νους. Το εγώ χάνει ακόμα περισσότερο την ισορροπία του διότι κρατά μακριά από την επίγνωσή σου το πρωταρχικό του κίνητρο, και δίνει εξέχουσα σημασία στον έλεγχο παρά στην νοητική υγεία. Το εγώ έχει κάθε λόγο να κάνει κάτι τέτοιο, σύμφωνα με το σύστημα σκέψης από το οποίο προήλθε η ύπαρξή του, και το οποίο συνεχίζει να υπηρετεί. Η υγιής κρίση αναπόφευκτα θα έκρινε κατά του εγώ, και πρέπει να εξαλείφεται από το εγώ προς όφελος της αυτό-συντήρησής του.
2. Μία κύρια πηγή της ασταθούς κατάστασης του εγώ είναι η έλλειψη διάκρισης ανάμεσα στο σώμα και στις Σκέψεις του Θεού. Οι Σκέψεις του Θεού δεν γίνονται δεκτές από το εγώ, διότι υποδεικνύουν ξεκάθαρα στην μη ύπαρξη του ίδιου του εγώ. Το εγώ, επομένως, είτε τις διαστρεβλώνει ή αρνείται να τις δεχτεί. Όμως, δεν μπορεί να τις κάνει να πάψουν να υπάρχουν. Γι αυτό προσπαθεί να καλύψει όχι μόνο τις «απαράδεκτες» παρορμήσεις του σώματος, αλλά και τις Σκέψεις του Θεού, διότι και τα δύο είναι απειλητικά γι αυτό. Έχοντας κύριο μέλημά του την δική του αυτό-συντήρηση μπροστά στην απειλή, το εγώ τα αντιλαμβάνεται ως ίδια. Και εφόσον τα αντιλαμβάνεται ως ίδια, το εγώ επιχειρεί να σωθεί από τον αφανισμό, πράγμα που θα γίνει σίγουρα με την παρουσία της γνώσης.
3. Οποιοδήποτε σύστημα σκέψης που συγχέει τον Θεό με το σώμα πρέπει να είναι παρανοϊκό. Και όμως, αυτή η σύγχυση είναι βασική για το εγώ, που κρίνει μόνο σε σχέση με το αν απειλείται ή όχι. Κατά μία έννοια ο φόβος του εγώ για τον Θεό είναι τουλάχιστον λογικός, εφόσον η ιδέα Εκείνου το αποβάλλει. Αλλά ο φόβος για το σώμα, με το οποίο το εγώ ταυτίζεται τόσο στενά, δεν έχει καμία λογική.
4. Το σώμα είναι η κατοικία του εγώ από δική του επιλογή. Είναι η μόνη ταύτιση με την οποία το εγώ νιώθει ασφαλές, εφόσον η ευπάθεια του σώματος είναι το καλύτερο επιχείρημά του ότι δεν μπορεί να είσαι μέρος του Θεού. Αυτή είναι η πίστη που το εγώ ενισχύει με προθυμία. Και όμως, το εγώ μισεί το σώμα, διότι δεν μπορεί να δεχτεί ότι είναι αρκετά καλό για να είναι η κατοικία του. Εδώ είναι που ο νους πραγματικά τα χάνει. Ενώ του έχει πει το εγώ ότι αυτός είναι στην πραγματικότητα μέρος του σώματος και ότι το σώμα είναι ο προστάτης του, τώρα του λέει πάλι ότι το σώμα δεν μπορεί να τον προστατέψει. Επομένως ο νους ρωτά, «Που μπορώ να πάω για προστασία;» και το εγώ απαντά, «Έλα σε μένα.». Ο νους τότε, και όχι χωρίς λόγο, υπενθυμίζει στο εγώ ότι το ίδιο επέμενε ότι είναι ταυτισμένο με το σώμα, επομένως δεν υπάρχει νόημα να απευθυνθεί σε αυτό για προστασία. Το εγώ δεν έχει πραγματική απάντηση σε αυτό διότι δεν υπάρχει, αλλά έχει μία τυπική λύση. Εξαλείφει την ερώτηση από την επίγνωση του νου. Μόλις φύγει η ερώτηση από την επίγνωση προκαλείται πραγματικά ανησυχία, αφού δεν υπάρχει πλέον η ερώτηση για να απαντηθεί.
5. Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει να ερωτηθεί: «Που πρέπει να πάω για προστασία;» Το «Αναζήτησε και θα βρεις» δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αναζητάς απελπισμένα στα τυφλά κάτι που δεν θα αναγνωρίσεις. Η αναζήτηση έχει νόημα όταν γίνεται, οργανώνεται και καθοδηγείται συνειδητά. Ο στόχος πρέπει να είναι ξεκάθαρος στην μορφή του και να φυλάσσεται ζωντανός στο νου. Η μάθηση και η θέληση για μάθηση είναι αδιαχώριστες. Μαθαίνεις καλύτερα όταν πιστεύεις ότι αυτό που προσπαθείς να μάθεις έχει αξία για σένα. Εν τούτοις, όλα όσα θέλεις να μάθεις μπορεί να μην έχουν αξία που να διαρκεί. Πραγματικά, πολλά από τα πράγματα που θέλεις να μάθεις μπορεί να τα επιλέγεις επειδή ακριβώς η αξία τους δεν θα διαρκέσει.
6. Το εγώ νομίζει ότι είναι προτέρημα να μην αφοσιώνεται σε τίποτα που να είναι αιώνιο, διότι το αιώνιο πρέπει να προέρχεται από τον Θεό. Η αιωνιότητα είναι η μία λειτουργία που το εγώ έχει προσπαθήσει να αναπτύξει, αλλά συστηματικά αποτυγχάνει. Το εγώ συμβιβάζεται με την έννοια του αιώνιου, όπως κάνει και με όλα τα θέματα που αγγίζουν το πραγματικό ερώτημα με οιοδήποτε τρόπο. Με το να ασχολείται με παρεμφερή θέματα, ελπίζει να κρύψει το αληθινό ερώτημα και να το κρατήσει έξω από το νου. Η χαρακτηριστική διαρκής ενασχόληση του εγώ με ασήμαντα πράγματα συμβαίνει γι αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Οι ανησυχίες για προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί με τρόπο που τα καθιστά άλυτα είναι ένα από τα αγαπημένα τεχνάσματα του εγώ για την παρεμπόδιση της προόδου της μάθησης. Όμως, σε όλες αυτές τις τακτικές αντιπερισπασμού, η μόνη ερώτηση που δεν ρωτάται ποτέ από εκείνους που τις ακολουθούν είναι, «Για ποιο λόγο;» Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει εσύ να μάθεις να ρωτάς σε σχέση με το κάθε τι. Ποιος είναι ο σκοπός; Όποιος και να είναι, θα κατευθύνει αυτόματα τις προσπάθειές σου. Όταν έχεις πάρει μια απόφαση για τον σκοπό, τότε, έχεις πάρει απόφαση και για την μελλοντική σου προσπάθεια, μία απόφαση που θα παραμείνει ενεργή εκτός κι αν αλλάξεις γνώμη.

VI. Οι Ανταμοιβές του Θεού
1. Το εγώ δεν αναγνωρίζει την αληθινή πηγή της «απειλής», και αν συνδέσεις τον εαυτό σου με το εγώ, δεν καταλαβαίνεις την κατάσταση έτσι όπως είναι πραγματικά. Μόνο η αφοσίωση σου σε αυτό δίνει στο εγώ οποιαδήποτε δύναμη έχει επάνω σου. Έχω μιλήσει για το εγώ σαν να είναι κάτι ξέχωρο, που ενεργεί από μόνο του. Αυτό ήταν απαραίτητο για να σε πείσω ότι δεν μπορείς να το παραμερίσεις έτσι ανάλαφρα και ξένοιαστα, και ότι πρέπει να συνειδητοποιήσεις πόση από την σκέψη σου κατευθύνεται από το εγώ. Δεν μπορούμε όμως να το αφήσουμε να συνεχίσει έτσι με ασφάλεια, διότι θα θεωρείς τον εαυτό σου ότι βρίσκεται αναγκαστικά σε σύγκρουση όσο είσαι εδώ, ή όσο πιστεύεις ότι είσαι εδώ. Το εγώ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κομμάτι του τι πιστεύεις για τον εαυτό σου. Η άλλη σου ζωή συνεχίζεται χωρίς διακοπή, και πάντα ήταν, είναι και θα είναι απόλυτα ανεπηρέαστη από τις προσπάθειές σου να αποσυνδεθείς από αυτή.
2. Ενώ μαθαίνεις να διαφεύγεις από τις ψευδαισθήσεις, κάτι που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς είναι το χρέος προς τον αδελφό σου. Είναι το ίδιο χρέος που οφείλεις και σε μένα. Όποτε ενεργείς εγωιστικά προς κάποιον άλλο, πετάς την χάρη του χρέους σου και της ιερής αντίληψης που αυτό θα έφερνε. Ο όρος «ιερή» μπορεί να χρησιμοποιηθεί εδώ διότι καθώς μαθαίνεις πόσα πολύ οφείλεις σε όλη την Υιότητα, η οποία συμπεριλαμβάνει και μένα, τόσο πλησιάζεις προς την γνώση όσο είναι αυτό δυνατόν με την αντίληψη. Το κενό είναι τότε τόσο μικρό που η γνώση μπορεί εύκολα να το διασχίσει και να το εξαλείψει για πάντα.
3. Μου έχεις ακόμα πολύ λίγη εμπιστοσύνη, αλλά θα αυξάνει καθώς θα στρέφεσαι προς εμένα όλο και περισσότερο για καθοδήγηση αντί για το εγώ σου. Τα αποτελέσματα θα σε πείθουν σταδιακά όλο και περισσότερο ότι αυτή είναι η μόνη υγιής επιλογή που μπορείς να κάνεις. Κανένας που να έχει μάθει από την εμπειρία του ότι κάποια επιλογή φέρνει γαλήνη και χαρά ενώ η άλλη φέρνει χάος και καταστροφή δεν χρειάζεται περεταίρω πειθώ. Το να μαθαίνεις μέσα από ανταμοιβές είναι πιο αποτελεσματικό από το να μαθαίνεις μέσα από τον πόνο, διότι ο πόνος είναι μία ψευδαίσθηση του εγώ, και ποτέ δεν μπορεί να προκαλέσει κάτι παραπάνω από ένα προσωρινό αποτέλεσμα. Οι ανταμοιβές του Θεού, όμως, αναγνωρίζονται αμέσως ως αιώνιες. Εφόσον αυτή η αναγνώριση γίνεται από σένα και όχι από το εγώ, η ίδια η αναγνώριση διασφαλίζει ότι εσύ και το εγώ δεν μπορεί να είστε ταυτόσημοι. Μπορεί να πιστεύεις ότι ήδη έχεις δεχτεί αυτή την διαφορά, αλλά σίγουρα δεν είσαι ακόμα καθόλου πεπεισμένος. Το γεγονός ότι πιστεύεις ότι πρέπει να διαφύγεις από το εγώ αυτό δείχνει ∙ αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις από το εγώ με το να το ταπεινώνεις, να το ελέγχεις ή να το τιμωρείς.
4. Το εγώ και το πνεύμα δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Ο διαχωρισμένος νους δεν μπορεί να διατηρήσει τον διαχωρισμό παρά με το να αποσυνδεθεί. Κάνοντας αυτό, αρνείται όλες τις αληθινές φυσικές παρορμήσεις, όχι επειδή το εγώ είναι κάτι το διαχωρισμένο, αλλά επειδή εσύ θέλεις να πιστέψεις ότι εσύ είσαι διαχωρισμένος. Το εγώ είναι ένα τέχνασμα για να διατηρήσεις αυτή την πεποίθηση, αλλά ακόμα είναι μόνο δική σου η απόφαση να χρησιμοποιείς το τέχνασμα που το κάνει να διαρκεί.
5. Πως μπορείς να διδάξεις σε κάποιον την αξία κάποιου πράγματος που αυτός έχει σκόπιμα πετάξει; Πρέπει να το πέταξε διότι δεν πίστευε ότι άξιζε. Μπορείς μόνο να του δείξεις το πόσο δυστυχισμένος είναι χωρίς αυτό, και αργά-αργά να το φέρνεις πιο κοντά έτσι ώστε να μπορέσει να μάθει το πως η δυστυχία του μειώνεται όσο το πλησιάζει. Αυτό τον διδάσκει να συσχετίζει την δυστυχία του με την απουσία του, και το αντίθετο της δυστυχίας με την παρουσία του. Σταδιακά γίνεται επιθυμητό καθώς αλλάζει γνώμη σε σχέση με την αξία του. Σε διδάσκω να συσχετίζεις την δυστυχία με το εγώ και την χαρά με το πνεύμα. Εσύ έχεις διδάξει τον εαυτό σου το αντίθετο. Ακόμα είσαι ελεύθερος να διαλέξεις, αλλά μπορείς πραγματικά να θέλεις τις ανταμοιβές του εγώ όταν οι ανταμοιβές του Θεού βρίσκονται μπροστά σου;
6. Για την ώρα, η εμπιστοσύνη μου σε σένα είναι μεγαλύτερη από την δική σου προς εμένα, αλλά δεν θα είναι πάντα έτσι. Η αποστολή σου είναι πολύ απλή. Σου ζητείται να ζήσεις έτσι που να αποδεικνύεις ότι δεν είσαι ένα εγώ, και εγώ δεν επιλέγω εσφαλμένα τα κανάλια του Θεού. Ο Ιερός Ένας συμμερίζεται την εμπιστοσύνη μου, και δέχεται τις αποφάσεις της Επανόρθωσής μου διότι η θέλησή μου ποτέ δεν είναι σε δυσαρμονία με την δική Του. Έχω πει και παλαιότερα ότι είμαι επικεφαλής της Επανόρθωσης. Αυτό συμβαίνει μόνο επειδή ολοκλήρωσα το ρόλο μου σ΄αυτήν ως άνθρωπος, και τώρα μπορώ να τον ολοκληρώσω μέσω άλλων. Τα επιλεγμένα κανάλια μου δεν γίνεται ν’ αποτύχουν, διότι θα τους δανείζω την δική μου δύναμη όταν η δική τους είναι ελλιπής.
7. Θα πορευτώ μαζί σου προς τον Ιερό Ένα, και μέσω της δική μου αντίληψης Αυτός μπορεί να γεφυρώσει το μικρό κενό. Η ευγνωμοσύνη σου προς τον αδελφό σου είναι το μόνο δώρο που θέλω. Θα το φέρω στον Θεό για σένα, γνωρίζοντας ότι όταν γνωρίζεις τον αδελφό σου σημαίνει ότι γνωρίζεις τον Θεό. Αν είσαι ευγνώμων προς τον αδελφό σου, είσαι ευγνώμων και προς τον Θεό για ό,τι δημιούργησε. Μέσω της ευγνωμοσύνης σου γνωρίζεις τον αδελφό σου, και μία στιγμή αληθινής αναγνώρισης κάνει τους πάντες αδελφούς σου διότι ο κάθε ένας από αυτούς προέρχεται από τον Πατέρα σου. Η αγάπη δεν κατακτά όλα τα πράγματα, επανορθώνει όμως όλα τα πράγματα. Εφόσον είσαι η Βασιλεία του Θεού μπορώ να σε οδηγήσω πίσω στις δικές σου δημιουργίες. Τώρα δεν τις αναγνωρίζεις, αλλά ό,τι έχει αποσυνδεθεί από σένα βρίσκεται ακόμα εκεί.
8. Καθώς πλησιάζεις έναν αδελφό πλησιάζεις εμένα, και όταν απομακρύνεσαι από αυτόν τότε εγώ γίνομαι απόμακρος για σένα. Η σωτηρία είναι ένα εγχείρημα συνεργασίας. Εκείνοι που αποσυνδέονται από την Υιότητα δεν μπορούν να το αναλάβουν με επιτυχία, διότι αποσυνδέουν τους εαυτούς τους από μένα. Ο Θεός θα έρθει σε σένα μόνο καθώς Τον δίνεις στους αδελφούς σου. Μάθε πρώτα από αυτούς και θα είσαι έτοιμος ν’ ακούσεις τον Θεό. Και αυτό επειδή η λειτουργία της αγάπης είναι μία.
VII. Δημιουργία και Επικοινωνία
1. Είναι ξεκάθαρο ότι ενώ το περιεχόμενο οποιασδήποτε συγκεκριμένης ψευδαίσθησης του εγώ δεν έχει σημασία, η διόρθωσή της είναι πιο χρήσιμο να γίνεται σε συγκεκριμένο πλαίσιο. Οι ψευδαισθήσεις του εγώ είναι αρκετά εξειδικευμένες, παρόλο που ο νους είναι εκ φύσεως αφηρημένος . Όμως, μέρος του νου γίνεται συγκεκριμένο όταν διασπάται. Το συγκεκριμένο μέρος πιστεύει στο εγώ, διότι το εγώ βασίζεται στο συγκεκριμένο. Το εγώ είναι κομμάτι του νου που πιστεύει ότι η ύπαρξή σου καθορίζεται από τον διαχωρισμό.
2. Όλα όσα αντιλαμβάνεται το εγώ είναι ένα διαχωρισμένο σύνολο, χωρίς τις σχέσεις που υποδηλώνουν το είναι. Το εγώ είναι επομένως εναντίον της επικοινωνίας, χρησιμοποιείται μάλλον για να εδραιώσει την κατάσταση διαχωρισμού παρά για να την καταργήσει. Το επικοινωνιακό σύστημα του εγώ βασίζεται στο δικό του σύστημα σκέψης, όπως και κάθε τι άλλο που αυτό υπαγορεύει. Η επικοινωνία του ελέγχεται από την ανάγκη του να προστατέψει τον εαυτό του, και θα διακόψει την επικοινωνία μόλις νιώσει απειλή. Αυτή η διακοπή είναι μία αντίδραση προς ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ή πρόσωπα. Ο εξειδικευμένος τρόπος σκέψης του εγώ λοιπόν, έχει ως αποτέλεσμα μία πλαστή γενίκευση η οποία δεν είναι καθόλου αφηρημένη. Απλά αντιδρά με κάποιους συγκεκριμένους τρόπους σε όλα όσα αντιλαμβάνεται να έχουν σχέση μεταξύ τους.
3. Αντίθετα, το πνεύμα αντιδρά με τον ίδιο τρόπο σε όλα όσα γνωρίζει ότι είναι αληθινά, και δεν αντιδρά καθόλου σε οτιδήποτε άλλο. Ούτε κάνει καμιά προσπάθεια να αποδείξει αυτό που είναι αληθινό. Γνωρίζει ότι αυτό που είναι αληθινό είναι όλα όσα δημιούργησε ο Θεός. Βρίσκεται σε ολοκληρωμένη και άμεση επικοινωνία με κάθε πλευρά της δημιουργίας, διότι βρίσκεται σε ολοκληρωμένη και άμεση επικοινωνία με τον Δημιουργό του. Αυτή η επικοινωνία είναι το Θέλημα του Θεού. Η δημιουργία και επικοινωνία είναι συνώνυμες. Ο Θεός δημιούργησε κάθε νου κοινωνώντας τον Νου Του σε αυτόν, καθιερώνοντάς τον έτσι για πάντα σαν ένα κανάλι για την υποδοχή του Νου Του και την Θέλησής Του. Εφόσον μόνο υπάρξεις όμοιας τάξης μπορούν να επικοινωνούν πραγματικά, οι δημιουργίες Του επικοινωνούν εκ φύσεως μαζί Του και σαν Αυτόν. Αυτή η επικοινωνία είναι τέλεια αφηρημένη, εφόσον η ποιότητά της είναι συμπαντική σε εφαρμογή και δεν υπόκειται σε καμία κρίση, καμία εξαίρεση, και σε καμία μεταβολή. Ο Θεός σε δημιούργησε από αυτήν και γι αυτήν. Ο νους μπορεί να διαστρεβλώσει την λειτουργία του, αλλά δεν μπορεί να αποδώσει στον εαυτό του λειτουργίες που δεν του έχουν δοθεί. Γι αυτό το λόγο ο νους δεν μπορεί να χάσει ολοκληρωτικά την ικανότητα να επικοινωνεί, ακόμα κι αν μπορεί ν’ αρνείται να την χρησιμοποιήσει για χάρη του είναι.
4. Η ύπαρξη όπως και το είναι βασίζονται στην επικοινωνία. Η ύπαρξη, όμως, είναι συγκεκριμένη ως προς το πώς, τι και με ποιον κρίνει ότι αξίζει να επικοινωνήσει. Το είναι δεν κάνει καθόλου τέτοιες διακρίσεις. Είναι μία κατάσταση στην οποία ο νους βρίσκεται σε επικοινωνία με όλα όσα είναι αληθινά. Σε όποιο βαθμό επιτρέπεις σε αυτή την κατάσταση να περιορίζεται σε αυτό τον βαθμό περιορίζεις και την αίσθηση της δικής σου πραγματικότητας, η οποία γίνεται καθολική μόνο με την αναγνώριση όλης της πραγματικότητας μέσα στο ένδοξο περιεχόμενο της αληθινής της σχέσης μαζί σου. Αυτή είναι η πραγματικότητα σου. Μην την βεβηλώνεις και οπισθοχωρείς από αυτή. Είναι η αληθινή σου κατοικία, ο αληθινός σου ναός και ο αληθινός σου Εαυτός.
5. Ο Θεός, ο Οποίος περιλαμβάνει ολόκληρο το είναι, δημιούργησε υπάρξεις που έχουν τα πάντα ατομικά, αλλά που θέλουν να τα μοιράζονται για ν’ αυξήσουν την χαρά τους.. Τίποτα αληθινό δεν μπορεί να αυξηθεί παρά μόνο αν το μοιράζεσαι. Γι αυτό σε δημιούργησε ο Θεός. Η Θεία Αφαίρεση* παίρνει χαρά με το να μοιράζεται. Αυτό σημαίνει η δημιουργία. Το «πως», «τι» και το «σε ποιον» είναι άσχετα, διότι η αληθινή δημιουργία δίνει τα πάντα, εφόσον μπορεί να δημιουργεί μόνο σαν τον εαυτό της. Θυμήσου ότι στην Βασιλεία των Ουρανών δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να έχεις και να είσαι όπως υπάρχει στην ύπαρξη. Στην κατάσταση του είναι ο νους δίνει τα πάντα, παντοτινά.
6. Η Βίβλος επανειλημμένα δηλώνει ότι πρέπει να υμνείς τον Θεό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να Του λες πόσο θαυμάσιος είναι. Αυτός δεν έχει εγώ με το οποίο να δεχτεί τέτοιους επαίνους, ούτε αντίληψη με την οποία να τους κρίνει. Αλλά αν δεν συμμετέχεις στην δημιουργία, η χαρά Του δεν θα είναι ολοκληρωμένη επειδή η δική σου θα είναι ελλιπής. Και αυτό Εκείνος το γνωρίζει. Το γνωρίζει μέσα στο δικό Του Είναι και στην εμπειρία του βιώματος του Υιού Του. Η συνεχής εκπομπή της Αγάπης Του εμποδίζεται όταν τα κανάλια Του είναι κλειστά, και Αυτός είναι μόνος όταν οι νόες που δημιούργησε δεν επικοινωνούν πλήρως μαζί Του.
7. Ο Θεός έχει κρατήσει την Βασιλεία των Ουρανών για σένα, αλλά δεν μπορεί να μοιραστεί την χαρά Του μαζί σου μέχρι εσύ να την γνωρίσεις με ολόκληρο το νου σου. Η αποκάλυψη δεν είναι αρκετή, διότι είναι επικοινωνία μόνο από τον Θεό. Ο Θεός δεν χρειάζεται να Του επιστραφεί αποκάλυψη, πράγμα το οποίο θα ήταν σίγουρα αδύνατον, αλλά πραγματικά θέλει η αποκάλυψη να πάει και σε άλλους. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με την πραγματική αποκάλυψη∙ το περιεχόμενό της δεν μπορεί να εκφραστεί, διότι είναι έντονα προσωπικό προς το νου ο οποίος την λαμβάνει. Μπορεί, όμως, να επιστραφεί από το νου προς άλλους νόες, μέσω της συμπεριφοράς που φέρνει η γνώση από την αποκάλυψη.
8. Ο Θεός υμνείται κάθε φορά που κάποιος νους μαθαίνει να είναι απόλυτα χρήσιμος. Αυτό είναι αδύνατον χωρίς να γίνει και απόλυτα ακίνδυνος, διότι οι δύο πίστεις πρέπει να συνυπάρχουν. Οι αληθινά χρήσιμοι είναι άτρωτοι, διότι δεν προστατεύουν το εγώ τους και επομένως τίποτα δεν μπορεί να τους βλάψει. Η χρησιμότητά τους είναι ο ύμνος τους προς τον Θεό. Και Αυτός θα ανταποδώσει τους ύμνους τους διότι είναι όμοιοι με Αυτόν, και μπορούν να χαίρονται και ν’ αγαλλιάζουν μαζί. Ο Θεός πηγαίνει προς αυτούς και μέσα από αυτούς, και υπάρχει μεγάλη χαρά σε όλη την Βασιλεία. Κάθε νους που αλλάζει προσθέτει σε αυτή την χαρά με την ατομική του προθυμία να την μοιραστεί. Οι πραγματικά χρήσιμοι είναι οι εργάτες των θαυμάτων του Θεού, τους οποίους καθοδηγώ εγώ μέχρι όλοι να ενωθούν μέσα στην χαρά της Βασιλείας των Ουρανών. Θα σε καθοδηγώ εκεί όπου μπορείς να βοηθήσεις αληθινά, και σε όποιον μπορεί ν’ ακολουθήσει την καθοδήγησή μου μέσα από σένα.
* Αφαίρεση: με τον όρο αυτό Τα Μαθήματα αναφέρονται στην κατάσταση ύπαρξης του Νου.

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

ΑΣΚΗΣΕΙΣ 251-260 ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ

         


251-260

                              ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ;
1.                                                                                                                           Η αμαρτία είναι παράνοια. Είναι ένα μέσο με το οποίο ο νους οδηγείται στην τρέλα, και επιδιώκει να αφήσει τις ψευδαισθήσεις να πάρουν την θέση της αλήθειας. Και όντας τρελός, βλέπει ψευδαισθήσεις εκεί όπου θα έπρεπε να είναι η αλήθεια, και εκεί όπου βρίσκεται πραγματικά. Η αμαρτία έδωσε μάτια στο σώμα, γιατί τι υπάρχει που θα ήθελαν να δουν οι αναμάρτητοι; Τι ανάγκη έχουν αυτοί από θεάματα, ήχους ή άγγιγμα; Τι θα ήθελαν ν’ ακούσουν ή να πιάσουν; Τι θα ένιωθαν; Το να νιώθεις (* δίνοντας βάση στις αισθήσεις του σώματος) σημαίνει ότι δεν γνωρίζεις. Και η αλήθεια μπορεί να πληρωθεί με την γνώση, και με τίποτα άλλο. 

2. Το σώμα είναι το όργανο που έφτιαξε ο νους στην προσπάθειά του να εξαπατήσει τον εαυτό του. Σκοπός
 του είναι να κοπιάζει. Εν τούτοις, ο στόχος των κόπων του μπορεί ν’ αλλάζει. Και τώρα το σώμα υπηρετεί ένα διαφορετικό στόχο για να αγωνίζεσαι. Αυτό που επιζητά τώρα επιλέγεται από τον στόχο που έχει πάρει ο νους στην θέση του στόχου της αυταπάτης. Η αλήθεια μπορεί να γίνει ο στόχος του όπως και τα ψέματα. Τότε οι αισθήσεις θα αναζητούν μαρτυρίες της αλήθειας και όχι των ψευδαισθήσεων. 

3. Η αμαρτία είναι ο οίκος όλων των ψευδαισθήσεων, οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να εκπροσωπούν πράγματα φανταστικά, προερχόμενα από σκέψεις αναληθείς. Είναι οι «αποδείξεις» ότι αυτό που δεν έχει πραγματικότητα είναι πραγματικό. Η αμαρτία «αποδεικνύει» ότι ο Υιός του Θεού είναι κακός ∙ ότι η αιωνιότητα είναι πεπερασμένη∙ και ότι η αιώνια ζωή πρέπει να πεθαίνει. Και ο Θεός ο Ίδιος έχει χάσει τον Υιό που αγαπά, και αυτό που έχει απομείνει για να Τον ολοκληρώνει είναι η φθορά, ότι η Θέλησή Του έχει ξεπεραστεί για πάντα από τον θάνατο, η αγάπη έχει σφαγιαστεί από τα μίσος, και δεν υπάρχει πια ειρήνη.
 

4. Τα όνειρα ενός τρελού είναι τρομακτικά, και η αμαρτία πραγματικά μοιάζει να τρομοκρατεί. Εν τούτοις, αυτό που αντιλαμβάνεται η αμαρτία δεν είναι παρά ένα παιδικό παιχνίδι. Ο Υιός του Θεού μπορεί να παίζει ότι έχει γίνει σώμα, θήραμα του κακού και της ενοχής, με μια μικρή ζωή που λήγει με τον θάνατο. Αλλά όλο αυτό το διάστημα ο Πατέρας του εξακολουθεί να λάμπει επάνω σ’ αυτόν, και τον αγαπά με αιώνια Αγάπη που οι μυθοπλασίες του δεν μπορούν καθόλου ν’ αλλάξουν.
 

5. Ω Υιέ του Θεού, για πόσο ακόμα θα παίζεις το παιχνίδι της αμαρτίας; Μήπως πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος αυτά τα αιχμηρά παιδικά παιχνίδια; Πόσο σύντομα θα είσαι έτοιμος να έρθεις στο σπίτι σου; Μήπως σήμερα; Δεν υπάρχει αμαρτία. Η δημιουργία είναι αμετάβλητη. Ακόμα θέλεις να καθυστερείς την επιστροφή σου στον Ουρανό; Για πόσο ακόμα, ω Υιέ του Θεού, για πόσο ακόμα;
                                
ΜΑΘΗΜΑ 251         

Δεν χρειάζομαι τίποτα, παρά μόνο την αλήθεια
  Έψαξα για πολλά πράγματα και βρήκα απελπισία. Τώρα αναζητώ μόνο ένα, γιατί σε αυτό το ένα βρίσκονται όλα όσα χρειάζομαι. Όλα όσα αναζητούσα πριν δεν τα χρειαζόμουν, ούτε καν τα ήθελα. Την μοναδική μου ανάγκη δεν την αναγνώριζα. Αλλά τώρα βλέπω ότι χρειάζομαι μόνο την αλήθεια. Με αυτή όλες οι ανάγκες ικανοποιούνται, όλες οι λαχτάρες τελειώνουν, όλες οι ελπίδες τελικά εκπληρώνονται και τα όνειρα φεύγουν. Τώρα έχω όλα όσα θα μπορούσα να χρειάζομαι. Τώρα έχω όλα όσα θα μπορούσα να θέλω. Και τώρα επιτέλους βρίσκομαι σε γαλήνη.
          Και γι αυτή την γαλήνη, Πατέρα μας, προσφέρουμε τις ευχαριστίες μας. Αυτό που αρνηθήκαμε στον εαυτό μας Εσύ το επανέφερες, και μόνο αυτό είναι που πραγματικά θέλου

                                                             ΜΑΘΗΜΑ 252
                                                                              


  
Ο Υιός του Θεού είναι η Ταυτότητά μου.
                        Ο Εαυτός μου είναι ιερός πέρα από κάθε σκέψη ιερότητας που μπορώ να συλλάβω. Η λαμπρή και τέλεια αγνότητά του είναι πολύ πιο λαμπερή από κάθε φως που έχουν αντικρύσει ποτέ τα μάτια μου. Η αγάπη του είναι απεριόριστη, με μια ένταση που κρατά όλα τα πράγματα μέσα της, μέσα σε μια ήρεμη και ήσυχη βεβαιότητα. Η δύναμή της δεν προέρχεται από φλογερά ένστικτα που κινούν τον κόσμο, αλλά από την απεριόριστη Αγάπη του Θεού του Ίδιου. Αλήθεια, πόσο πέρα από αυτόν τον κόσμο πρέπει να βρίσκεται ο Εαυτός μου, και συνάμα πόσο κοντά σε μένα και πλησίον του Θεού!
.                                                                                                                           Πατέρα, Εσύ γνωρίζεις την αληθινή μου Ταυτότητα. Αποκάλυψέ Την τώρα σε μένα που είμαι ο Υιός Σου, ώστε να μπορέσω να αφυπνιστώ στην αλήθεια μέσα σε Σένα, και να γνωρίσω ότι ο Ουρανός έχει αποκατασταθεί σε μένα.
                                                                               

ΜΑΘΗΜΑ 253
                        Ο Εαυτός μου είναι κυβερνήτης του σύμπαντος.
        Είναι αδύνατον να μου συμβεί οτιδήποτε ακάλεστο από μένα. Ακόμα και σ’ αυτόν τον κόσμο, εγώ είμαι αυτός που κυβερνώ το πεπρωμένο μου. Αυτό που συμβαίνει είναι αυτό που επιθυμώ. Αυτό που δεν συμβαίνει είναι αυτό που δεν θέλω να γίνει. Αυτό πρέπει να το δεχτώ. Γιατί έτσι οδηγούμαι πέρα από αυτόν τον κόσμο, προς τις δημιουργίες μου, τα παιδιά της θέλησής μου, στον Ουρανό όπου ο ιερός μου Εαυτός κατοικεί μαζί με αυτές και Αυτόν που με δημιούργησε.
Εσύ είσαι ο Εαυτός τον Οποίο δημιούργησες Υιό, για να δημιουργεί σαν Εσένα και Ένα μαζί Σου. Ο Εαυτός μου, που κυβερνά το σύμπαν, δεν είναι παρά η Θέλησή Σου σε τέλεια ένωση με την δική μου, η οποία δεν μπορεί παρά να προσφέρει την χαρούμενη συναίνεσή της στην δική Σου, ώστε να μπορεί να επεκταθεί προς τον Εαυτό της.



ΜΑΘΗΜΑ 254
Ας ησυχάσει κάθε φωνή μέσα μου εκτός από του Θεού
Πατέρα, σήμερα θα ήθελα να ακούω μόνο την Φωνή Σου. Έρχομαι σε Σένα μέσα σε βαθύτατη σιωπή, για ν’ ακούσω την Φωνή Σου και να λάβω τον Λόγο Σου. Δεν έχω άλλη προσευχή από αυτή: Έρχομαι σε Σένα για να Σου ζητήσω την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι μόνο η Θέλησή Σου, την οποία μοιράζομαι μαζί Σου σήμερα.

Σήμερα δεν αφήνουμε τις σκέψεις του εγώ να κατευθύνουν τα λόγια και τις πράξεις μας. Όταν τέτοιες σκέψεις συμβαίνουν, αποσυρόμαστε ήσυχα και τις κοιτάμε, και έπειτα τις αφήνουμε να φύγουν. Δεν θέλουμε αυτό που φέρνουν μαζί τους. Κι έτσι δεν επιλέγουμε να τις κρατήσουμε. Είναι σιωπηλές τώρα. Και μέσα στην σιγαλιά, την καθαγιασμένη από την Αγάπη Του, ο Θεός μας μιλά και μας λέει την θέλησή μας, εφόσον έχουμε επιλέξει να Τον θυμηθούμε.
ΜΑΘΗΜΑ 255
                                                               Αυτή την ημέρα επιλέγω να την περάσω μέσα σε απόλυτη ειρήνη.Δεν μου φαίνεται πως μπορώ να επιλέξω να έχω μόνο γαλήνη σήμερα. Και όμως, ο Θεός μου με διαβεβαιώνει ότι ο Υιός Του είναι σαν Αυτόν. Αυτή την ημέρα ας έχω πίστη σε Αυτόν ο Οποίος λέει ότι είμαι ο Υιός του Θεού. Και ας αφήσω την ειρήνη που επιλέγω να είναι δική μου σήμερα να φέρει μαρτυρίες της αλήθειας γι αυτό που λέει Αυτός. Ο Υιός του Θεού δεν γίνεται να έχει σκοτούρες, και πρέπει να παραμένει πάντα στην ειρήνη του Ουρανού. Στο Όνομά Του, αφιερώνω την σημερινή μέρα στο να βρω τι επιθυμεί ο Πατέρας μου για μένα, το δέχομαι ως δικό μου, και το δίνω σε όλους του Υιούς του Πατέρα μου, μαζί με μένα.
. Κι έτσι, Πατέρα μου, θα ήθελα να περάσω αυτή την ημέρα μαζί Σου. Ο Υιός Σου δεν Σε έχει ξεχάσει. Η ειρήνη που του έδωσες βρίσκεται ακόμα μέσα στο νου του, και εκεί επιλέγω να περάσω την σημερινή μέρα.


. ΜΑΘΗΜΑ 256




 Ο Θεός είναι ο μόνος στόχος που έχω σήμερα.
. Ο δρόμος προς τον Θεό εδώ, είναι μέσω της συγχώρεσης. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αν ο νους δεν είχε ενστερνιστεί με τόση φροντίδα την αμαρτία, τι ανάγκη θα υπήρχε να βρεις τον δρόμο για εκεί που ήδη βρίσκεσαι; Ποιος θα ήταν ακόμα αβέβαιος; Ποιος είναι δυνατόν να μην είναι σίγουρος για το τι είναι; Και ποιος ακόμα θα παρέμενε κοιμισμένος, μέσα σε βαριά σύννεφα αμφιβολίας για την ιερότητά του, αυτός που ο Θεός δημιούργησε αναμάρτητο; Εδώ μόνο ονειρευόμαστε. Αλλά μπορούμε να ονειρευτούμε ότι έχουμε συγχωρήσει αυτόν στον οποίον κάθε αμαρτία παραμένει αδύνατη, και αυτό επιλέγουμε να ονειρευτούμε σήμερα. Ο Θεός είναι ο στόχος μας ∙ η συγχώρεση είναι το μέσο με το οποίο ο νους μας επιστρέφει επιτέλους σε Αυτόν.
 Κι έτσι, Πατέρα μας, ερχόμαστε σε Σένα με τον τρόπο που Εσύ έχεις ορίσει. Δεν έχουμε κανένα άλλο στόχο από το ν’ ακούσουμε την Φωνή Σου, και να βρούμε τον δρόμο που μας έχει δείξει ο ιερός Σου Λόγος.



 ΜΑΘΗΜΑ 257

Θυμάμαι ποιος είναι ο σκοπός μου.

 Αν ξεχνάω τον στόχο μου το μόνο που γίνεται είναι να μπερδεύομαι, αβέβαιος για το τι είμαι, άρα οι πράξεις μου είναι αντιμαχόμενες. Κανένας δεν μπορεί να υπηρετεί αντιμαχόμενους στόχους και να τους υπηρετεί καλά. Ούτε μπορεί να λειτουργεί χωρίς βαθιά θλίψη και μεγάλη απογοήτευση. Άρα ας είμαστε αποφασισμένοι να θυμόμαστε τι θέλουμε σήμερα, ώστε να μπορούμε να ενοποιήσουμε τις σκέψεις και τις πράξεις μας ουσιαστικά, και να πετύχουμε μόνο αυτό που θα ήθελε ο Θεός να κάνουμε σήμερα.
 Πατέρα, η συγχώρεση είναι το μέσο για την σωτηρία μας, το οποίο έχεις επιλέξει Εσύ. Σήμερα, ας μην ξεχνούμε ότι δεν γίνεται να έχουμε άλλη θέληση από την δική Σου. Άρα και ο σκοπός μας πρέπει να είναι δικός Σου επίσης, αν επιθυμούμε να φτάσουμε την ειρήνη που Εσύ επιθυμείς για εμάς.
 ΜΑΘΗΜΑ 258

 Ας θυμάμαι ότι στόχος μου είναι ο Θεός. Το μόνο που χρειάζεται είναι να εκπαιδεύσουμε το νου μας να παραβλέπει όλους τους μικρούς ανόητους στόχους, και να θυμόμαστε ότι στόχος μας είναι ο Θεός. Η μνήμη Του είναι κρυμμένη μέσα στο νου μας, καλυμμένη πίσω από τους ανούσιους μικρούς στόχους μας που δεν μας προσφέρουν τίποτα, και δεν υπάρχουν. Θα συνεχίσουμε να αφήνουμε την χάρη του Θεού να λάμπει στην αφάνεια, ενώ στην θέση Του αναζητούμε τα παιχνίδια και τα μπιχλιμπίδια του κόσμου; Ο Θεός είναι ο μόνος μας στόχος, η μόνη μας Αγάπη. Δεν έχουμε άλλο στόχο από το να Τον θυμηθούμε.
 Στόχος μας είναι μόνο να ακολουθούμε τον δρόμο που οδηγεί σε Σένα. Δεν έχουμε άλλο στόχο από αυτόν. Τι άλλο θα μπορούσαμε να θέλουμε από το να Σε θυμηθούμε; Τι άλλο θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε από την Ταυτότητά μας
ΜΑΘΗΜΑ 259
 Ας θυμάμαι ότι δεν υπάρχει αμαρτία.
. Η αμαρτία είναι η μόνη σκέψη που κάνει τον στόχο του Θεού να μοιάζει ανέφικτος. Τι άλλο θα μπορούσε να μας τυφλώσει στο προφανές, και να κάνει το παράξενο και το παραμορφωμένο να φαντάζει πιο καθαρό; Τι άλλο από την αμαρτία γεννά τις επιθέσεις μας; Τι άλλο εκτός από την αμαρτία θα μπορούσε να είναι η πηγή της ενοχής, που απαιτεί τιμωρία και πόνο; Και τι άλλο εκτός από την αμαρτία θα μπορούσε να είναι η πηγή του φόβου, αποκρύπτοντας την δημιουργία του Θεού ∙ δίνοντας στην αγάπη τις ιδιότητες του φόβου και της επίθεσης;
. Πατέρα, σήμερα δεν θέλω να είμαι παράφρων. Δεν θέλω να φοβάμαι την αγάπη, ούτε ν’ αναζητώ καταφύγιο στο αντίθετό της. Γιατί η αγάπη δεν έχει αντίθετο. Εσύ είσαι η Πηγή όλων όσων υπάρχουν. Και όλα όσα υπάρχουν παραμένουν μαζί Σου, και Εσύ μαζί τους.


 
ΜΑΘΗΜΑ 260
Ας θυμάμαι ότι με δημιούργησε ο Θεός.
 Πατέρα, δεν έφτιαξα εγώ τον εαυτό μου, παρόλο που μέσα στην τρέλα μου πίστεψα ότι το έκανα. Όμως, σαν δική Σου Σκέψη, δεν έχω αφήσει την Πηγή μου, και παραμένω μέρος Αυτού που με δημιούργησε. Ο Υιός Σου, Πατέρα μου, σε καλεί σήμερα. Ας θυμηθώ ότι με δημιούργησες Εσύ. Ας θυμηθώ την Ταυτότητά μου. Και ας αφήσω την αθωότητά μου να ανυψωθεί ξανά ενώπιον της όρασης του Χριστού, μέσα από την οποία θα ήθελα να βλέπω τους αδελφούς μου και τον εαυτό μου σήμερα.
 Τώρα θυμόμαστε την Πηγή μας, και Εκεί μέσα βρίσκουμε την αληθινή μας Ταυτότητα επιτέλους. Πραγματικά είμαστε ιεροί , διότι η Πηγή μας δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει αμαρτία. Και εμείς που είμαστε οι Υιοί Του είμαστε ο ένας σαν τον άλλο, και όμοιοι με Αυτόν.

***************
5   ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ;



1.Το σώμα είναι μια περίφραξη που ο Υιός του Θεού φαντάζεται πως έχει χτίσει, για να διαχωρίσει κάποια κομμάτια του Εαυτού του από άλλα. Μέσα σε αυτή την περίφραξη νομίζει ότι ζει, για να πεθάνει κάποια στιγμή καθώς αυτή θα παλιώνει και θα φθείρεται. Γιατί μέσα σε αυτή την περίφραξη νομίζει ότι είναι ασφαλής από την αγάπη. Ταυτίζεται με την ασφάλειά του, και θεωρεί τον εαυτό του αυτό που είναι ασφάλεια. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι βέβαιος ότι παραμένει μέσα σε ένα σώμα, κρατώντας την αγάπη απέξω;

2. Το σώμα δεν θα μείνει. Και όμως, αυτό το βλέπει σαν διπλή ασφάλεια. Γιατί η προσωρινότητα του Υιού του Θεού είναι η «απόδειξη» ότι οι περίφραξή του λειτουργεί, και κάνει το έργο που της αναθέτει ο νους του. Γιατί αν η ενότητα του παράμενε ακόμα ανέπαφη, ποιος θα μπορούσε να επιτεθεί ή να υποστεί επίθεση; Ποιος θα μπορούσε να είναι ο νικητής; Ποιος θα μπορούσε να είναι το θήραμά του; Ποιος θα μπορούσε να είναι το θύμα; Ποιος ο δολοφόνος; Και αν δεν πέθαινε, τι «απόδειξη» θα υπήρχε ότι ο αιώνιος Υιός του Θεού μπορεί να καταστραφεί;

3. Το σώμα είναι ένα όνειρο. Όπως τα άλλα όνειρα μερικές φορές φαίνεται πως απεικονίζει την ευτυχία, αλλά μπορεί εντελώς ξαφνικά να γυρίσει σε φόβο, εκεί όπου γεννιέται κάθε όνειρο. Γιατί μόνο η αγάπη δημιουργεί στην αλήθεια, και η αλήθεια ποτέ δεν μπορεί να φοβάται. Φτιαγμένο για να είναι τρομακτικό, το σώμα πρέπει να υπηρετήσει τον σκοπό που του έχει δοθεί. Αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τον σκοπό που θα υπακούει το σώμα αλλάζοντας αυτό που θεωρούμε ότι είναι η πρόθεση του.

4. Το σώμα είναι το μέσον με το οποίο ο Υιός του Θεού επιστρέφει στην νοητική του διαύγεια. Παρόλο που φτιάχτηκε για να τον περιφράξει μέσα στην κόλαση δίχως διαφυγή, εν τούτοις ο στόχος του Ουρανού έχει αντικαταστήσει τον στόχο της αναζήτησης της κόλασης. Ο Υιός του Θεού απλώνει το χέρι του για να φτάσει τον αδερφό του, και να τον βοηθήσει να περπατήσει στον δρόμο μαζί του. Τώρα το σώμα είναι άγιο. Τώρα υπηρετεί για να θεραπεύσει το νου τον οποίο φτιάχτηκε για να σκοτώσει.


5. Θα ταυτίζεσαι με αυτό που θεωρείς ότι θα σε κάνει ασφαλή. Ό,τι και να είναι αυτό, εσύ θα πιστεύεις ότι είναι ένα μαζί σου. Η ασφάλειά σου βρίσκεται στην αλήθεια, και όχι στα ψέματα. Ταυτίσου με την αγάπη, και βρίσκεσαι στο σπίτι σου. Ταυτίσου με την αγάπη, και βρες τον Εαυτό σου. 

  


ΜΑΘΗΜΑ 261

Ο Θεός είναι το καταφύγιο και η ασφάλειά μου.

Θα ταυτίζομαι με αυτό που θεωρώ ότι είναι το καταφύγιο και η ασφάλειά μου. Θα βλέπω τον εαυτό μου εκεί που αντιλαμβάνομαι την δύναμή μου, και νομίζω ότι ζω μέσα στο κάστρο όπου είμαι ασφαλής και δεν γίνεται να δεχτώ επίθεση. Σήμερα, ας μην αναζητήσω την ασφάλεια στον κίνδυνο, ούτε να επιχειρήσω να βρω την ειρήνη μου σε δολοφονικές επιθέσεις. Ζω μέσα στον Θεό. Μέσα σε Αυτόν βρίσκω το καταφύγιο και την δύναμή μου. Μέσα σε Αυτόν βρίσκεται η Ταυτότητά μου. Μέσα σε Αυτόν βρίσκεται η παντοτινή ειρήνη. Και μόνο εκεί θα θυμηθώ Ποιος πραγματικά είμαι.


Ας μην αναζητώ είδωλα. Πατέρα μου, θέλω να έρθω σπίτι σε Σένα, σήμερα. Επιλέγω να είμαι έτσι όπως Εσύ  με δημιούργησες, και να βρω τον Υιό που Εσύ δημιούργησες ως Εαυτό μου.

ΜΑΘΗΜΑ 262

Ας μην αντιλαμβάνομαι καθόλου διαφορές σήμερα.

Πατέρα, έχεις έναν Υιό. Και αυτόν θέλω να δω σήμερα. Αυτός είναι η δική Σου δημιουργία. Για ποιο λόγο να αντιλαμβάνομαι χιλιάδες μορφές σε αυτό που παραμένει ως ένα; Γιατί θα πρέπει να δίνω σε αυτό το ένα χίλια ονόματα, όταν μόνο ένα αρκεί; Διότι ο Υιός Σου πρέπει να φέρει το Όνομά Σου, διότι Εσύ τον δημιούργησες. Ας μην τον βλέπω σαν ξένο προς τον Πατέρα του, ούτε σαν ξένο προς εμένα. Διότι είναι μέρος από μένα και εγώ μέρος από αυτόν, και οι δυο μας είμαστε μέρος από Σένα που είσαι η Πηγή μας, αιώνια ενωμένοι μέσα στην Αγάπη Σου ∙ για πάντα ο άγιος Υιός του Θεού.


Εμείς που είμαστε ένα θέλουμε την σημερινή ημέρα να αναγνωρίσουμε την αλήθεια για τον εαυτό μας. θέλουμε να έρθουμε σπίτι μας, και να αναπαυτούμε μέσα στην ενότητα. Διότι εκεί είναι η ειρήνη, και πουθενά αλλού δεν μπορούμε να αναζητήσουμε και να βρούμε την ειρήνη.

ΜΑΘΗΜΑ 263


Η άγια όραση μου βλέπει όλα τα πράγματα άγια.

Πατέρα, ο Νους Σου δημιούργησε όλα όσα υπάρχουν, το Πνεύμα Σου εισήλθε σε αυτά, η Αγάπη Σου τους έδωσε ζωή. Και εγώ θα κοιτάζω ό,τι δημιούργησες Εσύ σαν να μπορούσε να είναι αμαρτωλό; Δεν θέλω να αντιλαμβάνομαι τέτοιες σκοτεινές και τρομακτικές εικόνες. Το όνειρο ενός τρελού δεν είναι καθόλου αυτό που επιλέγω αντί για την ομορφιά με την οποία Εσύ  ευλόγησες την δημιουργία ∙ αντί για όλη της την ομορφιά, την χαρά, και την αιώνια, ήρεμη εστία της μέσα σε Σένα.

Και όσο παραμένουμε ακόμα έξω από την πύλη του Ουρανού, ας κοιτάζουμε όλα όσα βλέπουμε μέσα από την αγία όραση και τα μάτια του Χριστού. Όλα τα φαινόμενα ας μας φαίνονται αγνά, έτσι ώστε να μπορέσουμε να τα προσπεράσουμε με αθωότητα, και να πορευτούμε μαζί προς την οικία του Πατέρα μας ως αδελφοί και άγιοι Υιοί του Θεού.  

ΜΑΘΗΜΑ 264

Περιβάλλομαι από την Αγάπη του Θεού.

Πατέρα, Εσύ στέκεις μπρος μου και πίσω μου, δίπλα μου, στην θέση που βλέπω τον εαυτό μου, και όπου πηγαίνω. Βρίσκεσαι σε όλα τα πράγματα που βλέπω, στους ήχους που ακούω, και σε κάθε χέρι που ζητά το δικό μου. Μέσα σε Σένα ο χρόνος εξαφανίζεται, και ο χώρος γίνεται μια πεποίθηση χωρίς νόημα. Διότι αυτό που περιβάλλει τον Υιό Σου και τον κρατά ασφαλή είναι η ίδια η Αγάπη. Δεν υπάρχει πηγή άλλη από αυτή, και τίποτα που να μην μοιράζεται την αγιότητά της ∙ τίποτα που να στέκεται πέρα από την δική Σου μια δημιουργία, ή χωρίς την Αγάπη που κρατά όλα τα πράγματα μέσα της. Πατέρα, ο Υιός Σου είναι σαν Εσένα. Ερχόμαστε σε Σένα με το δικό Σου Όνομα σήμερα, για να είμαστε σε ειρήνη μέσα στην παντοτινή Σου Αγάπη.


  Αδελφοί μου, ενωθείτε μαζί μου σε αυτό σήμερα. Αυτή είναι η προσευχή της σωτηρίας. Δεν πρέπει να ενωθούμε σε αυτό που θα σώσει τον κόσμο, μαζί με μας;

ΜΑΘΗΜΑ 265

Το μόνο που βλέπω είναι η γλυκύτητα της δημιουργίας.

Πραγματικά έχω παρεξηγήσει τον κόσμο, διότι έθεσα τις αμαρτίες πάνω σ’ αυτόν και τις είδα να μου ανταποδίδουν το βλέμμα μου. Πόσο άγριες φαινόντουσαν! Και πόσο λάθος έκανα όταν νόμιζα ότι αυτό που φοβόμουν βρισκόταν στον κόσμο, αντί μέσα στο νου μου και μόνο. Σήμερα βλέπω τον κόσμο μέσα στην ουράνια γλυκύτητα με την οποία λάμπει η δημιουργία. Δεν υπάρχει φόβος μέσα σ’ αυτόν. Καμία φαινομενική αμαρτία του ας μην επισκιάζει το φως του Ουρανού που λάμπει πάνω στον κόσμο. Αυτό που αντανακλάται εκεί βρίσκεται μέσα στο Νου του Θεού. Οι εικόνες που βλέπω αντανακλούν τις σκέψεις μου. Όμως ο νους μου είναι ένα με του Θεού. Επομένως μπορώ να αντιληφθώ την ευγένεια της δημιουργίας.


Μέσα στην σιωπή θέλω να δω τον κόσμο, ο οποίος δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός  από το να αντανακλά τις Σκέψεις Σου, όπως και τις δικές μου. Ας θυμηθώ ότι αυτές είναι οι ίδιες, και θα δω την γλυκύτητα της δημιουργίας.

ΜΑΘΗΜΑ 266

Ο ιερός μου Εαυτός κατοικεί μέσα σε σένα, Υιέ του Θεού.

Πατέρα, Εσύ μου έδωσες όλους τους Υιούς Σου, να είναι σωτήρες μου και σύμβουλοι μου στην όραση ∙ οι κομιστές της Αγίας Φωνής Σου σε μένα. Μέσα σ’ αυτούς αντανακλάσαι Εσύ, και μέσα σ’ αυτούς ο Χριστός με κοιτάζει από τον Εαυτό μου. Ο Υιός σου ας μην ξεχνά το άγιο Όνομα Σου. Ο Υιός Σου ας μην ξεχνά την άγια Πηγή του. Ο Υιός Σου ας μην ξεχνά ότι το Όνομά του είναι δικό Σου.


Αυτή την ημέρα εισερχόμαστε στον Ουρανό, επικαλούμενοι το Όνομα του Θεού και το δικό μας, αναγνωρίζοντας τον Εαυτό μας στον κάθε ένα από εμάς ∙ ενωμένοι μέσα στην άγια Αγάπη του θεού. Πόσους σωτήρες μάς έχει δώσει ο Θεός! Πώς είναι δυνατόν να χάσουμε τον δρόμο προς Εκείνον, όταν Αυτός έχει γεμίσει τον κόσμο με εκείνους που δείχνουν προς Αυτόν, και μας έδωσε την όραση να τους δούμε;

ΜΑΘΗΜΑ 267

Η καρδιά μου κτυπά με την ειρήνη του Θεού.

Γύρω μου βρίσκεται όλη η ζωή που ο Θεός δημιούργησε με την Αγάπη Του. Με καλεί με κάθε καρδιοχτύπι και με κάθε ανάσα ∙ με κάθε πράξη και κάθε σκέψη. Ειρήνη γεμίζει την καρδιά μου, και πλημμυρίζει το σώμα μου με τον σκοπό της συγχώρεσης. Τώρα ο νους μου θεραπεύεται, και μου δίνονται όλα όσα χρειάζομαι για να σώσω τον κόσμο. Κάθε χτύπος της καρδιάς μου, μου φέρνει γαλήνη ∙ κάθε αναπνοή μου εμφυσά δύναμη. Είμαι ένα αγγελιαφόρος του Θεού, που καθοδηγείται από την Φωνή Του, στηρίζεται από Αυτόν με αγάπη, και βρίσκεται πάντα γαλήνιος μέσα στην στοργική Αγκαλιά Του. Κάθε χτύπος της καρδιάς καλεί το Όνομά Του, και η Φωνή Του απαντά σε όλους, βεβαιώνοντάς με ότι βρίσκομαι στην κατοικία μου μέσα σε Αυτόν.


Ας δώσω προσοχή στην απάντησή Σου, και όχι την δική μου. Πατέρα, η καρδιά μου χτυπά με την ειρήνη που δημιούργησε η Καρδιά της Αγάπης. Βρίσκεται εκεί και μόνο εκεί μπορώ να βρίσκομαι σπίτι μου.

ΜΑΘΗΜΑ 268

Όλα τα πράγματα ας είναι ακριβώς έτσι όπως είναι.

Δεν θέλω να είμαι κριτής Σου σήμερα, Κύριε, και να κρίνω εναντίον Σου.  Ας μην επιχειρήσω ν’ αναμειχθώ με την Δημιουργία Σου, και να την παραμορφώσω σε αρρωστημένες μορφές. Ας είμαι πρόθυμος να αποσύρω τις επιθυμίες μου από την ενότητά της, και ας την αφήσω να είναι έτσι όπως την δημιούργησες Εσύ. Γιατί έτσι, θα μπορέσω και ν’ αναγνωρίσω τον Εαυτό μου έτσι όπως με δημιούργησες Εσύ. Μέσα στην αγάπη δημιουργήθηκα, και μέσα στην αγάπη θα παραμείνω για πάντα. Τι μπορεί να με φοβίσει, όταν αφήνω όλα τα πράγματα να είναι ακριβώς έτσι όπως είναι;


Η όρασή μας ας μην είναι βλάσφημη σήμερα, και τα αυτιά μας ας μην δώσουν προσοχή σε γλώσσες που ψεύδονται. Μόνο η πραγματικότητα είναι ελεύθερη από πόνο. Μόνο η πραγματικότητα είναι ελεύθερη από απώλεια. Μόνο η πραγματικότητα είναι απόλυτα ασφαλής. Και μόνο αυτή αναζητώ σήμερα.

ΜΑΘΗΜΑ 269

Η όρασή μου προχωρά και  βλέπει το πρόσωπο του Χριστού.

Ζητώ την ευλογία Σου στην όρασή μου σήμερα. Αυτή είναι το μέσον που έχεις διαλέξει να γίνει ο τρόπος να μου δείχνεις τα λάθη μου, και να κοιτάξω πέρα από αυτά. Μου έχει δοθεί να βρω μια νέα οπτική μέσα από τον Οδηγό που μου έδωσες Εσύ, και μέσα από τα μαθήματά Του να υπερβώ την αντίληψη και να επιστρέψω στην αλήθεια. Ζητώ την ψευδαίσθηση που υπερβαίνει όλες αυτές που έχω φτιάξει εγώ. Σήμερα επιλέγω να δω ένα κόσμο μέσα στο φως της συγχώρεσης, μέσα στον οποίο όλοι μου δείχνουν το πρόσωπο του Χριστού, και με διδάσκουν ότι αυτό που βλέπω μου ανήκει ∙ ότι τίποτα δεν υπάρχει, εκτός από τον άγιο Υιό Σου.
 Σήμερα η όρασή μας είναι πραγματικά ευλογημένη. Μοιραζόμαστε ένα όραμα, καθώς κοιτάζουμε το πρόσωπο Εκείνου του οποίου ο Εαυτός είναι δικός μας. Είμαστε ένα χάρη σε Εκείνον ο Οποίος είναι ο Υιός του Θεού ∙ Εκείνον που είναι η δική μας Ταυτότητα.

ΜΑΘΗΜΑ 270

Σήμερα, δεν θα χρησιμοποιήσω τα μάτια του σώματος.

Πατέρα, η όραση του Χριστού είναι το δώρο Σου σε μένα, και έχει την δύναμη να μετουσιώνει όλα όσα βλέπουν τα μάτια του σώματός μου σε  θέαση ενός κόσμου συγχωρεμένου. Πόσο σπουδαίος και γεμάτος χάρη είναι αυτός ο κόσμος! Και όμως, πόσα ακόμα έχω να αντιληφθώ που η όραση δεν μπορεί να μου δείξει. Ο συγχωρεμένος κόσμος σηματοδοτεί ότι ο Υιός Σου αναγνωρίζει τον Πατέρα του, αφήνει τα όνειρά του να έρθουν στην αλήθεια, και περιμένει με προσδοκία την μόνη στιγμή του χρόνου που έχει απομείνει, του χρόνου που για πάντα τελειώνει, καθώς η μνήμη Σου επιστρέφει σε αυτόν. Και τώρα η θέλησή του είναι ένα με την δική Σου. Η λειτουργία του δεν είναι άλλη από την δική Σου, και κάθε σκέψη άλλη εκτός από την δική Σου χάνεται.

Η σιγαλιά της σημερινής ημέρα θα ευλογήσει τις καρδιές μας, και μέσα από αυτές η ειρήνη θα έρθει σε όλους. Ο Χριστός είναι τα μάτια μας σήμερα. Και μέσα από 
5  

 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ;
1.Το σώμα είναι μια περίφραξη που ο Υιός του Θεού φαντάζεται πως έχει χτίσει, για να διαχωρίσει κάποια κομμάτια του Εαυτού του από άλλα. Μέσα σε αυτή την περίφραξη νομίζει ότι ζει, για να πεθάνει κάποια στιγμή καθώς αυτή θα παλιώνει και θα φθείρεται. Γιατί μέσα σε αυτή την περίφραξη νομίζει ότι είναι ασφαλής από την αγάπη. Ταυτίζεται με την ασφάλειά του, και θεωρεί τον εαυτό του αυτό που είναι ασφάλεια. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι βέβαιος ότι παραμένει μέσα σε ένα σώμα, κρατώντας την αγάπη απέξω;

2. Το σώμα δεν θα μείνει. Και όμως, αυτό το βλέπει σαν διπλή ασφάλεια. Γιατί η προσωρινότητα του Υιού του Θεού είναι η «απόδειξη» ότι οι περίφραξή του λειτουργεί, και κάνει το έργο που της αναθέτει ο νους του. Γιατί αν η ενότητα του παράμενε ακόμα ανέπαφη, ποιος θα μπορούσε να επιτεθεί ή να υποστεί επίθεση; Ποιος θα μπορούσε να είναι ο νικητής; Ποιος θα μπορούσε να είναι το θήραμά του; Ποιος θα μπορούσε να είναι το θύμα; Ποιος ο δολοφόνος; Και αν δεν πέθαινε, τι «απόδειξη» θα υπήρχε ότι ο αιώνιος Υιός του Θεού μπορεί να καταστραφεί;

3. Το σώμα είναι ένα όνειρο. Όπως τα άλλα όνειρα μερικές φορές φαίνεται πως απεικονίζει την ευτυχία, αλλά μπορεί εντελώς ξαφνικά να γυρίσει σε φόβο, εκεί όπου γεννιέται κάθε όνειρο. Γιατί μόνο η αγάπη δημιουργεί στην αλήθεια, και η αλήθεια ποτέ δεν μπορεί να φοβάται. Φτιαγμένο για να είναι τρομακτικό, το σώμα πρέπει να υπηρετήσει τον σκοπό που του έχει δοθεί. Αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τον σκοπό που θα υπακούει το σώμα αλλάζοντας αυτό που θεωρούμε ότι είναι η πρόθεση του.

4. Το σώμα είναι το μέσον με το οποίο ο Υιός του Θεού επιστρέφει στην νοητική του διαύγεια. Παρόλο που φτιάχτηκε για να τον περιφράξει μέσα στην κόλαση δίχως διαφυγή, εν τούτοις ο στόχος του Ουρανού έχει αντικαταστήσει τον στόχο της αναζήτησης της κόλασης. Ο Υιός του Θεού απλώνει το χέρι του για να φτάσει τον αδερφό του, και να τον βοηθήσει να περπατήσει στον δρόμο μαζί του. Τώρα το σώμα είναι άγιο. Τώρα υπηρετεί για να θεραπεύσει το νου τον οποίο φτιάχτηκε για να σκοτώσει.


5. Θα ταυτίζεσαι με αυτό που θεωρείς ότι θα σε κάνει ασφαλή. Ό,τι και να είναι αυτό, εσύ θα πιστεύεις ότι είναι ένα μαζί σου. Η ασφάλειά σου βρίσκεται στην αλήθεια, και όχι στα ψέματα. Ταυτίσου με την αγάπη, και βρίσκεσαι στο σπίτι σου. Ταυτίσου με την αγάπη, και βρες τον Εαυτό σου. 


ΜΑΘΗΜΑ 261


Ο Θεός είναι το καταφύγιο και η ασφάλειά μου.


Θα ταυτίζομαι με αυτό που θεωρώ ότι είναι το καταφύγιο και η ασφάλειά μου. Θα βλέπω τον εαυτό μου εκεί που αντιλαμβάνομαι την δύναμή μου, και νομίζω ότι ζω μέσα στο κάστρο όπου είμαι ασφαλής και δεν γίνεται να δεχτώ επίθεση. Σήμερα, ας μην αναζητήσω την ασφάλεια στον κίνδυνο, ούτε να επιχειρήσω να βρω την ειρήνη μου σε δολοφονικές επιθέσεις. Ζω μέσα στον Θεό. Μέσα σε Αυτόν βρίσκω το καταφύγιο και την δύναμή μου. Μέσα σε Αυτόν βρίσκεται η Ταυτότητά μου. Μέσα σε Αυτόν βρίσκεται η παντοτινή ειρήνη. Και μόνο εκεί θα θυμηθώ Ποιος πραγματικά είμαι.



Ας μην αναζητώ είδωλα. Πατέρα μου, θέλω να έρθω σπίτι σε Σένα, σήμερα. Επιλέγω να είμαι έτσι όπως Εσύ  με δημιούργησες, και να βρω τον Υιό που Εσύ δημιούργησες ως Εαυτό μου.



ΜΑΘΗΜΑ 262



Ας μην αντιλαμβάνομαι καθόλου διαφορές σήμερα.


Πατέρα, έχεις έναν Υιό. Και αυτόν θέλω να δω σήμερα. Αυτός είναι η δική Σου δημιουργία. Για ποιο λόγο να αντιλαμβάνομαι χιλιάδες μορφές σε αυτό που παραμένει ως ένα; Γιατί θα πρέπει να δίνω σε αυτό το ένα χίλια ονόματα, όταν μόνο ένα αρκεί; Διότι ο Υιός Σου πρέπει να φέρει το Όνομά Σου, διότι Εσύ τον δημιούργησες. Ας μην τον βλέπω σαν ξένο προς τον Πατέρα του, ούτε σαν ξένο προς εμένα. Διότι είναι μέρος από μένα και εγώ μέρος από αυτόν, και οι δυο μας είμαστε μέρος από Σένα που είσαι η Πηγή μας, αιώνια ενωμένοι μέσα στην Αγάπη Σου ∙ για πάντα ο άγιος Υιός του Θεού.


Εμείς που είμαστε ένα θέλουμε την σημερινή ημέρα να αναγνωρίσουμε την αλήθεια για τον εαυτό μας. θέλουμε να έρθουμε σπίτι μας, και να αναπαυτούμε μέσα στην ενότητα. Διότι εκεί είναι η ειρήνη, και πουθενά αλλού δεν μπορούμε να αναζητήσουμε και να βρούμε την ειρήνη.

ΜΑΘΗΜΑ 263


Η άγια όραση μου βλέπει όλα τα πράγματα άγια.

Πατέρα, ο Νους Σου δημιούργησε όλα όσα υπάρχουν, το Πνεύμα Σου εισήλθε σε αυτά, η Αγάπη Σου τους έδωσε ζωή. Και εγώ θα κοιτάζω ό,τι δημιούργησες Εσύ σαν να μπορούσε να είναι αμαρτωλό; Δεν θέλω να αντιλαμβάνομαι τέτοιες σκοτεινές και τρομακτικές εικόνες. Το όνειρο ενός τρελού δεν είναι καθόλου αυτό που επιλέγω αντί για την ομορφιά με την οποία Εσύ  ευλόγησες την δημιουργία ∙ αντί για όλη της την ομορφιά, την χαρά, και την αιώνια, ήρεμη εστία της μέσα σε Σένα.

Και όσο παραμένουμε ακόμα έξω από την πύλη του Ουρανού, ας κοιτάζουμε όλα όσα βλέπουμε μέσα από την αγία όραση και τα μάτια του Χριστού. Όλα τα φαινόμενα ας μας φαίνονται αγνά, έτσι ώστε να μπορέσουμε να τα προσπεράσουμε με αθωότητα, και να πορευτούμε μαζί προς την οικία του Πατέρα μας ως αδελφοί και άγιοι Υιοί του Θεού.  

ΜΑΘΗΜΑ 264

Περιβάλλομαι από την Αγάπη του Θεού.

Πατέρα, Εσύ στέκεις μπρος μου και πίσω μου, δίπλα μου, στην θέση που βλέπω τον εαυτό μου, και όπου πηγαίνω. Βρίσκεσαι σε όλα τα πράγματα που βλέπω, στους ήχους που ακούω, και σε κάθε χέρι που ζητά το δικό μου. Μέσα σε Σένα ο χρόνος εξαφανίζεται, και ο χώρος γίνεται μια πεποίθηση χωρίς νόημα. Διότι αυτό που περιβάλλει τον Υιό Σου και τον κρατά ασφαλή είναι η ίδια η Αγάπη. Δεν υπάρχει πηγή άλλη από αυτή, και τίποτα που να μην μοιράζεται την αγιότητά της ∙ τίποτα που να στέκεται πέρα από την δική Σου μια δημιουργία, ή χωρίς την Αγάπη που κρατά όλα τα πράγματα μέσα της. Πατέρα, ο Υιός Σου είναι σαν Εσένα. Ερχόμαστε σε Σένα με το δικό Σου Όνομα σήμερα, για να είμαστε σε ειρήνη μέσα στην παντοτινή Σου Αγάπη.
   Αδελφοί μου, ενωθείτε μαζί μου σε αυτό σήμερα. Αυτή είναι η προσευχή της σωτηρίας. Δεν πρέπει να ενωθούμε σε αυτό που θα σώσει τον κόσμο, μαζί με μας;

ΜΑΘΗΜΑ 265

Το μόνο που βλέπω είναι η γλυκύτητα της δημιουργίας.

Πραγματικά έχω παρεξηγήσει τον κόσμο, διότι έθεσα τις αμαρτίες πάνω σ’ αυτόν και τις είδα να μου ανταποδίδουν το βλέμμα μου. Πόσο άγριες φαινόντουσαν! Και πόσο λάθος έκανα όταν νόμιζα ότι αυτό που φοβόμουν βρισκόταν στον κόσμο, αντί μέσα στο νου μου και μόνο. Σήμερα βλέπω τον κόσμο μέσα στην ουράνια γλυκύτητα με την οποία λάμπει η δημιουργία. Δεν υπάρχει φόβος μέσα σ’ αυτόν. Καμία φαινομενική αμαρτία του ας μην επισκιάζει το φως του Ουρανού που λάμπει πάνω στον κόσμο. Αυτό που αντανακλάται εκεί βρίσκεται μέσα στο Νου του Θεού. Οι εικόνες που βλέπω αντανακλούν τις σκέψεις μου. Όμως ο νους μου είναι ένα με του Θεού. Επομένως μπορώ να αντιληφθώ την ευγένεια της δημιουργίας.


Μέσα στην σιωπή θέλω να δω τον κόσμο, ο οποίος δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός  από το να αντανακλά τις Σκέψεις Σου, όπως και τις δικές μου. Ας θυμηθώ ότι αυτές είναι οι ίδιες, και θα δω την γλυκύτητα της δημιουργίας.

ΜΑΘΗΜΑ 266

Ο ιερός μου Εαυτός κατοικεί μέσα σε σένα, Υιέ του Θεού.

Πατέρα, Εσύ μου έδωσες όλους τους Υιούς Σου, να είναι σωτήρες μου και σύμβουλοι μου στην όραση ∙ οι κομιστές της Αγίας Φωνής Σου σε μένα. Μέσα σ’ αυτούς αντανακλάσαι Εσύ, και μέσα σ’ αυτούς ο Χριστός με κοιτάζει από τον Εαυτό μου. Ο Υιός σου ας μην ξεχνά το άγιο Όνομα Σου. Ο Υιός Σου ας μην ξεχνά την άγια Πηγή του. Ο Υιός Σου ας μην ξεχνά ότι το Όνομά του είναι δικό Σου.

 Αυτή την ημέρα εισερχόμαστε στον Ουρανό, επικαλούμενοι το Όνομα του Θεού και το δικό μας, αναγνωρίζοντας τον Εαυτό μας στον κάθε ένα από εμάς ∙ ενωμένοι μέσα στην άγια Αγάπη του θεού. Πόσους σωτήρες μάς έχει δώσει ο Θεός! Πώς είναι δυνατόν να χάσουμε τον δρόμο προς Εκείνον, όταν Αυτός έχει γεμίσει τον κόσμο με εκείνους που δείχνουν προς Αυτόν, και μας έδωσε την όραση να τους δούμε;

ΜΑΘΗΜΑ 267

Η καρδιά μου κτυπά με την ειρήνη του Θεού.

Γύρω μου βρίσκεται όλη η ζωή που ο Θεός δημιούργησε με την Αγάπη Του. Με καλεί με κάθε καρδιοχτύπι και με κάθε ανάσα ∙ με κάθε πράξη και κάθε σκέψη. Ειρήνη γεμίζει την καρδιά μου, και πλημμυρίζει το σώμα μου με τον σκοπό της συγχώρεσης. Τώρα ο νους μου θεραπεύεται, και μου δίνονται όλα όσα χρειάζομαι για να σώσω τον κόσμο. Κάθε χτύπος της καρδιάς μου, μου φέρνει γαλήνη ∙ κάθε αναπνοή μου εμφυσά δύναμη. Είμαι ένα αγγελιαφόρος του Θεού, που καθοδηγείται από την Φωνή Του, στηρίζεται από Αυτόν με αγάπη, και βρίσκεται πάντα γαλήνιος μέσα στην στοργική Αγκαλιά Του. Κάθε χτύπος της καρδιάς καλεί το Όνομά Του, και η Φωνή Του απαντά σε όλους, βεβαιώνοντάς με ότι βρίσκομαι στην κατοικία μου μέσα σε Αυτόν.


Ας δώσω προσοχή στην απάντησή Σου, και όχι την δική μου. Πατέρα, η καρδιά μου χτυπά με την ειρήνη που δημιούργησε η Καρδιά της Αγάπης. Βρίσκεται εκεί και μόνο εκεί μπορώ να βρίσκομαι σπίτι μου.

ΜΑΘΗΜΑ 268

Όλα τα πράγματα ας είναι ακριβώς έτσι όπως είναι.

Δεν θέλω να είμαι κριτής Σου σήμερα, Κύριε, και να κρίνω εναντίον Σου.  Ας μην επιχειρήσω ν’ αναμειχθώ με την Δημιουργία Σου, και να την παραμορφώσω σε αρρωστημένες μορφές. Ας είμαι πρόθυμος να αποσύρω τις επιθυμίες μου από την ενότητά της, και ας την αφήσω να είναι έτσι όπως την δημιούργησες Εσύ. Γιατί έτσι, θα μπορέσω και ν’ αναγνωρίσω τον Εαυτό μου έτσι όπως με δημιούργησες Εσύ. Μέσα στην αγάπη δημιουργήθηκα, και μέσα στην αγάπη θα παραμείνω για πάντα. Τι μπορεί να με φοβίσει, όταν αφήνω όλα τα πράγματα να είναι ακριβώς έτσι όπως είναι;


Η όρασή μας ας μην είναι βλάσφημη σήμερα, και τα αυτιά μας ας μην δώσουν προσοχή σε γλώσσες που ψεύδονται. Μόνο η πραγματικότητα είναι ελεύθερη από πόνο. Μόνο η πραγματικότητα είναι ελεύθερη από απώλεια. Μόνο η πραγματικότητα είναι απόλυτα ασφαλής. Και μόνο αυτή αναζητώ σήμερα.

ΜΑΘΗΜΑ 269

Η όρασή μου προχωρά και  βλέπει το πρόσωπο του Χριστού.

Ζητώ την ευλογία Σου στην όρασή μου σήμερα. Αυτή είναι το μέσον που έχεις διαλέξει να γίνει ο τρόπος να μου δείχνεις τα λάθη μου, και να κοιτάξω πέρα από αυτά. Μου έχει δοθεί να βρω μια νέα οπτική μέσα από τον Οδηγό που μου έδωσες Εσύ, και μέσα από τα μαθήματά Του να υπερβώ την αντίληψη και να επιστρέψω στην αλήθεια. Ζητώ την ψευδαίσθηση που υπερβαίνει όλες αυτές που έχω φτιάξει εγώ. Σήμερα επιλέγω να δω ένα κόσμο μέσα στο φως της συγχώρεσης, μέσα στον οποίο όλοι μου δείχνουν το πρόσωπο του Χριστού, και με διδάσκουν ότι αυτό που βλέπω μου ανήκει ∙ ότι τίποτα δεν υπάρχει, εκτός από τον άγιο Υιό Σου.
 Σήμερα η όρασή μας είναι πραγματικά ευλογημένη. Μοιραζόμαστε ένα όραμα, καθώς κοιτάζουμε το πρόσωπο Εκείνου του οποίου ο Εαυτός είναι δικός μας. Είμαστε ένα χάρη σε Εκείνον ο Οποίος είναι ο Υιός του Θεού ∙ Εκείνον που είναι η δική μας Ταυτότητα.

ΜΑΘΗΜΑ 270

Σήμερα, δεν θα χρησιμοποιήσω τα μάτια του σώματος.

Πατέρα, η όραση του Χριστού είναι το δώρο Σου σε μένα, και έχει την δύναμη να μετουσιώνει όλα όσα βλέπουν τα μάτια του σώματός μου σε  θέαση ενός κόσμου συγχωρεμένου. Πόσο σπουδαίος και γεμάτος χάρη είναι αυτός ο κόσμος! Και όμως, πόσα ακόμα έχω να αντιληφθώ που η όραση δεν μπορεί να μου δείξει. Ο συγχωρεμένος κόσμος σηματοδοτεί ότι ο Υιός Σου αναγνωρίζει τον Πατέρα του, αφήνει τα όνειρά του να έρθουν στην αλήθεια, και περιμένει με προσδοκία την μόνη στιγμή του χρόνου που έχει απομείνει, του χρόνου που για πάντα τελειώνει, καθώς η μνήμη Σου επιστρέφει σε αυτόν. Και τώρα η θέλησή του είναι ένα με την δική Σου. Η λειτουργία του δεν είναι άλλη από την δική Σου, και κάθε σκέψη άλλη εκτός από την δική Σου χάνεται.

Η σιγαλιά της σημερινής ημέρα θα ευλογήσει τις καρδιές μας, και μέσα από αυτές η ειρήνη θα έρθει σε όλους. Ο Χριστός είναι τα μάτια μας σήμερα. Και μέσα από την όρασή Του προσφέρουμε θεραπεία στον κόσμο μέσω Αυτού, του αγίου Υιού του Θεού τον οποίον ο Θεός δημιούργησε ολοκληρωμένο ∙ τον άγιο Υιό του Θεού τον οποίο ο Θεός δημιούργησε ένα. 
 Μετ Χ .Τσιντέα   

  

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;

1. Ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού έτσι όπως Τον δημιούργησε Αυτός. Είναι ο Εαυτός που μοιραζόμαστε, που μας ενώνει τον ένα με τον άλλο, και με τον Θεό. Αυτός είναι η Σκέψη που ενοικεί ακόμα στο Νου που είναι η Πηγή Του. Δεν έχει αφήσει την ιερή Του οικία, ούτε έχασε την αθωότητα με την οποία δημιουργήθηκε. Ενοικεί για πάντα αναλλοίωτος μέσα στο Νου του Θεού.


2.Ο Χριστός είναι ο σύνδεσμος που σε κρατά ένα με τον Θεό, και εγγυάται ότι ο διαχωρισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία ψευδαίσθηση απελπισίας, διότι η ελπίδα πάντα θα ενοικεί σε Αυτόν. Ο νους σου είναι μέρος δικό Του, και ο δικός Του μέρος δικό σου. Αυτός είναι το μέρος στο οποίο βρίσκεται η Απάντηση του Θεού ∙ όπου όλες οι αποφάσεις έχουν ήδη παρθεί, και τα όνειρα έχουν τελειώσει. Αυτός παραμένει ανέπαφος από οτιδήποτε αντιλαμβάνονται τα μάτια του σώματος. Διότι παρόλο που μέσα σε Αυτόν ο Πατέρας Του τοποθέτησε το μέσον για την σωτηρία σου, εν τούτοις Αυτός παραμένει ο Εαυτός ο Οποίος, σαν τον Πατέρα Του, δεν γνωρίζει καμία αμαρτία.

3.Οίκος του Αγίου Πνεύματος, και στο σπίτι Του μόνο μέσα στον Θεό, ο Χριστός παραμένει σε ειρήνη μέσα στον Ουρανό του αγίου νου σου. Αυτό είναι το μόνο μέρος σου που έχει στ’ αλήθεια πραγματικότητα. Το υπόλοιπο είναι όνειρα. Ωστόσο, αυτά τα όνειρα θα δοθούν στον Χριστό, για να ξεθωριάσουν μπροστά στην δόξα Του και εν τέλει να αποκαλύψουν σε σένα τον ιερό σου Εαυτό, τον Χριστό.

4. Το Άγιο Πνεύμα απλώνει το χέρι Του από τον Χριστό μέσα σου προς όλα σου τα όνειρα, και τα προσκαλεί να έρθουν σε Αυτόν, για να μετουσιωθούν σε αλήθεια. Αυτός θα τα ανταλλάξει με το τελικό όνειρο που ο Θεός όρισε να είναι το τέλος των ονείρων. Διότι όταν η συγχώρεση αναπαυτεί πάνω στον κόσμο και έχει έρθει η ειρήνη σε κάθε Υιό του Θεού, τι θα μπορούσε να υπάρξει που να κρατά τα πράγματα διαχωρισμένα, διότι τι απομένει πια να δεις εκτός από το πρόσωπο του Χριστού;

5. Και για πόσο θα είναι ορατό αυτό το άγιο πρόσωπο, όταν δεν είναι παρά το σύμβολο ότι ο χρόνος για μάθηση τώρα έχει λήξει, και ότι ο στόχος της Επανόρθωσης έχει επιτέλους επιτευχθεί; Επομένως ας αναζητούμε να βρούμε το πρόσωπο του Χριστού και να μην κοιτάμε τίποτα άλλο. Καθώς βλέπουμε την δόξα Του, θα γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε ανάγκη για μάθηση ή αντίληψη του χρόνου, ή οτιδήποτε άλλο εκτός από τον ιερό Εαυτό, τον Χριστό τον Οποίον ο Θεός δημιούργησε ως Υιό Του.







ΜΑΘΗΜΑ 270

Σήμερα, δεν θα χρησιμοποιήσω τα μάτια του σώματος.


Πατέρα, η όραση του Χριστού είναι το δώρο Σου σε μένα, και έχει την δύναμη να μετουσιώνει όλα όσα βλέπουν τα μάτια του σώματός μου σε  θέαση ενός κόσμου συγχωρεμένου. Πόσο σπουδαίος και γεμάτος χάρη είναι αυτός ο κόσμος! Και όμως, πόσα ακόμα έχω να αντιληφθώ που η όραση δεν μπορεί να μου δείξει. Ο συγχωρεμένος κόσμος σηματοδοτεί ότι ο Υιός Σου αναγνωρίζει τον Πατέρα του, αφήνει τα όνειρά του να έρθουν στην αλήθεια, και περιμένει με προσδοκία την μόνη στιγμή του χρόνου που έχει απομείνει, του χρόνου που για πάντα τελειώνει, καθώς η μνήμη Σου επιστρέφει σε αυτόν. Και τώρα η θέλησή του είναι ένα με την δική Σου. Η λειτουργία του δεν είναι άλλη από την δική Σου, και κάθε σκέψη άλλη εκτός από την δική Σου χάνεται.



Η σιγαλιά της σημερινής ημέρα θα ευλογήσει τις καρδιές μας, και μέσα από αυτές η ειρήνη θα έρθει σε όλους. Ο Χριστός είναι τα μάτια μας σήμερα. Και μέσα από την όρασή Του προσφέρουμε θεραπεία στον κόσμο μέσω Αυτού, του αγίου Υιού του Θεού τον οποίον ο Θεός δημιούργησε ολοκληρωμένο ∙ τον άγιο Υιό του Θεού τον οποίο ο Θεός δημιούργησε ένα.



 ΜΑΘΗΜΑ 271
  
 

ΜΑΘΗΜΑ 271

Την όραση του Χριστού θα χρησιμοποιήσω σήμερα.

Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, επιλέγω τι θέλω να δω, τους ήχους που θέλω ν’ ακούσω, τις μαρτυρίες για το ποια είναι για μένα η αλήθεια. Σήμερα επιλέγω να δω αυτό που θα ήθελε ο Χριστός να δω, ν’ ακούσω την Φωνή του Θεού, και ν’ αναζητήσω τις μαρτυρίες της αλήθειας στην δημιουργία του Θεού. Στην ματιά του Χριστού συναντιούνται ο κόσμος και η δημιουργία του Θεού, και καθώς ενώνονται όλη η αντίληψη εξαφανίζεται. Η ευγενική του όραση λυτρώνει τον κόσμο από τον θάνατο, γιατί όλα όσα κοιτάζει αυτή πρέπει να ζουν, φέρνοντας στην μνήμη τους τον Πατέρα και τον Υιό, Δημιουργό και δημιουργία ενωμένους.


Πατέρα, η όραση του Χριστού είναι ο δρόμος προς τα Σένα. Ό,τι βλέπει Αυτός προσκαλεί την θύμησή Σου να επανέλθει σε μένα. Και αυτό επιλέγω, να είναι αυτό που βλέπω σήμερα





ΜΑΘΗΜΑ 272

Πώς μπορούν οι ψευδαισθήσεις να ικανοποιήσουν τον Υιό του Θεού;

Πατέρα, η αλήθεια μου ανήκει. Το σπίτι μου είναι εγκατεστημένο στον Ουρανό από την δική Σου Θέληση και την δική μου. Μπορούν τα όνειρα να με ικανοποιήσουν; Μπορούν οι ψευδαισθήσεις να μου φέρουν ευτυχία; Τι άλλο από την θύμησή Σου μπορεί να ικανοποιήσει τον Υιό Σου; Δεν θα δεχτώ τίποτα λιγότερο από ό,τι μου έχεις δώσει Εσύ. Περιβάλλομαι από την Αγάπη Σου, για πάντα ακλόνητος, παντοτινά γαλήνιος  και ασφαλής. Ο Υιός του Θεού πρέπει να είναι έτσι όπως τον δημιούργησες.


Σήμερα προσπερνάμε τις ψευδαισθήσεις. Και αν ακούσουμε τον πειρασμό να μας καλεί να μείνουμε και να αργοπορήσουμε μέσα στο όνειρο, στρεφόμαστε και ρωτάμε τον εαυτό μας αν εμείς, οι Υιοί του Θεού, μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με όνειρα, όταν μπορούμε να επιλέξουμε τον Ουρανό τόσο εύκολα όσο και την κόλαση, και η αγάπη να αντικαταστήσει κάθε φόβο. 

ΜΑΘΗΜΑ 273


Η ηρεμία της ειρήνης του Θεού είναι δική μου.

Ίσως είμαστε έτοιμοι τώρα για μια μέρα ανενόχλητης γαλήνης. Αν αυτό δεν είναι ακόμα εφικτό, είμαστε ικανοποιημένοι και ακόμα περισσότερο ευχαριστημένοι να μάθουμε πώς μπορούμε να πετύχουμε μια τέτοια μέρα. Αν ενδώσουμε σε κάποια ενόχληση, ας μάθουμε πώς να την διώχνουμε και να επιστρέφουμε στην ειρήνη. Δεν χρειάζεται παρά να πούμε στο νου μας, με βεβαιότητα. Η ηρεμία της ειρήνης του Θεού είναι δική μου, και τίποτα δεν θα μπορεί να παρεισφρήσει στην ειρήνη που ο Θεός ο Ίδιος έχει δώσει στον Υιό Του.
Πατέρα, η ειρήνη Σου είναι δική μου. Τι ανάγκη έχω να φοβάμαι ότι κάτι μπορεί να μου στερήσει αυτό που Εσύ θέλεις να κρατήσω; Δεν γίνεται να χάσω τα δώρα Σου προς εμένα. Άρα η ειρήνη που Εσύ έδωσες στον Υιό Σου βρίσκεται ακόμα μαζί μου, μέσα στην ησυχία και την αιώνια αγάπη μου για Σένα.


ΜΑΘΗΜΑ 274


Η σημερινή μέρα ανήκει στην αγάπη. Ας μην φοβάμαι.

Σήμερα, θέλω να αφήσω όλα τα πράγματα να είναι έτσι όπως Εσύ τα δημιούργησες, και να δώσω στον Υιό Σου την τιμή που αρμόζει στην αθωότητά του ∙ την αγάπη αδερφού προς τον αδελφό και τον Φίλο του. Μέσα από αυτό απελευθερώνομαι. Και μέσα από αυτό η αλήθεια θα εισέλθει εκεί που ήταν οι ψευδαισθήσεις, το φως θα αντικαταστήσει όλο το σκοτάδι, και ο Υιός Σου θα γνωρίζει ότι είναι έτσι όπως Εσύ τον δημιούργησες.

Μια ιδιαίτερη ευλογία έρχεται σε μας σήμερα, από Εκείνον που είναι ο Πατέρας μας. Δώσε αυτή την ημέρα σε Εκείνον, και δεν θα υπάρξει καθόλου φόβος σήμερα, διότι αυτή η μέρα δίδεται στην αγάπη.





ΜΑΘΗΜΑ 275


Η θεραπευτική Φωνή του Θεού προστατεύει όλα τα πράγματα σήμερα.

Σήμερα ας δώσουμε προσοχή στην Φωνή του Θεού, η οποία λέει ένα αρχαίο μάθημα, που δεν είναι περισσότερο αληθινό σήμερα, από οποιαδήποτε άλλη μέρα. Όμως αυτή η μέρα έχει επιλεγεί να είναι η ώρα που θα αναζητήσουμε, θ’ ακούσουμε και θα μάθουμε και θα καταλάβουμε. Έλα μαζί μου να ακούσουμε. Γιατί η Φωνή του Θεού μας μιλά για πράγματα που δεν μπορούμε να καταλάβουμε μόνοι, ούτε να τα μάθουμε ξεχωριστά. Μέσα σε αυτή όλα τα πράγματα προστατεύονται. Και μέσα σ’ αυτή βρίσκεται η θεραπεία της Φωνής που μιλά εκ μέρους του Θεού.

Η θεραπευτική Σου Φωνή προστατεύει όλα τα πράγματα σήμερα, άρα αφήνω όλα τα πράγματα σε Σένα. Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχώ για τίποτα. Γιατί η Φωνή Σου θα μου λέει τι να κάνω και που να πάω ∙  σε ποιον να μιλήσω και τι να του πω, τι σκέψεις να 

ΜΑΘΗΜΑ 276


Ο Λόγος του Θεού μου έχει δοθεί για να μιλώ.

Ποιος είναι ο Λόγος του Θεού; «Ο Υιός μου είναι αγνός και άγιος όπως Εγώ.» Και έτσι ο Θεός έγινε o Πατέρας του Υιού που αγαπά, γιατί έτσι δημιουργήθηκε. Αυτό τον Λόγο ο Υιός δεν τον δημιούργησε μαζί με Εκείνον, διότι με αυτόν ο Υιός γεννήθηκε. Ας δεχτούμε την Πατρότητά Του, και όλα μας δίνονται. Αν αρνηθούμε ότι δημιουργηθήκαμε με την Αγάπη Του, αρνιόμαστε τον Εαυτό μας και είμαστε αβέβαιοι για το Ποιοι είμαστε, Ποιος είναι ο Πατέρας μας, και για ποιο σκοπό έχουμε έρθει. Και όμως, το μόνο που χρειάζεται, είναι να αναγνωρίσουμε Αυτόν που μας έδωσε τον Λόγο Του στην δημιουργία μας, να Τον θυμηθούμε κι έτσι να θυμηθούμε τον Εαυτό μας.


Πατέρα, ο Λόγος Σου είναι δικός μου. Και είναι μόνο αυτός που θα ήθελα να λέω σε όλους τους αδερφούς μου, που μου έχουν δοθεί για να τους αγαπώ σαν δικούς μου. Όπως κι εγώ έχω σωθεί και  είμαι αγαπητός και ευλογημένος από Εσένα.

ΜΑΘΗΜΑ 277


Ας μην δεσμεύω τον Υιό Σου με νόμους που έφτιαξα εγώ.

Ο Υιός Σου είναι ελεύθερος, Πατέρα μου. Ας μην φαντάζομαι ότι τον έχω δεσμεύσει με νόμους που έφτιαξα εγώ για να κυβερνήσω το σώμα. Αυτός δεν υπόκειται σε κανένα νόμο που έφτιαξα για να κάνω πιο ασφαλές το σώμα. Αυτός δεν αλλάζει από κάτι που είναι μεταβλητό. Δεν είναι υπόδουλος σε κανένα νόμο του χρόνου. Είναι όπως Εσύ τον δημιούργησες, διότι δεν γνωρίζει άλλο νόμο εκτός από το νόμο της αγάπης.



ΜΑΘΗΜΑ 278

Αν είμαι περιορισμένος, τότε ούτε και ο Πατέρας μου είναι ελεύθερος.
Αν δεχτώ ότι είμαι φυλακισμένος μέσα σε ένα σώμα, μέσα σε έναν κόσμο στον οποίο όλα όσα φαίνονται ότι ζουν, έπειτα φαίνονται ότι πεθαίνουν, τότε και ο Πατέρας μου είναι φυλακισμένος μαζί μου. Και αυτό είναι που πιστεύω, όταν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να υπακούω τους νόμους που υπακούει αυτός ο κόσμος ∙ την αδυναμία και τις αμαρτίες τις οποίες αντιλαμβάνομαι ως αληθινές, και δεν μπορώ να τους ξεφύγω. Αν είμαι περιορισμένος με οποιοδήποτε τρόπο , δεν γνωρίζω ούτε τον Πατέρα μου ούτε τον Εαυτό μου. Και χάνω όλη την πραγματικότητα. Γιατί η αλήθεια είναι ελεύθερη, και ό,τι είναι περιορισμένο δεν είναι μέρος της αλήθειας.


Πατέρα, δεν ζητώ τίποτα, παρά μόνο την αλήθεια. Έχω κάνει πολλές ανόητες σκέψεις για τον εαυτό μου και την δημιουργία μου, και έχω φέρει ένα όνειρο φόβου μέσα στο νου μου. Σήμερα, δεν θέλω να ονειρεύομαι. Διαλέγω τον δρόμο προς Εσένα αντί για τον δρόμο της τρέλας και του φόβου. Γιατί η αλήθεια είναι ασφαλής, και μόνο η αγάπη είναι βέβαιη.


ΜΑΘΗΜΑ 279

Η ελευθερία της δημιουργίας υπόσχεται και την δική μου.

Μου έχει δοθεί η υπόσχεση για το τέλος των ονείρων, διότι ο Υιός του Θεού δεν έχει εγκαταλειφθεί από την Αγάπη Του. Μόνο στα όνειρα υπάρχει κάποια στιγμή που φαίνεται πως βρίσκεται στην φυλακή, και περιμένει μια μελλοντική ελευθερία, αν είναι να έρθει και αυτή καθόλου. Όμως στην πραγματικότητα τα όνειρά του έχουν τελειώσει, και η αλήθεια έχει εδραιωθεί στην θέση τους.. Και τώρα η ελευθερία είναι ήδη δική του. Πρέπει εγώ να περιμένω αλυσοδεμένος με αλυσίδες που έχουν ήδη σπάσει για να ελευθερωθώ, όταν ο Θεός μου προσφέρει την ελευθερία τώρα;


Θα δεχτώ τις υποσχέσεις Σου σήμερα, και θα δώσω την πίστη μου σε αυτές. Ο Πατέρας μου αγαπά τον Υιό που δημιούργησε σαν τον Εαυτό Του. Θα ήθελες ποτέ Εσύ να μου στερήσεις τα δώρα που μου έδωσες;
                                                                




                                                                

ΜΑΘΗΜΑ 280
Τι όρια μπορώ να επιβάλλω στον Υιό του Θεού;

Αυτός που ο Θεός δημιούργησε χωρίς όρια, είναι ελεύθερος. Μπορεί να επινοήσει αιχμαλωσία για τον εαυτό του, αλλά μόνο στις ψευδαισθήσεις, όχι στην αλήθεια. Καμία Σκέψη του Θεού δεν έχει αφήσει το Νου του Πατέρα της. Καμία Σκέψη του Θεού δεν είναι περιορισμένη με κανένα τρόπο. Δεν υπάρχει Σκέψη του Θεού που να μην είναι για πάντα αγνή. Μπορώ εγώ να επιβάλλω όρια στον Υιό του Θεού, τον οποίο ο Πατέρας του θέλησε να είναι απεριόριστος, και όμοιος με τον Ίδιο σε ελευθερία και αγάπη;


 Σήμερα ας αποδώσω τιμές στον Υιό Σου, διότι μόνο έτσι βρίσκω τον δρόμο μου προς Εσένα. Πατέρα, δεν επιβάλλω όρια στον Υιό του Θεού που αγαπάς και δημιούργησες απεριόριστο. Η τιμή που αποδίδω σε αυτόν είναι δική Σου, και ό,τι είναι δικό Σου ανήκει και σε μένα.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ;



1.  Το Άγιο Πνεύμα μεσολαβεί ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις και την αλήθεια. Εφόσον πρέπει να γεφυρώσει το κενό ανάμεσα στην πραγματικότητα και τα όνειρα, η αντίληψη οδηγεί στην γνώση μέσω της χάριτος που ο Θεός έχει δώσει σε Αυτό, ως δώρο Του σε όλους όσους στρέφονται προς Αυτό για την αλήθεια. Περνώντας την γέφυρα που παρέχει το Άγιο Πνεύμα, τα όνειρα οδηγούνται στην αλήθεια, για να σκορπίσουν μπροστά στο φως της γνώσης. Εκεί οι εικόνες και οι ήχοι παραμερίζονται μια για πάντα. Και στο μέρος που ήταν αντιληπτά πριν, η συγχώρεση κάνει δυνατή την γαλήνια λήξη της αντίληψης.
2. Ο στόχος που θέτει η διδασκαλία του Αγίου Πνεύματος είναι απλά το τέλος των ονείρων. Διότι οι εικόνες και οι ήχοι πρέπει να μεταφραστούν από μαρτυρίες φόβου σε μαρτυρίες αγάπης. Και όταν αυτό έχει επιτευχθεί ολοκληρωτικά, η μάθηση θα έχει επιτύχει τον μόνο στόχο που έχει στην πραγματικότητα.  Διότι η μάθηση, έτσι όπως την οδηγεί το Άγιο Πνεύμα προς την έκβαση που αντιλαμβάνεται Εκείνο γι αυτή, γίνεται το μέσον για να ξεπεράσει τον εαυτό της, και να αντικατασταθεί από την αιώνια αλήθεια.
3. Αν μόνο ήξερες πόσο λαχταρά ο Πατέρας σου να σε κάνει ν’ αναγνωρίσεις την αθωότητά σου, δεν θα άφηνες την Φωνή Του να σε καλεί μάταια, ούτε θα απομακρυνόσουν από αυτό που σου δίνει Εκείνος για ν’ αντικαταστήσεις τις τρομακτικές εικόνες και τα όνειρα που έφτιαξες. Το Άγιο Πνεύμα καταλαβαίνει το μέσον που έφτιαξες, με το οποίο θέλεις να πετύχεις αυτό που είναι για πάντα ανέφικτο. Και αν εσύ Του το προσφέρεις, Αυτό θα χρησιμοποιήσει τα μέσα που έφτιαξες εσύ για να εξορίσεις τον εαυτό σου, έτσι ώστε να επαναφέρει το νου σου εκεί όπου βρίσκεται πραγματικά στο σπίτι του.
4.Από την γνώση, εκεί όπου Εκείνο έχει τοποθετηθεί από τον Θεό, το Άγιο Πνεύμα σε καλεί, να αφήσεις την συγχώρεση να αναπαυτεί πάνω στα όνειρά σου, και να επανέλθεις στα λογικά σου και στην πνευματική σου γαλήνη. Δίχως την συγχώρεση τα όνειρά σου θα παραμένουν για να σε τρομοκρατούν. Και η θύμηση όλης της Αγάπης του Πατέρας σου δεν θα επανέλθει για να σηματοδοτήσει τον ερχομό του τέλους των ονείρων.

5. Δέξου το δώρο του Πατέρα σου. Είναι ένα Κάλεσμα από την Αγάπη προς την Αγάπη να μην είναι παρά ο Εαυτός Της. Το Άγιο Πνεύμα είναι το δώρο Του, με το οποίο επανορθώνεται η ησυχία του Ουρανού στον αγαπημένο Υιό του Θεού. Θα ήθελες ν’ αρνηθείς να αναλάβεις την λειτουργία της ολοκλήρωσης του Θεού, όταν το μόνο που θέλει Εκείνος είναι να είσαι ολοκληρωμένος;

ΜΑΘΗΜΑ 281

Δεν γίνεται να πληγωθώ από τίποτα εκτός από τις σκέψεις μου.

Πατέρα, ο Υιός Σου είναι τέλειος. Όταν νομίζω πως πληγώνομαι με οποιοδήποτε τρόπο, είναι επειδή έχω ξεχάσει ποιος είμαι, και ότι είμαι έτσι όπως με δημιούργησες Εσύ. Οι Σκέψεις Σου μπορούν να μου φέρουν μόνο ευτυχία. Αν ποτέ είμαι λυπημένος ή πληγωμένος ή άρρωστος, έχω ξεχάσει τι σκέφτεσαι Εσύ, και έχω βάλει τις δικές μου μικρές ανούσιες σκέψεις στην θέση που ανήκουν, και βρίσκονται πραγματικά οι δικές Σου. Δεν γίνεται να πληγωθώ από τίποτα εκτός από τις σκέψεις μου. Οι Σκέψεις που σκέφτομαι μαζί με Σένα μπορούν μόνο να ευλογούν. Οι Σκέψεις που σκέφτομαι μαζί Σου μόνο είναι αληθινές.

Δεν θα πληγώσω τον εαυτό μου σήμερα. Γιατί βρίσκομαι πολύ πέρα από κάθε πόνο. Ο Πατέρας μου με προστατεύει και με τοποθέτησε ασφαλή στον Ουρανό. Και εγώ δεν θέλω να επιτίθεμαι στον Υιό που αγαπά, γιατί ό,τι αγαπά Εκείνος είναι και δικό μου για να το αγαπήσω.

ΜΑΘΗΜΑ 282

Δεν θα φοβάμαι την αγάπη σήμερα.

Μόνο αυτό αν μπορούσα να συνειδητοποιήσω σήμερα, η σωτηρία θα ήταν πιο κοντά σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η απόφαση να μην είμαι παράφρων, και να δεχτώ τον εαυτό μου έτσι όπως ο Θεός ο Ίδιος, ο Πατέρας μου και η Πηγή μου, με δημιούργησε. Αυτή είναι η απόφαση να μην κοιμάμαι μέσα σε όνειρα θανάτου, όσο η αλήθεια παραμένει ζωντανή για πάντα μέσα στην χαρά της ζωής. Και αυτή είναι η επιλογή να αναγνωρίσω τον Εαυτό τον Οποίο ο Θεός δημιούργησε ως Υιό που αγαπά, και παραμένει η δική μου μοναδική Πραγματικότητα.

Πατέρα, το Όνομά Σου είναι Αγάπη, και το ίδιο και το δικό μου. Αυτή είναι η αλήθεια. Και γίνεται η αλήθεια ν’ αλλάξει μόνο και μόνο δίνοντάς της ένα άλλο όνομα; Το όνομα του φόβου είναι απλά ένα λάθος. Ας μην φοβάμαι την αλήθεια σήμερα.

ΜΑΘΗΜΑ 283
Η αληθινή μου Ταυτότητα κατοικεί μέσα σε Σένα.
Πατέρα, έφτιαξα μια εικόνα του εαυτού μου, και αυτήν αποκαλώ Υιό του Θεού.
Και όμως, η δημιουργία είναι έτσι όπως ήταν πάντα, γιατί η δική Σου Δημιουργία είναι αναλλοίωτη. Ας μην λατρεύω είδωλα. Είμαι αυτός που ο Πατέρας μου αγαπά. Η αγιότητά του παραμένει το φως του Ουρανού και η Αγάπη του Θεού. Ό,τι είναι αγαπητό από Εσένα δεν είναι ασφαλές; Δεν είναι το φως του Ουρανού άπειρο; Δεν είναι ο Υιός Σου η αληθινή μου Ταυτότητα, αφού Εσύ δημιούργησες όλα όσα υπάρχουν;
Τώρα είμαστε ένα με κοινή Ταυτότητα, με τον Θεό τον Πατέρα μας ως μόνη μας Πηγή, και ό,τι έχει δημιουργήσει μέρος από εμάς. Κι έτσι προσφέρουμε ευλογίες σε όλα τα πράγματα, και ενωνόμαστε με αγάπη με όλο τον κόσμο, τον οποίο η συγχώρεσή έχει κάνει ένα με μας.

ΜΑΘΗΜΑ 284

Μπορώ να επιλέξω να αλλάξω τις σκέψεις που πληγώνουν.

Η απώλεια δεν είναι απώλεια αν την αντιληφθείς σωστά. Δεν είναι δυνατόν να νιώθω πόνο. Δεν υπάρχει θλίψη για καμιά αιτία. Και τα βάσανα οποιασδήποτε μορφής δεν είναι παρά ένα όνειρο. Αυτή είναι η αλήθεια, και στην αρχή απλά λέγεται και έπειτα επαναλαμβάνεται πολλές φορές ∙ μετά γίνεται αποδεκτή επιλεκτικά, με πολλές επιφυλάξεις. Έπειτα λαμβάνεται υπόψη όλο και πιο σοβαρά, και εν τέλει γίνεται αποδεκτή ως η αλήθεια. Μπορώ να επιλέξω να αλλάξω τις σκέψεις που πληγώνουν. Και σήμερα θα πάω ακόμα πιο πέρα από αυτές τις λέξεις, θα προσπεράσω όλες τις επιφυλάξεις, και θα φτάσω στην πλήρη αποδοχή της αλήθειας μέσα σε αυτά .

Πατέρα, αυτό που μου έχεις δώσει Εσύ δεν είναι δυνατόν να πληγώνει, άρα η θλίψη και ο πόνος πρέπει να είναι αδύνατοι. Ας μην αποτύχω να Σε εμπιστευτώ σήμερα, και να δεχτώ μόνο τα χαρμόσυνα ως δώρα Σου ∙ να δεχτώ μόνο το χαρμόσυνο ως αλήθεια.



ΜΑΘΗΜΑ 285

Η αγιότητά μου λάμπει φωτεινή και ολοκάθαρη σήμερα.

Σήμερα ξυπνώ με χαρά, και περιμένω μόνο χαρμόσυνα πράγματα του Θεού να έρθουν σε μένα. Μόνο αυτά ζητώ να έρθουν, και συνειδητοποιώ ότι η πρόσκλησή μου θα απαντηθεί από τις σκέψεις στις οποίες την έστειλα. Και θα ζητώ μόνο χαρμόσυνα πράγματα την στιγμή που δέχομαι την αγιότητά μου. Γιατί σε τι θα μου χρησίμευε ο πόνος, τι σκοπό θα εκπλήρωνε οποιοδήποτε βάσανό μου, και σε τι θα με ωφελούσαν η λύπη και η απώλεια αν η παράνοια φύγει από μένα σήμερα, και δεχτώ την αγιότητά μου στην θέση της;

Πατέρα, η αγιότητά μου είναι δική Σου. Ας αγαλλιάσω με αυτή, και μέσα από την συγχώρεση ας επανορθωθεί η σωφροσύνη. Ο Υιός Σου είναι ακόμα έτσι όπως Εσύ τον δημιούργησες. Η αγιότητά μου είναι μέρος από μένα, και μέρος από Σένα. Και τι είναι αυτό που μπορεί να μεταβάλλει την Αγιότητα την Ίδια;
ΜΑΘΗΜΑ 286

Η καρδιά μου αναπαύεται μέσα στην σιγαλιά του Ουρανού.

Πατέρα, πόσο ήρεμα είναι σήμερα! Πόσο ήσυχα όλα τα πράγματα έρχονται στην θέση τους! Αυτή είναι η μέρα που έχει επιλεγεί να είναι η ώρα που θα καταλάβω το μάθημα ότι δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα εγώ. Μέσα σε Σένα κάθε επιλογή έχει ήδη γίνει. Μέσα σε Σένα κάθε σύγκρουση έχει επιλυθεί. Μέσα σε Σένα όλα όσα ελπίζω να βρω μου έχουν ήδη δοθεί. Η γαλήνη σου είναι δική μου. Η καρδιά μου είναι ήσυχη, και ο νους μου αναπαύεται. Η Αγάπη Σου είναι ο Ουρανός, και η Αγάπη Σου είναι δική μου.

Η σιγαλιά της σημερινής ημέρας θα μας δώσει ελπίδα ότι έχουμε βρει τον δρόμο, και έχουμε διανύσει μεγάλη απόσταση σε αυτόν προς ένα απόλυτα βέβαιο στόχο. Σήμερα δεν θα αμφιβάλλουμε για το τέλος που ο Ίδιος ο Θεός μας έχει υποσχεθεί. Δίνουμε την εμπιστοσύνη μας σε Αυτόν, και στον Εαυτό μας, ο Οποίος είναι ακόμα ένα με Εκείνον.


ΜΑΘΗΜΑ 287

Εσύ είσαι ο στόχος μου, Πατέρα μου. Μόνο Εσύ.

Πού αλλού μπορεί να θέλω να πάω εκτός από τον Ουρανό; Τι θα μπορούσε να είναι υποκατάστατο της ευτυχίας; Ποιο άλλο δώρο είναι δυνατόν να προτιμούσα εκτός από την ειρήνη του Θεού; Ποιον άλλο θησαυρό να αναζητήσω να βρω και να διαφυλάξω που να μπορεί να συγκριθεί με την Ταυτότητά μου; Και είναι δυνατόν να προτιμώ να ζω με τον φόβο παρά με την αγάπη;

Εσύ είσαι ο στόχος μου. Πατέρα μου. Τι άλλο εκτός από Σένα θα μπορούσα να ποθήσω να έχω; Σε ποιον άλλο δρόμο εκτός από αυτόν που οδηγεί σε Σένα θα μπορούσα να επιθυμήσω να πορευτώ; Και τι άλλο εκτός από την δική Σου θύμηση θα μπορούσε να σηματοδοτήσει για μένα το τέλος των ονείρων και των μάταιων υποκατάστατων της αλήθειας; Εσύ είσαι ο μοναδικός μου στόχος. Ο Υιός Σου θέλει να είναι έτσι όπως Εσύ τον δημιούργησες. Με ποιον άλλο τρόπο εκτός από αυτόν είναι δυνατόν να περιμένω πως θ’ αναγνωρίσω τον Εαυτό μου, και να γίνω ένα με την Ταυτότητά μου;

ΜΑΘΗΜΑ 288

Ας ξεχάσω το παρελθόν του αδελφού μου σήμερα.

Αυτή είναι η σκέψη που οδηγεί τον δρόμο προς τα Σένα, και με φέρνει στον στόχο μου. Δεν μπορώ να έρθω σε Σένα χωρίς τον αδερφό μου. Και για ν’ αναγνωρίσω την Πηγή μου, πρέπει πρώτα ν’ αναγνωρίσω αυτό που Εσύ δημιούργησες ένα με μένα. Του αδελφού μου είναι το χέρι που με οδηγεί στον δρόμο προς τα Σένα. Οι αμαρτίες του είναι στο παρελθόν μαζί με τις δικές μου, και εφόσον το παρελθόν έχει τελειώσει, έχω σωθεί. Ας μην το περιθάλπω μέσα στην καρδιά μου, ειδάλλως θα χάσω το δρόμο προς Εσένα. Ο αδελφός μου είναι ο σωτήρας μου. Ας μην επιτίθεμαι στον σωτήρα που Εσύ μου έχεις δώσει. Αλλά ας τιμώ αυτόν που φέρει το Όνομά Σου, έτσι ώστε να θυμηθώ ότι είναι και δικό μου.

Συγχώρεσε με, λοιπόν, σήμερα. Και θα ξέρεις ότι με έχεις συγχωρήσει αν βλέπεις τον αδελφό σου μέσα στο φως της αγιότητας. Δεν γίνεται να είναι λιγότερο άγιος από μένα, και ούτε εσύ μπορεί να είσαι αγιότερος από αυτόν.


ΜΑΘΗΜΑ 289

Το παρελθόν τελείωσε. Δεν μπορεί να με αγγίξει.

Μόνο όταν το παρελθόν τελειώσει μέσα στο νου μου, ο πραγματικός κόσμος δεν θα διαφεύγει από την όρασή μου. Γιατί πραγματικά κοιτάζω στο πουθενά ∙ βλέποντας μόνο αυτό που δεν είναι εκεί. Πώς μπορώ, λοιπόν, να αντιληφθώ τον κόσμο που προσφέρει η συγχώρεση; Για να κρύψει αυτόν τον κόσμο φτιάχτηκε το παρελθόν, γιατί αυτό τον κόσμο μπορείς να τον δεις μόνο τώρα. Δεν έχει παρελθόν. Διότι τί άλλο μπορεί να συγχωρεθεί εκτός από το παρελθόν, και αυτό, μόλις συγχωρεθεί, εξαφανίζεται.

Πατέρα, ας μην βλέπω ένα παρελθόν που δεν βρίσκεται εκεί. Διότι Εσύ μου έχεις προσφέρει την δική Σου αντικατάσταση, σε ένα τωρινό κόσμο που το παρελθόν έχει αφήσει ανέγγιχτο και ελεύθερο από αμαρτία. Εδώ βρίσκεται το τέλος της ενοχής. Και εδώ ετοιμάζομαι για το τελικό Σου βήμα. Γιατί να απαιτώ να περιμένεις κι άλλο για να βρει ο Υιός Σου την ομορφιά που Εσύ σχεδίασες να είναι η λήξη όλων των ονείρων του και όλου του πόνου του;


ΜΑΘΗΜΑ 290

Το μόνο που βλέπω είναι η παρούσα ευτυχία μου .

Εκτός κι αν κοιτάζω κάτι που δεν βρίσκεται εκεί, το μόνο που βλέπω είναι η παρούσα ευτυχία μου. Μάτια που αρχίζουν να ανοίγουν επιτέλους βλέπουν. Και θέλω θα έλθει η όραση του Χριστού σε μένα σήμερα. Αυτό που αντιλαμβάνομαι χωρίς την διόρθωση του Θεού για την όραση που έφτιαξα εγώ, είναι τρομακτικό και οδυνηρό για να το κοιτώ. Όμως, δεν θα επιτρέψω στο νου μου να εξαπατάται από την πεποίθηση ότι το όνειρο που έφτιαξα εγώ είναι αληθινό, ούτε για μια στιγμή ακόμα. Αυτή την μέρα αναζητώ την παρούσα ευτυχία μου, και να μην βλέπω τίποτα άλλο εκτός από αυτό που αναζητώ.


Με αυτό αποφασίζω να έρθω σε Σένα, και να ζητήσω την δύναμή Σου για να με στηρίζει σήμερα, ενώ εγώ θα πράττω μόνο το Θέλημά Σου. Εσύ δεν γίνεται να μην μ’ ακούσεις, Πατέρα. Αυτό που ζητώ μου το έχεις ήδη δώσει, και είμαι σίγουρος ότι θα δω την ευτυχία μου σήμερα.

ΜΑΘΗΜΑ 281

Δεν γίνεται να πληγωθώ από τίποτα εκτός από τις σκέψεις μου.

Πατέρα, ο Υιός Σου είναι τέλειος. Όταν νομίζω πως πληγώνομαι με οποιοδήποτε τρόπο, είναι επειδή έχω ξεχάσει ποιος είμαι, και ότι είμαι έτσι όπως με δημιούργησες Εσύ. Οι Σκέψεις Σου μπορούν να μου φέρουν μόνο ευτυχία. Αν ποτέ είμαι λυπημένος ή πληγωμένος ή άρρωστος, έχω ξεχάσει τι σκέφτεσαι Εσύ, και έχω βάλει τις δικές μου μικρές ανούσιες σκέψεις στην θέση που ανήκουν, και βρίσκονται πραγματικά οι δικές Σου. Δεν γίνεται να πληγωθώ από τίποτα εκτός από τις σκέψεις μου. Οι Σκέψεις που σκέφτομαι μαζί με Σένα μπορούν μόνο να ευλογούν. Οι Σκέψεις που σκέφτομαι μαζί Σου μόνο είναι αληθινές.

Δεν θα πληγώσω τον εαυτό μου σήμερα. Γιατί βρίσκομαι πολύ πέρα από κάθε πόνο. Ο Πατέρας μου με προστατεύει και με τοποθέτησε ασφαλή στον Ουρανό. Και εγώ δεν θέλω να επιτίθεμαι στον Υιό που αγαπά, γιατί ό,τι αγαπά Εκείνος είναι και δικό μου για να το αγαπήσω.

ΜΑΘΗΜΑ 282

Δεν θα φοβάμαι την αγάπη σήμερα.

Μόνο αυτό αν μπορούσα να συνειδητοποιήσω σήμερα, η σωτηρία θα ήταν πιο κοντά σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η απόφαση να μην είμαι παράφρων, και να δεχτώ τον εαυτό μου έτσι όπως ο Θεός ο Ίδιος, ο Πατέρας μου και η Πηγή μου, με δημιούργησε. Αυτή είναι η απόφαση να μην κοιμάμαι μέσα σε όνειρα θανάτου, όσο η αλήθεια παραμένει ζωντανή για πάντα μέσα στην χαρά της ζωής. Και αυτή είναι η επιλογή να αναγνωρίσω τον Εαυτό τον Οποίο ο Θεός δημιούργησε ως Υιό που αγαπά, και παραμένει η δική μου μοναδική Πραγματικότητα.

Πατέρα, το Όνομά Σου είναι Αγάπη, και το ίδιο και το δικό μου. Αυτή είναι η αλήθεια. Και γίνεται η αλήθεια ν’ αλλάξει μόνο και μόνο δίνοντάς της ένα άλλο όνομα; Το όνομα του φόβου είναι απλά ένα λάθος. Ας μην φοβάμαι την αλήθεια σήμερα.

ΜΑΘΗΜΑ 283
Η αληθινή μου Ταυτότητα κατοικεί μέσα σε Σένα.
Πατέρα, έφτιαξα μια εικόνα του εαυτού μου, και αυτήν αποκαλώ Υιό του Θεού.
Και όμως, η δημιουργία είναι έτσι όπως ήταν πάντα, γιατί η δική Σου Δημιουργία είναι αναλλοίωτη. Ας μην λατρεύω είδωλα. Είμαι αυτός που ο Πατέρας μου αγαπά. Η αγιότητά του παραμένει το φως του Ουρανού και η Αγάπη του Θεού. Ό,τι είναι αγαπητό από Εσένα δεν είναι ασφαλές; Δεν είναι το φως του Ουρανού άπειρο; Δεν είναι ο Υιός Σου η αληθινή μου Ταυτότητα, αφού Εσύ δημιούργησες όλα όσα υπάρχουν;
Τώρα είμαστε ένα με κοινή Ταυτότητα, με τον Θεό τον Πατέρα μας ως μόνη μας Πηγή, και ό,τι έχει δημιουργήσει μέρος από εμάς. Κι έτσι προσφέρουμε ευλογίες σε όλα τα πράγματα, και ενωνόμαστε με αγάπη με όλο τον κόσμο, τον οποίο η συγχώρεσή έχει κάνει ένα με μας.

ΜΑΘΗΜΑ 284

Μπορώ να επιλέξω να αλλάξω τις σκέψεις που πληγώνουν.

Η απώλεια δεν είναι απώλεια αν την αντιληφθείς σωστά. Δεν είναι δυνατόν να νιώθω πόνο. Δεν υπάρχει θλίψη για καμιά αιτία. Και τα βάσανα οποιασδήποτε μορφής δεν είναι παρά ένα όνειρο. Αυτή είναι η αλήθεια, και στην αρχή απλά λέγεται και έπειτα επαναλαμβάνεται πολλές φορές ∙ μετά γίνεται αποδεκτή επιλεκτικά, με πολλές επιφυλάξεις. Έπειτα λαμβάνεται υπόψη όλο και πιο σοβαρά, και εν τέλει γίνεται αποδεκτή ως η αλήθεια. Μπορώ να επιλέξω να αλλάξω τις σκέψεις που πληγώνουν. Και σήμερα θα πάω ακόμα πιο πέρα από αυτές τις λέξεις, θα προσπεράσω όλες τις επιφυλάξεις, και θα φτάσω στην πλήρη αποδοχή της αλήθειας μέσα σε αυτά .

Πατέρα, αυτό που μου έχεις δώσει Εσύ δεν είναι δυνατόν να πληγώνει, άρα η θλίψη και ο πόνος πρέπει να είναι αδύνατοι. Ας μην αποτύχω να Σε εμπιστευτώ σήμερα, και να δεχτώ μόνο τα χαρμόσυνα ως δώρα Σου ∙ να δεχτώ μόνο το χαρμόσυνο ως αλήθεια.



ΜΑΘΗΜΑ 285

Η αγιότητά μου λάμπει φωτεινή και ολοκάθαρη σήμερα.

Σήμερα ξυπνώ με χαρά, και περιμένω μόνο χαρμόσυνα πράγματα του Θεού να έρθουν σε μένα. Μόνο αυτά ζητώ να έρθουν, και συνειδητοποιώ ότι η πρόσκλησή μου θα απαντηθεί από τις σκέψεις στις οποίες την έστειλα. Και θα ζητώ μόνο χαρμόσυνα πράγματα την στιγμή που δέχομαι την αγιότητά μου. Γιατί σε τι θα μου χρησίμευε ο πόνος, τι σκοπό θα εκπλήρωνε οποιοδήποτε βάσανό μου, και σε τι θα με ωφελούσαν η λύπη και η απώλεια αν η παράνοια φύγει από μένα σήμερα, και δεχτώ την αγιότητά μου στην θέση της;

Πατέρα, η αγιότητά μου είναι δική Σου. Ας αγαλλιάσω με αυτή, και μέσα από την συγχώρεση ας επανορθωθεί η σωφροσύνη. Ο Υιός Σου είναι ακόμα έτσι όπως Εσύ τον δημιούργησες. Η αγιότητά μου είναι μέρος από μένα, και μέρος από Σένα. Και τι είναι αυτό που μπορεί να μεταβάλλει την Αγιότητα την Ίδια;
ΜΑΘΗΜΑ 286

Η καρδιά μου αναπαύεται μέσα στην σιγαλιά του Ουρανού.

Πατέρα, πόσο ήρεμα είναι σήμερα! Πόσο ήσυχα όλα τα πράγματα έρχονται στην θέση τους! Αυτή είναι η μέρα που έχει επιλεγεί να είναι η ώρα που θα καταλάβω το μάθημα ότι δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα εγώ. Μέσα σε Σένα κάθε επιλογή έχει ήδη γίνει. Μέσα σε Σένα κάθε σύγκρουση έχει επιλυθεί. Μέσα σε Σένα όλα όσα ελπίζω να βρω μου έχουν ήδη δοθεί. Η γαλήνη σου είναι δική μου. Η καρδιά μου είναι ήσυχη, και ο νους μου αναπαύεται. Η Αγάπη Σου είναι ο Ουρανός, και η Αγάπη Σου είναι δική μου.

Η σιγαλιά της σημερινής ημέρας θα μας δώσει ελπίδα ότι έχουμε βρει τον δρόμο, και έχουμε διανύσει μεγάλη απόσταση σε αυτόν προς ένα απόλυτα βέβαιο στόχο. Σήμερα δεν θα αμφιβάλλουμε για το τέλος που ο Ίδιος ο Θεός μας έχει υποσχεθεί. Δίνουμε την εμπιστοσύνη μας σε Αυτόν, και στον Εαυτό μας, ο Οποίος είναι ακόμα ένα με Εκείνον.


ΜΑΘΗΜΑ 287

Εσύ είσαι ο στόχος μου, Πατέρα μου. Μόνο Εσύ.

Πού αλλού μπορεί να θέλω να πάω εκτός από τον Ουρανό; Τι θα μπορούσε να είναι υποκατάστατο της ευτυχίας; Ποιο άλλο δώρο είναι δυνατόν να προτιμούσα εκτός από την ειρήνη του Θεού; Ποιον άλλο θησαυρό να αναζητήσω να βρω και να διαφυλάξω που να μπορεί να συγκριθεί με την Ταυτότητά μου; Και είναι δυνατόν να προτιμώ να ζω με τον φόβο παρά με την αγάπη;

Εσύ είσαι ο στόχος μου. Πατέρα μου. Τι άλλο εκτός από Σένα θα μπορούσα να ποθήσω να έχω; Σε ποιον άλλο δρόμο εκτός από αυτόν που οδηγεί σε Σένα θα μπορούσα να επιθυμήσω να πορευτώ; Και τι άλλο εκτός από την δική Σου θύμηση θα μπορούσε να σηματοδοτήσει για μένα το τέλος των ονείρων και των μάταιων υποκατάστατων της αλήθειας; Εσύ είσαι ο μοναδικός μου στόχος. Ο Υιός Σου θέλει να είναι έτσι όπως Εσύ τον δημιούργησες. Με ποιον άλλο τρόπο εκτός από αυτόν είναι δυνατόν να περιμένω πως θ’ αναγνωρίσω τον Εαυτό μου, και να γίνω ένα με την Ταυτότητά μου;

ΜΑΘΗΜΑ 288

Ας ξεχάσω το παρελθόν του αδελφού μου σήμερα.

Αυτή είναι η σκέψη που οδηγεί τον δρόμο προς τα Σένα, και με φέρνει στον στόχο μου. Δεν μπορώ να έρθω σε Σένα χωρίς τον αδερφό μου. Και για ν’ αναγνωρίσω την Πηγή μου, πρέπει πρώτα ν’ αναγνωρίσω αυτό που Εσύ δημιούργησες ένα με μένα. Του αδελφού μου είναι το χέρι που με οδηγεί στον δρόμο προς τα Σένα. Οι αμαρτίες του είναι στο παρελθόν μαζί με τις δικές μου, και εφόσον το παρελθόν έχει τελειώσει, έχω σωθεί. Ας μην το περιθάλπω μέσα στην καρδιά μου, ειδάλλως θα χάσω το δρόμο προς Εσένα. Ο αδελφός μου είναι ο σωτήρας μου. Ας μην επιτίθεμαι στον σωτήρα που Εσύ μου έχεις δώσει. Αλλά ας τιμώ αυτόν που φέρει το Όνομά Σου, έτσι ώστε να θυμηθώ ότι είναι και δικό μου.

Συγχώρεσε με, λοιπόν, σήμερα. Και θα ξέρεις ότι με έχεις συγχωρήσει αν βλέπεις τον αδελφό σου μέσα στο φως της αγιότητας. Δεν γίνεται να είναι λιγότερο άγιος από μένα, και ούτε εσύ μπορεί να είσαι αγιότερος από αυτόν.


ΜΑΘΗΜΑ 289

Το παρελθόν τελείωσε. Δεν μπορεί να με αγγίξει.

Μόνο όταν το παρελθόν τελειώσει μέσα στο νου μου, ο πραγματικός κόσμος δεν θα διαφεύγει από την όρασή μου. Γιατί πραγματικά κοιτάζω στο πουθενά ∙ βλέποντας μόνο αυτό που δεν είναι εκεί. Πώς μπορώ, λοιπόν, να αντιληφθώ τον κόσμο που προσφέρει η συγχώρεση; Για να κρύψει αυτόν τον κόσμο φτιάχτηκε το παρελθόν, γιατί αυτό τον κόσμο μπορείς να τον δεις μόνο τώρα. Δεν έχει παρελθόν. Διότι τί άλλο μπορεί να συγχωρεθεί εκτός από το παρελθόν, και αυτό, μόλις συγχωρεθεί, εξαφανίζεται.

Πατέρα, ας μην βλέπω ένα παρελθόν που δεν βρίσκεται εκεί. Διότι Εσύ μου έχεις προσφέρει την δική Σου αντικατάσταση, σε ένα τωρινό κόσμο που το παρελθόν έχει αφήσει ανέγγιχτο και ελεύθερο από αμαρτία. Εδώ βρίσκεται το τέλος της ενοχής. Και εδώ ετοιμάζομαι για το τελικό Σου βήμα. Γιατί να απαιτώ να περιμένεις κι άλλο για να βρει ο Υιός Σου την ομορφιά που Εσύ σχεδίασες να είναι η λήξη όλων των ονείρων του και όλου του πόνου του;


ΜΑΘΗΜΑ 290

Το μόνο που βλέπω είναι η παρούσα ευτυχία μου .

Εκτός κι αν κοιτάζω κάτι που δεν βρίσκεται εκεί, το μόνο που βλέπω είναι η παρούσα ευτυχία μου. Μάτια που αρχίζουν να ανοίγουν επιτέλους βλέπουν. Και θέλω θα έλθει η όραση του Χριστού σε μένα σήμερα. Αυτό που αντιλαμβάνομαι χωρίς την διόρθωση του Θεού για την όραση που έφτιαξα εγώ, είναι τρομακτικό και οδυνηρό για να το κοιτώ. Όμως, δεν θα επιτρέψω στο νου μου να εξαπατάται από την πεποίθηση ότι το όνειρο που έφτιαξα εγώ είναι αληθινό, ούτε για μια στιγμή ακόμα. Αυτή την μέρα αναζητώ την παρούσα ευτυχία μου, και να μην βλέπω τίποτα άλλο εκτός από αυτό που αναζητώ.

Με αυτό αποφασίζω να έρθω σε Σένα, και να ζητήσω την δύναμή Σου για να με στηρίζει σήμερα, ενώ εγώ θα πράττω μόνο το Θέλημά Σου. Εσύ δεν γίνεται να μην μ’ ακούσεις, Πατέρα. Αυτό που ζητώ μου το έχεις ήδη δώσει, και είμαι σίγουρος ότι θα δω την ευτυχία μου σήμερα.

 

                                                        ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ;

1. Ο αληθινός κόσμος είναι ένα σύμβολο, σαν τα υπόλοιπα που προσφέρει η αντίληψη. Ωστόσο, συμβολίζει αυτό που είναι αντίθετο με ό,τι έφτιαξες εσύ. Τον δικό σου κόσμο τον βλέπεις μέσα από τα μάτια του φόβου, και φέρνει πειστήρια του τρόμου στο νου σου. Ο αληθινός κόσμος δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός παρά μόνο μέσα από μάτια που ευλογεί η συγχώρεση, έτσι ώστε να δουν ένα κόσμο όπου ο τρόμος είναι αδύνατος, και δεν μπορούν να βρεθούν μαρτυρίες φόβου.

2. Ο αληθινός κόσμος έχει μια αντισταθμιστική σκέψη για κάθε δυστυχισμένη σκέψη που αντανακλάται στον κόσμο σου ∙ μια σίγουρη διόρθωση για τα θεάματα του φόβου και τους ήχους της μάχης που περιέχει ο κόσμος σου. Ο αληθινός κόσμος δείχνει ένα κόσμο που γίνεται ορατός διαφορετικά, μέσα από ήσυχη ματιά και με ειρηνικό νου. Τίποτα άλλο εκτός από ανάπαυση δεν βρίσκεται εδώ. Δεν ακούγονται κραυγές πόνου και θλίψης, διότι τίποτα άλλο δεν απομένει εδώ εκτός από την συγχώρεση. Και τα θεάματα είναι ευγενικά. Μόνο χαρούμενα θεάματα και ήχοι μπορούν να φτάσουν στο νου που έχει συγχωρήσει τον εαυτό του.

3. Τι ανάγκη έχει ένας τέτοιος νους για σκέψεις θανάτου, επίθεσης και φόνου; Τι άλλο μπορεί να αντιληφθεί ότι τον περιβάλλει εκτός από ασφάλεια, αγάπη και χαρά; Τι υπάρχει που θα μπορούσε να επιλέξει να καταδικάσει, και τι υπάρχει που να μπορούσε να κατακρίνει; Ο κόσμος που βλέπει προέρχεται από ένα νου που βρίσκεται σε ειρήνη με τον εαυτό του. Κανένας κίνδυνος δεν καραδοκεί σε τίποτα από ό,τι βλέπει, διότι είναι καλός, και μόνο καλοσύνη βλέπει.

4.
 Ο αληθινός κόσμος είναι το σύμβολο ότι το όνειρο της αμαρτίας και της ενοχής έχει τελειώσει, και ο Υιός του Θεού δεν κοιμάται πια. Τα μάτια του που ξυπνούν αντιλαμβάνονται την αγνή αντανάκλαση της Αγάπης του Πατέρα του ∙ την βέβαιη υπόσχεση ότι έχει σωθεί. Ο αληθινός κόσμος σηματοδοτεί το τέλος του χρόνου, διότι η αντίληψή του κάνει τον χρόνο άσκοπο.

5.
 Το Άγιο Πνεύμα δεν θα έχει ανάγκη τον χρόνο όταν έχει υπηρετήσει τον σκοπό Του. Τώρα περιμένει μόνο μια στιγμή ακόμα, ώστε ο Θεός να κάνει το τελικό Του βήμα, και ο χρόνος εξαφανίζεται, και παίρνει μαζί του και την αντίληψη καθώς φεύγει, αφήνοντας μόνο την αλήθεια να είναι ο εαυτός της. Εκείνη η στιγμή είναι ο στόχος μας, διότι περιέχει την ενθύμηση του Θεού. Και καθώς κοιτάμε ένα κόσμο που έχει συγχωρεθεί, Αυτός είναι που μας καλεί και έρχεται να μας πάρει σπίτι μας, θυμίζοντάς μας την Ταυτότητά μας που η συγχώρεση επανόρθωσε.
ΜΑΘΗΜΑ 291

Αυτή είναι μια μέρα ηρεμίας και ειρήνης.

Η όραση του Χριστού βλέπει μέσα από τα μάτια μου σήμερα. Η ματιά Του μου δείχνει όλα τα πράγματα συγχωρεμένα και ειρηνικά, και προσφέρει αυτή την ίδια όραση και στον κόσμο. Και δέχομαι αυτή την όραση στο όνομά του, και για τον εαυτό μου και για τον κόσμο. Τι ομορφιά είναι αυτή που αντικρίζουμε σήμερα! Τι αγιότητα βλέπουμε να μας περιβάλλει! Και μας έχει δοθεί ν’ αναγνωρίσουμε ότι είναι μια αγιότητα την οποία μοιραζόμαστε ∙ είναι η Αγιότητα του Θεού του Ίδιου.


Αυτή την μέρα ο νους μου είναι ήσυχος, για να λάβει τις Σκέψεις που Εσύ μου προσφέρεις. Και δέχομαι ό,τι έρχεται από Σένα, αντί γι αυτό που έρχεται από μένα. Εγώ δεν γνωρίζω τον δρόμο προς τα Σένα. Αλλά Εσύ είσαι απόλυτα βέβαιος. Πατέρα, οδήγησε τον Υιό Σου στο ήσυχο μονοπάτι που οδηγεί σε Σένα. Ας είναι η συγχώρεσή μου ολοκληρωτική, και ας γυρίσει η δική Σου θύμηση σε μένα.


ΜΑΘΗΜΑ 292

Μια ευτυχής έκβαση σε όλα τα πράγματα είναι βέβαιη.

Οι υποσχέσεις του Θεού δεν κάνουν εξαιρέσεις. Και Αυτός εγγυάται ότι μόνο η χαρά μπορεί να είναι η τελική έκβαση για τα πάντα. Όμως, από εμάς εξαρτάται πότε θα έρθει αυτή ∙ πόσο καιρό θα αφήνουμε μια ξένη θέληση να αντιτίθεται φαινομενικά στην δική Του. Και όσο θεωρούμε ότι αυτή η θέληση είναι πραγματική, δεν θα βρίσκουμε το τέλος που Εκείνος έχει ορίσει να είναι η έκβαση όλων των προβλημάτων που αντιλαμβανόμαστε, όλων των δοκιμασιών που βλέπουμε, και κάθε κατάστασης που αντιμετωπίζουμε. Και όμως, το τέλος είναι βέβαιο. Διότι η Θέληση του Θεού εκπληρώνεται και στην γη και στον Ουρανό. Θα αναζητήσουμε και θα βρούμε σύμφωνα με την θέληση Του, η οποία εγγυάται ότι εκπληρώνεται η δική μας θέληση.

Σε ευχαριστούμε, Πατέρα, για την εγγύησή Σου ότι μόνο ευτυχής έκβαση θα υπάρξει στο τέλος. Βοήθησέ μας να μην ανακατευόμαστε, και καθυστερούμε έτσι την ευτυχή έκβαση που Εσύ μας έχεις υποσχεθεί για κάθε πρόβλημα που νομίζουμε ότι αντιλαμβανόμαστε και για κάθε δοκιμασία που νομίζουμε ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε.

ΜΑΘΗΜΑ 293

Όλος ο φόβος βρίσκεται στο παρελθόν και μόνο η αγάπη είναι εδώ.

Όλος ο φόβος βρίσκεται στο παρελθόν, διότι η πηγή της έχει φύγει, και όλες οι σκέψεις της έχουν φύγει μαζί της. Η αγάπη παραμένει η μόνη παρούσα κατάσταση , της οποίας η Πηγή βρίσκεται εδώ παντοτινά. Μπορεί ο κόσμος ποτέ να φανεί φωτεινός και καθαρός και ασφαλής και ευχάριστος, με όλα αυτά τα λάθη από το παρελθόν μου να τον καταπιέζουν, και να δείχνουν όλες τις παραμορφωτικές μορφές του φόβου; Και όμως, στο παρόν η αγάπη είναι ολοφάνερη, και οι επιδράσεις της προφανείς. Όλος ο κόσμος λάμπει με την αντανάκλαση του ιερού της φωτός, και εγώ απολαμβάνω επιτέλους ένα κόσμο συγχωρεμένο.

Πατέρα, σήμερα ας μην διαφεύγει από την όρασή μου ο ιερός Σου κόσμος. Ούτε τα αυτιά μου να κωφεύουν σε όλους του ύμνους ευγνωμοσύνης που ο κόσμος τραγουδά κάτω από τους ήχους του φόβου. Υπάρχει ένας αληθινός κόσμος που το παρόν κρατά ασφαλή από όλα τα λάθη του παρελθόντος. Και θέλω να βλέπω μόνο αυτόν τον κόσμο μπροστά στα μάτια μου σήμερα.

ΜΑΘΗΜΑ 294

Το σώμα μου είναι ένα απόλυτα ουδέτερο πράγμα.

Είμαι ένας Υιός σου Θεού. Γίνεται, λοιπόν, να είμαι και κάτι άλλο; Δημιούργησε ο Θεός το θνητό και το φθαρτό; Τι χρησιμεύει στον αγαπημένο Υιό του Θεού αυτό που πρέπει να πεθάνει; Και όμως, ένα ουδέτερο πράγμα δεν βλέπει τον θάνατο, διότι εκεί δεν επενδύονται σκέψεις φόβου, ούτε έχει την ικανότητα να περιγελά την αγάπη. Η ουδετερότητά του το προστατεύει, όσο χρησιμεύει σε κάτι. Και έπειτα, άνευ σκοπού, αφήνεται κατά μέρος. Δεν είναι ούτε άρρωστο ούτε γέρικο ούτε πληγωμένο. Απλά, μην έχοντας καμία λειτουργία, δεν χρειάζεται και αποβάλλεται. Ας μην το βλέπω σαν κάτι περισσότερο από αυτό σήμερα ∙ ως χρήσιμο για κάποιο διάστημα και σε καλή κατάσταση να υπηρετεί, να κρατά την χρησιμότητά του όσο μπορεί να υπηρετεί, και έπειτα να αντικαθίσταται με κάτι σπουδαιότερο.

Το σώμα μου, Πατέρα, δεν μπορεί να είναι ο Υιός Σου. Και ό,τι δεν έχει δημιουργηθεί, δεν μπορεί να είναι ούτε αμαρτωλό ούτε αναμάρτητο, ούτε καλό ούτε κακό. Ας χρησιμοποιήσω ,λοιπόν, αυτό το όνειρο για να βοηθήσω το σχέδιό Σου ώστε να ξυπνήσουμε από όλα τα όνειρα που φτιάξαμε.

ΜΑΘΗΜΑ 295

Το Άγιο Πνεύμα κοιτάζει μέσα από μένα σήμερα.

Ο Χριστός ζητά να μπορέσει να χρησιμοποιήσει τα μάτια μου σήμερα, και έτσι να λυτρώσει τον κόσμο. Ζητά αυτό το δώρο ώστε να μπορέσει να προσφέρει ειρήνη του νου σε μένα, και ν’ απομακρύνει όλο τον τρόμο και τον πόνο. Και καθώς αυτοί απομακρύνονται από μένα, τα όνειρα που φαίνονταν πως είχαν εγκατασταθεί πάνω στον κόσμο, φεύγουν. Η λύτρωση πρέπει να είναι μία. Καθώς σώζομαι εγώ, ο κόσμος σώζεται μαζί μου. Γιατί όλοι μας πρέπει να σωθούμε μαζί. Ο φόβος εμφανίζεται σε πολλές μορφές, η αγάπη όμως είναι μία.

Πατέρα μου, ο Χριστός έχει ζητήσει ένα δώρο από μένα, ένα δώρο που το δίνω για να μου δοθεί. Βοήθησέ με να χρησιμοποιήσω τα μάτια του Χριστού σήμερα, και έτσι να επιτρέψω στην Αγάπη του Αγίου Πνεύματος να ευλογεί όλα τα πράγματα που κοιτάζω σήμερα, έτσι ώστε η γεμάτη συγχώρεση Αγάπη Του να μπορέσει να αναπαυθεί επάνω μου.


ΜΑΘΗΜΑ 296

Το Άγιο Πνεύμα μιλά μέσα από μένα σήμερα.

Το Άγιο Πνεύμα χρειάζεται την φωνή μου σήμερα, έτσι ώστε όλος ο κόσμος να μπορέσει ν’ αφουγκραστεί την Φωνή Σου, και ν’ ακούσει το Λόγο Σου μέσα από μένα. Είμαι αποφασισμένος να Σε αφήσω να μιλάς μέσα από μένα, διότι δεν θέλω να χρησιμοποιώ άλλα λόγια από τα δικά Σου, ούτε να έχω άλλες σκέψεις ξεχωριστές από τις δικές Σου, γιατί μόνο ό,τι είναι από Σένα είναι αληθινό. Θέλω να γίνω ο σωτήρας του κόσμου που έφτιαξα. Γιατί αφού τον καταδίκασα θέλω τώρα να τον απελευθερώσω, έτσι ώστε να βρω διαφυγή, και ν’ ακούσω τον Λόγο που η Αγία σου Φωνή μου λέει σήμερα.

Σήμερα διδάσκουμε αυτό που θέλουμε να μάθουμε, μόνο αυτό. Κι έτσι ο μαθησιακός μας στόχος γίνεται ξεκάθαρος, και μπορούμε εύκολα να τον φτάσουμε και να τον πετύχουμε. Πόσο χαρούμενα το Άγιο Πνεύμα έρχεται να μας διασώσει σήμερα από την κόλαση, όταν αφήσουμε την διδασκαλία Του να πείσει τον κόσμο, μέσα από εμάς, ν’ αναζητήσει και να βρει το εύκολο μονοπάτι προς τον Θεό.

ΜΑΘΗΜΑ 297

Η συγχώρεση είναι το μόνο δώρο που δίνω.

Η συγχώρεση είναι το μόνο δώρο που δίνω, διότι είναι το μόνο δώρο που θέλω. Και ό,τι δίνω το δίνω στον εαυτό μου. Αυτή είναι η απλή συνταγή της σωτηρίας, και εγώ, που θέλω να σωθώ, θα ήθελα να την κάνω δική μου, να είναι ο τρόπος που ζω μέσα σε ένα κόσμο που χρειάζεται σωτηρία, και που θα σωθεί καθώς δέχομαι την Επανόρθωση για τον εαυτό μου.

Πατέρα, πόσο βέβαιοι είναι οι τρόποι Σου ∙ πόσο σίγουρη είναι η τελική τους έκβαση, και πόσο πιστά είναι καθορισμένο κάθε βήμα μου στην σωτηρία, και εκπληρωμένο από την χάρη Σου. Σε ευχαριστώ για τα αιώνια δώρα Σου, και Σε ευχαριστώ για την Ταυτότητά μου.

ΜΑΘΗΜΑ 298

Πατέρα, Σε αγαπώ, και αγαπώ και τον Υιό Σου.

Η ευγνωμοσύνη μου επιτρέπει στην αγάπη μου να γίνει δεκτή χωρίς φόβο. Κι έτσι, επιτέλους επαναφέρομαι στην πραγματικότητά μου. Όλα όσα εισέβαλαν στην ιερή μου όραση η συγχώρεση τα παίρνει μακριά. Κι εγώ φτάνω κοντά στο τέλος των ανούσιων ταξιδιών, των παρανοϊκών σταδιοδρομιών και των τεχνητών αξιών. Στην θέση τους δέχομαι αυτό που ο Θεός ορίζει για δικό μου, βέβαιος ότι μόνο με αυτό θα σωθώ∙  βέβαιος ότι περνώ μέσα από τον φόβο για να συναντήσω την Αγάπη μου.

Πατέρα, έρχομαι σε Σένα σήμερα, διότι δεν θέλω να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο, παρά μόνο τον δικό Σου. Εσύ είσαι δίπλα μου. Βέβαιος είναι ο δρόμος Σου. Κι εγώ είμαι ευγνώμων για τα ιερά Σου δώρα του ασφαλούς ιερού καταφύγιου, και της διαφυγής από όλα όσα επισκιάζουν την αγάπη μου για τον Θεό τον Πατέρα μου και τον άγιο Υιό Του.

                                                                                 ΜΑΘΗΜΑ 299
                                                             Μέσα μου διαμένει η αιώνια αγιότητα
Η αγιότητά μου είναι πολύ πέρα από την ικανότητα μου  να την καταλάβω ή να την γνωρίσω. Όμως ο Θεός, ο Πατέρας μου, που την δημιούργησε, αναγνωρίζει την αγιότητά μου ως δική Του. Η Θέλησή Μας, μαζί, την καταλαβαίνει. Και η Θέλησή Μας, μαζί, γνωρίζει ότι έτσι είναι
Πατέρα, η αγιότητά μου δεν προέρχεται από μένα. Δεν είναι δική μου για να καταστραφεί από την αμαρτία. Δεν είναι δική μου για να υποφέρει από επίθεση. Οι ψευδαισθήσεις μπορεί να την κρύβουν, αλλά δεν μπορούν να σβήσουν την ακτινοβολία της, ούτε να θαμπώσουν το φως της. Στέκει για πάντα τέλεια και ανέγγιχτη. Μέσα σε αυτή όλα τα πράγματα θεραπεύονται, διότι παραμένουν έτσι όπως τα δημιούργησες Εσύ. Και εγώ μπορώ να γνωρίσω την αγιότητά μου. Διότι η Αγιότητα η Ίδια με δημιούργησε, και  μπορώ να γνωρίσω την Πηγή μου διότι είναι Θέλημά Σου να γίνεις γνωστός.

ΜΑΘΗΜΑ 300

Μόνο μια στιγμή διαρκεί αυτός ο κόσμος.

Αυτή είναι μια σκέψη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να πει ότι ο θάνατος και η θλίψη είναι τα μόνα σίγουρα για όσους έρθουν εδώ, διότι οι χαρές τους φεύγουν  πριν τις κάνουν δικές τους, ούτε καν να τις γευτούν. Και όμως, αυτή είναι επίσης η ιδέα που δεν αφήνει λανθασμένες αντιλήψεις να μας κρατήσουν αιχμάλωτους, ούτε να αντιπροσωπεύσουν κάτι περισσότερο από ένα περαστικό σύννεφο σε ένα ουρανό αιώνια γαλήνιο. Και αυτή την γαλήνη αναζητούμε, ασυννέφιαστη, ολοφάνερη και σίγουρη, σήμερα.

Σήμερα, αναζητούμε τον ιερό Σου κόσμο. Διότι εμείς, οι αγαπημένοι Σου Υιοί, έχουμε χάσει για λίγο τον δρόμο μας. Αλλά ακούσαμε την Φωνή Σου, και μάθαμε ακριβώς τι να κάνουμε για να επανέλθουμε στον Ουρανό και στην αληθινή μας Ταυτότητα. Και δίνουμε τις ευχαριστίες μας σήμερα που ο κόσμος διαρκεί μόνο για μια στιγμή. Η θέλησή μας είναι να πάμε πέρα από αυτή την μικρή στιγμή, στην αιωνιότητα.



IO CHE AMO SOLO TE