GIOTA SOULI ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

15 ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΙΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ;
( Η λέξη «μαγεία» στα Μαθήματα Θαυμάτων χρησιμοποιείται με διαφορετική έννοια από αυτή που γνωρίζουμε. «Μαγικό θωρείται οτιδήποτε θεωρούμε ότι μπορεί να μας προσφέρει θεραπεία και προέρχεται «απέξω».)
1. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική ερώτηση και για τον δάσκαλο και τον μαθητή. Αν ο δάσκαλος του Θεού διαχειριστεί εσφαλμένα αυτό το θέμα, έχει βλάψει τον εαυτό του και έχει επιτεθεί και στον μαθητή του. Αυτό ενδυναμώνει τον φόβο, και κάνει την μαγεία να φαντάζει πολύ αληθινή και στους δυο τους. Η διαχείριση την μαγείας γίνεται λοιπόν ένα μάθημα μεγάλης σημασίας που πρέπει να μάθει πολύ καλά ο δάσκαλος του Θεού. Η πρώτη του φροντίδα όσον αφορά αυτό είναι να μην κάνει επίθεση. Αν κάποια μαγική σκέψη προκαλεί θυμό σε οιαδήποτε μορφή, τότε ο δάσκαλος του Θεού μπορεί να είναι σίγουρος ότι ενδυναμώνει την δική του πίστη στην αμαρτία και έχει καταδικάσει τον εαυτό του. Μπορεί επίσης να είναι σίγουρος ότι έχει ζητήσει να έρθουν σ’ αυτόν θλίψη, πόνος, φόβος και καταστροφή. Ας θυμηθεί, λοιπόν, ότι δεν είναι αυτά που θέλει να διδάξει, διότι δεν είναι αυτά που θα ήθελε να μάθει.
2. Υπάρχει, όμως, ένας πειρασμός να ανταποκριθεί στην μαγεία με ένα τρόπο που την ενισχύει. Ούτε αυτό είναι πάντα προφανές. Μπορεί, μάλιστα, να καλυφθεί εύκολα κάτω από μία επιθυμία να προσφέρει βοήθεια. Είναι αυτή η διπλή επιθυμία που κάνει την βοήθεια να έχει μικρή αξία, και θα οδηγήσει σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Ούτε πρέπει να ξεχνάς ότι το αποτέλεσμα που προκύπτει έρχεται εξίσου και στον δάσκαλο και τον μαθητή. Πόσες φορές έχουμε τονίσει ότι δεν δίνεις παρά στον εαυτό σου; Και που θα μπορούσε αυτό να φανεί καλύτερα από ό,τι στα είδη βοήθειας που δίνει ο δάσκαλος του Θεού σε εκείνους που χρειάζονται την βοήθεια του; Εδώ του δίνεται πιο ξεκάθαρα το δώρο του. Διότι θα δώσει μόνο αυτό που έχει επιλέξει για τον εαυτό του. Και σε αυτό το δώρο βρίσκεται η κρίση του για τον ιερό Υιό του Θεού.
3. Είναι πιο εύκολο να αφήσεις το σφάλμα να διορθωθεί εκεί όπου είναι πιο φανερό, και τα σφάλματα μπορούν ν’ αναγνωριστούν από τα αποτελέσματά τους. Ένα μάθημα που έχει διδαχθεί σωστά δεν μπορεί παρά να οδηγεί στην απελευθέρωση του δασκάλου και του μαθητή, οι οποίοι έχουν μοιραστεί ένα σκοπό. Η επίθεση μπορεί να εισέλθει μόνο αν έχει εισχωρήσει η αντίληψη διαχωρισμένων στόχων. Και αυτή είναι πραγματικά η περίπτωση αν το αποτέλεσμα είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από χαρά. Ο μοναδικός στόχος του δασκάλου στρέφει τον διχασμένο στόχο του μαθητή προς μία κατεύθυνση, και το κάλεσμα για βοήθεια γίνεται η μοναδική έκκληση. Τότε υπάρχει ανταπόκριση με μία μόνο απάντηση, και αυτή η απάντηση θα εισέλθει σίγουρα στο νου του δασκάλου. Από εκεί λάμπει μέσα στο νου του μαθητή του, κάνοντάς τον ένα με τον δικό του.
4. Ίσως είναι χρήσιμο να θυμάσαι ότι κανένας δεν μπορεί να θυμώνει με ένα γεγονός. Πάντα είναι κάποια ερμηνεία που προκαλεί τα αρνητικά συναισθήματα, άσχετα με την φαινομενική τους αιτιολόγηση από αυτά που φαίνονται σαν γεγονότα. Άσχετα, επίσης, και με την ένταση του φόβου που προκαλείται. Μπορεί να είναι κάποιος ελαφρύς εκνευρισμός, ίσως πολύ ήπιος για να αναγνωριστεί ξεκάθαρα. Ή μπορεί να πάρει την μορφή έντονης οργής, συνοδευόμενης με σκέψης βίας, σε μορφή φαντασίωσης ή και φαινομενικής εκδήλωσης στην πραγματικότητα. Δεν έχει σημασία. Όλες αυτές οι αντιδράσεις είναι οι ίδιες. Κρύβουν την αλήθεια, και αυτό ποτέ δεν μπορεί να είναι θέμα βαθμού. Η αλήθεια είτε είναι προφανής, ή όχι. Δεν μπορεί να αναγνωρίζεται εν μέρει. Όποιος δεν έχει επίγνωση της αλήθειας πρέπει να βλέπει ψευδαισθήσεις.
5. Ο θυμός ως ανταπόκριση στις μαγικές σκέψεις της αντίληψης είναι μία βασική αιτία φόβου. Αναλογίσου τι σημαίνει αυτή η αντίδραση, και η τάση παραμονής της στο σύστημα σκέψης του κόσμου, γίνεται προφανής. Μία μαγική σκέψη, και με την παρουσία της και μόνο, αναγνωρίζει κάποιο διαχωρισμό από τον Θεό. Δηλώνει, σε όσο πιο καθαρή μορφή γίνεται, ότι ο νους που πιστεύει ότι έχει ξέχωρη θέληση που μπορεί να αντιτεθεί στην Θέληση του Θεού, πιστεύει επίσης και ότι μπορεί να πετύχει. Και ότι αυτό δεν γίνεται να είναι αλήθεια είναι προφανές. Όμως, το ότι μπορεί να θεωρηθεί ως αληθινό είναι εξίσου προφανές. Και εδώ βρίσκεται ο τόπος που γεννιέται η ενοχή. Όποιος σφετερίζεται την θέση του Θεού και την παίρνει για τον εαυτό του τώρα έχει ένα θανάσιμο «εχθρό». Και πρέπει να στέκει μόνος στην προστασία του, και να κάνει τον εαυτό του ασπίδα για να τον κρατήσει ασφαλή από την οργή που ποτέ δεν μπορεί να μετριαστεί, και από την εκδίκηση που ποτέ δεν μπορεί να ικανοποιηθεί.
6. Πως γίνεται να επιλυθεί αυτή η άνιση μάχη; Το τέλος της είναι αναπόφευκτο, διότι η έκβασή της πρέπει να είναι ο θάνατος. Πως, λοιπόν, μπορεί κάποιος να πιστέψει στις άμυνες του; Η μαγεία πρέπει πάλι να βοηθήσει. Ξέχνα την μάχη. Δέξου την ως γεγονός, και έπειτα ξέχασέ την. Μην θυμάσαι τις ακατόρθωτες πιθανότητες εναντίον σου. Μην θυμάσαι το τεράστιο μέγεθος του «εχθρού», και μην σκέφτεσαι την δική σου αδυναμία σε σύγκριση με αυτόν. Δέξου τον διαχωρισμό σου, αλλά μην θυμάσαι πως προέκυψε. Πίστεψε ότι τον έχεις κερδίσει, αλλά μην έχεις ούτε την παραμικρή ανάμνηση του Ποιος είναι πραγματικά ο μεγάλος «αντίπαλός» σου. Προβάλλοντάς πάνω σε Αυτόν την λησμονιά σου, σου φαίνεται ότι και Αυτός έχει ξεχάσει.

7. Αλλά ποια θα είναι τώρα η αντίδραση σου σε όλες τις μαγικές σκέψεις; Δεν μπορούν παρά να ξυπνήσουν εκ νέου την κοιμώμενη ενοχή, την οποία έχεις κρύψει και δεν αφήνεις να φύγει. Η κάθε μία λέει ξεκάθαρα στον τρομαγμένο νου σου, «Έχεις σφετεριστεί την θέση του Θεού. Μην νομίζεις ότι Αυτός το έχει ξεχάσει.» Εδώ έχουμε τον φόβο για τον Θεό σε απόλυτη εκδήλωση. Διότι σε εκείνη την σκέψη έχει η ενοχή ήδη εξυψώσει την τρέλα στον θρόνο του Ίδιου του Θεού. Και τώρα δεν υπάρχει ελπίδα. Εκτός από το να σκοτώσεις. Εδώ βρίσκεται η σωτηρία τώρα. Ένας θυμωμένος πατέρας καταδιώκει τον ένοχο υιό του. Να σκοτώσεις ή να σκοτωθείς, διότι εδώ και μόνο βρίσκεται η επιλογή. Πέρα από αυτή δεν υπάρχει καμία άλλη, διότι αυτό που έγινε δεν ακυρώνεται. Η κηλίδα του αίματος δεν μπορεί ποτέ να αφαιρεθεί, και όποιος φέρει αυτή την κηλίδα πάνω του πρέπει να πεθάνει.
8. Σε αυτή την απελπιστική κατάσταση στέλνει ο Θεός τους δασκάλους Του. Αυτοί φέρουν το φως της ελπίδας από τον Θεό τον Ίδιο. Υπάρχει ένας τρόπος με τον οποίο είναι δυνατή η απόδραση. Μπορεί να μαθευτεί και να διδαχτεί, αλλά απαιτεί υπομονή και άφθονη προθυμία. Εφόσον υπάρχουν αυτές, η έκδηλη απλότητα του μαθήματος ξεχωρίζει σαν ένα έντονο λευκό φως μέσα σε ένα μαύρο ορίζοντα, διότι αυτό είναι. Αν προκύψει θυμός από μία ερμηνεία και όχι ένα γεγονός, ποτέ δεν αιτιολογείται. Μόλις αυτό γίνει έστω και αμυδρά κατανοητό, ο δρόμος είναι ανοιχτός. Τώρα είναι δυνατόν να κάνεις το επόμενο βήμα. Η ερμηνεία μπορεί επιτέλους ν’ αλλάξει. Οι μαγικές σκέψεις δεν χρειάζεται να οδηγούν στην καταδίκη, διότι δεν έχουν πραγματικά την δύναμη να προκαλέσουν ενοχή. Επομένως μπορούν να παραβλεφτούν, κι έτσι να ξεχαστούν με την πιο αληθινή έννοια.
9. Η τρέλα δίχως άλλο φαντάζει τρομερή. Στην πραγματικότητα δεν έχει καμία δύναμη να κάνει τίποτα. Όπως η μαγεία που γίνεται ο υπηρέτης της, ούτε επιτίθεται ούτε προστατεύει. Το να την βλέπεις και ν’ αναγνωρίζεις το σύστημα σκέψης της σημαίνει ότι κοιτάζεις το τίποτα. Μπορεί το τίποτα να προκαλέσει θυμό; Φυσικά και όχι. Θυμήσου, λοιπόν, δάσκαλε του Θεού, ότι ο θυμός αναγνωρίζει μία πραγματικότητα που δεν βρίσκεται εκεί ∙ κι όμως ο θυμός είναι ο βέβαιος μάρτυρας ότι την θεωρείς γεγονός. Τώρα η διαφυγή καθίσταται αδύνατη, μέχρι να δεις ότι έχεις ανταποκριθεί στην δική σου ερμηνεία, την οποία έχεις προβάλλει σε έναν εξωτερικό κόσμο. Άφησε αυτό το αμείλικτο σπαθί να φύγει από τα χέρια σου τώρα. Δεν υπάρχει θάνατος. Αυτό το σπαθί δεν υπάρχει. Ο φόβος για τον Θεό είναι αναίτιος. Αλλά η Αγάπη Του είναι η Αιτία των πάντων πέρα από κάθε φόβο, και επομένως για πάντα πραγματική και πάντα αληθινή
----------------------------------------------------------------------------------------------------15

+10-16
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ;-

1 Η κρίση, όπως και οι άλλες τεχνικές με τις οποίες διατηρείται ο κόσμος των ψευδαισθήσεων, είναι εντελώς παρεξηγημένη από τον κόσμο. Συνήθως συγχέεται με την σοφία, και υποκαθιστά την αλήθεια. Όπως χρησιμοποιεί ο κόσμος τον όρο, το κάθε άτομο είναι ικανό για «καλή» και «κακή» κρίση, και η εκπαίδευσή του στοχεύει στο να ισχυροποιήσει την πρώτη και να ελαχιστοποιήσει την δεύτερη. Εν τούτοις, υπάρχει σημαντική σύγχυση για το τι σημαίνουν αυτές οι κατηγορίες. Αυτό που για κάποιον είναι «καλή» κρίση, είναι «κακή» για κάποιον άλλο. Επί πλέον, ακόμα και το ίδιο άτομο ταξινομεί μια πράξη σε «καλή» κρίση την μία φορά, ενώ κάποια άλλη φορά την κατατάσσει σε «κακή» κρίση. Ούτε μπορεί πραγματικά κανείς να διδαχθεί κάποια συνεπή κριτήρια για τον καθορισμό αυτών των κατηγοριών. Οποιαδήποτε στιγμή ο μαθητής μπορεί να διαφωνήσει με το τι λέει ο εκάστοτε δάσκαλός του γι αυτές, και ο δάσκαλος ο ίδιος μπορεί να είναι εξίσου ασυνεπής με το τι πιστεύει. Η «καλή» κρίση, με αυτή την έννοια, δεν σημαίνει τίποτα. Ούτε και η «κακή».
2 Είναι αναγκαίο ο δάσκαλος του Θεού να συνειδητοποιήσει, όχι ότι δεν πρέπει να κρίνει, αλλά ότι δεν μπορεί. Όταν παραιτείται από την κρίση, απλά παραιτείται από αυτό που δεν είχε. Παραιτείται από μια ψευδαίσθηση ∙ ή καλύτερα, έχει μια ψευδαίσθηση ότι παραιτείται. Στην πραγματικότητα έχει γίνει πιο ειλικρινής. Αναγνωρίζοντας ότι η κρίση ήταν πάντα κάτι το αδύνατο γι αυτόν, δεν την επιχειρεί πια. Αυτό δεν είναι θυσία. Αντίθετα, θέτει τον εαυτό του σε μια θέση από όπου μπορεί να λάβει χώρα κρίση μέσω αυτού, παρά από αυτόν. Και αυτή η κρίση δεν είναι ούτε «καλή» ούτε «κακή». Είναι η μοναδική κρίση που υπάρχει, και είναι μόνο μία: «Ο Υιός του Θεού είναι αθώος, και η αμαρτία δεν υπάρχει.»
3 Ο στόχος των μαθημάτων μας, αντίθετα με τον στόχο της μάθησης αυτού του κόσμου, είναι η αναγνώριση ότι η κρίση με την συνήθη έννοια είναι αδύνατη. Αυτό δεν είναι γνώμη, παρά γεγονός. Για να κρίνει κάποιος σωστά, θα πρέπει να είναι πλήρης γνώστης μιας ασύλληπτα μεγάλης σειράς πραγμάτων ∙ από το παρελθόν, το παρόν και από το μέλλον. Θα πρέπει να αναγνωρίσει προκαταβολικά τα αποτελέσματα της κρίσης του σε όλους και σε όλα όσα έχουν οποιαδήποτε σχέση με το αντικείμενο της κρίσης του. Και θα πρέπει να είναι σίγουρος ότι δεν υπάρχει καμιά παραμόρφωση στην αντίληψή του, έτσι ώστε η κρίση του να είναι απόλυτα δίκαιη για όλους στους οποίους βασίζεται τώρα, αλλά και στο μέλλον. Ποιος είναι σε θέση να κάνει κάτι τέτοιο; Ποιος είναι αυτός που θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο για τον εαυτό του, παρά μόνο στις μεγαλεπήβολες φαντασιώσεις του;
4 Θυμήσου πόσες φορές νόμιζες ότι γνώριζες όλα τα «γεγονότα» που χρειαζόσουν για την κρίση, και πόσο λάθος έκανες! Υπάρχει κανένας που να μην είχε αυτή την εμπειρία; Θα μπορούσες να γνωρίζεις πόσες φορές που νόμιζες ότι απλά είχες δίκιο, χωρίς να συνειδητοποιείς ποτέ πως έκανες λάθος; Γιατί να επιλέξεις μια τέτοια αυθαίρετη βάση για να παίρνεις τις αποφάσεις σου; Σοφία δεν είναι η κρίση ∙ είναι η παραίτηση από την κρίση. Κάνε, λοιπόν, μία μόνο κρίση. Αυτή: Υπάρχει Κάποιος μαζί σου του Οποίου η κρίση είναι τέλεια. Αυτός γνωρίζει πραγματικά όλα τα γεγονότα ∙ του παρελθόντος, του παρόντος και τα μελλοντικά. Αυτός γνωρίζει πραγματικά όλες τις επιδράσεις την κρίσης Του στους πάντες και στα πάντα όσα έχουν κάποια σχέση με το αντικείμενο της κρίσης Του. Και Αυτός είναι απόλυτα δίκαιος με τους πάντες, διότι δεν υπάρχει καμία παραμόρφωση στην αντίληψή Του.
5 Επομένως, άφησε την κρίση κατά μέρος, όχι με απογοήτευση παρά με ένα αναστεναγμό ευγνωμοσύνης Τώρα απελευθερώνεσαι από ένα φορτίο τόσο μεγάλο που μόνο να παραπατάς και να πέφτεις μπορούσες κάτω από αυτό. Ήταν μια ψευδαίσθηση. Τίποτα περισσότερο. Τώρα μπορεί ο δάσκαλος του Θεού να ανασηκωθεί χωρίς βάρος, και να συνεχίσει να περπατά ανάλαφρα. Όμως δεν είναι μόνο αυτό το όφελός του. Φεύγουν και οι έγνοιες του, διότι δεν έχει καμιά πια. Τις έχει παραδώσει, μαζί με την κρίση του. Έχει παραδοθεί σε Αυτόν του Οποίου την κρίση έχει επιλέξει να εμπιστεύεται τώρα, αντί για την δική του. Τώρα δεν κάνει λάθη. Ο Οδηγός του είναι σίγουρος. Και εκεί που παλιά έκρινε, τώρα έρχεται και ευλογεί. Εδώ που τώρα έρχεται και γελά, παλαιότερα ερχόταν να θρηνήσει.
6 Δεν είναι δύσκολο να παραιτηθείς από την κρίση. Αλλά είναι πραγματικά δύσκολο να προσπαθείς να την κρατήσεις. Ο δάσκαλος του Θεού την αφήνει με χαρά την στιγμή που αναγνωρίζει το κόστος της. Όλη η ασχήμια που βλέπει γύρω του είναι αποτέλεσμα δικό της. Όλος ο πόνος στον οποίο πέφτει το βλέμμα του είναι και αυτός αποτέλεσμα δικό της. Όλη η μοναξιά και η αίσθηση απώλειας ∙ του χρόνου που περνά και της απελπισίας που μεγαλώνει∙ της αρρωστημένης απόγνωσης και του φόβου του θανάτου ∙ όλα αυτά προέρχονται από αυτήν. Και τώρα γνωρίζει ότι όλα αυτά δεν χρειάζεται να του συμβαίνουν. Ούτε ένα από αυτά δεν είναι αλήθεια. Διότι έχει παραιτηθεί από την αιτία τους, και αυτά, που ποτέ δεν ήταν τίποτα άλλο εκτός από επιπτώσεις της λανθασμένης επιλογής του, έχουν φύγει από πάνω του. Δάσκαλε του Θεού, αυτό το βήμα θα σου φέρει γαλήνη. Είναι, λοιπόν, δύσκολο να μην θέλεις τίποτα άλλο εκτός από αυτό;

----------------------------------------------------------------------------------------16

+11-17 ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;
1 Αυτή είναι μια ερώτηση που την κάνουν όλοι. Σίγουρα η ειρήνη φαντάζει αδύνατη εδώ. Και όμως, ο Λόγος του Θεού υπόσχεται και άλλα πράγματα που φαντάζουν αδύνατα όπως και αυτό. Ο Λόγος Του έχει υποσχεθεί ειρήνη. Ακόμα, έχει υποσχεθεί πως δεν υπάρχει θάνατος, και ότι πρέπει να συμβεί η ανάσταση, και ότι η αναγέννηση είναι κληροδότημα του ανθρώπου. Ο κόσμος που βλέπεις δεν μπορεί να είναι ο κόσμος που αγαπά ο Θεός, και όμως, ο Λόγος Του μας βεβαιώνει ότι αγαπά τον κόσμο. Ο Λόγος του Θεού έχει υποσχεθεί ότι η ειρήνη είναι δυνατή εδώ, και ό,τι υπόσχεται Αυτός δεν γίνεται να είναι αδύνατον. Αλλά είναι αλήθεια ότι πρέπει να κοιτάξουμε τον κόσμο διαφορετικά, αν θέλουμε οι υποσχέσεις Του να τηρηθούν. Αυτό που είναι ο κόσμος, δεν είναι παρά γεγονός. Δεν μπορείς να επιλέξεις τι θα έπρεπε να είναι. Αλλά μπορείς να επιλέξεις το πώς επιθυμείς να τον δεις. Μάλιστα, αυτό είναι που πρέπει να επιλέξεις.
2 Ερχόμαστε πάλι στο ζήτημα της κρίσης. Αυτή την φορά ρώτησε τον εαυτό σου αν η δική σου κρίση ή του Θεού έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι η σωστή. Γιατί αυτές ο δύο κρίσεις λένε διαφορετικά πράγματα για τον κόσμο, και πράγματα τόσο αντίθετα που δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις να τα συμφιλιώσεις. Ο Θεός προσφέρει στον κόσμο την σωτηρία ∙ η δική σου κρίση επιθυμεί να τον καταδικάσει. Ο Θεός λέει ότι δεν υπάρχει θάνατος ∙ η δική σου κρίση βλέπει μόνο τον θάνατο σαν αναπόφευκτη κατάληξη της ζωής. Ο Θεός σε διαβεβαιώνει ότι αγαπά τον κόσμο ∙ η δική σου κρίση λέει ότι δεν είναι δυνατόν να αγαπηθεί. Ποιος έχει δίκιο; Γιατί ένας από εσάς έχει άδικο. Έτσι πρέπει να είναι.
3 Το κείμενο εξηγεί ότι το Άγιο Πνεύμα είναι η Απάντηση σε όλα τα προβλήματα που έχεις φτιάξει. Αυτά τα προβλήματα δεν είναι πραγματικά, αλλά αυτό δεν έχει νόημα για εκείνους που τα πιστεύουν. Και όλοι πιστεύουν σε ό,τι έχουν φτιάξει, μάλιστα, από αυτή τους την πίστη φτιάχτηκαν. Μέσα σε αυτή την παράξενη και παράδοξη κατάσταση, - μια κατάσταση χωρίς νόημα χωρίς λογική, που όμως φαίνεται σαν να μην υπάρχει καμία δυνατή διέξοδος, - ο Θεός έχει στείλει την Κρίση Του για να απαντήσει στην δική σου. Ευγενικά η δική Του Κρίση αντικαθιστά την δική σου. Και χάρη σε αυτή την αντικατάσταση το μη κατανοητό γίνεται κατανοητό. Πως είναι δυνατή η ειρήνη σε αυτό τον κόσμο; Σύμφωνα με την δική σου κρίση δεν είναι δυνατή, και ούτε μπορεί να ποτέ να γίνει. Αλλά κατά την Κρίση του Θεού αυτό που αντανακλάται εδώ είναι μόνο ειρήνη.
4 Η ειρήνη είναι αδύνατη σε εκείνους που εστιάζουν την ματιά τους στον πόλεμο. Η ειρήνη είναι αναπόφευκτη σε εκείνους που προσφέρουν ειρήνη. Πόσο εύκολα, λοιπόν, υπάρχει διαφυγή από την δική σου κρίση για τον κόσμο! Δεν είναι ο κόσμος που κάνει την ειρήνη να φαντάζει αδύνατη. Ο κόσμος που βλέπεις εσύ είναι αδύνατος. Και όμως, η Κρίση του Θεού γι αυτόν τον παραμορφωμένο κόσμο τον έχει λυτρώσει και τον έχει κάνει κατάλληλο να καλωσορίσει την ειρήνη. Και η ειρήνη κατεβαίνει πάνω σε αυτόν απαντώντας χαρμόσυνα. Η ειρήνη τώρα ανήκει εδώ, διότι μια Σκέψη του Θεού έχει εισέλθει. Τι άλλο από μια Σκέψη του Θεού μεταμορφώνει την κόλαση σε Ουρανό απλά με το να είναι αυτό που είναι; Η γη υποκλίνεται ενώπιον της φιλεύσπλαχνης Παρουσίας της, και σκύβει για να απαντήσει, για να την ανυψώσει ξανά. Τώρα η ερώτηση είναι διαφορετική. Δεν είναι πια, «Είναι δυνατή η ειρήνη σε αυτόν τον κόσμο;», παρά είναι «Δεν είναι αδύνατον να απουσιάζει η ειρήνη από εδώ;»
---------------------------------------------------------------------------------------------------17

13-18 ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΙΑ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ;
-
1. Παρόλο που στην πραγματικότητα ο όρος θυσία είναι εξ ολοκλήρου χωρίς νόημα, για τον κόσμο, όμως, έχει σημασία. Όπως όλα τα πράγματα του κόσμου, η σημασία του είναι προσωρινή και τελικά θα ξεθωριάσει μέσα στο τίποτα από όπου προήλθε όταν πια δεν υπάρχει άλλη χρήση γι αυτήν. Τώρα η αληθινή της σημασία είναι ένα μάθημα. Σαν όλα τα μαθήματα είναι κι αυτό μια ψευδαίσθηση, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα για να μάθεις. Εν τούτοις, αυτή η ψευδαίσθηση πρέπει ν’ αντικατασταθεί από μία διορθωτική τεχνική ∙ μια άλλη ψευδαίσθηση που αντικαθιστά την πρώτη, έτσι ώστε και οι δύο τελικά να εξαφανιστούν. Η πρώτη ψευδαίσθηση, η οποία πρέπει να εκτοπιστεί πριν κάποιο άλλο σύστημα σκέψης αναλάβει τον έλεγχο, είναι ότι είναι θυσία να παραιτηθείς από τα πράγματα αυτού του κόσμου. Τι άλλο από ψευδαίσθηση μπορεί να είναι αυτό, εφόσον ο κόσμος ο ίδιος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ψευδαίσθηση;
2. Χρειάζεται να μάθεις πολλά και για να συνειδητοποιήσεις και να αποδεχτείς το γεγονός ότι ο κόσμος δεν έχει να δώσει τίποτα. Τι μπορεί να σημαίνει η θυσία του τίποτα; Δεν γίνεται να σημαίνει ότι έχεις λιγότερα εξαιτίας αυτής. Σύμφωνα με αυτόν τον κόσμο, δεν υπάρχει θυσία που να μην εμπλέκει το σώμα. Σκέψου για λίγο τι ονομάζει θυσία ο κόσμος. Δύναμη, φήμη, χρήματα, σωματική ευχαρίστηση ∙ ποιος είναι ο «ήρωας» στον οποίο ανήκουν όλα αυτά; Θα μπορούσαν να σημαίνουν τίποτα σε κάτι άλλο εκτός από ένα σώμα; Εν τούτοις το σώμα δεν μπορεί να αξιολογεί. Αναζητώντας τέτοια πράγματα ο νους συνδέει τον εαυτό του με το σώμα, κρύβοντας την Ταυτότητά του και χάνοντας από την θέασή του αυτό που είναι πραγματικά.
3. Μόλις συμβεί αυτή η σύγχυση, ο νους καθίσταται αδύνατον να καταλάβει ότι όλες αυτές οι «ηδονές» του κόσμου δεν είναι τίποτα. Αλλά πόσο μεγάλη θυσία, -- και αυτή είναι πραγματικά θυσία! – εμπεριέχει όλο αυτό. Τώρα ο νους έχει καταδικάσει τον εαυτό του να αναζητά χωρίς να βρίσκει ∙ να είναι για πάντα ανικανοποίητος και δυσαρεστημένος ∙ να μην γνωρίζει τι είναι αυτό που θέλει να βρει. Ποιος μπορεί να ξεφύγει από μια τέτοια αυτό-καταδίκη; Μόνο μέσω του Λόγου του Θεού θα μπορούσε αυτό να είναι δυνατόν κάτι τέτοιο. Γιατί η αυτό-καταδίκη είναι μια απόφαση που αφορά την ταυτότητα, και κανένας δεν αμφισβητεί αυτό που πιστεύει ότι είναι. Μπορεί να αμφισβητεί τα πάντα, αλλά ποτέ αυτό.
4. Οι δάσκαλοι του Θεού δεν γίνεται να μετανιώνουν που παραιτούνται από τις ηδονές αυτού του κόσμου. Είναι θυσία να παραιτηθείς από τον πόνο; Δυσανασχετεί ένας ενήλικος που αφήνει τα παιδικά παιχνίδια; Κάποιος που η όρασή του έχει ρίξει μια ματιά στο πρόσωπο του Χριστού είναι δυνατόν να κοιτάζει πίσω του αναπολώντας ένα σφαγείο; Κανένας που να έχει ξεφύγει από τον κόσμο και όλες τις ασχήμιες του δεν κοιτάζει πίσω του με καταδικαστική διάθεση. Και όμως, αγαλλιάζει που είναι ελεύθερος από όλες τις θυσίες που θα του απαιτούσαν οι αξίες του. Γι αυτές θυσιάζει όλη του την γαλήνη. Σε αυτές θυσιάζει όλη του την ελευθερία. Και για να τις κρατήσει πρέπει να θυσιάσει την ελπίδα του για τον Παράδεισο και την ανάμνηση της Αγάπης του Πατέρα του. Ποιος στα συγκαλά του επιλέγει το τίποτα ενώ μπορεί να έχει τα πάντα;
5. Ποια είναι η αληθινή σημασία της θυσίας; Είναι το κόστος της πίστης στις ψευδαισθήσεις. Είναι το τίμημα που πρέπει να πληρωθεί για την άρνηση της αλήθειας. Δεν υπάρχει ηδονή μέσα στον κόσμο που να μην απαιτεί αυτό το αντίτιμο, ειδάλλως η ηδονή θα γινόταν αντιληπτή ως πόνος, και κανένας δεν ζητά τον πόνο μόλις τον αναγνωρίσει. Είναι η ιδέα της θυσίας που τον τυφλώνει. Δεν βλέπει τι είναι αυτό που ζητά. Κι έτσι το αναζητά με χίλιους τρόπους και σε χιλιάδες μέρη, κάθε φορά πιστεύοντας ότι βρίσκεται εκεί, και κάθε φορά απογοητεύεται στο τέλος. Το «αναζήτησε αλλά μην βρεις» παραμένει το αμείλικτο πρόσταγμα αυτού του κόσμου, και κανένας που επιδιώκει τους στόχους αυτού του κόσμου δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά.
6. Μπορεί να πιστεύεις ότι αυτά τα μαθήματα σου ζητούν θυσίες από όλα αυτά που αγαπάς. Κατά μία έννοια αυτό είναι αλήθεια, διότι αγαπάς τα πράγματα που σταυρώνουν τον Υιό του Θεού, και στόχος αυτών των μαθημάτων είναι να τον απελευθερώσουν. Αλλά μην κάνεις λάθος ως προς το τι σημαίνει θυσία. Πάντα σημαίνει ότι παραιτείσαι από αυτό που θέλεις. Ω δάσκαλε του Θεού, τι είναι αυτό που θέλεις, λοιπόν; Ο Θεός σε κάλεσε και εσύ απάντησες στο Κάλεσμά Του. Θέλεις, λοιπόν, να θυσιάσεις αυτό το Κάλεσμα; Λίγοι είναι αυτοί που το έχουν ακούσει μέχρι τώρα, και δεν γίνεται παρά να στραφούν σε σένα. Δεν υπάρχει ελπίδα άλλη σε όλο τον κόσμο που να μπορούν να εμπιστευτούν. Δεν υπάρχει άλλη φωνή σε όλο τον κόσμο που να αντηχεί την Φωνή του Θεού. Αν εσύ επιθυμείς να θυσιάσεις την αλήθεια, αυτοί παραμένουν στην κόλαση. Και αν μείνουν αυτοί, τότε κι εσύ παραμένεις μαζί τους.
7. Μην ξεχνάς ότι η θυσία είναι ολοκληρωτική. Δεν υπάρχει θυσία κατά το ήμισυ. Δεν μπορείς να παραιτηθείς από τον Ουρανό μόνο εν μέρει. Δεν γίνεται να βρίσκεσαι λιγάκι στην κόλαση. Ο Λόγος του Θεού δεν έχει εξαιρέσεις. Αυτό είναι που τον καθιστά ιερό και πέρα από αυτό τον κόσμο. Αυτή η ιερότητά του είναι που δείχνει προς τον Θεό. Η ιερότητα του είναι που σε καθιστά ασφαλή. Την αρνείσαι αν επιτίθεσαι εναντίον κάποιου αδελφού σου για οιοδήποτε λόγο. Διότι εδώ συμβαίνει ο διαχωρισμό από τον Θεό. Ένας διαχωρισμός που είναι αδύνατον να συμβεί. Και όμως είναι ένας διαχωρισμός στον οποίο εσύ σίγουρα πιστεύεις, διότι έχεις σκηνοθετήσει μια κατάσταση που είναι αδύνατη. Και σε αυτή την κατάσταση το αδύνατον μπορεί να φαίνεται ότι συμβαίνει. Φαίνεται πως συμβαίνει με «θυσία» της αλήθειας.
8. Δάσκαλε του Θεού, μην ξεχνάς την σημασία της θυσίας, και να θυμάσαι ότι κάθε απόφαση που παίρνεις πρέπει να ερμηνεύεται με τους όρους του κόστους. Αποφάσισε υπέρ του Θεού, και τα πάντα σου δίνονται χωρίς κανένα κόστος. Αποφάσισε εναντίον Του, και επιλέγεις το τίποτα, με κόστος της επίγνωσης των πάντων. Τι επιθυμείς να διδάσκεις; Να θυμάσαι μόνο αυτό που θα ήθελες να μάθεις. Διότι εδώ θα πρέπει να βρίσκεται η μέριμνά σου. Η Επανόρθωση είναι για σένα. Η μάθησή του την διεκδικεί, και η μάθησή σου την δίδει. Δεν περιέχεται μέσα στον κόσμο. Αλλά αν μάθεις αυτά τα μαθήματα είναι δική σου. Ο Θεός σου προσφέρει τον Λόγο Του, διότι χρειάζεται δασκάλους. Ποιος άλλος τρόπος υπάρχει για να σώσει τον Υιό Του;

-------------------------------------------------------------------------------------------------18

19 ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ Υ ΚΟΣΜΟΥ;

1. Μπορεί αυτό που δεν άρχισε να τελειώσει πραγματικά; Ο κόσμος θα τελειώσει μέσα σε μία ψευδαίσθηση, έτσι όπως άρχισε. Εν τούτοις, το τέλος του θα είναι μια ψευδαίσθηση ελέους. Η ψευδαίσθηση της συγχώρεσης, ολοκληρωμένη, χωρίς να αποκλείει κανέναν, απεριόριστη σε ευγένεια, θα τον καλύψει, κρύβοντας κάθε κακό, καλύπτοντας κάθε αμαρτία και δίνοντας τέλος στην ενοχή για πάντα. Έτσι τελειώνει ο κόσμος που έφτιαξε η ενοχή, διότι τώρα που δεν έχει κανένα σκοπό φεύγει. Ο πατέρας των ψευδαισθήσεων είναι η πίστη ότι έχουν κάποιο σκοπό ∙ ότι υπηρετούν κάποια ανάγκη ή ικανοποιούν μια επιθυμία. Όταν γίνουν αντιληπτές ως άσκοπες, τότε δεν είναι πια ορατές. Αναγνωρίζεται η αχρηστία τους, και φεύγουν. Πως αλλιώς είναι δυνατόν να τελειώσουν οι ψευδαισθήσεις; Έχουν έρθει στην αλήθεια, και η αλήθεια δεν τις είδε. Απλά παράβλεψε κάτι που δεν είχε νόημα.
2. Μέχρι που η συγχώρεση να είναι ολοκληρωθεί ο κόσμος έχει πραγματικά κάποιο σκοπό. Γίνεται το σπίτι όπου γεννιέται η συγχώρεση, και εκεί όπου αναπτύσσεται και δυναμώνει και περιλαμβάνει τα πάντα όλο και περισσότερο. Εδώ καλλιεργείται, διότι εδώ χρειάζεται. Ένας ευγενικός Σωτήρας, γεννημένος εκεί όπου φτιάχτηκε η αμαρτία και η ενοχή φάνταζε αληθινή. Εδώ είναι το σπίτι Του, διότι εδώ υπάρχει πραγματικά ανάγκη γι Αυτόν. Αυτός φέρνει μαζί Του το τέλος του κόσμου. Στο δικό Του κάλεσμα απαντούν οι δάσκαλοι του Θεού, και στρέφονται προς Αυτόν με ησυχία για να λάβουν τον Λόγο Του. Ο κόσμος θα τελειώσει όταν όλα τα πράγματα έχουν κριθεί σωστά από την δική Του κρίση. Ο κόσμος θα τελειώσει με την ευλογία της ιερότητας πάνω σε αυτόν. Όταν δεν παραμείνει ούτε μία σκέψη αμαρτίας, ο κόσμος θα τελειώσει. Δεν θα καταστραφεί ούτε θα δεχτεί επίθεση ούτε καν θα αγγιχτεί. Απλά θα πάψει να φαίνεται ότι υπάρχει.
3. Σίγουρα αυτό φαίνεται να είναι πολύ μακριά ακόμη. Το «όταν δεν παραμένει ούτε μία σκέψη αμαρτίας» φαίνεται πραγματικά σαν πολύ μακροπρόθεσμος στόχος. Αλλά ο χρόνος ακινητοποιείται, και υπηρετεί τον στόχο των δασκάλων του Θεού. Ούτε μία σκέψη αμαρτίας δεν θα παραμείνει την στιγμή που οιοσδήποτε από αυτούς δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του. Δεν είναι ευκολότερο να συγχωρείς μία αμαρτία από ό,τι να τις συγχωρέσεις όλες. Η ψευδαίσθηση των βαθμών δυσκολίας είναι ένα εμπόδιο που ο δάσκαλος του Θεού πρέπει να μάθει να προσπερνά και ν’ αφήνει πίσω του. Μία αμαρτία απόλυτα συγχωρεμένη από ένα δάσκαλο του Θεού μπορεί να κάνει την σωτηρία ολοκληρωμένη. Το καταλαβαίνεις αυτό; Όχι ∙ δεν βγάζει νόημα για κανέναν που βρίσκεται εδώ. Και όμως, είναι το τελευταίο μάθημα με το οποίο αποκαθίσταται η ενότητα. Πηγαίνει ενάντια σε όλη την σκέψη αυτού του κόσμου, αλλά το ίδιο ενάντια είναι και ο Ουρανός.
4. Ο κόσμος θα φτάσει στο τέλος του όταν το σύστημα σκέψης του αντιστραφεί ολοκληρωτικά. Μέχρι τότε, κομματάκια και αποσπάσματα της σκέψης του θα φαίνονται ότι κάνουν αίσθηση Το τελικό μάθημα, το οποίο φέρνει το τέλος του κόσμου, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από εκείνους που ακόμα δεν είναι έτοιμοι να αφήσουν τον κόσμο και να πάνε πέρα από την μικροσκοπική εμβέλεια του. Ποια είναι, λοιπόν, η λειτουργία του δασκάλου του Θεού σε αυτό το τελικό μάθημα; Απλά χρειάζεται να μάθει πώς να το προσεγγίζει ∙ να είναι πρόθυμος να πάει προς την κατεύθυνσή του. Απλά χρειάζεται να δείξει εμπιστοσύνη στο ότι, αν ο φωνή του Θεού λέει ότι αυτό είναι ένα μάθημα που μπορεί να μάθει, τότε μπορεί να το μάθει. Δεν το κρίνει ούτε ως δύσκολο ούτε ως εύκολο. Ο Διδάσκαλός του δείχνει προς αυτό, και αυτός εμπιστεύεται ότι Εκείνος θα του δείξει το πώς να το μάθει.
5. Ο κόσμος θα τελειώσει μέσα στην χαρά, διότι είναι ένας τόπος θλίψης. Όταν έχει έρθει η χαρά, ο σκοπός του κόσμου δεν θα υφίσταται πια. Ο κόσμος θα τελειώσει ειρηνικά, διότι είναι ένας τόπος πολέμου. Όταν έχει έρθει η ειρήνη, ποιος θα είναι ο σκοπός του κόσμου; Ο κόσμος θα τελειώσει με γέλια, διότι είναι ένας τόπος δακρύων. Όταν υπάρχει το γέλιο ποιος μπορεί πια να θρηνεί; Και μόνο η απόλυτη συγχώρεση φέρνει όλα αυτά για να ευλογήσει τον κόσμο. Με ευλογίες φεύγει, διότι δεν θα τελειώσει έτσι όπως άρχισε. Η λειτουργία των δασκάλων του Θεού είναι να μετατρέψουν την κόλαση σε Παράδεισο, διότι αυτό που διδάσκουν είναι τα μαθήματα στα οποία αντανακλάται ο Παράδεισος. Και τώρα κάθισε με αληθινή ταπεινοφροσύνη, και συνειδητοποίησε ότι όλα όσα θέλει ο Θεός να κάνεις, μπορείς πραγματικά να τα κάνεις. Μην είσαι αλαζών και λες ότι δεν μπορείς να μάθεις τα δικά Του μαθήματα. Ο Λόγος Του λέει ότι μπορείς. Ας γίνει το Θέλημά Του. Δεν γίνεται διαφορετικά. Και να είσαι ευγνώμων που έτσι είνα




----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------19

15- 20 ΟΛΟΙ ΘΑ ΚΡΙΘΟΥΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ;
1. Πραγματικά, ναι! Κανένας δεν ξεφεύγει από την Τελική Κρίση του Θεού. Ποιος θα μπορούσε να ξεφύγει από την αλήθεια; Αλλά η Τελική Κρίση δεν θα έρθει μέχρι που να μην είναι πια συνδεδεμένη με τον φόβο. Μια μέρα ο κάθε ένας θα την καλωσορίσει, και εκείνη ακριβώς την ημέρα θα του δοθεί. Θα ακούσει την αθωότητά του να διακηρύσσεται ως τα πέρατα του κόσμου, απελευθερώνοντάς τον καθώς η Τελική Κρίση του Θεού γίνεται δεκτή. Αυτή είναι η Κρίση στην οποία βρίσκεται η σωτηρία. Αυτή είναι η Κρίση που θα τον απελευθερώσει. Αυτή είναι η Κρίση με την οποία τα πάντα απελευθερώνονται μαζί του. Ο χρόνος σταματά καθώς η αιωνιότητα πλησιάζει, και η ησυχία απλώνεται σε όλο τον κόσμο έτσι ώστε όλοι να μπορέσουν ν’ ακούσουν αυτή την Κρίση του Υιού του Θεού:
Είσαι ιερός, αιώνιος και ολοκληρωμένος, σε ειρήνη για πάντα μέσα στην Καρδιά του Θεού. Που είναι ο κόσμος, και που είναι η θλίψη τώρα;
2. Είναι αυτή η δική σου κρίση για τον εαυτό σου, δάσκαλε του Θεού; Πιστεύεις ότι αυτό είναι απόλυτα αληθινό; Όχι ∙ όχι ακόμα, όχι ακόμα. Αλλά αυτός είναι ακόμα ο στόχος σου ∙ ο λόγος για τον οποίο βρίσκεσαι εδώ. Είναι η λειτουργία σου να προετοιμαστείς να ακούσεις αυτή την Κρίση και ν’ αναγνωρίσεις ότι είναι αλήθεια. Μια στιγμή απόλυτης πίστης σ’ αυτό, και θα πας πέρα από την πίστη στην Βεβαιότητα. Μία στιγμή έξω από τον χρόνο μπορεί να φέρει το τέλος του χρόνου. Μην κρίνεις, γιατί δεν κρίνεις παρά τον εαυτό σου, και έτσι καθυστερείς αυτή την Τελική Κρίση. Ποια είναι η δική σου κρίση για τον κόσμο, δάσκαλε του Θεού; Έχεις μάθει ακόμα να παραμερίζεις και ν’ ακούς την Φωνή της Κρίσης μέσα σου; Ή ακόμα επιχειρείς να πάρεις τον ρόλο Της από Αυτόν; Μάθε να ησυχάζεις, διότι η Φωνή Του ακούγεται μέσα σε ησυχία. Και η Κρίση Του έρχεται σε όλους όσους παραμερίζουν για ν’ αφουγκραστούν σιωπηλά, και Τον περιμένουν.
3. Εσύ που μερικές φορές είσαι λυπημένος και άλλες θυμωμένος ∙ που μερικές φορές νιώθεις ότι δεν σου αποδίδονται όσα σου αξίζουν, και ότι οι καλύτερες προσπάθειες σου συναντούν έλλειψη εκτίμησης ακόμα και περιφρόνηση ∙ παράτησε αυτές τις ανόητες σκέψεις! Είναι πολύ μικρές και ανούσιες για να απασχολούν τον ιερό σου νου έστω και μια στιγμή ακόμα. Η Κρίση του Θεού σε περιμένει για να σε απελευθερώσει. Τι θα μπορούσε να κρατά ακόμα ο κόσμος, άσχετα με την δική σου κρίση για τα δώρα του, που θα προτιμούσες να έχεις; Θα κριθείς, και θα κριθείς δίκαια και ειλικρινά. Δεν υπάρχει απάτη στον Θεό. Οι υποσχέσεις Του είναι βέβαιες. Μόνο θυμήσου ότι οι υποσχέσεις Του έχουν εγγυηθεί ότι η Κρίση Του, και μόνο Αυτή, θα γίνει αποδεκτή στο τέλος. Λειτουργία σου είναι να φέρεις αυτό το τέλος πιο σύντομα. Λειτουργία σου είναι να το κρατήσεις στην καρδιά σου, και να το προσφέρεις σε όλο τον κόσμο για να τον κρατήσεις ασφαλή.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------2
21 ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΟΡΘΩΣΗ;
1. Μια διόρθωση που είναι διαρκής . αυτή και μόνο είναι η αληθινή διόρθωση,-- και δεν μπορεί να γίνει μέχρι ο δάσκαλος του Θεού να έχει πάψει να συγχέει την ερμηνεία με το γεγονός, ή την ψευδαίσθηση με την αλήθεια. Αν περιπέσει σε διαφωνία με τον μαθητή του για μια μαγική σκέψη, της επιτίθεται, είτε προσπαθεί να καθιερώσει το σφάλμα της ή να δίξει το ψεύδος της, το μόνο που καταφέρνει να κάνει είναι να προσκομίζει αποδείξεις για την πραγματικότητά της. Τότε η κατάθλιψη είναι αναπόφευκτη, διότι θα έχει «αποδείξει», και στον μαθητή του και στον εαυτό του, ότι είναι καθήκον τους να διαφεύγουν από ό,τι είναι αληθινό. Και αυτό μόνο αδύνατον μπορεί να είναι. Η πραγματικότητα είναι αμετάβλητη. Οι μαγικές σκέψεις δεν είναι παρά ψευδαισθήσεις. Ειδάλλως η σωτηρία θα ήταν μόνο το ίδιο παμπάλαιο αδύνατο όνειρο αλλά σε άλλη μορφή. Όμως το όνειρο της σωτηρίας έχει νέο περιεχόμενο. Δεν είναι μόνο η μορφή στην οποία βρίσκεται η διαφορά.
2. Το πιο σημαντικό μάθημα των δασκάλων του Θεού είναι να μάθουν να αντιδρούν στις μαγικές σκέψεις χωρίς καθόλου θυμό. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούν να διακηρύξουν την αλήθεια για τον εαυτό τους. Μέσω αυτών, το Άγιο Πνεύμα μπορεί τώρα να μιλήσει για την πραγματικότητα του Υιού του Θεού. Τώρα Αυτός μπορεί να υπενθυμίσει στον κόσμο την αθωότητα, την μόνη αμετάβλητη, αναλλοίωτη κατάσταση όλων όσων δημιούργησε ο Θεός. Τώρα μπορεί Αυτός να δηλώσει το Λόγο του Θεού σε αυτιά που ακούν, και να φέρει την όραση του Χριστού σε μάτια που βλέπουν. Τώρα είναι ελεύθερος να διδάξει σε όλους τους νόες την αλήθεια για το τι είναι, έτσι ώστε να επιστραφούν σε Αυτόν με χαρά. Και τώρα λησμονιέται η ενοχή, εφόσον η δική Του όρασή και ο Λόγος του Θεού την παραβλέπουν εντελώς
3. Ο θυμός το μόνο που κάνει είναι να στριγγλίζει, «Η ενοχή είναι πραγματική!» Η πραγματικότητα κηλιδώνεται με αυτή την παρανοϊκή πίστη που παίρνει την θέση του Λόγου του Θεού. Τα μάτια του σώματος τώρα «βλέπουν» ∙ τα αυτιά του και μόνο μπορούν ν’ «ακούν». Ο μικρός του χώρος και η μικροσκοπική του ανάσα γίνονται τώρα το μέτρο της πραγματικότητας. Και η αλήθεια γίνεται μικροκαμωμένη και ανούσια. Η διόρθωση έχει μία απάντηση σε όλα αυτά, και στον κόσμο που βασίζεται πάνω τους.
Εσύ κάνεις μόνο το σφάλμα να θεωρείς την ερμηνεία αλήθεια. Και κάνεις λάθος. Αλλά ένα λάθος δεν είναι αμαρτία, ούτε η πραγματικότητα έχει χάσει το θρόνο της από τα δικά σου λάθη. Ο Θεός βασιλεύει για πάντα, και οι νόμοι Του επικρατούν πάνω σένα και τον κόσμο. Η Αγάπη Του παραμένει το μόνο πράγμα που υπάρχει. Ο φόβος είναι ψευδαίσθηση, διότι εσύ είσαι σαν Αυτόν.
4. Για να μπορέσει να θεραπεύει, ο δάσκαλος του Θεού είναι ουσιώδες να αφήσει όλα τα σφάλματα του να διορθωθούν. Αν διαισθάνεται ακόμα και τον παραμικρό εκνευρισμό στον εαυτό του την ώρα που απαντά σε κάποιον, τότε ας συνειδητοποιεί αμέσως ότι έχει κάνει μία ερμηνεία που δεν είναι ορθή. Τότε ας στραφεί στον εσωτερικό του Οδηγό, και ας αφήσει Αυτόν να κρίνει ποια θα έπρεπε να είναι η απάντηση. Έτσι θεραπεύεται, και με την δική του θεραπεία θεραπεύεται μαζί του και ο μαθητής του. Η μοναδική ευθύνη του δασκάλου του Θεού είναι να δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του. Επανόρθωση σημαίνει διόρθωση, ή ακύρωση των σφαλμάτων. Όταν έχει επιτευχθεί αυτό, ο δάσκαλος του Θεού γίνεται εργάτης θαυμάτων εξ ορισμού. Οι αμαρτίες του έχουν συγχωρεθεί, και δεν καταδικάζει πλέον τον εαυτό του. Πως είναι δυνατόν, λοιπόν, να καταδικάζει τον οποιοδήποτε άλλο; Και ποιος είναι αυτός που δεν θα μπορέσει να θεραπεύσει η συγχώρεσή του;

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------21 - 22 ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ;
1. Δικαιοσύνη είναι η θεία διόρθωση για την αδικία. Η αδικία είναι η βάση όλων των κρίσεων αυτού του κόσμου. Η κρίση διορθώνει τις ερμηνείες τις οποίες προκαλεί η αδικία, και τις ακυρώνει όλες. Στον Παράδεισο δεν υπάρχει ούτε δικαιοσύνη ούτε αδικία, διότι το σφάλμα είναι αδύνατο και η διόρθωση δεν έχει νόημα. Σε αυτό τον κόσμο, όμως, η συγχώρεση βασίζεται στην δικαιοσύνη, εφόσον κάθε επίθεση μόνο άδικη μπορεί να είναι. Η δικαιοσύνη είναι η ετυμηγορία του Αγίου Πνεύματος για τον κόσμο. Πουθενά αλλού από την δική Του κρίση δεν είναι δυνατή η δικαιοσύνη, διότι κανένας στον κόσμο δεν είναι ικανός να κάνει μόνο δίκαιες ερμηνείες και να αφήνει κατά μέρος όλες τις αδικίες. Αν ο Υιός του Θεού κρινόταν σωστά, δεν θα υπήρχε ανάγκη για σωτηρία. Η σκέψη του διαχωρισμού θα ήταν για πάντα αδιανόητη.
2. Η δικαιοσύνη, όπως το αντίθετό της, είναι μία ερμηνεία. Όμως, είναι η μία ερμηνεία που οδηγεί στην αλήθεια. Αυτό γίνεται δυνατόν διότι, ενώ από μόνο του δεν είναι αληθινό, η δικαιοσύνη δεν περιλαμβάνει τίποτα που να αντιτίθεται στην αλήθεια. Δεν υπάρχει καμία έμφυτη σύγκρουση ανάμεσα στην δικαιοσύνη και την αλήθεια ∙ η πρώτη δεν είναι παρά ένα μικρό βήμα προς την κατεύθυνση της δεύτερης. Το μονοπάτι διαφοροποιείται κατά πολύ καθώς κάποιος προχωρά. Ούτε όλη η μεγαλοπρέπεια και το μεγαλείο του σκηνικού και οι τεράστιες προοπτικές που ανοίγουν για να τον συναντήσουν καθώς το ταξίδι συνεχίζεται, θα μπορούσαν να προβλεφτούν στο ξεκίνημα. Εν τούτοις, ακόμα κι αυτές, των οποίων η λαμπρότητα φτάνει σε απερίγραπτα ύψη όσο κάποιος προχωρά, ωχριούν πραγματικά μπροστά σε όλο αυτό που περιμένει όταν το μονοπάτι φτάσει στο τέλος και ο χρόνος τελειώσει και αυτός μαζί του. Αλλά από κάπου πρέπει να αρχίσει κάποιος. Η δικαιοσύνη είναι η αρχή.
3.Όλες οι αντιλήψεις για τους αδελφούς σου και για τον εαυτό σου ∙ όλοι οι φόβοι για μελλοντικές καταστάσεις και όλες οι έγνοιες για το παρελθόν, προέρχονται από την αδικία. Εδώ βρίσκεται ο φακός ο οποίος, όταν τον κρατάς μπροστά στα μάτια του σώματος, παραμορφώνει την αντίληψη και φέρνει μαρτυρίες του διαστρεβλωμένου κόσμου πίσω στο νου που έφτιαξε τον φακό και τον κρατά επίμονα με αγάπη. Κάθε ιδέα αυτού του κόσμου είναι κατασκευασμένη επιλεκτικά και αυθαίρετα με αυτό τον τρόπο. Οι «αμαρτίες» γίνονται αντιληπτές και δικαιώνονται με προσεκτική επιλεκτικότητα μέσα στην οποία κάθε σκέψη ολότητας χάνεται. Η συγχώρεση δεν έχει θέση σε ένα τέτοιο σχήμα, διότι όλες οι «αμαρτίες» φαντάζουν αληθινές για πάντα.
4. Η σωτηρία είναι η δικαιοσύνη του Θεού. Επαναφέρει στην επίγνωσή σου την ολότητα των θραυσμάτων που αντιλαμβάνεσαι ως αποκομμένα και χωριστά. Και αυτό είναι που ξεπερνά τον φόβο του θανάτου. Διότι τα διαχωρισμένα θραύσματα πρέπει να φθείρονται και να πεθαίνουν, αλλά η ολότητα είναι αθάνατη. Παραμένει αιώνια όπως ο Δημιουργός της, όντας ένα μ’ Αυτόν. Η Κρίση του Θεού είναι η δικαιοσύνη Του. Πάνω σ’ αυτήν,-- μία Κρίση παντελώς δίχως κατηγόρια ∙ μία αξιολόγηση που βασίζεται εξ ολοκλήρου πάνω στην αγάπη, -- έχεις προβάλλει την αδικία σου, αποδίδοντας στον Θεό τον φακό της στρεβλής αντίληψης μέσα από τον οποίο κοιτάς. Τώρα ανήκει σε Αυτόν και όχι σε σένα. Εσύ Τον φοβάσαι, και δεν βλέπεις ότι μισείς τον Εαυτό σου σαν εχθρό σου.
5. Προσευχήσου για την δικαιοσύνη του Θεού, και μη συγχέεις το έλεός Του με την δική σου παράνοια. Η αντίληψη μπορεί να φτιάξει όποια εικόνα επιθυμεί να δει ο νους. Αυτό να το θυμάσαι. Σε αυτό βρίσκεται είτε ο Παράδεισος ή η κόλαση, όπως εσύ επιλέξεις. Η δικαιοσύνη του Θεού δείχνει προς τον Ουρανό ακριβώς επειδή είναι αμερόληπτη. Δέχεται κάθε μαρτυρία που φέρεται ενώπιων της, χωρίς να παραλείψει τίποτα και δεν προσεγγίζει τίποτα ως διαχωρισμένο και ξεκομμένο από όλα τα υπόλοιπα. Από αυτή την σκοπιά κρίνει, και μόνο από αυτή. Εδώ κάθε επίθεση και κατηγόρια καθίστανται ανούσιες και αδικαιολόγητες. Η αντίληψη αναπαύεται, ο νους ησυχάζει, και το φως επιστρέφει πάλι. Η όραση τώρα αποκαθίσταται. Αυτό που είχε χαθεί ξαναβρίσκεται. Η ειρήνη του Θεού κατεβαίνει σε όλο τον κόσμο, και βλέπουμε. Και βλέπουμε!!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------22

20-23 ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;
1. Έχουμε πει ότι υπάρχει ένα είδος ειρήνης που δεν είναι από αυτό τον κόσμο. Πως αναγνωρίζεται αυτή; Πως βρίσκεται; Και όταν βρεθεί, πως εξασφαλίζεται; Ας αναλογιστούμε την κάθε μία από αυτές τις ερωτήσεις ξεχωριστά, διότι η κάθε μία αντανακλά ένα διαφορετικό βήμα στην πορεία μας.
2. Πρώτον, πως αναγνωρίζεται η ειρήνη του Θεού; Η ειρήνη του Θεού αναγνωρίζεται πρώτα από ένα πράγμα ∙ από όλες τις απόψεις είναι εντελώς διαφορετική από όλες τις προηγούμενες εμπειρίες. Δεν καλεί στο νου τίποτα από αυτά που έχουν συμβεί στο παρελθόν. Δεν φέρνει καμία σύνδεση με τα περασμένα. Είναι ένα εντελώς νέο πράγμα. Υπάρχει κάποια αντιπαράθεση, ναι, ανάμεσα σε αυτή και όλα τα περασμένα. Αλλά, κατά περίεργο τρόπο, δεν είναι μία αντιπαράθεση πραγματικών διαφορών. Το παρελθόν απλά αποσύρεται, και στην θέση του είναι η αιώνια ηρεμία. Μόνο αυτό. Η αντιπαράθεση που έγινε αντιληπτή στην αρχή έχει απλά φύγει. Η γαλήνη έχει φτάσει για να καλύψει τα πάντα.
3. Πως βρίσκεται αυτή η ηρεμία; Κανένας που αναζητά τις προϋποθέσεις της δεν γίνεται να μην την βρει. Η ειρήνη του Θεού δεν μπορεί να έρθει ποτέ εκεί που βρίσκεται ο θυμός, διότι ο θυμός αρνείται ότι υπάρχει ειρήνη. Όποιος βλέπει τον θυμό ως δικαιολογημένο με οιοδήποτε τρόπο η σε όποια δήποτε περίπτωση διακηρύσσει ότι η ειρήνη δεν έχει νόημα, και πιστεύει ότι είναι αδύνατον να υπάρχει. Με αυτή την προϋπόθεση, η ειρήνη δεν μπορεί να βρεθεί. Επομένως, η συγχώρεση είναι η αναγκαία προϋπόθεση για να βρεις την ειρήνη του Θεού. Επί πλέον, όταν υπάρχει η συγχώρεση πρέπει να υπάρχει και η ειρήνη. Διότι τι άλλο εκτός από την επίθεση οδηγεί στον πόλεμο; Και τι άλλο εκτός από την ειρήνη είναι αντίθετο με τον πόλεμο; Εδώ η αρχική αντιπαράθεση στέκει ξεκάθαρη και προφανής. Εν τούτοις, όταν βρεθεί η ειρήνη, ο πόλεμος δεν έχει νόημα. Και τώρα πλέον η σύγκρουση είναι αυτή που γίνεται αντιληπτή ως ανύπαρκτη και μη πραγματική.
4. Η ειρήνη του Θεού πως διασφαλίζεται μόλις βρεθεί; Ο θυμός αν επιστρέψει, σε οιαδήποτε μορφή, θα ρίξει και πάλι την βαριά αυλαία, και η πεποίθηση ότι η ειρήνη δεν γίνεται να υπάρχει, θα γυρίσει σίγουρα. Ο πόλεμος θα ξαναγίνει αποδεκτός ως η μόνη πραγματικότητα. Τώρα πρέπει εσύ γι άλλη μια φορά να αφήσεις κάτω το ξίφος σου, παρόλο που δεν αναγνωρίζεις ότι το έχεις ξαναπάρει στα χέρια σου. Αλλά θα μάθεις, καθώς θα θυμάσαι έστω και αμυδρά πως η ευτυχία ήταν δική σου χωρίς αυτό, ότι πρέπει να το ξαναπήρες και να το χρησιμοποίησες πάλι ως άμυνα. Σταμάτα για μία στιγμή και σκέψου αυτό: Είναι η σύγκρουση αυτό που θέλεις ή είναι η ειρήνη του Θεού η καλύτερη επιλογή; Τι σου προσφέρει τα περισσότερα; Ένας γαλήνιος νους δεν είναι μικρό δώρο. Δεν θα προτιμούσες να ζεις από το να επιλέγεις να πεθαίνεις;
5. Η ζωή είναι χαρά, αλλά ο θάνατος μπορεί μόνο να θρηνεί. Βλέπεις στον θάνατο την διαφυγή από αυτό που κατασκεύασες. Αλλά αυτό δεν το βλέπεις ∙ ότι εσύ έφτιαξες το θάνατο, και ότι δεν είναι παρά η ψευδαίσθηση ενός τέλους. Ο θάνατος δεν μπορεί να είναι διαφυγή, διότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην ζωή. Η ζωή δεν έχει αντίθετο, διότι είναι του Θεού. Η ζωή και ο θάνατος φαίνονται σαν αντίθετα διότι εσύ έχεις αποφασίσει ότι ο θάνατος δίνει τέλος στην ζωή. Συγχώρεσε τον κόσμο, και θα καταλάβεις ότι όλα όσα δημιούργησε ο Θεός δεν γίνεται να έχουν τέλος, και τίποτα από ό,τι δεν δημιούργησε Αυτός δεν είναι αληθινό. Μέσα σε αυτή την πρόταση και μόνο εξηγούνται τα μαθήματά μας. Σε αυτή την μία πρόταση δίνεται μία κατεύθυνση στην πρακτική μας. Και αυτή η μία πρόταση είναι ολόκληρη η διδακτέα ύλη του Αγίου Πνεύματος
6. Τι είναι η ειρήνη του Θεού; Τίποτα περισσότερο από αυτό ∙ την απλή κατανόηση ότι η Θέλησή Του είναι εξ ολοκλήρου χωρίς αντίθετο. Δεν μπορεί να υπάρχει καμία σκέψη που να αντικρούει την Θέλησή Του, και να είναι αληθινή. Η αντίθεση ανάμεσα στην Θέλησή Του και στην δική σου μόνο φαινομενικά είναι πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία σύγκρουση, διότι η Θέλησή Του είναι και δική σου. Τώρα η ισχυρή Θέληση του Θεού του Ίδιου είναι το δώρο Του προς εσένα. Αυτός δεν επιδιώκει να το κρατήσει για τον Εαυτό Του. Εσύ γιατί να επιδιώκεις να κρατήσεις τις μικρούλες εύθραυστες φαντασιώσεις ξεχωριστά από Αυτόν; Η Θέληση του Θεού είναι Μία και το μόνο που υπάρχει. Αυτή είναι η κληρονομιά σου. Το σύμπαν πέρα από τον ήλιο και τα αστέρια, και όλες οι σκέψεις που μπορείς να διανοηθείς, σου ανήκουν. Η ειρήνη του Θεού είναι η προϋπόθεση για την Θέλησή Του. Κέρδισε την ειρήνη Του, και Αυτός θα επιστρέψει στην θύμηση σου.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------23

25- 24 ΙΣΧΥΕΙ Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΟΣΗ;,
1. Με την απόλυτη έννοια, η μετενσάρκωση είναι αδύνατη. Δεν υπάρχει παρελθόν, ούτε μέλλον, και η ιδέα της γέννησης μέσα σε ένα σώμα δεν έχει νόημα είτε μία είτε πολλές φορές. Η μετενσάρκωση δεν μπορεί, λοιπόν, να είναι αληθινή με την πραγματική έννοια. Η μόνη μας ερώτηση θα έπρεπε να είναι, « Είναι αυτή η ιδέα χρήσιμη;» Και αυτό φυσικά εξαρτάται, από τον σκοπό για τον οποίο χρησιμοποιείται. Αν χρησιμοποιείται για να ενδυναμώσει την αναγνώριση της αιώνιας φύσης της ζωής, τότε είναι πραγματικά ωφέλιμη. Είναι κάποια άλλη ερώτηση σχετικά με αυτή πραγματικά χρήσιμη στο να ρίξει φως στον δρόμο μας; Όπως και πολλές άλλες πεποιθήσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολύ λανθασμένο τρόπο. Στο ελάχιστο, αυτή η κακή χρήση μπορεί να προκαλέσει υπερβολική ενασχόληση και ίσως έπαρση για το παρελθόν. Στην χειρότερη περίπτωση, προκαλεί αδράνεια στο παρόν. Και στην ενδιάμεση, πολλά είδη αφροσύνης είναι πιθανά.
2. Η μετενσάρκωση, σε καμία περίπτωση, δεν θα είναι το πρόβλημα με το οποίο θα ασχοληθούμε τώρα. Αν αυτή ήταν η υπεύθυνη για μερικές από τις δυσκολίες που το άτομο αντιμετωπίζει τώρα, έργο του θα ήταν μόνο να διαφύγει από αυτές τώρα. Αν στρώνει το έδαφος για μια μελλοντική ζωή, μπορεί ακόμα να λειτουργήσει την σωτηρία του τώρα. Μερικοί, μπορεί να βρίσκουν παρηγοριά και εμψύχωση σε αυτή την ιδέα, κι εφόσον τους εγκαρδιώνει η αξία της είναι αυταπόδεικτη. Όμως είναι βέβαιο ότι ο δρόμος προς την σωτηρία μπορεί να βρεθεί εξίσου από εκείνους που πιστεύουν στην μετενσάρκωση όπως και από εκείνους που δεν πιστεύουν. Επομένως, αυτή η ιδέα δεν θεωρείται βασική γι αυτά τα μαθήματα. Πάντα υπάρχει κάποιος κίνδυνος να δεις το παρόν με όρους του παρελθόντος Υπάρχει πάντα κάποιο καλό σε οποιαδήποτε σκέψη ενδυναμώνει την ιδέα ότι η ζωή και το σώμα δεν ταυτίζονται.
3. Για τους σκοπούς μας, δεν θα ήταν χρήσιμο να πάρουμε οποιαδήποτε θέση όσον αφορά την μετενσάρκωση. Ένας δάσκαλος του Θεού θα πρέπει να είναι εξίσου χρήσιμος σε εκείνους που την πιστεύουν όσο και σε εκείνους που δεν την πιστεύουν. Αν χρειαζόταν να πάρει κάποια συγκεκριμένη θέση, αυτό απλά θα περιόριζε την χρησιμότητά του, όπως και την δική του λήψη αποφάσεων. Τα μαθήματά μας δεν ασχολούνται με καμία άποψη που δεν είναι αποδεκτή σε οποιονδήποτε, άσχετα με τις επίσημες θέσεις του. Του είναι ήδη αρκετό που αντιμετωπίζει το εγώ και δεν είναι σοφό να προσθέτει στο φορτίο του δογματικές αντιθέσεις. Ούτε θα υπάρξει κάποιο όφελος στην πρόωρη αποδοχή από μέρους του αυτών των μαθημάτων μόνο και μόνο επειδή συνηγορούν σε κάποια παλιά δική του πίστη.
4. Ποτέ δεν θα σταματήσουμε να τονίζουμε ότι αυτά τα μαθήματα στοχεύουν σε μία ολοκληρωτική αναίρεση του τρόπου σκέψης σου. Όταν αυτό τελικά επιτευχθεί, θέματα όπως η εγκυρότητα της μετενσάρκωσης γίνονται ανούσια. Μέχρι τότε, πιθανόν να είναι απλά αντιφατικά και αμφισβητήσιμα. Ο δάσκαλος του Θεού, επομένως, είναι σοφό να απομακρύνεται από όλα αυτά τα θέματα, διότι έχει πολλά να διδάξει και να μάθει εκτός από αυτά. Θα πρέπει και να μάθει και να διδάσκει ότι τα θεωρητικά θέματα το μόνο που κάνουν είναι να σπαταλούν χρόνο, αποστραγγίζοντάς τον από τον καθορισμένο του σκοπό. Αν υπάρχουν απόψεις για οιαδήποτε ιδέα ή πίστη που είναι χρήσιμες, θα του ειπωθεί γι αυτές. Επίσης θα του ειπωθεί πώς να τις χρησιμοποιήσει. Τι άλλο χρειάζεται να γνωρίζει;
5. Αυτό σημαίνει ότι ο δάσκαλος του Θεού δεν θα πρέπει να πιστεύει στην μετενσάρκωση ο ίδιος, ή να την συζητά με τους άλλους που την πιστεύουν; Η απάντηση είναι, φυσικά όχι! Αν όντως πιστεύει στην μετενσάρκωση, θα ήταν λάθος γι αυτόν να αποκηρύξει την πίστη του εκτός κι αν ο εσωτερικός του Διδάσκαλος τον συμβουλέψει να το κάνει. Και αυτό είναι απίθανο. Μπορεί να τον συμβουλέψει ότι κάνει κακή χρήση αυτής της πίστης με κάποιο τρόπο που είναι επιζήμιος για την πρόοδο του μαθητή του ή και για την δική του. Τότε συνιστάται να γίνει εκ νέου ερμηνεία, διότι είναι απαραίτητη. Το μόνο που πρέπει να αναγνωριστεί, όμως, είναι ότι η γέννηση δεν ήταν η αρχή, και ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Εν τούτοις, ακόμα κι αυτό δεν είναι απαραίτητο για τον αρχάριο. Απλά χρειάζεται να δεχτεί την ιδέα ότι αυτά που ξέρει δεν είναι απαραίτητα το μόνο που έχει να μάθει. Το ταξίδι του έχει αρχίσει.
6. Η έμφαση αυτών των μαθημάτων παραμένει η ίδια, -- αυτή την στιγμή είναι που σου προσφέρεται η ολοκληρωτική σωτηρία, και αυτή την στιγμή είναι που μπορείς να την δεχτείς. Αυτή είναι η μόνη σου ευθύνη. Η Επανόρθωση θα μπορούσε να εξισωθεί με την ολοκληρωτική απόδραση από το παρελθόν και παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος για το μέλλον. Ο Παράδεισος είναι εδώ. Δεν είναι πουθενά αλλού. Ο Παράδεισος είναι τώρα. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Καμία διδασκαλία που δεν οδηγεί σε αυτό δεν αφορά τους δασκάλους του Θεού. Όλες οι πίστεις θα δείχνουν σε αυτό αν ερμηνεύονται σωστά. Με αυτή την έννοια, μπορεί να ειπωθεί ότι η αλήθεια τους βρίσκεται στην χρησιμότητά τους. Όλες οι πίστεις που οδηγούν σε πρόοδο θα πρέπει να τιμούνται. Τίποτα περισσότερο δεν είναι αναγκαίο.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------24

25 ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΟΙ «ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ;
1. Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση μοιάζει πολύ με την προηγούμενη. Φυσικά, δεν υπάρχουν «αφύσικες» δυνάμεις, και είναι προφανώς επίκληση μαγείας να επινοήσουμε μία δύναμη που δεν υπάρχει. Είναι εξίσου φανερό, εν τούτοις, ότι κάθε άνθρωπος έχει πολλές ικανότητες για τις οποίες δεν έχει επίγνωση. Όσο αυξάνει η επίγνωσή του, μπορεί να αναπτύξει ικανότητες που να τον ξαφνιάζουν. Εν τούτοις, τίποτα από ό,τι μπορεί να κάνει δεν συγκρίνεται έστω και στο ελάχιστο με την μεγαλειώδη έκπληξη της θύμησης του Ποιος είναι. Όλη του η μάθηση και όλες του οι προσπάθειες ας κατευθύνονται προς αυτήν την σπουδαία τελική έκπληξη, και δεν θα τον ικανοποιεί να τον καθυστερούν οι μικρές εκπλήξεις που του έρχονται στον δρόμο.
2. Σίγουρα υπάρχουν πολλές «ψυχικές» δυνάμεις που ευθυγραμμίζονται ξεκάθαρα με αυτά τα μαθήματα. Η επικοινωνία δεν περιορίζεται στην μικρή κλίματα καναλιών που αναγνωρίζει ο κόσμος. Αν ήταν έτσι, πολύ λίγο νόημα θα υπήρχε στο να προσπαθούμε να διδάξουμε την σωτηρία. Θα ήταν αδύνατον. Τα όρια που θέτει ο κόσμος στην επικοινωνία είναι τα κύρια εμπόδια στην άμεση εμπειρία του Αγίου Πνεύματος, του Οποίου η Παρουσία είναι πάντα εκεί και του Οποίου η Φωνή είναι διαθέσιμη για να ακουστεί. Αυτά τα όρια θέτονται από τον φόβο, διότι δίχως αυτά οι τοίχοι που περιβάλλουν όλα τα διαχωρισμένα μέρη του κόσμου θα έπεφταν με τον ιερό ήχο της δικής Του Φωνής. Όποιος υπερβαίνει αυτά τα όρια με οιονδήποτε τρόπο απλά γίνεται πιο φυσικός. Δεν κάνει τίποτα ιδιαίτερο, και δεν υπάρχει καμία μαγεία στα επιτεύγματα του.
3. Οι φαινομενικά νέες ικανότητες που μπορεί να αποκτήσει στην διαδρομή μπορεί να είναι πολύ χρήσιμες. Αν δοθούν στο Άγιο Πνεύμα, και χρησιμοποιηθούν κάτω από την καθοδήγηση Του, είναι πολύτιμα διδακτικά βοηθήματα. Εδώ, η ερώτηση το πώς αυτές προέκυψαν δεν έχει καμία σχέση. Η μόνη σημαντική θεώρηση είναι το πώς χρησιμοποιούνται. Αν θεωρηθούν από μόνα τους ως στόχος, άσχετα με το πώς θα γίνει αυτό, θα καθυστερήσουν την πρόοδο. Ούτε η αξία τους βρίσκεται στο να αποδείξουν οτιδήποτε ∙ επιτεύγματα από το παρελθόν, ασυνήθιστος συντονισμός με το «αόρατο», ή «ειδικές» χάρες από τον Θεό. Μόνο με κόλπα μαγείας «επιδεικνύονται» οι ειδικές δυνάμεις.
4. Τίποτα γνήσιο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξαπατήσει. Το Άγιο Πνεύμα δεν είναι ικανό για απάτη, και Αυτός μπορεί να χρησιμοποιεί μόνο γνήσιες ικανότητες. Αυτό που χρησιμοποιείται για μαγεία Του είναι άχρηστο. Και αυτό που χρησιμοποιεί Αυτός δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μαγεία. Υπάρχει, όμως μία ειδική έκκληση σε ασυνήθιστες ικανότητες που μπορεί να βάλει σε πειρασμό την περιέργεια. Εδώ έχουμε δυνάμεις που το Άγιο Πνεύμα θέλει και χρειάζεται. Εν τούτοις, το εγώ βλέπει σε αυτές τις ίδιες δυνάμεις μία ευκαιρία να δοξαστεί το ίδιο. Οι δυνάμεις που γίνονται αδυναμίες είναι πραγματική τραγωδία. Εν τούτοις, ό,τι δεν δίδεται στο Άγιο Πνεύμα δίνεται στην αδυναμία, διότι ό,τι παρακρατείται από την αγάπη δίδεται στον φόβο, και κατά συνέπεια θα είναι τρομακτικό.
5. Ακόμα κι εκείνοι που δεν δίνουν αξία πια στα υλικά πράγματα του κόσμου μπορεί να εξαπατηθούν από τις «ψυχικές» δυνάμεις. Καθώς έχουν αποσυρθεί οι επενδύσεις τους από τα υλικά δώρα του κόσμου, το εγώ απειλείται σοβαρά. Μπορεί ακόμα να είναι αρκετά δυνατό για να ανασυντάξει τις δυνάμεις του κάτω από αυτό το νέο πειρασμό για να κερδίσει πίσω την δύναμή του με πονηριά. Πολλοί είναι αυτοί που δεν έχουν διακρίνει εδώ τις άμυνες του εγώ, αν και δεν είναι ιδιαίτερα λεπτές. Εν τούτοις, εφόσον παραμένει κάποια επιθυμία να ενδώσουν στην εξαπάτηση, η αυταπάτη καθίσταται εύκολη. Τώρα η «δύναμη» δεν είναι πια μια γνήσια ικανότητα, και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί με αξιοπιστία. Είναι σχεδόν αναπόφευκτο ότι, εκτός κι αν το άτομο αλλάξει την γνώμη του για τον σκοπό του, θα ενισχύει τις αβεβαιότητες της «δύναμής» του με ολοένα αυξανόμενη αυταπάτη.
6. Κάθε ικανότητα που αναπτύσσει κάποιος είναι δυναμικά καλή. Σε αυτό δεν υπάρχει εξαίρεση. Και όσο πιο ασυνήθιστη και απρόσμενη είναι η δύναμη, τόσο μεγαλύτερη είναι η δυναμική της χρησιμότητα. Η σωτηρία χρειάζεται όλες τις ικανότητες, διότι ό,τι ο κόσμος θέλει να καταστρέψει, το Άγιο Πνεύμα θέλει να το επανορθώσει. Οι «ψυχικές» ικανότητες έχουν χρησιμοποιηθεί για να επικαλεστούν τον διάβολο, πράγμα το οποίο σημαίνει απλά για να ενδυναμώσουν το εγώ. Εν τούτοις, εδώ υπάρχει επίσης ένα σπουδαίο κανάλι ελπίδας και θεραπείας στην υπηρεσία του Αγίου Πνεύματος. Εκείνοι που έχουν αναπτύξει «ψυχικές» ικανότητες έχουν απλά αφήσει να αναιρεθούν μερικοί από τους περιορισμούς που είχαν επιβάλει στο νου τους. Μόνο περισσότερους περιορισμούς μπορεί να επιβάλλουν στον εαυτό τους αν χρησιμοποιήσουν την αυξημένη ελευθερία τους για ακόμα μεγαλύτερη αιχμαλωσία. Το Άγιο Πνεύμα χρειάζεται αυτά τα δώρα, και εκείνοι που τα προσφέρουν σε Αυτόν και μόνο σε Αυτόν πορεύονται με την ευγνωμοσύνη του Χριστού πάνω στις καρδιές τους, και με την ιερή Του όραση ν’ ακολουθεί από πολύ κοντά.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------25

27-26 ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΑΜΕΣΑ;
1. Πραγματικά μπορείς να φτάσεις άμεσα τον Θεό, διότι δεν υπάρχει απόσταση ανάμεσα σε Αυτόν και στον Υιό Του. Η επίγνωσή Του βρίσκεται σε κάθε νου, και ο Λόγος Του είναι γραμμένος σε κάθε καρδιά. Εν τούτοις, αυτή η επίγνωση και αυτή η μνήμη μπορούν να επανέλθουν στο κατώφλι της αναγνώρισης μόνο εκεί όπου έχουν αφαιρεθεί όλα τα εμπόδια προς την αλήθεια. Σε πόσους έχει γίνει αυτό; Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται ο ρόλος των δασκάλων του Θεού. Και αυτοί, ακόμα, δεν έχουν αποκτήσει την αναγκαία κατανόηση, αλλά έχουν ενωθεί με άλλους. Αυτό είναι που τους ξεχωρίζει από τον κόσμο. Και αυτό είναι που δίνει την ικανότητα και σε άλλους να αφήσουν τον κόσμο μαζί τους. Μόνοι τους δεν είναι τίποτα. Αλλά στην ένωσή τους βρίσκεται η δύναμη του Θεού.
2. Υπάρχουν εκείνοι που έχουν φτάσει τον Θεό άμεσα, χωρίς να κρατήσουν ούτε ίχνος των εγκόσμιων περιορισμών και θυμήθηκαν τέλεια την Ταυτότητά τους. Αυτούς μπορούμε να τους αποκαλέσουμε τους Διδασκάλους των δασκάλων διότι, παρόλο που δεν είναι πια ορατοί, την εικόνα τους μπορούμε ακόμα να την επικαλεστούμε. Και θα εμφανιστούν όταν και όπου χρειάζεται. Σε εκείνους που τέτοιες εμφανίσεις θα τους προκαλούσαν φόβο, δίνουν τις ιδέες τους. Κανένας δεν είναι δυνατόν να τους επικαλεστεί μάταια. Ούτε υπάρχει κάποιος που να μην τον γνωρίζουν. Όλες οι ανάγκες είναι γνωστές σε αυτούς, και αναγνωρίζουν και συγχωρούν όλα τα λάθη. Θα έρθει η στιγμή που αυτό θα είναι κατανοητό. Και εν τω μεταξύ, αυτοί δίνουν όλα τους τα δώρα στους δασκάλους του Θεού που προσβλέπουν στην δική τους βοήθεια, και ζητούν όλα τα πράγματα μόνο στο όνομά τους .
3. Μερικές φορές ένας δάσκαλος του Θεού μπορεί να έχει μία σύντομη εμπειρία άμεσης σύνδεσης με τον Θεό. Σε αυτό τον κόσμο, είναι σχεδόν αδύνατον αυτό να διαρκέσει. Ίσως, μπορεί να κερδηθεί μετά από πολύ αφοσίωση και προσευχή, και έπειτα να διατηρηθεί για αρκετό χρόνο πάνω στην γη. Αλλά αυτό είναι τόσο σπάνιο που δεν μπορεί να θεωρηθεί ρεαλιστικός στόχος. Αν συμβεί, έχει καλώς. Αν δεν συμβεί, πάλι έχει καλώς. Όλες οι εγκόσμιες καταστάσεις είναι ψευδαίσθηση. Αν έφτανες τον Θεό άμεσα στην υπάρχουσα επίγνωσή σου, τότε δεν θα διατηρούσες πια το σώμα. Αυτοί που έχουν παραδώσει το σώμα απλά και μόνο για να προεκτείνουν την χρησιμότητά τους σε αυτούς που μένουν πίσω είναι πραγματικά πολύ λίγοι. Και χρειάζονται βοηθούς που να βρίσκονται ακόμα στα δεσμά και στην κατάσταση ύπνου, έτσι ώστε με την αφύπνιση τους να ακουστεί η Φωνή του Θεού.
4. Μην απελπίζεσαι, λοιπόν, από τους περιορισμούς. Η λειτουργία σου είναι να ξεφύγεις από αυτούς, αλλά όχι να είσαι χωρίς αυτούς. Για να ακουστείς από αυτούς που υποφέρουν πρέπει να μιλάς την γλώσσα τους. Για να είσαι σωτήρας, πρέπει να καταλαβαίνεις τι είναι αυτό από το οποίο πρέπει να υπάρξει διαφυγή. Η σωτηρία δεν είναι θεωρητική. Δες το πρόβλημα, ζήτησε την απάντηση, και έπειτα δέξου την όταν έρθει. Και ο ερχομός της δεν θα καθυστερήσει πολύ. Θα σου δοθεί όλη η βοήθεια που μπορείς να δεχτείς, και δεν θα υπάρχει ούτε μία ανάγκη σου που να μην ικανοποιηθεί. Ας μην μας απασχολούνε λοιπόν, στόχοι για τους οποίους δεν είσαι έτοιμος. Ο Θεός σε παίρνει από το σημείο που βρίσκεσαι και σε καλωσορίζει. Τι περισσότερο θα μπορούσες να επιθυμήσεις, όταν αυτό είναι το μόνο που χρειάζεσαι;
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------26

-27 ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ;
1. Ο θάνατος είναι το κεντρικό όνειρο από το οποίο προέρχονται όλες οι ψευδαισθήσεις. Δεν είναι τρέλα να σκέφτεσαι πως ζωή είναι να γεννιέσαι, να γερνάς, να χάνεις την ζωτικότητά σου, και τελικά να πεθαίνεις; Έχουμε ξανακάνει αυτή την ερώτηση, αλλά τώρα χρειάζεται να την αναλογιστούμε πιο προσεκτικά. Είναι η μία ριζωμένη, αμετάβλητη πίστη του κόσμου ότι όλα τα πράγματα σε αυτόν γεννιούνται μόνο και μόνο για να πεθάνουν. Αυτός θεωρείται ο «τρόπος της φύσης», που δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση, παρά γίνεται αποδεκτός σαν ο «φυσικός» νόμος της ζωής. Το κυκλικό, το μεταβλητό και το αβέβαιο ∙ το αναξιόπιστο και το ασταθές, το να βαδίζεις με αστάθεια με ένα συγκεκριμένο τρόπο πάνω σε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι, -- όλα αυτά θεωρούνται ως Θέληση του Θεού. Και κανένας δεν ρωτά αν είναι δυνατόν ένας καλός Δημιουργός να θέλει κάτι τέτοιο.
2. Με την αντίληψη ότι έτσι δημιούργησε το σύμπαν ο Θεός, θα ήταν αδύνατον να Τον σκέφτεσαι ως στοργικό. Γιατί αυτός που έχει καταδικάσει όλα τα πράγματα να πεθαίνουν, να καταλήγουν σε χώμα, απογοήτευση και απελπισία, μόνο τρομακτικός μπορεί να είναι. Κρατά την μικρή ζωή σου στο χέρι του με μόνο μία κλωστή, έτοιμος να την κόψει χωρίς να νοιαστεί ή να μετανιώνει, ίσως και σήμερα. Ακόμα κι αν περιμένει, το τέλος είναι σίγουρο. Όποιος αγαπά έναν τέτοιο θεό δεν γνωρίζει από αγάπη, διότι έχει αρνηθεί ότι η ζωή είναι αληθινή. Ο θάνατος έχει γίνει το σύμβολο της ζωής. Ο κόσμος της είναι τώρα ένα πεδίο μάχης, όπου βασιλεύουν οι αντιφάσεις και τα αντίθετα κάνουν ατέλειωτους πολέμους. Εκεί όπου υπάρχει θάνατος η ειρήνη είναι αδύνατη.
3. Ο θάνατος είναι το σύμβολο του φόβου του Θεού. Η Αγάπη Του εξαλείφεται μέσα στην ιδέα που την κρατά από την επίγνωση σαν μία ασπίδα σηκωμένη για να κρύβει τον ήλιο. Το σύμβολο αυτό είναι αρκετά μακάβριο για να δείξει ότι δεν μπορεί να συνυπάρχει με τον Θεό. Κρατά μία εικόνα του υιού του Θεού στην οποία αυτός είναι «ξαπλωμένος και αναπαύεται» στην αγκαλιά της καταστροφής, όπου τα σκουλήκια τον περιμένουν για να τον χαιρετίσουν ώστε να ζήσουν λίγο ακόμα από την δική του καταστροφή. Όμως, και τα σκουλήκια ακόμα είναι καταδικασμένα να καταστραφούν το ίδιο σίγουρα. Και έτσι ζουν όλα τα πράγματα εξαιτίας του θανάτου. .Ο αδηφάγος κύκλος είναι ο «νόμος της ζωής» της φύσης. Ο Θεός είναι παράφρων, και μόνο ο φόβος είναι αληθινός.
4. Η παράξενη πίστη ότι υπάρχει ένα μέρος πραγμάτων που πεθαίνουν που μπορεί να ξεχωρίζουν από ό,τι θα πεθάνει, δεν παρουσιάζει καθόλου έναν Θεό γεμάτο αγάπη ούτε θέτει τις βάσεις για εμπιστοσύνη. Αν ο θάνατος είναι αλήθεια για οτιδήποτε, τότε δεν υπάρχει ζωή. Ο θάνατος αρνείται την ζωή. Αλλά αν υπάρχει πραγματικότητα στην ζωή, τότε αρνούμαστε τον θάνατο. Δεν είναι δυνατός κανένας συμβιβασμός σ’ αυτό. Υπάρχει είτε ένας θεός φόβου ή Ένας Αγάπης. Ο κόσμος επιχειρεί χίλιους συμβιβασμούς, και θα επιχειρήσει χίλιους ακόμα. Κανένας τους δεν μπορεί να γίνει δεκτός από τους δασκάλους του Θεού, διότι ούτε ένας δεν θα μπορούσε να είναι δεκτός από τον Θεό. Αυτός δεν έφτιαξε τον θάνατο διότι Αυτός δεν έφτιαξε τον φόβο. Και οι δύο είναι εξίσου χωρίς νόημα γι Αυτόν.
5. Η «πραγματικότητα» του θανάτου είναι σταθερά ριζωμένη στην πεποίθηση ότι ο Υιός του Θεού είναι ένα σώμα. Και αν ο Θεός δημιούργησε σώματα, τότε ο θάνατος θα ήταν πραγματικά αληθινός. Αλλά τότε ο Θεός δεν θα ήταν Θεός Αγάπης. Δεν υπάρχει άλλο σημείο όπου η αντίθεση ανάμεσα στην αντίληψη του πραγματικού κόσμου και του κόσμου των ψευδαισθήσεων γίνεται τόσο έντονα προφανής. Ο θάνατος είναι στ’ αλήθεια ο θάνατος του Θεού, αν Αυτός είναι Αγάπη. Και τώρα η δική Του δημιουργία πρέπει να στέκει μέσα στον φόβο γι Αυτόν. Αυτός δεν είναι Πατέρας, είναι καταστροφέας. Δεν είναι Δημιουργός, είναι εκδικητής. Τρομερές οι Σκέψεις Του και τρομακτική η εικόνα Του. Το να κοιτάς τις Δημιουργίες Του σημαίνει θάνατος.
6. « Και ο τελευταίος που θα ξεπεραστεί θα είναι ο θάνατος.» Φυσικά! Χωρίς την ιδέα του θανάτου δεν υπάρχει κόσμος. Όλα τα όνειρα τελειώνουν μαζί με αυτό. Αυτός είναι ο τελικός στόχος της σωτηρίας ∙ το τέλος όλων των ψευδαισθήσεων. Και στον θάνατο γεννιούνται όλες οι ψευδαισθήσεις. Τι μπορεί να γεννιέται από τον θάνατο και να έχει ζωή; Αλλά και τι μπορεί να γεννιέται από τον Θεό και να είναι δυνατόν να πεθάνει; Οι ασυνέπειες, οι συμβιβασμοί και οι τελετουργίες που καλλιεργεί ο κόσμος στις μάταιες προσπάθειές του να αγκιστρωθεί στον θάνατο και συγχρόνως να θεωρεί ότι η αγάπη είναι αληθινή, δεν είναι παρά ανόητες μαγείες, αναποτελεσματικές και άνευ ουσίας. Ο Θεός ΕΙΝΑΙ, και μέσα σε Αυτόν όλα τα δημιουργημένα πράγματα πρέπει να είναι αιώνια. Δεν καταλαβαίνεις ότι αν είναι διαφορετικά τότε Αυτός έχει ένα αντίθετο, και ότι ο φόβος θα ήταν το ίδιο αληθινός όσο η αγάπη;
7. Δάσκαλε του Θεού, η μόνη σου αποστολή θα μπορούσε να εκφραστεί έτσι: Μην δέχεσαι κανένα συμβιβασμό στον οποίο ο θάνατος παίζει κάποιο ρόλο. Μην πιστεύεις στην σκληρότητα, ούτε να αφήνεις την επίθεση να κρύβει την αλήθεια από σένα. Αυτό που φαίνεται ότι πεθαίνει απλά έχει γίνει λάθος αντιληπτό και έχει μεταφερθεί στην ψευδαίσθηση. Τώρα γίνεται έργο σου να αφήσεις την ψευδαίσθηση να μεταφερθεί στην αλήθεια. Να είναι ακλόνητος μόνο σε αυτό ∙ μην εξαπατάσαι από την «πραγματικότητα» οιασδήποτε μεταβλητής μορφής. Η αλήθεια ούτε κινείται ούτε ταλαντεύεται ούτε βουλιάζει στον θάνατο και την αποσύνθεση. Και ποιο είναι το τέλος του θανάτου; Τίποτα άλλο από αυτό ∙ η συνειδητοποίηση ότι ο Υιός του Θεού είναι αθώος τώρα και πάντα. Τίποτα άλλο από αυτό. Αλλά μην αφήσεις τον εαυτό σου να ξεχάσει ότι δεν είναι ούτε τίποτα λιγότερο από αυτό.

28 ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ;
1. Πολύ απλά, η ανάσταση είναι το ξεπέρασμα και η υπέρβαση του θανάτου. Είναι μία εκ νέου αφύπνιση ή αναγέννηση ∙ μία αλλαγή του νου για την σημασία του κόσμου. Είναι η αποδοχή της ερμηνείας του Αγίου Πνεύματος για τον σκοπό του κόσμου ∙ η αποδοχή της Επανόρθωσης για τον εαυτό σου. Είναι το τέλος των ονείρων δυστυχίας, και η χαρούμενη επίγνωση του τελευταίου ονείρου που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Είναι η αναγνώριση των δώρων του Θεού. Είναι το όνειρο στο οποίο το σώμα λειτουργεί τέλεια, μην έχοντας άλλη λειτουργία από την επικοινωνία. Είναι το μάθημα στο οποίο τελειώνει όλη η μάθηση, διότι έχει αφομοιωθεί και ξεπεραστεί με αυτό. Είναι η πρόσκληση προς τον Θεό να κάνει το τελικό Του βήμα. Είναι η παραίτηση από όλους τους άλλους σκοπούς, όλα τα άλλα ενδιαφέροντα, όλες τις άλλες επιθυμίες και όλες τις άλλες έγνοιες. Είναι ο μοναδικός πόθος του Υιού για τον Πατέρα.
2. Η ανάσταση είναι η άρνηση του θανάτου, όντας η διαβεβαίωση της ζωής. Έτσι αντιστρέφεται ολοκληρωτικά όλος ο τρόπος σκέψης του κόσμου. Η ζωή τώρα αναγνωρίζεται ως σωτηρία, και ο πόνος και η δυστυχία οιουδήποτε είδους γίνονται αντιληπτά ως κόλαση. Δεν υπάρχει πια φόβος για την αγάπη, παρά μόνο χαρμόσυνο καλωσόρισμα. Τα είδωλα έχουν εξαφανιστεί, και η θύμηση του Θεού λάμπει ανεμπόδιστη σε όλο τον κόσμο. Το πρόσωπο του Χριστού είναι ορατό σε κάθε ζωντανό πράγμα, και τίποτα δεν μένει στο σκοτάδι, χωριστά από το φως της συγχώρεσης. Δεν υπάρχει θλίψη πια στην γη. Η χαρά του Ουρανού έχει έρθει σε αυτή.
3. Εδώ τελειώνει και η ύλη των μαθημάτων. Από τώρα και στο εξής, δεν χρειάζονται άλλες οδηγίες. Η όραση είναι εξ ολοκλήρου διορθωμένη και όλα τα σφάλματα έχουν ακυρωθεί. Η επίθεση δεν έχει νόημα και η ειρήνη έχει έρθει. Ο στόχος των μαθημάτων έχει επιτευχθεί. Οι σκέψεις στρέφονται προς τον Ουρανό και απομακρύνονται από την κόλαση. Όλοι οι πόθοι έχουν ικανοποιηθεί, διότι τι μπορεί να μείνει αναπάντητο τώρα ή ανεκπλήρωτο; Η τελευταία ψευδαίσθηση εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο, συγχωρώντας όλα τα πράγματα και αντικαθιστώντας κάθε επίθεση. Η καθολική αντιστροφή έχει επιτευχθεί. Τίποτα δεν απομένει που να αντικρούει τον Λόγο του Θεού. Δεν υπάρχει καμία αντίθεση προς την αλήθεια. Και τώρα η αλήθεια μπορεί επιτέλους να έρθει. Πόσο γρήγορα θα έρθει τώρα που της ζητείται να εισέλθει και να αγκαλιάσει ένα τέτοιο κόσμο!
4. Όλες οι ζώσες καρδιές είναι γαλήνιες μέσα σε μία έξαψη προσμονής, διότι τώρα πλησιάζει η ώρα της αιωνιότητας. Δεν υπάρχει θάνατος. Ο Υιός του Θεού είναι ελεύθερος. Και μέσα στην ελευθερία του βρίσκεται το τέλος του φόβου Δεν υπάρχουν πια κρυφά μέρη πάνω στην γη όπου οι ψευδαισθήσεις, τα όνειρα του φόβου και οι εσφαλμένες αντιλήψεις για το σύμπαν να μπορούν να βρουν καταφύγιο. Τα πάντα είναι ορατά μέσα στο φως, και με το φως ο σκοπός τους μεταμορφώνεται και γίνεται κατανοητός. Κι εμείς, τα παιδιά του Θεού, σηκωνόμαστε από το χώμα και την σκόνη και κοιτάζουμε την τέλεια αθωότητά μας. Το τραγούδι του Ουρανού ηχεί σε όλο τον κόσμο, καθώς εξυψώνεται και έρχεται στην αλήθεια.
5. Τώρα δεν υπάρχουν διακρίσεις. Οι διαφορές έχουν εξαφανιστεί και η Αγάπη κοιτάζει τον Εαυτό της. Τι άλλο παραπέρα χρειάζεται να δείς Τι άλλο απομένει που να μπορεί να εκπληρώσει η όραση; Έχουμε δει τον πρόσωπο του Χριστού, την αθωότητά Του, την Αγάπη Του πίσω από όλες τις μορφές, πέρα από όλους τους στόχους. Ιεροί είμαστε εμείς διότι η Ιερότητά Του μας έχει απελευθερώσει πραγματικά! Και δεχόμαστε την Ιερότητά Του ως δική μας ∙ έτσι όπως είναι. Έτσι όπως ο Θεός μας δημιούργησε θα παραμένουμε μέσα στην αιωνιότητα, και δεν επιθυμούμε τίποτα άλλο από την Θέλησή Του να είναι δική μας. Χάνονται οι ψευδαισθήσεις μίας άλλης θέλησης, διότι έχει βρεθεί η ενότητα σκοπού.
6. Αυτά μας περιμένουν όλους, αλλά δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να τα υποδεχτούμε με χαρά. Όσο ο νους μας παραμένει κατειλημμένος από κακά όνειρα, η σκέψη της κόλασης είναι αληθινή. Οι δάσκαλοι του Θεού έχουν τον στόχο να αφυπνίζουν το νου εκείνων που κοιμούνται, και να βλέπουν εκεί την όραση του Χριστού να παίρνει την θέση του ονείρου που βλέπουν. Η σκέψη της δολοφονίας αντικαθίσταται με ευλογία. Η κρίση παραμερίζεται, και δίδεται σε Αυτόν του Οποίου λειτουργία είναι η κρίση. Και με την τελική Του Κρίση επανορθώνεται η αλήθεια για τον ιερό υιό του θεού να διακηρύξει την αλήθεια. Και όλα όσα επιζητούσε να σταυρώνει ανασταίνονται τον ιερό Υιό του Θεού. Σώζεται, διότι έχει ακούσει τον Λόγο του Θεού και έχει καταλάβει την σημασία του. Είναι ελεύθερος διότι άφησε την Φωνή μαζί του, στο πλευρό του, καθώς ετοιμάζεται να συναντήσει μα
---------------------------------------------------------------------------------------------------28
29
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ;.
Τα δώρα του Θεού σπάνια γίνονται άμεσα δεκτά. Ακόμα και οι πιο προχωρημένοι δάσκαλοι του Θεού υποχωρούν στους πειρασμούς αυτού του κόσμου. Θα ήταν δίκαιο οι μαθητές τους να στερηθούν την θεραπεία εξαιτίας αυτού; Η Βίβλος λέει, «Ζήτα στο όνομα του Ιησού Χριστού.» Μήπως είναι αυτό μία απλή έκκληση στην μαγεία;. Ένα όνομα δεν θεραπεύει, ούτε μία επίκληση προκαλεί κάποια ειδική δύναμη. Τι σημαίνει να καλείς τον Ιησού Χριστό; Τι προκαλεί η επίκληση του ονόματός του; Γιατί να είναι η έκκληση του ονόματός του μέρος της θεραπείας;
2. Έχουμε πει επανειλημμένα ότι κάποιος που έχει δεχτεί απόλυτα την Επανόρθωση για τον εαυτό του μπορεί να θεραπεύσει τον κόσμο. Πραγματικά, αυτός το έχει ήδη κάνει αυτό. Ο πειρασμός μπορεί να ξανασυμβαίνει στους άλλους, αλλά ποτέ σε Αυτόν. Αυτός έχει γίνει ο αναστημένος Υιός του Θεού. Έχει ξεπεράσει τον θάνατο διότι δέχτηκε την ζωή. Έχει αναγνωρίσει τον εαυτό του έτσι όπως τον δημιούργησε ο Θεός, και κάνοντας το αυτό έχει αναγνωρίσει όλα τα ζώντα πράγματα ως μέρος δικό του. Τώρα δεν υπάρχει κανένα όριο στην δύναμή του, διότι είναι η δύναμη του Θεού. Έτσι το όνομά του έχει γίνει το Όνομα του Θεού, διότι δεν βλέπει πια τον εαυτό του ως ξεχωριστό από Αυτόν.
3. Τι σημαίνει αυτό για σένα; Σημαίνει ότι όταν θυμάσαι τον Ιησού θυμάσαι τον Θεό. Η όλη σχέση του Υιού προς τον Πατέρα βρίσκεται μέσα σ’ αυτόν. Ο ρόλος του στην σωτηρία είναι και δικός σου, και η ολοκληρωμένη μάθησή του εγγυάται την δική σου επιτυχία. Είναι ακόμα διαθέσιμος για βοήθεια; Τι είπε ο ίδιος πάνω σε αυτό; Θυμήσου τις υποσχέσεις του, και ρώτα τον εαυτό σου με ειλικρίνεια αν είναι δυνατόν να μην μπορέσει να τις κρατήσει. Μπορεί ο Θεός να εγκαταλείψει τον Υιό Του; Και μπορεί κάποιος που είναι ένα με τον Θεό να μην είναι όμοιος με Αυτόν; Όποιος υπερβαίνει το σώμα έχει υπερβεί τον περιορισμό. Θα ήταν ποτέ δυνατόν ο μεγαλύτερος διδάσκαλος να μην είναι διαθέσιμος σε εκείνους που τον ακολουθούν;
4. Το όνομα Ιησούς Χριστός από μόνο του δεν είναι παρά ένα σύμβολο. Αλλά αντιπροσωπεύει την αγάπη που δεν είναι αυτού του κόσμου. Είναι ένα σύμβολο που χρησιμοποιείται με ασφάλεια ως αντικατάσταση των πολλών ονομάτων όλων των θεών στους οποίους προσεύχεσαι. Γίνεται το λαμπερό σύμβολο του Λόγου του Θεού, τόσο κοντά με αυτό που αντιπροσωπεύει, που η μικρή απόσταση ανάμεσα στα δύο (το σύμβολο και αυτό που συμβολίζει) χάνεται, την στιγμή που καλείς το όνομά του στο νου σου. Όταν θυμάσαι το όνομα του Ιησού Χριστού δίνεις ευχαριστίες για όλα τα δώρα που σου έχει δώσει ο Θεός. Και η ευγνωμοσύνη προς τον Θεό γίνεται ο τρόπος με τον οποίο Αυτός επανέρχεται στην θύμηση σου, διότι η αγάπη δεν μπορεί να βρίσκεται μακριά από μία καρδιά και ένα νου που είναι γεμάτοι ευγνωμοσύνη. Ο Θεός εισέρχεται εκεί εύκολα, διότι αυτές είναι οι αληθινές συνθήκες για την επιστροφή σου στην κατοικία σου.
5. Ο Ιησούς έδειξε τον δρόμο. Γιατί να μην του έχεις ευγνωμοσύνη; Έχει ζητήσει αγάπη, αλλά μόνο για να μπορέσει να την δώσει σε σένα. Εσύ δεν αγαπάς τον εαυτό σου. Αλλά στα δικά του μάτια η ομορφιά σου είναι τόσο ολοκληρωμένη και αψεγάδιαστη που σε αυτήν βλέπει μία εικόνα του Πατέρα του. Γίνεσαι το σύμβολο του Πατέρα του εδώ στην γη. Σε σένα αναζητά την ελπίδα, γιατί μέσα σε σένα δεν βλέπει κανένα όριο και καμία κηλίδα που να σπιλώνει την όμορφη τελειότητά σου. Στα δικά του μάτια η όραση του Χριστού λάμπει με τέλεια σταθερότητα. Έχει παραμείνει μαζί σου. Δεν θα ήθελες να μάθεις το μάθημα της σωτηρίας μέσω της δικής του μάθησης; Γιατί να επιλέξεις να αρχίσεις πάλι από την αρχή, όταν αυτός έχει κάνει το ταξίδι για σένα;
6. Κανένας εδώ στην γη δεν μπορεί να κατανοήσει τι είναι ο Ουρανός, ή το τι πραγματικά σημαίνει ο ένας του Δημιουργός. Και όμως, έχουμε μαρτυρίες. Αυτές είναι που πρέπει να επικαλείται η σοφία. Υπάρχουν εκείνοι που η μάθησή τους υπερβαίνει κατά πολύ αυτό που μπορούμε να μάθουμε εμείς. Ούτε μπορούμε να διδάξουμε τους περιορισμούς που έχουμε θέσει στους εαυτούς μας. Κανένας που έχει γίνει αληθινός και αφοσιωμένος δάσκαλος του Θεού δεν ξεχνά τους αδελφούς του. Όμως, αυτό που μπορεί να τους προσφέρει περιορίζεται σε αυτά που μαθαίνει ο ίδιος. Έπειτα στρέψου προς κάποιον που έχει καταργήσει όλους τους περιορισμούς, και έχει υπερβεί ακόμα και τον πιο υψηλό στόχο μάθησης. Αυτός θα σε πάρει μαζί του, διότι και αυτός δεν πορεύτηκε μόνος. Και ήσουν μαζί του τότε, όπως και τώρα.
7. Αυτά τα μαθήματα έχουν έρθει από αυτόν διότι τα λόγια του έφτασαν σε σένα σε μία γλώσσα που να μπορείς να αγαπήσεις και να καταλάβεις. Υπάρχουν άλλοι δάσκαλοι που να μπορούν να δείξουν τον δρόμο σε εκείνους που μιλούν άλλες γλώσσες και επικαλούνται διαφορετικά σύμβολα; Φυσικά και υπάρχουν. Θα άφηνε ποτέ ο Θεός κανένα χωρίς μία παρούσα βοήθεια τις δύσκολες ώρες ∙ ένα σωτήρα που να μπορεί να συμβολίζει τον Ίδιο; Όμως χρειαζόμαστε ένα πολυδιάστατο πρόγραμμα διδακτέας ύλης, όχι εξαιτίας διαφορών περιεχομένου, αλλά διότι τα σύμβολα πρέπει να αλλάζουν και να μεταβάλλονται για να αντεπεξέρχονται στις ανάγκες. Αλλά επειδή τα σύμβολα πρέπει να αλλάζουν για να προσαρμόζονται στις ανάγκες Ο Ιησούς έχει έρθει για ν’ απαντήσει στις δικές σου. Σε αυτόν βρίσκεις την Απάντηση του Θεού. ---Δίδασκε, λοιπόν, μαζί με αυτόν, διότι αυτός είναι μαζί σου ∙ αυτός είναι Πάντα εδώ.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------29
30
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ…..
1. Αυτό το εγχειρίδιο δεν έχει σκοπό να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που μπορεί να έχουν και ο δάσκαλος και ο μαθητής. Μάλιστα, καλύπτει μόνο μερικές από τις πιο προφανείς, συνοψίζοντας μερικές από τις πιο σημαντικές ιδέες στο κείμενο και στο βιβλίο εργασιών. Δεν υποκαθιστά κανένα από τα δύο, είναι απλά ένα συμπλήρωμα. Αν και ονομάζεται εγχειρίδιο για διδασκάλους, πρέπει να θυμάσαι ότι μόνο ο χρόνος είναι αυτός που ξεχωρίζει τον δάσκαλο και τον μαθητή, έτσι ώστε η διαφορά να είναι προσωρινή μόνο εξ ορισμού. Σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί να βοηθήσει τον μαθητή να διαβάσει πρώτα το εγχειρίδιο για διδασκάλους. Άλλοι μπορεί να τα πάνε καλύτερα αρχίζοντας από το βιβλίο εργασιών. Και ακόμα, άλλοι μπορεί να χρειαστεί να αρχίσουν σε ένα πιο αφηρημένο επίπεδο, με το κείμενο.
2. Ποιο είναι κατάλληλο, και για ποιον; Ποιος θα κερδίσει περισσότερο μόνο με την προσευχή; Ποιος χρειάζεται μόνο ένα χαμόγελο, γιατί δεν είναι ακόμα έτοιμος για περισσότερα; Κανένας δεν θα πρέπει να επιχειρήσει να απαντήσει αυτές τις ερωτήσεις μόνος του. Σίγουρα, κανένας δάσκαλος του Θεού δεν φτάνει μέχρις εδώ χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει αυτό. Η ύλη των μαθημάτων είναι πολύ εξατομικευμένη, και όλες οι πλευρές της βρίσκονται κάτω από την ειδική φροντίδα και καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Ρώτα και Αυτός θα απαντήσει. Η ευθύνη είναι δική Του, και μόνο Αυτός είναι κατάλληλος να την αναλάβει. Αυτή είναι η λειτουργία Του. Η δική σου ευθύνη είναι να αναφέρεις τις ερωτήσεις σε Αυτόν. Θα ήθελες να είσαι υπεύθυνος για αποφάσεις για τις οποίες γνωρίζεις τόσο λίγα; Να χαίρεσαι που έχεις έναν Δάσκαλο ο Οποίος δεν μπορεί να κάνει λάθος. Οι απαντήσεις Του είναι πάντα σωστές. Θα μπορούσες να πεις το ίδιο και για τις δικές σου;
3. Υπάρχει άλλο ένα πλεονέκτημα, -- και πολύ σημαντικό,-- όταν απευθύνεσαι στο Άγιο Πνεύμα για τις αποφάσεις σου, όλο και πιο συχνά. Ίσως να μην έχεις σκεφτεί αυτή την άποψη, αλλά η σημασία της είναι προφανής. Όταν ακολουθείς την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος επιτρέπεις στον εαυτό σου να απαλλαγεί από την ενοχή. Αυτή είναι η ουσία της Επανόρθωσης. Αυτός είναι ο πυρήνας των μαθημάτων. Ο φανταστικός σφετερισμός λειτουργιών όχι δικών σου, είναι η βάση του φόβου. Όλος ο κόσμος που βλέπεις αντανακλά την ψευδαίσθηση ότι έχεις κάνει αυτό, κάνοντας έτσι τον φόβο αναπόφευκτο. Όταν αφήνεις, λοιπόν, αυτή την λειτουργία σε Αυτόν που Του ανήκει σημαίνει ότι ξεφεύγεις από τον φόβο. Και αυτό είναι που επιτρέπει στην θύμηση της αγάπης να επιστρέψει σε σένα. Επομένως, μην θεωρείς ότι το να ακολουθείς την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος συμβαίνει μόνο εξαιτίας των δικών σου ανεπαρκειών. Είναι για σένα η διέξοδος από την κόλαση.
4. Εδώ, και πάλι, βρίσκεται το παράδοξο που αναφέρεται συχνά στα μαθήματα. Το να λες, «Από μόνος μου δεν μπορώ να κάνω τίποτα» σημαίνει ότι αποκτάς όλη την δύναμη. Και όμως, αυτό δεν είναι παρά ένα φαινομενικό παράδοξο. Έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, έχεις όλη την δύναμη. Η εικόνα που έφτιαξες για τον εαυτό σου δεν έχει καμία. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει την αλήθεια για σένα. Η εικόνα που έφτιαξες εσύ, δεν την ξέρει. Εν τούτοις, παρόλη την προφανή και απόλυτη άγνοιά της, αυτή η εικόνα ισχυρίζεται ότι γνωρίζει τα πάντα διότι εσύ της έχεις αποδώσει αυτή την πίστη. Τέτοια είναι η διδασκαλία σου, και η διδασκαλία του κόσμου που φτιάχτηκε για να την υποστηρίξει. Αλλά ο Δάσκαλος που γνωρίζει την αλήθεια δεν την έχει ξεχάσει. Οι αποφάσεις Του ωφελούν όλους, εφόσον δεν έχουν καθόλου επίθεση. Κι επομένως είναι αδύνατον να προκαλέσουν ενοχή.
5. Αυτός που αναλαμβάνει μία δύναμη που δεν είναι δική του εξαπατά τον εαυτό του. Εν τούτοις, όταν δεχτεί την δύναμη που του έχει δοθεί από τον Θεό σημαίνει ότι αναγνωρίζει τον Δημιουργό Του και ότι δέχεται τα δώρα Του. Και τα δώρα Του δεν έχουν όριο. Όταν ζητάς από το Άγιο Πνεύμα να αποφασίσει για σένα σημαίνει ότι απλά δέχεσαι την αληθινή σου κληρονομιά. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να πεις τίποτα χωρίς να Τον συμβουλευτείς; Στ’ αλήθεια, όχι! Αυτό δεν θα ήταν καθόλου πρακτικό, και αυτά τα μαθήματα ενδιαφέρονται κυρίως για ό,τι είναι πρακτικό. Αν το έχεις κάνει συνήθεια να ζητάς βοήθεια όταν και όπου μπορείς, τότε μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη ότι η σοφία θα σου δοθεί όταν την χρειαστείς. Ετοιμάσου γι αυτό κάθε πρωί, να θυμάσαι τον Θεό όταν μπορείς κατά την διάρκεια της ημέρας, ζήτα την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος όταν αυτό είναι δυνατόν, κι ευχαρίστησέ Τον για την καθοδήγησή Του την νύχτα. Και η σιγουριά σου θα έχει πραγματικά πολύ γερές βάσεις.
6. Ποτέ να μην ξεχνάς ότι το Άγιο Πνεύμα δεν βασίζεται στα λόγια σου. Αυτός καταλαβαίνει τα αιτήματα της καρδιάς σου, και ανταποκρίνεται σε αυτά. Αυτό σημαίνει ότι ενώσω η επίθεση ασκεί ακόμα έλξη επάνω σου, Αυτός θα ανταποκριθεί με κακό; Φυσικά και όχι! Διότι ο Θεός Του έχει δώσει την δύναμη να μεταφράζει τις προσευχές της καρδιάς σου στην δική Του γλώσσα. Αυτός καταλαβαίνει ότι μία επίθεση είναι ένα κάλεσμα για βοήθεια. Και ανταποκρίνεται με ανάλογη βοήθεια. Ο Θεός θα ήταν σκληρός αν άφηνε τα δικά σου λόγια να αντικαταστήσουν τα δικά Του. Ένας στοργικός Πατέρας δεν αφήνει το παιδί του να κάνει κακό στον εαυτό του, ή να διαλέξει την δική του καταστροφή. Αυτό μπορεί να ζητά να πληγωθεί, αλλά ο πατέρας του ακόμα θα τον προστατεύει. Και πόσο ακόμα πιο πολύ αγαπά ο Πατέρας σου τον Υιό Του;
7. Να θυμάσαι ότι εσύ είσαι η ολοκλήρωση και η Αγάπη Του. Να θυμάσαι ότι η αδυναμία σου είναι η δύναμή Του. Αλλά αυτό μην το διαβάσεις βιαστικά ή εσφαλμένα. Αν η δύναμή Του είναι μέσα σε σένα, τότε αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως αδυναμία σου δεν είναι παρά ψευδαίσθηση. Και Αυτός σου έχει δώσει τα μέσα να το αποδείξεις. Ζήτα όλα τα πράγματα από τον Διδάσκαλό Του, και όλα θα σου δοθούν. Όχι στο μέλλον, παρά αμέσως ∙ τώρα. Ο Θεός δεν περιμένει, διότι η αναμονή υπονοεί χρόνο και Αυτός είναι άχρονος. Ξέχνα τις ανόητες εικόνες σου, την αίσθηση αδυναμίας σου και τον φόβο μην πάθεις κακό, τα όνειρα κινδύνου και τα επιλεγμένα «λάθη» σου. Ο Θεός γνωρίζει μόνο τον Υιό Του, και έτσι όπως δημιουργήθηκε αυτός, έτσι και παραμένει. Με εμπιστοσύνη σε τοποθετώ στα Χέρια Του, και δίνω ευχαριστίες για σένα που είναι έτσι.
Και τώρα ας είσαι ευλογημένος σε ό,τι κάνεις.
Ο Θεός στρέφεται προς εσένα για να Τον βοηθήσεις να σώσει τον κόσμο.
Δάσκαλε του Θεού, Αυτός σου προσφέρει τις ευχαριστίες Του,
και όλος ο κόσμος στέκει σιωπηλός με την χάρη
που εσύ φέρνεις από Αυτόν.
Είσαι ο Υιός που αγαπά,
και σου έχει δοθεί να είσαι το μέσον
μέσω του οποίου η Φωνή Του ακούγεται σε όλο τον κόσμο,
να κλείσεις όλα τα πράγματα του χρόνου ∙ να δώσεις τέλος στην θέαση
όλων των ορατών πραγμάτων ∙ και να ακυρώσεις
όλα τα πράγματα που αλλάζουν. Μέσα από σένα ο κόσμος εισέρχεται μέσα
σε έναν άλλο κόσμο αόρατο, που δεν ακούγεται, και όμως είναι αληθινά εκεί.
Ιερός είσαι εσύ, και μέσα στο φως σου ο κόσμος
αντανακλά την ιερότητά σου, διότι δεν είσαι μόνος , δίχως φίλους.
Τις ευχαριστίες μου δίνω για σένα,
και ενώνομαι με τις προσπάθειές σου για χάρη του Θεού,
γνωρίζοντας ότι είναι και για μένα,
και για όλους όσους πορεύονται προς τον Θεό μαζί μου.
Αμήν
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Μην ξεχνάς ότι μόλις αυτό το ταξίδι αρχίσει το τέλος είναι βέβαιο. Κατά την διάρκεια της διαδρομής οι αμφιβολίες θα έρχονται, θα φεύγουν για να επιστρέψουν και πάλι. Και όμως, η κατάληξη του ταξιδιού είναι σίγουρη. Κανένας δεν είναι δυνατόν να αποτύχει στην αποστολή που του ανέθεσε ο Θεός. Όταν το ξεχνάς, να θυμάσαι ότι βαδίζεις με Αυτόν και τον Λόγο Του επί της καρδιάς σου. Ποιος είναι δυνατόν να απελπιστεί όταν τέτοια ελπίδα είναι δική του; Ψευδαισθήσεις και απελπισία μπορεί να φαίνεται ότι κάνουν την εμφάνισή τους, αλλά μάθε να μην απατάσαι από αυτές. Πίσω από κάθε μια υπάρχει η πραγματικότητα και εκεί βρίσκεται ο Θεός. Γιατί θα πρέπει να αφήσεις κάτι τέτοιο να περιμένει και να το ανταλλάσσεις με ψευδαισθήσεις, όταν η Αγάπη Εκείνου βρίσκεται μια στιγμή μονάχα μακριά σου στον δρόμο εκεί που τελειώνουν οι ψευδαισθήσεις; Το τέλος είναι σίγουρο και εγγυημένο από τον Θεό. Ποιος στέκεται μπροστά από μια εικόνα χωρίς ζωή όταν ένα μόνο ένα βήμα μακριά ο Ιερός των Ιερών του ανοίγει μια αρχαία θύρα που οδηγεί πέρα από τον κόσμο;

Είσαι ξένος εδώ. Αλλά ανήκεις σε Εκείνον που σε αγαπά όπως αγαπά τον Εαυτό Του. Δεν έχεις παρά να ζητήσεις την βοήθειά μου να κυλίσουμε την πέτρα μακριά, και αυτό γίνεται σύμφωνά με το Θέλημά Του. Έχουμε αρχίσει το ταξίδι. Πολύ πριν, το τέλος γράφτηκε στα άστρα και τοποθετήθηκε στα Ουράνια με μια λαμπρή Ακτίνα που το κράτησε ασφαλές στην αιωνιότητα όπως και στον χρόνο. Και εκεί το κρατά ακόμα ∙ σταθερό, αναλλοίωτο, και μη αναστρέψιμο.


Μη φοβάσαι. Απλά αρχίζουμε ένα αρχαίο ταξίδι που έχει ξεκινήσει από πολύ παλιά αλλά φαίνεται σαν καινούργιο. Έχουμε αρχίσει πάλι πάνω σε ένα δρόμο που ταξιδεύαμε και παλαιότερα και απλά χάσαμε τον δρόμο μας για λίγο. Και τώρα προσπαθούμε ξανά. Η νέα αρχή μας έχει την βεβαιότητα που έλειπε στο ταξίδι μας μέχρι τώρα. Κοίταξε ψηλά και δες τον Λόγο Του ανάμεσα στα αστέρια, εκεί όπου έχει τοποθετήσει το Όνομά σου μαζί με το δικό Του. Κοίτα ψηλά και βρες τον βέβαιο προορισμό σου, αυτόν που ο κόσμος ήθελε να σου κρύψει αλλά ο Θεός θέλει να τον δεις.


Ας περιμένουμε εδώ με ησυχία, και ας γονατίσουμε μια στιγμή με ευγνωμοσύνη προς Αυτόν που μας κάλεσε και μας βοήθησε να ακούσουμε το κάλεσμά Του. Και έπειτα ας σηκωθούμε να και ας πορευτούμε με πίστη προς Αυτόν. Τώρα είμαστε σίγουροι ότι δεν βαδίζουμε μόνοι. Γιατί ο Θεός είναι εδώ, και μαζί με Αυτόν όλα τα αδέλφια μας. Τώρα γνωρίζουμε ότι ποτέ δεν θα χάσουμε ξανά τον δρόμο. Το τραγούδι αρχίζει πάλι, αυτό που είχε σταματήσει μόνο για μια στιγμή, αν και φαίνεται ότι δεν έχει ξανατραγουδηθεί ποτέ. Αυτό που έχει αρχίσει εδώ τώρα θα αυξηθεί σε ζωή και δύναμη και ελπίδα, μέχρι που ο κόσμος να ακινητοποιηθεί για μια στιγμή και να ξεχάσει όλα όσα το όνειρο της αμαρτίας έχει φτιάξει.


Ας βγούμε να συναντήσουμε τον νεογέννητο κόσμο, γνωρίζοντας ότι ο Χριστός έχει ξαναγεννηθεί μέσα σε αυτόν, και ότι η ιερότητα αυτής της αναγέννησης θα διαρκέσει για πάντα. Είχαμε χάσει τον δρόμο μας αλλά Αυτός τον βρήκε για μας. Ας πάμε να υποδεχτούμε Αυτόν που επιστρέφει σε μας για να γιορτάσει την σωτηρία και το τέλος όλων όσων νομίσαμε πως φτιάξαμε. Το πρωινό άστρο αυτής νέας μέρας κοιτά ένα διαφορετικό κόσμο όπου ο Θεός είναι καλοδεχούμενος και ο Υιός μαζί Του. Εμείς που συμπληρώνουμε Αυτόν Του προσφέρουμε τις ευχαριστίες μας, όπως Αυτός μας δίνει τις δικές Του. Ο Υιός είναι γαλήνιος, και μέσα στην ησυχία που του έχει δώσει ο Θεός εισέρχεται στο σπίτι του και βρίσκεται επιτέλους εν ειρήνη..