ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ
1 NOYΣ- ΠΝΕΥΜΑ
2 ΤΟ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ
3 Η ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
4 ΟΡΘΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ-ΟΡΘΗ ΓΝΩΣΗ
5 ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Μετ Χ Τσιντέα

1 ΝΟΥΣ – ΠΝΕΥΜΑ
Ο όρος νους χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύσει τον παράγοντα του πνεύματος που το δραστηριοποιεί, παρέχοντάς του την δημιουργική ενέργεια. Όταν ο όρος είναι με κεφαλαίο αναφέρεται στον Θεό ή τον Χριστό (δηλ. το Νου του Θεού ή το Νου του Χριστού). Πνεύμα είναι η Σκέψη του Θεού την Οποία δημιούργησε κατ’ εικόνα Του. Το ενοποιημένο πνεύμα είναι ο μονογενής Υιός του Θεού, ή ο Χριστός.
Σε αυτό τον κόσμο, επειδή ο νους είναι διχασμένος, οι Υιοί του Θεού φαίνονται σαν να είναι ξεχωριστοί. Και ούτε οι νόες τους φαίνονται να έχουν κάποια σύνδεση. Σε αυτή την κατάσταση ψευδαίσθησης, η σύλληψη ενός «ατομικού νου» φαίνεται ότι έχει κάποιο νόημα. Γι αυτό σε αυτά τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ο νους περιγράφεται σαν να έχει δύο μέρη: το πνεύμα και το εγώ.
Το πνεύμα είναι το μέρος που βρίσκεται ακόμα σε επαφή με τον Θεό μέσω του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο ενοικεί σε αυτό το μέρος αλλά βλέπει και το άλλο μέρος επίσης. Ο όρος «ψυχή» δεν χρησιμοποιείται εκτός από άμεσες αναφορές σε βιβλικά εδάφια, εξαιτίας της πολύ αμφισβητήσιμης φύσης του. Θα ήταν, όμως, ένας όρος ισοδύναμος με το «πνεύμα», υπό την έννοια ότι, όντας του Θεού, είναι αιώνια και αγέννητη.
Το άλλο μέρος του νου είναι εντελώς απατηλό και φτιάχνει μόνο ψευδαισθήσεις. Το πνεύμα διατηρεί το δυναμικό του για δημιουργία, αλλά η Θέλησή του, η οποία είναι του Θεού, φαίνεται σαν να έχει αιχμαλωτιστεί ενόσω ο νους δεν είναι ενοποιημένος. Η δημιουργία συνεχίζει αμείωτη διότι αυτό είναι το Θέλημα του Θεού. Αυτή η Θέληση είναι πάντα ενοποιημένη και γι αυτό δεν έχει κανένα νόημα σε αυτόν τον κόσμο. Δεν έχει ούτε αντίθετα ούτε διαβαθμίσεις.
Ο νους μπορεί να είναι είτε ορθός είτε λάθος, ανάλογα με το ποια φωνή ακούει. Ο ορθός νους ακούει το Άγιο Πνεύμα, συγχωρεί τον κόσμο, και μέσα από την όραση του Χριστού βλέπει τον αληθινό κόσμο στην θέση του. Αυτή είναι η τελική όραση, η τελευταία οπτική της αντίληψης, η κατάσταση στην οποία ο Θεός κάνει το τελικό βήμα ο Ίδιος. Εδώ χρόνος και ψευδαισθήσεις λήγουν μαζί.
Ο εσφαλμένος νους ακούει το εγώ και φτιάχνει ψευδαισθήσεις ∙ αντιλαμβάνεται την αμαρτία και δικαιώνει τον θυμό, και βλέπει την ενοχή, την ασθένεια και τον θάνατο σαν αληθινά. Και αυτός ο κόσμος και ο αληθινός είναι ψευδαισθήσεις διότι ο ορθός νους απλά παραβλέπει, ή συγχωρεί, αυτό που ποτέ δεν συνέβη. Άρα δεν είναι ο Ένας νους του Νου του Χριστού, του Οποίου η Θέληση είναι ένα με του Θεού.
Σε αυτό τον κόσμο η μόνη ελευθερία που έχει απομείνει είναι η ελευθερία επιλογής ∙ πάντα ανάμεσα σε δύο επιλογές ή δύο φωνές. Η θέληση δεν αναμιγνύεται καθόλου με την αντίληψη σε κανένα επίπεδο, και δεν έχει να κάνει καθόλου με ην επιλογή. Η συνειδητότητα είναι ο δεκτικός μηχανισμός, και δέχεται μηνύματα από πάνω ή από κάτω ∙ από το Άγιο Πνεύμα ή από το εγώ. Η συνειδητότητα έχει επίπεδα και η επίγνωση μπορεί να μεταβληθεί δραματικά, αλλά δεν μπορεί να υπερβεί την σφαίρα της οπτικής της αντίληψης. Στο ανώτατο επίπεδό της γίνεται γνώστης του πραγματικού κόσμου, και αυτό μπορεί να το πετύχει σταδιακά, αν εκπαιδευτεί. Όμως, το γεγονός ότι έχει επίπεδα και μπορεί να εκπαιδευτεί φανερώνει ότι δεν μπορεί να φτάσει στην γνώση.

2 ΤΟ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ.
Οι ψευδαισθήσεις δεν διαρκούν. Ο θάνατος τους είναι σίγουρος και αυτό και μόνο είναι βέβαιο στον κόσμο τους. Είναι ο κόσμος του εγώ εξαιτίας αυτού.
Τι είναι το εγώ;
Δεν είναι παρά ένα όνειρο αυτού που πραγματικά είσαι. Μια σκέψη ότι είσαι διαχωρισμένος από τον Δημιουργό σου και μια επιθυμία να είσαι αυτό που Εκείνος δεν δημιούργησε. Είναι ένα προϊόν παράνοιας, καθόλου πραγματικό. Μια ονομασία για την ανωνυμία είναι όλο κι όλο αυτό που είναι. Ένα σύμβολο μιας αδύνατης κατάστασης ∙ μια επιλογή που δεν υπάρχει. Του δίνουμε όνομα μόνο και μόνο για να βοηθηθούμε να καταλάβουμε ότι δεν είναι τίποτα άλλο από μια αρχαία σκέψη πως αυτό που φτιάξαμε είναι αθάνατο. Αλλά τι άλλο θα μπορούσε να βγει από αυτό εκτός από ένα όνειρο, που σαν όλα τα όνειρα, μπορεί να λήξει μόνο με τον θάνατο;
Τι είναι το εγώ; Το τίποτα, αλλά με μια μορφή που φαίνεται σαν να είναι τα πάντα. Σε ένα κόσμο μορφών το εγώ δεν μπορεί κανείς να το αρνηθεί γιατί αυτό και μόνο φαίνεται αληθινό. Όμως είναι ποτέ δυνατόν, ο Υιός του Θεού όπως τον δημιούργησε Εκείνος να κατοικεί σε ένα κόσμο μορφών;
Όποιος σας ζητά να προσδιορίσετε το εγώ και να εξηγήσετε το πώς προήλθε δεν μπορεί παρά να πιστεύει ότι είναι αληθινό, και να αναζητά να βρει κάποιον ορισμό για να διασφαλίσει ότι η ψευδαισθητική του φύση είναι καλυμμένη πίσω από τις λέξεις.
Δεν υπάρχει ορισμός για ένα ψέμα που να μπορεί να το κάνει αλήθεια.
Ούτε μπορεί να υπάρχει αλήθεια που να μπορούν τα ψέματα να καλύψουν αποτελεσματικά. Την μη πραγματικότητα του εγώ, οι λέξεις δεν μπορούν να την αρνηθούν, ούτε γίνεται ξεκάθαρη η σημασία του επειδή η φύση του φαίνεται ότι αποκτά κάποια μορφή.
Ποιος μπορεί να προσδιορίσει αυτό που δεν προσδιορίζεται;
Και όμως υπάρχει κάποια απάντηση ακόμα και σε αυτό το ερώτημα.
Δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα ορισμό για το τι είναι το εγώ, αλλά μπορούμε να πούμε τι δεν είναι. Και αυτό μας δείχνεται με απόλυτη καθαρότητα.
Από αυτό ανάγουμε όλα όσα είναι το εγώ. Κοιτάξτε το αντίθετό του και θα έχετε την μοναδική απάντηση που βγάζει νόημα.
Το αντίθετο του εγώ από όλες τις απόψεις, - σε προέλευση, επίδραση και συνέπειες – το ονομάζουμε θαύμα.
Και εδώ είναι που βρίσκουμε τι δεν είναι το εγώ σε αυτόν τον κόσμο.
Εδώ είναι το αντίθετο του εγώ και μόνο εδώ βλέπουμε τι ήταν το εγώ, γιατί εδώ βλέπουμε όλα όσα φαινόταν ότι έκανε, και οι αιτίες και τα αποτελέσματά του πρέπει να είναι τα ίδια.


Εκεί όπου υπήρχε σκοτάδι τώρα βλέπουμε το φως.

Τι είναι το εγώ;

Αυτό που ήταν το σκοτάδι.

Που βρίσκεται το εγώ;

Εκεί που βρισκόταν το σκοτάδι.

Τώρα το φως έχει έρθει: το αντίθετο του έχει φύγει χωρίς να αφήσει ούτε ένα ίχνος. Εκεί που ήταν το κακό τώρα είναι η ιερότητα.

Τι είναι το εγώ;

Αυτό που ήταν το κακό.

Που είναι το εγώ;

Μέσα σε ένα κακό όνειρο που έμοιαζε αληθινό όσο το ονειρευόσουνα.
Εκεί όπου υπήρχε σταύρωση στέκεται ο Υιός του Θεού.

Τι είναι το εγώ;

Ποιος χρειάζεται να ρωτήσει;

Που είναι το εγώ;

Ποιος χρειάζεται να ψάξει για μια ψευδαίσθηση τώρα που τα όνειρα έχουν φτάσει στο τέλος τους;

Τι είναι θαύμα;

Κι αυτό ένα όνειρο.

Αλλά για κοίταξε όλες τις όψεις αυτού του ονείρου και ποτέ δεν θα το αμφισβητήσεις ξανά. Κοίτα τον όμορφο κόσμο που εκτείνεται μπροστά σου καθώς βαδίζεις με χάρη. Κοίτα όλους αυτούς τους βοηθούς δίπλα σου καθώς ταξιδεύεις, χαρούμενος με την βεβαιότητα του Ουρανού και την σιγουριά της ειρήνης. Και κοίταξε, για μια στιγμή, μόνο, αυτά που έχεις αφήσει πίσω σου και επιτέλους έχεις προσπεράσει.


Αυτό ήταν το εγώ – όλο το σκληρό μίσος, η ανάγκη για εκδίκηση και οι κραυγές του πόνου, ο φόβος του θανάτου και η παρόρμηση να σκοτώσεις, η ψευδαίσθηση ότι δεν έχεις αδελφούς και ο εαυτός που φαινόταν μόνος μέσα σε ολόκληρο το σύμπαν.

Αυτό το τρομερό λάθος για τον εαυτό σου το θαύμα το διορθώνει τόσο απαλά όσο μια τρυφερή μητέρα τραγουδάει για να νανουρίσει το παιδί της.

Ένα τραγούδι σαν αυτό δεν είναι ό,τι θα ήθελες να ακούσεις;


Δεν θα απαντούσε σε ό,τι είχες σκεφτεί να ρωτήσεις, κάνοντας όλες τις ρωτήσεις να μην έχουν κανένα νόημα πια;
Οι ερωτήσεις σου δεν έχουν απάντηση, γιατί έγιναν για να σιγάσουν την Φωνή του Θεού, η οποία κάνει στους πάντες μόνο μια ερώτηση:

«Είσαι έτοιμος να Με βοηθήσεις να σώσω τον κόσμο;» Αυτό ρώτα αντί για το τι είναι το εγώ, και θα δεις μια ξαφνική λάμψη να καλύπτει τον κόσμο που έφτιαξε το εγώ. Τώρα κανένα θαύμα δεν παρακρατείται από κανέναν. Ο κόσμος σώζεται από αυτό που νόμιζες ότι ήταν. Και αυτό που είναι, είναι εντελώς χωρίς κατάκριση και απόλυτα αγνό.
Το θαύμα συγχωρεί, το εγώ καταδικάζει. Τίποτα άλλο δεν χρειάζεται να οριστεί εκτός από αυτό. Και όμως, θα μπορούσε ένα ορισμός να είναι πιο σίγουρος και ευθυγραμμισμένος με αυτό που είναι η σωτηρία; Το πρόβλημα και η απάντηση βρίσκονται εδώ μαζί, και έχοντας επιτέλους συναντηθεί η επιλογή είναι ξεκάθαρη. Ποιος διαλέγει την κόλαση όταν την αναγνωρίσει; Και ποιος δε θα συνέχιζε για λίγο ενώσω του έχει δοθεί να καταλάβει ότι ο δρόμος είναι σύντομος και ότι ο Ουρανός είναι ο στόχος του;
3-Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
Η συγχώρεση είναι για τον Θεό και προς τον Θεό αλλά όχι από Αυτόν. Είναι αδύνατον να σκεφτείς κάτι που Αυτός δημιούργησε που θα μπορούσε να χρειάζεται συγχώρεση. Η συγχώρεση, τότε, είναι μια ψευδαίσθηση, αλλά εξαιτίας του σκοπού της, ο οποίος είναι του Αγίου Πνεύματος, έχει μια διαφορά. Αντίθετα με τις άλλες ψευδαισθήσεις, οδηγεί μακριά από το σφάλμα και όχι προς αυτό.
Την συγχώρεση θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε ένα είδος ευχάριστου παραμυθιού ∙ ένας τρόπος με τον οποίο αυτοί που δεν γνωρίζουν μπορούν να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στην αντίληψή τους και την αλήθεια. Δεν μπορούν να πάνε κατευθείαν από την αντίληψη στην γνώση διότι δεν πιστεύουν ότι είναι η θέλησή τους να πράξουν αυτό. Αυτό κάνει τον Θεό να φαίνεται σαν εχθρός αντί γι αυτό που είναι στ’ αλήθεια. Και είναι μόνο αυτή η παράλογη αντίληψη που τους κάνει απρόθυμους να ανυψωθούν, έτσι απλά, και να επιστρέψουν σε Αυτόν ειρηνικά.
Γι αυτό χρειάζονται μια ψευδαίσθηση βοήθειας διότι αυτοί είναι
αβοήθητοι ∙ μια Σκέψη ειρήνης διότι βρίσκονται σε σύγκρουση. Ο Θεός γνωρίζει τι χρειάζεται ο Υιός Του πριν ακόμα αυτός το ζητήσει. Δεν νοιάζεται καθόλου για την μορφή, αλλά έχοντας δώσει το περιεχόμενο είναι Θέλημά Του να γίνει κατανοητός. Και αυτό αρκεί. Η μορφή προσαρμόζεται στην ανάγκη ∙ το περιεχόμενο δεν αλλάζει, όντας αιώνιο σαν τον Δημιουργό Του.

Το πρόσωπο του Χριστού πρέπει να γίνει ορατό πριν επανέλθει η μνήμη του θεού. Ο λόγος είναι προφανής. Χρησιμοποιείς την αντίληψή σου για να δεις το πρόσωπο του Χριστού. Κανένας δεν μπορεί να κοιτάξει την γνώση. Αλλά το πρόσωπο του Χριστού είναι το μεγάλο σύμβολο της συγχώρεσης. Είναι η σωτηρία. Είναι το σύμβολο του αληθινού κόσμου. Όποιος το κοιτάξει, δεν βλέπει πια τον κόσμο. Βρίσκεται τόσο κοντά στον Ουρανό μόλις έξω από τις πύλες του. Και όμως από αυτή την πύλη δεν είναι παρά ένα βήμα η είσοδος της. Είναι το τελικό βήμα. Και αυτό το αφήνουμε στον Θεό.
Και η συγχώρεση είναι ένα σύμβολο, αλλά σαν σύμβολο μόνο της Θέλησής Του δεν μπορεί να διαιρεθεί. Και έτσι η ενότητα που αντανακλά γίνεται η Θέλησή Του. Είναι το μόνο πράγμα που εν μέρει βρίσκεται στον κόσμο, και παράλληλα είναι και η γέφυρα προς τον Ουρανό.
Η Θέληση του Θεού είναι το μόνο που υπάρχει. Δεν έχουμε παρά να πάμε από το τίποτα στα πάντα ∙ από την κόλαση στα Ουράνια. Είναι αυτό ένα ταξίδι;
Όχι, όχι στην πραγματικότητα, γιατί η αλήθεια δεν πάει πουθενά. Αλλά οι ψευδαισθήσεις μετατοπίζονται από εδώ και από εκεί, από χρονική στιγμή σε χρονική στιγμή. Και το τελικό βήμα δεν είναι παρά μια μετατόπιση. Σαν μέρος της αντίληψης είναι εν μέρει μη πραγματικό. Και όμως αυτό το μέρος θα εξαφανιστεί. Και αυτό που παραμένει είναι αιώνια γαλήνη και το Θέλημα του Θεού.
Τώρα πια δεν υπάρχουν επιθυμίες γιατί οι επιθυμίες μεταβάλλονται. Ακόμα και το επιθυμητό μπορεί να γίνει μη ευπρόσδεχτο. Έτσι πρέπει να συμβαίνει διότι το εγώ δεν μπορεί να βρίσκεται σε γαλήνη. Αλλά η Θέληση είναι διαρκής, εφόσον είναι το δώρο του Θεού. Και ό,τι δίνει Αυτός είναι πάντα σαν τον Ίδιο. Αυτός είναι ο σκοπός του προσώπου του Χριστού. Είναι το δώρο του Θεού για να σώσει τον Υιό Του. Μόνο να κοιτάξεις πάνω σε αυτό και έχεις συγχωρεθεί.
Πόσο όμορφος γίνεται αυτός ο κόσμος εκείνη την μοναδική στιγμή που θα δεις την αλήθεια για τον εαυτό σου να αντανακλάται εκεί. Τώρα είσαι αναμάρτητος και αντικρίζεις την αθωότητά σου. Τώρα είσαι ιερός και το αντιλαμβάνεσαι. Και τώρα ο νους επιστρέφει στον Δημιουργό του ∙ και η ένωση του Πατέρα και του Υιού, η Ενοποίηση των ενοποιήσεων που στέκει πίσω από όλες τις ενώσεις αλλά και πέρα από αυτές. Ο Θεός δεν είναι ορατός παρά μόνο κατανοητός. Ο Υιός Του δεν δέχεται επίθεση παρά αναγνωρίζεται.

4-ΟΡΘΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ – ΓΝΩΣΗ.
Ο κόσμος που βλέπεις είναι ψευδαίσθηση κόσμου. Ο Θεός δεν τον δημιούργησε, διότι ό,τι δημιουργεί Αυτός πρέπει να είναι αιώνιο σαν τον Ίδιο. Όμως δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που βλέπεις που θα διαρκέσει για πάντα. Μερικά πράγματα μπορεί να κρατήσουν μέσα στο χρόνο περισσότερο από κάποια άλλα. Αλλά θα έρθει η ώρα που όλα τα ορατά πράγματα θα έχουν ένα τέλος.
Άρα τα μάτια του σώματος δεν είναι τα μέσα με τα οποία μπορεί να γίνει ορατός ο πραγματικός κόσμος, γιατί οι ψευδαισθήσεις που κοιτάζουν πρέπει να οδηγούν σε ακόμα περισσότερες ψευδαισθήσεις για την πραγματικότητα. Και αυτό κάνουν. Γιατί όλα όσα βλέπουν όχι μόνο δεν θα διαρκέσουν, αλλά κάνουν χώρο σε σκέψεις αμαρτίας και ενοχής. Ενώ όλα όσα δημιούργησε ο θεός είναι χωρίς αμαρτία για πάντα άρα και χωρίς ενοχή για πάντα.
Η γνώση, δεν είναι η θεραπεία για την λανθασμένη αντίληψη εφόσον, όντας σε άλλο επίπεδο, ποτέ δεν μπορούν να συναντηθούν. Η μόνη δυνατή διόρθωση για την λανθασμένη αντίληψη πρέπει να είναι η ορθή αντίληψη. Δεν θα διαρκέσει. Αλλά όσο διαρκεί, έρχεται να θεραπεύσει. Γιατί η ορθή αντίληψη είναι μια θεραπεία με πολλά ονόματα. Συγχώρεση, σωτηρία, Επανόρθωση, σωστή αντίληψη, είναι όλα ένα. Είναι η μοναδική αρχή, με το τέλος να οδηγεί στην Ενότητα πολύ πέρα από αυτά τα ίδια. Η σωστή αντίληψη είναι το μέσο με το οποίο ο κόσμος σώζεται από την αμαρτία, γιατί η αμαρτία δεν υπάρχει. Και αυτό είναι που βλέπει η σωστή αντίληψη.
Ο κόσμος στέκεται σαν εμπόδιο μπροστά από την όραση του Χριστού. Αλλά η σωστή αντίληψη τον βλέπει σαν ένα εύθραυστο πέπλο, που αποσύρεται τόσο εύκολα και δεν μπορεί να διαρκέσει πάνω από μια στιγμή. Επιτέλους τον βλέπει σαν αυτό που είναι πραγματικά. Και τώρα δεν γίνεται να μην εξαφανιστεί, γιατί τώρα υπάρχει ένα κενό μέρος που έχει καθαριστεί και ετοιμαστεί. Εκεί όπου γινόταν αντιληπτή η καταστροφή παρουσιάζεται το πρόσωπο του Χριστού, και εκείνη την στιγμή ο κόσμος ξεχνιέται, και ο χρόνος τελειώνει για πάντα καθώς ο κόσμος στροβιλίζεται μέσα στο τίποτα από το οποίο προήλθε.
Ένας κόσμος που έχει συγχωρεθεί δεν είναι δυνατόν να διαρκέσει. Ήταν ο κόσμος των σωμάτων. Αλλά η συγχώρεση βλέπει πέρα από τα σώματα. Αυτή είναι η ιερότητά της ∙ αυτός είναι ο τρόπος που θεραπεύει. Ο κόσμος των σωμάτων είναι ο κόσμος της αμαρτίας, γιατί μόνο αν υπάρχει σώμα είναι δυνατή η αμαρτία. Από την αμαρτία προέρχεται η ενοχή τόσο βέβαια όσο η συγχώρεση απομακρύνει κάθε ενοχή. Και μόλις φύγει η ενοχή τι άλλο μένει να κρατήσει στην θέση του ένα κόσμο διαχωρισμένο; Γιατί ο χώρος έχει φύγει κι αυτός, μαζί με τον χρόνο. Μόνο το σώμα κάνει τον κόσμο να φαίνεται αληθινός, γιατί όντας διαχωρισμένο δεν θα μπορούσε να παραμείνει εκεί όπου ο διαχωρισμός είναι αδύνατος. Η συγχώρεση αποδεικνύει ότι είναι αδύνατος διότι δεν τον βλέπει. Και αυτό που θα παραβλέπεις τότε δεν θα το καταλαβαίνεις, ακριβώς όπως κάποτε η παρουσία του ήταν η μοναδική βεβαιότητά σου.
Αυτή είναι η αλλαγή που φέρνει η ορθή αντίληψη: Αυτό που είχε προβληθεί προς τα έξω γίνεται ορατό στο εσωτερικό, και εκεί η συγχώρεση το αφήνει να εξαφανιστεί. Γιατί εκεί στήνεται ο βωμός στον Υιό, και εκεί ο Πατέρας επανέρχεται στην μνήμη. Ό,τι είναι ορατό εξωτερικά πρέπει να βρίσκεται πέρα από την συγχώρεση, γιατί φαίνεται ότι είναι για πάντα αμαρτωλό. Που βρίσκεται η ελπίδα ενώσω η αμαρτία γίνεται ορατή σαν εξωτερική; Τι θεραπεία μπορεί να περιμένει η ενοχή; Αλλά όταν την βλέπεις μέσα στο νου σου, η ενοχή και η συγχώρεση για μια στιγμή βρίσκονται μαζί, δίπλα - δίπλα, πάνω στον ίδιο βωμό. Εκεί επιτέλους η ασθένεια και η μοναδική της θεραπεία ενώνονται με μια θεραπευτική φωτεινότητα. Ο Θεός έχει έρθει να διεκδικήσει ό,τι είναι δικό Του. Η συγχώρεση είναι ολοκληρωμένη.
Και τώρα η γνώση του Θεού, αναλλοίωτη, βέβαιη, αγνή και απόλυτα κατανοητή, εισέρχεται στο βασίλειο της. Φεύγει πια η αντίληψη, η ορθή και η λανθασμένη. Φεύγει και συγχώρεση, διότι έχει επιτελέσει το έργο της. Και φεύγουν και τα σώματα μέσα στο λαμπερό φως πάνω στην αγία τράπεζα του Υιού του Θεού. Ο Θεός γνωρίζει πως είναι δικιά Του, όπως και του Υιού Του. Και εδώ Αυτοί ενώνονται, γιατί εδώ το πρόσωπο του Χριστού απομακρύνει με την λάμψη του την τελική στιγμή του χρόνου, και τώρα λαμβάνει χώρα και η τελική αντίληψη του κόσμου που τον βλέπει πλέον χωρίς σκοπό και αιτία. Γιατί εκεί όπου έχει έρθει η θύμηση του Θεού επιτέλους δεν υπάρχει ταξίδι, ούτε πίστη στην αμαρτία, ούτε τείχη, ούτε σώματα, και η αμείλικτη έλξη της ενοχής και του θανάτου έχει εκπνεύσει για πάντα.
Ω αδερφοί μου, αν μόνο γνωρίζατε την γαλήνη που θα σας αγκαλιάζει και θα σας κρατά ασφαλείς και αγνούς κι αγαπημένους μέσα στον Νου του Θεού, τότε δεν θα μπορούσατε να αντισταθείτε και θα σπεύδατε να Τον συναντήσετε εκεί που βρίσκεται η αγία τράπεζά Του. Αγιασμένο ας είναι το Όνομά σου και το δικό Του, διότι είναι ενωμένα εδώ σε αυτό το ιερό μέρος. Εδώ Εκείνος σκύβει για να σε ανυψώσει προς Αυτόν, μακριά από τις ψευδαισθήσεις μέσα στην ιερότητα ∙ έξω από τον κόσμο, στην αιωνιότητα ∙ και όντας μακριά από κάθε φόβο επιστρέφεις στην αγάπη.



5   Το Άγιο Πνεύμα.

Ο Ιησούς είναι η εκδήλωση του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο κάλεσε πάνω στην γη όταν αυτός ανήλθε στον Ουρανό, ή ταυτίστηκε απόλυτα με τον Χριστό, τον Υιό του Θεού όπως Αυτός τον δημιούργησε. Το Άγιο Πνεύμα, όντας δημιουργία του ενός Δημιουργού, δημιουργώντας μαζί Του και κατ’ ομοίωσή Του στο πνεύμα, είναι αιώνιο και δεν έχει ποτέ αλλάξει. «Καλέστηκε στην γη» με την έννοια ότι ήταν τώρα δυνατόν να Τον δεχτεί και ν’ ακούσει την Φωνή Του. Δική Του είναι η Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού, και επομένως έχει πάρει μορφή. Αυτή η μορφή δεν είναι η πραγματικότητά Του, την οποία ο Θεός μόνο την γνωρίζει μαζί με τον Χριστό, τον αληθινό Του Υιό, ο Οποίος είναι μέρος από Αυτόν.
Το Άγιο Πνεύμα περιγράφεται μέσα από τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ σαν να δίνει την απάντηση στον διαχωρισμό και να φέρνει το σχέδιο της Επανόρθωσης σε μας, καθιερώνοντας τον συγκεκριμένο ρόλο μας σε αυτό και δείχνοντάς μας ακριβώς τι είναι. Έχει καθιερώσει τον Ιησού ως ηγέτη στην διεκπεραίωση του σχεδίου Του εφόσον ήταν ο πρώτος που ολοκλήρωσε τέλεια το δικό του μέρος. Όλη η δύναμη στον Ουρανό και στην γη του έχει λοιπόν δοθεί και θα την μοιραστεί μαζί σας όταν ολοκληρώσετε το δικό σας μέρος. To αξίωμα της Επανόρθωσης είχε δοθεί στο Άγιο Πνεύμα πολύ πριν το ενεργοποιήσει ο Ιησούς.
Το Άγιο Πνεύμα περιγράφεται σαν ο εναπομείνας Σύνδεσμος Επικοινωνίας ανάμεσα στον Θεό και τους διαχωρισμένους Υιούς Του. Για να εκπληρώσει αυτή την ειδική λειτουργία το Άγιο Πνεύμα έχει αναλάβει μια διπλή λειτουργία. Αυτός γνωρίζει διότι είναι μέρος του Θεού. Αντιλαμβάνεται διότι στάλθηκε για να σώσει την ανθρωπότητα. Είναι η μεγάλη διορθωτική αρχή, ο κομιστής της ορθής αντίληψης, η έμφυτη δύναμη της όρασης του Χριστού. Είναι το φως με το οποίο γίνεται αντιληπτός ο κόσμος που έχει συγχωρεθεί, στον οποίο μόνο το πρόσωπο του Χριστού είναι ορατό. Ποτέ δεν ξεχνά τον Δημιουργό ή την δημιουργία Του. Ποτέ δεν ξεχνά τον Υιό του Θεού. Ποτέ δεν ξεχνά εσένα. Φέρει την Αγάπη του Πατέρα σε σένα με μια αιώνια λάμψη που ποτέ δεν θα σβήσει διότι ο Θεός την τοποθέτησε εκεί.
Το Άγιο Πνεύμα ενοικεί μέσα στο μέρος του νου σου που είναι τμήμα του Χριστικού Νου. Αντιπροσωπεύει τον Εαυτό σου και τον δημιουργό σου, που είναι ένα. Μιλά εκ μέρους του Θεού και εκ μέρους δικού σου, όντας ενωμένο και με τους δύο. Άρα Αυτός είναι που τους πιστοποιεί ως ένα. Φαίνεται ότι είναι μια Φωνή, γιατί με αυτή την μορφή σου λέει τον Λόγο του Θεού. Φαίνεται ότι είναι Οδηγός μέσα από μια μακρινή χώρα, διότι χρειάζεσαι αυτή την μορφή βοήθειας. Φαίνεται ότι είναι οτιδήποτε απαντά στις ανάγκες που νομίζεις ότι έχεις. Αλλά Αυτός δεν εξαπατάται όταν αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου παγιδευμένο σε ανάγκες που δεν έχεις. Από αυτές είναι που επιθυμεί να σε απελευθερώσει. Από αυτές είναι που επιθυμεί να σε καταστήσει ασφαλή.
Εσύ είσαι η εκδήλωσή Του σε αυτόν τον κόσμο. Ο αδερφός σου σε καλεί να γίνεις η Φωνή Του μαζί με αυτόν. Μόνος δεν μπορεί να είναι ο Βοηθός του Υιού του Θεού γιατί μόνος είναι δίχως λειτουργία. Αλλά, ενωμένος μαζί σου, είναι ο λαμπερός Σωτήρας του κόσμου, του Οποίου ο ρόλος στην σωτηρία του σε έχει καταστήσει ολοκληρωμένο. Σου προφέρει τις ευχαριστίες Του, όπως και σ’ αυτόν, γιατί εγέρθηκες μαζί με αυτόν όταν ξεκίνησε να σώσει τον κόσμο. Θα είσαι μαζί του όταν ο χρόνος τελειώσει και δεν παραμείνει κανένα ίχνος ονείρων μίσους στα οποία να χορεύεις με την μουσική του θανάτου. Γιατί στην θέση του ακούγεται ο ύμνος προς τον Θεό για λίγη ώρα. Και μετά η Φωνή φεύγει, για να μην πάρει μορφή ποτέ ξανά παρά μόνο για να επιστρέψει στην αιώνια απουσία μορφής του Θεού.


ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Μην ξεχνάς ότι μόλις αυτό το ταξίδι αρχίσει το τέλος είναι βέβαιο. Κατά την διάρκεια της διαδρομής οι αμφιβολίες θα έρχονται, θα φεύγουν για να επιστρέψουν και πάλι. Και όμως, η κατάληξη του ταξιδιού είναι σίγουρη. Κανένας δεν είναι δυνατόν να αποτύχει στην αποστολή που του ανέθεσε ο Θεός. Όταν το ξεχνάς, να θυμάσαι ότι βαδίζεις με Αυτόν και τον Λόγο Του επί της καρδιάς σου. Ποιος είναι δυνατόν να απελπιστεί όταν τέτοια ελπίδα είναι δική του; Ψευδαισθήσεις και απελπισία μπορεί να φαίνεται ότι κάνουν την εμφάνισή τους, αλλά μάθε να μην απατάσαι από αυτές. Πίσω από κάθε μια υπάρχει η πραγματικότητα και εκεί βρίσκεται ο Θεός. Γιατί θα πρέπει να αφήσεις κάτι τέτοιο να περιμένει και να το ανταλλάσσεις με ψευδαισθήσεις, όταν η Αγάπη Εκείνου βρίσκεται μια στιγμή μονάχα μακριά σου στον δρόμο εκεί που τελειώνουν οι ψευδαισθήσεις; Το τέλος είναι σίγουρο και εγγυημένο από τον Θεό. Ποιος στέκεται μπροστά από μια εικόνα χωρίς ζωή όταν ένα μόνο ένα βήμα μακριά ο Ιερός των Ιερών του ανοίγει μια αρχαία θύρα που οδηγεί πέρα από τον κόσμο;

Είσαι ξένος εδώ. Αλλά ανήκεις σε Εκείνον που σε αγαπά όπως αγαπά τον Εαυτό Του. Δεν έχεις παρά να ζητήσεις την βοήθειά μου να κυλίσουμε την πέτρα μακριά, και αυτό γίνεται σύμφωνά με το Θέλημά Του. Έχουμε αρχίσει το ταξίδι. Πολύ πριν, το τέλος γράφτηκε στα άστρα και τοποθετήθηκε στα Ουράνια με μια λαμπρή Ακτίνα που το κράτησε ασφαλές στην αιωνιότητα όπως και στον χρόνο. Και εκεί το κρατά ακόμα ∙ σταθερό, αναλλοίωτο, και μη αναστρέψιμο.


Μη φοβάσαι. Απλά αρχίζουμε ένα αρχαίο ταξίδι που έχει ξεκινήσει από πολύ παλιά αλλά φαίνεται σαν καινούργιο. Έχουμε αρχίσει πάλι πάνω σε ένα δρόμο που ταξιδεύαμε και παλαιότερα και απλά χάσαμε τον δρόμο μας για λίγο. Και τώρα προσπαθούμε ξανά. Η νέα αρχή μας έχει την βεβαιότητα που έλειπε στο ταξίδι μας μέχρι τώρα. Κοίταξε ψηλά και δες τον Λόγο Του ανάμεσα στα αστέρια, εκεί όπου έχει τοποθετήσει το Όνομά σου μαζί με το δικό Του. Κοίτα ψηλά και βρες τον βέβαιο προορισμό σου, αυτόν που ο κόσμος ήθελε να σου κρύψει αλλά ο Θεός θέλει να τον δεις.


Ας περιμένουμε εδώ με ησυχία, και ας γονατίσουμε μια στιγμή με ευγνωμοσύνη προς Αυτόν που μας κάλεσε και μας βοήθησε να ακούσουμε το κάλεσμά Του. Και έπειτα ας σηκωθούμε να και ας πορευτούμε με πίστη προς Αυτόν. Τώρα είμαστε σίγουροι ότι δεν βαδίζουμε μόνοι. Γιατί ο Θεός είναι εδώ, και μαζί με Αυτόν όλα τα αδέλφια μας. Τώρα γνωρίζουμε ότι ποτέ δεν θα χάσουμε ξανά τον δρόμο. Το τραγούδι αρχίζει πάλι, αυτό που είχε σταματήσει μόνο για μια στιγμή, αν και φαίνεται ότι δεν έχει ξανατραγουδηθεί ποτέ. Αυτό που έχει αρχίσει εδώ τώρα θα αυξηθεί σε ζωή και δύναμη και ελπίδα, μέχρι που ο κόσμος να ακινητοποιηθεί για μια στιγμή και να ξεχάσει όλα όσα το όνειρο της αμαρτίας έχει φτιάξει.


Ας βγούμε να συναντήσουμε τον νεογέννητο κόσμο, γνωρίζοντας ότι ο Χριστός έχει ξαναγεννηθεί μέσα σε αυτόν, και ότι η ιερότητα αυτής της αναγέννησης θα διαρκέσει για πάντα. Είχαμε χάσει τον δρόμο μας αλλά Αυτός τον βρήκε για μας. Ας πάμε να υποδεχτούμε Αυτόν που επιστρέφει σε μας για να γιορτάσει την σωτηρία και το τέλος όλων όσων νομίσαμε πως φτιάξαμε. Το πρωινό άστρο αυτής νέας μέρας κοιτά ένα διαφορετικό κόσμο όπου ο Θεός είναι καλοδεχούμενος και ο Υιός μαζί Του. Εμείς που συμπληρώνουμε Αυτόν Του προσφέρουμε τις ευχαριστίες μας, όπως Αυτός μας δίνει τις δικές Του. Ο Υιός είναι γαλήνιος, και μέσα στην ησυχία που του έχει δώσει ο Θεός εισέρχεται στο σπίτι του και βρίσκεται επιτέλους εν ειρήνη..