ΕΙΣΑΓΩΓΗ -Η ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

 Το Τραγούδι

Της Προσευχής

 ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Εισαγωγή

Η προσευχή είναι το σπουδαιότερο δώρο με το οποίο ο Θεός ευλόγησε τον Υιό Του όταν τον δημιούργησε. Τότε έγινε αυτό που έμελλε να γίνει· η μοναδική φωνή που μοιράζονται ο Δημιουργός και η δημιουργία· το τραγούδι που ο Υιός τραγουδά στον Πατέρα, ο Οποίος επιστρέφει τις ευχαριστίες που Του προσφέρονται  στον Υιό. Χωρίς τέλος η αρμονία, και χωρίς τέλος, επίσης, και η χαρμόσυνη συγχορδία της Αγάπης που δίνουν ο Ένας στον Άλλο. Και με αυτό τον τρόπο, επεκτείνεται η δημιουργία. O Θεός ευχαριστεί για την επέκταση Του μέσα από τον Υιό Του. Ο Υιός ευχαριστεί για την δημιουργία του μέσα από το τραγούδι της δικής του δημιουργίας στο όνομα του Πατέρα του. Η Αγάπη που μοιράζονται είναι αυτό που θα είναι η προσευχή μέσα σε όλη την αιωνιότητα, όταν ο χρόνος τελειώσει. Γιατί αυτό έγινε πριν ο χρόνος αρχίσει να υπάρχει φαινομενικά.

Για σένα που βρίσκεσαι μέσα στον χρόνο για λίγο, η προσευχή παίρνει την μορφή που ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες σου. Και δεν έχεις παρά μόνο μία. Ό,τι δημιούργησε ο Θεός ως ένα πρέπει να αναγνωρίσει την ενότητά του, και να αγαλλιάζει που αυτό που φαινόταν ότι διαχώριζαν οι ψευδαισθήσεις είναι για πάντα ένα μέσα στο Νου του Θεού. Η προσευχή τώρα πρέπει να γίνει το μέσο με το οποίο ο Υιός του Θεού αφήνει τους ξεχωριστούς στόχους και τα ξεχωριστά συμφέροντα, και γυρίζει πάλι με ιερή χαρά στην αλήθεια της ένωσης μέσα στον Πατέρα του και τον εαυτό του.

Άφησε τα όνειρά σου, ιερέ Υιέ του Θεού, και καθώς ανυψώνεσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, απαλλάξου από τα είδωλα και θυμήσου Αυτόν. Η προσευχή θα σε στηρίζει τώρα, και θα σε ευλογεί καθώς υψώνεις την καρδιά σου προς Αυτόν σε τραγούδι ανάτασης που φτάνει ψηλότερα και μετά ακόμα πιο ψηλά, μέχρι και τα ψηλά και τα χαμηλά να εξαφανιστούν. Η πίστη στον στόχο σου θα αυξάνει και θα σε κρατά ψηλά καθώς ανέρχεσαι την φωτεινή κλίμακα που οδηγεί στις πρασιές του Παραδείσου και στην πύλη της ειρήνης. Γιατί αυτή είναι η προσευχή, και εδώ βρίσκεται η σωτηρία. Αυτός είναι ο δρόμος. Είναι το δώρο του Θεού σε σένα.

I. Η Αληθινή Προσευχή

Η προσευχή είναι ένας τρόπος προσέγγισης του Θεού που προσφέρει το Άγιο Πνεύμα. Δεν είναι απλά μια ερώτηση ή μια ικεσία. Δεν γίνεται να πετύχει μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι δεν ζητά τίποτα. Πως αλλιώς θα μπορούσε να υπηρετήσει τον σκοπό της; Είναι αδύνατον να προσεύχεσαι για είδωλα και να ελπίζεις πως θα φτάσεις τον Θεό. Η σωστή προσευχή πρέπει να αποφεύγει να πέσει στην παγίδα να ζητά με ικεσίες. Ζήτα, καλύτερα, να λάβεις αυτό που ήδη σου έχει δοθεί· να δεχτείς αυτό που είναι ήδη εκεί.

Σου έχει ειπωθεί να ζητάς από το Άγιο Πνεύμα την απάντηση για οποιοδήποτε συγκεκριμένο πρόβλημα, και ότι θα λάβεις μια συγκεκριμένη απάντηση αν τέτοια είναι η ανάγκη σου. Επίσης σου έχει ειπωθεί ότι υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα και μία απάντηση. Αυτό δεν είναι αντιφατικό στην προσευχή. Υπάρχουν αποφάσεις που πρέπει να πάρεις εδώ, και αυτό πρέπει να γίνει είτε είναι ψευδαισθήσεις είτε όχι. Δεν γίνεται να σου ζητηθεί να δεχτείς απαντήσεις που να είναι πέρα από το επίπεδο ανάγκης που μπορείς να αναγνωρίσεις. Επομένως, δεν είναι η μορφή του αιτήματος που έχει σημασία, ούτε το πώς αιτείται. Η μορφή της απάντησης, αν δίδεται από τον Θεό, θα ταιριάζει με τις ανάγκες σου όπως τις αντιλαμβάνεσαι. Αυτό είναι απλά μια ηχώ της απόκρισης  της Φωνής Του. Ο αληθινός ήχος είναι πάντα ένα τραγούδι ευχαριστίας και Αγάπης.

Δεν μπορείς, λοιπόν, να ζητάς την ηχώ. Το δώρο είναι το τραγούδι. Μαζί με αυτό έρχονται και οι παράγωγοι ήχοι, οι αρμονικές, οι αντηχήσεις, αλλά αυτά είναι δευτερεύοντα. Στην αληθινή  προσευχή ακούς μόνο το τραγούδι. Όλα τα υπόλοιπα απλά προστίθενται. Πρώτα αναζήτησες την Βασιλεία των Ουρανών, και όλα τα άλλα σου έχουν πραγματικά δοθεί.

Το μυστικό της σωστής προσευχής είναι να ξεχάσεις τα πράγματα που νομίζεις πως χρειάζεσαι. Το να ζητάς κάτι συγκεκριμένο είναι το ίδιο σαν να κοιτάς την αμαρτία και μετά να την συγχωρείς. Ακόμα, με τον ίδιο τρόπο, στην προσευχή παραβλέπεις της εξειδικευμένες ανάγκες σου έτσι όπως τις βλέπεις, και τις αναθέτεις στα Χέρια του Θεού. Εκεί γίνονται τα δώρα σου σ’ Αυτόν, διότι Του λένε ότι δεν επιθυμείς να έχεις άλλους θεούς εκτός  από Αυτόν· ούτε Αγάπη άλλη εκτός από την δική Του. Ποια άλλη, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η απάντησή Του από την επιστροφή Του στην μνήμη σου; Μπορείς αυτό να το ανταλλάξεις για μια ασήμαντη συμβουλή για ένα πρόβλημα που διαρκεί μόνο μια στιγμή; Ο Θεός απαντά μόνο για την αιωνιότητα. Αλλά και όλες οι μικρές απαντήσεις περιέχονται μέσα σε αυτό.

Η προσευχή είναι μια παραχώρηση της θέσης σου· μια παραίτηση, μια ήσυχη ώρα ακρόασης και αγάπης. Δεν θα πρέπει να την συγχέεις με παρακλήσεις για προμήθειες  οιουδήποτε είδους, διότι είναι ένας τρόπος να θυμηθείς την ιερότητα σου. Γιατί θα έπρεπε  η ιερότητα να ικετεύει, αφού έχει απόλυτο και αναφαίρετο δικαίωμα σε όλα όσα έχει να προσφέρει η Αγάπη; Και με την προσευχή, πηγαίνεις στην Αγάπη. Η προσευχή είναι μια προσφορά· μια παράδοση του εαυτού σου για να ενωθεί με την Αγάπη. Δεν υπάρχει τίποτα για να ζητήσεις διότι δεν έχει μείνει τίποτα που να σου λείπει. Αυτό το τίποτα γίνεται ο βωμός του Θεού. Εξαφανίζεται μέσα σ’ Αυτόν.

Αυτό δεν είναι ένα επίπεδο προσευχής που μπορούν να το πετύχουν όλοι ακόμα. Αυτοί που δεν το έχουν φτάσει ακόμα χρειάζονται την βοήθεια σου στην προσευχή διότι ο τρόπος που ζητούν δεν βασίζεται ακόμα στην αποδοχή. Η βοήθεια στην προσευχή δεν σημαίνει ότι κάποιος άλλος μεσολαβεί ανάμεσα σε σένα και τον Θεό. Σημαίνει όμως ότι κάποιος άλλος στέκεται πλάι σου και σε βοηθά να ανυψωθείς προς Αυτόν. Κάποιος που έχει συνειδητοποιήσει την καλοσύνη του Θεού προσεύχεται δίχως φόβο. Και κάποιος που προσεύχεται δίχως φόβο δεν γίνεται  παρά να Τον φτάσει. Άρα μπορεί να φτάσει και τον Υιό Του, όπου και να είναι αυτός και όποια μορφή φαίνεται πως έχει πάρει.

Η προσευχή προς τον Χριστό μέσα σε οποιονδήποτε είναι σωστή προσευχή διότι είναι ένα δώρο ευχαριστίας προς τον Πατέρα Του. Το να ζητά κάποιος  ο Χριστός να είναι μόνο ο Εαυτός Του δεν είναι ικεσία. Είναι ένα τραγούδι ευχαριστίας για αυτό που είσαι. Εδώ βρίσκεται η δύναμη της προσευχής. Δεν ζητά τίποτα και λαμβάνει τα πάντα. Αυτή η προσευχή μπορεί να μοιραστεί διότι λαμβάνει για όλους. Το να προσεύχεσαι με κάποιον που γνωρίζει ότι αυτό είναι αλήθεια σημαίνει ότι η προσευχή σου θα απαντηθεί. Ίσως μια συγκεκριμένη μορφή επίλυσης για ένα συγκεκριμένο πρόβλημα να έρθει σε έναν από τους δύο· δεν έχει σημασία σε ποιόν. Ίσως να έρθει  και στους δύο, αν είστε  γνήσια συντονισμένοι ο ένας με τον άλλο. Θα έρθει διότι έχετε συνειδητοποιήσει ότι ο Χριστός βρίσκεται και στους δυο σας. Αυτή είναι η μοναδική  αλήθεια.

Η ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

1. Η προσευχή δεν έχει αρχή και τέλος. Είναι ένα μέρος της ζωής. Αλλάζει όμως σε μορφή, και αναπτύσσεται μαζί με την μάθηση, μέχρι να φτάσει στην άμορφη κατάστασή της, και να συγχωνευτεί στην καθολική επικοινωνία με τον Θεό. Όταν βρίσκεται στην μορφή που ζητά δεν χρειάζεται, και συχνά δεν κάνει έκκληση στον Θεό, ούτε καν χρειάζεται να υπάρχει η πίστη σε Αυτόν. Σε αυτά τα επίπεδα η προσευχή είναι απλά έκφραση του τι θέλεις, τι σου λείπει, μέσα από μια αίσθηση έλλειψης και ένδειας.


2. Αυτές οι μορφές της προσευχής, ή αυτές του «ζητάω – από – ανάγκη», πάντα έχουν να κάνουν με αισθήματα αδυναμίας και ανεπάρκειας, και ποτέ δεν θα μπορούσαν να γίνουν από έναν Υιό του Θεού που γνωρίζει Ποιος είναι. Κανένας, λοιπόν, που είναι σίγουρος για την Ταυτότητά του δεν θα μπορούσε να προσεύχεται σε αυτές τις μορφές. Εν τούτοις, είναι επίσης αλήθεια ότι όποιος είναι αβέβαιος για την Ταυτότητά του δεν μπορεί να αποφύγει να προσευχηθεί με αυτό τον τρόπο. Και η προσευχή είναι τόσο συνεχής όσο και η ζωή. Ο κάθε ένας προσεύχεται ακατάπαυστα. Ζήτησε και θα λάβεις, διότι εσύ έχεις καθορίσει τι είναι αυτό που θέλεις.


3. Είναι επίσης δυνατόν να φτάσεις μια ανώτερη μορφή του «ζητάω – από – ανάγκη», διότι σε αυτό τον κόσμο η προσευχή είναι διορθωτική, άρα πρέπει να περιλαμβάνει τα επίπεδα μάθησης. Εδώ, το αίτημα πρέπει να απευθύνεται στον Θεό με ειλικρινή πίστη, αν και όχι ακόμα με κατανόηση. Μια κάπως ασαφής και συνήθως ασταθής αίσθηση ταύτισης έχει επιτευχτεί γενικότερα, αλλά έχει την τάση να θολώνει από μια βαθιά ριζωμένη αίσθηση αμαρτίας. Σε αυτό το επίπεδο είναι πιθανόν να συνεχίζεις να ζητάς πράγματα αυτού του κόσμου σε διάφορες μορφές, και είναι επίσης πιθανόν να ζητάς δώρα όπως εντιμότητα και καλοσύνη, ειδικά συγχώρεση για τις πολλές πηγές ενοχής που αναπόφευκτα υποβόσκουν σε κάθε προσευχή ανάγκης. Δίχως ενοχή δεν υπάρχει ένδεια. Οι αναμάρτητοι δεν έχουν ανάγκες.


4. Σε αυτό το επίπεδο έρχεται επίσης αυτή η περίεργη αντίφαση σε όρους που είναι γνωστή ως η «προσευχή για τους εχθρούς σου». Η αντίφαση δεν βρίσκεται στα ίδια τα λόγια, αλλά μάλλον στον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύονται συνήθως. Όσο πιστεύεις ότι έχεις εχθρούς, τότε περιορίζεις την προσευχή στους νόμους αυτού του κόσμου, καθώς επίσης περιορίζεις και την ικανότητά σου να λαμβάνεις και να αποδέχεσαι εντός αυτών των ίδιων στενών περιθωρίων. Αν τούτοις, αν έχεις εχθρούς έχεις και ανάγκη από την προσευχή, και μάλιστα μεγάλη. Τι σημαίνει πραγματικά αυτή η φράση; Προσευχήσου για τον εαυτό σου, για να μην επιζητάς να αιχμαλωτίσεις τον Χριστό και έτσι να χάσεις την αναγνώριση της δικής σου Ταυτότητας. Μην είσαι προδότης κανενός, ειδάλλως θα προδίδεις τον εαυτό σου.


5. Ένας εχθρός είναι το σύμβολο ενός Χριστού φυλακισμένου. Και ποιος θα μπορούσε να είναι Αυτός εκτός από σένα τον ίδιο; Η προσευχή για τους εχθρούς γίνεται έτσι προσευχή για την δική σου ελευθερία. Τώρα δεν είναι πια μια αντίφαση όρων. Έχει γίνει μια δήλωση της ενότητας του Χριστού και μια αναγνώριση της αθωότητας Του. Και τώρα έχει γίνει ιερή, διότι αναγνωρίζει τον Υιό του Θεού έτσι όπως δημιουργήθηκε.


6. Ποτέ να μην ξεχνάς ότι η προσευχή σε κάθε επίπεδο είναι πάντα για τον εαυτό σου. Αν ενώνεσαι με κάποιον στην προσευχή, τον κάνεις μέρος από σένα. Ο εχθρός είσαι εσύ, όπως εσύ είσαι και ο Χριστός. Πριν μπορέσει να γίνει ιερή, λοιπόν, η προσευχή γίνεται μια επιλογή. Δεν διαλέγεις για κάποιον άλλον. Δεν γίνεται να διαλέγεις παρά μόνο για τον εαυτό σου. Προσευχήσου με ειλικρίνεια για τους εχθρούς σου, διότι εδώ βρίσκεται η δική σου σωτηρία. Συγχώρεσε τους για τις δικές σου αμαρτίες, και θα συγχωρεθείς πραγματικά.


7. Η προσευχή είναι μια κλίμακα που φτάνει στον Ουρανό. Στην κορυφή υπάρχει μια μεταμόρφωση πολύ σαν την δική σου, διότι η προσευχή είναι μέρος από σένα. Τα πράγματα της γης μένουν πίσω, όλα λησμονημένα. Δεν ζητάς πια, διότι δεν υπάρχει καμία έλλειψη. Η Ταυτότητα μέσα στον Χριστό αναγνωρίζεται ασφαλής για πάντα, πέρα από κάθε αλλαγή και φθορά. Το φως δεν τρεμοπαίζει πια, και ποτέ δεν θα σβήσει. Τώρα, δίχως κανενός είδους ανάγκες, και τυλιγμένος για πάντα μέσα σε άσπιλη αθωότητα που είναι το δώρο του Θεού για σένα, τον Υιό Του, η προσευχή μπορεί ξανά να γίνει αυτό για το οποίο προοριζόταν. Διότι τώρα ανυψώνεται σαν ένα τραγούδι ευχαριστιών προς τον Δημιουργό σου, τραγουδισμένο δίχως λέξεις, σκέψεις, και μάταιες επιθυμίες, αφού τώρα πια δεν χρειάζεται τίποτα απολύτως. Επομένως, επεκτείνεται, έτσι όπως προοριζόταν. Και γι αυτή την προσφορά ο Θεός ο Ίδιος δίνει τις ευχαριστίες Του.


8. Ο Θεός είναι ο στόχος κάθε προσευχής, και της δίνει αιωνιότητα αντί για τέλος. Ούτε αρχή έχει, διότι ο στόχος δεν άλλαξε ποτέ. Η προσευχή στις αρχικές της μορφές είναι μια ψευδαίσθηση διότι δεν υπάρχει ανάγκη για κλίμακα εφόσον κανένας δεν έφυγε από πουθενά ποτέ. Εν τούτοις, η προσευχή είναι μέρος της συγχώρεσης για όσο η συγχώρεση, που και η ίδια είναι ψευδαίσθηση, παραμένει ανέφικτη. Η προσευχή είναι συνδεδεμένη με την μάθηση μέχρι ο στόχος της μάθησης να επιτευχθεί. Και τότε όλα θα μεταμορφωθούν μαζί, και θα επιστρέψουν αψεγάδιαστα μέσα στο Νου του Θεού. Όντας πέρα από την μάθηση, αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να περιγραφεί. Τα στάδια που χρειάζονται γι αυτή την επίτευξη, όμως, χρειάζεται να γίνουν κατανοητά, για να μπορέσει να επανορθωθεί η ειρήνη στον Υιό του Θεού, που τώρα ζει μέσα στην ψευδαίσθηση του θανάτου και του φόβου προς τον Θεό.


Μετάφραση Χ Τσιντέα Κ.Παλατζιδου
Ετικέτες  ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ