ΙΙΙ. Η Προσευχή Για Τους Άλλους και η προσευχή μαζί με άλλους

ΙΙΙ. Η Προσευχή Για Τους Άλλους

Είπαμε ότι η προσευχή είναι πάντα για τον εαυτό σου, κι έτσι είναι. Αν είναι έτσι, γιατί, λοιπόν, θα πρέπει να προσεύχεσαι για τους άλλους; Και αν πρέπει, γιατί θα πρέπει να κάνεις κάτι τέτοιο; Η προσευχή για τους άλλους αν γίνει σωστά κατανοητή, γίνεται ένα μέσο απομάκρυνσης των δικών σου προβολών ενοχής από τον αδελφό σου, δίνοντας σου έτσι την ικανότητα να αναγνωρίσεις ότι δεν είναι αυτός που σε πληγώνει. Πριν μπορέσεις να σωθείς από την ενοχή, πρέπει πρώτα ν’ απελευθερωθείς από την δηλητηριώδη σκέψη ότι αυτός είναι εχθρός σου, το μοχθηρό σου συμπλήρωμα, η νέμεση σου. Γι αυτό το σκοπό, το μέσο είναι η προσευχή ανερχόμενης δύναμης και με εξελισσόμενους στόχους μέχρις ότου να φθάσει υψηλά στον Θεό.

Οι πρώτες μορφές προσευχής, στα πρώτα βήματα της κλίμακας, δεν είναι χωρίς φθόνο και μοχθηρία. Καλούν την εκδίκηση και όχι την αγάπη. Ούτε προέρχονται από κάποιον που αντιλαμβάνεται ότι είναι καλέσματα για θάνατο, που βγαίνουν από φόβο από εκείνους  που περιθάλπουν ενοχές. Επικαλούνται ένα εκδικητικό θεό, και αυτός είναι που θα τους απαντήσει. Την κόλαση δεν γίνεται να την ζητάς για κάποιον άλλον, και έπειτα εσύ που την ζήτησες να ξεφύγεις. Μόνο αυτοί που είναι στην κόλαση  μπορούν να ζητήσουν την κόλαση. Εκείνοι που έχουν συγχωρεθεί, και που δέχτηκαν την συγχώρεσή τους, ποτέ δεν θα μπορούσαν να κάνουν μια τέτοια προσευχή.

Σε αυτά τα επίπεδα, λοιπόν, ο μαθησιακός στόχος πρέπει να είναι η αναγνώριση ότι η προσευχή θα φέρει απάντηση μόνο στην μορφή στην οποία έγινε. Αυτό είναι αρκετό. Από εδώ το βήμα για τα επόμενα επίπεδα θα είναι εύκολο. Η επόμενη ανοδική διαδικασία αρχίζει έτσι:

Αυτό που ζήτησα για τον αδελφό μου δεν είναι αυτό που θα ήθελα να έχω εγώ. Άρα τον έχω κάνει εχθρό μου.

Είναι προφανές ότι σ’ αυτό το βήμα δεν μπορεί να φτάσει όποιος δεν βλέπει κάποια αξία ή πλεονέκτημα για τον εαυτό του όταν απελευθερώνει τους άλλους. Αυτό μπορεί να καθυστερήσει κατά πολύ, διότι μπορεί να μοιάζει επικίνδυνο αντί για σπλαχνικό.  Ο ένοχος μοιάζει να ωφελείται αληθινά στο να έχει εχθρούς και αυτό το φανταστικό κέρδος πρέπει να φύγει αν είναι να ελευθερωθούν οι εχθροί.

Η ενοχή πρέπει να απελευθερώνεται, και όχι να καλύπτεται. Και ούτε αυτό μπορεί να γίνει χωρίς κάποιο πόνο, και η θέαση της σπλαχνικής φύσης αυτού του βήματος μπορεί για κάποιο διάστημα να ακολουθείται από βαθύ φόβο. Διότι οι άμυνες του φόβου είναι από μόνες τους τρομακτικές, και όταν αναγνωρίζονται φέρνουν τον φόβο τους μαζί τους. Όμως τι όφελος έχει φέρει ποτέ μια ψευδαίσθηση απόδρασης σε ένα φυλακισμένο; Η πραγματική του απόδραση από την ενοχή μπορεί να βρεθεί  μόνο στην αναγνώριση ότι η ενοχή έχει φύγει. Και πως είναι δυνατόν να γίνει αυτή η αναγνώριση όσο κρύβει την ενοχή του μέσα σε κάποιον άλλο, και δεν την βλέπει σαν δική του; Ο φόβος για την απόδραση κάνει δύσκολο το καλωσόρισμα της ελευθερίας, και το να κάνεις κάποιον εχθρό σου δεσμοφύλακα, φαίνεται πως φέρνει ασφάλεια. Πως, λοιπόν, να μπορέσει ν’ απελευθερωθεί χωρίς να προκαλέσει ένα παρανοϊκό φόβο για τον εαυτό σου; Τον έχεις κάνει σωτηρία σου και απόδραση από την ενοχή. Η επένδυσή σου σε αυτή την απόδραση είναι βαριά, και ο φόβος σου να απελευθερώσεις είναι δυνατός.

Μείνε ήσυχος για μια στιγμή, τώρα, και αναλογίσου τι έχεις κάνει. Μην ξεχνάς ότι εσύ είσαι αυτός που το έκανε, και άρα αυτός που μπορεί να το απελευθερώσει. Άπλωσε το χέρι σου. Αυτός ο εχθρός έχει έρθει για να σε ευλογήσει. Πάρε αυτή την ευλογία, και νιώσε πόσο ανυψώνεται η καρδιά σου και απελευθερώνεται ο φόβος σου. Μην κρατιέσαι σε αυτόν, ούτε στον αδερφό σου. Είναι Υιός του Θεού, μαζί με σένα. Δεν είναι δεσμοφύλακας· είναι μόνο αγγελιαφόρος του Χριστού. Στάσου έτσι απέναντί του ώστε να μπορέσεις να τον δεις έτσι.

Δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσεις ότι οι προσευχές για πράγματα, κοινωνική θέση, ανθρώπινη αγάπη, για «εξωτερικά» δώρα οιουδήποτε είδους, είναι πάντα φτιαγμένες για να κατασκευάζουν δεσμοφύλακες και για να κρύβονται από την ενοχή. Αυτά τα πράγματα χρησιμοποιούνται για στόχους που υποκαθιστούν τον Θεό, και άρα διαστρεβλώνουν τον σκοπό της προσευχής. Η επιθυμία γι’αυτά είναι η προσευχή. Κάποιος δεν χρειάζεται να τα ζητήσει συγκεκριμένα. Ο στόχος για τον Θεό χάνεται στην αναζήτηση κατώτερων στόχων οποιουδήποτε είδους, και η προσευχή γίνεται αίτημα για εχθρούς. Η δύναμη της προσευχής μπορεί να αναγνωριστεί πολύ καθαρά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση. Κανένας που να θέλει ένα εχθρό δεν θα αποτύχει να τον βρει. Αλλά είναι το ίδιο σίγουρο ότι θα χάσει και τον μόνο αληθινό στόχο που του έχει δοθεί. Σκέψου το κόστος, και κατάλαβέ το καλά. Όλοι οι άλλοι στόχοι είναι εις βάρος του στόχου του Θεού.

IV. Η Προσευχή Μαζί Με Άλλους

Μέχρι την στιγμή που θα αρχίσει τουλάχιστον το δεύτερο επίπεδο, την προσευχή δεν μπορείς να την «μοιραστείς». Γιατί μέχρι εκείνη την στιγμή, ο κάθε ένας ζητά διαφορετικά πράγματα. Αλλά μόλις θέσεις κάτω από αμφισβήτηση την αντιμετώπιση του άλλου ως εχθρού, και ο λόγος γι αυτό αναγνωριστεί έστω για μια στιγμή, τότε γίνεται δυνατόν να προσευχηθείς μαζί με άλλους. Οι εχθροί δεν έχουν κοινό στόχο. Σε αυτό βασίζεται η εχθρότητά τους. Οι διαχωρισμένες επιθυμίες τους είναι το οπλοστάσιό τους· το ανάχωμά τους στο μίσος. Το κλειδί της περαιτέρω ανύψωσης στην κλίμακα της προσευχής βρίσκεται σε αυτή την απλή σκέψη • αυτή την αλλαγή του νου:

Πηγαίνουμε μαζί, εσύ κι εγώ.

Τώρα είναι δυνατόν να βοηθήσεις στην προσευχή, και να ανέλθεις και ο ίδιος. Αυτό το βήμα αρχίζει την γρήγορη άνοδο, αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά μαθήματα που πρέπει να μάθεις. Ο δρόμος είναι ανοιχτός, και η ελπίδα δικαιώνεται. Εν τούτοις, είναι πολύ πιθανόν στην αρχή ,αυτό που ζητούν ακόμα κι αυτοί που ενώνονται για να προσευχηθούν μαζί, να μην είναι ο στόχος που πρέπει ν’ αναζητά πραγματικά η προσευχή. Ακόμα και μαζί με άλλους μπορεί να ζητάς πράγματα, κι έτσι να κατασκευάζεις μόνο μια ψευδαίσθηση του στόχου που μοιράζεσαι. Μπορεί να ζητάς μαζί με άλλους συγκεκριμένα πράγματα, και να μην συνειδητοποιείς ότι ζητάς γι αποτελέσματα χωρίς την αιτία τους. Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να έχεις. Γιατί κανένας δεν μπορεί να λάβει μόνο αποτελέσματα, ζητώντας μια αιτία από την οποία αυτά δεν μπορούν να προκύψουν.

Ακόμα και η ένωση στην προσευχή, λοιπόν, δεν είναι αρκετή, αν αυτοί οι οποίοι προσεύχονται μαζί δεν ρωτούν πάνω από όλα τα άλλα, ποιο είναι το Θέλημα του Θεού. Από αυτή την Αιτία μόνο μπορεί να έρθει και η απάντηση με την οποία ικανοποιούνται όλα τα συγκεκριμένα, όλες οι ξεχωριστές επιθυμίες ενωμένες σε μία. Η προσευχή για συγκεκριμένα (πράγματα) πάντα ζητά κατά κάποιο τρόπο την επανάληψη του παρελθόντος. Αυτό που είχες απολαύσει παλιά, ή έτσι σου φάνηκε· αυτό που ήταν κάποιου άλλου και του φαινόταν πως το αγαπούσε, - όλα αυτά δεν είναι παρά ψευδαισθήσεις από το παρελθόν. Ο στόχος της προσευχής είναι ν’ απελευθερώσει το παρόν από τις αλυσίδες των ψευδαισθήσεων του παρελθόντος· να την επιλέξεις να θεραπεύσει ελεύθερα κάθε λανθασμένη επιλογή. Αυτό που μπορεί να προσφέρει τώρα η προσευχή υπερβαίνει κατά πολύ όλα όσα ζητούσες παλιά και είναι κρίμα να ικανοποιείσαι με κάτι λιγότερο.

Επιλέγεις μια νεογέννητη ευκαιρία κάθε φορά που προσεύχεσαι. Και είναι δυνατόν να προτιμάς να την φιμώνεις και να την αιχμαλωτίζεις σε αρχαίες φυλακές, όταν έχει έρθει η ευκαιρία να ελευθερωθείς από όλα αυτά αμέσως; Μην περιορίζεις τα  αιτήματα σου. Η προσευχή μπορεί να φέρει την ειρήνη του Θεού. Ποιο άλλο πράγμα δεσμευμένο από τον χρόνο μπορεί να σου δώσει περισσότερα από αυτό, στο μικρό χρονικό διάστημα, που κρατάει, μέχρις να διαλυθεί σε σκόνη;