Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

ΑΣΚΗΣΕΙΣ 151-159





ΜΑΘΗΜΑ 151

Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής του Θεού

Κανένας δεν μπορεί να κρίνει βασισμένος σε ελλιπείς μαρτυρίες. Αυτό δεν είναι κρίση. Είναι απλά μία γνώμη βασισμένη στην άγνοια και την αμφιβολία. Η φαινομενική της βεβαιότητα δεν είναι παρά ένας μανδύας για την αβεβαιότητα που θα ήθελε να καλύψει. Χρειάζεται παράλογη άμυνα διότι είναι παράλογη. Και η άμυνά της φαίνεται ισχυρή, πειστική, και δίχως αμφιβολία εξαιτίας όλης αυτής της υποβόσκουσας  αμφιβολίας .

2. Δεν φαίνεσαι ν’ αμφισβητείς τον κόσμο που βλέπεις. Δεν αναρωτιέσαι  για αυτό που τα μάτια του σώματος σου παρουσιάζουν . Ούτε  αναρωτιέσαι γιατί  το πιστεύεις, αν και έχεις μάθει εδώ και αρκετό καιρό ότι οι αισθήσεις του σώματος εξαπατούν. Και το ότι τις πιστεύεις ως την τελευταία λεπτομέρεια είναι ακόμα πιο παράξενο, όταν σταματήσεις και φέρεις στην μνήμη σου πόσο  συχνά  σου έχουν δώσει  λανθασμένες μαρτυρίες πραγματικά! Γιατί να τις εμπιστεύεσαι χωρίς να αμφιβάλεις;   Για ποιον άλλο λόγο εκτός από κάποια κρυμμένη  αμφιβολία, την οποία επιχειρείς να κρύψεις δείχνοντας σιγουριά;

3. Πώς μπορείς να κρίνεις δίκαια; Η κρίση σου βασίζεται σε μαρτυρίες που σου παρέχουν οι αισθήσεις σου. Όμως, δεν υπάρχουν πιο ψευδείς μάρτυρες  από αυτές. Αλλά πώς αλλιώς θα μπορούσες να κρίνεις τον κόσμο που βλέπεις; Εναποθέτεις  παθητική πίστη σε αυτό που σου αναφέρουν τα μάτια σου και τα αυτιά σου. Νομίζεις ότι τα δάχτυλά σου αγγίζουν την πραγματικότητα, και είναι κοντά στην  αλήθεια. Αυτή είναι η επίγνωση που καταλαβαίνεις, και την θεωρείς πιο αληθινή από τις μαρτυρίες της αιώνιας Φωνής που μιλά εκ μέρους του Ίδιου του Θεού.

4. Πώς μπορεί αυτό να είναι δίκαια κρίση ; Συχνά σε έχουμε προτρέψει να απέχεις από την κρίση, όχι για να σου στερηθεί αυτό το δικαίωμα. Αλά διότι δεν μπορείς να κρίνεις. Απλά μπορείς να πιστέψεις τις κρίσεις του εγώ που είναι όλες ψευδείς. Το εγώ κατευθύνει τις αισθήσεις σου κατά τέτοιον τρόπο, για να σου αποδείξει πόσο αδύναμος είσαι ∙ πόσο αβοήθητος και φοβισμένος, με χαμένη την αίσθηση της λογικής   για επικείμενη δίκαιη τιμωρία στο μέλλον, μαύρος  από αμαρτία, ελεεινός  μέσα στην ενοχή σου.

5. Αυτό το πράγμα είναι που μιλάει ,που αμύνεται , και σου λέει ότι είναι ο εαυτός σου. Και εσύ πεισματικά βέβαιος πιστεύεις ότι έτσι είναι . Ωστόσο  δεν πιστεύει  αυτό που σου δείχνει ως πραγματικότητα με τόση πεποίθηση. Μόνο τον εαυτό του καταδικάζει, μέσα  του βλέπει την ενοχή. Την απελπισία του βλέπει  μέσα σε σένα.

6.Mην ακούς την φωνή του. Οι μάρτυρες που στέλνει για να σου αποδείξει ότι το κακό είναι δικό σου είναι ψεύτικες , και με βεβαιότητα μιλούν  για αυτό που δεν γνωρίζουν. Η πίστη σου σε αυτές είναι τυφλή .Διαφορετικά δεν θα συμμεριζόσουν  τις αμφιβολίες που ο κύριός τους δεν μπορεί να νικήσει εντελώς. Πιστεύεις ότι το να αμφισβητείς τους υποτελείς του σημαίνει ότι αμφισβητείς τον εαυτό σου.

7. Ωστόσο, το να μάθεις να αμφισβητείς τις μαρτυρίες τους θα σου ανοίξει τον δρόμο προς την αναγνώριση του εαυτού σου, και άφησε  την Φωνή του Θεού να είναι ο μόνος Κριτής του τι αξίζει να πιστεύεις. Αυτός  δεν θα σου πει ότι ο αδελφός σου πρέπει να κρίνεται από αυτό που βλέπουν τα μάτια σου, ούτε από αυτά που λέει το στόμα του σώματός του στ’ αυτιά σου, ή από αυτό που το άγγιγμα των δαχτύλων σου σε πληροφορεί γι αυτόν. Προσπερνά τέτοιους αβάσιμους μάρτυρες, που απλά φέρουν λανθασμένες μαρτυρίες στον Υιό του Θεού. Αναγνωρίζει μόνο ό,τι αγαπά ο Θεός, και μέσα στο ιερό φως που βλέπει ,όλα τα όνειρα του εγώ  για το ποιος είσαι να εξαφανίζονται μπροστά στο μεγαλείο της όρασής Του.

8. Άφησε το Άγιο Πνεύμα να είναι ο Κριτής του τι είσαι, διότι Αυτός έχει βεβαιότητα στην οποία δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, γιατί βασίζεται σε Βεβαιότητα τόσο μεγάλη που η αμφιβολία δεν έχει κανένα νόημα μπροστά στην παρουσία του. Ο Χριστός δεν είναι δυνατόν να αμφιβάλλει για τον Εαυτό Του. Η Φωνή του Θεού μπορεί μόνο να Τον τιμά, αγαλλιάζοντας για την τέλεια, αιώνια αγνότητα Του. Αυτόν που έχει κρίνει Εκείνος μπορεί μόνο να γελά με την ενοχή, και να μην επιθυμεί να παίζει πια με τα παιχνίδια της αμαρτίας ∙ αδιαφορεί  για τις μαρτυρίες του σώματος μπροστά στην αγαλλίαση του ιερού προσώπου του Χριστού.

9. Και έτσι σε κρίνει το Άγιο Πνεύμα. Δέξου τον Λόγο Του γι αυτό που είσαι, διότι Αυτό φέρει μαρτυρίες για την όμορφη δημιουργία σου, και για το Νου του Οποίου η Σκέψη δημιούργησε την πραγματικότητά σου. Τι μπορεί να σημαίνει το σώμα γι Αυτόν τον Οποίο γνωρίζει την δόξα του Πατέρα και του Υιού; Ποιους ψιθύρους του εγώ είναι δυνατόν ν’ ακούσει; Τι θα μπορούσε να Τον πείσει ότι οι αμαρτίες σου είναι πραγματικές; Άφησε το Άγιο Πνεύμα να είναι ο Κριτής του καθετί που φαίνεται ότι σου συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο. Τα μαθήματά Του θα σου δώσουν την ικανότητα να γεφυρώσεις το χάσμα ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις και την πραγματικότητα.

10. Αυτό θα σου απομακρύνει κάθε πίστη που είχες εναποθέσει στον πόνο, στην καταστροφή, στα βάσανα και στην απώλεια. Σου δίνει όραμα που βλέπει πέρα από αυτά τα μακάβρια φαινόμενα, και βλέπει το ευγενικό πρόσωπο του Χριστού σε όλα αυτά. Δεν θα αμφιβάλλεις πια ότι μόνο καλό μπορεί να έρθει σε σένα που είσαι ο αγαπημένος του Θεού, διότι Αυτός  θα κρίνει όλα τα συμβάντα, και διδάσκει το μοναδικό μάθημα που περιέχουν όλα.

11. Θα επιλέγει  όλα τα στοιχεία  που εκπροσωπούν την αλήθεια, και θα αγνοεί αυτές τις πλευρές που μόνο μάταια όνειρα αντανακλούν. Και θα ερμηνεύει εκ νέου όλα όσα βλέπεις, και όλα όσα σου συμβαίνουν, όλες τις περιστάσεις, και κάθε γεγονός που φαίνεται να σε αγγίζει με οποιοδήποτε τρόπο, με το δικό Του μοναδικό τρόπο ολοκληρωτικά ενοποιημένο και βέβαιο. Και πέρα από το μίσος θα βλέπεις την αγάπη , την σταθερότητα  μέσα στην αλλαγή, την αγνότητα μέσα στην αμαρτία  και μόνο την ευλογία του Ουρανού πάνω στον κόσμο.

12. Αυτή είναι η ανάστασή σου, διότι η ζωή σου δεν είναι κομμάτι από τίποτα από όσα βλέπεις. Στέκει πέρα από το σώμα και τον κόσμο, ξεπερνά  κάθε μαρτυρία ανιερότητας, μέσα στην Αγιότητα, άγια όπως και Αυτή. Μέσα στους πάντες και τα πάντα η Φωνή Του σου μιλά μόνο για τον Εαυτό σου και τον Δημιουργό σου, ο Οποίος είναι Ένα με Αυτόν. Έτσι θα βλέπεις το άγιο πρόσωπο του Χριστού μέσα στα πάντα, και πουθενά δεν θ’ ακούς κανένα άλλο ήχο παρά μόνο την ηχώ της Φωνής του Θεού.

13. Ασκούμαστε χωρίς λόγια σήμερα, εκτός από την αρχή του χρονικού διαστήματος που περνάμε με τον Θεό. Αρχίζουμε αυτά τα διαστήματα με μια μοναδική, αργή επανάληψη της σκέψης με την οποία αρχίζουμε την μέρα μας. Και έπειτα παρατηρούμε τις σκέψεις μας, κάνοντας σιωπηλή έκκληση στο Άγιο Πνεύμα που βλέπει τα στοιχεία της αλήθειας μέσα σε αυτές. Το αφήνουμε να αξιολογήσει την κάθε μία σκέψη που έρχεται στο νου, να απομακρύνει τα στοιχεία των ονείρων, και να τις επιστρέψει πάλι σε καθαρές ιδέες που δεν αντικρούουν το Θέλημα του Θεού.

14. Δώσε Του τις σκέψεις σου, και Αυτός θα σου τις επιστρέψει ως θαύματα που διακηρύσσουν χαρμόσυνα την ολότητα και την ευτυχία που επιθυμεί ο Θεός για τον Υιό Του, ως απόδειξη της αιώνιας Αγάπης Του. Και καθώς κάθε σκέψη μεταμορφώνεται κατ’ αυτό τον τρόπο, παίρνει την θεραπευτική δύναμη από το Νου που είδε την αλήθεια μέσα σ’ αυτή, και δεν μπόρεσε να εξαπατηθεί από ό,τι εσφαλμένο είχε προστεθεί. Όλα να νήματα της φαντασίωσης φεύγουν. Και αυτό που παραμένει είναι ενοποιημένο μέσα σε μία τέλεια Σκέψη που προσφέρει την τελειότητά της παντού.

15. Πέρνα δεκαπέντε λεπτά όταν ξυπνήσεις με αυτό τον τρόπο, και με χαρά δώσε άλλα δεκαπέντε πριν πας για ύπνο το βράδυ. Η υπηρεσία σου αρχίζει καθώς εξαγνίζονται όλες σου οι σκέψεις. Έτσι διδάσκεσαι να διδάσκεις στον Υιό του Θεού το ιερό μάθημα της ιερότητάς του. Κανένας δεν θα μείνει που να μην ακούσει, όταν εσύ ακούς την Φωνή του Θεού να αποδίδει τιμές στον Υιό του Θεού. Και ο κάθε ένας θα μοιράζεται μαζί σου τις σκέψεις τις οποίες Αυτό έχει μεταφράσει εκ νέου μέσα στο νου σου.

16. Αυτή είναι η Λαμπρή σου. Και έτσι εναποθέτεις τα δώρα των χιονάτων κρίνων στον κόσμο, αντικαθιστώντας τις μαρτυρίες της αμαρτίας και του θανάτου. Μέσα από την δική σου μεταμόρφωση σώζεται ο κόσμος, και με χαρά απελευθερώνεται από την ενοχή. Τώρα ανυψώνουμε με χαρά το νου μας που έχει αναστηθεί με ευγνωμοσύνη προς Αυτόν που έχει αποκαταστήσει την πνευματική μας υγεία.

17. Και κάθε ώρα θα θυμόμαστε Αυτό που είναι η σωτηρία και η απελευθέρωση. Καθώς δίνουμε τις ευχαριστίες μας ο κόσμος ενώνεται μαζί μας και με χαρά δέχεται τις ιερές μας σκέψεις, τις οποίες ο Ουρανός έχει διορθώσει και εξαγνίσει. Τώρα επιτέλους έχει αρχίσει η υπηρεσία μας να διαδώσουμε στον κόσμο τα χαρμόσυνα νέα ότι η αλήθεια δεν έχει ψευδαισθήσεις, και ότι η γαλήνη του Θεού μέσα από εμάς, ανήκει σε όλους.
Μετάφραση  χ τσιντέα
Απόδοση  γ σούλη

 






ΜΑΘΗΜΑ 152
Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου

ΜΑΘΗΜΑ 152

Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου

1. Κανένας δεν υφίσταται απώλεια εκτός κι αν είναι δική του απόφαση. Κανένας δεν δοκιμάζεται από πόνο εκτός και αν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση από επιλογή του. Kανένας δεν μπορεί να θλίβεται ούτε να φοβάται ή να θεωρεί τον εαυτό του άρρωστος  εκτός και αν αυτά είναι τα αποτελέσματα που θέλει. Και κανένας δεν πεθαίνει χωρίς την δική του συναίνεση. Τίποτα δεν συμβαίνει που να μην αντιπροσωπεύει την επιθυμία σου, και τίποτα από ό,τι επιλέγεις δεν παραλείπεται. Εδώ είναι ο κόσμος σου, ολοκληρωμένος σε όλες του τις λεπτομέρειες. Εδώ βρίσκεται ολόκληρη η πραγματικότητά του για σένα. Και μόνο εδώ βρίσκεται η σωτηρία.
2. Μπορεί να πιστεύεις ότι αυτή η θέση είναι ακραία, και πολύ απόλυτη για να είναι αλήθεια. Και όμως γίνεται η αλήθεια να έχει εξαιρέσεις; Αν έχεις το δώρο που περιέχει τα πάντα, είναι δυνατόν η απώλεια να είναι αληθινή; Γίνεται ο πόνος να είναι κομμάτι της ειρήνης, ή η θλίψη κομμάτι της χαράς; Μπορεί ο φόβος και η ασθένεια να εισέλθουν σε ένα νου όπου κατοικούν η αγάπη και η τέλεια αγιότητα; Η αλήθεια πρέπει να περιέχει τα πάντα, αν είναι όντως αλήθεια. Μην δέχεσαι κανένα αντίθετο και καμία εξαίρεση, διότι αν κάνεις κάτι τέτοιο σημαίνει ότι αντιτίθεσαι στην αλήθεια ολοκληρωτικά.
3. Η σωτηρία είναι η αναγνώριση ότι η αλήθεια είναι αληθινή, και τίποτα άλλο δεν είναι αληθινό. Αυτό το έχεις ακούσει , αλλά μπορεί να μην δέχεσαι και τα δύο μέρη του. Χωρίς το πρώτο, το δεύτερο δεν έχει νόημα. Αλλά χωρίς το δεύτερο, ούτε και το πρώτο είναι πια αληθινό. Η αλήθεια δεν γίνεται να έχει αντίθετο. Αυτό όσες φορές και να το πούμε ή να το σκεφτούμε δεν  είναι υπερβολή. Διότι αν το μη αληθές είναι αληθές σαν αυτό που είναι πραγματικά αληθές, τότε μέρος της αλήθειας είναι ψεύτικο. Και η αλήθεια χάνει την σημασία της. Τίποτα δεν είναι αληθινό εκτός από την αλήθεια, και το ψευδές είναι ψευδές
4. Αυτή είναι η πιο απλή διάκριση, αν και η πιο δυσνόητη. Όχι όμως επειδή είναι δύσκολο να αντιληφθείς την διάκριση. Είναι καλυμμένη πίσω από μία αχανή σειρά επιλογών που δεν φαίνονται να είναι εξ ολοκλήρου δικές σου. Και έτσι η αλήθεια φαίνεται σαν να έχει κάποιες πλευρές που διαψεύδουν την συνέπειά της, που φαίνεται όμως ότι δεν είναι τίποτα άλλο από αντιφάσεις που έχεις εισάγει εσύ.
5. Έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, πρέπει να παραμένεις αμετάβλητος, και τα  παροδικά στάδια είναι εξ ορισμού εσφαλμένα. Και αυτό περιλαμβάνει όλες τις εναλλαγές συναισθημάτων, τις μεταβολές στις καταστάσεις του σώματος και του νου ∙ σε όλη την επίγνωση και σε κάθε αντίδραση  Αυτή η περιεκτικότητα των πάντων είναι που κάνει την αλήθεια να ξεχωρίζει από το ψέμα, και το σφάλμα να μένει ξέχωρο από την αλήθεια, όντας αυτό που είναι.
6. Δεν είναι παράξενο να πιστεύεις το ότι να θεωρείς ότι εσύ έφτιαξες τον κόσμο που βλέπεις είναι αλαζονεία; Ο Θεός δεν τον έφτιαξε. Γι αυτό μπορείς να είσαι σίγουρος. Τι μπορεί Αυτός να ξέρει για το εφήμερο, για τους αμαρτωλούς και τούς ένοχους , τους φοβισμένους , τους βασανισμένους και τους απομονωμένους , και για το νου που ζει μέσα σε ένα σώμα και πρέπει να πεθάνει; Αυτό που κάνεις είναι να Τον κατηγορείς για παραφροσύνη, με το να νομίζεις ότι Αυτός έφτιαξε ένα κόσμο όπου τέτοια πράγματα φαίνεται ότι έχουν πραγματικότητα. Αυτός δεν είναι παρανοικός  Όμως μόνο η  παρανοικότης φτιάχνει ένα κόσμο σαν αυτό.
7. Το να νομίζεις ότι ο Θεός έφτιαξε το χάος, έρχεται σε αντίθεση με την θέληση του ,επινόησε τα αντίθετα προς την αλήθεια, και ανέχεται ο θάνατος να νικά την ζωή αντικρούει το Θέλημά Του ∙ όλα αυτά είναι αλαζονεία. Η ταπεινοφροσύνη θα έβλεπε ότι όλα αυτά τα πράγματα δεν είναι από Αυτόν. Και είναι δυνατόν να βλέπεις κάτι που δεν δημιούργησε ο Θεός; Το να θεωρείς ότι μπορείς σημαίνει απλά ότι πιστεύεις ότι μπορείς ν’ αντιληφθείς αυτό που ο Θεός δεν θέλησε να υπάρχει. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι πιο αλαζονικό από αυτό;
8. Σήμερα, ας είμαστε πραγματικά ταπεινοί, και ας δεχτούμε αυτό που φτιάξαμε ως αυτό που είναι. Η δύναμη της απόφασης είναι δική μας. Αποφάσισε μόνο να αποδεχτείς την δικαιωματική σου θέση σαν συν-δημιουργός του σύμπαντος, και όλα όσα νομίζεις ότι έφτιαξες θα εξαφανιστούν. Αυτό που θα ανατείλει τώρα στην επίγνωσή σου θα είναι όλα αυτά που υπήρχαν από πάντα, αιώνια ακριβώς όπως είναι και τώρα. Και θα πάρουν την θέση των ψευδαισθήσεων που έφτιαξες για να σφετεριστείς τον ιερό βωμό του Πατέρα και του Υιού.
9. Σήμερα ασκούμαστε στην αληθινή ταπεινοφροσύνη, εγκαταλείποντας την ψευδή προσποίηση με την οποία το εγώ επιζητεί να την αποδείξει αλαζονική. Μόνο το εγώ μπορεί να είναι αλαζονικό. Μόνοη αλήθεια είναι ταπεινή αναγνωρίζοντας την ισχύ της, την σταθερότητά της και την αιώνια ολότητά της που περιλαμβάνει τα πάντα, το τέλειο δώρο του Θεού προς τον αγαπημένο Του Υιό. Αφήνουμε κατά μέρος την αλαζονεία που λέει ότι είμαστε αμαρτωλοί, ένοχοι και φοβισμένοι, ντροπιασμένοι για αυτό που είμαστε ∙ αντί γι αυτό, ανυψώνουμε τις καρδιές μας με αληθινή ταπεινότητα προς Αυτόν ο Οποίος μας δημιούργησε αγνούς, Καθ’ ομοίωση του  σε  ισχύ και αγάπη.
10. Η δύναμη της απόφασης είναι δική μας. Και δεχόμαστε από Εκείνον αυτό το οποίο είμαστε, και ταπεινά αναγνωρίζουμε τον Υιό του Θεού. Το να αναγνωρίζεις τον Υιό του Θεού υπονοεί ακόμα ότι όλες οι ιδέες που είχες για τον εαυτό σου έχουν παραμεριστεί, και αναγνωριστεί ως λανθασμένες. Η αλαζονεία τους έχει γίνει αντιληπτή. Και με ταπεινότητα η ακτινοβολία του Υιού του Θεού, η ευγένειά του, η τέλεια αθωότητά του, η Αγάπη του Πατέρα του, το δικαίωμά του για τον Ουρανό  και η απελευθέρωση του από την κόλαση, γίνονται χαρούμενα αποδεκτά ως δικές μας .
11. Τώρα ενωνόμαστε με χαρμόσυνη αναγνώριση ότι τα ψέματα είναι ψεύτικα, και ότι μόνο η αλήθεια είναι αληθινή. Σκεφτόμαστε μόνο την αλήθεια καθώς σηκωνόμαστε, και περνάμε πέντε λεπτά στην εξάσκηση της καθοδήγησης της, ενθαρρύνοντας τον τρομαγμένο νου μας με αυτό:

- Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου. Αυτή την ημέρα θα δεχτώ τον εαυτό μου όπως η Βούληση του Πατέρα μου με δημιούργησε  να ειμαι.

Έπειτα θα περιμένουμε σιωπηλά, αφήνοντας τις αυταπάτες, καθώς ταπεινά ζητούμε από τον Εαυτό μας να αποκαλυφθεί σε εμάς. Και Αυτός ο Οποίος ποτέ δεν έφυγε θα έρθει πάλι στην επίγνωσή μας, ευγνώμων που αποκαθιστά την εστία Του στον Θεό, έτσι όπως έχει οριστεί να είναι.

12. Με υπομονή περίμενέ Τον όλη την ημέρα, και κάθε ώρα προσκάλεσέ Τον με τα λόγια που άρχισε η μέρα, και τελείωσέ την με την ίδια πρόσκληση προς τον Εαυτό σου. Η Φωνή του Θεού θα απαντήσει, διότι μιλά για σένα και για τον Πατέρα σου. Θα αντικαταστήσει όλες τις ξέφρενες σκέψεις σου με την ειρήνη του Θεού, όλες σου τις αυταπάτες με την αλήθεια του Θεού, και όλες σου τις ψευδαισθήσεις για τον εαυτό σου με τον Υιό του Θεού.
Μετάφραση χριστίνα τσιντέα
Επιμέλεια γιώτα σούλη

 




ΜΑΘΗΜΑ 153
Η ασφάλεια μου βρίσκεται στην απουσία άμυνας .1. Εσύ που νιώθεις να απειλείσαι από αυτόν τον κόσμο που συνεχώς αλλάζει, τις στροφές της τύχης και τα πικρά αστεία του, τις σύντομες σχέσεις και όλα τα «δώρα» που απλά δανείζει για να πάρει πίσω ξανά ∙ πρόσεξε αυτό το μάθημα καλά. Ο κόσμος δεν παρέχει καμιά ασφάλεια. Είναι ριζωμένος στην επίθεση, και όλα του τα «δώρα» φαινομενικής ασφάλειας είναι αυταπάτες. Επιτίθεται, και μετά πάλι ξανά το ίδιο. Πως είναι δυνατόν να υπάρξει γαλήνη του νου όταν ο κίνδυνος καραδοκεί έτσι;

2. Ο κόσμος δίνει αφορμές μόνο για άμυνα. Γιατί η απειλή φέρνει θυμό, ο θυμός κάνει την επίθεση να φαίνεται λογική, εύλογη και δικαιολογημένη, και δίκαιη στο όνομα της αυτό – άμυνας. Εν τούτοις, το να αμύνεται κανείς είναι διπλή απειλή. Διότι πιστοποιεί την αδυναμία, και στήνει ένα σύστημα άμυνας που δεν μπορεί να λειτουργήσει. Τώρα οι αδύναμοι υποβιβάζονται ακόμα περισσότερο, διότι υπάρχει προδοσία έξω και ακόμα μεγαλύτερη εντός. Ο νους τώρα είναι συγχυσμένος, και δεν γνωρίζει που να στραφεί για να βρει διαφυγή από τις φαντασιώσεις του.

3. Είναι σαν ένα κύκλος να τον κρατά ερμητικά κλειστό, και μέσα σ’ αυτόν ένας άλλος κύκλος τον έχει δεμένο και ένας άλλος μέσα σ’ αυτόν, μέχρι που δεν υπάρχει ελπίδα ή δυνατότητα διαφυγής . Επίθεση, άμυνα ∙ άμυνα επίθεση, γίνονται οι κύκλοι των ωρών και των ημερών που δένουν το νου μέσα στα βαριά δεσμά από ατσάλι και σίδερο, που συνεχώς περιστρέφονται για να ξεκινήσουν πάλι από την αρχή. Δεν φαίνεται να υπάρχει διάλειμμα ούτε τέλος στον ολοένα πιο σφικτό κλοιό της αιχμαλωσίας του νου.

4. Οι άμυνες είναι ένα από τα πιο ακριβοπληρωμένα τιμήματα που απαιτεί το εγώ. Μέσα σε αυτές βρίσκεται η τρέλα με μια μορφή τόσο ζοφερή ώστε κάθε ελπίδα πνευματικής υγείας φαίνεται σαν ένα μάταιο όνειρο, πέρα από κάθε δυνατότητα. Η αίσθηση της απειλής που ενθαρρύνει ο κόσμος είναι τόσο πιο βαθιά, και τόσο πιο μεγάλη από την φρενίτιδα και την ένταση που μπορείς να συλλάβεις, που δεν έχεις την παραμικρή ιδέα πόσο όλεθρο έχει προκαλέσει.

5. Είσαι σκλάβος της. Δεν γνωρίζεις τι κάνεις, κάτω από τον φόβο αυτής της αίσθησης. Δεν καταλαβαίνεις πόσα έχεις εξαναγκαστεί να θυσιάσεις, έτσι που νιώθεις την σιδερένια της λαβή πάνω στην καρδιά σου. Δεν συνειδητοποιείς τι έχεις κάνει για να σαμποτάρεις την ιερή γαλήνη του Θεού με την αμυντικότητά σου. Γιατί βλέπεις τον Υιό του Θεού σαν ένα θύμα επίθεσης από φανταστικούς εχθρούς, από όνειρα, και από ψευδαισθήσεις που έχει φτιάξει ∙ όμως τόσο αβοήθητος μπροστά στην παρουσία όλων αυτών, χρειάζεται ακόμα περισσότερες φαντασιώσεις, και όνειρα από τα οποία οι ψευδαισθήσεις ασφάλειας να τον παρηγορούν.

6. Η απουσία κάθε άμυνας είναι δύναμη. Πιστοποιεί την αναγνώριση του Χριστού μέσα σου. Ίσως θυμάσαι το κείμενο που υποστηρίζει ότι η επιλογή γίνεται ανάμεσα στην δύναμη του Χριστού και στην δική σου αδυναμία, που φαίνεται μακριά από Αυτόν. Η απουσία κάθε άμυνας ποτέ δεν γίνεται να δεχτεί επίθεση, διότι αναγνωρίζει δύναμη τόσο μεγάλη που μπροστά της η επίθεση είναι μια ανοησία, ή ένα ανόητο παιχνίδι που μπορεί να παίζει ένα κουρασμένο παιδί, όταν αρχίζει και νυστάζει πάρα πολύ για να θυμηθεί τι θέλει πραγματικά.

7.Το να αμύνεται κανείς είναι αδυναμία. Διακηρύσσει ότι έχεις αρνηθεί τον Χριστό και φοβάσαι την οργή του Πατέρα Του. Τι μπορεί να σε σώσει τώρα από την αυταπάτη ενός θυμωμένου θεού, του οποίου την τρομακτική εικόνα πιστεύεις ότι βλέπεις να υποκινεί όλα τα κακά αυτού του κόσμου; Τι άλλο εκτός από ψευδαισθήσεις θα μπορούσε να σε υπερασπιστεί τώρα, αφού μόνο ψευδαισθήσεις είναι αυτά με τα οποία πολεμάς;

8. Σήμερα δεν θα παίξουμε τέτοια παιδαριώδη παιχνίδια. Γιατί ο αληθινός μας σκοπός είναι να σώσουμε τον κόσμο, και δεν θα ανταλλάξουμε με ανοησίες την ατέλειωτη χαρά που μας προσφέρει η λειτουργία μας. Δεν θα αφήσουμε την ευτυχία μας να ξεγλιστρήσει επειδή κάποιο θραύσμα ενός ανόητου ονείρου έτυχε να περνά από το νου μας, και παρερμηνεύσαμε τις φιγούρες μέσα σ’ αυτό ως Υιό του Θεού ∙ και την απειροελάχιστη του στιγμή την πήραμε για αιωνιότητα.

9. Σήμερα βλέπουμε πέρα από τα όνειρα και αναγνωρίζουμε ότι δεν χρειάζεται να αμυνθούμε διότι έχουμε δημιουργηθεί απρόσβλητοι, χωρίς σκέψεις ή επιθυμίες ή όνειρα στα οποία η επίθεση να έχει κάποιο νόημα. Τώρα δεν είναι δυνατόν να φοβόμαστε γιατί έχουμε αφήσει όλες τις σκέψεις φόβου πίσω μας. Και μέσα στην απουσία κάθε άμυνας στεκόμαστε ασφαλείς, γαλήνια βέβαιοι για την ασφάλεια μας, σίγουροι για την σωτηρία ∙ βέβαιοι ότι θα εκπληρώσουμε τον σκοπό μας, καθώς η προσφορά μας επεκτείνει την ιερή ευλογία της σε όλο τον κόσμο.

10. Στάσου ήσυχος μια στιγμή, και μέσα στην σιωπή αναλογίσου πόσο ιερός είναι ο σκοπός σου, πόσο εξασφαλισμένη η ανάπαυσή σου, ανέγγιχτος μέσα στο φως του. Οι διάκονοι του Θεού έχουν επιλέξει η αλήθεια να είναι μαζί τους. Ποιος είναι πιο ιερός από αυτούς; Ποιος μπορεί να είναι πιο βέβαιος ότι η ευτυχία του είναι απόλυτα εγγυημένη; Και ποιος μπορεί να έχει ισχυρότερη προστασία; Τι άμυνα θα μπορούσαν να χρειάζονται εκείνοι που βρίσκονται ανάμεσα στους εκλεκτούς του Θεού, από επιλογή δική Του αλλά και δική τους;

11. Είναι η λειτουργία των διακόνων του Θεού να βοηθούν τους αδελφούς τους να επιλέξουν όπως επέλεξαν κι αυτοί. Ο Θεός τους έχει διαλέξει όλους, αλλά λίγοι είναι αυτοί που συνειδητοποιούν ότι η Θέλησή Του είναι ίδια με την δική τους. Και όσο δεν μπορείς να διδάξεις αυτό που έχεις μάθει, η σωτηρία περιμένει και το σκοτάδι κρατά τον κόσμο σε αμείλικτη αιχμαλωσία. Ούτε θα μάθεις πως το φως έχει έρθει σε σένα, και ότι η απελευθέρωση σου έχει επιτευχθεί. Διότι δεν θα βλέπεις το φως, μέχρι να το προσφέρεις στους αδερφούς σου. Καθώς εκείνοι θα το παίρνουν από τα χέρια σου έτσι θα το αναγνωρίζεις σαν δικό σου.

12. Η σωτηρία μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα παιχνίδι που παίζουν χαρούμενα παιδιά. Σχεδιάστηκε από Αυτόν που αγαπά τα παιδιά Του, και που θέλει ν’ αντικαταστήσει τα τρομακτικά τους παιχνίδια με χαρούμενα, που να τους διδάσκουν ότι το παιχνίδι του φόβου έχει τελειώσει. Το παιχνίδι Του οδηγεί στην ευτυχία γιατί δεν υπάρχει χαμένος. Όλοι όσοι παίζουν θα κερδίσουν, και με το κέρδος τους διασφαλίζεται το όφελος όλων. Το παιχνίδι του φόβου με χαρά παραμερίζεται, όταν τα παιδιά καταλάβουν τα οφέλη που φέρνει η σωτηρία.

13. Εσύ που έπαιζες το ρόλο αυτού που  έχει χάσει κάθε ελπίδα, και ότι έχεις εγκαταλειφθεί από τον Πατέρα σου, και έχεις απομείνει μόνος και τρομαγμένος μέσα σε ένα τρομακτικό κόσμο που είναι τρελός από ενοχή και αμαρτία ∙ μπορείς να χαρείς τώρα. Το παιχνίδι τελείωσε. Τώρα έχει έρθει η γαλήνια ώρα που θ’ αφήσουμε τα παιχνίδια της ενοχής, και θα διώξουμε τις αλλόκοτες και παιδαριώδεις σκέψεις της αμαρτίας μια για πάντα από τον αγνό και ιερό νου των παιδιών του Ουρανού και του Υιού του Θεού.

14. Θα σταματήσουμε για μια στιγμή μόνο, για να παίξουμε το τελικό, χαρούμενο παιχνίδι πάνω σ’ αυτήν την γη. Και μετά πηγαίνουμε να πάρουμε την δικαιωματική μας θέση εκεί όπου κατοικεί η αλήθεια και τα παιχνίδια δεν έχουν νόημα. Έτσι τελειώνει η ιστορία. Ας αφήσουμε αυτήν την ημέρα να φέρει το τελευταίο κεφάλαιο πιο κοντά στον κόσμο, ώστε ο κάθε ένας να μάθει ότι το παραμύθι που διαβάζει για το τρομακτικό πεπρωμένο, την συντριβή όλων των ελπίδων του και την αξιοθρήνητη άμυνα ενάντια σε μια εκδίκηση από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δική του παραπλανημένη φαντασία. Οι διάκονοι του Θεού έχουν έρθει να τον ξυπνήσουν από τα σκοτεινά όνειρα που έχει προκαλέσει αυτή η ιστορία μέσα στην συγχυσμένη, χαοτική του ανάμνηση αυτού του διαστρεβλωμένου παραμυθιού. Ο Υιός του Θεού μπορεί επιτέλους να χαμογελάσει, μαθαίνοντας ότι δεν είναι αλήθεια.

15. Σήμερα ασκούμαστε με μια μορφή που θα κρατήσουμε για αρκετό διάστημα. Θα αρχίζουμε κάθε μέρα δίνοντας την προσοχή μας στην ημερήσια σκέψη όσο το δυνατόν για περισσότερη ώρα. Τα πέντε λεπτά προετοιμασίας τώρα είναι το ελάχιστο που μπορούμε να δώσουμε για την ημέρα όπου ο μόνος μας στόχος είναι η σωτηρία. Δέκα θα ήταν καλύτερα ∙ και δεκαπέντε ακόμα καλύτερα. Και καθώς οι αντιπερισπασμοί παύουν να μας αποτρέπουν από τον σκοπό μας, θα βρούμε ότι μισή ώρα είναι πολύ λίγος χρόνος για να περάσουμε μαζί με τον Θεό. Ούτε θα διαθέσουμε λιγότερο χρόνο την νύχτα, με ευγνωμοσύνη και χαρά.

16. Κάθε ώρα προσθέτει στην αυξανόμενη γαλήνη μας, καθώς θυμόμαστε να είμαστε πιστοί στην Θέληση που μοιραζόμαστε με τον Θεό. Κάποιες φορές, ίσως, για ένα λεπτό ίσως και λιγότερο, μπορεί να είναι το πιο πολύ που μπορούμε να προσφέρουμε στην αρχή της κάθε ώρας. Μερικές φορές θα το ξεχάσουμε. Άλλες φορές οι ασχολίες του κόσμου θα μας απορροφήσουν, και δεν θα μπορέσουμε να αποτραβηχτούμε για λίγο για να στρέψουμε τις σκέψεις μας προς τον Θεό.

17. Εν τούτοις, όταν μπορούμε, θα τηρούμε την θέση μας ως διάκονοι του Θεού, και θα θυμόμαστε κάθε ώρα την αποστολή μας και την Αγάπη Του. Και θα αποτραβιόμαστε ήσυχα και θα είμαστε στην υπηρεσία Εκείνου και θ’ ακούμε την Φωνή Του, και θα μάθουμε τι επιθυμεί Αυτός να κάνουμε την ώρα που έρχεται ∙ ενώ Τον ευχαριστούμε για όλα τα δώρα που μας έδωσε την ώρα που πέρασε.

18. Με τον χρόνο, και με την εξάσκηση, ποτέ δεν θα σταματάς να Τον σκέφτεσαι, και ν’ ακούς την αγαπημένη Του Φωνή να οδηγεί τα βήματά σου σε ήσυχους δρόμους, όπου θα περπατάς με πραγματική απουσία κάθε άμυνας. Γιατί θα γνωρίζεις ότι ο Ουρανός βαδίζει μαζί σου. Και δεν θα θέλεις να κρατάς το νου σου μακριά από Αυτόν ούτε για μια στιγμή, ακόμα και όταν περνάς τον χρόνο σου προσφέροντας σωτηρία στον κόσμο. Νομίζεις ότι Αυτός δεν θα το κάνει αυτό δυνατό για σένα που επέλεξες να φέρεις σε πέρας το σχέδιό Του για την σωτηρία του κόσμου και την δική σου;

19. Σήμερα το θέμα μας είναι η απουσία κάθε άμυνας. Καλύπτουμε τον εαυτό μας με αυτό, καθώς προετοιμαζόμαστε για την ημέρα μας. Σηκωνόμαστε ισχυροί μέσα στον Χριστό, και αφήνουμε την αδυναμία μας να εξαφανιστεί, καθώς θυμόμαστε ότι η δύναμή Του κατοικεί μέσα μας. Θα υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι Αυτός παραμένει δίπλα μας όλη την ημέρα, και ποτέ δεν αφήνει την αδυναμία μας χωρίς την υποστήριξη της δύναμης Του. Επικαλούμαστε την δύναμή Του κάθε φορά που νιώθουμε την απειλή της άμυνας μας να υπονομεύει την βεβαιότητα του σκοπού μας. Θα σταματήσουμε μια στιγμή, καθώς Αυτός θα μας λέει, «Είμαι εδώ.»

20. Η πρακτική σου τώρα θα πάρει την ειλικρίνεια της αγάπης, για να σε βοηθά να κρατάς το νου σου εστιασμένο στον σκοπό του. Μην φοβάσαι και μην δειλιάζεις. Οι διάκονοι του Θεού δεν γίνεται ποτέ να αποτύχουν, διότι η αγάπη, η δύναμη και η γαλήνη που εκπέμπουν προς όλους τους αδερφούς τους προέρχονται από Αυτόν. Αυτά είναι τα δώρα Του προς εσένα. Και το μόνο που χρειάζεται να Του δώσεις γι αντάλλαγμα είναι η απουσία κάθε άμυνας. Αφήνεις κατά μέρος μόνο κάτι που δεν ήταν ποτέ πραγματικό, και κοιτάς τον Χριστό και βλέπεις την αθωότητά Του.




ΜΑΘΗΜΑ 154

Είμαι ανάμεσα στους Διακόνους του Θεού

1. Σήμερα ας μην είμαστε ούτε αλαζόνες ούτε ψεύτικα ταπεινοί. Έχουμε ξεπεράσει τέτοιες ανοησίες. Δεν μπορούμε να κρίνουμε τον εαυτό μας , ούτε χρειάζεται να κάνουμε κάτι τέτοιο. Αυτά δεν είναι παρά απόπειρες να καθυστερήσουμε την απόφαση μας και να αναβάλλουμε την αποδοχή της λειτουργίας μας .Δεν είναι δικός μας ρόλος να κρίνουμε την αξία μας, ούτε μπορούμε να ξέρουμε ποιος ρόλος είναι καλύτερος για μας ∙ το τι μπορούμε να κάνουμε μέσα σε ένα ευρύτερο σχέδιο δεν μπορούμε να το δούμε ολόκληρο. Ο ρόλος μας έχει οριστεί στον Ουρανό, όχι στην κόλαση. Και αυτό που θεωρούμε ότι είναι αδυναμία μπορεί να είναι δύναμη∙ και αυτό που πιστεύουμε ότι είναι δύναμη μας συχνά είναι αλαζονεία.

2. Όποιος και να είναι ο ρόλος που έχει οριστεί για σένα, επιλέχτηκε από την Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού, της Οποίας η λειτουργία είναι να μιλά και για σένα. Βλέποντας τις δυνάμεις σου ακριβώς έτσι όπως είναι, και γνωρίζοντας επίσης που μπορούν να εφαρμοστούν καλύτερα, σε τι, σε ποιον και πότε, επιλέγει και δέχεται το ρόλο σου για λογαριασμό σου. Αυτός δεν δουλεύει χωρίς την συναίνεσή σου. Αλλά δεν εξαπατάται όσον αφορά αυτό που είσαι, και ακούει μόνο την Φωνή Εκείνου μέσα σου.

3. Είναι μέσα από αυτήν την ικανότητά Του να ακούει μόνο μια Φωνή που είναι η δική Του, που αποκτάς κι εσύ επιτέλους την επίγνωση ότι μόνο μια Φωνή υπάρχει μέσα σου. Και αυτή η μία Φωνή ορίζει την λειτουργία σου, και την αναμεταδίδει σε σένα, δίνοντάς σου την δύναμη να την καταλάβεις, να κάνεις ό,τι υπαγορεύει, και να επιτύχεις σε όλα όσα κάνεις και έχουν σχέση με αυτή. Ο Θεός έχει ενωθεί με τον Υιό Του σε αυτό, άρα και ο Υιός Του γίνεται ο αγγελιαφόρος της ενότητας με Αυτόν.

4. Είναι αυτή η ένωση του Πατέρα και του Υιού, μέσω της Φωνής που μιλά για τον Θεό, που ξεχωρίζει την σωτηρία από τον κόσμο. Είναι αυτή η Φωνή που μιλά για νόμους που ο κόσμος δεν υπακούει ∙ που υπόσχεται σωτηρία από κάθε αμαρτία, με την ενοχή να καταργείται στο νου που ο Θεός δημιούργησε αναμάρτητο. Τώρα αυτός ο νους αποκτά επίγνωση ξανά για το Ποιος τον δημιούργησε, και για την αιώνια ένωσή Του μαζί του. Άρα ο Εαυτός του είναι η μοναδική πραγματικότητα μέσα στην οποία η θέλησή του και η Θέληση του Θεού ενώνονται.

5. Αγγελιαφόρος δεν είναι αυτός που γράφει το μήνυμα που παραδίδει. Ούτε αμφισβητεί το δικαίωμα εκείνου που το γράφει, ούτε ρωτά γιατί αυτός έχει διαλέξει εκείνους που θα παραλάβουν το μήνυμα που φέρνει. Είναι αρκετό να το δεχτεί, να το δώσει σε αυτούς για τους οποίους προορίζεται, και να εκπληρώσει τον ρόλο του στην παράδοση του. Αν αποφασίζει για το τι είναι το μήνυμα, ή ποιος είναι ο σκοπός του, ή που πρέπει να το παραδώσει, αποτυγχάνει να εκτελέσει σωστά τον ρόλο του ως κομιστής του Λόγου.

6. Υπάρχει μία σημαντική διαφορά στο ρόλο των αγγελιαφόρων του Ουρανού, που τους ξεχωρίζει από αυτούς που ορίζει ο κόσμος. Τα μηνύματα που παραδίδουν προορίζονται πρώτα γι αυτούς. Και μόνο καθώς τα δέχονται για τον εαυτό τους μπορούν να τα φέρουν και παραπέρα, και να τα δώσουν παντού όπου προορίζονται. Σαν γήινοι αγγελιαφόροι που είναι, δεν έγραψαν τα μηνύματα που φέρουν, αλλά γίνονται οι πρώτοι αποδέκτες τους με την πιο κυριολεκτική έννοια, λαμβάνοντας για να προετοιμαστούν να δώσουν.

7. Ένας γήινος αγγελιαφόρος εκπληρώνει τον ρόλο του καθώς παραδίδει όλα του τα μηνύματα. Οι αγγελιαφόροι του Θεού εκπληρώνουν το ρόλο τους με την αποδοχή των μηνυμάτων Του για τον εαυτό τους, και δείχνουν ότι καταλαβαίνουν τα μηνύματα δίνοντάς τα. Δεν επιλέγουν ρόλους που δεν τους έχουν δοθεί από Εκείνον. Έτσι ωφελούνται από κάθε μήνυμα που παραδίδουν.

8. Θα ήθελες να λαμβάνεις τα μηνύματα του Θεού; Διότι έτσι γίνεσαι ο αγγελιαφόρος Του. Έχεις οριστεί τώρα. Και όμως περιμένεις και δεν δίδεις τα μηνύματα που έχεις παραλάβει. Άρα δεν γνωρίζεις ότι είναι δικά σου, και δεν τα αναγνωρίζεις. Κανένας δεν μπορεί να λάβει και να καταλάβει ότι έλαβε μέχρι να δώσει. Γιατί δίνοντας αποδέχεται αυτό που έχει λάβει.

9. Εσύ που τώρα είσαι αγγελιαφόρος του Θεού, λάβε τα μηνύματά Του. Γιατί αυτό είναι μέρος του ρόλου που σου έχει οριστεί. Ο Θεός δεν έχει αποτύχει να σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι, ούτε αυτό έχει μείνει χωρίς να γίνει αποδεκτό. Όμως, υπάρχει άλλο ένα μέρους του ρόλου που σου έχει οριστεί για να εκπληρώσεις ακόμα. Αυτός ο Οποίος έχει λάβει τα μηνύματα του Θεού για σένα θα ήθελε να τα λάβεις και συ. Γιατί έτσι ταυτίζεσαι με Αυτόν και διεκδικείς τα δικά σου.

10. Αυτή την ένωση αναλαμβάνουμε να αναγνωρίσουμε σήμερα. Δεν θα επιδιώκουμε να κρατούμε το νου μας χωριστά από Αυτόν ο Οποίος μιλά εκ μέρους μας, διότι μόνο την δική μας φωνή ακούμε όταν Τον προσέχουμε. Αυτός μόνο μπορεί να μιλά σε μας και εκ μέρους μας, ενώνοντας σε μία Φωνή την απόκτηση και την προσφορά του Λόγου του Θεού ∙ την προσφορά και την αποδοχή της Θέλησής Του.

11. Ασκούμαστε στο να Του δίνουμε αυτό που θα ήθελε να έχει, ώστε να μπορέσουμε ν’ αναγνωρίσουμε τα δώρα Του προς εμάς. Χρειάζεται την φωνή μας για να μιλά μέσα από εμάς. Χρειάζεται τα χέρια μας για να κρατάνε τα μηνύματά Του, και να τα μεταφέρουν σε εκείνους που Αυτός ορίζει. Χρειάζεται τα πόδια μας για να μας φέρουν σε εκείνους που επιθυμεί, έτσι ώστε εκείνοι που περιμένουν μέσα στην δυστυχία να απελευθερωθούν επιτέλους. Και χρειάζεται την θέλησή μας ενωμένη με την δική Του, ώστε να μπορούμε να είμαστε οι αληθινοί αποδέκτες των δώρων που δίνει.

12. Σήμερα ας μάθουμε μόνο αυτό το μάθημα: Δεν θα αναγνωρίσουμε τι λαμβάνουμε μέχρι να το δώσουμε. Αυτό το έχεις ακούσει να το λέμε εκατοντάδες φορές, και όμως ακόμα η πίστη σου είναι ελλιπής. Αλλά αυτό είναι σίγουρο ∙ μέχρι να το πιστέψεις , θα λάβεις χίλια θαύματα και μετά θα λάβεις χίλια ακόμα, αλλά δεν θα γνωρίζεις ότι ο Θεός ο Ίδιος δεν έχει αφήσει κανένα δώρο που να μη σου έχει δώσει ∙ ούτε έχει αρνηθεί την παραμικρή ευλογία στον Υιό Του. Τι μπορεί αυτό να σημαίνει για σένα, μέχρι να ταυτιστείς με Αυτόν και με τους Δικούς Του;

13. Το σημερινό μας μάθημα διατυπώνεται έτσι:

Είμαι ανάμεσα στους διακόνους του Θεού, και είμαι ευγνώμων που έχω τα μέσα με τα οποία μπορώ ν’ αναγνωρίσω ότι είμαι ελεύθερος

14. Ο κόσμος υποχωρεί καθώς φωτίζουμε τον νου μας, και συνειδητοποιούμε ότι αυτά τα ιερά λόγια είναι αλήθεια. Είναι το μήνυμα που μας έχει σταλεί σήμερα από τον Δημιουργό μας. Τώρα δείχνουμε το πώς έχει αλλάξει τη γνώμη μας για τον εαυτό μας, και για το ποια είναι η λειτουργία μας. Διότι καθώς αποδεικνύουμε ότι δεν δεχόμαστε καμία θέληση που δεν την μοιραζόμαστε, τα άφθονα δώρα μας από τον Δημιουργό μας θα ανατείλουν στην όραση μας και θα πηδήξουν μέσα στα χέρια μας, και θα αναγνωρίσουμε ότι έχουμε λάβει


.

ΜΑΘΗΜΑ 155

ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΘΑ ΑΦΗΣΩ EΚΕΙΝΟΝ  ΝΑ ΜΟΥ  ΔΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ
1. Υπάρχει ένας τρόπος να ζεις στον κόσμο που δεν είναι εδώ, παρόλο που φαίνεται σαν να είναι. Δεν αλλάζεις εμφάνιση, παρόλο που χαμογελάς πολύ πιο συχνά. Το μέτωπό σου είναι γαλήνιο ∙ τα μάτια σου είναι ήσυχα. Και αυτοί που περπατούν στον κόσμο όπως εσύ αναγνωρίζουν τον όμοιο τους. Όμως αυτοί που δεν έχουν ακόμα αντιληφτεί τον τρόπο θα σε αναγνωρίζουν επίσης, και θα πιστεύουν πως είσαι σαν αυτούς, όπως ήσουν πριν.

2. Ο κόσμος είναι μια ψευδαίσθηση. Αυτοί που επιλέγουν να έρθουν σε αυτόν αναζητούν ένα μέρος όπου μπορούν  να είναι ψευδαισθήσεις, και να αποφύγουν την δική τους πραγματικότητα. Εν τούτοις όταν μάθουν  ότι η πραγματικότητά τους βρίσκεται ακόμα κι εδώ, τότε κάνουν πίσω και την αφήνουν να τους δείχνει τον δρόμο. Ποια άλλη επιλογή έχουν; Να αφήσουν τις ψευδαισθήσεις να πηγαίνουν μπροστά από την αλήθεια είναι τρέλα. Αλλά το να αφήσουν τις ψευδαισθήσεις να βυθιστούν πίσω από την αλήθεια και ν’ αφήσουν την αλήθεια να ηγείται ως αυτό που είναι, είναι απλά πνευματική υγεία. 3. Αυτή είναι η απλή επιλογή που κάνουμε σήμερα. Η παρανοϊκή ψευδαίσθηση θα παραμείνει για λίγο στο φάσμα της αντίληψης, για να την κοιτούν εκείνοι που επέλεξαν να έρθουν εδώ, και δεν έχουν ακόμα αγαλλιάσει ανακαλύπτοντας ότι έκαναν λάθος στην επιλογή τους. Δεν μπορούν να μάθουν απευθείας από την αλήθεια, διότι έχουν αρνηθεί ότι είναι έτσι. Γι αυτό χρειάζονται έναν Δάσκαλο που να αντιλαμβάνεται την τρέλα τους, αλλά που ακόμα μπορεί να βλέπει πέρα από την ψευδαίσθηση προς την απλή αλήθεια μέσα τους.

4. Αν η αλήθεια απαιτούσε να απαρνηθούν τον κόσμο, θα τους φαινόταν σαν να τους ζητείται να θυσιάσουν κάτι που είναι αληθινό. Πολλοί έχουν επιλέξει να αποκηρύξουν τον κόσμο ενώ ακόμα πιστεύουν την πραγματικότητά του. Και υποφέρουν από μια αίσθηση απώλειας, και δεν έχουν απελευθερωθεί ανάλογα. Άλλοι δεν έχουν επιλέξει τίποτα άλλο από τον κόσμο, και υποφέρουν από μια αίσθηση απώλειας ακόμα βαθύτερη, την οποία δεν την καταλαβαίνουν.

5. Ανάμεσα σε αυτά τα μονοπάτια υπάρχει ένας άλλος δρόμος που οδηγεί μακριά από κάθε είδους απώλεια, γιατί η θυσία και η στέρηση μένουν γρήγορα και οι δύο πίσω. Αυτός είναι ο δρόμος ο ορισμένος για σένα τώρα. Περπατάς σε αυτό το μονοπάτι όπως περπατούν και άλλοι, ούτε φαίνεσαι να ξεχωρίζεις από αυτούς, παρόλο που όντως ξεχωρίζεις. Έτσι μπορείς να τους υπηρετείς όσο υπηρετείς και τον εαυτό σου, και να οδηγήσεις τα βήματά τους στον δρόμο που έχει ανοίξει ο Θεός σε σένα, και σ’ αυτούς μέσα από σένα.

6. Η ψευδαίσθηση ακόμα φαίνεται να μην σε έχει αφήσει ακόμη, έτσι ώστε να μπορείς να επικοινωνείς μαζί τους. Εν τούτοις, έχει οπισθοχωρήσει. Και δεν σε ακούν πια να μιλάς για ψευδαισθήσεις, ούτε κατευθύνεις το βλέμμα τους σε αυτές ή στον νου τους για να κατανοήσουν. Ούτε μπορεί η αλήθεια που πηγαίνει μπροστά από σένα, να μιλήσει σ’ αυτούς μέσα από ψευδαισθήσεις, διότι ο δρόμος οδηγεί πέρα από αυτές τώρα, ενώ στην διαδρομή εσύ τους καλείς να σε ακολουθήσουν.

7. Όλοι οι δρόμοι θα οδηγήσουν σε αυτόν εδώ στο τέλος. Διότι η θυσία και η στέρηση είναι μονοπάτια που δεν οδηγούν πουθενά, είναι επιλογές ήττας, και στόχοι που πάντα θα παραμένουν αδύνατοι. Όλα αυτά υποχωρούν καθώς η αλήθεια πλησιάζει και έρχεται προς τα σένα, για να οδηγήσεις τους αδελφούς σου μακριά από τους δρόμους του θανάτου, και να τους πας στον δρόμο προς την ευτυχία. Τα βάσανά τους δεν είναι παρά ψευδαίσθηση. Εν τούτοις χρειάζονται έναν οδηγό για να τους οδηγήσει μακριά από αυτά, διότι παρερμηνεύουν την ψευδαίσθηση γι αλήθεια.

8. Αυτό είναι το κάλεσμα της σωτηρίας, και τίποτα άλλο. Σου ζητά να δεχτείς την αλήθεια, και να την αφήσεις να πηγαίνει μπροστά σου, φωτίζοντας το μονοπάτι της λύτρωσης από την ψευδαίσθηση. Αυτή δεν είναι λύτρωση με τίμημα. Δεν υπάρχει κόστος, παρά μόνο κέρδος. Η ψευδαίσθηση μπορεί μόνο φαινομενικά να κρατά αλυσοδεμένο τον Υιό του Θεού. Από τις ψευδαισθήσεις είναι που σώζεται. Και καθώς αυτές υποχωρούν , αυτός ξαναβρίσκει τον εαυτό του.

9. Περπάτα με ασφάλεια τώρα, προσεκτικά όμως, διότι αυτό το μονοπάτι είναι καινούργιο για σένα. Και μπορεί να βρεις ότι μπαίνεις στον πειρασμό ακόμα να περπατήσεις εσύ μπροστά από την αλήθεια, και ν’ αφήσεις τις ψευδαισθήσεις να είναι οδηγός σου. Τα ιερά σου αδέλφια σου έχουν δοθεί, για ν’ ακολουθούν τα βήματά σου καθώς εσύ περπατάς με βεβαιότητα σκοπού προς την αλήθεια. Αυτή πηγαίνει μπροστά από σένα τώρα, έτσι ώστε αυτοί να μπορούν να βλέπουν κάτι με το οποίο να μπορούν ταυτιστούν ∙ κάτι που να καταλαβαίνουν για να τους δείχνει το δρόμο.

10. Όμως στο τέλος του ταξιδιού δεν υπάρχει χάσμα, ούτε απόσταση ανάμεσα στην αλήθεια κι εσένα. Και όλες οι ψευδαισθήσεις που ήταν στον δρόμο που ταξίδευες θα αποχωρήσουν από σένα κι αυτές, και δεν θα απομείνει τίποτα που να κρατά την αλήθεια χωριστά από την τελείωση του Θεού, ιερή όπως κι ο Ίδιος. Κάνε πίσω με πίστη και άφησε την αλήθεια να σε οδηγεί. Εσύ δεν ξέρεις που πηγαίνεις. Αλλά Ένας που ξέρει πηγαίνει μαζί σου. Άφησέ Τον να σε οδηγήσει μαζί με τους υπόλοιπους.

11. Όταν τα όνειρα τελειώσουν, ο χρόνος έχει κλείσει την πόρτα σε όλα τα πράγματα που περνούν και τα θαύματα δεν έχουν πια κανένα σκοπό, ο ιερός Υιός του Θεού δεν θα κάνει κανένα ταξίδι. Δεν θα προτιμάς πια τις ψευδαισθήσεις από την αλήθεια. Κι εμείς πηγαίνουμε μπροστά προς αυτό, καθώς προχωράμε στον δρόμο που μας δείχνει η αλήθεια. Αυτό είναι το τελικό ταξίδι που το κάνουμε για όλους. Δεν πρέπει να χάσουμε τον δρόμο μας. Γιατί καθώς η αλήθεια πηγαίνει μπροστά μας, το ίδιο πηγαίνει και μπροστά από τους αδελφούς μας που μας ακολουθούν.

12. Πηγαίνουμε προς τον Θεό. Σταμάτησε για λίγο και αναλογίσου το. Θα μπορούσε άλλος δρόμος να είναι ιερότερος και πιο άξιος των προσπαθειών σου, ή της αγάπης σου και της απόλυτης προσήλωσής σου; Ποιος δρόμος θα μπορούσε να σου δώσει περισσότερα από τα πάντα, ή να προσφέρει λιγότερα και όμως να ικανοποιεί τον ιερό Υιό του Θεού; Πορευόμαστε προς τον Θεό. Η αλήθεια που πορεύεται μπροστά μας τώρα είναι ένα με Αυτόν, και μας οδηγεί εκεί όπου βρίσκεται από πάντα Αυτός. Ποιον άλλος δρόμος θα μπορούσε να είναι το μονοπάτι που επιλέγεις;

13. Τα πόδια σου βαδίζουν με ασφάλεια σε ένα δρόμο που οδηγεί τον κόσμο στον Θεό. Μην κοιτάς δρόμους που φαίνεται ότι σε οδηγούν αλλού. Τα όνειρα δεν είναι αντάξιοι οδηγοί για σένα που είσαι ο Υιός του Θεού. Μην ξεχνάς ότι Αυτός έχει θέσει το Χέρι Του μέσα στο δικό σου, και σου έχει αναθέσει τους αδερφούς σου με εμπιστοσύνη για να είσαι άξιος της εμπιστοσύνης Του σε σένα. Αυτός δεν μπορεί να εξαπατάται. Η εμπιστοσύνη Του έχει κάνει το μονοπάτι σου ασφαλές και τον στόχο σου σίγουρο. Δεν θα φανείς ανάξιος των αδερφών σου ούτε του Εαυτού σου.

14. Και τώρα Αυτός σου ζητά να Τον σκέφτεσαι λίγο κάθε μέρα, ώστε να μπορεί να σου μιλήσει και να σου πει για την Αγάπη Του, υπενθυμίζοντάς σου πόσο μεγάλη είναι η εμπιστοσύνη Του ∙ πόσο απεριόριστη είναι η Αγάπη Του. Με το όνομά σου και το δικό Του, που είναι το ίδιο, ασκούμαστε χαρούμενα με αυτή τη σκέψη σήμερα:

- Θα κάνω πίσω και θα αφήσω Αυτόν να δείχνει τον δρόμο,
- Γιατί επιθυμώ να πορεύομαι στον δρόμο που οδηγεί σ’ Αυτόν.

 

 

 

 

 

ΜΑΘΗΜΑ 156 Πορεύομαι μαζί με τον Θεό μέσα σε απόλυτη ιερότητα

1. Η σημερινή ιδέα απλά δηλώνει την απλή αλήθεια που κάνει την σκέψη της αμαρτίας αδύνατη. Υπόσχεται ότι δεν υπάρχει καμία αιτία για ενοχή, και επειδή δεν έχει αιτία δεν υπάρχει. Ακολουθεί με βεβαιότητα την βασική σκέψη που αναφέρεται στο κείμενο ∙ οι ιδέες δεν αφήνουν την πηγή τους. Αν αυτό είναι αλήθεια, πως είναι δυνατόν να υπάρχεις ξέχωρα από τον Θεό; Πως θα μπορούσες να περπατάς στον κόσμο μόνος και διαχωρισμένος από την Πηγή σου;
2. Δεν είμαστε αντιφατικοί με τις σκέψεις που παρουσιάζουμε σε αυτά τα μαθήματα. Η αλήθεια, αν είναι αλήθεια, πρέπει να είναι αληθινή από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν μπορεί να αντιφάσκει με τον εαυτό της, ούτε σε κάποια σημεία να είναι αβέβαιη ενώ σε άλλα είναι σίγουρη. Δεν γίνεται να βαδίζεις στον κόσμο χωριστά από τον Θεό, διότι δεν θα μπορούσες να υπάρχεις χωρίς Αυτόν. Αυτός είναι η ζωή σου. Εκεί που είσαι, είναι κι Αυτός. Υπάρχει μία ζωή. Αυτήν την ζωή την μοιράζεσαι μαζί Του. Τίποτα δεν είναι δυνατόν να υπάρχει διαχωρισμένο από Αυτόν και να ζει.
3. Όμως όπου είναι Αυτός, πρέπει να υπάρχει ιερότητα όπως και ζωή. Καμία ιδιότητα δική Του δεν μένει χωρίς να μοιράζεται με όλα όσα ζουν. Ό,τι ζει είναι τόσο ιερό όσο κι Αυτός, διότι ό,τι μοιράζεται την ζωή Του είναι μέρος της Ιερότητας, και δεν είναι δυνατόν να είναι αμαρτωλό όπως ο ήλιος δεν μπορεί να διαλέξει να είναι από πάγο ∙ η θάλασσα να είναι χώρια από το νερό, ή το χορτάρι να φυτρώνει με τις ρίζες στον αέρα.
4. Υπάρχει ένα φως μέσα σου που δεν είναι δυνατόν να πεθάνει ∙ του οποίου η παρουσία είναι τόσο ιερή που ο κόσμος εξαγνίζεται χάρη σε σένα. Όλα όσα ζουν φέρουν δώρα σε σένα, και τα αφήνουν με ευγνωμοσύνη και χαρά στα πόδια σου. Το άρωμα των λουλουδιών είναι το δώρο τους σε σένα. Τα κύματα υποκλίνονται μπροστά σου, και τα δέντρα προτείνουν τα κλαδιά τους για να σε προφυλάξουν από την ζέστη, και στρώνουν τις φυλλωσιές τους μπροστά σου πάνω στο χώμα για να περπατάς σε μαλακό έδαφος, ενώ ο άνεμος γίνεται ψίθυρος γύρω από το ιερό σου κεφάλι.
5. Το φως μέσα σου είναι αυτό που το σύμπαν λαχταρά να αντικρύσει. Όλα τα όντα μένουν ακίνητα μπροστά σου, διότι αναγνωρίζουν Ποιος πορεύεται μαζί σου. Το φως που φέρεις είναι το δικό τους. Έτσι βλέπουν σε σένα την ιερότητά τους, και σε χαιρετούν σαν σωτήρα και Θεό. Δέξου την ευλάβειά τους, διότι οφείλεται στην Ιερότητά την Ίδια, που πορεύεται μαζί σου, μεταμορφώνοντας με το απαλό Της φως όλα τα πράγματα κάνοντας τα αγνά και όμοια με τον Εαυτό Της.
6. Αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί η σωτηρία. Καθώς εσύ κάνεις ένα βήμα πίσω, το φως μέσα σου κάνει ένα βήμα μπροστά και περικλείει τον κόσμο. Προαναγγέλλει το τέλος της αμαρτίας όχι με τιμωρία και θάνατο. Με ελαφρότητα και γέλιο φεύγει η αμαρτία, διότι γίνεται ορατή ο αλλόκοτος παραλογισμός της. Είναι μια ανόητη σκέψη, ένα ανόητο όνειρο, όχι τρομακτικό, ίσως γελοίο, αλλά ποιος θα σπαταλούσε έστω και μια στιγμή από την προσέγγισή του στον Θεό τον Ίδιο για ένα τέτοιο ανόητο καπρίτσιο;
7. Και όμως, έχεις σπαταλήσει πάρα πολλά χρόνια πάνω σε αυτή την ανόητη σκέψη. Το παρελθόν έχει φτάσει στο τέλος του μαζί με όλες τις φαντασιώσεις του. Δεν σε κρατούν δέσμιο πια. Η πρόσβαση στον Θεό είναι κοντά. Και μέσα στο μικρό διάστημα αμφιβολίας που ακόμα παραμένει, μπορεί να χάνεις την εικόνα του Συντρόφου σου, και να Τον περνάς για το ανούσιο, αρχαίο όνειρο που τώρα είναι παρελθόν.
8. «Ποιος περπατά μαζί μου;» Αυτή την ερώτηση θα πρέπει να την κάνεις χίλιες φορές την ημέρα, μέχρι που η απόλυτη βεβαιότητα να δώσει τέλος στις αμφιβολίες σου και να καθιερώσει την γαλήνη. Σήμερα ας σταματήσουν οι αμφιβολίες. Ο Θεός μιλά για σένα απαντώντας στην ερώτησή σου με αυτά τα λόγια:
- Πορεύομαι μαζί τον Θεό μέσα σε απόλυτη ιερότητα. Φωτίζω τον κόσμο, φωτίζω τον νου μου και όλους τους νόες που ο Θεός δημιούργησε ένα με μένα.

 

 

ΜΑΘΗΜΑ 157Μέσα στην Παρουσία Του εισέρχομαι τώρα

ΜΑΘΗΜΑ 157
Μέσα στην Παρουσία Του εισέρχομαι τώρα.
1. Σήμερα είναι μια μέρα σιωπής και εμπιστοσύνης. Είναι μια ιδιαίτερη ώρα υπόσχεσης στο ημερολόγιό σου. Είναι μια ώρα που ο Ουρανός έχει ξεχωρίσει για να χαρίσει την λάμψη του, και να ρίξει πάνω σε αυτή την μέρα ένα άχρονο φως, όταν ακούγεται η ηχώ της αιωνιότητας. Αυτή η μέρα είναι ιερή, διότι εισάγει μια νέα εμπειρία ∙ ένα διαφορετικό είδος συναισθήματος και επίγνωσης. Έχεις περάσει πάρα πολλές μέρες και νύχτες γιορτάζοντας τον θάνατο. Σήμερα μαθαίνεις να νιώθεις την χαρά της ζωής.
2. Αυτό είναι άλλο ένα κρίσιμο σημείο στο πρόγραμμα μαθημάτων μας. Προσθέτουμε μια νέα διάσταση τώρα ∙ μια καινούργια εμπειρία που εκπέμπει ένα φως πάνω σε όλα όσα έχομε μάθει ήδη, και μας προετοιμάζει γι αυτά που έχουμε ακόμα να μάθουμε. Μας φέρνει στην πόρτα όπου η μάθηση παύει, και ρίχνουμε μία κλεφτή ματιά σε αυτό που βρίσκεται πιο πέρα από το πιο ψηλό σημείο που μπορεί να φτάσει η μάθηση. Μας αφήνει εδώ για μια στιγμή, και πηγαίνουμε πέρα από αυτό, σίγουροι για την κατεύθυνσή μας και τον μοναδικό μας στόχο.
3. Σήμερα σου δίδεται να αισθανθείς το άγγιγμα του Ουρανού, παρόλο που θα γυρίσεις στα μονοπάτια της μάθησης. Όμως, έχεις προχωρήσει αρκετά στο δρόμο ώστε να αλλάξεις επαρκώς τον χρόνο και να ανυψωθείς πάνω από τους νόμους του και να περπατήσεις για λίγο στην αιωνιότητα. Αυτό θα μαθαίνεις να το κάνεις όλο και περισσότερο, καθώς το κάθε μάθημα, αν το ασκήσεις πιστά, σε φέρνει γοργά σε αυτό το ιερό μέρος και σε αφήνει, για μία στιγμή, στον Εαυτό σου.
4. Αυτός θα κατευθύνει την άσκησή σου σήμερα, διότι αυτό που ζητάς σήμερα είναι το Θέλημά Του, και έχοντας ενώσει την θέλησή σου με την δική Του αυτή την μέρα, αυτό που ζητάς πρέπει να σου δοθεί. Τίποτα δεν χρειάζεται παρά μόνο η σημερινή ιδέα για να φωτίσει το νου σου, και να τον αφήσει να αναπαύεται με ήσυχη προσμονή και με γαλήνια χαρά, όταν εσύ αφήνεις γρήγορα πίσω σου τον κόσμο.
5. Από αυτήν την μέρα και στο εξής, η υπηρεσία σου αναλαμβάνει μια γνήσια αφοσίωση, και μια λάμψη που ταξιδεύει από τα ακροδάχτυλά σου προς εκείνους που αγγίζεις, και ευλογεί εκείνους που κοιτάς. Ένα όραμα αγγίζει όλους όσους συναντάς, και τον κάθε ένα που σκέφτεσαι, ή που σε σκέφτεται. Διότι η σημερινή σου εμπειρία θα μεταμορφώσει τόσο το νου σου ώστε αυτός θα γίνει η Λυδία λίθος για τις ιερές Σκέψεις του Θεού.
6. Το σώμα σου σήμερα θα εξαγνιστεί, και ο μοναδικός του σκοπός είναι τώρα να φέρει το όραμα της σημερινής σου εμπειρίας να φωτίσει τον κόσμο. Δεν μπορούμε να δώσουμε μία εμπειρία σαν αυτή, άμεσα. Και όμως αφήνει στα μάτια μας ένα όραμα που μπορούμε να το προσφέρουμε στον κάθε ένα, ώστε να μπορέσει να φτάσει συντομότερα στην ίδια εμπειρία στην οποία ο κόσμος ήσυχα λησμονιέται, και ο Ουρανός έρχεται στην μνήμη μας για λίγο.
7. Καθώς αυτή η εμπειρία αυξάνει και όλοι οι άλλοι στόχοι αποκτούν μικρή αξία, ο κόσμος στον οποίο θα επιστρέφεις έρχεται λίγο πιο κοντά στο τέλος του χρόνου ∙ μοιάζει λίγο περισσότερο με τον Ουρανό και τους τρόπους του ∙ πλησιάζει λίγο προς την απελευθέρωσή του. Κι εσύ που είσαι ο κομιστής του φωτός στον κόσμο θα δεις το φως με μεγαλύτερη βεβαιότητα ∙ το όραμα σου θα είναι πιο διαυγές. Θα έρθει η ώρα που δεν θα επιστρέφεις με την ίδια μορφή στην οποία εμφανίζεσαι τώρα, διότι δεν θα την χρειάζεσαι πια. Όμως τώρα αυτή η μορφή έχει κάποιο σκοπό, και θα τον υπηρετήσει καλά.
8. Σήμερα θα σαλπάρουμε για ένα ταξίδι που ποτέ σου δεν έχεις ονειρευτεί. Αλλά ο Ιερός Ένας, ο Χορηγός των χαρούμενων ονείρων της ζωής, ο Μεταφραστής της αντίληψης σε αλήθεια, ο ιερός Οδηγός για τον Ουρανό που σου έχει δοθεί, έχει ονειρευτεί για σένα αυτό το ταξίδι που ξεκινάς σήμερα, με την εμπειρία που σου επιφυλάσσει η σημερινή μέρα για να γίνει δική σου.
9. Μέσα στην Παρουσία του Χριστού εισερχόμαστε σήμερα γαλήνια, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τίποτε άλλο εκτός από το λαμπερό Του πρόσωπο και την τέλεια Αγάπη Του. Το όραμα του προσώπου Του θα μείνει μαζί σου, και θα υπάρξει μια στιγμή που θα υπερβεί κάθε όραση, ακόμα κι αυτή, την πιο ιερή. Αυτό δεν θα το διδάξεις ποτέ, διότι δεν το αποκτάς με την μάθηση. Όμως το όραμα μιλά για την θύμηση του τι γνώρισες εκείνη την στιγμή, και σίγουρα θα γνωρίσεις πάλι.

 

 

 

ΜΑΘΗΜΑ 158Σήμερα μαθαίνω να δίνω καθώς λαμβάνω

ΜΑΘΗΜΑ 158
Σήμερα μαθαίνω να δίνω καθώς λαμβάνω
1. Τι σου έχει δοθεί; Η γνώση ότι είσαι ένας νους, μέσα σε Νου και καθαρά νους, για πάντα αναμάρτητος, απόλυτα άφοβος, διότι δημιουργήθηκες από αγάπη. Ούτε έχεις αφήσει την Πηγή σου, έχοντας παραμείνει έτσι όπως δημιουργήθηκες. Αυτό σου δόθηκε ως γνώση που δεν είναι δυνατόν να χάσεις. Δόθηκε επίσης και σε κάθε ζωντανό πράγμα, διότι από αυτή την γνώση μόνο ζει.
2. Όλα αυτό το έχεις λάβει. Ο κάθε ένας που περπατά σε αυτό τον κόσμο το έχει λάβει. Δεν δίνεις εσύ αυτή την γνώση, διότι αυτό είναι ότι έδωσε η δημιουργία. Όλο αυτό δεν μπορεί να διδαχθεί. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που θα μάθεις να δίνεις σήμερα; Το μάθημά μας χτες επικαλέστηκε ένα θέμα που το συναντήσαμε νωρίς στο κείμενο. Η εμπειρία δεν είναι δυνατόν να μοιραστεί με κάποιον άλλο κατ’ ευθείαν, με τον τρόπο που μπορεί να μοιραστεί η όραση. Η αποκάλυψη ότι ο Πατέρας και ο Υιός είναι ένα θα έρθει με τον καιρό σε κάθε νου. Όμως αυτή η ώρα καθορίζεται από τον ίδιο το νου, και δεν διδάσκεται.
3. Η ώρα έχει ήδη οριστεί. Μπορεί να φαίνεται αυθαίρετη. Και όμως, δεν υπάρχει βήμα σε όλη την διαδρομή που να είναι τυχαίο. Το κάθε βήμα έχει ήδη γίνει, παρόλο που ακόμα δεν έχει ξεκινήσει. Διότι ο χρόνος φαίνεται πως πηγαίνει προς μία κατεύθυνση. Όμως κάνουμε ένα ταξίδι που ήδη έχει τελειώσει. Εν τούτοις, φαίνεται σαν να έχει ένα μέλλον άγνωστο σε μας ακόμη.
4. Ο χρόνος είναι ένα κόλπο, ένα ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα, μία τεράστια ψευδαίσθηση στην οποία φιγούρες πηγαινοέρχονται ως δια μαγείας. Και όμως, υπάρχει ένα σχέδιο πίσω από τα φαινόμενα, που δεν αλλάζει. Το σενάριο είναι γραμμένο. Είναι καθορισμένο το πότε θα έρθει η εμπειρία να δώσει τέλος στις αμφιβολίες σου. Διότι εμείς μόνο βλέπουμε το ταξίδι από το σημείο που έχει τελειώσει, κοιτάζοντας πίσω προς αυτό, και φανταζόμαστε ότι το ξανακάνουμε γι άλλη μια φορά επανεξετάζοντας ό,τι έχει περάσει.
5. Ένας δάσκαλος δεν δίνει εμπειρία, διότι δεν την έμαθε. Του αποκαλύφθηκε την καθορισμένη στιγμή. Αλλά η όραση είναι το δώρο του. Αυτό μπορεί να δοθεί κατευθείαν, γιατί η γνώση του Χριστού δεν είναι χαμένη, επειδή Αυτός έχει μια όραση που μπορεί να την δώσει στον κάθε ένα που την ζητά. Η Θέληση του Πατέρα και η δική Του είναι ενωμένες στην γνώση. Εν τούτοις υπάρχει ένα όραμα το οποίο βλέπει το Άγιο Πνεύμα διότι το βλέπει και ο Νους του Χριστού.
6. Εδώ γίνεται η ένωση του κόσμου της αμφιβολίας και των σκιών με το άυλο. Εδώ βρίσκεται ένα ήσυχο μέρος μέσα στον κόσμο, που έχει καθαγιαστεί από την συγχώρεση και από την αγάπη. Εδώ συμφιλιώνονται όλες οι αντιθέσεις, διότι εδώ το ταξίδι τελειώνει. Η εμπειρία – που δεν μαθαίνεται, δεν διδάσκεται, και δεν είναι ορατή – απλά υπάρχει. Είναι πέρα από τον στόχο μας, διότι υπερβαίνει αυτό που χρειάζεται να πετύχουμε. Αυτό που μας αφορά τώρα είναι η όραση του Χριστού. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε.
7. Η όραση του Χριστού έχει έναν νόμο. Δεν βλέπει ένα σώμα, και το παρερμηνεύει για τον Υιό που δημιούργησε ο Θεός. Βλέπει ένα φως πέρα από το σώμα ∙ μια ιδέα πέρα από αυτό που μπορεί να αγγιχτεί, μια αγνότητα που δεν κηλιδώνεται από σφάλματα, αξιοθρήνητα λάθη, και τρομακτικές σκέψεις ενοχής από όνειρα αμαρτίας. Δεν βλέπει διαχωρισμό. Και τους βλέπει όλους, κάθε περίσταση, όλα τα συμβάντα και όλα τα γεγονότα, χωρίς την παραμικρή εξασθένιση του φωτός που βλέπει.
8. Αυτή μπορεί να διδαχθεί ∙ και πρέπει να διδαχθεί από όλους όσους την πετυχαίνουν. Δεν απαιτεί παρά την αναγνώριση ότι ο κόσμος δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα που να μπορεί να συγκριθεί έστω και αμυδρά με αυτό σε αξία ∙ ούτε να ορίσει ένα στόχο που δεν θα εξαφανιστεί αμέσως μόλις αυτό γίνει αντιληπτό. Και αυτό δίνεις σήμερα: Μην βλέπεις κανένα σαν σώμα. Χαιρέτισέ τον ως Υιό του Θεού που είναι, αναγνωρίζοντας ότι είναι ένα μαζί σου σε ιερότητα.
9. Έτσι συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες του, διότι η όραση του Χριστού έχει αυτή την δύναμη να τις παραβλέπει όλες. Με την συγχώρεσή Του αυτές φεύγουν. Και εφόσον δεν τις βλέπει ο Ένας απλά εξαφανίζονται, διότι το όραμα της ιερότητας που βρίσκεται πέρα από αυτές έρχεται να πάρει την θέση τους. Δεν έχει σημασία τι μορφή πήραν, ή πόσο τεράστιες φάνταζαν, ούτε σε ποιον φαινόταν ότι έκαναν κακό. Δεν υφίστανται πια. Και όλες οι επιδράσεις που φάνηκαν να έχουν, φεύγουν κι αυτές μαζί τους, ακυρώνονται για να μην ισχύσουν ποτέ πια.
10. Έτσι μαθαίνεις να δίνεις καθώς λαμβάνεις. Κι έτσι η όραση του Χριστού βλέπει κι εσένα. Αυτό το μάθημα δεν είναι δύσκολο να το μάθεις, αν θυμάσαι ότι στον αδερφό σου δεν βλέπεις παρά τον εαυτό σου. Αν αυτός είναι χαμένος μέσα στην αμαρτία, τότε χαμένος πρέπει να είσαι κι εσύ ∙ αν βλέπεις το φως μέσα του, οι αμαρτίες σου συγχωρούνται από εσένα τον ίδιο. Κάθε αδερφός που συναντάς σήμερα σου παρέχει άλλη μια ευκαιρία να αφήσεις την όραση του Χριστού να λάμψει πάνω σου, και να σου προσφέρει την ειρήνη του Θεού.
11. Δεν έχει σημασία πότε θα έρθει η αποκάλυψη, γιατί αυτό δεν έχει να κάνει με τον χρόνο. Όμως ο χρόνος έχει ακόμα ένα δώρο να δώσει, στο οποίο η αληθινή γνώση αντανακλάται με ένα τρόπο τόσο ακριβή που η εικόνα της μοιράζεται την αόρατη ιερότητά της ∙ η ομοιότητά της λάμπει με την αθάνατη αγάπη της. Σήμερα ασκούμαστε να βλέπουμε με τα μάτια του Χριστού. Και με τα ιερά δώρα που δίνουμε, η όραση του Χριστού βλέπει κι εμάς.

ΜΑΘΗΜΑ 159Δίνω τα θαύματα που έχω λάβει

ΜΑΘΗΜΑ 159
Δίνω τα θαύματα που έχω λάβει
1. Κανένας δεν μπορεί να δώσει αυτό που δεν έχει λάβει. Για να δώσεις ένα πράγμα χρειάζεται πρώτα να το έχεις στην κατοχή σου. Εδώ συμφωνούν οι νόμοι του Ουρανού και του κόσμου. Αλλά εδώ επίσης διαχωρίζονται. Ο κόσμος πιστεύει ότι για να έχεις ένα πράγμα στην κατοχή σου, πρέπει να το κρατήσεις. Η σωτηρία διδάσκει διαφορετικά. Το να δίνεις είναι ο τρόπος να αναγνωρίζεις ότι έχεις λάβει. Είναι η απόδειξη ότι αυτό που έχεις είναι δικό σου.
2. Καταλαβαίνεις ότι έχεις θεραπευτεί όταν προσφέρεις θεραπεία. Δέχεσαι ότι η συγχώρεση έχει επιτευχθεί σε σένα όταν συγχωρείς. Αναγνωρίζεις στον αδερφό σου τον εαυτό σου, κι έτσι αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι ολοκληρωμένος. Δεν υπάρχει θαύμα που δεν μπορείς να δώσεις, γιατί όλα σου έχουν δοθεί. Υποδέξου τα τώρα ανοίγοντας το θησαυροφυλάκιο του νου σου όπου φυλάσσονται, και χάρισε τα.
3. Η όραση του Χριστού είναι ένα θαύμα. Έρχεται από κάπου πολύ πέρα από την ίδια, διότι αντανακλά αιώνια αγάπη και αναγέννηση αγάπης που δεν πεθαίνει ποτέ, παρά μόνο είχε συγκαλυφθεί. Η όραση του Χριστού απεικονίζει τον Ουρανό, διότι βλέπει έναν κόσμο τόσο όμοιο με τον Ουρανό που ό,τι ο Θεός έχει δημιουργήσει τέλειο μπορεί να καθρεπτιστεί εκεί. Το σκοτεινό γυαλί που παρουσιάζει ο κόσμος δεν μπορεί να δείξει παρά διαστρεβλωμένες, κομματιασμένες εικόνες. Ο αληθινός κόσμος απεικονίζει την αθωότητα του Ουρανού.
4. Η όραση του Χριστού είναι το θαύμα μέσα στο οποίο γεννιούνται όλα τα θαύματα. Είναι η πηγή τους, η οποία παραμένει με το κάθε θαύμα που δίνεις, και όμως εξακολουθεί να παραμένει δική σου. Είναι ο δεσμός με τον οποίο ο δότης και ο αποδέκτης ενώνονται επεκτεινόμενοι εδώ στην γη, έτσι όπως είναι ένα και στον Ουρανό. Ο Χριστός δεν βλέπει αμαρτία σε κανέναν. Και στα μάτια Του οι αναμάρτητοι είναι σαν ένα. Η ιερότητά τους δόθηκε από τον Πατέρα Του και τον Ίδιο.
5. Η όραση του Χριστού είναι η γέφυρα ανάμεσα στους δύο κόσμους. Και μπορείς να εμπιστευτείς απόλυτα την δύναμή της για να σε μεταφέρει από αυτόν τον κόσμο σε έναν κόσμο που είναι ιερός από την συγχώρεση. Πράγματα που φαίνονται τόσο στέρεα εδώ είναι απλές σκιές εκεί ∙ διάφανα, πολύ αμυδρά ορατά, και μερικές φορές ξεχασμένα, και ποτέ ικανά να σκιάσουν το φως που λάμπει πέρα από αυτά. Η ιερότητα έχει αποκατασταθεί στην όραση, και οι τυφλοί μπορούν να δουν.
6. Αυτό είναι το μοναδικό δώρο του Αγίου Πνεύματος ∙ το θησαυροφυλάκιο στο οποίο μπορείς να ανατρέξεις με απόλυτη βεβαιότητα για όλα τα πράγματα που μπορούν να συνεισφέρουν στην ευτυχία σου. Όλα ευρίσκονται ήδη εκεί. Όλα μπορείς να τα λάβεις φτάνει να τα ζητήσεις. Εδώ η πόρτα δεν είναι ποτέ κλειδωμένη, και σε κανέναν δεν απορρίπτεται ούτε το παραμικρό αίτημα ούτε η πιο επείγουσα ανάγκη. Δεν υπάρχει ασθένεια που να μην έχει ήδη θεραπευτεί, ούτε έλλειψη που να μην έχει καλυφθεί, καμία ανάγκη ανεκπλήρωτη μέσα σε αυτό το χρυσό θησαυροφυλάκιο του Χριστού.
7. Εδώ ο κόσμος θυμάται τι χάθηκε όταν αυτός φτιάχτηκε. Διότι εδώ επισκευάζεται, γίνεται πάλι καινούργιος, αλλά με ένα άλλο φως. Αυτό που ήταν το σπίτι της αμαρτίας γίνεται το κέντρο της λύτρωσης και το λίκνο του ελέους, όπου οι βασανισμένοι θεραπεύονται και καλωσορίζονται. Κανένας δεν θα εκδιωχθεί από αυτό το νέο σπίτι, όπου τον περιμένει η σωτηρία. Κανένας δεν είναι ξένος σε αυτόν. Κανένας δεν του ζητά τίποτα εκτός από το δώρο της αποδοχής του καλωσορίσματός του.
8. Η όραση του Χριστού είναι το ιερό έδαφος όπου τα κρίνα της συγχώρεσης έχουν τις ρίζες τους. Αυτό είναι το σπίτι τους. Μπορούν να μεταφερθούν από εδώ πίσω στον κόσμο, αλλά ποτέ δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν στο στέρφο και ρηχό του χώμα. Χρειάζονται το φως και την ζεστασιά και την τρυφερή φροντίδα που παρέχει η φιλευσπλαχνία του Χριστού. Χρειάζονται την αγάπη με την οποία Αυτός τα κοιτά. Και γίνονται οι αγγελιαφόροι Του, που δίνουν καθώς λαμβάνουν.
9. Πάρε από το θησαυροφυλάκιό Του, για να αυξηθούν οι θησαυροί του. Τα κρίνα Του ποτέ δεν αφήνουν την εστία τους όταν τα πηγαίνεις στον κόσμο. Οι ρίζες τους παραμένουν. Δεν αφήνουν την πηγή τους, παρά μεταφέρουν μαζί τους την ευεργεσία, και μεταμορφώνουν τον κόσμο σε ένα κήπο σαν αυτό από τον οποίο προήλθαν, και στον οποίο θα ξαναγυρίσουν με περισσότερο άρωμα. Τώρα είναι διπλά ευλογημένοι. Τα μηνύματα που έφεραν από τον Χριστό έχουν παραδοθεί, και έχουν επιστραφεί σε αυτούς. Και αυτοί τα επιστρέφουν με χαρά σε Εκείνον.
10. Θαύμασε το απόθεμα θαυμάτων που βρίσκονται στην διάθεση σου για να τα προσφέρεις. Δεν σου αξίζει αυτό το δώρο, αφού ο Ίδιος ο Θεός έχει ορίσει να σου δοθεί; Μην κρίνεις τον Υιό του Θεού, παρά ακολούθησε τον δρόμο που Αυτός έχει χαράξει. Ο Χριστός έχει ονειρευτεί το όνειρο ενός κόσμου που έχει συγχωρεθεί. Είναι το δώρο Του με το οποίο μπορεί να επιτευχτεί μια γλυκιά μετάβαση από τον θάνατο στην ζωή ∙ από την απελπισία στην ελπίδα. Ας ονειρευτούμε για μια στιγμή μαζί Του. Το όνειρό Του μας αφυπνίζει στην αλήθεια. Η όρασή Του δίνει τα μέσα για την επιστροφή στην αιώνια αγιότητα που ποτέ δεν χάσαμε πραγματικά, μέσα στον Θεό.

ΜΑΘΗΜΑ 160Είμαι στο σπίτι μου. Ο φόβος είναι άγνωστος εδώ

ΜΑΘΗΜΑ 160
Είμαι στο σπίτι μου. Ο φόβος είναι άγνωστος εδώ
1. Ο φόβος είναι ξένος στους δρόμους της αγάπης. Ταυτίσου με τον φόβο και θα αποξενωθείς από τον εαυτό σου. Κι έτσι θα είσαι άγνωστος σε σένα. Αυτό που είναι ο Εαυτός σου παραμένει ξένο από το μέρος του εαυτού σου που νομίζει ότι είναι αληθινό αλλά διαφορετικό από εσένα τον ίδιο. Ποιος θα μπορούσε να είναι ψυχικά υγιής κάτω από τέτοιες συνθήκες; Ποιος άλλος εκτός από ένας τρελός θα μπορούσε να πιστέψει ότι είναι αυτό που δεν είναι, και να κρίνει εναντίον του εαυτού του;
2. Υπάρχει ένας ξένος ανάμεσά μας, που προέρχεται από μια ιδέα τόσο ξένη προς την αλήθεια ώστε μιλάει άλλη γλώσσα, βλέπει έναν κόσμο που η αλήθεια δεν γνωρίζει και καταλαβαίνει αυτό που η αλήθεια θεωρεί ότι δεν έχει κανένα νόημα. Παρότι ξένος, δεν αναγνωρίζει σε ποιον έρχεται, και όμως υποστηρίζει ότι το σπίτι είναι δικό του, ενώ τώρα είναι ξένος αυτός ο οποίος βρίσκεται στο σπίτι. Και όμως πόσο πιο εύκολο θα ήταν να πει κανείς «Αυτό είναι το σπίτι μου. Εδώ ανήκω, και δεν θα φύγω επειδή ένα τρελός λέει πως έτσι πρέπει να κάνω».
3. Ποιος λόγος υπάρχει να μην το πεις αυτό; Ποιος άλλος μπορεί να είναι ο λόγος εκτός από το ότι εσύ είσαι αυτός που κάλεσε αυτόν το ξένο να πάρει την θέση σου και να σε αφήσει να είσαι ξένος προς τον εαυτό σου; Κανένας δεν θα επέτρεπε να του γίνει έξωση τόσο αχρείαστα, εκτός και αν νόμιζε ότι υπήρχε ένα άλλο σπίτι πιο κατάλληλο για τα γούστα του.
4. Ποιος είναι ο ξένος; Είναι ο φόβος ή εσύ που είσαι ακατάλληλος για το σπίτι που ο Θεός φρόντισε να έχει ο Υιός Του; Είναι ο φόβος Δικός Του, δημιουργημένος κατ’ ομοίωσή Του; Τον φόβο είναι που ολοκληρώνει η αγάπη, και ολοκληρώνεται από αυτόν; Δεν υπάρχει σπίτι που να μπορεί να στεγάσει και την αγάπη και τον φόβο. Δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Αν είσαι αληθινός, τότε ο φόβος πρέπει να είναι μία ψευδαίσθηση. Και αν ο φόβος είναι αληθινός, τότε εσύ δεν υπάρχεις καθόλου.
5. Πόσο εύκολα λοιπόν , λύνεται το ερώτημα. Όποιος φοβάται, έχει απλά αρνηθεί τον εαυτό του και έχει πει: «Εγώ είμαι ο ξένος εδώ. Έτσι αφήνω το σπίτι μου σε κάποιον που μου μοιάζει περισσότερο απ’ ότι εγώ στον εαυτό μου, και του δίνω όλα όσα νόμιζα ότι ανήκαν σε μένα». Τώρα εξορίζεται αναγκαστικά, μην γνωρίζοντας ποιος είναι, αβέβαιος για όλα τα πράγματα εκτός από αυτό ∙ ότι δεν είναι ο εαυτός του, και ότι του έχουν αρνηθεί το σπίτι του.
6. Τι ψάχνει τώρα; Τι μπορεί να βρει; Ένας ξένος προς τον ίδιο του τον εαυτό δεν μπορεί να βρει σπίτι όπου και να ψάξει, γιατί έχει καταστήσει την επιστροφή του αδύνατη. Ο δρόμος του είναι χαμένος, εκτός κι αν κάποιο θαύμα τον βρει και του δείξει ότι δεν είναι ξένος τώρα. Το θαύμα θα έρθει. Διότι στο σπίτι Του παραμένει ο Εαυτός του. Αυτός δεν ζήτησε σε κανένα ξένο να εισέλθει, και ούτε δέχτηκε για δική Του καμιά ξένη σκέψη. Και θα το ονομάσει δικό Του με τον Εαυτό του σε αναγνώριση αυτού που είναι Δικό Του.
7. Ποιος είναι ο ξένος; Δεν είναι αυτός που δεν καλεί ο Εαυτός σου; Εσύ δεν είσαι τώρα ικανός ν’ αναγνωρίσεις αυτόν τον ξένο που έχει μπει στη μέση, γιατί του έχεις δώσει την δικαιωματική σου θέση. Όμως ο Εαυτός σου είναι τόσο σίγουρος για το Δικό Του, όσο και ο Θεός για τον Υιό Του. Αυτός δεν μπορεί να βρίσκεται σε σύγχυση όσον αφορά την δημιουργία. Είναι σίγουρος για το τι Του ανήκει. Κανένας ξένος δεν μπορεί να παρεμβληθεί ανάμεσα στην γνώση Του και στην πραγματικότητα του Υιού Του. Αυτός δεν γνωρίζει ξένους. Είναι βέβαιος για τον Υιό Του.
8. Η βεβαιότητα του Θεού είναι αρκετή. Αυτός τον Οποίο γνωρίζει ότι είναι ο Υιός Του ανήκει εκεί όπου Αυτός έχει θέσει τον Υιό Του για πάντα. Έχει απαντήσει σε σένα που ρωτάς «Ποιος είναι ο ξένος;» Άκου την Φωνή Του να σε διαβεβαιώνει, ήσυχα και με σιγουριά, ότι δεν είσαι ξένος στον Πατέρα σου, ούτε είναι δυνατόν ο Δημιουργός σου να γίνει ξένος σε σένα. Αυτούς που ο Θεός συνένωσε παραμένουν για πάντα ένα, στο σπίτι τους μέσα σ’ Αυτόν, κανένας ξένος προς τον Εαυτό του.
9. Σήμερα προσφέρουμε τις ευχαριστίες μας που ο Χριστός έχει έρθει στον κόσμο να ψάξει γι αυτό που Του ανήκει. Η όρασή Του δεν βλέπει ξένους, παρά βλέπει τους δικούς Του και με χαρά ενώνεται μαζί τους. Αυτοί Τον βλέπουν σαν ξένο, γιατί αυτοί δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους. Εν τούτοις, καθώς Τον καλωσορίζουν, θυμούνται. Και Αυτός τους οδηγεί ευγενικά στο σπίτι τους ξανά, εκεί όπου ανήκουν.
10. Κανέναν δεν ξεχνά ο Χριστός. Ούτε έναν δεν αφήνει που να μην σου δώσει για να θυμηθείς, έτσι ώστε το σπίτι σου να είναι ολοκληρωμένο και τέλειο, έτσι όπως ιδρύθηκε. Δεν σε έχει ξεχάσει. Αλλά εσύ δεν θα Τον θυμηθείς μέχρι να τους κοιτάξεις όλους έτσι όπως τους βλέπει Εκείνος.. Όποιος αρνείται τον αδελφό του, αρνείται κι Αυτόν, άρα αρνείται να δεχτεί το δώρο της όρασης με την οποία ο Εαυτός του αναγνωρίζεται ξεκάθαρα, θυμάται το σπίτι του και έρχεται η σωτηρία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

IO CHE AMO SOLO TE