III. Ο Ρόλος του Ψυχοθεραπευτή

III. Ο Ρόλος του Ψυχοθεραπευτή

1. Ο ψυχοθεραπευτής είναι ένας ηγέτης με την έννοια ότι πορεύεται λίγο πιο μπροστά από τον ασθενή, και τον βοηθά να αποφύγει μερικές από τις κακοτοπιές στην διαδρομή βλέποντάς τες αυτός πρώτος. Το ιδανικό είναι να είναι και ακόλουθος, διότι Ένας θα πρέπει να προπορεύεται αυτού για να του δίνει το φως να βλέπει. Χωρίς αυτόν τον Ένα, και οι δυο τους θα σκοντάφτουν στα τυφλά πηγαίνοντας στο πουθενά. Όμως, είναι αδύνατον αυτός ο Ένας να λείπει ολοκληρωτικά αν ο στόχος είναι η θεραπεία. Μπορεί, όμως, να μην αναγνωρίζεται. Κι έτσι το λίγο φως που μπορεί τότε να γίνει αποδεκτό θα είναι το μοναδικό φως στην οδό που οδηγεί στην αλήθεια.
2. Η θεραπεία περιορίζεται από τους περιορισμούς του ψυχοθεραπευτή, όπως περιορίζεται και από τους περιορισμούς του ασθενή. Επομένως, ο στόχος της διαδικασίας, είναι να υπερβεί αυτά τα όρια. Κανένας από τους δύο δεν μπορεί να το κάνει αυτό μόνος του, αλλά όταν ενωθούν, τους έχει δοθεί η δυνατότητα υπέρβασης  όλων των περιορισμών. Τώρα η έκταση της επιτυχίας τους εξαρτάται από το πόση από αυτή την δυνατότητα είναι πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν. Η προθυμία μπορεί να προέλθει από οποιονδήποτε από αυτούς στην αρχή, και καθώς ο άλλος την μοιράζεται, θα αυξάνει. Η πρόοδος γίνεται ζήτημα απόφασης ∙ μπορεί να φτάσει σχεδόν στον Ουρανό ή να μην προχωρήσει περισσότερο από ένα ή δύο βήματα από την κόλαση.
3. Είναι πολύ πιθανόν η ψυχοθεραπεία να φαίνεται πως αποτυγχάνει. Είναι ακόμα πιθανόν το αποτέλεσμα να μοιάζει με πισωγύρισμα. Αλλά στο τέλος πρέπει να υπάρξει κάποια επιτυχία. Κάποιος ζητά βοήθεια ∙ ένας άλλος ακούει και απαντά με την μορφή της βοήθειας. Αυτή είναι η φόρμουλα για την σωτηρία, και πρέπει να θεραπεύει. Μόνο οι διαιρεμένοι στόχοι μπορούν να παρεμποδίσουν την τέλεια θεραπεία. Ένας θεραπευτής απόλυτα απαλλαγμένος από το εγώ του θα μπορούσε να θεραπεύσει τον κόσμο χωρίς ούτε μια λέξη, απλά με το να είναι εκεί. Κανένας δεν χρειάζεται να τον δει ή να του μιλήσει ή να γνωρίζει καν την ύπαρξή του. Η απλή Παρουσία Tου είναι αρκετή για να θεραπεύσει.
4. Ο ιδανικός ψυχοθεραπευτής είναι ένα με τον Χριστό. Αλλά η θεραπεία είναι μια διαδικασία, όχι ένα γεγονός. Ο ψυχοθεραπευτής δεν μπορεί να προοδεύσει δίχως τον ασθενή, και ο ασθενής δεν μπορεί να είναι έτοιμος να λάβει τον Χριστό αλλιώς δεν θα μπορούσε να είναι ασθενής. Κατά μία έννοια, ο ψυχοθεραπευτής που δεν έχει εγώ είναι κάτι το αφηρημένο που στέκει στο τέλος της διαδικασίας της θεραπείας, υπερβολικά μπροστά για να πιστεύει στην ασθένεια και υπερβολικά κοντά στον Θεό για να έχει τα πόδια του στην γη. Τώρα μπορεί να βοηθά μέσω εκείνων που χρειάζονται βοήθεια, διότι έτσι φέρνει σε πέρας το σχέδιο που ορίστηκε για την σωτηρία. Ο ψυχοθεραπευτής γίνεται ο ασθενής του, δουλεύοντας μέσα από άλλους ασθενείς για να εκφράζει τις σκέψεις του καθώς τις λαμβάνει από τον Χριστικό Νου.