III. Η Απελευθέρωση από την Επίθεση
1. Όπως έχουμε ήδη τονίσει, κάθε ιδέα αρχίζει μέσα στο νου αυτού που την σκέφτεται. Επομένως, ό,τι επεκτείνεται από το νου είναι ακόμα μέσα σε αυτόν, και γνωρίζει τον εαυτό του από αυτό το οποίο επεκτείνεται. Η λέξη «γνωρίζει» είναι σωστή εδώ, διότι το Άγιο Πνεύμα κρατά ακόμα την γνώση ασφαλή μέσα στο νου σου μέσω της αμερόληπτης αντίληψής Του. Με το να μην επιτίθεται σε τίποτε, δεν παρουσιάζει κανένα εμπόδιο στην επικοινωνία με τον Θεό. Επομένως, η ύπαρξη δεν απειλείται ποτέ. Ο νους σου που είναι καθ’ομοίωση του Θεού ποτέ δεν γίνεται να βεβηλωθεί. Το εγώ ποτέ δεν ήταν ούτε θα είναι μέρος από αυτόν, αλλά μέσα από το εγώ μπορείς να ακούσεις και να διδάξεις και να μάθεις ό,τι δεν είναι αληθινό. Έχεις διδάξει τον εαυτό σου να πιστεύει ότι δεν είσαι αυτό που είσαι. Δεν μπορείς να διδάξεις αυτό που δεν έχεις μάθει, και αυτό που διδάσκεις το ενδυναμώνεις στον εαυτό σου διότι το μοιράζεσαι. Κάθε μάθημα που διδάσκεις το μαθαίνεις.
2. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να διδάσκεις μόνο ένα μάθημα. Αν θέλεις να ελευθερωθείς από την σύγκρουση, πρέπει να μαθαίνεις μόνο από το Άγιο Πνεύμα και να διδάσκεις μόνο μέσω Αυτού. Είσαι μόνο αγάπη, αλλά όταν το αρνείσαι, κάνεις αυτό που είσαι κάτι που πρέπει να το μάθεις για να το θυμηθείς. Είπα και πριν ότι το μήνυμα της σταύρωσης ήταν «Δίδασκε μόνο αγάπη, επειδή αυτό είσαι.» Αυτό είναι το μόνο μάθημα που είναι απόλυτα ενοποιημένο, διότι είναι το μόνο μάθημα που είναι ένα. Μόνο διδάσκοντάς το μπορείς να το μάθεις. «Έτσι όπως διδάσκεις, θα μαθαίνεις.» Αν αυτό είναι αλήθεια, και πραγματικά είναι, μην ξεχνάς ότι αυτό που διδάσκεις σε διδάσκει. Και αυτό που προβάλλεις ή επεκτείνεις, το πιστεύεις.
3. Η μοναδική ασφάλεια βρίσκεται στο να επεκτείνεις το Άγιο Πνεύμα, διότι καθώς βλέπεις την ευγένειά Του στους άλλους, ο δικός σου νους αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως απόλυτα ακίνδυνο. Μόλις το δεχτεί αυτό ολοκληρωτικά, δεν βλέπει καμιά ανάγκη να προστατεύει τον εαυτό του. Τότε αρχίζει να ανατέλλει σε αυτόν η προστασία του Θεού, διαβεβαιώνοντάς τον πως είναι απόλυτα ασφαλής για πάντα. Οι απόλυτα ασφαλείς είναι απόλυτα αγαθοί. Ευλογούν διότι γνωρίζουν ότι είναι ευλογημένοι. Χωρίς την ανησυχία ο νους είναι απόλυτα καλός, και εφόσον επεκτείνει την αγαθοεργία ευεργετείται και ο ίδιος . Ασφάλεια σημαίνει απόλυτη απελευθέρωση από την επίθεση. Κανένας συμβιβασμός δεν είναι δυνατός σε αυτό. Αν διδάσκεις την επίθεση τότε την μαθαίνεις, και αυτό θα σε πληγώνει. Όμως αυτό το μάθημα δεν είναι αθάνατο, και μπορείς να ελευθερωθείς από αυτό με το να μην το διδάσκεις.
4. Εφόσον δεν γίνεται να μην διδάσκεις, η σωτηρία σου βρίσκεται στο να διδάσκεις το ακριβώς αντίθετο από όλα όσα πιστεύει το εγώ. Έτσι θα μάθεις την αλήθεια που θα σε απελευθερώσει, και θα σε κρατά ελεύθερο την ίδια στιγμή που οι άλλοι την μαθαίνουν από σένα. Ο μόνος τρόπος να έχεις ειρήνη είναι να διδάσκεις ειρήνη. Με το να διδάσκεις ειρήνη πρέπει να την μαθαίνεις και ο ίδιος, διότι δεν μπορείς να διδάσκεις κάτι από το οποίο ακόμα διαχωρίζεσαι. Μόνο έτσι μπορείς να κερδίσεις πίσω την γνώση που έδιωξες μακριά. Μια ιδέα που μοιράζεσαι πρέπει να την έχεις. Ξυπνάει μέσα στο νου σου μέσα από την σιγουριά της διδασκαλίας της. Όλα όσα διδάσκεις τα μαθαίνεις. Δίδασκε μόνο αγάπη, και μάθαινε ότι η αγάπη είναι δική σου και ότι είσαι αγάπη.
IV. Η Μόνη Απάντηση
1. Να θυμάσαι ότι το Άγιο Πνεύμα είναι η Απάντηση, όχι η ερώτηση. Το εγώ πάντα μιλάει πρώτο. Είναι ιδιότροπο και δεν έχει καλές προθέσεις γι αυτόν που το έφτιαξε. Πιστεύει, και σωστά, ότι ο κατασκευαστής του μπορεί να αποσύρει την υποστήριξή του από αυτό, οποιαδήποτε στιγμή. Αν είχε καλές προθέσεις για σένα, τότε θα χαιρόταν, όπως το Άγιο Πνεύμα θα χαρεί όταν σε έχει φέρει πίσω στην εστία σου και δεν θα χρειάζεσαι άλλο την καθοδήγηση Του. Το εγώ δεν θεωρεί τον εαυτό του ως μέρος δικό σου. Εδώ βρίσκεται το πρωταρχικό του σφάλμα, η βάση του όλου συστήματος σκέψης του.
2. Όταν ο Θεός σε δημιούργησε σε έκανε μέρος δικό Του. Αυτός είναι ο λόγος που η επίθεση είναι αδύνατη μέσα στη Βασιλεία. Εσύ έφτιαξες το εγώ δίχως αγάπη, κι επομένως ούτε κι αυτό σε αγαπά. Δεν θα μπορούσες να παραμείνεις μέσα στην Βασιλεία χωρίς αγάπη, και εφόσον η Βασιλεία είναι αγάπη, εσύ πιστεύεις ότι είσαι δίχως αυτή. Αυτό δίνει την δυνατότητα στο εγώ να θεωρεί τον εαυτό του διαχωρισμένο και έξω από αυτόν που το έφτιαξε, μιλώντας έτσι για το μέρος του νου σου που πιστεύει ότι εσύ είσαι διαχωρισμένος και έξω από το Νου του Θεού. Το εγώ, λοιπόν, έκανε την πρώτη ερώτηση που τέθηκε ποτέ, αλλά που ποτέ δεν μπορεί να απαντήσει. Αυτή η ερώτηση, «Τι είσαι;» ήταν η αρχή της αμφιβολίας. Το εγώ δεν έχει απαντήσει σε καμία ερώτηση από τότε, παρόλο που έχει κάνει και πολλές άλλες. Οι πιο επινοητικές δραστηριότητες του εγώ ποτέ δεν έχουν πετύχει κάτι περισσότερο από το να συγκαλύψουν και άλλο την ερώτηση, διότι εσύ έχεις την απάντηση και το εγώ σε φοβάται.
3. Εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις την σύγκρουση μέχρι να καταλάβεις πλήρως το βασικό γεγονός ότι το εγώ δεν μπορεί να γνωρίζει τίποτα. Το Άγιο Πνεύμα δεν μιλάει πρώτο, αλλά πάντα απαντά. Όλοι Το έχουν επικαλεστεί για βοήθεια κάποια στιγμή, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, και τους έχει απαντήσει. Εφόσον το Άγιο Πνεύμα απαντά αληθινά, απαντά για πάντα, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ο κάθε ένας έχει την απάντηση τώρα.
4. Το εγώ δεν μπορεί ν’ ακούσει το Άγιο Πνεύμα, πιστεύει όμως ότι μέρος του νου που το έφτιαξε είναι εναντίον του. Αυτό το ερμηνεύει ως μια δικαιολογία επίθεσης εναντίον του κατασκευαστή του. Πιστεύει ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, και θέλει να το πιστέψεις κι εσύ. Μόνο αν το πιστέψεις αυτό θα συμπαραταχτείς μαζί του, και το εγώ χρειάζεται απελπισμένα συμμάχους, και όχι αδελφούς. Με το να αντιλαμβάνεται κάτι ξένο προς αυτό μέσα στο νου σου, το εγώ στρέφεται στο σώμα ως σύμμαχο, διότι το σώμα δεν είναι μέρος δικό σου. Αυτό κάνει το σώμα φίλο του εγώ. Είναι μία συμμαχία καθαρά και ξάστερα βασισμένη στον διαχωρισμό. Αν συμπαραταχτείς με αυτή την συμμαχία θα φοβάσαι, διότι θα συμπαρατάσσεσαι με μία συμμαχία φόβου.
5. Το εγώ χρησιμοποιεί το σώμα για να συνωμοτήσει εναντίον του νου σου, και επειδή το εγώ συνειδητοποιεί ότι ο «εχθρός» του μπορεί να δώσει τέλος και στους δυο τους απλά με το να αναγνωρίσεις ότι δεν είναι μέρος δικό σου, ενώνονται μαζί για επίθεση. Αυτή είναι ίσως η πιο παράξενη αντίληψη από όλες, αν αναλογιστείς τι στ’ αλήθεια περιλαμβάνει. Το εγώ, που δεν είναι πραγματικό, επιχειρεί να πείσει το νου, που είναι πραγματικός, ότι ο νους είναι το μαθησιακό εργαλείο του εγώ∙ και ακόμα, ότι το σώμα είναι πιο πραγματικό από ό,τι είναι ο νους. Κανένας στα λογικά του δεν θα μπορούσε να πιστέψει κάτι τέτοιο, και κανένας, στα λογικά του, δεν το πιστεύει.
6. Άκου, λοιπόν, την μόνη απάντηση του Αγίου Πνεύματος σε όλες τις ερωτήσεις που κάνει το εγώ: Είσαι ένα παιδί του Θεού, ένα ανεκτίμητο μέρος της Βασιλείας Του, το οποίο Αυτός δημιούργησε ως μέρος δικό Του. Τίποτα άλλο δεν υπάρχει, και μόνο αυτό είναι πραγματικό. Έχεις επιλέξει έναν ύπνο στον οποίο έβλεπες κακά όνειρα, αλλά ο ύπνος δεν είναι αλήθεια και ο Θεός σε καλεί να ξυπνήσεις. Δεν θα έχει απομείνει τίποτα από το όνειρό σου όταν Τον ακούσεις, διότι θα ξυπνήσεις. Τα όνειρά σου περιέχουν πολλά από τα σύμβολα του εγώ και σε έχουν μπερδέψει. Όμως, αυτό συνέβαινε επειδή κοιμόσουν και δεν ήξερες. Όταν ξυπνήσεις θα δεις την αλήθεια γύρω σου και μέσα σου, και δεν θα πιστεύεις πια στα όνειρα διότι δεν θα έχουν πραγματικότητα για σένα. Εν τούτοις, η Βασιλεία και όλα όσα έχεις δημιουργήσει εκεί θα είναι πολύ πραγματικά για σένα, διότι είναι όμορφα και αληθινά.
7. Μέσα στην Βασιλεία, το που είσαι και το τι είσαι είναι απόλυτα βέβαιο. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, διότι η πρώτη ερώτηση δεν τέθηκε ποτέ. Και εν τέλει, έχοντας απαντηθεί ολοκληρωτικά, ποτέ δεν υπήρξε. Το είναι μόνο ζει μέσα στην Βασιλεία, όπου τα πάντα ζουν μέσα στον Θεό χωρίς αμφισβήτηση. Ο χρόνος που πέρασε ρωτώντας μέσα στο όνειρο δίνει την θέση του στην δημιουργία και την αιωνιότητα της. Είσαι τόσο βέβαιος όσο ο Θεός διότι είσαι τόσο αληθινός όσο Αυτός, αλλά αυτό που κάποτε ήταν βέβαιο μέσα στο νου σου, έχει γίνει τώρα μόνο η ικανότητα για βεβαιότητα.
8. Η εισαγωγή ικανοτήτων στο είναι ήταν η αρχή της αβεβαιότητας, διότι οι ικανότητες δείχνουν κάτι εν δυνάμει και όχι επιτεύγματα. Οι ικανότητές σου είναι άχρηστες ενώπιον της παρουσίας των επιτευγμάτων του Θεού, καθώς και των δικών σου. Τα επιτεύγματα είναι αποτελέσματα που έχουν πραγματοποιηθεί. Όταν είναι τέλεια, οι ικανότητες δεν έχουν κανένα νόημα. Είναι περίεργο τώρα που οι τέλειοι πρέπει να τελειοποιηθούν. Μάλιστα, αυτό είναι αδύνατον. Να θυμάσαι, όμως, ότι όταν θέτεις τον εαυτό σου σε μία αδύνατη κατάσταση, τότε πιστεύεις ότι το αδύνατον είναι δυνατόν.
9. Οι ικανότητες πρέπει να αναπτυχθούν πριν μπορέσεις να τις χρησιμοποιήσεις. Αυτό δεν ισχύει για ό,τι δημιούργησε ο Θεός, αλλά είναι η πιο καλή δυνατή λύση γι αυτό που έφτιαξες εσύ. Σε μία αδύνατη κατάσταση, μπορείς να αναπτύξεις τις ικανότητες σου μέχρι που να μπορούν να σε βγάλουν από αυτή. Έχεις έναν Οδηγό για το πώς να τις αναπτύξεις, αλλά δεν έχεις κανέναν άλλο που να προστάζει εκτός από τον εαυτό σου. Αυτό σε αφήνει υπεύθυνο της Βασιλείας, μαζί με έναν Οδηγό για να την βρεις και τα μέσα για να την κρατήσεις. Έχεις ένα πρότυπο ν’ ακολουθείς που θα ισχυροποιεί την δική σου προσταγή, και ποτέ δεν θα την μειώνει με κανένα τρόπο. Επομένως θα διατηρείς την κεντρική θέση στην φανταστική σου σκλαβιά, η οποία από μόνη της φανερώνει ότι δεν είσαι πραγματικά σε κατάσταση σκλαβιάς.
10. Βρίσκεσαι σε μία αδύνατη κατάσταση μόνο και μόνο επειδή εσύ θεώρησες ότι ήταν δυνατόν να είσαι σε αυτή. Θα ήσουν όντως σε μία αδύνατη κατάσταση αν ο Θεός σου έδειχνε την τελειότητά σου, και ταυτόχρονα σου αποδείκνυε ότι σφάλλεις. Αυτό θα φανέρωνε ότι οι τέλειοι είναι ανεπαρκείς στο να φέρουν στον εαυτό τους την επίγνωση της τελειότητάς τους, και έτσι συμπαρατάσσονται με την άποψη ότι αυτοί που έχουν τα πάντα χρειάζονται βοήθεια και ως εκ τούτου είναι ανήμποροι. Αυτό είναι το είδος της «αιτιολογίας» με την οποία καταπιάνεται το εγώ. Ο Θεός, που γνωρίζει ότι οι δημιουργίες Του είναι τέλειες, δεν τις προσβάλλει. Αυτό θα ήταν το ίδιο αδύνατον όσο και η ιδέα του εγώ ότι έχει προσβάλλει Αυτόν.
11. Αυτός είναι ο λόγος που το Άγιο Πνεύμα ποτέ δεν προστάζει. Όταν προστάζεις σημαίνει πως ισχυρίζεσαι την ιδέα της ανισότητας , την οποία το Άγιο Πνεύμα αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει. Η αφοσίωση στις αρχές είναι ένας νόμος του νου, και όλα όσα ο Θεός δημιούργησε είναι πιστά στους νόμους Του. Η αφοσίωση σε άλλους νόμους είναι επίσης δυνατή, όχι όμως επειδή οι νόμοι είναι αληθινοί, αλλά επειδή τους έφτιαξες εσύ. Ποιο θα ήταν το όφελος αν ο Θεός σου αποδείκνυε ότι σκέφτεσαι παρανοϊκά; Μπορεί ο Θεός να χάσει την δική Του βεβαιότητα; Συχνά έχω πει ότι αυτό που διδάσκεις είσαι. Θα ήθελες ο Θεός να σε διδάσκει ότι έχεις αμαρτήσει; Αν Αυτός έθετε σε αντιπαράθεση τον εαυτό που έφτιαξες εσύ με την αλήθεια που δημιούργησε Αυτός για σένα, τι άλλο θα μπορούσε να γίνει παρά να φοβηθείς; Θα αμφέβαλλες κατά πόσο είσαι καλά στο νου σου, που είναι και το μόνο μέρος όπου μπορείς να βρεις την νοητική υγεία που Εκείνος σου έδωσε.
12. Ο Θεός δεν διδάσκει. Η διδασκαλία υπονοεί κάποια έλλειψη, που ο Θεός γνωρίζει ότι δεν υπάρχει. Ο Θεός δεν έχει συγκρούσεις. Η διδασκαλία στοχεύει στην αλλαγή, αλλά ο Θεός δημιούργησε μόνο το αμετάβλητο. Ο διαχωρισμός δεν ήταν κάποια απώλεια τελειότητας, ήταν μόνο μία αποτυχία στην επικοινωνία. Μια τραχιά και οξεία μορφή επικοινωνίας προέκυψε, και αυτή ήταν η φωνή του εγώ. Δεν μπόρεσε να καταστρέψει την ειρήνη του Θεού, αλλά μπόρεσε να καταστρέψει την δική σου γαλήνη. Ο Θεός δεν την εξάλειψε, διότι το να την εξαλείψει θα σήμαινε ότι επιτίθεται. Όντας υπό αμφισβήτηση, Αυτός δεν αμφισβήτησε. Απλά έδωσε την Απάντηση. Η Απάντησή Του είναι ο Δάσκαλός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου