Β. Για να Έχεις Ειρήνη, Δίδασκε Ειρήνη για να Την Μάθεις
1. Όλοι όσοι πιστεύουν στον διαχωρισμό έχουν ένα βασικό φόβο εκδίκησης και εγκατάλειψης. Πιστεύουν στην επίθεση και την απόρριψη, επομένως αυτό αντιλαμβάνονται, διδάσκουν και μαθαίνουν. Αυτές οι παρανοϊκές ιδέες είναι ξεκάθαρα αποτελέσματα αποσύνδεσης (διαχωρισμού) και προβολής. Αυτό που διδάσκεις είσαι, αλλά είναι ολοφάνερο ότι μπορεί να διδάσκεις εσφαλμένα, και επομένως μπορεί να διδάσκεις τον εαυτό σου λάθος. Πολλοί πίστεψαν ότι τους επιτέθηκα, παρόλο που ήταν ολοφάνερο ότι δεν το έκανα. Ένας παρανοϊκός μαθητής μαθαίνει παράξενα μαθήματα. Αυτό που πρέπει ν’ αναγνωρίσεις είναι ότι όταν δεν μοιράζεσαι ένα σύστημα σκέψης το αποδυναμώνεις. Αυτοί λοιπόν που πιστεύουν σ’ αυτό, το αντιλαμβάνονται σαν επίθεση εναντίον τους. Αυτό συμβαίνει διότι ο κάθε ένας ταυτίζεται με το σύστημα σκέψης του, και κάθε σύστημα σκέψης επικεντρώνεται σε αυτό που νομίζεις ότι είσαι. Αν το κέντρο του συστήματος σκέψης σου είναι αληθινό, μόνο η αλήθεια επεκτείνεται από αυτό. Αλλά αν στο κέντρο του βρίσκεται ένα ψέμα, μόνο η αυταπάτη προωθείται από αυτό.
2. Όλοι οι καλοί δάσκαλοι συνειδητοποιούν ότι μόνο η θεμελιώδης αλλαγή θα διαρκέσει, αλλά δεν αρχίζουν από αυτό το επίπεδο. Η ενδυνάμωση του κίνητρου για την αλλαγή είναι ο πρώτος και βασικός τους στόχος. Είναι επίσης και ο τελευταίος και ο τελικός. Η αύξηση του κίνητρου για την αλλαγή στον μαθητή είναι το μόνο που χρειάζεται να κάνει ο δάσκαλος για να εγγυηθεί την αλλαγή. Η αλλαγή στο κίνητρο είναι μία αλλαγή του νου, και αυτό αναπόφευκτα θα παράγει θεμελιώδη αλλαγή διότι ο νους είναι θεμελιώδης.
3. Το πρώτο βήμα στην αντιστροφή ή στην διαδικασία κατάργησης είναι η κατάργηση της ιδέας της απόκτησης. Κατά αναλογία, το πρώτο μάθημα του Αγίου Πνεύματος ήταν «Για να έχεις, δίνε τα όλα σε όλους.» Είπα ότι αυτό μπορεί να αυξήσει προσωρινά την σύγκρουση, και τώρα μπορούμε να το διευκρινίσουμε περισσότερο. Σε αυτό το σημείο, το πόσο ίδια είναι το να έχεις και το να είσαι δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό. Μέχρι να γίνει αντιληπτό, το να έχεις φαίνεται πως είναι το αντίθετο του να δίνεις. Επομένως, το πρώτο μάθημα φαίνεται σαν να περιέχει μία αντίφαση, εφόσον μαθαίνεται από έναν νου που βρίσκεται σε σύγκρουση. Αυτό σημαίνει συγκρουόμενα κίνητρα, κι έτσι το μάθημα δεν μπορεί να μαθευτεί με συνέπεια ακόμα. Επιπλέον, ο νους του μαθητή προβάλλει την δική του σύγκρουση, κι επομένως δεν αντιλαμβάνεται συνέπεια στο νου των άλλων, κάνοντάς τον καχύποπτο για τα κίνητρά τους. Αυτός είναι ο αληθινός λόγος που, από πολλές απόψεις, το πρώτο μάθημα είναι και το δυσκολότερο να μαθευτεί. Έχοντας ακόμα έντονη επίγνωση του εγώ στον εαυτό σου, και ανταποκρινόμενος πρωταρχικά στο εγώ των άλλων, διδάσκεσαι να αντιδράς και στα δύο σαν να μην είναι αληθινό αυτό που πιστεύεις.
4. Αντεστραμμένο όπως πάντα, το εγώ αντιλαμβάνεται το πρώτο μάθημα ως παρανοϊκό. Μάλιστα, αυτή είναι η μόνη του εναλλακτική εφόσον η άλλη πιθανότητα, που θα του ήταν πολύ λιγότερο αποδεκτή, θα ήταν προφανώς ότι αυτό(το εγώ)είναι το παρανοϊκό. Η κρίση του εγώ, εδώ όπως πάντα, προκαθορίζεται από αυτό που είναι το ίδιο. Η θεμελιώδης αλλαγή θα συμβεί με την αλλαγή του νου αυτού που σκέπτεται. Εν τω μεταξύ, η αυξανόμενη καθαρότητα της Φωνής του Αγίου Πνεύματος κάνει αδύνατον για τον μαθητή να μην ακούσει. Για κάποιο διάστημα, λαμβάνει συγκρουόμενα μηνύματα και δέχεται και τα δύο.
5. Η διέξοδος από την σύγκρουση ανάμεσα σε δύο αντικρουόμενα συστήματα σκέψης είναι προφανώς να επιλέξεις το ένα και να παραιτηθείς από το άλλο. Αν ταυτιστείς με το δικό σου σύστημα σκέψης, και δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτό, και αν δεχτείς δύο συστήματα σκέψης που βρίσκονται σε πλήρη διαφωνία, η ειρήνη του νου είναι αδύνατη. Αν διδάσκεις και τα δύο, πράγμα που σίγουρα θα κάνεις εφόσον τα δέχεσαι και τα δύο, τότε διδάσκεις την σύγκρουση και την μαθαίνεις. Εν τούτοις, πραγματικά θέλεις την ειρήνη, ειδάλλως δεν θα είχες επικαλεστεί την Φωνή για την ειρήνη να σε βοηθήσει. Το δικό Της μάθημα δεν είναι παρανοϊκό∙ η σύγκρουση, όμως, είναι.
6. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία σύγκρουση ανάμεσα στην παράνοια και την πνευματική υγεία. Μόνο η μία από τις δύο είναι αληθινή, κι επομένως μόνο η μία είναι πραγματική. Το εγώ προσπαθεί να σε πείσει ότι εξαρτάται από εσένα να αποφασίσεις ποια φωνή είναι αληθινή, αλλά το Άγιο Πνεύμα σε διδάσκει ότι η αλήθεια δημιουργήθηκε από τον Θεό, και ότι η δική σου απόφαση δεν μπορεί να την αλλάξει. Καθώς αρχίζεις να συνειδητοποιείς την ήσυχη δύναμη της Φωνής του Αγίου Πνεύματος, και την τέλεια συνέπεια Της , τότε θα πρέπει να αρχίσει να ανατέλλει στο νου σου η σκέψη ότι προσπαθείς να καταργήσεις μια απόφαση που λήφθηκε ανεπιστρεπτί για σένα. Γι αυτό πρότεινα προηγουμένως να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου να επιτρέψει στο Άγιο Πνεύμα να αποφασίσει εκ μέρους σου για τον Θεό .
7. Δεν σου ζητείται να πάρεις παρανοϊκές αποφάσεις, παρόλο που μπορεί να νομίζεις ότι αυτό συμβαίνει. Όμως, πρέπει να είναι παρανοϊκό να πιστεύεις ότι εξαρτάται από σένα να αποφασίσεις τι είναι οι δημιουργίες του Θεού. Το Άγιο Πνεύμα αντιλαμβάνεται την σύγκρουση ακριβώς έτσι όπως είναι. Επομένως, το δεύτερο μάθημά Του είναι:
Για να έχεις ειρήνη, δίδασκε ειρήνη για να την μάθεις .
8. Αυτό εξακολουθεί να είναι ένα προκαταρκτικό βήμα, εφόσον το να έχεις και το να είσαι δεν έχουν ακόμα εξισωθεί. Είναι, όμως, πιο προχωρημένο από το πρώτο βήμα, το οποίο είναι μόνο η αρχή της αντιστροφής της σκέψης. Το δεύτερο βήμα είναι μια θετική δήλωση του τι θέλεις. Αυτό, λοιπόν, είναι ένα βήμα προς την κατεύθυνση έξω από την σύγκρουση, εφόσον σημαίνει ότι έχουν ληφθεί υπόψη οι εναλλακτικές, και ότι η μία έχει επιλεγεί ως περισσότερο επιθυμητή. Εν τούτοις, ο όρος «περισσότερο επιθυμητή» υπονοεί ακόμα ότι το επιθυμητός έχει διαβαθμίσεις. Επομένως, παρόλο που αυτό το βήμα είναι βασικό για την τελική απόφαση, ξεκάθαρα δεν είναι το τελικό. Η έλλειψη βαθμού δυσκολίας στα θαύματα δεν έχει γίνει αποδεκτή ακόμα, διότι τίποτα δεν είναι δύσκολο που είναι ολοκληρωτικά επιθυμητό. Το να επιθυμείς ολοκληρωτικά σημαίνει ότι δημιουργείς, και το να δημιουργείς δεν μπορεί να είναι δύσκολο αν ο Θεός ο Ίδιος σε δημιούργησε ως δημιουργό.
9. Το δεύτερο βήμα, λοιπόν, βρίσκεται ακόμα στην σφαίρα της αντίληψης, παρόλο που είναι ένα γιγάντιο βήμα προς την ενοποιημένη αντίληψη που αντανακλά την γνώση του Θεού. Καθώς κάνεις αυτό το βήμα και μένεις σταθερός σ’αυτή την κατεύθυνση, θα προωθείσαι προς το κέντρο του συστήματος σκέψης σου, όπου η θεμελιώδης αλλαγή θα συμβεί. Στο δεύτερο βήμα η πρόοδος είναι ασταθής, αλλά το δεύτερο βήμα είναι ευκολότερο από το πρώτο διότι ακολουθεί. Η συνειδητοποίηση ότι πρέπει ν’ ακολουθεί είναι μια ένδειξη διευρυνόμενης επίγνωσης ότι το Άγιο Πνεύμα θα συνεχίσει να σε οδηγεί.
Γ. Να επαγρυπνείς Μόνο για τον Θεό και την Βασιλεία Του
1. Είπαμε και προηγουμένως ότι το Άγιο Πνεύμα αξιολογεί, και έτσι πρέπει να κάνει. Ξεχωρίζει το σωστό από το λανθασμένο μέσα στο νου σου, και σε διδάσκει πως να κρίνεις κάθε σκέψη που αφήνεις να εισέρχεται με την βοήθεια του φωτός που ο Θεός έβαλε εκεί. Ότι είναι σύμφωνο με αυτό το φως το κρατάει για να ενδυναμώνει την Βασιλεία μέσα σου. Ότι βρίσκεται εν μέρει σε συμφωνία με αυτό το δέχεται και το εξαγνίζει. Αλλά ό,τι βρίσκεται σε απόλυτη ασυμφωνία το αποβάλλει κρίνοντας το ακατάλληλο. Έτσι κρατά τη Βασιλεία απόλυτα συνεπή και τέλεια ενοποιημένη. Να θυμάσαι όμως, ότι αυτό που το Άγιο Πνεύμα απορρίπτει το εγώ το δέχεται. Αυτό συμβαίνει διότι βρίσκονται σε θεμελιώδη ασυμφωνία για τα πάντα, εφόσον βρίσκονται σε θεμελιώδη ασυμφωνία για το τι είσαι. Οι απόψεις του εγώ πάνω σε αυτό το ζωτικό θέμα ποικίλουν, και γι αυτό οδηγεί σε διαφορετικές διαθέσεις. Το Άγιο Πνεύμα ποτέ δεν έχει διαφοροποιήσεις σε αυτό το σημείο, και γι αυτό η μοναδική διάθεση που δημιουργεί είναι η χαρά. Την προστατεύει απορρίπτοντας όλα όσα δεν ενισχύουν την χαρά, κι επομένως μόνο Αυτό μπορεί να σε κρατά απόλυτα χαρούμενο.
2. Το Άγιο Πνεύμα δεν σε διδάσκει να κρίνεις τους άλλους, διότι δεν θέλει να διδάσκεις το σφάλμα και να το μαθαίνεις και ο ίδιος. Δεν θα ήταν συνεπές αν σε άφηνε να ισχυροποιείς αυτό που πρέπει να μάθεις να αποφεύγεις. Μέσα στο νου του σκεπτόμενου, λοιπόν, Αυτό είναι που κρίνει, αλλά μόνο για να ενοποιήσει το νου έτσι ώστε να μπορεί να αντιλαμβάνεται χωρίς κρίση. Αυτό επιτρέπει στον νου να διδάσκει χωρίς να κρίνει και επομένως μαθαίνει να είναι χωρίς την κρίση. Η αναίρεση (ακύρωση) είναι απαραίτητη μόνο μέσα στο νου σου, έτσι ώστε να μην προβάλλεις αλλά να επεκτείνεις. Ο Θεός ο Ίδιος έχει καθιερώσει αυτά που μπορείς να επεκτείνεις με πλήρη ασφάλεια. Επομένως, το τρίτο μάθημα του Αγίου Πνεύματος είναι:
Να επαγρυπνείς μόνο για τον Θεό και την Βασιλεία Του.
3. Αυτό είναι ένα μείζον βήμα προς την ριζική αλλαγή. Εν τούτοις, έχει ακόμα μια πλευρά αντιστροφής της σκέψης, εφόσον υπονοεί ότι υπάρχει κάτι εναντίον του οποίου πρέπει να επαγρυπνείς. Είναι πιο προχωρημένο από το πρώτο μάθημα, το οποίο είναι απλά η αρχή της αντιστροφής της σκέψης, αλλά και από το δεύτερο, το οποίο είναι βασικά η αναγνώριση του τι είναι πιο επιθυμητό. Αυτό το βήμα, το οποίο ακολουθεί από το δεύτερο όπως το δεύτερο ακολουθεί από το πρώτο, τονίζει την διχοτόμηση ανάμεσα στο επιθυμητό και στο ανεπιθύμητο. Επομένως κάνει την τελική επιλογή αναπόφευκτη.
4. Ενώ το πρώτο βήμα φαίνεται πως αυξάνει τη σύγκρουση και το δεύτερο μπορεί ακόμα να προκαλεί σύγκρουση σε κάποιο βαθμό, αυτό το βήμα καλεί τη συνεπή επαγρύπνηση ενάντια στην σύγκρουση. Σου έχω ήδη πει ότι μπορείς να επαγρυπνείς εξίσου εναντίον του εγώ όσο και υπέρ του. Αυτό το μάθημα σε διδάσκει όχι μόνο ότι μπορείς, αλλά και ότι πρέπει. Δεν απασχολείται με βαθμό δυσκολίας, αλλά με ξεκάθαρη προτεραιότητα για επαγρύπνηση. Αυτό το μάθημα είναι ξεκάθαρο στο ότι διδάσκει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν εξαιρέσεις, παρόλο που δεν αρνείται ότι ο πειρασμός να κάνεις εξαιρέσεις θα συμβεί. Εδώ, λοιπόν, καλείται η συνέπειά σου παρά το χάος. Εν τούτοις το χάος και η συνέπεια δεν μπορούν να συνυπάρχουν για πολύ, εφόσον το ένα αποκλείει το άλλο. Για όσο χρειάζεται να επαγρυπνείς ενάντια σε κάτι, όμως, δεν αναγνωρίζεις αυτό τον αμοιβαίο αποκλεισμό, και ακόμα πιστεύεις ότι μπορείς να διαλέξεις οποιοδήποτε από τα δύο. Με το να διδάσκει τι να διαλέγεις, το Άγιο Πνεύμα εν τέλει θα σε διδάξει ότι δεν χρειάζεται να διαλέξεις καθόλου. Αυτό τελικά θα ελευθερώσει το νου σου από τη επιλογή, και θα τον κατευθύνει προς την δημιουργία μέσα στην Βασιλεία των Ουρανών.
5. Όταν επιλέγεις μέσω του Αγίου Πνεύματος οδηγείσαι στην Βασιλεία των Ουρανών. Δημιουργείς με την αληθινή σου ύπαρξη, αλλά αυτό που είσαι πρέπει να μάθεις να το θυμάσαι. Ο τρόπος να θυμηθείς ενυπάρχει μέσα στο τρίτο βήμα, που συγκεντρώνει τα μαθήματα που υπάρχουν στα άλλα, και πηγαίνει πέρα από αυτά προς την πλήρη αφομοίωση. Αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να έχεις στο νου σου μόνο ό,τι έβαλε εκεί ο Θεός, αναγνωρίζεις το νου σου έτσι όπως τον δημιούργησε ο Θεός. Επομένως, τον δέχεσαι έτσι όπως είναι. Εφόσον είναι ολοκληρωμένος, διδάσκεις την ειρήνη διότι την πιστεύεις Το τελικό βήμα θα το κάνει για σένα ο Θεός, αλλά με το τρίτο βήμα με το οποίο το Άγιο Πνεύμα σε έχει προετοιμάσει για τον Θεό. Το ‘Αγιο Πνεύμα σε ετοιμάζει για την μετάφραση του να έχω στο να είμαι μέσα από την ίδια την φύση των βημάτων που πρέπει να κάνεις μαζί Του.
6. Πρώτα μαθαίνεις ότι το να έχεις βασίζεται στο να δίνεις, και όχι στο να αποκτάς. Έπειτα μαθαίνεις ότι μαθαίνεις αυτό που διδάσκεις, και ότι θέλεις να μάθεις την ειρήνη. Αυτή είναι η κατάσταση ταύτισης με την Βασιλεία εφόσον είναι η κατάσταση της Βασιλείας. Έχεις πιστέψει ότι είσαι δίχως την Βασιλεία, και επομένως, έχεις αποκλείσει τον εαυτό σου από αυτήν σύμφωνα με αυτό που πιστεύεις. Είναι επομένως βασικό να σε διδάξει ότι πρέπει να συμπεριλαμβάνεσαι, και ότι η πίστη σου ότι δεν συμπεριλαμβάνεσαι , είναι το μόνο πράγμα που πρέπει να αποκλείσεις.
7. Το τρίτο βήμα είναι για την προστασία του νου σου, αφού σου επιτρέπει να ταυτίζεσαι μόνο με το κέντρο, εκεί όπου ο Θεός τοποθέτησε τον βωμό στον Εαυτό Του. Οι βωμοί είναι πιστεύω, αλλά ο Θεός και οι δημιουργίες Του είναι πέρα από τις πίστεις διότι είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Η Φωνή για τον Θεό μιλά μόνο για την πίστη που υπάρχει πέρα από κάθε αμφιβολία, η οποία είναι η προετοιμασία για το είναι χωρίς αμφιβολίες. Όσο η πίστη στον Θεό και στην Βασιλεία Του προσβάλλεται από οποιαδήποτε αμφιβολία μέσα στο νου σου, η τέλεια επίτευξή Του δεν είναι προφανής σε σένα. Γι αυτό πρέπει να επαγρυπνείς υπέρ του Θεού. Το εγώ μιλά εναντίον της δημιουργίας Του, και γι αυτό προκαλεί αμφιβολία. Δεν μπορείς να πας πέρα από την πίστη μέχρι να πιστέψεις απόλυτα.
8. Το να διδάσκεις όλη την Υιότητα χωρίς εξαίρεση αποδεικνύει ότι αντιλαμβάνεσαι την ολότητά της, και ότι έχεις μάθει ότι είναι ένα. Τώρα πρέπει να επαγρυπνείς για να κρατήσεις την ενότητά της μέσα στο νου σου διότι, αν αφήσεις να εισέλθει η αμφιβολία, θα χάσεις την επίγνωση της ολότητας της και δεν θα είσαι ικανός να την διδάξεις. Η ολότητα της Βασιλείας δεν εξαρτάται από την δική σου αντίληψη, αλλά η επίγνωσή σου για την ολότητά της εξαρτάται. Μόνο η επίγνωση σου χρειάζεται προστασία, εφόσον η ύπαρξη δεν μπορεί να απειληθεί. Εν τούτοις, μια πραγματική αίσθηση ύπαρξης δεν μπορεί να είναι δική σου όσο έχεις αμφιβολίες για το τι είσαι. Γι αυτό η επαγρύπνηση είναι βασική. Αμφιβολίες για την ύπαρξη δεν θα πρέπει να εισέρχονται στο νου σου, διότι δεν θα μπορείς να γνωρίσεις τι είσαι με βεβαιότητα. Η βεβαιότητα είναι του Θεού για σένα. Η επαγρύπνηση δεν είναι αναγκαία για την αλήθεια, αλλά είναι αναγκαία για να αντιμετωπιστούν οι ψευδαισθήσεις.
9. Η αλήθεια είναι χωρίς ψευδαισθήσεις και ως εκ τούτου βρίσκεται μέσα στην Βασιλεία. Όταν πέταξες έξω την αλήθεια είδες τον εαυτό σου σαν να ήσουν δίχως αυτή. Και με το να φτιάξεις ένα άλλο βασίλειο στο οποίο έδωσες αξία, δεν κράτησες μόνο την Βασιλεία του Θεού μέσα στο νου σου, με αποτέλεσμα να θέσεις ένα κομμάτι του νου σου έξω από αυτή. Αυτό που έφτιαξες έχει αιχμαλωτίσει την θέλησή σου, και σου έχει δώσει έναν ασθενή νου που πρέπει να θεραπευτεί. Η επαγρύπνησή σου ενάντια σε αυτή την ασθένεια είναι ο τρόπος να θεραπευτεί. Μόλις ο νους σου θεραπευτεί, ακτινοβολεί υγεία, κι επομένως διδάσκει θεραπεία. Αυτό σε διασφαλίζει ως δάσκαλο που διδάσκει σαν εμένα. Η επαγρύπνηση ζητήθηκε από μένα όπως και από σένα, και εκείνοι που επιλέγουν να διδάξουν το ίδιο πράγμα πρέπει να βρίσκονται σε συμφωνία για το τι πιστεύουν
10. Το τρίτο βήμα, λοιπόν, είναι μία δήλωση αυτού που θέλεις να πιστεύεις, και εμπεριέχει κάποια προθυμία να αφήσεις να φύγει κάθε τι άλλο. Το Άγιο Πνεύμα θα σε κάνει ικανό να κάνεις αυτό το βήμα, αν Τον ακολουθήσεις. Η επαγρύπνησή σου είναι το σημάδι ότι θέλεις Αυτό να σε καθοδηγεί. Η επαγρύπνηση δεν απαιτεί προσπάθεια, αλλά μόνο μέχρις ότου να μάθεις ότι η προσπάθεια η ίδια είναι μη αναγκαία. Έχεις ασκήσει μεγάλη προσπάθεια για να διατηρήσεις αυτό που έφτιαξες επειδή δεν ήταν αληθινό. Επομένως, τώρα πρέπει να στρέψεις την προσπάθειά σου εναντίον του. Μόνο αυτό μπορεί να καταργήσει την ανάγκη για προσπάθεια, και να καλέσει την ύπαρξή την οποία και έχεις και είσαι. Αυτή η αναγνώριση είναι εξ ολοκλήρου χωρίς προσπάθεια εφόσον είναι ήδη αλήθεια και δεν χρειάζεται καμιά προστασία. Βρίσκεται μέσα στην τέλεια ασφάλεια του Θεού. Επομένως, η ένταξη είναι καθολική και η δημιουργία είναι δίχως όρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου