ΑΠΟ ΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ ΣΤΟ ΓΟΛΓΟΘΑ

ΑΠΟ ΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ ΣΤΟ ΓΟΛΓΟΘΑ

Από εκείνους που ζήτησαν τη φάτνη μου στη Βηθλεέμ

Κι άκουσαν τη φωνή κι ακολούθησαν το αστέρι,

Πόσοι άραγε βάδισαν μαζί μου στο Γολγοθά;

Ήταν πολύ μακριά.

Δόξα σκέπαζε κάποτε εκείνο το βρέφος στη φάτνη,

Κι ελπίδα για τους ανθρώπους που πάλαιψαν με την απώλεια.

Αλλά ελπίδα που εκπληρώθηκε με το αγκάθινο στεφάνι μου

Και με το σταυρό μου.

Αλήθεια ήταν το ξίφος μου και πόνος η απονομή

Που χορήγησα σ’ όσους με ακολούθησαν,

Ένα δεμένο όνο διάλεξα σαν άτι

Για να καβαλήσω.

Χάθηκε τότε η δόξα της Βηθλεέμ,

Τα δώρα των Βασιλιάδων και των Μάγων της Ανατολής·

Χάθηκαν τα πλήθη και μόνο δώδεκα

Ήταν στο δείπνο.

Ταπεινό ψωμί προσφέρθηκε στο ψηλό δώμα

Όπου το κύπελλο της θλίψης πέρασε από χέρι σε χέρι

Σημάδι της αγάπης μου για όλο το ανθρώπινο γένος

Πάνω στη γη.

Όταν προσευχόμουν μόνος στη Γεθσημανή

Για ν’ απέλθει ένα πικρότερο κύπελλο,

Δεν μπορέσατε ν’ αγρυπνήσετε μαζί μου λίγη ώρα

Μέχρι την Αυγή!

Τόσοι πολλοί ζήτησαν τη φάτνη μου στη Βηθλεέμ

Ακούγοντας μια φωνή κι ακολουθώντας ένα αστέρι,

Αλλά μόνο ο Σίμων βάδισε στο Γολγοθά  –

Ήταν πολύ μακριά.

H. Le Gallienne