11 Η Ψυχή στα Ανώτερα Επίπεδα Εξέλιξης

Η Ψυχή στα Ανώτερα Επίπεδα Εξέλιξης

Άνθρωποι με παλαιές και ταυτόχρονα υψηλά εξελιγμένες ψυχές είναι σπάνιοι. Παρ' όλο που δεν είχα την ευκαιρία να κάνω αναδρομές σε πολλούς Μπλε του Επιπέδου V, είναι πάντα πολύ ενδιαφέρον να δουλεύω μαζί τους εξ αιτίας της κατανόησής τους και της βαθιάς αντιληπτικότητας της συνειδητότητάς τους. Είναι γεγονός ότι ένας άνθρωπος με τόσο υψηλή ωριμότητα δεν αναζητά έναν θεραπευτή για να επιλύσει ζητήματα σχετικά με την πορεία της ζωής του. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι άνθρωποι που βρίσκονται στο Επίπεδο V, είναι εδώ ως ενσαρκωμένοι οδηγοί.

Έχοντας κυριαρχήσει σε όλα τα βασικά ζητήματα, με τα οποία οι περισσότεροι από μας αγωνιζόμαστε καθημερινά, οι εξελιγμένες ψυχές ενδιαφέρονται περισσότερο να κάνουν κάποιες μικρές, λεπτεπίλεπτες βελτιώσεις σε συγκεκριμένα θέματα.

Μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε όταν εμφανίζονται ως δημόσια πρόσωπα, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τη Μητέρα Τερέζα. Ωστόσο, είναι πιο συνηθισμένο για την εξελιγμένη ψυχή να εκτελεί την αγαθοεργία της με αφανή και ανεπιτήδευτο τρόπο. Χωρίς οι εξελιγμένες ψυχές να είναι επιεικείς απέναντι στον εαυτό τους, αισθάνονται την εκπλήρωση όταν βελτιώνουν τις ζωές άλλων ανθρώπων. Εστιάζονται λιγότερο σε θεσμικά ζητήματα και περισσότερο στην ενίσχυση προσωπικών ανθρώπινων αξιών.

Παρ' όλα αυτά, οι άνθρωποι του Επιπέδου V είναι και πρακτικοί, γι' αυτό είναι πιθανό να τους βρει κανείς να δουλεύουν σ' ένα κεντρικό πολιτιστικό ρεύμα, το οποίο τους επιτρέπει να επηρεάζουν ανθρώπους και γεγονότα. Έχω πολλές φορές ερωτηθεί αν οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι ευαίσθητοι, με αισθητική ή ιδιαίτερη ευφυΐα, έχουν εξελιγμένες ψυχές, δεδομένου ότι παρατηρείται συχνά άτομα με τέτοια χαρακτηριστικά να αντιμετωπίζουν δυσκολίες απέναντι στις αδικίες και τα κακά ενός ατελούς κόσμου. Δεν βλέπω καμία σύνδεση σ' αυτό το θέμα. Με το να είναι κανείς ευαίσθητος, να εκτιμά την ομορφιά, ακόμα και αν έχει εξω-αισθητήριες εμπειρίες - συμπεριλαμβανομένου και του χαρίσματος της ενόρασης - δεν κατατάσσεται απαραίτητα στην κατηγορία των εξελιγμένων ψυχών.

Το κύριο χαρακτηριστικό ενός εξελιγμένου πνεύματος είναι η υπομονή του απέναντι στην κοινωνία και οι ιδιαίτερες ικανότητές του στην αντιμετώπιση καταστάσεων. Πάνω απ' όλα, όμως, χαρακτηρίζεται από την εξαιρετική του διόραση. Εδώ, δεν πρέπει να θεωρήσουμε ότι η ζωή δεν τους επιφυλάσσει καρμικές δυσκολίες, αλλιώς οι ψυχές του Επιπέδου V πιθανά δεν θα ήταν καν εδώ. Μπορεί κανείς να συναντήσει τις ψυχές αυτές σε όλα τα πεδία της ζωής, συνήθως όμως, βρίσκονται σε επαγγέλματα προσφοράς, ή αγωνίζονται εναντίον της κοινωνικής αδικίας με διάφορους τρόπους. Η εξελιγμένη ψυχή ακτινοβολεί συγκρότηση, ευγένεια και κατανόηση απέναντι στους άλλους. Δεν εμφορείται ποτέ από ίδιο συμφέρον, μπορεί μάλιστα να αγνοήσει τις δικές της φυσικές ανάγκες και να ζήσει ακόμα και σε συνθήκες οικονομικής ένδειας.

Ο άνθρωπος, που επέλεξα για να εκπροσωπήσει τις ψυχές του Επιπέδου V, είναι μία γυναίκα 35 περίπου χρόνων, η οποία εργάζεται σ' ένα μεγάλο θεραπευτικό κέντρο, που ειδικεύεται στους χρήστες χημικών ουσιών. Σ' αυτή τη γυναίκα με σύστησε ένας συνάδελφός μου, ο οποίος μου μίλησε για την ικανότητά της να καθοδηγεί τους εξαρτημένους από ναρκωτικά, στη διαδικασία επανένταξής τους, σε μία βελτιωμένη κατάσταση επίγνωσης του εαυτού τους.

Στην πρώτη μας συνάντηση, με εξέπληξε η έκφραση ηρεμίας που είχε αυτή η γυναίκα, ενώ περιβαλλόταν από χαοτικά επείγοντα περιστατικά στον χώρο της εργασίας της. Ήταν ψηλή και ιδιαίτερα λεπτή, με μαλλιά πυρόξανθα, που πετούσαν προς κάθε κατεύθυνση. Παρ' όλο που ήταν ζεστή και φιλική, εξέπεμπε την αίσθηση του αδιαπέραστου. Τα καθαρά, λαμπερά γκρίζα της μάτια ήταν τα μάτια κάποιου που διακρίνει μικρά πράγματα, τα οποία περνούν απαρατήρητα από τον μέσο άνθρωπο. Ένιωθα ότι το βλέμμα της δεν κοιτούσε εμένα, αλλά έβλεπε μέσα από μένα, με διαπερνούσε.

Ο συνάδελφός μου πρότεινε να γευματίσουμε οι τρεις μας, δεδομένου ότι η γυναίκα αυτή έδειξε ενδιαφέρον για τις μελέτες μου πάνω στον πνευματικό κόσμο. Μου είπε ότι δεν είχε ποτέ κάνει αναδρομή μέσω ύπνωσης, είχε όμως την αίσθηση, μέσα από τους διαλογισμούς της, ότι είχε ένα μακρύ πνευματικό ιστορικό. Αισθανόταν ότι η συνάντησή μας δεν ήταν τυχαία για το δικό της μονοπάτι ζωής και συμφωνήσαμε να εξερευνήσουμε την πνευματική της γνώση. Λίγες εβδομάδες αργότερα εμφανίστηκε στο γραφείο μου. Στην πραγματικότητα, η γυναίκα αυτή δεν είχε κανένα έντονο ενδιαφέρον για τη μακρά χρονολογία της ιστορίας των προηγούμενων ζωών της. Αποφάσισα να κάνω ένα σύντομο σκίτσο των προηγούμενων ζωών της στη Γη, ώστε να το χρησιμοποιήσουμε ως πηγή-βάση για τις υπερσυνείδητες μνήμες της. Εισήλθε ταχύτατα σε βαθιά ύπνωση και έκανε άμεση επαφή με τον εσωτερικό της εαυτό.

Σχεδόν αμέσως, διαπίστωσα ότι το εύρος των ενσαρκώσεων αυτής της γυναίκας ήταν συγκλονιστικό και έφτανε μέχρι το μακρινό παρελθόν της ανθρώπινης ζωής πάνω στη Γη. Αγγίζοντας τις αρχαιότερες μνήμες της, έφτασα στο συμπέρασμα ότι οι πρώτες της ζωές ήταν στις αρχές της τελευταίας θερμής μεσοπαγετωνικής περιόδου, η οποία διήρκεσε 130.000 μέχρι 70.000 χρόνια πριν, προτού μάλιστα απλωθεί πάνω στον πλανήτη η τελευταία μεγάλη Εποχή των Παγετώνων. Κατά τη διάρκεια του θερμότερου κλίματος της μέσης Παλαιολιθικής περιόδου της Γήινης ιστορίας, η γυναίκα μού είπε ότι ζούσε σε μια υγρή υποτροπική σαβάνα, κοντά σε περιοχές όπου υπήρχε κυνήγι, ψάρεμα και βλάστηση.

Αργότερα, πριν από 50.000 περίπου χρόνια, όταν στρώματα πάγου κάλυψαν την ήπειρο και άλλαξαν πάλι το κλίμα της Γης, ανέφερε ότι ζούσε σε σπηλιές, σε συνθήκες δριμύτατου ψύχους. Κάνοντας ένα πολύ γρήγορο πέρασμα μεγάλων χρονικών περιόδων, διαπίστωσα ότι η φυσική της εμφάνιση άλλαζε από μία ελαφρά κυρτή στάση σε μία περισσότερο ορθή θέση του σώματος. Καθώς προχωρούσαμε μπροστά στο χρόνο, την κατηύθυνα να δει και να νιώσει το σώμα της μέσα στο νερό λιμνών ή ποταμών και να μου το περιγράψει. Στο πέρασμα χιλιάδων ετών, το κυρτό της μέτωπο έγινε πιο κάθετο μέσα σε διαφορετικά σώματα. Τα έντονα υπερόφρια τόξα πάνω από τα μάτια της υποχώρησαν, ενώ το ίδιο συνέβη και με την τριχοφυΐα του σώματος και την προτεταμένη γνάθο του αρχαϊκού ανθρώπου. Από τις πολλές ζωές της, που είχε τόσο ως άντρας όσο και ως γυναίκα, αποκόμισα πολλές πληροφορίες για τη χρησιμοποίηση της φωτιάς, των εργαλείων, των ρούχων, της τροφής και τις τελετουργικές φυλετικές συνήθειες, έτσι ώστε κατάφερα να σχηματίσω μία αδρή ανθρωπολογική χρονολόγηση.

Οι παλαιοντολόγοι έχουν εκτιμήσει ότι ο Homo erectus, ένας πιθηκοειδής πρόγονος του σύγχρονου ανθρώπου, εμφανίστηκε στη Γη πριν από 1,7 εκατομμύρια χρόνια τουλάχιστον. Ενσαρκώνονταν, άραγε, οι ψυχές στη Γη επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, χρησιμοποιώντας τα σώματα των πρωτόγονων αυτών διπόδων, τα οποία ονομάζουμε ανθρωποειδή; Μερικοί από τους πιο εξελιγμένους πελάτες μου δηλώνουν ότι οι υψηλά εξελιγμένες ψυχές, οι οποίες ειδικεύονται στο να αναζητούν κατάλληλα σώματα για τις νεαρές ψυχές, υπολόγισαν ότι η ζωή υπάρχει στη Γη πάνω από ένα εκατομμύριο χρόνια.

Έχω την εντύπωση ότι αυτές οι ψυχές, που ερευνούσαν αυτό το θέμα, διαπίστωσαν πως η εγκεφαλική κοιλότητα και οι περιορισμένες φωνητικές ικανότητες των πρώτων ανθρωποειδών ήταν ανεπαρκείς για την ανάπτυξη της ψυχής μέχρι και πριν από 200.000 χρόνια.

Οι αρχαϊκοί Homo sapiens, τους οποίους ονομάζουμε ανθρώπινα όντα, εξελίχθηκαν πριν από αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Μέσα στα 100.000 χρόνια βρίσκουμε δύο καθαρά σημεία πνευματικής συνειδητότητας και επικοινωνίας: τις ταφικές πρακτικές και την τελετουργική τέχνη, όπως βρέθηκε σε σχέδια σκαλισμένα πάνω σε τοτέμ και σε βράχους. Δεν υπάρχουν ανθρωπολογικά ευρήματα που να αποδεικνύουν ότι οι πρακτικές αυτές υπήρχαν στη Γη πριν από τους λαούς Νεάντερταλ. Τελικά, οι ψυχές μάς έκαναν ανθρώπινα όντα, όχι το αντίθετο.

Ένας από τους εξελιγμένους ανθρώπους παρατήρησε: «Οι ψυχές έχουν σπείρει τη Γη σε διάφορους κύκλους ύπαρξης». Σύμφωνα με μία σύνθεση των πληροφοριών, που συγκέντρωσα από έναν ευρύ κύκλο πελατών, η διαμόρφωση του εδάφους, όπως μας είναι σήμερα γνωστή, διαφέρει από τις παλαιότερες ηπείρους, οι οποίες καταβυθίστηκαν ίσως από κατακλυσμιαίες ηφαιστειακές ή μαγνητικές εκρήξεις. Για παράδειγμα, οι Αζόρες στον Ατλαντικό Ωκεανό έχει λεχθεί ότι αντιπροσωπεύουν τις κορυφές των βουνών της βυθισμένης ηπείρου της Ατλαντίδας. Πράγματι, είχα πελάτες, οι οποίοι λένε ότι έζησαν σε αρχαίες χώρες πάνω στη Γη, τις οποίες δεν μπορώ να αναγνωρίσω με βάση τη σύγχρονη γεωγραφία. Συνεπώς, είναι πιθανόν οι ψυχές να υπήρχαν μέσα σε σώματα πιο εξελιγμένα του Homo erectus, που χάθηκαν πριν από 250.000 χρόνια και που οι απολιθωμένες αποδείξεις τους μάς είναι σήμερα κρυμμένες λόγω των γεωλογικών αλλαγών. Ωστόσο, η υπόθεση αυτή θα σήμαινε πως η σωματική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους έχει περάσει από φάσεις ακμής και παρακμής, πράγμα μάλλον απίθανο.

Μετέφερα, λοιπόν, τη γυναίκα αυτή σε μία ζωή της στην Αφρική, πριν από 9.000 χρόνια, μία ζωή που, όπως μου είπε, υπήρξε ορόσημο για την εξέλιξή της. Αυτή ήταν και η τελευταία ζωή στην οποία συνυπήρξε με την οδηγό της, την Κουμάρα. Η Κουμάρα εκείνο το χρονικό διάστημα της συγκεκριμένης ζωής ήταν ήδη μία εξελιγμένη ψυχή, η οποία συμβούλευε έναν καλοκάγαθο αρχηγό της φυλής από το ρόλο της δυναμικής γυναίκας του. Εντόπισα, κατά προσέγγιση, την περιοχή όπου ζούσαν, στα υψίπεδα της Αιθιοπίας. Η πελάτισσά μου γνώριζε προφανώς την Κουμάρα για ένα μεγάλο αριθμό προηγούμενων ζωών, που κάλυπταν χιλιάδες γήινα χρόνια και αποτελούσαν τις τελευταίες ενσαρκώσεις της Κουμάρα στη Γη. Η μεταξύ τους σχέση σε ανθρώπινη μορφή τελείωσε όταν η πελάτισσά μου πέθανε, σώζοντας τη ζωή της Κουμάρα πάνω σε μια βάρκα στο ποτάμι, όταν προέτεινε το σώμα της στο δόρυ του εχθρού.

Η Κουμάρα εξακολουθεί να εμφανίζεται στη γυναίκα αυτή σαν μία γεμάτη αγάπη μεγαλόσωμη γυναίκα, μελαμψή σαν το μαόνι, φορώντας στα φουντωτά της λευκά μαλλιά ένα κάλυμμα από φτερά, κάτι σαν στεφάνι. Είναι σχεδόν γυμνή και φέρει μόνο ένα κομμάτι από δέρμα ζώου γύρω από την παχουλή της μέση. Στο λαιμό της κρέμεται μία εντυπωσιακή αρμαθιά από πολύτιμες πέτρες, τις οποίες κουδουνίζει καμιά φορά στο αυτί της μαθήτριάς της μέσα στα όνειρά της, στη μέση της νύχτας, για να τραβήξει την προσοχή της.

Η Κουμάρα διδάσκει με μία τεχνική από σύντομες συμβολιστικές μνήμες από προηγούμενα μαθήματα, που έχουν ήδη διδαχθεί σε προηγούμενες ζωές. Λύσεις που δόθηκαν σε προβλήματα παλαιότερα, αναμιγνύονται με νέες υποθετικές επιλογές, με τη μορφή εικονοποιημένων αλληγορικών αινιγμάτων. Με τον τρόπο αυτό, η Κουμάρα δοκιμάζει το σημαντικό απόθεμα γνώσεων της μαθήτριάς της, κατά τη διάρκεια των διαλογισμών και των ονείρων της. Έριξα μια ματιά στο ρολόι μου.

Δεν μας είχε μείνει άλλος χρόνος για πληροφορίες από το παρελθόν κι εγώ επιθυμούσα να εξερευνήσω τις μεταθανάτιες εμπειρίες της γυναίκας αυτής. Την μετέφερα γρήγορα στην υπερσυνείδητη κατάσταση, με την προσδοκία να αντλήσω κάποιες ενδιαφέρουσες πνευματικές αποκαλύψεις. Κι εκείνη δεν με απογοήτευσε.

Περίπτωση 23
Δρ. Ν: Ποιο είναι το πνευματικό σου όνομα; Α: Θήση. Δρ. Ν: Και η πνευματική οδηγός σου κράτησε το αφρικάνικο όνομά της, που είναι Κουμάρα; Α: Για μένα, ναι. Δρ. Ν: Με τι μοιάζεις στον πνευματικό κόσμο; Α: Με ένα λαμπερό ψήγμα φωτός. Δρ. Ν: Ποιο ακριβώς είναι το χρώμα της ενέργειάς σου;
Α: Το μπλε του ουρανού. Δρ. Ν: Υπάρχουν κηλίδες από κάποιο άλλο χρώμα μέσα στο φως σου; Α: Λίγο χρυσό ... όχι πολύ. Δρ. Ν: Και η ενέργεια της Κουμάρα, τι χρώμα έχει; Α: Είναι βιολετί. Δρ. Ν: Πώς πιστοποιεί το φως και το χρώμα την ποιότητα των πνευματικών επιτεύξεων της ψυχής; Α: Η ένταση της νοητικής δύναμης αυξάνεται όσο σκουραίνουν οι φάσεις του φωτός. Δρ. Ν: Από πού πηγάζει η ύψιστη ένταση της νοήμονος φωτεινής ενέργειας;
Α: Η γνώση από την οποία η ενέργεια του σκούρου φωτός φτάνει σε μας προέρχεται από την πηγή. Το φως μας είναι συνδεδεμένο με την πηγή. Δρ. Ν: Όταν λες πηγή, εννοείς τον Θεό; Α: Έχει γίνει κατάχρηση αυτής της λέξης. Δρ. Ν: Με ποιο τρόπο;
Α: Από την υπερβολική προσωποποίηση, πράγμα που κάνει την πηγή πιο λίγη απ' ό,τι είναι. Δρ. Ν: Και πού έγκειται το λάθος σ' αυτό; Α: Ότι αυθαιρετούμε ... εξανθρωπίζοντας την πηγή υπερβολικά, έστω κι αν αποτελούμε όλοι μέρος της ολότητάς της. Δρ. Ν: Θήση, θέλω να σκεφτείς την πηγή, καθώς θα μιλάμε για άλλα ζητήματα της ζωής των ψυχών στον πνευματικό κόσμο. Αργότερα θα σε ρωτήσω περισσότερα γι' αυτήν την ολότητα. Τώρα ας επιστρέψουμε στις ενεργειακές εκδηλώσεις των ψυχών. Γιατί τα πνεύματα δείχνουν δύο μαύρες και λαμπερές κόγχες για μάτια, όταν δεν δείχνουν τις ανθρώπινες μορφές τους; Αυτό μου φαίνεται αρκετά απόκοσμο.
Α: (γελάει και γίνεται πιο άνετη). Έτσι δημιουργήθηκαν στη γη οι θρύλοι για τα φαντάσματα - απ' αυτές τις αναμνήσεις. Η ενεργειακή μας μάζα δεν είναι ενιαία. Τα μάτια, που ανέφερες, εκπροσωπούν μία υψηλότερης έντασης νοητική συμπύκνωση. Δρ. Ν: Αν, λοιπόν, οι μύθοι για τα φαντάσματα δεν είναι και τόσο αποκυήματα της φαντασίας μας, τότε αυτές οι μαύρες κόγχες των ματιών θα πρέπει να είναι χρήσιμες προεκτάσεις της ενέργειάς τους;
Α: Περισσότερο κι από μάτια ... είναι παράθυρα σε παλαιότερα σώματα ... και όλες οι φυσικές προεκτάσεις των προηγούμενων εαυτών. Αυτό το σκούρο πράγμα είναι μία ... συμπύκνωση της παρουσίας μας. Επικοινωνούμε απορροφώντας αμοιβαία την ενεργειακή παρουσία μας. Δρ. Ν: Όταν επιστρέφεις στον πνευματικό κόσμο, έχεις ενεργειακή επαφή με άλλες ψυχές, που μπορεί να μοιάζουν με φαντάσματα;
Α: Ναι, και η όψη είναι θέμα προσωπικής επιλογής. Φυσικά, πάντα υπάρχει γύρω μου μια πλειάδα νοητικών κυμάτων - που αναμειγνύονται με τη δική μου επιστρεφόμενη ενέργεια, αλλά αποφεύγω τις πολλές επαφές. Δρ. Ν: Γιατί; Α: Δεν μου είναι απαραίτητο να κάνω εδώ επαφές. Θα μείνω μόνη, σε περισυλλογή για ένα διάστημα και θα ξεκαθαρίσω τυχόν λάθη από την τελευταία μου ενσάρκωση, προτού κουβεντιάσω με την Κουμάρα.
Σημείωση: Η δήλωση αυτή είναι χαρακτηριστική των εξελιγμένων ψυχών, που επιστρέφουν στον πνευματικό κόσμο, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως στην Περίπτωση 9. Εν τούτοις, η ψυχή αυτή είναι τόσο εξελιγμένη που δεν θα έχει συζήτηση με την οδηγό της παρά πολύ αργότερα και όταν το ζητήσει η ίδια. Δρ. Ν: Ίσως θα έπρεπε να αναφερθούμε για λίγο στις παλαιότερες ψυχές. Η Κουμάρα ενσαρκώνεται τώρα πια στη Γη; Α: Όχι. Δρ. Ν: Γνωρίζεις και άλλους σαν την Κουμάρα, που ήταν εδώ στις πρώτες φάσεις της Γης και δεν επιστρέφουν πια; Α: (προσεκτικά). Μερικούς ... ναι ... πολλοί ήρθαν στη Γη νωρίς και έφυγαν πριν έρθω εγώ. Δρ. Ν: Έμεινε κανείς; Α: Τι εννοείτε; Δρ. Ν: Εξελιγμένες ψυχές που εξακολουθούν να επιστρέφουν στη ζωή πάνω στη Γη, ενώ θα μπορούσαν να μείνουν στον πνευματικό κόσμο; Α: Α, εννοείτε τους Σοφούς;
Δρ. Ν: Ναι, τους Σοφούς - μίλησέ μου γι' αυτούς. (Αυτός είναι ένας καινούργιος όρος για μένα, αλλά συχνά στις εξελιγμένες ψυχές προσποιούμαι ότι γνωρίζω περισσότερα απ' όσα πραγματικά γνωρίζω για να εκμαιεύσω πληροφορίες). Α: (με θαυμασμό). Είναι οι αληθινοί επόπτες της Γης, ξέρετε ... είναι εδώ και εξακολουθούν να εποπτεύουν ό,τι συμβαίνει. Δρ. Ν: Ως ψυχές πολύ υψηλής εξέλιξης, που εξακολουθούν να ενσαρκώνονται; Α: Ναι.
Δρ. Ν: Οι Σοφοί δεν έχουν κουραστεί να βρίσκονται ακόμα στη Γη; Α: Επιλέγουν να παραμένουν και να βοηθούν τους ανθρώπους, διότι έχουν αφιερωθεί στη Γη. Δρ. Ν: Πού βρίσκονται αυτοί οι Σοφοί; Α: (μελαγχολικά). Ζουν απλές ζωές. Η πρώτη φορά που γνώρισα κάποιους απ' αυτούς ήταν πριν από χιλιάδες χρόνια. Σήμερα είναι δύσκολο να τους δει κανείς ... δεν τους αρέσουν ιδιαίτερα οι πόλεις. Δρ. Ν: Είναι πολλοί;
Α: Όχι, ζούνε σε μικρές κοινότητες ή έξω στη φύση ... στις ερήμους και στα βουνά. Επίσης περιπλανώνται ... Δρ. Ν: Πώς τους αναγνωρίζει κανείς; Α: (αναστενάζει). Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τους αναγνωρίζουν. Ήταν γνωστοί ως προφήτες της αλήθειας στις προηγούμενες εποχές πάνω στη Γη.
Δρ. Ν: Ξέρω ότι μπορεί να φανεί εκ μέρους μου θράσος, αλλά δεν θα ήταν πιο χρήσιμο για την ανθρωπότητα αυτές οι παλαιές και υπερεξελιγμένες ψυχές να βοηθούσαν από θέσεις γήινης παγκόσμιας εξουσίας, αντί να είναι ερημίτες; Α: Ποιος είπε ότι είναι ερημίτες; Προτιμούν να βρίσκονται ανάμεσα στους κοινούς ανθρώπους, οι οποίοι επηρεάζονται περισσότερο από τους αρχηγούς που τους ξεσηκώνουν. Δρ. Ν: Ποια είναι η αίσθηση που έχει κάποιος όταν συναντήσει έναν Σοφό πάνω στη Γη;
Α: Α ... αισθάνεσαι μια ιδιαίτερη παρουσία. Η δύναμη της κατανόησης και οι συμβουλές που δίνουν είναι τόσο σοφές! Πράγματι, ζουν απλά. Τα υλικά αγαθά δεν σημαίνουν τίποτα γι' αυτούς. Δρ. Ν: Ενδιαφέρεσαι γι' αυτού του είδους την υπηρεσία, Θήση; Α: Μμμ ... όχι, εκείνοι είναι άγιοι. Εγώ περιμένω πώς και πώς να έρθει η στιγμή που θα μπορώ να μην ενσαρκώνομαι άλλο. Δρ. Ν: Ίσως η λέξη Σοφός να μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για ψυχές όπως της Κουμάρα ή ακόμα και για οντότητες στις οποίες προστρέχει η ίδια για να πάρει γνώση;
Α: (παύση). Όχι, αυτές είναι άλλες οντότητες ... είναι πέρα κι από τους Σοφούς. Τους αποκαλούμε Πρεσβύτερους. Σημείωση: Θα τοποθετούσα τις οντότητες αυτές ψηλότερα κι απ' το Επίπεδο VI. Δρ. Ν: Υπάρχουν πολλοί Πρεσβύτεροι, που δουλεύουν με ψυχές του επιπέδου της Κουμάρας και άνω; Α: Δεν νομίζω ... αν κρίνω σε σχέση με τους υπόλοιπους από μας ... αλλά νιώθουμε την επιρροή τους. Δρ. Ν: Τι νιώθεις όταν είναι παρόντες;
Α: (σκεπτική). Μία ... συμπυκνωμένη δύναμη φώτισης ... και καθοδήγησης. Δρ. Ν: Θα μπορούσαν οι Πρεσβύτεροι να είναι ενσαρκώσεις κατευθείαν από αυτήν καθαυτή την πηγή; Α: Αυτό δεν μπορώ να το πω εγώ, αλλά δεν νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο ακόμα. Θα πρέπει να είναι κοντά στην πηγή. Οι Πρεσβύτεροι αντιπροσωπεύουν τα πιο αγνά στοιχεία της σκέψης ... μετέχοντας στον σχεδιασμό και τη διευθέτηση των ... ουσιών. Δρ. Ν: Θα μπορούσες να μου αποσαφηνίσεις λίγο περισσότερο τι εννοείς λέγοντας ότι αυτές οι ψυχές, που βρίσκονται τόσο ψηλά, είναι κοντά στην πηγή;
Α: (ακαθόριστα). Μόνο ότι θα πρέπει να είναι κοντά στην ένωση. Δρ. Ν: Η Κουμάρα συζητάει ποτέ γι' αυτές τις οντότητες που τη βοηθούν; Α: Με μένα - λίγο μόνο. Επιθυμεί να γίνει μία απ' αυτές, όπως άλλωστε όλοι μας. Δρ. Ν: Το επίπεδο της γνώσης της είναι κοντά στων Πρεσβύτερων; Α: (χαμηλόφωνα). Το ... πλησιάζει τόσο όσο πλησιάζω κι εγώ εκείνη. Είναι μία αργή εξομοίωση με την πηγή, διότι δεν είμαστε ολοκληρωμένοι. Από τη στιγμή που μία εξελιγμένη ψυχή αναλάβει πλήρως τα καθήκοντα του οδηγού, η οντότητα αυτή θα πρέπει να ισορροπήσει ταυτόχρονα σε δύο δύσκολες καταστάσεις. Εκτός από την ολοκλήρωση της δικής της εξέλιξης με συνεχιζόμενες (καθόλου, όμως, συχνές) ενσαρκώσεις, θα πρέπει επίσης, όταν βρίσκεται σε μη ενσαρκωμένη κατάσταση, να βοηθά και άλλους. Η Θήση μού μιλά γι' αυτήν την πλευρά της ζωής της ως ψυχής. Δρ. Ν: Όταν έχεις πια επιστρέψει στον πνευματικό κόσμο και βγαίνεις από την απομόνωση, στην οποία έχεις η ίδια υποβάλλει τον εαυτό σου, τι κάνεις συνήθως;
A: Ενώνομαι με τα μέλη της ομάδας μου. Δρ. Ν: Πόσες ψυχές έχει η ομάδα σου; Α: Εννέα. Δρ. Ν: (βιάζομαι να βγάλω συμπέρασμα). Α, οπότε είστε, και οι δέκα, μία ομάδα ψυχών υπό την καθοδήγηση της Κουμάρα; Α: Όχι, γι' αυτές τις ψυχές υπεύθυνη είμαι εγώ. Δρ. Ν: Δηλαδή, αυτές οι εννέα οντότητες είναι μαθητές στους οποίους διδάσκεις εσύ; Α: Μμμ ... θα μπορούσες να το πεις και έτσι.
Δρ. Ν: Και είναι όλοι σε μία ομάδα - η οποία, υποθέτω, είναι η ομάδα σου. Α: Όχι, η ομάδα μου απαρτίζεται από δύο διαφορετικές ομάδες. Δρ. Ν: Γιατί συμβαίνει αυτό; Α: Βρίσκονται σε ... διαφορετικά επίπεδα εξέλιξης. Δρ. Ν: Και, παρ' όλα αυτά, είσαι ο πνευματικός οδηγός και των εννέα ψυχών; Α: Προτιμώ να αυτοαποκαλούμαι επιτηρήτρια. Τρεις από την ομάδα μου είναι επίσης επιτηρητές.
Δρ. Ν: Και ποιοι είναι οι άλλοι έξι; Α: (κυριολεκτώντας). Οι άνθρωποι που δεν επιτηρούν. Δρ. Ν: Θήση, θα σε παρακαλέσω να αποσαφηνίσουμε τη χρήση αυτών των όρων. Αν είσαι ο ανώτερος οδηγός, τότε οι άλλοι τρεις από την ομάδα σου θα πρέπει να είναι αυτό που αποκαλώ κατώτεροι οδηγοί; Α: Ναι, αλλά οι λέξεις ανώτερος και κατώτερος μας κάνουν να φαινόμαστε αυταρχικοί, πράγμα που δεν είμαστε! Δρ. Ν: Η πρόθεσή μου δεν είναι να καταδείξω μια βαθμίδα· για μένα είναι ένας τρόπος να προσδιορίσω πιο εύκολα τις ευθύνες. Θεώρησε ότι η λέξη ανώτερος έχει την έννοια του εξελιγμένου δασκάλου. Θα αποκαλούσα την Κουμάρα διδάσκαλο πολύ υψηλού επιπέδου εξέλιξης ή, πιθανά, με αντιστοιχία στη γήινη εκπαίδευση, διευθύντρια σπουδών. Α: (ανασηκώνοντας τους ώμους). Υποθέτω ότι αυτό είναι σωστό, όμως υπό την προϋπόθεση ότι διευθυντής δεν σημαίνει και δικτάτορας. Δρ. Ν: Όχι, δεν έχει αυτή την έννοια. Τώρα, Θήση, συγκέντρωσε τη σκέψη σου σ' ένα μέρος όπου μπορείς να δεις τα χρώματα της ενέργειας ολόκληρης της ομάδας σου. Με τι μοιάζουν οι έξι ψυχές, που δεν είναι επιτηρητές; Α: (χαμογελάει). Με βρώμικη χιονοστιβάδα! Δρ. Ν: Αν αυτοί είναι λευκοί, τότε τι χρώμα είναι οι υπόλοιποι; Α: (παύση). Λοιπόν, ... δύο είναι μάλλον κιτρινωποί. Δρ. Ν: Μας λείπει ένας. Τι χρώμα είναι το ένατο μέλος της ομάδας σου;
Α: Αυτός είναι ο Αν-ρας. Προοδεύει πολύ. Δρ. Ν: Περίγραψέ μου το χρώμα της ενέργειάς του. Α: Το χρώμα του μετατρέπεται ... σε μπλε ... είναι ένας εξαιρετικός επιτηρητής ... σύντομα θα φύγει από κοντά μου ... Δρ. Ν: Ας πάμε στην άλλη άκρη της ομάδας σου. Για ποιο μέλος νοιάζεσαι περισσότερο και γιατί; Α: Για την Οτζανόουϊν. Έχει την διαμορφωμένη από πολλές ζωές πεποίθηση ότι η αγάπη και η εμπιστοσύνη προκαλούν μονάχα πόνο. (ονειροπολώντας). Έχει θαυμάσιες ποιότητες, τις οποίες θα ήθελα να την βοηθήσω να τις δει, αλλά αυτή η συμπεριφορά της την καθυστερεί.
Δρ. Ν: Η Οτζανόουϊν εξελίσσεται πιο αργά απ' τους υπόλοιπους; Α: (προστατευτικά). Μη με παρερμηνεύετε, είμαι υπερήφανη για την προσπάθειά της. Έχει εξαιρετική ευαισθησία και ακεραιότητα, ποιότητες που μου αρέσουν. Απλά, χρειάζεται περισσότερη προσοχή από μένα. Δρ. Ν: Ως επιτηρήτρια-δασκάλα, πες μου ποια είναι η ποιότητα στην οποία κατόρθωσε να φτάσει ο Αν-ρας και που θέλεις να τη δεις και στην Οτζανόουϊν. Α: (χωρίς δισταγμό). Προσαρμοστικότητα στην αλλαγή. Δρ. Ν: Είμαι περίεργος να μάθω αν τα εννέα μέλη της ομάδας σου προοδεύουν με ενιαίο τρόπο (με τον ίδιο ρυθμό), σύμφωνα με την καθοδήγησή σου. Α: Αυτό είναι εξωπραγματικό. Δρ. Ν: Γιατί; Α: Διότι υπάρχουν διαφορές στο χαρακτήρα και την ακεραιότητα.
Δρ. Ν: Αν, λοιπόν, οι ρυθμοί της εκμάθησης μεταξύ των ψυχών είναι διαφορετικοί, εξ αιτίας του χαρακτήρα και της ακεραιότητάς τους, αυτό πώς αντιστοιχεί με τις νοητικές ικανότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου, που επιλέγει μία ψυχή; Α: Δεν υπάρχει αντιστοιχία. Εγώ μιλούσα για την πρόθεση. Στη Γη χρησιμοποιούμε πολλές εκδοχές του φυσικού εγκεφάλου κατά την πορεία της εξέλιξής μας. Αλλά κάθε ψυχή οδηγείται από την ακεραιότητά της. Δρ. Ν: Αυτό εννοείς όταν λες ότι μια ψυχή έχει χαρακτήρα; Α: Ναι, και η ένταση της επιθυμίας είναι μέρος του χαρακτήρα.
Δρ. Ν: Αν ο χαρακτήρας είναι η ταυτότητα μιας ψυχής, πώς εξηγείς την επιθυμία; Α: Το ένστικτο για τελείωση είναι εγγενές σε κάθε ψυχή, αλλά και αυτό μπορεί να κυμαίνεται μεταξύ των ενσαρκώσεων. Δρ. Ν: Οπότε, πώς εναρμονίζεται εδώ η ακεραιότητα μιας ψυχής; Α: Από το μέγεθος της επιθυμίας. Η ακεραιότητα είναι η επιθυμία να είναι η ψυχή ειλικρινής με τον Εαυτό της και τις προθέσεις της σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι δυνατή η πλήρης γνώση της ατραπού προς την πηγή. Δρ. Ν: Αν όλη η βασική νοητική ενέργεια είναι ίδια, γιατί οι ψυχές έχουν διαφορετικό χαρακτήρα και ακεραιότητα; Α: Διότι οι εμπειρίες τους από τη φυσική ζωή τις αλλάζουν συνειδητά. Με αυτή την αλλαγή, νέα υλικά προστίθενται στη συλλογική νοημοσύνη της κάθε ψυχής. Δρ. Ν: Και είναι αυτό που εννοούμε με την ενσάρκωση πάνω στη Γη; Α: Η ενσάρκωση είναι ένα σημαντικό εργαλείο, ναι. Μερικές ψυχές οδηγούνται περισσότερο από κάποιες άλλες να εξαπλωθούν και να φτάσουν τις δυνατότητές τους, αλλά όλοι μας θα το κάνουμε αυτό τελικά. Με το να βρισκόμαστε μέσα σε πολλά φυσικά σώματα και διαφορετικές συνθήκες, διευρύνουμε τη φύση του αληθινού μας εαυτού. Δρ. Ν: Και αυτό το είδος της αυτοπραγμάτωσης της ταυτότητας της ψυχής είναι ο σκοπός της ζωής στον κόσμο μας;
Α: Όχι, παρερμηνεύετε. Η πλήρωση δεν είναι η καλλιέργεια του Εαυτού για εγωιστικούς σκοπούς, αλλά αυτό που μας επιτρέπει τη συνένωσή μας με άλλους στη ζωή. Αυτό, επίσης, δείχνει χαρακτήρα και ακεραιότητα. Αυτή είναι η ηθική επαφή. Δρ. Ν: Η Οτζανόουϊν έχει λιγότερη ειλικρίνεια από τον Αν-ρας; Α: Φοβάμαι ότι την απασχολεί η αυταπάτη. Δρ. Ν: Αναρωτιέμαι, πώς μπορείς να λειτουργείς αποτελεσματικά ως πνευματικός οδηγός για τα εννέα μέλη της ομάδας σου και να ενσαρκώνεσαι ακόμα στη Γη για να ολοκληρώσεις τα δικά σου μαθήματα;
Α: Κάποτε επηρέαζε σ' ένα βαθμό τη συγκέντρωσή μου, αλλά τώρα δεν υπάρχει καμία σύγκρουση. Δρ. Ν: Πρέπει να διαχωρίζεις την ψυχική σου ενέργεια για να το κατορθώσεις αυτό; Α: Ναι, αυτή η ικανότητα (των ψυχών) επιτρέπει τη διαχείριση και των δύο. Το να είμαι στη Γη μού επιτρέπει να βοηθάω, ταυτόχρονα, άμεσα ένα μέλος της ομάδας μου κι εμένα την ίδια. Δρ. Ν: Δεν μου είναι εύκολο να συλλάβω την ιδέα ότι οι ψυχές μπορούν να διαχωρίσουν τους εαυτούς τους.
Α: Η χρήση που κάνεις στον όρο «διαχωρίζω» δεν είναι και τόσο σωστή. Κάθε κομμάτι μας παραμένει ολόκληρο. Απλά, λέω ότι χρειάζεται να συνηθίσουμε, στην αρχή, από τη στιγμή που τρέχουμε περισσότερα από ένα προγράμματα συγχρόνως. Δρ. Ν: Άρα, η αποτελεσματικότητά σου ως δασκάλας δεν μειώνεται με το να έχεις πολλαπλές δραστηριότητες. Α: Ούτε στο παραμικρό. Δρ. Ν: Θα θεωρούσες ότι είσαι πιο αποτελεσματική στην καθοδήγηση όταν είσαι στη Γη, με το ανθρώπινο σώμα σου, ή στον πνευματικό κόσμο ως ελεύθερη οντότητα; Α: Είναι δύο διαφορετικές συνθήκες. Η καθοδήγησή μου διαφοροποιείται, αλλά δεν είναι λιγότερο αποτελεσματική. Δρ. Ν: Ο τρόπος, όμως, που πλησιάζεις ένα μέλος της ομάδας σου θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί ανάλογα με τη συνθήκη; Α: Θα μπορούσε. Δρ. Ν: Θα μπορούσες να ισχυριστείς ότι ο πνευματικός κόσμος είναι το βασικό κέντρο εκμάθησης;
Α: Είναι το κέντρο για αξιολόγηση και ανάλυση, όμως οι ψυχές ξεκουράζονται πραγματικά. Δρ. Ν: Όταν οι μαθητές σου ζουν στη Γη, γνωρίζουν ότι εσύ είσαι ο οδηγός τους και ότι βρίσκεσαι πάντοτε μαζί τους; Α: (γελάει). Μερικοί το γνωρίζουν περισσότερο από άλλους, αλλά όλοι νιώθουν την επιρροή μου κάποιες στιγμές. Δρ. Ν: Θήση, βρίσκεσαι μαζί μου στη Γη αυτή τη στιγμή ως γυναίκα. Έχεις, επίσης, τη δυνατότητα να είσαι σε επαφή με τα μέλη της ομάδας σου;
Α: Σας είπα, ναι. Δρ. Ν: Αυτό, στο οποίο θέλω να καταλήξω, είναι το εξής - το να διδάσκεις με παραδείγματα δεν είναι δύσκολο, αφού οι επισκέψεις σου στη Γη είναι σχετικά αραιές τώρα τελευταία; Α: Αν ερχόμουν πολύ συχνά και δούλευα μαζί τους άμεσα, ως άνθρωπος με άνθρωπο, θα παρενέβαινα στη φυσική τους ανέλιξη. Δρ. Ν: Έχεις τις ίδιες επιφυλάξεις για την ανάμιξή σου σαν δασκάλα, όταν λειτουργείς από τον πνευματικό κόσμο σε ασώματη κατάσταση; Α: Ναι, τις έχω ... αν και οι τεχνικές είναι διαφορετικές. Δρ. Ν: Για νοητική επικοινωνία; Α: Ναι. Δρ. Ν: Θα ήθελα να μάθω περισσότερα για την ικανότητα των πνευματικών δασκάλων να έρχονται σε επαφή με τους μαθητές τους. Τι ακριβώς κάνεις από τον πνευματικό κόσμο για να ανακουφίσεις ή να συμβουλεύσεις κάποιο από τα εννέα μέλη της ομάδας σου στη Γη; Α: (Δεν απαντά).
Δρ. Ν: (καλοπιάνοντάς την). Ξέρεις τι σε ρωτάω; Πώς εμφυτεύεις ιδέες; Α: (εν τέλει). Δεν μπορώ να σου πω. Σημείωση : Υποψιάζομαι ότι εδώ υπάρχει φραγή, αλλά δεν μπορώ να παραπονεθώ. Η Θήση υπήρξε γενναιόδωρη στις πληροφορίες της, το ίδιο και η οδηγός της. Αποφασίζω να διακόψω τη συνεδρία για ένα λεπτό και να απευθύνω απ' ευθείας έκκληση στην Κουμάρα. Είναι κάτι που έχω επιχειρήσει και στο παρελθόν.
Δρ. Ν: Κουμάρα, επίτρεψέ μου να συνεννοηθώ μαζί σου μέσω της Θήσης. Η εργασία μου αυτή προορίζεται για καλό σκοπό. Ρωτώντας τη μαθήτριά σου, επιθυμώ να πλουτίσω με πληροφορίες τις γνώσεις για θεραπεία και να φέρω πιο κοντά τους ανθρώπους στην υψηλότερη δημιουργική δύναμη, που υπάρχει εντός τους. Η κυριότερη αποστολή μου είναι να πολεμήσω το φόβο του θανάτου, προσφέροντας στους ανθρώπους την κατανόηση για τη φύση των ψυχών τους και το πνευματικό τους σπίτι. Θα με βοηθήσεις σ' αυτή την προσπάθεια; Α: (η Θήση μού απαντάει μ' ένα περίεργο τόνο στη φωνή της). Γνωρίζουμε ποιος είσαι. Δρ. Ν: Τότε, θα μπορούσατε να με βοηθήσετε οι δυο σας; Α: Θα σου μιλήσουμε ... με βάση τη δική μας διακριτική ευχέρεια. Σημείωση : Αυτό για μένα σημαίνει ότι αν παραβιάσω τα δυσδιάκριτα όρια των δύο αυτών οδηγών με μία αδιάκριτη ερώτηση, τότε αυτή δεν θα απαντηθεί. Δρ. Ν: Εντάξει, Θήση, μόλις μετρήσω μέχρι το τρία, θα αισθανθείς πιο άνετα να μου μιλήσεις για το πώς οι ψυχές λειτουργούν ως οδηγοί. Άρχισε, λέγοντάς μου με ποιο τρόπο ένα μέλος της ομάδας σου στη Γη στέλνει σήμα ώστε να τραβήξει την προσοχή σου. Ένα, δύο, τρία! (χτυπάω τα δάχτυλά μου για να έχω καλύτερο αποτέλεσμα). Α: (μετά από μεγάλη παύση). Πρώτα απ' όλα, πρέπει να ηρεμήσουν το μυαλό τους και να εστιάσουν την προσοχή τους μακριά από το άμεσο περιβάλλον τους. Δρ. Ν: Πώς θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό; Α: Με τη σιωπή ... φτάνοντας εσωτερικά ... για να αδράξουν την εσωτερική τους φωνή. Δρ. Ν: Αυτός είναι ο τρόπος, με τον οποίο κάποιος καλεί για πνευματική βοήθεια;
Α: Ναι, τουλάχιστον για μένα. Πρέπει να διαχυθούν πάνω στη δική τους εσωτερική συνείδηση για να μη με δεσμεύουν σε μία κεντρική σκέψη. Δρ. Ν: Σε σένα ή στο συγκεκριμένο πρόβλημα που τους απασχολεί; Α: Πρέπει να απλωθούν πέρα από αυτό που τους ταλαιπωρεί ώστε να μπορούν να είναι προσληπτικοί σε εμένα. Αυτό γίνεται δύσκολο όταν δεν παραμένουν ήρεμοι. Δρ. Ν: Και τα εννέα μέλη της ομάδας σου έχουν περίπου τις ίδιες ικανότητες για να φτάσουν μέχρις εσένα ζητώντας βοήθεια; Α: Όχι. Δρ. Ν: Ίσως η Οτζανόουϊν έχει τα περισσότερα προβλήματα; Α: Μμμ, είναι μία απ' αυτούς που έχουν προβλήματα. Δρ. Ν: Γιατί;
Α: Για μένα, η σύλληψη των μηνυμάτων είναι εύκολη. Είναι πιο δύσκολη για τους ανθρώπους στη Γη. Η ενέργεια της κατευθυνόμενης σκέψης πρέπει να υπερισχύσει στο ανθρώπινο συναίσθημα. Δρ. Ν: Μέσα στα πλαίσια ενός πνευματικού κόσμου, πώς προσλαμβάνεις τα μηνύματα μόνο της δικής σου ομάδας μέσα από δισεκατομμύρια ψυχές, που στέλνουν αγωνιώδη μηνύματα σε άλλους οδηγούς; Α: Τα αναγνωρίζω αυτόματα. Όλοι οι επιτηρητές τα γνωρίζουν, διότι ο κάθε άνθρωπος στέλνει το δικό του ιδιαίτερο αποτύπωμα σκέψης. Δρ. Ν: Σαν ένα κώδικα δονήσεων σ' ένα πεδίο με σωματίδια σκέψης; Α: (γελώντας). Υποθέτω ότι θα μπορούσες να περιγράψεις έτσι ένα ενεργειακό μοντέλο.
Δρ. Ν: Εντάξει, αλλά πώς φτάνεις και απαντάς σε κάποιον που έχει ανάγκη από καθοδήγηση; Α: (χαμογελάει). Ψιθυρίζοντας τις απαντήσεις μέσα στο αυτί του! Δρ. Ν: (ανάλαφρα). Αυτό κάνει ένα φιλικό πνεύμα μ' ένα ταραγμένο μυαλό στη Γη; Α: Εξαρτάται ... Δρ. Ν: Από τι; Οι δάσκαλοι-πνεύματα είναι σχετικά αδιάφοροι απέναντι στα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων; Α: Δεν είναι αδιάφοροι, αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε. Εκτιμούμε με ακρίβεια την κάθε περίπτωση. Γνωρίζουμε ότι η ζωή είναι παροδική. Είμαστε περισσότερο ... ανεπηρέαστοι, διότι χωρίς το ανθρώπινο σώμα δεν μας εμποδίζει η αμεσότητα του ανθρώπινου συναισθήματος. Δρ. Ν: Αλλά αν η περίσταση καλεί, όντως, για πνευματική καθοδήγηση, τι κάνετε;
A: (σοβαρά). Ως επιτηρητές, μέσα στην ακινησία διακρίνουμε την ποσότητα των ... αναταράξεων ... από το ξύπνημα των ταραγμένων σκέψεων. Τότε ενωνόμαστε προσεκτικά μ' αυτές και αγγίζουμε απαλά το μυαλό. Δρ. Ν: Περίγραψέ μου, σε παρακαλώ, πιο διεξοδικά αυτή τη διαδικασία ένωσης. Α: (παύση). Είναι μία πνοή από τη σκέψη κάποιου, ο οποίος βρίσκεται σε ταραχή, που μάλλον στροβιλίζεται παρά είναι ομαλή. Ήμουν αδέξια στην αρχή κι ακόμα δεν έχω την επιδεξιότητα της Κουμάρα. Ένας οδηγός πρέπει να εισδύει ανεπαίσθητα ... να περιμένει για την καλύτερη προσληπτικότητα. Δρ. Ν: Πώς θα μπορούσε ένας επιτηρητής να είναι αδέξιος, όταν έχει εμπειρία χιλιάδων ετών, όπως εσύ;
Α: Οι μεταβιβαστές (ιδεών) δεν είναι όλοι ίδιοι. Οι επιτηρητές, επίσης, έχουν ποικιλία ικανοτήτων. Αν κάποιος από την ομάδα μου βρίσκεται σε κρίση - έχει οργανικά πληγωθεί, είναι στενοχωρημένος, ταραγμένος, πικραμένος - στέλνει μεγάλες ποσότητες ανεξέλεγκτης αρνητικής ενέργειας, που εμένα με προειδοποιεί, αλλά εκείνον τον εξαντλεί. Αυτή είναι η πρόκληση για έναν επιτηρητή, να γνωρίζει πότε και πώς να επικοινωνεί. Όταν οι άνθρωποι θέλουν άμεση ανακούφιση, μπορεί να μην έχουν τη σωστή μέθοδο σκέψης. Δρ. Ν: Λοιπόν, με τους όρους των ικανοτήτων, μπορείς να μου πεις τι σημαίνει ότι ήσουν αδέξια ως άπειρη οδηγός; Α: Ήθελα να σπεύδω πολύ γρήγορα για να βοηθήσω, χωρίς να εναρμονίζω τα μοτίβα της σκέψης για τα οποία μιλήσαμε. Οι άνθρωποι μπορεί να μουδιάσουν. Δεν τους διαπερνάς όταν είναι πολύ θλιμμένοι για παράδειγμα. Είσαι κλειδωμένος έξω από ένα ταραγμένο μυαλό όταν η προσοχή έχει αποσπαστεί και η ενέργεια της σκέψης έχει διαχυθεί προς όλες τις κατευθύνσεις. Δρ. Ν: Τα εννέα μέλη της ομάδας σου αισθάνονται τη διείσδυσή σου μέσα στο νου τους, αμέσως μετά την έκκλησή τους για βοήθεια, που σου απευθύνουν;
Α: Οι επιτηρητές υποτίθεται ότι δεν πρέπει να μπαίνουν απρόσκλητοι. Εμφυτεύω ιδέες - τις οποίες εκλαμβάνουν ως έμπνευση - προσπαθώντας να τους προσφέρω ηρεμία. Δρ. Ν: Ποιο είναι το στοιχείο εκείνο, που σε προβληματίζει περισσότερο όταν προσπαθείς να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους στη Γη;
Α: Ο φόβος. Δρ. Ν: Θα μπορούσες να το αναπτύξεις αυτό; Α: Πρέπει να προσέχω ώστε να μην κακομαθαίνω τους ανθρώπους μου, κάνοντας τη ζωή τους πολύ εύκολη ... να τους αφήνω να δουλεύουν τις πιο πολλές από τις δυσκολίες τους, χωρίς να σπεύδω να αναλαμβάνω κατευθείαν. Το μόνο που μπορεί να συμβεί, εάν ένας επιτηρητής εμφανιστεί πρόωρα, είναι αυτοί οι άνθρωποι να υποφέρουν περισσότερο. Η Κουμάρα είναι ειδική σ' αυτό ... Δρ. Ν: Είναι, τελικά, η υπεύθυνη για σένα και την ομάδα σου; Α: Λοιπόν, ναι, είμαστε όλοι υπό την επιρροή της. Δρ. Ν: Βλέπεις ποτέ κανένα από τα ισότιμά σου μέλη γύρω σου; Σκέφτομαι για τους συνεργάτες του δικού σου επιπέδου εξέλιξης, με τους οποίους μπορείς να συνεδριάζεις ως προς τις εκπαιδευτικές μεθόδους. Α: Α, εννοείς με αυτούς που μεγάλωσα μαζί εδώ; Δρ. Ν: Ναι.
Α: Ναι ... συγκεκριμένα τρεις. Δρ. Ν: Είναι και οι ίδιοι επικεφαλής ομάδων; Α: Ναι. Δρ. Ν: Αυτές οι πιο εξελιγμένες ψυχές είναι υπεύθυνες για τον ίδιο περίπου αριθμό ψυχών, που αναλογούν και σε σένα; Α: Α ... ναι, εκτός από τον Βα-ρου. Η ομάδα του είναι διπλάσια και λίγο μεγαλύτερη από τη δική μου. Είναι καλός. Μία ακόμα ομάδα ετοιμάζεται να προστεθεί στο εργασιακό του φορτίο. Δρ. Ν: Σε πόσες οντότητες ύψιστης εξέλιξης πηγαίνετε εσύ και οι φίλοι σου, που είστε υπεύθυνοι των ομάδων, για συμβουλές και καθοδήγηση;
Α: Σε μία. Όλοι πάμε στην Κουμάρα για να ανταλλάξουμε παρατηρήσεις και να βρούμε τρόπους βελτίωσης. Δρ. Ν: Πόσες ψυχές σαν εσένα και τον Βα-ρου επιβλέπει η Κουμάρα; Α: ... δεν μπορώ να το ξέρω αυτό ... Δρ. Ν: Προσπάθησε να δώσεις κατά προσέγγιση έναν αριθμό. Α: (μετά από σκέψη). Τουλάχιστον πενήντα, ίσως και παραπάνω.
Οι περαιτέρω έρευνες σχετικά με τις πνευματικές δραστηριότητες της Κουμάρα απέβησαν άκαρπες, οπότε στράφηκα, στη συνέχεια, στην εκπαίδευση της Θήση που αφορά στη δημιουργία. Οι εμπειρίες της (τις οποίες έχω συμπτύξει) μας πηγαίνουν λίγο πιο μακριά από τις εκπαιδευτικές ασκήσεις, που περιέγραψε ο Νένθουμ στο τελευταίο κεφάλαιο. Θα ήθελα να τονίσω σε όσους αναγνώστες έχουν σχετικό επιστημονικό προσανατολισμό ότι, όταν ένας άνθρωπος σε ύπνωση αναφέρεται στο θέμα της δημιουργίας, το πλαίσιο αναφοράς του δεν βασίζεται, στην πραγματικότητα, στη γήινη επιστήμη. Θα πρέπει εγώ να δώσω τις καλύτερες δυνατές ερμηνείες στις παρεχόμενες πληροφορίες.
Δρ. Ν: Το πρόγραμμα μαθημάτων των ψυχών, Θήση, φαίνεται πως έχει μεγάλη ποικιλία. Επιθυμώ να μεταφερθώ σε μία άλλη πλευρά της εξάσκησής σου. Η ενέργειά σου χρησιμοποιεί τις ιδιότητες του φωτός, της θερμότητας και της κίνησης για να δημιουργήσει ζωή; Α: (με έκπληξη). Α ... ξέρεις γι' αυτό ... Δρ. Ν: Τι περισσότερο μπορείς να μου πεις; Α: Μόνο ότι αυτό μου είναι οικείο. Δρ. Ν: Δεν θέλω να συζητήσω για τίποτα που θα σε κάνει να νιώσεις άβολα, αλλά θα εκτιμούσα την επιβεβαίωσή σου για συγκεκριμένα βιολογικά αποτελέσματα που απορρέουν από τις πράξεις των ψυχών. Α: (διστάζει). Α ... δεν νομίζω ... Δρ. Ν: (διακόπτω γρήγορα). Τι έχεις δημιουργήσει πρόσφατα, που κάνει την Κουμάρα υπερήφανη για σένα;
Α: (χωρίς αντίσταση). Έχω πείρα στα ψάρια. Δρ. Ν: (συνεχίζω με μία σκόπιμη υπερβολή για να την κάνω να συνεχίσει). Α, άρα, μπορείς να δημιουργήσεις με τη νοητική σου ενέργεια ένα ολόκληρο ψάρι; Α: (προσβεβλημένη). ... Θα πρέπει να με κοροϊδεύετε. Δρ. Ν: Τότε, από πού αρχίζετε; Α: Από τους γόνους, φυσικά. Νόμιζα ότι ξέρατε ...
Δρ. Ν: Απλά επιβεβαιώνω. Πότε πιστεύεις ότι θα είσαι έτοιμη για τα θηλαστικά; Α: (δεν απαντά). Δρ. Ν: Κοίτα, Θήση, αν προσπαθήσεις να συνεργαστείς μαζί μου για μερικά ακόμη λεπτά, σου υπόσχομαι να μη μακρηγορήσω με τις ερωτήσεις μου πάνω σ' αυτό το θέμα. Α: (παύση). Θα δούμε ... Δρ. Ν: Εντάξει, για λόγους στοιχειώδους αποσαφήνισης, πες μου τι κάνεις ακριβώς με την ενέργειά σου για να αναπτύξεις ζωή μέχρι το στάδιο των ψαριών;
Α: (απρόθυμα). Δίνουμε οδηγίες στους ... οργανισμούς ... μέσα στις συνθήκες του περιβάλλοντός τους. Δρ. Ν: Κατά την εκπαίδευσή σου, αυτό το κάνεις σ' έναν κόσμο ή σε πολλούς; Α: Σε περισσότερους από έναν. (Δεν τα αναπτύσσει περαιτέρω, εκτός από τη διευκρίνιση ότι αυτοί οι πλανήτες ήταν «γήινου τύπου»). Δρ. Ν: Σε τι περιβάλλον εργάζεσαι τώρα; Α: Στους ωκεανούς.
Δρ. Ν: Με τη βασική θαλάσσια ζωή, που είναι τα φύκια και το πλαγκτόν; Α: Όταν άρχισα. Δρ. Ν: Εννοείς, πριν δουλέψεις με τους γόνους των ψαριών; Α: Ναι. Δρ. Ν: Δηλαδή, όταν οι ψυχές ξεκινούν να δημιουργούν μορφές ζωής, αρχίζουν με τους μικροοργανισμούς; Α: ... Με μικρά κύτταρα, ναι, και αυτό είναι πολύ δύσκολο να το μάθεις. Δρ. Ν: Γιατί; Α: Τα κύτταρα της ζωής ... η ενέργειά μας δεν μπορεί να αποκτήσει πείρα παρά μόνο αν την οδηγήσουμε να ... αλλάξει τα μόρια. Δρ. Ν: Άρα, στην πραγματικότητα, παράγεις καινούργια χημικά στοιχεία αναμιγνύοντας τα βασικά μοριακά στοιχεία της ζωής με τη ροή της ενέργειάς σου; Α: (γνέφει καταφατικά). Δρ. Ν: Μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένη; Α: Όχι, δεν μπορώ.
Δρ. Ν: Επίτρεψέ μου να προσπαθήσω να το συνοψίσω αυτό και σε παρακαλώ πες μου αν είμαι στο σωστό δρόμο. Μία ψυχή, που γίνεται ειδική με την ίδια τη δημιουργία ζωής, θα πρέπει να μπορεί να διαχωρίζει τα κύτταρα και να δίνει οδηγίες στο DNA και αυτό το κατορθώνεις στέλνοντας στοιχειώδη σωματίδια ενέργειας στο πρωτόπλασμα; Α: Πρέπει να μάθουμε να το κάνουμε αυτό, ναι - να τη συντονίζουμε με την ενέργεια του ήλιου. Δρ. Ν: Γιατί; Α: Διότι κάθε ήλιος έχει διαφορετικά ενεργειακά αποτελέσματα στους κόσμους που τον περιβάλλουν. Δρ. Ν: Τότε γιατί παρεμβαίνετε σε αυτό που, με τρόπο φυσικό, κάνει ο ήλιος με την ενέργειά του στον πλανήτη;
Α: Δεν είναι παρέμβαση. Εξετάζουμε νέες δομές ... μεταλλάξεις ... για να παρακολουθήσουμε και να διαπιστώσουμε ποια λειτουργεί. Ταξινομούμε τις ουσίες, σύμφωνα με τη μέγιστη αποτελεσματική τους χρήση με διαφορετικούς ήλιους. Δρ. Ν: Όταν ένα είδος ζωής εξελίσσεται πάνω σ' έναν πλανήτη, οι περιβαλλοντικές συνθήκες για την επιλογή και προσαρμογή είναι φυσικές ή ευφυείς ψυχές-νόες βελτιώνουν ό,τι συμβαίνει; Α: (με υπεκφυγή). Συνήθως ένας πλανήτης φιλόξενος στη ζωή έχει ψυχές, που παρακολουθούν και ό,τι κάνουμε είναι φυσικό. Δρ. Ν: Πώς μπορούν οι ψυχές να παρακολουθούν και να επηρεάζουν τις βιολογικές ιδιότητες της ανάπτυξης, που εξελίσσονται εδώ και εκατομμύρια χρόνια σ' έναν πρωτογενή κόσμο;
Α: Ο χρόνος δεν υπάρχει σε Γήινα χρόνια για μας. Τον χρησιμοποιούμε όπως μας διευκολύνει για τα πειράματά μας. Δρ. Ν: Εσύ, προσωπικά, δημιουργείς ήλιους στο σύμπαν μας; Α: Έναν ολόκληρο ήλιο; Α, όχι, αυτό είναι πολύ πέρα από τις δυνάμεις μου ... και απαιτεί τις δυνάμεις πολλών. Δημιουργώ σε μικρή κλίμακα μόνο. Δρ. Ν: Τι μπορείς να δημιουργήσεις; Α: Α ... μικρές δέσμες πολύ συμπυκνωμένης ύλης ... που έχει θερμανθεί. Δρ. Ν: Και με τι μοιάζει αυτό που φτιάχνεις, όταν το έχεις τελειώσει; Α: Με μικρά ηλιακά συστήματα. Δρ. Ν: Οι μινιατούρες ήλιοι και πλανήτες σου έχουν το μέγεθος των βράχων, των κτιρίων, του φεγγαριού, για τι ακριβώς μιλάμε εδώ;
Α: (γελάει). Οι ήλιοι μου έχουν το μέγεθος μιας μπάλας του μπάσκετ και οι πλανήτες ... των βόλων ... αυτό είναι ό,τι καλύτερο μπορώ να κάνω. Δρ. Ν: Και γιατί το κάνεις σε μικρή κλίμακα; Α: Για εξάσκηση, ώστε να μπορώ να κάνω μεγαλύτερους ήλιους. Μετά από αρκετή συμπίεση τα άτομα εκρήγνυνται και συμπυκνώνονται, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι αληθινά μεγάλο μόνη μου. Δρ. Ν: Τι εννοείς;
Α: Πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε μαζί ώστε να συνδυάζουμε την ενέργειά μας για καλύτερα αποτελέσματα. Δρ. Ν: Τότε, ποιος κάνει τις πλήρεις θερμοπυρηνικές εκρήξεις, που δημιουργούν τα φυσικά σύμπαντα και αυτό καθαυτό το διάστημα; Α: Η πηγή ... η συμπυκνωμένη ενέργεια των Πρεσβυτέρων. Δρ. Ν: Ω, ώστε η πηγή έχει βοήθεια; Α: Έτσι νομίζω ... Δρ. Ν: Γιατί με την ενέργειά σου μπαίνεις στον κόπο να δημιουργήσεις συμπαντική ύλη και πιο σύνθετη ζωή, όταν η Κουμάρα και οι οντότητες πάνω από αυτήν έχουν ήδη τη σχετική εμπειρία; Α: Περιμένουν να πάμε μαζί τους, όπως κι εκείνοι επιθυμούν να ενώσουν την ολοκληρωμένη ενέργειά τους με τους Πρεσβυτέρους.

Οι ερωτήσεις οι σχετικές με τη δημιουργία πάντα εγείρουν το θέμα της Πρώτης Αιτίας. Η διαγαλαξιακή μάζα, που εξερράγη και προκάλεσε τη γέννηση των αστέρων και των πλανητών μας, ήταν άραγε ένα ατύχημα της φύσης ή σχεδιάστηκε από μία ευφυή δύναμη; Όταν ακούω ανθρώπους, όπως η Θήση, αναρωτιέμαι γιατί οι ψυχές εξασκούνται στην αλυσιδωτή αντίδραση της ενεργειακής ουσίας με μοντέλα μικρής κλίμακας, αν δεν έχουν πρόθεση να φτιάξουν μεγαλύτερα ουράνια σώματα; Δεν συνάντησα κανέναν άνθρωπο του Επιπέδου VI και άνω ώστε να τεκμηριώσω πώς θα μπορούσαν να εξελίξουν περαιτέρω τις δυνάμεις της δημιουργίας.

Φαίνεται ότι, αν οι ψυχές πράγματι προοδεύουν, θα αναμενόταν οι οντότητες σ' αυτό το επίπεδο να ασχοληθούν με τη γέννηση των πλανητών και την ανάπτυξη μορφών ζωής ικανών για υψηλότερη νοημοσύνη, για να τις χρησιμοποιήσουν οι ψυχές.

Αφού σκέφτηκα πολύ γιατί οι λιγότερο τέλειες ψυχές θα πρέπει να ασχολούνται με τη δημιουργία, κατέληξα στο εξής συμπέρασμα. Σε όλες τις ψυχές δίνεται η ευκαιρία να συμμετάσχουν στην ανάπτυξη των κατώτερων μορφών νοήμονος ζωής ώστε να εξελίξουν τους εαυτούς τους. Η ίδια αυτή αρχή θα μπορούσε, επίσης, να εφαρμοστεί και ως προς την αιτία για την οποία οι ψυχές ενσαρκώνονται σε φυσική μορφή. Σύμφωνα με τη Θήση, η υπέρτατη ευφυΐα, την οποία αποκαλεί πηγή, έχει δημιουργηθεί από ένα συνδυασμό δημιουργών (τους Πρεσβυτέρους), που ενώνουν την ενέργειά τους για να γεννήσουν σύμπαντα. Την ίδια άποψη μου εξέφρασαν με διάφορους τρόπους και άλλοι άνθρωποι, όταν μου μιλούσαν για τη συνδυασμένη δύναμη των παλαιών ψυχών, που δεν επανενσαρκώνονται πλέον.

Η έννοια αυτή δεν είναι καινούργια. Για παράδειγμα, η ιδέα ότι δεν έχουμε ένα μοναδικό Θεό ως κεφαλή είναι η φιλοσοφία των Ζαϊνιστών στην Ινδία. Οι Ζαϊνιστές πιστεύουν ότι πλήρως τελειοποιημένες ψυχές, που ονομάζονται Σίντας, αποτελούν μία ομάδα συμπαντικών δημιουργών. Οι ψυχές αυτές είναι εντελώς ελευθερωμένες από περαιτέρω μετενσαρκώσεις. Κάτω από αυτές βρίσκονται οι ψυχές Αρχάτ, εξελιγμένοι διαφωτιστές, οι οποίοι ενσαρκώνονται ακόμα μαζί με τρεις χαμηλότερες διαβαθμίσεις εξελισσόμενων ψυχών.

Για τους Ζαϊνιστές, η πραγματικότητα είναι άπλαστη και αιώνια. Άρα, οι Σίντας δεν χρειάζονται κανένα δημιουργό. Οι περισσότερες Ανατολικές φιλοσοφίες αρνούνται αυτήν τη δοξασία του Ζαϊνισμού για χάρη ενός θεϊκού διοικητικού συμβουλίου, που έχει δημιουργηθεί από έναν επικεφαλής δημιουργό. Αυτή η άποψη είναι περισσότερο ευπρόσδεκτη στη Δυτική σκέψη.

Με ορισμένους ανθρώπους είναι δυνατόν να καλύψουμε μεγάλη ποικιλία θεμάτων σε συμπυκνωμένες χρονικές περιόδους. Νωρίτερα, η Θήση είχε υπαινιχθεί την ύπαρξη νοήμονος ζωής σε άλλους κόσμους, όταν αναφέρθηκε στην κοσμική εκπαίδευση της ψυχής. Από αυτό προκύπτει μία άλλη πλευρά για τη ζωή της ψυχής, που ίσως είναι δύσκολο να την αποδεχθούν πολλοί από μας. Ένα μικρό ποσοστό των ανθρώπων που έρχονται σε μένα, οι παλαιότερες συνήθως, εξελιγμένες ψυχές, μπορούν να θυμηθούν ότι υπήρξαν κάποτε σε παράξενες, μη ανθρώπινες μορφές νοήμονος ζωής, σε άλλους κόσμους.

Οι αναμνήσεις τους από τις συνθήκες αυτών των ζωών, τις φυσικές λεπτομέρειες και την πλανητική τοποθεσία σε σχέση με το σύμπαν μας, είναι σχετικά σύντομες και θολές. Αναρωτήθηκα αν η Θήση είχε καθόλου σχετικές εμπειρίες πολύ παλιά κι έτσι άνοιξα το θέμα για λίγα λεπτά, για να δω πού θα μπορούσε να οδηγήσει την έρευνα.

Δρ. Ν: Πριν από λίγο ανέφερες άλλους φυσικούς κόσμους, εκτός από τη Γη, που είναι διαθέσιμοι στις ψυχές. Α: (διστακτική). Ναι ... Δρ. Ν: (με φυσικότητα). Και υποθέτω ότι μερικοί απ' αυτούς τους πλανήτες συντηρούν νοήμονα ζωή που χρησιμεύει σε ψυχές, οι οποίες επιθυμούν να ενσαρκωθούν;
Α: Αυτό είναι αλήθεια· υπάρχουν πολλές σχολικές αυλές. Δρ. Ν: Συζητάς ποτέ με άλλες ψυχές για τις πλανητικές σχολικές τους αυλές; Α: (μεγάλη παύση). Δεν έχω κλίση σε κάτι τέτοιο - δεν με έλκουν αυτά - τα άλλα σχολεία. Δρ. Ν: Θα μπορούσες να μου δώσεις μια ιδέα· πώς είναι αυτά; Α: Εεε, μερικά είναι ... αναλυτικά σχολεία. Άλλοι είναι, βασικά, νοητικοί κόσμοι ... λεπτά, φευγαλέα μέρη ... Δρ. Ν: Τι θα σκεφτόσουν για το σχολείο της Γης, αν το σύγκρινες με αυτά;
Α: Το σχολείο της Γης είναι ακόμα ανασφαλές. Βρίθει από την πικρία των ανθρώπων, επειδή τους λένε ψέματα, είναι γεμάτο με τον ανταγωνισμό των αρχηγών του. Υπάρχει τόσος πολύς φόβος που πρέπει κανείς να ξεπεράσει εδώ! Είναι ένας κόσμος σε αντιπαράθεση, διότι υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ πάρα πολλών ανθρώπων. Άλλοι κόσμοι έχουν μικρούς πληθυσμούς, με μεγαλύτερη αρμονία. Ο πληθυσμός της Γης αυξάνεται αριθμητικά πολύ πιο γρήγορα από τη διανοητική του εξέλιξη. Δρ. Ν: Αυτό σημαίνει ότι θα προτιμούσες να εκπαιδεύεσαι σε άλλον πλανήτη;
Α: Όχι, γιατί, παρ' όλες τις αντιπαραθέσεις και τη σκληρότητα, υπάρχει εδώ πάθος και γενναιότητα. Μου αρέσει να δουλεύω μέσα σε συνθήκες κρίσης. Να δημιουργώ τάξη από την αταξία. Όλοι γνωρίζουμε ότι η Γη είναι ένα δύσκολο σχολείο. Δρ. Ν: Άρα, το ανθρώπινο σώμα δεν είναι ένας φιλόξενος οργανισμός για τις ψυχές; Α: ... Υπάρχουν πιο εύκολες μορφές ζωές ... που βρίσκονται σε μικρότερη αντίφαση με τον εαυτό τους ... Δρ. Ν: Πώς θα μπορούσες, άραγε, να το ξέρεις αυτό, αν η ψυχή σου δεν είχε υπάρξει σε άλλη μορφή ζωής; Αφού έκανα αυτό το κατάλληλο άνοιγμα στη συζήτηση, η Θήση άρχισε να μιλά για τότε που ήταν ένα μικρό πλάσμα, το οποίο πετούσε σ' ένα άγνωστο για μας περιβάλλον, σ' έναν κόσμο που πέθαινε και όπου ήταν δύσκολο να αναπνεύσεις. Από τις περιγραφές της, ήταν προφανές ότι ο ήλιος αυτού του πλανήτη περνούσε σε στάδιο νόβα. Η φωνή της κόμπιαζε και η αναπνοή της ήταν γρήγορη και κοφτή.

Η Θήση είπε ότι έζησε σ' αυτόν τον κόσμο, σε μία υγρή ζούγκλα, μ' έναν νυχτερινό ουρανό πυκνοκατοικημένο από τόσα αστέρια, που δεν υπήρχαν ενδιάμεσα σκοτεινές ζώνες. Αυτό μ' έκανε να σκεφτώ ότι βρισκόμουν κοντά στο κέντρο ενός γαλαξία, ίσως του δικού μας. Είπε, επίσης, ότι στο σύντομο χρονικό διάστημα, που έζησε σ' αυτόν τον κόσμο, υπήρξε μία πολύ νεαρή ψυχή και η Κουμάρα ήταν η σύμβουλός της. Όταν ο κόσμος αυτός δεν μπορούσε πια να υποστηρίζει τη ζωή, έπρεπε να έρθουν στη Γη για να συνεχίσουν να δουλεύουν μαζί. Μου ειπώθηκε ότι υπήρχε μία συγγένεια μεταξύ της νοητικής ανάπτυξης της ζωής στη Γη και εκείνου, που είχε βιώσει νωρίτερα. Αυτή η ιπτάμενη φυλή των ανθρώπων απέκτησε το φόβο, απομονώθηκε και έγιναν επικίνδυνοι ο ένας για τον άλλον.

Επίσης, όπως και στη Γη, οι οικογενειακές συμμαχίες ήταν σημαντικές κι αντιπροσώπευαν μια έκφραση πίστης και αφοσίωσης. Ενώ κατηύθυνα σ' αυτήν την πλεύση τις ερωτήσεις, υπήρξε μία περαιτέρω εξέλιξη. Δρ. Ν: Πιστεύεις ότι υπάρχουν κι άλλες ψυχές πάνω στη Γη, που είχαν κι αυτές φυσικές ζωές, σ' αυτόν το νεκρό πια κόσμο; Α: (παύση και μετά, χωρίς να μπορεί να συγκρατηθεί). Συγκεκριμένα, έχω γνωρίσει μία. Δρ. Ν: Κάτω από ποιες συνθήκες;

Α: (γελάει). Γνώρισα έναν άντρα σ' ένα πάρτυ, πριν από λίγο καιρό. Με αναγνώρισε, όχι εξωτερικά, αλλά με τη σκέψη. Ήταν μία περίεργη συνάντηση. Έχασα την ισορροπία μου, όταν με πλησίασε και έπιασε το χέρι μου. Όταν είπε ότι με ήξερε, νόμιζα ότι με φλέρταρε. Δρ. Ν: Και μετά τι έγινε;

Α: (απαλά). Ήμουνα ζαλισμένη, πράγμα περίεργο για μένα. Ήξερα ότι κάτι υπήρχε μεταξύ μας. Νόμιζα ότι ήταν ερωτικό. Τώρα μπορώ να το δω ξεκάθαρα. Ήταν ο Ίκακ (αυτό το όνομα προφέρεται μ' έναν ξερό ήχο από το βάθος του λαιμού της). Μου είπε ότι κάποτε ήμασταν μαζί σ' ένα πολύ μακρινό μέρος, όπου υπήρχαν και ένας-δυο ακόμα ... Δρ. Ν: Ανέφερε τίποτε άλλο γι' αυτούς; Α: (σβησμένα). Όχι ... αναρωτιέμαι ... θάπρεπε να τους ξέρω ... Δρ. Ν: Είπε τίποτε άλλο ο Ίκακ για την προηγούμενη φυσική σας σχέση σ' εκείνον τον κόσμο; Α: Όχι. Είδε ότι είχα μπερδευτεί. Ούτως ή άλλως δεν ήξερα για τι πράγμα μιλούσε τότε. Δρ. Ν: Πώς θα μπορούσε να γνωρίζει συνειδητά κάτι γι' αυτόν τον πλανήτη, ενώ εσύ δεν τον γνώριζες; Α: (μπερδεμένη). Είναι ... πιο μπροστά από μένα ... ξέρει την Κουμάρα (μάλλον μονολογώντας) Τι κάνει εδώ; Δρ. Ν: Γιατί δεν ολοκληρώνεις όσα μου έλεγες γι' αυτόν στο πάρτυ; Α: (γελάει πάλι). Νόμιζα πως προσπαθούσε απλά να με φλερτάρει. Ήταν παράξενο, γιατί ένιωθα μια έλξη προς αυτόν. Είπε πως ήμουνα πολύ γοητευτική, κάτι που δεν ακούω συνήθως από τους άντρες. Υπήρχαν κάποιες αναλαμπές στο μυαλό μου ότι είχαμε ξαναβρεθεί στο παρελθόν ... σαν αποσπάσματα από μία ονειρική αλληλουχία. Δρ. Ν: Πώς τελείωσε η συζήτησή σας μ' αυτόν τον άντρα; Α: Είδε την αμηχανία μου. Υποθέτω ότι σκέφτηκε πως θα ήταν καλύτερα να μην έχουμε επαφή, γιατί δεν τον έχω ξαναδεί από τότε. Τον έχω σκεφτεί, όμως, και ίσως να ιδωθούμε πάλι ...

Πιστεύω ότι οι ψυχές διασχίζουν το χρόνο και το χώρο προκειμένου να συναντήσουν η μία την άλλη. Πρόσφατα, είχα την περίπτωση δύο ανθρώπων, που ήταν στενοί φίλοι και ήρθαν σε μένα ταυτόχρονα για αναδρομή. Όχι μόνο υπήρξαν αδελφές ψυχές σε πολλές προηγούμενες ζωές πάνω στη Γη, αλλά και είχαν ζευγαρώσει ως νοήμονα όντα, με τη μορφή ψαριού, σ' έναν όμορφο, υδάτινο κόσμο.

Και οι δύο θυμήθηκαν τη χαρά του υποβρύχιου παιχνιδιού, με τη σκληρή επιφάνεια των σωμάτων τους και τον τρόπο που ανέβαιναν στην επιφάνεια του νερού για «να κρυφοκοιτάξουν». Κανείς από τους δύο δεν μπόρεσε να θυμηθεί πολλά γι' αυτόν τον πλανήτη ή τι συνέβη στο γένος αυτών των θαλάσσιων όντων. Ίσως αυτό να αποτελούσε μέρος ενός αποτυχημένου Γήινου πειράματος, πολύ πριν αναπτυχθεί κάποιο επίγειο θηλαστικό και γίνει το πιο υποσχόμενο είδος στη Γη για τις ψυχές. Υποψιάζομαι ότι ο πλανήτης αυτός δεν ήταν η Γη, διότι υπάρχουν και άλλοι που μου έχουν πει ότι έζησαν σ' ένα υδάτινο περιβάλλον, το οποίο ξέρουν ότι δεν ήταν γήινο. Ένας από αυτούς μου είπε: «Ο υδάτινος κόσμος μου ήταν πολύ ζεστός και καθαρός, γιατί είχαμε τρεις ήλιους από πάνω μας. Το γεγονός ότι δεν υπήρχε καθόλου σκοτάδι κάτω από το νερό ήταν ανακουφιστικό και μας διευκόλυνε πολύ στο χτίσιμο των καταλυμάτων μας». Έχω συχνά αναρωτηθεί αν τα όνειρα που βλέπουμε τη νύχτα, ότι πετάμε, ότι αναπνέουμε κάτω από το νερό κι ότι γενικά λειτουργούμε με διάφορους μη ανθρώπινους τρόπους, σχετίζονται με τις παλαιότερες εμπειρίες μας σε άλλα περιβάλλοντα.

Όταν είχα αρχίσει την έρευνά μου για τις ψυχές, είχα μια υποψία ότι οι άνθρωποι, που θα μπορούσαν να θυμηθούν άλλους κόσμους, θα μου έλεγαν ότι είχαν ζήσει στο δικό μας γαλαξία, μάλιστα κοντά στον ήλιο. Ήμουν αρκετά αφελής. Η Γη βρίσκεται σ' ένα αραιό τμήμα του Γαλαξία μας, μαζί με άλλα οκτώ μόνο άστρα, που απέχουν δέκα έτη φωτός από τον ήλιο. Γνωρίζουμε ότι ο Γαλαξίας μας έχει πάνω από διακόσια δισεκατομμύρια άστρα μέσα σ' ένα σύμπαν, το οποίο υπολογίστηκε πρόσφατα ότι έχει περίπου εκατό δισεκατομμύρια γαλαξίες.

Οι κόσμοι γύρω από τους ήλιους, που μπορούν να υποστηρίξουν τη ζωή, αποτελούν έναν αριθμό ιλιγγιώδη για κάθε φαντασία. Σκεφτείτε ότι αν ένα μικρό μόνο τμήμα από το 1% των άστρων του Γαλαξία μας είχε πλανήτες με νοήμονα ζωή χρήσιμη στις ψυχές, ο αριθμός αυτός πάλι θα υπολογιζόταν σε εκατομμύρια.

Από όσες πληροφορίες μπορώ να συγκεντρώσω, χάρη σε αυτούς που είναι πρόθυμοι και μπορούν να συζητήσουν μαζί μου προηγούμενες αποστολές τους, οι ψυχές στέλνονται σε οποιονδήποτε κόσμο διαθέτει κατάλληλες, νοήμονες μορφές ζωής. Από όλα τα άστρα που μας είναι γνωστά, μόνο το 4% είναι σαν το ήλιο μας. Προφανώς, αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τις ψυχές. Οι πλανητικές τους ενσαρκώσεις δεν συνδέονται με κόσμους γήινου τύπου ή με νοήμονα δίποδα, που περπατούν πάνω στο έδαφος. Οι ψυχές, που έχουν υπάρξει σε άλλους κόσμους, μου λένε ότι έχουν συμπαθήσει κάποιους και επιστρέφουν σ' αυτούς (όπως στη Γη), περιοδικά, για μια σειρά από ζωές. Δεν μου έτυχαν, όμως, πολλοί άνθρωποι, που να μπορούν να θυμηθούν συγκεκριμένες λεπτομέρειες για τη ζωή σε άλλους κόσμους. Αυτό μπορεί να οφείλεται στην έλλειψη εμπειρίας, σε μία απώθηση μνήμης ή στις φραγές που βάζουν οι δάσκαλοι-οδηγοί για να μη νιώσουμε άσχημα από τις αναμνήσεις σε μη γήινα σώματα.

Όσοι άνθρωποι μπόρεσαν να αναφερθούν στις εμπειρίες τους σε άλλους κόσμους λένε ότι, πριν έρθουν στη Γη, οι ψυχές συχνά τοποθετούνται σε σώματα με χαμηλότερη νοημοσύνη από αυτά των ανθρώπων. (το αντίθετο απ' ό,τι στην Περίπτωση της Θήσης). Από τη στιγμή, πάντως, που μπαίνουν σ' ένα ανθρώπινο σώμα, δεν στέλνονται πάλι ποτέ πίσω στην κλίμακα της νοητικής εξέλιξης. Ωστόσο, οι αντιθέσεις ανάμεσα στους διαφορετικούς κόσμους μπορεί να είναι μεγάλες και τα παράπλευρα ταξίδια εκτός Γης όχι πάντα ευχάριστα. Ένας πελάτης μου, στο μέσο επίπεδο εξέλιξης, τοποθετήθηκε ως εξής: «Μετά από μία μακρά σειρά ανθρώπινων ζωών, είπα στον οδηγό μου ότι χρειαζόμουν ένα διάλειμμα από τη Γη, για ένα διάστημα, σ' ένα άλλου είδους περιβάλλον. Αυτός με προειδοποίησε: «μπορεί να μη σου αρέσει αυτή η αλλαγή, τώρα, διότι έχεις εξοικειωθεί πάρα πολύ με τις ιδιότητες του ανθρώπινου μυαλού και σώματος».

Ο πελάτης μου, όμως, επέμενε και αμέσως του δόθηκε ζωή σ' έναν κόσμο, τον οποίο περιέγραψε ως «έναν παστέλ κόσμο, όπου ζούσε ανάμεσα σε μια φυλή μικρών, κοντόχοντρων όντων. Ήταν άτομα σκεπτικά και μελαγχολικά, με μικροσκοπικά κατάλευκα πρόσωπα, που δεν γελούσαν ποτέ. Χωρίς το ανθρώπινο γέλιο και τη σωματική ευλυγισία, αποσυντονίστηκα κι έκανα ελάχιστη πρόοδο». Η αποστολή θα πρέπει να ήταν ιδιαίτερα δύσκολη γι' αυτό το άτομο, αν αναλογιστούμε ότι το χιούμορ και το γέλιο αποτελεί τεκμήριο γνησιότητας της ζωής της ψυχής στον πνευματικό κόσμο.

Πλησίαζα πια στην τελική φάση της συνεδρίας μου με την Περίπτωση 23. Ήταν απαραίτητο να χρησιμοποιήσω πρόσθετες τεχνικές εμβάθυνσης, διότι ήθελα η Θήση να φτάσει στους υψηλότερους και πιο απομακρυσμένους χώρους του υπερσυνειδητού της νου, ώστε να μου μιλήσει για το χωρο-χρόνο και την πηγή.

Δρ. Ν: Θήση, φτάνουμε στο τέλος του χρόνου μας και θέλω να στρέψεις την προσοχή σου ξανά προς την πηγή-δημιουργό. (παύση). Θα το κάνεις αυτό για μένα; Α: Ναι. Δρ. Ν: Είπες ότι ο τελικός σκοπός των ψυχών ήταν η αναζήτηση της ένωσής τους με την υπέρτατη πηγή της δημιουργικής ενέργειας - το θυμάσαι; Α: ... Η πράξη της ένωσης, ναι. Δρ. Ν: Πες μου, η πηγή κατοικεί σε κάποιο ειδικό κεντρικό διάστημα στον πνευματικό κόσμο; Α: Η πηγή είναι ο πνευματικός κόσμος. Δρ. Ν: Τότε, γιατί οι ψυχές αναφέρονται στο «φτάσιμο» σ' έναν πυρήνα της πνευματικής ζωής; Α: Όταν είμαστε νεαρά πνεύματα, αν και νιώθουμε τη δύναμη παντού γύρω μας, αισθανόμαστε ότι ... είμαστε στις παρυφές της. Καθώς ενηλικιωνόμαστε συνειδητοποιούμε την ύπαρξη μιας συμπυκνωμένης δύναμης, αλλά πρόκειται για την ίδια αίσθηση. Δρ. Ν: Έστω κι αν το έχεις ονομάσει αυτό το μέρος των Πρεσβυτέρων; Α: Ναι, είναι μέρος της συμπυκνωμένης δύναμης της πηγής, που μας στηρίζει ως ψυχές. Δρ. Ν: Λοιπόν, συσσωρεύοντας όλη αυτήν τη δύναμη μαζί σε μία ενεργειακή πηγή, θα μπορούσες να περιγράψεις τον δημιουργό με πιο ανθρώπινους όρους; Α: Ως το υπέρτατο ον, που δεν έχει καθόλου εγώ και το οποίο αγωνιζόμαστε να γίνουμε. Δρ. Ν: Αν η πηγή αντιπροσωπεύει ολόκληρο τον πνευματικό κόσμο, σε τι διαφέρει αυτός ο νοητικός τόπος από τα φυσικά σύμπαντα με τα αστέρια, τους πλανήτες και τα έμβια όντα τους; Α: Τα σύμπαντα δημιουργούνται - για να ζουν και να πεθαίνουν - για τη χρήση της πηγής. Ο τόπος των πνευμάτων ... είναι η πηγή. Δρ. Ν: Φαίνεται να ζούμε σ' ένα σύμπαν που διευρύνεται και μπορεί να συρρικνωθεί πάλι και, εν τέλει, να πεθάνει. Από τη στιγμή που ζούμε σ' ένα χώρο με χρονικούς περιορισμούς, πώς μπορεί αυτός καθαυτός ο πνευματικός κόσμος να είναι άχρονος;

Α: Διότι εδώ ζούμε σε μη-χώρο που είναι άχρονος ... εκτός από συγκεκριμένες ζώνες. Δρ. Ν: Εξήγησέ μου, σε παρακαλώ, τι είναι αυτές οι ζώνες; Α: Είναι ... αλληλοσυνδεόμενες πόρτες ... ανοίγματα για μας, ώστε να περνάμε σ' ένα φυσικό χρονικό σύμπαν. Δρ. Ν: Πώς μπορούν οι χρονο-πόρτες να υπάρχουν στο μη-χώρο; Α: Τα ανοίγματα είναι σαν κατώφλια μεταξύ των πραγματικοτήτων. Δρ. Ν: Αν, τότε, ο πνευματικός κόσμος δεν έχει διαστάσεις, τι είδους πραγματικότητα είναι αυτή;
Α: Μία διαρκής πραγματικότητα, σε αντίθεση με τις πραγματικότητες των κόσμων των διαστάσεων που μετατοπίζονται, οι οποίοι είναι υλικοί και αλλάζουν. Δρ. Ν: Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον έχουν καμία σχέση με τις ψυχές που ζουν στον πνευματικό κόσμο; Α: Μόνο ως μέσο για την κατανόηση της αλληλουχίας σε φυσική μορφή. Το να ζεις εδώ ... είναι κάτι ... αμετάβλητο ... για όσους από μας δεν περνάμε πύλες μέσα σ' ένα σύμπαν υλικό και χρονικό. Σημείωση : Μία μείζων εφαρμογή των χρονικών πυλών που χρησιμοποιούν οι ψυχές, θα εξεταστεί στο επόμενο κεφάλαιο της επιλογής ζωής.
Δρ. Ν: Αναφέρεσαι στα σύμπαντα στον πληθυντικό. Αυτά είναι άλλα φυσικά σύμπαντα απ' αυτό που περιλαμβάνει τη Γη; Α: (αόριστα). Υπάρχουν ... διαφορετικές πραγματικότητες που ταιριάζουν στην πηγή. Δρ. Ν: Ισχυρίζεσαι ότι οι ψυχές μπορούν να μπουν σε διάφορα δωμάτια διαφορετικών φυσικών πραγματικοτήτων μέσα από πνευματικές εισόδους; Α: (γνέφει καταφατικά). Ναι, μπορούν - και το κάνουν.

Πριν κλείσω τη συνεδρία με αυτήν την εξελιγμένη ψυχή, θα έπρεπε να προσθέσω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, που βρίσκονται σε βαθιά ύπνωση, είναι σε θέση να δουν πέρα από τη Γήινη πραγματικότητα του τρισδιάστατου χώρου και άλλες εναλλακτικές πραγματικότητες του άχρονου. Σε υποσυνείδητη κατάσταση, οι άνθρωποι σε κατάσταση ύπνωσης, βιώνουν μια γραμμική, εξελικτική σειρά του χρόνου με τις παρελθούσες και τωρινές ζωές τους, η οποία μοιάζει με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται το χρόνο όταν είναι σε συνειδητή κατάσταση. Υπάρχει, όμως, διαφορά όταν εισέρχονται στον υπερσυνείδητο νου και στον πνευματικό κόσμο.

Εδώ βλέπουν το τώρα του χρόνου ως μία ομοιογενή μονάδα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Λίγα δευτερόλεπτα στον πνευματικό κόσμο φαίνεται ότι αντιστοιχούν με χρόνια στη Γη. Όταν τελειώνουν οι συνεδρίες τους, συχνά οι άνθρωποι εκφράζουν την έκπληξή τους για τον τρόπο που ενοποιείται ο χρόνος στον πνευματικό κόσμο.

Η κβαντομηχανική είναι ένας σύγχρονος κλάδος της φυσικής επιστήμης, ο οποίος ερευνά όλες τις υποατομικές κινήσεις υπό το πρίσμα των επιπέδων της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας, όπου όλα τα πράγματα στη ζωή εννοούνται τελικά ότι είναι μη στερεά και υφίστανται σε ένα ενοποιημένο πεδίο. Πηγαίνοντας πέρα από τους φυσικούς νόμους της βαρύτητας του Νεύτωνα, τα στοιχεία της δράσης στο χρόνο θεωρούνται, επίσης, ότι έχουν ενοποιηθεί από τη συχνότητα των κυμάτων του φωτός και την κινητική ενέργεια. Από τη στιγμή που δείχνω ότι οι ψυχές πράγματι βιώνουν αισθήματα από το πέρασμα του χρόνου μ' ένα χρονολογικό τρόπο στον πνευματικό κόσμο, αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την ιδέα της ενότητας του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος; Η απάντηση είναι όχι.

Η έρευνά μου δείχνει ότι η ψευδαίσθηση του παρερχόμενου χρόνου δημιουργείται και υποστηρίζεται για εκείνες τις ψυχές, που έρχονται προς και από τις φυσικές διαστάσεις (που έχουν συνηθίσει σε τέτοιες βιολογικές αντιδράσεις, όπως είναι η γήρανση), οπότε μπορεί εύκολα να εκτιμήσουν την πρόοδό τους. Άρα, μου φαίνεται λογικό το ότι οι κβαντομηχανικοί υποθέτουν πως ο χρόνος αντί να είναι κάτι απόλυτο, αποτελούμενο από τρεις περιόδους, είναι απλά μια έκφραση της αλλαγής.

Όταν οι άνθρωποι σε κατάσταση ύπνωσης μου περιγράφουν ότι ως ψυχές ταξιδεύουν πάνω σε γραμμές, που καμπυλώνουν, σκέφτομαι τις θεωρίες περί χωρο-χρόνου εκείνων των αστροφυσικών, που πιστεύουν ότι το φως και η κίνηση είναι μία ενότητα του χρόνου και του χώρου, η οποία καμπυλώνεται πάλι πίσω στον εαυτό της. Λένε ότι αν ο χώρος καμπυλώσει αρκετά δραστικά, ο χρόνος σταματά. Πράγματι, όταν ακούω τους πελάτες μου να συζητούν για ζώνες χρόνου και τούνελ περάσματος σε διαφορετικές διαστάσεις, σκέπτομαι τις ομοιότητες με τις πρόσφατες αστρονομικές θεωρίες για το φυσικό διάστημα, που περιελίσσεται ή περιστρέφεται σε κοσμικές καμπύλες, οι οποίες δημιουργούν «στόμια» από υπερδιάστημα και μαύρες τρύπες, που μπορεί να μας οδηγήσουν έξω από το τρισδιάστατο σύμπαν μας. Ίσως οι έννοιες του χωρό-χρονου της αστροφυσικής και της μεταφυσικής να προσεγγίζουν η μία την άλλη.

Έχω πει στους ανθρώπους σε κατάσταση ύπνωσης ότι αν ο πνευματικός κόσμος τούς φαίνεται στρογγυλός και μοιάζει να καμπυλώνει, όταν ταξιδεύουν με ταχύτητα ως ψυχές, θα μπορούσε τότε να είναι μία πεπερασμένη, κλειστή σφαίρα. Εκείνοι αρνούνται την ιδέα οποιουδήποτε ορίου, αλλά οι πληροφορίες που μου δίνουν, πέρα από τις μεταφορικές τους περιγραφές, είναι ελάχιστες. Η Περίπτωση 23 λέει ότι ο ίδιος ο πνευματικός κόσμος είναι η πηγή της δημιουργίας. Μερικοί έχουν αποκαλέσει αυτό το μέρος καρδιά ή πνοή του Θεού. Η Περίπτωση 22 περιέγραψε το χώρο των ψυχών ως «ύφασμα» και είχα και άλλους ανθρώπους, που έδωσαν στον πνευματικό κόσμο την εικόνα «πτυχών ενός υφάσματος χωρίς ραφές, το οποίο θροΐζει μπρος πίσω».

Μερικές φορές, αυτοί οι άνθρωποι έχουν την αίσθηση ενός απαλού κυματισμού από την ενέργεια του φωτός, το οποίο έχει περιγραφεί ως «κύματα» (ή δακτύλιοι), που περιστρέφονται εξωτερικά, μέσα σε «μία λίμνη με νερό που έχει αναδευτεί». Κανονικά, για τους ανθρώπους, που βρίσκονται σε υπερσυνείδητη κατάσταση, η γεωγραφία των χώρων των ψυχών έχει υφή απαλή και ανοιχτή, χωρίς τα χαρακτηριστικά της βαρύτητας, της θερμοκρασίας, της πίεσης, της ύλης ή ενός ρολογιού, που σχετίζεται με ένα χαοτικό φυσικό σύμπαν. Όταν, όμως, επιχειρώ να χαρακτηρίσω ολόκληρο τον πνευματικό κόσμο ως ένα «κενό», οι άνθρωποι που είναι σε ύπνωση αντιδρούν σε μια τέτοια ιδέα. Αν και οι περιπτώσεις μου δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν πλήρως τον τόπο όπου διαμένουν, οι ψυχές τους είναι όλες απόλυτα ειλικρινείς ως προς την ύστατη πραγματικότητά του γι' αυτές. Ένας άνθρωπος που είναι σε ύπνωση, δεν βλέπει τον πνευματικό κόσμο ούτε σε μακρινή ούτε σε κοντινή απόσταση από το φυσικό μας σύμπαν. Ωστόσο, κάθε φορά που συγκρίνουν τις εμπειρίες τους ως ψυχές από τη ζωή τους στη Γη, κατά έναν παράξενο τρόπο, περιγράφουν την πνευματική ουσία ως ελαφριά ή βαριά, πυκνή ή αραιή, μεγάλη ή μικρή.

Ενώ η απόλυτη πραγματικότητα του πνευματικού κόσμου εμφανίζεται ως διαρκής στο μυαλό των ανθρώπων σε κατάσταση ύπνωσης, δεν συμβαίνει το ίδιο με τις αναφορές τους για άλλες φυσικές διαστάσεις. Έχω την αίσθηση ότι τα σύμπαντα, πέρα από το δικό μας, δημιουργούνται για να προσφερθούν περιβάλλοντα κατάλληλα για την ανάπτυξη ψυχών, με όντα, που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Ένα εξελιγμένο άτομο μου είπε ότι είχε ζήσει σ' έναν αριθμό κόσμων, κατά τη μακρά του ύπαρξη, χωρίς να έχει διαχωρίσει ποτέ την ψυχή του ταυτόχρονα πάνω από δύο φορές. Κάποιες ενήλικες ζωές του διήρκεσαν γι' αυτόν μονάχα λίγους μήνες, σε γήινο χρόνο, εξ αιτίας των τοπικών πλανητικών συνθηκών και της μικρής διάρκειας ζωής της κυρίαρχης έμβιας ζωής.

Ενώ μιλούσαμε για έναν «παραδεισένιο πλανήτη» με λίγους ανθρώπους και μία πιο ήσυχη και απλούστερη εκδοχή της Γης, πρόσθεσε ότι ο κόσμος αυτός δεν ήταν μακριά από το Γη. «Α!», τον διέκοψα, «τότε θα πρέπει να απέχει λίγα μόνο έτη φωτός από τη Γη». Μου εξήγησε υπομονετικά ότι ο πλανήτης δεν βρισκόταν στο σύμπαν μας, βρισκόταν όμως πιο κοντά στη Γη από πολλούς άλλους πλανήτες του γαλαξία μας.

Είναι σημαντικό για τον αναγνώστη να κατανοήσει ότι οι άνθρωποι, όταν θυμούνται πως έχουν ζήσει σε άλλους κόσμους, φαίνεται ότι δεν περιορίζονται από τον καταναγκασμό των διαστάσεων του δικού μας σύμπαντος. Όταν οι ψυχές κάνουν διαγαλαξιακά ταξίδια σε πλανήτες ή ταξιδεύουν δια μέσου των διαστάσεων, υπολογίζουν το ταξίδι σύμφωνα με το χρόνο που απαιτείται για να φτάσουν στους προορισμούς τους, μέσα από την ενέργεια του τούνελ από τον πνευματικό κόσμο. Κάποιες ακόμα παράμετροι είναι το μέγεθος της διαστημικής περιοχής και η σχετική θέση των κόσμων μεταξύ τους. Έχοντας ακούσει αναφορές σχετικές με πραγματικότητες πολλαπλών διαστάσεων από ορισμένους πελάτες μου, έχω σχηματίσει την εντύπωση πως όλες αυτές οι ροές των διαστάσεων εκβάλλουν σ' ένα μεγάλο ποταμό του πνευματικού κόσμου.

Αν μπορούσα να ξεχωρίσω όλες αυτές τις διαφορετικές πραγματικότητες, που εδρεύουν στα μυαλά των ανθρώπων, θα ήταν σαν να ξεφλούδιζα μια αγκινάρα μέχρι να φτάσω στην καρδιά, στο κέντρο της. Υπέβαλα ερωτήσεις στην Θήση για πολλή ώρα και είδα ότι είχε αρχίσει να κουράζεται. Λίγοι άνθρωποι μπορούν να διατηρήσουν το επίπεδο αυτής της πνευματικής προσληπτικότητας επί μεγάλο χρονικό διάστημα. Αποφάσισα να τελειώσω τη συνεδρία με λίγες ερωτήσεις σχετικές με τη γένεση του συνόλου της δημιουργίας.

Δρ. Ν: Θήση, θα ήθελα κλείνοντας να σε ρωτήσω περισσότερα για την πηγή. Έχεις υπάρξει επί πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ψυχή· πώς συσχετίζεις, λοιπόν, τον εαυτό σου με το εν της δημιουργίας, που μου ανέφερες προηγουμένως; Α: (μεγάλη παύση). Με αισθήσεις κίνησης. Στην αρχή, γίνεται μία φυγόκεντρη αποδημία της ψυχικής μας ενέργειας από την πηγή. Στη συνέχεια, οι ζωές μας ξοδεύονται κινούμενες κεντρομόλα ... προς τη σύγκλιση και τη συνένωση ... Δρ. Ν: Κάνεις να φαίνεται αυτή η διαδικασία σαν ένας ζωντανός οργανισμός, που διευρύνεται και συρρικνώνεται. Α: ... Υπάρχει μια εκρηκτική αποδέσμευση ... μετά μία επαναφορά ... ναι, η πηγή πάλλεται. Δρ. Ν: Κι εσύ κινείσαι προς το κέντρο αυτής της ενεργειακής πηγής;
Α: Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κέντρο. Η πηγή είναι παντού γύρω μας, σαν να βρισκόμαστε ... μέσα σε μία παλλόμενη καρδιά. Δρ. Ν: Είπες, όμως, ότι επέστρεφες σ' ένα αρχικό σημείο εκκίνησης, καθώς η ψυχή σου εξελισσόταν μέσα στη γνώση. Α: Ναι, όταν ωθήθηκα προς τα έξω ήμουν ένα παιδί. Τώρα οδηγούμαι πίσω, καθώς ξεθωριάζει η εφηβεία μου ... Δρ. Ν: Πίσω, πού;
Α: Πιο βαθιά μέσα στην πηγή. Δρ. Ν: Ίσως θα μπορούσες να περιγράψεις αυτήν την ενεργειακή πηγή χρησιμοποιώντας χρώματα για να εξηγήσεις την κίνηση της ψυχής και το εύρος της δημιουργίας. Α: (αναστενάζει). Είναι σαν να αποτελούν όλες οι ψυχές μέρος μιας τεράστιας ηλεκτρικής έκρηξης, η οποία παράγει ... το φαινόμενο της άλω (φωτοστέφανο). Σ' αυτή ... την κυκλική άλω υπάρχει ένα βαθύ βιολετί φως που λάμπει προς τα έξω ... και ξανοίγει προς το λευκό στις άκρες. Η συνειδητοποίησή μας αρχίζει από τις άκρες του λαμπερού φωτός και καθώς μεγαλώνουμε ... εμβαπτιζόμαστε περισσότερο σε πιο σκούρο φως.
Δρ. Ν: Μου φαίνεται δύσκολο να συλλάβω τον θεό της δημιουργίας σαν ένα ψυχρό, σκούρο φως. Α: Αυτό συμβαίνει επειδή δεν είμαι αρκετά κοντά στην ένωση για να το εξηγήσω καλύτερα. Το σκούρο φως είναι από μόνο του ένα ... κάλυμμα, πέρα απ' αυτό νιώθουμε μια έντονη ζεστασιά ... γεμάτη από μία παρουσία που γνωρίζει, η οποία βρίσκεται παντού για μας και ... είναι ζωντανή! Δρ. Ν: Πώς ήταν όταν απέκτησες για πρώτη φορά επίγνωση της ταυτότητάς σου ως ψυχής, μετά την ώθησή σου έξω από την περιφέρεια αυτής της άλω;
Α: Το να υπάρχεις ... είναι σαν να βλέπεις το πρώτο λουλούδι της άνοιξης να ανοίγει, κι αυτό το λουλούδι είσαι εσύ. Και καθώς ολοένα ανοίγει, συνειδητοποιείς περισσότερο τα άλλα λουλούδια, σ' έναν υπέροχο αγρό και υπάρχει ... απεριόριστη χαρά. Δρ. Ν: Αν αυτή η εκρηκτική, πολύχρωμη ενεργειακή πηγή καταρρεύσει μέσα στον εαυτό της, όλα τα λουλούδια θα πεθάνουν τελικά;
Α: Τίποτα δεν καταρρέει ... η πηγή είναι ατέρμονη. Ως ψυχές δεν θα πεθάνουμε ποτέ - κατά κάποιο τρόπο αυτό το γνωρίζουμε. Καθώς ενωνόμαστε, η ολοένα αυξανόμενη σοφία μας κάνει την πηγή πιο δυνατή. Δρ. Ν: Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πηγή επιθυμεί να μας υποβάλλει σ' αυτήν την άσκηση; Α: Ναι, για να μας δώσει ζωή ώστε να μπορούμε να φτάσουμε σε μία κατάσταση τελειότητας. Δρ. Ν: Γιατί μία πηγή, που φαινομενικά είναι ήδη τέλεια, έχει την ανάγκη να δημιουργήσει περισσότερη νοημοσύνη, που είναι λιγότερο τέλεια;
Α: Για να βοηθήσει τον δημιουργό να δημιουργήσει. Μ' αυτόν τον τρόπο, με τον αυτο-μετασχηματισμό και ανυψούμενη σε υψηλότερα επίπεδα εκπλήρωσης, προσθέτουμε στα λιθάρια του κτίσματος της ζωής. Δρ. Ν: Εξαναγκάστηκαν οι ψυχές να αποσπαστούν από την πηγή και να έρθουν σε μέρη όπως η Γη, εξ αιτίας κάποιου είδους προπατορικού αμαρτήματος ή της πτώσης τους από τη χάρη στον πνευματικό κόσμο; Α: Αυτά είναι ανοησίες. Ήρθαμε για να ... διευρυνθούμε ... στην όμορφη ποικιλία της δημιουργίας. Δρ. Ν: Θήση, θέλω να με ακούσεις προσεκτικά. Αν η πηγή έχει ανάγκη να γίνει πιο δυνατή ή πιο σοφή, χρησιμοποιώντας το διαχωρισμό της θεϊκής της ενέργειας για να δημιουργήσει λιγότερη ευφυΐα, που ελπίζει ότι θα διευρυνθεί - αυτό δεν σημαίνει ότι λείπει από την ίδια η απόλυτη τελειότητα;
Α: (παύση). Η πηγή δημιουργεί για την εκπλήρωση του εαυτού της. Δρ. Ν: Αυτό είναι το θέμα μου. Πώς μπορεί κάτι που είναι απόλυτο να γίνει ακόμα πιο απόλυτο, αν δεν του λείπει κάτι; Α: (διστάζει). Αυτό που βλέπουμε ότι είναι ... η πηγή ... είναι όλο αυτό που μπορούμε να γνωρίζουμε και νομίζουμε ότι αυτό που επιθυμεί ο δημιουργός είναι να εκφράσει τον εαυτό του μέσα από μας με ... τη γέννηση. Δρ. Ν: Και νομίζεις ότι η πηγή δυναμώνει συγκεκριμένα με την ύπαρξή μας ως ψυχές; Α: (μεγάλη παύση). Βλέπω ότι η τελειότητα του δημιουργού ... διαφυλάσσεται και εμπλουτίζεται ... με το να μοιράζεται μαζί μας τη δυνατότητα για τελειοποίηση και ότι αυτό αποτελεί την ύστατη διεύρυνση του εαυτού. Δρ. Ν: Άρα, η πηγή ξεκινάει δημιουργώντας επί τούτω ατελείς ψυχές και ατελείς μορφές ζωής γι' αυτές τις ζωές και παρακολουθεί τι συμβαίνει, με σκοπό να επεκτείνει τον εαυτό της; Α: Ναι, και πρέπει να έχουμε πίστη σ' αυτή την απόφαση και να εμπιστευόμαστε τη διαδικασία της επιστροφής στην προέλευση της ζωής. Ο άνθρωπος πρέπει να πεινάσει για να εκτιμήσει την τροφή, πρέπει να κρυώσει για να καταλάβει την ευλογία της ζεστασιάς και να γίνει παιδί για να νιώσει την αξία των γονιών. Ο μετασχηματισμός μάς προσφέρει τον σκοπό.
Δρ . Ν: Θα ήθελες να γίνεις γονέας μιας ψυχής; Α: ... Η συμμετοχή στη σύλληψη των εαυτών μας είναι ... ένα όνειρό μου. Δρ. Ν: Αν τα πνεύματά μας δεν βίωναν τη φυσική ζωή, θα ξέραμε ποτέ αυτά τα πράγματα, για τα οποία μου μιλάς τώρα; Α: Θα τα είχαμε ακουστά, αλλά δεν θα τα γνωρίζαμε. Θα ήταν σαν να είχε ζητηθεί από την πνευματική σου ενέργεια να παίξει κλίμακες στο πιάνο μόνο με μία νότα. Δρ. Ν: Και πιστεύεις ότι αν η πηγή δεν δημιουργούσε ψυχές για να τις αναθρέψει και να τις μεγαλώσει, η ύψιστη-θεϊκή ενέργειά της θα συρρικνωνόταν από την έλλειψη έκφρασης; Α: (αναστενάζει). Ίσως αυτός να είναι και ο σκοπός της.

Μ΄αυτήν την τελευταία προφητική δήλωση της Θήσης, έκλεισα τη συνεδρία. Καθώς επανέφερα αυτήν τη γυναίκα από τη βαθιά ύπνωση, ήταν σαν να επέστρεφε σε μένα, μέσα από το χώρο και το χρόνο. Όπως κάθησε ήσυχα εστιάζοντας το βλέμμα της στο γραφείο μου, της εξέφρασα την ευγνωμοσύνη μου για την ευκαιρία που μου δόθηκε να δουλέψω μαζί της σ' ένα τόσο υψηλό επίπεδο. Χαμογελώντας, η κυρία αυτή μου απάντησε ότι αν μπορούσε να φανταστεί τον όγκο του υλικού, που υπήρχε μέσα στην αποθήκη της μνήμης της, ίσως και να είχε αρνηθεί να συνεργαστεί μαζί μου. Καθώς αποχαιρετιστήκαμε, σκεφτόμουν τα τελευταία της λόγια σχετικά με την πηγή της ζωής. Στην αρχαία Περσία, οι Σούφι έλεγαν ότι αν ο δημιουργός αντιπροσωπεύει το απόλυτο καλό και, επομένως, την απόλυτη ομορφιά, είναι στη φύση της ομορφιάς να επιθυμεί να εκδηλωθεί.
Previous Home Main menu Next