2 Η Πύλη προς τον Πνευματικό Κόσμο

 

Η Πύλη προς τον Πνευματικό Κόσμο

	Επί χιλιάδες χρόνια οι λαοί της Μεσοποταμίας πίστευαν ότι οι πύλες της εισόδου και της εξόδου των Ουρανών βρίσκονται στα αντίθετα άκρα της μεγάλης αψίδας του Γαλαξία μας. Η Οδός αυτή του περάσματος ονομαζόταν ο Ποταμός των Ψυχών. Μετά το θάνατο, οι ψυχές έπρεπε να περιμένουν ν' ανοίξει το πέρασμα του Τοξότη κατά τη φθινοπωρινή ισημερία, τότε που η ημέρα και η νύχτα έχουν την ίδια διάρκεια. Η επανενσάρκωση στη Γη μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόνο κατά την εαρινή ισημερία, μέσω της εξόδου των Διδύμων στο νυχτερινό ουρανό.
Σύμφωνα με τους πελάτες μου, η αποδημία των ψυχών είναι, στην πραγματικότητα, πολύ πιο εύκολη. Η εντύπωση του τούνελ, την οποία βιώνουν όταν αφήνουν τη Γη, αποτελεί την πύλη-είσοδο στον πνευματικό κόσμο. Παρ' όλο που οι ψυχές αφήνουν το σώμα τους με μεγάλη ταχύτητα, έχω συμπεράνει ότι η είσοδος στον πνευματικό κόσμο είναι μία προσεκτικά οργανωμένη διαδικασία. Αργότερα, όταν επιστρέφουμε στη Γη σε μια άλλη ζωή, η πορεία της επιστροφής περιγράφεται ως πολύ πιο γρήγορη.

Η τοποθεσία του τούνελ σε σχέση με τη Γη παρουσιάζεται με κάποιες παραλλαγές στις περιγραφές των πελατών μου. Ορισμένοι από αυτούς που έχουν μόλις πεθάνει το βλέπουν να ανοίγει δίπλα τους, ακριβώς πάνω από το σώμα τους, ενώ άλλοι λένε ότι υψώνονται πάνω από τη Γη πριν μπουν μέσα στο τούνελ. Σε όλες, πάντως, τις περιπτώσεις, οι διαφορές ως προς το χρονικό διάστημα που απαιτείται για να φτάσει η ψυχή σ' αυτό το πέρασμα από τη στιγμή που αφήνει τη Γη, είναι αμελητέες. Ακολουθούν οι παρατηρήσεις ενός άλλου ανθρώπου που βρίσκεται σ' αυτήν την πνευματική τοποθεσία.

Περίπτωση 3  Δρ. Ν: Τώρα αφήνεις το σώμα σου. Δες τον εαυτό σου να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον τόπο όπου πέθανες, μακριά από το πεδίο της Γης. Πες μου, τι βιώνεις; Α: Στην αρχή ... ήταν πολύ φωτεινά ... κοντά στη Γη ... τώρα είναι λίγο πιο σκοτεινά γιατί μπήκα σ' ένα τούνελ. Δρ. Ν: Περίγραψέ μου αυτό το τούνελ. Α: Είναι ένα ... κοίλο, θαμπό άνοιγμα ... και υπάρχει ένας μικρός κύκλος από φως στην άλλη άκρη. Δρ. Ν: Ωραία. Τι σου συμβαίνει μετά;

Α: Νιώθω ένα τράβηγμα ... ένα απαλό τράβηγμα ... αισθάνομαι ότι πρέπει να περάσω μέσα απ' αυτό το τούνελ ... και αυτό κάνω. Είναι περισσότερο γκρι τώρα παρά σκοτάδι, γιατί ο φωτεινός κύκλος διευρύνεται μπροστά μου. Είναι σαν ... (σταματάει). Δρ. Ν: Συνέχισε. Α: Με καλούν προς τα εμπρός ... Δρ. Ν: Άφησε τον κύκλο του φωτός να μεγαλώσει μπροστά σου στο τέλος του τούνελ και συνέχισε να περιγράφεις τι σου συμβαίνει.

Α: Ο κύκλος του φωτός γίνεται πολύ πλατύς και ... είμαι έξω απ' το τούνελ. Υπάρχει μια ... φωτεινή συννεφιά ... μια ελαφριά ομίχλη. Τη διαπερνώ. Δρ. Ν: Καθώς αφήνεις το τούνελ, τι άλλο υπάρχει στο μυαλό σου εκτός από την έλλειψη της απόλυτα καθαρής ορατότητας;

Α: (χαμηλώνει τη φωνή). Είναι τόσο ... ακινησία ... είναι ένα τόσο ήσυχο μέρος ... είμαι στον τόπο των πνευμάτων ... Δρ. Ν: Έχεις κάποιες άλλες εντυπώσεις, αυτή τη στιγμή ως ψυχή; Α: Σκέψη! Νιώθω τη ... δύναμη της σκέψης παντού ολόγυρά μου. Εγώ ... Δρ. Ν: Προσπάθησε να χαλαρώσεις τελείως και άσε τις εντυπώσεις σου να ανασυρθούν αβίαστα από μέσα σου καθώς συνεχίζεις να μου αναφέρεις τι ακριβώς σου συμβαίνει. Σε παρακαλώ, συνέχισε. Α: Κοίτα, είναι δύσκολο να το κάνω λέξεις. Νιώθω ... σκέψεις αγάπης ... συντροφικότητας ... συμπόνιας ... και όλα αυτά ανάμεικτα με ... προσμονή ... σαν κάποιοι ... να με περιμένουν. Δρ. Ν: Αισθάνεσαι ασφάλεια ή, μήπως, φοβάσαι λίγο;

Α: Δεν φοβάμαι. Όταν ήμουν μέσα στο τούνελ, ήμουν πιο ... απο- προσανατολισμένη. Ναι, νιώθω ασφαλής ... έχω επίγνωση των σκέψεων που φτάνουν σε μένα ... σκέψεις φροντίδας ... υποστήριξης. Είναι παράξενο, αλλά υπάρχει επίσης γύρω μου και η κατανόηση του ποια ακριβώς είμαι και γιατί βρίσκομαι εδώ τώρα. Δρ. Ν: Βλέπεις καμία ένδειξη γύρω σου, γι' αυτό που λες; Α: (σε εμπιστευτικό τόνο). Όχι, το αισθάνομαι - μία αρμονία σκέψης παντού.

Δρ. Ν: Αναφέρθηκες σε αιθερικές-ομιχλώδεις οντότητες που υπήρχαν γύρω σου αμέσως μόλις άφησες το τούνελ. Βρίσκεσαι σε κάποιον ουρανό πάνω από τη Γη; Α: (παύση). Όχι - όχι αυτό - αλλά μοιάζω να πλέω διαμέσου μιας νεφελώδους ουσίας, που είναι διαφορετική από τη Γη. Δρ. Ν: Μπορείς να δεις καθόλου τη Γη; Είναι κάτω από σένα; Α: Ίσως και να είναι, αλλά δεν την ξαναείδα από τότε που μπήκα στο τούνελ.

Δρ. Ν: Αισθάνεσαι ότι είσαι ακόμα συνδεδεμένη με τη Γη μέσω μιας άλλης διάστασης, ίσως; Α: Αυτή είναι μια πιθανότητα - ναι. Στο μυαλό μου η Γη μοιάζει να είναι κοντά ... κι ακόμα νιώθω συνδεδεμένη με τη Γη ... αλλά ξέρω ότι βρίσκομαι σ' ένα άλλο πεδίο. Δρ. Ν: Τι άλλο μπορείς να μου πεις για τον τόπο όπου βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή;

Α : Είναι ακόμα λίγο ... μουντά ... αλλά μετακινούμαι έξω απ' αυτόν. Η γυναίκα αυτή, αφού πέρασε διαμέσου της εμπειρίας του θανάτου και του τούνελ, συνεχίζει να κάνει ήρεμες νοητικές προσαρμογές στην ασώματη κατάστασή της, ενώ προχωρεί βαθύτερα μέσα στον πνευματικό κόσμο. Μετά από μία αρχική αβεβαιότητα, οι πρώτες εντυπώσεις που περιέγραψε αντανακλούν ένα ευπρόσδεκτο αίσθημα ευεξίας. Η αίσθηση αυτή είναι κοινή στους πελάτες μου.

Από τη στιγμή που οι ψυχές μας βγουν από το τούνελ, έχουν στην ουσία περάσει την αρχική πύλη του ταξιδιού τους στον πνευματικό κόσμο. Οι περισσότερες έχουν πλήρως συνειδητοποιήσει σ' αυτό το σημείο ότι δεν έχουν πραγματικά πεθάνει, αλλά ότι έχουν απλώς αφήσει το περίβλημα ενός Γήινου σώματος, που αυτό έχει πεθάνει. Την επίγνωση αυτή ακολουθεί και η αποδοχή του γεγονότος, η οποία ποικίλει ανάλογα με την κάθε ψυχή. Ορισμένοι βλέπουν ό,τι τους περιβάλλει με αμείωτη έκπληξη και θαυμασμό, ενώ άλλοι περιγράφουν πιο ψύχραιμα και ρεαλιστικά αυτά που βλέπουν. Πολλά εξαρτώνται από την προσληπτική τους ωριμότητα και τις εμπειρίες της πρόσφατης ζωής τους. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος αντίδρασης, που ακούω, είναι ένας αναστεναγμός ανακούφισης, ο οποίος συνοδεύεται από μία φράση του τύπου: «Ω, υπέροχα, είμαι σπίτι μου, σ' αυτό το υπέροχο μέρος και πάλι».

Υπάρχουν και ορισμένες ψυχές σε υψηλά επίπεδα εξέλιξης, οι οποίες κινούνται τόσο γρήγορα έξω από τα σώματά τους, καθ' οδόν προς τον πνευματικό τους προορισμό, ώστε πολλά απ' αυτά που περιγράφω εδώ δεν είναι γι' αυτές παρά ένα ανοιγόκλειμα των βλεφάρων. Οι ψυχές αυτές είναι ευνοημένες και, κατά τη γνώμη μου, αποτελούν μία ξεχωριστή μειοψηφία στη Γη. Η μέση ψυχή δεν κινείται τόσο γρήγορα, μερικές μάλιστα ψυχές είναι πολύ διστακτικές. Αν εξαιρέσουμε και τις σπάνιες περιπτώσεις των ιδιαίτερα διαταραγμένων πνευμάτων, που παλεύουν για να παραμείνουν προσκολλημένες στα νεκρά σώματά τους συμπεραίνω ότι οι ψυχές, οι οποίες δυσκολεύονται να αποσυνδεθούν από το περιβάλλον της Γης αμέσως μετά το θάνατο, είναι οι πιο νεαρές ψυχές, που έχουν ζήσει λίγες προηγούμενες ζωές.

Οι περισσότεροι από τους πελάτες μου αναφέρουν ότι καθώς βγαίνουν από το στόμιο του τούνελ, τα πράγματα είναι θολά για ένα μικρό διάστημα. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στην πυκνότητα του κοντινότερου αστρικού πεδίου που περιβάλλει τη Γη και το οποίο οι Θεοσοφιστές έχουν ονομάσει καμαλόκα. Η επόμενη περίπτωση περιγράφει αυτή την περιοχή απ' την πλευρά ενός πιο αναλυτικού ανθρώπου.
Η ψυχή αυτού του ανθρώπου επιδεικνύει μια αξιοσημείωτη επίγνωση και ικανότητα παρατήρησης των μορφών, των χρωμάτων και των επιπέδων των κραδασμών. Συνήθως, οι πελάτες μου δίνουν τέτοιες παραστατικές φυσικές περιγραφές όταν έχουν μπει βαθύτερα στον πνευματικό κόσμο και έχουν συνηθίσει στον περιβάλλοντα χώρο.

Περίπτωση 4 Δρ. Ν: Καθώς προχωράς και απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο από το τούνελ, περίγραψε τι βλέπεις γύρω σου με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες. Α: Όλα εδώ είναι ... σε στιβάδες. Δρ. Ν: Στιβάδες, με ποιο τρόπο; Α: Μμμ, κάπως σαν ... το κέϊκ. Δρ. Ν: Πώς το εννοείς το κέϊκ; Α: Εννοώ, ορισμένα κέϊκ είναι μυτερά στην κορυφή και πλατιά στη βάση. Δεν είναι έτσι όταν διασχίζω το τούνελ. Βλέπω στρώματα ... επίπεδα φωτός ... μου φαίνονται διάφανα ... κλιμακωτά ... Δρ. Ν: Βλέπεις τον πνευματικό κόσμο εδώ σαν ένα συμπαγές οικοδόμημα;

Α: Αυτό προσπαθώ να σου εξηγήσω. Δεν είναι συμπαγές, αν και θα μπορούσες να το νομίσεις αυτό, στην αρχή. Είναι διαστρωματωμένο - τα επίπεδα του φωτός είναι όλα πλεγμένα μεταξύ τους σε ... στρωματοειδή σπειρώματα. Δεν θέλω να νομίσεις ότι τα πράγματα εδώ δεν είναι συμμετρικά - γιατί είναι. Αλλά βλέπω παραλλαγές στην πυκνότητα και τη διάθλαση του χρώματος στα στρώματα. Επίσης, πάλλονται μπρος-πίσω. Πάντα το παρατηρώ αυτό στο ταξίδι μου, καθώς απομακρύνομαι από τη Γη. Δρ. Ν: Γιατί πιστεύεις ότι είναι έτσι φτιαγμένο; Α: Δεν ξέρω. Δεν το σχεδίασα εγώ.

Δρ. Ν: Από την περιγραφή σου, σχηματίζω την εικόνα του πνευματικού κόσμου σαν ένα τεράστιο βαθμιδωτό αμφιθέατρο με επάλληλες σειρές φωτοσκιασμένων τμημάτων από την κορυφή μέχρι τη βάση. Α: Ναι, και τα τμήματα είναι κυκλοειδή - περιστρέφονται σε κυκλική τροχιά γύρω από μένα, καθώς πλέω μέσα τους. Δρ. Ν: Από τη θέση που τα παρατηρείς, μπορείς να μου πεις για τα διαφορετικά χρώματα των στιβάδων; Α: Δεν είπα ότι οι στιβάδες έχουν βασικές χρωματικές αποχρώσεις. Είναι όλες παραλλαγές του λευκού. Είναι πιο ελαφρύ ... πιο φωτεινό προοδευτικά προς την κατεύθυνση που οδεύω παρά εκεί που ήμουν. Γύρω μου, τώρα υπάρχει μια θαμπή ασπρίλα, που είναι πολύ πιο φωτεινή από το τούνελ.

Δρ. Ν: Καθώς πλέεις διαμέσου αυτών των πνευματικών στρωμάτων, η ψυχή σου κινείται προς τα πάνω ή προς τα κάτω; Α: Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Κινούμαι εγκάρσια. Δρ. Ν: Οπότε, αυτή τη στιγμή βλέπεις τον πνευματικό κόσμο, καθώς τον διασχίζεις, να έχει γραμμικές διαστάσεις με ευθείες γραμμές και γωνίες;

Α: (παύση). Για μένα είναι ... πιο πολύ σαν σαρωτική, μη-υλική ενέργεια, η οποία σπάει σε διαστρωματώσεις από φως και σκούρες χρωματικές παραλλαγές. Νομίζω ότι κάτι ... με τραβάει στο κατάλληλο για μένα επίπεδο ταξιδιού και προσπαθεί επίσης να με χαλαρώσει ... Δρ. Ν: Με ποιο τρόπο;

Α: Ακούω ήχους ... Δρ. Ν: Τι ήχους; Α: Μία ... ηχώ ... μουσικής ... μουσικούς τρεμουλιαστούς ήχους ... ο μελωδικός ήχος του ανέμου ... που δονείται με τις κινήσεις μου ... τόσο χαλαρωτικό!

Δρ. Ν: Άλλοι άνθρωποι προσδιόρισαν αυτούς τους ήχους σαν δονήσεις της φύσης, παρόμοιους με το συντονισμό μ' ένα δονούμενο διαπασών. Συμφωνείς ή διαφωνείς μ' αυτή την περιγραφή; Α: (γνέφει καταφατικά). Ναι, αυτό είναι ... και έχω μία μνήμη όσφρησης και γεύσης, επίσης. Δρ. Ν: Αυτό σημαίνει ότι διατηρούμε τις φυσικές μας αισθήσεις μετά το θάνατο; Α: Ναι, τη μνήμη τους ... τα κύματα των μουσικών φθόγγων εδώ είναι τόσο υπέροχα ... καμπάνες ... χορδές ... τόση ηρεμία.

Πολλοί ταξιδιώτες του πνευματικού κόσμου αναφέρονται στη χαλαρωτική αίσθηση των μουσικών παλμικών δονήσεων. Η αίσθηση κάποιων θορύβων αρχίζει πολύ νωρίς, αμέσως μετά το θάνατο. Ορισμένοι πελάτες μου αναφέρουν ότι ακούνε συριστικούς ήχους ή βόμβους με το που αφήνουν το φυσικό τους σώμα. Αυτό μοιάζει με τον ήχο που ακούει κανείς όταν στέκεται κοντά σε καλώδια τηλεφώνου και μπορεί να ποικίλει σε ένταση, πριν οι ψυχές αφήσουν αυτό που πιστεύω ότι είναι το αστρικό πεδίο της Γης. Άνθρωποι έχουν αναφέρει ότι ακούνε τους ίδιους ήχους όταν βρίσκονται υπό γενική αναισθησία. Αυτοί οι επίπεδοι, καμπανιστοί ήχοι γίνονται πιο μουσικοί όταν αφήνουμε το τούνελ. Η μουσική αυτή έχει ορθά ονομαστεί ενέργεια του σύμπαντος, αφού αναζωογονεί την ψυχή.

Όσο για εκείνους που μιλούν για ενεργειακές στιβάδες φωτός, αναφέρω την πιθανότητα να βλέπουν αστρικά πεδία. Στα μεταφυσικά κείμενα διαβάζουμε συχνά για πεδία πάνω από τη Γη. Αρχίζοντας από τις Γραφές των αρχαίων Ινδιών, τις Βέδες, τις οποίες ακολούθησαν νεότερα κείμενα της Ανατολής, τα αστρικά πεδία έχουν ιστορικά αντιπροσωπεύσει μια σειρά από ανυψούμενες διαστάσεις πάνω από τον φυσικό ή απτό και χειροπιαστό κόσμο, οι οποίες είναι σε συγκερασμό με τον πνευματικό. Επί χιλιάδες χρόνια άνθρωποι έχουν την εμπειρία αυτών των πεδίων, μέσω του διαλογισμού ή εξωσωματικών νοητικών παρατηρήσεων. Τα αστρικά πεδία έχουν, επίσης, περιγραφεί όλο και πιο αιθέρια όσο απομακρύνεται κανείς από τις πυκνές επιρροές της Γης.

Η επόμενη περίπτωση παρουσιάζει μία ψυχή που εξακολουθεί να είναι ταραγμένη και αφού έχει περάσει διαμέσου του πνευματικού τούνελ. Πρόκειται για έναν άντρα, 36 χρονών, ο οποίος πέθανε από συγκοπή καρδιάς σ' ένα δρόμο του Σικάγο, το 1902. Άφησε πίσω του μία μεγάλη οικογένεια με μικρά παιδιά και μια γυναίκα που αγαπούσε βαθιά. Ήταν πολύ φτωχοί.

Περίπτωση 5 Δρ. Ν: Έχεις τώρα πια καθαρή όραση καθώς ταξιδεύεις πέρα από το τούνελ; Α: Εξακολουθώ να διασχίζω αυτά τα ... ομιχλώδη σύννεφα γύρω μου. Δρ. Ν: Θέλω να περάσεις μέσα απ' όλα αυτά και να μου πεις τι βλέπεις τώρα.

Α: (παύση). Ω! ... είμαι έξω από αυτό ... Θεέ μου, αυτό το μέρος είναι μεγάλο! Είναι τόσο φωτεινό και καθαρό - μυρίζει και όμορφα. Τώρα κοιτάζω ένα πανέμορφο παλάτι από πάγο. Δρ. Ν: Πες μου περισσότερα γι' αυτό. Α: (με κατάπληξη). Είναι τεράστιο ... μοιάζει με φωτεινό κρύσταλλο που σπινθηροβολεί ... χρωματιστές πέτρες λάμπουν ολόγυρά μου.

Δρ. Ν: Όταν λες κρυσταλλοειδές, το σκέφτομαι σαν καθαρό χρώμα. Α: Ε, τα χρώματα είναι αποχρώσεις κυρίως του γκρι και του άσπρου ... αλλά καθώς πλέω διαρκώς, βλέπω άλλα χρώματα ... μωσαϊκά ... όλα αστράφτουν. Δρ. Ν: Όπως κοιτάζεις πέρα, μέσα από αυτό το παλάτι από πάγο - βλέπεις πουθενά κάποια όρια; Α: Όχι, αυτό το μέρος είναι άπειρο ... τόσο μεγαλοπρεπές ... και γαλήνιο. Δρ. Ν: Τι αισθάνεσαι ακριβώς, τώρα; Α: Δεν ... μπορώ να το απολαύσω απόλυτα ... δεν θέλω να προχωρήσω ... η Μάγκι ... (η χήρα γυναίκα του). Δρ. Ν: Βλέπω ότι είσαι ακόμα αναστατωμένος από τη ζωή σου στο Σικάγο, αυτό όμως σ' εμποδίζει να προχωρήσεις στον πνευματικό κόσμο; Α: (τινάζεται όρθιος στην καρέκλα του). Αχ, ωραία! Βλέπω την οδηγό μου να έρχεται προς εμένα - ξέρει τι χρειάζομαι. Δρ. Ν: Πες μου, τι διαδραματίζεται ανάμεσα σ' εσένα και την οδηγό σου;

Α: Της λέω ότι δεν μπορώ να συνεχίσω ... ότι χρειάζομαι να ξέρω αν η Μάγκι και τα παιδιά θα είναι καλά. Δρ. Ν: Και πώς ανταποκρίνεται η οδηγός σου; Α: Με παρηγορεί - αλλά έχω μεγάλο ψυχικό βάρος. Δρ. Ν: Τι της λες; Α: (φωνάζει). Της λέω: «Γιατί άφησες να συμβεί αυτό το πράγμα; Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό; Μ' έβαλες να υποστώ τόσο πόνο, τόσες δυσκολίες με τη Μάγκι και τώρα διέκοψες την κοινή μας ζωή!

Δρ. Ν: Τι κάνει η οδηγός σου; Α: Προσπαθεί να με ηρεμήσει. Μου λέει ότι έκανα καλή δουλειά και ότι θα δω τη ζωή μου να κυλά με βάση τη σχεδιασμένη της πορεία. Δρ. Ν: Δέχεσαι αυτό που σου λέει;

Α: (παύση). Στο μυαλό μου ... έρχονται πληροφορίες ... του μέλλοντος στη Γη ... ότι η οικογένεια τα βγάζει πέρα χωρίς εμένα ... ότι αποδέχεται την απουσία μου ... ότι θα τα καταφέρουν ... κι ότι θα συναντηθούμε ξανά όλοι μαζί. Δρ. Ν: Και πώς νιώθεις μετά απ' αυτό; Α: Αισθάνομαι ... ειρήνη ... (αναστενάζει) ... είμαι έτοιμος να συνεχίσω τώρα.

Πριν σχολιάσουμε τη σημασία της Περίπτωσης 5, η οποία συνάντησε εδώ τον οδηγό της, θα ήθελα να αναφερθώ στην εικόνα αυτού του ανθρώπου για τον πνευματικό κόσμο, που στα μάτια του εμφανίστηκε σαν ένα παλάτι από πάγο. Αργότερα, μέσα στον πνευματικό κόσμο, οι πελάτες μου θα πουν ότι βλέπουν κτίρια ή ότι βρίσκονται μέσα σε επιπλωμένα δωμάτια. Η κατάσταση της ύπνωσης από μόνη της δεν δημιουργεί αυτές τις εικόνες. Λογικά, οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να ανακαλούν τέτοια φυσικά οικοδομήματα σ' ένα μη-υλικό κόσμο, εκτός αν θεωρήσουμε ότι οι σκηνές αυτές, του φυσικού περιβάλλοντος της Γης, έχουν ως στόχο τους να βοηθήσουν τη μετάβαση και την προσαρμογή της ψυχής μετά από ένα φυσικό θάνατο. Οι τοποθεσίες αυτές έχουν ξεχωριστή σημασία για την κάθε ψυχή που επικοινωνεί μαζί μου και είναι όλες τους επηρεασμένες από τις εμπειρίες τους στη Γη.

	Όταν η ψυχή βλέπει εικόνες στον πνευματικό κόσμο, οι οποίες σχετίζονται με μέρη που έζησε ή επισκέφτηκε στη Γη, υπάρχει πάντα κάποιος λόγος. Ένα σπίτι που δεν έχει ξεχαστεί, ένα σχολείο, ένας κήπος, ένα βουνό ή μια ακρογιαλιά, τα βλέπουν οι ψυχές επειδή κάποια αγαθοεργή πνευματική δύναμη έχει προνοήσει να βλέπουμε αυτές τις γήινες ψευδαισθήσεις ώστε να μας ανακουφίζουν με την οικειότητά τους.
Οι μνήμες μας από τη ζωή στον πλανήτη Γη δεν πεθαίνουν ποτέ - σιγοψιθυρίζουν για πάντα στο νου της ψυχής σαν πνοή μυθικών ονείρων, ακριβώς όπως συμβαίνει και με τις εικόνες του πνευματικού κόσμου μέσα στο ανθρώπινο μυαλό.

Απολαμβάνω ν' ακούω από τους ανθρώπους τις πρώτες τους εικόνες στον πνευματικό κόσμο. Όταν επιστρέφουν οι άνθρωποι σ' αυτόν τον λατρεμένο τους τόπο, μετά από μια απουσία, μπορούν να δουν λιβάδια με αγριολούλουδα, πύργους να δεσπόζουν μέσα σε απέραντες εκτάσεις ή ουράνια τόξα σε καταγάλανο ουρανό. Αυτές οι πρώτες αιθερικές Γήινες σκηνές του πνευματικού κόσμου δεν φαίνεται ν' αλλάζουν και πολύ, μέσα σ' ένα εύρος ζωών, για την ψυχή που επιστρέφει, αν και υπάρχει μεγάλη ποικιλία περιγραφών ανάμεσα στους ανθρώπους που εξετάζω. Έχω διαπιστώσει ότι από τη στιγμή, που οι άνθρωποι σε ύπνωση προχωρούν βαθύτερα μέσα στον πνευματικό κόσμο και περιγράφουν τις λειτουργικές πλευρές της πνευματικής ζωής, τα σχόλιά τους γίνονται πιο ομοιόμορφα.

Η περίπτωση που παρέθεσα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα ελαφρώς ταραγμένο πνεύμα, στενά συνδεδεμένο με την αδελφή ψυχή του, την Μάγκι, η οποία έμεινε πίσω. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιες ψυχές κουβαλούν για περισσότερο χρόνο απ' ότι άλλες τις αρνητικές αποσκευές μιας δύσκολης ζωής που πέρασαν, παρά την καταπραϋντική επίδραση του πνευματικού κόσμου. Οι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν ότι με το θάνατο όλες οι ψυχές αποκτούν παντογνωσία. Αυτό δεν είναι απόλυτα σωστό γιατί οι περίοδοι προσαρμογής ποικίλουν. Ο χρόνος προσαρμογής εξαρτάται για την κάθε ψυχή από τις συνθήκες του θανάτου, τους δεσμούς της με τις αναμνήσεις της ζωής, που μόλις τελείωσε και το επίπεδο της εξέλιξής της. Συχνά, κατά τις αναδρομές, διαπιστώνω θυμό, όταν μία ψυχή τελειώνει αιφνίδια τη ζωή της σε νεαρή ηλικία. Οι ψυχές, που επανεισέρχονται στον πνευματικό κόσμο κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι συχνά ζαλισμένες και μπερδεμένες, επειδή άφησαν πίσω τους, απροειδοποίητα, ανθρώπους που αγαπούσαν. Είναι απροετοίμαστες για το θάνατο κι όταν αφήσουν το σώμα τους, διακατέχονται από αισθήματα θλίψης και στέρησης.

Αν μία ψυχή είχε κάποια τραυματική εμπειρία από μία εργασία που δεν ολοκλήρωσε, η πρώτη οντότητα που βλέπει συνήθως, αμέσως μετά το θάνατο, είναι ο οδηγός της. Αυτοί οι υψηλής εξέλιξης πνευματικοί δάσκαλοι είναι πρόθυμοι να απορροφήσουν το πρώτο κύμα απόγνωσης της ψυχής, μετά από έναν πρόωρο θάνατο. Ο άνθρωπος της Περίπτωσης 5 θα έχει τελικά μία υγιή προσαρμογή στον πνευματικό κόσμο, επιτρέποντας στον οδηγό του να τον βοηθήσει να ξεπεράσει την αμφιταλάντευσή του, κατά τη στιγμή της άφιξής του εκεί.

Εντούτοις, διαπίστωσα ότι οι οδηγοί μας δεν ενθαρρύνουν την ολοκλήρωση του έργου της νοητικής μας αποκατάστασης στην πνευματική πύλη. Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι και καταλληλότεροι χρόνοι και τόποι για αναλυτικές συζητήσεις σχετικά με τα καρμικά μαθήματα που αφορούν τη ζωή και το θάνατο, τους οποίους θα περιγράψω αργότερα. Ο οδηγός, στην Περίπτωση 5, πρόσφερε μία συνοπτική οραματική εικόνα του επιταχυμένου Γήινου χρόνου ως μέσον καθησυχασμού του ανθρώπου αυτού για το μέλλον της γυναίκας και των παιδιών του, έτσι ώστε να συνεχίσει το ταξίδι του με μεγαλύτερη αποδοχή.

	Ανεξάρτητα από τη νοητική κατάσταση στην οποία βρίσκονται, οι πελάτες μου εκφράζουν στο έπακρο τη χαρά τους για τον θαυμαστό πνευματικό κόσμο που επαν-ανακαλύπτουν. Συνήθως, αυτό συνοδεύεται από ένα αίσθημα ανακούφισης, γιατί όλες οι γήινες έγνοιες τους και ιδιαίτερα ο σωματικός πόνος, έχουν μείνει πίσω. Ο πνευματικός κόσμος αντιπροσωπεύει, πάνω απ' όλα, για την ψυχή που ταξιδεύει μέσα του, έναν τόπο υπέρτατης γαλήνης.
Παρ' όλο που στην αρχή μπορεί να φαίνεται ότι είμαστε μόνοι αμέσως μετά το θάνατο, δεν είμαστε ούτε απομονωμένοι ούτε αβοήθητοι. Αόρατες νοήμονες δυνάμεις καθοδηγούν τον καθένα μας να περάσει την πύλη. Με την άφιξή τους στον πνευματικό κόσμο, οι ψυχές δεν έχουν πολύ χρόνο στη διάθεσή τους για να τριγυρνούν και να αναρωτιούνται πού βρίσκονται και τι πρόκειται να τους συμβεί στη συνέχεια. Οι οδηγοί μας και ένας αριθμός από αδελφές ψυχές και φίλους μάς περιμένουν κοντά στην πύλη για να μας προσφέρουν αναγνώριση, αγάπη και τη διαβεβαίωση ότι είμαστε εντάξει. Στην πραγματικότητα, αισθανόμαστε την παρουσία τους την ίδια τη στιγμή του θανάτου, γιατί μεγάλο μέρος της αρχικής μας επαναπροσαρμογής εξαρτάται από την επίδραση των ευγενικών αυτών οντοτήτων στην ψυχή που επιστρέφει.
Previous Home Main menu Next