13 Η Επιλογή του Νέου Σώματος

Η Επιλογή του Νέου Σώματος Στο χώρο της επιλογής ζωής, οι ψυχές μας βλέπουν από πριν ολόκληρη τη διάρκεια ζωής περισσοτέρων του ενός ανθρώπινων όντων, μέσα στον ίδιο χρονικό κύκλο. Φεύγοντας από εκεί, οι περισσότερες ψυχές κλίνουν ήδη προς έναν κύριο υποψήφιο για την κατοικία της ψυχής απ' όλους εκείνους που τους έχουν παρουσιάσει. Ωστόσο, οι πνευματικοί μας σύμβουλοι μάς παρέχουν άφθονες ευκαιρίες για να συλλογιστούμε πάνω σε όλα αυτά που είδαμε για το μέλλον προκειμένου να πάρουμε την τελική απόφαση. Το κεφάλαιο αυτό είναι αφιερωμένο στα πολλά στοιχεία που συνθέτουν αυτήν την απόφαση. Η προσεκτική εξέταση που κάνουμε στα σώματα, τα οποίας μάς προσφέρονται, αρχίζει στην ουσία πριν φτάσουμε στο χώρο της επιλογής ζωής. Αυτό συμβαίνει για να είναι οι ψυχές επαρκώς προετοιμασμένες, ώστε να δουν συγκεκριμένους ανθρώπους από διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα πάνω στη Γη. Είμαι βέβαιος ότι οι ψυχές, που οργανώνουν την προβολή στην αίθουσα επιλογής ζωής, γνωρίζουν εκ των προτέρων τι να μας δείξουν εξ αιτίας των σκέψεων, που έχουν ήδη μορφοποιηθεί στο μυαλό μας. Πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή στην επιλογή του καταλληλότερου για μας σώματος, το οποίο θα μας υπηρετήσει στην επερχόμενη ζωή. Όπως έχω πει, οι οδηγοί και τα μέλη της ομάδας ψυχών μας αποτελούν τμήμα αυτής της διαδικασίας αξιολόγησης, πριν και μετά την επίσκεψή μας στο χώρο της επιλογής ζωής. Όταν ακούω τους ανθρώπους να μου περιγράφουν όλες τις προετοιμασίες, που γίνονται για την επιλογή καινούργιου φυσικού σώματος, θυμάμαι διαρκώς τη ρευστότητα του πνευματικού χρόνου. Στο χώρο της επιλογής ζωής, οι δάσκαλοί μας χρησιμοποιούν σχετικό μελλοντικό χρόνο για να βοηθήσουν τις ψυχές να εκτιμήσουν πόσο χρήσιμος μπορεί να είναι ο άνθρωπος στην εργασία τους πάνω σε σχέδια ανολοκλήρωτων μαθημάτων. Τα προγράμματα για την επόμενη ζωή διαφέρουν ως προς τον βαθμό δυσκολίας που η νοημοσύνη της ψυχής θέτει στον ίδιο της τον εαυτό. Αν έχουμε μόλις ολοκληρώσει μία εύκολη ζωή, κάνοντας μικρή διαπροσωπική πρόοδο, η ψυχή μας μπορεί να θέλει να επιλέξει ένα άτομο στον επόμενο κύκλο του χρόνου που θα αντιμετωπίσει πόνο, ίσως και μία τραγωδία. Συνήθως βλέπω κάποιον, που έχει ξεγλιστρήσει από μία ήρεμη ζωή, να υπερφορτώνει τον εαυτό του στην επόμενη με διάφορες ταραχές ώστε να προλάβει τους εκπαιδευτικούς του στόχους. Η νοημοσύνη της ψυχής κάθε άλλο παρά αλάνθαστη είναι, όταν εργάζεται σε σύνδεση με τον βιολογικό εγκέφαλο. Ανεξάρτητα από το επίπεδο εξέλιξης της ψυχής μας, το ότι είμαστε άνθρωποι σημαίνει πως όλοι μας θα κάνουμε λάθη και θα αναγκαστούμε να ασχοληθούμε στην πορεία μας με τις διορθώσεις των λαθών, κατά τη διάρκεια των ζωών μας. Αυτό θα ισχύει οποιοδήποτε σώμα και αν επιλέξουμε. Πριν ξεδιπλώσουμε τους πιο σύνθετους νοητικούς παράγοντες στην απόφαση μιας ψυχής να συνδεθεί με τον εγκέφαλο ενός μωρού, θα αρχίσω με τα ζητήματα της φυσιολογίας της επιλογής σώματος. Παρά το γεγονός ότι οι ψυχές μας γνωρίζουν εκ των προτέρων πώς ακριβώς θα είναι, μία έρευνα, που έγινε σε εθνικό επίπεδο στις Ηνωμένες Πολιτείες έδειξε ότι το 90% των ανδρών και των γυναικών ήταν δυσαρεστημένοι με τα φυσικά χαρακτηριστικά του σώματός τους. Αυτή είναι η δύναμη της συνειδητής λήθης. Τα στερεότυπα της κοινωνίας για την ιδανική εμφάνιση έχουν προκαλέσει μεγάλη δυστυχία. Αποτελεί, όμως, και αυτό μέρος του προγράμματος μαθημάτων της ψυχής. Πόσες φορές δεν έχουμε όλοι μας κοιταχτεί στον καθρέφτη και δεν έχουμε πει: «Αυτός είμαι εγώ; Γιατί φαίνομαι έτσι; Ανήκω στο σώμα στο οποίο βρίσκομαι;» Οι ερωτήσεις αυτές είναι ιδιαίτερα οδυνηρές όταν ο τύπος του σώματος που έχουμε μας εμποδίζει να κάνουμε εκείνα τα οποία νομίζουμε ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε στη ζωή. Είχα έναν αριθμό πελατών, που ήρθαν σε μένα πεπεισμένοι ότι το σώμα τους τούς εμπόδιζε να ζήσουν ικανοποιητικά. Πολλοί άνθρωποι με ειδικές ανάγκες σκέφτονται ότι αν δεν υπήρχε το γενετικό λάθος ή αν δεν είχαν πέσει θύματα κάποιου τροχαίου, που έβλαψε το σώμα τους, οι ζωές τους θα ήταν πιο γεμάτες. Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, οι περιπτώσεις μου παρουσιάζουν ελάχιστα αληθινά ατυχήματα που αφορούν σωματική βλάβη και δεν εμπίπτουν στην ελεύθερη βούληση των ψυχών. Ως ψυχές επιλέγουμε τα σώματά μας για κάποιο λόγο. Η ζωή μέσα σ' ένα ανήμπορο σώμα δεν εμπεριέχει αναγκαστικά καρμικό χρέος, που πληρώνουμε εξ αιτίας της ευθύνης μας από μία προηγούμενη ζωή όπου και βλάψαμε κάποιον άλλον. Όπως θα δείξει η επόμενη περίπτωσή μου, όταν μία ψυχή βρίσκεται μέσα σ' ένα τέτοιο σώμα, η επιλογή αυτή μπορεί να εμπεριέχει ένα μονοπάτι γνώσης προς ένα διαφορετικό είδος μαθήματος. Είναι δύσκολο να πεις σε κάποιον, που μόλις έχει τραυματιστεί και προσπαθεί να ανταπεξέλθει στη φυσική ανικανότητα, ότι έχει μία ευκαιρία να εξελιχθεί με ταχύτερο ρυθμό απ' ότι οι υπόλοιποι που διαθέτουμε υγιή σώματα και μυαλά. Αυτή η επίγνωση πρέπει να προκύψει από μία προσωπική ανακάλυψη. Τα ιστορικά των πελατών μου με πείθουν ότι η απαιτούμενη προσπάθεια για να ξεπεράσουν τη σωματική μειονεξία επιταχύνει πράγματι την εξέλιξη. Όσους από μας η κοινωνία δεν τους θεωρεί τέλειους, αυτοί υποφέρουν από τη δυσμενή αυτή διάκριση, πράγμα που κάνει το φορτίο ακόμα μεγαλύτερο. Ξεπερνώντας τα εμπόδια της φυσικής ασθένειας και του πόνου γινόμαστε πιο δυνατοί για τη μετέπειτα πορεία μας. Το σώμα μας είναι ένα σημαντικό μέρος της δοκιμασίας που ορίζουμε για τον εαυτό μας στη ζωή. Η ελευθερία επιλογής, που έχουμε για το σώμα αυτό, στηρίζεται πολύ περισσότερο σε ψυχολογικούς παράγοντες παρά στα υπολογισμένα σε 100.000 γονίδια, που κληρονομούνται από κάθε ανθρώπινο ον. Ωστόσο, θέλω να παρουσιάσω στην περίπτωση με την οποία αρχίζει αυτό το κεφάλαιο το λόγο για τον οποίο οι ψυχές θέλουν συγκεκριμένα σώματα, βασισμένα κυρίως στη φυσική τους κατάσταση, χωρίς ιδιαίτερες ψυχολογικές επιπλοκές. Η περίπτωση αυτή παρουσιάζει το σκεπτικό της απόφασης μιας ψυχής να επιλέξει δύο τελείως αντίθετα μεταξύ τους σώματα σε διαφορετικές ζωές. Μετά απ' αυτήν την περίπτωση, θα εξετάσουμε γιατί οι ψυχές διαλέγουν τα σώματά τους για διαφορετικούς λόγους. Η Περίπτωση 26 ήταν μία ψηλή, καλοφτιαγμένη γυναίκα, που της άρεσε να παίρνει μέρος σε αθλητικές δραστηριότητες, παρά το γεγονός ότι σε όλη της τη ζωή υπέφερε, κατά τακτά χρονικά διαστήματα, από πόνους στα πόδια. Στη διάρκεια της προκαταρκτικής συνέντευξης, έμαθα ότι ο πόνος και στα δύο πόδια της ήταν ένας αμβλύς πόνος περίπου στο μέσον του μηριαίου οστού. Επί σειρά ετών είχε επισκεφθεί αρκετούς γιατρούς, που δεν μπορούσαν να επισημάνουν ιατρικό εύρημα να πιστοποιεί ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα στα πόδια της. Προφανώς, είχε απογοητευτεί και ήταν διατεθειμένη να δοκιμάσει ο,τιδήποτε για να ανακουφιστεί. Όταν άκουσα ότι οι γιατροί είχαν καταλήξει στο ότι η ενόχλησή της ήταν πιθανώς ψυχοσωματική, υποψιάστηκα πως ο πόνος αυτής της γυναίκας προερχόταν από προηγούμενη ζωή. Πριν πάω στην πηγή του προβλήματός της, αποφάσισα να τη μεταφέρω σε μία-δύο προηγούμενες ζωές ώστε να βεβαιωθώ για τα κίνητρά της ως προς την επιλογή σώματος. Όταν της ζήτησα να μου μιλήσει για κάποια ζωή όπου ήταν πανευτυχής με την επιλογή του σώματος που είχε κάνει, μου είπε ότι αυτό είχε συμβεί όταν βρισκόταν στο σώμα ενός Βίκινγκ, που λεγόταν Λεθ, γύρω στα 800 π.Χ. Είπε ότι ο Λεθ ήταν «παιδί της φύσης», που ταξίδευε στη Βαλτική Θάλασσα μέχρι τη δυτική Ρωσία. Περιέγραψε τον Λεθ να φοράει μία μακριά γούνινη κάπα, στενό παντελόνι από μαλακό δέρμα ζώου, μπότες δετές μέχρι πάνω με σκοινί κι έναν σκούφο καλυμμένο με μέταλλο. Είχε πάνω του ένα τσεκούρι κι ένα βαρύ σπαθί με μεγάλη λεπίδα, το οποίο χειριζόταν επιδέξια στις μάχες. Η πελάτισσά μου είχε γοητευθεί από την εικόνα που έβλεπε στο μυαλό της, να ξαναβρίσκεται δηλαδή μέσα σ' αυτόν τον μεγαλόπρεπο σε διαστάσεις πολεμιστή με «τις βρώμικες πλεξούδες από πυρόξανθα μαλλιά να πέφτουν πάνω στους ώμους μου». Ψηλός πάνω από δύο μέτρα, θα πρέπει να είχε υπάρξει ένας γίγαντας για την εποχή του, με τεράστια δύναμη, υπερμέγεθες στέρνο και δυνατά άκρα. Άντρας μεγάλης αντοχής, ο Λεθ διέπλεε μαζί με άλλους Νορβηγούς μεγάλες αποστάσεις, διασχίζοντας ποτάμια και πεζοπορώντας μέσα από πυκνά, παρθένα δάση, λεηλατώντας οικισμούς στο πέρασμά του. Ο Λεθ σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης, ενώ λεηλατούσαν ένα χωριό. Περίπτωση 26 Δρ. Ν: Τι ήταν το πιο σημαντικό για σένα σ' αυτή τη ζωή που μόλις θυμήθηκες ως Λεθ ο Βίκινγκ; Α: Η βιωματική εμπειρία αυτού του καταπληκτικού σώματος και η αίσθηση της πρωτόγονης φυσικής δύναμης. Ποτέ δεν είχα παρόμοιο σώμα σε οποιαδήποτε άλλη ενσάρκωσή μου στη Γη. Ήμουν ατρόμητος, γιατί το σώμα μου δεν αντιδρούσε στον πόνο ακόμα κι όταν τραυματιζόταν. Ήταν τέλειο από κάθε άποψη. Δεν αρρώστησα ποτέ. Δρ. Ν: Είχε ποτέ κάποια ψυχική ενόχληση ο Λεθ; Υπήρξε καμία συναισθηματική ευαισθησία σου σ' αυτήν τη ζωή; Α: (ξεσπάει σε γέλια). Αστειεύεσαι; Ποτέ! Ζούσα μόνο για τη στιγμή. Όλη μου η έγνοια ήταν αν πολεμάω αρκετά, αν λεηλατώ αρκετά, αν έχω αρκετό φαγητό, ποτό και σεξ. Όλα μου τα συναισθήματα διοχετεύονταν μέσα από τις δραστηριότητες του σώματος. Τι σώμα! Δρ. Ν: Εντάξει, ας αναλύσουμε την απόφασή σου να διαλέξεις αυτό το μεγαλειώδες σώμα, πριν από τη ζωή του Λεθ. Τη στιγμή που έκανες την επιλογή σου στον πνευματικό κόσμο, εσύ ζήτησες αυτό το από τόσο καλό γενετικό υλικό σώμα ή έκανε ο οδηγός σου την επιλογή για σένα; Α: Οι σύμβουλοι δεν τα κάνουν αυτά. Δρ. Ν: Τότε, εξήγησέ μου πώς έφτασες στην επιλογή αυτού του σώματος; Α: Ήθελα ένα από τα καλύτερα φυσικά δείγματα στη Γη εκείνης της εποχής και ο Λεθ μού προσφέρθηκε ως μία πιθανότητα. Δρ. Ν: Είχες μόνο μία επιλογή; Α: Όχι, είχα δύο επιλογές ανθρώπων, που θα ζούσαν εκείνη την εποχή. Δρ. Ν: Τι θα συνέβαινε αν δεν σου άρεσε κανένα από τα σώματα που σου παρουσιάστηκαν ώστε να επιλέξεις να τα κατοικήσεις, εκείνη τη χρονική στιγμή; Α: (συλλογισμένος). Οι εναλλακτικές των επιλογών που έχω δείχνουν να ταιριάζουν μ' εκείνο που θέλω να βιώσω στις ζωές μου. Δρ. Ν: Έχεις την αίσθηση ότι οι σύμβουλοι γνωρίζουν εκ των προτέρων ποιες επιλογές σώματος είναι οι κατάλληλες για σένα ή βιάζονται τόσο ώστε απλά αρπάζουν αδιακρίτως ένα σωρό με διάφορες επιλογές σωμάτων; Α: Εδώ τίποτα δεν είναι επιπόλαιο. Οι σύμβουλοι τα διευθετούν όλα. Δρ. Ν: Αναρωτιέμαι αν υπάρχει περίπτωση οι σύμβουλοι να μπερδευτούν καμιά φορά. Με όλα αυτά τα νέα μωρά που γεννιούνται, δεν θα μπορούσαν ποτέ να διορίσουν δύο ψυχές σ' ένα μωρό ή ν' αφήσουν ένα μωρό χωρίς ψυχή για ένα διάστημα; Α: (γελώντας). Δεν βρισκόμαστε σε κάποια βιομηχανική γραμμή παραγωγής. Σου είπα ότι ξέρουν τι κάνουν. Δεν κάνουν τέτοια λάθη. Δρ. Ν: Σε πιστεύω. Σχετικά, τώρα, με τις επιλογές σου· είμαι περίεργος να μάθω αν τα δύο σώματα ήταν αρκετά για να τα εξετάσεις στο χώρο της επιλογής ζωής. Α: Δεν χρειαζόμαστε πολλές επιλογές για τις ζωές μας, από τη στιγμή που οι σύμβουλοι συνεργάζονται για τις επιθυμίες μας. Είχα ήδη κάποια ιδέα για το σωστό μέγεθος του σώματος και το φύλο, πριν μου παρουσιαστούν οι δύο επιλογές μου. Δρ. Ν: Ποια ήταν η σωματική επιλογή που απέρριψες για χάρη του Λεθ; Α: (παύση). Ενός Ρωμαίου στρατιώτη ... επίσης με δυνατό σώμα, που ήθελα σ' εκείνη τη ζωή. Δρ. Ν: Και τι πρόβλημα είχες να είσαι Ιταλός στρατιώτης; Α: Δεν ήθελα ... να με ελέγχει το κράτος (κουνάει το κεφάλι του αριστερά-δεξιά) ... πολύ περιοριστικό ... Δρ. Ν: Απ' ό,τι θυμάμαι, από το ένατο αιώνα το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης είχε περιέλθει στην εξουσία της Ιερής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου. Α: Αυτό ήταν το πρόβλημα με τη ζωή του στρατιώτη. Ως Βίκινγκ δεν ορκιζόμουν σε κανέναν. Ήμουν ελεύθερος. Μπορούσα να τριγυρνάω με τη συμμορία των εισβολέων στην ερημιά χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο. Δρ. Ν: Άρα, η ελευθερία ήταν ένας επιπλέον παράγων για την επιλογή σου. Α: Απόλυτα. Η ελευθερία στην κίνηση ... η αγριότητα στη μάχη ... η χρήση της δύναμής μου και η απεριόριστη δράση. Η ζωή στη θάλασσα και στα δάση ήταν διαρκώς αναζωογονητική. Το ξέρω ότι ήταν και βάναυση, αλλά ήταν μία βάρβαρη εποχή. Δεν ήμουν ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος από τους υπόλοιπους. Δρ. Ν: Και οι άλλοι παράγοντες, όπως η προσωπικότητα; Α: Δεν με ενοχλούσε τίποτα, εφ' όσον μπορούσα να εκφράζω σωματικά τον εαυτό μου στον υπέρτατο βαθμό. Δρ. Ν: Είχες σύντροφο - παιδιά; Α: (ανασηκώνει τους ώμους). Πολύ περιοριστικό. Ήμουν σε διαρκή κίνηση. Είχα στην κατοχή μου πολλές γυναίκες - μερικές με τη συγκατάθεσή τους - άλλες χωρίς αυτήν - κι αυτή η ευχαρίστηση ερχόταν να προστεθεί στην έκφραση του σωματικού μου σφρίγους. Δεν ήθελα να δεσμευτώ με κανένα τρόπο. Δρ. Ν: Άρα το σώμα του Λεθ ήταν η προτίμησή σου για μία καθαρά φυσική προέκταση της σαρκικής αίσθησης; Α: Ναι, ήθελα να βιώσω όλες τις σωματικές αισθήσεις στο έπακρο και τίποτα περισσότερο. Ένιωσα ότι η γυναίκα αυτή ήταν τώρα έτοιμη να αρχίσει την εργασία πάνω στο πρόβλημα που την απασχολούσε. Αφού την επανέφερα από την υπερσυνείδητη στην υποσυνείδητη κατάσταση, της ζήτησα να πάει κατευθείαν σε μία ζωή που μπορεί να σχετιζόταν με πόνους στα πόδια. Σχεδόν αμέσως, η γυναίκα διείσδυσε στην πιο πρόσφατη προηγούμενη ζωή της και έγινε ένα εξάχρονο κοριτσάκι που λεγόταν Άσλεϋ και ζούσε στη Νέα Αγγλία, το 1871. Η Άσλεϋ ταξίδευε πάνω σε μία άμαξα με άλογα φορτωμένη ως επάνω, όταν ξαφνικά άνοιξε την πόρτα και γκρεμίστηκε έξω, κάτω απ' την καρότσα. Όταν χτύπησε στο πλακόστρωτο, μία από τις βαριές πίσω ρόδες της άμαξας πέρασε πάνω από τα πόδια της, στο ίδιο ακριβώς σημείο πάνω από τα δυο της γόνατα, συνθλίβοντας τα κόκκαλα. Η γυναίκα βίωσε έναν οξύ πόνο και στα δυο της πόδια, τη στιγμή που μου περιέγραφε την πτώση. Παρ' όλες τις προσπάθειες των τοπικών γιατρών και την παρατεταμένη χρήση ξύλινων ναρθήκων, τα κόκκαλα των ποδιών της Άσλεϋ δεν έθρεψαν σωστά. Δεν μπόρεσε να σταθεί όρθια ποτέ ξανά ή να περπατήσει και η κακή κυκλοφορία του αίματος είχε ως αποτέλεσμα να πρήζονται διαρκώς τα πόδια της, σε όλη την υπόλοιπη και σχετικά σύντομη ζωή της. Η Άσλεϋ πέθανε το 1912, μετά από μία παραγωγική περίοδο κάποιων ετών ως γραφέας και παιδαγωγός παιδιών με ειδικές ανάγκες. Όταν τελείωσε την αφήγηση της ζωής τής Άσλεϋ, μετέφερα την ασθενή μου στον πνευματικό κόσμο. Δρ. Ν: Στο ιστορικό σου των επιλογών σωμάτων, γιατί περίμενες χίλια χρόνια από τον σωματικά ρωμαλέο άντρα μέχρι την ανάπηρη γυναίκα; Α: Μα, φυσικά, ανέπτυξα μια καλύτερη αίσθηση για το ποιος ήμουν στη διάρκεια των ζωών που μεσολάβησαν. Επέλεξα να είμαι ανάπηρη για να επιτύχω τη διανοητική συγκέντρωση. Δρ. Ν: Και γι' αυτόν το λόγο διάλεξες ένα τσακισμένο σώμα; Α: Ναι, βλέπεις το να μην μπορώ να περπατώ με υποχρέωνε να διαβάζω και να μελετώ περισσότερο. Ανέπτυξα το μυαλό μου ... και άκουσα το μυαλό μου. Έμαθα να επικοινωνώ καλά και να γράφω με επιδεξιότητα, γιατί τίποτα δεν αποσπούσε την προσοχή μου. Ήμουν συνεχώς στο κρεβάτι. Δρ. Ν: Υπήρξε κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ψυχής σου τόσο στην Άσλεϋ όσο και στον Βίκινγκ Λεθ; Α: Η πλευρά του εαυτού μου που λαχταράει να εκφράζεται φλογερά υπήρχε και στα δύο σώματα. Δρ. Ν: Θέλω να πας στη στιγμή που βρισκόσουν στη διαδικασία επιλογής της ζωής τής Άσλεϋ. Πες μου, πώς αποφάσισες γι' αυτό το χτυπημένο σώμα; Α: Διάλεξα μια οικογένεια σε μία επιφανή περιοχή της Αμερικής. Ήθελα ένα μέρος με βιβλιοθήκες και γονείς που να με φροντίζουν και να με αγαπούν, ώστε να μπορώ να αφιερωθώ στην υποτροφία. Έγραφα διαρκώς σε πολλούς δυστυχισμένους ανθρώπους και έγινα καλή δασκάλα. Δρ. Ν: Ως Άσλεϋ, τι έκανες γι' αυτήν την αγαπημένη οικογένεια, που σε φρόντιζε; Α: Τα πάντα λειτουργούν αμφίδρομα - τα οφέλη και οι ευθύνες. Διάλεξα αυτή την οικογένεια, γιατί χρειαζόταν να βιώσει την ένταση της αγάπης προς κάποιον εντελώς εξαρτημένο απ' αυτούς για ολόκληρη τη ζωή τους. Ήμασταν πολύ δεμένοι σαν οικογένεια, επειδή ένιωθαν μοναξιά πριν γεννηθώ εγώ. Με γέννησαν σε μεγάλη ηλικία και ήμουν το μόνο τους παιδί. Εκείνοι ήθελαν μία κόρη, που δεν θα παντρευόταν και δεν θα τους άφηνε μόνους ξανά. Δρ. Ν: Άρα, επρόκειτο για μια συναλλαγή. Α: Σαφέστατα. Δρ. Ν: Τότε, ας πάμε πίσω στην απόφασή σου στην εικονική πραγματικότητα του χώρου της επιλογής ζωής, όταν η ψυχή σου πρωτοείδε τη ζωή της Άσλεϋ. Είδες τις λεπτομέρειες του ατυχήματος με την άμαξα; Α: Φυσικά, αλλά δεν ήταν ατύχημα - έτσι έπρεπε να γίνει. Δρ. Ν: Από τη στιγμή που ήρθες στη Γη, ποιος ήταν ο υπεύθυνος για το ατύχημα; Η νοημοσύνη της ψυχής σου ή ο βιολογικός εγκέφαλος της Άσλεϋ; Α: Δουλέψαμε σε αρμονική συμφωνία. Εκείνη θα χάζευε, παίζοντας με το χερούλι της πόρτας της άμαξας κι εγώ ... θα το εκμεταλλευόμουν ... Δρ. Ν: Πες μου, τι περνούσε από τη σκέψη της ψυχής σου στην αίθουσα επιλογής ζωής, όταν είδες τη σκηνή με την Άσλεϋ να πέφτει και να τραυματίζεται; Α: Σκέφτηκα πως αυτό το ανάπηρο σώμα θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο. Είχα και κάποιες άλλες επιλογές σε σωματικούς τραυματισμούς, αλλά προτίμησα αυτόν, γιατί δεν ήθελα να έχω τη δυνατότητα να κινούμαι πολύ. Δρ. Ν: Θέλω να αναζητήσω εδώ τη σχέση αιτίου και αιτιατού. Η Άσλεϋ θα έπεφτε ούτως ή άλλως, ακόμα αν είχε μία ψυχή διαφορετική από τη δική σου; Α: (αμυντικά). Ήμασταν φτιαγμένες ακριβώς η μία για την άλλη ... Δρ. Ν: Αυτό δεν απαντάει στην ερώτησή μου. Α: (μεγάλη παύση). Υπάρχουν δυνάμεις, που υπερβαίνουν τη γνώση μου ως πνεύμα. Όταν πρωτοαντίκρυσα την Άσλεϋ ... μπορούσα να τη δω χωρίς εμένα ... υγιή ... μεγαλύτερη ... πιθανότητα μιας άλλης ζωής ... Δρ. Ν: Τώρα πλησιάζουμε κάπου. Λες ότι αν η Άσλεϋ είχε αρχίσει τη ζωή της με μία άλλη ψυχική οντότητα, ίσως και να μην είχε πέσει καθόλου; Α: Ναι ... αυτή είναι μία πιθανότητα ... μία από τις πολλές ... θα μπορούσε, επίσης, να είχε τραυματιστεί πιο ελαφρά και να περπατάει με πατερίτσες. Δρ. Ν: Είδες, δηλαδή, μία σωματικά υγιή Άσλεϋ να ζει ευτυχισμένη χωρίς τη δική σου ψυχή; Α: Είδα ... μία μεγάλη γυναίκα ... φυσιολογικά πόδια ... δυστυχισμένη, μ' έναν άντρα ... να νιώθει απόγνωση, που ήταν παγιδευμένη σε μια ζωή χωρίς καμία απολαβή ... γονείς μέσα στη θλίψη ... αλλά πιο εύκολη. (η φωνή της γίνεται πιο σταθερή). Όχι! Αυτό το πρόγραμμα πορείας δεν θα είχε λειτουργήσει καλά για καμιά από τις δυο μας - εγώ ήμουν η καλύτερη ψυχή γι' αυτήν. Δρ. Ν: Από τη στιγμή που επέλεξες να γίνεις η ψυχή της Άσλεϋ, εσύ ήσουν η πρωταρχική κινητήρια δύναμη για την πτώση; Α: Ήταν ... και οι δυο μας ... ήμασταν ένα εκείνη τη στιγμή ... αυτή έκανε αταξίες, χοροπηδώντας πάνω-κάτω μέσα στην άμαξα, παίζοντας με το χερούλι της πόρτας, όταν η μητέρα της τής είπε να σταματήσει. Τότε ... εγώ ήμουν έτοιμη, αλλά κι εκείνη ήταν έτοιμη ... Δρ. Ν: Το πεπρωμένο σου ήταν απόλυτα προδιαγεγραμμένο; Αφ' ότου ήσουν η ψυχή της Άσλεϋ, υπήρχε κάποιος τρόπος να αποφύγεις συνολικά το περιστατικό αυτό στην άμαξα; Α: (παύση). Μπορώ να σου πω ότι πέρασε απ' το μυαλό μου αστραπιαία μία σκέψη πριν πέσω. Θα μπορούσα να τραβηχτώ και να μην πέσω. Μια φωνή μέσα στο μυαλό μου είπε ... «Είναι μια ευκαιρία, μην περιμένεις άλλο, πέσε, αυτό είναι που ήθελες - είναι η καλύτερη πορεία δράσης». Δρ. Ν: Η συγκεκριμένη στιγμή ήταν σημαντική; Α: Δεν ήθελα η Άσλεϋ να μεγαλώσει πολύ. Δρ. Ν: Αλλά ο πόνος και τα βάσανα, που πέρασε αυτό το παιδί; Α: Ήταν τρομερό. Η αγωνία εκείνων των πέντε πρώτων ημερών ήταν απίστευτη. Σχεδόν πέθανα, έμαθα, όμως, υπομένοντάς το όλο αυτό και τώρα βλέπω ότι με βοήθησε η μνήμη της ικανότητας, που είχε ο Λεθ να αντέχει στον πόνο. Δρ. Ν: Ο εσωτερικός σου νους μετάνιωσε καθόλου κατά τη διάρκεια εκείνων των στιγμών, που ο πόνος ήταν αφόρητος; Α: Γλιστρούσα μέσα κι έξω από τη συνειδητότητά μου στη χειρότερη φάση της δοκιμασίας, ο νους μου άρχισε να δυναμώνει. Υπερισχύοντας του τραυματισμένου μου σώματος, άρχισα να ελέγχω καλύτερα τον πόνο ... ξαπλωμένη στο κρεβάτι ... με τους γιατρούς να μην μπορούν να κάνουν τίποτα. Οι ικανότητες, που ανέπτυξα για να διαχειρίζομαι τον πόνο, χρησιμοποιήθηκαν αργότερα στη συγκέντρωσή μου στις σπουδές και ο σύμβουλός μου με βοηθούσε κι αυτός με ανεπαίσθητο τρόπο. Δρ. Ν: Άρα, κέρδισες πολλά απ' αυτήν τη ζωή, επειδή δεν μπορούσες να περπατήσεις; Α: Ναι, έμαθα να ακούω και να σκέφτομαι. Είχα αλληλογραφία με πολλούς ανθρώπους και έμαθα να γράφω με έμπνευση. Απέκτησα την ικανότητα να διδάσκω τους νέους και ένιωσα ότι καθοδηγούμαι από μία εσωτερική δύναμη. Δρ. Ν: Ο σύμβουλός σου ήταν περήφανος για τα επιτεύγματά σου, όταν επέστρεψες στον πνευματικό κόσμο; Α: Πολύ, αν και μου είπε ότι είχα γίνει λίγο παραπάνω καλομαθημένη και παραχαϊδεμένη (γελάει), αλλά ότι πρόκειται για μία θεμιτή συναλλαγή. Δρ. Ν: Η εμπειρία σου με το δυνατό σώμα του Λεθ και το ασθενικό σώμα της Άσλεϋ πώς σε βοηθάει σήμερα ή μήπως αυτό δεν έχει καμία σχέση; Α: Επωφελούμαι κάθε μέρα από την αναγνώριση της αναγκαιότητας μιας ενότητας μυαλού και σώματος, ώστε να παίρνω μαθήματα. Καθώς η πελάτισσά μου αναβίωνε τη σκηνή στο δρόμο όπου έσπασε τα πόδια της, εισήγαγα ορισμένες μεθόδους απευαισθητοποίησης. Στο τέλος της συνεδρίας μας, αποπρογραμμάτισα τη γενετική της μνήμη του πόνου στα πόδια της. Αργότερα, η γυναίκα αυτή με ενημέρωσε ότι δεν ένιωθε πια πόνο και ότι παίζει τακτικά τένις και το απολαμβάνει. Οι δύο προηγούμενες ζωές που παρουσίασα σ' αυτήν την περίπτωση, ήταν, σε μεγάλο βαθμό, αφιερωμένες στις σωματικές επιλογές για την πραγμάτωση της ψυχής σε δύο πολύ διαφορετικά περιβάλλοντα. Οι ψυχές αναζητούν την έκφρασή τους αναπτύσσοντας διαφορετικές όψεις του χαρακτήρα τους. Ανεξάρτητα από τα σωματικά ή νοητικά εργαλεία που θα χρησιμοποιηθούν, μέσα από το πέρασμα της ψυχής από διάφορα σώματα, οι νόμοι τού κάρμα θα επικρατήσουν. Αν η ψυχή επιλέξει το ένα άκρο σε κάποιο σημείο της διαδρομής, αυτό θα αντισταθμιστεί από μία αντίθετη επιλογή ώστε να εξισορροπηθεί η ανάπτυξη. Οι σωματικές ζωές του Λεθ και της Άσλεϋ είναι παραδείγματα καρμικού αντισταθμίσματος. Οι Ινδοί Χίντου πιστεύουν πως ένας πλούσιος, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να γίνει επαίτης ώστε η ψυχή του να αναπτυχθεί επαρκώς. Η επιβίωση μέσα από διαφορετικές προκλήσεις δυναμώνει την ταυτότητα της ψυχής μας. Η λέξη δύναμη δεν πρέπει να παρερμηνευθεί. Οι άνθρωποι που έρχονται σε μένα, μου λένε ότι τα αληθινά διδάγματα της ζωής μαθαίνονται με την αναγνώριση και την αποδοχή του γεγονότος ότι είμαστε άνθρωποι. Ακόμα και ως θύματα καρπωνόμαστε πολλά, διότι ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την αποτυχία και την πίεση είναι αυτό που σηματοδοτεί πραγματικά την πρόοδό μας στη ζωή. Μερικές φορές, ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα είναι πώς να απαγκιστρωνόμαστε από το παρελθόν. Αν και οι ψυχές εξετάζουν προσεκτικά τι έχει να τους προσφέρει ένα Γήινο σώμα σε μια ποικιλία από πολιτισμικά περιβάλλοντα, δίνουν πολύ μεγαλύτερη προσοχή στις ψυχολογικές πλευρές της ανθρώπινης ζωής. Η απόφαση αυτή αποτελεί για την ψυχή το σημείο με την πιο ζωτική σημασία ολόκληρης της διαδικασίας επιλογής. Πριν μπει στο χώρο της επιλογής ζωής, η ψυχή έχει το πλεονέκτημα ότι μπορεί να μελετήσει τους παράγοντες της κληρονομικότητας και του περιβάλλοντος, που θα επηρεάσουν τη λειτουργία μιας βιολογικής μορφής ζωής. Έχω ακούσει ότι η πνευματική ενέργεια μιας ψυχής έχει διακυμάνσεις στην επιρροή της, οι οποίες εξαρτώνται από την ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου που την φιλοξενεί, από το αν είναι εξωστρεφής ή εσωστρεφής, ορθολογιστής ή ιδεαλιστής, αν κυριαρχείται από τα συναισθήματα ή την αναλυτική σκέψη. Εξ αιτίας αυτών των μεταβλητών, οι ψυχές έχουν την ανάγκη να σκεφτούν εκ των προτέρων για τον τύπο του σώματος που θα τις υπηρετήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην επερχόμενη ζωή. Απ' όσο μπορώ να συμπεράνω, τις σκέψεις της ψυχής για τις επιλογές συγκεκριμένων ανθρώπινων συμπεριφορών στην επόμενη ζωή τις γνωρίζουν οι οδηγοί και οι συγκεκριμένοι δάσκαλοι που έχουν αναλάβει τη λειτουργία των σταθμών επιλογής ζωής. Μου φαίνεται ότι μερικές ψυχές αντιμετωπίζουν αυτήν την ευθύνη πολύ πιο σοβαρά από κάποιες άλλες. Ωστόσο, στο στάδιο που η ψυχή σκέφτεται την επιλογή της, πριν πάει στο χώρο επιλογής ζωής, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να φανταστεί πώς θα ταίριαζε μέσα σ' ένα συγκεκριμένο σώμα. Όταν, όμως, κληθεί στο χώρο της επιλογής, οι εικασίες τελειώνουν. Τώρα θα πρέπει να ταιριάξει την πνευματική της ταυτότητα μ' ένα θνητό πλάσμα. Ο πυρήνας της επόμενης περίπτωσης είναι πώς μία ψυχή συνδέθηκε, για ψυχολογικούς λόγους, με δύο ανθρώπινα όντα, που τα χωρίζουν χιλιάδες χρόνια. Η Περίπτωση 27 είναι ένας επιχειρηματίας από το Τέξας, που έχει στην κατοχή του μία μεγάλη και επιτυχημένη βιοτεχνία ρούχων. Κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Καλιφόρνια, ο Στηβ ήρθε να με δει, συστημένος από κάποιο φίλο μου. Όσο έπαιρνα το ιστορικό του, παρατηρούσα ότι βρισκόταν σε μεγάλη υπερένταση. Στα δάχτυλά του έπαιζε νευρικά μια αλυσίδα και τα μάτια του κοίταζαν ολόγυρα το γραφείο μου, επίμονα και με αγωνία. Τον ρώτησα αν αντιμετώπιζε με νευρικότητα ή φόβο την ύπνωση ως διαδικασία και μου απάντησε: «Όχι, περισσότερο φοβάμαι τι θα ανακαλύψεις». Ο άνθρωπος αυτός μου είπε ότι οι υπάλληλοί του ήταν απαιτητικοί και ανυπάκουοι κι ότι τα παράπονα του προσωπικού του ήταν τόσα πολλά που η κατάσταση είχε γίνει αφόρητη. Η λύση που είχε επιλέξει ήταν η αύξηση των μέτρων της πειθαρχίας και η απόλυση προσωπικού. Έμαθα ότι είχε κάνει δύο αποτυχημένους γάμους κι ότι βρισκόταν σε προχωρημένο στάδιο αλκοολισμού. Μου είπε ότι είχε προσπαθήσει πρόσφατα να μπει σ' ένα θεραπευτικό πρόγραμμα, αλλά το εγκατέλειψε γιατί «είχαν γίνει πολύ επικριτικοί μαζί μου». Όσο προχωρούσε η συζήτησή μας, ο Στηβ μού εκμυστηρεύτηκε ότι η μητέρα του εξαφανίστηκε, αφού τον άφησε στα σκαλοπάτια μιας εκκλησίας στο Τέξας, μία εβδομάδα μετά τη γέννησή του. Μετά από μερικά χρόνια μοναξιάς και δυστυχίας σε ορφανοτροφείο, τον υιοθέτησε ένα ζευγάρι προχωρημένης ηλικίας. Πρόσθεσε, ακόμα, ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν λάτρεις της σκληρής πειθαρχίας και φαίνεται ότι τον επιτιμούσαν συνεχώς. Όταν το έσκασε από το σπίτι του, στην εφηβεία, ο Στηβ είχε μπλεξίματα με το νόμο και μία φορά αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Διαπίστωσα ότι η προσωπικότητά του ήταν άκαμπτη και δογματική και δεν εμπιστευόταν καμία ανώτερη αρχή. Ο θυμός του είχε τη ρίζα του στα αισθήματα της απομόνωσης και της αίσθησης εγκατάλειψης. Ο ίδιος ομολόγησε ότι ένιωθε πως έχει αρχίσει να χάνει τον έλεγχο στη ζωή του κι ότι ήταν πρόθυμος να δοκιμάσει τα πάντα «για να βρω τον πραγματικό μου εαυτό». Συμφώνησα να κάνουμε μία σύντομη αναδρομή στο ασυνείδητό του με την προϋπόθεση ότι κι εκείνος θα ήταν πρόθυμος, απ' την πλευρά του, να επισκεφθεί αργότερα έναν θεραπευτή στην πόλη του για συμβουλευτική υποστήριξη. Καθώς ξεδιπλώνεται η περίπτωση αυτή, θα δούμε πώς η ψυχή του Στηβ διατηρεί την ταυτότητά της ενώ ανταποκρίνεται στη φυσική ζωή μέσα σ' ένα ανθρώπινο σώμα. Η ένταση της σχέσης ψυχής και σώματος αυξάνεται στην ύπνωση, όταν οι πελάτες μου συζητούν τα κίνητρά τους για την επιλογή σώματος. Ένας λόγος που χρησιμοποίησα αυτή την περίπτωση είναι για να αποκαλύψω ένα δύσκολο εμπόδιο στην ανακάλυψη της ταυτότητάς μας - αυτό το παιδικού τραύματος. Οι ψυχές που ενώνονται με ανθρώπους, οι οποίοι αναπτύσσουν διαταραχές στην προσωπικότητά τους από μικρή ηλικία, αυτοπαγιδεύονται σκόπιμα σε μία δύσκολη ζωή. Πριν, όμως, οδηγήσω τον πελάτη μου στον πνευματικό κόσμο ώστε να μάθω γιατί η ψυχή του διάλεξε αυτή τη ζωή, ήταν απαραίτητο να τον ανακουφίσω από τις αναμνήσεις της πρώιμης παιδικής του ηλικίας. Στο μικρό απόσπασμα, με το οποίο αρχίζει η περίπτωση, ο άνθρωπος αυτός θα ξαναδεί τη φυσική του μητέρα. Πρόκειται για μία από τις πιο έντονες σκηνές που έχω συναντήσει στη δουλειά μου. Περίπτωση 27 Δρ. Ν: Είσαι τώρα μωρό, μιας εβδομάδας, και η μητέρα σου σε βλέπει για τελευταία φορά. Δεν πειράζει που είσαι μωρό, γιατί ο εσώτερος ενήλικος νους σου γνωρίζει όλα όσα συμβαίνουν. Περίγραψέ μου, τι ακριβώς διαδραματίζεται; Α: (αρχίζει να τρέμει). Είμαι ... μέσα σ' ένα καλάθι ... Υπάρχει γύρω μου μια ξεθωριασμένη μπλε κουβέρτα ... με αφήνουν κάτω, σε κάτι σκαλιά ... κάνει κρύο ... Δρ. Ν: Πού είναι αυτά τα σκαλιά; Α: ... Μπροστά από μια εκκλησία ... στο Τέξας. Δρ. Ν: Ποιος σε αφήνει στα σκαλιά της εκκλησίας; Α: (το τρεμούλιασμά του μεγαλώνει). Η μητέρα μου ... σκύβει πάνω μου ... λέγοντας αντίο ... (αρχίζει να κλαίει). Δρ. Ν: Μπορείς να μου πεις για ποιον λόγο σε άφησε η μητέρα σου; Α: Είναι ... νέα ... δεν έχει παντρευτεί τον πατέρα μου ... αυτός είναι ήδη παντρεμένος. Κλαίει ... νιώθω τα δάκρυά της να πέφτουν στο πρόσωπό μου. Δρ. Ν: Σήκωσε τα μάτια σου και κοίταξέ την. Τι άλλο βλέπεις; Α: (πνίγεται). Πλούσια, μαύρα μαλλιά ... όμορφη ... τεντώνομαι και αγγίζω το στόμα της ... με φιλάει ... απαλή, τρυφερή ... δυσκολεύεται τρομερά να με αφήσει εδώ. Δρ. Ν: Σου λέει κάτι πριν φύγει; Α: (η φωνή μόλις που βγαίνει από το στόμα του). «Πρέπει να σε αφήσω για το καλό σου. Δεν έχω χρήματα για να σε φροντίσω. Οι γονείς μου δεν θα μας βοηθήσουν. Σ' αγαπώ. Θα σ' αγαπώ και θα σ' έχω στην καρδιά μου παντοτινά». Δρ. Ν: Τι συμβαίνει μετά; Α: Πιάνει ... ένα βαρύ ρόπτρο ... έχει πάνω του χαραγμένο ένα ζώο ... και χτυπάει την πόρτα ... ακούμε βήματα να πλησιάζουν ... έφυγε τώρα. Δρ. Ν: Τι σου λένε οι εσώτερες σκέψεις σου για όλα αυτά που είδες; Α: (πλημμυρισμένος από συγκίνηση). Ω ... με ήθελε, τελικά ... με αγαπούσε! Δρ. Ν: (βάζω το χέρι μου στο μέτωπό του και αρχίζω μία σειρά από υποβολές, ώστε να λειτουργήσουν μετά την ύπνωση, και οι οποίες καταλήγουν στις ακόλουθες οδηγίες). Στηβ, θα μπορέσεις να φέρεις αυτήν την υποσυνείδητη μνήμη στο συνειδητό σου. Θα συγκρατήσεις αυτή την εικόνα της μητέρας σου για την υπόλοιπη ζωή σου. Τώρα ξέρεις πώς πραγματικά ένιωθε για σένα και ότι η ενέργειά της εξακολουθεί να είναι μαζί σου. Είναι σαφές αυτό; Α: Ναι ... είναι. Δρ. Ν: Τώρα θέλω να μεταφερθείς μπροστά στο χρόνο και να μου πεις τι νιώθεις για τους θετούς σου γονείς. Α: Δεν ήταν ποτέ ικανοποιημένοι μαζί μου ... μ' έκαναν να νιώθω ένοχος για τα πάντα ... με έλεγχαν και με έκριναν ... (το πρόσωπό του είναι μούσκεμα απ' τα δάκρυα και τον ιδρώτα) ... δεν ξέρω ποιος υποτίθεται ότι είμαι ... δεν είμαι αληθινός ... Δρ. Ν: (υψώνω τη φωνή μου). Πες μου, τι είναι ψεύτικο σε σένα; Α: Προσποιούμαι ... (σταματάει). Δρ. Ν: Συνέχισε! Α: Στην πραγματικότητα, δεν έχω τον έλεγχο ... συνεχής θυμός ... κακομεταχειρίζομαι τους ανθρώπους για ... να ισοφαρίσω ... απελπισία. Σημείωση : Αφού έκανα μερικές συμπληρωματικές νοητικές προσαρμογές στον άνθρωπο αυτόν, θα τον μετακινήσω τώρα, μπρος-πίσω, μεταξύ υποσυνείδητου και υπερσυνείδητου. Δρ. Ν: Εντάξει Στηβ, σε πάμε τώρα πίσω στο χρόνο, πριν από τη γέννησή σου σ' αυτήν τη ζωή. Πες μου, έχεις ποτέ ζήσει σε κάποια άλλη ζωή μαζί με την ψυχή της φυσικής σου μητέρας; Α: (μεγάλη παύση). Ναι ... έχω. Δρ. Ν: Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη ζωή που έζησες με αυτήν την ψυχή στη Γη και στην οποία υπήρξε ανάμεσά σας ένα είδος πόνου, σωματικού ή συναισθηματικού; Α: (μετά από ένα δευτερόλεπτο, γαντζώνει σφιχτά τα μπράτσα της πολυθρόνας). Ω, να πάρει η ευχή - αυτό είναι - βέβαια - είναι αυτή! Δρ. Ν: Προσπάθησε να ηρεμήσεις και μην τρέχεις τόσο γρήγορα, για να σε προφταίνω. Θέλω να μπεις στη ζωή που βλέπεις στο νου σου, στην πιο κρίσιμη στιγμή της σχέσης σου μ' αυτήν την ψυχή, μόλις μετρήσω τρία. Ένα, δύο, τρία! Α: (αναστενάζει βαθιά). Πω, πω ... είναι ο ίδιος άνθρωπος ... σ' ένα διαφορετικό σώμα ... αλλά και τότε ήταν η μητέρα μου ... Δρ. Ν: Μείνε συγκεντρωμένος στη σκηνή της Γης. Είναι μέρα ή νύχτα; Α: (παύση). Άπλετο φως ημέρας. Καυτός ήλιος και άμμος ... Δρ. Ν: Περίγραψέ μου, τι συμβαίνει κάτω απ' τον καυτό ήλιο στην άμμο; Α: (διστακτικά). Στέκομαι μπροστά από το ναό μου ... ενώπιον ενός μεγάλου πλήθους ανθρώπων ... οι φρουροί μου στέκονται πίσω μου. Δρ. Ν: Ποιο είναι το όνομά σου; Α: Χαρούμ. Δρ. Ν: Τι φοράς Χαρούμ; Α: Ένα μακρύ λευκό χιτώνα και σανδάλια. Κρατώ στο χέρι μου μία ράβδο με χρυσά φίδια, ως σύμβολο της εξουσίας μου. Δρ. Ν: Ποια είναι η εξουσία σου, Χαρούμ; Α: (υπερήφανα). Είμαι αρχιερέας. Σημείωση: Σύμφωνα με περαιτέρω διερεύνηση του θέματος, ο άντρας αυτός ήταν αρχηγός μιας νομαδικής φυλής κάπου στην Αραβική χερσόνησο, κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα, περίπου το 2.000 π.Χ. Κατά την αρχαϊκή εποχή, η περιοχή αυτή ήταν γνωστή ως Βασίλειο του Σαβά. Έμαθα, ακόμα ότι ο ναός ήταν ένα μεγάλο οβάλ κτίσμα από λασπότουβλα και πέτρες, αφιερωμένος σε κάποιον θεό της σελήνης. Δρ. Ν: Τι κάνεις μπροστά στο ναό σου; Α: Είμαι στα σκαλοπάτια και δικάζω μία γυναίκα. Είναι η μητέρα μου. Γονατίζει μπροστά μου. Στα μάτια της, καθώς με κοιτάζει, διακρίνω οίκτο και φόβο. Δρ. Ν: Πώς μπορεί το βλέμμα της να έχει ταυτόχρονα οίκτο και φόβο; Α: Υπάρχει οίκτος στα μάτια της εξ αιτίας της δύναμης, η οποία με έχει διαφθείρει ... έχοντας ασκήσει τόσο μεγάλο έλεγχο στην καθημερινή ζωή του λαού μου. Και υπάρχει και φόβος γι' αυτό που πρόκειται να κάνω. Αυτό με θορυβεί, αλλά δεν πρέπει να το δείξω. Δρ. Ν: Γιατί γονατίζει η μητέρα σου στα σκαλοπάτια του ναού, μπροστά σου; Α: Διέρρηξε την αποθήκη και έκλεψε τρόφιμα για να τα δώσει στο λαό. Πολλοί πεινάνε αυτή την εποχή του χρόνου, αλλά μόνο εγώ μπορώ να διατάξω τη διανομή τροφίμων. Το φαγητό πρέπει να μετριέται προσεκτικά. Δρ. Ν: Παραβίασε με την πράξη της κάποιο νόμο σχετικό με τις ποσότητες των μερίδων του φαγητού; Είχατε θέμα επιβίωσης; Α: (απότομα). Είναι κάτι περισσότερο - δείχνοντας ανυπακοή σε μένα, υπονομεύει την εξουσία μου. Χρησιμοποιώ τη διανομή του φαγητού ως μέσον ... ελέγχου του λαού μου. Θέλω όλοι να μου είναι πιστοί. Δρ. Ν: Τι πρόκειται να κάνεις με τη μητέρα σου; Α: (με αυτοπεποίθηση). Η μητέρα μου παραβίασε το νόμο. Μπορώ να τη σώσω, αλλά θα πρέπει να τιμωρηθεί προς παραδειγματισμόν. Αποφασίζω να πεθάνει. Δρ. Ν: Πώς νιώθεις που σκοτώνεις την ίδια σου τη μητέρα, Χαρούμ; Α: Πρέπει να γίνει. Υπήρξε διαρκώς ένα αγκάθι μέσα στο σώμα μου - προκαλώντας αναταραχή στο λαό μου με τη στάση της. Δεν μπορώ πια να κυβερνήσω ελεύθερα, εφ' όσον είναι εδώ. Ακόμα και τώρα είναι προκλητική. Διατάζω τη θανάτωσή της χτυπώντας τη ράβδο μου στα πέτρινα σκαλοπάτια. Σ' αυτό το σημείο, ο νους του Στηβ αναβίωσε δύο σπαραχτικά συναισθηματικά γεγονότα, που σχετίζονται με εκούσιες πράξεις χωρισμού μεταξύ μητέρας και γιού. Παρ' όλο που είχε ήδη κάνει την καρμική σύνδεση, ήταν σημαντικό να μην απομονώσει την εγκατάλειψή του ως μωρό, θεωρώντας την μία απλή ιστορική ανταπόδοση. Προκειμένου να αρχίσει η θεραπεία του, χρειάστηκε να πάω λίγο πιο μακριά. Το επόμενο στάδιο της συνεδρίας μας ήταν αφιερωμένο στην προσπάθεια να ανακτήσει την ταυτότητά της η ψυχή του Στηβ. Για να το κάνω αυτό, τον αναζήτησα στον πνευματικό κόσμο. Προσπαθώ να μεταφέρω τον κάθε πελάτη μου στην πιο κατάλληλη, για την περίπτωσή του, πνευματική περιοχή ώστε να έχω τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Στην Περίπτωση 13 επέλεξα το χώρο του προσανατολισμού. Με την Περίπτωση 27 θα πάμε πίσω για να ξαναζήσει τον πνευματικό χρόνο ακριβώς μετά από την επιστροφή του από το χώρο της επιλογής ζωής. Στο περιβάλλον αυτό, θέλω ο Στηβ να δει ποιοι είναι οι λόγοι της επιλογής του σώματός του σ' αυτήν τη ζωή και το ρόλο των άλλων ψυχών, που συμμετέχουν στη ζωή του. Δρ. Ν: Με ποιο όνομα είσαι γνωστός στον πνευματικό κόσμο; Α: Σούμους. Δρ. Ν: Εντάξει Σούμους, αφού τώρα είμαστε και πάλι στον πνευματικό κόσμο, θέλω να πάμε στην περίοδο όπου αμέσως μετά είδες, για πρώτη φορά, τον άντρα που είναι ο Στηβ. Ποιες είναι οι σκέψεις σου; Α: Ένας τόσο χολωμένος άνθρωπος ... είναι τόσο θυμωμένος γιατί τον παράτησε η μητέρα του στα σκαλιά έξω από μια πόρτα ... κι εκείνοι οι σκληροτράχηλοι άνθρωποι, που θα αναλάβουν υπηρεσία ως γονείς του ... δεν ξέρω αν θέλω καν να πάρω αυτό το σώμα! Δρ. Ν: Καταλαβαίνω, αλλά γιατί δεν αφήνουμε για λίγο στην άκρη αυτήν την απόφαση, ενώ συμβαίνουν άλλα πράγματα. Πες μου, τι κάνεις από τη στιγμή που φεύγεις από το χώρο της επιλογής ζωής και μετά; Α: Μερικές φορές, μπορεί να θέλω να μείνω για λίγο μόνος μου. Συνήθως, όμως, ανυπομονώ να ακούσω τις γνώμες των φίλων μου για τις ζωές που εξέτασα, ιδιαίτερα για μία τόσο σκληρή όπως είναι αυτή. Δρ. Ν: Σίγουρα. Είχες περισσότερες από μία επιλογές σώματος; Α: (κουνάει το κεφάλι του). Αυτή θα πρέπει να την πάρω ... είναι δύσκολη απόφαση. Δρ. Ν: Πες μου Σούμους, όταν βρίσκεσαι πίσω με την ομάδα των φίλων σου, συζητάς την πιθανότητα να συνδεθείς με κάποιους απ' αυτούς στην επόμενη ζωή σου; Α: Ναι, συνήθως αυτοί οι στενοί φίλοι μου πρόκειται να είναι στην επόμενη ζωή μου, όπως κι εγώ άλλωστε θα είμαι στη δική τους. Μερικοί, πάλι, δεν θα είναι σε κάποιες ζωές. Δεν πειράζει. Όλοι συζητάμε μεταξύ μας την επόμενη ζωή μας. Θέλω να έχω τις απόψεις τους πάνω σε κάποιες λεπτομέρειες. Βλέπεις, ξέρουμε τόσο καλά ο ένας τον άλλον - τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία μας - τις προηγούμενες επιτυχίες και αποτυχίες μας - τι πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα ... τέτοια πράγματα. Δρ. Ν: Συζήτησες καθόλου μαζί τους κάποιες λεπτομέρειες αναφορικά με το είδος του ανθρώπου που έπρεπε να είσαι, πριν πας στο χώρο της επιλογής ζωής; Α: Ω, ναιιι, έμμεσα όμως. Τίποτα συγκεκριμένο. Τώρα που έχω δει τον Στηβ, και ξέρω ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι άλλοι σε σχέση με αυτόν, σ' αυτή τη ζωή, έχω τις επιφυλάξεις μου. Γι' αυτό μιλάω στον Τζορ. Δρ. Ν: Ο Τζορ είναι ο οδηγός σου; Α: Είχε ακούσει πολλές φορές την άποψή μου σχετικά με το ποιος έπρεπε να είμαι, πριν με στείλουν στο μέρος όπου κοιτάμε τις ζωές. Δρ. Ν: Εντάξει, Σούμους, έχεις μόλις επιστρέψει στην ομάδα σου από το χώρο της επιλογής ζωής. Τι κάνεις κατ' αρχήν εκεί; Α: Μιλάω γι' αυτόν τον τύπο τον Στηβ, ο οποίος είναι τόσο δυστυχισμένος ... χωρίς αληθινή μητέρα ... όλα αυτά τα πράγματα ... τι είδους άνθρωποι θα βρίσκονται γύρω του ... τα σχέδιά τους, επίσης ... θα πρέπει όλα να δέσουν μεταξύ τους και να κρίνουμε ότι ταιριάζουν. Δρ. Ν: Εννοείς το ποιες ψυχές πρόκειται να πάρουν τα συγκεκριμένα σώματα; Α: Σωστά, χρειάζεται να το συγκεκριμενοποιήσουμε αυτό. Δρ. Ν: Δηλαδή, σ' αυτό το σημείο οι αποστολές των ψυχών είναι ακόμα υπό διαπραγμάτευση ή τους έχει ήδη καθοριστεί, μόλις φύγουν από το χώρο της επιλογής ζωής, σε ποιο σώμα θα είναι; Α: Κανείς δεν εξαναγκάζεται να κάνει ο,τιδήποτε. Γνωρίζουμε τι πρέπει να γίνει. Ο Τζορ ... και οι άλλοι μάς βοηθούν στις αναπροσαρμογές ... τους στέλνουν σε μας για να κάνουν σφαιρική την εικόνα ... (το πρόσωπό του σοβαρεύει). Δρ. Ν: Σε ενοχλεί κάτι, αυτή τη στιγμή, Σούμους; Α: (με μελαγχολικό ύφος). Ωχ ... οι φίλοι μου απομακρύνονται ... έρχονται κάποιοι άλλοι ... ω ... Δρ. Ν: Συμπεραίνω ότι πρόκειται να γίνουν κάποιες συναντήσεις με άλλες ψυχές. Προσπάθησε να είσαι όσο πιο ήρεμος γίνεται. Κατόπιν εντολής μου θα μου αναφέρεις καθαρά όλα όσα συμβαίνουν. Κατάλαβες; Α: (με νευρικότητα). Ναι. Δρ. Ν: Άρχισε! Πόσες οντότητες βλέπεις; Α: Είναι ... τέσσερις ... έρχονται προς εμένα ... ο ένας είναι ο Τζορ. Δρ. Ν: Ποιος είναι πρώτος; Α: (αρπάζει το χέρι μου). Είναι ... η Εόνη ... θέλει να γίνει ... και πάλι μητέρα μου. Δρ. Ν: Αυτή είναι η ψυχή της γυναίκας, που είναι η μητέρα του Χαρούμ και του Στηβ; Α: Ναι, αυτή είναι ... ω ... δεν θέλω ... Δρ. Ν: Τι συμβαίνει; Α: Η Εόνη μού λέει ότι ήρθε η ώρα να ... αποκαταστήσουμε τα πράγματα ... να ξαναβρεθούμε σε μία ταραγμένη ζωή ως μητέρα και γιος. Δρ. Ν: Δεν το ήξερες όμως αυτό, Σούμους, στο χώρο της επιλογής ζωής, όταν είδες τη μητέρα του Στηβ να πηγαίνει το μωρό στην εκκλησία; Α: Είδα τους ανθρώπους ... την πιθανότητα ... ήταν ακόμα μια ... αφηρημένη προοπτική ... στην πραγματικότητα, δεν ήμουν εγώ ακόμα. Υποθέτω ότι χρειάζομαι κι άλλα επιχειρήματα για να πειστώ, γιατί η Εόνη θα έχει κάποιο λόγο που βρίσκεται εδώ. Δρ. Ν: Αν κατάλαβα καλά, καμία από αυτές τις οντότητες, που μόλις ήρθαν δεν είναι από την ομάδα σου. Α: (αναστενάζει). Όχι, δεν είναι. Δρ. Ν: Γιατί εσύ και η Εόνη περιμένατε 4.000 γήινα χρόνια για να συζητήσετε την εξισορρόπηση της συμπεριφοράς σου απέναντί της στην Αραβία; Α: Τα γήινα χρόνια δεν σημαίνουν τίποτα. Θα μπορούσε να είχε συμβεί χθες. Απλά, δεν ήμουν έτοιμος να εξουδετερώσω το κακό που της έκανα, ως Χαρούμ. Λέει ότι τώρα οι συνθήκες είναι καλές γι' αυτήν την άσκηση. Δρ. Ν: Αν η ψυχή σου ενωθεί με το σώμα του Στηβ, στο Τέξας, αυτό θα το θεωρήσει η Εόνη ως καρμική πληρωμή του χρέους σου; Α: (παύση). Η ζωή μου ως Στηβ δεν έχει σκοπό της την τιμωρία. Δρ. Ν: Χαίρομαι που το βλέπεις αυτό. Άρα, ποιο είναι το μάθημα που πρόκειται να πάρεις; Α: Να ... νιώσω πώς είναι να σε εγκαταλείπουν σε μία οικογενειακή σχέση ... που έχει σκόπιμα διαρραγεί ... Δρ. Ν: Η διάρρηξη του δεσμού μητέρας και γιού, με εκούσιες πράξεις; Α: Ναι, να εκτιμήσω πώς είναι όταν σε απορρίπτουν. Δρ. Ν: Άφησε την Εόνη να απομακρυνθεί κι ας έρθουν κοντά μας οι άλλες οντότητες Σούμους. Α: (με απελπισία). Η Εόνη πλέει προς τον Τζορ ... και έρχονται κοντά ... Ωχ! σκατά - είναι ο Ταλού και η Καλίς! (στριφογυρίζει στην πολυθρόνα του και προσπαθεί να απωθήσει τα δύο πνεύματα απ' το μυαλό του, ωθώντας προς τα μπρος τις παλάμες του). Δρ. Ν: Ποιοι είναι αυτοί; Α: (μιλάει υπερβολικά γρήγορα). Ο Ταλού και η Καλίς προσφέρθηκαν ως εθελοντές για να γίνουν ... του Στηβ - οι θετοί μου γονείς. Συνεργάζονται πολύ οι δυο τους. Δρ. Ν: Και ποιο είναι το πρόβλημα; Α: Απλά δεν τους θέλω ξανά τόσο σύντομα! Δρ. Ν: Μίλα λίγο πιο αργά, σε παρακαλώ, Σούμους, για να σε προφταίνω. Έχεις δουλέψει και παλιότερα με αυτές τις ψυχές; Α: (εξακολουθεί να μονολογεί ψιθυριστά). Ναι, ναι - αλλά είναι τόσο σκληρό για μένα να είμαι μαζί τους - ιδιαίτερα με την Καλίς. Είναι πολύ νωρίς. Ήταν τα πεθερικά μου στη ζωή μου στη Γερμανία. Σημείωση: Ξεφεύγουμε για λίγα λεπτά από το θέμα μας για να μου εξηγήσει ο Σούμους, σε γενικές γραμμές, μία προηγούμενη ζωή του στην Ευρώπη, ως υψηλόβαθμος αξιωματικός του στρατού· τότε παραμελούσε την οικογένειά του και οι ισχυροί γονείς της γυναίκας του τον περιφρονούσαν. Δρ. Ν: Λες, δηλαδή, ότι ο Ταλού και η Καλίς δεν διαθέτουν τις ικανότητες για την αποστολή τους· να είναι δηλαδή οι θετοί γονείς σου στο Τέξας; Α: (κουνάει το κεφάλι του, καρτερικά). Όχι, ξέρουν τι κάνουν. Απλά, με την Καλίς η κούρσα είναι πάντοτε δύσκολη. Επιλέγει να ενσαρκώνεται σε ανθρώπους επικριτικούς, απαιτητικούς, ψυχρούς ... Δρ. Ν: Εκδηλώνει πάντα τέτοιου είδους συμπεριφορά μέσα στα ανθρώπινα σώματα; Α: Εν πάση περιπτώσει, αυτός είναι το τρόπος της μαζί μου. Η Καλίς δεν είναι μία ψυχή που συνδέεται εύκολα με τους άλλους. Είναι ανεξάρτητη και πολύ δυναμική. Δρ. Ν: Και τι έχεις να πεις για τον Ταλού, τον πατέρα που θα σε υιοθετήσει; Α: Τραχύς ... αφήνει στην Ταλού όλες τις πρωτοβουλίες ... μπορεί να γίνει πολύ απόμακρος ... κλειστός συναισθηματικά ... θα επαναστατήσω στ' αλήθεια εναντίον τους, αυτή τη φορά. Δρ. Ν: Εντάξει, αλλά θα σου μάθουν κάτι; Α: Ναι, το ξέρω ότι θα μου μάθουν, αλλά θέλω να το συζητήσω κι άλλο. Τώρα πλησιάζουν ο Τζορ και η Εόνη. Δρ. Ν: Και τι λέτε μετά σ' αυτήν τη συζήτησή σας; Α: Θέλω την Εόνη για θετή μου μητέρα. Όλοι γελάνε μαζί μου. Ο Τζορ δεν πείθεται από τις δικαιολογίες μου. Ξέρει ότι είμαι κοντά στην Εόνη. Δρ. Ν: Σπάνε πλάκα μαζί σου, Σούμους; Α: Ω, όχι δεν είναι καθόλου έτσι. Ο Ταλού και η Καλίς εξετάζουν την απροθυμία μου να δοκιμάσω να αντιμετωπίσω τα λάθη μου μαζί τους. Δρ. Ν: Λοιπόν, είχα την εντύπωση ότι αυτές οι ψυχές συνεννοήθηκαν για να σε αναγκάσουν να αποφασίσεις να ενωθείς με εκείνο το μωρό στο Τέξας. Α: Δεν γίνεται έτσι εδώ. Συζητάμε τους φόβους μου για την ίδια τη ζωή. Δρ. Ν: Μα νόμιζα πως δεν σου άρεσαν ο Ταλού και η Καλίς. Α: Με ξέρουν ... χρειάζομαι αυστηρούς ανθρώπους, αλλιώς τους παίρνω τον αέρα. Όλοι εδώ ξέρουν ότι έχω την τάση να είμαι πολύ επιεικής με τον εαυτό μου. Με πείθουν ότι μία εύκολη ζωή χωρίς αυτούς θα ήταν μία τρύπα στο νερό. Και οι δυο τους είναι πολύ πειθαρχημένοι. Δρ. Ν: Φαίνεται, λοιπόν, ότι το έχεις σχεδόν αποφασίσει να πας μαζί τους, σ' αυτήν τη ζωή στο Τέξας. Α: (με περισυλλογή). Ναι ... θα έχουν πολλές απαιτήσεις από μένα σαν παιδί ... η Καλίς σαρκαστική ... ο Ταλού τελειομανής ... θα χάσω την Εόνη ... θα είναι μια σκληρή κούρσα. Δρ. Ν: Όσον αφορά τον Ταλού και την Καλίς, τι θα σημαίνει γι' αυτούς να παίξουν το ρόλο των γονιών σου; Α: Η Καλίς και ο Ταλού, ως άτομα, βρίσκονται σε διαφορετικά μόρια από μένα. Κανονικά, δεν πρέπει να ανακατευτώ στις δικές τους υποθέσεις. Αυτό έχει, πάντως, κάποια σχέση με το ότι είναι άκαμπτοι άνθρωποι· πρέπει να ξεπεράσουν την υπερηφάνεια τους. Δρ. Ν: Όταν βρίσκεσαι στη Γη, η νοημοσύνη της ψυχής σου γνωρίζει πάντα την αιτία για την οποία ορισμένοι άνθρωποι, που σε επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά, είναι σημαντικοί στη ζωή σου; Α: Ναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος που είμαι σ' εκείνη τη ζωή καταλαβαίνει αυτό που γνωρίζει το πνεύμα μου. (χαμογελάει). Αυτό, άλλωστε είναι εκείνο που θα έπρεπε να είμαστε ικανοί να εντοπίσουμε στη Γη. Δρ. Ν: Και το οποίο είναι αυτό που κάνουμε τώρα; Α: Ναιιι ... και κλέβω λιγάκι με τη βοήθεια που μου δίνεις, αλλά είναι θεμιτό, μπορώ να την χρησιμοποιήσω. Μοιάζει πράγματι με αίνιγμα το πώς η γνώση του ποιοι αληθινά είμαστε ως ψυχές είναι τόσο δύσκολο σε πολλούς από μας να φτάσει μέχρι το συνειδητό μας. Είμαι βέβαιος ότι ο αναγνώστης έχει ήδη παρατηρήσει ότι ακόμα και σε υπερσυνείδητη κατάσταση, διατηρούμε την ικανότητα να παρατηρούμε τους εαυτούς μας μ' ένα τμήμα του κριτικού κέντρου του συνειδητού μας νου. Το πιο σημαντικό μέρος της δουλειάς μου στην υπνοθεραπεία είναι ότι βοηθώ τους ανθρώπους να φτάσουν στον εσώτερο εαυτό τους, συνδέοντας όλα τα τμήματα του νου. Θέλω ο Στηβ να αποκτήσει επίγνωση των κινήτρων της συμπεριφοράς του, κατανοώντας την ψυχή του. Ο διάλογος που ακολουθεί μας παρέχει πρόσθετες πληροφορίες ως προς τους λόγους για τους οποίους ο Σούμους μπήκε στο σώμα του Στηβ. Η πνευματική συνάντηση του Τζορ, της Εόνης, του Ταλού και της Καλίς έχει τελειώσει κι έχω μεταφέρει τον Σούμους σ' ένα ήσυχο περιβάλλον στον πνευματικό κόσμο για αυτήν τη συζήτησή μας. Δρ. Ν: Πες μου Σούμους, πόσο από αυτό που πραγματικά είσαι ως ταυτότητα ψυχής αντανακλάται στα ανθρώπινα όντα, που έχεις ενοικήσει; Α: Αρκετά πολύ - αλλά κανένα σώμα δεν είναι ίδιο με το άλλο. (γελάει). Δεν είναι πάντα επιτυχημένες οι συγχωνεύσεις σώματος και ψυχής, ξέρεις. Θυμάμαι κάποια από τα προηγούμενα σώματά μου με μεγαλύτερη συμπάθεια από άλλα. Δρ. Ν: Θα έλεγες ότι επικρατεί η ψυχή σου ή είναι υποταγμένη στον ανθρώπινο εγκέφαλο; Α: Αυτό είναι δύσκολο να απαντηθεί, επειδή υπάρχουν λεπτές διαφορές στον εγκέφαλο του κάθε σώματος, οι οποίες επηρεάζουν το πώς ... παρουσιάζουμε τους εαυτούς μας μέσα από το συγκεκριμένο σώμα. Ο άνθρωπος θα ήταν σχεδόν κενός χωρίς εμάς ... ωστόσο, συμπεριφερόμαστε με σεβασμό στα ανθρώπινα σώματα. Δρ. Ν: Πώς νομίζεις ότι θα ήταν τα ανθρώπινα σώματα χωρίς τις ψυχές; Α: Ω, θα τα εξουσίαζαν οι αισθήσεις και τα συναισθήματα ... Δρ. Ν: Και πιστεύεις ότι ο κάθε ανθρώπινος εγκέφαλος σε κάνει να αντιδράς διαφορετικά; Α: Λοιπόν, αυτό το οποίο είμαι ... έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί ορισμένα σώματα καλύτερα από κάποια άλλα. Δεν αισθάνομαι πάντα πλήρως συνδεδεμένος με ένα ανθρώπινο ον. Κάποια ανθρώπινα συναισθήματα είναι πανίσχυρα και εγώ ... δεν είμαι τόσο αποτελεσματικός. Δρ. Ν: Όπως, για παράδειγμα, το υψηλό επίπεδο της οργής που εκφράζει η ιδιοσυγκρασία του Στηβ, ίσως επηρεάζεται από το κεντρικό νευρικό σύστημα αυτού του σώματος; Α: Ναι, τα κληρονομούμε αυτά τα πράγματα ... Δρ. Ν: Ήξερες, όμως, πώς θα είναι ο Στηβ πριν διαλέξεις το σώμα του; Α: (με αηδία). Ακριβώς, κι αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς μία κακή κατάσταση μπορώ να την κάνω ακόμα χειρότερη. Μπορώ να ερμηνεύω μόνο όταν οι καταιγίδες του ανθρώπινου μυαλού ηρεμούν, ωστόσο θέλω να είμαι θυελλώδεις άνθρωποι. Δρ. Ν: Τι εννοείς να ερμηνεύεις; Α: Να ερμηνεύω ιδέες ... να βγάζω ένα νόημα από τις αντιδράσεις του Στηβ στις ταραχές του. Δρ. Ν: Για να είμαι ειλικρινής, Σούμους, ακούγεσαι σαν ξένος μέσα στο σώμα του Στηβ. Α: Λυπάμαι που σου δίνω αυτή την εντύπωση. Δεν ελέγχουμε το ανθρώπινο μυαλό ... προσπαθούμε με την παρουσία μας να ... το ανυψώσουμε ώστε να δει ... το νόημα στον κόσμο και να είναι δεκτικό στην ηθική ... να δείχνει κατανόηση. Δρ. Ν: Όλα αυτά είναι καλά, αλλά χρησιμοποιείτε κι εσείς τα ανθρώπινα σώματα για την ανάπτυξή σας, έτσι δεν είναι; Α: Βέβαια, είναι ένα ... κράμα ... δίνουμε και παίρνουμε με την ενέργειά μας. Δρ. Ν: Ω, ώστε προσαρμόζεις την ενέργειά σου με τρόπο που να ταιριάζει με το σώμα που σε φιλοξενεί; Α: Θα ήταν καλύτερα να πούμε ότι χρησιμοποιώ διαφορετικές μορφές έκφρασης, ανάλογα με τις συναισθηματικές τάσεις του κάθε σώματος. Δρ. Ν: Ας γίνουμε συγκεκριμένοι, Σούμους. Τι συμβαίνει ανάμεσα σε σένα και τον εγκέφαλο του Στηβ, αυτή τη στιγμή, στη Γη; Α: Νιώθω να ... βυθίζομαι ... μερικές φορές η ενέργειά μου είναι μειωμένη και δεν ανταποκρίνεται σε τόσο μεγάλη αρνητικότητα. Δρ. Ν: Αν εξετάσεις τις επιλογές σου του Χαρούμ, του Στηβ και των άλλων ανθρώπινων σωμάτων, που πήρες ενδιάμεσα, βρίσκεις να έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, που σε προσέλκυσαν; Α: (μεγάλη παύση). Είμαι μία επικοινωνιακή οντότητα. Αναζητώ ανθρώπους, που εμπλέκονται σε ... επιθετικές σχέσεις με τους άλλους. Δρ. Ν: Η λέξη επιθετικότητα σημαίνει για μένα εχθρότητα· το αντίθετο από το να είναι κανείς θετικός. Αυτό εννοούσες κι εσύ; Α: (παύση). Λοιπόν, με έλκουν εκείνοι που επηρεάζουν άλλους ανθρώπους ... με ζωντάνια - και δύναμη. Δρ. Ν: Είσαι μία ψυχή, που απολαμβάνει τον έλεγχό της στους άλλους; Α: Δεν θα το έλεγα έλεγχο, ακριβώς. Αποφεύγω να επιλέγω να είμαι άνθρωποι, που δεν έχουν έντονη ανάμιξη με όσους βρίσκονται γύρω τους. Δρ. Ν: Σούμους, δεν γίνεσαι εξουσιαστικός όταν προσπαθείς να κατευθύνεις τις ζωές άλλων ψυχών; Α: (καμία απάντηση). Δρ. Ν: Τι θα έλεγε ο Τζορ για τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους; Α: Χμμ ... ότι μου αρέσει η δύναμη ως μέσον για να επηρεάζω τις πράξεις ανθρώπων που είναι φορείς λήψης αποφάσεων. Ότι διψάω για κοινωνικές και πολιτικές ομάδες στις οποίες είμαι ο αρχηγός. Δρ. Ν: Επομένως, δεν θα σου άρεσε να βρίσκεσαι μέσα σ' ένα ανθρώπινο σώμα, ήσυχο και ανεπιτήδευτο. Α: Σαφώς όχι. Δρ. Ν: (πιέζω περισσότερο). Σούμους, είναι αλήθεια ότι απόλαυσες τη συμμετοχή σου στην κατάχρηση εξουσίας του Χαρούμ, στην Αραβία και ότι ικανοποιείσαι ως Στηβ, όταν κακομεταχειρίζεσαι τους υπαλλήλους σου στο Τέξας; Α: (δυνατά). Όχι, αυτό δεν είναι αλήθεια. Η κατάσταση ξεφεύγει εύκολα απ' τον έλεγχό σου όταν προσπαθείς να οδηγήσεις ανθρώπους. Είναι οι συνθήκες στη Γη, που τα χαλάνε όλα. Δεν είναι όλο το φταίξιμο δικό μου. Δρ. Ν: Είναι πιθανό ο Χαρούμ και ο Στηβ να έγιναν πιο ακραίοι στη συμπεριφορά τους, επειδή η ψυχή σου ήταν μαζί τους; Α: (βαριά). Δεν τα έχω πάει καλά, αυτό το ξέρω ... Δρ. Ν: Κοίτα Σούμους, ελπίζω να ξέρεις ότι δεν πιστεύω πως είσαι μία κακή ψυχή. Ίσως όμως να γοητεύεσαι εύκολα από τις παγίδες της ανθρώπινης εξουσίας και τώρα έγινες κάποιος που αισθάνεται ότι βρίσκεται αντιμέτωπος με ολόκληρη την κοινωνία. Α: (ενοχλημένος). Αρχίζεις να μιλάς σαν τον Τζορ! Δρ. Ν: Δεν θεωρώ ότι το κάνω αυτό, Σούμους. Ίσως ο Τζορ μάς βοηθάει και τους δύο να καταλάβουμε τι συμβαίνει μέσα σου. Α: Μάλλον. Ο Στηβ κι εγώ φτάσαμε σ' ένα παραγωγικό επίπεδο επαφής με την ψυχή του. Απευθύνομαι στον άνθρωπο αυτό, σαν να ήταν δύο άνθρωποι, ενώ τεντώνω τη χορδή μεταξύ του συνειδητού και ασυνείδητου εαυτού του. Ύστερα από λίγη πρόσθετη προετοιμασία, ώστε να φέρω τις δύο αυτές δυνάμεις πιο κοντά μεταξύ τους, κλείνω τη συνεδρία μας με μία τελευταία σειρά ερωτήσεων. Είναι σημαντικό να μην αφήσουμε το μυαλό του να αφαιρεθεί και να μην αποσυνδεθούν οι αναμνήσεις του. Για να ενισχύσω την ανταπόκρισή του οι ερωτήσεις μου είναι άμεσες και εκφωνούνται γρήγορα, ώστε να αυξήσω το ρυθμό των απαντήσεών του. Δρ. Ν: Σούμους, άρχισε λέγοντάς μου γιατί δέχτηκες αρχικά το σώμα του Στηβ. Α: Για να ... ξεπεράσω την τάση μου να κυριαρχώ πάνω στους άλλους ... να θέλω να είμαι πάντα ο επικεφαλής ... Δρ. Ν: Η ταυτότητα της ψυχής σου συγκρούεται με την κατεύθυνση που έχει πάρει η ζωή του Στηβ; Α: Δεν μου αρέσει εκείνη η πλευρά του που πολεμάει για να είναι στην κορυφή, ενώ, ταυτόχρονα, κάνει σκέψεις να αποδράσει με όργανο την αυτοκαταστροφή. Δρ. Ν: Αν αυτό είναι αντιφατικό για σένα, τότε γιατί υφίσταται; Α: ... παιδική ηλικία ... θλίψη ... (σταματάει). Δρ. Ν: Ποιον ακούω τώρα; Σούμους, γιατί δεν κινητοποιείσαι περισσότερο για να βοηθήσεις τον εαυτό σου, ως Στηβ, να ξεπεράσει τη ντροπή της εγκατάλειψης από την Εόνη και το θυμό για τα παιδικά σου χρόνια, που πέρασαν χωρίς αγάπη με τον Ταλού και την Καλίς; Α: ... Είμαι ενήλικος τώρα ... και διευθύνω άλλους ... δεν θα επιτρέψω στους ανθρώπους να με πληγώσουν άλλο. Δρ. Ν: Σούμους, αν εσύ και ο Στηβ μού μιλάτε τώρα ως μία νοημοσύνη, θέλω να μάθω γιατί ο τρόπος που ζεις είναι τόσο αυτοκαταστροφικός. Α: (μεγάλη παύση). Επειδή δεν μπορώ ... να χρησιμοποιώ την εξουσία για την αυτοπροστασία και την επιβίωσή μου στη Γη. Δρ. Ν: Νιώθεις ότι αν ασκούσες λιγότερο έλεγχο στους ανθρώπους ως ενήλικος, η ζωή σου θα αντιστρεφόταν και θα σου συμπεριφέρονταν όπως σου είχαν συμπεριφερθεί όταν ήσουν παιδί; Α: (θυμωμένα). Ναι! Δρ. Ν: Κι όταν δεν εισπράττεις καμία ικανοποίηση από το σώμα που έχεις επιλέξει, τι κάνεις ως ψυχή; Α: ... Αποσυντονίζομαι ... Δρ. Ν: Καταλαβαίνω. Και πώς το πετυχαίνεις αυτό, Σούμους; Α: Με το να μην ... είμαι πολύ δραστήριος. Δρ. Ν: Επειδή τρομοκρατείσαι και πτοείσαι από ένα σώμα, που βρίσκεται σε συναισθηματικό αναβρασμό; Α: Ε ... μπαίνω μέσα σ' ένα καβούκι. Δρ. Ν: Δηλαδή, χρησιμοποιείς τη φυγή για να μην ασχοληθείς ενεργά με το κύριο μάθημα που ήρθες να πάρεις στη Γη; Α: Χμ, χμ (γνέφει καταφατικά). Δρ. Ν: Στηβ, οι θετοί σου γονείς ήταν σκληροί μαζί σου, έτσι δεν είναι; Α: Ναι. Δρ. Ν: Βλέπεις τώρα την αιτία; Α: (παύση). Για να γνωρίσω πώς είναι να σε κρίνουν συνεχώς. Δρ. Ν: Τι άλλο; Α: Να ... ξεπεράσω ... και να γίνω ένα όλον. (πικρά). Δεν ξέρω ... Δρ. Ν: Νομίζω ότι όντως ξέρεις, Στηβ. Μίλησέ μου για τον πληγωμένο σου εαυτό, αυτόν που παρουσιάζεις στους ανθρώπους γύρω σου. Α: (μετά από λίγη καθυστέρηση). Προσποιούμαι ότι είμαι ευτυχισμένος - καλύπτω τα συναισθήματά μου, με το αλκοόλ και με άσχημη συμπεριφορά απέναντι στους ανθρώπους. Δρ. Ν: Θέλεις να πάψεις να κρύβεσαι και να αρχίσεις να δουλεύεις; Α: Ναι, θέλω. Δρ. Ν: Όρισε ποιος θέλεις να είσαι πραγματικά. Α: (με δάκρυα στα μάτια). Εγώ ... δεν θέλουμε να είμαστε εχθρικοί απέναντι στους ανθρώπους ... αλλά ούτε θέλουμε να ρισκάρουμε να είμαστε ένας ... άνθρωπος χωρίς υπόσταση ... χωρίς να προκαλεί σεβασμό και να αναγνωρίζεται. Δρ. Ν: Άρα, αρνείσαι να τοποθετηθείς υπέρ του ενός ή του άλλου. Α: (ήρεμα). Ναι, η ζωή είναι πολύ οδυνηρή. Δρ. Ν: Και πιστεύεις ότι πρόκειται για ατύχημα; Α: Όχι, βλέπω ότι δεν είναι. Δρ. Ν: Στηβ και Σούμους, θέλω να επαναλάβετε μετά από μένα: «Θα αποκαταστήσω τον πόνο της Εόνης, του Ταλού και της Καλίς, τον οποίο μου έδωσαν για το καλό μου και θα συνεχίσω τη ζωή μου για να γίνω η προσωπικότητα που θέλω πραγματικά να είμαι». (Επαναλαμβάνει αυτά τα λόγια τρεις φορές). Δρ. Ν: Στηβ, τι πρόκειται να κάνεις για να αποκαλύψεις τον εαυτό σου στο μέλλον και να αναλάβεις την ευθύνη της βελτίωσής σου; Α: (μετά από μια-δυο λανθασμένες εκκινήσεις). Θα μάθω να είμαι πιο ειλικρινής. Δρ. Ν: Και θα πιστέψεις ότι δεν είσαι θύμα της κοινωνίας; Α: Ναι. Η Περίπτωση αυτή ολοκληρώθηκε ενισχύοντας την κατανόηση του Στηβ ως προς το ποιος πραγματικά είναι και ποια είναι η αποστολή του στη ζωή. Ήθελα να τον κάνω να απελευθερώσει τον εαυτό του ως άνθρωπος με αξία, ο οποίος έχει να συνεισφέρει στην κοινωνία. Συζητήσαμε για τις επιλογές του, που κρύβουν άλλοτε αγάπη κι άλλοτε φόβο, όπως επίσης και για την ανάγκη να έρχεται σ' επαφή με τον εαυτό του πιο συχνά. Ένιωσα ότι είχαμε θέσει τις βάσεις ώστε να μπορεί να διαχειριστεί την πικρία του και την ανικανότητά του να δημιουργήσει σχέσεις οικειότητας με τους ανθρώπους. Του υπενθύμισα την ανάγκη να ακολουθήσει ένα σταθερό πρόγραμμα συμβουλευτικής. Μετά από ένα περίπου χρόνο, μου έγραψε ότι η θεραπεία πήγαινε καλά κι ότι είχε βρει το χαμένο παιδί μέσα του. Ο Στηβ συνειδητοποίησε ότι τα προηγούμενα λάθη του δεν ήταν αποτυχίες, αλλά το μέσο για τη βελτίωσή του. Η Περίπτωση 27 δείχνει ότι οι δύσκολοι στόχοι, που θέτουμε στους εαυτούς μας, αρχίζουν συχνά από την παιδική ηλικία. Αυτός είναι και ο λόγος που η ψυχή δίνει ιδιαίτερο βάρος στην επιλογή της οικογένειας. Η ιδέα ότι ο καθένας μας συμφώνησε οικειοθελώς να είναι το παιδί των συγκεκριμένων γονέων του, πριν έρθει σ' αυτήν τη ζωή, είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να το αποδεχθούν. Αν και ο μέσος άνθρωπος έχει βιώσει την αγάπη από τους γονείς του, πολλοί από μας έχουμε ανεπίλυτες, οδυνηρές αναμνήσεις από εκείνους που βρίσκονται κοντά μας, οι οποίοι θα έπρεπε να προσφέρουν προστασία και δεν το έκαναν. Μεγαλώνουμε, θεωρώντας τους εαυτούς μας θύματα των βιολογικών μας γονέων, τους οποίους αναγκαστικά κληρονομήσαμε, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα της προσωπικής επιλογής. Η άποψη αυτή είναι εσφαλμένη. Όταν οι πελάτες μου μού λένε πόσο υπέφεραν από τις πράξεις μελών της οικογένειάς τους, η πρώτη ερώτηση που απευθύνω στο συνειδητό νου τους είναι: «Αν δεν είχατε εκτεθεί σ' αυτόν τον άνθρωπο, όταν ήσασταν παιδί, δεν θα έλειπε σήμερα κάτι από την κατανόησή σας;» Μπορεί να χρειαστεί κάποιος χρόνος για να απαντήσουμε, η απάντηση, όμως, βρίσκεται μέσα στο μυαλό μας. Υπάρχουν πάντα πνευματικοί λόγοι, γιατί σαν παιδιά μεγαλώσαμε μ' ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπων, ακριβώς όπως άλλοι συγκεκριμένοι άνθρωποι προορίζονται να βρίσκονται κοντά μας όταν είμαστε ενήλικες. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι, επειδή ζουν σ' ένα φοβερό περιβάλλον, σκέφτονται ότι ο πνευματικός κόσμος δεν μπορεί να αποτελεί ένα κέντρο θεϊκής ευσπλαχνίας. Η ύψιστη συμπόνια, ωστόσο, εκδηλώνεται όταν όντα, τα οποία είναι μεταξύ τους πνευματικά συνδεδεμένα, έρχονται στη ζωή, κατόπιν προηγούμενης κοινής συμφωνίας, σε σχέσεις αγάπης-μίσους. Εάν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τις αντιξοότητες σ' αυτές τις σχέσεις, αυτό σημαίνει ότι δεν θα χρειαστεί να επαναλάβουμε τέτοιους δεσμούς σκληρών τριβών σε μελλοντικές ζωές. Η επιβίωση μετά από τέτοιες δοκιμασίες στη Γη μάς τοποθετεί σ' ένα ανυψωμένο πεδίο αντίληψης με κάθε νέα ζωή και ενισχύει την ταυτότητά μας ως ψυχές. Οι άνθρωποι σε κατάσταση ύπνωσης ενδέχεται να δυσκολευτούν να κάνουν σαφή διαχωρισμό μεταξύ της ταυτότητας της ψυχής τους και του ανθρώπινου εγώ. Αν η ανθρώπινη προσωπικότητα δεν έχει δομηθεί επαρκώς πέρα από τις πέντε αισθήσεις και τα βασικά ένστικτα επιβίωσης, χωρίς εμψύχωση, τότε η ψυχή είναι η συνολική μας προσωπικότητα. Αυτό, για παράδειγμα, σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε κάποιος να έχει ένα ανθρώπινο εγώ που ζηλεύει και ταυτόχρονα να κατέχει μία ψυχή που δεν ζηλεύει. Ωστόσο, οι περιπτώσεις μου δείχνουν ότι υπάρχουν ανεπαίσθητες παραλλαγές μεταξύ της ταυτότητας της ψυχής και όλων όσα εκδηλώνουν οι ανθρώπινες προσωπικότητες των πολλών σωμάτων, που την έχουν φιλοξενήσει. Η Περίπτωση 27 έδειξε τόσο ομοιότητες όσο και διαφορές ανάμεσα στις προσωπικότητες του Χαρούμ και του Στηβ. Ο αιώνιος εαυτός-ψυχή φαίνεται ότι είναι ο κυρίαρχος συντελεστής της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας, ενδέχεται όμως να εκφράζουμε τον εαυτό μας διαφορετικά με κάθε σώμα. Οι ψυχές των πελατών μου επιλέγουν προφανώς σώματα, τα οποία προσπαθούν να ταιριάξουν τα ελαττώματα του χαρακτήρα τους με την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία, για συγκεκριμένα αναπτυξιακά προγράμματα. Σε μία ζωή, μία υπερβολικά επιφυλακτική, χαμηλής ενέργειας ψυχή, μπορεί να δεχθεί να συνδεθεί μ' ένα ήσυχο, σχετικά συνεσταλμένο ανθρώπινο πλάσμα. Αυτή η ίδια ψυχή μπορεί να ενθαρρυνθεί να πάρει μεγαλύτερα ρίσκα σε κάποια άλλη ζωή και τότε μπορεί να επιλέξει να δουλέψει αντίθετα στο φυσικό της χαρακτήρα και να συγχωνευθεί μ' ένα νευρικό και επιθετικό σωματότυπο στη Γη. Οι ψυχές παίρνουν και δίνουν πνευματικά δώρα στη ζωή, από τη συμβίωση των ανθρώπινων εγκεφαλικών κυττάρων και της νοήμονος ενέργειας. Τα βαθιά συναισθήματα, που γεννά η αιώνια συνειδητότητα, συνενώνονται με τα ανθρώπινα συναισθήματα, όπως αυτά εκφράζονται από την προσωπικότητα, και έτσι ακριβώς πρέπει να γίνεται. Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε αυτό που είμαστε σε σχέση με τις εμπειρίες της ζωής μας, παρά μόνο τις αρνητικές μας αντιδράσεις στα συγκεκριμένα γεγονότα. Οι Βουδιστές της Ασίας λένε ότι φώτιση είναι να βλέπεις το απόλυτο εγώ της ψυχής να αντανακλά στο σχετικό ανθρώπινο εγώ και να δρας στη ζωή μέσα απ' αυτό. Στα κεφάλαια του στοιχειώδους, μέσου και υψηλού επιπέδου εξέλιξης της ψυχής, έδωσα, μέσα από τις διάφορες περιπτώσεις, δείγματα ψυχικής ωριμότητας. Πιστεύω ότι οι ψυχές, όντως, επιδεικνύουν τα προσωπικά μοτίβα του εγώ τους μέσα από τα σώματα, τα οποία κατοικούν και ασκούν ισχυρή επιρροή στις επιδόσεις του σώματος. Ωστόσο, το να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα για την ωριμότητα μιας ψυχής βασιζόμενοι μόνο και μόνο στη συμπεριφορά του ανθρώπου, ενέχει παγίδες. Το συνολικό πρόγραμμα της ψυχής ενδέχεται να περιλαμβάνει τη συγκράτηση κάποιων τμημάτων της ενέργειάς της σε εφεδρεία, σε κάποιες ζωές. Μερικές φορές, μπορεί μία, κατά τα άλλα εξελιγμένη, ψυχή να επιλέξει ένα αρνητικό χαρακτηριστικό για να το προσέξει ιδιαίτερα σ' ένα συγκεκριμένο σώμα. Είδαμε πώς μία ψυχή επιλέγει έναν άνθρωπο με τον οποίο επιθυμεί να συνδεθεί σε μία δεδομένη ζωή. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ψυχή έχει τον απόλυτο έλεγχο πάνω στο σώμα αυτό. Σε ακραίες περιπτώσεις, μία σπαραγμένη προσωπικότητα, η οποία αγωνίζεται με εσωτερικευμένες συγκρούσεις, μπορεί να καταλήξει να αντιδράσει διασπαστικά απέναντι στην πραγματικότητα. Νιώθω ότι αυτό αποτελεί ένα σημάδι του ότι η ψυχή δεν είναι πάντα ικανή να ρυθμίζει και να ενοποιεί τον ανθρώπινο νου. Έχω αναφερθεί στο πώς οι ψυχές μπορούν να καταβυθιστούν σε τέτοιο βαθμό από το ανθρώπινο συναίσθημα μέσα σε ασταθή σώματα, ώστε τη στιγμή του θανάτου να είναι ήδη μολυσμένα πνεύματα. Αν καταληφθούμε από εμμονή για τα φυσικά μας σώματα ή παρασυρθούμε από μία συναισθηματική καταιγίδα στη ζωή μας, η ψυχή μπορεί να ανατραπεί από τον εξωτερικό της εαυτό. Υπήρξαν πολλοί μεγάλοι στοχαστές στην ιστορία, που πίστευαν ότι η ψυχή δεν μπορεί ποτέ να ομογενοποιηθεί πλήρως με το ανθρώπινο σώμα και ότι οι άνθρωποι έχουν δύο διάνοιες. Θεωρώ ότι οι ανθρώπινες ιδέες και η φαντασία εκπορεύονται από την ψυχή, η οποία λειτουργεί σαν καταλύτης στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Το πόσο μεγάλη δύναμη λογικής θα είχαμε χωρίς τις ψυχές είναι αδύνατον να το γνωρίζουμε, αισθάνομαι όμως ότι η σύνδεση των ψυχών με τους ανθρώπους μάς εφοδιάζει με εσωτερική επίγνωση και αφηρημένη σκέψη. Βλέπω την ψυχή να προσφέρει στους ανθρώπους μία ποιοτική πραγματικότητα, η οποία όμως υπόκειται στις συνθήκες της κληρονομικότητας και του περιβάλλοντος. Αν είναι αλήθεια ότι ο κάθε ανθρώπινος εγκέφαλος έχει έναν τεράστιο αριθμό βιολογικών χαρακτηριστικών, συμπεριλαμβανομένης της πρωτόγονης νοημοσύνης και της δυνατότητας να κάνει εφευρέσεις, τα οποία είναι ξεχωριστά από την ψυχή, τότε το γεγονός ότι επιλέγουμε το σώμα μας εγείρει ένα σημαντικό ερώτημα. Επιλέγουν, άραγε, οι ψυχές σώματα με νοητικές δυνατότητες, που συμβαδίζουν με την εξέλιξή τους; Έλκονται, για παράδειγμα, οι υψηλής εξέλιξης ψυχές από ανθρώπινους εγκεφάλους με υψηλή νοημοσύνη; Βλέποντας τα πανεπιστημιακά και ακαδημαϊκά επιτεύγματα των πελατών μου, δεν βρίσκω να υπάρχει εδώ μεγαλύτερος συσχετισμός από το αν μία ανώριμη ψυχή συνδέεται με σώματα που έχουν χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης. Ο φιλόσοφος Καντ έγραψε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι μόνο μία από τις λειτουργίες της συνείδησης και όχι η πηγή της αληθινής γνώσης. Ανεξάρτητα από την όποια επιλογή σώματος, διαπιστώνω ότι οι ψυχές εκδηλώνουν, όντως, την ατομικότητά τους μέσω του ανθρώπινου μυαλού. Ένας άνθρωπος μπορεί να έχει υψηλή νοημοσύνη αλλά να δυσκολεύεται ιδιαίτερα να προσαρμοστεί σε καινούργιες καταστάσεις ή να έχει πολύ μικρή περιέργεια για τον κόσμο. Αυτό για μένα αποτελεί την ένδειξη μιας αρχάριας ψυχής. Αν δω έναν άνθρωπο με ισορροπημένη διάθεση, τα ενδιαφέροντα και οι ικανότητες του οποίου είναι σταθερά εστιασμένα και προσανατολισμένα προς το να βοηθούν την ανθρώπινη πρόοδο, υποψιάζομαι μία εξελιγμένη ψυχή επί το έργον. Αυτές είναι ψυχές που αναζητούν προσωπικές αλήθειες πέρα από τις απαιτήσεις του εγώ. Το ότι σε κάθε νέα ζωή η ψυχή πρέπει να ψάξει ξανά να βρει τον αληθινό της εαυτό, σε ένα διαφορετικό σώμα, φαίνεται βαρύ φορτίο. Παρ' όλα αυτά, οι πνευματικοί μας δάσκαλοι, που δεν παραμένουν αδιάφοροι απέναντι στη δυσκολία μας, επιτρέπουν να περάσει λίγο φως μέσα από τη συσκότιση της λήθης. Όταν έρχεται η στιγμή να βρούμε αδελφές ψυχές στη Γη και να θυμηθούμε πλευρές της ζωής, που είδαμε στο χώρο της επιλογής ζωής, υπάρχει ένας ευφυέστατος τρόπος υποστήριξης, ο οποίος παρέχεται στις ψυχές, ακριβώς πριν αρχίσει μία καινούργια ζωή. Θα δούμε πώς γίνεται αυτό στο επόμενο κεφάλαιο. Previous Home Main menu Next