151- 160.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ-ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 121 -130

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ 121-150

ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ

Αναπνέουμε απαλά παρακολουθώντας την αναπνοή μας ,εισπνοή ,εκπνοή εισπνοή εκπνοή απομακρυνόμαστε από όλα όσα μας απασχολούν και μετά από λίγο αισθανόμαστε ότι είμαστε σε ένα μέρος του Νου που δεν σκέφτεται τίποτε .που δεν έχει προβλήματα που δεν θυμάται το παρελθόν και δεν φοβάται το μέλλον . Είμαστε στον ιερό Ναό του Θεού που ενοικεί στα τρίσβαθα του Νου μας ,είναι κατάλληλη στιγμή για θεραπεία διαλογισμό και να απευθύνουμε την προσευχή μας και την ευχαριστία μας.

ΣΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ

Κατευθυνόμενος διαλογισμός

προχωράμε στην ενοποίηση του νου και στην συνέχεια διαβάζουμε την άσκηση .Αφήνουμε την άσκηση να λειτουργήσει θεραπευτικά και να επιτευχθεί η επανόρθωση

Απλός διαλογισμός κάνουμε την ενοποίηση και παραμένουμε στο Ναό εντός όσο μπορεί ο καθένας. Με την εξάσκηση Μαθαίνουμε να παραμένουμε περισσότερο

ΘΕΡΑΠΕΙΑ  ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ ΠΡΩΙ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΒΡΑΔΥ

  Κάθε λεπτό που περνάει το σώμα και ο νους  υποβάλλονται  σε φθορές. Κάθε πρωί    μεσημέρι και βράδυ αλλά και όποτε αισθανθείτε κόπωση η δυσφορία, προχωρήστε και κάντε   την ενοποίηση του Νου.

 Αφήνουμε την ενέργεια να περάσει από την κορυφή του κεφαλιού να διατρέξει όλο το σώμα να διορθώσει όλες τις φθορές να αναζωογονήσει και να  μας δυναμώσει  σε όλα τα επίπεδα

ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ

Βρείτε κάποιες στιγμές να συνδεθείτε με τον ενοποιημένο  Νου

Αφήνουμε την ενέργεια να περάσει από την κορυφή του κεφαλιού να διατρέξει όλο το σώμα να διορθώσει όλες τις φθορές να αναζωογονήσει και να  μας δυναμώσει  σε όλα τα επίπεδα. Είναι πολύ πιο ευεργετικό από πολλές  ώρες ανάπαυσης  .

Είναι αναγκαίο να διορθώνουμε τις φθορές άμεσα, αυτό μπορεί να γίνει παντού γιατί παίρνει ελάχιστο χρόνο.

Αφήνουμε την ενέργεια να περάσει από την κορυφή του κεφαλιού να διατρέξει όλο το σώμα να διορθώσει όλες τις φθορές να μας αναζωογονήσει και να  μας δυναμώσει  σε όλα τα επίπεδα.

Σας ευχαριστώ που συναντηθήκαμε

Καλή συνέχεια

ΜΑΘΗΜΑ 151 Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής του Θεού

ΜΑΘΗΜΑ 151

Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής του Θεού

 

Κανένας δεν μπορεί να κρίνει βασισμένος σε ελλιπείς μαρτυρίες. Αυτό δεν είναι κρίση. Είναι απλά μία γνώμη βασισμένη στην άγνοια και την αμφιβολία. Η φαινομενική της βεβαιότητα δεν είναι παρά ένας μανδύας για την αβεβαιότητα που θα ήθελε να καλύψει. Χρειάζεται παράλογη άμυνα διότι είναι παράλογη. Και η άμυνά της φαίνεται ισχυρή, πειστική, και δίχως αμφιβολία εξαιτίας όλης αυτής της υποβόσκουσας αμφιβολίας .

 

2. Δεν φαίνεσαι ν’ αμφισβητείς τον κόσμο που βλέπεις. Δεν αναρωτιέσαι  για αυτό που τα μάτια του σώματος σου παρουσιάζουν . Ούτε  αναρωτιέσαι γιατί  το πιστεύεις, αν και έχεις μάθει εδώ και αρκετό καιρό ότι οι αισθήσεις του σώματος εξαπατούν. Και το ότι τις πιστεύεις ως την τελευταία λεπτομέρεια είναι ακόμα πιο παράξενο, όταν σταματήσεις και φέρεις στην μνήμη σου πόσο  συχνά  σου έχουν δώσει  λανθασμένες μαρτυρίες πραγματικά! Γιατί να τις εμπιστεύεσαι χωρίς να αμφιβάλεις;   Για ποιον άλλο λόγο εκτός από κάποια κρυμμένη  αμφιβολία, την οποία επιχειρείς να κρύψεις δείχνοντας σιγουριά;

 

3. Πώς μπορείς να κρίνεις δίκαια; Η κρίση σου βασίζεται σε μαρτυρίες που σου παρέχουν οι αισθήσεις σου. Όμως, δεν υπάρχουν πιο ψευδείς μάρτυρες  από αυτές. Αλλά πώς αλλιώς θα μπορούσες να κρίνεις τον κόσμο που βλέπεις; Εναποθέτεις  παθητική πίστη σε αυτό που σου αναφέρουν τα μάτια σου και τα αυτιά σου. Νομίζεις ότι τα δάχτυλά σου αγγίζουν την πραγματικότητα, και είναι κοντά στην  αλήθεια. Αυτή είναι η επίγνωση που καταλαβαίνεις, και την θεωρείς πιο αληθινή από τις μαρτυρίες της αιώνιας Φωνής που μιλά εκ μέρους του Ίδιου του Θεού.

 

4. Πώς μπορεί αυτό να είναι δίκαια κρίση ; Συχνά σε έχουμε προτρέψει να απέχεις από την κρίση, όχι για να σου στερηθεί αυτό το δικαίωμα. Αλά διότι δεν μπορείς να κρίνεις. Απλά μπορείς να πιστέψεις τις κρίσεις του εγώ που είναι όλες ψευδείς. Το εγώ κατευθύνει τις αισθήσεις σου κατά τέτοιον τρόπο, για να σου αποδείξει πόσο αδύναμος είσαι ∙ πόσο αβοήθητος και φοβισμένος, με χαμένη την αίσθηση της λογικής   για επικείμενη δίκαιη τιμωρία στο μέλλον, μαύρος  από αμαρτία, ελεεινός  μέσα στην ενοχή σου.

 

5. Αυτό το πράγμα είναι που μιλάει ,που αμύνεται , και σου λέει ότι είναι ο εαυτός σου. Και εσύ πεισματικά βέβαιος πιστεύεις ότι έτσι είναι . Ωστόσο  δεν πιστεύει  αυτό που σου δείχνει ως πραγματικότητα με τόση πεποίθηση. Μόνο τον εαυτό του καταδικάζει, μέσα  του βλέπει την ενοχή. Την απελπισία του βλέπει  μέσα σε σένα.

 

6.Mην ακούς την φωνή του. Οι μάρτυρες που στέλνει για να σου αποδείξει ότι το κακό είναι δικό σου είναι ψεύτικες , και με βεβαιότητα μιλούν  για αυτό που δεν γνωρίζουν. Η πίστη σου σε αυτές είναι τυφλή .Διαφορετικά δεν θα συμμεριζόσουν  τις αμφιβολίες που ο κύριός τους δεν μπορεί να νικήσει εντελώς. Πιστεύεις ότι το να αμφισβητείς τους υποτελείς του σημαίνει ότι αμφισβητείς τον εαυτό σου.

 

7. Ωστόσο, το να μάθεις να αμφισβητείς τις μαρτυρίες τους θα σου ανοίξει τον δρόμο προς την αναγνώριση του εαυτού σου, και άφησε  την Φωνή του Θεού να είναι ο μόνος Κριτής του τι αξίζει να πιστεύεις. Αυτός  δεν θα σου πει ότι ο αδελφός σου πρέπει να κρίνεται από αυτό που βλέπουν τα μάτια σου, ούτε από αυτά που λέει το στόμα του σώματός του στ’ αυτιά σου, ή από αυτό που το άγγιγμα των δαχτύλων σου σε πληροφορεί γι αυτόν. Προσπερνά τέτοιους αβάσιμους μάρτυρες, που απλά φέρουν λανθασμένες μαρτυρίες στον Υιό του Θεού. Αναγνωρίζει μόνο ό,τι αγαπά ο Θεός, και μέσα στο ιερό φως που βλέπει ,όλα τα όνειρα του εγώ  για το ποιος είσαι να εξαφανίζονται μπροστά στο μεγαλείο της όρασής Του.

 

8. Άφησε το Άγιο Πνεύμα να είναι ο Κριτής του τι είσαι, διότι Αυτός έχει βεβαιότητα στην οποία δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, γιατί βασίζεται σε Βεβαιότητα τόσο μεγάλη που η αμφιβολία δεν έχει κανένα νόημα μπροστά στην παρουσία του. Ο Χριστός δεν είναι δυνατόν να αμφιβάλλει για τον Εαυτό Του. Η Φωνή του Θεού μπορεί μόνο να Τον τιμά, αγαλλιάζοντας για την τέλεια, αιώνια αγνότητα Του. Αυτόν που έχει κρίνει Εκείνος μπορεί μόνο να γελά με την ενοχή, και να μην επιθυμεί να παίζει πια με τα παιχνίδια της αμαρτίας ∙ αδιαφορεί  για τις μαρτυρίες του σώματος μπροστά στην αγαλλίαση του ιερού προσώπου του Χριστού.

 

9. Και έτσι σε κρίνει το Άγιο Πνεύμα. Δέξου τον Λόγο Του γι αυτό που είσαι, διότι Αυτό φέρει μαρτυρίες για την όμορφη δημιουργία σου, και για το Νου του Οποίου η Σκέψη δημιούργησε την πραγματικότητά σου. Τι μπορεί να σημαίνει το σώμα γι Αυτόν τον Οποίο γνωρίζει την δόξα του Πατέρα και του Υιού; Ποιους ψιθύρους του εγώ είναι δυνατόν ν’ ακούσει; Τι θα μπορούσε να Τον πείσει ότι οι αμαρτίες σου είναι πραγματικές; Άφησε το Άγιο Πνεύμα να είναι ο Κριτής του καθετί που φαίνεται ότι σου συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο. Τα μαθήματά Του θα σου δώσουν την ικανότητα να γεφυρώσεις το χάσμα ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις και την πραγματικότητα.

 

10. Αυτό θα σου απομακρύνει κάθε πίστη που είχες εναποθέσει στον πόνο, στην καταστροφή, στα βάσανα και στην απώλεια. Σου δίνει όραμα που βλέπει πέρα από αυτά τα μακάβρια φαινόμενα, και βλέπει το ευγενικό πρόσωπο του Χριστού σε όλα αυτά. Δεν θα αμφιβάλλεις πια ότι μόνο καλό μπορεί να έρθει σε σένα που είσαι ο αγαπημένος του Θεού, διότι Αυτός  θα κρίνει όλα τα συμβάντα, και διδάσκει το μοναδικό μάθημα που περιέχουν όλα.

 

11. Θα επιλέγει  όλα τα στοιχεία  που εκπροσωπούν την αλήθεια, και θα αγνοεί αυτές τις πλευρές που μόνο μάταια όνειρα αντανακλούν. Και θα ερμηνεύει εκ νέου όλα όσα βλέπεις, και όλα όσα σου συμβαίνουν, όλες τις περιστάσεις, και κάθε γεγονός που φαίνεται να σε αγγίζει με οποιοδήποτε τρόπο, με το δικό Του μοναδικό τρόπο ολοκληρωτικά ενοποιημένο και βέβαιο. Και πέρα από το μίσος θα βλέπεις την αγάπη , την σταθερότητα  μέσα στην αλλαγή, την αγνότητα μέσα στην αμαρτία  και μόνο την ευλογία του Ουρανού πάνω στον κόσμο.

 

12. Αυτή είναι η ανάστασή σου, διότι η ζωή σου δεν είναι κομμάτι από τίποτα από όσα βλέπεις. Στέκει πέρα από το σώμα και τον κόσμο, ξεπερνά  κάθε μαρτυρία ανιερότητας, μέσα στην Αγιότητα, άγια όπως και Αυτή. Μέσα στους πάντες και τα πάντα η Φωνή Του σου μιλά μόνο για τον Εαυτό σου και τον Δημιουργό σου, ο Οποίος είναι Ένα με Αυτόν. Έτσι θα βλέπεις το άγιο πρόσωπο του Χριστού μέσα στα πάντα, και πουθενά δεν θ’ ακούς κανένα άλλο ήχο παρά μόνο την ηχώ της Φωνής του Θεού.

 

13. Ασκούμαστε χωρίς λόγια σήμερα, εκτός από την αρχή του χρονικού διαστήματος που περνάμε με τον Θεό. Αρχίζουμε αυτά τα διαστήματα με μια μοναδική, αργή επανάληψη της σκέψης με την οποία αρχίζουμε την μέρα μας. Και έπειτα παρατηρούμε τις σκέψεις μας, κάνοντας σιωπηλή έκκληση στο Άγιο Πνεύμα που βλέπει τα στοιχεία της αλήθειας μέσα σε αυτές. Το αφήνουμε να αξιολογήσει την κάθε μία σκέψη που έρχεται στο νου, να απομακρύνει τα στοιχεία των ονείρων, και να τις επιστρέψει πάλι σε καθαρές ιδέες που δεν αντικρούουν το Θέλημα του Θεού.

 

14. Δώσε Του τις σκέψεις σου, και Αυτός θα σου τις επιστρέψει ως θαύματα που διακηρύσσουν χαρμόσυνα την ολότητα και την ευτυχία που επιθυμεί ο Θεός για τον Υιό Του, ως απόδειξη της αιώνιας Αγάπης Του. Και καθώς κάθε σκέψη μεταμορφώνεται κατ’ αυτό τον τρόπο, παίρνει την θεραπευτική δύναμη από το Νου που είδε την αλήθεια μέσα σ’ αυτή, και δεν μπόρεσε να εξαπατηθεί από ό,τι εσφαλμένο είχε προστεθεί. Όλα να νήματα της φαντασίωσης φεύγουν. Και αυτό που παραμένει είναι ενοποιημένο μέσα σε μία τέλεια Σκέψη που προσφέρει την τελειότητά της παντού.

 

15. Πέρνα δεκαπέντε λεπτά όταν ξυπνήσεις με αυτό τον τρόπο, και με χαρά δώσε άλλα δεκαπέντε πριν πας για ύπνο το βράδυ. Η υπηρεσία σου αρχίζει καθώς εξαγνίζονται όλες σου οι σκέψεις. Έτσι διδάσκεσαι να διδάσκεις στον Υιό του Θεού το ιερό μάθημα της ιερότητάς του. Κανένας δεν θα μείνει που να μην ακούσει, όταν εσύ ακούς την Φωνή του Θεού να αποδίδει τιμές στον Υιό του Θεού. Και ο κάθε ένας θα μοιράζεται μαζί σου τις σκέψεις τις οποίες Αυτό έχει μεταφράσει εκ νέου μέσα στο νου σου.

 

16. Αυτή είναι η Λαμπρή σου. Και έτσι εναποθέτεις τα δώρα των χιονάτων κρίνων στον κόσμο, αντικαθιστώντας τις μαρτυρίες της αμαρτίας και του θανάτου. Μέσα από την δική σου μεταμόρφωση σώζεται ο κόσμος, και με χαρά απελευθερώνεται από την ενοχή. Τώρα ανυψώνουμε με χαρά το νου μας που έχει αναστηθεί με ευγνωμοσύνη προς Αυτόν που έχει αποκαταστήσει την πνευματική μας υγεία.

 

17. Και κάθε ώρα θα θυμόμαστε Αυτό που είναι η σωτηρία και η απελευθέρωση. Καθώς δίνουμε τις ευχαριστίες μας ο κόσμος ενώνεται μαζί μας και με χαρά δέχεται τις ιερές μας σκέψεις, τις οποίες ο Ουρανός έχει διορθώσει και εξαγνίσει. Τώρα επιτέλους έχει αρχίσει η υπηρεσία μας να διαδώσουμε στον κόσμο τα χαρμόσυνα νέα ότι η αλήθεια δεν έχει ψευδαισθήσεις, και ότι η γαλήνη του Θεού μέσα από εμάς, ανήκει σε όλους.

ΜΑΘΗΜΑ 152

ΜΑΘΗΜΑ 152

Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου

1. Κανένας δεν υφίσταται απώλεια εκτός κι αν είναι δική του απόφαση. Κανένας δεν δοκιμάζεται από πόνο εκτός και αν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση από επιλογή του. Kανένας δεν μπορεί να θλίβεται ούτε να φοβάται ή να θεωρεί τον εαυτό του άρρωστος  εκτός και αν αυτά είναι τα αποτελέσματα που θέλει. Και κανένας δεν πεθαίνει χωρίς την δική του συναίνεση. Τίποτα δεν συμβαίνει που να μην αντιπροσωπεύει την επιθυμία σου, και τίποτα από ό,τι επιλέγεις δεν παραλείπεται. Εδώ είναι ο κόσμος σου, ολοκληρωμένος σε όλες του τις λεπτομέρειες. Εδώ βρίσκεται ολόκληρη η πραγματικότητά του για σένα. Και μόνο εδώ βρίσκεται η σωτηρία.

2. Μπορεί να πιστεύεις ότι αυτή η θέση είναι ακραία, και πολύ απόλυτη για να είναι αλήθεια. Και όμως γίνεται η αλήθεια να έχει εξαιρέσεις; Αν έχεις το δώρο που περιέχει τα πάντα, είναι δυνατόν η απώλεια να είναι αληθινή; Γίνεται ο πόνος να είναι κομμάτι της ειρήνης, ή η θλίψη κομμάτι της χαράς; Μπορεί ο φόβος και η ασθένεια να εισέλθουν σε ένα νου όπου κατοικούν η αγάπη και η τέλεια αγιότητα; Η αλήθεια πρέπει να περιέχει τα πάντα, αν είναι όντως αλήθεια. Μην δέχεσαι κανένα αντίθετο και καμία εξαίρεση, διότι αν κάνεις κάτι τέτοιο σημαίνει ότι αντιτίθεσαι στην αλήθεια ολοκληρωτικά.

3. Η σωτηρία είναι η αναγνώριση ότι η αλήθεια είναι αληθινή, και τίποτα άλλο δεν είναι αληθινό.Αυτό το έχεις ακούσει , αλλά μπορεί να μην δέχεσαι και τα δύο μέρη του. Χωρίς το πρώτο, το δεύτερο δεν έχει νόημα. Αλλά χωρίς το δεύτερο, ούτε και το πρώτο είναι πια αληθινό. Η αλήθεια δεν γίνεται να έχει αντίθετο. Αυτό όσες φορές και να το πούμε ή να το σκεφτούμε δεν  είναι υπερβολή. Διότι αν το μη αληθές είναι αληθές σαν αυτό που είναι πραγματικά αληθές, τότε μέρος της αλήθειας είναι ψεύτικο. Και η αλήθεια χάνει την σημασία της. Τίποτα δεν είναι αληθινό εκτός από την αλήθεια, και το ψευδές είναι ψευδές

4. Αυτή είναι η πιο απλή διάκριση, αν και η πιο δυσνόητη. Όχι όμως επειδή είναι δύσκολο να αντιληφθείς την διάκριση. Είναι καλυμμένη πίσω από μία αχανή σειρά επιλογών που δεν φαίνονται να είναι εξ ολοκλήρου δικές σου. Και έτσι η αλήθεια φαίνεται σαν να έχει κάποιες πλευρές που διαψεύδουν την συνέπειά της, που φαίνεται όμως ότι δεν είναι τίποτα άλλο από αντιφάσεις που έχεις εισάγει εσύ.

5. Έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, πρέπει να παραμένεις αμετάβλητος, και τα  παροδικά στάδια είναι εξ ορισμού εσφαλμένα. Και αυτό περιλαμβάνει όλες τις εναλλαγές συναισθημάτων, τις μεταβολές στις καταστάσεις του σώματος και του νου ∙ σε όλη την επίγνωση και σε κάθε αντίδραση  Αυτή η περιεκτικότητα των πάντων είναι που κάνει την αλήθεια να ξεχωρίζει από το ψέμα, και το σφάλμα να μένει ξέχωρο από την αλήθεια, όντας αυτό που είναι.

6. Δεν είναι παράξενο να πιστεύεις το ότι να θεωρείς ότι εσύ έφτιαξες τον κόσμο που βλέπεις είναι αλαζονεία; Ο Θεός δεν τον έφτιαξε. Γι αυτό μπορείς να είσαι σίγουρος. Τι μπορεί Αυτός να ξέρει για το εφήμερο, για τους αμαρτωλούς και τούς ένοχους , τους φοβισμένους , τους βασανισμένους και τους απομονωμένους , και για το νου που ζει μέσα σε ένα σώμα και πρέπει να πεθάνει; Αυτό που κάνεις είναι να Τον κατηγορείς για παραφροσύνη, με το να νομίζεις ότι Αυτός έφτιαξε ένα κόσμο όπου τέτοια πράγματα φαίνεται ότι έχουν πραγματικότητα. Αυτός δεν είναι παρανοικός  Όμως μόνο η  παρανοικότης φτιάχνει ένα κόσμο σαν αυτό.

7. Το να νομίζεις ότι ο Θεός έφτιαξε το χάος, έρχεται σε αντίθεση με την θέληση του ,επινόησε τα αντίθετα προς την αλήθεια, και ανέχεται ο θάνατος να νικά την ζωή αντικρούει το Θέλημά Του ∙ όλα αυτά είναι αλαζονεία. Η ταπεινοφροσύνη θα έβλεπε ότι όλα αυτά τα πράγματα δεν είναι από Αυτόν. Και είναι δυνατόν να βλέπεις κάτι που δεν δημιούργησε ο Θεός; Το να θεωρείς ότι μπορείς σημαίνει απλά ότι πιστεύεις ότι μπορείς ν’ αντιληφθείς αυτό που ο Θεός δεν θέλησε να υπάρχει. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι πιο αλαζονικό από αυτό;

8. Σήμερα, ας είμαστε πραγματικά ταπεινοί, και ας δεχτούμε αυτό που φτιάξαμε ως αυτό που είναι. Η δύναμη της απόφασης είναι δική μας. Αποφάσισε μόνο να αποδεχτείς την δικαιωματική σου θέση σαν συν-δημιουργός του σύμπαντος, και όλα όσα νομίζεις ότι έφτιαξες θα εξαφανιστούν. Αυτό που θα ανατείλει τώρα στην επίγνωσή σου θα είναι όλα αυτά που υπήρχαν από πάντα, αιώνια ακριβώς όπως είναι και τώρα. Και θα πάρουν την θέση των ψευδαισθήσεων που έφτιαξες για να σφετεριστείς τον ιερό βωμό του Πατέρα και του Υιού.

9. Σήμερα ασκούμαστε στην αληθινή ταπεινοφροσύνη, εγκαταλείποντας την ψευδή προσποίηση με την οποία το εγώ επιζητεί να την αποδείξει αλαζονική. Μόνο το εγώ μπορεί να είναι αλαζονικό. Μόνοη αλήθεια είναι ταπεινή αναγνωρίζοντας την ισχύ της, την σταθερότητά της και την αιώνια ολότητά της που περιλαμβάνει τα πάντα, το τέλειο δώρο του Θεού προς τον αγαπημένο Του Υιό. Αφήνουμε κατά μέρος την αλαζονεία που λέει ότι είμαστε αμαρτωλοί, ένοχοι και φοβισμένοι, ντροπιασμένοι για αυτό που είμαστε ∙ αντί γι αυτό, ανυψώνουμε τις καρδιές μας με αληθινή ταπεινότητα προς Αυτόν ο Οποίος μας δημιούργησε αγνούς, Καθ’ ομοίωση του  σε  ισχύ και αγάπη.

10. Η δύναμη της απόφασης είναι δική μας. Και δεχόμαστε από Εκείνον αυτό το οποίο είμαστε, και ταπεινά αναγνωρίζουμε τον Υιό του Θεού. Το να αναγνωρίζεις τον Υιό του Θεού υπονοεί ακόμα ότι όλες οι ιδέες που είχες για τον εαυτό σου έχουν παραμεριστεί, και αναγνωριστεί ως λανθασμένες. Η αλαζονεία τους έχει γίνει αντιληπτή. Και με ταπεινότητα η ακτινοβολία του Υιού του Θεού, η ευγένειά του, η τέλεια αθωότητά του, η Αγάπη του Πατέρα του, το δικαίωμά του για τον Ουρανό  και η απελευθέρωση του από την κόλαση, γίνονται χαρούμενα αποδεκτά ως δικές μας .

11. Τώρα ενωνόμαστε με χαρμόσυνη αναγνώριση ότι τα ψέματα είναι ψεύτικα, και ότι μόνο η αλήθεια είναι αληθινή. Σκεφτόμαστε μόνο την αλήθεια καθώς σηκωνόμαστε, και περνάμε πέντε λεπτά στην εξάσκηση της καθοδήγησης της, ενθαρρύνοντας τον τρομαγμένο νου μας με αυτό:

 

- Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου. Αυτή την ημέρα θα δεχτώ τον εαυτό μου όπως η Βούληση του Πατέρα μου με δημιούργησε  να ειμαι.

 

Έπειτα θα περιμένουμε σιωπηλά, αφήνοντας τις αυταπάτες, καθώς ταπεινά ζητούμε από τον Εαυτό μας να αποκαλυφθεί σε εμάς. Και Αυτός ο Οποίος ποτέ δεν έφυγε θα έρθει πάλι στην επίγνωσή μας, ευγνώμων που αποκαθιστά την εστία Του στον Θεό, έτσι όπως έχει οριστεί να είναι.

 

12. Με υπομονή περίμενέ Τον όλη την ημέρα, και κάθε ώρα προσκάλεσέ Τον με τα λόγια που άρχισε η μέρα, και τελείωσέ την με την ίδια πρόσκληση προς τον Εαυτό σου. Η Φωνή του Θεού θα απαντήσει, διότι μιλά για σένα και για τον Πατέρα σου. Θα αντικαταστήσει όλες τις ξέφρενες σκέψεις σου με την ειρήνη του Θεού, όλες σου τις αυταπάτες με την αλήθεια του Θεού, και όλες σου τις ψευδαισθήσεις για τον εαυτό σου με τον Υιό του Θεού.

 

153

153 ΣΤΗΝ ΕΛΕΙΨΗ ΑΜΥΝΑΣ ΚΕΙΤΕΤΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΟΥ

 Εσύ που νιώθεις να απειλείσαι από αυτόν τον κόσμο που συνεχώς αλλάζει, τις στροφές της τύχης και τα πικρά αστεία του, τις σύντομες σχέσεις και όλα τα «δώρα» που απλά δανείζει για να πάρει πίσω ξανά ∙ πρόσεξε αυτό το μάθημα καλά. Ο κόσμος δεν παρέχει καμιά ασφάλεια. Είναι ριζωμένος στην επίθεση, και όλα του τα «δώρα» φαινομενικής ασφάλειας είναι αυταπάτες. Επιτίθεται, και μετά πάλι ξανά το ίδιο. Πως είναι δυνατόν να υπάρξει γαλήνη του νου όταν ο κίνδυνος καραδοκεί έτσι;

2. Ο κόσμος δίνει αφορμές μόνο για άμυνα. Γιατί η απειλή φέρνει θυμό, ο θυμός κάνει την επίθεση να φαίνεται λογική, εύλογη και δικαιολογημένη, και δίκαιη στο όνομα της αυτό – άμυνας. Εν τούτοις, το να αμύνεται κανείς είναι διπλή απειλή. Διότι πιστοποιεί την αδυναμία, και στήνει ένα σύστημα άμυνας που δεν μπορεί να λειτουργήσει. Τώρα οι αδύναμοι υποβιβάζονται ακόμα περισσότερο, διότι υπάρχει προδοσία έξω και ακόμα μεγαλύτερη εντός. Ο νους τώρα είναι συγχυσμένος, και δεν γνωρίζει που να στραφεί για να βρει διαφυγή από τις φαντασιώσεις του.

3. Είναι σαν ένα κύκλος να τον κρατά ερμητικά κλειστό, και μέσα σ’ αυτόν ένας άλλος κύκλος τον έχει δεμένο και ένας άλλος μέσα σ’ αυτόν, μέχρι που δεν υπάρχει ελπίδα ή δυνατότητα διαφυγής . Επίθεση, άμυνα ∙ άμυνα επίθεση, γίνονται οι κύκλοι των ωρών και των ημερών που δένουν το νου μέσα στα βαριά δεσμά από ατσάλι και σίδερο, που συνεχώς περιστρέφονται για να ξεκινήσουν πάλι από την αρχή. Δεν φαίνεται να υπάρχει διάλειμμα ούτε τέλος στον ολοένα πιο σφικτό κλοιό της αιχμαλωσίας του νου.

4. Οι άμυνες είναι ένα από τα πιο ακριβοπληρωμένα τιμήματα που απαιτεί το εγώ. Μέσα σε αυτές βρίσκεται η τρέλα με μια μορφή τόσο ζοφερή ώστε κάθε ελπίδα πνευματικής υγείας φαίνεται σαν ένα μάταιο όνειρο, πέρα από κάθε δυνατότητα. Η αίσθηση της απειλής που ενθαρρύνει ο κόσμος είναι τόσο πιο βαθιά, και τόσο πιο μεγάλη από την φρενίτιδα και την ένταση που μπορείς να συλλάβεις, που δεν έχεις την παραμικρή ιδέα πόσο όλεθρο έχει προκαλέσει.

5. Είσαι σκλάβος της. Δεν γνωρίζεις τι κάνεις, κάτω από τον φόβο αυτής της αίσθησης. Δεν καταλαβαίνεις πόσα έχεις εξαναγκαστεί να θυσιάσεις, έτσι που νιώθεις την σιδερένια της λαβή πάνω στην καρδιά σου. Δεν συνειδητοποιείς τι έχεις κάνει για να σαμποτάρεις την ιερή γαλήνη του Θεού με την αμυντικότητά σου. Γιατί βλέπεις τον Υιό του Θεού σαν ένα θύμα επίθεσης από φανταστικούς εχθρούς, από όνειρα, και από ψευδαισθήσεις που έχει φτιάξει ∙ όμως τόσο αβοήθητος μπροστά στην παρουσία όλων αυτών, χρειάζεται ακόμα περισσότερες φαντασιώσεις, και όνειρα από τα οποία οι ψευδαισθήσεις ασφάλειας να τον παρηγορούν.

6. Η απουσία κάθε άμυνας είναι δύναμη. Πιστοποιεί την αναγνώριση του Χριστού μέσα σου. Ίσως θυμάσαι το κείμενο που υποστηρίζει ότι η επιλογή γίνεται ανάμεσα στην δύναμη του Χριστού και στην δική σου αδυναμία, που φαίνεται μακριά από Αυτόν. Η απουσία κάθε άμυνας ποτέ δεν γίνεται να δεχτεί επίθεση, διότι αναγνωρίζει δύναμη τόσο μεγάλη που μπροστά της η επίθεση είναι μια ανοησία, ή ένα ανόητο παιχνίδι που μπορεί να παίζει ένα κουρασμένο παιδί, όταν αρχίζει και νυστάζει πάρα πολύ για να θυμηθεί τι θέλει πραγματικά.

7.Το να αμύνεται κανείς είναι αδυναμία. Διακηρύσσει ότι έχεις αρνηθεί τον Χριστό και φοβάσαι την οργή του Πατέρα Του. Τι μπορεί να σε σώσει τώρα από την αυταπάτη ενός θυμωμένου θεού, του οποίου την τρομακτική εικόνα πιστεύεις ότι βλέπεις να υποκινεί όλα τα κακά αυτού του κόσμου; Τι άλλο εκτός από ψευδαισθήσεις θα μπορούσε να σε υπερασπιστεί τώρα, αφού μόνο ψευδαισθήσεις είναι αυτά με τα οποία πολεμάς;

8. Σήμερα δεν θα παίξουμε τέτοια παιδαριώδη παιχνίδια. Γιατί ο αληθινός μας σκοπός είναι να σώσουμε τον κόσμο, και δεν θα ανταλλάξουμε με ανοησίες την ατέλειωτη χαρά που μας προσφέρει η λειτουργία μας. Δεν θα αφήσουμε την ευτυχία μας να ξεγλιστρήσει επειδή κάποιο θραύσμα ενός ανόητου ονείρου έτυχε να περνά από το νου μας, και παρερμηνεύσαμε τις φιγούρες μέσα σ’ αυτό ως Υιό του Θεού ∙ και την απειροελάχιστη του στιγμή την πήραμε για αιωνιότητα.

9. Σήμερα βλέπουμε πέρα από τα όνειρα και αναγνωρίζουμε ότι δεν χρειάζεται να αμυνθούμε διότι έχουμε δημιουργηθεί απρόσβλητοι, χωρίς σκέψεις ή επιθυμίες ή όνειρα στα οποία η επίθεση να έχει κάποιο νόημα. Τώρα δεν είναι δυνατόν να φοβόμαστε γιατί έχουμε αφήσει όλες τις σκέψεις φόβου πίσω μας. Και μέσα στην απουσία κάθε άμυνας στεκόμαστε ασφαλείς, γαλήνια βέβαιοι για την ασφάλεια μας, σίγουροι για την σωτηρία ∙ βέβαιοι ότι θα εκπληρώσουμε τον σκοπό μας, καθώς η προσφορά μας επεκτείνει την ιερή ευλογία της σε όλο τον κόσμο.

10. Στάσου ήσυχος μια στιγμή, και μέσα στην σιωπή αναλογίσου πόσο ιερός είναι ο σκοπός σου, πόσο εξασφαλισμένη η ανάπαυσή σου, ανέγγιχτος μέσα στο φως του. Οι διάκονοι του Θεού έχουν επιλέξει η αλήθεια να είναι μαζί τους. Ποιος είναι πιο ιερός από αυτούς; Ποιος μπορεί να είναι πιο βέβαιος ότι η ευτυχία του είναι απόλυτα εγγυημένη; Και ποιος μπορεί να έχει ισχυρότερη προστασία; Τι άμυνα θα μπορούσαν να χρειάζονται εκείνοι που βρίσκονται ανάμεσα στους εκλεκτούς του Θεού, από επιλογή δική Του αλλά και δική τους;

11. Είναι η λειτουργία των διακόνων του Θεού να βοηθούν τους αδελφούς τους να επιλέξουν όπως επέλεξαν κι αυτοί. Ο Θεός τους έχει διαλέξει όλους, αλλά λίγοι είναι αυτοί που συνειδητοποιούν ότι η Θέλησή Του είναι ίδια με την δική τους. Και όσο δεν μπορείς να διδάξεις αυτό που έχεις μάθει, η σωτηρία περιμένει και το σκοτάδι κρατά τον κόσμο σε αμείλικτη αιχμαλωσία. Ούτε θα μάθεις πως το φως έχει έρθει σε σένα, και ότι η απελευθέρωση σου έχει επιτευχθεί. Διότι δεν θα βλέπεις το φως, μέχρι να το προσφέρεις στους αδερφούς σου. Καθώς εκείνοι θα το παίρνουν από τα χέρια σου έτσι θα το αναγνωρίζεις σαν δικό σου.

12. Η σωτηρία μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα παιχνίδι που παίζουν χαρούμενα παιδιά. Σχεδιάστηκε από Αυτόν που αγαπά τα παιδιά Του, και που θέλει ν’ αντικαταστήσει τα τρομακτικά τους παιχνίδια με χαρούμενα, που να τους διδάσκουν ότι το παιχνίδι του φόβου έχει τελειώσει. Το παιχνίδι Του οδηγεί στην ευτυχία γιατί δεν υπάρχει χαμένος. Όλοι όσοι παίζουν θα κερδίσουν, και με το κέρδος τους διασφαλίζεται το όφελος όλων. Το παιχνίδι του φόβου με χαρά παραμερίζεται, όταν τα παιδιά καταλάβουν τα οφέλη που φέρνει η σωτηρία.

13. Εσύ που έπαιζες το ρόλο αυτού που  έχει χάσει κάθε ελπίδα, και ότι έχεις εγκαταλειφθεί από τον Πατέρα σου, και έχεις απομείνει μόνος και τρομαγμένος μέσα σε ένα τρομακτικό κόσμο που είναι τρελός από ενοχή και αμαρτία ∙ μπορείς να χαρείς τώρα. Το παιχνίδι τελείωσε. Τώρα έχει έρθει η γαλήνια ώρα που θ’ αφήσουμε τα παιχνίδια της ενοχής, και θα διώξουμε τις αλλόκοτες και παιδαριώδεις σκέψεις της αμαρτίας μια για πάντα από τον αγνό και ιερό νου των παιδιών του Ουρανού και του Υιού του Θεού.

14. Θα σταματήσουμε για μια στιγμή μόνο, για να παίξουμε το τελικό, χαρούμενο παιχνίδι πάνω σ’ αυτήν την γη. Και μετά πηγαίνουμε να πάρουμε την δικαιωματική μας θέση εκεί όπου κατοικεί η αλήθεια και τα παιχνίδια δεν έχουν νόημα. Έτσι τελειώνει η ιστορία. Ας αφήσουμε αυτήν την ημέρα να φέρει το τελευταίο κεφάλαιο πιο κοντά στον κόσμο, ώστε ο κάθε ένας να μάθει ότι το παραμύθι που διαβάζει για το τρομακτικό πεπρωμένο, την συντριβή όλων των ελπίδων του και την αξιοθρήνητη άμυνα ενάντια σε μια εκδίκηση από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δική του παραπλανημένη φαντασία. Οι διάκονοι του Θεού έχουν έρθει να τον ξυπνήσουν από τα σκοτεινά όνειρα που έχει προκαλέσει αυτή η ιστορία μέσα στην συγχυσμένη, χαοτική του ανάμνηση αυτού του διαστρεβλωμένου παραμυθιού. Ο Υιός του Θεού μπορεί επιτέλους να χαμογελάσει, μαθαίνοντας ότι δεν είναι αλήθεια.

15. Σήμερα ασκούμαστε με μια μορφή που θα κρατήσουμε για αρκετό διάστημα. Θα αρχίζουμε κάθε μέρα δίνοντας την προσοχή μας στην ημερήσια σκέψη όσο το δυνατόν για περισσότερη ώρα. Τα πέντε λεπτά προετοιμασίας τώρα είναι το ελάχιστο που μπορούμε να δώσουμε για την ημέρα όπου ο μόνος μας στόχος είναι η σωτηρία. Δέκα θα ήταν καλύτερα ∙ και δεκαπέντε ακόμα καλύτερα. Και καθώς οι αντιπερισπασμοί παύουν να μας αποτρέπουν από τον σκοπό μας, θα βρούμε ότι μισή ώρα είναι πολύ λίγος χρόνος για να περάσουμε μαζί με τον Θεό. Ούτε θα διαθέσουμε λιγότερο χρόνο την νύχτα, με ευγνωμοσύνη και χαρά.

16. Κάθε ώρα προσθέτει στην αυξανόμενη γαλήνη μας, καθώς θυμόμαστε να είμαστε πιστοί στην Θέληση που μοιραζόμαστε με τον Θεό. Κάποιες φορές, ίσως, για ένα λεπτό ίσως και λιγότερο, μπορεί να είναι το πιο πολύ που μπορούμε να προσφέρουμε στην αρχή της κάθε ώρας. Μερικές φορές θα το ξεχάσουμε. Άλλες φορές οι ασχολίες του κόσμου θα μας απορροφήσουν, και δεν θα μπορέσουμε να αποτραβηχτούμε για λίγο για να στρέψουμε τις σκέψεις μας προς τον Θεό.

17. Εν τούτοις, όταν μπορούμε, θα τηρούμε την θέση μας ως διάκονοι του Θεού, και θα θυμόμαστε κάθε ώρα την αποστολή μας και την Αγάπη Του. Και θα αποτραβιόμαστε ήσυχα και θα είμαστε στην υπηρεσία Εκείνου και θ’ ακούμε την Φωνή Του, και θα μάθουμε τι επιθυμεί Αυτός να κάνουμε την ώρα που έρχεται ∙ ενώ Τον ευχαριστούμε για όλα τα δώρα που μας έδωσε την ώρα που πέρασε.

18. Με τον χρόνο, και με την εξάσκηση, ποτέ δεν θα σταματάς να Τον σκέφτεσαι, και ν’ ακούς την αγαπημένη Του Φωνή να οδηγεί τα βήματά σου σε ήσυχους δρόμους, όπου θα περπατάς με πραγματική απουσία κάθε άμυνας. Γιατί θα γνωρίζεις ότι ο Ουρανός βαδίζει μαζί σου. Και δεν θα θέλεις να κρατάς το νου σου μακριά από Αυτόν ούτε για μια στιγμή, ακόμα και όταν περνάς τον χρόνο σου προσφέροντας σωτηρία στον κόσμο. Νομίζεις ότι Αυτός δεν θα το κάνει αυτό δυνατό για σένα που επέλεξες να φέρεις σε πέρας το σχέδιό Του για την σωτηρία του κόσμου και την δική σου;

19. Σήμερα το θέμα μας είναι η απουσία κάθε άμυνας. Καλύπτουμε τον εαυτό μας με αυτό, καθώς προετοιμαζόμαστε για την ημέρα μας. Σηκωνόμαστε ισχυροί μέσα στον Χριστό, και αφήνουμε την αδυναμία μας να εξαφανιστεί, καθώς θυμόμαστε ότι η δύναμή Του κατοικεί μέσα μας. Θα υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι Αυτός παραμένει δίπλα μας όλη την ημέρα, και ποτέ δεν αφήνει την αδυναμία μας χωρίς την υποστήριξη της δύναμης Του. Επικαλούμαστε την δύναμή Του κάθε φορά που νιώθουμε την απειλή της άμυνας μας να υπονομεύει την βεβαιότητα του σκοπού μας. Θα σταματήσουμε μια στιγμή, καθώς Αυτός θα μας λέει, «Είμαι εδώ.»

20. Η πρακτική σου τώρα θα πάρει την ειλικρίνεια της αγάπης, για να σε βοηθά να κρατάς το νου σου εστιασμένο στον σκοπό του. Μην φοβάσαι και μην δειλιάζεις. Οι διάκονοι του Θεού δεν γίνεται ποτέ να αποτύχουν, διότι η αγάπη, η δύναμη και η γαλήνη που εκπέμπουν προς όλους τους αδερφούς τους προέρχονται από Αυτόν. Αυτά είναι τα δώρα Του προς εσένα. Και το μόνο που χρειάζεται να Του δώσεις γι αντάλλαγμα είναι η απουσία κάθε άμυνας. Αφήνεις κατά μέρος μόνο κάτι που δεν ήταν ποτέ πραγματικό, και κοιτάς τον Χριστό και βλέπεις την αθωότητά Του.

ΜΕΤ Χ ΤΣΙΝΤΕΑ

154

ΜΑΘΗΜΑ 154

Είμαι ανάμεσα στους Διακόνους του Θεού

1. Σήμερα ας μην είμαστε ούτε αλαζόνες ούτε ψεύτικα ταπεινοί. Έχουμε ξεπεράσει τέτοιες ανοησίες. Δεν μπορούμε να κρίνουμε τον εαυτό μας , ούτε χρειάζεται να κάνουμε κάτι τέτοιο. Αυτά δεν είναι παρά απόπειρες να καθυστερήσουμε την απόφαση μας και να αναβάλλουμε την αποδοχή της λειτουργίας μας .Δεν είναι δικός μας ρόλος να κρίνουμε την αξία μας, ούτε μπορούμε να ξέρουμε ποιος ρόλος είναι καλύτερος για μας ∙ το τι μπορούμε να κάνουμε μέσα σε ένα ευρύτερο σχέδιο δεν μπορούμε να το δούμε ολόκληρο. Ο ρόλος μας έχει οριστεί στον Ουρανό, όχι στην κόλαση. Και αυτό που θεωρούμε ότι είναι αδυναμία μπορεί να είναι δύναμη∙ και αυτό που πιστεύουμε ότι είναι δύναμη μας συχνά είναι αλαζονεία.

2. Όποιος και να είναι ο ρόλος που έχει οριστεί για σένα, επιλέχτηκε από την Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού, της Οποίας η λειτουργία είναι να μιλά και για σένα. Βλέποντας τις δυνάμεις σου ακριβώς έτσι όπως είναι, και γνωρίζοντας επίσης που μπορούν να εφαρμοστούν καλύτερα, σε τι, σε ποιον και πότε, επιλέγει και δέχεται το ρόλο σου για λογαριασμό σου. Αυτός δεν δουλεύει χωρίς την συναίνεσή σου. Αλλά δεν εξαπατάται όσον αφορά αυτό που είσαι, και ακούει μόνο την Φωνή Εκείνου μέσα σου.

3. Είναι μέσα από αυτήν την ικανότητά Του να ακούει μόνο μια Φωνή που είναι η δική Του, που αποκτάς κι εσύ επιτέλους την επίγνωση ότι μόνο μια Φωνή υπάρχει μέσα σου. Και αυτή η μία Φωνή ορίζει την λειτουργία σου, και την αναμεταδίδει σε σένα, δίνοντάς σου την δύναμη να την καταλάβεις, να κάνεις ό,τι υπαγορεύει, και να επιτύχεις σε όλα όσα κάνεις και έχουν σχέση με αυτή. Ο Θεός έχει ενωθεί με τον Υιό Του σε αυτό, άρα και ο Υιός Του γίνεται ο αγγελιαφόρος της ενότητας με Αυτόν.

4. Είναι αυτή η ένωση του Πατέρα και του Υιού, μέσω της Φωνής που μιλά για τον Θεό, που ξεχωρίζει την σωτηρία από τον κόσμο. Είναι αυτή η Φωνή που μιλά για νόμους που ο κόσμος δεν υπακούει ∙ που υπόσχεται σωτηρία από κάθε αμαρτία, με την ενοχή να καταργείται στο νου που ο Θεός δημιούργησε αναμάρτητο. Τώρα αυτός ο νους αποκτά επίγνωση ξανά για το Ποιος τον δημιούργησε, και για την αιώνια ένωσή Του μαζί του. Άρα ο Εαυτός του είναι η μοναδική πραγματικότητα μέσα στην οποία η θέλησή του και η Θέληση του Θεού ενώνονται.

5. Αγγελιαφόρος δεν είναι αυτός που γράφει το μήνυμα που παραδίδει. Ούτε αμφισβητεί το δικαίωμα εκείνου που το γράφει, ούτε ρωτά γιατί αυτός έχει διαλέξει εκείνους που θα παραλάβουν το μήνυμα που φέρνει. Είναι αρκετό να το δεχτεί, να το δώσει σε αυτούς για τους οποίους προορίζεται, και να εκπληρώσει τον ρόλο του στην παράδοση του. Αν αποφασίζει για το τι είναι το μήνυμα, ή ποιος είναι ο σκοπός του, ή που πρέπει να το παραδώσει, αποτυγχάνει να εκτελέσει σωστά τον ρόλο του ως κομιστής του Λόγου.

6. Υπάρχει μία σημαντική διαφορά στο ρόλο των αγγελιαφόρων του Ουρανού, που τους ξεχωρίζει από αυτούς που ορίζει ο κόσμος. Τα μηνύματα που παραδίδουν προορίζονται πρώτα γι αυτούς. Και μόνο καθώς τα δέχονται για τον εαυτό τους μπορούν να τα φέρουν και παραπέρα, και να τα δώσουν παντού όπου προορίζονται. Σαν γήινοι αγγελιαφόροι που είναι, δεν έγραψαν τα μηνύματα που φέρουν, αλλά γίνονται οι πρώτοι αποδέκτες τους με την πιο κυριολεκτική έννοια, λαμβάνοντας για να προετοιμαστούν να δώσουν.

7. Ένας γήινος αγγελιαφόρος εκπληρώνει τον ρόλο του καθώς παραδίδει όλα του τα μηνύματα. Οι αγγελιαφόροι του Θεού εκπληρώνουν το ρόλο τους με την αποδοχή των μηνυμάτων Του για τον εαυτό τους, και δείχνουν ότι καταλαβαίνουν τα μηνύματα δίνοντάς τα. Δεν επιλέγουν ρόλους που δεν τους έχουν δοθεί από Εκείνον. Έτσι ωφελούνται από κάθε μήνυμα που παραδίδουν.

8. Θα ήθελες να λαμβάνεις τα μηνύματα του Θεού; Διότι έτσι γίνεσαι ο αγγελιαφόρος Του. Έχεις οριστεί τώρα. Και όμως περιμένεις και δεν δίδεις τα μηνύματα που έχεις παραλάβει. Άρα δεν γνωρίζεις ότι είναι δικά σου, και δεν τα αναγνωρίζεις. Κανένας δεν μπορεί να λάβει και να καταλάβει ότι έλαβε μέχρι να δώσει. Γιατί δίνοντας αποδέχεται αυτό που έχει λάβει.

9. Εσύ που τώρα είσαι αγγελιαφόρος του Θεού, λάβε τα μηνύματά Του. Γιατί αυτό είναι μέρος του ρόλου που σου έχει οριστεί. Ο Θεός δεν έχει αποτύχει να σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι, ούτε αυτό έχει μείνει χωρίς να γίνει αποδεκτό. Όμως, υπάρχει άλλο ένα μέρους του ρόλου που σου έχει οριστεί για να εκπληρώσεις ακόμα. Αυτός ο Οποίος έχει λάβει τα μηνύματα του Θεού για σένα θα ήθελε να τα λάβεις και συ. Γιατί έτσι ταυτίζεσαι με Αυτόν και διεκδικείς τα δικά σου.

10. Αυτή την ένωση αναλαμβάνουμε να αναγνωρίσουμε σήμερα. Δεν θα επιδιώκουμε να κρατούμε το νου μας χωριστά από Αυτόν ο Οποίος μιλά εκ μέρους μας, διότι μόνο την δική μας φωνή ακούμε όταν Τον προσέχουμε. Αυτός μόνο μπορεί να μιλά σε μας και εκ μέρους μας, ενώνοντας σε μία Φωνή την απόκτηση και την προσφορά του Λόγου του Θεού ∙ την προσφορά και την αποδοχή της Θέλησής Του.

11. Ασκούμαστε στο να Του δίνουμε αυτό που θα ήθελε να έχει, ώστε να μπορέσουμε ν’ αναγνωρίσουμε τα δώρα Του προς εμάς. Χρειάζεται την φωνή μας για να μιλά μέσα από εμάς. Χρειάζεται τα χέρια μας για να κρατάνε τα μηνύματά Του, και να τα μεταφέρουν σε εκείνους που Αυτός ορίζει. Χρειάζεται τα πόδια μας για να μας φέρουν σε εκείνους που επιθυμεί, έτσι ώστε εκείνοι που περιμένουν μέσα στην δυστυχία να απελευθερωθούν επιτέλους. Και χρειάζεται την θέλησή μας ενωμένη με την δική Του, ώστε να μπορούμε να είμαστε οι αληθινοί αποδέκτες των δώρων που δίνει.

12. Σήμερα ας μάθουμε μόνο αυτό το μάθημα: Δεν θα αναγνωρίσουμε τι λαμβάνουμε μέχρι να το δώσουμε. Αυτό το έχεις ακούσει να το λέμε εκατοντάδες φορές, και όμως ακόμα η πίστη σου είναι ελλιπής. Αλλά αυτό είναι σίγουρο ∙ μέχρι να το πιστέψεις , θα λάβεις χίλια θαύματα και μετά θα λάβεις χίλια ακόμα, αλλά δεν θα γνωρίζεις ότι ο Θεός ο Ίδιος δεν έχει αφήσει κανένα δώρο που να μη σου έχει δώσει ∙ ούτε έχει αρνηθεί την παραμικρή ευλογία στον Υιό Του. Τι μπορεί αυτό να σημαίνει για σένα, μέχρι να ταυτιστείς με Αυτόν και με τους Δικούς Του;

13. Το σημερινό μας μάθημα διατυπώνεται έτσι:

Είμαι ανάμεσα στους διακόνους του Θεού, και είμαι ευγνώμων που έχω τα μέσα με τα οποία μπορώ ν’ αναγνωρίσω ότι είμαι ελεύθερος

14. Ο κόσμος υποχωρεί καθώς φωτίζουμε τον νου μας, και συνειδητοποιούμε ότι αυτά τα ιερά λόγια είναι αλήθεια. Είναι το μήνυμα που μας έχει σταλεί σήμερα από τον Δημιουργό μας. Τώρα δείχνουμε το πώς έχει αλλάξει τη γνώμη μας για τον εαυτό μας, και για το ποια είναι η λειτουργία μας. Διότι καθώς αποδεικνύουμε ότι δεν δεχόμαστε καμία θέληση που δεν την μοιραζόμαστε, τα άφθονα δώρα μας από τον Δημιουργό μας θα ανατείλουν στην όραση μας και θα πηδήξουν μέσα στα χέρια μας, και θα αναγνωρίσουμε ότι έχουμε λάβει

Είμαι ανάμεσα στους Διακόνους του Θεού
ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ
1. Σήμερα ας μην είμαι ούτε αλαζών ούτε ψεύτικα ταπεινή Έχω ξεπεράσει τέτοιες ανοησίες. Δεν μπορώ να κρίνω τον εαυτό μου , ούτε χρειάζεται να κάνω κάτι τέτοιο. Αυτά δεν είναι παρά απόπειρες να καθυστερήσω την απόφαση μου και να αναβάλλω την αποδοχή της λειτουργίας μου .Δεν είναι δικός μου ρόλος να κρίνω  την αξία μου, ούτε μπορώ να ξέρω ποιος ρόλος είναι καλύτερος για μένα το τι μπορώ να κάνω μέσα σε ένα ευρύτερο σχέδιο δεν μπορώ να το δω ολόκληρο. Ο ρόλος μου έχει οριστεί στον Ουρανό, όχι στην κόλαση. Και αυτό που θεωρώ ότι είναι αδυναμία μπορεί να είναι δύναμη∙ και αυτό που πιστεύω ότι είναι δύναμη μου συχνά είναι αλαζονεία.

2. Όποιος και να είναι ο ρόλος που έχει οριστεί για μένα, επιλέχτηκε από την Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού, της Οποίας η λειτουργία είναι να μιλά και για σένα. Βλέποντας τις δυνάμεις σου ακριβώς έτσι όπως είναι, και γνωρίζοντας επίσης που μπορούν να εφαρμοστούν καλύτερα, σε τι, σε ποιον και πότε, επιλέγει και δέχεται το ρόλο σου για λογαριασμό σου. Αυτός δεν δουλεύει χωρίς την συναίνεσή σου. Αλλά δεν εξαπατάται όσον αφορά αυτό που είσαι, και ακούει μόνο την Φωνή Εκείνου μέσα σου.

3. Είναι μέσα από αυτήν την ικανότητά Του να ακούει μόνο μια Φωνή που είναι η δική Του, που αποκτώ κι εγώ επιτέλους την επίγνωση ότι μόνο μια Φωνή υπάρχει μέσα μου. Και αυτή η μία Φωνή ορίζει την λειτουργία μου, και την αναμεταδίδει σε μένα, δίνοντάς μου την δύναμη να την καταλάβω, να κάνω ό,τι υπαγορεύει, και να επιτύχω σε όλα όσα κάνω και έχουν σχέση με αυτή. Ο Θεός έχει ενωθεί με τον Υιό Του σε αυτό, άρα και ο Υιός Του γίνεται ο αγγελιαφόρος της ενότητας με Αυτόν.

4. Είναι αυτή η ένωση του Πατέρα και του Υιού, μέσω της Φωνής που μιλά για τον Θεό, που ξεχωρίζει την σωτηρία από τον κόσμο. Είναι αυτή η Φωνή που μιλά για νόμους που ο κόσμος δεν υπακούει ∙ που υπόσχεται σωτηρία από κάθε αμαρτία, με την ενοχή να καταργείται στο νου που ο Θεός δημιούργησε αναμάρτητο. Τώρα αυτός ο νους αποκτά επίγνωση ξανά για το Ποιος τον δημιούργησε, και για την αιώνια ένωσή Του μαζί του. Άρα ο Εαυτός του είναι η μοναδική πραγματικότητα μέσα στην οποία η θέλησή του και η Θέληση του Θεού ενώνονται.

5. Αγγελιαφόρος δεν είναι αυτός που γράφει το μήνυμα που παραδίδει. Ούτε αμφισβητεί το δικαίωμα εκείνου που το γράφει, ούτε ρωτά γιατί αυτός έχει διαλέξει εκείνους που θα παραλάβουν το μήνυμα που φέρνει. Είναι αρκετό να το δεχτώ, να το δώσω σε αυτούς για τους οποίους προορίζεται, και να εκπληρώσω τον ρόλο  μου στην παράδοση του. Αν αποφασίζω για το τι είναι το μήνυμα, ή ποιος είναι ο σκοπός του, ή που πρέπει να το παραδώσω, αποτυγχάνω να εκτελέσω σωστά τον ρόλο μου ως κομιστή του Λόγου.

6. Υπάρχει μία σημαντική διαφορά στο ρόλο των αγγελιαφόρων του Ουρανού, που τους ξεχωρίζει από αυτούς που ορίζει ο κόσμος. Τα μηνύματα που παραδίδουμε προορίζονται πρώτα γι εμάς Και μόνο καθώς τα δεχόμαστε για τον εαυτό μας μπορούμε  να τα φέρουμε  και παραπέρα, και να τα δώσουμε παντού όπου προορίζονται. Σαν γήινοι αγγελιαφόροι που είμαστε  δεν γράψαμε τα μηνύματα που φέρνουμε, αλλά γινόμαστε οι πρώτοι αποδέκτες τους με την πιο κυριολεκτική έννοια, και καθώς τα λαμβάνουμε προετοιμαζόμαστε με αίσθηση  ειλικρίνειας  να τα δώσουμε

7. Ένας γήινος αγγελιαφόρος εκπληρώνει τον ρόλο του καθώς παραδίδει όλα του τα μηνύματα. Οι αγγελιαφόροι του Θεού εκπληρώνουμε το ρόλο μας με την αποδοχή των μηνυμάτων Του για τον εαυτό μας, και δείχνουμε ότι καταλαβαίνουμε τα μηνύματα δίνοντάς τα. Δεν επιλέγουμε  ρόλους που δεν μας έχουν δοθεί από Εκείνον. Έτσι ωφελούμαστε από κάθε μήνυμα που παραδίδουμε

8. Θα ήθελες να λαμβάνεις τα μηνύματα του Θεού; Διότι έτσι γίνεσαι ο αγγελιαφόρος Του. Έχεις οριστεί τώρα. Και όμως περιμένεις και δεν δίδεις τα μηνύματα που έχεις παραλάβει. Άρα δεν γνωρίζεις ότι είναι δικά σου, και δεν τα αναγνωρίζεις. Κανένας δεν μπορεί να λάβει και να καταλάβει ότι έλαβε μέχρι να δώσει. Γιατί δίνοντας αποδέχεται αυτό που έχει λάβει.

9.Τώρα είμαι αγγελιαφόρος του Θεού, παίρνω τα μηνύματά Του. Γιατί αυτό είναι μέρος του ρόλου που μου έχει οριστεί. Ο Θεός δεν έχει αποτύχει να μου προσφέρει ό,τι χρειάζομαι, ούτε αυτό έχει μείνει χωρίς να γίνει αποδεκτό. Όμως, υπάρχει άλλο ένα μέρους του ρόλου που μου έχει οριστεί για να εκπληρώσω ακόμα. Αυτός ο Οποίος έχει λάβει τα μηνύματα του Θεού για μένα θα ήθελε να τα λάβω και γω. Γιατί έτσι ταυτίζομαι με Αυτόν και διεκδικώ τα δικά μου.

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟ  ΜΟΝΟΙ  ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΑΝ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΤΗΝ ΘΥΡΑ  

10. Αυτή την ένωση αναλαμβάνουμε να αναγνωρίσουμε σήμερα. Δεν θα επιδιώκουμε να κρατούμε το νου μας χωριστά από Αυτόν ο Οποίος μιλά εκ μέρους μας, διότι μόνο την δική μας φωνή ακούμε όταν Τον προσέχουμε. Αυτός μόνο μπορεί να μιλά σε μας και εκ μέρους μας, ενώνοντας σε μία Φωνή την απόκτηση και την προσφορά του Λόγου του Θεού ∙ την προσφορά και την αποδοχή της Θέλησής Του.

11. Ασκούμαστε στο να Του δίνουμε αυτό που θα ήθελε να έχει, ώστε να μπορέσουμε ν’ αναγνωρίσουμε τα δώρα Του προς εμάς. Χρειάζεται την φωνή μας για να μιλά μέσα από εμάς. Χρειάζεται τα χέρια μας για να κρατάνε τα μηνύματά Του, και να τα μεταφέρουν σε εκείνους που Αυτός ορίζει. Χρειάζεται τα πόδια μας για να μας φέρουν σε εκείνους που επιθυμεί, έτσι ώστε εκείνοι που περιμένουν μέσα στην δυστυχία να απελευθερωθούν επιτέλους. Και χρειάζεται την θέλησή μας ενωμένη με την δική Του, ώστε να μπορούμε να είμαστε οι αληθινοί αποδέκτες των δώρων που δίνει.

12. Σήμερα ας μάθουμε μόνο αυτό το μάθημα: Δεν θα αναγνωρίσουμε τι λαμβάνουμε μέχρι να το δώσουμε. Αυτό το έχεις ακούσει να το λέμε εκατοντάδες φορές, και όμως ακόμα η πίστη σου είναι ελλιπής. Αλλά αυτό είναι σίγουρο ∙ μέχρι να το πιστέψεις , θα λάβεις χίλια θαύματα και μετά θα λάβεις χίλια ακόμα, αλλά δεν θα γνωρίζεις ότι ο Θεός ο Ίδιος δεν έχει αφήσει κανένα δώρο που να μη σου έχει δώσει ∙ ούτε έχει αρνηθεί την παραμικρή ευλογία στον Υιό Του. Τι μπορεί αυτό να σημαίνει για σένα, μέχρι να ταυτιστείς με Αυτόν και με τους Δικούς Του;

13. Το σημερινό μας μάθημα διατυπώνεται έτσι:

Είμαι ανάμεσα στους διακόνους του Θεού, και είμαι ευγνώμων που έχω τα μέσα με τα οποία μπορώ ν’ αναγνωρίσω ότι είμαι ελεύθερος

14. Ο κόσμος υποχωρεί καθώς φωτίζουμε τον νου μας, και συνειδητοποιούμε ότι αυτά τα ιερά λόγια είναι αλήθεια. Είναι το μήνυμα που μας έχει σταλεί σήμερα από τον Δημιουργό μας. Τώρα δείχνουμε το πώς έχει αλλάξει τη γνώμη μας για τον εαυτό μας, και για το ποια είναι η λειτουργία μας. Διότι καθώς αποδεικνύουμε ότι δεν δεχόμαστε καμία θέληση που δεν την μοιραζόμαστε, τα άφθονα δώρα μας από τον Δημιουργό μας θα ανατείλουν στην όραση μας και θα πηδήξουν μέσα στα χέρια μας, και θα αναγνωρίσουμε ότι έχουμε λάβει