VII. Η Γενναιοδωρία
Ο όρος γενναιοδωρία έχει ιδιαίτερη σημασία για τον δάσκαλο του Θεού. Δεν είναι η συνηθισμένη έννοια της λέξης· στην πραγματικότητα, είναι μια έννοια που πρέπει να την μάθει κανείς και να την μάθει πολύ προσεκτικά. Όπως όλες οι άλλες ιδιότητες των δασκάλων του Θεού και αυτή βασίζεται εν τέλει στην εμπιστοσύνη, γιατί δίχως εμπιστοσύνη κανένας δεν μπορεί να είναι γενναιόδωρος με την αληθινή σημασία. Για τον κόσμο, γενναιοδωρία σημαίνει να «δίνεις» με την έννοια να «εγκαταλείπω». Για τους δασκάλους του Θεού, σημαίνει ότι δίνεις γιατί θέλεις να κρατήσεις. Έχει δοθεί μεγάλη έμφαση σε αυτό, στο κείμενο και στο βιβλίο εργασιών, αλλά ίσως αυτό είναι το πιο ξένο στον τρόπο σκέψης του κόσμου από πολλές άλλες ιδέες στα μαθήματά μας. Το πιο ασυνήθιστο χαρακτηριστικό του πρόσκειται στην προφανή ανατροπή του τρόπου σκέψης του κόσμου. Κατά τον πιο απλό δυνατό τρόπο, και στο πιο απλό επίπεδο, η λέξη σημαίνει κάτι ακριβώς αντίθετο για τους δασκάλους του Θεού, από ότι για τον κόσμο.
Ο δάσκαλος του Θεού είναι γενναιόδωρος από συμφέρον για τον Εαυτό του. Αυτό, βέβαια, δεν αναφέρεται στον εαυτό για τον οποίο μιλά ο κόσμος. Ο δάσκαλος του Θεού δεν θέλει τίποτα που να μην μπορεί να το δώσει, διότι συνειδητοποιεί ότι θα ήταν άνευ αξίας γι’αυτόν εξ ορισμού. Για ποιο λόγο θα το ήθελε; Από κάτι τέτοιο, μόνο να χάσει θα μπορούσε. Δεν θα μπορούσε να κερδίσει. Άρα δεν αναζητά αυτό που μόνο αυτός θα μπορούσε να κρατήσει, διότι αυτό είναι εγγυημένη απώλεια. Δεν θέλει να υποφέρει. Γιατί να εξασφαλίσει πόνο για τον εαυτό του; Θέλει, όμως, να κρατήσει για τον εαυτό του όλα τα πράγματα που είναι του Θεού, άρα και του Υιού Του. Αυτά είναι τα πράγματα που του ανήκουν. Αυτά μπορεί να τα δίνει με πραγματική γενναιοδωρία, προστατεύοντας τα για πάντα για τον εαυτό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου