IX. Η Πίστη
Το μέγεθος της πίστης του δασκάλου του Θεού είναι το μέτρο της προόδου του στα μαθήματα. Μήπως επιλέγει ακόμα κάποιες πλευρές της ζωής του για να εφαρμόσει αυτά που έχει μάθει, ενώ άλλες τις αφήνει χωριστά; Αν είναι έτσι, η πρόοδός του είναι περιορισμένη, και η εμπιστοσύνη του δεν έχει εδραιωθεί ακόμα. Πίστη είναι η εμπιστοσύνη του δασκάλου του Θεού στο Λόγο του Θεού να καταστήσει όλα τα πράγματα σωστά· όχι μερικά, όλα. Γενικά, η πίστη του αρχίζει όταν την εφαρμόζει σε μερικά μόνο προβλήματα, ενώ σε άλλα την περιορίζει ακόμα, για κάποιο διάστημα. Όταν αποδώσεις σε όλα τα προβλήματα μια Απάντηση, τότε εξαλείφεις ολοκληρωτικά τον τρόπο σκέψης αυτού του κόσμου. Και αυτό μόνο είναι πίστη. Τίποτα άλλο εκτός από αυτό δεν αξίζει αυτή την λέξη. Και όμως, κάθε βαθμίδα, όσο μικρή και να είναι, αξίζει τον κόπο. Η ετοιμότητα, όπως αναφέρεται στο κείμενο, δεν είναι τέλεια γνώση.
Η αληθινή πίστη, όμως, δεν παρεκκλίνει. Το να είσαι συνεπής, είναι απόλυτα έντιμο. Το να είσαι σταθερός, είναι γεμάτο εμπιστοσύνη. Το να βασίζεσαι στην αφοβία, είναι πραότητα. Το να είσαι βέβαιος, είναι χαρά. Και το να έχεις αυτοπεποίθηση, είναι ανεκτικότητα. Η πίστη, λοιπόν, συνδυάζει από μόνη της τις ιδιότητες των δασκάλων του Θεού. Υποδηλώνει αποδοχή του Λόγου του Θεού και του δικού Του ορισμού για τον Υιό Του. Γι’Αυτούς προορίζεται πάντα η πίστη με την σωστή έννοια. Προς Αυτούς προσβλέπει, αναζητώντας μέχρι να τους βρει. Η απουσία άμυνας την συνοδεύει με φυσικό τρόπο, και η χαρά είναι η κατάσταση της. Και έχοντας βρει αυτό που αναζητά, αναπαύεται με ήσυχη βεβαιότητα πάνω σε αυτό μόνο στο οποίο αρμόζει κάθε πίστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου