Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25 Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ






Κεφάλαιο 25
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Εισαγωγή
1. Ο Χριστός μέσα σου δεν κατοικεί σε ένα σώμα. Ωστόσο Αυτός είναι μέσα σου. Επομένως ούτε  εσύ βρίσκεσαι μέσα σε ένα σώμα. Αυτό που είναι μέσα σου δεν μπορεί να υπάρχει εξωτερικά. Και είναι βέβαιο ότι δεν μπορείς να είσαι διαχωρισμένος από αυτό που είναι στο κέντρο της ζωής σου. Ό,τι σου δίνει ζωή δεν μπορεί να στεγάζεται στον θάνατο. Ούτε κι εσύ μπορείς. Ο Χριστός είναι μέσα σε ένα πλαίσιο Αγιότητας  της οποίας ο μόνος σκοπός είναι να μπορεί να εκδηλωθεί σε εκείνους οι οποίοι δεν Τον γνωρίζουν, ώστε να μπορέσει να τους καλέσει να έλθουν σε Αυτόν και να Τον δουν εκεί που νόμιζαν ότι ήταν τα σώματά τους. Μετά τα σώματά τους θα χαθούν, έτσι ώστε  να μπορέσουν να πλαισιώσουν την Αγιότητά Του μέσα τους.                                                                                                                                     
2. Όποιος φέρει τον Χριστό μέσα του δεν μπορεί να μην Τον αναγνωρίζει παντού. Εκτός από τα σώματα. Και για όσο καιρό πιστεύει κάποιος ότι είναι μέσα σε ένα σώμα, ο Χριστός δεν μπορεί να βρίσκεται εκεί που κάποιος τον νομίζει ότι είναι. Και έτσι θα Τον έχει μαζί του χωρίς να το γνωρίζει, και δεν θα Τον εκδηλώνει. Άρα δεν θα τον  αναγνωρίζει εκεί όπου Αυτός βρίσκεται. Ο υιός του ανθρώπου δεν είναι ο αναστημένος Χριστός.  Ωστόσο ο Υιός του Θεού διαμένει ακριβώς εκεί που είναι αυτός, και βαδίζει  μαζί του μέσα στην αγιότητα του, τόσο ολοφάνερος όσο και η ιδιαιτερότητά του που παρουσιάζεται μέσα στο σώμα του. 

3. Το σώμα δεν χρειάζεται θεραπεία. Αλλά ο νους που νομίζει ότι είναι ένα σώμα είναι πράγματι ασθενής! Και εδώ είναι που ο Χριστός παρουσιάζει την θεραπεία. Ο σκοπός Του περιβάλει το σώμα με το Φως Του, και το γεμίζει με την Αγιότητα που ακτινοβολεί από Αυτόν. Και το καθετί που το σώμα λέει ή πράττει Τον εκδηλώνει. Σε όσους δεν Τον γνωρίζουν Τον φέρνει με ευγένεια και αγάπη, για να θεραπεύσει το νου τους. Τέτοια είναι η αποστολή που ο αδελφός σου έχει για σένα. Και τέτοια πρέπει να είναι και η δική σου αποστολή γι αυτόν.

I. Ο Σύνδεσμος με την Αλήθεια
1. Δεν είναι δυνατόν να είναι δύσκολο να κάνεις το έργο που ο Χριστός σου ανάθεσε να κάνεις, αφού Αυτός είναι που το κάνει. Και κάνοντάς το θα μαθαίνεις ότι το σώμα, απλά φαίνεται να είναι το μέσον για να το πετύχεις. Διότι ο Νους είναι δικός Του. Γι αυτό πρέπει να είναι και δικός σου. Η Αγιότητά Του καθοδηγεί το σώμα μέσω του νου που είναι ένα με Αυτόν. Και εσύ εκδηλώνεσαι στον άγιο αδελφό σου, όπως αυτός σε εσένα. Εδώ είναι η συνάντηση του άγιου Χριστού με τον Εαυτό Του·  και καμία διαφορά δεν γίνεται αντιληπτή που θα σταθεί εμπόδιο ανάμεσα στις εκφράσεις της Αγιότητάς Του, οι οποίες συναντώνται και ενώνονται και Τον ανυψώνουν στον Πατέρα Του, ολοκληρωμένο και αγνό και αντάξιο της αιώνιας Αγάπης Του.         
2. Πώς μπορείς να εκδηλώσεις τον Χριστό μέσα σου, παρά από το να  κοιτάξεις προς την αγιότητα και να Τον δεις εκεί; Η αντίληψη σου λέει ότι εσύ εκδηλώνεσαι σε ό,τι βλέπεις. Αν κοιτάς το σώμα, θα πιστέψεις ότι είσαι εκεί. Και κάθε σώμα που κοιτάς σου θυμίζει τον εαυτό σου·  ότι είσαι αμαρτωλός, κακός, και πάνω από όλα, σου θυμίζει τον θάνατό σου. Και δεν θα περιφρονούσες αυτόν που σου το λέει αυτό, και δεν θα ζητούσες τον δικό του θάνατο αντί για τον δικό σου; Το μήνυμα και ο αγγελιαφόρος είναι ένα. Κι εσύ πρέπει να δεις τον αδελφό σου ως τον εαυτό σου. Βλέποντας τον περιορισμένο στο σώμα του θα βλέπεις την αμαρτωλότητα σου μέσα στην οποία στέκεσαι καταδικασμένος. Βλέποντας τον  μέσα στην αγιότητά του, ο Χριστός μέσα του θα διακηρύσσει τον Εαυτό Του ως εσένα.                                                                                                                                    
3. Η αντίληψη είναι μια επιλογή του τι θέλεις να είσαι·  του κόσμου που θέλεις να ζεις, και της κατάστασης στην οποία νομίζεις ότι ο νους σου θα είναι ευχαριστημένος και ικανοποιημένος. Αυτή επιλέγει το πού νομίζεις ότι βρίσκεται η ασφάλειά σου, κατά την δική σου απόφασή. Σου αποκαλύπτει τον εαυτό σου έτσι όπως εσύ θα ήθελες να είσαι. Πάντοτε είναι πιστή στον σκοπό σου, από τον οποίο ποτέ δεν διαχωρίζεται, και δεν δίνει την παραμικρή μαρτυρία για τίποτα που ο σκοπός του νου σου δεν υποστηρίζει. Η αντίληψη είναι ένα μέρος αυτού που είναι ο σκοπός σου να βλέπεις, γιατί τα μέσα και ο σκοπός ποτέ δεν είναι διαχωρισμένα. Και έτσι μαθαίνεις ότι αυτό που φαίνεται να έχει χωριστή ζωή δεν έχει καμία.
4. Εσύ είσαι το μέσον για τον Θεό·  όχι διαχωρισμένος, ούτε με μια ζωή χωριστά από την δική Του. Η ζωή Του εκδηλώνεται σε σένα που είσαι ο Υιός Του. Κάθε εκδήλωση του Εαυτού Του είναι πλαισιωμένη με αγιότητα και τέλεια αγνότητα, με αγάπη ουράνια και τόσο ολοκληρωμένη που το μόνο που επιθυμεί είναι να απελευθερώσει προς αυτήν  όλα όσα κοιτάζει. Η ακτινοβολία της λάμπει μέσα από κάθε σώμα που κοιτάζει, και διασκορπίζει όλο το σκοτάδι του οδηγώντας το προς το φως απλά κοιτώντας πέρα από αυτό, προς το φως. Το πέπλο ανασηκώνεται μέσα από την τρυφερότητα  της, και τίποτα δεν κρύβει το πρόσωπο του Χριστού από αυτούς που το κοιτούν. Εσύ και ο αδελφός σου στέκεστε μπροστά Του τώρα, για να Τον αφήσετε να παραμερίσει το πέπλο που φαίνεται πως σας κρατάει διαχωρισμένους και απομακρυσμένους.                                                                                                                                           
5. Αφού πιστεύεις ότι είσαι διαχωρισμένος, ο Ουρανός σου παρουσιάζεται κι αυτός σαν διαχωρισμένος. Όχι ότι αυτό συμβαίνει αληθινά, αλλά επειδή ο σύνδεσμος που σου είχε δοθεί για να ενωθείς με την αλήθεια μπορεί να φτάσει σε σένα μέσα από κάτι που καταλαβαίνεις. Ο Πατέρας και ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα είναι Ένα, όπως όλοι οι αδελφοί σου ενώνονται σαν ένας στην αλήθεια. Ο Χριστός και ο Πατέρας Του ποτέ δεν ήταν διαχωρισμένοι, και ο Χριστός βρίσκεται μέσα στην κατανόησή σου, σε αυτό το κομμάτι μέσα σου που μοιράζεται το Θέλημα του Πατέρα Του. Το Άγιο Πνεύμα συνδέει το άλλο κομμάτι – την ελάχιστη, τρελή επιθυμία να είσαι χωρισμένος, διαφορετικός και ιδιαίτερος – με τον  Χριστό, για να κάνει την ενότητα ξεκάθαρη σε αυτό που πράγματι είναι ένα. Σε αυτόν τον κόσμο αυτό δεν είναι κατανοητό, αλλά μπορεί να διδαχθεί.
6. Το Άγιο Πνεύμα υπηρετεί τον σκοπό του Χριστού μέσα στο νου σου, έτσι ώστε ο στόχος της ιδιαιτερότητας να μπορέσει να διορθωθεί εκεί που βρίσκεται το λάθος. Επειδή ο σκοπός Του εξακολουθεί να είναι ένας και με του Πατέρα και με του Υιού, το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει το Θέλημα του Θεού και τι πραγματικά θέλεις. Αλλά αυτό είναι κατανοητό από το νου που γίνεται αντιληπτός σαν ένας, με επίγνωση ότι είναι ένας, και βιώνεται έτσι. Είναι η λειτουργία του Αγίου Πνεύματος  να σε διδάξει πώς βιώνεται αυτή η ενότητα, τί πρέπει να κάνεις για να βιωθεί, και πού πρέπει να πας για να το καταφέρεις.                                                                                                              
7. Όλο αυτό λαμβάνει υπόψη του τον χρόνο και τον χώρο σαν να είναι χωριστά, γιατί εάν νομίζεις ότι κάποιο μέρος σου είναι διαχωρισμένο, η ιδέα μιας Ενότητας με τα πάντα να είναι Ένα  δεν έχει  νόημα. Είναι προφανές ότι ένας νους τόσο διχασμένος ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι ο Δάσκαλος μιας Ενότητας που ενώνει όλα τα πράγματα μέσα Της. Επομένως Αυτός που είναι μέσα σε αυτό το νου, και πράγματι ενώνει όλα τα πράγματα μαζί, πρέπει να είναι ο Δάσκαλος του. Όμως πρέπει να χρησιμοποιήσει την γλώσσα που αυτός ο νους μπορεί να καταλάβει, στην κατάσταση την οποία θεωρεί  ότι βρίσκεται. Και πρέπει να χρησιμοποιήσει όλη την μάθηση για να μεταφέρει τις ψευδαισθήσεις στην αλήθεια, απομακρύνοντας όλες τις λανθασμένες ιδέες για το τι είσαι, και οδηγώντας σε πέρα από αυτές προς την αλήθεια που είναι πέρα από αυτές. Όλο αυτό μπορεί πολύ απλά να συνοψισθεί έτσι:
Αυτό που είναι όμοιο δεν μπορεί να διαφέρει, και ό,τι είναι ένα δεν μπορεί να έχει διαχωρισμένα μέρη.




II. Ο Σωτήρας από το Σκοτάδι
1. Δεν είναι προφανές ότι αυτό που αντιλαμβάνονται τα μάτια του σώματος σε γεμίζει με φόβο; Ίσως να νομίζεις ότι βρίσκεις μια ελπίδα ικανοποίησης εκεί. Ίσως σου αρέσει να επιτυγχάνεις κάποια ειρήνη και ικανοποίηση στον κόσμο έτσι όπως τον αντιλαμβάνεσαι. Ωστόσο είναι προφανές ότι το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Παρά τις ελπίδες και τις προτιμήσεις σου, πάντοτε η κατάληξη θα είναι η απελπισία. Και δεν υπάρχει εξαίρεση, ούτε ποτέ θα υπάρξει. Η μόνη αξία που το παρελθόν μπορεί να έχει είναι ότι μαθαίνεις ότι  δεν σου έδωσε καμία ανταμοιβή που θα ήθελες να κρατήσεις. Γιατί μόνο έτσι θα είσαι πρόθυμος να το παρατήσεις, και να το αφήσεις να φύγει για πάντα.
2. Δεν είναι παράξενο που ακόμα  τρέφεις κάποια ελπίδα ικανοποίησης από τον κόσμο που βλέπεις; Από καμιά άποψη, σε κανένα τόπο ή χρόνο, δεν έχεις ανταμειφθεί με τίποτα άλλο εκτός από τον φόβο και την ενοχή. Πόσος χρόνος σου χρειάζεται για να συνειδητοποιήσεις ότι σε αυτή την περίπτωση δεν αξίζει να καθυστερήσεις την αλλαγή που μπορεί να καταλήξει σε καλύτερο αποτέλεσμα; Γιατί ένα πράγμα είναι σίγουρο· ο τρόπος με τον οποίο βλέπεις, και για πολύ καιρό έβλεπες, δεν αποτελεί βάση για να στηρίξεις τις μελλοντικές σου ελπίδες, και καμία απολύτως πρόταση επιτυχίας. Το να εναποθέτεις τις ελπίδες σου εκεί όπου δεν υπάρχει ελπίδα πρέπει να σου φέρνει απελπισία. Ωστόσο αυτή η απελπισία είναι επιλογή σου, για όσο αναζητάς  την ελπίδα εκεί που ποτέ δεν βρέθηκε καμία.                                          
3.  Δεν είναι επίσης  αλήθεια ότι έχεις βρει κάποια ελπίδα εκτός από εδώ· κάποια αναλαμπή,- ασταθή, ταλαντευόμενη, ωστόσο  αμυδρά φανερή – ότι η ελπίδα είναι εγγυημένη όταν δεν βασίζεται σε αυτόν τον κόσμο; Ωστόσο όταν θεωρείς ότι οι ελπίδες σου μπορούν ακόμα να βρεθούν εδώ, αυτό σε εμποδίζει από το να παραιτηθείς από το ανέλπιδο και χωρίς ανταμοιβή έργο που έθεσες στον εαυτό σου. Έχει κανένα νόημα να επιμένεις στην αποκρυσταλλωμένη πεποίθηση ότι υπάρχει λόγος να υπερασπίζεις την επιδίωξη αυτού που πάντοτε αποτύγχανε, στη βάση του ότι ξαφνικά θα επιτύχει και θα σου φέρει αυτό που ποτέ δεν σου έφερε πριν;         
4. Το παρελθόν αυτής της πεποίθησης έχει αποτύχει. Να είσαι χαρούμενος που έχει αποχωρήσει μέσα από το νου σου, και σκίαζε ό,τι ήταν εκεί. Μην παίρνεις την μορφή σαν περιεχόμενο, γιατί η μορφή δεν είναι παρά το μέσον για το περιεχόμενο. Και η κορνίζα δεν είναι παρά ένα μέσον που κρατάει την εικόνα όρθια, έτσι ώστε να μπορείς να την βλέπεις. Μια κορνίζα που κρύβει την εικόνα δεν έχει σκοπό. Δεν μπορεί να είναι κορνίζα εάν αυτή είναι που βλέπεις. Χωρίς την εικόνα η κορνίζα δεν έχει νόημα. Ο σκοπός της είναι να προβάλλει την εικόνα, και όχι τον εαυτό της.                                                                                                                
5. Ποιος κρεμάει μια άδεια κορνίζα  επάνω σε έναν τοίχο και στέκεται μπροστά της, με βαθιά ευλάβεια, σαν να ήταν εκεί ένα αριστούργημα; Ωστόσο εάν βλέπεις τον αδελφό σου σαν σώμα, δεν κάνεις παρά αυτό. Το αριστούργημα που ο Θεός έχει τοποθετήσει μέσα σε αυτή την κορνίζα είναι το μόνο που υπάρχει για να δεις. Το σώμα το κρατάει για λίγο, χωρίς να το κρύβει με κανένα τρόπο. Ωστόσο ό,τι ο Θεός δημιούργησε δεν χρειάζεται κορνίζες, γιατί ό,τι  Αυτός δημιούργησε το υποστηρίζει και το πλαισιώνει μέσα στον Εαυτό Του. Σου προσφέρει  να δεις το αριστούργημά Του. Κι εσύ θα προτιμούσες να βλέπεις την κορνίζα αντί για αυτό; Και να μην βλέπεις καθόλου την εικόνα;
6. Το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που  ο Θεός όρισε να πλαισιώνει αυτό το κομμάτι Του που εσύ θέλεις να βλέπεις σαν χωριστό. Ωστόσο αυτό που το πλαισιώνει είναι ενωμένο με τον Δημιουργό Του, Ένα με Εκείνον και με το αριστούργημά Του. Αυτός είναι ο σκοπός του, και η κορνίζα δεν μετατρέπεται σε εικόνα όταν επιλέξεις να δεις αυτή στην θέση της. Το πλαίσιο που ο Θεός της έδωσε δεν υπηρετεί παρά μόνο τον δικό Του  σκοπό, και όχι τον δικό σου χώρια από τον δικό Του. Είναι ο δικός σου διαχωρισμένος σκοπός που κρύβει την εικόνα, και φροντίζει την κορνίζα αντί αυτής. Όμως ο Θεός έχει τοποθετήσει το αριστούργημά Του μέσα σε ένα πλαίσιο που θα διαρκέσει για πάντα, όταν το δικό σου θα έχει θρυμματιστεί σε σκόνη. Αλλά μην νομίζεις ότι η εικόνα καταστρέφεται με οποιονδήποτε τρόπο. Αυτό που δημιουργεί ο Θεός είναι ασφαλές από κάθε φθορά, αμετάβλητο και τέλειο στην αιωνιότητα.
7. Αποδέξου το πλαίσιο του Θεού αντί για το δικό σου, και θα δεις το αριστούργημα. Κοίταξε την ομορφιά του, και κατανόησε το Νου που το σκέφτηκε, όχι με σάρκα και οστά, αλλά μέσα σε ένα πλαίσιο τόσο όμορφο όσο το ίδιο. Η αγιότητά του φωτίζει την αναμαρτησία  που το πλαίσιο του σκότους κρύβει, και ρίχνει ένα πέπλο από φως σε όλο το πρόσωπο της εικόνας το οποίο αντανακλά μόνο το φως που λάμπει από αυτό προς τον Δημιουργό του.  Μην νομίζεις ότι αυτό το πρόσωπο ήταν ποτέ σκοτεινιασμένο επειδή εσύ το έβλεπες μέσα σε ένα πλαίσιο θανάτου. Ο Θεός το κράτησε ασφαλές για να μπορείς εσύ να το κοιτάς, και να βλέπεις την αγιότητα που Αυτός του έχει δώσει.                                                                                                                             
8. Μέσα στην σκοτεινιά δες τον σωτήρα από το σκοτάδι, και κατανόησε τον αδελφό σου όπως σου τον δείχνει ο Νους του Πατέρα του. Αυτός θα προχωρήσει βγαίνοντας από το σκοτάδι καθώς τον κοιτάς, και δεν θα βλέπεις το σκοτάδι πια. Το σκοτάδι δεν τον άγγιξε, ούτε κι εσένα που τον έφερες μπροστά για να τον κοιτάξεις. Η αναμαρτησία του δεν απεικονίζει παρά την δική σου. Η ευγένειά του γίνεται η δύναμή σου, και οι δυο με χαρά θα κοιτάτε μέσα σας, και θα βλέπετε την αγιότητα που πρέπει να είναι εκεί χάρη σε αυτό που είδες σε αυτόν. Αυτός είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο η αγιότητά σου είναι τοποθετημένη, και αυτό που του έδωσε ο Θεός πρέπει να δοθεί και σε σένα. Όσο κι αν αυτός παραβλέπει το αριστούργημα μέσα του και βλέπει μόνο ένα πλαίσιο σκότους, η δική σου μοναδική λειτουργία εξακολουθεί να είναι να δεις σε αυτόν αυτό που εκείνος δεν βλέπει. Και βλέποντας με αυτό τον τρόπο,  μοιράζεσαι την όραση που κοιτάζει τον Χριστό αντί να βλέπει τον θάνατο.
9. Πώς θα μπορούσε ο Κύριος του Ουρανού να μην είναι χαρούμενος εάν εσύ εκτιμάς το αριστούργημά Του; Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει εκτός από το να προσφέρει ευχαριστίες σε σένα που αγαπάς τον Υιό Του όπως Αυτός; Δεν θα έκανε γνωστή  την Αγάπη Του σε σένα, αν μοιραζόσουν τους επαίνους  Του προς ό,τι αγαπά; Ο Θεός φροντίζει την δημιουργία σαν τέλειος Πατέρας που είναι. Και έτσι η χαρά Του ολοκληρώνεται όταν κάθε μέρος  Του συμμετέχει στην δοξολογία  Του, για να μοιραστεί την χαρά Του. Αυτός ο αδελφός είναι το τέλειο δώρο Του σε σένα. Και Αυτός είναι χαρούμενος και ευγνώμων όταν εσύ ευχαριστείς τον τέλειο Υιό Του γι αυτό που είναι. Και όλες οι ευχαριστίες Του και η χαρά Του λάμπουν πάνω σε σένα που  ολοκληρώνεις τη χαρά Του μαζί με Αυτόν. Και έτσι ολοκληρώνεται και η δική σου. Ούτε μια ακτίνα σκοταδιού δεν μπορεί να ειδωθεί από αυτούς των οποίων η βούληση είναι να κάνουν την ευτυχία του Πατέρα τους ολοκληρωμένη, και την δική τους μαζί με την δική Του. Η ευγνωμοσύνη του Θεού του Ίδιου προσφέρεται ελεύθερα σε όποιον μοιράζεται τον σκοπό Του. Το Θέλημα Του δεν είναι να είναι μόνος. Ούτε και το δικό σου είναι.
10. Συγχώρεσε τον αδελφό σου, και δεν θα μπορείς να διαχωρίσεις τον εαυτό σου από αυτόν ούτε από τον Πατέρα του. Εσύ δεν χρειάζεσαι συγχώρεση, γιατί οι απόλυτα αγνοί δεν έχουν αμαρτήσει ποτέ. Δώσε, λοιπόν, αυτό που σου έχει δώσει Εκείνος, έτσι ώστε να μπορέσεις να δεις τον Υιό Του σαν ένα, και να ευχαριστείς τον Πατέρα του όπως Αυτός ευχαριστεί εσένα. Ούτε να πιστεύεις ότι δεν σου έχουν δοθεί όλοι οι έπαινοι Του. Γιατί ό,τι δίνεις είναι δικό Του, και δίνοντάς το, μαθαίνεις να καταλαβαίνεις το δώρο Του σε σένα. Δώσε στο Άγιο Πνεύμα αυτό που Εκείνο προσφέρει στον Πατέρα όπως και στον Υιό. Τίποτα δεν έχει δύναμη επάνω σου εκτός από το Θέλημα Του όπως και το δικό σου το οποίο  επεκτείνει το  δικό Του. Γι αυτόν τον λόγο δημιουργήθηκε,  και ο αδελφός σου μαζί σου ένα με σένα
11. Εσύ και ο αδελφός σου είστε το ίδιο, όπως ο Θεός ο Ίδιος είναι Ένας, και αδιαίρετος στο Θέλημα Του. Και πρέπει να έχετε ένα σκοπό, εφόσον Εκείνος έδωσε τον ίδιο και στους δυο σας. Το Θέλημα Του ενώνεται καθώς εσείς ενώνεστε στη θέληση, έτσι ώστε να ολοκληρώνεσαι προσφέροντας ολοκλήρωση στον αδελφό σου. Μην βλέπεις σε αυτόν τις αμαρτίες που αυτός βλέπει, αλλά απόδωσε του τιμή για να μπορέσεις να εκτιμήσεις τον εαυτό σου και αυτόν. Σε σένα και στον αδελφό σου δίδεται η δύναμη της σωτηρίας, έτσι ώστε η διαφυγή από το σκοτάδι στο φως να είναι δική σας για να την μοιράζεστε· για να μπορέσετε να δείτε σαν ένα αυτό που ποτέ δεν ήταν διαχωρισμένο, ούτε ξέχωρο από όλη την Αγάπη του Θεού που δόθηκε εξ ίσου.

 

III. Αντίληψη και Επιλογή
1. Στο βαθμό που δίνεις αξία στην ενοχή, στον ίδιο βαθμό θα αντιλαμβάνεσαι έναν κόσμο στον οποίο  η επίθεση είναι δικαιολογημένη. Στον βαθμό που θα αναγνωρίζεις ότι η ενοχή είναι χωρίς νόημα, στον ίδιο βαθμό θα αντιλαμβάνεσαι ότι η επίθεση δεν μπορεί να είναι δικαιολογημένη. Αυτό συμβαίνει σε συμφωνία με τον θεμελιώδη νόμο της αντίληψης: Βλέπεις αυτό που πιστεύεις ότι υπάρχει, και πιστεύεις ότι είναι εκεί επειδή εσύ το θέλεις εκεί. Η αντίληψη δεν έχει κανέναν άλλο νόμο εκτός από αυτόν. Οι υπόλοιποι απλώς προκύπτουν από αυτόν, για να τον δικαιώνουν και να τον στηρίζουν. Αυτή είναι η μορφή της αντίληψης του βασικότερου νόμου του Θεού, προσαρμοσμένη σε αυτόν τον κόσμο: ότι η αγάπη δημιουργεί τον εαυτό της, και τίποτα άλλο εκτός από τον εαυτό της.  
2. Οι νόμοι του Θεού  δεν επικρατούν άμεσα σε έναν κόσμο που κυβερνά η αντίληψη, γιατί ένας τέτοιος κόσμος δεν θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί από το Νου για τον οποίο η αντίληψη δεν έχει κανένα νόημα. Ωστόσο οι νόμοι Του αντανακλώνται παντού. Όχι ότι ο κόσμος όπου γίνεται αυτή η αντανάκλαση, είναι πραγματικός. Μόνο επειδή ο Υιός Του πιστεύει ότι είναι, και Αυτός δεν θα μπορούσε να διαχωριστεί ολοκληρωτικά από την πεποίθηση του Υιού Του. Αυτός δεν θα μπορούσε να εισέλθει στην παραφροσύνη του Υιού Του μαζί του, αλλά μπορεί  να είναι σίγουρος ότι η λογική Του πήγε εκεί μαζί του, έτσι ώστε να μην μπορέσει να χαθεί για πάντα μέσα στην τρέλα της επιθυμίας του. 
3. Η αντίληψη βασίζεται στην επιλογή· η γνώση όχι. Η γνώση δεν έχει παρά έναν νόμο επειδή δεν έχει παρά έναν Δημιουργό. Αλλά αυτός ο κόσμος έχει δυο κατασκευαστές, και δεν τον βλέπουν το ίδιο. Για τον καθέναν έχει έναν διαφορετικό σκοπό, και για τον καθέναν είναι ένα τέλειο μέσον για να υπηρετήσει τον στόχο για τον οποίο γίνεται αντιληπτός. Για την ιδιαιτερότητα, ο κόσμος είναι το τέλειο πλαίσιο για να αναδειχθεί, το τέλειο πεδίο μάχης για να εξαπολύσει τους πολέμους της, το τέλειο καταφύγιο για τις ψευδαισθήσεις τις οποίες κάνει πραγματικές. Όλες τις υποστηρίζει στην αντίληψή της·  και όλες δικαιώνονται απόλυτα.
4. Υπάρχει ένας άλλος Κατασκευαστής του κόσμου, ο ταυτόχρονος Διορθωτής της παρανοϊκής πεποίθησης ότι κάτι θα μπορούσε να εδραιωθεί και να διατηρηθεί χωρίς κάποιο σύνδεσμο που να συνεχίζει να το κρατάει μέσα στους νόμους του Θεού· όχι όπως ο νόμος ο ίδιος διατηρεί το σύμπαν έτσι όπως ο Θεός το δημιούργησε, αλλά σε κάποια μορφή προσαρμοσμένη στην ανάγκη που ο Υιός του Θεού πιστεύει ότι έχει. Το σφάλμα που έχει διορθωθεί είναι το τέλος του σφάλματος. Κι έτσι εξακολουθεί ο Θεός να προστατεύει τον Υιό Του, ακόμα και στο σφάλμα. 
5. Υπάρχει ένας άλλος σκοπός σε αυτό τον κόσμο που το σφάλμα έφτιαξε, επειδή έχει έναν άλλο Κατασκευαστή ο Οποίος μπορεί να συμφιλιώσει τον στόχο του με τον σκοπό του Δημιουργού Του. Στην δική Του αντίληψη για τον κόσμο, όλα όσα γίνονται ορατά δικαιολογούν τη  συγχώρεση και την θέαση της τέλειας αναμαρτησίας. Τίποτα δεν προκύπτει που να μην αντιμετωπίζεται με άμεση και ολοκληρωτική συγχώρεση. Τίποτα δεν παραμένει ούτε μια στιγμή, για να κρύψει την αναμαρτησία που λάμπει αναλλοίωτη, πέρα από τις οικτρές προσπάθειες της ιδιαιτερότητας να την βγάλει από το νου, όπου πρέπει να βρίσκεται, για να φωτίζει το σώμα αντί γι αυτόν. Τα φώτα του Ουρανού δεν εξαρτώνται από το που ο νους θα επιλέξει να τα δει. Εάν επιλέξει να τα δει κάπου αλλού εκτός από την εστία τους, σαν να φωτίζουν ένα μέρος στο οποίο ποτέ δεν θα μπορούσαν να βρίσκονται, τότε πρέπει ο Κατασκευαστής του κόσμου να διορθώσει το σφάλμα σου, για να μην παραμείνεις στο σκοτάδι  εκεί όπου τα φώτα δεν υπάρχουν.   
6. Ο καθένας εδώ έχει εισέλθει στο σκοτάδι, ωστόσο κανείς δεν έχει εισέλθει μόνος. Ούτε είναι ανάγκη να παραμείνει περισσότερο από μια στιγμή. Γιατί αυτός έχει έλθει με την Βοήθεια του Ουρανού μαζί του, έτοιμη να τον οδηγήσει έξω από το σκοτάδι  στο φως οποιαδήποτε στιγμή. Ο χρόνος που αυτός επιλέγει μπορεί να είναι οποτεδήποτε, γιατί η βοήθεια είναι εκεί, περιμένοντας μόνο την επιλογή του. Και όταν αυτός επιλέξει να διαθέσει τον εαυτό του σε αυτό που του έχει δοθεί, τότε θα δει ότι κάθε κατάσταση που πριν νόμιζε ότι ήταν ένα μέσον για να δικαιολογήσει τον θυμό του να μετατρέπεται σε ένα περιστατικό το οποίο δικαιολογεί την αγάπη του. Θα ακούσει ξεκάθαρα ότι τα καλέσματα για πόλεμο που άκουγε πριν είναι στη πραγματικότητα καλέσματα ειρήνης. Θα αντιληφθεί ότι εκεί όπου έδινε την επίθεση δεν βρίσκεται  παρά ένας άλλος βωμός όπου μπορεί, με την ίδια ευκολία και πολύ περισσότερη ευτυχία, να χορηγήσει την συγχώρεση. Και θα ερμηνεύσει εκ νέου κάθε πειρασμό μόνο σαν ακόμα μια ευκαιρία που θα του φέρει χαρά. 
7. Πώς μπορεί μια παρερμηνεία να είναι αμαρτία; Όλα τα λάθη των αδελφών σου ας μην είναι για σένα τίποτα άλλο  εκτός από μια ευκαιρία να δεις τα έργα του Βοηθού που σου έχει δοθεί για να δεις τον κόσμο που Αυτός έφτιαξε αντί του δικού σου. Τι είναι , λοιπόν, δικαιολογημένο; Τι θέλεις; Γιατί αυτές οι δυο ερωτήσεις είναι το ίδιο. Και όταν τις δεις σαν ίδιες, η επιλογή σου έχει γίνει. Γιατί το να ειδωθούν σαν μία φέρνει απελευθέρωση από την πίστη ότι υπάρχουν δυο τρόποι να βλέπεις. Αυτός ο κόσμος έχει πολλά να προσφέρει στην ειρήνη σου, και πολλές ευκαιρίες για να επεκτείνεις την δική σου συγχώρεση. Αυτός είναι ο σκοπός του, για εκείνους οι οποίοι θέλουν να δουν την ειρήνη και την συγχώρεση να κατέρχονται σε αυτούς, και να τους προσφέρουν το φως.
8. Ο Κατασκευαστής του κόσμου της πραότητας έχει τέλεια δύναμη για να αντισταθμίσει τον κόσμο της βίας και του μίσους που φαίνεται ότι στέκεται ανάμεσα σε εσένα και στην πραότητά Του. Για τα μάτια Του που συγχωρούν, αυτός ο κόσμος δεν υπάρχει. Επομένως, δεν χρειάζεται να υπάρχει και για τα δικά σου. Αμαρτία είναι η αποκρυσταλλωμένη πεποίθηση ότι η αντίληψη δεν μπορεί να αλλάξει. Ό,τι έχει καταδικαστεί είναι καταδικασμένο μια για πάντα, όντας για πάντα ασυγχώρητο. Εάν λοιπόν συγχωρεθεί, η αντίληψη της αμαρτίας πρέπει να ήταν λανθασμένη. Και έτσι η αλλαγή γίνεται δυνατή. Το Άγιο Πνεύμα, επίσης, βλέπει ό,τι βλέπει ως κάτι που δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει. Αλλά στην δική Του όραση η  αμαρτία δεν μπορεί να παρεισδύσει, διότι η δική Του όραση έχει διορθώσει την αμαρτία. Άρα πρέπει να ήταν ένα λάθος, όχι αμαρτία. Γιατί αυτό που  ισχυριζόταν ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει, έχει γίνει. Η αμαρτία δέχεται επίθεση από την τιμωρία, και έτσι συντηρείται. Αλλά το να συγχωρείς  σημαίνει πως αλλάζεις την κατάστασή από σφάλμα σε αλήθεια.                                                                                                                                                                 
9. Ο Υιός του Θεού δεν θα μπορούσε ποτέ να αμαρτήσει, αλλά μπορεί να επιθυμήσει κάτι που θα τον έβλαπτε. Και έχει την δύναμη να νομίζει ότι μπορεί να πληγωθεί. Τι άλλο θα μπορούσε αυτό να είναι εκτός από μια λανθασμένη αντίληψη του εαυτού του; Είναι αυτό αμαρτία ή λάθος, συγχωρητέο ή όχι; Χρειάζεται βοήθεια ή καταδίκη; Σκοπός σου είναι  αυτός να σωθεί ή να καταδικαστεί; Μην  ξεχνάς ότι αυτό που επιλέγεις να είναι αυτός για σένα θα καθορίσει το μέλλον σου.  Γιατί αυτή την επιλογή την κάνεις τώρα, τη στιγμή που όλος ο χρόνος γίνεται το μέσον για να φτάσεις ένα στόχο. Κάνε,  λοιπόν, την επιλογή σου. Αλλά αναγνώρισε ότι με αυτή την επιλογή επιλέγεται και ο σκοπός του κόσμου που βλέπεις,  και θα δικαιώνεται.


IV. Το Φώς που Φέρνεις
1.   Οι νόες που είναι ενωμένοι και αναγνωρίζουν ότι είναι, δεν μπορούν να νιώθουν ενοχή. Γιατί δεν μπορούν να επιτεθούν, και χαίρονται που είναι έτσι, βλέποντας την ασφάλειά τους σε αυτό το ευτυχές γεγονός. Η χαρά τους βρίσκεται στην αθωότητα που βλέπουν. Και έτσι την αναζητούν, επειδή είναι σκοπός τους να την βλέπουν και να χαίρονται. Ο κάθε ένας ψάχνει γι αυτό που θα του φέρει τη χαρά όπως την εννοεί. Γι αυτό δεν είναι τόσο ο στόχος που διαφέρει. Ωστόσο είναι ο τρόπος με τον οποίο βλέπεις τον σκοπό που κάνει την επιλογή του μέσου αναπόφευκτη, και πέρα από κάθε ελπίδα αλλαγής, εκτός και εάν αλλάξει ο σκοπός. Και τότε, το μέσον επιλέγεται για άλλη μια φορά, καθώς αυτό που φέρνει ευχαρίστηση προσδιορίζεται  με έναν άλλο τρόπο και αναζητείται διαφορετικά.
2. Ο βασικός νόμος της αντίληψης θα μπορούσε να ειπωθεί έτσι, «Θα χαίρεσαι με ό,τι βλέπεις, γιατί το βλέπεις για να χαρείς.» Και όσο νομίζεις ότι η ταλαιπωρία και η αμαρτία θα σου φέρνουν χαρά, τόσο αυτά θα εξακολουθούν να βρίσκονται εκεί για να τα βλέπεις. Τίποτα δεν είναι βλαβερό ή ευεργετικό παρά μόνο γιατί το επιθυμείς. Είναι η δική σου επιθυμία που το κάνει αυτό που είναι με την ανάλογη επίδραση  επάνω σου. Επειδή το διάλεξες σαν μέσον για να έχεις τα ίδια αυτά αποτελέσματα, πιστεύοντας ότι αυτά είναι οι φορείς της αγαλλίασης και της χαράς. Ακόμα και στον Ουρανό επικρατεί αυτός ο νόμος. Ο Υιός του Θεού δημιουργεί για να φέρει σε αυτόν χαρά, μοιραζόμενος τον σκοπό του Πατέρα του στην δική του δημιουργία, έτσι ώστε η χαρά του να μπορεί να αυξηθεί, και του Θεού μαζί με την δική του. 
3. Εσύ που είσαι ο κατασκευαστής ενός κόσμου που δεν είναι έτσι, αναπαύσου και παρηγορήσου σε έναν άλλο κόσμο όπου διαμένει η ειρήνη. Αυτό τον κόσμο φέρνεις μαζί σου σε όλα τα αποκαμωμένα μάτια και τις κουρασμένες καρδιές που κοιτάζουν προς την αμαρτία και χτυπούν στον λυπημένο της ρυθμό. Από εσένα μπορεί να έλθει η ανάπαυσή τους. Από εσένα μπορεί να αναδυθεί ένας κόσμος που θα αγαλλιάζουν να κοιτούν, και όπου οι καρδιές τους θα είναι χαρούμενες. Σε σένα υπάρχει ένα όραμα που επεκτείνεται σε όλους αυτούς, και τους καλύπτει με πραότητα και φως. Και σε αυτόν τον διευρυνόμενο κόσμο του φωτός το σκοτάδι που νόμιζαν ότι υπήρχε εκεί απομακρύνεται, ώσπου να γίνει μακρινές σκιές, πολύ μακριά, που δεν θα παραμείνουν για πολύ στην μνήμη καθώς ο ήλιος λάμπει επάνω τους και τις εξαφανίζει. Και όλες οι «κακές» τους σκέψεις και οι «αμαρτωλές» ελπίδες, τα όνειρά τους της ενοχής και της άσπλαχνης εκδίκησης, και κάθε επιθυμία να πληγώσουν και να σκοτώσουν και να πεθάνουν, θα εξαφανιστούν μπροστά στον ήλιο που φέρνεις. 
4. Δεν θα το έκανες αυτό για την Αγάπη του Θεού; Και για τον εαυτό σου; Γιατί σκέψου τι θα έκανε αυτό για σένα. Οι «κακές» σου σκέψεις που σε στοιχειώνουν τώρα θα φαίνονται όλο και πιο απόμακρες και πολύ πιο πέρα από εσένα. Πάνε όλο και μακρύτερα και, επειδή ο ήλιος μέσα σου έχει ανατείλει θα απωθούνται μακριά μπροστά στη παρουσία του φωτός. Χρονοτριβούν για λίγο, για λίγο ακόμα, σαν διαστρεβλωμένες μορφές που δεν μπορείς να αναγνωρίσεις, και χάνονται για πάντα. Και στο ηλιόφως θα στέκεσαι με ηρεμία, με αθωότητα και εντελώς άφοβος. Και από εσένα, όλα όσα βρήκες θα επεκταθούν, έτσι ώστε η ειρήνη σου ποτέ να μην χαθεί αφήνοντας σε  άστεγο. Αυτοί που προσφέρουν ειρήνη στον καθένα έχουν βρει ένα σπίτι στον Ουρανό που ο κόσμος δεν μπορεί να καταστρέψει. Γιατί είναι αρκετά μεγάλο για να κρατήσει τον κόσμο μέσα  στην ειρήνη του.                                                                                                                                                      
5. Μέσα σε σένα είναι όλος ο Ουρανός. Κάθε φύλλο που πέφτει παίρνει ζωή μέσα σου. Κάθε πουλί που τραγούδησε ποτέ θα ξανατραγουδήσει μέσα σε σένα. Και κάθε λουλούδι που έχει ανθήσει ποτέ κράτησε το άρωμά του και την ομορφιά του για σένα. Ποιος στόχος μπορεί να παραγκωνίσει το Θέλημα του Θεού και του Υιού Του, που είναι να αποκατασταθεί ο Ουρανός  μέσα σ’αυτόν  για τον οποίο δημιουργήθηκε να είναι το μοναδικό σπίτι του; Τίποτα πριν και τίποτα μετά από αυτό. Κανένα άλλο μέρος· καμία άλλη κατάσταση ούτε χρόνος. Τίποτα μακρύτερα και τίποτα πλησιέστερα. Τίποτα άλλο. Σε καμιά μορφή. Αυτό μπορείς να το μεταφέρεις σε όλο τον κόσμο, και σε όλες τις σκέψεις που εισήλθαν σε αυτόν και ήταν λανθασμένες για λίγο. Πώς θα μπορούσαν τα δικά σου λάθη να μεταφερθούν στην αλήθεια με καλύτερο τρόπο παρά από την δική σου προθυμία να φέρεις το φως του Ουρανού μαζί σου, καθώς πορεύεσαι πέρα από τον κόσμο του σκότους προς το φως;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ


ΜΑΘΗΜΑ 336 Η συγχώρεση με αφήνει να γνωρίσω ότι οι νόες είναι ενωμένοι.

ΜΑΘΗΜΑ 336

Η συγχώρεση με αφήνει να γνωρίσω ότι οι νόες είναι ενωμένοι.

Η συγχώρεση είναι το μέσο που έχει οριστεί για την λήξη της αντίληψης. Η γνώση επανορθώνεται αφού πρώτα η αντίληψη αλλάξει, και έπειτα δίνει την θέση της ολοκληρωτικά σε αυτό που παραμένει για πάντα πέρα και από τις υψηλότερες επιδόσεις της. Γιατί τα θεάματα και οι ήχοι, στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να υπηρετήσουν μόνο για ν’ ανακαλέσουν την μνήμη εκείνου που βρίσκεται πέρα από όλα αυτά. Η συγχώρεση εξαλείφει τις διαστρεβλώσεις, και ανοίγει τον κρυμμένο βωμό στην αλήθεια. Τα κρίνα του στέλνουν την λάμψη τους μέσα στο νου, και τον καλούν να επιστρέψει και να κοιτάξει προς τα μέσα, για να βρει αυτό που μάταια αναζητούσε έξω. Διότι εδώ, και μόνο εδώ, επανορθώνεται η ειρήνη του νου, διότι αυτή είναι η κατοικία του Θεού του Ίδιου.

Μέσα στην σιωπή η συγχώρεση εξαλείφει τα όνειρα του διαχωρισμού και της αμαρτίας. Τότε λοιπόν Πατέρα, ας κοιτάξω μέσα μου, κι ας βρω ότι έχεις κρατήσει την υπόσχεσή Σου για την αθωότητά μου ∙ ο Λόγος Σου παραμένει αναλλοίωτος μέσα στο νου μου, η Αγάπη Σου ακόμα κατοικεί μέσα στην καρδιά μου.

Επικαλούμαι το Όνομα του Θεού και το δικό μου
1. Το Όνομα του Θεού είναι ιερό, αλλά όχι ιερότερο από το δικό σου. Το να επικαλείσαι το Όνομά Του δεν είναι παρά να επικαλείσαι το δικό σου. Ένας πατέρας δίνει στο παιδί του το όνομά του, άρα ταυτίζει το παιδί με αυτόν. Τα αδέλφια του μοιράζονται το όνομά του, άρα είναι ενωμένα με ένα δεσμό στον οποίο απευθύνονται για την ταυτότητά τους. Το Όνομα του Πατέρα σου, σου υπενθυμίζει ποιος είσαι, ακόμα και μέσα σε ένα κόσμο που δεν γνωρίζει ∙ ακόμα κι αν εσύ δεν το έχεις θυμηθεί.
2. Το Όνομα του Θεού δεν μπορεί να ακουστεί χωρίς ανταπόκριση ∙ ούτε να ειπωθεί χωρίς να αφήσει μια αντήχηση μέσα στο νου, που σε καλεί να θυμηθείς. Πες το Όνομά Του, και προσκαλείς τους αγγέλους να περιβάλλουν το έδαφος που πατάς, και να σου τραγουδούν καθώς απλώνουν τα φτερά τους για να σε κρατούν ασφαλή, και να σε προφυλάσσουν από κάθε εγκόσμια σκέψη που θα μπορούσε να εισβάλλει στην ιερότητά σου.
3. Επανάλαβε το Όνομα του Θεού και όλος ο κόσμος ανταποκρίνεται αφήνοντας τις ψευδαισθήσεις. Κάθε όνειρο που κρατά αγαπητό ο κόσμος ξαφνικά αποσύρεται, και εκεί όπου φαινόταν ότι ήταν, τώρα βρίσκεις ένα αστέρι ∙ ένα θαύμα χάριτος. Οι άρρωστοι σηκώνονται, θεραπευμένοι από τις αρρωστημένες σκέψεις τους. Οι τυφλοί βλέπουν ∙ οι κουφοί ακούν. Οι θλιμμένοι αποβάλλουν τον θρήνο τους, και τα δάκρυα του πόνου στεγνώνουν καθώς το χαρούμενο γέλιο έρχεται να ευλογήσει τον κόσμο.
4. Επαναλάμβανε το Όνομα του Θεού, και τα μικρά ονόματα χάνουν την σημασία τους. Δεν μένει κανένας πειρασμός που να μην γίνει ένα ανώνυμο και ανεπιθύμητο πράγμα μπροστά στο Όνομα του Θεού. Επανάλαβε το Όνομα του Θεού, και δες πόσο εύκολα θα ξεχάσεις τα ονόματα όλων των θεών στους οποίους έδινες αξία. Γίνονται ανώνυμοι και χωρίς αξία για σένα, παρόλο που πριν αφήσεις το Όνομα του Θεού να αντικαταστήσει τα μικρά τους ονόματα, στεκόσουν μπροστά τους λατρεύοντάς τους και τους ονόμαζες θεούς.
5. Επανάλαβε το Όνομα του Θεού, και επικαλείσαι τον Εαυτό σου, του Οποίου το Όνομα είναι το δικό Του. Επαναλάμβανε το Όνομά Του, και όλα τα μικρά, ανώνυμα πράγματα στην γη γλιστρούν στην σωστή τους οπτική. Εκείνοι που επικαλούνται το Όνομα του Θεού δεν γίνεται να παρεξηγούν τα ανώνυμα με το όνομα, ούτε την αμαρτία με την χάρη, ούτε τα σώματα με τον Ιερό Υιό του Θεού. Και αν ενωθείς με έναν αδερφό και καθίσεις μαζί του με ησυχία, και επαναλαμβάνεις το Όνομα του Θεού μαζί με αυτόν μέσα στον ήσυχο νου σου, τότε έχεις ιδρύσει εκεί ένα ιερό βωμό ο οποίος φτάνει τον Θεό τον Ίδιο και τον Υιό Του.
6. Ασκήσου σε αυτό μόνο σήμερα ∙ επαναλάμβανε το ¨Όνομα του Θεού αργά και πάλι ξανά. Ξέχασε όλα τα άλλα ονόματα εκτός από το δικό Του. Μην ακούς τίποτα άλλο. Άφησε όλες σου οι σκέψεις να αγκυροβοληθούν σε αυτό. Δεν χρησιμοποιούμε καμία άλλη λέξη παρά μόνο στην αρχή, όταν λέμε την ιδέα του σημερινού μαθήματος μόνο μια φορά. Και έπειτα το Όνομα του Θεού γίνεται η μοναδική μας σκέψη, η μόνη μας λέξη, το μόνο πράγμα που καταλαμβάνει το νου μας, η μόνη επιθυμία που έχουμε, ο μόνος ήχος με νόημα, και το μοναδικό Όνομα όλων όσων επιθυμούμε να βλέπουμε ∙ όλων όσων θα θέλαμε να αποκαλέσουμε δικά μας.
7. Έτσι δίνουμε μια πρόσκληση, που ποτέ δεν γίνεται να απορριφθεί. Και ο Θεός θα έρθει, και θα απαντήσει ο Ίδιος. Μην νομίζεις ότι ακούει τις μικρές προσευχές εκείνων που Τον καλούν με ονόματα ειδώλων που αγαπά ο κόσμος. Δεν μπορούν να Τον φτάσουν έτσι. Αυτός δεν μπορεί ακούσει αιτήματα που Του ζητούν να μην είναι ο Εαυτός Του, ή ο Υιός Του να λάβει άλλο όνομα από το δικό Του.
8. Επαναλάμβανε το Όνομά του Θεού, και Τον αναγνωρίζεις ως μοναδικό Δημιουργό της πραγματικότητας. Και αναγνωρίζεις επίσης ότι ο Υιός Του είναι μέρος από Αυτόν, και δημιουργεί στο Όνομά Του. Κάθισε ήσυχα, και άφησε το Όνομά Του να γίνει η ιδέα που τα περιλαμβάνει όλα και κρατά ολοκληρωτικά το νου σου. Άφησε όλες τις σκέψεις εκτός από αυτή να ησυχάσουν. Και σε όλες τις άλλες σκέψεις απάντησε με αυτή, και δες το Όνομα του Θεού να αντικαθιστά τα χιλιάδες μικρά ονόματα που έδωσες στις σκέψεις σου, μην συνειδητοποιώντας ότι υπάρχει ένα Όνομα για όλα όσα υπάρχουν, και όλα όσα θα υπάρξουν.
9. Σήμερα μπορείς να πετύχεις μία κατάσταση στην οποία θα βιώσεις το δώρο της χάριτος. Μπορείς να διαφύγεις από όλα τα δεσμά του κόσμου, και να δώσεις στον κόσμο την ίδια απελευθέρωση που βρήκες. Μπορείς να θυμηθείς αυτό που ο κόσμος ξέχασε, και να του προσφέρεις την δική σου μνήμη. Σήμερα μπορείς να δεχτείς το ρόλο που παίζεις στην σωτηρία του, και στην δική σου επίσης. Και τα δύο μπορούν να επιτευχθούν ολοκληρωτικά.
10. Στρέψου στο Όνομα του Θεού για την απελευθέρωσή σου, και θα σου δοθεί. Καμία άλλη προσευχή από αυτή δεν είναι απαραίτητη, διότι αυτή τις περιλαμβάνει όλες μέσα της. Οι λέξεις είναι ασήμαντες, και όλα τα αιτήματα αχρείαστα όταν ο Υιός του Θεού επικαλείται το Όνομα του Πατέρα του. Οι Σκέψεις του Πατέρα του γίνονται δικές του. Αυτός διεκδικεί όλα όσα του έδωσε Πατέρας του, του δίνει ακόμα, και θα δίνει για πάντα. Καλεί Αυτόν για να αφήσει όλα τα πράγματα που νόμιζε ότι έφτιαξε να γίνουν ανώνυμα τώρα, και στην θέση τους το ιερό Όνομα του Θεού γίνεται η κρίση της αναξιότητάς τους.


11. Όλα τα μικρά πράγματα σιωπούν. Οι μικροί ήχοι είναι άηχοι τώρα. Τα μικρά πράγματα της γης έχουν εξαφανιστεί. Το σύμπαν δεν αποτελείται από τίποτα άλλο εκτός από τον Υιό του Θεού, που καλεί τον Πατέρα του. Και η Φωνή του Πατέρα του δίνει απάντηση με το ιερό Όνομα του Πατέρα. Μέσα σε αυτήν την αιώνια, ακίνητη σχέση, στην οποία η επικοινωνία υπερβαίνει κατά πολύ τον κόσμο, και ακόμα υπερβαίνει σε βάθος και ύψος οτιδήποτε τα λόγια θα μπορούσαν να μεταφέρουν  βρίσκεται η αιώνια ειρήνη. Με το Όνομα του Πατέρα μας, βιώνουμε αυτή την ειρήνη σήμερα. Και με το Όνομα του θα μας δοθεί.
*********************************************************************************






IV. Η Κατάσταση της Αναμαρτησίας
1. Η κατάσταση της αναμαρτησίας είναι απλώς αυτή: Όλη η επιθυμία για επίθεση έχει φύγει, και έτσι δεν υπάρχει κανένας λόγος να αντιλαμβάνεσαι τον Υιό του Θεού σαν κάτι άλλο από αυτό που είναι. Η ανάγκη για ενοχή έχει φύγει επειδή δεν έχει σκοπό, και είναι χωρίς νόημα δίχως τον στόχο της αμαρτίας. Επίθεση και αμαρτία είναι αλληλένδετες  σαν μια ψευδαίσθηση, και η κάθε μία είναι η αιτία, ο στόχος και η δικαιολογία της άλλης. Η κάθε μία είναι από μόνη της χωρίς νόημα, αλλά φαίνεται ότι αντλεί νόημα από την άλλη. Η κάθε μία εξαρτάται από την άλλη για όποιο νόημα φαίνεται ότι  έχει. Και κανένας  δεν θα μπορούσε να πιστέψει στην μία εκτός κι αν η άλλη ήταν αλήθεια, γιατί η κάθε μία επιβεβαιώνει ότι η άλλη είναι αληθινή.                                                                                                                                 
2.  Η επίθεση κάνει τον Χριστό εχθρό σου, και το Θεό μαζί μ’ Αυτόν. Δεν πρέπει να φοβάσαι με «εχθρούς» σαν αυτούς; Και δεν πρέπει να φοβάσαι τον εαυτό σου; Γιατί έχεις πληγώσει τον εαυτό σου, και έκανες τον Εαυτό σου «εχθρό». Και τώρα πρέπει να πιστέψεις ότι εσύ δεν είσαι εσύ, αλλά κάτι ξένο προς τον εαυτό σου και «κάτι άλλο» ένα «κάτι» που πρέπει να φοβάσαι αντί να αγαπάς. Ποιος θα ήθελε να επιτεθεί σε κάτι που αντιλαμβάνεται σαν ολοκληρωτικά αθώο;  Και ποιος, εφόσον επιθυμεί να επιτεθεί, μπορεί να μην σκέφτεται ότι πρέπει να είναι ένοχος που έχει αυτή την επιθυμία, ενώ θέλει  την αθωότητα; Γιατί ποιος θα μπορούσε να βλέπει τον Υιό του Θεού σαν αθώο και να εύχεται τον θάνατό του; Ο Χριστός στέκεται μπροστά σου, κάθε φορά που κοιτάζεις προς τον αδελφό σου. Αυτός δεν έχει φύγει επειδή τα δικά σου  μάτια είναι κλειστά. Αλλά τί υπάρχει για να δεις ψάχνοντας το Σωτήρα σου, ενώ τον βλέπεις μέσα από τυφλά μάτια;
3. Δεν είναι ο Χριστός που βλέπεις κοιτάζοντας έτσι. Αυτός που κοιτάζεις είναι ο «εχθρός» που τον συγχέεις με τον Χριστό. Και τον μισείς επειδή δεν υπάρχει αμαρτία επάνω του για να δεις. Ούτε ακούς το παραπονεμένο του κάλεσμα, αμετάβλητο σε περιεχόμενο σε όποια μορφή και να γίνεται, ώστε να ενωθείς μαζί του, και να συμμετέχεις μαζί του στην αθωότητα και στην ειρήνη. Ωστόσο, κάτω  από τις παράλογες κραυγές του εγώ, αυτό είναι το κάλεσμα που του έχει δώσει ο Θεός, ώστε εσύ να μπορέσεις να ακούσεις μέσω αυτού το Κάλεσμά Του προς εσένα, και να απαντήσεις επιστρέφοντας στον Θεό ό,τι  είναι Δικό Του.
4.   Ο Υιός του Θεού ζητάει από εσένα μόνο αυτό·  να επιστρέψεις σε αυτόν ό,τι του ανήκει, έτσι ώστε να μπορέσεις να το μοιραστείς μαζί του. Μόνος του κανείς σας δεν το έχει. Έτσι θα παραμένει άχρηστο και για τους δυο σας. Μαζί όμως, θα δώσει στον καθένα ίση δύναμη για να σώσει τον άλλο, και ταυτόχρονα να σώσει τον εαυτό του. Συγχωρεμένος από εσένα ο σωτήρας σου προσφέρει σε σένα την σωτηρία. Καταδικασμένος από εσένα, σου προσφέρει θάνατο. Σε κάθε έναν δεν βλέπεις παρά μόνο την αντανάκλαση αυτού που επιλέγεις να είναι αυτός για σένα. Αν αποφασίσεις εναντίον της σωστής του λειτουργίας, της μόνης που έχει πραγματικά, του αποστερείς όλη τη χαρά που θα είχε βρει εάν θα έφερνε σε πέρας τον ρόλο που του έδωσε ο Θεός. Αλλά μην νομίζεις ότι ο Ουρανός είναι χαμένος μόνο γι αυτόν. Ούτε ότι μπορεί να ξανακερδηθεί εκτός κι αν ο δρόμος του δειχθεί μέσα από εσένα, ώστε να  μπορέσεις να τον βρεις κι εσύ, βαδίζοντας δίπλα του.  
5. Το να σωθεί αυτός δεν είναι θυσία, γιατί με την δική του ελευθερία θα κερδίσεις κι εσύ την δική σου. Το να επιτρέψεις να εκπληρωθεί η λειτουργία του δεν είναι παρά το μέσον να αφήσεις να εκπληρωθεί και η δική σου. Και έτσι βαδίζεις είτε προς τον Παράδεισο είτε προς την κόλαση, αλλά όχι μόνος σου. Πόσο όμορφη θα είναι η αθωότητά του όταν την αντιληφθείς! Και πόσο μεγάλη θα είναι η χαρά σου, όταν αυτός θα είναι ελεύθερος να σου προσφέρει  το δώρο της όρασης που ο Θεός του έδωσε για σένα! Αυτός δεν έχει καμία ανάγκη παρά μόνο αυτή·  να του παραχωρήσεις ελευθερία να ολοκληρώσει το έργο που του έδωσε ο Θεός. Ας θυμάσαι μόνο αυτό·  ότι αυτό που κάνει αυτός το κάνεις  κι εσύ, μαζί του. Κι όπως τον βλέπεις, έτσι ορίζεις και την λειτουργία που αυτός θα έχει για σένα, μέχρι να τον δεις διαφορετικά και να τον αφήσεις να είναι αυτό που ο Θεός τον όρισε να είναι για σένα. 
6. Στο μίσος που ο Υιός του Θεού περιθάλπει προς τον εαυτό του, βρίσκεται η πεποίθηση ότι ο Θεός δεν έχει την δύναμη να σώσει αυτό που δημιούργησε από τον πόνο της κόλασης. Αλλά στην αγάπη που δείχνει στον εαυτό του ο Θεός αφήνεται ελεύθερος να εκπληρώσει το Θέλημά Του. Στον αδελφό σου βλέπεις την εικόνα της δικής σου πίστης για το τι πρέπει να είναι το Θέλημα του Θεού για σένα. Στην δική σου συγχώρεση θα καταλάβεις την Αγάπη Εκείνου για σένα·  μέσα από την επίθεσή σου πιστεύεις ότι Εκείνος σε μισεί, νομίζοντας ότι ο Ουρανός πρέπει είναι η κόλαση. Κοίταξε ακόμα μια φορά προς τον αδελφό σου, όχι όμως χωρίς την κατανόηση ότι αυτός είναι ο δρόμος προς τον Ουρανό ή προς την κόλαση, σύμφωνα με το πώς τον αντιλαμβάνεσαι. Αλλά μην ξεχνάς αυτό·  ο ρόλος που του δίνεις δίνεται σε σένα, και θα βαδίζεις τον δρόμο που όρισες γι αυτόν επειδή αυτή είναι η κρίση σου για τον εαυτό σου.



.

ΜΑΘΗΜΑ 337

Η αθωότητά μου με προστατεύει από κάθε κακό.

Η αθωότητά μου μού εξασφαλίζει τέλεια ειρήνη, αιώνια ασφάλεια, παντοτινή αγάπη, ελευθερία μια για πάντα από κάθε σκέψη απώλειας ∙ ολοκληρωτική απαλλαγή από τα βάσανα. Και μόνο η ευτυχία μπορεί να είναι η κατάστασή μου, γιατί μόνο η ευτυχία μου δίδεται. Τι πρέπει να κάνω για να γνωρίσω ότι όλα αυτά είναι δικά μου; Πρέπει να δεχτώ την Επανόρθωση για τον εαυτό μου, και τίποτα άλλο. Ο Θεός ήδη έχει κάνει όλα όσα χρειάζεται να γίνουν. Κι εγώ πρέπει να μάθω ότι δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα από μόνος μου, διότι το μόνο που χρειάζεται είναι ν’ αποδεχτώ τον Εαυτό μου, την αθωότητά μου, την δημιουργημένη για μένα, τώρα ήδη δική μου, για να νιώσω την Αγάπη του Θεού να με προστατεύει από κάθε κακό, για να καταλάβω ότι ο Πατέρας μου αγαπά τον Υιό Του ∙ για να γνωρίσω ότι εγώ είμαι ο Υιός που αγαπά ο Πατέρας μου.


Εσύ που με δημιούργησες μέσα στην αθωότητα, δεν κάνεις λάθος για το τι είμαι. Εγώ έκανα λάθος όταν νόμισα ότι αμάρτησα, αλλά δέχομαι την Επανόρθωση για τον εαυτό μου. Πατέρα, το όνειρό μου φτάνει τώρα στο τέλος του. Αμήν.


ΜΑΘΗΜΑ 341

Μπορώ να επιτεθώ μόνο εναντίον της δικής μου αθωότητας, και μόνο αυτή είναι  που με κρατά ασφαλή.

Πατέρα, ο Υιός Σου είναι άγιος. Εγώ είμαι αυτός στον οποίο χαμογελάς με αγάπη και τρυφερότητα τόσο γλυκιά, βαθιά και σταθερή που το σύμπαν Σου ανταποδίδει το χαμόγελο, και μοιράζεται την Αγιότητά Σου. Πόσο αγνοί, πόσο ασφαλείς, πόσο άγιοι, λοιπόν, είμαστε εμείς, που κατοικούμε μέσα στο Χαμόγελό Σου, με όλη Σου την Αγάπη χαρισμένη σε μας, ζώντας μαζί Σου ως ένα, με αδελφότητα και Πατρότητα ολοκληρωτική ∙ με αθωότητα τόσο τέλεια που ο Κύριος της Αθωότητας μας θεωρεί Υιό Του, ένα Σύμπαν Σκέψης που Τον συμπληρώνει.

Ας μην επιτεθούμε, λοιπόν, εναντίον της αθωότητάς μας, διότι αυτή περιέχει τον Λόγο του Θεού προς εμάς. Και μέσα στην ευγενική της αντανάκλαση σωζόμαστε.

ΜΑΘΗΜΑ 93


Το φως, η χαρά και η ειρήνη διαμένουν μέσα σε μένα.
1. Νομίζεις ότι είσαι η οικία του κακού, του σκότους και της αμαρτίας. Νομίζεις ότι όποιος μπορούσε να δει την αλήθεια για σένα θα απωθείτο, και θα οπισθοχωρούσε από σένα σαν να ήσουν ένα δηλητηριώδες φίδι. Νομίζεις ότι αν αυτό που είναι αλήθεια για σένα σου αποκαλυπτόταν, θα σε κτυπούσε τρόμος τόσο έντονος που θα έσπευδες να πεθάνεις από το δικό σου χέρι, εφόσον η ζωή αφού είχες δει κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατη.
2. Αυτές οι απόψεις είναι τόσο βαθιά ριζωμένες που είναι δύσκολο να βοηθηθείς να δεις ότι δεν βασίζονται σε τίποτα. Το ότι έχεις κάνει λάθη είναι προφανές. Το ότι έχεις ψάξει για την σωτηρία με παράξενους τρόπους ∙ έχεις εξαπατηθεί, έχεις εξαπατήσει και φοβάσαι ανόητες φαντασιώσεις και βάναυσα όνειρα ∙ έχεις υποκλιθεί μπροστά σε είδωλα φτιαγμένα από σκόνη, -- όλα αυτά είναι αλήθεια σύμφωνα με ό,τι πιστεύεις τώρα.
3. Σήμερα αυτό το αμφισβητούμε, όχι από την πλευρά του τι σκέφτεσαι, αλλά από ένα πολύ διαφορετικό σημείο αναφοράς, από το οποίο τέτοιες άσκοπες σκέψεις είναι χωρίς νόημα. Αυτές οι σκέψεις δεν είναι σύμφωνες με την Θέληση του Θεού. Αυτές τις αλλόκοτες απόψεις Αυτός δεν τις μοιράζεται μαζί σου. Αυτό είναι αρκετό για να αποδείξει ότι είναι λανθασμένες, αλλά εσύ δεν αντιλαμβάνεσαι ότι είναι έτσι.
4. Γιατί να μην καταχαρείς που βεβαιώνεσαι ότι όλο το κακό που νομίζεις ότι έκανες δεν έγινε ποτέ, ότι όλες σου οι αμαρτίες δεν είναι τίποτα, ότι είσαι τόσο αγνός και ιερός όσο όπως δημιουργήθηκες, και ότι το φως, η χαρά και η ειρήνη διαμένουν μέσα σε σένα; Η εικόνα του εαυτού σου δεν μπορεί να αντέξει την Θέληση του Θεού. Εσύ νομίζεις ότι αυτό είναι θάνατος, αλλά είναι ζωή. Νομίζεις ότι καταστρέφεσαι, αλλά σώζεσαι.
5. Ο εαυτός που έφτιαξες δεν είναι ο Υιός του Θεού. Επομένως, αυτός ο εαυτός δεν υπάρχει καθόλου. Και οτιδήποτε φαίνεται πως κάνει ή σκέφτεται δεν έχει καμία σημασία. Δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός. Είναι μη πραγματικός, και τίποτα περισσότερο από αυτό. Δεν μάχεται με τον Υιό του Θεού. Δεν τον πληγώνει, ούτε επιτίθεται στην γαλήνη του. Δεν έχει αλλάξει την δημιουργία, ούτε έχει υποβιβάσει την αιώνια αθωότητα σε αμαρτία, και την αγάπη σε μίσος. Τι δύναμη μπορεί να κατέχει αυτός ο εαυτός που έφτιαξες, όταν επιθυμεί να αντικρούσει την Θέληση του Θεού;
6. Η αθωότητά σου είναι εγγυημένη από τον Θεό. Αυτό πρέπει να το επαναλάβουμε πολλές φορές, μέχρι να γίνει αποδεκτό. Είναι αλήθεια. Η αθωότητά σου είναι εγγυημένη από τον Θεό. Τίποτα δεν μπορεί να την αγγίξει, ή ν’ αλλάξει αυτό που ο Θεός δημιούργησε ως αιώνιο. Ο εαυτός που έφτιαξες, ο κακός και ο γεμάτος αμαρτία, δεν έχει καμία σημασία. Η αθωότητα σου είναι εγγυημένη από τον Θεό, και το φως και η χαρά και η ειρήνη διαμένουν μέσα σε σένα.
7. Η σωτηρία απαιτεί την αποδοχή μίας μόνο σκέψης, - ότι είσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, και όχι όπως έφτιαξες εσύ τον εαυτό σου. Όποιο κακό και να νομίζεις ότι έκανες, είσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός. Όποια λάθη και να έκανες, η αλήθεια για σένα είναι αμετάβλητη. Η δημιουργία είναι αιώνια και αναλλοίωτη. Η αθωότητά σου είναι εγγυημένη από τον Θεό. Είσαι και θα είσαι πάντα έτσι όπως δημιουργήθηκες. Το φως, η χαρά και η ειρήνη διαμένουν μέσα σε σένα διότι ο Θεός τα τοποθέτησε εκεί.
8. Στις μεγαλύτερες περιόδους άσκησης σήμερα, οι οποίες θα ήταν πιο ωφέλιμες αν γίνουν τα πρώτα πέντε λεπτά κάθε ώρας, άρχισε δηλώνοντας την αλήθεια για την δημιουργία σου:
Το φως, η χαρά και η ειρήνη διαμένουν μέσα σε μένα. Η αθωότητά μου είναι εγγυημένη από τον Θεό.
Έπειτα άφησε κατά μέρος τις ανόητες εικόνες του εαυτού σου, και πέρασε το υπόλοιπο της περιόδου άσκησης για να βιώσεις αυτό που σου έχει δώσει ο Θεός, στην θέση αυτού που είχες θεσπίσει για τον εαυτό σου.
9. Είσαι αυτό που δημιούργησε ο Θεός ή αυτό που έφτιαξες εσύ. Ο ένας Εαυτός είναι αληθινός ∙ ο άλλος δεν βρίσκεται εκεί. Προσπάθησε να βιώσεις την ενότητα με τον ένα σου Εαυτό. Προσπάθησε να εκτιμήσεις την Ιερότητά Του και την αγάπη από την οποία δημιουργήθηκε. Προσπάθησε να μην ανακατευτείς με τον Εαυτό που ο Θεός δημιούργησε για να είσαι εσύ, κρύβοντας το μεγαλείο Του πίσω από μικροσκοπικά είδωλα κακού και αμαρτίας που έφτιαξες για να Τον αντικαταστήσουν. Άφησέ Τον να έρθει σε αυτό που Του ανήκει. Εδώ είσαι ∙ Αυτός είναι Εσύ. Και το φως, η χαρά και η ειρήνη διαμένουν μέσα σε σένα διότι έτσι είναι.
10. Μπορεί να μην είσαι πρόθυμος ή ακόμα και να μην μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα πέντε πρώτα λεπτά κάθε ώρας γι αυτές τις ασκήσεις. Προσπάθησε, όμως, να το κάνεις όταν μπορείς. Τουλάχιστον να θυμάσαι να επαναλαμβάνεις αυτές τις σκέψεις κάθε ώρα:
Το φως, η χαρά και η ειρήνη διαμένουν μέσα σε μένα. Η αθωότητά μου είναι εγγυημένη από τον Θεό.
Έπειτα προσπάθησε ν’ αφιερώσεις τουλάχιστον ένα περίπου λεπτό κλείνοντας τα μάτια σου και συνειδητοποιώντας ότι αυτή είναι η δήλωση της αλήθειας για σένα.
11. Αν προκύψει μια κατάσταση που φαίνεται ενοχλητική, γρήγορα διώξε την ψευδαίσθηση του φόβου επαναλαμβάνοντας αυτές τις σκέψεις πάλι. Σε περίπτωση που μπεις στον πειρασμό να θυμώσεις με κάποιον, πες του σιωπηλά:
Το φως, η χαρά και η ειρήνη διαμένουν μέσα σε σένα. Η αθωότητά σου είναι εγγυημένη από τον Θεό.
Μπορείς να κάνεις πολλά για την σωτηρία του κόσμου σήμερα. Μπορείς να κάνεις πολλά σήμερα για να έρθεις πιο κοντά στο ρόλο σου στην σωτηρία που ο Θεός έχει ορίσει για σένα. Και μπορείς να κάνεις πολλά σήμερα για να φέρεις στο νου σου την βεβαιότητα ότι η σημερινή ιδέα είναι πραγματικά αληθινή
**************************************************************************



VI. Η Ιδιαίτερη Λειτουργία
1. Η χάρις του Θεού αναπαύεται  γλυκά στα μάτια που συγχωρούν, και κάθε τι που αυτά κοιτάζουν μιλάει γι Αυτόν στον παρατηρητή. Αυτός δεν μπορεί να δει κανένα κακό·  τίποτα στον κόσμο που να το φοβάται, και κανέναν που να είναι διαφορετικός από τον ίδιο. Και έτσι όπως τους αγαπάει, έτσι βλέπει και τον εαυτό του με αγάπη και τρυφερότητα. Δεν θα καταδικάζει πια τον εαυτό του για τα λάθη του αλλά ούτε και κανέναν άλλο. Αυτός δεν είναι ένας αμείλικτος εκδικητής, ούτε τιμωρός της αμαρτίας. Η καλοσύνη της όρασής του αναπαύεται πάνω στον ίδιο με όλη την τρυφερότητα που προσφέρει στους άλλους. Γιατί θέλει μόνο να θεραπεύει και να ευλογεί. Και όντας σε συμφωνία με αυτό που βούλεται ο Θεός, έχει την δύναμη να θεραπεύει και  να ευλογεί όλους εκείνους που κοιτάζει με την χάρη του Θεού πάνω στα μάτια του.
2. Τα μάτια συνηθίζουν στο σκοτάδι, και το φως μιας λαμπρής ημέρας φαίνεται επώδυνο στα μάτια που συνήθισαν για πολύ καιρό στα θαμπά αποτελέσματα του λυκόφωτος. Και αποφεύγουν το ηλιόφως και την καθαρότητα που φέρνει αυτό σε ό,τι κοιτάζουν. Η θαμπή καταχνιά φαίνεται καλύτερη, ευκολότερα ορατή, και πιο αναγνωρίσιμη. Κατά κάποιο τρόπο το ακαθόριστο και το πιο σκοτεινό τους φαίνεται ευκολότερο να το κοιτούν·  λιγότερο επώδυνο για τα μάτια από αυτό που είναι εντελώς καθαρό και σαφές.  Ωστόσο δεν είναι αυτός ο λόγος που υπάρχουν τα μάτια, και ποιος μπορεί να λέει ότι προτιμάει το σκοτάδι ενώ υποστηρίζει ότι θέλει να δει;    
3. Η επιθυμία να δεις προσκαλεί την χάρη του Θεού να κατέλθει στα μάτια σου, και  φέρνει το δώρο του φωτός που κάνει την όραση δυνατή. Θα ήθελες να δεις τον αδελφό σου; Ο Θεός χαίρεται όταν σε κάνει να τον αντικρίζεις. Το Θέλημα Του δεν είναι να μην αναγνωρίζεις τον σωτήρα σου. Και ούτε θέλει να  παραμείνει ο σωτήρας σου χωρίς την λειτουργία που του έδωσε Εκείνος. Μην τον αφήσεις να είναι μόνος πια, γιατί  μόνοι είναι εκείνοι που δεν βλέπουν καμία λειτουργία να υπάρχει γι αυτούς στον κόσμο να εκπληρώσουν·  κανένα μέρος στον κόσμο όπου να χρειάζονται, και κανένα στόχο τον οποίο μόνο αυτοί θα μπορούν να εκπληρώσουν τέλεια.  
4. Αυτή είναι η γεμάτη καλοσύνη αντίληψη του Αγίου Πνεύματος για την  ιδιαιτερότητα·  η δική Του χρήση γι αυτό που έφτιαξες εσύ, είναι για να θεραπεύει αντί να πληγώνει. Στον καθένα δίνει μια ιδιαίτερη λειτουργία στην σωτηρία που μόνο αυτός μπορεί να εκπληρώσει·  ένα ρόλο μόνο γι αυτόν.  Ούτε το σχέδιο θα είναι ολοκληρωμένο μέχρις αυτός να βρει την ιδιαίτερη λειτουργία του, και να εκπληρώσει αυτό που του ανατέθηκε, για να γίνει πλήρης  μέσα σε έναν κόσμο όπου κυβερνάει η ατέλεια.                                                 
5. Εδώ, όπου οι νόμοι του Θεού δεν επικρατούν σε τέλεια μορφή, αυτός μπορεί ωστόσο να κάνει ένα τέλειο πράγμα και να κάνει μια τέλεια επιλογή. Και με αυτή την πράξη της ιδιαίτερης πίστης προς κάποιον που αντιλαμβάνεται ως άλλον από τον εαυτό του, μαθαίνει ότι το δώρο δόθηκε στον εαυτό του, και έτσι πρέπει αυτοί να είναι ένα. Η συγχώρεση είναι η μόνη λειτουργία με νόημα μέσα στον χρόνο. Είναι το μέσο που το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί για να μεταφράσει την ιδιαιτερότητα από αμαρτία σε σωτηρία. Η συγχώρεση είναι για όλους. Αλλά όταν στηρίζεται σε όλους είναι ολοκληρωμένη, και κάθε λειτουργία  αυτού του κόσμου ολοκληρώνεται μαζί της. Και τότε δεν υπάρχει ο χρόνος πια. Ωστόσο όσο είσαι ακόμα στον  χρόνο, υπάρχουν ακόμα πολλά να γίνουν. Και ο καθένας πρέπει να κάνει ότι του αναλογεί, γιατί όλο το σχέδιο στηρίζεται στο ρόλο του. Αυτός έχει ένα ιδιαίτερο ρόλο μέσα στο χρόνο γιατί έτσι επέλεξε, και επιλέγοντάς τον, τον έφτιαξε για τον εαυτό του. Η επιθυμία του δεν βρήκε άρνηση αλλά άλλαξε σε μορφή, για να της επιτραπεί να υπηρετήσει τον αδελφό του και τον ίδιο, κι έτσι γίνεται ένα μέσο σωτηρίας και όχι απώλειας.
6.   Η σωτηρία δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια υπενθύμιση ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι το σπίτι σου. Οι νόμοι του δεν επιβάλλονται σε σένα, και οι αξίες του δεν είναι δικές σου. Και δεν υπάρχει τίποτα στην πραγματικότητα από αυτό που νομίζεις ότι βλέπεις. Αυτό φαίνεται και γίνεται κατανοητό καθώς ο καθένας αναλαμβάνει τον ρόλο του στην κατάργησή του, όπως έκανε και στη κατασκευή του. Αυτός έχει τα μέσα και για τα δυο, όπως πάντα. Την ιδιαιτερότητα που αυτός επέλεξε για να πληγώσει τον εαυτό του όρισε ο Θεός να είναι το μέσον για την σωτηρία του, από τη πρώτη στιγμή που έγινε η επιλογή. Η ιδιαίτερη αμαρτία του έγινε η ιδιαίτερη χάρις του. Το ιδιαίτερο μίσος του έγινε η ιδιαίτερη αγάπη του.  
7. Το Άγιο Πνεύμα χρειάζεται την ιδιαίτερη λειτουργία σου, ώστε  να μπορέσει να εκπληρώσει και τη δική Του. Μην νομίζεις ότι έχεις έλλειψη ιδιαίτερης αξίας εδώ. Την ήθελες και σου δόθηκε. Και όλα όσα έφτιαξες μπορούν να υπηρετήσουν την σωτηρία εύκολα και καλά. Ο Υιός του Θεού δεν μπορεί να επιλέξει κάτι που το Άγιο Πνεύμα να μην μπορεί να το χρησιμοποιήσει προς όφελός του, και όχι εναντίον του. Μόνο στο σκοτάδι η ιδιαιτερότητά σου φαίνεται πως επιτίθεται. Στο φως, την βλέπεις σαν την ιδιαίτερη λειτουργία σου στο σχέδιο να σώσεις τον Υιό του Θεού από κάθε επίθεση, και να τον αφήσεις να καταλάβει ότι είναι ασφαλής, όπως ήταν πάντοτε, και ότι θα παραμείνει έτσι στον χρόνο όπως και στην αιωνιότητα. Αυτή είναι η λειτουργία που σου δόθηκε για τον αδελφό σου. Πάρε τη, λοιπόν απαλά  από το χέρι του αδελφού σου, και άφησε τη σωτηρία να εκπληρωθεί τέλεια σε σένα. Κάνε μόνο αυτό το πράγμα, ώστε να σου δοθούν τα πάντα.




VII. Ο Βράχος της Σωτηρίας
1. Ωστόσο αν το Άγιο Πνεύμα μπορεί να μετατρέψει κάθε καταδίκη που επέβαλες στον εαυτό σου σε ευλογία, τότε δεν μπορεί να είναι αμαρτία. Η αμαρτία είναι το μόνο πράγμα σε ολόκληρο τον κόσμο που δεν μπορεί να αλλάξει. Είναι αμετάβλητη. Και ο κόσμος βασίζεται στην αμεταβλητότητα της. Η μαγεία του κόσμου μπορεί να φαίνεται πως κρύβει τον πόνο της αμαρτίας από τους αμαρτωλούς, και να εξαπατά με την λάμψη και τον δόλο. Ωστόσο ο καθένας γνωρίζει ότι το κόστος της αμαρτίας είναι ο θάνατος. Κι έτσι είναι. Γιατί η αμαρτία είναι ένα αίτημα για θάνατο, μια επιθυμία να γίνει το θεμέλιο αυτού του κόσμου βέβαιο όπως η αγάπη, αξιόπιστο όσο Ουρανός, και τόσο δυνατό όσο ο Θεός ο Ίδιος. Ο κόσμος τώρα είναι ασφαλής από την αγάπη για τον  καθένα που θεωρεί την αμαρτία δυνατή. Ούτε θα  αλλάξει. Ωστόσο είναι δυνατόν αυτό που ο Θεός δεν δημιούργησε να μοιράζεται τις ιδιότητες της δημιουργίας Του, τη στιγμή που της αντιτίθεται με κάθε τρόπο;  
2. Δεν μπορεί να είναι η επιθυμία των «αμαρτωλών» για θάνατο το ίδιο δυνατή όσο είναι το Θέλημα του Θεού για ζωή. Ούτε μπορεί να είναι το θεμέλιο ενός κόσμου που Εκείνος δεν έφτιαξε σταθερό και βέβαιο όσο ο Ουρανός. Πώς θα μπορούσαν να είναι το ίδιο η κόλαση και ο Παράδεισος; Και είναι δυνατόν αυτό που Εκείνος δεν θέλησε να μην μπορεί να αλλάξει; Τι είναι αμετάβλητο εκτός από το Θέλημα Του; Και τι μπορεί να μοιραστεί τις ιδιότητές του εκτός από το ίδιο; Ποια επιθυμία μπορεί να αντιτεθεί στο Θέλημα Του, και να είναι αμετάβλητη; Εάν μπορούσες να συνειδητοποιήσεις ότι τίποτα δεν είναι αμετάβλητο εκτός από το Θέλημα του Θεού, αυτά τα μαθήματα δεν θα ήταν δύσκολα για σένα. Γιατί αυτό είναι που δεν πιστεύεις. Ωστόσο δεν υπάρχει τίποτα άλλο που θα μπορούσες να πιστέψεις, εάν μόνο έβλεπες τι πραγματικά αυτό είναι. 
3. Ας επανέλθουμε σε αυτό που είπαμε πριν, και σκέψου το με πιο μεγάλη προσοχή. Είτε πρέπει ο Θεός να είναι τρελός, ή αυτός ο κόσμος είναι ένα τόπος τρέλλας. Ούτε μια Σκέψη δική Του δεν βγάζει κανένα νόημα μέσα σε αυτόν τον κόσμο. Και τίποτα από όσα πιστεύει αυτός ο κόσμος σαν αλήθεια δεν έχει κανένα απολύτως νόημα στον Δικό Του Νου. Αυτό που δεν έχει καμία λογική και  κανένα νόημα είναι παραφροσύνη. Και αυτό που είναι τρέλα δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Αν μια πεποίθηση που της αποδίδεται τόσο μεγάλη αξία εδώ ήταν αληθινή, τότε κάθε Σκέψη που ο Θεός έκανε ποτέ είναι μια ψευδαίσθηση. Αλλά αν έστω και μια Σκέψη Του είναι αληθινή, τότε όλες οι πεποιθήσεις που ο κόσμος τους δίνει κάποιο νόημα είναι λανθασμένες, και δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Αυτή είναι η επιλογή που κάνεις. Μην προσπαθείς να τη δεις διαφορετικά, ούτε να τη  διαστρεβλώσεις σε κάτι που δεν είναι. Γιατί μόνο αυτή την απόφαση μπορείς να πάρεις. Τα υπόλοιπα εξαρτώνται από τον Θεό, και όχι από εσένα.                                                                                                                                                                                          
4. Το να δικαιολογείς μια αξία που στηρίζει ο κόσμος σημαίνει ότι αρνείσαι την σωφροσύνη του Πατέρα σου και την δική σου. Γιατί ο Θεός και ο πολυαγαπημένος Του Υιός δεν σκέφτονται διαφορετικά. Και είναι αυτή η συμφωνία της σκέψης τους που κάνει τον Υιό συν-δημιουργό με τον Νου του Οποίου η Σκέψη τον δημιούργησε. Έτσι εάν αυτός επιλέξει να πιστέψει μια σκέψη που αντιτίθεται στην αλήθεια, έχει αποφασίσει ότι δεν είναι ο Υιός του Πατέρα του επειδή ο Υιός είναι τρελός, και η σωφροσύνη πρέπει να βρίσκεται μακριά και από τον Πατέρα και από τον Υιό. Αυτό πιστεύεις. Μην νομίζεις ότι αυτή η πεποίθηση εξαρτάται από τη μορφή που παίρνει. Όποιος  νομίζει ότι ο κόσμος είναι με οποιοδήποτε τρόπο λογικός, ότι αυτός δικαιώνεται σε οτιδήποτε σκέπτεται, ή ότι οποιαδήποτε μορφή λογικής τον υποστηρίζει, πιστεύει ότι αυτό είναι αλήθεια. Η αμαρτία δεν είναι πραγματική επειδή ο Πατέρας και ο Υιός δεν είναι παράφρονες. Αυτός ο κόσμος δεν έχει νόημα επειδή στηρίζεται στην αμαρτία. Ποιος θα μπορούσε να δημιουργήσει κάτι το αμετάβλητο εάν αυτό δεν βασίζεται στην αλήθεια;                                                                                                                 
5. Το Άγιο Πνεύμα έχει τη δύναμη να αλλάξει τα θεμέλια του κόσμου που βλέπεις σε κάτι άλλο·  σε μια βάση όχι παρανοϊκή, στην οποία να μπορεί να στηριχθεί μια λογική αντίληψη, και ένας άλλος κόσμος να γίνει αντιληπτός. Κάποιος στον οποίο δεν υπάρχουν αντιφάσεις που εμποδίζουν   τον Υιό του Θεού να οδηγηθεί στη σωφροσύνη και στη χαρά.  Σε αυτό τον κόσμο τίποτα δεν επιβεβαιώνει τον θάνατο και την σκληρότητα· τον διαχωρισμό και τις διαφορές. Γιατί εδώ τα πάντα γίνονται αντιληπτά σαν ένα, και κανείς δεν χάνει έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να ωφελείται.  
6. Δοκίμασε όλα όσα  πιστεύεις έναντι αυτής της μιας προϋπόθεσης, και κατανόησε ότι το καθετί που πληροί αυτή και μόνο την απαίτηση αξίζει την πίστη σου. Αλλά τίποτα άλλο. Αυτό που δεν είναι αγάπη είναι αμαρτία, και η καθεμία από τις δυο αντιλαμβάνεται την άλλη σαν παρανοϊκή και χωρίς νόημα. Η Αγάπη είναι η βάση για έναν κόσμο που γίνεται αντιληπτός ολοκληρωτικά σαν παράφρων για τους αμαρτωλούς, οι οποίοι πιστεύουν ότι ο δικός τους είναι ο δρόμος προς την σωφροσύνη. Αλλά η αμαρτία είναι εξ ίσου παρανοϊκή μέσα από την οπτική της αγάπης, της οποίας τα ευγενικά μάτια κοιτάζουν πέρα από την τρέλα και αναπαύονται ειρηνικά στην αλήθεια. Η κάθε μία βλέπει έναν κόσμο αμετάβλητο, καθώς η κάθε μία περιγράφει το αμετάβλητο και την αιώνια αλήθεια αυτού που είσαι. Και η κάθε μία αντανακλά μια άποψη του τι πρέπει να είναι ο Πατέρας και ο Υιός, για να δώσει σε αυτή την άποψη νόημα και λογική.                                                                                                                 
7. Η ιδιαίτερη λειτουργία σου είναι η ιδιαίτερη μορφή στην οποία το γεγονός ότι ο Θεός δεν είναι παράφρων φαίνεται πιο λογική και με περισσότερο νόημα για σένα. Το περιεχόμενο είναι το ίδιο. Η μορφή ταιριάζει στις ιδιαίτερες ανάγκες σου, και στον ιδιαίτερο χρόνο και τόπο στον οποίο νομίζεις ότι βρίσκεσαι, και όπου μπορείς να είσαι ελεύθερος από τον τόπο και τον χρόνο, και όλα όσα πιστεύεις ότι σε περιορίζουν. Ο Υιός του Θεού δεν μπορεί να δεσμεύεται από τον χρόνο ούτε από τον τόπο ούτε από τίποτα που ο Θεός δεν θέλησε. Ωστόσο εάν βλέπεις το Θέλημα Του σαν τρέλα, τότε η μορφή της σωφροσύνης η οποία το  κάνει περισσότερο αποδεκτό για όσους είναι παρανοϊκοί απαιτεί ιδιαίτερη επιλογή. Ούτε μπορεί αυτή η επιλογή να γίνει από τους παρανοϊκούς, των οποίων το πρόβλημα είναι ότι οι επιλογές τους δεν είναι ελεύθερες, και δεν γίνονται κρίνοντας με βάση το φως της λογικής.  
8. Θα ήταν τρέλα να εμπιστευτείς την σωτηρία στους παρανοϊκούς. Επειδή ο Θεός δεν είναι τρελός όρισε  Έναν τόσο σώφρονα όσο και o Ίδιος  να αναδείξει έναν πιο λογικό κόσμο προς τον καθένα που επέλεξε την παράνοια ως την σωτηρία του. Για αυτό τα σκοπό δίδεται στο Άγιο Πνεύμα  η επιλογή της πιο κατάλληλης μορφής για τον καθένα·  μιας μορφής που δεν θα επιτεθεί στον κόσμο που αυτός βλέπει, αλλά θα εισέλθει σε αυτόν με ηρεμία και θα του δείξει ότι είναι τρελός. Το Άγιο Πνεύμα του δείχνει  μια εναλλακτική  λύση, να κοιτάζει με έναν άλλο τρόπο αυτό που έβλεπε πριν, και το αναγνώριζε  ως τον κόσμο που ζει, και προηγουμένως νόμιζε ότι καταλάβαινε.
9. Τώρα αυτός πρέπει να το αμφισβητήσει αυτό, επειδή η μορφή της εναλλακτικής λύσης είναι κάποια που δεν μπορεί να αρνηθεί, ούτε να την παραβλέψει, ούτε να αποτύχει να την αντιληφθεί.  Στον καθένα η ιδιαίτερη λειτουργία του είναι σχεδιασμένη για να γίνει αντιληπτή σαν δυνατή, και όλο και περισσότερο επιθυμητή, καθώς του αποδεικνύει ότι είναι μια εναλλακτική που πραγματικά την θέλει. Από αυτή τη θέση οι αμαρτίες του, και όλη η αμαρτία που βλέπει μέσα στον κόσμο, του προσφέρουν όλο και λιγότερα. Μέχρι που να καταλάβει ότι αυτό του στοιχίζει την λογική του, και στέκεται ανάμεσα σε αυτόν και σε όποια ελπίδα έχει για να είναι σώφρων. Δεν έχει εγκαταλειφθεί χωρίς διαφυγή από την τρέλα, γιατί έχει ένα ιδιαίτερο ρόλο να παίξει στην διαφυγή του καθενός. Δεν μπορεί πλέον να αφεθεί απέξω, χωρίς μια ιδιαίτερη λειτουργία στην ελπίδα για ειρήνη, ούτε και ο Πατέρας θα μπορούσε να αγνοήσει τον Υιό Του, και να τον προσπεράσει με αδιαφορία.    
10. Τι είναι αξιόπιστο εκτός από την Αγάπη του Θεού; Και πού αλλού διαμένει η λογική  εκτός από μέσα σε Εκείνον;  Το Άγιο Πνεύμα που  μιλάει γι Αυτόν μπορεί να σου το δείξει αυτό, με τον εναλλακτικό τρόπο που επέλεξε ειδικά για σένα. Είναι το Θέλημα του Θεού να το θυμηθείς αυτό, και έτσι να αναδυθείς από το βαθύτατο πένθος στη τέλεια χαρά. Αποδέξου την λειτουργία που σου έχει ανατεθεί από το σχέδιο του Θεού του Ίδιου να δείξει στον Υιό Του ότι η κόλαση και ο Ουρανός είναι διαφορετικοί, όχι ίδιοι. Και ότι στον Ουρανό είναι όλοι το ίδιο, χωρίς τις διαφορές οι οποίες θα είχαν φτιάξει μια κόλαση από τον  Ουρανό και έναν ουρανό από την κόλαση, εάν μια τέτοια παράνοια ήταν δυνατή.    
11. Η όλη πεποίθηση ότι κάποιος χάνει αντανακλά μόνο το βασικό αξίωμα ότι ο Θεός πρέπει να είναι παράφρων. Γιατί σε αυτό τον κόσμο φαίνεται ότι κάποιος κερδίζει επειδή ένας άλλος χάνει. Εάν αυτό ήταν αληθινό, τότε ο Θεός είναι πράγματι τρελός! Τι άλλο όμως αποτελεί αυτή η πεποίθηση  εκτός από μια μορφή του πιο βασικού αξιώματος, «Η αμαρτία είναι πραγματική, και κυβερνάει τον κόσμο»; Για κάθε μικρό κέρδος πρέπει κάποιος να χάνει, και να πληρώνει το ακριβές αντίτιμο σε αίμα και οδύνη. Διαφορετικά το κακό θα θριάμβευε, και η καταστροφή θα ήταν το τίμημα για οποιοδήποτε κέρδος. Εσύ που πιστεύεις ότι ο Θεός είναι τρελός, εξέτασε το αυτό προσεκτικά, και κατάλαβε ότι πρέπει ή ο Θεός να είναι παρανοϊκός ή η ίδια η πεποίθηση, αλλά όχι και τα δύο.     
12. Η σωτηρία είναι η αναγέννηση της ιδέας ότι κανείς δεν κερδίζει εις βάρος κάποιου άλλου.  Για να είναι κάποιος κερδισμένος πρέπει όλοι να κερδίζουν. Εδώ αποκαθίσταται η λογική. Και επάνω σε αυτόν τον μοναδικό βράχο της αλήθειας μπορεί η πίστη στην αιώνια σωφροσύνη του Θεού να αναπαυτεί  με απόλυτη εμπιστοσύνη και τέλεια ειρήνη. Η λογική αποκαθίσταται, γιατί όλα τα παρανοϊκά πιστεύω μπορούν εδώ να διορθωθούν. Και η αμαρτία είναι αδύνατη, εάν αυτό είναι αλήθεια. Αυτός είναι ο βράχος επάνω στον οποίο η σωτηρία στηρίζεται, το πλεονεκτικό σημείο από το οποίο το Άγιο Πνεύμα δίνει νόημα και κατεύθυνση στο σχέδιο στο οποίο η ιδιαίτερη λειτουργία σου έχει τον ρόλο της.  Γιατί εδώ η ιδιαίτερη λειτουργία σου είναι ολοκληρωμένη επειδή μοιράζεται την λειτουργία του συνόλου.
13. Να θυμάσαι ότι όλοι οι πειρασμοί δεν είναι παρά αυτό·  μια τρελή πεποίθηση ότι η παραφροσύνη του Θεού θα μπορούσε να σε καταστήσει λογικό και να σου δώσει αυτό που θέλεις·  ότι είτε ο Θεός είτε εσύ πρέπει να βγεις  τρελός επειδή οι στόχοι σας δεν μπορούν να συμφιλιωθούν. Ο θάνατος απαιτεί ζωή, αλλά η ζωή δεν διατηρείται πληρώνοντας κάποιο τίμημα. Κανείς δεν μπορεί να υποφέρει για να εκπληρωθεί το Θέλημα του Θεού. Η Σωτηρία είναι το Θέλημα Του επειδή την μοιράζεσαι. Όχι για σένα μόνο, αλλά για τον Εαυτό που είναι ο Υιός του Θεού. Αυτός δεν μπορεί να χάσει, γιατί εάν μπορούσε η απώλεια θα ήταν του Πατέρα του, και σε Αυτόν καμιά απώλεια δεν είναι δυνατή. Και αυτό είναι λογικό επειδή είναι η αλήθεια.   




  1. https://www.youtube.com/watch?v=fuJ25UwP-5g


VIII. Η Επιστροφή της Δικαιοσύνης στην Αγάπη
1.   Το Άγιο Πνεύμα μπορεί να χρησιμοποιήσει για την σωτηρία σου όλα όσα Του δίνεις. Αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτό που παρακρατάς, γιατί δεν μπορεί να το πάρει από εσένα χωρίς την θέλησή σου. Γιατί εάν το έκανε, θα πίστευες ότι σου το άρπαξε παρά την θέλησή σου. Κι έτσι δεν θα μάθαινες ότι ήταν η θέληση σου να το αφήσεις. Δεν χρειάζεται να Του το δώσεις με πλήρη προθυμία, γιατί εάν μπορούσες να το κάνεις δεν θα Το είχες καμία ανάγκη. Αλλά το Άγιο Πνεύμα χρειάζεται μόνο αυτό· να προτιμήσεις να το πάρει Εκείνο από το να το κρατήσεις μόνο για τον εαυτό σου, και να αναγνωρίσεις ότι αυτό που δεν φέρνει απώλεια σε κανέναν εσύ δεν μπορούσες να το γνωρίζεις. Τόσο μόνο είναι αρκετό για να προστεθεί στην ιδέα ότι κανείς δεν χάνει για να κερδίσεις εσύ, και τίποτα περισσότερο.
2. Εδώ βρίσκεται η μόνη αρχή που χρειάζεται η σωτηρία. Ούτε είναι απαραίτητο η πίστη σου σε αυτή να είναι δυνατή, ακράδαντη, και χωρίς επίθεση από όλες τις πεποιθήσεις που της αντιτάσσονται. Δεν είσαι σταθερός στην πίστη σου. Αλλά να θυμάσαι ότι τη σωτηρία δεν τη χρειάζονται αυτοί που έχουν ήδη σωθεί. Δεν καλείσαι να κάνεις κάτι που κάποιος που εξακολουθεί να είναι διχασμένος με τον εαυτό του θα το εύρισκε αδύνατο. Μην πιστεύεις ότι θα μπορούσε να βρεθεί σοφία  σε ένα τέτοιο νου.  Αλλά να είσαι ευγνώμων που μόνο λίγη πίστη ζητείται από εσένα. Τι άλλο εκτός από λίγη πίστη απομένει σε εκείνους που ακόμα  πιστεύουν στην αμαρτία; Τι θα μπορούσαν να γνωρίζουν για τον Ουρανό και την δικαιοσύνη αυτών που έχουν σωθεί;   
3. Υπάρχει ένα είδος δικαιοσύνης στην σωτηρία για την οποία ο κόσμος δεν γνωρίζει τίποτα. Για τον κόσμο, δικαιοσύνη και εκδίκηση είναι το ίδιο, γιατί οι αμαρτωλοί βλέπουν την δικαιοσύνη μόνο σαν  τιμωρία τους, μια τιμωρία που ίσως στηρίζεται από κάποιον άλλο, που όμως δεν μπορεί να αποφευχθεί. Οι νόμοι της αμαρτίας απαιτούν ένα θύμα. Έχει λίγη σημασία ποιο μπορεί να είναι αυτό. Αλλά ο θάνατος πρέπει να είναι το τίμημα και πρέπει να πληρωθεί. Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη αλλά παραφροσύνη. Όμως πώς μπορεί να δοθεί ο ορισμός της  δικαιοσύνης χωρίς την παράνοια εκεί όπου η αγάπη σημαίνει μίσος, και ο θάνατος θεωρείται νίκη και θρίαμβος έναντι της αιωνιότητας, του άχρονου και της ζωής;                                                                              
4. Εσύ που δεν γνωρίζεις από δικαιοσύνη μπορείς ακόμα να ρωτήσεις, και να μάθεις την απάντηση. Η δικαιοσύνη τα κοιτάζει όλα με τον ίδιο τρόπο. Δεν είναι δίκαιο κάποιος να στερείται κάτι που έχει κάποιος άλλος. Γιατί αυτό είναι εκδίκηση όποια μορφή και να πάρει. Η δικαιοσύνη δεν απαιτεί θυσία, γιατί κάθε θυσία γίνεται ώστε η αμαρτία να μπορέσει να συντηρηθεί και να κρατηθεί. Είναι μια πληρωμή που προσφέρεται για το τίμημα της αμαρτίας, αλλά όχι το συνολικό αντίτιμο. Το υπόλοιπο λαμβάνεται από κάποιον άλλον, για να τοποθετηθεί δίπλα στη μικρή σου πληρωμή, για να «εξιλεωθείς» για όλα όσα θα ήθελες να κρατήσεις, και να μην τα εγκαταλείψεις. Έτσι το θύμα φαίνεται σαν να είσαι εν μέρει εσύ, ενώ κάποιος άλλος πρέπει να πληρώσει σαφώς πολύ περισσότερο από σένα. Και στο συνολικό αντίτιμο, όσο περισσότερο πληρώσει ο άλλος τόσο λιγότερο θα χρειαστεί να πληρώσεις εσύ. Και η δικαιοσύνη, όντας τυφλή, είναι ικανοποιημένη που πληρώθηκε, χωρίς να έχει σημασία από ποιόν. 
5. Μπορεί αυτό να είναι δικαιοσύνη; Ο Θεός δεν γνωρίζει τέτοια δικαιοσύνη. Αλλά την πραγματική δικαιοσύνη όντως την γνωρίζει, και την γνωρίζει καλά. Γιατί είναι απόλυτα αμερόληπτος  με όλους. Η εκδίκηση είναι ξένη για το Νου του Θεού επειδή Αυτός γνωρίζει τη δικαιοσύνη. Το να είσαι δίκαιος σημαίνει να είσαι αμερόληπτος, και όχι εκδικητικός. Η αμεροληψία και η εκδίκηση είναι αδύνατες, γιατί η κάθε μία αντιτίθεται στην άλλη και αρνείται ότι είναι πραγματική. Είναι αδύνατον να μοιράζεσαι την  δικαιοσύνη του Αγίου Πνεύματος με ένα νου που μπορεί έστω και να διανοηθεί την ιδιαιτερότητα. Ωστόσο πώς θα μπορούσε Εκείνο να είναι δίκαιο εάν καταδικάζει έναν αμαρτωλό για  εγκλήματα που δεν έκανε, αλλά νομίζει ότι έκανε; Και πού μπορεί να είναι η δικαιοσύνη εάν Εκείνο απαιτούσε από αυτούς που έχουν εμμονή με την ιδέα της τιμωρίας να την βάλουν στην άκρη, αβοήθητοι, και να αντιληφθούν ότι δεν είναι αληθινή;    
6. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για εκείνους που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η αμαρτία έχει νόημα να καταλάβουν την δικαιοσύνη του Αγίου Πνεύματος. Πρέπει να πιστεύουν ότι Αυτό μοιράζεται την δική τους σύγχυση, και δεν μπορούν να αποφύγουν την εκδίκηση που η δική τους πίστη στην δικαιοσύνη περιέχει. Και έτσι φοβούνται το Άγιο Πνεύμα, και αντιλαμβάνονται την «οργή» του Θεού σε Αυτό. Και ούτε μπορούν να Το εμπιστευθούν  ότι δεν θα τους χτυπήσει θανάσιμα με αστροπελέκια από τις «φωτιές» του Ουρανού από το θυμωμένο Χέρι του Ίδιου Θεού. Πράγματι πιστεύουν ότι ο Ουρανός είναι η κόλαση, και φοβούνται την αγάπη. Και η βαθιά υποψία  και η ανατριχίλα του φόβου έρχεται καταπάνω τους όταν τους πουν ότι δεν έχουν αμαρτήσει ποτέ. Ο κόσμος τους στηρίζεται  στη σταθερότητα της αμαρτίας. Και αντιλαμβάνονται την «απειλή» αυτού που ο Θεός γνωρίζει σαν δικαιοσύνη να είναι πιο καταστροφική για τους ίδιους και για τον κόσμο τους από ό,τι είναι η εκδίκηση, την οποία καταλαβαίνουν και αγαπούν.                                        
7. Και έτσι θεωρούν την απώλεια της αμαρτίας σαν κατάρα. Και τρέχουν να φύγουν από το Άγιο Πνεύμα σαν να ήταν ένας αγγελιοφόρος από την κόλαση, σταλμένος εξ άνωθεν, με προδοσία και δόλο, για να ασκήσει την εκδίκηση του Θεού επάνω τους μεταμφιεσμένος σε λυτρωτή και φίλο. Τι άλλο θα μπορούσε να ήταν το Άγιο Πνεύμα γι αυτούς εκτός από διάβολος, ντυμένος με αγγελικό μανδύα για να τους ξεγελάσει. Και τι διαφυγή έχει Αυτό να τους προσφέρει εκτός από μια πόρτα προς την κόλαση που φαίνεται να μοιάζει με την πύλη του Ουρανού;                                                                                                                               
8. Ωστόσο η δικαιοσύνη δεν μπορεί να τιμωρήσει αυτούς που ζητούν την τιμωρία, αλλά έχουν ένα Δικαστή ο Οποίος γνωρίζει ότι στην πραγματικότητα είναι εντελώς αθώοι. Αυτός έχει δεσμευτεί στην δικαιοσύνη να τους ελευθερώσει, και να τους δώσει όλη τη τιμή που τους αξίζει και οι ίδιοι έχουν αρνηθεί στον εαυτό τους γιατί δεν είναι δίκαιοι, και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι είναι αθώοι. Η Αγάπη δεν είναι κατανοητή για τους αμαρτωλούς επειδή νομίζουν ότι η δικαιοσύνη έχει αποσχιστεί από την αγάπη, και αντιπροσωπεύει κάτι άλλο. Και έτσι η αγάπη γίνεται αντιληπτή ως αδύναμη, και η εκδίκηση δυνατή. Γιατί η αγάπη έχει χάσει όταν η κρίση έχει φύγει από το πλευρό της, και είναι πολύ αδύναμη για να σώσει από την τιμωρία. Αλλά η εκδίκηση χωρίς αγάπη έχει κερδίσει σε δύναμη με το να είναι διαχωρισμένη και μακριά από την αγάπη. Και τι μπορεί τώρα να βοηθά και να σώζει εκτός από την εκδίκηση, όσο η αγάπη στέκεται εξασθενημένη με τα χέρια αβοήθητα, στερημένη από δικαιοσύνη και ζωτικότητα, και δίχως δύναμη να σώσει;  
9. Τι μπορεί να ζητήσει η Αγάπη από εσένα που νομίζεις ότι όλο αυτό είναι αληθινό; Θα μπορούσε το Άγιο Πνεύμα, με δικαιοσύνη και αγάπη, να πιστέψει στην σύγχυσή σου ότι έχεις πολλά να δώσεις; Δεν σου ζητείται να Το εμπιστευτείς πάρα πολύ. Σου προσφέρει αυτά που βλέπεις και αυτά που αναγνωρίζεις και δεν θα μπορούσες να τα δώσεις εσύ στον εαυτό σου. Με την δικαιοσύνη του Ίδιου του Θεού αναγνωρίζει όλα όσα σου αξίζουν, αλλά καταλαβαίνει επίσης ότι εσύ δεν μπορείς να τα αποδεχτείς για τον εαυτό σου. Είναι η δική Του ιδιαίτερη λειτουργία να σου προσφέρει τα δώρα που αξίζουν οι αθώοι. Και κάθε δώρο που αποδέχεσαι φέρνει χαρά σε Εκείνο όπως και σε σένα. Αυτό γνωρίζει ότι ο Ουρανός γίνεται πλουσιότερος με κάθε δώρο  που αποδέχεσαι. Και ο Θεός χαίρεται  καθώς ο Υιός Του λαμβάνει αυτό που η στοργική δικαιοσύνη γνωρίζει ότι του ανήκει. Γιατί η αγάπη και η δικαιοσύνη δεν είναι διαφορετικές. Επειδή είναι το ίδιο το έλεος στέκεται στο δεξί Χέρι του Θεού, και δίνει στον Υιό του Θεού τη δύναμη να συγχωρέσει τον εαυτό του από την αμαρτία. 
10. Αυτός που δικαιούται τα πάντα, πώς μπορεί να στερηθεί οτιδήποτε; Γιατί αυτό θα ήταν αδικία, και ανάξιο πράγματι όλης της αγιότητας που είναι μέσα του, άσχετα με το πόσο αυτός δεν το αναγνωρίζει. Ο Θεός δεν γνωρίζει την αδικία. Αυτός δεν θα άφηνε τον Υιό Του να κριθεί από εκείνους που επιζητούν τον θάνατό του, και δεν μπόρεσαν καθόλου να δουν την αξία του. Ποιους τίμιους μάρτυρες θα μπορούσε να καλέσει για να μιλήσουν για λογαριασμό του; Και ποιος θα μπορούσε να έλθει να συνηγορήσει υπέρ του, και όχι εναντίον της ζωής του; Καμία δικαιοσύνη δεν θα του αποδιδόταν από σένα. Ωστόσο ο Θεός εξασφάλισε ότι η δικαιοσύνη θα αποδοθεί στον Υιό που αγαπά, και θέλει να προστατέψει από όλη την αδικία που μπορεί εσύ να επιδιώκεις να του προσφέρεις, πιστεύοντας ότι αυτό που του αξίζει είναι η εκδίκηση. 
11. Καθώς  η ιδιαιτερότητα δεν ενδιαφέρεται για το ποιος πληρώνει το τίμημα της αμαρτίας, ώστε να πληρωθεί, έτσι και το Άγιο Πνεύμα δεν προσέχει ποιος κοιτάζει προς την αθωότητα τελικά, αρκεί να τη δει κανείς και να την αναγνωρίσει. Γιατί ένας και μόνο μάρτυρας είναι αρκετός, αν αυτός βλέπει αληθινά. Η απλή δικαιοσύνη δεν ζητάει τίποτα περισσότερο. Από τον κάθε ένα το Άγιο Πνεύμα ζητάει να είναι αυτός ο ένας μάρτυρας, έτσι ώστε η δικαιοσύνη να μπορέσει να επιστρέψει στην αγάπη κι εκεί να βρει ικανοποίηση. Κάθε ιδιαίτερη λειτουργία που το Άγιο Πνεύμα αναθέτει δεν είναι παρά μόνο γι αυτό· ο κάθε ένας να μάθει ότι η αγάπη και η δικαιοσύνη δεν είναι διαχωρισμένες.  Και οι δύο ενδυναμώνονται από την ένωσή τους η μία με την άλλη. Χωρίς την αγάπη η δικαιοσύνη είναι προκατειλημμένη και αδύναμη. Και η αγάπη χωρίς την δικαιοσύνη είναι αδύνατη. Γιατί η αγάπη είναι δίκαιη, και δεν μπορεί να τιμωρήσει  χωρίς αιτία. Ποιά αιτία μπορεί να υπάρχει που να δικαιολογεί την επίθεση στον αθώο; Η αγάπη διορθώνει λάθη με  την δικαιοσύνη λοιπόν, και όχι με την εκδίκηση. Γιατί αυτό θα ήταν άδικο για την αθωότητα. 
12.  Μπορείς να γίνεις τέλειος μάρτυρας για την δύναμη της αγάπης και της δικαιοσύνης, εάν καταλάβεις ότι είναι αδύνατον ο Υιός του Θεού να μπορούσε να αξίζει την εκδίκηση. Δεν χρειάζεται να αντιλαμβάνεσαι, σε κάθε περίσταση, ότι αυτό είναι αλήθεια. Ούτε χρειάζεται να κοιτάξεις τις εμπειρίες σου μέσα στον κόσμο, οι οποίες δεν είναι παρά σκιές όλων αυτών που πράγματι συμβαίνουν μέσα στον εαυτό σου. Η κατανόηση που χρειάζεσαι δεν έρχεται από εσένα, αλλά από έναν μεγαλύτερο Εαυτό, τόσο σπουδαίο και άγιο που Αυτός δεν θα μπορούσε να αμφιβάλει για την αθωότητά Του. Η ιδιαίτερη λειτουργία σου είναι ένα κάλεσμα γι Αυτόν, ώστε να μπορέσει να χαμογελάσει σε σένα  με τον οποίο μοιράζεται την αθωότητα σου. Η κατανόησή Του θα γίνει δική σου. Και έτσι η ιδιαίτερη λειτουργία του Αγίου Πνεύματος έχει εκπληρωθεί. Ο Υιός του Θεού έχει βρει έναν μάρτυρα για την αθωότητά του και όχι για την αμαρτία του. Πόσο λίγα χρειάζεται να δώσεις στο Άγιο Πνεύμα ώστε να μπορέσει να σου δοθεί απλή δικαιοσύνη. 
13. Χωρίς αμεροληψία δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Πώς μπορεί η ιδιαιτερότητα να είναι δίκαιη; Μην κρίνεις επειδή δεν μπορείς, και όχι επειδή είσαι κι εσύ ένας άθλιος αμαρτωλός. Πώς μπορούν αυτοί που είναι ιδιαίτεροι να καταλάβουν  πραγματικά ότι η δικαιοσύνη είναι ίδια για όλους; Το να πάρεις από τον ένα για να δώσεις στον άλλον, πρέπει να είναι αδικία και για τους δυο, αφού και οι δυο είναι ίσοι στα μάτια του Αγίου Πνεύματος. Ο Πατέρας έδωσε την ίδια κληρονομιά και στους δυο. Αυτός που θα ήθελε να έχει περισσότερα ή λιγότερα δεν γνωρίζει ότι έχει τα πάντα. Δεν μπορεί να κρίνει τι αρμόζει σε κάποιον άλλον, επειδή ο ίδιος νομίζει ότι το στερείται. Και έτσι είναι ζηλόφθονος, και προσπαθεί να αποσπάσει από αυτόν τον οποίο κρίνει. Δεν είναι αμερόληπτος, και δεν μπορεί να δει δίκαια τα δικαιώματα κάποιου άλλου επειδή δεν μπορεί να δει ούτε τα δικά του.
14. Δικαιούσαι ολόκληρο το σύμπαν·  την τέλεια ειρήνη, την πλήρη απαλλαγή από όλες τις επιδράσεις της αμαρτίας, και την αιώνια ζωή, χαρούμενος και ολοκληρωμένος από κάθε άποψη, έτσι όπως ο Θεός όρισε για τον άγιο Υιό Του. Αυτή είναι η μόνη δικαιοσύνη που ο Ουρανός γνωρίζει, και όλη αυτή που το Άγιο Πνεύμα φέρνει στη γη. Η ιδιαίτερη λειτουργία σου δεν σου δείχνει τίποτα άλλο εκτός από το ότι η τέλεια δικαιοσύνη μπορεί να επικρατήσει για σένα. Και εσύ είσαι ασφαλής από την εκδίκηση σε όλες τις μορφές. Ο κόσμος εξαπατά, αλλά δεν μπορεί να αντικαταστήσει την δικαιοσύνη του Θεού με μια δική του εκδοχή. Γιατί μόνο η αγάπη είναι δίκαιη, και μπορεί να αντιλαμβάνεται αυτό που η δικαιοσύνη πρέπει  να παρέχει στον Υιό του Θεού. Άφησε την αγάπη να αποφασίσει, και ποτέ μην φοβηθείς ότι εσύ, με την αδικία σου, θα στερήσεις τον εαυτό σου από αυτό που έχει ορίσει για σένα η δικαιοσύνη του Θεού.
IX. Η Δικαιοσύνη του Ουρανού
1. Τι άλλο εκτός από αλαζονεία μπορεί να είναι το να νομίζεις ότι τα μικρά σου σφάλματα δεν μπορούν να εξαλειφθούν από την δικαιοσύνη του Ουρανού; Και τι άλλο θα μπορούσε αυτό να σημαίνει εκτός του ότι  είναι αμαρτίες και όχι λάθη, για πάντα αδιόρθωτες, και ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν με εκδίκηση και όχι με δικαιοσύνη; Είσαι πρόθυμος να απελευθερωθείς από όλες τις επιπτώσεις της αμαρτίας; Δεν μπορείς να δώσεις απάντηση σε αυτό μέχρι να δεις όλα αυτά που η απάντηση πρέπει να περιέχει. Γιατί εάν απαντήσεις «ναι» σημαίνει ότι ξεπερνάς όλες τις αξίες αυτού του κόσμου προς όφελος της ειρήνης του Ουρανού. Δεν θα κρατούσες ούτε μια αμαρτία. Και δεν θα είχες  ούτε μια αμφιβολία ότι αυτό θα ήταν δυνατό  ώστε η αμαρτία να μπορεί παραμένει. Σημαίνει ότι η  αλήθεια έχει μεγαλύτερη αξία τώρα από όλες τις ψευδαισθήσεις. Και αναγνωρίζεις ότι η αλήθεια πρέπει να σου αποκαλυφθεί, επειδή εσύ δεν την γνωρίζεις. 
2. Όταν δίνεις απρόθυμα δεν κερδίζεις το δώρο, επειδή είσαι απρόθυμος να το δεχτείς. Αυτό φυλάσσεται για σένα  μέχρι να εξαφανιστεί η απροθυμία σου να το λάβεις, και να είσαι πρόθυμος να σου δοθεί. Η δικαιοσύνη του Θεού εγγυάται ευγνωμοσύνη, όχι φόβο. Τίποτα από όσα δίνεις δεν χάνεται για σένα ή για οποιονδήποτε, αλλά φυλάσσεται με φροντίδα στον Ουρανό, εκεί όπου όλοι οι θησαυροί που δόθηκαν στον Υιό του Θεού φυλάσσονται για αυτόν, και προσφέρονται στον καθένα ο οποίος απλώνει το χέρι του με προθυμία για να τους λάβει. Αυτός  ο θησαυρός δεν λιγοστεύει καθώς  δίδεται. Κάθε δώρο προσθέτει στο απόθεμα. Γιατί ο Θεός είναι δίκαιος. Δεν μάχεται ενάντια στην απροθυμία του Υιού Του να αντιληφθεί την σωτηρία σαν ένα δώρο από Αυτόν. Ωστόσο η δικαιοσύνη Του δεν θα ικανοποιηθεί μέχρις ότου γίνει δεκτή από όλους.   
3. Να είσαι βέβαιος ότι κάθε απάντηση σε ένα πρόβλημα που λύνει το Άγιο Πνεύμα πάντοτε θα είναι κάποια με την οποία κανένας δεν χάνει. Και αυτό πρέπει να είναι αλήθεια, επειδή δεν ζητάει καμία θυσία από κανέναν. Μια απάντηση η οποία απαιτεί την παραμικρή απώλεια από  κάποιον δεν έχει λύσει το πρόβλημα, αλλά έχει προσθέσει σε αυτό και το έχει κάνει μεγαλύτερο, πιο δύσκολο να λυθεί και πιο άδικο. Το Άγιο Πνεύμα είναι αδύνατον να βλέπει την αδικία σαν λύση. Για το Άγιο Πνεύμα, αυτό που είναι άδικο πρέπει να διορθωθεί επειδή είναι άδικο. Και κάθε σφάλμα είναι μια αντίληψη κατά την οποία βλέπεις τουλάχιστον έναν με άδικο τρόπο. Έτσι η δικαιοσύνη δεν είναι σύμφωνη με τον Υιό του Θεού. Όταν κάποιος φαίνεται πως χάνει, τότε έχει καταδικαστεί. Και η τιμωρία γίνεται η αμοιβή του  αντί της δικαιοσύνης.
4. Η θέαση της αθωότητας κάνει την τιμωρία αδύνατη, και την δικαιοσύνη βέβαιη. Η αντίληψη του Αγίου Πνεύματος δεν αφήνει έδαφος για επίθεση. Μόνο η απώλεια θα μπορούσε να δικαιολογήσει την επίθεση, και Αυτό δεν μπορεί να δει καμία απώλεια οποιουδήποτε είδους. Ο κόσμος λύνει τα προβλήματα με έναν άλλο τρόπο. Βλέπει την λύση σαν μια κατάσταση όπου αποφασίζεται ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει·  πόσα θα πάρει ο ένας, και πόσα μπορεί ο χαμένος να υπερασπιστεί ακόμα. Ωστόσο το πρόβλημα εξακολουθεί να παραμένει άλυτο, γιατί μόνο η δικαιοσύνη μπορεί να ορίσει μια κατάσταση στην οποία δεν θα υπάρχει χαμένος·  όπου κανείς  δεν θα έχει άδικη μεταχείριση και δεν θα στερηθεί, και έτσι δεν θα υπάρχει έδαφος για εκδίκηση. Η λύση των προβλημάτων δε μπορεί να είναι η εκδίκηση, η οποία στη καλύτερη περίπτωση φέρνει ακόμα άλλο ένα πρόβλημα που προστίθεται στο πρώτο, στo οποίo ο φόνος δεν είναι προφανής.
5.  Η επίλυση του προβλήματος από το Άγιο Πνεύμα είναι ο τρόπος που το πρόβλημα τελειώνει. Έχει λυθεί επειδή αντιμετωπίσθηκε με δικαιοσύνη. Μέχρι να γίνει αυτό θα επανέρχεται, γιατί δεν έχει λυθεί ακόμα. Η αρχή ότι δικαιοσύνη σημαίνει ότι κανείς δεν γίνεται να  χάνει είναι κρίσιμη σε αυτή τη διδασκαλία. Γιατί τα θαύματα εξαρτώνται από την δικαιοσύνη. Όχι όπως φαίνεται μέσα από τα μάτια αυτού του κόσμου, αλλά όπως ο Θεός τη γνωρίζει και όπως η γνώση αντανακλάται μέσα στην όραση  που δίνει το Άγιο Πνεύμα.                                                                                                
6.  Κανείς δεν αξίζει να χάνει. Και κάτι που θα ήταν άδικο για κάποιον  δεν μπορεί να συμβεί. Η θεραπεία είναι για τον καθένα, γιατί σε κανέναν δεν αξίζει επίθεση κανενός είδους. Ποια διαβάθμιση μπορεί να υπάρχει στα θαύματα, παρά μόνο αν  κάποιος αξίζει να υποφέρει περισσότερο ενώ άλλος λιγότερο; Και είναι αυτό δικαιοσύνη για τον ολοκληρωτικά αθώο; Το θαύμα είναι δικαιοσύνη. Δεν είναι ένα ιδιαίτερο δώρο για κάποιους, ενώ παρακρατείται από κάποιους άλλους ως λιγότερο άξιοι, πιο καταδικασμένοι, και έτσι μακριά από την θεραπεία. Υπάρχει κανείς που μπορεί να διαχωριστεί από τη σωτηρία, όταν σκοπός της είναι το τέλος της ιδιαιτερότητας; Πού είναι η δικαιοσύνη της σωτηρίας εάν κάποια λάθη είναι ασυγχώρητα, και εγγυώνται την εκδίκηση στη θέση της θεραπείας και της επιστροφής της ειρήνης;      
7.  Η σωτηρία δε μπορεί να ζητά να βοηθήσει τον Υιό του Θεού να είναι πιο άδικος από ό,τι ο ίδιος  έχει επιδιώξει. Εάν τα θαύματα, το δώρο του Αγίου Πνεύματος, δίδονταν ειδικά σε μια επιλεγμένη και ιδιαίτερη ομάδα, και παρακρατούνταν από άλλους ως λιγότερο άξιοι, τότε το Άγιο Πνεύμα είναι σύμμαχος της ιδιαιτερότητας. Αυτό δεν φέρνει μάρτυρες για κάτι που δεν μπορεί να αντιληφθεί. Και ο κάθε ένας δικαιούται εξίσου τα δώρα Του της θεραπεία, της λύτρωσης και της ειρήνης. Όταν δίνεις ένα πρόβλημα στο Άγιο Πνεύμα για να το λύσει για λογαριασμό σου σημαίνει ότι θέλεις να λυθεί. Όταν το κρατάς για τον εαυτό σου για να το λύσεις χωρίς την βοήθειά Του σημαίνει ότι αποφασίζεις πως πρέπει να παραμείνει χωρίς να λυθεί, διατηρώντας την δύναμη της αδικίας και της επίθεσης που περιέχει. Κανείς δεν μπορεί να είναι άδικος σε σένα, εκτός και εάν έχεις αποφασίσει εσύ πρώτος να είσαι άδικος. Και τότε τα προβλήματα θα αναδύονται για να εμποδίσουν τον δρόμο σου, και η ειρήνη θα διασκορπίζεται από τους ανέμους του μίσους. 
8. Αν δεν θεωρείς  ότι όλοι οι αδελφοί σου έχουν ίσα δικαιώματα στα θαύματα με σένα, δεν θα διεκδικείς το δικαίωμά σου σε αυτά γιατί υπήρξες άδικος με κάποιον που έχει ίσα δικαιώματα με σένα. Αν επιζητάς την άρνηση τότε θα την υποστείς κι εσύ. Αν επιδιώκεις την στέρηση  τότε θα βρεθείς στερημένος. Ένα θαύμα δεν μπορεί ποτέ να ληφθεί  επειδή  κάποιος άλλος δεν μπόρεσε να το λάβει. Μόνο η συγχώρεση προσφέρει θαύματα. Και η άφεση πρέπει να είναι δίκαιη προς όλους.                                                          
9. Τα μικρά προβλήματα που κρατάς και κρύβεις γίνονται οι μυστικές αμαρτίες σου, επειδή δεν επέλεξες να τα αφήσεις να απομακρυνθούν για λογαριασμό σου. Και έτσι συσσωρεύουν σκόνη και αυξάνουν, μέχρι που καλύπτουν όλα όσα αντιλαμβάνεσαι και δεν σε αφήνουν να είσαι δίκαιος με κανέναν. Πιστεύεις ότι δεν έχεις ούτε ένα δικαίωμα. Και η πίκρα, με την εκδίκηση δικαιολογημένη και το έλεος χαμένο, σε καταδικάζει σαν ανάξιο συγχώρεσης. Αυτοί που δεν έχουν συγχωρεθεί δεν έχουν κανένα έλεος για κανέναν άλλον. Γι αυτό το λόγο η μοναδική σου ευθύνη πρέπει να είναι η αποδοχή της συγχώρεσης για τον εαυτό σου.                                                                                                                                           
10. Το θαύμα που λαμβάνεις, το δίνεις. Το κάθε ένα γίνεται η απεικόνιση του νόμου στον οποίο στηρίζεται η σωτηρία· ότι δηλαδή  η δικαιοσύνη πρέπει να ισχύει για όλους, αν είναι κάποιος να θεραπευτεί. Κανείς δεν μπορεί να χάνει, και όλοι ωφελούνται. Κάθε θαύμα είναι ένα παράδειγμα του τι μπορεί να καταφέρει η δικαιοσύνη όταν προσφέρεται στον καθένα εξίσου. Λαμβάνεται και δίδεται ισότιμα. Είναι η επίγνωση ότι το να δίδεις και να λαμβάνεις είναι το ίδιο. Επειδή δεν κάνει τα όμοια διαφορετικά, δεν βλέπει διαφορές εκεί όπου δεν υπάρχουν. Και έτσι είναι το ίδιο για τον καθένα, γιατί δεν βλέπει διαφορές σε αυτούς. Η προσφορά του είναι καθολική, και διδάσκει μόνο ένα μήνυμα:
Ό,τι  ανήκει στο Θεό ανήκει στον καθένα, και το δικαιούται.

 

 

 


 ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΙΝΤΕΑ

 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΛΛΥ ΠΑΛΑΝΤΖΙΔΟΥ

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

IO CHE AMO SOLO TE