Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26 Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ





26-9-6. Το πιο άγιο από όλα τα μέρη πάνω στη γη είναι εκείνο όπου κάποιο αρχαίο μίσος έχει γίνει τωρινή αγάπη.
Κεφάλαιο 26
Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ
I. Η «Θυσία» της Ενότητας
1. Στην «δυναμική» της επίθεσης η  θυσία είναι η ιδέα κλειδί. Είναι ο άξονας επάνω στον οποίο όλοι οι συμβιβασμοί, όλες οι απελπισμένες προσπάθειες να κλείσεις κάποια συμφωνία, και όλες οι συγκρούσεις επιτυγχάνουν μια φαινομενική ισορροπία. Είναι το σύμβολο του κεντρικού θέματος ότι κάποιος πρέπει να χάσει. Η εστίασή αυτής της ιδέας στο σώμα είναι φανερή, γιατί πάντοτε είναι μια προσπάθεια να περιορίσει την απώλεια. Το σώμα το ίδιο είναι μια θυσία·  μια  εγκατάλειψη της δύναμης για να εξοικονομήσεις μόνο λίγη για τον εαυτό σου. Το να βλέπεις έναν αδελφό σε ένα άλλο σώμα, διαχωρισμένο από το δικό σου, είναι η έκφραση της επιθυμίας να βλέπεις ένα μικρό μέρος του και να θυσιάζεις τα υπόλοιπα. Κοίταξε τον κόσμο, και δεν θα δεις τίποτα που να συνδέεται  σε τίποτα άλλο εκτός  από τον εαυτό του. Όλες οι φαινομενικές οντότητες μπορούν να έλθουν λίγο πιο κοντά, ή να πάνε λίγο πιο μακριά, αλλά δεν μπορούν να ενωθούν.                                                                                                         
2. Ο κόσμος που βλέπεις είναι βασισμένος στην «θυσία» της ενότητας. Είναι μια εικόνα ολοκληρωτικού διχασμού και καθολικής απουσίας ενότητας. Γύρω από κάθε οντότητα είναι χτισμένος ένας τοίχος που μοιάζει τόσο  συμπαγής που ό,τι είναι μέσα φαίνεται σαν να μην έχει πρόσβαση προς τα έξω, και ό,τι είναι έξω ποτέ δεν μπορεί να φτάσει και να ενωθεί με αυτό που είναι αποκλεισμένο μέσα στον τοίχο. Κάθε κομμάτι πρέπει να θυσιάσει το άλλο, για να διατηρηθεί ολόκληρο. Γιατί εάν ενώνονταν το καθένα θα έχανε την ταυτότητα του, ενώ με το διαχωρισμό τους οι εαυτοί τους διατηρούνται.    
3. Το μικρό κομμάτι που το σώμα περιφράσσει γίνεται ο εαυτός, που διατηρείται μέσω της θυσίας όλων των άλλων. Και όλα τα υπόλοιπα πρέπει να χάσουν αυτό το μικρό κομμάτι, παραμένοντας ανολοκλήρωτα για να διατηρηθεί άθικτη η ταυτότητα του. Μέσα σε  αυτή την αντίληψη για τον εαυτό σου η απώλεια του σώματος πράγματι θα ήταν μια θυσία. Γιατί η θέαση των σωμάτων γίνεται το σημάδι ότι η θυσία περιορίζεται, και ότι κάτι εξακολουθεί να παραμένει μόνο για σένα. Και για να ανήκει αυτό το λίγο σε σένα έχουν τεθεί περιορισμοί στα πάντα έξω, ακριβώς όπως σε οτιδήποτε  νομίζεις ότι είναι δικό σου. Γιατί το να δίνεις και να λαμβάνεις είναι το ίδιο. Και το να αποδέχεσαι τους περιορισμούς ενός σώματος σημαίνει πως  επιβάλλεις αυτούς τους περιορισμούς στον κάθε αδελφό που βλέπεις. Γιατί πρέπει να τον βλέπεις όπως βλέπεις τον εαυτό σου.
4. Το σώμα είναι μια απώλεια, και μπορεί να γίνει θυσία. Και όσο εσύ βλέπεις τον αδελφό σου σαν σώμα, χωριστά από εσένα και απομονωμένο στο κελί του, απαιτείς θυσίες από αυτόν και από σένα. Τι μεγαλύτερη θυσία θα μπορούσε να απαιτηθεί από το να αντιλαμβάνεται ο Υιός του Θεού τον εαυτό του χωρίς τον Πατέρα του; Και ο Πατέρας του να είναι χωρίς τον Υιό Του; Ωστόσο κάθε θυσία απαιτεί αυτοί να είναι διαχωρισμένοι και χωρίς ο ένας τον άλλο. Η ενθύμηση του Θεού δεν γίνεται δεκτή εάν ζητείται κάποια θυσία από τον οποιονδήποτε. Ποιος μάρτυρας της Ενότητας του Υιού του Θεού μπορεί να φανεί μέσα σε έναν κόσμο με διαχωρισμένα σώματα, όσο και αν μαρτυρεί για την αλήθεια; Αυτός είναι αόρατος σε έναν τέτοιο κόσμο. Ούτε μπορεί το τραγούδι του της ενότητας και της αγάπης να ακουστεί καθόλου. Ωστόσο του έχει δοθεί να κάνει τον κόσμο να υποχωρήσει μπροστά στο τραγούδι του, και η θέαση του να αντικαταστήσει τα μάτια του σώματος .  
5. Εκείνοι που θέλουν να δουν τους μάρτυρες της αλήθειας αντί της ψευδαίσθησης απλά ζητούν να μπορέσουν να δουν έναν σκοπό στον κόσμο που να του δίνει νόημα και λογική. Χωρίς την ιδιαίτερη  λειτουργία σου αυτός ο κόσμος δεν έχει κανένα νόημα για σένα. Ωστόσο μπορεί να γίνει ένα θησαυροφυλάκιο τόσο πλούσιο και απεριόριστο όσο ο ίδιος ο Ουρανός. Δεν περνά ούτε  μια στιγμή εδώ που να μην μπορείς να δεις  την αγιότητα του αδελφού σου, ώστε να μπορεί να προστεθεί ένα απεριόριστο απόθεμα στο κάθε ισχνό κομματάκι και ελάχιστο ψίχουλο ευτυχίας που εσύ δίνεις στον εαυτό σου. 
6. Μπορείς να πάψεις να βλέπεις την ενότητα, αλλά δεν μπορείς να θυσιάσεις την πραγματικότητά της. Ούτε μπορείς να χάσεις αυτό που θα θυσίαζες, και ούτε να εμποδίσεις το Άγιο Πνεύμα από το έργο του να σου δείξει ότι αυτό δεν έχει χαθεί. Άκουσε λοιπόν, το τραγούδι που τραγουδάει ο αδελφός σου  για σένα, άφησε τον κόσμο να υποχωρήσει, και πάρε το υπόλοιπο που η μαρτυρία του προσφέρει στο όνομα της ειρήνης. Αλλά μην τον κρίνεις, γιατί δεν θα ακούσεις το τραγούδι της ελευθερίας για τον εαυτό σου, ούτε θα δεις τι του έχει δοθεί για να προσφέρει την μαρτυρία του, ώστε να μπορέσεις να το δεις και να χαρείς μαζί του.  Μην κάνεις την αγιότητά του θυσία στην πίστη σου στην αμαρτία. Θυσιάζεις την αθωότητά σου μαζί με την δική του, και πεθαίνεις κάθε φορά που βλέπεις σε αυτόν μια αμαρτία που αξίζει τον θάνατο.
7.   Ωστόσο κάθε στιγμή μπορείς να ξαναγεννηθείς, και να σου δοθεί ζωή ξανά. Η αγιότητά του δίνει ζωή σε σένα, που δεν μπορείς να πεθάνεις επειδή η αθωότητά του είναι γνωστή στον Θεό· και δεν μπορεί να θυσιαστεί από εσένα περισσότερο  από ό,τι το φως μέσα σου μπορεί να εξαλειφθεί επειδή αυτός δεν το βλέπει. Εσύ που θα θυσίαζες τη ζωή, και θα έκανες τα μάτια σου και τα αφτιά σου μάρτυρες του θανάτου του Θεού και του Υιού Του, μην νομίζεις ότι έχεις τη δύναμη να Τους κάνεις αυτό που ο Θεός δεν θέλει Αυτοί να είναι. Στον Ουρανό, ο Υιός του Θεού δεν είναι φυλακισμένος σε ένα σώμα, ούτε θυσιάζεται στην μοναξιά για να αμαρτάνει. Και όπως είναι στον Ουρανό, έτσι πρέπει να είναι αιώνια, και παντού. Αυτός είναι ο ίδιος παντοτινά. Αναγεννημένος κάθε στιγμή, άθικτος από τον χρόνο, και πολύ πιο πέρα από κάθε θυσία ζωής ή θανάτου. Γιατί δεν έφτιαξε κανένα από τα δυο, και μόνο το ένα του δόθηκε από Εκείνον ο Οποίος γνωρίζει ότι τα δώρα Του ποτέ δεν μπορούν να υποστούν  θυσία και απώλεια
8. Η δικαιοσύνη Του Θεού αναπαύεται απαλά πάνω στον Υιό Του, και τον κρατάει ασφαλή από όλες τις αδικίες που ο κόσμος θα ήθελε να θέσει επάνω του. Γίνεται να μπορείς εσύ να κάνεις τις αμαρτίες του πραγματικότητα, και να θυσιάσεις το Θέλημα του Πατέρα του γι αυτόν; Μην τον καταδικάζεις βλέποντάς τον μέσα στην άθλια φυλακή στην οποία αυτός βλέπει τον εαυτό του. Είναι η ιδιαίτερη λειτουργία σου να εξασφαλίσεις ότι η πόρτα θα είναι ανοιχτή, ώστε να μπορέσει να έλθει αυτός και να σε φωτίσει, και να σου δώσει πίσω το δώρο της ελευθερίας που πήρε από σένα. Τι άλλο είναι η ιδιαίτερη λειτουργία του Αγίου Πνεύματος παρά η απελευθέρωση του άγιου Υιού του Θεού από την φυλακή που αυτός έφτιαξε για να κρατήσει τον εαυτό του μακριά από την δικαιοσύνη; Θα μπορούσε η λειτουργία σου να είναι ένα έργο  διαχωρισμένο από Το  Δικό Του;
II. Πολλές Μορφές· Μία Διόρθωση
1. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις τους λόγους που δεν ζητάς από το Άγιο Πνεύμα να λύσει όλα τα προβλήματα για σένα. Αυτό δεν έχει μεγαλύτερη δυσκολία στο να λύσει κάποια από κάποια άλλα. Κάθε πρόβλημα είναι το ίδιο για Αυτό, επειδή το κάθε ένα λύνεται με ακριβώς τον ίδιο τρόπο και μέσα από την ίδια προσέγγιση. Οι όψεις που χρειάζονται λύση δεν αλλάζουν, όποια μορφή κι αν φανεί ότι παίρνει το πρόβλημα. Ένα πρόβλημα μπορεί να παρουσιαστεί σε πολλές μορφές, και αυτό θα γίνεται όσο καιρό το πρόβλημα διαρκεί. Δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό να επιχειρήσει να το λύσει σε κάποια ιδιαίτερη μορφή. Θα επανέρχεται και μετά θα επανέλθει ξανά πολλές φορές, μέχρι να έχει απαντηθεί για πάντα και να μην αναδυθεί ξανά με καμιά μορφή. Και μόνο τότε απελευθερώνεσαι από αυτό. 
2. Το Άγιο Πνεύμα σου προσφέρει απελευθέρωση από κάθε πρόβλημα που νομίζεις ότι έχεις. Είναι όλα το ίδιο για Αυτό επειδή το καθένα, ασχέτως της μορφής που φαίνεται να παίρνει, είναι μια απαίτηση κάποιος να υποστεί απώλεια και να κάνει μια θυσία για να μπορέσεις εσύ να επωφεληθείς. Και όταν η κατάσταση αντιμετωπιστεί έτσι που κανείς δεν έχει απώλεια το πρόβλημα φεύγει, επειδή ήταν ένα σφάλμα στην αντίληψη που τώρα έχει διορθωθεί. Για το Άγιο Πνεύμα δεν είναι δυσκολότερο να  φέρει ένα λάθος στην αλήθεια από ότι ένα άλλο. Γιατί υπάρχει μόνο ένα λάθος·  η όλη ιδέα ότι η απώλεια είναι δυνατή, και ότι θα μπορούσε να καταλήξει σε κέρδος για τον οποιονδήποτε. Εάν αυτό ήταν αλήθεια, τότε ο Θεός θα ήταν άδικος·  η αμαρτία θα ήταν δυνατή, η επίθεση δικαιολογημένη και η εκδίκηση δίκαιη.     
3. Αυτό το ένα λάθος, σε οποιαδήποτε μορφή, έχει μία διόρθωση. Δεν υπάρχει απώλεια· το να νομίζεις ότι υπάρχει, είναι ένα λάθος. Δεν έχεις κανένα πρόβλημα, παρόλο που νομίζεις ότι έχεις. Αλλά ωστόσο δε θα μπορούσες να σκέφτεσαι έτσι εάν τα έβλεπες να εξαφανίζονται το ένα μετά το άλλο, ασχέτως του μεγέθους τους, της πολυπλοκότητας, του τόπου και του χρόνου, ή όποιας ιδιότητας αντιλαμβάνεσαι ότι κάνει το καθένα να φαίνεται διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Μη νομίζεις ότι οι περιορισμοί που επιβάλλεις σε αυτά που βλέπεις μπορούν να περιορίσουν τον Θεό με κανένα τρόπο.
4. Το θαύμα της δικαιοσύνης μπορεί να διορθώσει όλα τα σφάλματα.  Κάθε πρόβλημα είναι ένα σφάλμα. Κάνει μια αδικία στον Υιό του Θεού, επομένως δεν είναι αληθινό. Το Άγιο Πνεύμα δεν αξιολογεί τις αδικίες ως μεγάλες ή μικρές, περισσότερες ή λιγότερες. Δεν έχουν ιδιότητες για το Άγιο Πνεύμα. Είναι λάθη από τα οποία ο Υιός του Θεού υποφέρει, χωρίς να χρειάζεται. Και έτσι Αυτό αφαιρεί τα αγκάθια και τα καρφιά. Δεν σταματά για να κρίνει εάν η πληγή είναι μεγάλη ή μικρή. Δεν κάνει παρά μία μόνο κρίση· ότι είναι άδικο να πληγώνεται ο Υιός του Θεού και επομένως δεν συμβαίνει.                                                                                                
5. Εσύ που πιστεύεις ότι είναι ασφαλές να δώσεις μόνο μερικά λάθη για να διορθωθούν ενώ κρατάς τα άλλα για τον εαυτό σου, να θυμάσαι αυτό:  Η δικαιοσύνη είναι ολική. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως μερική δικαιοσύνη. Εάν ο Υιός του Θεού είναι ένοχος τότε είναι καταδικασμένος, και δεν αξίζει έλεος από τον Θεό της δικαιοσύνης. Αλλά μη ζητάς από το Θεό να τον τιμωρήσει επειδή εσύ τον βρίσκεις ένοχο και θα ήθελες να πεθάνει. Ο Θεός σου προσφέρει τα μέσα να δεις την αθωότητά του. Θα ήταν δίκαιο να τον τιμωρήσεις επειδή εσύ δεν θέλεις να κοιτάξεις και να δεις τι υπάρχει εκεί; Κάθε φορά που κρατάς ένα πρόβλημα για τον εαυτό σου για να το λύσεις μόνος σου, ή κρίνεις ότι είναι κάποιο που δεν έχει λύση, το έχεις κάνει μεγάλο, και πέρα από κάθε ελπίδα θεραπείας. Αρνείσαι ότι το θαύμα της δικαιοσύνης μπορεί να είναι δίκαιο.  
6.   Αν ο Θεός είναι δίκαιος, τότε δεν μπορεί να υπάρχουν προβλήματα που η δικαιοσύνη δεν μπορεί να λύσει. Αλλά εσύ πιστεύεις ότι μερικές αδικίες είναι δίκαιες και καλές, και απαραίτητες για να διατηρήσεις τον εαυτό σου. Είναι αυτά τα προβλήματα που νομίζεις ότι είναι μεγάλα και δεν μπορούν να επιλυθούν. Γιατί υπάρχουν εκείνοι που θέλεις να υποστούν απώλεια, και δεν υπάρχει κανένας που να επιθυμείς να διαφυλαχτεί εντελώς από την θυσία.   Αναλογίσου  για μια ακόμα φορά την ιδιαίτερη λειτουργία σου. Σου δίδεται κάποιος για να δεις σε αυτόν την τέλεια αθωότητά  του. Κι εσύ δεν θα ζητήσεις καμία θυσία από αυτόν επειδή δεν θα μπορούσες να θέλεις να υποστεί κάποια απώλεια. Το θαύμα της δικαιοσύνης που προσκαλείς θα έρθει σε σένα το ίδιο βέβαια όπως και σε αυτόν. Το  Άγιο Πνεύμα δεν θα είναι ικανοποιημένο μέχρι όλοι να το λάβουν. Γιατί αυτό που δίνεις στο Άγιο Πνεύμα ανήκει σε όλους, και δίνοντάς το Αυτό μπορεί να εξασφαλίσει ότι ο κάθε ένας το λαμβάνει εξ ίσου.
7.   Σκέψου, λοιπόν, πόσο μεγάλη θα είναι η δική σου απελευθέρωση όταν θα είσαι πρόθυμος να δεχτείς διόρθωση για όλα τα προβλήματά σου. Δεν θα κρατήσεις ούτε ένα, γιατί δεν θα θέλεις τον πόνο σε καμιά μορφή. Και θα δεις κάθε μικρή πληγή να διαλύεται μπροστά στην τρυφερή ματιά του Αγίου Πνεύματος. Γιατί όλα αυτά είναι μικρά στα μάτια Του, και δεν αξίζουν τίποτε παραπάνω από ένα μικρό στεναγμό πριν να  εξαφανιστούν, και να καταργηθούν μια για πάντα στην λησμονιά. Αυτό που κάποτε φαινόταν σαν ιδιαίτερο πρόβλημα, ένα λάθος χωρίς θεραπεία, ή μια οδύνη χωρίς γιατρειά, έχει μεταμορφωθεί σε παγκόσμια ευλογία. Η θυσία έχει εξαφανιστεί. Και στην θέση της μπορεί η Αγάπη του Θεού να επιστρέψει στην μνήμη, και να διασκορπίσει με την λάμψη της κάθε μνήμη θυσίας και απώλειας. 
8. Δεν μπορείς να θυμηθείς τον Θεό μέχρι να αγαπήσεις την δικαιοσύνη αντί για τον φόβο. Αυτός δεν μπορεί να είναι άδικος σε κανέναν και σε τίποτα, επειδή γνωρίζει ότι όλα όσα υπάρχουν ανήκουν σε Αυτόν, και θα είναι για πάντα όπως Αυτός τα δημιούργησε. Τίποτα από όσα αγαπά δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο εκτός από αθώο και πέρα από επίθεση. Η ιδιαίτερη λειτουργία σου ανοίγει διάπλατα τη πόρτα πέρα από την οποία βρίσκεται η ενθύμηση της Αγάπης Του τελείως άθικτη και αμόλυντη. Και το μόνο που χρειάζεται να κάνεις δεν είναι παρά να επιθυμείς να σου δοθεί ο Ουρανός αντί της κόλασης, και κάθε μάνταλο και εμπόδιο που φαίνεται ότι κρατά την πόρτα με ασφάλεια αμπαρωμένη και σφραγισμένη απλά θα καταρρεύσει και θα εξαφανιστεί. Γιατί δεν είναι το Θέλημα του Πατέρα σου να προσφέρεις ή να λαμβάνεις λιγότερα από ό,τι Εκείνος έδωσε, όταν σε δημιούργησε με τέλεια αγάπη.



III. Το  Μεταίχμιο
1. Η περιπλοκότητα δεν είναι του Θεού. Πώς θα μπορούσε να είναι, όταν όλα όσα γνωρίζει Εκείνος είναι Ένα; Γνωρίζει μια δημιουργία, μια πραγματικότητα, μια αλήθεια και μόνο έναν Υιό. Τίποτα δεν συγκρούεται με την ενότητα. Πώς,  λοιπόν, θα μπορούσε να υπάρχει περιπλοκότητα σε Αυτόν; Τι υπάρχει για να αποφασίσει; Γιατί η σύγκρουση είναι που κάνει την επιλογή δυνατή. Η αλήθεια είναι απλή·  είναι μία, χωρίς αντίθετο. Και πώς θα μπορούσε να εισέλθει διαμάχη στην απλή της παρουσία, και να μεταφέρει την περιπλοκότητα εκεί όπου βρίσκεται η ενότητα; Η αλήθεια δεν παίρνει αποφάσεις, γιατί δεν υπάρχει τίποτα ανάμεσα στα οποία να αποφασίσει.  Και μόνο εάν υπήρχε θα μπορούσε η επιλογή να είναι ένα απαραίτητο βήμα στην πρόοδο προς την ενότητα. Αυτό που είναι τα πάντα δεν αφήνει χώρο για τίποτα άλλο. Ωστόσο η σπουδαιότητα αυτής της σημασίας  είναι πέρα από τις βλέψεις αυτής της διδασκαλίας. Ούτε είναι απαραίτητο να επιμείνουμε σε κάτι που δεν μπορεί να γίνει άμεσα κατανοητό.  
2. Υπάρχει ένας ενδιάμεσος χώρος σκέψης που βρίσκεται μεταξύ αυτού του κόσμου και του Ουρανού. Δεν είναι τοποθεσία, και όταν τον  φτάσεις είναι πέρα από τον χρόνο. Εδώ είναι το μέρος συνάντησης όπου οι σκέψεις συγκεντρώνονται·  όπου οι συγκρουόμενες αξίες συναντιούνται και όλες οι ψευδαισθήσεις τοποθετούνται δίπλα στην αλήθεια, και κρίνονται ότι είναι αναληθείς. Αυτό το μεταίχμιο είναι ακριβώς πέρα από τη πύλη του Ουρανού. Εδώ κάθε σκέψη εξαγνίζεται και γίνεται εντελώς απλή. Εδώ δεν αποδέχεσαι την αμαρτία, και στην θέση της λαμβάνεις τα πάντα.
3. Αυτό είναι το τέλος του ταξιδιού. Έχουμε αναφερθεί σε αυτό ως ο πραγματικός κόσμος. Αλλά ωστόσο υπάρχει μια αντίθεση εδώ, στο ότι οι λέξεις υπονοούν μια περιορισμένη πραγματικότητα, μια μερική αλήθεια, ένα τμήμα του σύμπαντος που έγινε αληθινό. Αυτό συμβαίνει επειδή η γνώση δεν επιτίθεται στην αντίληψη. Συναντώνται, και μόνο η μία συνεχίζει πέρα από την πύλη όπου είναι η ενότητα. Η σωτηρία είναι ένα μεταίχμιο όπου ο χώρος και ο χρόνος και η επιλογή εξακολουθούν να έχουν νόημα, όμως μπορείς να δεις ότι είναι προσωρινά, εκτός τόπου, και ότι όλες οι επιλογές έχουν ήδη γίνει.                                                                                                                                                                                  
4. Τίποτα από όσα πιστεύει ο Υιός του Θεού δεν μπορεί να καταστραφεί. Αλλά αυτό που είναι η αλήθεια γι αυτόν πρέπει να οδηγηθεί στην τελευταία σύγκριση που θα κάνει ποτέ·  στην τελευταία δυνατή αξιολόγηση, στην τελική  κρίση γι αυτό τον κόσμο. Είναι η κρίση της αλήθειας επάνω στην ψευδαίσθηση, της γνώσης επάνω στην αντίληψη: «Δεν έχει νόημα, και δεν υπάρχει.» Αυτή δεν είναι δική σου απόφασή. Είναι μόνο μια απλή δήλωση ενός απλού γεγονότος. Αλλά σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχουν απλά γεγονότα, επειδή παραμένει ασαφές το τί είναι όμοιο και το τί είναι διαφορετικό. Το μόνο που έχει ουσία  για να πάρεις μια απόφαση είναι αυτή η διάκριση. Κι εδώ βρίσκεται η διαφορά των δυο κόσμων. Σε αυτόν, η επιλογή έχει καταστεί αδύνατη. Στον πραγματικό κόσμο η επιλογή είναι απλοποιημένη.
5.  Η σωτηρία σταματάει ακριβώς πριν τον Ουρανό, γιατί μόνο η αντίληψη χρειάζεται σωτηρία. Ο Ουρανός ποτέ δεν χάθηκε, κι έτσι δεν χρειάζεται να σωθεί. Ωστόσο ποιος μπορεί να επιλέξει μεταξύ της επιθυμίας για τον Ουρανό και της επιθυμίας για την κόλαση εκτός κι αν αναγνωρίζει ότι αυτά τα δύο δεν είναι το ίδιο; Αυτή η διαφορά είναι ο μαθησιακός στόχος που έχει τεθεί σε αυτά τα μαθήματα. Δεν θα πάνε πέρα από αυτό τον στόχο. Ο μόνος σκοπός τους είναι να διδάξουν τι είναι όμοιο και τι είναι διαφορετικό, αφήνοντας χώρο για να γίνει η μόνη επιλογή που μπορεί να γίνει.
6. Δεν υπάρχει βάση για επιλογή σε αυτό τον σύνθετο και υπέρ-περίπλοκο κόσμο. Γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει τι είναι όμοιο, και φαίνεται να επιλέγει εκεί που δεν υπάρχει πραγματικά επιλογή. Ο πραγματικός κόσμος είναι η περιοχή της  επιλογής που έγινε πραγματικότητα, όχι στο αποτέλεσμα, αλλά στην αντίληψη των εναλλακτικών για επιλογή. Το ότι υπάρχει επιλογή είναι ψευδαίσθηση. Ωστόσο μέσα σε αυτή την ψευδαίσθηση βρίσκεται η κατάργηση κάθε ψευδαίσθησης, χωρίς να εξαιρείται και η ίδια.  
7. Δεν είναι και αυτή  όπως η ιδιαίτερη λειτουργία σου, όπου ο διαχωρισμός καταργείται αλλάζοντας τον σκοπό αυτού που κάποτε ήταν η ιδιαιτερότητα, και τώρα είναι η ένωση; Όλες οι ψευδαισθήσεις δεν είναι παρά μία. Και στην αναγνώριση αυτού βρίσκεται η ικανότητα να εγκαταλείψεις όλες τις προσπάθειες επιλογής ανάμεσά τους, και να τις κάνεις διαφορετικές. Πόσο απλή είναι η επιλογή μεταξύ δυο πραγμάτων τόσο ξεκάθαρα διαφορετικών. Δεν υπάρχει καμιά σύγκρουση εδώ. Καμία θυσία δεν είναι δυνατή στην παραίτηση από μια ψευδαίσθηση σαν αυτή. Εκεί όπου η πραγματικότητα έχει αποχωρήσει από αυτό που ποτέ δεν ήταν αληθινό, μπορεί να είναι δύσκολο να εγκαταλείψεις, και να διαλέξεις αυτό που πρέπει να είναι αληθινό;




IV. Εκεί από Όπου Έφυγε η Αμαρτία.
1. Η συγχώρεση είναι το ισοδύναμο της Ουράνιας δικαιοσύνης σε αυτόν τον κόσμο. Μεταφράζει τον κόσμο της αμαρτίας σε έναν απλό κόσμο, όπου η δικαιοσύνη μπορεί να αντανακλάται πέρα από την πύλη πίσω από την οποία βρίσκεται το απεριόριστο. Τίποτα δεν θα μπορούσε να χρειάζεται συγχώρεση στην απεριόριστη αγάπη. Και αυτό που στον κόσμο είναι φιλανθρωπία δίνει την θέση του  στην απλή δικαιοσύνη όταν περνά την  πύλη που οδηγεί στον Ουρανό. Κανείς δεν συγχωρεί εάν δεν έχει πιστέψει στην αμαρτία, και εξακολουθεί να πιστεύει ότι έχει πολλά ακόμα να του συγχωρεθούν. Έτσι η συγχώρεση γίνεται το μέσον με το οποίο μαθαίνει ότι δεν έχει κάνει τίποτα για να συγχωρέσει. Η συγχώρεση πάντοτε βασίζεται επάνω σε αυτόν που την προσφέρει, μέχρι ο ίδιος να δει ότι δεν την χρειάζεται πια. Και με αυτό τον τρόπο επιστρέφει στη πραγματική του λειτουργία της δημιουργίας, την οποία η συγχώρεσή του του προσφέρει ξανά.  
2. Η συγχώρεση μετατρέπει τον κόσμο της αμαρτίας σε έναν κόσμο δόξας, πανέμορφο να τον βλέπεις. Κάθε λουλούδι λάμπει στο φως, και κάθε πουλί τραγουδάει για τη χαρά του Ουρανού. Δεν υπάρχει λύπη και δεν υπάρχει χωρισμός εδώ, γιατί τα πάντα είναι εντελώς συγχωρεμένα. Και ό,τι έχει συγχωρεθεί πρέπει να ενωθεί, γιατί τίποτα δεν στέκεται ανάμεσά τους για να τα κρατάει διαχωρισμένα και χώρια. Οι αναμάρτητοι αντιλαμβάνονται ότι είναι ένα, γιατί τίποτα δεν στέκεται ανάμεσά τους για να αφήσει τον άλλο έξω από αυτή την ενότητα. Και στο χώρο που η αμαρτία άφησε κενό αυτοί ενώνονται σαν ένας, και με χαρά αναγνωρίζουν ότι αυτό που είναι μέρος τους δεν είναι ξέχωρο και διαχωρισμένο. 
3.  Ο άγιος τόπος πάνω στο οποίο βρίσκεσαι δεν είναι παρά ο χώρος από όπου η αμαρτία έχει φύγει. Και εδώ βλέπεις το πρόσωπο του Χριστού, ανερχόμενο στην θέση της. Ποιος θα μπορούσε να δει το πρόσωπο του Χριστού και να μην θυμηθεί τον Πατέρα Του όπως Αυτός πράγματι είναι; Ποιος θα μπορούσε να φοβάται την αγάπη, και να στέκεται επάνω στο έδαφος όπου η αμαρτία άφησε χώρο για τον βωμό του Ουρανού να αναδυθεί και να ανυψωθεί πολύ πιο πάνω από τον κόσμο, και να φτάσει πέρα από το σύμπαν για να αγγίξει την καρδιά όλης της δημιουργίας; Τι άλλο είναι ο Ουρανός εκτός από ένα τραγούδι ευγνωμοσύνης και αγάπης και εξύμνησης όλων όσων δημιουργήθηκαν προς την Πηγή της δημιουργίας τους; Ο πιο άγιος βωμός υψώνεται εκεί όπου κάποτε πίστευες ότι υπήρχε η αμαρτία. Και εδώ έρχεται κάθε Ουράνιο φως, για να αναζωπυρωθεί και η χαρά του να αυξηθεί. Γιατί εδώ αυτό που ήταν χαμένο αποκαθίσταται σε αυτά, και όλη η ακτινοβολία τους ολοκληρώνεται και πάλι.
4. Η συγχώρεση δεν φέρνει κανένα μικρό θαύμα για να το αποθέσει μπροστά από την πύλη του Ουρανού. Εδώ ο Υιός του Θεού ο Ίδιος έρχεται για να λάβει κάθε δώρο που τον φέρνει πιο κοντά στο σπίτι του. Ούτε ένα δεν χάνεται, και κανένα δεν θεωρείται πολυτιμότερο από κάποιο άλλο. Το κάθε ένα του υπενθυμίζει την Αγάπη του Πατέρα του με την ίδια βεβαιότητα όπως και τα άλλα. Και το καθένα τον διδάσκει ότι αυτό που φοβόταν το αγαπά περισσότερο. Τι άλλο εκτός από ένα θαύμα θα μπορούσε να μεταβάλλει το νου του, έτσι που να καταλάβει ότι την αγάπη δεν μπορεί να την φοβάται; Ποιο άλλο θαύμα υπάρχει εκτός από αυτό; Και τι άλλο χρειάζεται να υπάρχει για να κάνει την απόσταση μεταξύ σας να εξαφανιστεί;                                        
5. Εκεί που κάποτε αντιλαμβανόσουν την αμαρτία θα ανατείλει ένας κόσμος που θα γίνει ο βωμός της αλήθειας, όπου  εσύ θα ενωθείς με τα φώτα του Ουρανού, και θα τραγουδήσεις το τραγούδι τους της ευγνωμοσύνης και της δόξας. Και καθώς θα έρχονται προς εσένα για να ολοκληρωθούν, έτσι κι εσύ θα πηγαίνεις μαζί τους. Γιατί κανένας δεν ακούει το τραγούδι του Ουρανού παραμένοντας χωρίς φωνή που να προσθέτει την δύναμή της στο τραγούδι, και να το κάνει ακόμα πιο γλυκό. Και ο καθένας συμμετέχει τραγουδώντας στον βωμό που αναδύθηκε μέσα στο μικρό σημείο που η αμαρτία διακήρυσσε ότι ήταν δικό της. Και αυτό που ήταν ελάχιστο  μεγάλωσε και έγινε ένα τραγούδι τόσο μεγαλειώδες με το οποίο το σύμπαν ενώθηκε με μια μόνο φωνή.  
6. Αυτό το μικροσκοπικό σημείο αμαρτίας που στέκεται ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου εξακολουθεί να εμποδίζει το χαρμόσυνο άνοιγμα της πύλης του Ουρανού. Πόσο μικρό είναι το εμπόδιο  που κρατά τον πλούτο του Ουρανού μακριά από εσένα. Και πόσο μεγάλη θα είναι η χαρά στον Ουρανό όταν ενωθείς με την ισχυρή χορωδία της Αγάπης του Θεού!
V. Το Μικρό Εμπόδιο
1. Ένα μικρό εμπόδιο μπορεί να φαίνεται μεγάλο πραγματικά σε εκείνους που δεν καταλαβαίνουν ότι τα θαύματα είναι όλα το ίδιο. Ωστόσο ο σκοπός αυτών των μαθημάτων είναι να διδάξουν μόνο αυτό. Αυτός είναι ο μόνος σκοπός τους, γιατί μόνο αυτό υπάρχει να μάθεις. Και μπορείς να το μάθεις με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Όλη η μάθηση είναι μια βοήθεια ή ένα εμπόδιο για τη πύλη του Ουρανού. Τίποτα ενδιάμεσο δεν είναι δυνατόν. Υπάρχουν μόνο δυο δάσκαλοι, που δείχνουν σε διαφορετικούς δρόμους. Κι εσύ θα ακολουθήσεις τον δρόμο που οδηγεί ο δάσκαλος που έχεις επιλέξει. Υπάρχουν μόνο δυο κατευθύνσεις που μπορείς να πάρεις, όσο ο χρόνος παραμένει και η επιλογή έχει νόημα. Γιατί ποτέ δεν θα γίνει ένας άλλος δρόμος εκτός από τον δρόμο προς τον Ουρανό. Εσύ επιλέγεις να πας ή προς τον Ουρανό, ή μακριά του προς το πουθενά. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να επιλέξεις.
2. Τίποτα ποτέ δεν χάνεται παρά μόνο ο χρόνος, ο οποίος στο τέλος είναι χωρίς νόημα. Γιατί δεν είναι παρά ένα μικρό εμπόδιο στην αιωνιότητα, χωρίς καμία σημασία για τον πραγματικό Δάσκαλο του κόσμου. Ωστόσο αφού εσύ πιστεύεις σε αυτόν, γιατί πρέπει να τον σπαταλάς μη πηγαίνοντας πουθενά, όταν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να φτάσεις έναν στόχο τόσο υψηλό όσο η μάθηση μπορεί να φτάσει; Μη νομίζεις ότι ο δρόμος προς την πύλη του Ουρανού είναι καθόλου δύσκολος. Τίποτα από όσα αναλαμβάνεις με συγκεκριμένο σκοπό, υψηλή αποφασιστικότητα και χαρούμενη εμπιστοσύνη, κρατώντας το χέρι του αδελφού σου και ακολουθώντας το τραγούδι του Ουρανού, δεν είναι δύσκολο να το κάνεις. Αλλά είναι δύσκολο πράγματι να περιπλανιέσαι, μόνος και δυστυχισμένος, σε ένα δρόμο που οδηγεί στο τίποτα και δεν έχει κανέναν σκοπό.  
3. Ο Θεός έδωσε τον Δάσκαλό Του για να αντικαταστήσει αυτόν που έφτιαξες εσύ, όχι για να συγκρουστεί μαζί του. Και αυτό που Εκείνος θέλησε να αντικαταστήσει έχει αντικατασταθεί. Ο χρόνος διήρκεσε μόνο μια στιγμή μέσα στο νου σου, χωρίς καμία επίπτωση πάνω στην αιωνιότητα. Και έτσι όλος ο χρόνος είναι παρελθόν, και το καθετί είναι ακριβώς όπως ήταν πριν φτιαχτεί ο  δρόμος που οδηγεί στο τίποτα. Ο μικρός χτύπος του χρόνου κατά τον οποίο έγινε το πρώτο λάθος, και όλα τα λάθη μέσα σ’ αυτό το μοναδικό λάθος, περιείχε και την Διόρθωση γι αυτό το λάθος, και όλων αυτών που ήλθαν μαζί με το πρώτο. Και μέσα σε εκείνη την μικρή στιγμή ο χρόνος έφυγε, γιατί αυτό ήταν όλο κι όλο που ήταν. Αυτό στο οποίο ό Θεός έδωσε απάντηση έχει απαντηθεί και εξαφανιστεί.
4. Εσένα, που ακόμα πιστεύεις ότι ζεις στο χρόνο και δεν γνωρίζεις ότι έχει φύγει, το Άγιο Πνεύμα εξακολουθεί να σε καθοδηγεί μέσα από τον απειροελάχιστα μικρό και παράλογο λαβύρινθο που ακόμα αντιλαμβάνεσαι μέσα στο χρόνο, αν και αυτός  έχει προ πολλού τελειώσει. Νομίζεις ότι ζεις μέσα σε κάτι που είναι παρελθόν. Κάθε πράγμα που κοιτάς το είδες μόνο για μια στιγμή, πριν από καιρό, πριν η μη πραγματικότητά του υποχωρήσει μπροστά στην αλήθεια. Ούτε μια ψευδαίσθηση δεν εξακολουθεί να παραμένει αναπάντητη στο νου σου. Η αβεβαιότητα μεταφέρθηκε στην βεβαιότητα τόσο καιρό πριν που είναι δύσκολο πραγματικά να την κρατάς μέσα στην καρδιά σου, σαν να ήταν ακόμα μπροστά σου. 
5. Η μικροσκοπική στιγμή που θα κρατούσες και θα έκανες αιώνια, πέρασε στον Ουρανό τόσο γρήγορα που κανείς δεν παρατήρησε ότι είχε έλθει. Αυτό που εξαφανίσθηκε τόσο γρήγορα ώστε δεν μπόρεσε να επηρεάσει την απλή γνώση του Υιού του Θεού δύσκολα μπορεί να εξακολουθεί να είναι εκεί, για να το διαλέξεις να είναι ο δάσκαλός σου. Μόνο στο παρελθόν, --ένα αρχαίο παρελθόν, πολύ σύντομο για να μπορέσει να φτιάξει έναν κόσμο σαν απάντηση στην δημιουργία, --αυτός ο κόσμος φάνηκε να αναδύεται. Τόσο πολύ καιρό πριν, για μια τέτοια μικρή διακοπή του χρόνου, που ούτε  μια νότα από το τραγούδι του Ουρανού δεν χάθηκε. Ωστόσο σε κάθε ασυγχώρητη πράξη ή σκέψη, σε κάθε κρίση και σε κάθε πίστη στην αμαρτία, αυτή η μία στιγμή εξακολουθεί να ανακαλείται, σαν να μπορούσες να την ζήσεις ξανά μέσα στον χρόνο. Κρατάς μια αρχαία ανάμνηση μπροστά στα μάτια σου. Και αυτός που ζει μόνο με τις αναμνήσεις δεν έχει επίγνωση του πού βρίσκεται. 
6. Η συγχώρεση είναι η μεγάλη απελευθέρωση από το χρόνο. Είναι το κλειδί για να μάθεις ότι το παρελθόν έχει φύγει. Η τρέλα δεν μιλάει πια. Δεν υπάρχει άλλος δάσκαλος και κανένας άλλος δρόμος. Γιατί αυτό που έχει καταργηθεί δεν υπάρχει πια. Και ποιος μπορεί να σταθεί σε μια απομακρυσμένη ακτή, και να ονειρεύεται ότι είναι πέρα από τον  ωκεανό, σε ένα χώρο και χρόνο που έχουν  προ πολλού περάσει; Πόσο πραγματικό εμπόδιο μπορεί να γίνει αυτό το όνειρο ως προς το που αυτός πραγματικά βρίσκεται; Γιατί αυτό είναι γεγονός, και δεν αλλάζει όποιο όνειρο κι αν βλέπει. Ωστόσο μπορεί να εξακολουθεί να ονειρεύεται ότι είναι κάπου αλλού, και σε κάποιον άλλο χρόνο. Σε ακραία περίπτωση, μπορεί να πλανάται ότι αυτό είναι αλήθεια, και έτσι να περάσει από την απλή φαντασία στην πεποίθηση και στην τρέλα, εντελώς πεπεισμένος ότι βρίσκεται εκεί που θα ήθελε να είναι.
7.  Είναι αυτό εμπόδιο για το μέρος που στέκεται; Μπορεί μια ηχώ από το παρελθόν που θα μπορούσε να ακούει να είναι γεγονός σχετικά με αυτό που  πράγματι υπάρχει για να ακούσει εκεί που βρίσκεται τώρα; Και πόσο πολύ μπορούν οι δικές του ψευδαισθήσεις για τον χρόνο και το χώρο να επιφέρουν μια αλλαγή  στο μέρος όπου αυτός πράγματι βρίσκεται;  
8. Το ασυγχώρητο είναι μια φωνή που καλεί από ένα παρελθόν που έχει φύγει για πάντα. Και όλα όσα το δείχνουν ως πραγματικό δεν είναι παρά μια επιθυμία αυτό που έχει φύγει να μπορούσε να γίνει πάλι πραγματικό  και να φαίνεται σαν να είναι  εδώ και τώρα, στη θέση αυτού που πραγματικά υπάρχει τώρα εδώ. Είναι αυτό ένα εμπόδιο για την αλήθεια ότι το παρελθόν έχει φύγει, και δεν μπορεί να ξαναγυρίσει σε σένα; Και θα ήθελες να κρατήσεις αυτή τη τρομακτική στιγμή, που ο Ουρανός φάνηκε πως εξαφανίστηκε και ο φόβος του Θεού έγινε σύμβολο του μίσους σου;  
9. Ξέχνα την ώρα του τρόμου που εδώ και πολύ καιρό έχει διορθωθεί και καταργηθεί. Μπορεί η αμαρτία να αντισταθεί το Θέλημα του Θεού; Μπορεί να εξαρτάται από σένα να βλέπεις το παρελθόν και να το τοποθετείς στο παρόν; Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω. Και ό,τι δείχνει τον δρόμο προς το παρελθόν το μόνο που κάνει είναι να σε θέτει σε μια αποστολή της οποίας η εκπλήρωση μπορεί μόνο να είναι μη πραγματική. Αυτή είναι η δικαιοσύνη που ο Γεμάτος Αγάπη Πατέρας σου έχει εξασφαλίσει για σένα. Και από την ίδια σου την αδικία προς τον εαυτό σου σε έχει προστατέψει. Δεν μπορείς να χάσεις τον δρόμο σου επειδή δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο ο δικός Του, και πουθενά δεν μπορείς να πας παρά μόνο προς Αυτόν.   
10. Θα επέτρεπε ο Θεός στον Υιό Του να χαθεί σε ένα δρόμο από τον οποίο πριν από πολύ καιρό πέρασε κάποια ανάμνηση του χρόνου; Αυτή η διδασκαλία σε διδάσκει μόνο αυτό που υπάρχει τώρα. Μια φοβερή στιγμή σε ένα μακρινό παρελθόν, τώρα τέλεια διορθωμένο, δεν έχει καμία σημασία ούτε αξία. Άσε τους νεκρούς και όσους έφυγαν να ξεχαστούν ειρηνικά. Η ανάσταση έχει έλθει να πάρει την θέση της. Και τώρα είσαι μέρος της ανάστασης, όχι του θανάτου. Καμία ψευδαίσθηση από το παρελθόν δεν έχει τη δύναμη να σε κρατήσει σε έναν τόπο θανάτου, μια κρύπτη στην οποία ο Υιός του Θεού εισήλθε για μια στιγμή, για να επανέλθει αμέσως στου Πατέρα του την τέλεια Αγάπη. Και πώς μπορεί αυτός να κρατηθεί με αλυσίδες που έχουν προ πολλού αφαιρεθεί και φύγει από τον νου του παντοτινά;
11. Ο Υιός που δημιούργησε ο Θεός είναι τόσο ελεύθερος όσο τον δημιούργησε Εκείνος. Αυτός αναγεννήθηκε την στιγμή που επέλεξε να πεθάνει αντί να ζήσει. Και δεν θα τον συγχωρέσεις τώρα, που έκανε στο παρελθόν ένα λάθος που ο Θεός δεν το θυμάται, και που δεν υπάρχει; Τώρα πηγαινοέρχεσαι ανάμεσα στο  παρελθόν και στο μέλλον. Μερικές φορές το παρελθόν φαίνεται πραγματικό, σαν να ήταν παρόν. Ακούς φωνές από το παρελθόν και μετά τις αμφισβητείς. Μοιάζεις με κάποιον που εξακολουθεί να έχει παραισθήσεις, αλλά δεν έχει πειστεί γι’ αυτό που αντιλαμβάνεται. Αυτό είναι το μεταίχμιο μεταξύ των κόσμων, η γέφυρα μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος. Εδώ η σκιά του παρελθόντος παραμένει, όμως τώρα πια αναγνωρίζεις ένα αμυδρό φως. Μόλις δεις αυτό το φως δεν μπορείς ποτέ να το ξεχάσεις. Πρέπει να σε τραβήξει από το παρελθόν στο παρόν, εκεί που πραγματικά βρίσκεσαι.
12. Οι φωνές που είναι σκιές δεν αλλάζουν τους νόμους του χρόνου ούτε της αιωνιότητας. Έρχονται από αυτό που είναι παρελθόν και έχει φύγει, και δεν εμποδίζουν την αληθινή ύπαρξη του εδώ και τώρα. Ο πραγματικός κόσμος είναι το δεύτερο μέρος της παραίσθησης ότι ο χρόνος και ο θάνατος είναι πραγματικά, και ότι έχουν ύπαρξη που μπορεί να γίνει αντιληπτή. Αυτή η τρομερή ψευδαίσθηση εξαφανίστηκε την ίδια στιγμή όταν  ο Θεός έδωσε την  Απάντηση Του σ’αυτήν για όλο το χρόνο και για κάθε περίσταση. Και μετά δεν υπήρχε τίποτε πλέον για να βιωθεί.
13.  Κάθε μέρα, και κάθε λεπτό της ημέρας, και κάθε στιγμή σε κάθε λεπτό, ζεις ξανά την μοναδική στιγμή κατά την οποία η ώρα του τρόμου πήρε την θέση της αγάπης. Κι έτσι πεθαίνεις κάθε μέρα για να ξαναζήσεις πάλι, μέχρι να διασχίσεις το χάσμα ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, που δεν είναι καθόλου χάσμα. Τέτοια είναι κάθε ζωή·  ένα φαινομενικό διάλειμμα από την γέννηση στο θάνατο και πάλι στη ζωή, η επανάληψη μιας στιγμής που έχει από καιρό χαθεί και δεν είναι δυνατόν να την ξαναζήσεις. Και όλος ο χρόνος δεν είναι παρά η τρελή πεποίθηση ότι αυτό που έχει τελειώσει βρίσκεται ακόμα εδώ και τώρα. 
14. Συγχώρεσε το παρελθόν και άφησέ το να φύγει, γιατί έχει φύγει. Δεν στέκεσαι πια στο έδαφος που βρίσκεται μεταξύ των κόσμων. Έχεις προχωρήσει, και έχεις φτάσει στον κόσμο που βρίσκεται στην πύλη του Ουρανού. Δεν υπάρχει εμπόδιο στο Θέλημα του Θεού, ούτε καμιά ανάγκη να επαναλάβεις ένα ταξίδι που έχει τελειώσει εδώ και πολύ καιρό. Κοίταξε τρυφερά προς τον αδελφό σου, και δες τον κόσμο στον οποίο η αντίληψη του μίσους σου έχει μεταμορφωθεί σε έναν κόσμο αγάπης.

 

VI. Ο Φίλος Που Έχει Ορισθεί.
1. Οτιδήποτε σε αυτό τον κόσμο πιστεύεις ότι είναι καλό και πολύτιμο και αξίζει ν’ αγωνιστείς γι αυτό μπορεί να σε πληγώσει, και θα το κάνει. Όχι επειδή έχει την δύναμη να  πληγώνει, αλλά επειδή εσύ έχεις αρνηθεί να δεχτείς ότι δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση, και το έκανες πραγματικό. Και είναι πραγματικό για σένα. Δεν είναι το τίποτα. Και μέσω της πραγματικότητάς που του δίνει η αντίληψή σου εισέρχεται και όλος ο κόσμος των αρρωστημένων ψευδαισθήσεων. Όλη η πίστη στην αμαρτία, στην δύναμη της επίθεσης, στο πλήγωμα και στην βλάβη, στην θυσία και στο θάνατο, εκδηλώνεται σε σένα. Γιατί κανείς δεν μπορεί να κάνει μια ψευδαίσθηση πραγματική, και να ξεφύγει από τις υπόλοιπες. Γιατί ποιος μπορεί να διαλέξει να κρατά τις ψευδαισθήσεις που προτιμάει, και να βρει την ασφάλεια που μόνο η αλήθεια μπορεί να δώσει; Ποιος μπορεί, ενώ πιστεύει  ότι οι ψευδαισθήσεις είναι ίδιες, να εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι έστω μία  είναι πιο καλή;  
2. Μην ζεις τη μικρή ζωή σου μέσα στη μοναξιά, με μια ψευδαίσθηση για μοναδικό  σου φίλο. Αυτή δεν είναι φιλία αντάξια του Υιού του Θεού, ούτε θα μπορούσε αυτός να είναι ευχαριστημένος με αυτή. Ωστόσο ο Θεός του έχει δώσει έναν καλύτερο Φίλο, στον Οποίο βασίζεται όλη η δύναμη της γης και του Ουρανού. Η μία ψευδαίσθηση που την θεωρείς φίλο κρύβει την χάρη Του και την μεγαλοσύνη Του από εσένα, και κρατάει την φιλία Του και την συγχώρεσή Του μακριά από την αγκαλιά του καλωσορίσματός σου. Χωρίς Αυτόν είσαι χωρίς φίλους. Μην αναζητάς άλλον φίλο να πάρει την δική Του θέση. Δεν υπάρχει άλλος φίλος. Αυτό που ο Θεός όρισε δεν έχει αντικαταστάτη, γιατί ποια ψευδαίσθηση μπορεί να αντικαταστήσει την αλήθεια;  
3. Όποιος κατοικεί μαζί με τις σκιές είναι πράγματι μόνος του, και η μοναξιά δεν είναι το Θέλημα του Θεού. Θα άφηνες μια σκιά να σφετεριστεί τον θρόνο που ο Θεός όρισε για τον Φίλο σου, αν συνειδητοποιούσες ότι όταν μένει κενός μένει και ο δικός σου κενός; Μην φτιάχνεις καμία ψευδαίσθηση φίλο σου, γιατί εάν το κάνεις, μπορεί να πάρει την θέση Εκείνου που ο Θεός έχει ονομάσει Φίλο σου. Και είναι Αυτός ο Οποίος είναι στη πραγματικότητα ο μοναδικός σου φίλος. Σου φέρνει δώρα που δεν είναι αυτού του κόσμου και μόνο Αυτός στον Οποίο αυτά τα δώρα έχουν δοθεί μπορεί να εξασφαλίσει ότι θα τα λάβεις. Αυτός θα τα τοποθετήσει επάνω στον θρόνο σου, όταν εσύ κάνεις χώρο γι Αυτόν στον δικό Του θρόνο.
VII. Οι Νόμοι της Θεραπείας
1. Αυτά είναι μαθήματα θαυμάτων. Ως τέτοια, οι νόμοι της θεραπείας πρέπει να γίνουν κατανοητοί προτού ο σκοπός των μαθημάτων επιτευχθεί. Ας ανακεφαλαιώσουμε τις αρχές που έχουμε καλύψει, και ας τις τακτοποιήσουμε με έναν τρόπο που να συνοψίζει όλα όσα πρέπει να συμβούν για να είναι η θεραπεία δυνατή. Γιατί μόλις αυτό γίνει εφικτό, τότε πρέπει και να συμβεί.  
2. Όλη η ασθένεια προέρχεται από τον διαχωρισμό. Όταν αρνηθείς τον διαχωρισμό, αυτή φεύγει. Γιατί φεύγει αμέσως μόλις θεραπευτεί η ιδέα που την έφερε, και αντικατασταθεί από την σωφροσύνη. Η ασθένεια και η αμαρτία βλέπονται σαν αποτέλεσμα και αιτία, σε μια σχέση που κρατιέται κρυφή από την επίγνωση, για να κρατηθεί  με προσοχή μακριά από το φως της λογικής.  
3. Η ενοχή ζητά την τιμωρία, και η αίτησή της είναι δεδομένη. Όχι στην αλήθεια, αλλά στον κόσμο των σκιών και των ψευδαισθήσεων των οικοδομημένων στην αμαρτία. Ο Υιός του Θεού αντιλήφθηκε αυτό που ήθελε να δει επειδή η αντίληψη είναι μια επιθυμία που πραγματοποιείται. Η αντίληψη αλλάζει, εφόσον φτιάχτηκε για να πάρει τη θέση της αμετάβλητης γνώσης. Ωστόσο η αλήθεια είναι αμετάβλητη. Δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή, παρά μόνο γνωστή. Αυτό που γίνεται αντιληπτό παίρνει πολλές μορφές, αλλά καμία δεν έχει νόημα. Αν οδηγηθεί στην αλήθεια, ο παραλογισμός του είναι ολοφάνερος. Αν το κρατάς μακριά από την αλήθεια, φαίνεται σαν να έχει κάποιο νόημα και να είναι πραγματικό. 
4. Οι νόμοι της αντίληψης είναι αντίθετοι με την αλήθεια, και αυτό που είναι αληθινό για την γνώση δεν είναι αληθινό για οτιδήποτε είναι χωρισμένο από αυτήν. Ωστόσο ο Θεός έχει δώσει απάντηση στον κόσμο της ασθένειας, και αυτή η απάντηση  εφαρμόζεται σε όλες της τις μορφές. Η  απάντηση του Θεού είναι αιώνια, αν και λειτουργεί στο χρόνο, όπου χρειάζεται. Ωστόσο επειδή είναι από τον Θεό, οι νόμοι του χρόνου δεν επηρεάζουν τις λειτουργίες της. Είναι σε αυτόν τον κόσμο, αλλά δεν αποτελεί μέρος του. Γιατί είναι πραγματική, και διαμένει εκεί όπου όλη η πραγματικότητα πρέπει να είναι. Οι ιδέες δεν αφήνουν την πηγή τους, και τα αποτελέσματά τους μόνο φαινομενικά είναι χωριστά από αυτές. Οι ιδέες είναι από τον νου. Ό,τι προβάλλεται προς τα έξω, και φαίνεται να είναι εξωτερικό για το νου, δεν είναι καθόλου εξωτερικό, αλλά ένα αποτέλεσμα αυτού που είναι μέσα, και δεν έχει αφήσει την πηγή του.   
5. Η απάντηση του Θεού βρίσκεται εκεί όπου πρέπει να είναι η πίστη στην αμαρτία, γιατί μόνο εκεί τα αποτελέσματά της μπορούν να καταργηθούν ολοσχερώς και να πάψουν να έχουν αιτία. Οι νόμοι της αντίληψης πρέπει να ανατραπούν, επειδή είναι αντίστροφοι των νόμων της αλήθειας. Οι νόμοι της αλήθειας θα είναι για πάντα αληθινοί, και δεν μπορούν να ανατραπούν·  ωστόσο μπορείς να τους δεις αντεστραμμένους. Και αυτό πρέπει να διορθωθεί εκεί  όπου βρίσκεται η ψευδαίσθηση της αντιστροφής. 
6. Είναι αδύνατον μια ψευδαίσθηση να βρίσκεται πιο κοντά στην αλήθεια από ό,τι οι άλλες. Αλλά είναι δυνατόν σε μερικές να δίνεις μεγαλύτερη αξία, και να τις προσφέρεις με λιγότερη προθυμία στην αλήθεια για θεραπεία και βοήθεια. Καμία ψευδαίσθηση δεν έχει αλήθεια μέσα της. Ωστόσο φαινομενικά μερικές είναι πιο αληθινές από άλλες, αν και αυτό προφανώς δεν έχει καμία λογική. Το μόνο που μπορεί να δείξει μια ιεράρχηση των ψευδαισθήσεων είναι κάποια προτίμηση, όχι την πραγματικότητα. Τι σχέση έχει η προτίμηση με την αλήθεια; Οι ψευδαισθήσεις είναι ψευδαισθήσεις και είναι λανθασμένες. Η προτίμησή σου δεν τους δίνει καμία πραγματικότητα. Καμία τους δεν είναι αληθινή από καμία άποψη, και όλες πρέπει να υποχωρήσουν με την ίδια ευκολία σε αυτό που ο Θεός έδωσε ως απάντηση σε όλες τους. Το Θέλημα του Θεού είναι Ένα. Και οποιαδήποτε επιθυμία φαίνεται να πηγαίνει ενάντια στο Θέλημα Του δεν βασίζεται στην αλήθεια.
7. Η αμαρτία δεν είναι σφάλμα, γιατί πηγαίνει πέρα από την διόρθωση προς το αδύνατο. Ωστόσο η πεποίθηση ότι είναι πραγματική έχει κάνει μερικά σφάλματα να φαίνονται ότι είναι για πάντα πέρα από ελπίδα θεραπείας, και τα διαρκή θεμέλια για την κόλαση. Εάν συνέβαινε αυτό, το αντίθετο του Ουρανού θα εναντιωνόταν σε αυτόν, τόσο πραγματικό όσο και ο ίδιος ο Ουρανός. Έτσι το Θέλημα του Θεού θα ήταν διχασμένο στα δυο, και όλη η δημιουργία θα ήταν υποκείμενη στους νόμους δυο αντίθετων δυνάμεων, μέχρι ο Θεός να χάσει την υπομονή Του, να διαχωρίσει τον κόσμο, και να εξαπολύσει επίθεση εναντίον του Εαυτού Του. Έτσι Αυτός θα έχανε τη Λογική Του, διακηρύσσοντας ότι η αμαρτία έχει πάρει την πραγματικότητά Του φέρνοντας την Αγάπη Του στα πόδια της εκδίκησης. Για μια τέτοια παρανοϊκή εικόνα μπορείς να αναμένεις μια παρανοϊκή άμυνα, αλλά δεν μπορεί να εδραιώσει ότι η εικόνα είναι αληθινή.   
8. Τίποτα δεν δίνει νόημα εκεί όπου δεν υπάρχει. Και η αλήθεια δεν χρειάζεται υπεράσπιση για να την κάνει αληθινή. Οι ψευδαισθήσεις δεν έχουν μάρτυρες, ούτε αποτελέσματα. Αυτός που τις κοιτάζει πέφτει σε πλάνη. Η συγχώρεση είναι η μόνη λειτουργία εδώ, και υπηρετεί για να φέρει την χαρά που αυτός ο κόσμος αρνείται σε κάθε όψη του Υιού του Θεού όπου θεωρείται ότι κυβερνά η αμαρτία. Ίσως να μην βλέπεις τον ρόλο που η συγχώρεση παίζει στο τέλος του  θανάτου και όλων των πεποιθήσεων που αναδύονται από την ομίχλη της αμαρτίας. Οι αμαρτίες είναι οι πεποιθήσεις που επιβάλεις μεταξύ των αδελφών σου κι εσένα. Σε περιορίζουν στον χρόνο και στον χώρο, και δίνουν ένα μικρό χώρο σε σένα, και έναν άλλο μικρό χώρο σε αυτόν. Αυτός ο διαχωρισμός συμβολίζεται, στη δική σου αντίληψη, από ένα σώμα το οποίο είναι ξεκάθαρα διαχωρισμένο και ένα πράγμα που είναι χωριστό. Ωστόσο αυτό που αντιπροσωπεύει αυτό το σύμβολο δεν είναι παρά η επιθυμία σου να είσαι χωριστός και διαχωρισμένος.  
9. Η συγχώρεση απομακρύνει ό,τι στέκεται ανάμεσα στον αδελφό σου κι εσένα. Είναι η επιθυμία να είσαι ενωμένος με αυτόν, και όχι χωρισμένος. Το αποκαλούμε «επιθυμία» διότι εξακολουθεί να φαντάζεται άλλες επιλογές, και δεν έχει φτάσει ακόμα εντελώς πέρα από τον κόσμο των επιλογών. Ωστόσο αυτή η επιθυμία είναι εναρμονισμένη με την κατάσταση του Ουρανού, και δεν αντιτίθεται στο Θέλημα του Θεού. Αν και απέχει κατά πολύ από το να σου δώσει την πλήρη κληρονομιά σου, απομακρύνει πράγματι τα εμπόδια που έχεις τοποθετήσει ανάμεσα στον Ουρανό όπου βρίσκεσαι, και στην αναγνώριση του πού και του τί είσαι. Τα πραγματικά γεγονότα είναι αμετάβλητα. Ωστόσο μπορούν να μην γίνουν αποδεκτά και έτσι να μένουν άγνωστα, μολονότι  τα γνώριζες πριν τα αρνηθείς . 
10. Η σωτηρία, τέλεια και ολοκληρωμένη, δεν ζητάει παρά μια μικρή επιθυμία αυτό που είναι αληθινό να γίνει αληθινό· μια μικρή προθυμία να παραβλέψεις αυτό που δεν είναι εκεί·  ένα μικρό αναστεναγμό που μιλάει  για τον Ουρανό ως προτίμηση αντί αυτού του κόσμου όπου ο θάνατος και η ερήμωση φαίνεται να κυβερνούν. Απαντώντας με χαρά η δημιουργία θα ανατείλει μέσα σου, για να αντικαταστήσει τον κόσμο που βλέπεις με τον Ουρανό, απόλυτα τέλειο και ολοκληρωμένο. Τι άλλο είναι η συγχώρεση, εκτός από μια προθυμία η αλήθεια να γίνει  αληθινή; Τι μπορεί να παραμένει αθεράπευτο και αποκομμένο από την ενότητα που κρατά όλα τα πράγματα μέσα της; Δεν υπάρχει αμαρτία. Και κάθε θαύμα είναι δυνατό την στιγμή που ο Υιός του Θεού αντιλαμβάνεται ότι οι επιθυμίες του και το Θέλημα του Θεού είναι ένα.
11. Ποιό είναι το Θέλημα του Θεού; Αυτός θέλει ο Υιός Του να έχει τα πάντα. Και αυτό το εγγυήθηκε όταν τον δημιούργησε ως το παν. Είναι αδύνατο να χαθεί κάτι, αν αυτό που  έχεις είναι αυτό που είσαι. Αυτό είναι το θαύμα με το οποίο η δημιουργία έγινε η λειτουργία σου, μοιράζοντάς την με τον Θεό. Δεν γίνεται κατανοητή ξεχωριστά από Αυτόν, και ως εκ τούτου δεν έχει νόημα σε αυτόν τον κόσμο. Εδώ ο Υιός του Θεού δεν ζητάει πάρα πολλά, αλλά πάρα πολύ λίγα. Θα ήταν έτοιμος να θυσιάσει την ίδια του την ταυτότητα μαζί με τα πάντα, για να βρει έναν μικρό θησαυρό που να είναι μόνο δικός του. Και αυτό δεν μπορεί να το κάνει χωρίς μια αίσθηση απομόνωσης, απώλειας και μοναξιάς. Αυτός είναι ο θησαυρός που έχει αναζητήσει να βρει. Και θα μπορούσε μόνο να τον φοβάται. Είναι ο φόβος θησαυρός; Μπορεί η αβεβαιότητα να είναι αυτό που θέλεις; Ή είναι ένα λάθος για την θέλησή σου, και για το τι πραγματικά είσαι;   
12. Ας αναλογιστούμε τι είναι το σφάλμα, έτσι ώστε να μπορέσει να διορθωθεί, όχι να προστατευθεί.  Αμαρτία είναι η πεποίθηση ότι η επίθεση μπορεί να προβληθεί έξω από το νου από τον οποίο η πεποίθηση αναδύθηκε. Εδώ υπάρχει η βεβαιότητα πως οι ιδέες μπορούν να αφήσουν την πηγή τους και να γίνουν πραγματικές αποκτώντας νόημα. Και από αυτό το λάθος αναδύεται ο κόσμος της αμαρτίας και της θυσίας. Αυτός ο κόσμος είναι μια προσπάθεια να αποδείξεις την αθωότητά σου, ενώ ευνοείς  την επίθεση. Η αποτυχία του βρίσκεται στο ότι εξακολουθείς να αισθάνεσαι ένοχος, παρόλο που δεν καταλαβαίνεις το γιατί. Τα αποτελέσματα τα βλέπεις χωριστά από την πηγή τους, και φαίνονται ότι είναι πέρα από τον έλεγχο σου και δεν μπορείς να τα εμποδίσεις. Άρα ό,τι διαφυλάσσεται χωριστά δεν μπορεί ποτέ να ενωθεί.   
13. Αιτία και αποτέλεσμα είναι ένα, όχι διαχωρισμένα. Ο Θεός θέλει να μάθεις αυτό που πάντοτε ήταν αληθινό: ότι σε δημιούργησε σαν μέρος Του, και αυτό εξακολουθεί να είναι αληθινό επειδή οι ιδέες δεν αφήνουν την πηγή τους. Αυτός είναι ο νόμος της δημιουργίας·  κάθε ιδέα  που ο νους αντιλαμβάνεται μόνο προσθέτει στην αφθονία του, και ποτέ δεν αφαιρεί. Αυτό είναι εξίσου αληθινό για αυτό που άσκοπα έχεις επιθυμήσει, όσο και για αυτό που πραγματικά βούλεσαι, επειδή ο νους μπορεί να επιθυμεί να πέφτει σε πλάνη, αλλά δεν μπορεί να φτιάξει αυτό που δεν υπάρχει. Και το να πιστεύεις ότι οι ιδέες μπορούν να αφήσουν την πηγή τους σημαίνει να προσκαλείς τις ψευδαισθήσεις να γίνουν αληθινές, χωρίς όμως επιτυχία. Γιατί ποτέ δεν μπορεί κανείς να επιτύχει στην προσπάθεια του να εξαπατήσει τον Υιό του Θεού.   
14. Το θαύμα είναι δυνατό όταν η αιτία και το αποτέλεσμα ενώνονται και δεν κρατούνται χωριστά. Η θεραπεία του αποτελέσματος χωρίς την αιτία μπορεί απλά να αλλάξει την μορφή του αποτελέσματος. Και αυτό δεν είναι απελευθέρωση. Ο Υιός του Θεού ποτέ δεν θα μπορέσει να είναι ευχαριστημένος με κάτι λιγότερο από την πλήρη σωτηρία και την διαφυγή από την ενοχή. Γιατί διαφορετικά εξακολουθεί να απαιτεί να γίνονται κάποιες θυσίες, κι έτσι να αρνείται ότι τα πάντα του ανήκουν, και ότι δεν μπορεί να υποστεί απώλεια οποιουδήποτε είδους. Μια μικρή θυσία είναι ακριβώς το ίδιο στα αποτελέσματά της όπως είναι η όλη ιδέα της θυσίας. Εάν η απώλεια σε οποιαδήποτε μορφή είναι δυνατή, τότε και ο Υιός του Θεού καθίσταται ατελής  και δεν είναι ο εαυτός του. Ούτε θα γνωρίζει τον εαυτό του, ούτε θα αναγνωρίζει την θέλησή του. Έχει απαρνηθεί τον Πατέρα του και τον εαυτό του, και έκανε και τους Δύο μισητούς εχθρούς του.                                                                                             
15. Οι ψευδαισθήσεις υπηρετούν τον σκοπό που έγιναν για να υπηρετήσουν. Και από τον σκοπό τους αντλούν το όποιο νόημα φαίνεται ότι έχουν. Ο Θεός έδωσε σε όλες τις ψευδαισθήσεις έναν άλλο σκοπό που θα δικαιολογούσε ένα θαύμα, όποια μορφή κι αν έπαιρναν. Σε κάθε θαύμα βρίσκεται όλη η θεραπεία, γιατί ο Θεός απάντησε σε όλα τα θαύματα σαν ένα. Και αυτό που είναι ένα γι’ Αυτόν πρέπει να είναι το ίδιο. Εάν πιστεύεις ότι αυτό που είναι το ίδιο είναι διαφορετικό μόνο τον εαυτό σου εξαπατάς. Αυτό που ο Θεός αποκαλεί Ένα θα είναι για πάντα Ένα, όχι διαχωρισμένο. Η Βασιλεία Του είναι ενωμένη· έτσι δημιουργήθηκε, και έτσι θα είναι για πάντα. 
16. Το θαύμα δεν καλεί παρά το αρχαίο Όνομά σου, το οποίο θα αναγνωρίσεις επειδή η αλήθεια είναι στην μνήμη σου. Και σε αυτό το Όνομα ο αδελφός σου κάνει έκκληση για την απελευθέρωσή του και την δική σου. Ο Ουρανός λάμπει επάνω στον Υιό του Θεού. Μην τον αρνείσαι, για να μπορέσεις να σωθείς. Κάθε στιγμή ο Υιός του Θεού ξαναγεννιέται μέχρι να επιλέξει να μην πεθάνει ξανά. Με κάθε επιθυμία να πληγώσει επιλέγει τον θάνατο αντί γι αυτό που ο Πατέρας του βούλεται γι’ αυτόν. Ωστόσο κάθε στιγμή του προσφέρει ζωή γιατί ο Πατέρας του θέλει αυτός να ζει.
17. Στη σταύρωση ακουμπά η  λύτρωση, γιατί η θεραπεία δεν χρειάζεται εκεί όπου δεν υπάρχει πόνος ή οδύνη. Η συγχώρεση είναι η απάντηση στην επίθεση οποιουδήποτε είδους. Έτσι η επίθεση δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, και το μίσος βρίσκει απάντηση στο όνομα της αγάπης. Παντοτινά δοξασμένος ας είσαι εσύ που σου έχει δοθεί να σώσεις τον Υιό του Θεού από την σταύρωση και από την κόλαση και τον θάνατο. Γιατί έχεις τη δύναμη να σώσεις τον Υιό του Θεού επειδή αυτό είναι το θέλημα του Πατέρα του. Και στα χέρια σου βρίσκεται όλη η σωτηρία, για να την προσφέρεις και ταυτόχρονα να την λάβεις.    
18.  Το να χρησιμοποιείς την δύναμη που ο Θεός σου έχει δώσει όπως ο Ίδιος θα την χρησιμοποιούσε είναι φυσικό. Το να είσαι όπως σε δημιούργησε δεν είναι αλαζονικό, ούτε το να χρησιμοποιήσεις αυτό  που Εκείνος έδωσε σαν απάντηση σε όλα τα λάθη του Υιού Του για να τον απελευθερώσει. Αλλά είναι αλαζονεία να βάλεις στην άκρη την δύναμη που Εκείνος έδωσε, και να διαλέξεις μιαν μικρή ανούσια επιθυμία αντί αυτού που Εκείνος βούλεται. Το δώρο του Θεού σε σένα είναι απεριόριστο. Δεν υπάρχει περίσταση στην οποία να μην μπορεί να απαντήσει, και κανένα πρόβλημα που να μην λυθεί μέσα στο φιλεύσπλαχνο φως του.
19. Να διαμένεις στην ειρήνη, εκεί όπου ο Θεός θέλει να είσαι. Και να είσαι το μέσον δια του οποίου ο αδελφός σου βρίσκει την ειρήνη στην οποία οι επιθυμίες σου εκπληρώνονται. Ας ενωθούμε για να φέρουμε ευλογία στον κόσμο της αμαρτίας και του θανάτου. Γιατί αυτό που μπορεί να σώσει τον καθέναν από εμάς μπορεί να μας σώσει όλους. Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους Υιούς του Θεού. Η ενότητα που η ιδιαιτερότητα αρνείται θα τους σώσει όλους, γιατί αυτό που είναι ένα δεν μπορεί να έχει καμία ιδιαιτερότητα. Και τα πάντα ανήκουν στον καθένα. Καμία επιθυμία δεν υπάρχει ανάμεσα σε έναν αδελφό και τους δικούς του. Όταν  παίρνεις κάτι από τον ένα σημαίνει ότι το αποστερείς από όλους. Αλλά το να ευλογείς μόνο έναν δίνει ευλογία σε όλους σαν ένα. 

20. Το αρχαίο Όνομά σου  ανήκει σε όλους, όπως το δικό τους σε σένα. Επικαλέσου το όνομα του αδελφού σου και ο Θεός θα απαντήσει, γιατί  Αυτόν επικαλέστηκες. Θα μπορούσε Αυτός να αρνηθεί να απαντήσει όταν έχει ήδη απαντήσει σε όλους όσους Τον καλούν; Ένα θαύμα δεν μπορεί να φέρει καμία απολύτως αλλαγή. Αλλά μπορεί να κάνει αυτό που πάντα ήταν αληθινό να αναγνωριστεί από αυτούς που δεν το γνωρίζουν· και αν επιτραπεί σε αυτό το μικρό δώρο της αλήθειας μόνο να είναι ο εαυτός του, επιτρέπεται και στον Υιό του θεού να είναι ο εαυτός του, και σε όλη την δημιουργία να ελευθερωθεί και να επικαλεστεί το Όνομα του Θεού ως Ένα.

VIII. Η Αμεσότητα της Σωτηρίας
1. Ένα πρόβλημα που εξακολουθείς να έχεις είναι ότι βλέπεις ένα διάλειμμα μεταξύ του χρόνου που συγχωρείς, και του χρόνου που θα λάβεις τα οφέλη της εμπιστοσύνης σου προς τον αδελφό σου. Αυτό αντανακλά τα λίγα που θα κράταγες ανάμεσα σε  σένα και τον αδελφό σου, έτσι ώστε εσύ κι αυτός να είστε λίγο διαχωρισμένοι. Γιατί ο χρόνος και ο χώρος είναι μια ψευδαίσθηση, που παίρνει διαφορετικές μορφές. Αν έχει προβληθεί πέρα από τον νου σου την θεωρείς σαν χρόνο. Όσο περισσότερο την φέρνεις  προς  τα εκεί που βρίσκεται, τόσο περισσότερο την θεωρείς σαν χώρο.
   

2. Υπάρχει μια απόσταση που θα ήθελες να κρατήσεις ξέχωρα από τον αδελφό σου, και αυτό το διάστημα το αντιλαμβάνεσαι σαν χρόνο επειδή εξακολουθείς να πιστεύεις ότι είσαι κάτι έξω από τον αδελφό σου. Αυτό κάνει την εμπιστοσύνη αδύνατη. Και δεν μπορείς να πιστέψεις ότι η εμπιστοσύνη θα αποκαθιστούσε τώρα κάθε πρόβλημα. Επομένως  νομίζεις ότι είναι ασφαλέστερο να παραμείνεις λίγο προσεχτικός και λίγο άγρυπνος για τα συμφέροντα που αντιλαμβάνεσαι σαν ξεχωριστά. Από αυτή την αντίληψη δεν μπορείς να διανοηθείς να κερδίσεις αυτό που σου προσφέρει η συγχώρεση τώρα. Το κενό διάστημα που νομίζεις ότι βρίσκεται μεταξύ του να δίνεις και να λαμβάνεις το δώρο φαίνεται ότι είναι κάποιο στο οποίο κάνεις θυσία και υφίστασαι κάποια απώλεια. Βλέπεις την τελική σωτηρία, αλλά όχι άμεσα αποτελέσματα.  

3. Η σωτηρία είναι άμεση. Αν δεν την αντιλαμβάνεσαι έτσι, θα την φοβάσαι, πιστεύοντας ότι ο κίνδυνος της απώλειας είναι μεγάλος μεταξύ του χρόνου που ο σκοπός της γίνεται δικός σου και των αποτελεσμάτων της που θα έλθουν σε σένα. Σε αυτή την μορφή το λάθος είναι ακόμα κρυμμένο και εξακολουθεί να παραμένει  η πηγή του φόβου. Η σωτηρία θα εξαλείψει το κενό που εξακολουθείς να βλέπεις μεταξύ σας, επιτρέποντας σας  να γίνετε ένα αμέσως. Και εδώ είναι που φοβάσαι ότι βρίσκεται η απώλεια. Μην προβάλεις αυτό τον φόβο στον χρόνο, γιατί ο χρόνος δεν είναι ο εχθρός που αντιλαμβάνεσαι. Ο χρόνος είναι τόσο ουδέτερος όσο και το σώμα, και εξαρτάται από τον σκοπό για τον οποίον τον βλέπεις. Εάν εξακολουθείς να κρατάς ένα μικρό χώρο ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου, αυτό σημαίνει ότι θα ήθελες λίγο χρόνο στον οποίο να αρνείσαι τη συγχώρεση για λίγο. Και το μόνο που κάνει αυτό είναι να φαίνεται επικίνδυνο  το διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στον χρόνο που παρακρατείται συγχώρεση μέχρι την στιγμή  που  προσφέρεται,  με τον  φόβο δικαιολογημένο. 
4. Ωστόσο ο χώρος ανάμεσα σε εσένα και τον  αδελφό σου είναι φανερός μόνο στο παρόν, στο τώρα, και δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός στο μέλλον. Ούτε μπορείς να τον  παραβλέψεις εκτός μόνο μέσα στο παρόν. Αυτό που φοβάσαι  δεν είναι η μελλοντική απώλεια. Η τωρινή ένωση είναι αυτό που τρέμεις. Ποιος μπορεί να αισθανθεί την απόγνωση  εκτός από το τώρα; Μια μελλοντική αιτία δεν έχει ακόμα αποτελέσματα. Επομένως εάν φοβάσαι, υπάρχει μια τωρινή αιτία. Και είναι αυτή που χρειάζεται διόρθωση, όχι μια μελλοντική κατάσταση.
5. Τα σχέδια που κάνεις για ασφάλεια βρίσκονται όλα μέσα στο μέλλον, όπου δεν μπορείς να σχεδιάσεις. Κανένας σκοπός δεν του έχει δοθεί ακόμα, και αυτό που θα συμβεί δεν έχει ακόμα αιτία. Ποιος μπορεί να προλέγει αποτελέσματα χωρίς κάποια αιτία; Και ποιος θα μπορούσε να φοβηθεί τα αποτελέσματα εκτός κι αν θεώρησε ότι αυτά προκλήθηκαν, και κρίθηκαν καταστροφικά τώρα; Η πίστη στην αμαρτία προκαλεί φόβο, και όπως η αιτία της, κοιτάζει μπροστά, κοιτάζει πίσω, αλλά παραβλέπει αυτό που είναι εδώ και τώρα. Ωστόσο μόνο εδώ και τώρα πρέπει να βρίσκεται  η αιτία της, εάν τα αποτελέσματά της έχουν ήδη κριθεί ως τρομακτικά. Και παραβλέποντας αυτό, προστατεύεται και κρατείται χωριστά από την θεραπεία. Γιατί το θαύμα είναι τώρα. Στέκεται ήδη εδώ, στην παρούσα χάρη, μέσα στο μόνο διάστημα του χρόνου που η αμαρτία και ο φόβος έχουν παραβλέψει, αλλά που είναι το μόνο που υπάρχει στον χρόνο.  
6. Η  διαδικασία όλης της διόρθωσης δε χρειάζεται καθόλου χρόνο. Ωστόσο η αποδοχή της διαδικασίας φαίνεται να κρατάει για πάντα. Η αλλαγή του σκοπού που το Άγιο Πνεύμα έφερε στην σχέση σου έχει μέσα της όλα τα αποτελέσματα που θα δεις. Μπορείς να τα δεις στο τώρα . Γιατί να περιμένεις μέχρι να ξεδιπλωθούν μέσα στον χρόνο και να φοβηθείς ότι μπορεί να μην έρθουν, αν και ήδη είναι εδώ; Σου έχει ειπωθεί ότι όλα όσα προέρχονται από τον Θεό φέρνουν  καλό. Εν τούτοις φαίνεται σαν να μην είναι έτσι. Το καλό με την μορφή καταστροφής είναι δύσκολο να το αποδεχτείς  προκαταβολικά. Ούτε υπάρχει πράγματι καμία  λογική σε αυτήν την ιδέα.  
7. Γιατί το καλό να παρουσιάζεται με την μορφή του κακού; Και δεν είναι εξαπάτηση εάν το κάνει; Η αιτία του βρίσκεται εδώ, εάν τελικά παρουσιαστεί ποτέ. Γιατί, λοιπόν, δεν είναι τα αποτελέσματά του φανερά; Γιατί να βρίσκονται στο μέλλον; Κι εσύ ζητάς να είσαι ικανοποιημένος αναστενάζοντας, και «επιχειρηματολογώντας» ότι δεν  το καταλαβαίνεις τώρα, αλλά θα καταλάβεις κάποια μέρα. Και τότε η σημασία του θα γίνει ξεκάθαρη. Αυτό δεν είναι λογική, γιατί είναι άδικο, και ξεκάθαρα υπαινίσσεται τιμωρία μέχρι να έρθει η ώρα της ελευθερίας. Με την αλλαγή σκοπού προς το καλό, δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει ένα κενό διάστημα μέσα στο οποίο να χτυπά η καταστροφή,  για να γίνει αντιληπτή σαν «καλή» κάποια μέρα, ενώ τώρα γίνεται αντιληπτή με την μορφή του πόνου. Αυτή είναι μια θυσία του τώρα, που  δεν μπορεί να είναι το τίμημα που ζητάει το Άγιο Πνεύμα, γιατί ό,τι έδωσε Αυτό το έδωσε χωρίς κανένα απολύτως κόστος.   
8. Ωστόσο αυτή η ψευδαίσθηση έχει μια αιτία η οποία, αν και ψευδής, πρέπει να βρίσκεται ήδη μέσα στο νου σου. Και αυτή η ψευδαίσθηση δεν γεννά παρά ένα αποτέλεσμα, και μια μορφή μέσω της οποίας  το αποτέλεσμά της γίνεται αντιληπτό. Αυτό το κενό διάστημα μέσα στον χρόνο, όταν η τιμωρία γίνεται αντιληπτή ως η μορφή με την οποία εμφανίζεται το «καλό», δεν είναι παρά μία όψη της μικρής απόστασης που σας χωρίζει, και έχει μείνει χωρίς την συγχώρεση.  
9. Μην είσαι ευχαριστημένος με την μελλοντική ευτυχία. Δεν έχει νόημα, και δεν είναι η δίκαιη ανταμοιβή σου. Γιατί δικαιούσαι την ελευθερία τώρα. Ποιό το κέρδος για την ελευθερία όταν έχει τη μορφή φυλακισμένου; Γιατί θα έπρεπε η απελευθέρωση να μεταμφιεστεί σε θάνατο; Η αργοπορία είναι παράλογη, και η «δικαιολογία» που θα υποστήριζε ότι τα αποτελέσματα τωρινής αιτίας  θα πρέπει να καθυστερήσουν για κάποια στιγμή στο μέλλον, είναι απλώς μια άρνηση του γεγονότος ότι αποτέλεσμα και αιτία πρέπει να έρθουν σαν ένα. Μην κοιτάζεις να λυτρωθείς από τον χρόνο, αλλά από το μικρό διάστημα που εξακολουθεί να βρίσκεται ακόμα ανάμεσά σας. Και μην το αφήνεις να μεταμφιεστεί σαν χρόνος, και έτσι να διατηρηθεί επειδή η μορφή του άλλαξε και αυτό που είναι δεν μπορεί να αναγνωριστεί. Ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος είναι τώρα δικός σου. Δεν πρέπει λοιπόν  και η ευτυχία Του να σου ανήκει; 
IX. Διότι Αυτοί Έχουν Έρθει.
1. Σκέψου μόνο πόσο άγιος πρέπει να είσαι εσύ μέσω του οποίου η φωνή του Θεού καλεί τρυφερά προς τον αδελφό σου, ώστε να μπορέσεις να αφυπνίσεις μέσα του την Φωνή που απαντά στο κάλεσμά σου! Και σκέψου πόσο άγιος πρέπει να είναι αυτός όταν μέσα του κοιμάται η δική σου σωτηρία, ενωμένη με την δική του ελευθερία. Όσο κι αν εσύ επιθυμείς την καταδίκη του, ο Θεός βρίσκεται μέσα του. Και ποτέ δεν θα μάθεις ότι Αυτός είναι μέσα και σε σένα όσο επιτίθεσαι στον οίκο που Αυτός έχει επιλέξει, και μάχεσαι τον οικοδεσπότη Του. Κοίταξέ τον ευγενικά. Κοίταξε τον με μάτια γεμάτα αγάπη, αυτόν ο οποίος φέρει τον Χριστό μέσα του, για να μπορέσεις να δεις την δόξα του και να αγαλλιάσεις που ο Ουρανός δεν είναι διαχωρισμένος από σένα.                                                                                                                                            
2. Είναι υπερβολικό να δείξεις  λίγη περισσότερο εμπιστοσύνη προς αυτόν ο οποίος φέρει τον Χριστό σε σένα, για να μπορέσεις να συγχωρεθείς για όλες σου τις αμαρτίες, και να μην μείνει ούτε μία που να εξακολουθείς να κρατάς; Μην ξεχνάς ότι μια σκιά που κρατάς ανάμεσα στον αδελφό σου και σε σένα αποκρύπτει το πρόσωπο του Χριστού και την μνήμη του Θεού. Και θα ήθελες να Τους ανταλλάξεις με ένα πανάρχαιο μίσος; Το έδαφος πάνω στο οποίο στέκεσαι είναι ιερό έδαφος λόγω Αυτών, οι Οποίοι στέκονται εκεί μαζί σου, και το έχουν ευλογήσει με την αθωότητά Τους και την ειρήνη Τους.
3. Το αίμα του μίσους ξεθωριάζει για να αφήσει το χορτάρι να πρασινίσει και πάλι, και τα λουλούδια να γίνουν ολόλευκα και αστραφτερά στον καλοκαιρινό ήλιο. Αυτό που ήταν ένας τόπος θανάτου έχει γίνει τώρα ένας ζωντανός ναός σε ένα κόσμο φωτός. Χάρη σ’ Αυτούς. Είναι η Παρουσία Τους που έχει ανυψώσει την αγιότητα πάλι για να πάρει την πανάρχαια θέση της επάνω σε έναν αρχαίο θρόνο. Χάρη σε Αυτούς τα θαύματα γεννήθηκαν όπως το χορτάρι και τα λουλούδια πάνω στο άγονο έδαφος που το μίσος είχε κατακάψει και ερημώσει. Ό,τι είχε σφυρηλατηθεί από το μίσος Αυτοί το έχουν καταργήσει. Και τώρα στέκεσαι σε έδαφος τόσο ιερό που ο Ουρανός σκύβει για να ενωθεί μαζί του, και να το κάνει ίδιο με αυτόν. Η σκιά ενός πανάρχαιου μίσους έχει χαθεί, και όλος ο μαρασμός και η φθορά έχουν πλέον φύγει για πάντα από την χώρα στην οποία Αυτοί ήρθαν.  
4. Τι είναι εκατό ή χίλια ή δεκάδες χιλιάδες χρόνια γι’ Αυτούς,; Όταν Αυτοί έρχονται, ο σκοπός του χρόνου εκπληρώνεται. Αυτό που ποτέ δεν υπήρξε περνάει στην ανυπαρξία όταν Αυτοί έρχονται. Αυτό που το μίσος διεκδικούσε παραδίδεται στην αγάπη, και η ελευθερία φωτίζει κάθε τι ζωντανό και το ανυψώνει προς τον Ουρανό, εκεί όπου τα φώτα γίνονται ακόμα πιο φωτεινά καθώς κάθε ένας έρχεται σπίτι. Το ανολοκλήρωτο ολοκληρώνεται και πάλι, και η χαρά του Ουρανού αυξάνεται επειδή αυτό που είναι δικό του επιστρέφει σε αυτόν. Η αιματοβαμμένη γη εξαγνίζεται, και οι παράφρονες  εγκαταλείπουν τα ενδύματά της παραφροσύνης τους  για να ενωθούν με Αυτούς επάνω στο έδαφος που στέκεσαι.   
5. Ο Ουρανός είναι ευγνώμων γι’ αυτό το δώρο που είχε κρατηθεί μακριά του τόσο καιρό. Γιατί Αυτοί έχουν έρθει να περισυλλέξουν τους Δικούς  Τους. Αυτό που ήταν κλειδωμένο ανοίγει· αυτό που είχε κρατηθεί χωριστά από το φως παραδίδεται, ώστε το φως να μπορέσει να λάμψει επάνω του και να μην αφήσει κανένα χώρο και καμία απόσταση ανάμεσα στο φως του Ουρανού και στον κόσμο.    
6. Το πιο άγιο από όλα τα μέρη πάνω στη γη είναι εκείνο όπου κάποιο αρχαίο μίσος έχει γίνει τωρινή αγάπη. Και Αυτοί έρχονται γρήγορα στο ζώντα ναό, όπου έχει ιδρυθεί ένας οίκος για Αυτούς. Δεν υπάρχει πιο άγιο μέρος στον Ουρανό. Και Αυτοί έχουν έρθει να διαμείνουν εντός του ναού που Τους προσφέρεται, για να γίνει ο τόπος ανάπαυσής Τους όπως και ο δικός σου. Αυτό που το μίσος έχει απελευθερώσει προς την αγάπη γίνεται το λαμπρότερο φως μέσα στην λάμψη του Ουρανού. Και όλα τα φώτα του Ουρανού είναι τώρα πιο φωτεινά, με ευγνωμοσύνη γι αυτό που έχει αποκατασταθεί. 
7. Άγγελοι πετούν γύρω σου γεμάτοι αγάπη, για να κρατήσουν μακριά όλες τις σκοτεινές σκέψεις της αμαρτίας, και να διατηρήσουν το φως εκεί όπου έχει εισέλθει. Τα χνάρια από τα βήματά σου φωτίζουν τον κόσμο, γιατί όπου περπατάς η συγχώρεση πηγαίνει μαζί σου χαρούμενα. Κανείς επάνω στην γη δεν προσφέρει παρά μόνο ευχαριστίες σε αυτόν που αποκατέστησε  τον οίκο του, και πρόσφερε  καταφύγιο από τον σκληρό χειμώνα και τη παγωνιά. Και ο Κύριος του Ουρανού και ο Υιός Του θα δώσουν λιγότερα όταν νοιώθουν ευγνωμοσύνη για τόσο περισσότερα;  
8. Τώρα χτίζεται ξανά ο ναός του ζώντος Θεού ως οικοδεσπότης σε Αυτόν από τον Οποίο δημιουργήθηκε. Εκεί όπου διαμένει Αυτός , διαμένει και ο Υιός Του μαζί Του, ποτέ χωριστά. Κι Αυτοί δίνουν ευχαριστίες που είναι ευπρόσδεκτοι επιτέλους. Εκεί όπου υπήρχε ένας σταυρός τώρα στέκεται ο αναστημένος Χριστός, και οι αρχαίες ουλές θεραπεύονται μέσα στην ματιά Του. Ένα αρχαίο θαύμα έχει έρθει για να ευλογήσει και να αντικαταστήσει μια αρχαία έχθρα που είχε έρθει για να σκοτώσει. Με γεμάτη καλοσύνη ευγνωμοσύνη ο Θεός ο Πατέρας και ο Υιός επιστρέφουν σε αυτό που είναι δικό Τους, και θα είναι για πάντα. Τώρα εκπληρώνεται ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος. Γιατί Αυτοί έχουν έρθει! Γιατί έχουν έρθει επιτέλους!
Χ. Το τέλος της Αδικίας.

1. Τι απομένει, λοιπόν, που χρειάζεται να λυθεί ώστε να συνειδητοποιήσεις την Παρουσία Τους;  Μόνο αυτό· έχεις μια μεταβαλλόμενη άποψη για το πότε η επίθεση είναι δικαιολογημένη, και πότε νομίζεις ότι είναι άδικη και δεν επιτρέπεται. Όταν την αντιλαμβάνεσαι σαν άδικη, νομίζεις ότι είναι δίκαιο να αποκριθείς με θυμό. Και έτσι βλέπεις αυτό που είναι όμοιο σαν διαφορετικό. Η σύγχυση δεν περιορίζεται. Εάν συμβεί θα είναι καθολική. Και η παρουσία της, σε οποιαδήποτε μορφή, θα κρύψει την Παρουσία Τους. Αυτοί ή γίνονται γνωστοί  με διαύγεια ή καθόλου. Η αντίληψη που βρίσκεται σε σύγχυση θα εμποδίσει την γνώση. Δεν τίθεται θέμα για το μέγεθος της σύγχυσης, ή πόσο πολύ παρεμβαίνει. Η παρουσία της και μόνο κλείνει την πόρτα στην δική Τους Παρουσία, και Τους κρατάει εκεί άγνωστους.   

2. Τι σημαίνει αν αντιλαμβάνεσαι ότι η  επίθεση με συγκεκριμένες μορφές είναι άδικη για σένα; Σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν κάποιες μορφές στις οποίες νομίζεις ότι είναι δίκαιη. Γιατί διαφορετικά, πώς θα μπορούσαν μερικές να αξιολογούνται σαν άδικες; Σε μερικές, λοιπόν, αποδίδεται νόημα και γίνονται αντιληπτές σαν λογικές. Και μόνο μερικές φαίνονται να μην έχουν νόημα. Και αυτό αρνείται την πραγματικότητα ότι όλες είναι παράλογες, εξίσου χωρίς αιτία ή αποτέλεσμα, και ότι δεν μπορεί να έχουν κανενός είδους επιδράσεις. Η Παρουσία Τους κρύβεται από όποιο πέπλο στέκει μεταξύ της λαμπερής Τους αθωότητας, και της επίγνωσής σου ότι είναι η δική σου αθωότητα και ανήκει εξίσου σε κάθε ζωντανό  ον  μαζί με σένα. Ο Θεός δεν περιορίζει. Και αυτό που είναι περιορισμένο δεν μπορεί να είναι ο Ουρανός. Άρα  πρέπει να είναι η κόλαση.    
3. Η αδικία και η επίθεση είναι ένα λάθος, τόσο στενά συνδεδεμένα που όταν το ένα γίνεται αντιληπτό φαίνεται και το άλλο. Κανείς δεν μπορεί να σου συμπεριφέρεται άδικα. Η πεποίθηση πως αυτό συμβαίνει δεν είναι παρά μια άλλη μορφή της ιδέας ότι κάποιος άλλος σου στερεί κάτι και όχι εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου. Η προβολή της αιτίας της θυσίας είναι στη ρίζα του καθετί που αντιλαμβάνεσαι ως άδικο και όχι αυτό που αξίζεις. Ωστόσο είσαι εσύ αυτός που το ζητάει αυτό από τον εαυτό σου, αδικώντας βαθιά τον Υιό του Θεού. Δεν έχεις κανέναν εχθρό εκτός από τον εαυτό σου, και είσαι πράγματι ένας εχθρός προς αυτόν γιατί δεν τον γνωρίζεις ως εαυτό σου. Τι θα μπορούσε να είναι πιο άδικο από το να του στερείς αυτό που είναι, το δικαίωμα να είναι ο εαυτός του, ζητώντας του να θυσιάσει την Αγάπη του Πατέρα του και την δική σου σαν να μην του ανήκει;      
4. Προφυλάξου από τον πειρασμό να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου σαν αδικημένο. Με αυτή την οπτική, αναζητάς να βρεις μιαν αθωότητα που δεν είναι Δική Τους αλλά μόνο δική σου, και με κόστος την ενοχή κάποιου άλλου. Μπορεί η αθωότητα να εξαγοραστεί δίνοντας την ενοχή σου σε κάποιον άλλο; Και είναι η αθωότητα που η επίθεσή σου προς αυτόν προσπαθεί να πάρει; Δεν είναι η τιμωρία για την δική σου επίθεση εναντίον του Υιού του Θεού αυτό που αναζητάς; Δεν είναι ασφαλέστερο να πιστεύεις ότι είσαι αθώος, και ότι έχεις γίνει θύμα παρά την αθωότητά σου; Με όποιο τρόπο και να παίζεται το παιχνίδι της ενοχής, πρέπει να υπάρχει απώλεια. Κάποιος πρέπει να χάσει την αθωότητά του από κάποιο άλλο που θα του την πάρει, κάνοντάς την δική του.    
5. Νομίζεις ότι ο αδελφός σου είναι άδικος με σένα επειδή νομίζεις ότι κάποιος πρέπει να είναι άδικος για να κάνει τον άλλον αθώο. Και σε αυτό το παιχνίδι αντιλαμβάνεσαι έναν σκοπό για ολόκληρη την σχέση σου. Και αυτό ζητάς να προσθέσεις στο σκοπό που της δίδεται. Ο σκοπός Του Αγίου Πνεύματος είναι να αφήσει την Παρουσία των αγίων Φιλοξενουμένων σου να γίνει γνωστή σε σένα. Και σε αυτό τον σκοπό τίποτα δεν μπορεί να προστεθεί, γιατί εκτός από αυτόν ο κόσμος δεν έχει κανένα άλλο. Το να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις από αυτόν τον ένα στόχο δεν σημαίνει τίποτα άλλο από το να αφαιρέσεις κάθε  σκοπό από τον κόσμο και από σένα. Και κάθε αδικία που ο κόσμος φαίνεται να αποθέτει επάνω σου, εσύ του την καταλογίζεις με το να τον καθιστάς χωρίς σκοπό, χωρίς την λειτουργία που βλέπει το Άγιο Πνεύμα. Έτσι αρνείσαι την απλή δικαιοσύνη σε κάθε ζωντανό ον πάνω στην γη.
6. Δεν μπορείς να υπολογίσεις το τι κάνει αυτή η αδικία σε σένα που κρίνεις άδικα, και που βλέπεις  σύμφωνα με τα όσα κρίνεις,. Ο κόσμος σκοτεινιάζει και γίνεται απειλητικός, και δεν μπορείς να αντιληφθείς ούτε ένα ίχνος όλης της χαρμόσυνης λάμψης που φέρνει η σωτηρία για να φωτίσει τον δρόμο σου. Κι έτσι βλέπεις τον εαυτό σου στερημένο από το φως, εγκαταλελειμμένο στο σκοτάδι, άδικα παρατημένο χωρίς ένα σκοπό μέσα σε έναν μάταιο κόσμο. Ο κόσμος είναι δίκαιος επειδή το Άγιο Πνεύμα έχει φέρει την αδικία στο εσωτερικό φως, και εκεί όλη η αδικία έχει επιλυθεί και αντικατασταθεί από την δικαιοσύνη και την αγάπη. Αν αντιλαμβάνεσαι την αδικία οπουδήποτε, χρειάζεται μόνο να λες: 

Mε αυτό αρνούμαι την Παρουσία του Πατέρα και του Υιού. Προτιμώ να Τους γνωρίσω παρά να βλέπω την αδικία, την οποία η Παρουσία Τους διώχνει μακριά με την λάμψη της.                                                                



 ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΙΝΤΕΑ 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΛΛΥ ΠΑΛΑΝΤΖΙΔΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

IO CHE AMO SOLO TE