Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28 Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

Κεφάλαιο 28.
Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ.
I. Η Παρούσα Μνήμη.
1. Το θαύμα δεν κάνει τίποτα. Το μόνο που κάνει είναι να καταργεί. Και έτσι ακυρώνει την παρέμβαση σε αυτό που έχει ήδη γίνει. Δεν προσθέτει, παρά απλά αφαιρεί. Και αυτό που αφαιρεί έχει εδώ και καιρό φύγει, αλλά με το να παραμένει στην μνήμη φαίνεται να έχει άμεσα αποτελέσματα. Αυτός ο κόσμος τέλειωσε εδώ και πολύ καιρό. Οι σκέψεις που τον έφτιαξαν δεν υπάρχουν πια μέσα στο νου εκείνου που τις σκέφτηκε και τις αγάπησε για λίγο. Το θαύμα δεν δείχνει παρά μόνο ότι το παρελθόν έχει φύγει, και ότι αυτό που αληθινά έχει φύγει δεν έχει επιπτώσεις. Η ενθύμηση κάποιας αιτίας, μόνο ψευδαισθήσεις της παρουσίας της μπορεί να παράγει, όχι αποτελέσματα.  
2. Όλες οι επιπτώσεις της ενοχής δεν υπάρχουν πια. Γιατί η ενοχή έχει φύγει. Στο πέρασμά της έφυγαν και οι συνέπειές της, καθώς έμειναν χωρίς την αιτία τους. Γιατί να μένεις προσκολλημένος στην ενθύμησή της εάν δεν επιθυμείς τα αποτελέσματά της; Η ενθύμηση είναι τόσο επιλεκτική όσο και η αντίληψη, όντας ο παρελθόντας χρόνος της. Είναι η αντίληψη του παρελθόντος σαν αυτό να συνέβαινε τώρα, και σαν ήταν ακόμα εκεί για να το βλέπεις. Η μνήμη, όπως και η αντίληψη, είναι μια επιδεξιότητα που επινοήθηκε από σένα για να πάρει τη θέση αυτού που σου έδωσε ο Θεός κατά την δημιουργία σου. Και όπως όλα τα πράγματα που έφτιαξες εσύ, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υπηρετήσει έναν άλλο σκοπό, και να γίνει το μέσον για κάτι άλλο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να θεραπεύει και όχι για να πληγώνει, εάν εσύ το επιθυμείς.                                                                                                                                                                                                       
3. Τίποτα από αυτά που χρησιμοποιούνται για την θεραπεία δεν αντιπροσωπεύει κάποια προσπάθεια να κάνεις οτιδήποτε. Είναι μια αναγνώριση του ότι δεν έχεις καθόλου ανάγκες που να σημαίνουν ότι κάτι πρέπει να γίνει. Είναι μια μη επιλεκτική μνήμη, που δεν χρησιμοποιείται για να παρέμβει στην αλήθεια. Όλα τα πράγματα που το Άγιο Πνεύμα μπορεί να χρησιμοποιήσει για την θεραπεία Του έχουν δοθεί, χωρίς το περιεχόμενο και τους σκοπούς για τους οποίους φτιάχτηκαν. Δεν είναι παρά επιδεξιότητες χωρίς εφαρμογή. Περιμένουν την χρήση τους. Δεν έχουν καμιά αφιέρωση και κανέναν σκοπό.                                                                                                                                            
4. Το Άγιο Πνεύμα μπορεί πράγματι να κάνει χρήση της μνήμης, γιατί ο Θεός ο Ίδιος βρίσκεται εκεί. Ωστόσο αυτή δεν είναι μνήμη περασμένων γεγονότων, αλλά μόνο μιας παρούσας κατάστασης. Είσαι τόσο καιρό συνηθισμένος να πιστεύεις ότι η μνήμη συγκρατεί μόνο αυτό που είναι παρελθόν, ώστε σου είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι είναι μια ικανότητα που μπορεί να θυμηθεί το τώρα. Οι περιορισμοί που ο κόσμος επιβάλει στην θύμηση είναι τόσο αχανείς όσο αυτοί που αφήνεις τον κόσμο να επιβάλει επάνω σου. Δεν υπάρχει σύνδεση της μνήμης με το παρελθόν. Εάν εσύ την θέλεις εκεί, τότε εκεί θα είναι. Αλλά μόνο η επιθυμία σου έκανε αυτή την σύνδεση, και μόνο εσύ την έχεις συντηρήσει  σε ένα κομμάτι του χρόνου στο οποίο η ενοχή φαίνεται πως εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα.  
5. Η χρήση της μνήμης από το Άγιο Πνεύμα είναι εντελώς ξέχωρη από τον χρόνο. Αυτό δεν ζητά να την χρησιμοποιήσει σαν μέσο για να κρατήσει το παρελθόν, αλλά μάλλον σαν ένα τρόπο να το αφήσει να φύγει. Η μνήμη κρατάει το μήνυμα που λαμβάνει, και κάνει ό,τι της δίνεται να κάνει. Δεν γράφει το μήνυμα, ούτε καθορίζει τον σκοπό του. Όπως το σώμα, έτσι κι αυτή από μόνη της δεν έχει δικό της σκοπό. Και αν φαίνεται πως υπηρετεί την διατήρηση ενός πανάρχαιου μίσους, και σου δίνει εικόνες αδικιών και πληγών που εσύ έχεις διαφυλάξει, αυτό της ζήτησες να είναι το μήνυμά της και αυτό είναι. Μένοντας πιστή στην κρύπτη της, η  ιστορία όλου του παρελθόντος του σώματος βρίσκεται εκεί κρυμμένη. Όλοι οι παράξενοι συσχετισμοί που έγιναν για να κρατήσουν το παρελθόν ζωντανό, το παρόν νεκρό, είναι αποθηκευμένοι μέσα της, περιμένοντας την δική σου εντολή για να μεταφερθούν μπροστά σου και να ξαναζήσουν. Κι έτσι οι επιδράσεις τους παρουσιάζονται αυξημένες με το πέρασμα του χρόνου, ο οποίος  αφαίρεσε την αιτία τους.                                                                                                                                                                         
6. Ωστόσο ο χρόνος δεν είναι παρά μια άλλη φάση αυτού που δεν κάνει τίποτα. Εργάζεται χέρι με χέρι μαζί με όλες τις άλλες ιδιότητες με τις οποίες ζητάς να κρατήσεις κρυφή την αλήθεια για τον εαυτό σου. Ο χρόνος ούτε αφαιρεί αλλά ούτε μπορεί να επανορθώσει. Αλλά ωστόσο κάνεις περίεργη χρήση του χρόνου, σαν να’χε το  παρελθόν προκαλέσει το παρόν, το οποίο δεν είναι παρά μια συνέπεια στην οποία καμία αλλαγή δεν μπορεί να γίνει επειδή η αιτία του έχει φύγει. Ωστόσο η αλλαγή πρέπει να έχει μια αιτία που θα διαρκέσει, διαφορετικά δεν θα κρατήσει. Καμία αλλαγή δεν μπορεί να γίνει στο παρόν αν η αιτία της έχει περάσει. Μόνο το παρελθόν κρατιέται στην μνήμη όσο την χρησιμοποιείς, κι έτσι είναι ένας τρόπος για να στρέφεις το παρελθόν ενάντια στο τώρα.                                                                                    
7. Να μην θυμάσαι τίποτα από όσα δίδαξες εσύ τον εαυτό σου, γιατί δε διδάχτηκες σωστά. Και ποιός θα ήθελε να κρατήσει ένα μάθημα χωρίς νόημα μέσα στο νου του, όταν μπορεί να μάθει και να διατηρήσει ένα καλύτερο; Όταν αρχαίες μνήμες μίσους εμφανίζονται, να θυμάσαι ότι η αιτία τους έχει φύγει. Κι έτσι δεν μπορείς να καταλάβεις ποιο σκοπό εξυπηρετούν. Μην αφήσεις την αιτία που θα τους απέδιδες τώρα, να είναι εκείνη που ήταν και η οποία τις έφτιαξε αυτό που ήταν, ή που φαίνονταν να είναι. Να είσαι χαρούμενος που έφυγε, γιατί είναι αυτή  από την οποία θα συγχωρεθείς. Και δες, στην θέση της, τα νέα αποτελέσματα της αιτίας που γίνονται αποδεκτά στο τώρα, με συνέπειες στο εδώ. Θα σε εκπλήξουν με την ομορφιά τους. Οι αρχαίες νέες ιδέες που φέρνουν θα είναι οι χαρούμενες συνέπειες μιας Αιτίας τόσο αρχαίας που επεκτείνεται πολύ πιο πέρα από το χρονικό διάστημα της μνήμης που βλέπει η αντίληψή σου. 
8. Αυτή είναι η Αιτία που το Άγιο Πνεύμα κράτησε στην μνήμη του για λογαριασμό σου, όταν εσύ θέλησες να ξεχάσεις. Δεν είναι παρελθόν επειδή Αυτό δεν Την αφήνει να ξεχαστεί. Ποτέ δεν έχει αλλάξει, γιατί ποτέ δεν υπήρξε στιγμή στην οποία το Άγιο Πνεύμα να μην Την κράτησε με ασφάλεια στο νου σου. Οι συνέπειές Της πράγματι θα φαίνονται νέες, γιατί νόμιζες ότι δεν θυμόσουν την Αιτία τους. Ωστόσο Αυτή ποτέ δεν απουσίαζε από το νου σου, γιατί δεν ήταν το Θέλημα του Πατέρα σου ο Υιός Του να Τον λησμονήσει.
9. Αυτό που εσύ θυμάσαι ποτέ δεν υπήρξε. Προήλθε από το αναίτιο το οποίο εσύ μπέρδεψες με την αιτία. Το μόνο που μπορεί να του αξίζει είναι το γέλιο, όταν μάθεις ότι έχεις θυμηθεί συνέπειες που ήταν αναίτιες και που ποτέ δεν θα μπορούσαν να είναι αποτελέσματα. Το θαύμα σου υπενθυμίζει μια Αιτία παντοτινά παρούσα, τέλεια ανέπαφη από τον χρόνο και τις παρεμβάσεις. Πάντα αμετάβλητη από αυτό που είναι. Και εσύ είσαι το Αποτέλεσμά Της, τόσο αναλλοίωτος και τόσο τέλειος όσο και η Ίδια. Η μνήμη Της δε βρίσκεται στο παρελθόν, ούτε περιμένει το μέλλον. Δεν αποκαλύπτεται στα θαύματα. Αυτά σου θυμίζουν μόνο ότι Αυτή δεν έχει φύγει. Όταν Την συγχωρέσεις για τις αμαρτίες σου, δε θα την αρνείσαι πλέον.  
10. Εσύ που έχεις επιδιώξει  να κρίνεις τον Ίδιο σου τον Δημιουργό δεν μπορείς να  καταλάβεις ότι δεν είναι Αυτός που έκρινε τον Υιό Του. Θέλησες να αρνηθείς σε Αυτόν τα αποτελέσματά Του, ωστόσο Αυτά ποτέ δεν έχουν υπάρξει μη αποδεκτά. Δεν υπήρξε χρόνος κατά τον οποίο ο Υιός Του να μπορούσε να καταδικαστεί για κάτι που ήταν χωρίς αιτία και ενάντια στο Θέλημα Του. Αυτό που η ενθύμησή σου θα μπορούσε να μαρτυρήσει δεν είναι παρά ο φόβος του Θεού. Αυτός δεν έχει κάνει αυτό που φοβάσαι. Ούτε κι εσύ. Κι έτσι η αθωότητά σου δεν χάθηκε. Δεν χρειάζεσαι θεραπεία για να θεραπευτείς. Ησύχασε και δες στο θαύμα ένα μάθημα στο να επιτρέπεις στην Αιτία να έχει τα Δικά Της Αποτελέσματα, και στο να μην κάνεις τίποτα που θα τα παρεμπόδιζε.   
11. Το θαύμα έρχεται ήσυχα στο νου που σταματάει για μια στιγμή και είναι ήρεμος. Φτάνει ευγενικά από εκείνη την ήρεμη στιγμή, και από το νου που θεράπευσε ήσυχα τότε, προς άλλους νόες για να μοιραστεί μαζί τους την γαλήνη  του. Και αυτοί θα ενωθούν στο να μην κάνουν τίποτα για να εμποδίσουν την ακτινοβόλα επέκτασή του πίσω προς το Νου ο οποίος είναι η αιτία που υπάρχουν όλοι οι νόες. Γεννημένο από το μοίρασμα, δεν μπορεί να υπάρξει παύση του χρόνου  που να καθυστερήσει το θαύμα από το να σπεύσει προς όλους τους ανήσυχους νόες, και να τους φέρει μια στιγμή γαλήνης, κατά την οποία η θύμηση του Θεού επιστρέφει σε αυτούς. Η δική τους ενθύμηση τώρα ησυχάζει και ό,τι έχει έλθει να πάρει την θέση του  δεν θα λησμονηθεί εντελώς μετά.                                                                                                     
12. Το Άγιο Πνεύμα στο Οποίο ο χρόνος έχει δοθεί προσφέρει ευχαριστίες για κάθε ήσυχη στιγμή που Του δίνεται. Γιατί σε αυτή την στιγμή επιτρέπεται στην μνήμη του Θεού να προσφέρει όλους τους θησαυρούς  της στον Υιό του Θεού, για τον οποίο διαφυλάχτηκαν. Με πόση χαρά Αυτό τους προσφέρει σε εκείνον για τον οποίον Του δόθηκαν.  Και ο Δημιουργός Του μοιράζεται τις ευχαριστίες Του, επειδή δεν θα στερείται πια τα Αποτελέσματά Του. Η στιγμιαία σιωπή που ο Υιός Του αποδέχεται είναι το καλωσόρισμα  στην αιωνιότητα και σε Αυτόν, και Τους αφήνει να εισέλθουν εκεί όπου θέλουν να διαμείνουν. Γιατί εκείνη την στιγμή ο Υιός του Θεού δεν κάνει τίποτα που να του προκαλεί φόβο. 
13. Πόσο άμεσα αναδύεται η μνήμη του Θεού στο νου που δεν φοβάται να κρατήσει την μνήμη μακριά! Η δική του μνήμη έχει φύγει. Δεν υπάρχει παρελθόν για να κρατήσει την τρομακτική του εικόνα εμπόδιο προς την  χαρούμενη αφύπνιση στην παρούσα ειρήνη. Οι σάλπιγγες της αιωνιότητας ηχούν ξανά μέσα στην σιγή, ωστόσο δεν την διαταράσσουν. Και αυτό που τώρα έρχεται στην μνήμη δεν είναι ο φόβος, αλλά μάλλον η Αιτία για την οποία φτιάχτηκε για να την κάνει να ξεχαστεί και να καταργηθεί. Η γαλήνη μιλά με απαλούς ήχους αγάπης που ο Υιός του Θεού θυμάται πριν η δική του ενθύμηση παρεμβληθεί ανάμεσα στο παρόν και παρελθόν, και τα αποκλείσει.
14. Τώρα ο Υιός του Θεού έχει επιτέλους επίγνωση της παρούσας Αιτίας και των αγαθών Της Αποτελεσμάτων. Τώρα καταλαβαίνει ότι αυτό που έφτιαξε αυτός είναι χωρίς αιτία, και δεν έχει καθόλου επιπτώσεις. Δεν έκανε τίποτα. Και βλέποντάς το αυτό, καταλαβαίνει  ότι ποτέ δεν είχε κάποια ανάγκη να κάνει κάτι, και ότι ποτέ δεν έκανε. Η Αιτία του είναι τα Αποτελέσματά Της. Ποτέ δεν υπήρξε άλλη αιτία εκτός Αυτής που θα μπορούσε να παράγει ένα διαφορετικό παρελθόν ή μέλλον. Τα αποτελέσματά Της είναι αιώνια κι αναλλοίωτα, πέρα από τον φόβο, και πέρα από τον κόσμο της αμαρτίας ολοκληρωτικά.
15. Τι έχει χαθεί, που να μην βλέπει το αναίτιο; Και πού είναι η θυσία, όταν η θύμηση του Θεού έχει έλθει να πάρει την θέση της απώλειας; Τι καλύτερος τρόπος υπάρχει για να κλείσει το μικρό χάσμα μεταξύ των ψευδαισθήσεων και της πραγματικότητας από το να επιτρέψεις στην θύμηση του Θεού να κυλήσει απέναντι, κάνοντάς την γέφυρα και που μια στιγμή θα είναι αρκετή για να φτάσει απέναντι; Γιατί ο Θεός έχει κλείσει το χάσμα με τον Εαυτό Του. Η μνήμη Του δεν έχει χαθεί, και δεν έχει αφήσει έναν εγκαταλελειμμένο Υιό για πάντα σε μιαν ακτή από όπου μπορεί στα κλεφτά να βλέπει μιαν άλλη ακτή που όμως  δεν  μπορεί ποτέ να φτάσει. Ο Πατέρας του θέλει αυτός να ανυψωθεί και τρυφερά να μεταφερθεί απέναντι. Αυτός έκτισε την γέφυρα, και είναι Αυτός που θα μεταφέρει τον Υιό Του απέναντι. Μην φοβάσαι ότι Αυτός θα αποτύχει σε αυτό που θέλει. Ούτε ότι εσύ θα εξαιρεθείς από το Θέλημα που είναι για σένα.
II. Αντιστρέφοντας το Αποτέλεσμα και την Αιτία.
1. Χωρίς αιτία δεν μπορεί να υπάρξουν αποτελέσματα, όπως και χωρίς αποτελέσματα δεν υπάρχει αιτία. Η αιτία γίνεται αιτία από τα αποτελέσματά της·  ο Πατέρας είναι Πατέρας από τον Υιό Του. Τα αποτελέσματα δεν δημιουργούν την αιτία τους, αλλά εδραιώνουν την αιτιολογία τους. Επομένως, ο Υιός δίνει την Πατρότητα στον Δημιουργό του, και δέχεται το δώρο που αυτός Του έχει δώσει. Κι επειδή είναι Υιός του Θεού πρέπει επίσης να είναι πατέρας, ο οποίος δημιουργεί όπως και ο Θεός τον δημιούργησε. Ο κύκλος της δημιουργίας δεν έχει τέλος. Η αρχή της και το τέλος της είναι τα ίδια. Αλλά εντός της  κρατάει το σύμπαν όλης της δημιουργίας, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος.                                                        
2. Η Πατρότητα είναι δημιουργία. Η Αγάπη πρέπει να επεκτείνεται. Η αγνότητα δεν περιορίζεται. Είναι η φύση του αθώου να είναι παντοτινά απεριόριστος, χωρίς φραγμό  ή όρια. Έτσι  η αγνότητα δεν είναι του σώματος. Ούτε μπορεί να βρεθεί εκεί όπου υπάρχουν περιορισμοί. Το σώμα μπορεί να θεραπευτεί από τα αποτελέσματα της, τα οποία είναι  τόσο απεριόριστα σαν την ίδια. Ωστόσο όλη η θεραπεία γίνεται επειδή ο νους αναγνωρίζεται ότι δεν είναι μέσα στο σώμα, και η αθωότητά του είναι εντελώς ξέχωρη από αυτό, κι εκεί όπου βρίσκεται όλη η θεραπεία. Πού βρίσκεται λοιπόν η θεραπεία; Μόνο εκεί όπου στην αιτία της αποδίδονται τα αποτελέσματά της. Γιατί η ασθένεια αποτελεί μια χωρίς νόημα προσπάθεια να αποδώσει αποτελέσματα στο αναίτιο, και να το κάνει να γίνει αιτία.  
3. Πάντοτε στην ασθένεια ο Υιός του Θεού προσπαθεί να κάνει τον εαυτό του αιτία του  εαυτού του, και δεν επιτρέπει στον εαυτό του να είναι ο Υιός του Πατέρα του. Λόγω αυτής της αδύνατης επιθυμίας, δεν πιστεύει ότι ο ίδιος είναι το Αποτέλεσμα της Αγάπης, αλλά ότι πρέπει να είναι αιτία εξαιτίας αυτού που είναι. Η αιτία της θεραπείας είναι η μόνη Αιτία των πάντων. Δεν έχει παρά μόνο ένα Αποτέλεσμα. Και με αυτή την αναγνώριση, δεν αποδίδεται κανένα αποτέλεσμα στο αναίτιο και κανένα δεν είναι ορατό. Ένας νους μέσα σε ένα σώμα και ένας κόσμος από άλλα σώματα, το κάθε ένα με ξεχωριστό νου, είναι οι δικές σου «δημιουργίες», κι εσύ ο «άλλος» νους, που δημιουργείς αποτελέσματα ανόμοια με τον εαυτό σου. Και ως «πατέρας» τους, πρέπει να είσαι σαν αυτά.                                                                           
4. Τίποτα απολύτως  δεν έχει συμβεί εκτός από το ότι έβαλες τον εαυτό σου να κοιμηθεί, και ονειρεύτηκες ένα όνειρο στο οποίο ήσουν ένας ξένος προς τον εαυτό σου, και μόνο ένα κομμάτι από το όνειρο κάποιου άλλου. Το θαύμα δεν σε αφυπνίζει, αλλά απλά σου δείχνει ποιος είναι ο ονειρευτής. Σου διδάσκει ότι υπάρχει μια επιλογή από όνειρα ενώ ακόμα κοιμάσαι, που εξαρτάται από τον σκοπό του ονειρέματός σου. Επιθυμείς όνειρα θεραπείας, ή όνειρα θανάτου; Ένα όνειρο είναι όπως μια μνήμη στο ότι απεικονίζει  αυτό που θέλεις να σου φανερωθεί.
5. Μια άδεια αποθήκη, με ανοιχτή την πόρτα, κρατάει όλα τα κομμάτια των αναμνήσεων  και των ονείρων σου. Ωστόσο εάν εσύ είσαι ο ονειρευτής, αντιλαμβάνεσαι τουλάχιστον το εξής: ότι εσύ προκάλεσες το όνειρο, και μπορείς να αποδεχτείς ένα άλλο όνειρο επίσης. Αλλά για αυτή την αλλαγή στο περιεχόμενο του ονείρου, πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι εσύ ο οποίος ονειρεύτηκε το όνειρο που δεν σου αρέσει. Αυτό είναι μόνο ένα αποτέλεσμα που εσύ προκάλεσες, και δεν θέλεις να είσαι η αιτία αυτού του αποτελέσματος. Στα όνειρα φόνου και επίθεσης είσαι το θύμα στη σφαγή ενός σώματος που πεθαίνει. Αλλά στα όνειρα συγχώρεσης δεν ζητείται από κανένα να είναι το θύμα ή αυτός που υποφέρει. Αυτά είναι τα χαρούμενα όνειρα που το θαύμα ανταλλάσει με τα δικά σου. Δεν σου ζητάει να φτιάξεις κάποιο άλλο·  μόνο να δεις ότι εσύ έφτιαξες το όνειρο που θα αντάλλασες με αυτό.                                      
6. Αυτός ο κόσμος είναι αναίτιος, όπως κάθε όνειρο που ο καθένας έχει ονειρευτεί μέσα στον κόσμο. Κανένα σχέδιο δεν είναι εφικτό, και δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός που να μπορούσε να βρεθεί και να κατανοηθεί. Τι άλλο θα μπορούσες να περιμένεις από κάτι που δεν έχει αιτία; Όμως αν δεν έχει αιτία, δεν έχει και σκοπό. Μπορεί να προκαλέσεις ένα όνειρο, αλλά ποτέ δεν θα του δώσεις πραγματικά αποτελέσματα. Γιατί αυτό θα άλλαζε την αιτία του, και αυτό είναι που δεν μπορείς να κάνεις. Ο ονειρευτής ενός ονείρου δεν είναι ξύπνιος, αλλά δεν γνωρίζει ότι κοιμάται. Βλέπει ψευδαισθήσεις του εαυτού του σαν άρρωστο ή σαν υγιή, θλιμμένο ή ευτυχισμένο, αλλά χωρίς μια σταθερή αιτία με εγγυημένα αποτελέσματα.  
7. Το θαύμα αποδεικνύει ότι ονειρεύεσαι ένα όνειρο, και ότι το περιεχόμενό του δεν είναι αληθινό. Αυτό είναι ένα κρίσιμο βήμα στην διαχείριση των ψευδαισθήσεων. Κανείς δεν τις φοβάται όταν  αντιληφθεί ότι ο ίδιος τις επινόησε. Ο φόβος διατηρείται επειδή κανείς δεν είδε ότι ο ίδιος ήταν ο συγγραφέας του ονείρου, και όχι μια φιγούρα μέσα στο όνειρο. Αυτός καταλογίζει  στον εαυτό του τις συνέπειες που ονειρεύεται ότι απέδωσε στον αδελφό του. Και είναι μόνο αυτό που το όνειρο έχει συνθέσει και του έχει προσφέρει, για να του δείξει ότι οι επιθυμίες του έχουν εκτελεσθεί. Έτσι αυτός φοβάται την δική του επίθεση, αλλά την βλέπει στα χέρια κάποιου άλλου. Ως θύμα, υποφέρει από τα αποτελέσματά της, αλλά όχι από την αιτία τους. Δεν είναι αυτός ο συγγραφέας την δικής του επίθεσης, και είναι αθώος από αυτό που προκάλεσε. Το θαύμα δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός από να του δείχνει ότι αυτός δεν έχει κάνει τίποτα. Αυτό που φοβάται είναι μια αιτία χωρίς τις επιπτώσεις που θα την  έκαναν αιτία. Και έτσι ποτέ δεν υπήρξε.
8. Ο διαχωρισμός άρχισε με το όνειρο ότι ο Πατέρας στερήθηκε τα Αποτελέσματά Του, και ήταν ανίσχυρος να τα κρατήσει αφού δεν ήταν πια ο Δημιουργός τους. Στο όνειρο, ο ονειρευτής κατασκεύασε τον εαυτό του. Αλλά αυτό που κατασκεύασε στράφηκε εναντίον του, παίρνοντας τον ρόλο του δημιουργού του, όπως είχε κάνει ο ονειρευτής. Και όπως αυτός μισούσε τον Δημιουργό του, έτσι και οι φιγούρες στο όνειρο μίσησαν αυτόν. Το σώμα του είναι ο σκλάβος τους, το οποίο και κακομεταχειρίζονται επειδή τα κίνητρα που του έδωσε τα έχουν υιοθετήσει σαν δικά τους. Και το μισούν για την εκδίκηση που θα τους πρόσφερε. Είναι η εκδίκησή τους πάνω στο σώμα που φαίνεται να αποδεικνύει  ότι ο ονειρευτής δεν θα μπορούσε να είναι ο κατασκευαστής του ονείρου. Αποτέλεσμα και αιτία πρώτα διαχωρίζονται, και μετά αντιστρέφονται, έτσι το αποτέλεσμα γίνεται αιτία·   και η αιτία αποτέλεσμα.
9. Αυτό είναι το τελικό βήμα του διαχωρισμού, με το οποίο αρχίζει η σωτηρία, η οποία προχωράει προς την άλλη κατεύθυνση. Αυτό το τελικό βήμα είναι ένα αποτέλεσμα αυτού που έχει προηγηθεί, και παρουσιάζεται σαν αιτία. Το θαύμα είναι το πρώτο βήμα που αποδίδει στην αιτία την λειτουργία της αιτιότητας, όχι στο αποτέλεσμα. Γιατί αυτή τη σύγχυση δημιούργησε  το όνειρο, και όσο κρατάει, θα φοβάσαι να ξυπνήσεις. Ούτε και το κάλεσμα για την αφύπνιση θα ακουστεί, επειδή θα φαίνεται πως είναι το κάλεσμα στον  φόβο.
10. Όπως κάθε μάθημα που σου ζητάει το Άγιο Πνεύμα να μάθεις, το θαύμα είναι ξεκάθαρο. Παρουσιάζει ό,τι Εκείνο θα ήθελε να μάθεις, και σου δείχνει ότι τα αποτελέσματα του είναι αυτά που θέλεις. Στα όνειρά Του της συγχώρεσης τα δικά σου αποτελέσματα καταργούνται και οι μισητοί εχθροί γίνονται αντιληπτοί ως φίλοι με φιλεύσπλαχνη διάθεση. Η εχθρότητά τους φαίνεται αναίτια τώρα, επειδή δεν την έφτιαξαν αυτοί. Και μπορείς να αποδεχτείς τον ρόλο του κατασκευαστή του μίσους  τους, επειδή βλέπεις ότι δεν έχει αποτελέσματα. Τώρα έχεις ελευθερωθεί αρκετά από το όνειρο· ο κόσμος είναι ουδέτερος, και τα σώματα που εξακολουθούν να φαίνονται ότι κινούνται σαν διαχωρισμένα δεν χρειάζεται να προκαλούν φόβο. Κι έτσι δεν είναι άρρωστα.
11. Το θαύμα επιστρέφει την αιτία του φόβου σε σένα που την έφτιαξες. Αλλά επίσης δείχνει ότι, μην έχοντας αποτελέσματα, δεν είναι αιτία, γιατί η λειτουργία της αιτίας είναι να έχει αποτελέσματα. Και όπου τα αποτελέσματα φεύγουν, δεν υπάρχει αιτία. Έτσι το σώμα θεραπεύεται από τα θαύματα επειδή δείχνουν ότι ο νους έφτιαξε την αρρώστια, και επιστράτευσε το σώμα να είναι το θύμα, ή το αποτέλεσμα, αυτού που ο νους έφτιαξε. Ωστόσο το μισό μάθημα δεν θα διδάξει το ολόκληρο. Το θαύμα είναι άχρηστο αν μάθεις  μόνο ότι το σώμα μπορεί να θεραπευτεί, γιατί δεν είναι αυτό το μάθημα που στάλθηκε για να διδάξει. Το μάθημα είναι ότι ο νους ήταν άρρωστος που σκέφτηκε ότι το σώμα μπορούσε να αρρωστήσει· προβάλλοντας την ενοχή του δεν προκάλεσε τίποτα, και δεν είχε αποτελέσματα.     
12. Αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα. Στέκονται μέσα σε  λαμπρή σιωπή δίπλα σε κάθε όνειρο πόνου και βασάνων, αμαρτίας και ενοχής. Είναι η εναλλακτική λύση του ονείρου, η επιλογή να είσαι ο ονειρευτής, αντί να αρνείσαι τον ενεργό ρόλο στην κατασκευή του ονείρου. Είναι τα ευχάριστα αποτελέσματα  της επιστροφής των συνεπειών της ασθένειας στην αιτία της. Το σώμα απελευθερώνεται διότι ο νους αναγνωρίζει ότι «αυτό δεν συμβαίνει σε μένα, αλλά εγώ είμαι αυτός που το κάνει.» Έτσι ο νους είναι ελεύθερος να κάνει μιαν άλλη επιλογή αντί αυτής. Αρχίζοντας εδώ, η σωτηρία θα προχωρήσει για να αλλάξει την πορεία κάθε βήματος της καθόδου προς τον διαχωρισμό, μέχρι που όλα να πάρουν την αντίστροφη πορεία, η σκάλα να εξαφανιστεί, και όλο το ονείρεμα του κόσμου να καταργηθεί.
III. Η Συμφωνία για Ένωση.
1. Αυτό που περιμένει με τέλεια βεβαιότητα πέρα από την σωτηρία δεν είναι δικό μας μέλημα. Γιατί μόλις έχεις αρχίσει να επιτρέπεις τα πρώτα σου, αβέβαια βήματα να καθοδηγηθούν προς τα επάνω στη σκάλα που ο διαχωρισμός σε είχε παρασύρει να κατέβεις. Προς το παρόν μόνο το θαύμα είναι το μέλημά σου. Από εδώ πρέπει να αρχίσουμε. Και έχοντας αρχίσει, ο δρόμος θα γίνει γαλήνιος και απλός στην ανύψωση προς την αφύπνιση και το τέλος του ονείρου. Όταν αποδεχτείς ένα θαύμα, δεν προσθέτεις το όνειρο σου του φόβου σε αυτό που ήδη ονειρεύεσαι. Χωρίς υποστήριξη, το όνειρο θα ξεθωριάσει χωρίς αποτελέσματα. Γιατί η υποστήριξή σου είναι που το ενδυναμώνει.    
2. Κανένας νους δεν αρρωσταίνει μέχρι κάποιος άλλος νους να  συμφωνήσει ότι είναι διαχωρισμένοι. Άρα είναι κοινή τους απόφαση να είναι άρρωστοι. Εάν αρνηθείς να συμφωνήσεις και αποδεχτείς τον ρόλο που παίζεις στο να καταστήσεις την ασθένεια πραγματική, τότε ο άλλος νους δεν μπορεί να προβάλλει την ενοχή του χωρίς την δική σου βοήθεια να τον αφήσεις να αντιληφθεί τον εαυτό του ως διαχωρισμένο και χωριστά από εσένα. Έτσι το σώμα δεν γίνεται αντιληπτό σαν άρρωστο από τους νόες και των δύο σας από ξεχωριστές  οπτικές γωνίες. Η ένωση με το νου κάποιου αδελφού σου εμποδίζει την αιτία της αρρώστιας και των αποτελεσμάτων που αντιλαμβάνεσαι. Η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα νοών που ενώνονται, όπως η ασθένεια προέρχεται από νόες που διαχωρίζονται.                                       
3. Το θαύμα δεν κάνει τίποτα ακριβώς επειδή οι νόες είναι ενωμένοι, και δεν μπορούν να χωριστούν. Ωστόσο στο όνειρο αυτό έχει αντιστραφεί, και οι διαχωρισμένοι νόες γίνονται ορατοί σαν σώματα, που είναι διαχωρισμένα και δεν μπορούν να ενωθούν. Μην επιτρέπεις στον αδελφό σου να είναι άρρωστος, γιατί εάν είναι, τον έχεις εγκαταλείψει στο δικό του όνειρο συμμετέχοντας σε αυτό μαζί του. Αυτός δεν έχει δει την αιτία της αρρώστιας εκεί που βρίσκεται, κι εσύ έχεις παραβλέψει το χάσμα μεταξύ σας, εκεί όπου η αρρώστια έχει δημιουργηθεί. Έτσι ενώνεστε στην ασθένεια, για να διατηρήσεις το μικρό χάσμα αθεράπευτο, εκεί όπου η αρρώστια διαφυλάσσεται προσεχτικά προστατευμένη, με φροντίδα, και υποστηριγμένη με ακλόνητη πεποίθηση, μήπως κι έλθει ο Θεός και γεφυρώσει το μικρό χάσμα που οδηγεί σε Αυτόν. Μην πολεμάς τον ερχομό Του με ψευδαισθήσεις, γιατί πάνω από όλα τα πράγματα που φαίνονται να λάμπουν  μέσα στο όνειρο επιθυμείς την Έλευση Του. 
4. Το τέλος του ονειρέματος είναι το τέλος του φόβου, και η αγάπη ποτέ δεν υπήρξε στον κόσμο των ονείρων. Το χάσμα είναι μικρό. Ωστόσο κρατάει τους σπόρους του λοιμού και κάθε μορφή κακού, γιατί είναι μια επιθυμία να διαχωρίζει και να μην ενώνει. Κι έτσι φαίνεται να δίνει μια αιτία στην αρρώστια η οποία δεν είναι η αιτία της. Ο σκοπός του χάσματος είναι όλη η αιτία που έχει η ασθένεια. Γιατί έγινε για να σε κρατήσει διαχωρισμένο, μέσα σε ένα σώμα το οποίο βλέπεις σαν να ήταν αυτό η αιτία του πόνου.  
5. Η αιτία του πόνου είναι ο διαχωρισμός, όχι το σώμα, το οποίο είναι μόνο το αποτέλεσμά του. Ωστόσο ο διαχωρισμός δεν είναι παρά κενός χώρος, που δεν περιλαμβάνει τίποτα, δεν κάνει τίποτα, και είναι τόσο επουσιώδης όσο το κενό διάστημα μεταξύ των κυματισμών που προκάλεσε ένα πλοίο στο πέρασμα του. Και καλύπτεται τόσο γρήγορα, όσο γρήγορα ορμάει το νερό για να κλείσει το κενό, και τα κύματα ενώνονται για να το καλύψουν. Πού βρίσκεται το χάσμα μεταξύ των κυμάτων όταν αυτά έχουν ενωθεί, κι έχουν καλύψει τον χώρο ο οποίος φάνηκε να τα κρατάει  διαχωρισμένα για λίγο; Πού βρίσκονται τα αίτια για την ασθένεια όταν οι νόες έχουν ενωθεί για να κλείσουν το μικρό χάσμα ανάμεσα τους, εκεί που φαινόταν ότι μεγάλωναν οι σπόροι της ασθένειας;
6. Ο Θεός χτίζει την γέφυρα, αλλά μόνο στο χώρο που το θαύμα άφησε καθαρό και κενό. Αυτός δεν μπορεί να γεφυρώσει τους σπόρους της αρρώστιας και την ντροπή της ενοχής, γιατί δεν μπορεί να καταστρέψει την ξένη θέληση που δεν δημιούργησε ο Ίδιος.  Άφησε τα αποτελέσματά της να φύγουν και μην τα σφίγγεις ανυπόμονα, για να τα κρατήσεις για τον εαυτό σου. Το θαύμα θα τα σαρώσει όλα στην άκρη, κι έτσι θα κάνει χώρο για Αυτόν ο Οποίος επιθυμεί να έλθει και να κτίσει την γέφυρα της επιστροφής του Υιού Του προς Αυτόν.   
7. Υπολόγισε, λοιπόν, τα ασημένια θαύματα και τα χρυσά όνειρα της ευτυχίας σαν όλους τους θησαυρούς που θα φύλαγες μέσα στην αποθήκη του κόσμου. Η πόρτα είναι ανοιχτή, όχι για τους κλέφτες, αλλά για τους πεινασμένους αδελφούς σου, οι οποίοι νόμισαν ότι η λάμψη ενός βότσαλου ήταν χρυσός, και αποθήκευσαν ένα σωρό από χιόνι που έλαμπε όπως το ασήμι. Δεν έχουν αφήσει τίποτα πίσω από την ανοιχτή πόρτα. Τι είναι ο κόσμος εκτός από ένα μικρό χάσμα που γίνεται αντιληπτό  να σκίζει στα δύο την αιωνιότητα, και να τη διασπά σε ημέρες και μήνες και χρόνια; Και τι είσαι εσύ που ζεις μέσα στον κόσμο εκτός από μια εικόνα του Υιού του Θεού κατακερματισμένη σε κομμάτια, το καθένα κρυμμένο μέσα σε ένα διαχωρισμένο και αβέβαιο κομματάκι πηλού;  
8. Μην φοβάσαι, παιδί μου, παρά άφησε τον κόσμο σου να φωτιστεί απαλά από τα θαύματα. Και ενώσου με τον αδελφό σου εκεί όπου το μικρό χάσμα φαινόταν να στέκεται ανάμεσα σε σένα και αυτόν. Και έτσι η αρρώστια θα φαίνεται τώρα χωρίς αιτία. Το όνειρο της θεραπείας βρίσκεται στην συγχώρεση, και σου δείχνει ευγενικά ότι ποτέ δεν αμάρτησες. Το θαύμα δεν θα άφηνε καμία απόδειξη της ενοχής να σου φέρνει μαρτυρίες για κάτι που ποτέ δεν υπήρξε. Και στην αποθήκη σου θα φτιάξει ένα χώρο καλωσορίσματος για τον Πατέρα σου και τον Εαυτό σου. Η πόρτα είναι ανοιχτή, έτσι ώστε να μπορέσουν να έλθουν όλοι αυτοί που δεν θέλουν να πεινάνε πια, να χαρούν την γιορτή της αφθονίας πού στήθηκε εκεί μπροστά τους. Και θα συναντηθούν με όλους τους Προσκεκλημένους σου που το θαύμα ζήτησε να έλθουν σε σένα.
9. Αυτή είναι μια γιορτή πράγματι διαφορετική από κείνες που έχει δείξει το ονείρεμα του κόσμου. Γιατί εδώ, όσο περισσότερο λαμβάνει κάποιος, τόσο περισσότερο μένει για όλους τους υπόλοιπους για να το μοιραστούν. Οι Καλεσμένοι έχουν φέρει απεριόριστες προμήθειες μαζί Τους. Και κανείς δεν στερείται τίποτα ούτε και μπορεί να στερήσει τους άλλους. Εδώ υπάρχει μια γιορτή που ο Πατέρας απλώνει μπροστά στον Υιό Του, και την μοιράζεται εξίσου μαζί του. Και στο μοίρασμά Τους δεν μπορεί να υπάρξει κανένα κενό μέσα στο οποίο η αφθονία να κλονιστεί και να ελαττωθεί. Εδώ δεν μπορούν να εισέλθουν τα ισχνά χρόνια, γιατί ο χρόνος δεν βρίσκεται στην υπηρεσία αυτής της γιορτής, που δεν έχει τέλος. Γιατί η αγάπη έχει στρώσει το τραπέζι της στο χώρο που φαινόταν ότι κρατούσε τους Καλεσμένους σου μακριά από σένα.
IV. Η Σπουδαιότερη Ένωση
1. Το να δέχεσαι την Επανόρθωση για τον εαυτό σου σημαίνει ότι δεν υποστηρίζεις κανενός το όνειρο της αρρώστιας και του θανάτου. Σημαίνει ότι δεν μοιράζεσαι την επιθυμία του για διαχωρισμό, και δεν τον αφήνεις να στρέψει τις ψευδαισθήσεις  εναντίον του εαυτού του. Ούτε επιθυμείς να στραφούν εναντίον σου αντί γι’ αυτόν. Έτσι αυτές δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Κι ελευθερώνεσαι από τα όνειρα πόνου γιατί τον αφήνεις να είναι. Αν δεν  τον βοηθήσεις, θα υποφέρεις τον πόνο μαζί του γιατί αυτή είναι η επιθυμία σου. Και γίνεσαι μια φιγούρα στο δικό του όνειρό του πόνου, όπως και αυτός στο δικό σου. Έτσι εσύ και ο αδελφός σου γινόσαστε και οι δυο ψευδαισθήσεις, χωρίς ταυτότητα. Μπορείς να γίνεις όποιος ή ό,τι θέλεις, ανάλογα με τίνος το κακό όνειρο μοιράζεσαι. Μπορείς να είσαι σίγουρος για ένα μόνο πράγμα·  ότι είσαι κακός, γιατί συμμετέχεις  στα όνειρα  φόβου. 
2. Υπάρχει ένας τρόπος να βρεις την βεβαιότητα ακριβώς εδώ και τώρα. Αρνήσου να γίνεις μέρος τρομακτικών ονείρων όποια μορφή κι αν παίρνουν, γιατί θα χάσεις την ταυτότητά σου σε αυτά. Βρίσκεις τον εαυτό σου με το να μην αποδέχεται ότι αυτά είναι η αιτία σου, και ότι σου επιφέρουν αποτελέσματα. Βρίσκεσαι μακριά από αυτά, αλλά όχι χωριστά από αυτόν που τα ονειρεύεται. Έτσι διαχωρίζεις τον ονειρευτή από το όνειρο, και ενώνεσαι σε ένα, αλλά αφήνεις το άλλο να φύγει. Το όνειρο δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση στο νου. Και με το νου θα μπορούσες να ενωθείς, αλλά ποτέ με το όνειρο. Είναι το όνειρο που φοβάσαι, και όχι ο νους. Τα βλέπεις σαν να είναι το ίδιο, γιατί νομίζεις ότι εσύ δεν είσαι παρά ένα όνειρο. Και δεν γνωρίζεις και ούτε μπορείς να ξεχωρίσεις τι είναι πραγματικό στον εαυτό σου και τι δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση.  
3. Όπως εσύ, και ο αδελφός σου νομίζει ότι είναι ένα όνειρο. Μην μοιράζεσαι την ψευδαίσθησή του για τον εαυτό του, γιατί η δική σου Ταυτότητα εξαρτάται από την πραγματικότητά του. Καλύτερα σκέψου τον ως ένα νου μέσα στον οποίο οι ψευδαισθήσεις εξακολουθούν να επιμένουν, είναι όμως ένας νους που είναι αδελφός σου. Δεν είναι αδελφός από αυτά που ονειρεύεται, ούτε και το σώμα του, ο «ήρωας» του ονείρου του. Είναι η πραγματικότητά του που είναι αδελφός σου, όπως είναι και η δική σου σε αυτόν. Ο νους σου και ο δικός του είναι ενωμένοι σε αδελφότητα. Το σώμα του και τα όνειρά του μόνο φαίνονται  να φτιάχνουν ένα μικρό χάσμα, εκεί όπου τα δικά σου έχουν ενωθεί με τα δικά του.                                                                                                                                                                                          
4. Παρόλα αυτά,  μεταξύ των νοών σας δεν υπάρχει χάσμα. Άρα το να συμμετέχεις στα  όνειρά του σημαίνει ότι δεν τον συναντάς, γιατί τα όνειρά του θέλουν να τον διαχωρίσουν από εσένα. Γι αυτό απελευθέρωσέ τον, απλά επικαλούμενος την αδελφότητα και όχι τα όνειρα φόβου. Άφησέ τον να αναγνωρίσει ποιος είναι, με το να μην υποστηρίζεις τις ψευδαισθήσεις του με τη πίστη σου, γιατί αν το κάνεις, θα έχεις πίστη στις δικές σου. Με τη πίστη στις δικές σου, αυτός δε θα απελευθερωθεί, κι εσύ θα παραμείνεις σκλάβος στα όνειρά του. Και τα όνειρα του φόβου θα στοιχειώνουν το μικρό χάσμα, που κατοικείται μόνο από ψευδαισθήσεις τις οποίες έχεις υποστηρίξει μέσα στο νου του αδελφού σου. 
5.   Να είσαι σίγουρος ότι, εάν εσύ κάνεις αυτό που σου αναλογεί, αυτός θα κάνει το δικό του, γιατί θα ενωθεί μαζί σου εκεί όπου βρίσκεσαι. Μην τον καλείς να σε συναντήσει στο χάσμα μεταξύ σας, γιατί θα πρέπει να πιστέψεις ότι αυτό είναι η δική σου πραγματικότητά όπως και η δική του. Δεν μπορείς να εκπληρώσεις το δικό του μέρος, αλλά αυτό κάνεις όταν γίνεσαι μια παθητική φιγούρα στα όνειρά του, αντί να είσαι ένας ονειρευτής των δικών σου. Η ταυτότητα στα όνειρα είναι χωρίς σημασία γιατί ο ονειρευτής και το όνειρο είναι ένα. Όποιος μοιράζεται ένα όνειρο πρέπει να είναι το όνειρο στο οποίο συμμετέχει, γιατί με το μοίρασμα παράγεται μια αιτία.                                                                                                                                                               
6. Μοιράζεσαι την σύγχυση και είσαι μπερδεμένος, γιατί στο χάσμα δεν υπάρχει σταθερός εαυτός. Αυτό που είναι το ίδιο φαίνεται διαφορετικό, γιατί ό,τι είναι το ίδιο φαίνεται να διαφέρει. Τα όνειρά του είναι δικά σου επειδή τα άφησες να είναι. Αλλά εάν απομάκρυνες τα δικά σου θα ελευθερωνόταν κι αυτός από αυτά, καθώς και από τα δικά του. Τα όνειρά σου είναι οι μάρτυρες των δικών του, και τα δικά του επιβεβαιώνουν την αλήθεια των δικών σου. Ωστόσο εάν δεις ότι δεν υπάρχει αλήθεια στα δικά σου, τα όνειρά του θα εξαφανιστούν, και αυτός θα καταλάβει αυτό που δημιούργησε το όνειρο.
7. Το Άγιο Πνεύμα είναι στο νου και των δυο σας, και Αυτό είναι Ένα επειδή δεν υπάρχει χάσμα που να διαχωρίζει την Ενότητά Του από τον Εαυτό Του. Το κενό μεταξύ των σωμάτων σας δεν έχει σημασία, γιατί ό,τι ενώνεται στο Άγιο Πνεύμα είναι πάντοτε ένα. Κανείς δεν είναι άρρωστος εάν κάποιος άλλος αποδεχτεί την ενότητα του μαζί του. Η επιθυμία του να είναι ένας ασθενής και διαχωρισμένος νους δεν μπορεί να παραμείνει χωρίς κάποιον μάρτυρα ή μιαν αιτία. Και τα δυο εξαφανίζονται εάν κάποιος θελήσει να ενωθεί μαζί του. Αυτός έχει όνειρα ότι ήταν διαχωρισμένος από τον αδελφό του ο οποίος, με το να μην μοιράζεται το όνειρό του, έχει αφήσει το διάστημα μεταξύ τους κενό. Και ο Πατέρας έρχεται να ενωθεί με τον Υιό Του με τον οποίο ενώθηκε το Άγιο Πνεύμα. 
8. Η λειτουργία του Αγίου Πνεύματος είναι να πάρει την σπασμένη εικόνα του Υιού του Θεού και να ξαναβάλει τα κομμάτια στη θέση τους. Αυτή την ιερή εικόνα, θεραπευμένη ολοκληρωτικά, το Άγιο Πνεύμα προτείνει στο κάθε ξεχωριστό κομμάτι που νομίζει ότι είναι μια εικόνα από μόνο του. Στον κάθε ένα το Άγιο Πνεύμα προσφέρει την Ταυτότητά Του, την οποία αντιπροσωπεύει ολόκληρη η εικόνα, αντί μόνο ένα μικρό, σπασμένο κομματάκι που εκείνο επέμενε ότι ήταν ο εαυτός του. Και όταν δει αυτή την εικόνα θα αναγνωρίσει τον εαυτό του. Εάν δεν μοιράζεσαι το κακό όνειρο του αδελφού σου, αυτή είναι η εικόνα που το θαύμα θα τοποθετήσει μέσα στο μικρό χάσμα, που έχει αφεθεί καθαρό από όλους τους σπόρους της ασθένειας και της αμαρτίας. Και εδώ ο Πατέρας θα λάβει τον Υιό Του, γιατί ο Υιός ήταν σπλαχνικός στον εαυτό του.
9.  Σε ευχαριστώ, Πατέρα, διότι γνωρίζω ότι Εσύ θα έλθεις να κλείσεις κάθε μικρό χάσμα που βρίσκεται μεταξύ των σπασμένων κομματιών του Άγιου Υιού Σου. Η Αγιότητά Σου, ολοκληρωμένη και τέλεια, βρίσκεται σε κάθε ένα από αυτά. Και είναι ενωμένα γιατί ό,τι βρίσκεται σε ένα βρίσκεται σε όλα. Πόσο άγιος είναι και ο παραμικρός κόκκος άμμου, όταν αναγνωρίζεται ότι αποτελεί κομμάτι  της ολοκληρωμένης εικόνας του Υιού του Θεού! Οι μορφές που τα σπασμένα κομμάτια φαίνονται να παίρνουν δεν σημαίνουν τίποτα. Γιατί το όλο είναι στο κάθε ένα. Και κάθε όψη του Υιού του Θεού είναι ακριβώς η ίδια όπως και σε κάθε άλλο κομμάτι. 
10.  Μην συμμετέχεις στα  όνειρα του αδελφού σου παρά ενώσου μαζί του,  και όπου ενώνεσαι με τον Υιό Του εκεί βρίσκεται και ο Πατέρας. Ποιος αναζητάει υποκατάστατα όταν αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει χάσει τίποτα; Ποιος θα ήθελε να έχει τα «οφέλη» της ασθένειας όταν έχει λάβει την απλή ευτυχία της υγείας; Ό,τι ο Θεός έχει δώσει δεν μπορεί είναι απώλεια, και ό,τι δεν προέρχεται από Αυτόν δεν έχει αποτελέσματα. Τι είναι αυτό, λοιπόν, που θα αντιλαμβανόσουν μέσα στο χάσμα; Οι σπόροι της ασθένειας προέρχονται από την πεποίθηση ότι υπάρχει χαρά στον διαχωρισμό, και το να παραιτηθείς από αυτόν είναι μια θυσία. Αλλά τα θαύματα είναι το αποτέλεσμα όταν δεν επιμένεις να βλέπεις μέσα  στο χάσμα κάτι που δεν υπάρχει. Η προθυμία σου να αφήσεις τις ψευδαισθήσεις να φύγουν είναι όλο κι όλο αυτό που χρειάζεται ο Θεραπευτής του Υιού του Θεού. Αυτός θα τοποθετήσει το θαύμα της θεραπείας εκεί όπου ήταν οι σπόροι της ασθένειας. Και δεν θα υπάρξει απώλεια, παρά μόνο κέρδος. 
V. Η Εναλλακτική στα Όνειρα του Φόβου
1. Τι είναι η αίσθηση της ασθένειας, εκτός από μια αίσθηση περιορισμού; Εκτός από μια απόσχιση από και ένα διαχωρισμό από ;  Ένα χάσμα που γίνεται αντιληπτό ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου, και που τώρα φαίνεται σαν υγεία; Και έτσι το καλό φαίνεται να είναι έξω·  ενώ το κακό εντός. Και με αυτό τον τρόπο η ασθένεια διαχωρίζει τον εαυτό από το καλό, και κρατάει το κακό εντός. Ο Θεός είναι η Εναλλακτική στα όνειρα του φόβου. Όποιος συμμετέχει σε αυτά ποτέ δεν μπορεί να συμμετέχει σε Εκείνον. Αλλά αυτός που αποσύρει τον νου του από την συμμετοχή του σε αυτά, συμμετέχει σε Εκείνον. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Τίποτα δεν μπορεί να υπάρχει αν δεν το μοιράζεσαι. Και εσύ υπάρχεις επειδή ο Θεός μοιράστηκε με σένα το Θέλημα Του, ώστε η δημιουργία Του να μπορεί να δημιουργεί.
2. Είναι η συμμετοχή στα κακά όνειρα του μίσους και της μοχθηρίας, της πικρίας και του θανάτου, της αμαρτίας και των βασάνων και του πόνου και της απώλειας, που τα κάνει πραγματικά. Εάν δεν μοιράζονται, γίνονται αντιληπτά ως δίχως νόημα. Ο φόβος χάνεται από αυτά επειδή εσύ δεν τους δίνεις την υποστήριξή σου. Εκεί όπου ο φόβος έχει φύγει έρχεται η αγάπη, γιατί μόνο αυτές οι εναλλακτικές υπάρχουν. Εκεί όπου εμφανίζεται το ένα,  εξαφανίζεται το άλλο. Και αυτό που μοιράζεσαι γίνεται το μόνο που έχεις. Έχεις αυτό που αποδέχεσαι, επειδή είναι το μόνο που επιθυμείς να έχεις.
3.  Δεν μοιράζεσαι κανένα κακό όνειρο εάν συγχωρέσεις τον ονειρευτή, και αντιληφθείς ότι αυτός δεν είναι το όνειρο που έφτιαξε. Και έτσι δεν μπορεί να αποτελεί μέρος από το δικό σου όνειρο, από το οποίο είστε και οι δύο ελεύθεροι. Η συγχώρεση διαχωρίζει τον ονειρευτή από το κακό όνειρο, κι έτσι τον απελευθερώνει. Να θυμάσαι ότι όταν μοιράζεσαι ένα κακό όνειρο, θα πιστεύεις ότι είσαι το όνειρο που συμμετέχεις. Και επειδή θα το φοβάσαι, δεν θα θέλεις να γνωρίσεις την δική σου Ταυτότητα, γιατί θα νομίζεις ότι είναι τρομακτική. Και θα αρνείσαι τον Εαυτό σου, και θα περπατάς σε ένα ξένο έδαφος το οποίο δεν έφτιαξε ο Δημιουργός σου, και όπου θα φαίνεσαι ότι είσαι κάτι που δεν είσαι. Θα κάνεις πόλεμο στον Εαυτό σου, ο οποίος φαίνεται να είναι ο εχθρός σου· και θα επιτίθεσαι στον αδελφό σου, σαν μέρος αυτού που μισείς. Δεν υπάρχει συμβιβασμός. Είτε είσαι ο Εαυτός σου ή μια ψευδαίσθηση. Τι μπορεί να είναι μεταξύ της ψευδαίσθησης και της αλήθειας; Ένας ενδιάμεσος χώρος, όπου μπορείς να είσαι κάτι που δεν είναι εσύ, πρέπει να είναι ένα όνειρο και δεν μπορεί να είναι η αλήθεια.
4. Έχεις φανταστεί  ότι ένα μικρό χάσμα μεταξύ των ψευδαισθήσεων και της αλήθειας είναι το μέρος όπου βρίσκεται όλη η ασφάλειά σου, και όπου ο Εαυτός σου είναι κρυμμένος με ασφάλεια από αυτό που κατασκεύασες. Εδώ βρίσκεται εγκατεστημένος ένας  κόσμος που ασθενεί, και αυτό τον  κόσμο αντιλαμβάνονται τα μάτια του σώματος. Εδώ βρίσκονται οι ήχοι που ακούει· οι φωνές τις οποίες τα αυτιά του φτιάχτηκαν ν’ ακούν. Ωστόσο οι εικόνες και οι ήχοι που το σώμα μπορεί να αντιλαμβάνεται δεν έχουν κανένα νόημα. Δεν μπορεί  να δει ούτε να ακούσει. Δεν γνωρίζει τι σημαίνει το να βλέπει·  ποιος είναι ο σκοπός της ακοής. Είναι τόσο ανίκανο να αντιλαμβάνεται όσο και να κρίνει ή να καταλαβαίνει ή να γνωρίζει. Τα μάτια του είναι τυφλά·  τα αφτιά του κουφά. Δεν μπορεί να σκεφτεί, και έτσι δεν μπορεί να έχει αποτελέσματα.
5. Τι δημιούργησε ο Θεός που να είναι άρρωστο; Και τι μπορεί να υπάρχει αν δεν το δημιούργησε Αυτός; Μην αφήνεις τα μάτια σου να βλέπουν ένα όνειρο·  τα αφτιά σου να φέρνουν μαρτυρίες της ψευδαίσθησης. Αυτά φτιάχτηκαν για να κοιτούν προς έναν κόσμο που δεν είναι εκεί· να ακούν τις φωνές που δεν βγάζουν κανέναν ήχο. Ωστόσο υπάρχουν άλλοι ήχοι και άλλες εικόνες που μπορείς  να τις δεις και να τις ακούσεις και να τις κατανοήσεις. Γιατί τα μάτια και τα αφτιά είναι αισθήσεις χωρίς αντίληψη, και το μόνο που κάνουν είναι να αναφέρουν αυτό που βλέπουν και ακούν. Δεν είναι αυτά που ακούν και βλέπουν, αλλά εσύ, ο οποίος συναρμολογείς κάθε κομμένο κομμάτι, κάθε παράλογο απόκομμα και κάθε ψήγμα μαρτυρίας, και φτιάχνεις έναν μάρτυρα του κόσμου που θέλεις. Μην αφήνεις τα αφτιά και τα μάτια του σώματος να αντιλαμβάνονται αυτά τα αναρίθμητα θραύσματα που γίνονται ορατά μέσα στο χάσμα που φαντάστηκες, και τα άφησες να πείσουν τον κατασκευαστή τους  ότι οι φαντασιώσεις του είναι πραγματικές.  
6. Η Δημιουργία αποδεικνύει την πραγματικότητα γιατί μοιράζεται την λειτουργία την οποία μοιράζεται όλη η δημιουργία. Δεν έχει φτιαχτεί από μικρά κομματάκια γυαλιού, ένα κομμάτι ξύλου, μια ή δυο κλωστές, ίσως, όλα συναρμολογημένα μαζί για να επιβεβαιώσουν την αλήθεια της. Η πραγματικότητα δε βασίζεται σε αυτό. Δεν υπάρχει χάσμα που να χωρίζει την αλήθεια από τα όνειρα και από τις ψευδαισθήσεις. Η αλήθεια δεν έχει αφήσει χώρο γι αυτά σε οποιοδήποτε μέρος ή χρόνο. Γιατί γεμίζει κάθε χώρο και κάθε χρόνο, και τα κάνει εντελώς αδιαίρετα.
7. Εσύ που πιστεύεις ότι υπάρχει ένα μικρό χάσμα ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου, δεν βλέπεις ότι εδώ είναι που είστε σαν φυλακισμένοι σε έναν κόσμο που γίνεται αντιληπτός σαν υπαρκτός. Ο κόσμος που βλέπεις δεν υπάρχει, επειδή το μέρος όπου τον αντιλαμβάνεσαι δεν είναι πραγματικό. Το χάσμα είναι προσεχτικά κρυμμένο στην ομίχλη, και ομιχλώδεις εικόνες αναδύονται για να το καλύψουν με αόριστες αβέβαιες μορφές και μεταβαλλόμενα σχήματα, παντοτινά ανούσια και αβέβαια. Ωστόσο μέσα στο χάσμα δεν υπάρχει τίποτα. Και δεν υπάρχουν τρομερά μυστικά ούτε σκοτεινοί τάφοι από όπου ο τρόμος ν’ αναδύεται από τα οστά του θανάτου. Κοίταξε το μικρό χάσμα, και δες την αθωότητα και την απουσία αμαρτίας που θα δεις μέσα στον εαυτό σου, όταν θα έχεις χάσει τον φόβο της αναγνώρισης της αγάπης. 
VI.  Οι Μυστικοί Όρκοι
1. Όποιος τιμωρεί το σώμα είναι παράφρων. Γιατί εδώ γίνεται ορατό το μικρό χάσμα, ωστόσο δεν είναι εδώ. Το σώμα δεν έχει κρίνει τον εαυτό του, ούτε έκανε τον εαυτό του κάτι που δεν είναι. Δεν αναζητά να φτιάξει χαρά από τον πόνο και να ψάξει μέσα στο χώμα για διαρκή ευχαρίστηση. Δεν σου λέει ποιος είναι ο σκοπός του και δεν μπορεί να καταλάβει για ποιο λόγο υπάρχει.  Δεν θυματοποιεί, γιατί δεν έχει θέληση, ούτε προτιμήσεις και αμφιβολίες.  Δεν αναρωτιέται τι είναι. Και έτσι δεν έχει ανάγκη να είναι ανταγωνιστικό. Μπορεί να γίνει θύμα, αλλά δεν μπορεί να νιώσει τον εαυτό του σαν θύμα. Δεν αποδέχεται κανένα ρόλο, αλλά κάνει αυτό που του έχει ειπωθεί, χωρίς επίθεση.  
2. Είναι πράγματι παράλογη άποψη να θεωρείς υπεύθυνο για την όραση ένα πράγμα που δεν μπορεί να δει, και να το κατηγορείς για τους ήχους που δεν σου αρέσουν, παρόλο που δεν μπορεί να ακούσει. Δεν υποφέρει από τις τιμωρίες που του βάζεις γιατί δεν αισθάνεται. Συμπεριφέρεται με τρόπους που εσύ θέλεις, αλλά ποτέ δεν κάνει την επιλογή. Δεν γεννιέται και δεν πεθαίνει. Μπορεί μόνο να ακολουθήσει άσκοπα το μονοπάτι επάνω στο οποίο έχει τοποθετηθεί. Και εάν το μονοπάτι αλλάξει, μπορεί εύκολα να βαδίσει σε έναν άλλο δρόμο. Δεν παίρνει το μέρος κανενός και δεν κρίνει τον δρόμο που ακολουθεί. Δεν αντιλαμβάνεται κανένα χάσμα, επειδή δεν μισεί. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το μίσος, αλλά δεν μπορεί να γίνει μισητό με τον ίδιο  τρόπο.
3. Αυτό που μισείς και φοβάσαι και αποστρέφεσαι και θέλεις, το σώμα δεν το γνωρίζει. Το στέλνεις για να αναζητήσει τον διαχωρισμό και να διαχωριστεί. Και μετά το μισείς, όχι για ό,τι είναι, αλλά για τη χρήση που του κάνεις. Οπισθοχωρείς από ό,τι βλέπει και ακούει, και μισείς την αδυναμία και την μικρότητά του. Και περιφρονείς τις πράξεις του, αλλά όχι τις δικές σου. Αυτό βλέπει και ενεργεί για σένα. Ακούει την φωνή σου. Και είναι αδύναμο και μικρό κατά την  επιθυμία σου. Φαίνεται ότι σε τιμωρεί, κι έτσι αξίζει το μίσος σου για τους περιορισμούς που σου φέρνει. Ωστόσο εσύ το έκανες ένα σύμβολο για τους περιορισμούς που θέλεις να έχει, να βλέπει και να κρατά ο νους σου.   
4. Το σώμα αντιπροσωπεύει το χάσμα ανάμεσα στο μικρό κομμάτι του νου που αποκαλείς δικό σου και σ’όλο το υπόλοιπο που είναι πράγματι δικό σου. Το μισείς, ωστόσο νομίζεις ότι είναι ο εαυτός σου, και ότι, χωρίς αυτό ο εαυτός σου θα χανόταν. Αυτός είναι ο μυστικός όρκος που έχεις δώσει με κάθε αδελφό που βαδίζει χωριστά. Αυτός είναι ο μυστικός όρκος που παίρνεις πάλι, κάθε φορά που αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου να δέχεται επίθεση. Κανείς δεν μπορεί να υποφέρει εάν δεν βλέπει τον εαυτό του να δέχεται επίθεση, και να χάνει από αυτή. Ανείπωτη και ανήκουστη στη συνείδηση είναι κάθε υπόσχεση στην ασθένεια. Ωστόσο είναι μια υπόσχεση που δίνεις σε κάποιον ότι θα πληγωθείς από αυτόν, και ότι θα του ανταποδώσεις την επίθεση. 
5.  Η αρρώστια είναι θυμός που εκδηλώνεται στο σώμα, έτσι ώστε αυτό να πονά. Είναι το φανερό αποτέλεσμα αυτού που έγινε στα κρυφά, σε συμφωνία με κάποιου άλλου την κρυφή επιθυμία να είναι χωριστά από εσένα, όπως κι εσύ θέλεις να είσαι χωριστά από αυτόν. Αν δεν συμφωνήσετε και οι δύο ότι αυτή είναι η επιθυμία σας, δεν μπορεί να έχει κανένα αποτέλεσμα. Όποιος λέει, «Δεν υπάρχει χάσμα μεταξύ του νου μου και του δικού σου» έχει κρατήσει την υπόσχεση του Θεού, όχι τον μικρό του όρκο να είναι για πάντα πιστός στον θάνατο. Και με την δική του θεραπεία θεραπεύεται και ο αδελφός του.
6. Ας είναι αυτή η συμφωνία σου με τον καθένα·  ότι θα είσαι ένα μαζί του και όχι διαχωρισμένος. Και αυτός θα κρατήσει την υπόσχεση που δίνεις μαζί του, γιατί είναι αυτή που κι αυτός έδωσε στο Θεό, όπως και ο Θεός σε αυτόν. Ο Θεός κρατάει τις υποσχέσεις Του·  ο Υιός Του κρατάει τις δικές του. Στην δημιουργία του ο Πατέρας του είπε «Εσύ είσαι ο αγαπημένος Μου και Εγώ ο δικός σου για πάντα. Να είσαι τέλειος όπως είμαι κι Εγώ, γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι χωριστά από Εμένα.» Ο Υιός Του δεν θυμάται ότι απάντησε «Θα είμαι,» αν και με αυτή την υπόσχεση γεννήθηκε. Ωστόσο ο Θεός του το υπενθυμίζει αυτό κάθε φορά που δεν μοιράζεται κάποια υπόσχεση να αρρωστήσει, αλλά αφήνει το νου του να θεραπευτεί και να ενοποιηθεί. Οι μυστικοί του όρκοι είναι αδύναμοι μπροστά στο Θέλημα του Θεού, του Οποίου τις υποσχέσεις μοιράζεται. Και αυτός που έδωσε την υπόσχεση του στον Θεό, αυτό που υποκαθιστά δεν είναι η θέληση του.
VII. Η Κιβωτός της Ασφάλειας
1. Ο Θεός δεν ζητάει τίποτα, και ο Υιός Του, όπως κι Εκείνος, δεν χρειάζεται να ζητήσει τίποτα. Γιατί δεν υπάρχει έλλειψη σε αυτόν. Ένας κενός χώρος, ένα μικρό χάσμα, θα ήταν έλλειψη. Και μόνο εκεί θα μπορούσε να του λείψει κάτι που δεν έχει. Ένας χώρος όπου δεν βρίσκεται ο Θεός, ένα χάσμα μεταξύ του Πατέρα και του Υιού δεν είναι το Θέλημα Κανενός από τους Δυο, οι Οποίοι υποσχέθηκαν να είναι Ένα. Η υπόσχεση του Θεού είναι μια υπόσχεση προς τον Εαυτό Του, και δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε να μην είναι αυτό που θέλει Εκείνος ως τμήμα του Εαυτού Του. Η υπόσχεση ότι δεν υπάρχει χάσμα ανάμεσα στον Εαυτό του και σ΄αυτό που Αυτός είναι δεν μπορεί να είναι ψευδής. Ποια θέληση μπορεί να μπει ανάμεσα  σε αυτό που πρέπει να είναι Ένα, και στου Οποίου την Ολότητα δεν μπορεί να υπάρξει χάσμα;
2. Η όμορφη σχέση που έχεις με όλους τους αδελφούς σου είναι ένα μέρος από εσένα επειδή είναι ένα μέρος του Ίδιου του Θεού. Δεν ασθενείς, εάν αρνείσαι στον εαυτό σου την ολότητά σου και την υγεία σου, την Πηγή της βοήθειας, το Κάλεσμα για να θεραπευτείς και το Κάλεσμα για να θεραπεύσεις; Ο σωτήρας σου περιμένει να τον θεραπεύσεις, και ο κόσμος περιμένει μαζί του. Ούτε είσαι χωριστά από αυτήν. Γιατί η θεραπεία ή θα είναι μία ή δεν θα υπάρχει καθόλου, εφόσον στην ενότητά της βρίσκεται η θεραπεία. Τί θα μπορούσε να διορθώσει τον διαχωρισμό εκτός από το αντίθετό του; Δεν υπάρχει μέση οδός σε καμιά όψη της σωτηρίας. Ή την αποδέχεσαι πλήρως ή δεν την αποδέχεσαι καθόλου. Ό,τι είναι αδιαχώριστο πρέπει να είναι ενωμένο. Και αυτό που είναι ενωμένο δεν μπορεί να είναι διαχωρισμένο.
3. Είτε υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα σε εσένα και στον αδελφό σου, ή είστε ένα. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο, καμία άλλη επιλογή, και καμία πίστη να χωριστεί ανάμεσα στα δυο. Μια διαιρεμένη πίστη δεν είναι παρά μια απιστία και προς τους δυο, και απλά σε κάνει να τριγυρνάς, για να αρπάξεις με αβεβαιότητα κάθε άχυρο που φαίνεται να δίνει  κάποια υπόσχεση ανακούφισης. Ωστόσο ποιος μπορεί να χτίσει το σπίτι του επάνω στο άχυρο, και να βασιστεί σε αυτό ως καταφύγιο από τον άνεμο; Το σώμα μπορεί να γίνει ένα σπίτι όπως αυτό, γιατί δεν βασίζεται στην αλήθεια. Αλλά ωστόσο, επειδή είναι έτσι, δεν μπορείς να το βλέπεις σαν το σπίτι σου, αλλά απλά σαν ένα βοήθημα για να σε βοηθήσει να φτάσεις στον οίκο όπου κατοικεί ο Θεός.  
4. Με αυτό σαν σκοπό το σώμα θεραπεύεται. Δεν χρησιμοποιείται σαν μάρτυρας για το όνειρο του διαχωρισμού και της αρρώστιας. Ούτε κατηγορείται μάταια για κάτι που δεν έκανε. Εξυπηρετεί στο να βοηθήσει την θεραπεία του Υιού του Θεού, και γι αυτό τον σκοπό δεν μπορεί να είναι άρρωστο. Δεν θα συμμετέχει σε ένα σκοπό που δεν είναι δικός σου, κι εσύ επέλεξες  να μην αρρωσταίνει. Όλα τα θαύματα είναι βασισμένα επάνω σε αυτή την επιλογή, και σου δίνονται την στιγμή που την κάνεις. Καμία μορφή ασθένειας δεν είναι άτρωτη, γιατί η επιλογή δε μπορεί να γίνει με τους όρους της  μορφής. Η επιλογή της ασθένειας φαίνεται να είναι στην μορφή, ωστόσο είναι μία, όπως είναι και το αντίθετό της. Και αναλόγως είσαι άρρωστος ή καλά.   
5. Αλλά ποτέ μόνος σου. Αυτός ο κόσμος δεν είναι παρά το όνειρο ότι μπορείς να είσαι μόνος σου, και ότι μπορείς να σκέφτεσαι χωρίς να επηρεάζεις αυτούς που είναι χωριστά από εσένα. Το να είσαι μόνος σου πρέπει να σημαίνει ότι είσαι χωριστά, και εάν είσαι, δεν μπορεί παρά να είσαι άρρωστος. Αυτό φαίνεται να αποδεικνύει ότι πρέπει να είσαι χωριστά. Ωστόσο όλο αυτό σημαίνει ότι προσπάθησες να κρατήσεις μιαν υπόσχεση να είσαι πιστός στην απιστία. Ωστόσο η απιστία είναι ασθένεια. Είναι όπως το σπίτι που στήνεται επάνω σε άχυρα. Φαίνεται ότι είναι εντελώς στερεό και γερό από μόνο του. Ωστόσο η σταθερότητά του δεν μπορεί να κριθεί ξέχωρα από τα θεμέλιά του. Εάν στηρίζεται σε άχυρα, δεν χρειάζεται να ασφαλίσεις την πόρτα και να κλειδώσεις τα παράθυρα και να κλειδαμπαρώσεις τους σύρτες. Ο άνεμος θα το ρίξει κάτω, και η βροχή θα έλθει και θα το παρασύρει στην λήθη. 
6. Ποιο το νόημα του να αναζητάς να είσαι ασφαλής σε κάτι που φτιάχτηκε για τον κίνδυνο και τον φόβο; Γιατί να το επιβαρύνεις με επιπρόσθετες κλειδαριές και αλυσίδες και βαριές άγκυρες, όταν η αδυναμία του βρίσκεται, όχι στο ίδιο, αλλά στην αδυναμία του μικρού χάσματος του τίποτα επί του οποίου βρίσκεται; Τι μπορεί να είναι ασφαλές όταν στηρίζεται επάνω σε μια σκιά; Θα έχτιζες το σπίτι σου επάνω σε αυτό που θα κατέρρεε  κάτω από το βάρος ενός φτερού; 
7. Το σπίτι σου είναι χτισμένο επάνω στην υγεία του αδελφού σου, επάνω στην ευτυχία του, στην αθωότητά του, και σε όλα όσα ο Πατέρας του τού υποσχέθηκε. Καμία μυστική υπόσχεση που έχεις δώσει  αντί αυτής δεν κλόνισε  τα Θεμέλια του οίκου του. Οι άνεμοι θα πνέουν επάνω του και η βροχή θα το χτυπά, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο κόσμος θα εξαφανιστεί αλλά ωστόσο αυτός ο οίκος θα στέκεται για πάντα, γιατί η δύναμή του δεν βρίσκεται μόνο στον εαυτό του. Είναι μια κιβωτός ασφάλειας, που βασίζεται στην υπόσχεση του Θεού ότι ο Υιός Του είναι ασφαλής για πάντα μέσα σε Αυτόν. Ποιο χάσμα μπορεί να παρεμβληθεί ανάμεσα στην ασφάλεια αυτού του καταφύγιου και της Πηγής του; Από εδώ το σώμα μπορεί να ιδωθεί σαν αυτό που είναι, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο σε αξία από τον βαθμό που  μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να απελευθερώσει τον Υιό του Θεού προς το σπίτι του. Και με αυτό τον άγιο σκοπό γίνεται ένας οίκος  αγιότητας για λίγο, γιατί μοιράζεται το Θέλημα του Πατέρα σου μαζί σου.

 ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΣΙΝΤΕΑ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΛΛΥ ΠΑΛΑΝΤΖΙΔΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

IO CHE AMO SOLO TE