Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24 Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑΣ




Κεφάλαιο 24
Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑΣ
Εισαγωγή
1. Μην ξεχνάς ότι το κίνητρο γι αυτά τα μαθήματα είναι η επίτευξη και η διατήρηση της κατάστασης της ειρήνης. Όταν υπάρχει αυτή η κατάσταση ο νους ησυχάζει, και επιτυγχάνεται η προϋπόθεση μέσω της οποίας επανέρχεται η ενθύμηση του Θεού. Δεν είναι απαραίτητο να Του πεις εσύ τι να κάνει. Αυτός δεν θα αποτύχει. Εκεί, όπου μπορεί να εισέλθει, ήδη βρίσκεται. Και είναι δυνατόν να μην μπορεί να εισέλθει εκεί όπου θέλει να βρίσκεται; Η ειρήνη θα είναι δική σου διότι αυτό είναι το Θέλημά Του. Μπορείς να πιστέψεις ότι μια σκιά μπορεί να εμποδίσει το Θέλημα που κρατά το σύμπαν ασφαλές; Ο Θεός δεν περιμένει τις ψευδαισθήσεις για να Του επιτρέψουν να είναι ο Εαυτός Του. Ούτε και ο Υιός Του. Αυτοί είναι. Και ποια ψευδαίσθηση που φαίνεται να περιφέρεται μάταια ανάμεσά Τους έχει την δύναμη να νικήσει αυτό που είναι το Θέλημα Τους;
2. Για να μάθεις αυτά τα μαθήματα χρειάζεται προθυμία να αμφισβητήσεις κάθε αξία που έχεις μέχρι τώρα. Ούτε μία δεν μπορεί να κρατηθεί κρυφή και σκοτεινή χωρίς να βάλει σε κίνδυνο την μάθησή σου. Καμιά πεποίθηση δεν είναι ουδέτερη. Η κάθε μία έχει την δύναμη να υπαγορεύει κάθε απόφαση που παίρνεις. Γιατί μια απόφαση είναι ένα συμπέρασμα βασισμένο σε όλα όσα πιστεύεις. Είναι η έκβαση της πεποίθησης, και έπεται αυτής τόσο σίγουρα όσο και ο πόνος ακολουθεί την ενοχή και η ελευθερία την αναμαρτησία. Δεν υπάρχει κανένα υποκατάστατο για την ειρήνη. Για ό,τι  δημιουργεί ο Θεός δεν υπάρχει κάτι εναλλακτικό. Η αλήθεια προκύπτει από ό,τι γνωρίζει Αυτός. Και οι δικές σου αποφάσεις προέρχονται από τις πεποιθήσεις σου τόσο σίγουρα όσο όλη η δημιουργία αναδύθηκε στον Νου Του χάρη σε όλα όσα γνωρίζει Εκείνος.
I. Η Ιδιαιτερότητα ως Υποκατάστατο της Αγάπης
1. Η αγάπη είναι επέκταση. Αν παρακρατήσεις έστω και το πιο μικρό δώρο σημαίνει ότι δεν γνωρίζεις τον σκοπό της αγάπης. Η αγάπη προσφέρει τα πάντα παντοτινά. Αν παρακρατήσεις έστω και μια πεποίθηση, μία προσφορά, τότε η αγάπη χάνεται, διότι ζήτησες σε ένα υποκατάστατο να πάρει την θέση της. Και τώρα πρέπει ο πόλεμος, το υποκατάστατο της ειρήνης, να έρθει ως κάτι εναλλακτικό που μπορείς να διαλέξεις στην θέση της  αγάπης. Το ότι τον διάλεξες, του έχει δώσει όλη την πραγματικότητα που φαίνεται ότι έχει.
2. Οι πεποιθήσεις ποτέ δεν θα επιτίθενται η μία στην άλλη ανοιχτά, διότι είναι αδύνατον να έχουμε αποτελέσματα που να συγκρούονται μεταξύ τους. Αλλά μια μη αναγνωρισμένη πεποίθηση είναι μια απόφαση να πολεμήσεις κρυφά, όπου τα αποτελέσματα της σύγκρουσης κρατιούνται άγνωστα και δεν οδηγούνται ποτέ στην λογική, για να θεωρηθούν αν είναι λογικά ή όχι. Και πολλά παράλογα αποτελέσματα έχουν προκύψει, και αποφάσεις δίχως νόημα έχουν παρθεί και κρατηθεί κρυφές, για να γίνουν τώρα πεποιθήσεις που τους έχει δοθεί δύναμη να κατευθύνουν όλες τις επόμενες αποφάσεις. Μην υποτιμάς την δύναμη που έχουν αυτοί οι κρυφοί πολεμιστές να καταστρέψουν την ειρήνη σου. Διότι η ειρήνη βρίσκεται στο έλεος τους όσο αποφασίζεις να την αφήνεις εκεί. Οι μυστικοί εχθροί της ειρήνης, ακόμα και η παραμικρή σου απόφαση να διαλέξεις την επίθεση αντί για την αγάπη, μη αναγνωρίσιμοι και γρήγοροι να σε προκαλέσουν  στη  μάχη και στη βία που  περιλαμβάνουν πολύ περισσότερα από ό,τι νομίζεις, βρίσκονται εκεί από δική σου επιλογή. Μην αρνείσαι την παρουσία τους ούτε τα τρομερά αποτελέσματά τους. Το μόνο που μπορείς να αρνηθείς είναι η πραγματικότητά τους, αλλά όχι το αποτέλεσμα τους.
3. Αυτό που  έχεις διαφυλάξει με στοργή σαν μια κρυφή πεποίθηση, και που το υπερασπίζεσαι αν και δεν το αναγνωρίζεις, είναι η  πίστη στην ιδιαιτερότητα. Αυτή παίρνει πολλές μορφές, αλλά πάντα συγκρούεται με την πραγματικότητα της δημιουργίας του Θεού και με το μεγαλείο που Αυτός έδωσε στον Υιό Του. Τι άλλο θα μπορούσε να δικαιολογήσει την σύγκρουση; Γιατί ποιος θα μπορούσε να μισήσει κάποιον του οποίου ο Εαυτός είναι δικός του, και τον Οποίο γνωρίζει; Μόνο οι ιδιαίτεροι θα μπορούσαν να έχουν εχθρούς, διότι είναι διαφορετικοί και όχι οι ίδιοι. Και η διαφορά οποιουδήποτε είδους επιβάλλει διαβαθμίσεις πραγματικότητας, και την ανάγκη να κρίνεις από την οποία δεν θα μπορείς να ξεφύγεις.
4. Αυτό που δημιούργησε ο Θεός δεν μπορεί να υποστεί επίθεση, διότι δεν υπάρχει τίποτα στο σύμπαν που να είναι διαφορετικό από τον εαυτό του. Αλλά αυτό που είναι διαφορετικό επικαλείται την κρίση, και αυτή πρέπει να προέρχεται από κάποιον «καλύτερο», κάποιον που δεν είναι ικανός να είναι σαν αυτό που καταδικάζει, κάποιον «υπεράνω» αυτού, αναμάρτητος σε σύγκριση με αυτό. Κι έτσι η ιδιαιτερότητα γίνεται και μέσο και σκοπός συγχρόνως. Διότι η ιδιαιτερότητα, όχι μόνο διαχωρίζει, αλλά εξυπηρετεί ως βάση από την  οποία η επίθεση εναντίον αυτού που φαίνεται «κατώτερος» από τον ιδιαίτερο, είναι «φυσική» και «δίκαιη». Οι ιδιαίτεροι νιώθουν αδύναμοι και ευάλωτοι εξαιτίας των διαφορών, διότι αυτό που θα τους κάνει ιδιαίτερους είναι ο εχθρός τους. Ωστόσο προστατεύουν την εχθρότητά τους και την αποκαλούν «φίλο». Για χάρη της μάχονται ενάντια στο σύμπαν, διότι τίποτα στον κόσμο δεν έχει μεγαλύτερη αξία γι αυτούς.
5. Η ιδιαιτερότητα είναι ο μεγάλος δυνάστης που υπαγορεύει τις λανθασμένες αποφάσεις. Εδώ βρίσκεται η μεγάλη ψευδαίσθηση για το τι είσαι εσύ και τι είναι ο αδελφός σου. Κι εδώ είναι αυτό που κάνει το σώμα αγαπητό και άξιο διαφύλαξης. Την ιδιαιτερότητα πρέπει να την υπερασπιστείς. Οι ψευδαισθήσεις μπορούν να της επιτεθούν, και το κάνουν. Διότι αυτό που πρέπει να γίνει ο αδελφός σου για να κρατήσει την ιδιαιτερότητά σου είναι μια ψευδαίσθηση. Αυτός που είναι «χειρότερος» από σένα πρέπει να δεχτεί επίθεση, έτσι ώστε η ιδιαιτερότητα σου να μπορέσει να ζήσει από την δική του ήττα. Διότι η ιδιαιτερότητα σημαίνει θρίαμβος, και η νίκη της είναι η δική του ήττα και ντροπή. Πώς να ζήσει, με όλες σου τις αμαρτίες επάνω του; Και ποιος άλλος πρέπει να είναι ο κατακτητής του εκτός από σένα τον ίδιο;
6. Θα ήταν δυνατόν να μισείς τον αδελφό σου αν ήσουν σαν αυτόν; Θα μπορούσες να του επιτεθείς αν συνειδητοποιούσες ότι ταξιδεύεις μαζί του, προς έναν στόχο που είναι ο ίδιος; Δεν θα τον βοηθούσες να τον φτάσει με κάθε δυνατό τρόπο, αν η δική του επίτευξη γινόταν αντιληπτή ως δική σου; Είσαι εχθρός του στην ιδιαιτερότητα· φίλος του σε ένα κοινό σκοπό. Η ιδιαιτερότητα δεν μπορεί ποτέ να μοιραστεί, διότι βασίζεται σε στόχους που μόνο εσύ μπορείς να φτάσεις. Και αυτός δεν πρέπει ποτέ να τους φτάσει, αλλιώς ο στόχος σου κινδυνεύει. Μπορεί η αγάπη να έχει νόημα εκεί όπου ο στόχος είναι ο θρίαμβος; Και τι απόφαση μπορεί να παρθεί γι αυτό που να μην σε βλάψει;
7. Ο αδελφός σου είναι φίλος σου διότι ο Πατέρας του τον δημιούργησε σαν εσένα. Δεν υπάρχει καμία διαφορά. Έχεις δοθεί στον αδελφό σου έτσι ώστε η αγάπη να μπορέσει να επεκταθεί, και όχι να αποκοπεί από αυτόν. Αυτό που παρακρατάς χάνεται και για σένα. Ο Θεός έδωσε τον Εαυτό Του σε σένα και στον αδελφό σου, και ο μόνος σκοπός που μοιράζεστε είναι  να το θυμηθείτε. Επομένως είναι ο μόνος σκοπός που έχεις. Θα μπορούσες να επιτεθείς στον αδελφό σου αν διάλεγες να μην βλέπεις καμία ιδιαιτερότητα κανενός είδους ανάμεσα σε σένα και αυτόν; Κοίταξε χωρίς προκατάληψη αυτό που  σε κάνει να καλωσορίζεις τον αδελφό σου μόνο εν μέρει, ή που σε αφήνει να νομίζεις ότι είσαι καλύτερα χωριστά από αυτόν. Δεν είναι πάντα η πεποίθηση σου ότι η ιδιαιτερότητά σου περιορίζεται από την σχέση σας;  Και δεν είναι αυτός ο «εχθρός» που κάνει εσένα και τον αδελφό σου ψευδαισθήσεις τον έναν για τον άλλο;
8. Ο φόβος για τον Θεό και για τον αδελφό σου προέρχεται από κάθε μη αναγνωρισμένη πίστη στην ιδιαιτερότητα. Διότι απαιτείς ο αδελφός σου να υποκλιθεί σε αυτή παρά την θέλησή του. Και ο Θεός ο Ίδιος πρέπει να την τιμήσει ή να υποστεί εκδίκηση. Κάθε ίχνος μοχθηρίας, ή μαχαιριά μίσους ή επιθυμία διαχωρισμού προκύπτει από εδώ. Διότι εδώ ο σκοπός που μοιράζεστε εσύ και ο αδελφός σου κρύβεται και από τους δυο σας. Αντιστέκεσαι σε αυτά τα μαθήματα διότι σε διδάσκουν ότι εσύ και ο αδελφός σου είστε όμοιοι. Δεν έχετε κανένα σκοπό που να μην είναι ο ίδιος, και που να μην μοιράζεται και ο Πατέρας σας μαζί σας. Διότι η σχέση σας έχει εξαγνιστεί από ιδιαίτερους στόχους. Θα ήθελες τώρα να ανατρέψεις τον στόχο της αγιότητας που της έδωσε ο Ουρανός; Τι προοπτική μπορούν να έχουν οι ιδιαίτεροι  που να μην αλλάζει με κάθε φαινομενικό χτύπημα, κάθε προσβολή, ή φανταστική κρίση για τον εαυτό τους;
9. Αυτοί που είναι ιδιαίτεροι πρέπει να υπερασπίζονται τις ψευδαισθήσεις ενάντια στην αλήθεια. Διότι τι άλλο είναι η ιδιαιτερότητα εκτός από μια επίθεση στο Θέλημα του Θεού; Δεν αγαπάς τον αδελφό σου όσο υπερασπίζεσαι αυτό εναντίον του. Εδώ είναι  αυτό στο οποίο  επιτίθεται, και εσύ το προστατεύεις. Εδώ βρίσκεται η αιτία της μάχης την οποία εξαπολύεις εναντίον του. Εδώ πρέπει να είναι  ο εχθρός σου και όχι ο φίλος σου. Ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη ανάμεσα στους διαφορετικούς. Είναι φίλος σου διότι είστε  το ίδιο.


II. Η Δολιότητα της Ιδιαιτερότητας
1. Η σύγκριση πρέπει να είναι ένα τέχνασμα του εγώ, διότι η αγάπη δεν κάνει καμιά. Η ιδιαιτερότητα πάντα κάνει συγκρίσεις. Εδραιώνεται από μια έλλειψη που βλέπει σε κάποιον άλλον, και συντηρείται αναζητώντας, και κρατώντας πεντακάθαρα στην όρασή της όλες τις ελλείψεις που μπορεί να αντιληφθεί. Αυτό αναζητά, και αυτό αντικρίζει. Και πάντα αυτός που μειώνεται με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να είναι ο σωτήρας σου, αν δεν είχες επιλέξει αντί για σωτήρα σου να τον κάνεις ένα ασήμαντο μέτρο σύγκρισης για την ιδιαιτερότητά σου. Ενάντια στην μικρότητα που βλέπεις σε αυτόν, εσύ στέκεις ψηλός και επιβλητικός, καθαρός και έντιμος, αγνός και άσπιλος, σε σύγκριση με αυτό που βλέπεις. Και ούτε καταλαβαίνεις ότι, με αυτό τον τρόπο, τον εαυτό σου είναι που υποτιμάς. 
2. Η επιδίωξη της ιδιαιτερότητας έχει πάντα κόστος την ειρήνη. Ποιος μπορεί να επιτίθεται στον σωτήρα του και να τον αναχαιτίζει, και παρόλα αυτά να αναγνωρίζει την ισχυρή του υποστήριξη; Ποιος μπορεί να αφαιρεί από την παντοδυναμία του, και παρόλα αυτά να μοιράζεται την δύναμή του; Και ποιος μπορεί να τον χρησιμοποιήσει ως μέτρο της μικρότητας, και να απελευθερωθεί από τους περιορισμούς; Έχεις μια λειτουργία στην σωτηρία. Η αναζήτησή της θα σου φέρει χαρά. Αλλά η αναζήτηση της ιδιαιτερότητας θα σου φέρει πόνο. Εδώ βρίσκεται ένας στόχος που νικά  την σωτηρία, κι έτσι πάει αντίθετα με το Θέλημα του Θεού. Το να δίνεις αξία στην ιδιαιτερότητα σημαίνει ότι εκτιμάς μια ξένη θέληση κατά την οποία οι ψευδαισθήσεις για τον εαυτό σου είναι πιο πολύτιμες από την αλήθεια.
3. Η ιδιαιτερότητα είναι η ιδέα της αμαρτίας που γίνεται πραγματική. Την αμαρτία δεν μπορείς ούτε να την φανταστείς χωρίς αυτή την βάση. Διότι η αμαρτία προέκυψε από αυτήν, από το τίποτα·  ένα άνθος του κακού χωρίς καθόλου ρίζες. Εδώ βρίσκεται ο αυτοδημιούργητος «σωτήρας», ο «δημιουργός» που δημιουργεί διαφορετικά από τον Πατέρα, και που έφτιαξε τον Υιό Του σαν τον ίδιο και όχι σαν Αυτόν. Οι «ιδιαίτεροι» υιοί Του είναι πολλοί, ποτέ ένας, ο καθένας εξόριστος από τον εαυτό του, και από Αυτόν του Οποίου είναι μέρος. Ούτε αγαπούν την Ενότητα που τους δημιούργησε σαν ένα μαζί Του. Διάλεξαν την ιδιαιτερότητα τους αντί για τον Ουρανό και αντί για την ειρήνη, και την περιτύλιξαν προσεκτικά με την αμαρτία, για να την κρατήσουν «ασφαλή» από την αλήθεια.  
4. Δεν είσαι ιδιαίτερος. Αν νομίζεις ότι είσαι, και θέλεις να υπερασπιστείς την ιδιαιτερότητά σου ενάντια στην αλήθεια αυτού που είσαι πραγματικά, πώς μπορείς να γνωρίσεις την αλήθεια; Ποια απάντηση από αυτές που δίνει το Άγιο Πνεύμα μπορεί να φτάσει σε σένα, όταν εσύ ακούς την ιδιαιτερότητά σου, και αυτή είναι που ρωτά και απαντά; Το μόνο που ακούς είναι η  μικρή της απάντηση, που στέκεται  χωρίς ήχο μέσα στην μελωδία που αναβλύζει από τον Θεό προς εσένα υμνώντας με αγάπη αιώνια αυτό που είσαι. Και αυτό το μεγαλειώδες τραγούδι της τιμής και της αγάπης γι αυτό που είσαι φαίνεται σιωπηλό και δεν ακούγεται μπροστά στην «ισχύ» της.  Τεντώνεις τα αυτιά σου για ν’ ακούσεις την βουβή φωνή της, και το Κάλεσμα του Θεού του Ίδιου δεν το ακούς.
5. Μπορείς να υπερασπίζεσαι την ιδιαιτερότητά σου, αλλά ποτέ δεν θα ακούσεις  παράλληλα την Φωνή για τον Θεό. Μιλούν μια διαφορετική γλώσσα και καταλήγουν σε διαφορετικά αυτιά. Για κάθε ιδιαίτερο, η αλήθεια είναι ένα διαφορετικό μήνυμα, με διαφορετικό νόημα για τον καθένα. Όμως πως μπορεί η αλήθεια να είναι διαφορετική για τον καθένα; Τα ιδιαίτερα μηνύματα που ακούν οι ιδιαίτεροι τους πείθουν ότι είναι διαφορετικοί και ξεχωριστοί·  ο κάθε ένας μέσα στις ιδιαίτερες αμαρτίες του και «ασφαλής» από την αγάπη, η οποία δεν βλέπει καθόλου την ιδιαιτερότητά του. Η όραση του Χριστού είναι ο «εχθρός» τους, διότι δεν βλέπει αυτό που αυτοί κοιτάζουν, και θα μπορούσε να τους δείξει  ότι η ιδιαιτερότητα που νομίζουν ότι βλέπουν είναι μια ψευδαίσθηση. 
6. Τι θα έβλεπαν αντί γι αυτό; Την λαμπρή ακτινοβολία του Υιού του Θεού, τόσο όμοια με του Πατέρα του που  η ενθύμησή Του αναδύεται άμεσα στο νου. Και με αυτή την ανάμνηση, ο Υιός θυμάται τις δικές του δημιουργίες, τις τόσο όμοιες με αυτόν όπως και αυτός είναι όμοιος με τον Πατέρα του. Και όλος ο κόσμος που έφτιαξε, και όλη η ιδιαιτερότητά του, και όλες οι αμαρτίες που κρατούσε αμυνόμενος ενάντια στον εαυτό του, θα εξαφανιστούν καθώς ο νους του δέχεται την αλήθεια για τον εαυτό του, καθώς αυτή επιστρέφει να πάρει την θέση τους. Αυτό είναι το μόνο «τίμημα» της αλήθειας: Δεν θα βλέπεις πια αυτό που ποτέ δεν υπήρχε, ούτε θ’ ακούς αυτό που δεν βγάζει κανέναν ήχο.  Είναι θυσία να παρατήσεις το τίποτα, και να λάβεις την Αγάπη του Θεού για πάντα;
7. Εσύ που έχεις αλυσοδέσει τον σωτήρα σου στην ιδιαιτερότητά σου, και της έχεις δώσει την δική του θέση, να θυμάσαι αυτό: Αυτός δεν έχει χάσει την δύναμη να σου συγχωρήσει όλες τις αμαρτίες που νομίζεις ότι τοποθέτησες ανάμεσα σε αυτόν και την λειτουργία της σωτηρίας που του δόθηκε για σένα. Ούτε θα αλλάξεις την λειτουργία του, περισσότερο από ό,τι μπορείς να αλλάξεις την αλήθεια μέσα σε αυτόν και τον εαυτό σου. Αλλά να είσαι σίγουρος ότι η αλήθεια είναι ακριβώς η ίδια και για τους δύο. Δεν δίνει διαφορετικά μηνύματα, και έχει μία σημασία. Και είναι κάποια που και εσύ και ο αδελφός σου μπορείτε να καταλάβετε, και που φέρνει απελευθέρωση και στους δυο σας. Εδώ στέκεται ο αδελφός σου με το κλειδί για τον Ουρανό στο χέρι του, και σου το προσφέρει. Μην αφήνεις το όνειρο της ιδιαιτερότητας να παραμένει ανάμεσά σας. Αυτό που είναι ένα ενώνεται στην αλήθεια.
8. Σκέψου την ομορφιά που θα δεις μέσα σου, όταν τον έχεις κοιτάξει σαν φίλο. Αυτός είναι εχθρός της ιδιαιτερότητας, αλλά μόνο φίλος σε αυτό που είναι πραγματικό μέσα σου. Ούτε μια επίθεση που νομίζεις ότι έκανες εναντίον του δεν του έχει πάρει το δώρο που ο Θεός θα ήθελε αυτός να σου δώσει. Η ανάγκη του να το δώσει είναι τόσο μεγάλη όσο και η δική σου να το έχεις. Άφησέ τον να σου συγχωρήσει όλη την ιδιαιτερότητά σου, και να σε κάνει ολοκληρωμένο στο νου και ένα μαζί του. Αυτός περιμένει την συγχώρεσή σου μόνο για να μπορέσει να σου την επιστρέψει. Δεν είναι ο Θεός που έχει καταδικάσει τον Υιό Του, αλλά εσύ, για να σώσεις την ιδιαιτερότητά του και να σκοτώσεις τον Εαυτό του.
9. Έχεις διανύσει μεγάλη διαδρομή στην ατραπό της αλήθειας·  έχεις φτάσει πολύ μακριά για να διστάσεις τώρα. Κάνε άλλο ένα βήμα μόνο, και κάθε ίχνος του φόβου για τον Θεό θα λιώσει μέσα στην αγάπη. Η ιδιαιτερότητα του αδελφού σου και η δική σου είναι εχθροί, δεσμευμένοι με  μίσος να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο  και να αρνούνται  ότι είναι ίδιοι. Ωστόσο, δεν είναι οι ψευδαισθήσεις που έχουν φτάσει σε αυτό το τελευταίο εμπόδιο που φαίνεται πως κάνει τον Θεό και τον Ουρανό Του τόσο απόμακρους και απρόσιτους. Εδώ σε αυτόν τον ιερό τόπο στέκεται η αλήθεια περιμένοντας να δεχτεί εσένα και τον αδελφό σου με σιωπηλή ευλογία, και με ειρήνη τόσο πραγματική που περιλαμβάνει τα πάντα ώστε τίποτα δεν μένει απέξω. Άφησε όλες τις ψευδαισθήσεις για τον εαυτό σου έξω από αυτό το μέρος, στο οποίο έρχεσαι με ελπίδα και ειλικρίνεια.
10. Εδώ βρίσκεται ο σωτήρας σου από την ιδιαιτερότητα σου. Έχει ανάγκη να τον αποδεχτείς ως μέρος από σένα, όπως κι εσύ είσαι μέρος από αυτόν. Είσαι όμοιος με τον Θεό όπως ο Θεός με τον Εαυτό Του. Αυτός δεν είναι ιδιαίτερος, διότι δεν θέλησε να κρατήσει ένα κομμάτι αυτού που είναι για τον Εαυτό Του, χωρίς να το δώσει στον Υιό Του, κρατώντας το για τον Ίδιο. Και αυτό είναι που φοβάσαι, διότι αν Αυτός δεν είναι ιδιαίτερος, τότε η Βούλησή Του ήταν και ο Υιός Του να είναι σαν Αυτόν, και ο αδελφός σου είναι σαν εσένα. Όχι ιδιαίτερος, αλλά κάτοχος των πάντων, συμπεριλαμβανομένου κι εσένα. Δώσε του μόνο αυτό που έχει, ενθυμούμενος ότι ο Θεός έδωσε τον Εαυτό Του σε σένα και τον αδελφό σου με ίση αγάπη ώστε και οι δύο να μπορείτε να μοιραστείτε το σύμπαν μαζί με Αυτόν που επέλεξε η αγάπη να μην μπορεί ποτέ να είναι διαιρεμένη και απομακρυσμένη από αυτό που είναι και πρέπει να είναι παντοτινά.
11. Εσύ είσαι του αδελφού σου·  ένα μέρος της αγάπης που δεν του το αρνήθηκαν. Αλλά είναι δυνατόν εσύ να είσαι χαμένος επειδή αυτός είναι ολοκληρωμένος; Αυτό που έχει δοθεί σε αυτόν ολοκληρώνει κι εσένα, όπως κι αυτόν. Η Αγάπη του Θεού σε έδωσε σε αυτόν και αυτόν σε σένα διότι Αυτός έδωσε τον Εαυτό Του. Αυτό που είναι το ίδιο όπως ο Θεός είναι ένα μαζί Του. Και μόνο η ιδιαιτερότητα θα μπορούσε να κάνει την αλήθεια του Θεού και την  δική σου που είναι μία να φαίνεται σαν οτιδήποτε άλλο εκτός από τον Ουρανό με την ελπίδα να φανεί επιτέλους η προοπτική της ειρήνης.
12. Η ιδιαιτερότητα είναι η σφραγίδα της δολιότητας πάνω στο δώρο της αγάπης. Ό,τι  εξυπηρετεί τον σκοπό της πρέπει να δοθεί για να σκοτώσει. Κάθε δώρο που φέρει την σφραγίδα της προσφέρει την δολιότητα και στον δότη και στον αποδέκτη. Τα μάτια που σκεπάζει κοιτάζουν μόνο το θέαμα του θανάτου. Δεν υπάρχει ούτε ένας πιστός στην ισχύ της που να μην ψάχνει για δοσοληψίες και συμβιβασμούς που θα εδραίωναν την αμαρτία το υποκατάστατο της αγάπης, και θα το υπηρετούσαν πιστά. Και κάθε σχέση που κρατά με στοργή τον σκοπό της  προσκολλάται στον φόνο ως όπλο για την ασφάλειά της, και στον μεγάλο υπερασπιστή όλων των ψευδαισθήσεων από την «απειλή» της αγάπης.
13. Η ελπίδα της ιδιαιτερότητας κάνει να φαίνεται δυνατόν πως ο Θεός έφτιαξε το σώμα ως φυλακή που κρατά τον Υιό Του χώρια από Αυτόν. Διότι απαιτεί ένα ειδικό μέρος όπου ο Θεός δεν μπορεί να εισέλθει, και μια κρυψώνα όπου κανένας δεν είναι ευπρόσδεκτος εκτός από τον  μικροσκοπικό εαυτό σου. Τίποτα δεν είναι ιερό εδώ παρά μόνο ό,τι είναι για σένα, και μόνο για σένα, χωριστά από όλους τους αδελφούς σου· ασφαλής και διαχωρισμένος από όλους τους αδελφούς σου· ασφαλής από όλες τις παρεμβολές της λογικής  πάνω στις ψευδαισθήσεις·  ασφαλής από τον Θεό και ασφαλής για τη σύγκρουση που θα διαρκεί αιώνια. Εδώ βρίσκονται οι πύλες της κόλασης στην οποία έκλεισες τον εαυτό σου, για να κυβερνάς παρανοϊκά μέσα στην μοναξιά το ιδιαίτερο βασίλειό σου, χώρια από τον Θεό, μακριά από την αλήθεια και από την σωτηρία.
14. Το κλειδί που εσύ πέταξες ο Θεός το έδωσε στον αδελφό σου, του οποίου τα άγια χέρια θέλουν να σου το προσφέρουν όταν είσαι έτοιμος να δεχτείς το δικό Του σχέδιο για την σωτηρία σου, αντί για το δικό σου. Πώς αλλιώς θα μπορούσες να φτάσεις σε αυτή την ετοιμότητα εκτός κι αν έβλεπες όλη σου τη  δυστυχία, και καταλάβαινες ότι το δικό σου σχέδιο έχει αποτύχει, και θα αποτυγχάνει πάντα να σου φέρει οποιαδήποτε ειρήνη και χαρά; Μέσα από αυτή την απελπισία ταξιδεύεις τώρα, ωστόσο δεν είναι παρά ψευδαίσθηση απελπισίας. Ο θάνατος της ιδιαιτερότητας δεν είναι ο δικός σου θάνατος, αλλά η αφύπνισή σου στην αιώνια ζωή. Απλά αναδύεσαι μέσα από την  ψευδαίσθηση αυτού που είσαι κι έρχεσαι στην αποδοχή του εαυτού σου έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός.



III. Η Συγχώρεση της Ιδιαιτερότητας
1. Η συγχώρεση είναι το τέλος της ιδιαιτερότητας. Μόνο οι ψευδαισθήσεις μπορούν να συγχωρεθούν, κι έπειτα εξαφανίζονται. Συγχώρεση  σημαίνει απελευθέρωση από όλες τις ψευδαισθήσεις, και αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορείς να συγχωρέσεις εν μέρει. Όποιος προσκολλάται έστω και σε μία ψευδαίσθηση δεν μπορεί να δει τον εαυτό του ως αναμάρτητο, διότι ακόμα θεωρεί ένα σφάλμα ωραίο και το κρατά για τον εαυτό του. Κι έτσι το αποκαλεί «ασυγχώρητο», και το κάνει αμαρτία. Πώς μπορεί, τότε, να δώσει ολοκληρωτικά την συγχώρεσή του, όταν δεν θέλει να την δεχτεί για τον εαυτό του; Διότι είναι σίγουρο ότι θα την λάμβανε ολοκληρωτικά την στιγμή που θα την έδινε ολοκληρωτικά. Κι έτσι η μυστική ενοχή του θα εξαφανιζόταν, εφόσον θα την είχε συγχωρήσει ο ίδιος.
2. Όποια μορφή ιδιαιτερότητας περιθάλπεις, την κάνεις αμαρτία. Στέκεται απαραβίαστη, με την σθεναρή υπεράσπιση όλης σου τις ανίσχυρης δύναμης ενάντια στο Θέλημα του Θεού. Κι έτσι στέκεται ενάντια σε σένα τον ίδιο· δικός σου εχθρός, όχι του Θεού. Κι έτσι φαίνεται πως σε χωρίζει από τον Θεό, κρατώντας σε μακριά Του,  ως υπερασπιστής της. Θέλεις να προστατέψεις κάτι που δεν δημιούργησε ο Θεός. Ωστόσο, αυτό το είδωλο που φαίνεται πως σου δίνει δύναμη, στην πραγματικότητα σου την έχει πάρει. Διότι έχεις δώσει σε αυτό το αναφαίρετο  δικαίωμα του αδελφού σου, εγκαταλείποντάς τον μόνο και ασυγχώρητο, και τον εαυτό σου μέσα στην αμαρτία δίπλα του, και οι δύο μέσα στην δυστυχία, μπροστά από το  είδωλο που δεν μπορεί να σας σώσει.
3. Δεν είσαι εσύ που είσαι τόσο ευάλωτος και ανοιχτός σε επίθεση που μόνο μια λέξη, ένα μικρός ψίθυρος που δεν σου αρέσει, μια περίσταση που δεν σε βολεύει ή ένα γεγονός που δεν πρόβλεψες ταράζει τον κόσμο σου, και τον εκτοξεύει στο χάος. Η αλήθεια δεν είναι εύθραυστη. Οι ψευδαισθήσεις την αφήνουν απόλυτα ακλόνητη και ανενόχλητη. Αλλά η ιδιαιτερότητα δεν είναι η αλήθεια μέσα σου. Αυτή μπορεί να χάσει την ισορροπία της από οτιδήποτε. Αυτό που βασίζεται στο τίποτα δεν μπορεί να είναι σταθερό. Όσο μεγάλο και παραφουσκωμένο να φαίνεται πως είναι, εξακολουθεί να σείεται, να στριφογυρίζει και να παρασύρεται από το πιο μικρό αεράκι.
4. Χωρίς θεμέλια τίποτα δεν είναι ασφαλές. Θα άφηνε ο Θεός τον Υιό Του σε μια τέτοια κατάσταση, όπου η ασφάλεια δεν έχει κανένα νόημα; Όχι, ο Υιός Του είναι ασφαλής, αναπαυόμενος  μέσα σε Αυτόν. Η ιδιαιτερότητά σου είναι που δέχεται επίθεση από ό,τι περπατά και αναπνέει, έρπει ή σέρνεται, ή έστω απλά ζει. Τίποτα δεν είναι ασφαλές από τις επιθέσεις της, και αυτή δεν είναι ασφαλής από τίποτα. Ποτέ δεν συγχωρεί, διότι είναι  ένας μυστικός όρκος ότι αυτό που θέλει ο Θεός για σένα δεν θα γίνει ποτέ, και ότι εσύ θα αντιτίθεσαι στο Θέλημα Του για πάντα. Ούτε είναι δυνατόν δύο  να μπορέσουν να είναι ίδιοι, όσο η ιδιαιτερότητα στέκει σαν ένα φλογισμένο σπαθί του θανάτου ανάμεσά τους, και τους κάνει εχθρούς.
5. Ο Θεός ζητά την συγχώρεσή σου. Δεν διαχωρίζει, σαν μια ξένη θέληση, να ανυψώνεται ανάμεσα σε αυτό που Αυτός βούλεται για σένα και σε αυτό που θέλεις εσύ. Είναι το ίδιο, διότι κανένας από τους Δύο δεν θέλει την ιδιαιτερότητα. Πώς θα μπορούσαν να θέλουν τον θάνατο της ίδιας της αγάπης; Ωστόσο, Αυτοί δεν έχουν την δύναμη να επιτεθούν εναντίον των ψευδαισθήσεων. Δεν είναι σώματα· ως ένας Νους περιμένουν όλες οι ψευδαισθήσεις να οδηγηθούν σε Αυτούς, και να εγκαταλειφθούν. Η σωτηρία δεν αμφισβητεί, ούτε ακόμη και τον θάνατο. Και ο Θεός ο Ίδιος, ο Οποίος γνωρίζει ότι ο θάνατος δεν είναι το θέλημα σου, πρέπει να λέει, «Γενηθήτω το Θέλημά σου» διότι εσύ νομίζεις ότι αυτό είναι.
6. Συγχώρεσε τον μέγα Δημιουργό του σύμπαντος, την Πηγή της ζωής, της αγάπης και της αγιότητας, τον τέλειο Πατέρα ενός τέλειου Υιού, για τις ψευδαισθήσεις της ιδιαιτερότητάς σου. Εδώ βρίσκεται η κόλαση που εσύ διάλεξες να είναι το σπίτι σου. Δεν το διάλεξε Αυτός για σένα. Μην Του ζητάς να εισέλθει εδώ. Ο δρόμος για την αγάπη και την σωτηρία είναι φραγμένος. Ωστόσο, αν απελευθέρωνες τον αδελφό σου από τα βάθη της κόλασης, έχεις συγχωρήσει Αυτόν του Οποίου η Θέληση είναι να αναπαύεσαι παντοτινά στην αγκαλιά της ειρήνης, μέσα σε τέλεια ασφάλεια, και δίχως την έξαψη και την μοχθηρία κάποιας σκέψης ιδιαιτερότητας να εμποδίζει την ανάπαυσή σου. Συγχώρεσε στον Άγιο Ένα την ιδιαιτερότητα που δεν μπόρεσε να δώσει, και που έφτιαξες εσύ αντί γι Αυτόν.
7. Όλοι οι ιδιαίτεροι κοιμούνται, ενώ περιβάλλονται από έναν κόσμο ομορφιάς που δεν βλέπουν. Η ελευθερία και η ειρήνη και η χαρά στέκουν εδώ, δίπλα στο νεκροκρέβατο πάνω στο οποίο κοιμούνται, και τους καλούν να ξυπνήσουν από το όνειρο του θανάτου που βλέπουν. Ωστόσο αυτοί δεν ακούν τίποτα. Είναι χαμένοι μέσα σε όνειρα ιδιαιτερότητας. Μισούν το κάλεσμα που θα τους ξυπνούσε, και καταριούνται τον Θεό που δεν έκανε το όνειρό τους πραγματικότητα. Καταριέσαι τον Θεό και πεθαίνεις, αλλά όχι εξαιτίας Εκείνου ο Οποίος δεν έφτιαξε τον θάνατο·  μόνο στο όνειρο. Άνοιξε τα μάτια σου λίγο· δες τον σωτήρα που σου έδωσε ο Θεός για να μπορέσεις κοιτώντας τον  να του επιστρέψεις το αναφαίρετο δικαίωμά του. Είναι το δικό σου.
8. Οι σκλάβοι της ιδιαιτερότητας πρόκειται να ελευθερωθούν. Αυτό είναι το Θέλημα του Θεού και του Υιού Του. Θα καταδίκαζε ο Θεός τον Εαυτό Του στην κόλαση και στην καταδίκη; Και θα ήθελες εσύ να συμβεί αυτό στον σωτήρα σου; Ο Θεός σε καλεί μέσα από αυτόν να ενωθείς με το Θέλημα Του και να σώσεις και τους δυο σας από την κόλαση. Κοίταξε το αποτύπωμα των καρφιών πάνω στα χέρια του που σου τα απλώνει ζητώντας την συγχώρεσή σου. Ο Θεός ζητά το έλεός σου προς τον  Υιό Του και τον Ίδιο. Μην Τους το αρνείσαι. Δεν σου ζητούν παρά να γίνει το θέλημά σου. Αναζητούν την αγάπη σου έτσι ώστε να μπορέσεις να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Μην αγαπάς την ιδιαιτερότητά σου αντί γι Αυτούς. Το αποτύπωμα των καρφιών είναι και στα δικά σου χέρια. Συγχώρεσε τον Πατέρα σου που δεν ήταν το Θέλημα Του να σταυρωθείς.


. Η Ιδιαιτερότητα εναντίον της Αναμαρτησίας
1. Η ιδιαιτερότητα είναι έλλειψη εμπιστοσύνης προς όλους εκτός από τον εαυτό σου. Η πίστη σου επενδύεται μόνο στον εαυτό σου. Το καθετί άλλο γίνεται εχθρός σου· τρομακτικό και επιθετικό, θανατηφόρο και επικίνδυνο, μισητό και άξιο μόνο να καταστραφεί. Όποια ευγένεια και να προσφέρει δεν είναι παρά πλάνη, αλλά το μίσος του είναι πραγματικό. Από τον κίνδυνο μήπως και καταστραφεί  πρέπει να σκοτώνει, κι εσύ έλκεσαι από αυτό για να το σκοτώσεις πρώτος. Αυτή είναι η έλξη της ενοχής. Εδώ ο θάνατος ενθρονίζεται ως σωτήρας· η σταύρωση είναι τώρα η λύτρωση, και η σωτηρία μπορεί να σημαίνει μόνο καταστροφή του κόσμου, εκτός από σένα.
2. Ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι ο σκοπός του σώματος εκτός από την ιδιαιτερότητα; Και αυτό είναι που το κάνει εύθραυστο και αβοήθητο στην δική του άμυνα. Φτιάχτηκε για να κάνει εσένα εύθραυστο και αβοήθητο. Ο στόχος του διαχωρισμού είναι η κατάρα του. Ωστόσο τα σώματα δεν έχουν κανένα στόχο. Ο στόχος είναι του νου. Και οι νόες μπορούν να αλλάζουν όπως επιθυμούν. Αυτό που είναι, και όλες τους τις ιδιότητες, δεν μπορούν να αλλάξουν. Αλλά μπορούν να αλλάξουν αυτό που έχουν ως σκοπό, και η κατάσταση του σώματος αλλάζει ανάλογα. Από μόνο του το σώμα δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Δες το ως μέσον για να πληγώνεις, και πληγώνεται. Δες το ως μέσον για να θεραπεύεις, και θεραπεύεται.
3. Μόνο τον εαυτό σου μπορείς να πληγώσεις. Αυτό το έχουμε επαναλάβει συχνά, αλλά είναι ακόμα δύσκολο να το κατανοήσεις. Οι νόες που σκοπεύουν στην ιδιαιτερότητα είναι αδύνατον να το αντιληφθούν. Όμως είναι προφανές σε εκείνους που θέλουν να θεραπεύουν και όχι να επιτίθενται. Ο σκοπός της επίθεσης βρίσκεται στο νου, και τα αποτελέσματά της βιώνονται μόνο εκεί. Ο νους δεν είναι περιορισμένος·  γι αυτό ο βλαβερός σκοπός  βλάπτει το νου ως ένα. Για την ιδιαιτερότητα, τίποτα δεν θα μπορούσε να βγάζει λιγότερο νόημα. Για τα θαύματα, τίποτα δεν θα μπορούσε να βγάζει περισσότερο νόημα. Διότι τα θαύματα είναι απλά η αλλαγή του σκοπού από την βλάβη στην  θεραπεία. Αυτή η μεταβολή στον σκοπό πραγματικά «βάζει σε κίνδυνο» την ιδιαιτερότητα, αλλά μόνο υπό την έννοια ότι όλες οι ψευδαισθήσεις «απειλούνται» από την αλήθεια. Δεν αντέχουν μπροστά της. Ωστόσο ποια παρηγοριά υπήρξε ποτέ σε αυτές, που για χάρη τους  θα ήθελες να παρακρατήσεις το δώρο που ο Πατέρας σου ζητά, και να το δώσεις σε αυτές; Αν το δώσεις σε Αυτόν, το σύμπαν είναι δικό σου. Αν το προσφέρεις σε αυτές, κανένα δώρο δεν μπορεί να επιστραφεί. Ό,τι έχεις δώσει στην ιδιαιτερότητα σε έχει αφήσει  χρεοκοπημένο και το θησαυροφυλάκιό σου άγονο και άδειο, με μια ανοιχτή πόρτα που προσκαλεί όλα όσα θα διατάρασσαν την γαλήνη σου να εισέλθουν και να καταστρέψουν.
4. Νωρίτερα είπα να μην σκέφτεσαι τα μέσα με τα οποία επιτυγχάνεται η σωτηρία, ούτε το πώς θα την φτάσεις. Αλλά σκέψου, και σκέψου καλά, αν είναι επιθυμία σου να μπορέσεις να δεις τον αδελφό σου αναμάρτητο. Για την ιδιαιτερότητα η απάντηση πρέπει να είναι «όχι». Ένας αναμάρτητος αδελφός είναι εχθρός της, ενώ η αμαρτία, αν ήταν δυνατή, θα ήταν φίλη της. Η αμαρτία του αδελφού σου θα δικαιολογούσε τον εαυτό της, και θα της έδινε το νόημα που αρνείται η αλήθεια. Ό,τι είναι πραγματικό διακηρύσσει την αναμαρτησία του. Ό,τι είναι λανθασμένο διακηρύσσει ότι οι αμαρτίες του είναι πραγματικές. Αν είναι αμαρτωλός, τότε η πραγματικότητά σου δεν είναι αληθινή, αλλά απλά ένα όνειρο ιδιαιτερότητας που δεν διαρκεί περισσότερο από μία στιγμή, και γίνεται σκόνη.
5. Μην υπερασπίζεσαι αυτό το παράλογο όνειρο, στο οποίο ο Θεός στερείται αυτό που αγαπά, κι εσύ παραμένεις μακριά από την σωτηρία. Μόνο αυτό είναι βέβαιο σε αυτόν τον συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο που δεν έχει κανένα νόημα στην πραγματικότητα: Όταν η ειρήνη δεν είναι μαζί σου ολοκληρωτικά, και όταν υποφέρεις από πόνο οποιουδήποτε είδους, τότε έχεις δει κάποια αμαρτία μέσα στον αδελφό σου, και έχεις χαρεί με αυτό που νόμισες ότι ήταν εκεί. Η ιδιαιτερότητά σου φάνηκε ασφαλής εξαιτίας αυτού. Επομένως έσωσες αυτό που όρισες να είναι ο σωτήρας σου, και σταύρωσες αυτόν που σου έχει δώσει ο Θεός. Έτσι είσαι δεμένος μαζί του, διότι είστε ένα. Και γι αυτό η ιδιαιτερότητα είναι ο «εχθρός» του, και ο δικός σου επίσης. 


V. Ο Χριστός μέσα Σου
1. Ο Χριστός μέσα σου είναι πολύ ήρεμος. Κοιτάζει αυτό που αγαπά, και το γνωρίζει ως Εαυτό Του. Κι έτσι χαίρεται με αυτό που βλέπει, διότι γνωρίζει ότι είναι ένα μαζί Του και με τον Πατέρα Του. Και η ιδιαιτερότητα, επίσης, παίρνει χαρά με αυτό που βλέπει, παρόλο που δεν είναι αληθινό. Όμως, αυτό που αναζητάς είναι πηγή χαράς έτσι όπως το αντιλαμβάνεσαι. Αυτό που επιθυμείς είναι αληθινό για σένα. Ούτε είναι δυνατόν να μπορείς να επιθυμείς κάτι και να σου λείπει η πίστη ότι αυτό είναι έτσι. Η επιθυμία το πραγματοποιεί, τόσο σίγουρα όσο η θέληση δημιουργεί. Η δύναμη μιας επιθυμίας στηρίζει τις ψευδαισθήσεις τόσο σίγουρα όσο η αγάπη επεκτείνει τον εαυτό της. Μόνο που το ένα εξαπατά· ενώ  το άλλο θεραπεύει.
2. Δεν υπάρχει κανένα όνειρο ιδιαιτερότητας, όσο κρυφό ή μεταμφιεσμένο και να είναι στην μορφή, όσο όμορφο και να φαίνεται πως είναι, όσο και να προσφέρει την ελπίδα της ειρήνης με λεπτότητα και την διαφυγή από τον πόνο, στο οποίο να μην υποστείς την καταδίκη σου. Στα όνειρα τα αποτελέσματα και οι αιτίες εναλλάσσονται, διότι εδώ ο κατασκευαστής του ονείρου πιστεύει ότι αυτό που έφτιαξε του συμβαίνει. Δεν συνειδητοποιεί ότι μάζεψε μια κλωστή από εδώ, ένα κομματάκι από εκεί, και ύφανε μια εικόνα από το τίποτα. Διότι τα κομμάτια δεν ανήκουν μαζί, και το σύνολο δεν προσφέρει τίποτα στα κομμάτια για να τους δώσει νόημα.
3. Πού αλλού θα μπορούσε να εκδηλωθεί η ειρήνη σου εκτός από την συγχώρεση; Ο Χριστός μέσα σου κοιτάζει μόνο την αλήθεια, και δεν βλέπει καμιά καταδίκη που θα μπορούσε να χρειαστεί συγχώρεση. Αυτός βρίσκεται σε ειρήνη διότι δεν βλέπει καμιά αμαρτία. Ταυτίσου μαζί Του, και τι έχει Αυτός που δεν έχεις εσύ; Αυτός είναι τα μάτια σου, τα αυτιά σου, τα χέρια σου, τα πόδια σου. Πόσο ευγενικά είναι τα θεάματα που βλέπει, οι ήχοι που ακούει. Πόσο ωραία είναι τα χέρια Του που κρατούν τα χέρια του αδελφού Του, και πόσο όμορφα περπατά δίπλα του, δείχνοντάς του τι μπορεί να δει και να ακούσει πραγματικά και  που δεν υπάρχει  τίποτε να δει και κανέναν  ήχο να ακούσει.
4. Όμως αν αφήσεις την ιδιαιτερότητά σου να του δείχνει τον δρόμο, τότε θα ακολουθείς. Και οι δύο θα περπατάτε μέσα στον κίνδυνο, ο καθένας προσηλωμένος, μέσα στο σκοτεινό δάσος των τυφλών, χωρίς κανένα φως εκτός   από τις  εναλλασσόμενες μικροσκοπικές αναλαμπές που αστράφτουν για μια στιγμή από τις πυγολαμπίδες της αμαρτίας και μετά σβήνουν, για να οδηγήσουν τον άλλον σε έναν ανώνυμο γκρεμό και να τον κατακρημνίσουν.  Γιατί πού αλλού μπορεί να βρει χαρά η ιδιαιτερότητα εκτός από το να σκοτώνει; Γιατί τί άλλο ψάχνει εκτός από το θέαμα του θανάτου; Πού αλλού οδηγεί εκτός από την καταστροφή; Ωστόσο μην νομίσεις ότι κοίταξε πρώτα τον αδελφό σου, ή τον μίσησε πριν μισήσει εσένα. Την αμαρτία που βλέπουν τα μάτια της σε αυτόν και αγαπούν να την κοιτούν την είδαν σε σένα, και εξακολουθούν να την κοιτάζουν με χαρά. Όμως είναι χαρά να κοιτάζεις την φθορά και την παράνοια, και να πιστεύεις ότι αυτό το πράγμα που αποσυντίθεται, με την σάρκα ήδη να κρέμεται από τα οστά και τις άδειες τρύπες αντί για μάτια, είναι σαν εσένα;
5. Να χαίρεσαι που δεν έχεις μάτια για να βλέπεις·  ούτε αφτιά για να ακούς, και ούτε χέρια για να πιάνεις ούτε πόδια για να σε οδηγούν. Να χαίρεσαι που μόνο ο Χριστός μπορεί να σου δανείσει τα δικά Του, για όσο τα χρειάζεσαι. Κι αυτά είναι ψευδαισθήσεις, όπως και τα δικά σου. Ωστόσο, επειδή υπηρετούν έναν διαφορετικό σκοπό, τους δίνεται η δύναμη που έχει ο σκοπός τους. Και αυτό που βλέπουν και ακούν και κρατούν και οδηγούν του δίδεται φως, έτσι ώστε να μπορέσεις να οδηγήσεις όπως οδηγήθηκες.
6. Ο Χριστός μέσα σου είναι πολύ ήρεμος. Αυτός γνωρίζει πού πηγαίνεις, και σε οδηγεί εκεί με ευγένεια και ευλογίες σε όλο τον δρόμο. Η Αγάπη Του για τον Θεό αντικαθιστά όλο τον φόβο που νόμιζες ότι έβλεπες μέσα σου. Η Αγιότητά Του σου δείχνει τον Εαυτό Του μέσα σε εκείνον του οποίου το χέρι κρατάς,  και τον  οποίο οδηγείς σε Αυτόν. Και αυτό που βλέπεις είναι σαν εσένα. Διότι τί άλλο εκτός από τον Χριστό υπάρχει για να δεις και ν’ ακούσεις, ν’ αγαπήσεις και ν’ ακολουθήσεις προς την εστία σου; Αυτός κοίταξε εσένα πρώτος, αλλά αναγνώρισε ότι δεν ήσουν ολοκληρωμένος. Κι έτσι αναζήτησε την ολοκλήρωσή σου μέσα σε κάθε ζωντανό πράγμα που βλέπει και αγαπά. Και την αναζητά ακόμα, έτσι ώστε το κάθε ένα να μπορέσει να σου προσφέρει την Αγάπη του Θεού.
7. Ωστόσο Αυτός είναι ήρεμος, διότι γνωρίζει ότι η αγάπη είναι μέσα σου τώρα, και την κρατά με ασφάλεια μέσα σου το ίδιο χέρι που κρατά το χέρι του αδελφού σου μέσα στο δικό σου. Το χέρι του Χριστού κρατά όλους τους αδελφούς Του μέσα στον Εαυτό Του. Τους δίνει όραση για τα τυφλά τους μάτια, και τους τραγουδά για τον Ουρανό, έτσι ώστε τα αυτιά τους να μπορέσουν να μην ακούν τον ήχο της μάχης και του θανάτου. Αυτός απλώνει το χέρι Του μέσω αυτών, έτσι ώστε ο καθένας να μπορέσει να ευλογεί κάθε τι ζωντανό, και να βλέπει την αγιότητά του. Κι Αυτός χαίρεται που αυτά τα θεάματα είναι δικά σου, για να τα κοιτάζεις μαζί Του και να μοιράζεσαι την χαρά Του. Σου προσφέρει την απόλυτη έλλειψη ιδιαιτερότητάς Του, έτσι ώστε να μπορέσεις να σώσεις κάθε τι ζωντανό από τον θάνατο, λαμβάνοντας από το κάθε ένα το δώρο της ζωής που προσφέρει η συγχώρεσή σου στον Εαυτό σου. Το μόνο που υπάρχει για να δεις είναι η θέα του Χριστού. Το μόνο που μπορείς ν’ ακούσεις είναι το τραγούδι του Χριστού. Το χέρι του Χριστού είναι το μόνο που μπορείς να κρατήσεις. Δεν υπάρχει ταξίδι άλλο από το να πορεύεσαι μαζί Του.
8. Εσύ που θα ήσουν ικανοποιημένος με την ιδιαιτερότητα, και θα αναζητούσες την σωτηρία σε ένα πόλεμο με την αγάπη, αναλογίσου αυτό: Ο άγιος Κύριος  του Ουρανού έχει κατέβει ο Ίδιος σε σένα, για να σου προσφέρει την δική σου ολοκλήρωση. Αυτό που είναι δικό Του είναι και δικό σου διότι στην δική σου ολοκλήρωση βρίσκεται η δική Του. Αυτός ο Οποίος θέλησε να μην είναι δίχως τον Υιό Του δεν θα μπορούσε ποτέ να θέλει να είσαι χωρίς αδέλφια. Και θα σου έδινε Αυτός έναν αδελφό αν δεν ήταν τέλειος όπως εσύ, και όμοιος με Εκείνον σε αγιότητα όπως πρέπει να είσαι κι εσύ;
9. Πριν υπάρξει σύγκρουση πρέπει να υπάρχει αμφιβολία. Και κάθε αμφιβολία πρέπει να είναι σχετικά με τον εαυτό σου. Ο Χριστός δεν έχει καμιά αμφιβολία, και από την βεβαιότητά Του προέρχεται η ηρεμία Του. Αυτός θα ανταλλάξει την βεβαιότητά Του με όλες σου τις αμφιβολίες, αν συμφωνήσεις ότι Αυτός είναι ένα με σένα, και ότι αυτή η Ενότητα είναι ατέλειωτη, άχρονη, και δεν έχεις παρά να απλώσεις το χέρι σου και να τη πιάσεις διότι τα χέρια σου είναι δικά Του. Αυτός είναι μέσα σου, ωστόσο περπατά και δίπλα σου και μπροστά σου, δείχνοντάς σου τον δρόμο που πρέπει να διαβεί για να βρει τον Εαυτό Του ολοκληρωμένο. Η ηρεμία Του γίνεται η βεβαιότητά σου. Και πού είναι η αμφιβολία όταν η βεβαιότητα έχει έρθει;



VI. Η Σωτηρία από το Φόβο
1. Μπροστά στην αγιότητα του αδελφού σου ο κόσμος ησυχάζει, και η ειρήνη κατέρχεται σ’ αυτή  με ευγένεια και ευλογία  τόσο πλήρη ώστε ούτε ένα ίχνος σύγκρουσης δεν παραμένει για να σε καταδιώκει μέσα στο σκοτάδι της νύχτας. Αυτός είναι ο σωτήρας σου από τα όνειρα του φόβου. Θεραπεύει κάθε αίσθηση θυσίας και του φόβου πως ό,τι έχεις  θα διασκορπιστεί στον άνεμο και θα γίνει σκόνη. Μέσα σε αυτόν βρίσκεται η επιβεβαίωσή σου ότι ο Θεός είναι εδώ, και ότι είναι μαζί σου τώρα. Όσο αυτός είναι αυτό που είναι, εσύ μπορείς να είσαι σίγουρος ότι μπορείς να γνωρίσεις τον Θεό και ότι θα Τον γνωρίσεις. Διότι Αυτός ποτέ δεν θα μπορούσε να εγκαταλείψει την δική Του δημιουργία. Και το σημάδι ότι έτσι είναι βρίσκεται στον αδελφό σου, και σου προσφέρεται έτσι ώστε όλες σου οι αμφιβολίες για τον εαυτό σου να μπορέσουν να εξαφανιστούν μπροστά στην αγιότητά του. Δες σε αυτόν την δημιουργία του Θεού. Διότι μέσα σε αυτόν ο Πατέρας σου περιμένει την αναγνώρισή σου ότι σε δημιούργησε ως μέρος από Αυτόν.
2. Χωρίς εσένα θα υπήρχε μια έλλειψη στον Θεό, ένας Ουρανός ατελής, ένας Υιός δίχως Πατέρα. Δεν θα υπήρχε σύμπαν ούτε πραγματικότητα. Διότι αυτό που βούλεται ο Θεός είναι ολοκληρωμένο, και μέρος από Αυτόν διότι το Θέλημα Του είναι Ένα. Δεν υπάρχει τίποτα ζωντανό που να μην είναι μέρος από Αυτόν, και τα πάντα ζουν μέσα σε Αυτόν. Η αγιότητα του αδελφού σου σου δείχνει ότι ο Θεός είναι Ένα με αυτόν και με σένα·  και αυτό που έχει αυτός είναι δικό σου διότι δεν είσαι διαχωρισμένος από αυτόν ούτε από τον Πατέρα του.
3. Τίποτα δεν χάνεται για σένα σε ολόκληρο το σύμπαν. Όλα όσα δημιούργησε ο Θεός τα έχει εναποθέσει μπροστά σου με στοργή, ως δικά σου για πάντα. Και καμία Σκέψη μέσα στο Νου Του δεν απουσιάζει από τον δικό σου. Θέλημά Του είναι να μοιράζεσαι την Αγάπη Του για σένα, και να κοιτάζεις τον εαυτό σου με τόση αγάπη με όση σε συνέλαβε Αυτός πριν αρχίσει ο κόσμος, και όπως εξακολουθεί να σε γνωρίζει. Ο Θεός δεν αλλάζει γνώμη για τον Υιό Του ανάλογα με τις περιστάσεις που δεν έχουν κανένα νόημα στην αιωνιότητα όπου Αυτός διαμένει, κι εσύ μαζί Του. Ο αδελφός σου είναι έτσι όπως  Εκείνος τον δημιούργησε. Και αυτό είναι που σε σώζει από ένα κόσμο που Εκείνος δεν δημιούργησε.
4. Μην ξεχνάς ότι ο μόνος σκοπός του κόσμου είναι  η θεραπεία του Υιού του Θεού.  Αυτός είναι ο μόνος σκοπός που βλέπει σε αυτόν το Άγιο Πνεύμα, άρα και ο μόνος που έχει. Μέχρι να δεις την θεραπεία του Υιού ως το μόνο που επιθυμείς να επιτευχθεί από τον κόσμο, από τον χρόνο και όλα τα φαινόμενα, δεν θα γνωρίσεις τον Πατέρα ούτε τον εαυτό σου. Διότι θα χρησιμοποιείς τον κόσμο για κάτι που δεν είναι ο σκοπός του, και δεν θα ξεφεύγεις από τους δικούς του νόμους της βίας και του θανάτου. Όμως σου έχει δοθεί να ξεπερνάς τους νόμους του από όλες τις απόψεις, με κάθε τρόπο και σε κάθε περίπτωση, να ξεπερνάς τους νόμους του  σε κάθε   πειρασμό να αντιληφθείς αυτό που δεν είναι εκεί, και σε κάθε πεποίθηση ότι ο Υιός του Θεού μπορεί να υποστεί πόνο επειδή βλέπει τον εαυτό του έτσι όπως δεν είναι.
5. Κοίταξε τον αδελφό σου, και δες σε αυτόν ολόκληρη την ανατροπή των νόμων που φαίνονται ότι κυβερνούν αυτόν τον κόσμο. Δες στην ελευθερία του την δική σου, διότι έτσι είναι. Μην αφήνεις την ιδιαιτερότητά του να κρύψει την αλήθεια μέσα του, ειδάλλως δεν θα ξεφύγεις από κανένα νόμο του θανάτου με τον οποίο τον δένεις. Και κάθε αμαρτία που βλέπεις σε αυτόν σας κρατά και τους δύο στην κόλαση. Ωστόσο η τέλεια αναμαρτησία του σας απελευθερώνει και τους δύο, διότι η αγιότητα είναι εντελώς αμερόληπτη, με μόνο μία κρίση για όλα όσα βλέπει. Και αυτό γίνεται, όχι από μόνο του, αλλά μέσω της Φωνής που μιλά εκ μέρους του Θεού σε καθετί που ζει και μοιράζεται την Ύπαρξή Του.
6. Την δική Του αναμαρτησία μπορούν να δουν  τα μάτια που βλέπουν. Την δική Του ομορφιά βλέπουν στο καθετί. Και Αυτόν είναι που ψάχνουν παντού, και δεν βρίσκουν κανένα θέαμα ή μέρος ή χρόνο που Αυτός να μην βρίσκεται. Μέσα στην αγιότητα του αδελφού σου, που περιβάλλει τέλεια την δική σου σωτηρία και του κόσμου, βρίσκεται  η λαμπρή ενθύμηση Αυτού μέσα στον Οποίο ζει ο αδελφός σου, κι εσύ μαζί με αυτόν. Τα μάτια σου ας μην τυφλώνονται από το πέπλο της ιδιαιτερότητας που κρύβει το πρόσωπο του Χριστού από αυτόν, και από σένα. Και μην αφήνεις πλέον το φόβο του Θεού να σου στερεί  το όραμα που ήσουν προορισμένος να δεις για σένα. Το σώμα του αδελφού σου δεν σου δείχνει τον Χριστό.  Αυτός παρουσιάζεται εντός της αγιότητας του.
7. Διάλεξε, λοιπόν, το σώμα του ή την αγιότητά του ως αυτό που θέλεις να δεις, και αυτό που θα διαλέξεις θα δεις. Ωστόσο θα επιλέγεις σε αμέτρητες καταστάσεις, και μέσα από τον χρόνο που θα φαίνεται πως δεν έχει τέλος, μέχρι η αλήθεια να είναι η απόφασή σου. Διότι δεν ξανακερδίζεται η αιωνιότητα από άλλη μία άρνηση του Χριστού μέσα σε αυτόν. Και που βρίσκεται η σωτηρία σου, αν αυτός δεν είναι παρά ένα σώμα; Πού αλλού είναι η ειρήνη σου εκτός από την αγιότητά του; Και πού αλλού είναι ο Θεός ο Ίδιος εκτός από μέσα σε εκείνο το κομμάτι Του που Εκείνος έθεσε για πάντα μέσα στην αγιότητα του αδελφού σου, ώστε να μπορέσεις να δεις την αλήθεια για τον εαυτό σου, εκδηλωμένη επιτέλους με όρους που αναγνωρίζεις και καταλαβαίνεις;
8. Η αγιότητα του αδελφού σου είναι θείο μυστήριο κι ευλογία για σένα. Τα σφάλματά του δεν μπορούν να στερήσουν την ευλογία του Θεού από αυτόν, ούτε και από σένα που τον βλέπεις αληθινά. Τα λάθη του μπορούν να προκαλούν καθυστέρηση, που από εσένα εξαρτάται να την πάρεις από αυτόν, έτσι ώστε και οι δύο να μπορέσετε να δώσετε τέλος σε ένα ταξίδι που ποτέ δεν άρχισε, και δεν χρειάζεται κανένα τέλος. Αυτό που ποτέ δεν υπήρξε δεν είναι μέρος δικό σου. Ωστόσο θα νομίζεις ότι είναι, μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είναι μέρος αυτού που στέκεται δίπλα σου. Αυτός είναι ο καθρέφτης του εαυτού σου, στον οποίο βλέπεις την κρίση που έχεις θέσει και στους δυο σας. Ο Χριστός μέσα σου βλέπει την αγιότητά του. Η ιδιαιτερότητά σου κοιτάζει το σώμα του και δεν τον βλέπει.  
9. Δες τον σαν αυτό που είναι, και η απελευθέρωσή σου μπορεί να μην αργήσει. Μια παράλογη περιπλάνηση, χωρίς σκοπό και χωρίς επίτευξη οποιουδήποτε είδους, είναι το μόνο που η άλλη επιλογή μπορεί να σου προσφέρει. Η ματαιότητα μιας λειτουργίας που δεν εκπληρώθηκε θα σε καταδιώκει όσο ο αδελφός σου είναι κοιμισμένος, μέχρι να γίνει αυτό που σου έχει ανατεθεί και αυτός να αναστηθεί από το παρελθόν. Αυτός που καταδίκασε τον εαυτό του, αλλά κι εσένα, σου έχει δοθεί για να τον σώσεις από την καταδίκη, μαζί με τον εαυτό σου. Και οι δυο σας θα δείτε το μεγαλείο του Θεού στον Υιό Του, τον οποίο  λανθασμένα εξέλαβες σαν σάρκα, και τον δέσμευσες σε νόμους που δεν έχουν καμία δύναμη επάνω του.                                                                                                          
10. Δεν θα συνειδητοποιούσες με χαρά ότι αυτοί οι νόμοι δεν είναι για σένα; Τότε μην τον βλέπεις σαν φυλακισμένο σε αυτούς. Δεν μπορεί αυτό που κυβερνάει μέρος του Θεού να μην ισχύει και για όλα τα άλλα. Εσύ τοποθετείς τον εαυτό σου κάτω από τους νόμους  που θεωρείς ότι τον κυβερνούν. Σκέψου, λοιπόν, πόσο μεγάλη πρέπει να είναι η Αγάπη του Θεού για σένα, που Αυτός σου έδωσε ένα μέρος δικό Του για να σε σώσει από τον πόνο και να σου δώσει ευτυχία. Και ποτέ μην αμφιβάλεις ότι η ιδιαιτερότητά σου θα εξαφανιστεί μπροστά στο Θέλημα του Θεού, ο Οποίος αγαπά κάθε μέρος Του με ίση αγάπη και φροντίδα. Ο Χριστός μέσα σου μπορεί να δει τον αδελφό σου αληθινά. Θα ήθελες να αποφασίσεις ενάντια στην αγιότητα που βλέπει Εκείνος;                                                                                                                                                                                                         
11. Η ιδιαιτερότητα είναι η λειτουργία που εσύ έδωσες στον εαυτό σου. Αντιπροσωπεύει μόνο εσένα, ως αυτοδημιούργητο, αυτοσυντηρούμενο, χωρίς καμία ανάγκη, και αποκομμένο με το κάθε τι πέρα από το σώμα. Στα μάτια της είσαι ένα χωριστό σύμπαν, με όλη του την δύναμη να κρατείται πλήρες  μέσα στον εαυτό του, με κάθε είσοδο κλειστή ενάντια σε κάθε εισβολή, και κάθε παράθυρο μανταλωμένο ενάντια στο φως. Πάντοτε θύμα επίθεσης και πάντοτε οργισμένος, με τον θυμό πάντοτε απόλυτα δικαιολογημένο, έχεις επιδιώξει αυτό τον στόχο με μια επαγρύπνηση που ποτέ δεν σκέφτηκες να μειώσεις, και μια προσπάθεια που ποτέ δεν σκέφτηκες να σταματήσεις. Και όλη αυτή η βλοσυρή αποφασιστικότητα  ήταν γι αυτό· ήθελες η ιδιαιτερότητα να είναι η αλήθεια.                                                                
12. Τώρα απλώς σου ζητείται να επιδιώξεις έναν άλλο στόχο με πολύ λιγότερη επαγρύπνηση·  με μικρή προσπάθεια και λίγο χρόνο, και με την δύναμη του Θεού να την υποστηρίζει, και να υπόσχεται επιτυχία. Ωστόσο από τους δυο στόχους, αυτός είναι που βρίσκεις να είναι ο δυσκολότερος. Τη  «θυσία» του εαυτού την  καταλαβαίνεις, και δεν  θεωρείς αυτό το κόστος πολύ βαρύ. Αλλά μια ελάχιστη προθυμία, ένα νεύμα στο Θεό, ένα χαιρετισμό στον Χριστό μέσα σου, τα βρίσκεις κουραστικό και ανιαρό φορτίο, πολύ βαρύ για να το επωμιστείς. Ωστόσο για την αφιέρωση στην αλήθεια όπως την εδραίωσε ο Θεός καμία θυσία δεν ζητείται, καμία έντονη προσπάθεια, και όλη η δύναμη του Ουρανού και η δύναμη της αλήθειας της ίδιας δίνεται για να παρέχει τα μέσα, και να εγγυηθεί την επίτευξη του στόχου.                                                 
13. Εσύ που πιστεύεις ότι είναι ευκολότερο να βλέπεις το σώμα του αδελφού σου παρά  την αγιότητά του, βεβαιώσου ότι καταλαβαίνεις ποιος έκανε αυτή την κρίση. Εδώ η φωνή της ιδιαιτερότητας ακούγεται πολύ καθαρά, κρίνοντας ενάντια στο Χριστό και καθορίζοντας για σένα τον σκοπό που μπορείς να εκπληρώσεις, και τι δεν μπορείς να κάνεις. Μην ξεχνάς ότι αυτή η κρίση πρέπει να εφαρμόζεται και σε αυτό  που  κάνεις με αυτήν σαν σύμμαχό σου. Διότι αυτό που κάνεις μέσω του Χριστού αυτή δεν το γνωρίζει. Γι Αυτόν αυτή η κρίση δεν βγάζει κανένα νόημα, διότι μόνο αυτό που ο Πατέρας Του βούλεται είναι δυνατό, και δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική γι Αυτόν. Η δική σου ειρήνη προέρχεται από την δική Του έλλειψη σύγκρουσης. Και από τον δικό Του σκοπό έρχονται τα μέσα για αβίαστη επίτευξη  και ανάπαυση.


VII. Ο Τόπος Συνάντησης
1. Πόσο απεγνωσμένα ο κάθε αιχμάλωτος σε αυτό τον κόσμο υπερασπίζεται την ιδιαιτερότητα και θέλει να είναι η αλήθεια! Η επιθυμία του είναι νόμος γι αυτόν, και υπακούει. Δεν αρνείται τίποτα από όσα η ιδιαιτερότητά του απαιτεί. Τίποτα από όσα χρειάζεται αυτή δεν το αρνείται σε ό,τι αγαπάει. Και όταν τον καλεί δεν ακούει καμιά άλλη Φωνή. Καμία προσπάθεια δεν είναι υπερβολικά μεγάλη, κανένα κόστος τόσο πολύ, κανένα τίμημα υπερβολικά υψηλό για να σώσει την ιδιαιτερότητά του ακόμα και από την πιο ασήμαντη, την παραμικρή επίθεση, τον ψίθυρο της αμφιβολίας, κάποιον υπαινιγμό απειλής, ή από οτιδήποτε άλλο εκτός από βαθύ σεβασμό. Αυτός είναι ο υιός σου, αγαπητός σε σένα όπως εσύ στον Πατέρα σου. Ωστόσο στέκεται στην θέση των  δημιουργημάτων σου, τα οποία είναι υιός σε σένα, για να μπορέσεις να μοιραστείς την Πατρότητα του Θεού, και όχι να την αρπάξεις από Αυτόν. Τι είναι αυτός ο υιός που έχεις φτιάξει για να είναι η δύναμή σου; Τι είναι αυτό το παιδί της γης  στο οποίο χαρίζεις πλουσιοπάροχα τέτοια αγάπη; Τι είναι αυτή η παρωδία της δημιουργίας του Θεού που παίρνει την θέση των δικών σου δημιουργιών; Και πού είναι αυτές, τώρα που ο οικοδεσπότης του Θεού έχει βρει έναν άλλο υιό τον οποίο προτιμάει από αυτές;                                                                                                                                           

2. Η ενθύμηση του Θεού δεν λάμπει μόνη της. Αυτό που είναι μέσα στον αδελφό σου εξακολουθεί να περιέχει όλη την δημιουργία, όλα όσα έχουν δημιουργηθεί και όσα δημιουργούν, γεννημένα και άλλα ακόμα αγέννητα, ακόμα στο μέλλον και άλλα προφανώς περασμένα. Αυτό που είναι μέσα σε αυτόν είναι αμετάβλητο, και η δική σου η αμεταβλητότητα  αναγνωρίζεται με την παραδοχή της. Η αγιότητα μέσα σου ανήκει σε αυτόν. Και όταν  την δεις σε αυτόν, επιστρέφει σε σένα. Όλη η αξία που έχεις δώσει στην ιδιαιτερότητα ανήκει σ’ αυτόν, και έτσι επιστρέφει σε σένα.  Όλη η αγάπη και η φροντίδα, η δυνατή προστασία, η σκέψη μέρα και νύχτα, το βαθύ ενδιαφέρον, η ισχυρή πεποίθηση που είσαι εσύ, ανήκουν σε αυτόν. Και όλα όσα έδωσες στην ιδιαιτερότητα τα δικαιούται αυτός. Και όλα όσα δικαιούται, τα δικαιούσαι και εσύ.

3. Πώς μπορείς να γνωρίσεις την αξία σου όσο σε διεκδικεί η ιδιαιτερότητα; Πώς μπορεί να μην την γνωρίσεις μέσα στην αγιότητά του; Μην αναζητάς να κάνεις την ιδιαιτερότητά σου αλήθεια, γιατί εάν ήταν θα ήσουν πράγματι χαμένος. Να είσαι ευγνώμων καλύτερα, που σου δίδεται να δεις την αγιότητά του επειδή είναι η αλήθεια. Και ό,τι είναι αληθινό σε αυτόν πρέπει να είναι το ίδιο αληθινό και σε σένα.    
4. Ρώτα τον εαυτό σου αυτό: Μπορείς εσύ να προστατεύσεις το νου; Το σώμα, ναι, λίγο· όχι από τον χρόνο, αλλά προσωρινά. Και ενώ νομίζεις ότι το σώζεις, το πληγώνεις. Για ποιο σκοπό θέλεις να το σώσεις; Γιατί σε αυτήν την επιλογή βρίσκονται και η υγεία του και η βλάβη του. Αν το σώζεις για επίδειξη, σαν ένα δόλωμα για να πιάσεις ένα άλλο ψάρι, για να δώσεις άσυλο στην ιδιαιτερότητά σου με καλύτερο στυλ, ή για να υφάνεις ένα πλαίσιο ωραιότητας γύρω από το μίσος σου, τότε το καταδικάζεις στην παρακμή και στον θάνατο. Και εάν βλέπεις αυτό τον σκοπό στον αδελφό σου, αυτή θα είναι και η δική σου καταδίκη. Καλύτερα ύφανε, λοιπόν, ένα πλαίσιο αγιότητας τριγύρω του, και ίσως η αλήθεια να μπορέσει να λάμψει πάνω του, και να δώσει και σε σένα ασφάλεια από την παρακμή.  
5. Ο Πατέρας κρατάει ασφαλές αυτό που δημιούργησε. Δεν μπορείς να το αγγίξεις με τις λανθασμένες ιδέες που έφτιαξες, γιατί δεν δημιουργήθηκε από εσένα. Μην αφήνεις τις ανόητες φαντασιώσεις σου να σε τρομάζουν. Αυτό που είναι αθάνατο δεν μπορεί να δεχτεί επίθεση·  αυτό που είναι προσωρινό δεν έχει καμιά επιρροή. Μόνο ο σκοπός που βλέπεις σε αυτό έχει νόημα, και εάν αυτός είναι αληθινός, η ασφάλειά του είναι εξασφαλισμένη. Εάν όχι, δεν έχει σκοπό, και είναι ένα μέσον για το τίποτα. Οτιδήποτε γίνεται αντιληπτό σαν μέσο για την αλήθεια μοιράζεται την αγιότητά της, και αναπαύεται στο φως το ίδιο ασφαλές όπως και η ίδια. Και το φως δεν σβήνει όταν αυτό θα χαθεί. Ο άγιος σκοπός του τού έδωσε αθανασία, τοποθετώντας ένα άλλο φως στον Ουρανό, όπου οι δημιουργίες σου αναγνωρίζουν ένα δώρο από εσένα, ένα σημάδι ότι δεν τις ξέχασες.                                            

6. Ο έλεγχος για τα πάντα επάνω στη γη είναι απλά αυτός·  «Ποιος είναι ο σκοπός του;» Η απάντηση  δείχνει τι είναι για σένα. Δεν έχει νόημα από μόνο  του, ωστόσο μπορείς εσύ να του αποδώσεις πραγματικότητα, σύμφωνα με τον σκοπό που υπηρετείς. Εδώ δεν είσαι παρά το μέσον, μαζί με αυτό. Ο Θεός είναι Μέσον αλλά και Σκοπός. Στον Ουρανό, μέσον και σκοπός είναι ένα, και ένα με Αυτόν. Αυτή είναι η κατάσταση της αληθινής δημιουργίας, που δεν βρίσκεται μέσα στον χρόνο, αλλά στην αιωνιότητα. Σε κανέναν εδώ δεν μπορεί να περιγραφεί αυτό. Ούτε υπάρχει κανένας τρόπος να μάθεις τι σημαίνει αυτή η κατάσταση. Όχι μέχρι να πας πέρα από την μάθηση προς Αυτό που έχει δοθεί·  δεν θα είναι κατανοητή μέχρι να φτιάξεις πάλι έναν άγιο οίκο για τις δημιουργίες σου.  

7.  Ένας συν-δημιουργός με τον Πατέρα πρέπει να έχει έναν Υιό. Όμως πρέπει αυτός ο Υιός να έχει δημιουργηθεί σαν τον Ίδιο. Ένα τέλειο ον, που περιλαμβάνει τα πάντα και εμπεριέχεται στα πάντα, χωρίς τίποτα να χρειάζεται να του προστεθεί και τίποτα να του  αφαιρεθεί·  δεν έχει γεννηθεί  με μέγεθος σε κανένα τόπο ή χρόνο, και δεν είναι  δέσμιο περιορισμών ή αβεβαιοτήτων οποιουδήποτε είδους. Εδώ τα μέσα και ο σκοπός ενώνονται σαν ένα, και αυτό το ένα δεν έχει καθόλου τέλος. Όλο αυτό είναι αληθινό, ωστόσο δεν έχει κανένα νόημα για κάποιον που εξακολουθεί να διατηρεί ένα μάθημα που δεν έχει μάθει στην μνήμη του, μια σκέψη με σκοπό ακόμα αβέβαιο, ή μια επιθυμία με διαιρεμένο στόχο. 
8. Αυτά τα μαθήματα δεν προσπαθούν  να διδάξουν αυτό που δεν μπορεί εύκολα να μαθευτεί. Η εμβέλεια τους δεν ξεπερνάει την δική σου, εκτός από το ότι λένε ότι αυτό που είναι δικό σου θα έλθει σε σένα όταν είσαι έτοιμος. Εδώ τα μέσα και ο σκοπός είναι χωριστά επειδή έτσι φτιάχτηκαν και έτσι έγιναν αντιληπτά. Ως εκ τούτου ασχολούμαστε με αυτά σαν να ήταν χωριστά. Είναι ουσιαστικό να κρατηθεί στο νου ότι όλη η αντίληψη εξακολουθεί να είναι αντεστραμμένη  μέχρις ότου ο σκοπός της γίνει κατανοητός. Η αντίληψη δεν φαίνεται ότι είναι ένα μέσον. Και αυτό είναι  που κάνει δύσκολο να συλλάβεις όλη την έκταση στην οποία πρέπει να στηρίζεται αυτό που βλέπεις ότι είναι ο σκοπός του. Η αντίληψη φαίνεται ότι σε διδάσκει τι βλέπεις. Ωστόσο δεν είναι παρά μάρτυρας αυτού που δίδαξες. Είναι η εξωτερική  εικόνα μιας επιθυμίας·  μια εικόνα που θέλησες να είναι αληθινή.     
9. Κοίταξε τον εαυτό σου, και θα δεις ένα σώμα. Κοίταξε αυτό το σώμα κάτω από  ένα διαφορετικό φως και θα φανεί διαφορετικό. Και χωρίς φως φαίνεται ότι έχει φύγει. Ωστόσο είσαι βέβαιος ότι είναι εκεί επειδή εξακολουθείς να μπορείς να το αισθάνεσαι με τα χέρια σου και να το ακούς που κινείται. Εδώ είναι μια εικόνα που θέλεις να είναι ο εαυτός σου. Είναι το μέσον που κάνει την επιθυμία σου να βγει αληθινή. Δίνει τα μάτια με τα οποία το κοιτάς, τα χέρια που το νιώθουν, και τα αφτιά με τα οποία ακούς τους ήχους που κάνει. Σου αποδεικνύει την δική του πραγματικότητα.
10. Έτσι το σώμα έφτιαξε μια θεωρία για τον εαυτό σου, χωρίς να φροντίσει να φτιάξει αποδείξεις πέρα από τον εαυτό του, και καμία διαφυγή μέσα στην εμβέλεια της οπτικής του.  Η πορεία του είναι βέβαιη, όταν ειδωθεί μέσα από τα δικά του τα μάτια. Αναπτύσσεται και μαραίνεται, ακμάζει και πεθαίνει. Και εσύ δεν μπορείς να αντιληφθείς εσένα ξέχωρα από αυτό. Το στιγματίζεις σαν αμαρτωλό και μισείς τις πράξεις του, κρίνοντάς το κακό. Ωστόσο η ιδιαιτερότητά σου ψιθυρίζει  «Εδώ είναι ο δικός μου αγαπητός υιός, με τον οποίο είμαι πολύ ευχαριστημένος.» Έτσι ο «υιός» γίνεται το μέσον για να υπηρετήσει τον σκοπό του «πατέρα του». Όχι απαράλλακτος, ούτε καν όμοιος, αλλά ακόμα ένα μέσον για να προσφέρει στον «πατέρα» αυτό που θέλει αυτός. Αυτή είναι η παρωδία της δημιουργίας του Θεού. Γιατί όπως η δημιουργία του Υιού Του, Του έδωσε χαρά και μαρτυρία για την Αγάπη Του και μοιράστηκε τον σκοπό Του, έτσι και το σώμα δίνει μαρτυρία για την ιδέα που το έφτιαξε, και μιλάει για την πραγματικότητά και την αλήθεια της.     
11. Και έτσι έχουν φτιαχτεί δυο υιοί, και οι δυο τους παρουσιάζονται να περπατούν σε αυτή την γη χωρίς έναν τόπο συνάντησης και χωρίς επαφή. Τον ένα τον αντιλαμβάνεσαι έξω από τον εαυτό σου, τον δικό σου αγαπητό υιό. Ο άλλος αναπαύεται εντός, ο Υιός του Πατέρα του, μέσα στον αδελφό σου όπως και μέσα σε σένα. Η διαφορά τους δεν έγκειται στο πώς φαίνονται, ούτε στο πού πηγαίνουν, ούτε  καν στο τι κάνουν. Έχουν διαφορετικό σκοπό. Αυτός είναι που τους ενώνει με τους ομοίους τους, και τους διαχωρίζει από όλες τις όψεις που έχουν διαφορετικό σκοπό. Ο Υιός του Θεού διατηρεί το Θέλημα του Πατέρα του. Ο υιός του ανθρώπου αντιλαμβάνεται μια ξένη θέληση και εύχεται να ήταν έτσι. Και έτσι η  αντίληψή του υπηρετεί την επιθυμία του δίνοντας της την εμφάνιση της αλήθειας. Ωστόσο μπορεί η αντίληψη να υπηρετήσει έναν άλλο στόχο. Δεν δεσμεύεται από την ιδιαιτερότητα παρά μόνο από δική σου επιλογή. Και σου δίδεται να κάνεις μια διαφορετική επιλογή, και να χρησιμοποιήσεις την αντίληψη για έναν διαφορετικό σκοπό. Και αυτό που θα δεις θα υπηρετεί αυτό τον σκοπό καλά, και θα αποδεικνύει την δική του πραγματικότητα σε σένα.

                                                                  

 ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Χριστίνα Τσιντέα
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ     Κέλλυ Παλαντζίδου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

IO CHE AMO SOLO TE