Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2020

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ ΚΕΦ 2

Ποιος είσαι πραγματικά;
Μπορεί αυτό που Είσαι να ακυρώσει αυτό που δεν είσαι;
Έχεις αυτές τις δυνάμεις;
Είσαι Δάσκαλος και μαθητής του εαυτού σου. Συνέχισε.
Κεφ 2 -1



ΚΕΦ 2 



Ι. Η  Προέλευση  του  Διαχωρισμού
1. Η επέκταση είναι μια βασική όψη του Θεού την οποία έδωσε και στον Υιό Του. Στην δημιουργία, ο Θεός επέκτεινε τον Εαυτό Του στα δημιουργήματα (ψυχές) Του και τα εμφύσησε με την ίδια Βούληση αγάπης να δημιουργούν. Όχι μόνο έχεις δημιουργηθεί πλήρης,* αλλά  έχεις δημιουργηθεί και τέλειος. Δεν υπάρχει κενό μέσα σου. Χάρη στην ομοιότητά με τον Δημιουργό σου είσαι δημιουργικός. Κανένα παιδί του Θεού δεν γίνεται να χάσει αυτή την ικανότητα διότι είναι έμφυτη μέσα σε αυτό που είναι, αλλά μπορεί να την χρησιμοποιήσει ανάρμοστα μέσω της προβολής. Η ανάρμοστη χρήση της επέκτασης, δηλαδή η προβολή, συμβαίνει όταν πιστέψεις ότι υπάρχει κάποιο  κενό ή έλλειψη μέσα σε σένα, και ότι μπορείς να το  καλύψεις με τις δικές σου ιδέες αντί με την αλήθεια. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει τα ακόλουθα βήματα:
Πρώτον, πιστεύεις ότι αυτό που δημιούργησε ο Θεός μπορεί να αλλάξει μέσω του δικού σου νου.
Δεύτερον, πιστεύεις ότι αυτό  που είναι τέλειο μπορεί να καταστεί ατελές ή και ελλιπές.
Τρίτον, πιστεύεις ότι μπορείς  να διαστρεβλώσεις τις δημιουργίες του Θεού, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου.
Τέταρτον, πιστεύεις ότι μπορείς  να δημιουργήσεις τον εαυτό σου, και ότι η κατεύθυνση της δικής σου δημιουργίας εξαρτάται από σένα.

2. Αυτές οι  αλληλοσχετιζόμενες διαστρεβλώσεις αναπαριστούν μια εικόνα του τι συνέβη πραγματικά στον διαχωρισμό, ή στην «παράκαμψη προς τον φόβο». Τίποτα από όλα αυτά δεν υπήρχε πριν τον διαχωρισμό, ούτε υπάρχει στην πραγματικότητα και τώρα. Όλα όσα  δημιούργησε ο Θεός είναι σαν Εκείνον. Η επέκταση, όπως την έχει αναλάβει ο Θεός, είναι παρόμοια με την εσωτερική ακτινοβολία που κληρονομούν τα παιδιά του Πατέρα από Εκείνον. Η  πραγματική της  πηγή είναι  εσωτερική. Αυτό ισχύει για τον Υιό όπως και για τον Πατέρα. Με αυτή την έννοια η δημιουργία περιλαμβάνει και την δημιουργία του Υιού από τον Θεό, και τις δημιουργίες του Υιού όταν ο νους του είναι θεραπευμένος. Αυτό προϋποθέτει την προίκιση του Υιού από τον Θεό με ελεύθερη βούληση, επειδή όλη η δημιουργία αγάπης δίνεται ελεύθερα σαν  μια συνεχόμενη ροή, στην οποία όλες οι όψεις είναι ίδιες.

3. Ο Κήπος της Εδέμ  ή η κατάσταση πριν τον διαχωρισμό, ήταν μια κατάσταση του νου κατά την οποία δεν υπήρχε καμιά ανάγκη. Όταν ο Αδάμ άκουσε τα «ψέματα του όφη», όλα όσα άκουσε ήταν αναληθή. Δεν χρειάζεται να συνεχίσεις να πιστεύεις αυτό που δεν είναι αλήθεια  εκτός και αν αυτή είναι η επιλογή σου. Όλα αυτά μπορούν στην κυριολεξία να εξαφανιστούν εν ριπή οφθαλμού διότι είναι απλά μια λάθος αντίληψη. Αυτό που βλέπουμε στα όνειρα φαίνεται σαν αληθινό. Όμως η Βίβλος λέει ότι ο Αδάμ έπεσε σε βαθύ ύπνο, και πουθενά δεν αναφέρεται ότι ξύπνησε. Ο κόσμος ακόμα δεν έχει βιώσει κάποια μεγάλου εύρους αφύπνιση ή αναγέννηση. Μια τέτοια αναγέννηση είναι αδύνατον να συμβεί όσο συνεχίζεις να προβάλεις ή να δημιουργείς εσφαλμένα. Εξακολουθεί να βρίσκεται μέσα σου η ιδιότητα να επεκτείνεσαι όπως και ο Θεός επέκτεινε το Πνεύμα Του σε σένα. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι και η μόνη σου επιλογή, επειδή η ελεύθερη βούληση  σου  δόθηκε για να βιώνεις την χαρά δημιουργώντας το τέλειο.

4. Όλος ο φόβος τελικά ανάγεται στην βασική λανθασμένη αντίληψη ότι έχεις την ικανότητα να σφετερίζεσαι την δύναμη του Θεού. Φυσικά, ούτε μπορείς ούτε μπορούσες ποτέ να έχεις κάνει  κάτι τέτοιο. Εδώ βρίσκεται η πραγματική βάση της διαφυγής σου από τον φόβο.  Η διαφυγή επιτυγχάνεται όταν αποδεχτείς την Επανόρθωση, που σε καθιστά ικανό να συνειδητοποιήσεις ότι τα σφάλματά σου ποτέ δεν συνέβησαν πραγματικά. Μόνο όταν ο Αδάμ έπεσε σε βαθύ ύπνο, άρχισε να έχει εφιάλτες.  Αν ένα φως ξαφνικά ανάψει όταν κάποιος κοιμάται και βλέπει ένα τρομακτικό όνειρο, αρχικά μπορεί να ερμηνεύσει το φως σαν μέρος του ονείρου του και να το φοβηθεί. Όμως, όταν ξυπνήσει, αντιλαμβάνεται σωστά το φως ως απαλλαγή του από το όνειρο, και δεν του αποδίδει πια πραγματικότητα. Αυτή η  απελευθέρωση δεν εξαρτάται από τις ψευδαισθήσεις. Η γνώση που  φωτίζει όχι μόνο σε απελευθερώνει, αλλά και σου δείχνει ξεκάθαρα ότι είσαι ελεύθερος.

5. Ό,τι ψέματα και να πιστεύεις δεν αφορούν το θαύμα, το οποίο μπορεί να θεραπεύσει οποιοδήποτε από αυτά με ίση ευκολία. Δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε εσφαλμένες αντιλήψεις.  Η μοναδική του έγνοια είναι να διακρίνει ανάμεσα στην αλήθεια από την μία, και το σφάλμα από την άλλη. Μερικά θαύματα μπορεί να φαίνεται ότι έχουν μεγαλύτερο μέγεθος από άλλα. Αλλά θυμήσου την πρώτη αρχή σε αυτά τα μαθήματα, δεν υπάρχει βαθμός  δυσκολίας στα θαύματα. Στην πραγματικότητα  μένεις απόλυτα ανεπηρέαστος από όλες τις εκφράσεις έλλειψης αγάπης. Αυτές  μπορεί να προέρχονται από σένα και από τους άλλους, από εσένα προς τους άλλους ή από τους άλλους προς εσένα. Η ειρήνη είναι μια ιδιότητα έμφυτη μέσα σε σένα. Δεν μπορείς να την βρεις έξω.  Η ασθένεια είναι μια μορφή εξωτερικής αναζήτησης. Η υγεία   είναι εσωτερική ειρήνη. Σε καθιστά ικανό να παραμένεις ακλόνητος  από την έλλειψη αγάπης που έρχεται από έξω και σου δίνει την ικανότητα, μέσω της αποδοχής σου στα θαύματα, να διορθώσεις τις συνθήκες που προέρχονται από την έλλειψη αγάπης στους άλλους.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
acim κεφ 2-1 η προελευση του διαχωρισμο:

Στο ACIM (A Course in Miracles – Ένα Μάθημα στα Θαύματα), στο Κεφάλαιο 2, Ενότητα 1: "Η προέλευση του διαχωρισμού" (The Origin of Separation), το κείμενο περιγράφει πώς εμφανίστηκε η ιδέα του διαχωρισμού από τον Θεό.

Η βασική ιδέα είναι ότι:

  • Ο διαχωρισμός δεν είναι πραγματικός, αλλά μια ψευδαίσθηση.

  • Προήλθε από την «εσφαλμένη σκέψη» του νου, την επιλογή να πιστέψει πως μπορεί να υπάρχει κάτι έξω από τον Θεό ή ξεχωριστό από Αυτόν.

  • Η «ενοχή» και ο «φόβος» που ακολούθησαν γέννησαν την ψευδαίσθηση του εγώ, το οποίο προσπαθεί να στηρίξει την ύπαρξή του μέσω της επίθεσης, της άμυνας και της προβολής.

  • Ο Ιησούς, στο κείμενο, εξηγεί ότι ο διαχωρισμός δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί πραγματικά, αλλά μόνο σαν λάθος που χρειαζόταν διόρθωση μέσω της Επανόρθωσης (Atonement).

Με απλά λόγια:
Ο «διαχωρισμός» είναι η ιδέα ότι απομακρυνθήκαμε από τον Θεό. Το εγώ βασίζεται σε αυτή την ψευδαίσθηση. Το Άγιο Πνεύμα είναι η «διόρθωση» που μας οδηγεί πίσω στην αλήθεια: ότι δεν υπήρξε ποτέ πραγματικός διαχωρισμός.


αναλυτική περίληψη στα ελληνικά με τα βασικά 

Βεβαίως 🙂
Ακολουθεί μια αναλυτική περίληψη στα ελληνικά για την ενότητα ACIM, Κεφάλαιο 2, §1: «Η προέλευση του διαχωρισμού»:


1. Η αρχή του διαχωρισμού

  • Ο «διαχωρισμός» ξεκίνησε όταν ο νους πίστεψε ότι είναι δυνατόν να υπάρχει κάτι ξεχωριστό από τον Θεό.

  • Δεν ήταν πραγματικό γεγονός αλλά μια σκέψη-λάθος: η ιδέα ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε ανεξάρτητα από την Πηγή μας.

2. Η ψευδαίσθηση του εγώ

  • Από αυτό το λάθος γεννήθηκε το εγώ, το οποίο βασίζεται στον φόβο και στην ενοχή.

  • Το εγώ χρειάζεται συνεχώς να αποδεικνύει την ύπαρξή του μέσω συγκρούσεων, επίθεσης ή άμυνας.

  • Ο διαχωρισμός γίνεται το «θεμέλιο» πάνω στο οποίο χτίζονται όλες οι ψευδαισθήσεις του κόσμου.

3. Ο ρόλος της ενοχής και του φόβου

  • Μόλις ο νους πίστεψε στον διαχωρισμό, γέμισε ενοχή (ότι εγκατέλειψε τον Θεό) και φόβο (ότι ο Θεός θα τον τιμωρήσει).

  • Αυτή η ενοχή και ο φόβος είναι που διατηρούν την ψευδαίσθηση ζωντανή.

4. Η διόρθωση – Επανόρθωση (Atonement)

  • Ο Θεός δεν έπαψε ποτέ να είναι Ενότητα· ο διαχωρισμός δεν έχει καμία πραγματική δύναμη.

  • Η Επανόρθωση (η διόρθωση) είναι η υπενθύμιση ότι ο διαχωρισμός δεν συνέβη ποτέ πραγματικά.

  • Ο Ιησούς, μέσω του Αγίου Πνεύματος, καθοδηγεί τον νου μας πίσω στην αλήθεια και στην εσωτερική ειρήνη.

5. Η μόνη αληθινή επιλογή

  • Μπροστά στον άνθρωπο υπάρχουν δύο «δρόμοι»:

    • Να ακολουθήσει το εγώ → που οδηγεί σε σύγχυση, φόβο και πόνο.

    • Να ακούσει το Άγιο Πνεύμα → που οδηγεί στη συγχώρεση, στη διόρθωση και στην ειρήνη.

  • Ο στόχος είναι να μάθουμε να αναγνωρίζουμε την ψευδαίσθηση και να επιστρέφουμε στην Αλήθεια της Ενότητας με τον Θεό.


👉 Με μια φράση:
Η «προέλευση του διαχωρισμού» δεν είναι πραγματική ιστορία αλλά ένα νοητικό λάθος. Το εγώ γεννήθηκε από αυτό το λάθος, μα η Επανόρθωση διορθώνει την ψευδαίσθηση, υπενθυμίζοντάς μας ότι ουδέποτε χωρίσαμε από τον Θεό.

παράγραφο-σύνοψη

Ο «διαχωρισμός» που περιγράφει το ACIM δεν είναι κάτι που συνέβη πραγματικά, αλλά μια λανθασμένη σκέψη ότι μπορούμε να υπάρχουμε ξεχωριστά από τον Θεό. Από αυτή την ψευδαίσθηση γεννήθηκε το εγώ, που τρέφεται με φόβο, ενοχή και συγκρούσεις. Στην ουσία, όμως, η Ενότητα με τον Θεό δεν χάθηκε ποτέ· ο διαχωρισμός είναι μόνο ένα όνειρο που μπορεί να διορθωθεί μέσω της Επανόρθωσης, δηλαδή με την επιλογή να ακούμε τη φωνή του Αγίου Πνεύματος αντί για το εγώ. Στην καθημερινή ζωή αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που διαλέγουμε συγχώρεση αντί για κατηγορία, ειρήνη αντί για φόβο, στην πράξη «ξυπνάμε» από το όνειρο του διαχωρισμού και θυμόμαστε την αληθινή μας ταυτότητα.


Δεν υπάρχουν σχόλια: