ΟΙ ΑΝΤΑΜΟΙΒΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ 4-6

VI. Οι Ανταμοιβές του Θεού

1. Το εγώ δεν αναγνωρίζει την αληθινή πηγή της «απειλής», και αν συνδέσεις τον εαυτό σου με το εγώ, δεν καταλαβαίνεις την κατάσταση έτσι όπως είναι πραγματικά. Μόνο η αφοσίωση σου σε αυτό δίνει στο εγώ οποιαδήποτε δύναμη έχει επάνω σου. Έχω μιλήσει για το εγώ σαν να είναι κάτι ξέχωρο, που ενεργεί από μόνο του. Αυτό ήταν απαραίτητο για να σε πείσω ότι δεν μπορείς να το παραμερίσεις έτσι ανάλαφρα και ξένοιαστα, και ότι πρέπει να συνειδητοποιήσεις πόση από την σκέψη σου κατευθύνεται από το εγώ. Δεν μπορούμε όμως να το αφήσουμε να συνεχίσει έτσι με ασφάλεια, διότι θα θεωρείς τον εαυτό σου ότι βρίσκεται αναγκαστικά σε σύγκρουση όσο είσαι εδώ, ή όσο πιστεύεις ότι είσαι εδώ. Το εγώ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κομμάτι του τι πιστεύεις για τον εαυτό σου. Η άλλη σου ζωή συνεχίζεται χωρίς διακοπή, και πάντα ήταν, είναι και θα είναι απόλυτα ανεπηρέαστη από τις προσπάθειές σου να αποσυνδεθείς από αυτή.

2. Ενώ μαθαίνεις να διαφεύγεις από τις ψευδαισθήσεις, κάτι που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς είναι το χρέος προς τον αδελφό σου. Είναι το ίδιο χρέος που οφείλεις και σε μένα. Όποτε ενεργείς εγωιστικά προς κάποιον άλλο, πετάς την χάρη του χρέους σου και της ιερής αντίληψης που αυτό θα έφερνε. Ο όρος «ιερή» μπορεί να χρησιμοποιηθεί εδώ διότι καθώς μαθαίνεις πόσα πολύ οφείλεις σε όλη την Υιότητα, η οποία συμπεριλαμβάνει και μένα, τόσο πλησιάζεις προς την γνώση όσο είναι αυτό δυνατόν με την αντίληψη. Το κενό είναι τότε τόσο μικρό που η γνώση μπορεί εύκολα να το διασχίσει και να το εξαλείψει για πάντα.

3. Μου έχεις ακόμα πολύ λίγη εμπιστοσύνη, αλλά θα αυξάνει καθώς θα στρέφεσαι προς εμένα όλο και περισσότερο για καθοδήγηση αντί για το εγώ σου. Τα αποτελέσματα θα σε πείθουν σταδιακά όλο και περισσότερο ότι αυτή είναι η μόνη υγιής επιλογή που μπορείς να κάνεις. Κανένας που να έχει μάθει από την εμπειρία του ότι κάποια επιλογή φέρνει γαλήνη και χαρά ενώ η άλλη φέρνει χάος και καταστροφή δεν χρειάζεται περεταίρω πειθώ. Το να μαθαίνεις μέσα από ανταμοιβές είναι πιο αποτελεσματικό από το να μαθαίνεις μέσα από τον πόνο, διότι ο πόνος είναι μία ψευδαίσθηση του εγώ, και ποτέ δεν μπορεί να προκαλέσει κάτι παραπάνω από ένα προσωρινό αποτέλεσμα. Οι ανταμοιβές του Θεού, όμως, αναγνωρίζονται αμέσως ως αιώνιες. Εφόσον αυτή η αναγνώριση γίνεται από σένα και όχι από το εγώ, η ίδια η αναγνώριση διασφαλίζει ότι εσύ και το εγώ δεν μπορεί να είστε ταυτόσημοι. Μπορεί να πιστεύεις ότι ήδη έχεις δεχτεί αυτή την διαφορά, αλλά σίγουρα δεν είσαι ακόμα καθόλου πεπεισμένος. Το γεγονός ότι πιστεύεις ότι πρέπει να διαφύγεις από το εγώ αυτό δείχνει ∙ αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις από το εγώ με το να το ταπεινώνεις, να το ελέγχεις ή να το τιμωρείς.

4. Το εγώ και το πνεύμα δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Ο διαχωρισμένος νους δεν μπορεί να διατηρήσει τον διαχωρισμό παρά με το να αποσυνδεθεί. Κάνοντας αυτό, αρνείται όλες τις αληθινές φυσικές παρορμήσεις, όχι επειδή το εγώ είναι κάτι το διαχωρισμένο, αλλά επειδή εσύ θέλεις να πιστέψεις ότι εσύ είσαι διαχωρισμένος. Το εγώ είναι ένα τέχνασμα για να διατηρήσεις αυτή την πεποίθηση, αλλά ακόμα είναι μόνο δική σου η απόφαση να χρησιμοποιείς το τέχνασμα που το κάνει να διαρκεί.

5. Πως μπορείς να διδάξεις σε κάποιον την αξία κάποιου πράγματος που αυτός έχει σκόπιμα πετάξει; Πρέπει να το πέταξε διότι δεν πίστευε ότι άξιζε. Μπορείς μόνο να του δείξεις το πόσο δυστυχισμένος είναι χωρίς αυτό, και αργά-αργά να το φέρνεις πιο κοντά έτσι ώστε να μπορέσει να μάθει το πως η δυστυχία του μειώνεται όσο το πλησιάζει. Αυτό τον διδάσκει να συσχετίζει την δυστυχία του με την απουσία του, και το αντίθετο της δυστυχίας με την παρουσία του. Σταδιακά γίνεται επιθυμητό καθώς αλλάζει γνώμη σε σχέση με την αξία του. Σε διδάσκω να συσχετίζεις την δυστυχία με το εγώ και την χαρά με το πνεύμα. Εσύ έχεις διδάξει τον εαυτό σου το αντίθετο. Ακόμα είσαι ελεύθερος να διαλέξεις, αλλά μπορείς πραγματικά να θέλεις τις ανταμοιβές του εγώ όταν οι ανταμοιβές του Θεού βρίσκονται μπροστά σου;

6. Για την ώρα, η εμπιστοσύνη μου σε σένα είναι μεγαλύτερη από την δική σου προς εμένα, αλλά δεν θα είναι πάντα έτσι. Η αποστολή σου είναι πολύ απλή. Σου ζητείται να ζήσεις έτσι που να αποδεικνύεις ότι δεν είσαι ένα εγώ, και εγώ δεν επιλέγω εσφαλμένα τα κανάλια του Θεού. Ο Ιερός Ένας συμμερίζεται την εμπιστοσύνη μου, και δέχεται τις αποφάσεις της Επανόρθωσής μου διότι η θέλησή μου ποτέ δεν είναι σε δυσαρμονία με την δική Του. Έχω πει και παλαιότερα ότι είμαι επικεφαλής της Επανόρθωσης. Αυτό συμβαίνει μόνο επειδή ολοκλήρωσα το ρόλο μου σ΄αυτήν ως άνθρωπος, και τώρα μπορώ να τον ολοκληρώσω μέσω άλλων. Τα επιλεγμένα κανάλια μου δεν γίνεται ν’ αποτύχουν, διότι θα τους δανείζω την δική μου δύναμη όταν η δική τους είναι ελλιπής.

7. Θα πορευτώ μαζί σου προς τον Ιερό Ένα, και μέσω της δική μου αντίληψης Αυτός μπορεί να γεφυρώσει το μικρό κενό. Η ευγνωμοσύνη σου προς τον αδελφό σου είναι το μόνο δώρο που θέλω. Θα το φέρω στον Θεό για σένα, γνωρίζοντας ότι όταν γνωρίζεις τον αδελφό σου σημαίνει ότι γνωρίζεις τον Θεό. Αν είσαι ευγνώμων προς τον αδελφό σου, είσαι ευγνώμων και προς τον Θεό για ό,τι δημιούργησε. Μέσω της ευγνωμοσύνης σου γνωρίζεις τον αδελφό σου, και μία στιγμή αληθινής αναγνώρισης κάνει τους πάντες αδελφούς σου διότι ο κάθε ένας από αυτούς προέρχεται από τον Πατέρα σου. Η αγάπη δεν κατακτά όλα τα πράγματα, επανορθώνει όμως όλα τα πράγματα. Εφόσον είσαι η Βασιλεία του Θεού μπορώ να σε οδηγήσω πίσω στις δικές σου δημιουργίες. Τώρα δεν τις αναγνωρίζεις, αλλά ό,τι έχει αποσυνδεθεί από σένα βρίσκεται ακόμα εκεί.

8. Καθώς πλησιάζεις έναν αδελφό πλησιάζεις εμένα, και όταν απομακρύνεσαι από αυτόν τότε εγώ γίνομαι απόμακρος για σένα. Η σωτηρία είναι ένα εγχείρημα συνεργασίας. Εκείνοι που αποσυνδέονται από την Υιότητα δεν μπορούν να το αναλάβουν με επιτυχία, διότι αποσυνδέουν τους εαυτούς τους από μένα. Ο Θεός θα έρθει σε σένα μόνο καθώς Τον δίνεις στους αδελφούς σου. Μάθε πρώτα από αυτούς και θα είσαι έτοιμος ν’ ακούσεις τον Θεό. Και αυτό επειδή η λειτουργία της αγάπης είναι μία.