ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ 23

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι

ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Τ

Ο σημείο που επιθυμώ να τονίσω εδώ προτού προχωρήσω παραπέρα, είναι ότι θα επιδιώξω ν’ αποφύγω όσο είναι δυνατό κάθε τεχνικό όρο. Το θέμα μας είναι η εσωτερική θεώρηση της ασθένειας και των μορφών της· επιζητώ να διευκρινίσω το ζήτημα και τα ζωτικά αίτια των ασθενειών και να υποδείξω τους γενικούς νόμους με τους οποίους πρέπει να εργασθεί ο θεραπευτής και τους έξι κανόνες τους οποίους πρέπει να επιβάλει πάνω του – και τους οποίους πρέπει να υπακούσει με πειθαρχία και κατανόηση.

Θα έχετε σημειώσει ότι κατέταξα τα ψυχολογικά αίτια σε τέσσερις επικεφαλίδες:

1.  Εκείνα που ανακύπτουν από τη συναισθηματική-αισθαντική φύση.

2.  Εκείνα που έχουν την προέλευσή τους στο αιθερικό σώμα.

3.  Εκείνα που βασίζονται σε λανθασμένη σκέψη.

4.  Τις ιδιάζουσες παθήσεις και ψυχολογικές δυσχέρειες των μαθητών.

Μπορεί να σας ενδιαφέρει να παρατηρήσετε ότι τοποθετώ τις ασθένειες του αιθερικού σώματος στη δεύτερη θέση κι όχι στην πρώτη. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι ομαδικές παθήσεις και ασθένειες που περιζώνουν τη φυλή δρουν κυρίως μέσω του αιθερικού σώματος και βρίσκουν τη διέξοδό τους στην εκδήλωση δια των αιθερικών σωμάτων όλων των μορφών. Τις τοποθέτησα όμως σε δεύτερη θέση, παρότι είναι σε τελική ανάλυση πολύ περισσότερες, επειδή η ανθρωπότητα δεν μπορεί προς το παρόν να ασχοληθεί μ’ αυτές μαζικά. [25] Η προσέγγιση πρέπει να γίνει μέσω των ατόμων και οι άνθρωποι πρέπει να καθαρίσουν τα αστρικά ή συναισθηματικά τους σώματα από εκείνες τις συνθήκες που τους προδιαθέτουν σαν άτομα στις ασθένειες. Σήμερα η φυλή είναι αστρικά πολωμένη. Η συναισθηματική αισθαντική φύση είναι πανίσχυρη στις μάζες. Αυτό οδηγεί σ’ ένα σχετικά αρνητικό αιθερικό σώμα που συντονίζεται με ολόκληρη την αιθερική ουσία του πλανήτη. Η ουσία αυτή που υπόκειται σ’ όλες τις μορφές, είναι απλά ένας πράκτορας μεταφοράς και διαβίβασης ζωτικής ενέργειας στο εξωτερικό πυκνό φυσικό σώμα. Η ενέργεια σαρώνει την αιθερική αυτή ουσία, χωρίς κανένα έλεγχο από το ατομικό ανθρώπινο ον και χωρίς να γίνεται αντιληπτή απ’ αυτό επειδή η εστίαση της προσοχής του είναι αστρική. Από την αστρική ή συναισθηματική κατάσταση συνείδησης μπορούν να συναχθούν πολλά που αφορούν τις ατομικές φυσικές συνθήκες. Πρέπει ωστόσο να αποκλείσουμε εκείνες τις ασθένειες που είναι ομαδικές ασθένειες και έχουν εισδύσει σ’ όλο το ανθρώπινο γένος από τον κόσμο της αιθερικής δύναμης, αφήνοντάς το κατά κάποιο τρόπο εξαντλημένο ή υπερδιεγερμένο ή σε μια τέτοια κατάσταση ώστε να επέρχεται φυσικά ο Θάνατος. Θα μπορούσε να δηλωθεί σαν μια βασική γενίκευση ότι η προσωπική φυσική διαταραχή έχει την έδρα της επί του παρόντος στο συναισθηματικό σώμα κι ότι αυτός ο φορέας έκφρασης είναι ο κατεξοχήν προδιαθέτων πράκτορας της κακής υγείας του ατόμου, όπως ακριβώς οι ομαδικές ασθένειες και η εξάπλωση των κάθε είδους επιδημιών στις μάζες εδράζονται σε κάποια κατάσταση της αιθερικής ουσίας του πλανήτη. Αυτές οι ασθένειες που είναι γενικές, εθνικές, φυλετικές και πλανητικές βρίσκουν το δρόμο τους στο άτομο μέσω του αιθερικού του σώματος, αλλά δεν είναι τόσο προσωπικές στις συνέπειές τους. Σ’ αυτό θα επεκταθώ αργότερα. Σήμερα θέτω τις γενικές αρχές.

Θα επιθυμούσα επίσης να υπογραμμίσω ότι οι ασθένειες για τις μάζες, για το μέσο πολίτη, για την ιντελλιγκέντσια και για τους μαθητές του κόσμου μπορεί και πράγματι διαφέρουν πλατιά – όχι τόσο στην έκφρασή τους όσο στο πεδίο της έκφρασής τους. Αυτό είναι ένα σημείο [26] που πολύ δύσκολα αναγνωρίζεται από το μέσο θεραπευτή· δεν του είναι εύκολο ή εφικτό να συλλάβει αυτές τις διακρίσεις και να σταθμίσει το σημείο εξέλιξης στο οποίο μπορεί να έχει φτάσει ο άνθρωπος. Μερικές ασθένειες πρέπει να εξετασθούν από το νοητικό πεδίο και χρειάζονται το νου του θεραπευτή· άλλες απαιτούν από το θεραπευτικό πράκτορα μια συγκέντρωση συναισθηματικής ενέργειας· και σε άλλες πάλι περιπτώσεις ο θεραπευτής πρέπει να επιδιώξει να είναι μόνο ένας διαβιβαστής πρανικής ενέργειας στο αιθερικό σώμα του πάσχοντα, μέσω του δικού του αιθερικού σώματος. Πόσοι άραγε θεραπευτές έχουν πλήρη συνειδητή επίγνωση της εστίας της συνείδησης ή της ζωικής δύναμης του πάσχοντα με τον οποίο ασχολούνται; Πόσοι άραγε αντιλαμβάνονται κάτι από τον τύπο της θεραπείας που είναι εφικτή και αναγκαία να εφαρμόσουν σ’ ένα μαθητή; Πόσοι λίγοι αντιλαμβάνονται ότι κανένας μαθητής, λόγου χάρη, δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια του μέσου μαγνητικού θεραπευτή ή ακτινοβόλου εργάτη ή κάθε είδους έμπειρου ψυχολόγου! Ένας μαθητής δεν τολμά να υποβληθεί στις αυρικές εκπορεύσεις ενός τυχαίου θεραπευτή, ούτε να αφεθεί στην εξουσία ενός άπειρου ακαδημαϊκού ψυχολόγου, οσοδήποτε διαπρεπής κι αν είναι. Μπορεί ωστόσο να υποβληθεί στη συνετή δεξιότητα ενός ιατρού στο φυσικό πεδίο ή ενός χειρουργού, εφόσον – γι’ αυτόν – το φυσικό σώμα δεν είναι παρά ένα αυτόματο. Μπορεί συνεπώς να επωφεληθεί από τα φυσικά μέσα για το όφελός τους. Πολλές αποτυχίες των θεραπευτικών μεθόδων που χρησιμοποιούνται επί του παρόντος οφείλονται στην ανικανότητα του θεραπευτή να:

1.  Σταθμίσει την έκταση της ανωμαλίας, πού μπορεί να εντοπίζεται βασικά και σε ποιο σώμα κυρίως ανακύπτει κι εδράζεται.

2.  Γνωρίσει σε ποιο σημείο στέκει ο ασθενής στην κλίμακα της εξέλιξης και πού πρέπει συνεπώς να ερευνήσει πρώτα για την πηγή της δυσχέρειας.

3.  Διαφοροποιήσει μεταξύ των ασθενειών που οφείλονται σε εσώτερες προσωπικές συνθήκες ή σε κληρονομικές τάσεις ή σε ομαδική προέλευση. [27]

4.  Γνωρίσει αν η ασθένεια πρέπει ν’ αντιμετωπισθεί:

α.  Αλλοπαθητικά ή ομοιοπαθητικά, γιατί και τα δύο μπορεί να παίξουν κατά καιρούς το ρόλο τους, ή με κάποιο από τα άλλα μέσα της σύγχρονης δεξιότητας και επιστήμης.

β.  Μέσω ακτινοβολίας ή μαγνητισμού ή αμφότερων.

γ.  Μέσω ορθής εσώτερης ψυχολογικής προσαρμογής που να υποβοηθείται από αληθινή διόραση εκ μέρους του θεραπευτικού πράκτορα.

δ.  Μέσω επίκλησης της δύναμης της ψυχής του ίδιου του ανθρώπου – πράγμα που δεν είναι δυνατό παρά μόνο σε προχωρημένους ανθρώπους.

ε.  Μέσω σαφώς αποκρυφιστικών μέσων, όπως ο σχηματισμός ενός θεραπευτικού τριγώνου από τους:

     Η μέθοδος αυτή προϋποθέτει μεγάλη γνώση κι ένα υψηλό σημείο πνευματικής επίτευξης από μέρους του θεραπευτή· προϋποθέτει επίσης το δεσμό του θεραπευτή με ένα Διδάσκαλο και την ομάδα του Διδασκάλου συν το κερδισμένο δικαίωμα να επικαλείται αυτή την ομάδα για ενέργεια χάρη του πάσχοντα – πράγμα που ως τώρα παρέχεται σπάνια.

Θα ήθελα πρώτα απ’ όλα να τονίσω ότι πρόθεση και σκοπός μου δεν είναι να γράψω μια ιατρική πραγματεία. Συνεπώς δε θα ασχοληθώ με την ανατομία του σώματος, ούτε θα συζητήσω τα συμπτώματα των ασθενειών παρά μόνο παρεμπιπτόντως. Δε σκοπεύω ν’ αναλύσω τα συμπτώματα ούτε να εξετάσω τις πολλές ασθένειες με τα μεγάλα ονόματα [28] που προσβάλλουν τη φυλή αυτή την εποχή· όλες αυτές τις πληροφορίες μπορείτε να τις συλλέξετε, αν επιθυμείτε, από τα συνήθη εγχειρίδια και μπορείτε να τα μελετήσετε αν ενδιαφέρεσθε. Προσωπικά δεν τα θεωρώ ιδιαίτερα ικανοποιητικά. Θα ξεκινήσουμε με την προϋπόθεση ότι η ασθένεια υπάρχει· ότι η ασθένεια είναι αποτέλεσμα εσώτερων αιτίων· ότι ο άνθρωπος έκανε τεράστια βήματα στην κατανόηση του αποτελέσματος αυτών των αιτίων καθώς προκαλούν αλλαγές στο εξωτερικό ένδυμα του ανθρώπου, όπως έκανε και η επιστήμη στην κατανόηση του εξωτερικού ενδύματος του Θεού, του κόσμου της φαινομενικής φύσης.

Το βελτιωτικό, ανακουφιστικό και θεραπευτικό έργο της ιατρικής και της χειρουργικής έχει αποδειχθεί πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Οι χρησιμοποιούμενες μέθοδοι, όπως η ζωοτομία, μπορεί ορθά να προκαλούν στενοχώρια. Παρόλα αυτά η υποχρέωση του ανθρώπινου γένους στο ιατρικό επάγγελμα είναι μεγάλη και η υπηρεσία που παρέχεται στην ανθρωπότητα απ’ το επάγγελμα αυτό αντισταθμίζει κατά πολύ το κακό. Ότι δε γνωρίζουν τα πάντα είναι αληθινό· ότι υπάρχει ένα μικρό ποσοστό ιατρών και χειρουργών (μικρότερο από κάθε άλλο επάγγελμα) που είναι ιδιοτελείς και δεν έχουν καμιά εκτίμηση στην τέχνη τους είναι εξίσου αληθινό· ότι γνωρίζουν ήδη αρκετά για να είναι πρόθυμοι να παραδεχθούν πόσα πολλά ακόμη πρέπει να μάθουν, είναι επίσης ακριβές. Αλλά είναι εξίσου αληθινό ότι είναι μια μεγάλη και καλή και αυτοθυσιαζόμενη ομάδα μέσα στην ανθρώπινη οικογένεια. Μην το ξεχνάτε.

Ασχολούμαι με την υποκειμενική όψη του ανθρώπου και με τα δευτερεύοντα αίτια που έχουν τις ρίζες τους στα εσώτερα σώματα του ανθρώπου και στην υποκειμενική πλευρά της ίδιας της φύσης. Τα κύρια πρωτεύοντα αίτια, όπως εξήγησα νωρίτερα, σας είναι αδύνατο να τα συλλάβετε. Βρίσκονται πέρα απ’ την ικανότητα του συγκεκριμένου νου. Επιζητώ να αποσαφηνίσω τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για να ελευθερωθεί προοδευτικά από τις επιβαρύνσεις του παρελθόντος τόσο ατομικά όσο και σαν ομάδα κι έτσι να καθαρίσει το φυσικό του σώμα από τα σπέρματα της ασθένειας. Πρέπει ωστόσο να έχουμε κατά νου ότι πολλές ασθένειες είναι ομαδικής φύσης [29] και συνεπώς είναι συμφυείς στην ίδια την ανθρωπότητα. Όπως ακριβώς ο κόσμος των εντόμων ερημώνει και καταστρέφει το φυτικό βασίλειο, όπως μπορεί να διαπιστώσει κάθε τυχαίος περιπατητής σ’ ένα δάσος, έτσι και τα σπέρματα – ατομικά ή ομαδικά – ερημώνουν και καταστρέφουν σήμερα το ανθρώπινο βασίλειο. Είναι πράκτορες καταστροφής κι επιτελούν επί του παρόντος ένα συγκεκριμένο λειτούργημα και καθήκον στο μεγάλο σχήμα των πραγμάτων.

Η πρόθεση για τους ανθρώπους είναι να πεθαίνουν, όπως κάθε άνθρωπος πρέπει να πεθάνει με απαίτηση της δικής του ψυχής. Όταν ο άνθρωπος φθάσει σ’ ένα ανώτερο στάδιο εξέλιξης, εσκεμμένα και με σαφή επιλογή του χρόνου, θα αποσύρεται συνειδητά από το φυσικό του σώμα. Θα εγκαταλείπεται σιωπηλό και κενό από ψυχή· στερημένο φωτός κι ωστόσο υγιές κι ακέραιο· τότε θα αποσυντίθεται υπό τη φυσική διαδικασία και τα συστατικά του άτομα θα επιστρέφουν στην “δεξαμενή των εν αναμονή μονάδων”, ωσότου χρειαστούν πάλι για τη χρήση των ενσαρκούμενων ψυχών. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται πάλι στην υποκειμενική πλευρά της ζωής, αλλά πολλοί έχουν ήδη μάθει να αποσύρονται από το αστρικό σώμα χωρίς να υποστούν “την κρούση στην ομίχλη”, που είναι ο συμβολικός τρόπος περιγραφής του θανάτου ενός ανθρώπου στο αστρικό πεδίο. Έπειτα αποσύρεται στο νοητικό επίπεδο και αφήνει το αστρικό του λείψανο να διογκώσει την ομίχλη και ν’ αυξήσει την πυκνότητά της.

Θέλω λοιπόν να τονίσω ότι θα αποφύγω σκόπιμα να χρησιμοποιήσω ιατρικούς όρους, παρότι θα αναφερθούμε συχνά στο φυσικό σώμα και στις ασθένειες των οποίων είναι θύμα.

Δεύτερο, θέλω σήμερα να σας δώσω έναν άλλο από τους Νόμους της Θεραπείας καθώς και έναν από τους Κανόνες για το Θεραπευτή. Μελετήστε τους προσεκτικά.

ΝΟΜΟΣ ΙΙ

Η ασθένεια είναι αποτέλεσμα τριών επιδράσεων και υπόκειται σ’ αυτές. Πρώτο, το παρελθόν του ανθρώπου, για το οποίο πληρώνει το τίμημα αρχαίων λαθών. [30] Δεύτερο, η κληρονομιά του, κατά την οποία μερίζεται με όλο το ανθρώπινο γένος εκείνα τα μολυσμένα ρεύματα ενέργειας που είναι ομαδικής προέλευσης. Τρίτο, μερίζεται με όλες τις φυσικές μορφές εκείνο που ο Κύριος της Ζωής επιβάλλει στο σώμα Του. Οι τρεις αυτές επιδράσεις ονομάζονται ο “Αρχαίος Νόμος Μερισμού του Κακού”. Αυτός πρέπει να δώσει κάποτε τη θέση του στο νέο εκείνο Νόμο του Αρχαίου Επικρατούντος Καλού που υπόκειται σ’ όλα όσα έκανε ο Θεός. Αυτός ο νόμος πρέπει να έλθει σε δράση από την πνευματική θέληση του ανθρώπου.

Τι είναι νόμος, αδελφέ μου; Είναι η επιβολή (τόσο στο λιγότερο όσο και στο περισσότερο σημαντικό) της θέλησης και του σκοπού εκείνου που είναι υπέρτατα μεγάλο. Βρίσκεται συνεπώς πέρα από τη γνώση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος πρέπει κάποια μέρα να μάθει ότι όλοι οι νόμοι της φύσης έχουν τις ανώτερες πνευματικές αντιστοιχίες τους κι αυτές θα τις ερευνήσουμε σύντομα. Οι νόμοι μας σήμερα είναι δευτερεύοντες νόμοι. Είναι οι νόμοι της ομαδικής ζωής και διέπουν τα βασίλεια της φύσης και βρίσκουν την έκφρασή τους (για το ανθρώπινο βασίλειο) με το μέσον του νου, της συναισθηματικής φύσης και μέσω ενός πράκτορα του φυσικού πεδίου. Δεν έχω την πρόθεση στη σύντομη αυτή πραγματεία να διευκρινίσω τους πρωταρχικούς νόμους. Τους αναφέρω απλά και μελλοντικά (κάτι που εξαρτάται από ορισμένους παράγοντες που δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί) μπορεί να ασχοληθώ μαζί τους.

Το τρίτο μέρος αυτής της πραγματείας θ’ αφορά τους βασικούς νόμους της Θεραπείας. Οι νόμοι αυτοί δεν έχουν σχέση με τους προαναφερθέντες Νόμους, αλλά με τις πρακτικές όψεις της θεραπευτικής τέχνης.

Ο δεύτερος κανόνας για το θεραπευτή έχει ως εξής:

ΚΑΝΟΝΑΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ

Ο θεραπευτής πρέπει να αποκτήσει μαγνητική αγνότητα δια της αγνότητας της ζωής. Πρέπει να επιτύχει τη διασκορπίζουσα εκείνη ακτινοβολία που φανερώνεται σε κάθε άνθρωπο ο οποίος έχει συνδέσει τα κέντρα στην κεφαλή. Όταν το μαγνητικό αυτό πεδίο εδραιωθεί, εκπέμπεται επίσης η ακτινοβολία. [31]

Η σημασία του θα γίνει κάπως φανερή στον προχωρημένο εσωτεριστή σπουδαστή. Όπως γνωρίζετε, το μαγνητικό πεδίο εδραιώνεται όταν οι ισχυροί κραδασμοί του κέντρου μπροστά από την υπόφυση και του κέντρου γύρω και πάνω από την επίφυση παρασύρονται ο ένας στην τροχιά του άλλου. Το μόνο αμφισβητούμενο σημείο σε σχέση με τον παραπάνω κανόνα (τον οποίο θα εξετάσουμε αργότερα) είναι πώς και με ποιο τρόπο μπορεί να επιτευχθεί η μαγνητική αγνότητα και πώς τα δύο κέντρα στην κεφαλή μπορούν να σχηματίσουν μαζί ένα μαγνητικό πεδίο. Αργότερα στο συμπέρασμά μας το οποίο προτίθεται να είναι έντονα πρακτικό, θα θίξω τα δύο αυτά σημεία.

Ένα πράγμα που πρέπει να προβάλει σαφώς στις μελέτες μας, είναι το γεγονός ότι η ασθένεια σπάνια είναι ατομικής προέλευσης, εκτός αν ο άνθρωπος σπαταλά τη ζωή του και συγκεκριμένα κάνει κακή χρήση του σώματός του (με ποτά ή σεξουαλική ακολασία) κι ότι το πλήθος των ασθενειών που συναντάται σήμερα στον κόσμο έχει σχεδόν ολοκληρωτικά ομαδική προέλευση, είναι κληρονομικό και είναι αποτέλεσμα μόλυνσης ή αποτέλεσμα υποσιτισμού. Το τελευταίο αυτό αίτιο είναι κυρίως ένα κακό του πολιτισμού· είναι αποτέλεσμα κακών οικονομικών διευθετήσεων ή αλλοίωσης των τροφών. Όπως τόνισα προηγουμένως, τα τελευταία αυτά αίτια ασθένειας δεν είναι κυρίως αποτέλεσμα των εσώτερων λεπτοφυών δυνάμεων, αλλά είναι η προς τα πάνω διάχυση στο αιθερικό σώμα ενεργειών απ’ το καθαυτό φυσικό πεδίο και από τον εξωτερικό κόσμο των δυνάμεων.

Λίγη προσοχή δόθηκε απ’ τους δασκάλους του αποκρυφισμού σ’ αυτές τις δυνάμεις που έρχονται από έξω, που έχουν την προέλευσή τους στο φυσικό πεδίο κι επηρεάζουν τα εσώτερα σώματα. Υπάρχουν φυσικές ενέργειες και ρεύματα δύναμης που εισέρχονται στα αιθερικά σώματα όλων των μορφών, όπως ακριβώς η παγκόσμια πλάνη και τα μιάσματα του αστρικού πεδίου έχουν συχνά τις αιτίες τους στις συνθήκες του φυσικού πεδίου. Οι ενέργειες που εισέρχονται στα κέντρα του ανθρώπου απ’ τα λεπτοφυέστερα επίπεδα εξετάσθηκαν συχνά στα αποκρυφιστικά βιβλία, αλλά οι δυνάμεις που εισέρχονται στα κέντρα από τον κόσμο της ζωής του φυσικού πεδίου [32] σπανίως κατανοήθηκαν ή συζητήθηκαν. Αυτή είναι μια κάπως νέα σκέψη που σας δίνω να εξετάσετε.

Ζήτησα από την Α.Α.Μπ. να παρεμβάλει μια σύντομη σύνοψη μερικών σημείων που έθιξα ήδη υπό τον τίτλο: Τι είναι Ασθένεια; Υπέδειξα τα ακόλουθα:

1.  Κάθε ασθένεια είναι δυσαρμονία κι έλλειψη ευθυγράμμισης κι ελέγχου.

α.  Η ασθένεια απαντάται και στα τέσσερα βασίλεια της φύσης.

β.  Η ασθένεια έχει εξαγνιστικό αποτέλεσμα.

γ.  Ορισμένες μέθοδοι θεραπείας είναι ιδιάζουσες για την ανθρωπότητα και είναι νοητικής προέλευσης.

2.  Η ασθένεια είναι ένα γεγονός στη φύση.

α.  Ο ανταγωνισμός στην ασθένεια απλώς την ενεργοποιεί.

β.  Η ασθένεια δεν είναι αποτέλεσμα εσφαλμένης ανθρώπινης σκέψης.

3.  Η ασθένεια είναι μια διαδικασία απελευθέρωσης και ο εχθρός εκείνου που είναι στατικό.

4.  Ο νόμος του αιτίου και του αποτελέσματος διέπει την ασθένεια όπως διέπει και καθετί στην εκδήλωση.

Βρήκαμε επίσης ότι η θεραπεία επιτυγχάνεται με τρεις τρόπους:

1.  Με την εφαρμογή των μεθόδων των πολλών σχολών ιατρικής και χειρουργικής και των συγγενών ομάδων.

2.  Με τη χρήση της ψυχολογίας.

3.  Με τη δραστηριότητα της ψυχής.

Δήλωσα επίσης ότι τα κύρια αίτια της ασθένειας είναι τρία: είναι ψυχολογικής φύσης· κληρονομούνται δια της ομαδικής επαφής· και είναι καρμικά. Να θυμάστε ωστόσο ότι αυτά είναι δευτερεύοντα αίτια και τώρα θ’ ασχοληθούμε με το πρώτο απ’ αυτά.
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ ΜΠΕΙΛΗ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

https://www.adni18.com/alice-bailey/details.php?image_id=10[33]