Οι σοφοί άνθρωποι το περιγράφουν σαν κατοικία του Βισνού και οι δίκαιοι άνθρωποι λένε πως είναι ο άρρητος τόπος της γνώσης του άτµα ή ο τόπος της Απελευθέρωσης.
Θέση: κορυφή του κεφαλιού.
Σανσκριτικό όνοµα: Σαχασράρα, που σηµαίνει «χιλιαπλάσιος ».
Λειτουργία: ένωση.
Στοιχείο: ΦΩΣ
Εσωτερική κατάσταση: ευδαιµονία.
Αδένες: επίφυση.
Μέρη σώµατος: εγκεφαλικός φλοιός, εγκέφαλος, ολόκληρο το σώµα.
Αίσθηση: καµία και όλες.
Χρώμα: Ακτινοβολεί βιολετί δόνηση
Σπερµατικός ήχος: κανένας κατάλληλος.
Ρήμα που το χαρακτηρίζει: «Γνωρίζω»
Ηχος: είναι « μ » και η μουσική νότα που του αντιστοιχεί είναι η « Σι »
Mandra: ΟΜ
Πέταλα: δύο.
Ζώο: το φίδι που έχει ξυπνήσει.
Θεότητες: Σίβα.
Ζώδια : Αιγόκερος Ιχθείς
Πλανήτες: Κρόνος, Ποσειδώνας
Οι λίθοι του : Ο Ορεία Κρύσταλλος, Ο Αμετρίνης, Ο Σαγενίτης, το Ρουτίλιο, Ο Αμέθυστος, Ο Σελενίτης ή Σεληνόλιθος, το Σμαράγδι, και το λευκό Τοπάζι.
http://www.youtube.com/watch?v=rrstDT2baIA
Πλησιάζουμε τώρα στον προορισµό µας. Φθάσαµε στο τελευταίο τσάκρα και το ταξίδι µας τελειώνει εδώ.
Φθάσαµε στο τσάκρα σαχασράρα, που απεικονίζεται σαν λωτός µε χίλια λευκά πέταλα σε πολλές στρώσεις.
Σε κάθε στρώση είναι γραµµένα πενήντα σανσκριτικά γράµµατα και τα πέταλα είναι κολλημένα πάνω στο κεφάλι, για να συμβολίσουν τις κοσµικές δυνάµεις που τώρα κατέρχονται σαν καταιγισμός πάνω στο άτοµο.
Το τσάκρα σαχασράρα είναι μοναδικό ανάµεσα στα τσάκρας.
Δεν έχει ούτε µπίγια µάντρα ούτε στοιχειακή αντιστοιχία.
Περιλαμβάνει όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου αλλά δονείται σε λευκό πορφυρό και χρυσό δημιουργώντας μια υπέροχη βιολετί δόνηση. Όπως το λευκό αγκαλιάζει όλα το χρώματα έτσι και το κέντρο κορυφής αγκαλιάζει όλα το ενεργειακά κέντρα.
Οι λειτουργίες και οι ιδιότητές του, περιγράφονται από τα χίλια πέταλα και τα σύµβολα που περιέχονται στο περικάρπιο του λωτού.
Εδώ βρίσκουµε mandalas του ήλιου και της σελήνης, των σούρυα και χάντρα αντίστοιχα.
Το ηλιακό και το σεληνιακό ρεύµα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού µας φανερώθηκαν µέσα στην ίντα και την πινγκάλα. Αυτές οι δίδυµες δυνάµεις απορροφήθηκαν µέσα στη σουσούµνα στο τσάκρα του µετώπου.
Τώρα αποκαλύπτεται ποιος είναι ο τελικός προορισµός τους.
Στο βίβλίο "Τα Στοιχεία των Τσάκρας" η Ναόμι Οζανιεκ περιγράφει με πολύ όμορφο τρόπο τις λειτουργίες αυτού του τσάκρα:
"Μέσα στη µαντάλα της σελήνης βρίσκεται ένα τρίγωνο που µοιάζει µε κεραυνό. Το περιγράφουν λέγοντας ότι είναι τόσο λεπτό, όσο το ένα εκατοστό της ίνας του λωτού. Μέσα σ' αυτό είναι η Νιρβάνα-Κάλα. «Είναι τόσο λεπτή, σαν το ένα εκατοστό της άκρης µιας τρίχας. Είναι η αιώνια Μπαγκαβάτι, που είναι η Ντεβάτα που διαποτίζει όλα τα όντα. Χαρίζει θεία γνώση και είναι τόσο λαµπρή, όσο θα ήταν το φως όλων των ήλιων αν έλαµπαν συγχρόνως.»! Μέσα στη Νιρβάνα-Κάλα είναι η πάρα µπίντου που αποτελείται και από τον Σίβα και από τη Σάκτι. Μέσα στο µπίντου είναι το κενό.
Οι εικόνες αυτές µοιάζουν µάλλον µε τις ρωσικές Μαριούσκες, που µπαίνουν η µία µέσα στην άλλη. Η διαφορά είναι στο µέγεθος και στη σηµασία. Μας ζητείται να φανταστούµε το απειροελάχιστο να εκδηλώνει το απείρως µεγάλο. Αντιμετωπίζουμε το µικροκοσµικό και το µακροκοσµικό. Το κενό είναι µικρότερο από το ένα χιλιοστό µιας τρίχας, ωστόσο είναι επίσης «η κύρια ρίζα της Απελευθέρωσης».
Οι εικόνες και τα σύµβολα αυτού του τσάκρα εκπροσωπούν αυτό που βρίσκεται πέρα από τη λογική κατανόηση. Οι λέξεις, οι περιγραφές και οι έννοιες απλά υποδηλώνουν την εμπειρία της πραγματικότητας, που δεν µπορεί να περιγραφεί.
Σαχασράρα σηµαίνει χιλιαπλάσιος.
Είναι απέραντη αποθήκη των γνώσεων και η περίοδος της ανάπτυξής της είναι ατελείωτη. Συμβολίζει την ολότητα της Δημιουργίας, τη διαφώτιση και την επαφή με τα ανώτατα επίπεδα της πνευματικής συνειδητοποίησης.
Το κέντρο αυτό περιέχει το συνολικό δυναµικό ήχων ολόκληρου του σανσκριτικού αλφαβήτου. Πενήντα γράµµατα είναι γραµµένα στην κάθε µία από τις είκοσι στρώσεως.
Το τσάκρα του στέμματος είναι το κέντρο, (έδρα), της ανθρώπινης τελειότητας και βρίσκεται τέσσερα δάχτυλα πιο πάνω από την κορυφή του κεφαλιού. Αν είσαστε ευαίσθητος, µπορείτε να αισθανθείτε την παρουσία του, κρατώντας το χέρι σας για λίγα δευτερόλεπτα µε την παλάµη ίσια και προς τα κάτω, πάνω από την κορυφή του κεφαλιού. Ακόµη και αφού απομακρύνετε το χέρι σας, υπάρχει µια αίσθηση τσιμπήματος ή μυρμηγκιάσματος που προέρχεται από ένα σηµείο που βρίσκεται πιο πάνω από το κεφάλι, αλλά µπορεί να γίνει επίσης αισθητό στην κορυφή του κεφαλιού.
Η περιοχή αυτή είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη σε κείνα τα άτοµα που έχουν το συγκεκριμένο τσάκρα έστω και λίγο ανοιχτό. Η ζωντανή πνευματική παράδοση του θιβετανικού βουδισμού αναγνωρίζει το γεγονός αυτό, όπως φαίνεται στους αυστηρούς κανόνες διαπαιδαγώγησης των τούλκου της (επανενσαρκωµένοι λάµα). Ο Λάµα Όζελ, ο πρώτος τούλκου που έχει γίνει παραδεκτό ότι γεννήθηκε εκτός Θιβέτ στα 1985, αναθρέφεται τώρα µε µεγάλη φροντίδα. Ένας από τους κανόνες που τηρούνται σχολαστικά από εκείνους που τον φροντίζουν είναι ότι δεν πρέπει να τον αγγίζει κανείς χωρίς λόγο, ιδιαίτερα στην κορυφή του κεφαλιού. Πρόκειται για µια σαφή εντολή να κρατιούνται µακριά οι άνθρωποι αυτοί από το τσάκρα της κορυφής του κεφαλιού, που είναι εξαιρετικά ευαίσθητο και αγνό.
Είναι ενδιαφέρον να θυµηθούµε εδώ ότι, παραδοσιακά, η ευλογία απονέµεται στην κορυφή του κεφαλιού.
Η Ολίβια Ρόµπερτσον, που είναι η ίδια εξαιρετικά ευαίσθητη, µας λέει στο βιβλίο της «Το Κάλεσµα της Ίσιδας» ότι η διέγερση του δικού της τσάκρα της κορυφής του κεφαλιού έγινε εντελώς τυχαία. Συνέβη ακριβώς µε τον τρόπο που οι προσεκτικοί θιβετανικοί κανόνες σκοπεύουν να αποτρέψουν. Καθόταν σε ένα εστιατόριο µε κάποια φίλη, που χειρονομούσε έντονα καθώς μιλούσε. Η φίλη της περιέγραφε την κίνηση προς τα πάνω που κάνει ένας άνθρωπος προσπαθώντας να κόψει ένα φρούτο από κάποιο δέντρο. Προφανώς, απλώνοντας το χέρι της, πέρασε πιο κοντά από ότι πρέπει από το κεφάλι της Ολίβια. «Καθώς το έκανε αυτό, ένιωσα µια φωτεινή βροχή δύναµης να πέφτει µέσα στο κεφάλι µου σαν καταρράκτης. Αυτό ήταν για µένα µια προετοιμασία για τις μετέπειτα εμπειρίες µου, που ήταν πολύ πιο έντονες.»
Η Ολίβια είναι εξαιρετικά ευαίσθητη σε τέτοια ζητήματα και η αυθόρμητη αντίδρασή της δεν είναι χαρακτηριστική για τον τρόπο που αντιδρά το συγκεκριμένο τσάκρα. Το άνοιγα του τσάκρα της κορυφής του κεφαλιού συνήθως συμβαίνει ως αποτέλεσµα πνευματικής ανάπτυξης που διαρκεί για ένα µεγάλο χρονικό διάστηµα. Η περίοδος αυτή σπάνια περιορίζεται στη διάρκεια µίας και µόνο ζωής. Όταν η πνευματική ανάπτυξη είναι βαθιά εδραιωμένη σε ολόκληρη της ύπαρξη, η αφύπνιση ενός κέντρου µπορεί να φανεί πως γίνεται αυθόρμητα και, ουσιαστικά, χωρίς προσπάθεια. Για να χρησιμοποιήσουμε την εύστοχη μεταφορική παρατήρηση της ιδιόρρυθμης φίλης της Ολίβια, το ώριµο φρούτο πέφτει, γιατί είναι έτοιµο γι' αυτό.
Η χριστιανική παράδοση αναγνωρίζει ασυναίσθητα αυτή την κατάσταση πνευματικής αγνότητας στην Τέχνη και την εικονογραφία της. Οι άγιοι και οι µεγάλοι διδάσκαλοι απεικονίζονται πάντοτε µε µία άλω χρυσού φωτός γύρω από το κεφάλι τους. Αυτή η κατεστημένη τεχνική της θρησκευτικής τέχνης είναι τώρα πια τόσο συνηθισμένη, ώστε σπάνια γίνεται αντιληπτή η πρόθεσή της, που είναι η ακριβής, αν και στυλιζαρισμένη, αναπαράσταση του αφυπνισμένου τσάκρα της κορυφής του κεφαλιού. Το φωτοστέφανο δεν είναι απλά ένα µέρος καλλιτεχνικής διακόσμησης.
Η Άλις Μπέιλυ γράφει για το φως µέσα στο κεφάλι:
«Το φως της ψυχής εισέρχεται στην περιοχή της επίφυσης και δημιουργεί εκεί ακτινοβολία των αιθέρων του κεφαλιού. Συχνά, οι μαθητές αναφέρουν ένα διάχυτο φως ή λάµψη. Αργότερα µπορεί να πουν ότι βλέπουν κάτι που µοιάζει µε ήλιο.»
Δεν είναι ασυνήθιστο να δει κανείς φως να παιχνιδίζει γύρω από το κεφάλι κάποιου που βρίσκεται σε βαθύ διαλογισµό. Η ίδια η Ολίβια µας λέει: «Παρατήρησα έναν µυστικιστή που διαλογιζόταν. Η κορυφή του κεφαλιού ,του ήταν σαν ηφαίστειο που εκρήγνυται. » Όταν ο νους εκτελεί συνειδητά πνευματική εργασία, το τσάκρα της κορυφής του κεφαλιού θα είναι σε μεγαλύτερο ή µικρότερο βαθµό ενεργό. Αν η πνευματική δραστηριότητα ενσωματωθεί στην καθημερινή ζωή, το τσάκρα της κορυφής του κεφαλιού θα συνεχίσει να ανοίγει σταδιακά, χάρη στην ώθηση της πνευµατικής κατεύθυνσης. Αν δεν υπάρχει πνευματική δραστηριότητα, οι λειτουργίες του τσάκρα της κορυφής του κεφαλιού παραµένουν λανθάνουσες.
Το τσάκρα της κορυφής του κεφαλιού αποκαλείται Κατοικία του Σίβα. Αποτελεί το στόχο της ανερχόμενης Κουνταλίνι, το σηµείο όπου ενώνονται ο Σίβα και η Σάκτι.
Είναι ο τόπος της ένωσης, εκεί όπου τελείται ο γάµος. Η Σάκτι, µητέρα της µορφής, ανεβαίνει για να συναντήσει τον Σίβα, τη συνειδητότητα. Δύο αντίθετες δυνάµεις, που όµως η µία ασκεί έλξη στην άλλη, συναντιούνται και ενώνονται. Η ένωση των αντιθέτων αποτελεί ένα θέµα που επαναλαμβάνεται συχνά στην αλχημεία. Το ζεύγος αναφέρεται ως βασιλέας και βασίλισσα ή ήλιος και σελήνη. Οι αντίθετες αυτές δυνάµεις τελικά ενώνονται, αφού τελειώσει η ξεχωριστή για την κάθε µία διαδικασία εξαγνισμού και μετουσίωσης. Τόσο η αλχημεία, όσο και η ινδουιστική µεταφυσική, αντιμετωπίζουν το µικρόκοσµο σαν αντανάκλαση του μακρόκοσμου. «Όπως πάνω, έτσι και κάτω.»
Με άλλα λόγια, οι συμπαντικές δυνάµεις εξατομικεύονται µέσα στον άνθρωπο. Οι δυνάµεις που εκπροσωπούνται από τον Σίβα και την Σάκτι είναι ταυτόχρονα και κοσµικές και προσωπικές.
Όσο οι δύο αυτές δυνάµεις είναι χωρισμένες, η ανθρώπινη συνειδητότητα περιορίζεται από τη δυϊστική κατάσταση που επικρατεί. Όταν ο Σίβα και η Σάκτι είναι ενωμένοι, η ανθρώπινη συνειδητότητα μεταφορτώνεται. Επικρατεί µια κατάσταση ενότητας.
Ο Ραµακρίσνα το διατύπωσε αυτό πολύ καθαρά, γράφοντας από προσωπική πείρα τα εξής: «Η διάκριση µεταξύ του υποκειμένου και του αντικειμένου της συνειδητότητας έχει καταλυθεί. Είναι µια κατάσταση όπου η ταυτότητα του εαυτού και το πεδίο της συνειδητότητας συνενώνονται σε ένα αδιάλυτο όλο»? Πολύ απλά, η διάκριση µεταξύ του Εγώ και του Εσύ εξαφανίζεται.
Η κατάσταση αυτή φέρνει τελικά την απελευθέρωση από τον τροχό των ενσαρκώσεων. Η αναγέννηση δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό όταν δεν υπάρχει πλέον καµία αίσθηση εαυτού. Η κλασική άποψη για τη μετενσάρκωση την θεωρεί ένα µέσο µε τη βοήθεια του οποίου η συνειδητότητα σιγά-σιγά απαλλάσσεται από πολλές ψευδαισθήσεις που την κρατούν δέσµια. Αφού εκπληρωθεί αυτό το καθήκον, η συνειδητότητα απελευθερώνεται ή δέχεται τη φώτιση.
«Οι πιο εξέχοντες άνθρωποι που έθεσαν το νου τους υπό έλεγχο και γνώρισαν αυτό τον τόπο, δεν ξαναγεννιούνται ποτέ πια µέσα σ' αυτή την περιπλάνηση, αφού δεν υπάρχει πια τίποτα στους τρεις κόσµους που να τους δεσμεύει». Το bindu, το σηµείο του κενού, αποκαλείται η κύρια αρχή της ελευθέρωσης. Η Σίβα Σαµχίτα αναφέρει στο στίχο 152 ότι «µόλις οι άνθρωποι ανακαλύψουν αυτό τον τόπο, που είναι ο πιο µυστικός, απελευθερώνονται από την αναγέννηση τους σ' αυτό το σύµπαν.»
Το επίπεδο συνειδητότητας που εκπροσωπεί το αφυπνισμένο τσάκρα της κορυφής του κεφαλιού είναι το κορυφαίο επίτευγμα της ανθρώπινης κατάστασης. Τελικά, ξεπερνιέται ο κύκλος των αναγεννήσεων που ωθεί τη συνειδητότητα να επιστρέφει διαρκώς στην ενσάρκωση. Όλα τα πνευματικά συστήµατα στοχεύουν σε έναν απώτατο σκοπό ή τέρµα. Ο σκοπός της γιόγκα είναι η ένωση.
Στον ινδουισμό, ο σκοπός λέγεται moksha - απελευθέρωση.
Στο βουδισµό, ονοµάζεται νιρβάνα, παύση των επιθυμών.
Στο σουφισμό, λέγεται µπακά, ένωση µε τον Θεό.
Η αφύπνιση του τσάκρα της κορυφής του κεφαλιού αποτελεί κεντρικό σηµείο αυτής της έσχατης εμπειρίας.
Αυτό καθ' εαυτό το κενό δεν είναι άρνηση, κενός χώρος ή έλλειψη ύπαρξης. Αντίθετα, θεωρείται ως η καθαρή αιτία της ύπαρξης, η αρχή της εκδήλωσης. Ο στίχος 161 της Σίβα Σαµχίτα µας λέει:
«Το µεγάλο κενό, που η αρχή του, το µέσον του και το τέλος του είναι κενό, λάµπει σαν δεκάδες εκατομμύρια ήλιους και είναι ψυχρό σαν δεκάδες εκατομμύρια φεγγάρια. Αν στοχαστεί κανείς πάνω σ' αυτό, κερδίζει την επιτυχία.»
Ο βουδισμός µάς παρουσιάζει την παράδοξη θέση ότι «το κενό είναι µορφή και η µορφή είναι κενό».
Η θεωρία της κενότητας είναι το τελικό άνθος της βουδιστικής διδασκαλίας. Η συνειδητοποίηση του κενού θεωρείται ο µόνος δρόµος για την εκμηδένιση της αιτίας των βασάνων και για την αποκοπή της άγνοιας από τη ρίζα της. Η άµεση συνειδητοποίηση του κενού είναι το µέσο για να επιτύχουµε την ελευθέρωση από την κυκλικότητα της ύπαρξης. Αν συνειδητοποιήσουμε πλήρως την κενότητα, αντιλαμβανόμαστε καθαρά τον τρόπο ύπαρξης των εκάστοτε φαινομένων. Η συνηθισμένη µας στάση είναι να πιστεύουμε ότι τα φαινόμενα υπάρχουν ακριβώς όπως τα βλέπουμε εµείς. Μετά, προσκολλιόμαστε στη φαινομενική αυτήν όψη, διογκώνοντάς την κατά µη ρεαλιστικό τρόπο και σπέρνοντας διαρκώς κι άλλους καρµικούς σπόρους για το µέλλον.
Η πλήρης συνειδητοποίηση "της κενότητας" θεωρείται εξαιρετικά δύσκολη, καθώς απαιτεί την παρουσία της σοφίας, που επιτρέπει τη διεισδυτική αντίληψη, όπως και συγκέντρωση και ηθική συμπεριφορά.
Ο διαλογισµός πάνω στο κενό έχει συγκριθεί µε το κυνήγι ενός δηλητηριώδους φιδιού. Αν η κενότητα εννοείται µε εσφαλμένο τρόπο, ο διαλογισµός αυτός µπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Ο μηδενισμός, η άποψη ότι τίποτε δεν είναι υπαρκτό, θεωρείται ότι είναι σε τέτοιο βαθµό εσφαλμένος, ώστε να καταστρέφει όλες τις αξίες που έχουν συσσωρευτεί. Η κενότητα δεν είναι η συνειδητοποίηση της µη ύπαρξης αλλά η συνειδητοποίηση της έσχατης φύσης των φαινομένων. Η συνειδητοποίηση της κενότητας πιστεύεται ότι είναι φώτιση.
Αν δεν είµαστε οι ίδιοι φωτισμένοι, είναι αδύνατο να φανταστούµε τη φώτιση.
Είναι η καθαρή και άµεση εμπειρία της πραγματικότητας. Η φώτιση δεν είναι ανάγκη να είναι µια εξωκοσµική κατάσταση ή κάτι το ξεχωριστό από την εκδήλωση, αλλά αποτελεί µέρος της. Όπως και να είναι, όµως, η φώτιση φέρνει µια εντελώς διαφορετική θέαση κάθε εγκόσμιας εµπειρίας.
Η κατάσταση της µη φώτισης, στην οποία όλοι ζούµε, συχνά θεωρείται σαν µια φυλακή. Αν δεν µπορούµε να αποδράσουμε µόνοι µας, µπορεί αντί γι' αυτό κάποιος να εισβάλει στη φυλακή µας για να µας απελευθερώσει.
Οι Ρινπότσε, βουδιστές διδάσκαλοι, είναι πασίγνωστοι για την απροσδόκητη, ακόµη και εκκεντρική συμπεριφορά τους, που κυριολεκτικά σπάει τα καθιερωμένα πρότυπα. Στο θιβετανικό βουδισµό υπάρχει µια πάγια παράδοση του θείου τρελού. Οι Τρελοί Διδάσκαλοι της Σοφίας, που είναι φωτισμένοι οι ίδιοι, επιλέγουν να συμπεριφέρονται µε εκκεντρικό και ασυνήθιστο τρόπο, προκειμένου να διαλύσουν τις ψευδαισθήσεις των άλλων. Υπάρχουν πολλές διηγήσεις για τα κατορθώματα του Ντρούκπα Κούνλευ και του περισσότερο γνωστού Μιλαρέπα, που σκοπό είχαν να θυµίζουν σε όλους τους µαθητές ότι φώτιση δεν σηµαίνει να κάθεται κανείς σταυροπόδι χαμογελώντας αγγελικά. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει στην πραγματικότητα, καθώς οι φωτισμένοι έχουν να δώσουν τα πιο πολλά στους άλλους ανθρώπους.
Υποστηρίζεται ότι µονάχα η εμπειρία της ενσάρκωσης παρέχει τη δυνατότητα της φώτισης. Αν δεν επιτύχουµε να φθάσουµε σε µια κατάσταση φώτισης όσο βρισκόσαστε στο φυσικό µας σώµα, δεν πρόκειται να την επιτύχουµε σε κάποια μετέπειτα ουράνια ζωή.
Οι ασκήσεις, οι τεχνικές και οι µέθοδοι εργασίας µε το τσάκρα σαχασράρα πολλές φορές αποσιωπούνται από διδασκάλους που είναι διατεθειμένοι να δώσουν πρακτικές µμεθόδους εργασίας για τα υπόλοιπα τσάκρας. Μερικοί διδάσκαλοι υιοθετούν την άποψη ότι δεν µπορούν να δοθούν τεχνικές, επειδή το τσάκρα σαχασράρα βρίσκεται πέρα από µια τέτοια μηχανική προσέγγιση. Φαίνεται επίσης πιθανόν να διαφυλάσσονται οι σχετικές διδασκαλίες στο πλαίσιο των παραδόσεων προφορικής διδασκαλίας, όπου δεν υπάρχει περίπτωση κατάχρησης ή παρανόησης. Ο σημαντικότερος παράγοντας για την αφύπνιση του τσάκρα σαχασράρα είναι η γνήσια αφοσίωση, που αποτελεί το στήριγµα του ατόµου στη διάρκεια της μακρόχρονης πνευµατικής πρακτικής και φέρνει εσωτερική καθοδήγηση όταν δεν υπάρχει εξωτερικός διδάσκαλος.
Ο Μοτογιάµα σκιαγραφεί τα ευεργετήματα και τις αλλαγές που επιφέρει η αφύπνιση του τσάκρα σαχασράρα. Όταν αρχίζει η αφύπνιση του τσάκρα αυτού, µπορεί να παρουσιαστούν καταστάσεις ασυνήθιστης νοητικής ευαισθησίας. Συνήθως είναι βραχύβιες και περαστικές. Το φυσικό σώµα αποκτά υγεία.
Ο µαθητής επιτυγχάνει την κυριαρχία πάνω στα συναισθήματα του και αποκτά την ικανότητα να βιώνει βαθύτερα και πλουσιότερα συναισθήματα για τους άλλους. Η ικανότητα συγκέντρωσης βελτιώνεται, η διακριτική ικανότητα γίνεται βαθύτερη και πιο αξιόπιστη. Ο νους είναι απαλλαγμένος από προσκολλήσεις και η επίγνωση γίνεται πιο βαθιά. Η ικανότητα ανάληψης αποτελεσματικής δράσης για την επίτευξη στόχων αυξάνεται. Οι ψυχικές ικανότητες ισχυροποιούνται. Εγκαθίσταται µια άµεση σχέση µεταξύ του πνευματικού και του υλικού κόσµου, στο µμέτρο που αντιστοιχεί στην πνευματική κατάσταση του µαθητή. Η ελευθερία του νου που προκύπτει από αυτά, καθιστά δυνατόν να ζει κανείς στο βασίλειο της φώτισης, ενώ ζει µέσα στον κόσµο.
Ο Μοτογιάµα βίωσε ο ίδιος την αφύπνιση του τσάκρα της κορυφής του κεφαλιού. Ο απολογισμός του µας προσφέρει µια γοητευτική άποψη του τρόπου λειτουργίας του τσάκρα σαχασράρα. Η αφύπνιση ξεκίνησε όταν «ένα χρυσό φως άρχισε να µπαίνει και να βγαίνει από το σώµα µου από την κορυφή του κεφαλιού και ένιωσα σαν η κορυφή του κεφαλιού µου να προεξείχε κατά δέκα µε είκοσι εκατοστά.» Μετά, είδε κάτι που έµοιαζε σαν το κεφάλι του Βούδα να είναι ακουμπισμένο πάνω στο δικό του κεφάλι. «Βαθμιαία έχασα την αίσθηση του σώµατός µου, διατήρησα όµως τη σαφή συναίσθηση ότι ήµουν συνειδητός, και µάλιστα υπέρ-συνειδητός. Μπορούσα να ακούω µια δυνατή, αλλά πολύ απαλή φωνή να αντηχεί µέσα στο σύµπαν. Μετά, βίωσα µια κατάσταση που µου είναι εντελώς αδύνατο να περιγράψω: ολόκληρη η πνευματική µου ύπαρξη διαποτίστηκε από µια εξαιρετική ηρεµία. Μετά από λίγη ώρα, αισθάνθηκα ότι πρέπει οπωσδήποτε να επιστρέψω στο φυσικό κόσµο. Κατέβηκα ακολουθώντας το ίδιο µονοπάτι, από την πύλη στην κορυφή του κεφαλιού µου.»
Ένα αποτέλεσµα της αφύπνισης ήταν ότι ο Μοτογιάµα ανακάλυψε πως µπορούσε να δει τον εξωτερικό κόσµο, ενώ βρισκόταν σε κατάσταση διαλογισµού. Μπορούσε να ασκήσει επίδραση στα σώµατα των άλλων και να εργασθεί ελεύθερα, πέρα από καρµικές επιρροές. Επίσης, είχε το χάρισµα και την ευλογία της ένωσης µε το Θείο. Η αφύπνιση του τσάκρα σαχασράρα είχε επίσης επίδραση στα άλλα τσάκρας. Οι ικανότητες, που είχαν ήδη αφυπνιστεί µέσα σ' αυτά, δυνάµωσαν και άρχισαν να λειτουργούν σε ανώτερα επίπεδα. Εκείνες που δεν είχαν ακόµη συμπληρώσει την αφύπνισή τους, άρχισαν από εκείνο τον καιρό να αναπτύσσονται µε σταθερό ρυθµό.
Οι εμπειρίες του Μοτογιάµα τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η αφύπνιση των τσάκρας είναι µια διαδικασία που πρέπει να γίνει, αν θέλουµε η ψυχή να εξελιχθεί και να βρει τη φώτιση.
Το τσάκρα της κορυφής του κεφαλιού αντιπροσωπεύει το δυναµικό φώτισης που διαθέτει ο καθένας από εµάς. Το επταπλό σχήµα που αντιπροσωπεύεται από το"σύστηµα των τσάκρας είναι το προσχέδιο της πνευµατικής ανάπτυξης.
Η εικόνα του λωτού είναι µία συµβολική αναπαράσταση της φύσης της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο λωτός έχει τις ρίζες του στη λάσπη, όµως τα άνθη του βρίσκονται στον αέρα, στην επιφάνεια των νερών. Το τσάκρα σαχασράρα αναπαρίσταται από το όµορφο άνθος που τα πολλά του πέταλα ανοίγουν πάνω στο κεφάλι του ατόµου..."
Το βιβλίο αυτό είναι ένα από τα πιο όμορφα βιβλία που κυκλοφορούν-σύμφωνα πάντα με την δική μου αντίληψη-καθώς περιγράφει με πανέμορφο τρόπο τους συμβολισμούς που προέρχονται από την ινδουιστική και βουδιστική θεώρηση χωρίς διάθεση προσυλητισμού και προσαρμέσμένο στην αντίληψη του δυτικού κόσμου.
Συνοψίζοντας αντιλαμβανόμαστε ότι το τσάκρα της κορυφής είναι υπεύθυνο για την ικανότητα μας να εκλαμβάνουμε Θεϊκές και συμπαντικές ιδέες, καθώς και να συνδεόμαστε με τις συμπαντικές γνώσεις, φως και συμπαντική αγάπη.
Από αυτό το τσάκρα μπαίνουμε σε κατάσταση φώτισης.
Μας επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η ζωή είναι μόνο η εκδήλωση της ψυχής, (του πνεύματος), στο σώμα, την συγκεκριμένη ώρα και σε συγκεκριμένο μέρος. Το σώμα διαλέχτηκε από την ψυχή από πιο νωρίς για να γνωρίσει την πραγματικότητα, τις άσπρες και τις μαύρες πλευρές του είναι.
Η επίγνωση που δίδεται από το έβδομο τσάκρα φτάνει πέρα από τη γνώση που δίνει το τσάκρα του τρίτου ματιού, γιατί εδώ δεν είμαστε πια διαχωρισμένοι από το αντικείμενο της αντίληψής μας, αλλά βρισκόμαστε μαζί του ενωμένοι. Πιο απλά, ό τι διαισθητικά αντιλαμβανόμαστε με το τρίτο μάτι τώρα γίνονται κατανόηση.
Αντιμετωπίζουμε όλο το σύμπαν σαν ενωμένο σύνολο.Ενωνόμαστε με όλη τη εκδήλωση της Δημιουργίας. Στην ουσία μέσα από το κέντρο κορυφής αφηνόμαστε να λουστούμε την αστείρευτη συμπαντική ενέργεια η οποία απορροφάται από όλο μας το ενεργειακό σύστημα και ακτινοβολεί.
Διανοούμαστε και ξέρουμε ότι ο άλλος άνθρωπος είναι στην πραγματικότητα ένα μέρος του εαυτού μας και του σύμπαντος, γιατί εμείς είμαστε η εκδήλωση της ενέργειας στο σώμα. Και εν τέλει γεννιέται η πίστη και η ηρεμία.
Το κέντρο του στέμματος ανοίγεται κατά τον διαλογισμό ακόμα και αν συνήθως είναι μισάνοιχτο. Κατά την διάρκεια του διαλογισμού το κέντρο εκλαμβάνει θεϊκή γνώση, που στη συνέχεια επεξεργάζεται και κατανοείται από τα άλλα κέντρα και εκφράζεται με τις σκέψεις, το λόγο και τις πράξεις.
Στη φαντασία πολλών αρχαίων πολιτισμών αυτό είναι το σημείο από το οποίο η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα. Το κέντρο αυτό ενεργοποιείται όταν συζητάμε προβλήματα και σβήνει όταν αρχίζουμε να συζητάμε τακτικές. Για αυτή τη δουλειά, έρχεται στην επιφάνεια το έκτο τσάκρα και αναλαμβάνει δράση.
Το έβδομο τσάκρα είναι αυτό που επιλέγει τι είναι σημαντικό και τι δευτερεύουσας σημασίας.
Στην κύηση πριν γεννηθούμε το τσακρα που λειτουργεί είναι αρχικά το 7ο γιατι είμαστε ακόμα συνδεμένοι με το Θεϊκό Ον. Σταδιακά μέχρι την γέννηση αναπτύσσονται τα υπόλοιπα τσακρας με αντίστροφη σειρά και μέχρι την ώρα της γέννησης το ριζικό τσάκρα που ειναι τελευταίο μας προετοιμάζει να βγούμε στον υλικό κόσμο.
Όταν γεννιούνται τα μωρά το πάνω μέρος του κεφαλιού τους ειναι ανοικτό(στο σημείο του 7ου τσακρα) γιατί ακόμα δεν έχουν διακόψει την επαφή με το Θεϊκό Ον.Σύντομα όμως προσαρμόζονται και συντονίζονται με τον υλικό κόσμο.
Η γέννηση ειναι μια εμπειρία βαθιά εντυπωμένη μέσα μας που προκαλεί το πρώτο μπλοκάρισμα των ενεργειών(τσακρας).
Η απότομη διακοπή της ηρεμίας και ασφάλειας μας και ο ερχομός μας σε ένα ψυχρό, θορυβώδη κόσμο μπλοκάρει το ριζικό μας τσακρα
Η αρμονική λειτουργία του τσάκρα του στέμματος
Κανονικά το τσάκρα του στέμματος δεν υπάρχει περίπτωση να έχει μπλοκαρίσματα. Μπορεί να είναι απλά μισάνοιχτο ή μισοαναπτυγμένο.
Όσο πιο πολύ ανοίγει το τσάκρα του στέμματος, τόσο πιο συχνά έρχονται οι στιγμές που τελικά μετατρέπονται σε συνεχή αίσθηση της ισορροπίας και ιδανικής αρμονίας με τον εαυτό σου καθώς και με όλο το σύμπαν.
Ο άνθρωπος μπορεί να βιώσει όλο και περισσότερο τις στιγμές στις οποίες ο διαχωρισμός ανάμεσα στην εσωτερική ύπαρξη και την εξωτερική ζωή υποχωρεί στο παρασκήνιο.
Το ατομικό εγώ σιγά-σιγά μεταμορφώνεται σε ένα συμπαντικό εγώ και ο σκοπός του Δημιουργού εκφράζεται μέσα από την συμπεριφορά και τις πράξεις του.
Το φως που ακτινοβολεί ανοίγει την καρδιά εκείνων, που είναι δεκτικοί στην παρουσία του Θεϊκού. Ο άνθρωπος αισθάνεται ότι αποτελεί κανάλι του θεϊκού φωτός και είναι έτοιμος να εκλαμβάνει αυτό το φως οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιαδήποτε μορφή.
Ο άνθρωπος καταλαβαίνει και διανοείται ότι σε κάθε ερώτηση μπορεί να πάρει την απάντηση από το σύμπαν μέσω της ψυχής του, που αποτελεί ένα μέρος του σύμπαντος. Το «αυτός με νευριάζει» ή «αυτή με πληγώνει» δεν είναι για αυτόν τον άνθρωπο, γιατί αυτός καταλαβαίνει ότι όλα αποτελούν μια ενότητα και κάθε κατάσταση της δυσαρμονίας είναι αντανάκλαση των συναισθημάτων που χρειάζονται να τα παραδεχτεί και να αναγνωρίσει μέσα του. Εν τέλει συνεχίζεται η πνευματική ανάπτυξή του. Αυτός αντιμετωπίζει την ζωή σαν διασκεδαστικό παιχνίδι. Καταλαβαίνει ότι όλα όσα του συμβαίνουν, είναι το αποτέλεσμα της προσωπικής του επιλογής. Ο ίδιος επιλέγει τη ζωή του, το σώμα του και τις εμπειρίες του, για να γνωριστεί καλύτερα με την ψυχή του κατά τη διάρκεια της ζωής στον υλικό κόσμο.
Όταν το τσάκρα είναι ανοιχτό και ισορροπημένο, ο άνθρωπος γίνεται φωτισμένος και ζει αρμονικά και ευχάριστα.
Δεν υπάρχουν πλέον οι αντιδράσεις και οι συγκρούσεις, υπάρχει μόνο η καλή διάθεση (ευμένεια) και συμφιλίωση (ειρήνευση).
Οι ιδιότητες του τσάκρα του στέμματος, που είναι κυρίως κλειστό
Όπως είδαμε το τσάκρα του στέμματος δεν έχει μπλοκαρίσματα, απλά μπορεί να είναι ανοιχτό σε διάφορους βαθμούς. Όταν το τσάκρα είναι ανοιχτό, ο άνθρωπος έχει την εντύπωση ότι είναι ανεξάρτητος, χωρίς να είναι δεμένος με το σύμπαν. Εν τέλει μπορεί να απελευθερωθεί από τους φόβους και αντιδράσεις.
Οταν όμως το σάκρα αυτό είναι κλειστό, οι ενέργειές του ανθρώπου δεν είναι ισορροπημένες και δεν βρίσκονται σε ισορροπία με τις συμπαντικές ενέργειες.
Ο άνθρωπος μπορεί να νιώθει ότι δεν έχει προορισμό στη ζωή, ότι είναι απογοητευμένος, ότι είναι σε διαφωνία με τον εαυτό του, ότι δεν έχει εσωτερική γαλήνη, είναι γεμάτος απορίες και δεν ξέρει πώς να τις λύσει. Συνέχεια τον ενοχλεί η ανισορροπία σ’άλλα τσάκρα.
Μπορεί να νιώθει βάρος για τη ζωή, να αντιμετωπίζει δυσκολίες στην επικοινωνία με τους ανθρώπους και τα ζώα αλλα και η αντιμετώπιση κάποιων συγκεκριμένων καταστάσεων, ακόμα και πραγμάτων, μπορεί να του προκαλούν δυσκολίες.
Δεν έχει την επιθυμία να γευτεί όλη την ζωή, δεν έχει αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη προς τον κόσμο. Επιδιώκει να αποφύγει τις ευθύνες για τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του, χωρίς να καταλαβαίνει ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν με την προσωπική του επιλογή.
Έχει την εντύπωση ότι πρέπει να δράσει και όχι απλά να ζει. Μπορεί να αισθανθεί ότι είναι παιχνίδι στα χέρια της ζωής και όχι του ανθρώπου, που ο ίδιος διάλεξε την ζωή αυτή.
Οι δυνατότητες της πνευματικής ανάπτυξης είναι λίγες και το πραγματικό δυναμικό δεν αξιοποιείται.
Ο φόβος του θανάτου, που βασίζεται στην μη κατανόηση της ουσίας της πραγματικής ύπαρξης μπορεί να καταπιέζει και να δηλητηριάζει την ζωή του.
Και ο φόβος είναι αυτός που συντηρεί πάντα κάποια απομεινάρια από μπλοκαρίσματα στα τσάκρα.
Σε αυτό το τσάκρα θα βρούμε φόβους που αφορούν πνευματικά θέματα και φόβους πνευματικής εγκατάλειψης, απώλειας ταυτότητας και απώλεια της σχέσης με τη ζωή και τους ανθρώπους γύρω μας.
Όταν το έβδομο ενεργειακό μας κέντρο δεν λειτουργεί κανονικά στο φυσικό επίπεδο μπορεί να παρουσιαστούν:
1) ημικρανίες ενδοκρανιακή πίεση και εγκεφαλικοί όγκοι.
2) δυσλειτουργίες του ενδοκρινικού συστήματος
3) παθήσεις στον εγκέφαλο
4) νευρικές διαταραχές, ψυχολογικά προβλήματα και ψυχικές δυσλειτουργίες γενικότερα.
Παραισθησιογόνες ουσίες, όπως π.χ το LSD, επηρεάζουν αυτό το τσάκρα και καταστρέφουν την ισορροπία και επιφέρουν , ως αποτέλεσμα, μανία, κρίσεις πανικού, και ψυχώσεις.
Η συχνότητα του τσάκρα και του ενεργειακού σώματος
Το σώμα, που σχετίζεται με το τσάκρα του στέμματος είναι καρμικό σώμα. Το σώμα αυτό περιέχει όλες τις πληροφορίες, που έχουν σχέση με τις προηγούμενες ζωές της ψυχής μας και τη σημερινή κατάστασή της.
Η σύνδεση και η γνωριμία με το καρμικό σώμα μας βοηθάνε να καταλάβουμε τον προορισμό μας σ’αυτή την ενσάρκωση, που βασίζεται στην εμπειρία των προηγούμενων ζωών και να αισθανθούμε την σημερινή ψυχή μας. Σ’αυτό το σώμα, βρίσκεται κατά κάποιον τρόπο «η πρόγνωση» της ψυχής μας.
Η σύνδεση με το καρμικό σώμα μας βοηθάει να καταλάβουμε γιατί διαλέξαμε αυτή την ζωή και τι στόχους υπηρετεί η ζωή στη διάρκεια της τελειοποίησης της ψυχής μας.
Η συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας από το παρελθόν μέχρι το μέλλον επίσης εκδηλώνεται στο καρμικό σώμα. Και γι’αυτό μπορούμε να λάβουμε πληροφορίες για τα παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας και του σύμπαντος.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΕΞΕΤΑΣΗ
(Από το βιβλίο ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ της Caroline Myss )
Το γεγονός, ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν στην αυτοθεραπεία και στην θεραπεία μέσα από την προσευχή είναι αποτέλεσμα της πνευματικής συνείδησης της νέας εποχής. Η προσευχή αντιπροσωπεύει την συνειδητή σύνδεση του ανθρώπου με τον Θεό. Προσευχή δεν είναι τόσο τα λόγια που λέμε με τον Θεό όσο η ζωή που ζούμε με Εκείνον. Όταν γίνει αυτό κατανοητό τότε η προσευχή γίνεται ενεργειακό φάρμακο και η δυνατότητα μας για αυτοθεραπεία μεγαλώνει. Στόχος μας όσο είμαστε επί της γης είναι να υπερβούμε τις ψευδαισθήσεις μας και να ανακαλύψουμε την δύναμη του πνεύματος μας. Είμαστε υπεύθυνοι για ότι δημιουργούμε και γι’ αυτό χρειάζεται να μάθουμε να ενεργούμε και να σκεφτόμαστε με αγάπη και σοφία τόσο για μας όσο και για τους άλλους. Να ζούμε υπηρετώντας την Ζωή.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:
1.Ποιες πνευματικές αλήθειες γνωρίζετε και δεν εφαρμόζετε στην ζωή σας και για ποιο λογο;
2.Αισθάνεστε την ανάγκη να βρείτε έναν πνευματικό δρόμο;
3.Πιστεύετε ότι ο Θεός σας είναι πιο αυθεντικός από το θειο σε άλλες πνευματικές παραδόσεις;
4.Επικοινωνείτε με τον Θεό;
5.Παραπονιέστε στον Θεό περισσότερες φορές από όσες εκφράζετε ευγνωμοσύνη;
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ
(Από το βιβλίο . ΟΙ 7 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ του Deepak Chopra)
Ο έβδομος πνευματικός νόμος μας διδάσκει ότι το κέντρο της ύπαρξης μας είναι καθαρή συνείδηση.
Εδώ υπάρχουν όλες οι δυνατότητες και από εδώ πηγάζουν όλες οι μορφές της δημιουργικότητας.
Ο πυρήνας μας είναι καθαρή δυνατότητα.
Αυτός, είναι ο τόπος της γνώσης, της διαίσθησης, της ισορροπίας, της αρμονίας και της ευδαιμονίας. Είναι η μήτρα της σιωπής που γεννά όλες τις μορφές και τα φαινόμενα που εκφράζουν την θεμελιώδη φύση μας.
Ο σιωπηλός και πάντα παρών παρατηρητής σε αυτόν τον τόπο είναι ο Ανώτερος Εαυτός.
Γαληνεύοντας τον νου μας με τον διαλογισμό και την προσευχή μπορούμε να στρέψουμε την προσοχή μας στην γαλήνη μέσα μας και εκεί να συναντήσουμε τον Ανώτερο Εαυτό μας.
Ο Αληθινός εαυτός μας, η ψυχή μας, είναι τελείως ελεύθερη. Δεν την αγγίζουν η κριτική, οι φόβοι, οι προκλήσεις και δεν νιώθει ανώτερη η κατώτερη από κανέναν
Εφαρμόζοντας τον νόμο της Καθαρής Δυνατότητας
1) Κάθε μέρα έρχομαι σε επαφή με το κέντρο της ύπαρξης μου που είναι καθαρή συνείδηση. Εξασφαλίσω τον χρόνο να μένω σιωπηλή-ός. Απλά Υπάρχω.
2) Βρίσκω χρόνο κάθε μέρα να επικοινωνώ με την φύση και να παρακολουθώ την Διάνοια του Θεου στα πάντα γύρω μου.
3)Αρχίζω την μέρα μου με την φράση : «σήμερα δεν θα κρίνω τίποτε απ’ όσα θα μου συμβούν» . Όλη την ημέρα θα υπενθυμίζω στον εαυτό μου να μην κρίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου