ΓΙΟΓΚΑ ΣΟΥΤΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΑΝΤΖΑΛΙ ΒΙΒΛΙΟ Ι

ΓΙΟΓΚΑ ΣΟΥΤΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΑΝΤΖΑΛΙ

ΒΙΒΛΙΟ Ι

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

 1.     AUM (ΟΜ). Η ακόλουθη διδαχή αφορά την Επιστήμη της Ένωσης.

 2.     Αυτή η ένωση (ή γιόγκα) επιτυγχάνεται με την υποταγή της ψυχικής φύσης και την περιστολή της τσίττα (ή νου).

 3.     Όταν επιτευχθεί, o γιόγκι γνωρίζει τον εαυτό του όπως είναι στην πραγματικότητα.

 4.     Μέχρι τώρα ο εσώτερος άνθρωπος ταυτίσθηκε με τις μορφές του και τις ενεργές τροποποιήσεις τους.

 5.     Οι καταστάσεις του νου είναι πέντε και υπόκεινται σε ηδονή ή πόνο· είναι οδυνηρές ή μη οδυνηρές.

 6.     Αυτές οι τροποποιήσεις (δραστηριότητες) είναι η ορθή γνώση, η εσφαλμένη γνώση, η φαντασίωση, η παθητικότητα (ύπνος) και η μνήμη.

 7.     Βάση της ορθής γνώσης είναι η ορθή αντίληψη, το ορθό συμπέρασμα και η ορθή μαρτυρία (ή η ακριβής απόδειξη).

 8.     Η εσφαλμένη γνώση βασίζεται στην αντίληψη της μορφής κι όχι στην κατάσταση της ύπαρξης.

 9.     Η φαντασίωση βασίζεται σε εικόνες που δεν έχουν πραγματική ύπαρξη.

10.    Η παθητικότητα (ύπνος) βασίζεται στην ήρεμη κατάσταση των βρίττι (ή στη μη αντιληπτικότητα των αισθήσεων).

11.    Μνήμη είναι η εμμονή σε εκείνο που έγινε γνωστό.

12.    Ο έλεγχος αυτών των τροποποιήσεων του εσώτερου οργάνου, του νου, πρέπει να επιτευχθεί με άοκνη προσπάθεια και με τη μη-προσκόλληση. [4]

13.    Άοκνη προσπάθεια είναι η συνεχής προσπάθεια να περισταλούν οι τροποποιήσεις του νου.

14.    Όταν το αντικείμενο που πρόκειται ν’ αποκτηθεί έχει εκτιμηθεί επαρκώς και οι προσπάθειες για την επίτευξή του συνεχίζονται επίμονα χωρίς διακοπή, τότε εξασφαλίζεται η σταθερότητα του νου (η περιστολή των βρίττι).

15.    Μη-προσκόλληση είναι η ελευθερία απ’ τον πόθο για όλα τα αντικείμενα της επιθυμίας, είτε γήινα ή παραδοσιακά, είτε εδώ ή στο επέκεινα.

16.    Η ολοκλήρωση της μη-προσκόλλησης καταλήγει στην ακριβή γνώση του πνευματικού ανθρώπου όταν ελευθερωθεί απ’ τις ποιότητες ή γκούνα.

17.    Η συνείδηση ενός αντικειμένου αποκτάται με τη συγκέντρωση στην τετραπλή του φύση: τη μορφή δια της εξέτασης· την ποιότητα (ή γκούνα) δια της διακριτικής συμμετοχής· το σκοπό δια της έμπνευσης (ή μακαριότητας) και την ψυχή δια της ταύτισης.

18.    Ένα περαιτέρω στάδιο σαμάντι επιτυγχάνεται όταν με την προσηλωμένη σκέψη ηρεμεί η εξωτερική δραστηριότητα. Στο στάδιο αυτό η τσίττα ανταποκρίνεται μόνο σε υποκειμενικές εντυπώσεις.

19.    Το σαμάντι που μόλις περιγράφηκε δεν υπερβαίνει τα όρια του φαινομενικού κόσμου· δεν υπερβαίνει τους Θεούς κι όσους σχετίζονται με το συγκεκριμένο κόσμο.

20.    Άλλοι γιόγκι επιτυγχάνουν το σαμάντι και φθάνουν στη διάκριση του αγνού πνεύματος με την πίστη που ακολουθείται από ενέργεια, μνήμη, διαλογισμό και ορθή αντίληψη.

21.    Η επίτευξη αυτού του σταδίου (της πνευματικής συνείδησης) είναι γοργή για εκείνους των οποίων η θέληση είναι έντονα ζωηρή.

22. Όσοι χρησιμοποιούν τη θέληση διαφέρουν επίσης, γιατί η χρήση της μπορεί να είναι έντονη, μέτρια ή ήπια. Για την επίτευξη της αληθινής πνευματικής συνείδησης υπάρχει ακόμη ένας δρόμος.

23.    Με την έντονη αφοσίωση στον Ισβάρα αποκτάται η γνώση του Ισβάρα.

24.    Αυτός ο Ισβάρα είναι η Ψυχή, άθικτος από περιορισμό, ελεύθερος από κάρμα κι επιθυμία.

25.    Στον Ισβάρα, τον Γκουρουντέβα, το σπέρμα κάθε γνώσης διευρύνεται στο άπειρο. [5]

26.    Ο Ισβάρα (o Γκουρουντέβα), όντας απεριόριστος απ’ τη συνθήκη του χρόνου, είναι o δάσκαλος των πρωτογενών Κυρίων.

27.    Η Λέξη του Ισβάρα είναι ΑUΜ (ή ΟΜ). Αυτή είναι η πρανάβα.

28.    Με την ήχηση της Λέξης και το στοχασμό στο νόημά της βρίσκεται η Οδός.

29.    Απ’ αυτή έρχεται η αντίληψη του Εαυτού (της Ψυχής) και η απομάκρυνση όλων των εμποδίων.

30.    Τα εμπόδια για τη γνώση της ψυχής είναι η σωματική ανικανότητα, η νοητική αδράνεια, η εσφαλμένη αμφισβήτηση, η απροσεξία, η οκνηρία, η έλλειψη απάθειας, η λανθασμένη αντίληψη, η ανικανότητα να επιτευχθεί συγκέντρωση, η αποτυχία να διατηρηθεί η διαλογιστική στάση εφόσον επιτευχθεί.

31.    Οδύνη, απόγνωση, άστοχη σωματική δραστηριότητα κι εσφαλμένη κατεύθυνση (ή έλεγχος) των ζωικών ρευμάτων είναι τα αποτελέσματα των εμποδίων στην κατώτερη ψυχική φύση.

32.    Για την υπερνίκηση των εμποδίων και των παρεπομένων τους απαιτείται η έντονη εφαρμογή της θέλησης σε κάποια αλήθεια (ή αρχή).

33.    Η ειρήνη της τσίττα (ή νοητικού υλικού) μπορεί να επέλθει με την πρακτική της συμπάθειας, της τρυφερότητας, της σταθερότητας του σκοπού και της απάθειας ως προς την ηδονή ή τον πόνο, ή ως προς όλες τις μορφές του καλού ή του κακού.

34.    Η ειρήνη της τσίττα επέρχεται επίσης με τη ρύθμιση της πράνα ή της ζωικής πνοής.

35.    Ο νους μπορεί να εξασκηθεί στη σταθερότητα μέσω εκείνων των μορφών συγκέντρωσης, οι οποίες σχετίζονται με τις αισθητήριες αντιλήψεις.

36.    Με το διαλογισμό στο φως και την ακτινοβολία μπορεί να προσεγγισθεί η γνώση του πνεύματος κι έτσι να επιτευχθεί η ειρήνη.

37.    Η τσίττα σταθεροποιείται κι ελευθερώνεται απ’ την πλάνη καθώς η κατώτερη φύση εξαγνίζεται και δεν ικανοποιείται πλέον.

38.    Η ειρήνη (η σταθερότητα της τσίττα) μπορεί να προσεγγισθεί μέσω του διαλογισμού στη γνώση που δίνουν τα όνειρα.

39.    Η ειρήνη μπορεί επίσης να προσεγγισθεί με τη συγκέντρωση σ’ εκείνο που είναι προσφιλέστερο στην καρδιά. [6]

40.    Έτσι η αντίληψή του εκτείνεται απ’ το άπειρα μικρό ως το άπειρα μεγάλο κι απ’ το άννου (το άτομο ή σημείο) ως το άτμα (ή πνεύμα) η γνώση του τελειοποιείται.

41.    Σ’ εκείνον του οποίου οι βρίττι (οι τροποποιήσεις της ουσίας του νου) έχουν ελεγχθεί ολοκληρωτικά, προκύπτει μια κατάσταση ταύτισης κι εξομοίωσης με εκείνο που έγινε αντιληπτό. Ο γνώστης, η γνώση και το πεδίο της γνώσης γίνονται ένα, όπως ακριβώς ο κρύσταλλος προσλαμβάνει τα χρώματα εκείνου που αντανακλάται πάνω του.

42.    Όταν o νοών σμίγει τις λέξεις, την ιδέα (ή έννοια) και το αντικείμενο, αυτό ονομάζεται νοητική κατάσταση κριτικού λογισμού.

43.    Αντίληψη χωρίς κριτικό λογισμό επιτυγχάνεται όταν η μνήμη δεν ασκεί πλέον έλεγχο, η λέξη και το αντικείμενο υπερβαίνονται και μόνο η ιδέα είναι παρούσα.

44.    Οι ίδιες δύο διαδικασίες συγκέντρωσης, με ή χωρίς κριτική δράση του νου, μπορούν επίσης να εφαρμοσθούν σε πράγματα λεπτοφυή.

45.    Το χονδροειδές οδηγεί στο λεπτοφυές και το λεπτοφυές οδηγεί με προοδευτικά στάδια σ’ εκείνη την κατάσταση της αγνής πνευματικής ύπαρξης που ονομάζεται πραντάνα.

46.    Όλα αυτά συνιστούν διαλογισμό με σπέρμα.

47.    Όταν προσεγγισθεί η υπερ-ενατενιστική αυτή κατάσταση, ο γιόγκι αποκτά αγνή πνευματική αντίληψη δια της ισορροπημένης ηρεμίας της τσίττα (ή νοητικού υλικού).

48.    Η αντίληψή του είναι πλέον αλάνθαστα ακριβής (ή ο νους του αποκαλύπτει μόνο την αλήθεια).

49.    Η ιδιαίτερη αυτή αντίληψη είναι μοναδική κι αποκαλύπτει εκείνο που o έλλογος νους (χρησιμοποιώντας τη μαρτυρία, το συμπέρασμα και το πόρισμα) δεν μπορεί ν’ αποκαλύψει.

50.    Διάκειται εχθρικά ή αντικαθιστά όλες τις άλλες εντυπώσεις.

51.    Όταν κι αυτή η κατάσταση αντίληψης περισταλεί (ή αντικατασταθεί), τότε επιτυγχάνεται το αγνό σαμάντι. [7]