ΓΙΟΓΚΑ ΣΟΥΤΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΑΝΤΖΑΛΙ ΒΙΒΛΙΟ ΙΙ

ΓΙΟΓΚΑ ΣΟΥΤΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΑΝΤΖΑΛΙ

ΒΙΒΛΙΟ ΙΙ

ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ

 1.   Η γιόγκα της δράσης που οδηγεί σε ένωση με την ψυχή είναι η διάπυρη έφεση, η πνευματική ανάγνωση και η αφοσίωση στον Ισβάρα.

 2.   Σκοπός των τριών αυτών είναι να επιφέρουν ψυχική όραση και να εξαλείψουν τα προσκόμματα.

 3.   Αυτά είναι τα εμπόδια που προκαλούν τη δυσκολία: η αβίντυα (άγνοια), η αίσθηση της προσωπικότητας, η επιθυμία, το μίσος και η αίσθηση της προσκόλλησης.

 4.   Η αβίντυα (άγνοια) είναι το αίτιο όλων των άλλων προσκομμάτων, είτε είναι λανθάνοντα, σε διαδικασία εξάλειψης, έχουν υπερνικηθεί, ή βρίσκονται σε πλήρη δραστηριότητα.

 5.   Αβίντυα είναι η κατάσταση σύγχυσης του μόνιμου, του αγνού, του μακάριου και του Εαυτού με ό,τι είναι πρόσκαιρο, ακάθαρτο, οδυνηρό και ο μη-εαυτός.

 6.   Η αίσθηση της προσωπικότητας οφείλεται στην ταύτιση του γνώστη με τα όργανα της γνώσης.

 7.   Επιθυμία είναι η προσκόλληση σε αντικείμενα ηδονής.

 8.   Μίσος είναι η αποστροφή για κάθε αντικείμενο των αισθήσεων.

 9.   Η έντονη επιθυμία για την αισθαντική ύπαρξη είναι προσκόλληση. Είναι εγγενής σε κάθε μορφή, διαιωνίζεται από μόνη της και γίνεται γνωστή ακόμη και στον πολύ σοφό.

10. Τα πέντε αυτά εμπόδια, όταν γίνουν γνωστά λεπτοφυώς, μπορούν να υπερνικηθούν από μια αντίθετη νοητική στάση.

11. Οι δραστηριότητές τους πρέπει να τερματισθούν με τη διαλογιστική διαδικασία.

12. Το καθαυτό κάρμα έχει τη ρίζα του στα πέντε αυτά εμπόδια και πρέπει να καρποφορήσει στην παρούσα ή σε κάποια μεταγενέστερη ζωή. [116]

13.        Όσο υπάρχουν οι ρίζες (ή σαμσκάρα), η καρποφορία τους θα είναι γέννηση, ζωή κι εμπειρίες που θα καταλήγουν σε ηδονή ή πόνο.

14.        Αυτά τα σπέρματα (ή σαμσκάρα) παράγουν ηδονή ή πόνο ανάλογα αν η εναρκτήρια αιτία τους ήταν καλή ή κακή.

15.        Στο φωτισμένο άνθρωπο όλη η ύπαρξη (στους τρεις κόσμους) θεωρείται πόνος λόγω των δραστηριοτήτων των γκούνα. Οι δραστηριότητες αυτές είναι τριπλές και προκαλούν συνέπειες, αγωνίες και υποσυνείδητες εντυπώσεις.

16.        Ο πόνος που δεν επήλθε ακόμη, μπορεί ν’ αποτραπεί.

17.        Η πλάνη ότι ο νοών κι εκείνο που γίνεται αντιληπτό είναι ένα και το αυτό, είναι η αιτία (των αποτελεσμάτων που παράγουν πόνο) η οποία πρέπει ν’ αποτραπεί.

18. Ό,τι γίνεται αντιληπτό έχει τρεις ποιότητες, σάττβα, ράτζας και τάμας (ρυθμό, κινητικότητα και αδράνεια)· συνίσταται από τα στοιχεία και τα αισθητήρια όργανα. Η χρήση τους παράγει εμπειρία και τελική απελευθέρωση.

19.        Οι διαιρέσεις των γκούνα (ή ποιοτήτων της ύλης) είναι τετραπλές· η ειδική, η μη ειδική, η υποδεικνυόμενη και η αψηλάφητη.

20. Ο ορών είναι αγνή γνώση. Αν και αγνός, ατενίζει την παρουσιαζόμενη ιδέα με το μέσον του νου.

21. Όλα όσα είναι, υπάρχουν για χάρη της ψυχής.

22.        Στην περίπτωση του ανθρώπου που πέτυχε τη γιόγκα (ή ένωση) το αντικειμενικό σύμπαν έπαψε να υπάρχει. Όμως εξακολουθεί να υπάρχει για όσους δεν είναι ακόμη ελεύθεροι.

23.        Η σύνδεση της ψυχής με το νου κι έτσι με ό,τι ο νους αντιλαμβάνεται, προκαλεί κατανόηση της φύσης εκείνου που γίνεται αντιληπτό καθώς και του νοούντος.

24. Αιτία αυτής της σύνδεσης είναι η άγνοια ή αβίντυα. Αυτή πρέπει να υπερνικηθεί.

25.        Όταν η άγνοια τερματισθεί δια της μη σύνδεσης με τα πράγματα που γίνονται αντιληπτά, αυτό είναι η μεγάλη απελευθέρωση.

26. Η κατάσταση της δουλείας υπερνικάται με την τέλεια διατηρούμενη διάκριση. [117]

27.        Η γνώση (ή φώτιση) που επιτυγχάνεται είναι επταπλή και αποκτάται προοδευτικά.

28. Όταν τα μέσα της γιόγκα εφαρμοσθούν σταθερά κι όταν υπερνικηθεί η ρυπαρότητα, προκύπτει διαφώτιση που οδηγεί σε πλήρη φώτιση.

29.        Τα οκτώ μέσα της γιόγκα είναι: οι εντολές ή γιάμα, οι κανόνες ή νιγιάμα, η στάση ή ασάνα, ο ορθός έλεγχος της ζωικής δύναμης ή πραναγιάμα, η αφαίρεση ή πρατυαχάρα, η προσοχή ή νταράνα, ο διαλογισμός ή ντυάνα και η ενατένιση ή σαμάντι.

30. Η αβλάβεια, η αλήθεια προς όλα τα όντα, η αποχή από την κλοπή, την ακολασία και τη φιλαργυρία συνιστούν τη γιάμα ή τις πέντε εντολές.

31. Η γιάμα (ή οι πέντε εντολές) συνιστά καθολικό καθήκον και είναι άσχετη με τη φυλή, τον τόπο, το χρόνο ή την ανάγκη.

32.        Η εσωτερική και η εξωτερική κάθαρση, η ευχαρίστηση, η διάπυρη έφεση, η πνευματική ανάγνωση και η αφοσίωση στον Ισβάρα συνιστούν τη νιγιάμα (ή τους πέντε κανόνες).

33.        Όταν εμφανίζονται σκέψεις αντίθετες στη γιόγκα πρέπει να καλλιεργούνται οι αντίθετές τους.

34. Σκέψεις αντίθετες στη γιόγκα είναι η βλαβερότητα, το ψεύδος, η κλοπή, η ακολασία και η φιλαργυρία, είτε διαπράττονται προσωπικά, προκαλούνται ή εγκρίνονται, είτε προκύπτουν από φιλαργυρία, οργή ή πλάνη (άγνοια), είτε η διάπραξή τους είναι ελαφριά, μέτρια ή μεγάλη. Καταλήγουν πάντοτε σε εξαιρετικό πόνο και άγνοια. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να καλλιεργούνται οι αντίθετες σκέψεις.

35.        Με την παρουσία εκείνου που τελειοποίησε την αβλάβεια, κάθε εχθρότητα καταπαύει.

36.        Όταν η αλήθεια προς όλα τα όντα τελειοποιηθεί, η αποτελεσματικότητα των λόγων και των πράξεών του γίνεται αμέσως ορατή.

37. Όταν η αποχή απ’ την κλοπή τελειοποιηθεί, ο γιόγκι μπορεί να έχει οτιδήποτε επιθυμεί.

38. Με την αποχή από την ακολασία αποκτάται ενέργεια.

39.        Όταν η αποχή από τη φιλαργυρία τελειοποιηθεί, επέρχεται κατανόηση του νόμου της επαναγέννησης. [118]

40. Η εσωτερική και η εξωτερική κάθαρση προκαλεί αποστροφή για τη μορφή, τόσο της δικής μας όσο και όλων των μορφών.

41. Με την κάθαρση επέρχεται επίσης ηρεμία πνεύματος, συγκέντρωση, κατάκτηση των οργάνων και ικανότητα να βλέπει τον Εαυτό.

42. Σαν αποτέλεσμα της ευχαρίστησης επιτυγχάνεται η μακαριότητα.

43. Με τη διάπυρη έφεση και την απαλλαγή από κάθε ρύπο επέρχεται η τελειοποίηση των σωματικών δυνάμεων και των αισθήσεων.

44. Η πνευματική ανάγνωση καταλήγει σε επαφή με την Ψυχή (ή το θείο Ένα).

45.        Με την αφοσίωση στον Ισβάρα επιτυγχάνεται ο στόχος του διαλογισμού (ή το σαμάντι).

46.        Η λαμβανόμενη στάση πρέπει να είναι σταθερή και άνετη.

47. Σταθερότητα και άνεση στάσης πρέπει να επιτυγχάνεται με επίμονη ελαφρά προσπάθεια και με τη συγκέντρωση του νου στο άπειρο.

48.        Όταν επιτευχθεί, τα ζεύγη των αντιθέτων δεν περιορίζουν πια.

49.        Όταν επιτευχθεί η ορθή στάση (ασάνα), επακολουθεί ο ορθός έλεγχος της πράνα και η πρέπουσα εισπνοή κι εκπνοή της αναπνοής.

50. Ο ορθός έλεγχος της πράνα (ή των ζωικών ρευμάτων) είναι εξωτερικός, εσωτερικός ή ακίνητος· υπόκειται σε τόπο, χρόνο και αριθμό και είναι επίσης παρατεταμένος ή σύντομος.

51.        Υπάρχει ένα τέταρτο στάδιο που υπερβαίνει εκείνα που αφορούν τις εσωτερικές κι εξωτερικές φάσεις.

52.        Μέσω αυτού απομακρύνεται βαθμιαία ό,τι σκιάζει το φως.

53.        Και o νους προετοιμάζεται για συγκεντρωμένο διαλογισμό.

54.        Αφαίρεση (ή πρατυαχάρα) είναι η καθυπόταξη των αισθήσεων από τη σκεπτόμενη αρχή και η απόσυρσή τους απ’ ό,τι μέχρι τώρα αποτελούσε αντικείμενό τους.

55. Σαν αποτέλεσμα αυτών των μέσων ακολουθεί η πλήρης καθυπόταξη των αισθητήριων οργάνων. [119]