ΣΧΕΣΕΙΣ

Πολλές φορές, με μια πρόχειρη ματιά, φαίνεται ότι ο σύντροφός μας είναι αυτός που μας προκαλεί άγχος, θυμό, στενοχώρια ή λύπη. Είναι αυτός και μόνο αυτός που κρατά τη χαρά μας, είναι αυτός που την εμποδίζει. « Με θυμώνεις», « με νευριάζεις» και άλλα παρόμοια.
Είναι αλήθεια ότι το ερέθισμα , δηλαδή η συμπεριφορά, προέρχεται από κάποιον εκεί έξω και εν προκειμένω τον σύντροφό μας. Αυτό είναι ένα αληθινό γεγονός, ο σύντροφός μας συμπεριφέρθηκε ή είπε κάτι που μας εξαγρίωσε.

Δεν είναι τα γεγονότα αλλά οι σκέψεις η συναισθηματική επένδυση που κάνουμε γύρω από αυτά.
Με λίγα λόγια, η συναισθηματική μας αντίδραση είναι ανάλογη με την ερμηνεία που κάνουμε που κι αυτή με τη σειρά της είναι συνάρτηση προσωπικών παραγόντων, όπως είναι η αυτοεκτίμηση, οι αντιλήψεις, οι προκαταλήψεις κλπ.:

• Ο σύντροφός μου με επαινεί μπροστά στους φίλους μας για την μαγειρική μου κι εγώ θυμώνω
( μειωμένη αυτοεκτίμηση και πιθανή ερμηνευτική σκέψη: δεν βρίσκει τίποτε καλό σε μένα παρά μόνο το φαγητό, αυτό μόνο τον ενδιαφέρει, βολεμένος είναι)

• Ο σύντροφός μου με επαινεί μπροστά στους φίλους μας για την μαγειρική μου κι εγώ χαίρομαι πάρα πολύ ( καλή αυτοεκτίμηση και πιθανή ερμηνεία: δεν θαυμάζει μόνο τα επαγγελματικά μου προσόντα, απολαμβάνει και τα μαγειρικά μου ταλέντα μου)

Ασφαλώς οι ερμηνείες είναι βολικές, διευκολύνουν τις συναλλαγές μας, μας δείχνουν τί είναι κατάλληλο ή ακατάλληλο για τις σχέσεις μας, όμως υπάρχει ένα μεγάλο… αλλά.

Οι προκαταλήψεις, οι προσωπικές εμπειρίες, οι αντιλήψεις , η ανατροφή, η αυτοεκτίμηση κλπ οδηγούν σε λανθασμένες ερμηνείες. Αυτές οι ερμηνείες είναι αυτόματες, δεν κάνουν ορατή την ύπαρξή τους παρά μόνο αν τις ψάξουμε. Γι αυτό χρειάζεται να τις αντιμετωπίζουμε όχι μόνο με επιφύλαξη αλλά να σταματούμε την αυτόματη διαδικασία συναισθηματικής εκπυρσοκρότησης για να τις φέρουμε στο συνειδητό μας, να σκεφθούμε αν είναι λογικές και ρεαλιστικές. Και πάντα υπάρχει η ευκαιρία να ρωτήσουμε τον σύντροφό μας « τί θέλεις να πεις;» πριν τρέξουμε να τον ερμηνεύσουμε.