ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΕΣ

ΝΑ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΟΙ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΕΣ
Είχα διαβάσει παλιότερα σε βιβλία που πραγματεύονταν ανατολικές διδασκαλίες, ότι πρέπει να εξοφλούμε το κάρμα και να μην αφήνουμε χρέη για το μέλλον. Τον τελευταίο καιρό αναρωτήθηκα τι να σημαίνει αυτό στην πράξη. Διότι η λέξη κάρμα είναι μια λέξη, αυτό όμως που μας εξελίσσει δεν είναι οι λέξεις αλλά τα γεγονότα και η στάση μας απέναντι σε αυτά. Θεωρώ ότι τις διάφορες μεταφυσικές έννοιες πρέπει να τις "γειώνουμε" όσο γίνεται περισσότερο. Αυτό είναι κάτι που το διδάχθηκα, όσο και αν ακούγεται παράδοξο, από τις θεωρίες και την νοοτροπία του υλισμού.

Το ενδιαφέρον είναι ότι τίποτα δεν είναι τελεσίδικα κακό. Όλα έχουν και κάποια καλή πλευρά, έστω θαμμένη σε μεγάλα βάθη, υπαρκτή όμως. Εδώ λοιπόν ο υλισμός, σε ομοιοπαθητική δόση, έχει να μας προστατέψει από τα μεταφυσικά ονειροπολήματα και να μας βοηθήσει να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Όχι όμως στην ρηχή πραγματικότητα των υλιστών, αλλά στην αληθινή πραγματικότητα που είναι υλική και πνευματική ταυτόχρονα. Δεν αναφέρομαι σε πολιτικές τοποθετήσεις, αυτές με αφήνουν παντελώς αδιάφορο, αλλά σε στάσεις ζωής.

Τι σημαίνει λοιπόν στην ΠΡΑΞΗ, η εξόφληση των λογαριασμών. Είναι το κλείσιμο των υποθέσεων για να μην διαιωνίζεται το λεγόμενο "κάρμα", δηλαδή οι συνέπειες των πράξεών μας. Χρωστάτε κάπου; Δίνετε τα χρήματα, ζητάτε και μια συγνώμη. Αυτό τακτοποιεί τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος. "Αιωρείται" μια ομιχλώδης παρεξήγηση; Κάντε μια ειλικρινή συζήτηση.

Τα αντίστροφα ισχύουν και για μας. Αν κάνουμε π.χ. κάποια εξυπηρέτηση, ας ψάξουμε καλά μέσα μας αν η υπόθεση έχει κλείσει από την μεριά μας, ή αν αισθανόμαστε ότι μας οφείλουν και περιμένουμε ανταπόδοση, χωρίς όμως να ξεκαθαρίζουμε το θέμα. Περιμένουμε ο άλλος μόνος του να το σκεφτεί, διαβάζοντας την σκέψη μας, αυτή που εμείς δειλιάσαμε να του εκμυστηρευτούμε. Η παράλογη λογική είναι ότι επειδή εμείς είμαστε δειλοί, ο άλλος υποχρεούται να έχει τηλεπάθεια και να ασχολείται συνεχώς στην ζωή του με το να μαντεύει τι σκεφτόμαστε, για να μην μας πληγώσει. "Ξέρεις κάτι; Εγώ σε εξυπηρέτησα πρόθυμα, αλλά πιστεύω ότι μου χρωστάς. Θέλω λοιπόν αυτό και αυτό…". Αυτό σκεφτόμαστε, αλλά δεν το λέμε. Αν δεν έχουμε το θάρρος να ξεκαθαρίζουμε τις υποθέσεις μας με ευθύτητα, τότε θα περιμένουμε αυτοί που νομίζουμε ότι μας οφείλουν ανταπόδοση για κάτι να το καταλάβουν μόνοι τους, διαβάζοντας με τηλεπάθεια την σκέψη μας. Αν δεν γίνει αυτό, γεμίζουμε κακία για την δήθεν αδικία που μας έγινε. Ποια αδικία όμως; Αφού είμαστε δειλοί, τι περιμένουμε; Να ζήσουμε χωρίς επιπτώσεις, το ίδιο καλά με αυτούς που έχουν το θάρρος της γνώμης; Η δειλία είναι διαφορετική από το θάρρος. Νομοτελειακά η ζωή ενός δειλού διαφέρει ποιοτικά από την ζωή ενός θαρραλέου.

Αν δεν ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα διάφορες εκκρεμότητες "σέρνονται" στην ζωή μας, με πολλές αρνητικές συνέπειες. Ξεκαθαρίζοντας με θάρρος τα πράγματα κλείνουμε παλιούς ανοιχτούς λογαριασμούς, κάθε είδους. Οικονομικούς, συναισθηματικούς κ.α. Κλείνουμε παλιούς κύκλους πληρώνοντας ή εισπράττοντας με οποιονδήποτε τρόπο χρειαστεί και ελευθερωνόμαστε. Σκεφτείτε. Αν βοηθήσαμε κάποιον αλλά θέλουμε αντάλλαγμα, δεν είναι απελευθερωτικό να του το ζητήσουμε και να μην "τρωγόμαστε" μέσα μας; Αλλιώς ας το ξεχάσουμε οριστικά, διαγράφοντας και το παραμικρό συναίσθημα ότι αδικηθήκαμε. Αν δεν το ξεχάσουμε να του το πούμε ευθέως, και είτε να μας δώσει το αντάλλαγμα και να ευχαριστηθούμε, είτε να μας το αρνηθεί και να το παραγράψουμε με μεγαλοψυχία. Η υπόθεση οδηγείται στην όποια λύση της και τελειώνει εκεί. Οι σχέσεις μας με το άτομο αυτό ξεκαθαρίζουν και ή συνεχίζουν χωρίς ενδόμυχες κακίες και προστριβές, ή μαλώνουμε μια και καλή και χωρίζουμε. Ελευθερωνόμαστε οριστικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Από την άλλη πλευρά μπορεί να λειτουργήσουμε με μια ανάλογη ευθύτητα, αλλά για να αδικήσουμε κάποιον. "Κοίταξε να δεις τα χρήματα σου ανήκουν, αλλά αφού μπορώ θα στ' αρπάξω". Ο κυνισμός αυτός ξεκαθαρίζει τις σχέσεις μας με αυτό το άτομο, δεν υπάρχουν κρυμμένες προθέσεις, αλλά έχουμε διαπράξει μια αδικία. Γι αυτήν θα έχουμε να πληρώσουμε. Δεν θα πληρώσουμε όμως για υποκρισία γιατί ήμασταν ευθείς στις εξηγήσεις μας.

Το θέμα είναι πολύ λεπτό διότι όταν αποκτήσουμε το θάρρος να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, διαπιστώνουμε ότι έχουμε κάποια επιρροή στους ανθρώπους. Μας αγγίζουν λιγότερο οι πράξεις και τα αισθήματά τους. Την "δύναμη" αυτή πως θα την χρησιμοποιήσουμε; Θέλει πολύ προσοχή. Γινόμαστε "αδίστακτοι". Για το καλό όμως, ή για το κακό; Εδώ ανοίγει η επικίνδυνη πόρτα της αριστερής ατραπού. Η αριστερή ατραπός είναι απλούστατα ισχυρή προσωπικότητα, χωρίς αγάπη. Θέληση, χωρίς σεβασμό.

Ο τερματισμός των εκκρεμοτήτων προσδίδει ισχύ στον χαρακτήρα μας. Ξαλαφρώνει την ζωή μας. "Δεν σε αγαπάω, ας χωρίσουμε. Αν δεν θέλεις να χωρίσουμε, σου λεω ότι θα βαριέμαι και θα έχω σχέσεις και με άλλες αν μου αρέσει, χωρίς να σου δίνω λογαριασμό". Πείτε την αλήθεια και ελευθερωθείτε. Μην μασάτε τα λόγια σας στις γυναίκες σας, ή στους άνδρες σας και μετά για να σωθείτε κρύβεστε, ζητώντας από τους άλλους να σηκώσουν το τηλέφωνο και να πουν ότι δεν είστε εκεί. Αυτό περιπλέκει τα πράγματα και δεσμεύεστε σε μια αλυσίδα συνεπειών, με τελική κατάληξη τον πόνο και το ρεζιλίκι.

Να εκφράζουμε τα παράπονά μας, να ζητούμε συγνώμη, να επιστρέφουμε τα δανεικά, να εκπληρώνουμε τις όποιες υποχρεώσεις μας, να μην αδικούμε τους άλλους, να λέμε την γνώμη μας, να λέμε αυτό που μας ενοχλεί, αυτό που πιστεύουμε ότι δικαιούμαστε. Να συζητάμε με τους άλλους για τα μεταξύ μας προβλήματα με ειλικρίνεια. Αν κάποιος μας αρέσει ας κάνουμε παρέα μαζί του. Αν δεν μας αρέσει να τελειώνουμε την σχέση. Αγαπάμε την γυναίκα μας; Ας προσέχουμε τις κινήσεις μας. Δεν την αγαπάμε; Να μην δημιουργούμε περιπλοκές. Μια ευθεία εξήγηση χρειάζεται. Να κλείνουμε παλιές υποθέσεις. Ας χάσουμε και λίγα χρήματα, ή λίγο γόητρο.

Για να γίνουν όλα αυτά πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας. Αν πρώτα βάζουμε το χρήμα, θα κοιτάμε να "βγάλουμε από την μύγα ξύγκι". Θα ταλαιπωρούμε τους ανθρώπους, θα εισπράττουμε δόσεις από αυτούς που δεν έχουν, θα είμαστε άκαμπτοι, θα λέμε ψέματα, θα τρέχουμε στα δικαστήρια. Θα αποκτήσουμε χρήματα, αλλά με τι τίμημα! Θα χάσουμε την ελευθερία μας, υποβαθμίζοντας ταυτόχρονα την δόνηση της ψυχής μας. Αν όμως μας ενδιαφέρει η ψυχή μας θα λειτουργήσουμε διαφορετικά. Κάποια χρήματα θα τα χαρίσουμε (εκεί που πρέπει ασφαλώς, δεν θα πιαστούμε κορόιδα - γιατί αυτό θα βλάψει τελικά και αυτόν που μας εξαπάτησε), κάποια δικαστήρια θα τα ακυρώσουμε, θα είμαστε ευέλικτοι, θα τελειώνουμε γρήγορα τις υποθέσεις με χρήματα. Το ίδιο ισχύει για όλες τις σχέσεις μας. Αν δεν μας ενδιαφέρει τι θα πει ο κόσμος θα πούμε την γνώμη μας, θα απομακρύνουμε από την ζωή μας τους ανθρώπους που δεν μας ενδιαφέρουν, ή που μας ενοχλούν. Αν δεν είμαστε υπερόπτες θα ζητήσουμε συγνώμη για τα σφάλματά μας και δεν θα διατηρούμε κουραστικές έχθρες με τους άλλους.

Έτσι λοιπόν κλείνουμε ανοιχτούς λογαριασμούς, χωρίς δυσφορία, χωρίς να βαρυγκωμάμε. Ξαλαφρώνει η ψυχή μας. Είμαστε δίκαιοι απέναντι στους άλλους και στον εαυτό μας. Εξοικονομούμε χρόνο για τον εαυτό μας και για προσφορά προς τον συνάνθρωπο. Γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Ίσως λίγο φτωχότεροι. Δεν πειράζει όμως.

Γιατί έχουμε ελαφρύνει και η ψυχική μας δόνηση έχει ανέβει; Επειδή δεν διαιωνίζουμε προβλήματα. Λύνουμε προβλήματα με άμεσο τρόπο. Δεν κινούμαστε υπογείως, ύπουλα και κρυφά. Ενεργούμε φανερά λέγοντας την γνώμη μας, κοινοποιώντας τις επιθυμίες και τις προθέσεις μας. Δεν κοιτάμε συνεχώς το συμφέρον μας, γιατί έτσι χάνουμε από αλλού. Δεν δημιουργούμε χρέη. Δεν αναβάλλουμε τις λύσεις επειδή φοβόμαστε τις αλλαγές. Αυτή είναι ίσως η μια πλευρά του να εξοφλούμε το κάρμα μας και να μην δημιουργούμε νέες βασανιστικές οφειλές για το μέλλον. Δεν υπάρχει σε αυτό μεταφυσική θεωρία, αλλά τέχνη της ζωής. Έτσι επιταχύνουμε την εξέλιξή μας. Πρακτικά πράγματα.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Δεν το γνωρίζω. Δεν χρειάζεται να τα ξέρουμε όλα. Σε τι θα μας ωφελήσει μια διανοητική απάντηση; Αυτό που μετράει δεν είναι να δώσουμε απαντήσεις στο γιατί έγινε το Κόσμος και ποιος είναι ο προορισμός της ζωής, αλλά η αληθινά υπέροχη απόλαυση του να τακτοποιούμε εκκρεμότητες. Να βγάζουμε πράγματα στην επιφάνεια, να τα τοποθετούμε στην σωστή τους θέση και έτσι να προκαλούμε την λύση τους. Στα παιδιά μου θα συμπεριφέρομαι σαν πατέρας όχι σαν "κολλητός", στην γυναίκα μου σαν σύζυγος όχι σαν αφεντικό, στους γονείς μου σαν παιδί τους όχι σαν εχθρός τους, στον εργοδότη μου σαν υπάλληλος όχι σαν κλέφτης που προσπαθεί να αποφύγει την δουλειά, ενώ δεν αποφεύγει τον μισθό του.

Πιστεύετε ότι η καλύτερη απόλαυση είναι το φαγητό, το σεξ, η διασκέδαση, η μουσική; Μεγάλο λάθος! Η καλύτερη απόλαυση είναι το κλείσιμο των εκκρεμοτήτων στην ζωή μας και η εσωτερική σιγή του διαλογισμού. Αυτά τα δύο σχετίζονται μεταξύ τους, διότι τα περισσότερα προβλήματά μας δεν είναι παρά αποκρυσταλλωμένα μοντέλα σκέψης. Όταν αυτά πάψουν να υπάρχουν, παύουν να υπάρχουν και τα προβλήματα. Η οπτική γωνία είναι διαφορετική και η λύση ολοφάνερη. Αν δεν σκεφτόμαστε το πως μας μίλησε άσχημα κάποιος και δεν μας απασχολεί η γνώμη των άλλων, τότε έχουμε πρόβλημα μαζί του;

Η ρύθμιση με ειλικρίνεια και γνησιότητα χωρίς υποκρισίες, του τρόπου ζωής μας και της στάσης μας απέναντι στον εαυτό μας και τους ανθρώπους, επιφέρει μεγάλες αλλαγές μέσα μας. Δημιουργεί ένα εξελικτικό άλμα. Αυτά τα πράγματα έχουν υποτιμηθεί. Νομίζουμε ότι αν ασχοληθούμε με μεταφυσικές θεωρίες, με αποστήθιση των ανώτερων σωμάτων, ή των αοράτων επιπέδων, με μελέτη παραδόσεων και της ιστορίας τους, θα αλλάξει κάτι μέσα μας. Ακόμα και αν κάνουμε του κόσμου τις ασκήσεις, διαλογισμούς, οραματισμούς, προσευχές, θα μείνουμε όπως είμαστε. Ίσως και να χειροτερέψουμε. Η αλλαγή της στάσης ζωής είναι η ουσία. Η άσκηση του διαλογισμού θα επιταχύνει αυτή την διαδικασία σαν ένα είδος λιπάσματος. Αλλά θα συμβεί και το αντίστροφο. Θα προοδεύσουμε στον διαλογισμό αν τον συνδυάσουμε με την τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων μας, με την προσφορά προς τον συνάνθρωπο και με την ειλικρινή εκδήλωση του εαυτού μας, όποιος και αν είναι αυτός.