Η ΑΤΡΑΠΟΣ

Η ατραπός της πνευματικής εξέλιξης είναι απλή και καθαρή. Να ζεις πάντα γιά τους άλλους και ποτέ για σένα. Να κάνεις στους άλλους αυτό που θέλεις να σου κάνουν οι άλλοι σε όλα τα επίπεδα. Μην κακολογείς, μην σκέφτεσαι άσχημα για τους απόντες. Κάνε αυτό που κοστίζει και όχι αυτό που σου αρέσει. Να μερικές από τις προτροπές αυτής της ατραπού που καταλήγει στην ταπεινότητα και την προσευχή.

Μία μάνα που αφιερώθηκε με αυταπάρνηση στην ανατροφή, όχι μόνο των παιδιών της, αλλά και άλλων πιό φτωχών, είναι σπουδαιότερη για την Αιωνιότητα από τον πιό εμβριθή θεολόγο και τον αλαζόνα για την αγνότητά του μυημένο. Αυτό αποτελεί μία εντυπωσιακή και αυταπόδεικτη αλήθεια, διότι ισχύει για όλα τα επίπεδα.

Η μυστικιστική ατραπός έχει ανάγκη από συνεχή βοήθεια σε όλα τα εξελικτικά και αντιληπτικά της στάδια. Στο φυσικό πεδίο χρειάζεται τη βοήθεια των συνοδοιπόρων και των διδασκάλων που εκπαιδεύουν με το παράδειγμά τους. Στο αστρικό πεδίο βοήθεια από σκέψεις αυταπάρνησης και ευσπλαχνίας που φωτίζουν την οδό και βοηθούν στο ξεπέρασμα των δοκιμασιών χάρη στη γαλήνη της καρδιάς. Τέλος, στο πνευματικό πεδίο αρωγή από τα προστατευτικά πνεύματα, η οποία χορηγείται με το έλεος προς όλους τους αμαρτωλούς, με την επιείκεια για όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες και με την προσευχή για τους απερίσκεπτους και τους εχθρούς. Τότε η γήινη αυτή σκιά διαλύεται σταδιακά, το παραπέτασμα παραμερίζεται για λίγες στιγμές, και η θεία αίσθηση που προέρχεται από την εισακουσμένη Προσευχή γεμίζει την καρδιά με θάρρος και αγάπη.

Ο μυστικιστής που έφθασε σ' αυτή τη φάση δεν κατανοεί πως υπάρχουν οι επονομαζόμενες "σοφές" εταιρίες, ακόμη και στον αποκρυφισμό, ούτε γιατί έχουν γραφτεί τόσα πολλά βιβλία, για τόσο απλά πράγματα. Δυσπιστεί απέναντι στις εταιρίες και τα βιβλία και προτιμά όλο και περισσότερο την κοινωνία με τους εγκαταλελειμένους, τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους. Δρα και δεν μπορεί πιά να διαβάσει. Προσεύχεται και δεν έχει χρόνο ούτε να κρίνει, ούτε να καταδικάσει.

Η παγκόσμια θέληση, δηλαδή ο Θεός, είναι που θέλει μέσα από εμάς, όταν ο Ανώτερος Εαυτός εξουσιάζει τον κατώτερο, αλλά πρέπει να προσθέσουμε πως αυτό γίνεται μόνο με την συναίνεσή μας. Με άλλα λόγια, η Θέλησή μας, όταν εξασκείται πραγματικά, αποτελεί στο φυσικό πεδίο όργανο της θείας Θέλησης και αντίστροφα, δεν μπορεί να εξασκηθεί στις άλλες θελήσεις παρά μόνον αν είναι Ενωμένη με την θεία Θέληση, αν έχει γίνει η Αγαθή Θέληση.

Ο ύψιστος νόμος, ο σκοπός της γήινης ύπαρξης του ανθρώπου είναι να συνεισφέρει στον πλανήτη στο μεγάλο έργο της ζωοποίησης του μη-όντος, εκπληρώνοντας στη σφαίρα του, όπως και κάθε άλλη μονάδα, την θεία Θέληση, με την ανύψωση των κατώτερων όντων. Ο άνθρωπος πάντως είναι ελεύθερος να δεχθεί ή να απορρίψει τον υπέρτατο αυτό ρόλο, αλλά η πορεία του θα εξαρτηθεί από την επιλογή του. Αρνείται όμως και αυτήν ακόμη την επιλογή, ισχυριζόμενος πως είναι ανεξάρτητος και ικανός για όλο και έτσι πέφτει σε ασυγχώρητα λάθη. Ή πρέπει να υποχωρήσει ή θα εξαφανιστεί! Σ' αυτές τις δύο αρνήσεις βρίσκεται η πηγή κάθε γήινου κακού.


--------------------------------------------------------------------------------