ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ

ΟΙ ΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΥ
1. Η προσωπική εξέλιξη. Γινόμαστε ο εαυτός μας, επηρεαζόμαστε λιγότερο από εξωτερικούς παράγοντες ή εσωτερικούς. Γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, με περισσότερη γνώση του εαυτού μας. Έχουμε περισσότερο αυτοέλεγχο, εσωτερική ισορροπία, υψηλότερο επίπεδο συνειδητότητας, κ.λ.π. Και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Αυτός είναι ο ένας και ο πιο προφανής σκοπός του εσωτερισμού. Επιτυγχάνεται με την άσκηση και την βαθύτερη κατανόηση της ίδιας μας της ζωής.

2. Η φιλανθρωπία. Όταν γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι σε όλες τις προηγούμενες πλευρές, θα αγαπήσουμε και περισσότερο. Η αγάπη καθίσταται ένα από τα νέα στοιχεία της προσωπικότητάς μας. Τι είναι αγάπη; Η απάντηση δεν θα έχει καθόλου θεωρία και συναισθηματισμό. Αγάπη είναι αυτό που μας ωθεί να βοηθήσουμε με ψυχραιμία τους καθ’ οιονδήποτε τρόπο πάσχοντες συνανθρώπους μας, όχι όμως παρορμητικά αλλά με σύνεση, για να μπορέσουν να σταθούν στα δικά τους πόδια. Η αγάπη είναι η πλατύτερη αποδοχή των άλλων, η διεύρυνση των συναισθημάτων μας ώστε να σκύβουμε με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον πάνω στον πόνο τους, με έναν έλλογο όμως τρόπο. Ας μην ξεχνάμε ότι η αγάπη εμπεριέχει και το ναι, αλλά και το όχι. Η φιλανθρωπία συνεπώς είναι ο δεύτερος στόχος του εσωτερισμού. Η εργασία για τους άλλους.

3. Η εξέλιξη της κοινωνίας. Η κοινωνία αποτελείται από ανθρώπους. Αν γίνουμε καλύτεροι εμείς, τότε γίνεται καλύτερη και η κοινωνία. Αν βοηθήσουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους, τότε βοηθάμε την κοινωνία. Ένα άλλο στοιχείο είναι η διάδοση ιδεών που σχετίζονται με όλο το φάσμα της ανθρώπινης ζωής. Ατομική εξέλιξη, προσφορά βοήθειας, επιστήμη, τέχνη, φιλοσοφία, πολιτική... Υπάρχει μια λέξη που είναι της μόδας τα τελευταία χρόνια: Ολιστικός. Τα πάντα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους και για να εξελιχθεί ένα σύνολο πρέπει να εξελιχθούν και να ενωθούν όλα του τα μέρη. Η ανθρωπότητα πρέπει να ενοποιηθεί. Οι ιδέες πρέπει να διαδοθούν. Ιδέες όμως βασιζόμενες στην υπέρβαση των προσωπικών μας αδυναμιών, ιδέες ευαίσθητες στον ανθρώπινο πόνο, ιδέες όχι προσηλυτισμού αλλά που σέβονται την ελευθερία του πνεύματος ως κάτι το ιερό. Λοιπόν ο τρίτος και τελικός σκοπός είναι η εργασία για την ανθρωπότητα. Μου περνάει από τον νου η σκέψη ότι αυτός ο τρίτος στόχος είναι στην ουσία ο μοναδικός. Οι δύο προηγούμενοι είναι απλώς στάδια προπαρασκευής.

Αυτοί είναι οι τρεις σκοποί της εφαρμογής του εσωτερισμού. Αν περιοριστούμε στον πρώτο τότε η βοήθεια του άνω προς το άτομό μας θα είναι φτωχότερη, διότι ένας άνθρωπος που εργάζεται μόνο για τον εαυτό του (συγχωρήστε μου την έκφραση: μόνο για την πάρτη του), είναι εγωκεντρικός. Ο πρώτος σκοπός εργασίας επιλύει ορισμένα προσωπικά μας προβλήματα. Στον δεύτερο βοηθάμε και άλλους για να επιλύσουν κάποια δικά τους. Στον τρίτο αλλάζει η νοοτροπία του συνόλου και γιατί όχι και οι θεσμοί.

Επειδή έχουμε να εργαστούμε για καταστάσεις και στόχους σπουδαίους που υπερβαίνουν κατά πολύ το άτομό μας, πρέπει να αντιμετωπίσουμε κάποια παγίδα. Την παγίδα της αλαζονείας. Δείτε λοιπόν και αυτό: Η ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ.